၂၃

^၁ လူ တို့ က ဒါ ဝိဒ် အား “ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် ကိ လ မြို့ ကို တိုက် ၍ ကောက် နယ် တ လင်း များ အား လု ယူ နေ ကြ ပါ သည်” ဟု ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၂ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “ထို ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် သွား ၍ တိုက် ခိုက် ရ ပါ မည် လော” ဟု မေး လျှောက် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဒါ ဝိဒ် အား “ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို သွား ၍ တိုက် ခိုက် ပြီး ကိ လ မြို့ အား ကယ် တင် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃ သို့ သော် ဒါ ဝိဒ် ၏ နောက် လိုက် တို့ က “ယု ဒ ပြည် ၌ ပင် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ ကြောက် ရွံ့ နေ ရ ပါ ပြီ။ ကိ လ မြို့ သို့ သွား ၍ သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရ မည် ဆို ပါ က ပို ၍ ပင် ကြောက် ရ ပါ ၏” ဟု သူ့ အား ဆို ကြ ၏။

^၄ ထို့ ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ထပ် မံ မေး လျှောက် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ထ ၍ ကိ လ မြို့ သို့ ချီ သွား လော့။ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို သင့် လက် သို့ ငါ အပ် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၅ ထို့ ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် သည် သူ့ နောက် လိုက် တို့ နှင့် အ တူ ကိ လ မြို့ သို့ ချီ သွား ၍ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ပြီး သူ တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် များ ကို သိမ်း ယူ ၏။ သူ တို့ ကို အ ကြီး အ ကျယ် လုပ် ကြံ သတ် ဖြတ် ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် သည် ကိ လ မြို့ သား တို့ ကို ကယ် တင် လေ ၏။

^၆ အ ဟိ မ လက် ၏ သား အ ဗျာ သာ သည် ကိ လမြို့ ရှိ ဒါ ဝိဒ် ထံ သို့ ပြေး လာ စဉ် က မိ မိ နှင့် အ တူ ဧ ဖုဒ် ’ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ တွက် အ ထူး ချုပ် ထား သော အ ပေါ် အင်္ကျီ’။ ကို ယူ ဆောင် လာ ခဲ့ ၏။

^၇ ဒါ ဝိဒ် သည် ကိ လ မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြောင်း ကို ရှော လု မင်း ကြီး ကြား သော အ ခါ “ဘု ရား သ ခင် သည် ဒါ ဝိဒ် ကို ငါ့ လက် သို့ အပ် တော် မူ ပြီ။ သူ သည် မြို့ တံ ခါး များ၊ ကန့် လန့် ကျင် များ အ ခိုင် အ မာ ရှိ‌ သော မြို့ ထဲ သို့ ဝင် ပြီး ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် ပိတ် မိ စေ ပြီ” ဟု ဆို ပြီး၊ ^၈ ကိ လ မြို့ သို့ ချီ သွား ၍ ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ ၏ လူ များ ကို ဝိုင်း ထား ပြီး တိုက် ခိုက် ရန် ရှော လု မင်း ကြီး သည် စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ ကို စု ဝေး စေ ၏။

