၅

^၁ အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ သည် ဟေ ဗြုန် မြို့ ရှိ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ သို့ လာ ၍ “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အ ရှင် ၏ အ ရိုး၊ အ ရှင် ၏ အ သား များ ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ ^၂ ယ ခင် က အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ရှော လု မင်း ကြီး အုပ် စိုး စဉ် ကာ လ က ပင် အ ရှင် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ဦး ဆောင် ဦး ရွက် ပြု ပေး ခဲ့ သူ ဖြစ် ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း အ ရှင့် အား ‘သင် သည် ငါ့ လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး တို့ ကို ကြည့် ရှု စောင် မ ရ မည်၊ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အုပ် ချုပ် ရ မည်’ ဟူ ၍ မိန့် ဆို တော် မူ ခဲ့ ပါ ပြီ” ဟု လျှောက် တင် ကြ ၏။

^၃ အစ္စ ရေး သက် ကြီး ဝါ ကြီး အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း ရှင် ဘု ရင် ရှိ ရာ ဟေ ဗြုန် မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။ ဟေ ဗြုန် မြို့ တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ သူ တို့ နှင့် က တိ သစ္စာ ပြု ပြီး လျှင် သူ တို့ သည် လည်း ဒါ ဝိဒ် ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး ကြ ၏။ ^၄ ဒါ ဝိဒ် သည် သက် တော် သုံး ဆယ် တွင် နန်း တက် ၍ အ နှစ် လေး ဆယ် စိုး စံ လေ ၏။ ^၅ ဟေ ဗြုန် မြို့ တွင် ယု ဒ လူ မျိုး ကို ခု နစ် နှစ် နှင့် ခြောက် လ၊ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် အစ္စ ရေး လူ မျိုး နှင့် ယု ဒ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ကို သုံး ဆယ့် သုံး နှစ် စိုး စံ လေ ၏။

^၆ တစ် ခါ သော် ရှင် ဘု ရင် နှင့် သူ့ လူ တို့ သည် ပြည် သား ရင်း ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ နေ ထိုင် ရာ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ချီ တက် ကြ ၏။ ထို သူ တို့ က “ဒါ ဝိဒ် သည် ဤ မြို့ ထဲ သို့ ဝင် နိုင် မည် မ ဟုတ်” ဟု ထင် မှတ် သော ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား “သင် သည် ဤ ပြည် ထဲ သို့ မ ဝင် ရ။ မျက် မ မြင် သူ များ၊ ခြေ မ သန် သူ များ က ပင် သင့် ကို နှင် ထုတ် ကြ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၇ သို့ သော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ဒါ ဝိဒ် မြို့ ဟု ခေါ် တွင် မည့် ဇိ အုန် ခံ တပ် ကို သိမ်း ပိုက် နိုင် ခဲ့ ၏။ ^၈ ထို နေ့ တွင် ပင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က “ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် မည့် သူ မည် သူ မ ဆို တူး မြောင်း ကို ဖြတ် ပြီး လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို မ နှစ် သက် သော ခြေ မ သန် သူ များ၊ မျက် မ မြင် သူ များ ကို သုတ် သင် ပစ် ကြ” ဟု အ မိန့် ပေး ၏။ ထို အ ကြောင်း ကြောင့် “မျက် မ မြင် သူ၊ ခြေ မ သန် သူ များ သည် နန်း တော် သို့ ဝင် ခွင့် မ ရှိ” ဟု ဆို စ မှတ် ပြု ကြ လေ ၏။

