၁၀

^၁ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တစ် မျိုး လုံး သည် ရော ဗောင် ကို မင်း မြှောက် ရန် ရှေ ခင် မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြ သ ဖြင့် ရော ဗောင် သည် လည်း ရှေ ခင် မြို့ သို့ သွား ၏။

^၂ ရှော လ မုန် မင်း ကြီး ထံ မှ ထွက် ပြေး သွား ခဲ့ သော နေ ဗတ် ၏ သား ယေ ရော ဗောင် သည် အီ ဂျစ် ပြည် ၌ ခို လှုံ နေ ၏။ ထို သ တင်း ကို ကြား ရ လျှင် ယေ ရော ဗောင် သည် အီ ဂျစ် ပြည် မှ ပြန် လာ ၏။

^၃ ထို့ ကြောင့် လူ လွှတ် ၍ သူ့ ကို ခေါ် ကြ ၏။ ထို့ နောက် ယေ ရော ဗောင် နှင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် ရော ဗောင် မင်း ကြီး ထံ သို့ လာ ကြ ပြီး၊ ^၄ “မင်း ကြီး ၏ ခ မည်း တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် လေး သော ထမ်း ပိုး ကို တင် ခဲ့ ပါ ၏။ သို့ သော် မင်း ကြီး ၏ ခ မည်း တော် ထံ ၌ အ ကျွန်ုပ် တို့ ခက် ခဲ ပင် ပန်း စွာ အ မှု ထမ်း ခဲ့ ရ သည် ကို သက် သာ စေ မည် ဆို လျှင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တင် ထား ခဲ့ သည့် လေး လံ သော ထမ်း ပိုး ကို ပေါ့ စေ မည် ဆို လျှင် မင်း ကြီး ထံ ခ စား ကြ ပါ မည်” ဟု လျှောက် တင် ကြ ၏။ ^၅ ထို အ ခါ ရော ဗောင် မင်း ကြီး က “သုံး ရက် ကြာ မှ ငါ့ ထံ သို့ ပြန် လာ ကြ လော့” ဟု မိန့် ဆို သ ဖြင့် လူ တို့ လည်း ပြန် သွား ကြ ၏။

^၆ ထို့ နောက် ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် ခ မည်း တော် ရှော လ မုန် မင်း ကြီး အ သက် ရှင် စဉ် က ရှေ့ တော် ၌ ခ စား သူ များ ဖြစ် သည့် သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ အား “သင် တို့ မည် သို့ အ ကြံ ပေး မည် နည်း။ ဤ လူ တို့ အား မည် သို့ ပြန် ပြော ရ မည် နည်း” ဟု တိုင် ပင် မေး မြန်း ရာ၊ ^၇ သူ တို့ က “မင်း ကြီး သည် ဤ လူ တို့ ကို ကျေး ဇူး ပြု မည်၊ သူ တို့ စိတ် ကျေ နပ် အောင် ကောင်း မွန် စွာ ပြော ဆို ဆက် ဆံ မည် ဆို လျှင် သူ တို့ သည် မင်း ကြီး ထံ အ စဉ် အ မြဲ အ စေ ခံ ကြ ပါ လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် ကြ ၏။

^၈ သို့ သော် ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ ပေး သော အ ကြံ ကို လက် မ ခံ ဘဲ သူ့ ထံ ၌ ခ စား နေ သော ငယ် ပေါင်း ကြီး ဖော် လူ ငယ် များ နှင့် တိုင် ပင် လေ ၏။ ^၉ “’အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် သင့် ခ မည်း တော် တင် သော ထမ်း ပိုး ကို ပေါ့ စေ တော် မူ ပါ’ ဟု တောင်း ဆို လာ‌ သော ဤ လူ တို့ အား မည် သို့ ပြန် ပြော ရ မည် ကို အ ကြံ ပေး ကြ ပါ” ဟု သူ တို့ အား တိုင် ပင် မေး မြန်း လျှင်၊ ^၁၀ သူ ၏ ငယ် ပေါင်း ကြီး ဖော် လူ ငယ် တို့ က “’မင်း ကြီး ၏ ခ မည်း တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် လေး သော ထမ်း ပိုး ကို တင် ခဲ့ ပြီ။ ထို ထမ်း ပိုး ကို ပေါ့ စေ တော် မူ ပါ’ ဟု လျှောက် တင် သော လူ တို့ အား ‘ငါ့ လက် သန်း သည် ငါ့ ခ မည်း တော် ၏ ခါး ထက် ပို ၍ တုတ် ၏။ ^၁၁ ငါ့ ခ မည်း တော် သည် သင် တို့ အ ပေါ် လေး သော ထမ်း ပိုး ကို တင် ခဲ့ ၏။ ငါ မူ ကား သင် တို့ ၏ ထမ်း ပိုး ကို ပို ၍ လေး စေ မည်။ ငါ့ ခ မည်း တော် သည် သင် တို့ ကို ကျာ ပွတ် နှင့် ဆုံး မ ၏။ ငါ မူ ကား သင် တို့ ကို ကင်း မြီး ကောက် နှင့် ဆုံး မ မည်’ ဟူ ၍ ပြန် ဖြေ ပါ လော့” ဟု လျှောက် တင် ကြ ၏။

