၂၁

^၁ ဒါ ဝိဒ် သည် နော ဗ မြို့ ရှိ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဟိ မ လက် ထံ သို့ ရောက် လာ ၏။ အ ဟိ မ လက် သည် ဒါ ဝိဒ် ကို မြင် လျှင် ထိတ် လန့် သွား ၍ “အ ဘယ် ကြောင့် သင် တစ် ဦး တည်း လာ ရ သ နည်း။ သင် နှင့် အ တူ မည် သူ မျှ မ ပါ သ လော” ဟု မေး ရာ၊ ^၂ ဒါ ဝိဒ် က ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဟိ မ လက် အား “ရှင် ဘု ရင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို အ မှု တစ် ခု စေ ခိုင်း လိုက် ပါ ၏။ ရှင် ဘု ရင် က ‘သင့် ကို ငါ စေ ခိုင်း သော အ မှု၊ သင့် ကို မိန့် မှာ သော အ မှု တို့ ကို မည် သူ့ ကို မျှ မ သိ‌ စေ ရ’ ဟု မိန့် မှာ ထား ပါ ၏။ ငယ် သား တို့ နှင့် တစ် နေ ရာ တွင် အ ကျွန်ုပ် ချိန်း ချက် ထား ပါ ၏။ ^၃ အ ရှင် ၌ မည် သည့် အ ရာ ရှိ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် အား မုန့် ငါး လုံး၊ သို့ မ ဟုတ် ရှိ သည့် အ ရာ ကို ပေး ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၄ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် က လည်း ဒါ ဝိဒ် အား “ငါ ၌ ရိုး ရိုး မုန့် မ ရှိ။ သန့် ရှင်း သော မုန့် သာ ရှိ သည် ဖြစ် ၍ သင့် ငယ် သား တို့ သည် မိန်း မ ကို ရှောင် လျှင် စား နိုင် သည်” ဟု ပြော ပြ ၏။ ^၅ ဒါ ဝိဒ် က လည်း ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အား “ယ ခင် က တည်း က စစ် ချီ ထွက် လျှင် မိန်း မ ကို ရှောင် မြဲ ဖြစ် ပါ ၏။ သာ မန် ခ ရီး သွား ချိန် ၌ ပင် ယောက်ျား တို့ အင်္ဂါ မှာ သန့် ရှင်း ပါ ၏။ ယ ခု တွင် ပို ၍ ပင် သန့် ရှင်း ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။  ^၆ ရှေ့ တော် မုန့် မှ လွဲ ၍ အ ခြား မုန်ု့ မ ရှိ သော ကြောင့် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် သည် သူ့ အား သန့် ရှင်း သော မုန့် ကို ပေး လိုက် ၏။ ထို မုန့် သည် မုန့် အ သစ် ပြန် တင် သော နေ့ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် မှ စွန့် လိုက် ရ မည့် မုန့် ဖြစ် ၏။

^၇ ထို နေ့ ၌ ရှော လု ၏ အ စေ အ ပါး တစ် ဦး သည် ထို နေ ရာ တွင် ရှိ နေ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ထိန်း ချုပ် ထား ခြင်း ခံ နေ ရ ၏။ ထို သူ မှာ ရှော လု ၏ သိုး ထိန်း အုပ် ဧ ဒုံ ပြည် သား ဒေါ ဂ ဖြစ် ၏။

^၈ ဒါ ဝိဒ် က အ ဟိ မ လက် အား “သင် ၌ လှံ၊ သို့ မ ဟုတ် ဓား တစ် စုံ တစ် ရာ ရှိ သ လော။ ရှင် ဘု ရင် က အ လော တ ကြီး စေ ခိုင်း လိုက် သော အ မှု ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ၌ ဓား၊ သို့ မ ဟုတ် လက် နက် တစ် စုံ တစ် ရာ မျှ မ ပါ လာ ပါ” ဟု ဆို လျှင်၊ ^၉ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် က “ဧ လာ ချိုင့် ၌ သင် သုတ် သင် ပစ် ခဲ့ သော ဖိ လိတ္တိ ပြည် သား ဂေါ လျတ် ၏ ဓား ရှိ ပါ ၏။ အ ဝတ် နှင့် ပတ် ပြီး ဧ ဖုဒ် ’ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ တွက် အ ထူး ချုပ် ထား သော အ ပေါ် အင်္ကျီ’။ နောက် တွင် သိမ်း ထား ပါ ၏။ ဤ ဓား မှ လွဲ ၍ အ ခြား ဓား မ ရှိ ပါ။ ယူ လို ပါ က ယူ သွား ပါ” ဟု ဆို လျှင် ဒါ ဝိဒ် က “အ ကျွန်ုပ် ကို ပေး ပါ လော့။ ဤ ဓား ထက် ကောင်း သော ဓား မ ရှိ ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၁၀ ထို့ နေ့ မှ စ ၍ ဒါ ဝိဒ် သည် ရှော လု မင်း ကြီး ထံ မှ ထွက် ပြေး ပြီး ဂါ သ ဘု ရင် အာ ခိတ် မင်း ကြီး ထံ သို့ ရောက် လာ ၏။ ^၁၁ ထို အ ခါ အာ ခိတ် မင်း ကြီး ၏ အ မှု ထမ်း တို့ က “ဤ သူ သည် ပြည့် ရှင် မင်း ဒါ ဝိဒ် မ ဟုတ် လော။ သူ နှင့် ပတ် သက် ၍ ‘ရှော လု အ ထောင် ထောင်၊ ဒါ ဝိဒ် အ သောင်း သောင်း သတ် လေ ပြီ’ ဟု သီ ဆို က ခုန် ခဲ့ ကြ သည် မ ဟုတ် လော” ဟု မေး လျှောက် ကြ ၏။