^၉ ရှော လု မင်း ကြီး မ ကောင်း ကြံ စည် နေ သည် ကို ဒါ ဝိဒ် သိ လျှင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ အား “ဧ ဖုဒ် ’ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ တွက် အ ထူး ချုပ် ထား သော အ ပေါ် အင်္ကျီ’။ ကို ယူ ခဲ့ ပါ” ဟု မှာ လိုက် ၏။ ^၁၀ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် က “အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကြောင့် ရှော လု မင်း ကြီး သည် ကိ လ မြို့ သို့ ချီ လာ ၍ မြို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် ကြံ စည် နေ သည် ကို ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး ကြား သိ ရ ပါ ၏။ ^၁၁ ကိ လ မြို့ သား တို့ က အ ကျွန်ုပ် ကို သူ့ လက် သို့ အပ် နှံ မည် လော။ ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး ကြား သိ သည့် အ တိုင်း ရှော လု မင်း ကြီး သည် ကိ လ မြို့ သို့ ချီ လာ မည် လော။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး အား ယ ခု သိ စေ ပါ” ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း “ချီ လာ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၂ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် က “ကိ လ မြို့ သား တို့ က အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် ၏ နောက် လိုက် တို့ ကို ရှော လု မင်း ကြီး လက် သို့ အပ် နှံ ကြ မည် လော” ဟု မေး ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “အပ် နှံ ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၃ ထို့ ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ နောက် လိုက် ခြောက် ရာ ခန့် တို့ သည် ထ ၍ ကိ လ မြို့ မှ ချက် ချင်း ထွက် သွား ပြီး တစ် နေ ရာ မှ တစ် နေ ရာ သို့ ရွှေ့ ပြောင်း သွား လာ ရ ကြ ၏။ ထို သို့ ဒါ ဝိဒ် သည် ကိ လ မြို့ မှ ထွက် ပြေး သွား ကြောင်း ရှော လု မင်း ကြီး ကြား သိ လျှင် သူ ဆက် မ လိုက် တော့ ပေ။

^၁၄ ဒါ ဝိဒ် သည် တော ကန္တာ ရ ထဲ ရှိ ဥ မင် လိုဏ် ခေါင်း များ နှင့် ဇိ ဖ တော ကန္တာ ရ ရှိ တောင် ပေါ် ဒေ သ တို့ တွင် ပုန်း ရှောင် နေ ထိုင် ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး သည် နေ့ စဉ် နှင့် အ မျှ ဒါ ဝိဒ် ကို ရှာ ဖွေ သော် လည်း ဘု ရား သ ခင် သည် ဒါ ဝိဒ် ကို ရှော လု မင်း ကြီး လက် သို့ အပ် တော် မ မူ။

^၁၅ ဒါ ဝိဒ် သည် ဇိ ဖ တော ကန္တာ ရ ရှိ ဟော ရေ ရှ အ ရပ် တွင် ပုန်း ရှောင် နေ စဉ် သူ့ အား သတ် ရန် ရှော လု မင်း ကြီး ထွက် လာ ကြောင်း ကို ကြား သိ ရ ၏။ ^၁၆ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ သား ယော န သန် သည် ဒါ ဝိဒ် ရှိ ရာ ဟော ရေ ရှ အ ရပ် သို့ ထ သွား ၍ ဒါ ဝိဒ် အား ဘု ရား သ ခင် ၌ ခွန် အား ပေး လျက်၊ ^၁၇ “သင် မ စိုး ရိမ် နှင့်။ ငါ့ ခ မည်း တော် ရှော လု မင်း ကြီး သည် သင့် အ သက် ကို ရန် ရှာ နိုင် မည် မ ဟုတ်။ သင် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် ဖြစ် ရ လိမ့် မည်။ ငါ သည် သင့် အ တွက် လက် ရုံး သ ဖွယ် ဖြစ် မည်။ ဤ သည် ကို ငါ့ ခ မည်း တော် ရှော လု မင်း ကြီး လည်း သိ ပါ ၏” ဟု ဆို ၏။ ^၁၈ ထို့ နောက် သူ တို့ နှစ် ဦး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် က တိ သစ္စာ ပြု ၍ ဒါ ဝိဒ် သည် ဟော ရေ ရှ အ ရပ် ၌ နေ ခဲ့ ပြီး ယော န သန် ကား သူ့ အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။

^၁၉ ဇိ ဖ မြို့ သား တို့ သည် ရှော လု မင်း ကြီး ရှိ ရာ ဂိ ဗာ မြို့ သို့ လာ ၍ “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ နယ် မြေ၊ ယေ ရှိ မုန် တောင် ဘက်၊ ဟ ခိ လ တောင် ကုန်း၊ ဟော ရေ ရှ အ ရပ် ရှိ ဥ မင် လိုဏ် ခေါင်း တို့ တွင် ဒါ ဝိဒ် ပုန်း ရှောင် နေ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ^၂၀ အ ရှင် မင်း ကြီး ကိုယ် တော် တိုင် ဆင်း လာ လို လျှင် ဆင်း လာ တော် မူ ပါ။ သူ့ ကို အ ရှင် မင်း ကြီး လက် သို့ အ ကျွန်ုပ် တို့ အပ် ပါ မည်” ဟု လျှောက် ဆို ကြ ၏။