^၁၂ ရှင် ဘု ရင် က “သုံး ရက် မြောက် နေ့ တွင် ငါ့ ထံ ပြန် လာ ကြ” ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ယေ ရော ဗောင် နှင့် လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် ရော ဗောင် မင်း ကြီး ထံ သို့ ပြန် လာ ကြ ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် သူ တို့ အား ကြမ်း တမ်း စွာ ပြန် ပြော ၏။ သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ ပေး သော အ ကြံ ကို ပစ် ပယ် ပြီး၊ ^၁၄ လူ ငယ် တို့ ပေး သော အ ကြံ အ တိုင်း ထို သူ တို့ အား “ငါ့ ခ မည်း တော် သည် သင် တို့ အ ပေါ် လေး သော ထမ်း ပိုး ကို တင် ခဲ့ ၏။ ငါ မူ ကား သင် တို့ ၏ ထမ်း ပိုး ကို ပို ၍ လေး စေ မည်။ ငါ့ ခ မည်း တော် သည် သင် တို့ ကို ကျာ ပွတ် နှင့် ဆုံး မ ၏။ ငါ မူ ကား သင် တို့ ကို ကင်း မြီး ကောက် နှင့် ဆုံး မ မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၅ ဤ သို့ ဖြင့် ရှင် ဘု ရင် သည် လူ တို့ ၏ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ ၏။ အ ကြောင်း မှာ ရှိ လော မြို့ သား အ ဟိ ယ မှ တစ် ဆင့် နေ ဗတ် ၏ သား ယေ ရော ဗောင် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ ထား သော စ ကား များ အ မှန် ဖြစ် လာ ရန် ဘု ရား သ ခင် ဤ သို့ ဖြစ် ပျက် စေ ခြင်း ဖြစ် ၏။

^၁၆ အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် မိ မိ တို့ စ ကား ကို ရှင် ဘု ရင် နား မ ထောင် ကြောင်း သိ မြင် လျှင် သူ တို့ က ရှင် ဘု ရင် အား “ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၌ ငါ တို့ မည် သည့် ဝေ စု ရှိ သ နည်း။ ယေ ရှဲ ၏ သား ၌ ငါ တို့ အ မွေ ခံ စ ရာ မ ရှိ။ အို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့၊ ကိုယ့် တဲ သို့ ကိုယ် ပြန် ကြ လော့။ အို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး၊ ကိုယ့် အ မျိုး အ နွယ် ကို စောင့် ရှောက် ပါ လော့” ဟု ပြန် ပြော ပြီး အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ့် တဲ သို့ ကိုယ် ပြန် သွား ကြ လေ ၏။ ^၁၇ သို့ သော် ယု ဒ မြို့ ရွာ များ တွင် နေ ထိုင် သော အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို ကား ရော ဗောင် မင်း ကြီး အုပ် စိုး ရ ၏။

^၁၈ တစ် နေ့ တွင် ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် ချွေး တပ် အုပ် ဟ ဒေါ ရံ အ ဒေါ ရံ’ (၂ ရာ ၂၀:၂၄)။ ကို စေ လွှတ် ရာ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် သူ့ ကို ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် သ ဖြင့် သူ သေ လေ ၏။ ထို အ ခါ ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် မြင်း ရ ထား ပေါ် သို့ အ လျင် အ မြန် တက် စီး ပြီး ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ထွက် ပြေး လေ ၏။ ^၁၉ ဤ သို့ ဖြင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း မျိုး မင်း နွယ် ကို ယ နေ့ တိုင် အောင် ပုန် ကန် ကြ လေ ၏။

10

¹ Rehoboam went to Shechem, for all Israel had come to Shechem to make him king.

² When Jeroboam the son of Nebat heard of it (for he was in Egypt, where he had fled from the presence of King Solomon), Jeroboam returned out of Egypt.

