၉

^၁ ထို အ ခါ ပ ရော ဖက် ဧ လိ ရှဲ သည် ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား ထဲ မှ တစ် ပါး ကို ခေါ် ၍ “သင် ၏ ခါး ကို စည်း လော့။ ဆီ ဘူး ကို ယူ ပြီး လျှင် ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သို့ သွား လော့။ ^၂ ထို မြို့ သို့ ရောက် လျှင် နိမ် ရှိ ၏ မြေး၊ ယော ရှ ဖတ် ၏ သား ယေ ဟု ကို ရှာ လော့။ သူ့ ထံ သွား ၍ သူ့ ကို ညီ အစ် ကို တို့ ထဲ မှ ခေါ် ထုတ် ပြီး အ တွင်း ခန်း ထဲ သို့ ခေါ် သွား လော့။ ^၃ ထို့ နောက် ဆီ ဘူး ထဲ မှ ဆီ ကို သူ့ ခေါင်း ပေါ် သွန်း လောင်း ပြီး သူ့ အား ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ငါ သည် သင့် ကို အစ္စ ရေး ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ပြီ’ ဟူ ၍ ဆင့် ဆို ပြီး လျှင် တံ ခါး ကို ဖွင့် ၍ မ ဆိုင်း မ လင့် ဘဲ ပြေး လော့” ဟု မှာ လိုက် ၏။

^၄ သို့ ဖြစ် ၍ ပ ရော ဖက် လု လင် ပျို သည် ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သို့ သွား လေ ၏။ ^၅ သူ ရောက် လာ သော အ ခါ တပ် မှူး ကြီး တို့ ထိုင် နေ ကြ သည် ကို တွေ့ ရ ၏။ ထို အ ခါ သူ က “တပ် မှူး ကြီး၊ သင့် အ ဖို့ သ တင်း စ ကား ပါ ၏” ဟု ဆို လျှင် ယေ ဟု က “အား လုံး ထဲ မှ မည် သူ့ ကို ဆို လို သ နည်း” ဟု မေး ၏။ ထို အ ခါ လု လင် ပျို ပ ရော ဖက် က “တပ် မှူး ကြီး၊ သင့် ကို ဆို လို ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၆ ထို အ ခါ ယေ ဟု သည် ထ ၍ အိမ် ထဲ သို့ ဝင် သွား ၏။ ပ ရော ဖက် လု လင် ပျို သည် ဆီ ကို သူ့ ခေါင်း ပေါ် သွန်း လောင်း ပြီး “အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သင့် အား ‘ငါ သည် သင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ မျိုး တော် အစ္စ‌ ရေး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး တော် မူ ပြီ။ ^၇ ယေ ဇ ဗေ လ လက် ဖြင့် သေ ဆုံး ခဲ့ ရ သော ငါ့ အ စေ အ ပါး ပ ရော ဖက် များ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ စေ အ ပါး များ အား လုံး တို့ အ တွက် ငါ လက် တုံ့ ပြန် မည်။ ထို့ အ တွက် သင် သည် သင့် သ ခင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ မင်း မျိုး မင်း နွယ် တို့ ကို သုတ် သင် ပစ် ရ မည်။ ^၈ အာ ဟပ် မင်း မျိုး မင်း နွယ် အား လုံး ပျက် စီး သွား ရ လိမ့် မည်။ အစ္စ ရေး ပြည် ရှိ အာ ဟပ် မင်း ကြီး အ မျိုး ထဲ မှ ကျွန် ပြု ခံ ရ သူ နှင့် ကျွန် ပြု မ ခံ ရ သူ ပါ မ ကျန် ယောက်ျား တို့ ကို ငါ ပယ် ရှင်း မည်။ ^၉ အာ ဟပ် မင်း မျိုး မင်း နွယ် ကို နေ ဗတ် ၏ သား ယေ ရော ဗောင် မင်း မျိုး မင်း နွယ် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ ဟိ ယ ၏ သား ဗာ ရှာ မင်း မျိုး မင်း နွယ် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ငါ ဖြစ် စေ မည်။ ^၁၀ ယေ ဇ ဗေ လ ကို မူ ကား ယေ ဇ ရေ လ မြေ ကွက် တွင် ခွေး တို့ စား ကြ လိမ့် မည်။ သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် မည့် သူ ရှိ မည် မ ဟုတ်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆင့် ဆို ပြီး သည် နှင့် တံ ခါး ကို ဖွင့် ပြီး ထွက် ပြေး သွား လေ ၏။

^၁၁ ယေ ဟု သည် အ ခန်း အ ပြင် ဘက် ရှိ မိ မိ သ ခင် ၏ အ မှု ထမ်း တို့ ထံ ပြန် ထွက် လာ သော အ ခါ သူ တို့ က “အ ဆင် ပြေ ပါ ၏ လော။ ဤ သူ ရူး က သင့် ထံ အ ဘယ် ကြောင့် လာ သ နည်း” ဟု မေး သော် သူ က “ဤ သူ နှင့် သူ ပြော တတ် သည့် စ ကား ကို သင် တို့ သိ ပါ ၏” ဟု သာ ပြန် ဖြေ ၏။ ^၁၂ သူ တို့ က လည်း “မ လိမ် ညာ ပါ နှင့်။ ငါ တို့ ကို ပြော ပြ ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် ယေ ဟု က “ထို သူ သည် အ ကျွန်ုပ် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ငါ သည် သင့် ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး ပြီ’ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဤ သို့ ဤ ပုံ ပြော ဆို ပါ သည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ အ ဝတ် ကို ချက် ချင်း ယူ ၍ ယေ ဟု ဆင်း လာ မည့် လှေ ကား ထစ် များ တွင် ဖြန့် ခင်း ပေး ၏။ ထို့ နောက် တံ ပိုး ကို မှုတ် ပြီး “ယေ ဟု သည် ရှင် ဘု ရင် ဖြစ် တော် မူ ၏” ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ၏။

