၁၆

^၁ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ရှ မွေ လ အား “ရှော လု အ ဖို့ မည် သည့် အ ချိန် အ ထိ သင် ငို ကြွေး မြည် တမ်း နေ မည် နည်း။ သူ့ ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် မှ ငါ ပယ် လိုက် ပြီ။ သင့် ဦး ချို ဆီ ဘူး ကို ဆီ ဖြည့် ၍ သွား လော့။ ဗက် လင် မြို့ သား ယေ ရှဲ ထံ သို့ သင့် ကို ငါ စေ လွှတ် မည်။ ငါ့ အ ဖို့ ရှင် ဘု ရင် တစ် ပါး ကို သူ ၏ သား များ ထဲ မှာ ငါ တွေ့ ထား ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က “အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ သွား နိုင် ပါ မည် နည်း။ ရှော လု ကြား လျှင် အ ကျွန်ုပ် ကို သတ် ပါ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် လျှောက် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “နွား အုပ် ထဲ မှ နွား မ တမ်း တစ် ကောင် ကို ယူ ၍ ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ယဇ် ပူ ဇော် ဖို့ ငါ လာ သည်’ ဟု ဆို လော့။ ^၃ ယေ ရှဲ ကို ယဇ် ပူ ဇော် ပွဲ သို့ ဖိတ် ခေါ် ရ မည်။ သင် ပြု ရ မည့် အ မှု ကို ငါ ပြ မည်။ သင့် အား ငါ ဖော် ပြ သော သူ ကို ငါ့ အ ဖို့ သင် ဘိ သိက် ပေး ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄ ရှ မွေ လ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု ၏။ သူ သည် ဗက် လင် မြို့ သို့ ရောက် သော အ ခါ ထို မြို့ ၏ သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ကြ ပြီး သူ နှင့် လာ တွေ့ ၍ “အ ရှင် သည် ငြိမ်း ချမ်း ရေး အ တွက် လာ သ‌ လော” ဟု မေး ကြ ၏။ ^၅ ရှ မွေ လ က လည်း “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ယဇ် ပူ ဇော် ဖို့ ငြိမ်း ချမ်း ရေး အ တွက် လာ ပါ ၏။ ကိုယ် ကို စင် ကြယ် စေ ကြ ပြီး ငါ နှင့် အ တူ ယဇ် ပူ ဇော် ပွဲ သို့ လာ ကြ လော့” ဟု သူ တို့ အား ဆို ၏။ ယေ ရှဲ နှင့် သူ့ သား များ ကို လည်း စင် ကြယ် အောင် ပြု ပြီး မှ ယဇ် ပူ ဇော် ပွဲ သို့ လာ ရန် ဖိတ် ခေါ် ၏။

^၆ သူ တို့ ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ ရှ မွေ လ သည် ဧ လျာ ဘ ကို မြင် လျှင် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘိ သိက် ပေး မည့် သူ သည် ရှေ့ မှောက် တော် သို့ ရောက် ပြီ” ဟု တွေး ၏။ ^၇ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ရှ မွေ လ အား “သူ ၏ ရုပ် ရည် အ ဆင်း နှင့် အ ရပ် အ မောင်း ကို မ ကြည့် နှင့်။ သူ့ ကို ငါ ပယ် ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မြင် သ ကဲ့ သို့ မြင် တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ လူ သည် အ ပြင် ပန်း သဏ္ဌာန် ကို သာ ကြည့် တတ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မူ ကား စိတ် နှ လုံး ကို ကြည့် တော် မူ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၈ တစ် ဖန် ယေ ရှဲ သည် အ ဘိ န ဒပ် ကို ရှ မွေ လ ရှေ့ သို့‌ ခေါ် လာ ပြ လျှင် ရှ မွေ လ က “ဤ သူ ကို လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး တော် မ မူ” ဟု ဆို ၏။ ^၉ တစ် ဖန် ယေ ရှဲ သည် ရှမ္မ ကို ခေါ် လာ ပြ လျှင် ရှ မွေ လ က “သူ့ ကို လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး တော် မ မူ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၀ ယေ ရှဲ သည် သား ခု နစ် ယောက် ကို ရှ မွေ လ ရှေ့ သို့ ခေါ် လာ ပြ ၏။ သို့ သော် ရှ မွေ လ က ယေ ရှဲ အား “သူ တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး တော် မ မူ” ဟူ ၍ သာ ပြော ၏။