^၂၁ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး က သူ တို့ အား “သင် တို့ ငါ့ ကို စာ နာ ထောက် ထား ကြ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး ပါ စေ။ ^၂၂ ယ ခု သင် တို့ ပြန် ၍ သူ အ ဘယ် မှာ နေ သည်၊ မည် သည့် နေ ရာ သို့ သွား သည်၊ ထို နေ ရာ တွင် သူ့ အား မည် သူ တွေ့ ခဲ့ သည် တို့ ကို အ သေ အ ချာ ထပ် ပြီး စူး စမ်း ကြည့် ကြ လော့။ သူ သည် အ လွန် ဉာဏ် များ သော သူ ဖြစ် ကြောင်း ငါ ကြား သိ ၏။ ^၂၃ သူ ပုန်း ခို သော နေ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို စူး စမ်း ၍ မှတ် သား ထား ပြီး ငါ့ ကို အ တိ အ ကျ ပြန် လာ ပြော ပြ ကြ လော့။ ငါ သည် သူ ရှိ ရာ သို့ သင် တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား မည်။ ယု ဒ ပြည် ရှိ ယု ဒ လူ မျိုး အ ထောင် အ သောင်း တို့ ကြား တွင် ပုန်း နေ လျှင် ပင် ရ အောင် ရှာ မည်” ဟု ဆို ၏။

^၂၄ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် ထ ၍ ရှော လု မင်း ကြီး ထက် အ လျင် ဇိ ဖ မြို့ သို့ ပြန် နှင့် ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ ကား ယေ ရှိ မုန် တောင် ဘက်၊ အ ရာ ဗ လွင် ပြင်၊ မော န တော ကန္တာ ရ တွင် ရှိ နေ ကြ ၏။

^၂၅ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် အား ရှာ ဖွေ ရန် ထွက် လာ ကြောင်း ကို ဒါ ဝိဒ် ကြား သိ လျှင် မော န တော ကန္တာ ရ ရှိ ကျောက် ဆောင် သို့ သွား ၍ နေ ထိုင် ၏။ ထို သ တင်း ကို ရှော လု မင်း ကြီး ကြား သိ သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် ရှိ ရာ မော န တော ကန္တာ ရ သို့ လိုက် သွား ၏။ ^၂၆ ရှော လု မင်း ကြီး သည် တောင် စောင်း တစ် ဘက် တွင် ရောက် နေ ချိန် ၌ ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ သည် တောင် စောင်း အ ခြား တစ် ဘက် တွင် ရှိ နေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် ရှော လု မင်း ကြီး ထံ မှ အ လျင် အ မြန် ရှောင် သွား ရ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ ကို ဖမ်း မိ ခါ နီး ဆဲ ဆဲ တွင်၊

^၂၇ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ စေ တ မန် တစ် ဦး ရောက် လာ ၍ “ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် ပြည် ကို ဝင် ရောက် စီး နင်း နေ ပါ ပြီ။ အ လျင် အ မြန် ပြန် လာ ပါ လော့” ဟု လျှောက် တင် သ ဖြင့်၊ ^၂၈ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဒါ ဝိဒ် နောက် သို့ လိုက် ရာ မှ ပြန် လှည့် ၍ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို ရင် ဆိုင် တိုက် ခိုက် ရန် စစ် ချီ လေ ၏။ ထို့ ကြောင့် ဤ နေ ရာ ကို သေ လ ဟမ္မ လေ ကုပ် 'လွတ် မြောက် ရာ ကျောက် ဆောင်' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် ဆို လေ ၏။

^၂၉ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် သည် ထို အ ရပ် မှ အင်္ဂေ ဒိ အ ရပ် သို့ သွား ပြီး ဥ မင် လိုဏ် ခေါင်း တို့ တွင် ပုန်း ရှောင် နေ လေ ၏။

23

¹ David was told, “Behold, the Philistines are fighting against Keilah, and are robbing the threshing floors.” ² Therefore David inquired of Yahweh, saying, “Shall I go and strike these Philistines?” Yahweh said to David, “Go strike the Philistines, and save Keilah.” ³ David’s men said to him, “Behold, we are afraid here in Judah. How much more then if we go to Keilah against the armies of the Philistines?”