^၉ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ခံ တပ် တွင် နေ ပြီး ထို ခံ တပ် ကို ဒါ ဝိဒ် မြို့ ဟု ခေါ် ဆို ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် မိလ္လော အ ဓိပ္ပာယ် မ သေ ချာ ပါ။ ခံ တပ်၊ သို့ မ ဟုတ် က တုတ်၊ သို့ မ ဟုတ် မြို့ ဖြစ် နိုင် သည်။ မှ အ တွင်း ပိုင်း အ ထိ မြို့ ကို တည် ဆောက် ၏။ ^၁၀ ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သည် ဖြစ် ၍ သူ သည် အား ကြီး သည် ထက် ကြီး လာ လေ ၏။ ^၁၁ တိုင် ရာ ဘု ရင် ဟိ ရံ မင်း ကြီး သည် လည်း သစ် က တိုး သား များ နှင့် တ ကွ လက် သ မား များ၊ ကျောက် ဆစ် သ မား များ နှင့် တ မန် တို့ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ စေ လွှတ် ၏။ သူ တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အ ဖို့ နန်း တော် ကို တည် ဆောက် ပေး ကြ ၏။ ^၁၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် မိ မိ အား မင်း မြှောက် ခဲ့ ကြောင်း နှင့် လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး တို့ အ ဖို့ မိ မိ နိုင် ငံ ကို ချီး မြှောက် တော် မူ ခဲ့ ကြောင်း ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သိ နား လည် ၏။

^၁၃ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ဟေ ဗြုန် မြို့ မှ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ရောက် လာ ပြီး နောက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် မိ ဖု ရား များ၊ မောင်း မ ငယ် များ ထပ် ယူ ပြီး သား သ မီး များ လည်း ထပ် မံ ရ ရှိ လေ ၏။ ^၁၄ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ရ သော သား တော် များ ၏ အ မည် မှာ ရှ မွာ၊ ရှော ဗပ်၊ နာ သန်၊ ရှော လ မုန်၊ ^၁၅ ဣ ဗ ဟာ၊ ဧ လိ ရွှ၊ ‌နေ ဖက်၊ ယာ ဖျာ၊ ^၁၆ ဧ လိ ရှ မာ၊ ဧ လျာ ဒ၊ ဧ လိ ဖ လက် ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။

^၁၇ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး ကြောင်း ကို ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကြား လျှင် ဖိ လိတ္တိ စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို လိုက် ရှာ ရန် ချီ လာ ကြ ၏။ ထို အ ကြောင်း ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကြား သိ လျှင် ခံ တပ် ရှိ ရာ သို့ ဆင်း သွား ၏။ ^၁၈ ဖိ လိတ္တိ စစ် သည် တို့ သည် ချီ လာ ၍ ရေ ဖိမ် ချိုင့် ဝှမ်း တွင် တပ် ဖြန့် နေ ရာ ယူ ကြ လေ ၏။

^၁၉ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က “ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် ထွက် တိုက် ရ မည် လော။ သူ တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် လက် သို့ အပ် တော် မူ မည် လော” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား “ထွက် တိုက် လော့။ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို သင့် လက် သို့ ငါ အ မှန် အပ် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၀ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ဗာ လ ပေ ရ ဇိမ် အ ရပ် သို့ ချီ သွား ၍ ထို နေ ရာ တွင် သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ရန် သူ ကို ရေ ကာ တာ ကျိုး ပေါက် ပျက် စီး သွား သ ကဲ့ သို့ ငါ့ ရှေ့ တွင် ပျက် စီး စေ လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ထို့ ကြောင့် ထို နေ ရာ ကို ဗာ လ ပေ ရ ဇိမ် 'ကျိုး ပေါက် ပျက် စီး စေ သော အ ရှင်' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု အ မည် မှည့် ခေါ် လေ ၏။ ^၂၁ ထို နေ ရာ ၌ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ စွန့် ထား ခဲ့ သော သူ တို့ ၏ ရုပ် တု များ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး နှင့် သူ့ လူ တို့ သယ် သွား ကြ ၏။