³ They sent and called him; and Jeroboam and all Israel came, and they spoke to Rehoboam, saying, ⁴ “Your father made our yoke grievous. Now therefore make the grievous service of your father and his heavy yoke which he put on us, lighter, and we will serve you.” ⁵ He said to them, “Come again to me after three days.” So the people departed.

⁶ King Rehoboam took counsel with the old men, who had stood before Solomon his father while he yet lived, saying, “What counsel do you give me about how to answer these people?” ⁷ They spoke to him, saying, “If you are kind to these people, please them, and speak good words to them, then they will be your servants forever.”

⁸ But he abandoned the counsel of the old men which they had given him, and took counsel with the young men who had grown up with him, who stood before him. ⁹ He said to them, “What counsel do you give, that we may give an answer to these people, who have spoken to me, saying, ‘Make the yoke that your father put on us lighter’?” ¹⁰ The young men who had grown up with him spoke to him, saying, “Thus you shall tell the people who spoke to you, saying, ‘Your father made our yoke heavy, but make it lighter on us;’ thus you shall say to them, ‘My little finger is thicker than my father’s waist. ¹¹ Now whereas my father burdened you with a heavy yoke, I will add to your yoke. My father chastised you with whips, but I will chastise you with scorpions.’ ”

¹² So Jeroboam and all the people came to Rehoboam the third day, as the king asked, saying, “Come to me again the third day.” ¹³ The king answered them roughly; and King Rehoboam abandoned the counsel of the old men, ¹⁴ and spoke to them after the counsel of the young men, saying, “My father made your yoke heavy, but I will add to it. My father chastised you with whips, but I will chastise you with scorpions.”

¹⁵ So the king didn’t listen to the people; for it was brought about by God, that Yahweh might establish his word, which he spoke by Ahijah the Shilonite to Jeroboam the son of Nebat.

¹⁶ When all Israel saw that the king didn’t listen to them, the people answered the king, saying, “What portion do we have in David? We don’t have an inheritance in the son of Jesse! Every man to your tents, Israel! Now see to your own house, David.” So all Israel departed to their tents. ¹⁷ But as for the children of Israel who lived in the cities of Judah, Rehoboam reigned over them.

¹⁸ Then King Rehoboam sent Hadoram, who was over the men subject to forced labor; and the children of Israel stoned him to death with stones. King Rehoboam hurried to get himself up to his chariot, to flee to Jerusalem. ¹⁹ So Israel rebelled against David’s house to this day.

၁၀

^၁ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တစ် မျိုး လုံး သည် ရော ဗောင် ကို မင်း မြှောက် ရန် ရှေ ခင် မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြ သ ဖြင့် ရော ဗောင် သည် လည်း ရှေ ခင် မြို့ သို့ သွား ၏။

^၂ ရှော လ မုန် မင်း ကြီး ထံ မှ ထွက် ပြေး သွား ခဲ့ သော နေ ဗတ် ၏ သား ယေ ရော ဗောင် သည် အီ ဂျစ် ပြည် ၌ ခို လှုံ နေ ၏။ ထို သ တင်း ကို ကြား ရ လျှင် ယေ ရော ဗောင် သည် အီ ဂျစ် ပြည် မှ ပြန် လာ ၏။

^၃ ထို့ ကြောင့် လူ လွှတ် ၍ သူ့ ကို ခေါ် ကြ ၏။ ထို့ နောက် ယေ ရော ဗောင် နှင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် ရော ဗောင် မင်း ကြီး ထံ သို့ လာ ကြ ပြီး၊ ^၄ “မင်း ကြီး ၏ ခ မည်း တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် လေး သော ထမ်း ပိုး ကို တင် ခဲ့ ပါ ၏။ သို့ သော် မင်း ကြီး ၏ ခ မည်း တော် ထံ ၌ အ ကျွန်ုပ် တို့ ခက် ခဲ ပင် ပန်း စွာ အ မှု ထမ်း ခဲ့ ရ သည် ကို သက် သာ စေ မည် ဆို လျှင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် တင် ထား ခဲ့ သည့် လေး လံ သော ထမ်း ပိုး ကို ပေါ့ စေ မည် ဆို လျှင် မင်း ကြီး ထံ ခ စား ကြ ပါ မည်” ဟု လျှောက် တင် ကြ ၏။ ^၅ ထို အ ခါ ရော ဗောင် မင်း ကြီး က “သုံး ရက် ကြာ မှ ငါ့ ထံ သို့ ပြန် လာ ကြ လော့” ဟု မိန့် ဆို သ ဖြင့် လူ တို့ လည်း ပြန် သွား ကြ ၏။

