၁၃

^၁ ရှော လု သည် တစ် နှစ် ခန့် ဘု ရင် ဖြစ် လာ ပြီး အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို နှစ် နှစ် ခန့် အုပ် စိုး ပြီး သော အ ခါ၊ တစ် ချို့ ဂ ရိ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ‘ရှော လု မင်း ကြီး သည် သက် တော် သုံး ဆယ် တွင် နန်း တက်၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို လေး ဆယ့် နှစ် နှစ် အုပ် စိုး ၏’ ဟု ဘာ သာ ပြန် ထား ၏။ ^၂ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ထဲ မှ လူ အ ယောက် သုံး ထောင် ကို ရွေး ချယ် ၏။ လူ နှစ် ထောင် သည် ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် အ တူ မိတ် မတ် မြို့ နှင့် ဗေ သ လ တောင် ပေါ် ဒေ သ တို့ တွင် နေ ရ ပြီး ကျန် လူ တစ် ထောင် သည် ယော န သန် နှင့် အ တူ ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ဂိ ဗာ မြို့ တွင် နေ ရ ၏။ ကျန် လူ တို့ ကို မူ ကား မိ မိ တို့ တဲ သို့ အ သီး သီး ပြန် သွား စေ ၏။

^၃ ယော န သန် သည် ဂေ ဗ မြို့ တွင် ဖိ လိတ္တိ မြို့ စောင့် တပ် များ ကို တိုက် ခိုက် ကြောင်း ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကြား သိ လေ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး က လည်း “ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး တို့ ကြား သိ စေ” ဟု ဆို ၍ ပြည် တစ် လျှောက် လုံး တွင် တံ ပိုး မှုတ် စေ ၏။ ^၄ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဖိ လိတ္တိ မြို့ စောင့် တပ် ကို တိုက် ခိုက် ၍ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ကြောင်း အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ကြား သိ သော အ ခါ သူ တို့ သည် ရှော လု မင်း ကြီး ရှိ ရာ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ လာ ရောက် စု ရုံး ကြ ၏။

^၅ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် လည်း အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ပြန် လည် တိုက် ခိုက် ရန် စု ဝေး ကြ ပြီး လျှင် စစ် ရ ထား သုံး သောင်း၊ မြင်း စီး သူ ရဲ ခြောက် ထောင်၊ ပင် လယ် ကမ်း ခြေ ရှိ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ များ ပြား သော စစ် သည် တို့ နှင့် တ ကွ ချီ တက် လာ ၍ ဗေ သ ဝင် မြို့ အ ရှေ့ ဘက် မိတ် မတ် မြို့ ၌ စ ခန်း ချ ကြ ၏။

^၆ အစ္စ ‌ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ စစ် သည် များ အ ပြင်း အ ထန် နှိမ် နင်း ခံ ရ ၍ ဒုက္ခ ‌ရောက် နေ သည် ကို သိ မြင် လေ ၏။ စစ် သည် တို့ သည် လိုဏ် ဂူ၊ ဆူး ချုံ တော၊ ကျောက် ဆောင်၊ မြေ တွင်း နှင့် လိုဏ် ခေါင်း များ ထဲ ၌ ပုန်း အောင်း နေ ကြ ရ လေ ၏။ ^၇ ‌ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး တို့ သည် ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ဂဒ် ပြည်၊ ဂိ လဒ် ပြည် တို့ သို့ ကူး သွား ကြ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဂိ လ ဂါ လ မြို့ ၌ ပင် ရှိ ပြီး သူ နှင့် အ တူ ရှိ သော စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ မှာ လည်း ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် နေ ကြ ပြီ ဖြစ် ၏။