^၁၁ ထို့ နောက် ရှ မွေ လ က ယေ ရှဲ အား “သင် ၌ သား ကုန် ပြီ လော” ဟု မေး လျှင် သူ က “အ ငယ် ဆုံး သား ရှိ ပါ သေး ၏။ ယ ခု သိုး ကျောင်း လျက် ရှိ ပါ ၏” ဟု ဆို ၏။ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က ယေ ရှဲ အား “သူ့ ကို လူ လွှတ် ၍ ခေါ် ပေး ပါ လော့။ သူ မ လာ မ ချင်း ငါ တို့ ထိုင် ၍ စား သောက် ရ မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို ၏။ ^၁၂ ထို့ ကြောင့် လူ လွှတ် ၍ သူ့ ကို ခေါ် လာ စေ ၏။ သူ သည် နီ မြန်း သော အ သား အ ရေ၊ လှ ပ သော မျက် လုံး နှင့် ခန့် ညား သော ရုပ် ရည် ရှိ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ဤ သူ ပင် ဖြစ် ၏။ ထ ၍ သူ့ ကို ဘိ သိက် ပေး လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၃ ရှ မွေ လ သည် လည်း ဦး ချို ဆီ ဘူး ကို ယူ ၍ သူ့ ညီ အစ် ကို တို့ အ လယ် တွင် သူ့ ကို ဘိ သိက် ပေး လေ ၏။ ထို နေ့ မှ စ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ဒါ ဝိဒ် အ ပေါ် တည် နေ တော် မူ ၏။ ရှ မွေ လ လည်း ရာ မ မြို့ သို့ ပြန် သွား လေ ၏။

^၁၄ ယ ခု မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ရှော လု မင်း ကြီး ထံ မှ ထွက် ခွာ ပြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ဝိ ညာဉ် ဆိုး သည် သူ့ ကို နှောင့် ယှက် လေ ၏။

^၁၅ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ အ မှု ထမ်း တို့ က လည်း “ကြည့် ရှု လော့။ ဘု ရား သ ခင် ထံ တော် မှ ဝိ ညာဉ် ဆိုး သည် အ ရှင့် ကို ‌နှောင့် ယှက် ပါ ပြီ တ ကား။ ^၁၆ ထို့ ကြောင့် အ ရှင့် ထံ ခ စား သော အ မှု ထမ်း တို့ အား စောင်း တီး ကျွမ်း ကျင် သူ တစ် ဦး ကို ရှာ ဖွေ စေ ပါ။ ဘု ရား သ ခင် ထံ တော် မှ ဝိ ညာဉ် ဆိုး နှောင့် ယှက် သော အ ခါ တိုင်း ထို သူ စောင်း တီး ပေး လျှင် အ ရှင် ပြန် ကောင်း သွား ပါ လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် တင် ကြ ၏။ ^၁၇ ထို့ ကြောင့် ရှော လု မင်း ကြီး က မိ မိ ၏ အ မှု ထမ်း တို့ အား “ယ ခု ပင် စောင်း တီး ကျွမ်း ကျင် သူ တစ် ဦး ကို ရှာ ၍ ငါ့ ထံ သို့ ခေါ် လာ လော့” ဟု အ မိန့် ပေး ၏။