^၁၂ ထို စ ကား တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် ၏ စိတ် ထဲ ၌ စွဲ နေ သော ကြောင့် သူ သည် ဂါ သ ဘု ရင် အာ ခိတ် မင်း ကြီး ကို အ လွန် တ ရာ မှ ကြောက် ရွံ့ လေ ၏။ ^၁၃ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ ရှေ့ တွင် စိတ် မ နှံ့ သူ အ ရူး ကဲ့ သို့ အ ယောင် ဆောင် ရ လေ ၏။ သူ သည် တံ ခါး ရွက် တို့ ကို ကုတ် ခြစ် ပြီး မုတ် ဆိတ် များ ပေါ် သွား ရည် များ စီး ကျ စေ ၏။ ^၁၄ ထို့ ကြောင့် အာ ခိတ် မင်း ကြီး က အ မှု ထမ်း တို့ အား “ကြည့် ပါ။ ဤ သူ ရူး နေ သည် ကို သင် တို့ မြင် သ လော။ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ထံ ခေါ် လာ ကြ သ နည်း။ ^၁၅ ဤ သူ ကို ငါ့ ရှေ့ ခေါ် လာ ပြီး ရူး ပြ နေ သည် မှာ အ ရူး ကို ငါ လို အပ် နေ ၍ လော။ ဤ သူ သည် ငါ့ နန်း တော် ထဲ သို့ ဝင် သင့် ပါ သ လော” ဟု ဆို လေ ၏။

21

¹ Then David came to Nob to Ahimelech the priest. Ahimelech came to meet David trembling, and said to him, “Why are you alone, and no man with you?” ² David said to Ahimelech the priest, “The king has commanded me to do something, and has said to me, ‘Let no one know anything about the business about which I send you, and what I have commanded you. I have sent the young men to a certain place.’ ³ Now therefore what is under your hand? Please give me five loaves of bread in my hand, or whatever is available.”

⁴ The priest answered David, and said, “I have no common bread, but there is holy bread; if only the young men have kept themselves from women.” ⁵ David answered the priest, and said to him, “Truly, women have been kept from us as usual these three days. When I came out, the vessels of the young men were holy, though it was only a common journey. How much more then today shall their vessels be holy?” ⁶ So the priest gave him holy bread; for there was no bread there but the show bread that was taken from before Yahweh, to be replaced with hot bread in the day when it was taken away.

⁷ Now a certain man of the servants of Saul was there that day, detained before Yahweh; and his name was Doeg the Edomite, the best of the herdsmen who belonged to Saul.

⁸ David said to Ahimelech, “Isn’t there here under your hand spear or sword? For I haven’t brought my sword or my weapons with me, because the king’s business required haste.” ⁹ The priest said, “Behold, the sword of Goliath the Philistine, whom you killed in the valley of Elah, is here wrapped in a cloth behind the ephod. If you would like to take that, take it, for there is no other except that here.” David said, “There is none like that. Give it to me.”

¹⁰ David arose and fled that day for fear of Saul, and went to Achish the king of Gath. ¹¹ The servants of Achish said to him, “Isn’t this David the king of the land? Didn’t they sing to one another about him in dances, saying, ‘Saul has slain his thousands, and David his ten thousands?’ ”

¹² David laid up these words in his heart, and was very afraid of Achish the king of Gath. ¹³ He changed his behavior before them and pretended to be insane in their hands, and scribbled on the doors of the gate, and let his spittle fall down on his beard. ¹⁴ Then Achish said to his servants, “Look, you see the man is insane. Why then have you brought him to me? ¹⁵ Do I lack madmen, that you have brought this fellow to play the madman in my presence? Should this fellow come into my house?”