⁴ Then David inquired of Yahweh yet again. Yahweh answered him, and said, “Arise, go down to Keilah; for I will deliver the Philistines into your hand.” ⁵ David and his men went to Keilah and fought with the Philistines, and brought away their livestock, and killed them with a great slaughter. So David saved the inhabitants of Keilah.

⁶ When Abiathar the son of Ahimelech fled to David to Keilah, he came down with an ephod in his hand.

⁷ Saul was told that David had come to Keilah. Saul said, “God has delivered him into my hand, for he is shut in by entering into a town that has gates and bars.” ⁸ Saul summoned all the people to war, to go down to Keilah to besiege David and his men.

⁹ David knew that Saul was devising mischief against him. He said to Abiathar the priest, “Bring the ephod here.” ¹⁰ Then David said, “O Yahweh, the God of Israel, your servant has surely heard that Saul seeks to come to Keilah to destroy the city for my sake. ¹¹ Will the men of Keilah deliver me up into his hand? Will Saul come down, as your servant has heard? Yahweh, the God of Israel, I beg you, tell your servant.” Yahweh said, “He will come down.”

¹² Then David said, “Will the men of Keilah deliver me and my men into the hand of Saul?” Yahweh said, “They will deliver you up.” ¹³ Then David and his men, who were about six hundred, arose and departed out of Keilah and went wherever they could go. Saul was told that David had escaped from Keilah; and he gave up going there.

¹⁴ David stayed in the wilderness in the strongholds, and remained in the hill country in the wilderness of Ziph. Saul sought him every day, but God didn’t deliver him into his hand.

¹⁵ David saw that Saul had come out to seek his life. David was in the wilderness of Ziph in the woods. ¹⁶ Jonathan, Saul’s son, arose and went to David into the woods, and strengthened his hand in God. ¹⁷ He said to him, “Don’t be afraid, for the hand of Saul my father won’t find you; and you will be king over Israel, and I will be next to you; and Saul my father knows that also.” ¹⁸ They both made a covenant before Yahweh. Then David stayed in the woods and Jonathan went to his house.

¹⁹ Then the Ziphites came up to Saul to Gibeah, saying, “Doesn’t David hide himself with us in the strongholds in the woods, in the hill of Hachilah, which is on the south of the desert? ²⁰ Now therefore, O king, come down. According to all the desire of your soul to come down; and our part will be to deliver him up into the king’s hand.”

²¹ Saul said, “You are blessed by Yahweh, for you have had compassion on me. ²² Please go make yet more sure, and know and see his place where his haunt is, and who has seen him there; for I have been told that he is very cunning. ²³ See therefore, and take knowledge of all the lurking places where he hides himself; and come again to me with certainty, and I will go with you. It shall happen, if he is in the land, that I will search him out among all the thousands of Judah.”

²⁴ They arose, and went to Ziph before Saul; but David and his men were in the wilderness of Maon, in the Arabah on the south of the desert.

²⁵ Saul and his men went to seek him. When David was told, he went down to the rock, and stayed in the wilderness of Maon. When Saul heard that, he pursued David in the wilderness of Maon. ²⁶ Saul went on this side of the mountain, and David and his men on that side of the mountain; and David hurried to get away for fear of Saul, for Saul and his men surrounded David and his men to take them.

²⁷ But a messenger came to Saul, saying, “Hurry and come, for the Philistines have made a raid on the land!” ²⁸ So Saul returned from pursuing David, and went against the Philistines. Therefore they called that place Sela Hammahlekoth. ’Sela Hammahlekoth’ means ‘rock of parting’.

²⁹ David went up from there and lived in the strongholds of En Gedi.