^၈ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ရှ မွေ လ ချိန်း ချက် ထား သည့် အ တိုင်း ခု နစ် ရက် စောင့် နေ သော် လည်း ရှ မွေ လ သည် ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ ရောက် မ လာ ချေ။ လူ တို့ သည် လည်း ရှော လု မင်း ကြီး ထံ မှ တ ကွဲ တ ပြား ကွဲ လွင့် သွား ကြ ကုန် ၏။ ^၉ ထို့ ကြောင့် ရှော လု မင်း ကြီး က “မီး ရှို့ ရာ ယဇ်၊ မိတ် သ ဟာ ယဇ် တို့ ကို ငါ့ ထံ သို့ ယူ ဆောင် လာ ကြ လော့” ဟု ဆို ပြီး လျှင် မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကို ပူ ဇော် လေ ၏။ ^၁၀ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကို ပူ ဇော် ပြီး သည် နှင့် ရှ မွေ လ ရောက် လာ ရာ ရှော လု မင်း ကြီး သည် သူ နှင့် တွေ့ ဆုံ နှုတ် ဆက် ရန် ထွက် လာ ၏။ ^၁၁ ရှ မွေ လ က လည်း သူ့ အား “သင် မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း” ဟု မေး လျှင် ရှော လု မင်း ကြီး က “လူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ ထွက် သွား ကြ ပြီ။ အ ရှင် လည်း ချိန်း ချက် ထား သော အ ချိန် တွင် ရောက် မ လာ။ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် လည်း မိတ် မတ် မြို့ ၌ စု ဝေး နေ ကြ သည် ကို မြင် တွေ့ ရ သော အ ခါ၊ ^၁၂ ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ငါ မျက် နှာ မ ရ သေး။ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် လည်း ငါ ရှိ ရာ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ ကို လာ တိုက် တော့ မည်’ ဟု တွေး ပြီး အ ရဲ စွန့် ၍ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကို ပူ ဇော် မိ ခဲ့ ပါ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၃ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က ရှော လု မင်း ကြီး အား “သင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သင့် အား မိန့် မှာ ထား သော ပ ညတ် တော် တို့ ကို မ စောင့် ထိန်း ဘဲ မိုက် မဲ စွာ ပြု မိ လေ ပြီ တ ကား။ စောင့် ထိန်း ခဲ့ လျှင် အစ္စ ရေး နိုင် ငံ အား အ စဉ် အုပ် စိုး ရ သော အ ခွင့် ကို သင့် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ မည် သာ ဖြစ် ၏။ ^၁၄ ယ ခု မှာ သင့် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ ထား သည့် အ တိုင်း သင် မ စောင့် ထိန်း သော ကြောင့် သင် ၏ နိုင် ငံ တည် မြဲ မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိ မိ စိတ် နှင့် တွေ့ သော သူ ကို ရှာ တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို သူ အား မိ မိ လူ မျိုး တော် ကို အုပ် ချုပ် သူ မင်း အ ဖြစ် ခန့် ထား တော် မူ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၁၅ ထို့ နောက် ရှ မွေ လ သည် ထ ၍ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ မှ ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ဂိ ဗာ မြို့ သို့ တက် သွား ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး သည် မိ မိ ၌ ရှိ သော လူ တို့ ကို ရေ တွက် ကြည့် ရာ လူ အ ယောက် ခြောက် ရာ ခန့် ရှိ ၏။

^၁၆ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သူ့ သား ယော န သန် အ ပါ အ ဝင် သူ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ သော လူ တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ဂေ ဗ မြို့ ၌ နေ ကြ ၏။ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ မူ ကား မိတ် မတ် မြို့ ၌ စ ခန်း ချ ကြ ၏။ ^၁၇ ဖိ လိတ္တိ တပ် စ ခန်း မှ အ သေ ခံ စစ် ကြောင်း သုံး ကြောင်း ထွက် လာ ပြီး တစ် ကြောင်း မှာ ရွာ လ ပြည်၊ ဩ ဖ ရ မြို့ လမ်း အ တိုင်း သွား ၏။ ^၁၈ နောက် တစ် ကြောင်း မှာ ဗေ သော ရုန် မြို့ သို့ သွား သော လမ်း အ တိုင်း သွား ၏။ ကျန် တစ် ကြောင်း မှာ ဇေ ဘိုင် ချိုင့် ဝှမ်း ကို အ ပေါ် စီး မှ မြင် ရ သော နယ် စပ် လမ်း အ တိုင်း တော ကန္တာ ရ ဘက် သို့ သွား ၏။