^၂၂ ဖိ လိတ္တိ စစ် သည် တို့ သည် နောက် တစ် ကြိမ် ချီ လာ ၍ ရေ ဖိမ် ချိုင့် ဝှမ်း တွင် တပ် ဖြန့် နေ ရာ ယူ ကြ ပြန် ၏။ ^၂၃ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် ပြန် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် မ တက် နှင့်။ အ နောက် ဘက် မှ ပတ် တက် ပြီး သူ တို့ ကို ပိုး စာ တော ရှေ့ နား တွင် တိုက် ခိုက် လော့။ ^၂၄ ပိုး စာ ပင် ထိပ် ဖျား မှ စစ် ချီ သံ ကြား လျှင် အ လျင် အ မြန် ထွက် တိုက် လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖိ လိတ္တိ တပ် ကို တိုက် ခိုက် ရန် သင့် ရှေ့ မှ ကြွ တော် မူ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ၊ ^၂၅ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု ၍ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို ဂေ ဗ မြို့ မှ ဂေ ဇာ မြို့ တိုင် အောင် တိုက် ခိုက် ချေ မှုန်း လေ ၏။

5

¹ Then all the tribes of Israel came to David at Hebron and spoke, saying, “Behold, we are your bone and your flesh. ² In times past, when Saul was king over us, it was you who led Israel out and in. Yahweh said to you, ‘You will be shepherd of my people Israel, and you will be prince over Israel.’ ”

³ So all the elders of Israel came to the king to Hebron, and King David made a covenant with them in Hebron before Yahweh; and they anointed David king over Israel. ⁴ David was thirty years old when he began to reign, and he reigned forty years. ⁵ In Hebron he reigned over Judah seven years and six months, and in Jerusalem he reigned thirty-three years over all Israel and Judah.

⁶ The king and his men went to Jerusalem against the Jebusites, the inhabitants of the land, who spoke to David, saying, “The blind and the lame will keep you out of here,” thinking, “David can’t come in here.” ⁷ Nevertheless David took the stronghold of Zion. This is David’s city. ⁸ David said on that day, “Whoever strikes the Jebusites, let him go up to the watercourse and strike those lame and blind, who are hated by David’s soul.” Therefore they say, “The blind and the lame can’t come into the house.”

⁹ David lived in the stronghold, and called it David’s city. David built around from Millo and inward. ¹⁰ David grew greater and greater, for Yahweh, the God of Armies, was with him. ¹¹ Hiram king of Tyre sent messengers to David, with cedar trees, carpenters, and masons; and they built David a house. ¹² David perceived that Yahweh had established him king over Israel, and that he had exalted his kingdom for his people Israel’s sake.

¹³ David took more concubines and wives for himself out of Jerusalem, after he had come from Hebron; and more sons and daughters were born to David. ¹⁴ These are the names of those who were born to him in Jerusalem: Shammua, Shobab, Nathan, Solomon, ¹⁵ Ibhar, Elishua, Nepheg, Japhia, ¹⁶ Elishama, Eliada, and Eliphelet.

¹⁷ When the Philistines heard that they had anointed David king over Israel, all the Philistines went up to seek David, but David heard about it and went down to the stronghold. ¹⁸ Now the Philistines had come and spread themselves in the valley of Rephaim.

¹⁹ David inquired of Yahweh, saying, “Shall I go up against the Philistines? Will you deliver them into my hand?” Yahweh said to David, “Go up; for I will certainly deliver the Philistines into your hand.” ²⁰ David came to Baal Perazim, and David struck them there. Then he said, “Yahweh has broken my enemies before me, like the breach of waters.” Therefore he called the name of that place Baal Perazim. ’Baal Perazim’ means ‘Lord who breaks out’. ²¹ They left their images there, and David and his men took them away.

²² The Philistines came up yet again and spread themselves in the valley of Rephaim. ²³ When David inquired of Yahweh, he said, “You shall not go up. Circle around behind them, and attack them in front of the mulberry trees. ²⁴ When you hear the sound of marching in the tops of the mulberry trees, then stir yourself up; for then Yahweh has gone out before you to strike the army of the Philistines.” ²⁵ David did so, as Yahweh commanded him, and struck the Philistines all the way from Geba to Gezer.