၂၁

^၁ ဒါ ဝိဒ် သည် နော ဗ မြို့ ရှိ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဟိ မ လက် ထံ သို့ ရောက် လာ ၏။ အ ဟိ မ လက် သည် ဒါ ဝိဒ် ကို မြင် လျှင် ထိတ် လန့် သွား ၍ “အ ဘယ် ကြောင့် သင် တစ် ဦး တည်း လာ ရ သ နည်း။ သင် နှင့် အ တူ မည် သူ မျှ မ ပါ သ လော” ဟု မေး ရာ၊ ^၂ ဒါ ဝိဒ် က ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဟိ မ လက် အား “ရှင် ဘု ရင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို အ မှု တစ် ခု စေ ခိုင်း လိုက် ပါ ၏။ ရှင် ဘု ရင် က ‘သင့် ကို ငါ စေ ခိုင်း သော အ မှု၊ သင့် ကို မိန့် မှာ သော အ မှု တို့ ကို မည် သူ့ ကို မျှ မ သိ‌ စေ ရ’ ဟု မိန့် မှာ ထား ပါ ၏။ ငယ် သား တို့ နှင့် တစ် နေ ရာ တွင် အ ကျွန်ုပ် ချိန်း ချက် ထား ပါ ၏။ ^၃ အ ရှင် ၌ မည် သည့် အ ရာ ရှိ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် အား မုန့် ငါး လုံး၊ သို့ မ ဟုတ် ရှိ သည့် အ ရာ ကို ပေး ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၄ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် က လည်း ဒါ ဝိဒ် အား “ငါ ၌ ရိုး ရိုး မုန့် မ ရှိ။ သန့် ရှင်း သော မုန့် သာ ရှိ သည် ဖြစ် ၍ သင့် ငယ် သား တို့ သည် မိန်း မ ကို ရှောင် လျှင် စား နိုင် သည်” ဟု ပြော ပြ ၏။ ^၅ ဒါ ဝိဒ် က လည်း ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အား “ယ ခင် က တည်း က စစ် ချီ ထွက် လျှင် မိန်း မ ကို ရှောင် မြဲ ဖြစ် ပါ ၏။ သာ မန် ခ ရီး သွား ချိန် ၌ ပင် ယောက်ျား တို့ အင်္ဂါ မှာ သန့် ရှင်း ပါ ၏။ ယ ခု တွင် ပို ၍ ပင် သန့် ရှင်း ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။  ^၆ ရှေ့ တော် မုန့် မှ လွဲ ၍ အ ခြား မုန်ု့ မ ရှိ သော ကြောင့် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် သည် သူ့ အား သန့် ရှင်း သော မုန့် ကို ပေး လိုက် ၏။ ထို မုန့် သည် မုန့် အ သစ် ပြန် တင် သော နေ့ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် မှ စွန့် လိုက် ရ မည့် မုန့် ဖြစ် ၏။

^၇ ထို နေ့ ၌ ရှော လု ၏ အ စေ အ ပါး တစ် ဦး သည် ထို နေ ရာ တွင် ရှိ နေ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ထိန်း ချုပ် ထား ခြင်း ခံ နေ ရ ၏။ ထို သူ မှာ ရှော လု ၏ သိုး ထိန်း အုပ် ဧ ဒုံ ပြည် သား ဒေါ ဂ ဖြစ် ၏။

^၈ ဒါ ဝိဒ် က အ ဟိ မ လက် အား “သင် ၌ လှံ၊ သို့ မ ဟုတ် ဓား တစ် စုံ တစ် ရာ ရှိ သ လော။ ရှင် ဘု ရင် က အ လော တ ကြီး စေ ခိုင်း လိုက် သော အ မှု ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ၌ ဓား၊ သို့ မ ဟုတ် လက် နက် တစ် စုံ တစ် ရာ မျှ မ ပါ လာ ပါ” ဟု ဆို လျှင်၊ ^၉ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် က “ဧ လာ ချိုင့် ၌ သင် သုတ် သင် ပစ် ခဲ့ သော ဖိ လိတ္တိ ပြည် သား ဂေါ လျတ် ၏ ဓား ရှိ ပါ ၏။ အ ဝတ် နှင့် ပတ် ပြီး ဧ ဖုဒ် ’ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ တွက် အ ထူး ချုပ် ထား သော အ ပေါ် အင်္ကျီ’။ နောက် တွင် သိမ်း ထား ပါ ၏။ ဤ ဓား မှ လွဲ ၍ အ ခြား ဓား မ ရှိ ပါ။ ယူ လို ပါ က ယူ သွား ပါ” ဟု ဆို လျှင် ဒါ ဝိဒ် က “အ ကျွန်ုပ် ကို ပေး ပါ လော့။ ဤ ဓား ထက် ကောင်း သော ဓား မ ရှိ ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၁၀ ထို့ နေ့ မှ စ ၍ ဒါ ဝိဒ် သည် ရှော လု မင်း ကြီး ထံ မှ ထွက် ပြေး ပြီး ဂါ သ ဘု ရင် အာ ခိတ် မင်း ကြီး ထံ သို့ ရောက် လာ ၏။ ^၁၁ ထို အ ခါ အာ ခိတ် မင်း ကြီး ၏ အ မှု ထမ်း တို့ က “ဤ သူ သည် ပြည့် ရှင် မင်း ဒါ ဝိဒ် မ ဟုတ် လော။ သူ နှင့် ပတ် သက် ၍ ‘ရှော လု အ ထောင် ထောင်၊ ဒါ ဝိဒ် အ သောင်း သောင်း သတ် လေ ပြီ’ ဟု သီ ဆို က ခုန် ခဲ့ ကြ သည် မ ဟုတ် လော” ဟု မေး လျှောက် ကြ ၏။