^၁၉ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ က “ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး တို့ ကို ဓား၊ လှံ တစ် စုံ တစ် ရာ မျှ မ လုပ် စေ နှင့်” ဟု ဆို သ ဖြင့် ထို စဉ် က အစ္စ‌ ရေး တစ် ပြည် လုံး တွင် ပန်း ပဲ သ မား တစ် ယောက် မျှ မ တွေ့ ရ ချေ။ ^၂၀ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး လူ ထု တစ် ရပ် လုံး မိ မိ တို့ ၏ ပေါက် တူး၊ ထယ် သွား၊ ပု ဆိန်၊ တူ ရွင်း တို့ ကို သွေး လို လျှင် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ထံ သို့ သွား ၍ သွေး ရ ၏။ ^၂၁ ထို သို့ ပေါက် တူး၊ ထယ် သွား၊ သုံး ခွ ခက် ရင်း၊ ပု ဆိန် တို့ သွေး ခ၊ ချွန်း တပ် ဆင် ခ မှာ တစ် ပင်း တစ် ရှယ် ကယ် ၏ သုံး ပုံ နှစ် ပုံ။ ဖြစ် ၏။ ^၂၂ ထို့ ကြောင့် စစ် တိုက် သော နေ့ ၌ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သား တော် ယော န သန် ၌ သာ ဓား လှံ ရှိ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး၊ ယော န သန် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ သော စစ် သည် တို့ ၌ ကား ဓား လှံ မ ရှိ ကြ ချေ။

^၂၃ ထို အ ချိန် တွင် ဖိ လိတ္တိ ကင်း တပ် သည် မိတ် မတ် မြို့ တောင် ကြား လမ်း သို့ ထွက် သွား ခွာ သွား ၏။

13

¹ Saul was thirty years old when he became king, and he reigned over Israel forty-two years. The traditional Hebrew text omits ‘thirty’ and ‘forty-‘. The blanks are filled in here from a few manuscripts of the Septuagint. ² Saul chose for himself three thousand men of Israel, of which two thousand were with Saul in Michmash and in the Mount of Bethel, and one thousand were with Jonathan in Gibeah of Benjamin. He sent the rest of the people to their own tents.

³ Jonathan struck the garrison of the Philistines that was in Geba, and the Philistines heard of it. Saul blew the trumpet throughout all the land, saying, “Let the Hebrews hear!” ⁴ All Israel heard that Saul had struck the garrison of the Philistines, and also that Israel was considered an abomination to the Philistines. The people were gathered together after Saul to Gilgal.

⁵ The Philistines assembled themselves together to fight with Israel: thirty thousand chariots, six thousand horsemen, and people as the sand which is on the seashore in multitude. They came up and encamped in Michmash, eastward of Beth Aven.

⁶ When the men of Israel saw that they were in trouble (for the people were distressed), then the people hid themselves in caves, in thickets, in rocks, in tombs, and in pits. ⁷ Now some of the Hebrews had gone over the Jordan to the land of Gad and Gilead; but as for Saul, he was yet in Gilgal, and all the people followed him trembling.

⁸ He stayed seven days, according to the time set by Samuel; but Samuel didn’t come to Gilgal, and the people were scattering from him. ⁹ Saul said, “Bring the burnt offering to me here, and the peace offerings.” He offered the burnt offering. ¹⁰ It came to pass that as soon as he had finished offering the burnt offering, behold, Samuel came; and Saul went out to meet him, that he might greet him. ¹¹ Samuel said, “What have you done?” Saul said, “Because I saw that the people were scattered from me, and that you didn’t come within the days appointed, and that the Philistines assembled themselves together at Michmash, ¹² therefore I said, ‘Now the Philistines will come down on me to Gilgal, and I haven’t entreated the favor of Yahweh.’ I forced myself therefore, and offered the burnt offering.”