^၁၄ ဤ သို့ ဖြင့် နိမ် ရှိ ၏ မြေး၊ ယော ရှ ဖတ် ၏ သား ယေ ဟု သည် ယော ရံ မင်း ကြီး ကို လုပ် ကြံ ရန် လျှို့ ဝှက် ကြံ စည် လေ ၏။ ထို အ ချိန် တွင် ယော ရံ မင်း ကြီး နှင့် အစ္စ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် ဟာ ဇေ လ မင်း ကြီး ၏ ရန် ကြောင့် ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို စောင့် ကြပ် လျက် နေ ၏။ ^၁၅ သို့ သော် ယ ဟော ရံ သို့ မ ဟုတ် ‘ယော ရံ’။ မင်း ကြီး သည် ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် ဟာ ဇေ လ မင်း ကြီး နှင့် တိုက် ခိုက် ရာ မှ ဆီး ရီး ယား စစ် သည် တို့ လက် ချက် ဖြင့် ဒဏ် ရာ ရ သွား ၍ ထို ဒဏ် ရာ ကို ကု သ ရန် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ပြန် သွား နှင့် ပြီ။ ယေ ဟု က လည်း “ဤ အ မှု ကို သင် တို့ သ ဘော တူ လျှင် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ သ တင်း မ ပေါက် ကြား သွား စေ ရန် ဤ မြို့ ထဲ မှ မည် သူ့ ကို မျှ မ ထွက် သွား စေ နှင့်” ဟု သူ တို့ အား ဆို ၏။

^၁၆ ထို့ နောက် ယေ ဟု သည် ယော ရံ မင်း ကြီး နား နေ ရာ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ စစ် ရ ထား စီး ၍ သွား လေ ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး လည်း ယော ရံ မင်း ကြီး ကို ကြည့် ရှု ရန် ရောက် နေ ၏။

^၁၇ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ မျှော် စင် ပေါ် တွင် ရပ် လျက် ကင်း စောင့် နေ သော သူ သည် ယေ ဟု နှင့် သူ့ လူ အုပ် ကြီး လာ နေ သည် ကို မြင် လျှင် “လူ အုပ် ကြီး လာ နေ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် မြင် ပါ ၏” ဟု အော် ပြော လေ ၏။ ယ ဟော ရံ သို့ မ ဟုတ် ‘ယော ရံ’။ မင်း ကြီး က လည်း “မြင်း စီး သူ ရဲ တစ် ဦး ကို လွှတ် ၍ သူ တို့ နှင့် သွား တွေ့ ပြီး ‘ငြိမ်း ချမ်း ပါ ၏ လော’ ဟူ ၍ မေး စေ ပါ” ဟု အ မိန့် ပေး လိုက် ၏။ ^၁၈ ထို့ ကြောင့် မြင်း စီး သူ ရဲ တစ် ဦး သည် ယေ ဟု နှင့် သွား တွေ့ ပြီး “ရှင် ဘု ရင် က ‘ငြိမ်း ချမ်း ပါ ၏ လော’ ဟူ ၍ မေး တော် မူ ပါ သည်” ဟု ဆို လျှင် ယေ ဟု က “ငြိမ်း ချမ်း ခြင်း သည် သင် နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ ငါ့ နောက် သို့ လိုက် ခဲ့ လော့” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ကင်း စောင့် က လည်း “တ မန် သည် သူ တို့ ထံ ရောက် သွား ပြီး ပြန် မ လာ တော့ ပါ” ဟု သ တင်း ပို့ လာ ၏။

^၁၉ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် သည် နောက် ထပ် မြင်း စီး သူ ရဲ တစ် ဦး ကို စေ လွှတ် ၍ သူ တို့ ထံ ရောက် သော အ ခါ ”ရှင် ဘု ရင် က ‘ငြိမ်း ချမ်း ပါ ၏ လော’ ဟူ ၍ မေး တော် မူ ပါ သည်” ဟု ဆို လျှင် ယေ ဟု က လည်း “ငြိမ်း ချမ်း ခြင်း သည် သင် နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ ငါ့ နောက် သို့ လိုက် ခဲ့ လော့” ဟု ပြန် ပြော ပြန် ၏။ ^၂၀ ကင်း စောင့် က လည်း “တ မန် သည် သူ တို့ ထံ ရောက် သွား ပြီး ပြန် မ လာ တော့ ပါ။ စစ် ရ ထား မောင်း လာ သူ မှာ လည်း နိမ် ရှိ ၏ သား ယေ ဟု ကဲ့ သို့ တ ရ ကြမ်း မောင်း နှင် လာ ပါ သည်” ဟု သ တင်း ပို့ လာ ပြန် ၏။

^၂၁ ထို အ ခါ ယ ဟော ရံ သို့ မ ဟုတ် ‘ယော ရံ’။ မင်း ကြီး က “အ သင့် ပြင် ကြ ပါ” ဟု အ မိန့် ပေး သ ဖြင့် သူ ၏ စစ် ရ ထား ကို အ သင့် ပြင် ပေး ကြ ၏။ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယ ဟော ရံ သို့ မ ဟုတ် ‘ယော ရံ’။ မင်း ကြီး နှင့် ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး တို့ သည် အ သီး သီး စစ် ရ ထား စီး ၍ ယေ ဟု နှင့် တွေ့ ဆုံ ရန် ထွက် သွား ရာ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ၏ မြေ ကွက် တွင် ဆုံ ကြ ၏။

^၂၂ ယ ဟော ရံ သို့ မ ဟုတ် ‘ယော ရံ’။ မင်း ကြီး က လည်း ယေ ဟု အား “ယေ ဟု၊ ငြိမ်း ချမ်း ပါ ၏ လော” ဟု မေး လျှင် ယေ ဟု က “မင်း ကြီး ၏ မယ် တော် ယေ ဇ ဗေ လ က ပြည့် တန် ဆာ လုပ် သော အ မှု နှင့် မှော် အ တတ် များ စွာ ကို လိုက် စား နေ သ ရွေ့ မည် သို့ ငြိမ်း ချမ်း နိုင် မည် နည်း” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၂၃ ထို အ ခါ ယ ဟော ရံ မင်း ကြီး က “အို အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး၊ ငါ တို့ သစ္စာ ဖောက် ခံ ရ ပြီ” ဟု အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး အား အော် ဟစ် ရင်း မိ မိ ရ ထား ကို ပြန် လှည့် ပြီး မောင်း ပြေး လေ ၏။ ^၂၄ ထို အ ခါ ယေ ဟု က လေး ကို အား ကုန် တင် ပြီး ယ ဟော ရံ သို့ မ ဟုတ် ‘ယော ရံ’။ မင်း ကြီး ၏ လက် ပြင် ကြား ကို ပစ် လိုက် ရာ မြား သည် သူ ၏ နှ လုံး ကို ထုတ် ချင်း ဖောက် သွား သ ဖြင့် ယ ဟော ရံ မင်း ကြီး သည် ရ ထား ပေါ် ၌ ပင် လဲ ကျ သွား လေ ၏။