၅

^၁ အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ သည် ဟေ ဗြုန် မြို့ ရှိ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ သို့ လာ ၍ “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အ ရှင် ၏ အ ရိုး၊ အ ရှင် ၏ အ သား များ ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ ^၂ ယ ခင် က အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ရှော လု မင်း ကြီး အုပ် စိုး စဉ် ကာ လ က ပင် အ ရှင် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ဦး ဆောင် ဦး ရွက် ပြု ပေး ခဲ့ သူ ဖြစ် ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း အ ရှင့် အား ‘သင် သည် ငါ့ လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး တို့ ကို ကြည့် ရှု စောင် မ ရ မည်၊ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အုပ် ချုပ် ရ မည်’ ဟူ ၍ မိန့် ဆို တော် မူ ခဲ့ ပါ ပြီ” ဟု လျှောက် တင် ကြ ၏။

^၃ အစ္စ ရေး သက် ကြီး ဝါ ကြီး အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း ရှင် ဘု ရင် ရှိ ရာ ဟေ ဗြုန် မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။ ဟေ ဗြုန် မြို့ တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ သူ တို့ နှင့် က တိ သစ္စာ ပြု ပြီး လျှင် သူ တို့ သည် လည်း ဒါ ဝိဒ် ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး ကြ ၏။ ^၄ ဒါ ဝိဒ် သည် သက် တော် သုံး ဆယ် တွင် နန်း တက် ၍ အ နှစ် လေး ဆယ် စိုး စံ လေ ၏။ ^၅ ဟေ ဗြုန် မြို့ တွင် ယု ဒ လူ မျိုး ကို ခု နစ် နှစ် နှင့် ခြောက် လ၊ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် အစ္စ ရေး လူ မျိုး နှင့် ယု ဒ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ကို သုံး ဆယ့် သုံး နှစ် စိုး စံ လေ ၏။

^၆ တစ် ခါ သော် ရှင် ဘု ရင် နှင့် သူ့ လူ တို့ သည် ပြည် သား ရင်း ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ နေ ထိုင် ရာ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ချီ တက် ကြ ၏။ ထို သူ တို့ က “ဒါ ဝိဒ် သည် ဤ မြို့ ထဲ သို့ ဝင် နိုင် မည် မ ဟုတ်” ဟု ထင် မှတ် သော ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား “သင် သည် ဤ ပြည် ထဲ သို့ မ ဝင် ရ။ မျက် မ မြင် သူ များ၊ ခြေ မ သန် သူ များ က ပင် သင့် ကို နှင် ထုတ် ကြ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၇ သို့ သော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ဒါ ဝိဒ် မြို့ ဟု ခေါ် တွင် မည့် ဇိ အုန် ခံ တပ် ကို သိမ်း ပိုက် နိုင် ခဲ့ ၏။ ^၈ ထို နေ့ တွင် ပင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က “ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် မည့် သူ မည် သူ မ ဆို တူး မြောင်း ကို ဖြတ် ပြီး လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို မ နှစ် သက် သော ခြေ မ သန် သူ များ၊ မျက် မ မြင် သူ များ ကို သုတ် သင် ပစ် ကြ” ဟု အ မိန့် ပေး ၏။ ထို အ ကြောင်း ကြောင့် “မျက် မ မြင် သူ၊ ခြေ မ သန် သူ များ သည် နန်း တော် သို့ ဝင် ခွင့် မ ရှိ” ဟု ဆို စ မှတ် ပြု ကြ လေ ၏။

