၇

^၁ ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား ဤ သို့ မြင် စေ တော် မူ ၏။ ကြည့် ရှု လော့။ ကောက် နှောင်း ပေါ် စ အ ချိန် တွင် ကိုယ် တော် သည် နှံ ကောင် အုပ် ကြီး ကို လွှတ် လိုက် တော် မူ ၏။ ဤ အ ချိန် သည် ရှင် ဘု ရင် အ ဖို့ ကောက် ရိတ် ပြီး ကောက် နှောင်း ပေါ် ချိန် ဖြစ် ၏။ ^၂ နှံ ကောင် တို့ သည် မြေ ပေါ် ရှိ အ ပင် များ ကို စား ပြီး နောက် ငါ က “အို ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ယ ခု ခွင့် လွှတ် တော် မူ ပါ။ ယာ ကုပ် သည် နု နယ် သေး သည် ဖြစ် ၍ မည် သို့ ခံ နိုင် ပါ မည် နည်း” ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ^၃ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဤ အ မှု အ တွက် စိတ် တော် ပြောင်း ၍ “ထို သို့ မ ဖြစ် စေ တော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄ တစ် ဖန် ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား ဤ သို့ မြင် စေ တော် မူ ၏။ ကြည့် ရှု လော့။ ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တ ရား စီ ရင် ရန် မီး ကို ဆင့် ခေါ် ရာ မီး သည် ကျယ် ပြန့် နက် ရှိုင်း သော ရေ ထု ကို ဝါး မျို ပြီး လျှင် မြေ ကြီး ကို လည်း ဝါး မျို လေ ၏။ ^၅ ထို အ ခါ ငါ က “အို ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ထို သို့ မ ပြု ပါ နှင့်။ ယာ ကုပ် သည် နု နယ် သေး သည် ဖြစ် ၍ မည် သို့ ခံ နိုင် ပါ မည် နည်း” ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ^၆ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဤ အ မှု အ တွက် စိတ် တော် ပြောင်း ၍ “ထို သို့ မ ဖြစ် စေ တော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၇ တစ် ဖန် ငါ့ အား ဤ သို့ မြင် စေ တော် မူ ၏။ ကြည့် ရှု လော့။ ဘု ရား ရှင် သည် ချိန် ကြိုး ကို ကိုင် လျက် ချိန် ကြိုး ဖြင့် တိုင်း တာ ဆောက် လုပ် ထား သော မြို့ ရိုး ပေါ် တွင် ရပ် န ၏။ ^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား “အာ မုတ်၊ သင် မည် သည့် အ ရာ ကို မြင် သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် ငါ က “ချိန် ကြိုး ကို မြင် ပါ သည်“ ဟု လျှောက် ၏။ ထို အ ခါ ဘု ရား ရှင် က “ကြည့် ရှု လော့။ ငါ့ လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး တို့ အ လယ် တွင် ချိန် ကြိုး ကို ငါ ချ မည်။ သူ တို့ ကို နောက် တစ် ဖန် အ လွတ် ပေး မည် မ ဟုတ်။ ^၉ ဣ ဇက် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ နေ ရာ တို့ သည် လူ သူ ကင်း မဲ့ လိမ့် မည်။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တို့ သည် လည်း တိတ် ဆိတ် ခြောက် ကပ် လိမ့် မည်။ ငါ သည် ယေ ရော ဗောင် အ မျိုး ကို ဓား ဖြင့် တိုက် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ ထို အ ခါ ဗေ သ လ မြို့ ရှိ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အာ မ ဇိ က အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယေ ရော ဗောင် မင်း ကြီး ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍ “အာ မုတ် သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး တို့ အ လယ် တွင် အ ရှင် မင်း ကြီး ကို လျှို့ ဝှက် ကြံ စည် နေ ပါ ပြီ။ ပြည် တော် သည် သူ့ စ ကား အ လုံး စုံ တို့ ကို ခံ နိုင် မည် မ ဟုတ် ပါ။ ^၁၁ အ ကြောင်း မူ ကား အာ မုတ် က ‘ယေ ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် ဓား ဖြင့် သေ ရ လိမ့် မည်။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် နေ ရင်း ပြည် မှ အ မှန် ပင် ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ဟော ပြော ပါ သည်” ဟု လျှောက် ဆို စေ ၏။