^၂၅ ယေ ဟု က လည်း မိ မိ တပ် မှူး ဗိ ဒ က အား “သူ့ ကို မ ၍ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ၏ မြေ ကွက် တွင် ပစ် ချ ‌လော့။ သင် နှင့် အ ကျွန်ုပ် သူ့ ခ မည်း တော် အာ ဟပ် မင်း ကြီး နောက် ရ ထား လိုက် စီး စဉ် က သူ နှင့် ပတ် သက် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် ဤ ဗျာ ဒိတ် စ ကား ကို မှတ် မိ သ လော။ ^၂၆ ‘အ ကယ် စင် စစ် နာ ဗုတ် နှင့် သူ့ သား တို့ အ သတ် ခံ ခဲ့ ရ သည် ကို မ နေ့ က ငါ မြင် ပြီ။ ဤ မြေ ကွက် ပေါ် တွင် ပင် သင့် ကို ငါ ပြန် ပေး ဆပ် စေ မည်’ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြွေး ကြော် ထား ပြီ။ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် အ တိုင်း သူ့ ကို မ ၍ ဤ မြေ ကွက် တွင် ပစ် ချ ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၂၇ ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး သည် ထို အ ဖြစ် အ ပျက် ကို မြင် လျှင် ဗက် ဟဂ္ဂန် လမ်း အ တိုင်း ထွက် ပြေး ၏။ ယေ ဟု က လည်း သူ့ နောက် သို့ လိုက် ကာ “သူ့ ကို လည်း ရ ထား ပေါ် မှာ ပဲ ပစ် သတ် ပါ” ဟု အော် ပြော ၏။ အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး အား ဣ ဗ လံ မြို့ အ နီး ဂု ရ တောင် ကုန်း ပေါ် တွင် လုပ် ကြံ သော် လည်း သူ သည် ထွက် ပြေး ၍ မေ ဂိဒ္ဒေါ မြို့ သို့ ရောက် မှ သေ ဆုံး လေ ၏။ ^၂၈ သူ ၏ အ မှု ထမ်း တို့ သည် သူ့ ကို ‌ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ရ ထား ဖြင့် သယ် ဆောင် သွား ပြီး ဒါ ဝိဒ် မြို့ ရှိ သူ့ သင်္ချိုင်း တွင် ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် အ တူ သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ ^၂၉ အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် ယော ရံ မင်း ကြီး နန်း စံ တစ် ဆယ့် တစ် နှစ် တွင် အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး သည် ယု ဒ ပြည် ၌ နန်း တက် ၏။

^၃၀ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ယေ ဟု ရောက် လာ ကြောင်း ကို ယေ ဇ ဗေ လ ကြား လျှင် မျက် လုံး ကို အ ရောင် ခြယ် ပြီး ဆံ ကေ သာ ကို ပြင် ဆင် ကာ ပြ တင်း ပေါက် မှ ကြည့် နေ ၏။ ^၃၁ မြို့ တံ ခါး ထဲ သို့ ယေ ဟု ဝင် လာ သော အ ခါ ယေ ဇ ဗေ လ က “ကိုယ့် သ ခင် ကို သတ် ခဲ့ သော ဇိ မ ရိ သည် ချမ်း သာ ရာ ရ ပါ ၏ လော” ဟု မေး ၏။ ^၃၂ ထို အ ခါ ယေ ဟု က ပြ တင်း ပေါက် သို့ မော့ ကြည့် ပြီး “မည် သူ ရှိ သ နည်း၊ ငါ့ ဘက် မှာ မည် သူ နေ မည် နည်း” ဟု မေး ၏။ ထို အ ခါ မိန်း မ စိုး နှစ် ဦး သုံး ဦး က သူ့ ကို ငုံ့ ကြည့် ကြ သ ဖြင့်၊ ^၃၃ ယေ ဟု က သူ တို့ အား “သူ့ ကို တွန်း ချ ပစ် လိုက်” ဟု ဆို ၏။ သူ တို့ က လည်း ယေ ဇ ဗေ လ ကို တွန်း ချ လိုက် ရာ သူ့ သွေး တို့ သည် နံ ရံ များ၊ မြင်း များ ပေါ် သို့ စဉ် သွား လေ ၏။ ယေ ဟု လည်း သူ့ ကို တက် နင်း သွား လေ ၏။

^၃၄ ယေ ဟု သည် အ ထဲ သို့ ဝင် ၍ စား သောက် ပြီး မှ “ကျိန် စာ သင့် သော ဤ မိန်း မ သည် ဘု ရင့် သ မီး တော် ဖြစ် သော ကြောင့် ကြည့် ပြီး သင်္ဂြိုဟ် လိုက် ကြ ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၃၅ ယေ ဇ ဗေ လ ကို သင်္ဂြိုဟ် ဖို့ သွား ကြ သော အ ခါ ဦး ခေါင်း ခွံ၊ ခြေ ထောက်၊ လက် ဖ ဝါး တို့ မှ လွဲ ၍ အ ခြား ဘာ မျှ မ ရှိ တော့ ပေ။

^၃၆ ထို သူ တို့ ပြန် လာ ပြီး ယေ ဟု အား ပြော ပြ ကြ လျှင် ယေ ဟု က “ဤ သည် ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မိ မိ အ စေ အ ပါး တိ ရှ ဘိ မြို့ သား ဧ လိ ယ အား ‘ယေ ဇ ရေ လ မြေ ကွက် တွင် ယေ ဇ ဗေ လ ၏ အ သား ကို ခွေး တို့ စား ကြ လိမ့် မည်။ ^၃၇ ယေ ဇ ဗေ လ ၏ အ လောင်း သည် ယေ ဇ ရေ လ ပိုင် မြေ ကွက် ပေါ် တွင် နောက် ချေး ပုံ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ဤ သူ မှ ယေ ဇ ဗေ လ ဖြစ် သည် ဟု ပြော ၍ မ ရ အောင် ပင် ဖြစ် လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် စ ကား အ တိုင်း ဖြစ် ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

9

¹ Elisha the prophet called one of the sons of the prophets, and said to him, “Put your belt on your waist, take this vial of oil in your hand, and go to Ramoth Gilead. ² When you come there, find Jehu the son of Jehoshaphat the son of Nimshi, and go in and make him rise up from among his brothers, and take him to an inner room. ³ Then take the vial of oil, and pour it on his head, and say, ‘Yahweh says, “I have anointed you king over Israel.” ’ Then open the door, flee, and don’t wait.”