¹³ Samuel said to Saul, “You have done foolishly. You have not kept the commandment of Yahweh your God, which he commanded you; for now Yahweh would have established your kingdom on Israel forever. ¹⁴ But now your kingdom will not continue. Yahweh has sought for himself a man after his own heart, and Yahweh has appointed him to be prince over his people, because you have not kept that which Yahweh commanded you.” ¹⁵ Samuel arose, and went from Gilgal to Gibeah of Benjamin. Saul counted the people who were present with him, about six hundred men.

¹⁶ Saul, and Jonathan his son, and the people who were present with them, stayed in Geba of Benjamin; but the Philistines encamped in Michmash. ¹⁷ The raiders came out of the camp of the Philistines in three companies: one company turned to the way that leads to Ophrah, to the land of Shual; ¹⁸ another company turned the way to Beth Horon; and another company turned the way of the border that looks down on the valley of Zeboim toward the wilderness.

¹⁹ Now there was no blacksmith found throughout all the land of Israel, for the Philistines said, “Lest the Hebrews make themselves swords or spears”; ²⁰ but all the Israelites went down to the Philistines, each man to sharpen his own plowshare, mattock, ax, and sickle. ²¹ The price was one payim A payim (or pim) was 2/3 shekel of silver, or 0.26 ounces, or 7.6 grams each to sharpen mattocks, plowshares, pitchforks, axes, and goads. ²² So it came to pass in the day of battle that neither sword nor spear was found in the hand of any of the people who were with Saul and Jonathan; but Saul and Jonathan his son had them.

²³ The garrison of the Philistines went out to the pass of Michmash.

၁၃

^၁ ရှော လု သည် တစ် နှစ် ခန့် ဘု ရင် ဖြစ် လာ ပြီး အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို နှစ် နှစ် ခန့် အုပ် စိုး ပြီး သော အ ခါ၊ တစ် ချို့ ဂ ရိ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ‘ရှော လု မင်း ကြီး သည် သက် တော် သုံး ဆယ် တွင် နန်း တက်၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို လေး ဆယ့် နှစ် နှစ် အုပ် စိုး ၏’ ဟု ဘာ သာ ပြန် ထား ၏။ ^၂ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ထဲ မှ လူ အ ယောက် သုံး ထောင် ကို ရွေး ချယ် ၏။ လူ နှစ် ထောင် သည် ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် အ တူ မိတ် မတ် မြို့ နှင့် ဗေ သ လ တောင် ပေါ် ဒေ သ တို့ တွင် နေ ရ ပြီး ကျန် လူ တစ် ထောင် သည် ယော န သန် နှင့် အ တူ ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ဂိ ဗာ မြို့ တွင် နေ ရ ၏။ ကျန် လူ တို့ ကို မူ ကား မိ မိ တို့ တဲ သို့ အ သီး သီး ပြန် သွား စေ ၏။

^၃ ယော န သန် သည် ဂေ ဗ မြို့ တွင် ဖိ လိတ္တိ မြို့ စောင့် တပ် များ ကို တိုက် ခိုက် ကြောင်း ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကြား သိ လေ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး က လည်း “ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး တို့ ကြား သိ စေ” ဟု ဆို ၍ ပြည် တစ် လျှောက် လုံး တွင် တံ ပိုး မှုတ် စေ ၏။ ^၄ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဖိ လိတ္တိ မြို့ စောင့် တပ် ကို တိုက် ခိုက် ၍ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ကြောင်း အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ကြား သိ သော အ ခါ သူ တို့ သည် ရှော လု မင်း ကြီး ရှိ ရာ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ လာ ရောက် စု ရုံး ကြ ၏။