^၁၂ ထို့ ပြင် အာ မ ဇိ က အာ မုတ် အား “အို ဗျာ ဒိတ် ရ သူ၊ ယု ဒ ပြည် သို့ ပြန် ပြေး လော့။ ထို ပြည် တွင် ပ ရော ဖက် ပြု ၍ အ သက် မွေး လော့။ ^၁၃ ဗေ သ လ မြို့ တွင် ပ ရော ဖက် မ ပြု တော့ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား ဤ မြို့ သည် ရှင် ဘု ရင် ၏ သန့် ရှင်း ရာ မြို့၊ မင်း နေ ပြည် တော် မြို့ ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ၏။ ^၁၄ အာ မုတ် က လည်း အာ မ ဇိ အား “ငါ သည် ပ ရော ဖက် မ ဟုတ်၊ ပ ရော ဖက် ၏ သား လည်း မ ဟုတ်။ ငါ သည် သိုး များ ကို ထိန်း ကျောင်း သူ၊ သင်္ဘော သ ဖန်း ပင် များ ကို စိုက် ပျိုး ပြု စု သူ ဖြစ် ၏။ ^၁၅ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို သိုး ကျောင်း ရာ မှ ခေါ် ထုတ် ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ငါ့ လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး တို့ အား သွား ၍ ပ ရော ဖက် ပြု ဟော ပြော လော့’ ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၁၆ ထို့ ကြောင့် ယ ခု ထာ ဝ ရ ဘု ရား စ ကား တော် ကို နား ထောင် လော့။ သင် က ‘အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ဆန့် ကျင် ၍ ပ ရော ဖက် မ ပြု နှင့်၊ ဣ ဇက် အ မျိုး အ နွယ် ကို ဆန့် ကျင် ၍ မ ဟော ပြော နှင့်’ ဟု ဆို ၏။ ^၁၇ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘သင့် မ ယား သည် မြို့ ထဲ တွင် ပြည့် တန် ဆာ မ ဖြစ် မည်။ သင့် သား သ မီး တို့ သည် ဓား ဖြင့် လဲ ကျ သေ ဆုံး ရ လိမ့် မည်။ သင် ၏ မြေ ကို လည်း ကြိုး ဖြင့် တိုင်း တာ ခွဲ ဝေ ယူ ကြ လိမ့် မည်။ သင် သည် လည်း မ စင် ကြယ် သော ပြည် တွင် သေ ရ လိမ့် မည်။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး သည် လည်း နေ ရင်း ပြည် မှ သုံ့ ပန်း အ ဖြစ် မု ချ ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ သည်” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

7

¹ Thus the Lord GOD showed me: behold, he formed locusts in the beginning of the shooting up of the latter growth; and behold, it was the latter growth after the king’s harvest. ² When they finished eating the grass of the land, then I said, “Lord GOD, forgive, I beg you! How could Jacob stand? For he is small.” ³ The LORD relented concerning this. “It shall not be,” says the LORD.

⁴ Thus the Lord GOD showed me: behold, the Lord GOD called for judgment by fire; and it dried up the great deep, and would have devoured the land. ⁵ Then I said, “Lord GOD, stop, I beg you! How could Jacob stand? For he is small.” ⁶ The LORD relented concerning this. “This also shall not be,” says the Lord GOD.

⁷ Thus he showed me: behold, the Lord stood beside a wall made by a plumb line, with a plumb line in his hand. ⁸ The LORD said to me, “Amos, what do you see?” I said, “A plumb line.” Then the Lord said, “Behold, I will set a plumb line in the middle of my people Israel. I will not again pass by them any more. ⁹ The high places of Isaac will be desolate, the sanctuaries of Israel will be laid waste; and I will rise against the house of Jeroboam with the sword.”

¹⁰ Then Amaziah the priest of Bethel sent to Jeroboam king of Israel, saying, “Amos has conspired against you in the middle of the house of Israel. The land is not able to bear all his words. ¹¹ For Amos says, ‘Jeroboam will die by the sword, and Israel shall surely be led away captive out of his land.’ ”

¹² Amaziah also said to Amos, “You seer, go, flee away into the land of Judah, and there eat bread, and prophesy there, ¹³ but don’t prophesy again any more at Bethel; for it is the king’s sanctuary, and it is a royal house!” ¹⁴ Then Amos answered Amaziah, “I was no prophet, neither was I a prophet’s son, but I was a herdsman, and a farmer of sycamore figs; ¹⁵ and the LORD took me from following the flock, and the LORD said to me, ‘Go, prophesy to my people Israel.’