^၉ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ခံ တပ် တွင် နေ ပြီး ထို ခံ တပ် ကို ဒါ ဝိဒ် မြို့ ဟု ခေါ် ဆို ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် မိလ္လော အ ဓိပ္ပာယ် မ သေ ချာ ပါ။ ခံ တပ်၊ သို့ မ ဟုတ် က တုတ်၊ သို့ မ ဟုတ် မြို့ ဖြစ် နိုင် သည်။ မှ အ တွင်း ပိုင်း အ ထိ မြို့ ကို တည် ဆောက် ၏။ ^၁၀ ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သည် ဖြစ် ၍ သူ သည် အား ကြီး သည် ထက် ကြီး လာ လေ ၏။ ^၁၁ တိုင် ရာ ဘု ရင် ဟိ ရံ မင်း ကြီး သည် လည်း သစ် က တိုး သား များ နှင့် တ ကွ လက် သ မား များ၊ ကျောက် ဆစ် သ မား များ နှင့် တ မန် တို့ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ စေ လွှတ် ၏။ သူ တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အ ဖို့ နန်း တော် ကို တည် ဆောက် ပေး ကြ ၏။ ^၁၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် မိ မိ အား မင်း မြှောက် ခဲ့ ကြောင်း နှင့် လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး တို့ အ ဖို့ မိ မိ နိုင် ငံ ကို ချီး မြှောက် တော် မူ ခဲ့ ကြောင်း ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သိ နား လည် ၏။

^၁၃ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ဟေ ဗြုန် မြို့ မှ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ရောက် လာ ပြီး နောက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် မိ ဖု ရား များ၊ မောင်း မ ငယ် များ ထပ် ယူ ပြီး သား သ မီး များ လည်း ထပ် မံ ရ ရှိ လေ ၏။ ^၁၄ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ရ သော သား တော် များ ၏ အ မည် မှာ ရှ မွာ၊ ရှော ဗပ်၊ နာ သန်၊ ရှော လ မုန်၊ ^၁၅ ဣ ဗ ဟာ၊ ဧ လိ ရွှ၊ ‌နေ ဖက်၊ ယာ ဖျာ၊ ^၁၆ ဧ လိ ရှ မာ၊ ဧ လျာ ဒ၊ ဧ လိ ဖ လက် ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။

^၁၇ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး ကြောင်း ကို ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကြား လျှင် ဖိ လိတ္တိ စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို လိုက် ရှာ ရန် ချီ လာ ကြ ၏။ ထို အ ကြောင်း ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကြား သိ လျှင် ခံ တပ် ရှိ ရာ သို့ ဆင်း သွား ၏။ ^၁၈ ဖိ လိတ္တိ စစ် သည် တို့ သည် ချီ လာ ၍ ရေ ဖိမ် ချိုင့် ဝှမ်း တွင် တပ် ဖြန့် နေ ရာ ယူ ကြ လေ ၏။

^၁၉ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က “ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် ထွက် တိုက် ရ မည် လော။ သူ တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် လက် သို့ အပ် တော် မူ မည် လော” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား “ထွက် တိုက် လော့။ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို သင့် လက် သို့ ငါ အ မှန် အပ် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၀ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ဗာ လ ပေ ရ ဇိမ် အ ရပ် သို့ ချီ သွား ၍ ထို နေ ရာ တွင် သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် လေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ရန် သူ ကို ရေ ကာ တာ ကျိုး ပေါက် ပျက် စီး သွား သ ကဲ့ သို့ ငါ့ ရှေ့ တွင် ပျက် စီး စေ လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ထို့ ကြောင့် ထို နေ ရာ ကို ဗာ လ ပေ ရ ဇိမ် 'ကျိုး ပေါက် ပျက် စီး စေ သော အ ရှင်' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု အ မည် မှည့် ခေါ် လေ ၏။ ^၂၁ ထို နေ ရာ ၌ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ စွန့် ထား ခဲ့ သော သူ တို့ ၏ ရုပ် တု များ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး နှင့် သူ့ လူ တို့ သယ် သွား ကြ ၏။