^၅ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် လည်း အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ပြန် လည် တိုက် ခိုက် ရန် စု ဝေး ကြ ပြီး လျှင် စစ် ရ ထား သုံး သောင်း၊ မြင်း စီး သူ ရဲ ခြောက် ထောင်၊ ပင် လယ် ကမ်း ခြေ ရှိ သဲ လုံး နှင့် အ မျှ များ ပြား သော စစ် သည် တို့ နှင့် တ ကွ ချီ တက် လာ ၍ ဗေ သ ဝင် မြို့ အ ရှေ့ ဘက် မိတ် မတ် မြို့ ၌ စ ခန်း ချ ကြ ၏။

^၆ အစ္စ ‌ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ စစ် သည် များ အ ပြင်း အ ထန် နှိမ် နင်း ခံ ရ ၍ ဒုက္ခ ‌ရောက် နေ သည် ကို သိ မြင် လေ ၏။ စစ် သည် တို့ သည် လိုဏ် ဂူ၊ ဆူး ချုံ တော၊ ကျောက် ဆောင်၊ မြေ တွင်း နှင့် လိုဏ် ခေါင်း များ ထဲ ၌ ပုန်း အောင်း နေ ကြ ရ လေ ၏။ ^၇ ‌ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး တို့ သည် ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ဂဒ် ပြည်၊ ဂိ လဒ် ပြည် တို့ သို့ ကူး သွား ကြ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဂိ လ ဂါ လ မြို့ ၌ ပင် ရှိ ပြီး သူ နှင့် အ တူ ရှိ သော စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ မှာ လည်း ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် နေ ကြ ပြီ ဖြစ် ၏။

^၈ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ရှ မွေ လ ချိန်း ချက် ထား သည့် အ တိုင်း ခု နစ် ရက် စောင့် နေ သော် လည်း ရှ မွေ လ သည် ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ ရောက် မ လာ ချေ။ လူ တို့ သည် လည်း ရှော လု မင်း ကြီး ထံ မှ တ ကွဲ တ ပြား ကွဲ လွင့် သွား ကြ ကုန် ၏။ ^၉ ထို့ ကြောင့် ရှော လု မင်း ကြီး က “မီး ရှို့ ရာ ယဇ်၊ မိတ် သ ဟာ ယဇ် တို့ ကို ငါ့ ထံ သို့ ယူ ဆောင် လာ ကြ လော့” ဟု ဆို ပြီး လျှင် မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကို ပူ ဇော် လေ ၏။ ^၁၀ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကို ပူ ဇော် ပြီး သည် နှင့် ရှ မွေ လ ရောက် လာ ရာ ရှော လု မင်း ကြီး သည် သူ နှင့် တွေ့ ဆုံ နှုတ် ဆက် ရန် ထွက် လာ ၏။ ^၁၁ ရှ မွေ လ က လည်း သူ့ အား “သင် မည် သို့ ပြု ဘိ သ နည်း” ဟု မေး လျှင် ရှော လု မင်း ကြီး က “လူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ ထွက် သွား ကြ ပြီ။ အ ရှင် လည်း ချိန်း ချက် ထား သော အ ချိန် တွင် ရောက် မ လာ။ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် လည်း မိတ် မတ် မြို့ ၌ စု ဝေး နေ ကြ သည် ကို မြင် တွေ့ ရ သော အ ခါ၊ ^၁၂ ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ငါ မျက် နှာ မ ရ သေး။ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် လည်း ငါ ရှိ ရာ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ ကို လာ တိုက် တော့ မည်’ ဟု တွေး ပြီး အ ရဲ စွန့် ၍ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကို ပူ ဇော် မိ ခဲ့ ပါ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၃ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က ရှော လု မင်း ကြီး အား “သင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သင့် အား မိန့် မှာ ထား သော ပ ညတ် တော် တို့ ကို မ စောင့် ထိန်း ဘဲ မိုက် မဲ စွာ ပြု မိ လေ ပြီ တ ကား။ စောင့် ထိန်း ခဲ့ လျှင် အစ္စ ရေး နိုင် ငံ အား အ စဉ် အုပ် စိုး ရ သော အ ခွင့် ကို သင့် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ မည် သာ ဖြစ် ၏။ ^၁၄ ယ ခု မှာ သင့် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ ထား သည့် အ တိုင်း သင် မ စောင့် ထိန်း သော ကြောင့် သင် ၏ နိုင် ငံ တည် မြဲ မည် မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိ မိ စိတ် နှင့် တွေ့ သော သူ ကို ရှာ တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို သူ အား မိ မိ လူ မျိုး တော် ကို အုပ် ချုပ် သူ မင်း အ ဖြစ် ခန့် ထား တော် မူ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၁၅ ထို့ နောက် ရှ မွေ လ သည် ထ ၍ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ မှ ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ဂိ ဗာ မြို့ သို့ တက် သွား ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး သည် မိ မိ ၌ ရှိ သော လူ တို့ ကို ရေ တွက် ကြည့် ရာ လူ အ ယောက် ခြောက် ရာ ခန့် ရှိ ၏။