^၁၈ ထို အ ခါ အ မှု ထမ်း တို့ ထဲ မှ တစ် ယောက် က “ဗက် လင် မြို့ သား ယေ ရှဲ ၏ သား သည် စောင်း တီး ကျွမ်း ကျင် ကြောင်း သိ ရ ပါ ၏။ သူ သည် ရဲ စွမ်း သတ္တိ ရှိ သူ၊ တိုက် ရည် ခိုက် ရည် ရှိ သူ၊ အ ပြော အ ဆို လိမ္မာ သူ၊ ရုပ် ရည် သန့် ပြန့် သူ ဖြစ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ၏” ဟု လျှောက် တင် လျှင်၊ ^၁၉ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ယေ ရှဲ ထံ သို့ တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ၍ “သိုး ကျောင်း‌ နေ သော သင် ၏ သား ဒါ ဝိဒ် ကို ငါ့ ထံ စေ လွှတ် လော့” ဟု မှာ လိုက် လေ ၏။ ^၂၀ ထို အ ခါ ယေ ရှဲ သည် စား စ ရာ များ နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် တစ် ဘူး ကို ယူ ၍ မြည်း ပေါ် တွင် တင် ပြီး ဆိတ် သ ငယ် တစ် ကောင် နှင့် အ တူ မိ မိ သား ဒါ ဝိဒ် ကို ရှော လု မင်း ကြီး ထံ လွှတ် လိုက် လေ ၏။

^၂၁ ဒါ ဝိဒ် သည် ရှော လု မင်း ကြီး ထံ သို့ ရောက် ၍ ရှေ့ တော် ၌ အ ခ စား ဝင် သော အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး သည် သူ့ ကို အ လွန် သ ဘော ကျ သ ဖြင့် မိ မိ ၏ လက် နက် ကိုင် အ ဖြစ် ခန့် အပ် လေ ၏။ ^၂၂ ထို့ နောက် ရှော လု မင်း ကြီး သည် ယေ ရှဲ ထံ လူ လွှတ် ၍ “ဒါ ဝိဒ် ကို ငါ နှစ် သက် သည် ဖြစ် ၍ ငါ့ ထံ ၌ ခ စား စေ ပါ လော့” ဟု မှာ လိုက် ၏။ ^၂၃ ဘု ရား သ ခင် ထံ တော် မှ ဝိ ညာဉ် ဆိုး သည် ရှော လု မင်း ကြီး ကို နှောင့် ယှက် သည့် အ ခါ ဒါ ဝိဒ် သည် စောင်း ကို ယူ ၍ တီး ပေး ၏။ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး ထံ မှ ဝိ ညာဉ် ဆိုး ထွက် သွား သ ဖြင့် သူ သည် သက် သာ ပြီး နေ ကောင်း သွား‌ လေ ၏။

16

¹ Yahweh said to Samuel, “How long will you mourn for Saul, since I have rejected him from being king over Israel? Fill your horn with oil, and go. I will send you to Jesse the Bethlehemite, for I have provided a king for myself among his sons.”

² Samuel said, “How can I go? If Saul hears it, he will kill me.” Yahweh said, “Take a heifer with you, and say, ‘I have come to sacrifice to Yahweh.’ ³ Call Jesse to the sacrifice, and I will show you what you shall do. You shall anoint to me him whom I name to you.”

⁴ Samuel did that which Yahweh spoke, and came to Bethlehem. The elders of the city came to meet him trembling, and said, “Do you come peaceably?” ⁵ He said, “Peaceably; I have come to sacrifice to Yahweh. Sanctify yourselves, and come with me to the sacrifice.” He sanctified Jesse and his sons, and called them to the sacrifice.

⁶ When they had come, he looked at Eliab, and said, “Surely Yahweh’s anointed is before him.” ⁷ But Yahweh said to Samuel, “Don’t look on his face, or on the height of his stature, because I have rejected him; for I don’t see as man sees. For man looks at the outward appearance, but Yahweh looks at the heart.”

⁸ Then Jesse called Abinadab, and made him pass before Samuel. He said, “Yahweh has not chosen this one, either.” ⁹ Then Jesse made Shammah to pass by. He said, “Yahweh has not chosen this one, either.” ¹⁰ Jesse made seven of his sons to pass before Samuel. Samuel said to Jesse, “Yahweh has not chosen these.”