⁴ So the young man, the young prophet, went to Ramoth Gilead. ⁵ When he came, behold, the captains of the army were sitting. Then he said, “I have a message for you, captain.” Jehu said, “To which one of us?” He said, “To you, O captain.”

⁶ He arose, and went into the house. Then he poured the oil on his head, and said to him, “Yahweh, the God of Israel, says, ‘I have anointed you king over the people of Yahweh, even over Israel. ⁷ You must strike your master Ahab’s house, that I may avenge the blood of my servants the prophets, and the blood of all the servants of Yahweh, at the hand of Jezebel. ⁸ For the whole house of Ahab will perish. I will cut off from Ahab everyone who urinates against a wall, or, male both him who is shut up and him who is left at large in Israel. ⁹ I will make Ahab’s house like the house of Jeroboam the son of Nebat, and like the house of Baasha the son of Ahijah. ¹⁰ The dogs will eat Jezebel on the plot of ground of Jezreel, and there shall be no one to bury her.’ ” Then he opened the door and fled.

¹¹ When Jehu came out to the servants of his lord and one said to him, “Is all well? Why did this madman come to you?” He said to them, “You know the man and how he talks.” ¹² They said, “That is a lie. Tell us now.” He said, “He said to me, ‘Yahweh says, I have anointed you king over Israel.’ ” ¹³ Then they hurried, and each man took his cloak, and put it under him on the top of the stairs, and blew the trumpet, saying, “Jehu is king.”

¹⁴ So Jehu the son of Jehoshaphat the son of Nimshi conspired against Joram. (Now Joram was defending Ramoth Gilead, he and all Israel, because of Hazael king of Syria; ¹⁵ but King Joram had returned to be healed in Jezreel of the wounds which the Syrians had given him when he fought with Hazael king of Syria.) Jehu said, “If this is your thinking, then let no one escape and go out of the city to go to tell it in Jezreel.”

¹⁶ So Jehu rode in a chariot and went to Jezreel, for Joram lay there. Ahaziah king of Judah had come down to see Joram.

¹⁷ Now the watchman was standing on the tower in Jezreel, and he spied the company of Jehu as he came, and said, “I see a company.” Joram said, “Take a horseman, and send to meet them, and let him say, ‘Is it peace?’ ” ¹⁸ So one went on horseback to meet him, and said, “the king says, ‘Is it peace?’ ” Jehu said, “What do you have to do with peace? Fall in behind me!” The watchman said, “The messenger came to them, but he isn’t coming back.”

¹⁹ Then he sent out a second on horseback, who came to them and said, “The king says, ‘Is it peace?’ ” Jehu answered, “What do you have to do with peace? Fall in behind me!” ²⁰ The watchman said, “He came to them, and isn’t coming back. The driving is like the driving of Jehu the son of Nimshi, for he drives furiously.”

²¹ Joram said, “Get ready!” They got his chariot ready. Then Joram king of Israel and Ahaziah king of Judah went out, each in his chariot; and they went out to meet Jehu, and found him on Naboth the Jezreelite’s land.

²² When Joram saw Jehu, he said, “Is it peace, Jehu?” He answered, “What peace, so long as the prostitution of your mother Jezebel and her witchcraft abound?” ²³ Joram turned his hands and fled, and said to Ahaziah, “This is treason, Ahaziah!” ²⁴ Jehu drew his bow with his full strength, and struck Joram between his arms; and the arrow went out at his heart, and he sunk down in his chariot.

²⁵ Then Jehu said to Bidkar his captain, “Pick him up, and throw him in the plot of the field of Naboth the Jezreelite; for remember how, when you and I rode together after Ahab his father, Yahweh laid this burden on him: ²⁶ ‘Surely I have seen yesterday the blood of Naboth, and the blood of his sons,’ says Yahweh; ‘and I will repay you in this plot of ground,’ says Yahweh. Now therefore take and cast him onto the plot of ground, according to Yahweh’s word.”

²⁷ But when Ahaziah the king of Judah saw this, he fled by the way of the garden house. Jehu followed after him, and said, “Strike him also in the chariot!” They struck him at the ascent of Gur, which is by Ibleam. He fled to Megiddo, and died there. ²⁸ His servants carried him in a chariot to Jerusalem, and buried him in his tomb with his fathers in David’s city. ²⁹ In the eleventh year of Joram the son of Ahab, Ahaziah began to reign over Judah.

³⁰ When Jehu had come to Jezreel, Jezebel heard of it; and she painted her eyes, and adorned her head, and looked out at the window. ³¹ As Jehu entered in at the gate, she said, “Do you come in peace, Zimri, you murderer of your master?” ³² He lifted up his face to the window, and said, “Who is on my side? Who?” Two or three eunuchs looked out at him. ³³ He said, “Throw her down!” So they threw her down; and some of her blood was sprinkled on the wall, and on the horses. Then he trampled her under foot.

³⁴ When he had come in, he ate and drank. Then he said, “See now to this cursed woman, and bury her; for she is a king’s daughter.” ³⁵ They went to bury her, but they found no more of her than the skull, the feet, and the palms of her hands.

