၂

^၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဧ လိ ယ အား လေ ‌ပွေ ဖြင့် ကောင်း ကင် သို့ ချီ ဆောင် သွား ချိန် ရောက် လာ လျှင် ဧ လိ ယ သည် ဧ လိ ရှဲ နှင့် အ တူ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ မှ ထွက် လာ ကြ ၏။

^၂ ဧ လိ ယ က ဧ လိ ရှဲ အား “ယ ခု ဤ မြို့ ၌ နေ ခဲ့ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ ကို ဗေ သ လ မြို့ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ၏” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ရှဲ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ အ ရှင် လည်း အ သက် ရှင် နေ သည် နှင့် အ ညီ အ ရှင့် ကို အ ကျွန်ုပ် စွန့် ခွာ မ သွား ပါ” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် ဗေ သ လ မြို့ သို့ ဆင်း သွား ကြ ၏။ ^၃ ဗေ သ လ မြို့ ရှိ ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား တို့ က ဧ လိ ရှဲ ထံ သို့ လာ ပြီး “ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သင့် အ ရှင် ကို သင့် ထံ မှ ယ နေ့ ဆောင် ယူ သွား မည် ကို သင် သိ ပါ သ လော” ဟု မေး လျှင် ဧ လိ ရှဲ က “ငါ သိ ပါ ၏။ တိတ် တိတ် နေ ကြ ပါ” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၄ တစ် ဖန် ဧ လိ ယ က “ဧ လိ ရှဲ၊ ယ ခု ဤ မြို့ ၌ နေ ခဲ့ ပါ တော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ ကို ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ၏” ဟု ဆို ၏။ ဧ လိ ရှဲ က လည်း “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ အ ရှင် လည်း အ သက် ရှင် နေ သည် နှင့် အ ညီ အ ရှင့် ကို အ ကျွန်ုပ် စွန့် ခွာ မ သွား ပါ” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ သွား ကြ ၏။ ^၅ ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ ရှိ ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား တို့ က ဧ လိ ရှဲ ထံ သို့ လာ ပြီး “ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သင့် အ ရှင် ကို သင့် ထံ မှ ယ နေ့ ဆောင် ယူ သွား မည် ကို သင် သိ ပါ သ လော” ဟု မေး လျှင် ဧ လိ ရှဲ က “ငါ သိ ပါ ၏။ တိတ် တိတ် နေ ကြ ပါ” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၆ တစ် ဖန် ဧ လိ ယ က ဧ လိ ရှဲ အား “ယ ခု ဤ မြို့ ၌ နေ ခဲ့ ပါ တော့။ ငါ့ ကို ဂျော် ဒန် မြစ် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ ၏” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ရှဲ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ အ ရှင် လည်း အ သက် ရှင် နေ သည် နှင့် အ ညီ အ ရှင့် ကို အ ကျွန်ုပ် စွန့် ခွာ မ သွား ပါ” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ နှစ် ဦး သည် ဆက် သွား ကြ ၏။

^၇ သူ တို့ နှစ် ဦး ဂျော် ဒန် မြစ် နား တွင် ရပ် နေ ကြ စဉ် ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား အ ယောက် ငါး ဆယ် တို့ သည် လာ ၍ မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် ခပ် လှမ်း လှမ်း တွင် ရပ် နေ ကြ ၏။ ^၈ ထို့ နောက် ဧ လိ ယ သည် မိ မိ အ ဝတ် ကို ယူ ၍ လိပ် ပြီး မှ ဂျော် ဒန် မြစ် ရေ ကို ရိုက် လေ ၏။ ထို အ ခါ ရေ သည် ထက် ခြမ်း ကွဲ သွား ၍ သူ တို့ နှစ် ဦး ခြောက် သွေ့ သော မြေ ပေါ် တွင် လမ်း လျှောက် ကူး သွား ကြ ၏။