၂၃

^၁ လူ တို့ က ဒါ ဝိဒ် အား “ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် ကိ လ မြို့ ကို တိုက် ၍ ကောက် နယ် တ လင်း များ အား လု ယူ နေ ကြ ပါ သည်” ဟု ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၂ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “ထို ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် သွား ၍ တိုက် ခိုက် ရ ပါ မည် လော” ဟု မေး လျှောက် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ဒါ ဝိဒ် အား “ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို သွား ၍ တိုက် ခိုက် ပြီး ကိ လ မြို့ အား ကယ် တင် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃ သို့ သော် ဒါ ဝိဒ် ၏ နောက် လိုက် တို့ က “ယု ဒ ပြည် ၌ ပင် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ ကြောက် ရွံ့ နေ ရ ပါ ပြီ။ ကိ လ မြို့ သို့ သွား ၍ သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရ မည် ဆို ပါ က ပို ၍ ပင် ကြောက် ရ ပါ ၏” ဟု သူ့ အား ဆို ကြ ၏။

^၄ ထို့ ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ထပ် မံ မေး လျှောက် ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ထ ၍ ကိ လ မြို့ သို့ ချီ သွား လော့။ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို သင့် လက် သို့ ငါ အပ် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၅ ထို့ ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် သည် သူ့ နောက် လိုက် တို့ နှင့် အ တူ ကိ လ မြို့ သို့ ချီ သွား ၍ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ပြီး သူ တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် များ ကို သိမ်း ယူ ၏။ သူ တို့ ကို အ ကြီး အ ကျယ် လုပ် ကြံ သတ် ဖြတ် ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် သည် ကိ လ မြို့ သား တို့ ကို ကယ် တင် လေ ၏။

^၆ အ ဟိ မ လက် ၏ သား အ ဗျာ သာ သည် ကိ လမြို့ ရှိ ဒါ ဝိဒ် ထံ သို့ ပြေး လာ စဉ် က မိ မိ နှင့် အ တူ ဧ ဖုဒ် ’ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ တွက် အ ထူး ချုပ် ထား သော အ ပေါ် အင်္ကျီ’။ ကို ယူ ဆောင် လာ ခဲ့ ၏။

^၇ ဒါ ဝိဒ် သည် ကိ လ မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြောင်း ကို ရှော လု မင်း ကြီး ကြား သော အ ခါ “ဘု ရား သ ခင် သည် ဒါ ဝိဒ် ကို ငါ့ လက် သို့ အပ် တော် မူ ပြီ။ သူ သည် မြို့ တံ ခါး များ၊ ကန့် လန့် ကျင် များ အ ခိုင် အ မာ ရှိ‌ သော မြို့ ထဲ သို့ ဝင် ပြီး ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် ပိတ် မိ စေ ပြီ” ဟု ဆို ပြီး၊ ^၈ ကိ လ မြို့ သို့ ချီ သွား ၍ ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ ၏ လူ များ ကို ဝိုင်း ထား ပြီး တိုက် ခိုက် ရန် ရှော လု မင်း ကြီး သည် စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ ကို စု ဝေး စေ ၏။