³⁶ Therefore they came back, and told him. He said, “This is Yahweh’s word, which he spoke by his servant Elijah the Tishbite, saying, ‘The dogs will eat the flesh of Jezebel on the plot of Jezreel, ³⁷ and the body of Jezebel will be as dung on the surface of the field on Jezreel’s land, so that they won’t say, “This is Jezebel.” ’ ”

၉

^၁ ထို အ ခါ ပ ရော ဖက် ဧ လိ ရှဲ သည် ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား ထဲ မှ တစ် ပါး ကို ခေါ် ၍ “သင် ၏ ခါး ကို စည်း လော့။ ဆီ ဘူး ကို ယူ ပြီး လျှင် ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သို့ သွား လော့။ ^၂ ထို မြို့ သို့ ရောက် လျှင် နိမ် ရှိ ၏ မြေး၊ ယော ရှ ဖတ် ၏ သား ယေ ဟု ကို ရှာ လော့။ သူ့ ထံ သွား ၍ သူ့ ကို ညီ အစ် ကို တို့ ထဲ မှ ခေါ် ထုတ် ပြီး အ တွင်း ခန်း ထဲ သို့ ခေါ် သွား လော့။ ^၃ ထို့ နောက် ဆီ ဘူး ထဲ မှ ဆီ ကို သူ့ ခေါင်း ပေါ် သွန်း လောင်း ပြီး သူ့ အား ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ငါ သည် သင့် ကို အစ္စ ရေး ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ပြီ’ ဟူ ၍ ဆင့် ဆို ပြီး လျှင် တံ ခါး ကို ဖွင့် ၍ မ ဆိုင်း မ လင့် ဘဲ ပြေး လော့” ဟု မှာ လိုက် ၏။

^၄ သို့ ဖြစ် ၍ ပ ရော ဖက် လု လင် ပျို သည် ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သို့ သွား လေ ၏။ ^၅ သူ ရောက် လာ သော အ ခါ တပ် မှူး ကြီး တို့ ထိုင် နေ ကြ သည် ကို တွေ့ ရ ၏။ ထို အ ခါ သူ က “တပ် မှူး ကြီး၊ သင့် အ ဖို့ သ တင်း စ ကား ပါ ၏” ဟု ဆို လျှင် ယေ ဟု က “အား လုံး ထဲ မှ မည် သူ့ ကို ဆို လို သ နည်း” ဟု မေး ၏။ ထို အ ခါ လု လင် ပျို ပ ရော ဖက် က “တပ် မှူး ကြီး၊ သင့် ကို ဆို လို ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၆ ထို အ ခါ ယေ ဟု သည် ထ ၍ အိမ် ထဲ သို့ ဝင် သွား ၏။ ပ ရော ဖက် လု လင် ပျို သည် ဆီ ကို သူ့ ခေါင်း ပေါ် သွန်း လောင်း ပြီး “အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သင့် အား ‘ငါ သည် သင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ မျိုး တော် အစ္စ‌ ရေး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး တော် မူ ပြီ။ ^၇ ယေ ဇ ဗေ လ လက် ဖြင့် သေ ဆုံး ခဲ့ ရ သော ငါ့ အ စေ အ ပါး ပ ရော ဖက် များ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ စေ အ ပါး များ အား လုံး တို့ အ တွက် ငါ လက် တုံ့ ပြန် မည်။ ထို့ အ တွက် သင် သည် သင့် သ ခင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ မင်း မျိုး မင်း နွယ် တို့ ကို သုတ် သင် ပစ် ရ မည်။ ^၈ အာ ဟပ် မင်း မျိုး မင်း နွယ် အား လုံး ပျက် စီး သွား ရ လိမ့် မည်။ အစ္စ ရေး ပြည် ရှိ အာ ဟပ် မင်း ကြီး အ မျိုး ထဲ မှ ကျွန် ပြု ခံ ရ သူ နှင့် ကျွန် ပြု မ ခံ ရ သူ ပါ မ ကျန် ယောက်ျား တို့ ကို ငါ ပယ် ရှင်း မည်။ ^၉ အာ ဟပ် မင်း မျိုး မင်း နွယ် ကို နေ ဗတ် ၏ သား ယေ ရော ဗောင် မင်း မျိုး မင်း နွယ် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊ အ ဟိ ယ ၏ သား ဗာ ရှာ မင်း မျိုး မင်း နွယ် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း ငါ ဖြစ် စေ မည်။ ^၁၀ ယေ ဇ ဗေ လ ကို မူ ကား ယေ ဇ ရေ လ မြေ ကွက် တွင် ခွေး တို့ စား ကြ လိမ့် မည်။ သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် မည့် သူ ရှိ မည် မ ဟုတ်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆင့် ဆို ပြီး သည် နှင့် တံ ခါး ကို ဖွင့် ပြီး ထွက် ပြေး သွား လေ ၏။

^၁၁ ယေ ဟု သည် အ ခန်း အ ပြင် ဘက် ရှိ မိ မိ သ ခင် ၏ အ မှု ထမ်း တို့ ထံ ပြန် ထွက် လာ သော အ ခါ သူ တို့ က “အ ဆင် ပြေ ပါ ၏ လော။ ဤ သူ ရူး က သင့် ထံ အ ဘယ် ကြောင့် လာ သ နည်း” ဟု မေး သော် သူ က “ဤ သူ နှင့် သူ ပြော တတ် သည့် စ ကား ကို သင် တို့ သိ ပါ ၏” ဟု သာ ပြန် ဖြေ ၏။ ^၁၂ သူ တို့ က လည်း “မ လိမ် ညာ ပါ နှင့်။ ငါ တို့ ကို ပြော ပြ ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် ယေ ဟု က “ထို သူ သည် အ ကျွန်ုပ် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ငါ သည် သင့် ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး ပြီ’ ဟု မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဤ သို့ ဤ ပုံ ပြော ဆို ပါ သည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ အ ဝတ် ကို ချက် ချင်း ယူ ၍ ယေ ဟု ဆင်း လာ မည့် လှေ ကား ထစ် များ တွင် ဖြန့် ခင်း ပေး ၏။ ထို့ နောက် တံ ပိုး ကို မှုတ် ပြီး “ယေ ဟု သည် ရှင် ဘု ရင် ဖြစ် တော် မူ ၏” ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ၏။