^၉ သူ တို့ မြစ် ကို ဖြတ် ကူး ပြီး လျှင် ဧ လိ ယ က ဧ လိ ရှဲ အား “ငါ သည် သင့် ထံ မှ ဆောင် ယူ သွား ခြင်း မ ခံ ရ မီ သင့် အ ဖို့ မည် သည့် အ ရာ ပြု ပေး ရ မည် ကို ပြော ပါ လော့” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ရှဲ က “အ ရှင့် ထံ ၌ ရှိ သော ဝိ ညာဉ် မျိုး အ ကျွန်ုပ် ၌ နှစ် ဆ ရှိ ပါ စေ သော“ ဟု တောင်း ဆို ၏။ ^၁၀ ဧ လိ ယ က လည်း “သင် သည် ရ ဖို့ ခက် ခဲ သော ဆု ကို ‌တောင်း ဆို ပြီ။ သင့် ထံ မှ ငါ ဆောင် ယူ သွား ခြင်း ခံ ရ သည် ကို သင် မြင် လျှင် သင့် အ ဖို့ ထို သို့ ဖြစ် လိမ့် မည်။ သို့ သော် သင် မ မြင် လျှင် ထို သို့ ဖြစ် မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို ၏။

^၁၁ ထို သို့ စ ကား ပြော လျက် သွား‌ နေ ကြ စဉ် တွင် ပင် မီး မြင်း နှင့် က သော မီး ရ ထား တစ် စီး ရုတ် ချည်း ပေါ် လာ ပြီး သူ တို့ နှစ် ဦး ကို ခွဲ ပစ် ကာ ဧ လိ ယ သည် လေ ပွေ ဖြင့် ကောင်း ကင် သို့ ပါ သွား လေ ၏။ ^၁၂ ထို အ ခြင်း အ ရာ ကို ဧ လိ ရှဲ မြင် လျှင် “ကျွန်ုပ် အ ဘ ကျွန်ုပ် အ ဘ၊ အစ္စ ရေး မြင်း၊ အစ္စ ရေး ရ ထား ပါ တ ကား” ဟု အော် ဟစ် လေ ၏။ ထို အ ချိန် မှ စ ၍ ဧ လိ ယ ကို သူ မ မြင် ရ တော့ ပေ။ သူ သည် မိ မိ အ ဝတ် ကို ကိုင် ၍ နှစ် ပိုင်း ဆုတ် ဖြဲ ၏။

^၁၃ ဧ လိ ယ ကိုယ် မှ ပြုတ် ကျ ကျန် ခဲ့ သော အ ဝတ် ကို ကောက် ယူ ပြီး ပြန် လာ ခဲ့ ၏။ ဂျော် ဒန် မြစ် ကမ်း နား ရောက် လျှင် ရပ် နေ ၍၊ ^၁၄ ဧ လိ ယ ကိုယ် မှ ကျ ကျန် ခဲ့ သော အ ဝတ် ကို ယူ ၍ ရေ ကို ရိုက် ပြီး “ဧ လိ ယ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကား အ ဘယ် မှာ နည်း” ဟု ဆို ၏။ ထို သို့ ရေ ကို ရိုက် သော အ ခါ ရေ သည် ထက် ခြမ်း ကွဲ သွား သ ဖြင့် ဧ လိ ရှဲ လည်း မြစ် ကို ကူး သွား လေ ၏။