^၆ ထို့ နောက် ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် ခ မည်း တော် ရှော လ မုန် မင်း ကြီး အ သက် ရှင် စဉ် က ရှေ့ တော် ၌ ခ စား သူ များ ဖြစ် သည့် သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ အား “သင် တို့ မည် သို့ အ ကြံ ပေး မည် နည်း။ ဤ လူ တို့ အား မည် သို့ ပြန် ပြော ရ မည် နည်း” ဟု တိုင် ပင် မေး မြန်း ရာ၊ ^၇ သူ တို့ က “မင်း ကြီး သည် ဤ လူ တို့ ကို ကျေး ဇူး ပြု မည်၊ သူ တို့ စိတ် ကျေ နပ် အောင် ကောင်း မွန် စွာ ပြော ဆို ဆက် ဆံ မည် ဆို လျှင် သူ တို့ သည် မင်း ကြီး ထံ အ စဉ် အ မြဲ အ စေ ခံ ကြ ပါ လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် ကြ ၏။

^၈ သို့ သော် ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ ပေး သော အ ကြံ ကို လက် မ ခံ ဘဲ သူ့ ထံ ၌ ခ စား နေ သော ငယ် ပေါင်း ကြီး ဖော် လူ ငယ် များ နှင့် တိုင် ပင် လေ ၏။ ^၉ “’အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် သင့် ခ မည်း တော် တင် သော ထမ်း ပိုး ကို ပေါ့ စေ တော် မူ ပါ’ ဟု တောင်း ဆို လာ‌ သော ဤ လူ တို့ အား မည် သို့ ပြန် ပြော ရ မည် ကို အ ကြံ ပေး ကြ ပါ” ဟု သူ တို့ အား တိုင် ပင် မေး မြန်း လျှင်၊ ^၁၀ သူ ၏ ငယ် ပေါင်း ကြီး ဖော် လူ ငယ် တို့ က “’မင်း ကြီး ၏ ခ မည်း တော် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် လေး သော ထမ်း ပိုး ကို တင် ခဲ့ ပြီ။ ထို ထမ်း ပိုး ကို ပေါ့ စေ တော် မူ ပါ’ ဟု လျှောက် တင် သော လူ တို့ အား ‘ငါ့ လက် သန်း သည် ငါ့ ခ မည်း တော် ၏ ခါး ထက် ပို ၍ တုတ် ၏။ ^၁၁ ငါ့ ခ မည်း တော် သည် သင် တို့ အ ပေါ် လေး သော ထမ်း ပိုး ကို တင် ခဲ့ ၏။ ငါ မူ ကား သင် တို့ ၏ ထမ်း ပိုး ကို ပို ၍ လေး စေ မည်။ ငါ့ ခ မည်း တော် သည် သင် တို့ ကို ကျာ ပွတ် နှင့် ဆုံး မ ၏။ ငါ မူ ကား သင် တို့ ကို ကင်း မြီး ကောက် နှင့် ဆုံး မ မည်’ ဟူ ၍ ပြန် ဖြေ ပါ လော့” ဟု လျှောက် တင် ကြ ၏။

^၁၂ ရှင် ဘု ရင် က “သုံး ရက် မြောက် နေ့ တွင် ငါ့ ထံ ပြန် လာ ကြ” ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ယေ ရော ဗောင် နှင့် လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် ရော ဗောင် မင်း ကြီး ထံ သို့ ပြန် လာ ကြ ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် သူ တို့ အား ကြမ်း တမ်း စွာ ပြန် ပြော ၏။ သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ ပေး သော အ ကြံ ကို ပစ် ပယ် ပြီး၊ ^၁၄ လူ ငယ် တို့ ပေး သော အ ကြံ အ တိုင်း ထို သူ တို့ အား “ငါ့ ခ မည်း တော် သည် သင် တို့ အ ပေါ် လေး သော ထမ်း ပိုး ကို တင် ခဲ့ ၏။ ငါ မူ ကား သင် တို့ ၏ ထမ်း ပိုး ကို ပို ၍ လေး စေ မည်။ ငါ့ ခ မည်း တော် သည် သင် တို့ ကို ကျာ ပွတ် နှင့် ဆုံး မ ၏။ ငါ မူ ကား သင် တို့ ကို ကင်း မြီး ကောက် နှင့် ဆုံး မ မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၅ ဤ သို့ ဖြင့် ရှင် ဘု ရင် သည် လူ တို့ ၏ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ ၏။ အ ကြောင်း မှာ ရှိ လော မြို့ သား အ ဟိ ယ မှ တစ် ဆင့် နေ ဗတ် ၏ သား ယေ ရော ဗောင် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ ထား သော စ ကား များ အ မှန် ဖြစ် လာ ရန် ဘု ရား သ ခင် ဤ သို့ ဖြစ် ပျက် စေ ခြင်း ဖြစ် ၏။