^၁၄ ဤ သို့ ဖြင့် နိမ် ရှိ ၏ မြေး၊ ယော ရှ ဖတ် ၏ သား ယေ ဟု သည် ယော ရံ မင်း ကြီး ကို လုပ် ကြံ ရန် လျှို့ ဝှက် ကြံ စည် လေ ၏။ ထို အ ချိန် တွင် ယော ရံ မင်း ကြီး နှင့် အစ္စ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် ဟာ ဇေ လ မင်း ကြီး ၏ ရန် ကြောင့် ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို စောင့် ကြပ် လျက် နေ ၏။ ^၁၅ သို့ သော် ယ ဟော ရံ သို့ မ ဟုတ် ‘ယော ရံ’။ မင်း ကြီး သည် ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် ဟာ ဇေ လ မင်း ကြီး နှင့် တိုက် ခိုက် ရာ မှ ဆီး ရီး ယား စစ် သည် တို့ လက် ချက် ဖြင့် ဒဏ် ရာ ရ သွား ၍ ထို ဒဏ် ရာ ကို ကု သ ရန် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ပြန် သွား နှင့် ပြီ။ ယေ ဟု က လည်း “ဤ အ မှု ကို သင် တို့ သ ဘော တူ လျှင် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ သ တင်း မ ပေါက် ကြား သွား စေ ရန် ဤ မြို့ ထဲ မှ မည် သူ့ ကို မျှ မ ထွက် သွား စေ နှင့်” ဟု သူ တို့ အား ဆို ၏။

^၁၆ ထို့ နောက် ယေ ဟု သည် ယော ရံ မင်း ကြီး နား နေ ရာ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ စစ် ရ ထား စီး ၍ သွား လေ ၏။ ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး လည်း ယော ရံ မင်း ကြီး ကို ကြည့် ရှု ရန် ရောက် နေ ၏။

^၁၇ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ မျှော် စင် ပေါ် တွင် ရပ် လျက် ကင်း စောင့် နေ သော သူ သည် ယေ ဟု နှင့် သူ့ လူ အုပ် ကြီး လာ နေ သည် ကို မြင် လျှင် “လူ အုပ် ကြီး လာ နေ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် မြင် ပါ ၏” ဟု အော် ပြော လေ ၏။ ယ ဟော ရံ သို့ မ ဟုတ် ‘ယော ရံ’။ မင်း ကြီး က လည်း “မြင်း စီး သူ ရဲ တစ် ဦး ကို လွှတ် ၍ သူ တို့ နှင့် သွား တွေ့ ပြီး ‘ငြိမ်း ချမ်း ပါ ၏ လော’ ဟူ ၍ မေး စေ ပါ” ဟု အ မိန့် ပေး လိုက် ၏။ ^၁၈ ထို့ ကြောင့် မြင်း စီး သူ ရဲ တစ် ဦး သည် ယေ ဟု နှင့် သွား တွေ့ ပြီး “ရှင် ဘု ရင် က ‘ငြိမ်း ချမ်း ပါ ၏ လော’ ဟူ ၍ မေး တော် မူ ပါ သည်” ဟု ဆို လျှင် ယေ ဟု က “ငြိမ်း ချမ်း ခြင်း သည် သင် နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ ငါ့ နောက် သို့ လိုက် ခဲ့ လော့” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ကင်း စောင့် က လည်း “တ မန် သည် သူ တို့ ထံ ရောက် သွား ပြီး ပြန် မ လာ တော့ ပါ” ဟု သ တင်း ပို့ လာ ၏။

^၁၉ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် သည် နောက် ထပ် မြင်း စီး သူ ရဲ တစ် ဦး ကို စေ လွှတ် ၍ သူ တို့ ထံ ရောက် သော အ ခါ ”ရှင် ဘု ရင် က ‘ငြိမ်း ချမ်း ပါ ၏ လော’ ဟူ ၍ မေး တော် မူ ပါ သည်” ဟု ဆို လျှင် ယေ ဟု က လည်း “ငြိမ်း ချမ်း ခြင်း သည် သင် နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ ငါ့ နောက် သို့ လိုက် ခဲ့ လော့” ဟု ပြန် ပြော ပြန် ၏။ ^၂၀ ကင်း စောင့် က လည်း “တ မန် သည် သူ တို့ ထံ ရောက် သွား ပြီး ပြန် မ လာ တော့ ပါ။ စစ် ရ ထား မောင်း လာ သူ မှာ လည်း နိမ် ရှိ ၏ သား ယေ ဟု ကဲ့ သို့ တ ရ ကြမ်း မောင်း နှင် လာ ပါ သည်” ဟု သ တင်း ပို့ လာ ပြန် ၏။

^၂၁ ထို အ ခါ ယ ဟော ရံ သို့ မ ဟုတ် ‘ယော ရံ’။ မင်း ကြီး က “အ သင့် ပြင် ကြ ပါ” ဟု အ မိန့် ပေး သ ဖြင့် သူ ၏ စစ် ရ ထား ကို အ သင့် ပြင် ပေး ကြ ၏။ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယ ဟော ရံ သို့ မ ဟုတ် ‘ယော ရံ’။ မင်း ကြီး နှင့် ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး တို့ သည် အ သီး သီး စစ် ရ ထား စီး ၍ ယေ ဟု နှင့် တွေ့ ဆုံ ရန် ထွက် သွား ရာ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ၏ မြေ ကွက် တွင် ဆုံ ကြ ၏။

^၂၂ ယ ဟော ရံ သို့ မ ဟုတ် ‘ယော ရံ’။ မင်း ကြီး က လည်း ယေ ဟု အား “ယေ ဟု၊ ငြိမ်း ချမ်း ပါ ၏ လော” ဟု မေး လျှင် ယေ ဟု က “မင်း ကြီး ၏ မယ် တော် ယေ ဇ ဗေ လ က ပြည့် တန် ဆာ လုပ် သော အ မှု နှင့် မှော် အ တတ် များ စွာ ကို လိုက် စား နေ သ ရွေ့ မည် သို့ ငြိမ်း ချမ်း နိုင် မည် နည်း” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၂၃ ထို အ ခါ ယ ဟော ရံ မင်း ကြီး က “အို အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး၊ ငါ တို့ သစ္စာ ဖောက် ခံ ရ ပြီ” ဟု အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး အား အော် ဟစ် ရင်း မိ မိ ရ ထား ကို ပြန် လှည့် ပြီး မောင်း ပြေး လေ ၏။ ^၂၄ ထို အ ခါ ယေ ဟု က လေး ကို အား ကုန် တင် ပြီး ယ ဟော ရံ သို့ မ ဟုတ် ‘ယော ရံ’။ မင်း ကြီး ၏ လက် ပြင် ကြား ကို ပစ် လိုက် ရာ မြား သည် သူ ၏ နှ လုံး ကို ထုတ် ချင်း ဖောက် သွား သ ဖြင့် ယ ဟော ရံ မင်း ကြီး သည် ရ ထား ပေါ် ၌ ပင် လဲ ကျ သွား လေ ၏။