^၁၅ တစ် ဖက် ကမ်း ရှိ ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ မှ ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား တို့ သည် ဧ လိ ရှဲ ကို မြင် သော အ ခါ “ဧ လိ ယ ၏ ဝိ ညာဉ် သည် ဧ လိ ရှဲ အ ပေါ် တည် လေ ပြီ” ဟု ဆို ပြီး သူ့ ကို လာ ရောက် တွေ့ ဆုံ ၍ မြေ မှာ ပျပ် ဝပ် လျက်၊ ^၁၆ “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး တို့ ၌ သန် မာ သော သူ အ ယောက် ငါး ဆယ် ရှိ ပါ ၏။ အ ရှင် ၏ သ ခင် ကို သွား ရှာ စေ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် သူ့ ကို ဆောင် ယူ ပြီး တောင် တစ် ခု ခု ပေါ် တွင် ဖြစ် စေ၊ ချိုင့် ဝှမ်း တစ် နေ ရာ ရာ တွင် ဖြစ် စေ ချ ထား ကောင်း ချ ထား လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ရှဲ က “သွား မ ရှာ စေ နှင့်” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၇ သို့ သော် သူ တို့ က ဧ လိ ရှဲ စိတ် အ နှောင့် အ ယှက် ဖြစ် သည့် တိုင် အောင် တောင်း ဆို ကြ သ ဖြင့် ဧ လိ ရှဲ က “သွား ရှာ စေ” ဟု ဆို ၏။ သူ တို့ သည် လည်း လူ အ ယောက် ငါး ဆယ် ကို စေ လွှတ် ၍ သုံး ရက် တိုင် တိုင် ရှာ ဖွေ စေ သော် လည်း ဧ လိ ယ ကို မ တွေ့ ပေ။ ^၁၈ ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ တွင် ရှိ နေ သော ဧ လိ ရှဲ ထံ သို့ ထို သူ တို့ ပြန် လာ ကြ လျှင် သူ က “သင် တို့ ကို ‘သွား မ ရှာ ကြ နှင့်’ ဟု ငါ မ ပြော သ လော” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၉ မြို့ သား များ သည် ဧ လိ ရှဲ ထံ သို့ လာ ၍ “ကြည့် ပါ။ အ ရှင် မြင် သည့် အ တိုင်း ပင် ဤ မြို့ သည် နေ ရာ ကောင်း သော် လည်း ရေ မ ကောင်း သ ဖြင့် မြေ အ သီး အ နှံ မ ဖြစ် ထွန်း ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၀ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က “ပန်း ကန် အ သစ် တစ် ခု ထဲ တွင် ဆား ထည့် ပြီး ငါ့ ထံ ယူ ခဲ့ ပါ” ဟု ဆို လျှင် သူ တို့ ယူ ခဲ့ ကြ ၏။ ^၂၁ ထို့ နောက် ဧ လိ ရှဲ သည် စမ်း ရေ ထွက် သော နေ ရာ သို့ သွား ၍ ထို နေ ရာ ကို ဆား ခတ် ပြီး လျှင် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ဤ ရေ ကို ငါ သန့် ရှင်း စေ ပြီ။ နောက် တစ် ဖန် အ ပင် သေ ခြင်း၊ မ ဖြစ် ထွန်း ခြင်း မ ရှိ တော့ စေ ရ’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၂ ထို နေ့ မှ စ ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် ထို ရေ သည် ဧ လိ ရှဲ ဆင့် ဆို သည့် စ ကား အ တိုင်း သန့် ရှင်း‌ လေ ၏။

^၂၃ ဧ လိ ရှဲ သည် ထို မြို့ မှ ဗေ သ လ မြို့ သို့ တက် သွား လေ ၏။ သူ တက် သွား ရာ လမ်း တွင် လူ ငယ် တစ် စု က မြို့ ထဲ မှ ထွက် လာ ပြီး “ဟေး ထိပ် ပြောင် ကြီး၊ တက် သွား ပါ။ ဟေး ထိပ် ပြောင် ကြီး၊ တက် သွား ပါ” ဟု ပြောင် လှောင် ကြ ၏။ ^၂၄ ဧ လိ ရှဲ က သူ တို့ ကို လှည့် ကြည့် ပြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ ၌ ကျိန် ဆဲ သ ဖြင့် တော ထဲ မှ ဝံ မ နှစ် ကောင် ထွက် လာ ၍ လူ ငယ် လေး ဆယ့် နှစ် ယောက် ကို ကိုက် ဖြတ် လေ ၏။

^၂၅ ဧ လိ ရှဲ သည် ထို မြို့ မှ က ရ မေ လ တောင် ပေါ် သို့ တက် သွား ပြီး ထို နေ ရာ မှ ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ပြန် လာ ၏။

2

¹ When Yahweh was about to take Elijah up by a whirlwind into heaven, Elijah went with Elisha from Gilgal.