¹¹ Samuel said to Jesse, “Are all your children here?” He said, “There remains yet the youngest. Behold, he is keeping the sheep.” Samuel said to Jesse, “Send and get him, for we will not sit down until he comes here.” ¹² He sent, and brought him in. Now he was ruddy, with a handsome face and good appearance. Yahweh said, “Arise! Anoint him, for this is he.”

¹³ Then Samuel took the horn of oil and anointed him in the middle of his brothers. Then Yahweh’s Spirit came mightily on David from that day forward. So Samuel rose up and went to Ramah.

¹⁴ Now Yahweh’s Spirit departed from Saul, and an evil spirit from Yahweh troubled him.

¹⁵ Saul’s servants said to him, “See now, an evil spirit from God troubles you. ¹⁶ Let our lord now command your servants who are in front of you to seek out a man who is a skillful player on the harp. Then when the evil spirit from God is on you, he will play with his hand, and you will be well.” ¹⁷ Saul said to his servants, “Provide me now a man who can play well, and bring him to me.”

¹⁸ Then one of the young men answered and said, “Behold, I have seen a son of Jesse the Bethlehemite who is skillful in playing, a mighty man of valor, a man of war, prudent in speech, and a handsome person; and Yahweh is with him.” ¹⁹ Therefore Saul sent messengers to Jesse, and said, “Send me David your son, who is with the sheep.”

²⁰ Jesse took a donkey loaded with bread, a container of wine, and a young goat, and sent them by David his son to Saul. ²¹ David came to Saul and stood before him. He loved him greatly; and he became his armor bearer. ²² Saul sent to Jesse, saying, “Please let David stand before me, for he has found favor in my sight.” ²³ When the spirit from God was on Saul, David took the harp and played with his hand; so Saul was refreshed and was well, and the evil spirit departed from him.

၁၆

^၁ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ရှ မွေ လ အား “ရှော လု အ ဖို့ မည် သည့် အ ချိန် အ ထိ သင် ငို ကြွေး မြည် တမ်း နေ မည် နည်း။ သူ့ ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် မှ ငါ ပယ် လိုက် ပြီ။ သင့် ဦး ချို ဆီ ဘူး ကို ဆီ ဖြည့် ၍ သွား လော့။ ဗက် လင် မြို့ သား ယေ ရှဲ ထံ သို့ သင့် ကို ငါ စေ လွှတ် မည်။ ငါ့ အ ဖို့ ရှင် ဘု ရင် တစ် ပါး ကို သူ ၏ သား များ ထဲ မှာ ငါ တွေ့ ထား ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က “အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ သွား နိုင် ပါ မည် နည်း။ ရှော လု ကြား လျှင် အ ကျွန်ုပ် ကို သတ် ပါ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် လျှောက် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “နွား အုပ် ထဲ မှ နွား မ တမ်း တစ် ကောင် ကို ယူ ၍ ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ယဇ် ပူ ဇော် ဖို့ ငါ လာ သည်’ ဟု ဆို လော့။ ^၃ ယေ ရှဲ ကို ယဇ် ပူ ဇော် ပွဲ သို့ ဖိတ် ခေါ် ရ မည်။ သင် ပြု ရ မည့် အ မှု ကို ငါ ပြ မည်။ သင့် အား ငါ ဖော် ပြ သော သူ ကို ငါ့ အ ဖို့ သင် ဘိ သိက် ပေး ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄ ရှ မွေ လ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ပြု ၏။ သူ သည် ဗက် လင် မြို့ သို့ ရောက် သော အ ခါ ထို မြို့ ၏ သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ကြ ပြီး သူ နှင့် လာ တွေ့ ၍ “အ ရှင် သည် ငြိမ်း ချမ်း ရေး အ တွက် လာ သ‌ လော” ဟု မေး ကြ ၏။ ^၅ ရှ မွေ လ က လည်း “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ယဇ် ပူ ဇော် ဖို့ ငြိမ်း ချမ်း ရေး အ တွက် လာ ပါ ၏။ ကိုယ် ကို စင် ကြယ် စေ ကြ ပြီး ငါ နှင့် အ တူ ယဇ် ပူ ဇော် ပွဲ သို့ လာ ကြ လော့” ဟု သူ တို့ အား ဆို ၏။ ယေ ရှဲ နှင့် သူ့ သား များ ကို လည်း စင် ကြယ် အောင် ပြု ပြီး မှ ယဇ် ပူ ဇော် ပွဲ သို့ လာ ရန် ဖိတ် ခေါ် ၏။