^၁၆ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သူ့ သား ယော န သန် အ ပါ အ ဝင် သူ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ သော လူ တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ဂေ ဗ မြို့ ၌ နေ ကြ ၏။ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ မူ ကား မိတ် မတ် မြို့ ၌ စ ခန်း ချ ကြ ၏။ ^၁၇ ဖိ လိတ္တိ တပ် စ ခန်း မှ အ သေ ခံ စစ် ကြောင်း သုံး ကြောင်း ထွက် လာ ပြီး တစ် ကြောင်း မှာ ရွာ လ ပြည်၊ ဩ ဖ ရ မြို့ လမ်း အ တိုင်း သွား ၏။ ^၁၈ နောက် တစ် ကြောင်း မှာ ဗေ သော ရုန် မြို့ သို့ သွား သော လမ်း အ တိုင်း သွား ၏။ ကျန် တစ် ကြောင်း မှာ ဇေ ဘိုင် ချိုင့် ဝှမ်း ကို အ ပေါ် စီး မှ မြင် ရ သော နယ် စပ် လမ်း အ တိုင်း တော ကန္တာ ရ ဘက် သို့ သွား ၏။

^၁၉ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ က “ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး တို့ ကို ဓား၊ လှံ တစ် စုံ တစ် ရာ မျှ မ လုပ် စေ နှင့်” ဟု ဆို သ ဖြင့် ထို စဉ် က အစ္စ‌ ရေး တစ် ပြည် လုံး တွင် ပန်း ပဲ သ မား တစ် ယောက် မျှ မ တွေ့ ရ ချေ။ ^၂၀ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး လူ ထု တစ် ရပ် လုံး မိ မိ တို့ ၏ ပေါက် တူး၊ ထယ် သွား၊ ပု ဆိန်၊ တူ ရွင်း တို့ ကို သွေး လို လျှင် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ထံ သို့ သွား ၍ သွေး ရ ၏။ ^၂၁ ထို သို့ ပေါက် တူး၊ ထယ် သွား၊ သုံး ခွ ခက် ရင်း၊ ပု ဆိန် တို့ သွေး ခ၊ ချွန်း တပ် ဆင် ခ မှာ တစ် ပင်း တစ် ရှယ် ကယ် ၏ သုံး ပုံ နှစ် ပုံ။ ဖြစ် ၏။ ^၂၂ ထို့ ကြောင့် စစ် တိုက် သော နေ့ ၌ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သား တော် ယော န သန် ၌ သာ ဓား လှံ ရှိ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး၊ ယော န သန် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ သော စစ် သည် တို့ ၌ ကား ဓား လှံ မ ရှိ ကြ ချေ။