² Elijah said to Elisha, “Please wait here, for Yahweh has sent me as far as Bethel.” Elisha said, “As Yahweh lives, and as your soul lives, I will not leave you.” So they went down to Bethel. ³ The sons of the prophets who were at Bethel came out to Elisha, and said to him, “Do you know that Yahweh will take away your master from over you today?” He said, “Yes, I know it. Hold your peace.”

⁴ Elijah said to him, “Elisha, please wait here, for Yahweh has sent me to Jericho.” He said, “As Yahweh lives, and as your soul lives, I will not leave you.” So they came to Jericho. ⁵ The sons of the prophets who were at Jericho came near to Elisha, and said to him, “Do you know that Yahweh will take away your master from over you today?” He answered, “Yes, I know it. Hold your peace.”

⁶ Elijah said to him, “Please wait here, for Yahweh has sent me to the Jordan.” He said, “As Yahweh lives, and as your soul lives, I will not leave you.” Then they both went on.

⁷ Fifty men of the sons of the prophets went and stood opposite them at a distance; and they both stood by the Jordan. ⁸ Elijah took his mantle, and rolled it up, and struck the waters; and they were divided here and there, so that they both went over on dry ground.

⁹ When they had gone over, Elijah said to Elisha, “Ask what I shall do for you, before I am taken from you.” Elisha said, “Please let a double portion of your spirit be on me.” ¹⁰ He said, “You have asked a hard thing. If you see me when I am taken from you, it will be so for you; but if not, it will not be so.”

¹¹ As they continued on and talked, behold, a chariot of fire and horses of fire separated them; and Elijah went up by a whirlwind into heaven. ¹² Elisha saw it, and he cried, “My father, my father, the chariots of Israel and its horsemen!” He saw him no more. Then he took hold of his own clothes and tore them in two pieces.

¹³ He also took up Elijah’s mantle that fell from him, and went back and stood by the bank of the Jordan. ¹⁴ He took Elijah’s mantle that fell from him, and struck the waters, and said, “Where is Yahweh, the God of Elijah?” When he also had struck the waters, they were divided apart, and Elisha went over.

¹⁵ When the sons of the prophets who were at Jericho facing him saw him, they said, “The spirit of Elijah rests on Elisha.” They came to meet him, and bowed themselves to the ground before him. ¹⁶ They said to him, “See now, there are with your servants fifty strong men. Please let them go and seek your master. Perhaps Yahweh’s Spirit has taken him up, and put him on some mountain or into some valley.” He said, “Don’t send them.” ¹⁷ When they urged him until he was ashamed, he said, “Send them.” Therefore they sent fifty men; and they searched for three days, but didn’t find him. ¹⁸ They came back to him while he stayed at Jericho; and he said to them, “Didn’t I tell you, ‘Don’t go’?”

¹⁹ The men of the city said to Elisha, “Behold, please, the situation of this city is pleasant, as my lord sees; but the water is bad, and the land is barren.” ²⁰ He said, “Bring me a new jar, and put salt in it.” Then they brought it to him. ²¹ He went out to the spring of the waters, and threw salt into it, and said, “Yahweh says, ‘I have healed these waters. There shall not be from there any more death or barren wasteland.’ ” ²² So the waters were healed to this day, according to Elisha’s word which he spoke.

²³ He went up from there to Bethel. As he was going up by the way, some youths came out of the city and mocked him, and said to him, “Go up, you baldy! Go up, you baldy!” ²⁴ He looked behind him and saw them, and cursed them in Yahweh’s name. Then two female bears came out of the woods and mauled forty-two of those youths.

²⁵ He went from there to Mount Carmel, and from there he returned to Samaria.