^၂၂ ဖိ လိတ္တိ စစ် သည် တို့ သည် နောက် တစ် ကြိမ် ချီ လာ ၍ ရေ ဖိမ် ချိုင့် ဝှမ်း တွင် တပ် ဖြန့် နေ ရာ ယူ ကြ ပြန် ၏။ ^၂၃ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် ပြန် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် မ တက် နှင့်။ အ နောက် ဘက် မှ ပတ် တက် ပြီး သူ တို့ ကို ပိုး စာ တော ရှေ့ နား တွင် တိုက် ခိုက် လော့။ ^၂၄ ပိုး စာ ပင် ထိပ် ဖျား မှ စစ် ချီ သံ ကြား လျှင် အ လျင် အ မြန် ထွက် တိုက် လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖိ လိတ္တိ တပ် ကို တိုက် ခိုက် ရန် သင့် ရှေ့ မှ ကြွ တော် မူ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ၊ ^၂၅ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု ၍ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို ဂေ ဗ မြို့ မှ ဂေ ဇာ မြို့ တိုင် အောင် တိုက် ခိုက် ချေ မှုန်း လေ ၏။

5

¹ Then all the tribes of Israel came to David at Hebron and spoke, saying, “Behold, we are your bone and your flesh. ² In times past, when Saul was king over us, it was you who led Israel out and in. Yahweh said to you, ‘You will be shepherd of my people Israel, and you will be prince over Israel.’ ”

³ So all the elders of Israel came to the king to Hebron, and King David made a covenant with them in Hebron before Yahweh; and they anointed David king over Israel. ⁴ David was thirty years old when he began to reign, and he reigned forty years. ⁵ In Hebron he reigned over Judah seven years and six months, and in Jerusalem he reigned thirty-three years over all Israel and Judah.

⁶ The king and his men went to Jerusalem against the Jebusites, the inhabitants of the land, who spoke to David, saying, “The blind and the lame will keep you out of here,” thinking, “David can’t come in here.” ⁷ Nevertheless David took the stronghold of Zion. This is David’s city. ⁸ David said on that day, “Whoever strikes the Jebusites, let him go up to the watercourse and strike those lame and blind, who are hated by David’s soul.” Therefore they say, “The blind and the lame can’t come into the house.”

⁹ David lived in the stronghold, and called it David’s city. David built around from Millo and inward. ¹⁰ David grew greater and greater, for Yahweh, the God of Armies, was with him. ¹¹ Hiram king of Tyre sent messengers to David, with cedar trees, carpenters, and masons; and they built David a house. ¹² David perceived that Yahweh had established him king over Israel, and that he had exalted his kingdom for his people Israel’s sake.

¹³ David took more concubines and wives for himself out of Jerusalem, after he had come from Hebron; and more sons and daughters were born to David. ¹⁴ These are the names of those who were born to him in Jerusalem: Shammua, Shobab, Nathan, Solomon, ¹⁵ Ibhar, Elishua, Nepheg, Japhia, ¹⁶ Elishama, Eliada, and Eliphelet.

¹⁷ When the Philistines heard that they had anointed David king over Israel, all the Philistines went up to seek David, but David heard about it and went down to the stronghold. ¹⁸ Now the Philistines had come and spread themselves in the valley of Rephaim.

¹⁹ David inquired of Yahweh, saying, “Shall I go up against the Philistines? Will you deliver them into my hand?” Yahweh said to David, “Go up; for I will certainly deliver the Philistines into your hand.” ²⁰ David came to Baal Perazim, and David struck them there. Then he said, “Yahweh has broken my enemies before me, like the breach of waters.” Therefore he called the name of that place Baal Perazim. ’Baal Perazim’ means ‘Lord who breaks out’. ²¹ They left their images there, and David and his men took them away.

²² The Philistines came up yet again and spread themselves in the valley of Rephaim. ²³ When David inquired of Yahweh, he said, “You shall not go up. Circle around behind them, and attack them in front of the mulberry trees. ²⁴ When you hear the sound of marching in the tops of the mulberry trees, then stir yourself up; for then Yahweh has gone out before you to strike the army of the Philistines.” ²⁵ David did so, as Yahweh commanded him, and struck the Philistines all the way from Geba to Gezer.