^၉ ရှော လု မင်း ကြီး မ ကောင်း ကြံ စည် နေ သည် ကို ဒါ ဝိဒ် သိ လျှင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ အား “ဧ ဖုဒ် ’ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ တွက် အ ထူး ချုပ် ထား သော အ ပေါ် အင်္ကျီ’။ ကို ယူ ခဲ့ ပါ” ဟု မှာ လိုက် ၏။ ^၁၀ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် က “အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကြောင့် ရှော လု မင်း ကြီး သည် ကိ လ မြို့ သို့ ချီ လာ ၍ မြို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် ကြံ စည် နေ သည် ကို ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး ကြား သိ ရ ပါ ၏။ ^၁၁ ကိ လ မြို့ သား တို့ က အ ကျွန်ုပ် ကို သူ့ လက် သို့ အပ် နှံ မည် လော။ ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး ကြား သိ သည့် အ တိုင်း ရှော လု မင်း ကြီး သည် ကိ လ မြို့ သို့ ချီ လာ မည် လော။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး အား ယ ခု သိ စေ ပါ” ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း “ချီ လာ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၂ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် က “ကိ လ မြို့ သား တို့ က အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် ၏ နောက် လိုက် တို့ ကို ရှော လု မင်း ကြီး လက် သို့ အပ် နှံ ကြ မည် လော” ဟု မေး ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “အပ် နှံ ကြ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၃ ထို့ ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ နောက် လိုက် ခြောက် ရာ ခန့် တို့ သည် ထ ၍ ကိ လ မြို့ မှ ချက် ချင်း ထွက် သွား ပြီး တစ် နေ ရာ မှ တစ် နေ ရာ သို့ ရွှေ့ ပြောင်း သွား လာ ရ ကြ ၏။ ထို သို့ ဒါ ဝိဒ် သည် ကိ လ မြို့ မှ ထွက် ပြေး သွား ကြောင်း ရှော လု မင်း ကြီး ကြား သိ လျှင် သူ ဆက် မ လိုက် တော့ ပေ။

^၁၄ ဒါ ဝိဒ် သည် တော ကန္တာ ရ ထဲ ရှိ ဥ မင် လိုဏ် ခေါင်း များ နှင့် ဇိ ဖ တော ကန္တာ ရ ရှိ တောင် ပေါ် ဒေ သ တို့ တွင် ပုန်း ရှောင် နေ ထိုင် ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး သည် နေ့ စဉ် နှင့် အ မျှ ဒါ ဝိဒ် ကို ရှာ ဖွေ သော် လည်း ဘု ရား သ ခင် သည် ဒါ ဝိဒ် ကို ရှော လု မင်း ကြီး လက် သို့ အပ် တော် မ မူ။

^၁၅ ဒါ ဝိဒ် သည် ဇိ ဖ တော ကန္တာ ရ ရှိ ဟော ရေ ရှ အ ရပ် တွင် ပုန်း ရှောင် နေ စဉ် သူ့ အား သတ် ရန် ရှော လု မင်း ကြီး ထွက် လာ ကြောင်း ကို ကြား သိ ရ ၏။ ^၁၆ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ သား ယော န သန် သည် ဒါ ဝိဒ် ရှိ ရာ ဟော ရေ ရှ အ ရပ် သို့ ထ သွား ၍ ဒါ ဝိဒ် အား ဘု ရား သ ခင် ၌ ခွန် အား ပေး လျက်၊ ^၁၇ “သင် မ စိုး ရိမ် နှင့်။ ငါ့ ခ မည်း တော် ရှော လု မင်း ကြီး သည် သင့် အ သက် ကို ရန် ရှာ နိုင် မည် မ ဟုတ်။ သင် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် ဖြစ် ရ လိမ့် မည်။ ငါ သည် သင့် အ တွက် လက် ရုံး သ ဖွယ် ဖြစ် မည်။ ဤ သည် ကို ငါ့ ခ မည်း တော် ရှော လု မင်း ကြီး လည်း သိ ပါ ၏” ဟု ဆို ၏။ ^၁၈ ထို့ နောက် သူ တို့ နှစ် ဦး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် က တိ သစ္စာ ပြု ၍ ဒါ ဝိဒ် သည် ဟော ရေ ရှ အ ရပ် ၌ နေ ခဲ့ ပြီး ယော န သန် ကား သူ့ အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။

^၁၉ ဇိ ဖ မြို့ သား တို့ သည် ရှော လု မင်း ကြီး ရှိ ရာ ဂိ ဗာ မြို့ သို့ လာ ၍ “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ နယ် မြေ၊ ယေ ရှိ မုန် တောင် ဘက်၊ ဟ ခိ လ တောင် ကုန်း၊ ဟော ရေ ရှ အ ရပ် ရှိ ဥ မင် လိုဏ် ခေါင်း တို့ တွင် ဒါ ဝိဒ် ပုန်း ရှောင် နေ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ^၂၀ အ ရှင် မင်း ကြီး ကိုယ် တော် တိုင် ဆင်း လာ လို လျှင် ဆင်း လာ တော် မူ ပါ။ သူ့ ကို အ ရှင် မင်း ကြီး လက် သို့ အ ကျွန်ုပ် တို့ အပ် ပါ မည်” ဟု လျှောက် ဆို ကြ ၏။