^၂၃ ထို အ ချိန် တွင် ဖိ လိတ္တိ ကင်း တပ် သည် မိတ် မတ် မြို့ တောင် ကြား လမ်း သို့ ထွက် သွား ခွာ သွား ၏။

13

¹ Saul was thirty years old when he became king, and he reigned over Israel forty-two years. The traditional Hebrew text omits ‘thirty’ and ‘forty-‘. The blanks are filled in here from a few manuscripts of the Septuagint. ² Saul chose for himself three thousand men of Israel, of which two thousand were with Saul in Michmash and in the Mount of Bethel, and one thousand were with Jonathan in Gibeah of Benjamin. He sent the rest of the people to their own tents.

³ Jonathan struck the garrison of the Philistines that was in Geba, and the Philistines heard of it. Saul blew the trumpet throughout all the land, saying, “Let the Hebrews hear!” ⁴ All Israel heard that Saul had struck the garrison of the Philistines, and also that Israel was considered an abomination to the Philistines. The people were gathered together after Saul to Gilgal.

⁵ The Philistines assembled themselves together to fight with Israel: thirty thousand chariots, six thousand horsemen, and people as the sand which is on the seashore in multitude. They came up and encamped in Michmash, eastward of Beth Aven.

⁶ When the men of Israel saw that they were in trouble (for the people were distressed), then the people hid themselves in caves, in thickets, in rocks, in tombs, and in pits. ⁷ Now some of the Hebrews had gone over the Jordan to the land of Gad and Gilead; but as for Saul, he was yet in Gilgal, and all the people followed him trembling.

⁸ He stayed seven days, according to the time set by Samuel; but Samuel didn’t come to Gilgal, and the people were scattering from him. ⁹ Saul said, “Bring the burnt offering to me here, and the peace offerings.” He offered the burnt offering. ¹⁰ It came to pass that as soon as he had finished offering the burnt offering, behold, Samuel came; and Saul went out to meet him, that he might greet him. ¹¹ Samuel said, “What have you done?” Saul said, “Because I saw that the people were scattered from me, and that you didn’t come within the days appointed, and that the Philistines assembled themselves together at Michmash, ¹² therefore I said, ‘Now the Philistines will come down on me to Gilgal, and I haven’t entreated the favor of Yahweh.’ I forced myself therefore, and offered the burnt offering.”

¹³ Samuel said to Saul, “You have done foolishly. You have not kept the commandment of Yahweh your God, which he commanded you; for now Yahweh would have established your kingdom on Israel forever. ¹⁴ But now your kingdom will not continue. Yahweh has sought for himself a man after his own heart, and Yahweh has appointed him to be prince over his people, because you have not kept that which Yahweh commanded you.” ¹⁵ Samuel arose, and went from Gilgal to Gibeah of Benjamin. Saul counted the people who were present with him, about six hundred men.

¹⁶ Saul, and Jonathan his son, and the people who were present with them, stayed in Geba of Benjamin; but the Philistines encamped in Michmash. ¹⁷ The raiders came out of the camp of the Philistines in three companies: one company turned to the way that leads to Ophrah, to the land of Shual; ¹⁸ another company turned the way to Beth Horon; and another company turned the way of the border that looks down on the valley of Zeboim toward the wilderness.

¹⁹ Now there was no blacksmith found throughout all the land of Israel, for the Philistines said, “Lest the Hebrews make themselves swords or spears”; ²⁰ but all the Israelites went down to the Philistines, each man to sharpen his own plowshare, mattock, ax, and sickle. ²¹ The price was one payim A payim (or pim) was 2/3 shekel of silver, or 0.26 ounces, or 7.6 grams each to sharpen mattocks, plowshares, pitchforks, axes, and goads. ²² So it came to pass in the day of battle that neither sword nor spear was found in the hand of any of the people who were with Saul and Jonathan; but Saul and Jonathan his son had them.

²³ The garrison of the Philistines went out to the pass of Michmash.