^၆ သူ တို့ ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ ရှ မွေ လ သည် ဧ လျာ ဘ ကို မြင် လျှင် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘိ သိက် ပေး မည့် သူ သည် ရှေ့ မှောက် တော် သို့ ရောက် ပြီ” ဟု တွေး ၏။ ^၇ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ရှ မွေ လ အား “သူ ၏ ရုပ် ရည် အ ဆင်း နှင့် အ ရပ် အ မောင်း ကို မ ကြည့် နှင့်။ သူ့ ကို ငါ ပယ် ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ မြင် သ ကဲ့ သို့ မြင် တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ လူ သည် အ ပြင် ပန်း သဏ္ဌာန် ကို သာ ကြည့် တတ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မူ ကား စိတ် နှ လုံး ကို ကြည့် တော် မူ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၈ တစ် ဖန် ယေ ရှဲ သည် အ ဘိ န ဒပ် ကို ရှ မွေ လ ရှေ့ သို့‌ ခေါ် လာ ပြ လျှင် ရှ မွေ လ က “ဤ သူ ကို လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး တော် မ မူ” ဟု ဆို ၏။ ^၉ တစ် ဖန် ယေ ရှဲ သည် ရှမ္မ ကို ခေါ် လာ ပြ လျှင် ရှ မွေ လ က “သူ့ ကို လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး တော် မ မူ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၀ ယေ ရှဲ သည် သား ခု နစ် ယောက် ကို ရှ မွေ လ ရှေ့ သို့ ခေါ် လာ ပြ ၏။ သို့ သော် ရှ မွေ လ က ယေ ရှဲ အား “သူ တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး တော် မ မူ” ဟူ ၍ သာ ပြော ၏။

^၁၁ ထို့ နောက် ရှ မွေ လ က ယေ ရှဲ အား “သင် ၌ သား ကုန် ပြီ လော” ဟု မေး လျှင် သူ က “အ ငယ် ဆုံး သား ရှိ ပါ သေး ၏။ ယ ခု သိုး ကျောင်း လျက် ရှိ ပါ ၏” ဟု ဆို ၏။ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က ယေ ရှဲ အား “သူ့ ကို လူ လွှတ် ၍ ခေါ် ပေး ပါ လော့။ သူ မ လာ မ ချင်း ငါ တို့ ထိုင် ၍ စား သောက် ရ မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို ၏။ ^၁၂ ထို့ ကြောင့် လူ လွှတ် ၍ သူ့ ကို ခေါ် လာ စေ ၏။ သူ သည် နီ မြန်း သော အ သား အ ရေ၊ လှ ပ သော မျက် လုံး နှင့် ခန့် ညား သော ရုပ် ရည် ရှိ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ဤ သူ ပင် ဖြစ် ၏။ ထ ၍ သူ့ ကို ဘိ သိက် ပေး လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၃ ရှ မွေ လ သည် လည်း ဦး ချို ဆီ ဘူး ကို ယူ ၍ သူ့ ညီ အစ် ကို တို့ အ လယ် တွင် သူ့ ကို ဘိ သိက် ပေး လေ ၏။ ထို နေ့ မှ စ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ဒါ ဝိဒ် အ ပေါ် တည် နေ တော် မူ ၏။ ရှ မွေ လ လည်း ရာ မ မြို့ သို့ ပြန် သွား လေ ၏။