^၁၂ ထို စ ကား တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် ၏ စိတ် ထဲ ၌ စွဲ နေ သော ကြောင့် သူ သည် ဂါ သ ဘု ရင် အာ ခိတ် မင်း ကြီး ကို အ လွန် တ ရာ မှ ကြောက် ရွံ့ လေ ၏။ ^၁၃ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ ရှေ့ တွင် စိတ် မ နှံ့ သူ အ ရူး ကဲ့ သို့ အ ယောင် ဆောင် ရ လေ ၏။ သူ သည် တံ ခါး ရွက် တို့ ကို ကုတ် ခြစ် ပြီး မုတ် ဆိတ် များ ပေါ် သွား ရည် များ စီး ကျ စေ ၏။ ^၁၄ ထို့ ကြောင့် အာ ခိတ် မင်း ကြီး က အ မှု ထမ်း တို့ အား “ကြည့် ပါ။ ဤ သူ ရူး နေ သည် ကို သင် တို့ မြင် သ လော။ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ထံ ခေါ် လာ ကြ သ နည်း။ ^၁၅ ဤ သူ ကို ငါ့ ရှေ့ ခေါ် လာ ပြီး ရူး ပြ နေ သည် မှာ အ ရူး ကို ငါ လို အပ် နေ ၍ လော။ ဤ သူ သည် ငါ့ နန်း တော် ထဲ သို့ ဝင် သင့် ပါ သ လော” ဟု ဆို လေ ၏။

21

¹ Then David came to Nob to Ahimelech the priest. Ahimelech came to meet David trembling, and said to him, “Why are you alone, and no man with you?” ² David said to Ahimelech the priest, “The king has commanded me to do something, and has said to me, ‘Let no one know anything about the business about which I send you, and what I have commanded you. I have sent the young men to a certain place.’ ³ Now therefore what is under your hand? Please give me five loaves of bread in my hand, or whatever is available.”

⁴ The priest answered David, and said, “I have no common bread, but there is holy bread; if only the young men have kept themselves from women.” ⁵ David answered the priest, and said to him, “Truly, women have been kept from us as usual these three days. When I came out, the vessels of the young men were holy, though it was only a common journey. How much more then today shall their vessels be holy?” ⁶ So the priest gave him holy bread; for there was no bread there but the show bread that was taken from before Yahweh, to be replaced with hot bread in the day when it was taken away.

⁷ Now a certain man of the servants of Saul was there that day, detained before Yahweh; and his name was Doeg the Edomite, the best of the herdsmen who belonged to Saul.

⁸ David said to Ahimelech, “Isn’t there here under your hand spear or sword? For I haven’t brought my sword or my weapons with me, because the king’s business required haste.” ⁹ The priest said, “Behold, the sword of Goliath the Philistine, whom you killed in the valley of Elah, is here wrapped in a cloth behind the ephod. If you would like to take that, take it, for there is no other except that here.” David said, “There is none like that. Give it to me.”

¹⁰ David arose and fled that day for fear of Saul, and went to Achish the king of Gath. ¹¹ The servants of Achish said to him, “Isn’t this David the king of the land? Didn’t they sing to one another about him in dances, saying, ‘Saul has slain his thousands, and David his ten thousands?’ ”

¹² David laid up these words in his heart, and was very afraid of Achish the king of Gath. ¹³ He changed his behavior before them and pretended to be insane in their hands, and scribbled on the doors of the gate, and let his spittle fall down on his beard. ¹⁴ Then Achish said to his servants, “Look, you see the man is insane. Why then have you brought him to me? ¹⁵ Do I lack madmen, that you have brought this fellow to play the madman in my presence? Should this fellow come into my house?”