^၂၁ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး က သူ တို့ အား “သင် တို့ ငါ့ ကို စာ နာ ထောက် ထား ကြ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး ပါ စေ။ ^၂၂ ယ ခု သင် တို့ ပြန် ၍ သူ အ ဘယ် မှာ နေ သည်၊ မည် သည့် နေ ရာ သို့ သွား သည်၊ ထို နေ ရာ တွင် သူ့ အား မည် သူ တွေ့ ခဲ့ သည် တို့ ကို အ သေ အ ချာ ထပ် ပြီး စူး စမ်း ကြည့် ကြ လော့။ သူ သည် အ လွန် ဉာဏ် များ သော သူ ဖြစ် ကြောင်း ငါ ကြား သိ ၏။ ^၂၃ သူ ပုန်း ခို သော နေ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို စူး စမ်း ၍ မှတ် သား ထား ပြီး ငါ့ ကို အ တိ အ ကျ ပြန် လာ ပြော ပြ ကြ လော့။ ငါ သည် သူ ရှိ ရာ သို့ သင် တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား မည်။ ယု ဒ ပြည် ရှိ ယု ဒ လူ မျိုး အ ထောင် အ သောင်း တို့ ကြား တွင် ပုန်း နေ လျှင် ပင် ရ အောင် ရှာ မည်” ဟု ဆို ၏။

^၂၄ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် ထ ၍ ရှော လု မင်း ကြီး ထက် အ လျင် ဇိ ဖ မြို့ သို့ ပြန် နှင့် ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ ကား ယေ ရှိ မုန် တောင် ဘက်၊ အ ရာ ဗ လွင် ပြင်၊ မော န တော ကန္တာ ရ တွင် ရှိ နေ ကြ ၏။

^၂၅ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် အား ရှာ ဖွေ ရန် ထွက် လာ ကြောင်း ကို ဒါ ဝိဒ် ကြား သိ လျှင် မော န တော ကန္တာ ရ ရှိ ကျောက် ဆောင် သို့ သွား ၍ နေ ထိုင် ၏။ ထို သ တင်း ကို ရှော လု မင်း ကြီး ကြား သိ သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် ရှိ ရာ မော န တော ကန္တာ ရ သို့ လိုက် သွား ၏။ ^၂၆ ရှော လု မင်း ကြီး သည် တောင် စောင်း တစ် ဘက် တွင် ရောက် နေ ချိန် ၌ ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ သည် တောင် စောင်း အ ခြား တစ် ဘက် တွင် ရှိ နေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် ရှော လု မင်း ကြီး ထံ မှ အ လျင် အ မြန် ရှောင် သွား ရ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ ကို ဖမ်း မိ ခါ နီး ဆဲ ဆဲ တွင်၊

^၂၇ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ စေ တ မန် တစ် ဦး ရောက် လာ ၍ “ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် ပြည် ကို ဝင် ရောက် စီး နင်း နေ ပါ ပြီ။ အ လျင် အ မြန် ပြန် လာ ပါ လော့” ဟု လျှောက် တင် သ ဖြင့်၊ ^၂၈ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဒါ ဝိဒ် နောက် သို့ လိုက် ရာ မှ ပြန် လှည့် ၍ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို ရင် ဆိုင် တိုက် ခိုက် ရန် စစ် ချီ လေ ၏။ ထို့ ကြောင့် ဤ နေ ရာ ကို သေ လ ဟမ္မ လေ ကုပ် 'လွတ် မြောက် ရာ ကျောက် ဆောင်' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် ဆို လေ ၏။

^၂၉ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် သည် ထို အ ရပ် မှ အင်္ဂေ ဒိ အ ရပ် သို့ သွား ပြီး ဥ မင် လိုဏ် ခေါင်း တို့ တွင် ပုန်း ရှောင် နေ လေ ၏။

23

¹ David was told, “Behold, the Philistines are fighting against Keilah, and are robbing the threshing floors.” ² Therefore David inquired of Yahweh, saying, “Shall I go and strike these Philistines?” Yahweh said to David, “Go strike the Philistines, and save Keilah.” ³ David’s men said to him, “Behold, we are afraid here in Judah. How much more then if we go to Keilah against the armies of the Philistines?”