¹⁶ Now therefore listen to the LORD’s word: ‘You say, Don’t prophesy against Israel, and don’t preach against the house of Isaac.’ ¹⁷ Therefore the LORD says: ‘Your wife shall be a prostitute in the city, and your sons and your daughters shall fall by the sword, and your land shall be divided by line; and you yourself shall die in a land that is unclean, and Israel shall surely be led away captive out of his land.’ ”

၇

^၁ ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား ဤ သို့ မြင် စေ တော် မူ ၏။ ကြည့် ရှု လော့။ ကောက် နှောင်း ပေါ် စ အ ချိန် တွင် ကိုယ် တော် သည် နှံ ကောင် အုပ် ကြီး ကို လွှတ် လိုက် တော် မူ ၏။ ဤ အ ချိန် သည် ရှင် ဘု ရင် အ ဖို့ ကောက် ရိတ် ပြီး ကောက် နှောင်း ပေါ် ချိန် ဖြစ် ၏။ ^၂ နှံ ကောင် တို့ သည် မြေ ပေါ် ရှိ အ ပင် များ ကို စား ပြီး နောက် ငါ က “အို ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ယ ခု ခွင့် လွှတ် တော် မူ ပါ။ ယာ ကုပ် သည် နု နယ် သေး သည် ဖြစ် ၍ မည် သို့ ခံ နိုင် ပါ မည် နည်း” ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ^၃ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဤ အ မှု အ တွက် စိတ် တော် ပြောင်း ၍ “ထို သို့ မ ဖြစ် စေ တော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄ တစ် ဖန် ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား ဤ သို့ မြင် စေ တော် မူ ၏။ ကြည့် ရှု လော့။ ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် တ ရား စီ ရင် ရန် မီး ကို ဆင့် ခေါ် ရာ မီး သည် ကျယ် ပြန့် နက် ရှိုင်း သော ရေ ထု ကို ဝါး မျို ပြီး လျှင် မြေ ကြီး ကို လည်း ဝါး မျို လေ ၏။ ^၅ ထို အ ခါ ငါ က “အို ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ထို သို့ မ ပြု ပါ နှင့်။ ယာ ကုပ် သည် နု နယ် သေး သည် ဖြစ် ၍ မည် သို့ ခံ နိုင် ပါ မည် နည်း” ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ^၆ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဤ အ မှု အ တွက် စိတ် တော် ပြောင်း ၍ “ထို သို့ မ ဖြစ် စေ တော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၇ တစ် ဖန် ငါ့ အား ဤ သို့ မြင် စေ တော် မူ ၏။ ကြည့် ရှု လော့။ ဘု ရား ရှင် သည် ချိန် ကြိုး ကို ကိုင် လျက် ချိန် ကြိုး ဖြင့် တိုင်း တာ ဆောက် လုပ် ထား သော မြို့ ရိုး ပေါ် တွင် ရပ် န ၏။ ^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ့ အား “အာ မုတ်၊ သင် မည် သည့် အ ရာ ကို မြင် သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် ငါ က “ချိန် ကြိုး ကို မြင် ပါ သည်“ ဟု လျှောက် ၏။ ထို အ ခါ ဘု ရား ရှင် က “ကြည့် ရှု လော့။ ငါ့ လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး တို့ အ လယ် တွင် ချိန် ကြိုး ကို ငါ ချ မည်။ သူ တို့ ကို နောက် တစ် ဖန် အ လွတ် ပေး မည် မ ဟုတ်။ ^၉ ဣ ဇက် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ နေ ရာ တို့ သည် လူ သူ ကင်း မဲ့ လိမ့် မည်။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တို့ သည် လည်း တိတ် ဆိတ် ခြောက် ကပ် လိမ့် မည်။ ငါ သည် ယေ ရော ဗောင် အ မျိုး ကို ဓား ဖြင့် တိုက် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ ထို အ ခါ ဗေ သ လ မြို့ ရှိ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အာ မ ဇိ က အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယေ ရော ဗောင် မင်း ကြီး ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍ “အာ မုတ် သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး တို့ အ လယ် တွင် အ ရှင် မင်း ကြီး ကို လျှို့ ဝှက် ကြံ စည် နေ ပါ ပြီ။ ပြည် တော် သည် သူ့ စ ကား အ လုံး စုံ တို့ ကို ခံ နိုင် မည် မ ဟုတ် ပါ။ ^၁၁ အ ကြောင်း မူ ကား အာ မုတ် က ‘ယေ ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် ဓား ဖြင့် သေ ရ လိမ့် မည်။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် နေ ရင်း ပြည် မှ အ မှန် ပင် ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ဟော ပြော ပါ သည်” ဟု လျှောက် ဆို စေ ၏။