၂

^၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဧ လိ ယ အား လေ ‌ပွေ ဖြင့် ကောင်း ကင် သို့ ချီ ဆောင် သွား ချိန် ရောက် လာ လျှင် ဧ လိ ယ သည် ဧ လိ ရှဲ နှင့် အ တူ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ မှ ထွက် လာ ကြ ၏။

^၂ ဧ လိ ယ က ဧ လိ ရှဲ အား “ယ ခု ဤ မြို့ ၌ နေ ခဲ့ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ ကို ဗေ သ လ မြို့ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ၏” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ရှဲ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ အ ရှင် လည်း အ သက် ရှင် နေ သည် နှင့် အ ညီ အ ရှင့် ကို အ ကျွန်ုပ် စွန့် ခွာ မ သွား ပါ” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် ဗေ သ လ မြို့ သို့ ဆင်း သွား ကြ ၏။ ^၃ ဗေ သ လ မြို့ ရှိ ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား တို့ က ဧ လိ ရှဲ ထံ သို့ လာ ပြီး “ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သင့် အ ရှင် ကို သင့် ထံ မှ ယ နေ့ ဆောင် ယူ သွား မည် ကို သင် သိ ပါ သ လော” ဟု မေး လျှင် ဧ လိ ရှဲ က “ငါ သိ ပါ ၏။ တိတ် တိတ် နေ ကြ ပါ” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၄ တစ် ဖန် ဧ လိ ယ က “ဧ လိ ရှဲ၊ ယ ခု ဤ မြို့ ၌ နေ ခဲ့ ပါ တော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ ကို ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ၏” ဟု ဆို ၏။ ဧ လိ ရှဲ က လည်း “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ အ ရှင် လည်း အ သက် ရှင် နေ သည် နှင့် အ ညီ အ ရှင့် ကို အ ကျွန်ုပ် စွန့် ခွာ မ သွား ပါ” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ သွား ကြ ၏။ ^၅ ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ ရှိ ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား တို့ က ဧ လိ ရှဲ ထံ သို့ လာ ပြီး “ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သင့် အ ရှင် ကို သင့် ထံ မှ ယ နေ့ ဆောင် ယူ သွား မည် ကို သင် သိ ပါ သ လော” ဟု မေး လျှင် ဧ လိ ရှဲ က “ငါ သိ ပါ ၏။ တိတ် တိတ် နေ ကြ ပါ” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၆ တစ် ဖန် ဧ လိ ယ က ဧ လိ ရှဲ အား “ယ ခု ဤ မြို့ ၌ နေ ခဲ့ ပါ တော့။ ငါ့ ကို ဂျော် ဒန် မြစ် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ လွှတ် တော် မူ ၏” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ရှဲ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ အ ရှင် လည်း အ သက် ရှင် နေ သည် နှင့် အ ညီ အ ရှင့် ကို အ ကျွန်ုပ် စွန့် ခွာ မ သွား ပါ” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ နှစ် ဦး သည် ဆက် သွား ကြ ၏။

^၇ သူ တို့ နှစ် ဦး ဂျော် ဒန် မြစ် နား တွင် ရပ် နေ ကြ စဉ် ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား အ ယောက် ငါး ဆယ် တို့ သည် လာ ၍ မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် ခပ် လှမ်း လှမ်း တွင် ရပ် နေ ကြ ၏။ ^၈ ထို့ နောက် ဧ လိ ယ သည် မိ မိ အ ဝတ် ကို ယူ ၍ လိပ် ပြီး မှ ဂျော် ဒန် မြစ် ရေ ကို ရိုက် လေ ၏။ ထို အ ခါ ရေ သည် ထက် ခြမ်း ကွဲ သွား ၍ သူ တို့ နှစ် ဦး ခြောက် သွေ့ သော မြေ ပေါ် တွင် လမ်း လျှောက် ကူး သွား ကြ ၏။