^၁၄ ယ ခု မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ရှော လု မင်း ကြီး ထံ မှ ထွက် ခွာ ပြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ဝိ ညာဉ် ဆိုး သည် သူ့ ကို နှောင့် ယှက် လေ ၏။

^၁၅ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ အ မှု ထမ်း တို့ က လည်း “ကြည့် ရှု လော့။ ဘု ရား သ ခင် ထံ တော် မှ ဝိ ညာဉ် ဆိုး သည် အ ရှင့် ကို ‌နှောင့် ယှက် ပါ ပြီ တ ကား။ ^၁၆ ထို့ ကြောင့် အ ရှင့် ထံ ခ စား သော အ မှု ထမ်း တို့ အား စောင်း တီး ကျွမ်း ကျင် သူ တစ် ဦး ကို ရှာ ဖွေ စေ ပါ။ ဘု ရား သ ခင် ထံ တော် မှ ဝိ ညာဉ် ဆိုး နှောင့် ယှက် သော အ ခါ တိုင်း ထို သူ စောင်း တီး ပေး လျှင် အ ရှင် ပြန် ကောင်း သွား ပါ လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် တင် ကြ ၏။ ^၁၇ ထို့ ကြောင့် ရှော လု မင်း ကြီး က မိ မိ ၏ အ မှု ထမ်း တို့ အား “ယ ခု ပင် စောင်း တီး ကျွမ်း ကျင် သူ တစ် ဦး ကို ရှာ ၍ ငါ့ ထံ သို့ ခေါ် လာ လော့” ဟု အ မိန့် ပေး ၏။

^၁၈ ထို အ ခါ အ မှု ထမ်း တို့ ထဲ မှ တစ် ယောက် က “ဗက် လင် မြို့ သား ယေ ရှဲ ၏ သား သည် စောင်း တီး ကျွမ်း ကျင် ကြောင်း သိ ရ ပါ ၏။ သူ သည် ရဲ စွမ်း သတ္တိ ရှိ သူ၊ တိုက် ရည် ခိုက် ရည် ရှိ သူ၊ အ ပြော အ ဆို လိမ္မာ သူ၊ ရုပ် ရည် သန့် ပြန့် သူ ဖြစ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ၏” ဟု လျှောက် တင် လျှင်၊ ^၁၉ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ယေ ရှဲ ထံ သို့ တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ၍ “သိုး ကျောင်း‌ နေ သော သင် ၏ သား ဒါ ဝိဒ် ကို ငါ့ ထံ စေ လွှတ် လော့” ဟု မှာ လိုက် လေ ၏။ ^၂၀ ထို အ ခါ ယေ ရှဲ သည် စား စ ရာ များ နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် တစ် ဘူး ကို ယူ ၍ မြည်း ပေါ် တွင် တင် ပြီး ဆိတ် သ ငယ် တစ် ကောင် နှင့် အ တူ မိ မိ သား ဒါ ဝိဒ် ကို ရှော လု မင်း ကြီး ထံ လွှတ် လိုက် လေ ၏။

^၂၁ ဒါ ဝိဒ် သည် ရှော လု မင်း ကြီး ထံ သို့ ရောက် ၍ ရှေ့ တော် ၌ အ ခ စား ဝင် သော အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး သည် သူ့ ကို အ လွန် သ ဘော ကျ သ ဖြင့် မိ မိ ၏ လက် နက် ကိုင် အ ဖြစ် ခန့် အပ် လေ ၏။ ^၂၂ ထို့ နောက် ရှော လု မင်း ကြီး သည် ယေ ရှဲ ထံ လူ လွှတ် ၍ “ဒါ ဝိဒ် ကို ငါ နှစ် သက် သည် ဖြစ် ၍ ငါ့ ထံ ၌ ခ စား စေ ပါ လော့” ဟု မှာ လိုက် ၏။ ^၂၃ ဘု ရား သ ခင် ထံ တော် မှ ဝိ ညာဉ် ဆိုး သည် ရှော လု မင်း ကြီး ကို နှောင့် ယှက် သည့် အ ခါ ဒါ ဝိဒ် သည် စောင်း ကို ယူ ၍ တီး ပေး ၏။ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး ထံ မှ ဝိ ညာဉ် ဆိုး ထွက် သွား သ ဖြင့် သူ သည် သက် သာ ပြီး နေ ကောင်း သွား‌ လေ ၏။