^၂၅ ယေ ဟု က လည်း မိ မိ တပ် မှူး ဗိ ဒ က အား “သူ့ ကို မ ၍ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ၏ မြေ ကွက် တွင် ပစ် ချ ‌လော့။ သင် နှင့် အ ကျွန်ုပ် သူ့ ခ မည်း တော် အာ ဟပ် မင်း ကြီး နောက် ရ ထား လိုက် စီး စဉ် က သူ နှင့် ပတ် သက် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် ဤ ဗျာ ဒိတ် စ ကား ကို မှတ် မိ သ လော။ ^၂၆ ‘အ ကယ် စင် စစ် နာ ဗုတ် နှင့် သူ့ သား တို့ အ သတ် ခံ ခဲ့ ရ သည် ကို မ နေ့ က ငါ မြင် ပြီ။ ဤ မြေ ကွက် ပေါ် တွင် ပင် သင့် ကို ငါ ပြန် ပေး ဆပ် စေ မည်’ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြွေး ကြော် ထား ပြီ။ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် အ တိုင်း သူ့ ကို မ ၍ ဤ မြေ ကွက် တွင် ပစ် ချ ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၂၇ ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး သည် ထို အ ဖြစ် အ ပျက် ကို မြင် လျှင် ဗက် ဟဂ္ဂန် လမ်း အ တိုင်း ထွက် ပြေး ၏။ ယေ ဟု က လည်း သူ့ နောက် သို့ လိုက် ကာ “သူ့ ကို လည်း ရ ထား ပေါ် မှာ ပဲ ပစ် သတ် ပါ” ဟု အော် ပြော ၏။ အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး အား ဣ ဗ လံ မြို့ အ နီး ဂု ရ တောင် ကုန်း ပေါ် တွင် လုပ် ကြံ သော် လည်း သူ သည် ထွက် ပြေး ၍ မေ ဂိဒ္ဒေါ မြို့ သို့ ရောက် မှ သေ ဆုံး လေ ၏။ ^၂၈ သူ ၏ အ မှု ထမ်း တို့ သည် သူ့ ကို ‌ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ရ ထား ဖြင့် သယ် ဆောင် သွား ပြီး ဒါ ဝိဒ် မြို့ ရှိ သူ့ သင်္ချိုင်း တွင် ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် အ တူ သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ ^၂၉ အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် ယော ရံ မင်း ကြီး နန်း စံ တစ် ဆယ့် တစ် နှစ် တွင် အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး သည် ယု ဒ ပြည် ၌ နန်း တက် ၏။

^၃၀ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ယေ ဟု ရောက် လာ ကြောင်း ကို ယေ ဇ ဗေ လ ကြား လျှင် မျက် လုံး ကို အ ရောင် ခြယ် ပြီး ဆံ ကေ သာ ကို ပြင် ဆင် ကာ ပြ တင်း ပေါက် မှ ကြည့် နေ ၏။ ^၃၁ မြို့ တံ ခါး ထဲ သို့ ယေ ဟု ဝင် လာ သော အ ခါ ယေ ဇ ဗေ လ က “ကိုယ့် သ ခင် ကို သတ် ခဲ့ သော ဇိ မ ရိ သည် ချမ်း သာ ရာ ရ ပါ ၏ လော” ဟု မေး ၏။ ^၃၂ ထို အ ခါ ယေ ဟု က ပြ တင်း ပေါက် သို့ မော့ ကြည့် ပြီး “မည် သူ ရှိ သ နည်း၊ ငါ့ ဘက် မှာ မည် သူ နေ မည် နည်း” ဟု မေး ၏။ ထို အ ခါ မိန်း မ စိုး နှစ် ဦး သုံး ဦး က သူ့ ကို ငုံ့ ကြည့် ကြ သ ဖြင့်၊ ^၃၃ ယေ ဟု က သူ တို့ အား “သူ့ ကို တွန်း ချ ပစ် လိုက်” ဟု ဆို ၏။ သူ တို့ က လည်း ယေ ဇ ဗေ လ ကို တွန်း ချ လိုက် ရာ သူ့ သွေး တို့ သည် နံ ရံ များ၊ မြင်း များ ပေါ် သို့ စဉ် သွား လေ ၏။ ယေ ဟု လည်း သူ့ ကို တက် နင်း သွား လေ ၏။

^၃၄ ယေ ဟု သည် အ ထဲ သို့ ဝင် ၍ စား သောက် ပြီး မှ “ကျိန် စာ သင့် သော ဤ မိန်း မ သည် ဘု ရင့် သ မီး တော် ဖြစ် သော ကြောင့် ကြည့် ပြီး သင်္ဂြိုဟ် လိုက် ကြ ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၃၅ ယေ ဇ ဗေ လ ကို သင်္ဂြိုဟ် ဖို့ သွား ကြ သော အ ခါ ဦး ခေါင်း ခွံ၊ ခြေ ထောက်၊ လက် ဖ ဝါး တို့ မှ လွဲ ၍ အ ခြား ဘာ မျှ မ ရှိ တော့ ပေ။

^၃၆ ထို သူ တို့ ပြန် လာ ပြီး ယေ ဟု အား ပြော ပြ ကြ လျှင် ယေ ဟု က “ဤ သည် ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မိ မိ အ စေ အ ပါး တိ ရှ ဘိ မြို့ သား ဧ လိ ယ အား ‘ယေ ဇ ရေ လ မြေ ကွက် တွင် ယေ ဇ ဗေ လ ၏ အ သား ကို ခွေး တို့ စား ကြ လိမ့် မည်။ ^၃၇ ယေ ဇ ဗေ လ ၏ အ လောင်း သည် ယေ ဇ ရေ လ ပိုင် မြေ ကွက် ပေါ် တွင် နောက် ချေး ပုံ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ဤ သူ မှ ယေ ဇ ဗေ လ ဖြစ် သည် ဟု ပြော ၍ မ ရ အောင် ပင် ဖြစ် လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် စ ကား အ တိုင်း ဖြစ် ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

9

¹ Elisha the prophet called one of the sons of the prophets, and said to him, “Put your belt on your waist, take this vial of oil in your hand, and go to Ramoth Gilead. ² When you come there, find Jehu the son of Jehoshaphat the son of Nimshi, and go in and make him rise up from among his brothers, and take him to an inner room. ³ Then take the vial of oil, and pour it on his head, and say, ‘Yahweh says, “I have anointed you king over Israel.” ’ Then open the door, flee, and don’t wait.”