^၉ သူ တို့ မြစ် ကို ဖြတ် ကူး ပြီး လျှင် ဧ လိ ယ က ဧ လိ ရှဲ အား “ငါ သည် သင့် ထံ မှ ဆောင် ယူ သွား ခြင်း မ ခံ ရ မီ သင့် အ ဖို့ မည် သည့် အ ရာ ပြု ပေး ရ မည် ကို ပြော ပါ လော့” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ရှဲ က “အ ရှင့် ထံ ၌ ရှိ သော ဝိ ညာဉ် မျိုး အ ကျွန်ုပ် ၌ နှစ် ဆ ရှိ ပါ စေ သော“ ဟု တောင်း ဆို ၏။ ^၁၀ ဧ လိ ယ က လည်း “သင် သည် ရ ဖို့ ခက် ခဲ သော ဆု ကို ‌တောင်း ဆို ပြီ။ သင့် ထံ မှ ငါ ဆောင် ယူ သွား ခြင်း ခံ ရ သည် ကို သင် မြင် လျှင် သင့် အ ဖို့ ထို သို့ ဖြစ် လိမ့် မည်။ သို့ သော် သင် မ မြင် လျှင် ထို သို့ ဖြစ် မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို ၏။

^၁၁ ထို သို့ စ ကား ပြော လျက် သွား‌ နေ ကြ စဉ် တွင် ပင် မီး မြင်း နှင့် က သော မီး ရ ထား တစ် စီး ရုတ် ချည်း ပေါ် လာ ပြီး သူ တို့ နှစ် ဦး ကို ခွဲ ပစ် ကာ ဧ လိ ယ သည် လေ ပွေ ဖြင့် ကောင်း ကင် သို့ ပါ သွား လေ ၏။ ^၁၂ ထို အ ခြင်း အ ရာ ကို ဧ လိ ရှဲ မြင် လျှင် “ကျွန်ုပ် အ ဘ ကျွန်ုပ် အ ဘ၊ အစ္စ ရေး မြင်း၊ အစ္စ ရေး ရ ထား ပါ တ ကား” ဟု အော် ဟစ် လေ ၏။ ထို အ ချိန် မှ စ ၍ ဧ လိ ယ ကို သူ မ မြင် ရ တော့ ပေ။ သူ သည် မိ မိ အ ဝတ် ကို ကိုင် ၍ နှစ် ပိုင်း ဆုတ် ဖြဲ ၏။

^၁၃ ဧ လိ ယ ကိုယ် မှ ပြုတ် ကျ ကျန် ခဲ့ သော အ ဝတ် ကို ကောက် ယူ ပြီး ပြန် လာ ခဲ့ ၏။ ဂျော် ဒန် မြစ် ကမ်း နား ရောက် လျှင် ရပ် နေ ၍၊ ^၁၄ ဧ လိ ယ ကိုယ် မှ ကျ ကျန် ခဲ့ သော အ ဝတ် ကို ယူ ၍ ရေ ကို ရိုက် ပြီး “ဧ လိ ယ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကား အ ဘယ် မှာ နည်း” ဟု ဆို ၏။ ထို သို့ ရေ ကို ရိုက် သော အ ခါ ရေ သည် ထက် ခြမ်း ကွဲ သွား သ ဖြင့် ဧ လိ ရှဲ လည်း မြစ် ကို ကူး သွား လေ ၏။