16

¹ Yahweh said to Samuel, “How long will you mourn for Saul, since I have rejected him from being king over Israel? Fill your horn with oil, and go. I will send you to Jesse the Bethlehemite, for I have provided a king for myself among his sons.”

² Samuel said, “How can I go? If Saul hears it, he will kill me.” Yahweh said, “Take a heifer with you, and say, ‘I have come to sacrifice to Yahweh.’ ³ Call Jesse to the sacrifice, and I will show you what you shall do. You shall anoint to me him whom I name to you.”

⁴ Samuel did that which Yahweh spoke, and came to Bethlehem. The elders of the city came to meet him trembling, and said, “Do you come peaceably?” ⁵ He said, “Peaceably; I have come to sacrifice to Yahweh. Sanctify yourselves, and come with me to the sacrifice.” He sanctified Jesse and his sons, and called them to the sacrifice.

⁶ When they had come, he looked at Eliab, and said, “Surely Yahweh’s anointed is before him.” ⁷ But Yahweh said to Samuel, “Don’t look on his face, or on the height of his stature, because I have rejected him; for I don’t see as man sees. For man looks at the outward appearance, but Yahweh looks at the heart.”

⁸ Then Jesse called Abinadab, and made him pass before Samuel. He said, “Yahweh has not chosen this one, either.” ⁹ Then Jesse made Shammah to pass by. He said, “Yahweh has not chosen this one, either.” ¹⁰ Jesse made seven of his sons to pass before Samuel. Samuel said to Jesse, “Yahweh has not chosen these.”

¹¹ Samuel said to Jesse, “Are all your children here?” He said, “There remains yet the youngest. Behold, he is keeping the sheep.” Samuel said to Jesse, “Send and get him, for we will not sit down until he comes here.” ¹² He sent, and brought him in. Now he was ruddy, with a handsome face and good appearance. Yahweh said, “Arise! Anoint him, for this is he.”

¹³ Then Samuel took the horn of oil and anointed him in the middle of his brothers. Then Yahweh’s Spirit came mightily on David from that day forward. So Samuel rose up and went to Ramah.

¹⁴ Now Yahweh’s Spirit departed from Saul, and an evil spirit from Yahweh troubled him.

¹⁵ Saul’s servants said to him, “See now, an evil spirit from God troubles you. ¹⁶ Let our lord now command your servants who are in front of you to seek out a man who is a skillful player on the harp. Then when the evil spirit from God is on you, he will play with his hand, and you will be well.” ¹⁷ Saul said to his servants, “Provide me now a man who can play well, and bring him to me.”

¹⁸ Then one of the young men answered and said, “Behold, I have seen a son of Jesse the Bethlehemite who is skillful in playing, a mighty man of valor, a man of war, prudent in speech, and a handsome person; and Yahweh is with him.” ¹⁹ Therefore Saul sent messengers to Jesse, and said, “Send me David your son, who is with the sheep.”

²⁰ Jesse took a donkey loaded with bread, a container of wine, and a young goat, and sent them by David his son to Saul. ²¹ David came to Saul and stood before him. He loved him greatly; and he became his armor bearer. ²² Saul sent to Jesse, saying, “Please let David stand before me, for he has found favor in my sight.” ²³ When the spirit from God was on Saul, David took the harp and played with his hand; so Saul was refreshed and was well, and the evil spirit departed from him.