^၁၆ အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် မိ မိ တို့ စ ကား ကို ရှင် ဘု ရင် နား မ ထောင် ကြောင်း သိ မြင် လျှင် သူ တို့ က ရှင် ဘု ရင် အား “ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၌ ငါ တို့ မည် သည့် ဝေ စု ရှိ သ နည်း။ ယေ ရှဲ ၏ သား ၌ ငါ တို့ အ မွေ ခံ စ ရာ မ ရှိ။ အို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့၊ ကိုယ့် တဲ သို့ ကိုယ် ပြန် ကြ လော့။ အို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး၊ ကိုယ့် အ မျိုး အ နွယ် ကို စောင့် ရှောက် ပါ လော့” ဟု ပြန် ပြော ပြီး အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ့် တဲ သို့ ကိုယ် ပြန် သွား ကြ လေ ၏။ ^၁၇ သို့ သော် ယု ဒ မြို့ ရွာ များ တွင် နေ ထိုင် သော အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို ကား ရော ဗောင် မင်း ကြီး အုပ် စိုး ရ ၏။

^၁၈ တစ် နေ့ တွင် ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် ချွေး တပ် အုပ် ဟ ဒေါ ရံ အ ဒေါ ရံ’ (၂ ရာ ၂၀:၂၄)။ ကို စေ လွှတ် ရာ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် သူ့ ကို ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် သ ဖြင့် သူ သေ လေ ၏။ ထို အ ခါ ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် မြင်း ရ ထား ပေါ် သို့ အ လျင် အ မြန် တက် စီး ပြီး ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ထွက် ပြေး လေ ၏။ ^၁၉ ဤ သို့ ဖြင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း မျိုး မင်း နွယ် ကို ယ နေ့ တိုင် အောင် ပုန် ကန် ကြ လေ ၏။

10

¹ Rehoboam went to Shechem, for all Israel had come to Shechem to make him king.

² When Jeroboam the son of Nebat heard of it (for he was in Egypt, where he had fled from the presence of King Solomon), Jeroboam returned out of Egypt.

³ They sent and called him; and Jeroboam and all Israel came, and they spoke to Rehoboam, saying, ⁴ “Your father made our yoke grievous. Now therefore make the grievous service of your father and his heavy yoke which he put on us, lighter, and we will serve you.” ⁵ He said to them, “Come again to me after three days.” So the people departed.

⁶ King Rehoboam took counsel with the old men, who had stood before Solomon his father while he yet lived, saying, “What counsel do you give me about how to answer these people?” ⁷ They spoke to him, saying, “If you are kind to these people, please them, and speak good words to them, then they will be your servants forever.”

⁸ But he abandoned the counsel of the old men which they had given him, and took counsel with the young men who had grown up with him, who stood before him. ⁹ He said to them, “What counsel do you give, that we may give an answer to these people, who have spoken to me, saying, ‘Make the yoke that your father put on us lighter’?” ¹⁰ The young men who had grown up with him spoke to him, saying, “Thus you shall tell the people who spoke to you, saying, ‘Your father made our yoke heavy, but make it lighter on us;’ thus you shall say to them, ‘My little finger is thicker than my father’s waist. ¹¹ Now whereas my father burdened you with a heavy yoke, I will add to your yoke. My father chastised you with whips, but I will chastise you with scorpions.’ ”

¹² So Jeroboam and all the people came to Rehoboam the third day, as the king asked, saying, “Come to me again the third day.” ¹³ The king answered them roughly; and King Rehoboam abandoned the counsel of the old men, ¹⁴ and spoke to them after the counsel of the young men, saying, “My father made your yoke heavy, but I will add to it. My father chastised you with whips, but I will chastise you with scorpions.”

¹⁵ So the king didn’t listen to the people; for it was brought about by God, that Yahweh might establish his word, which he spoke by Ahijah the Shilonite to Jeroboam the son of Nebat.

¹⁶ When all Israel saw that the king didn’t listen to them, the people answered the king, saying, “What portion do we have in David? We don’t have an inheritance in the son of Jesse! Every man to your tents, Israel! Now see to your own house, David.” So all Israel departed to their tents. ¹⁷ But as for the children of Israel who lived in the cities of Judah, Rehoboam reigned over them.

¹⁸ Then King Rehoboam sent Hadoram, who was over the men subject to forced labor; and the children of Israel stoned him to death with stones. King Rehoboam hurried to get himself up to his chariot, to flee to Jerusalem. ¹⁹ So Israel rebelled against David’s house to this day.