^၁၅ တစ် ဖက် ကမ်း ရှိ ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ မှ ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား တို့ သည် ဧ လိ ရှဲ ကို မြင် သော အ ခါ “ဧ လိ ယ ၏ ဝိ ညာဉ် သည် ဧ လိ ရှဲ အ ပေါ် တည် လေ ပြီ” ဟု ဆို ပြီး သူ့ ကို လာ ရောက် တွေ့ ဆုံ ၍ မြေ မှာ ပျပ် ဝပ် လျက်၊ ^၁၆ “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး တို့ ၌ သန် မာ သော သူ အ ယောက် ငါး ဆယ် ရှိ ပါ ၏။ အ ရှင် ၏ သ ခင် ကို သွား ရှာ စေ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် သူ့ ကို ဆောင် ယူ ပြီး တောင် တစ် ခု ခု ပေါ် တွင် ဖြစ် စေ၊ ချိုင့် ဝှမ်း တစ် နေ ရာ ရာ တွင် ဖြစ် စေ ချ ထား ကောင်း ချ ထား လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ရှဲ က “သွား မ ရှာ စေ နှင့်” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၇ သို့ သော် သူ တို့ က ဧ လိ ရှဲ စိတ် အ နှောင့် အ ယှက် ဖြစ် သည့် တိုင် အောင် တောင်း ဆို ကြ သ ဖြင့် ဧ လိ ရှဲ က “သွား ရှာ စေ” ဟု ဆို ၏။ သူ တို့ သည် လည်း လူ အ ယောက် ငါး ဆယ် ကို စေ လွှတ် ၍ သုံး ရက် တိုင် တိုင် ရှာ ဖွေ စေ သော် လည်း ဧ လိ ယ ကို မ တွေ့ ပေ။ ^၁၈ ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ တွင် ရှိ နေ သော ဧ လိ ရှဲ ထံ သို့ ထို သူ တို့ ပြန် လာ ကြ လျှင် သူ က “သင် တို့ ကို ‘သွား မ ရှာ ကြ နှင့်’ ဟု ငါ မ ပြော သ လော” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၉ မြို့ သား များ သည် ဧ လိ ရှဲ ထံ သို့ လာ ၍ “ကြည့် ပါ။ အ ရှင် မြင် သည့် အ တိုင်း ပင် ဤ မြို့ သည် နေ ရာ ကောင်း သော် လည်း ရေ မ ကောင်း သ ဖြင့် မြေ အ သီး အ နှံ မ ဖြစ် ထွန်း ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၀ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က “ပန်း ကန် အ သစ် တစ် ခု ထဲ တွင် ဆား ထည့် ပြီး ငါ့ ထံ ယူ ခဲ့ ပါ” ဟု ဆို လျှင် သူ တို့ ယူ ခဲ့ ကြ ၏။ ^၂၁ ထို့ နောက် ဧ လိ ရှဲ သည် စမ်း ရေ ထွက် သော နေ ရာ သို့ သွား ၍ ထို နေ ရာ ကို ဆား ခတ် ပြီး လျှင် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ဤ ရေ ကို ငါ သန့် ရှင်း စေ ပြီ။ နောက် တစ် ဖန် အ ပင် သေ ခြင်း၊ မ ဖြစ် ထွန်း ခြင်း မ ရှိ တော့ စေ ရ’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၂ ထို နေ့ မှ စ ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် ထို ရေ သည် ဧ လိ ရှဲ ဆင့် ဆို သည့် စ ကား အ တိုင်း သန့် ရှင်း‌ လေ ၏။

^၂၃ ဧ လိ ရှဲ သည် ထို မြို့ မှ ဗေ သ လ မြို့ သို့ တက် သွား လေ ၏။ သူ တက် သွား ရာ လမ်း တွင် လူ ငယ် တစ် စု က မြို့ ထဲ မှ ထွက် လာ ပြီး “ဟေး ထိပ် ပြောင် ကြီး၊ တက် သွား ပါ။ ဟေး ထိပ် ပြောင် ကြီး၊ တက် သွား ပါ” ဟု ပြောင် လှောင် ကြ ၏။ ^၂၄ ဧ လိ ရှဲ က သူ တို့ ကို လှည့် ကြည့် ပြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ ၌ ကျိန် ဆဲ သ ဖြင့် တော ထဲ မှ ဝံ မ နှစ် ကောင် ထွက် လာ ၍ လူ ငယ် လေး ဆယ့် နှစ် ယောက် ကို ကိုက် ဖြတ် လေ ၏။

^၂၅ ဧ လိ ရှဲ သည် ထို မြို့ မှ က ရ မေ လ တောင် ပေါ် သို့ တက် သွား ပြီး ထို နေ ရာ မှ ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ပြန် လာ ၏။

2

¹ When Yahweh was about to take Elijah up by a whirlwind into heaven, Elijah went with Elisha from Gilgal.