⁴ So the young man, the young prophet, went to Ramoth Gilead. ⁵ When he came, behold, the captains of the army were sitting. Then he said, “I have a message for you, captain.” Jehu said, “To which one of us?” He said, “To you, O captain.”

⁶ He arose, and went into the house. Then he poured the oil on his head, and said to him, “Yahweh, the God of Israel, says, ‘I have anointed you king over the people of Yahweh, even over Israel. ⁷ You must strike your master Ahab’s house, that I may avenge the blood of my servants the prophets, and the blood of all the servants of Yahweh, at the hand of Jezebel. ⁸ For the whole house of Ahab will perish. I will cut off from Ahab everyone who urinates against a wall, or, male both him who is shut up and him who is left at large in Israel. ⁹ I will make Ahab’s house like the house of Jeroboam the son of Nebat, and like the house of Baasha the son of Ahijah. ¹⁰ The dogs will eat Jezebel on the plot of ground of Jezreel, and there shall be no one to bury her.’ ” Then he opened the door and fled.

¹¹ When Jehu came out to the servants of his lord and one said to him, “Is all well? Why did this madman come to you?” He said to them, “You know the man and how he talks.” ¹² They said, “That is a lie. Tell us now.” He said, “He said to me, ‘Yahweh says, I have anointed you king over Israel.’ ” ¹³ Then they hurried, and each man took his cloak, and put it under him on the top of the stairs, and blew the trumpet, saying, “Jehu is king.”

¹⁴ So Jehu the son of Jehoshaphat the son of Nimshi conspired against Joram. (Now Joram was defending Ramoth Gilead, he and all Israel, because of Hazael king of Syria; ¹⁵ but King Joram had returned to be healed in Jezreel of the wounds which the Syrians had given him when he fought with Hazael king of Syria.) Jehu said, “If this is your thinking, then let no one escape and go out of the city to go to tell it in Jezreel.”

¹⁶ So Jehu rode in a chariot and went to Jezreel, for Joram lay there. Ahaziah king of Judah had come down to see Joram.

¹⁷ Now the watchman was standing on the tower in Jezreel, and he spied the company of Jehu as he came, and said, “I see a company.” Joram said, “Take a horseman, and send to meet them, and let him say, ‘Is it peace?’ ” ¹⁸ So one went on horseback to meet him, and said, “the king says, ‘Is it peace?’ ” Jehu said, “What do you have to do with peace? Fall in behind me!” The watchman said, “The messenger came to them, but he isn’t coming back.”

¹⁹ Then he sent out a second on horseback, who came to them and said, “The king says, ‘Is it peace?’ ” Jehu answered, “What do you have to do with peace? Fall in behind me!” ²⁰ The watchman said, “He came to them, and isn’t coming back. The driving is like the driving of Jehu the son of Nimshi, for he drives furiously.”

²¹ Joram said, “Get ready!” They got his chariot ready. Then Joram king of Israel and Ahaziah king of Judah went out, each in his chariot; and they went out to meet Jehu, and found him on Naboth the Jezreelite’s land.

²² When Joram saw Jehu, he said, “Is it peace, Jehu?” He answered, “What peace, so long as the prostitution of your mother Jezebel and her witchcraft abound?” ²³ Joram turned his hands and fled, and said to Ahaziah, “This is treason, Ahaziah!” ²⁴ Jehu drew his bow with his full strength, and struck Joram between his arms; and the arrow went out at his heart, and he sunk down in his chariot.

²⁵ Then Jehu said to Bidkar his captain, “Pick him up, and throw him in the plot of the field of Naboth the Jezreelite; for remember how, when you and I rode together after Ahab his father, Yahweh laid this burden on him: ²⁶ ‘Surely I have seen yesterday the blood of Naboth, and the blood of his sons,’ says Yahweh; ‘and I will repay you in this plot of ground,’ says Yahweh. Now therefore take and cast him onto the plot of ground, according to Yahweh’s word.”

²⁷ But when Ahaziah the king of Judah saw this, he fled by the way of the garden house. Jehu followed after him, and said, “Strike him also in the chariot!” They struck him at the ascent of Gur, which is by Ibleam. He fled to Megiddo, and died there. ²⁸ His servants carried him in a chariot to Jerusalem, and buried him in his tomb with his fathers in David’s city. ²⁹ In the eleventh year of Joram the son of Ahab, Ahaziah began to reign over Judah.

³⁰ When Jehu had come to Jezreel, Jezebel heard of it; and she painted her eyes, and adorned her head, and looked out at the window. ³¹ As Jehu entered in at the gate, she said, “Do you come in peace, Zimri, you murderer of your master?” ³² He lifted up his face to the window, and said, “Who is on my side? Who?” Two or three eunuchs looked out at him. ³³ He said, “Throw her down!” So they threw her down; and some of her blood was sprinkled on the wall, and on the horses. Then he trampled her under foot.

³⁴ When he had come in, he ate and drank. Then he said, “See now to this cursed woman, and bury her; for she is a king’s daughter.” ³⁵ They went to bury her, but they found no more of her than the skull, the feet, and the palms of her hands.

³⁶ Therefore they came back, and told him. He said, “This is Yahweh’s word, which he spoke by his servant Elijah the Tishbite, saying, ‘The dogs will eat the flesh of Jezebel on the plot of Jezreel, ³⁷ and the body of Jezebel will be as dung on the surface of the field on Jezreel’s land, so that they won’t say, “This is Jezebel.” ’ ”