^၁၂ ထို့ ပြင် အာ မ ဇိ က အာ မုတ် အား “အို ဗျာ ဒိတ် ရ သူ၊ ယု ဒ ပြည် သို့ ပြန် ပြေး လော့။ ထို ပြည် တွင် ပ ရော ဖက် ပြု ၍ အ သက် မွေး လော့။ ^၁၃ ဗေ သ လ မြို့ တွင် ပ ရော ဖက် မ ပြု တော့ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား ဤ မြို့ သည် ရှင် ဘု ရင် ၏ သန့် ရှင်း ရာ မြို့၊ မင်း နေ ပြည် တော် မြို့ ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ၏။ ^၁၄ အာ မုတ် က လည်း အာ မ ဇိ အား “ငါ သည် ပ ရော ဖက် မ ဟုတ်၊ ပ ရော ဖက် ၏ သား လည်း မ ဟုတ်။ ငါ သည် သိုး များ ကို ထိန်း ကျောင်း သူ၊ သင်္ဘော သ ဖန်း ပင် များ ကို စိုက် ပျိုး ပြု စု သူ ဖြစ် ၏။ ^၁၅ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို သိုး ကျောင်း ရာ မှ ခေါ် ထုတ် ပြီး လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ငါ့ လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး တို့ အား သွား ၍ ပ ရော ဖက် ပြု ဟော ပြော လော့’ ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၁၆ ထို့ ကြောင့် ယ ခု ထာ ဝ ရ ဘု ရား စ ကား တော် ကို နား ထောင် လော့။ သင် က ‘အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ဆန့် ကျင် ၍ ပ ရော ဖက် မ ပြု နှင့်၊ ဣ ဇက် အ မျိုး အ နွယ် ကို ဆန့် ကျင် ၍ မ ဟော ပြော နှင့်’ ဟု ဆို ၏။ ^၁၇ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘သင့် မ ယား သည် မြို့ ထဲ တွင် ပြည့် တန် ဆာ မ ဖြစ် မည်။ သင့် သား သ မီး တို့ သည် ဓား ဖြင့် လဲ ကျ သေ ဆုံး ရ လိမ့် မည်။ သင် ၏ မြေ ကို လည်း ကြိုး ဖြင့် တိုင်း တာ ခွဲ ဝေ ယူ ကြ လိမ့် မည်။ သင် သည် လည်း မ စင် ကြယ် သော ပြည် တွင် သေ ရ လိမ့် မည်။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး သည် လည်း နေ ရင်း ပြည် မှ သုံ့ ပန်း အ ဖြစ် မု ချ ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ သည်” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

7

¹ Thus the Lord GOD showed me: behold, he formed locusts in the beginning of the shooting up of the latter growth; and behold, it was the latter growth after the king’s harvest. ² When they finished eating the grass of the land, then I said, “Lord GOD, forgive, I beg you! How could Jacob stand? For he is small.” ³ The LORD relented concerning this. “It shall not be,” says the LORD.

⁴ Thus the Lord GOD showed me: behold, the Lord GOD called for judgment by fire; and it dried up the great deep, and would have devoured the land. ⁵ Then I said, “Lord GOD, stop, I beg you! How could Jacob stand? For he is small.” ⁶ The LORD relented concerning this. “This also shall not be,” says the Lord GOD.

⁷ Thus he showed me: behold, the Lord stood beside a wall made by a plumb line, with a plumb line in his hand. ⁸ The LORD said to me, “Amos, what do you see?” I said, “A plumb line.” Then the Lord said, “Behold, I will set a plumb line in the middle of my people Israel. I will not again pass by them any more. ⁹ The high places of Isaac will be desolate, the sanctuaries of Israel will be laid waste; and I will rise against the house of Jeroboam with the sword.”

¹⁰ Then Amaziah the priest of Bethel sent to Jeroboam king of Israel, saying, “Amos has conspired against you in the middle of the house of Israel. The land is not able to bear all his words. ¹¹ For Amos says, ‘Jeroboam will die by the sword, and Israel shall surely be led away captive out of his land.’ ”

¹² Amaziah also said to Amos, “You seer, go, flee away into the land of Judah, and there eat bread, and prophesy there, ¹³ but don’t prophesy again any more at Bethel; for it is the king’s sanctuary, and it is a royal house!” ¹⁴ Then Amos answered Amaziah, “I was no prophet, neither was I a prophet’s son, but I was a herdsman, and a farmer of sycamore figs; ¹⁵ and the LORD took me from following the flock, and the LORD said to me, ‘Go, prophesy to my people Israel.’

¹⁶ Now therefore listen to the LORD’s word: ‘You say, Don’t prophesy against Israel, and don’t preach against the house of Isaac.’ ¹⁷ Therefore the LORD says: ‘Your wife shall be a prostitute in the city, and your sons and your daughters shall fall by the sword, and your land shall be divided by line; and you yourself shall die in a land that is unclean, and Israel shall surely be led away captive out of his land.’ ”