² Elijah said to Elisha, “Please wait here, for Yahweh has sent me as far as Bethel.” Elisha said, “As Yahweh lives, and as your soul lives, I will not leave you.” So they went down to Bethel. ³ The sons of the prophets who were at Bethel came out to Elisha, and said to him, “Do you know that Yahweh will take away your master from over you today?” He said, “Yes, I know it. Hold your peace.”

⁴ Elijah said to him, “Elisha, please wait here, for Yahweh has sent me to Jericho.” He said, “As Yahweh lives, and as your soul lives, I will not leave you.” So they came to Jericho. ⁵ The sons of the prophets who were at Jericho came near to Elisha, and said to him, “Do you know that Yahweh will take away your master from over you today?” He answered, “Yes, I know it. Hold your peace.”

⁶ Elijah said to him, “Please wait here, for Yahweh has sent me to the Jordan.” He said, “As Yahweh lives, and as your soul lives, I will not leave you.” Then they both went on.

⁷ Fifty men of the sons of the prophets went and stood opposite them at a distance; and they both stood by the Jordan. ⁸ Elijah took his mantle, and rolled it up, and struck the waters; and they were divided here and there, so that they both went over on dry ground.

⁹ When they had gone over, Elijah said to Elisha, “Ask what I shall do for you, before I am taken from you.” Elisha said, “Please let a double portion of your spirit be on me.” ¹⁰ He said, “You have asked a hard thing. If you see me when I am taken from you, it will be so for you; but if not, it will not be so.”

¹¹ As they continued on and talked, behold, a chariot of fire and horses of fire separated them; and Elijah went up by a whirlwind into heaven. ¹² Elisha saw it, and he cried, “My father, my father, the chariots of Israel and its horsemen!” He saw him no more. Then he took hold of his own clothes and tore them in two pieces.

¹³ He also took up Elijah’s mantle that fell from him, and went back and stood by the bank of the Jordan. ¹⁴ He took Elijah’s mantle that fell from him, and struck the waters, and said, “Where is Yahweh, the God of Elijah?” When he also had struck the waters, they were divided apart, and Elisha went over.

¹⁵ When the sons of the prophets who were at Jericho facing him saw him, they said, “The spirit of Elijah rests on Elisha.” They came to meet him, and bowed themselves to the ground before him. ¹⁶ They said to him, “See now, there are with your servants fifty strong men. Please let them go and seek your master. Perhaps Yahweh’s Spirit has taken him up, and put him on some mountain or into some valley.” He said, “Don’t send them.” ¹⁷ When they urged him until he was ashamed, he said, “Send them.” Therefore they sent fifty men; and they searched for three days, but didn’t find him. ¹⁸ They came back to him while he stayed at Jericho; and he said to them, “Didn’t I tell you, ‘Don’t go’?”

¹⁹ The men of the city said to Elisha, “Behold, please, the situation of this city is pleasant, as my lord sees; but the water is bad, and the land is barren.” ²⁰ He said, “Bring me a new jar, and put salt in it.” Then they brought it to him. ²¹ He went out to the spring of the waters, and threw salt into it, and said, “Yahweh says, ‘I have healed these waters. There shall not be from there any more death or barren wasteland.’ ” ²² So the waters were healed to this day, according to Elisha’s word which he spoke.

²³ He went up from there to Bethel. As he was going up by the way, some youths came out of the city and mocked him, and said to him, “Go up, you baldy! Go up, you baldy!” ²⁴ He looked behind him and saw them, and cursed them in Yahweh’s name. Then two female bears came out of the woods and mauled forty-two of those youths.

²⁵ He went from there to Mount Carmel, and from there he returned to Samaria.