⁴ Then David inquired of Yahweh yet again. Yahweh answered him, and said, “Arise, go down to Keilah; for I will deliver the Philistines into your hand.” ⁵ David and his men went to Keilah and fought with the Philistines, and brought away their livestock, and killed them with a great slaughter. So David saved the inhabitants of Keilah.

⁶ When Abiathar the son of Ahimelech fled to David to Keilah, he came down with an ephod in his hand.

⁷ Saul was told that David had come to Keilah. Saul said, “God has delivered him into my hand, for he is shut in by entering into a town that has gates and bars.” ⁸ Saul summoned all the people to war, to go down to Keilah to besiege David and his men.

⁹ David knew that Saul was devising mischief against him. He said to Abiathar the priest, “Bring the ephod here.” ¹⁰ Then David said, “O Yahweh, the God of Israel, your servant has surely heard that Saul seeks to come to Keilah to destroy the city for my sake. ¹¹ Will the men of Keilah deliver me up into his hand? Will Saul come down, as your servant has heard? Yahweh, the God of Israel, I beg you, tell your servant.” Yahweh said, “He will come down.”

¹² Then David said, “Will the men of Keilah deliver me and my men into the hand of Saul?” Yahweh said, “They will deliver you up.” ¹³ Then David and his men, who were about six hundred, arose and departed out of Keilah and went wherever they could go. Saul was told that David had escaped from Keilah; and he gave up going there.

¹⁴ David stayed in the wilderness in the strongholds, and remained in the hill country in the wilderness of Ziph. Saul sought him every day, but God didn’t deliver him into his hand.

¹⁵ David saw that Saul had come out to seek his life. David was in the wilderness of Ziph in the woods. ¹⁶ Jonathan, Saul’s son, arose and went to David into the woods, and strengthened his hand in God. ¹⁷ He said to him, “Don’t be afraid, for the hand of Saul my father won’t find you; and you will be king over Israel, and I will be next to you; and Saul my father knows that also.” ¹⁸ They both made a covenant before Yahweh. Then David stayed in the woods and Jonathan went to his house.

¹⁹ Then the Ziphites came up to Saul to Gibeah, saying, “Doesn’t David hide himself with us in the strongholds in the woods, in the hill of Hachilah, which is on the south of the desert? ²⁰ Now therefore, O king, come down. According to all the desire of your soul to come down; and our part will be to deliver him up into the king’s hand.”

²¹ Saul said, “You are blessed by Yahweh, for you have had compassion on me. ²² Please go make yet more sure, and know and see his place where his haunt is, and who has seen him there; for I have been told that he is very cunning. ²³ See therefore, and take knowledge of all the lurking places where he hides himself; and come again to me with certainty, and I will go with you. It shall happen, if he is in the land, that I will search him out among all the thousands of Judah.”

²⁴ They arose, and went to Ziph before Saul; but David and his men were in the wilderness of Maon, in the Arabah on the south of the desert.

²⁵ Saul and his men went to seek him. When David was told, he went down to the rock, and stayed in the wilderness of Maon. When Saul heard that, he pursued David in the wilderness of Maon. ²⁶ Saul went on this side of the mountain, and David and his men on that side of the mountain; and David hurried to get away for fear of Saul, for Saul and his men surrounded David and his men to take them.

²⁷ But a messenger came to Saul, saying, “Hurry and come, for the Philistines have made a raid on the land!” ²⁸ So Saul returned from pursuing David, and went against the Philistines. Therefore they called that place Sela Hammahlekoth. ’Sela Hammahlekoth’ means ‘rock of parting’.

²⁹ David went up from there and lived in the strongholds of En Gedi.