၁၇

^၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် တို့ အား “မှား ယွင်း စေ သော အ ရာ များ သည် ဧ ကန် မု ချ သက် ရောက် မည် ဖြစ် ၏။ သို့ သော် ထို အ ရာ များ ကို သက် ရောက် စေ သော သူ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ^၂ ထို သူ သည် ဤ ငယ် သော သူ များ ထဲ မှ တစ် စုံ တစ် ဦး ကို မှား ယွင်း စေ သည် ထက် ကြိတ် ဆုံ ကျောက် ကို မိ မိ လည် ပင်း ၌ ဆွဲ လျက် ပင် လယ် ထဲ သို့ ပစ် ချ ခံ ရ လျှင် သူ့ အ တွက် သာ ၍ ကောင်း ၏။

^၃ သင် တို့ သည် မိ မိ တို့ ကိုယ် ကို သ တိ ထား ကြ လော့။ သင် ၏ ညီ အစ် ကို သည် သင့် ကို ပြစ် မှား လျှင် သူ့ ကို ဆုံး မ လော့။ သူ သည် နောင် တ ရ လျှင် သူ့ ကို ခွင့် လွှတ် လော့။ ^၄ တစ် နေ့ အ တွင်း သင့် ကို ခု နစ် ကြိမ် ပြစ် မှား လျက် သင့် ထံ သို့ ခု နစ် ကြိမ် တိုင် တိုင် လာ ၍ ‘အ ကျွန်ုပ် နောင် တ ရ ပါ ၏’ ဟု ဆို လျှင် သူ့ ကို ခွင့် လွှတ် ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅ ထို အ ခါ တ မန် တော် တို့ က သ ခင် ဘု ရား အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို တိုး ပွား စေ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၆ သ ခင် ဘု ရား က လည်း “သင် တို့ တွင် မုန် ညင်း နက် စေ့ ခန့် မျှ ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ ပါ က ဤ ပိုး စာ ပင် အား “အ မြစ် ပါ ကျွတ် ၍ ပင် လယ် ထဲ မှာ စိုက် လျက် နေ လော့’ ဟု ပြော လျှင် ၎င်း သည် သင် တို့ ကို နာ ခံ လိမ့် မည်။

^၇ သင် တို့ တွင် လယ် လုပ် သော အ စေ အ ပါး၊ သို့ မ ဟုတ် သိုး ကို ထိန်း ကျောင်း သော အ စေ အ ပါး ရှိ ၍ ထို အ စေ အ ပါး သည် လယ် မှ ပြန် လာ သော အ ခါ ‘အ လျင် အ မြန် လာ ပြီး ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ၍ စား လော့’ ဟု ဆို မည့် သူ ရှိ သ လော။ ^၈ ထို သို့ မ ဆို ဘဲ ‘ငါ့ အ တွက် စား စ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ပြင် ဆင် ၍ ငါ စား သောက် ပြီး သည် အ ထိ ခါး စည်း လျက် ငါ အ လို ရှိ ရာ ကို ဆောင် ရွက် ‌လော့။ ထို့ နောက် မှ သင် သည် စား သောက် လော့’ ဟု ဆို မည် မ ဟုတ် လော။ ^၉ အ စေ အ ပါး သည် စေ ခိုင်း ထား သည့် အ တိုင်း ‌ဆောင် ရွက် သော ကြောင့် သ ခင် သည် သူ့ ကို ကျေး ဇူး တင် သ လော။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ကျေး ဇူး တင် မည် ဟု ငါ မ ထင်' ပါ သည်။ ^၁၀ ထို နည်း တူ သင် တို့ သည် လည်း သင် တို့ အား စေ ခိုင်း သည့် အ ရာ အား လုံး ကို ဆောင် ရွက် ပြီး သော အ ခါ ‘အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အ ကျိုး မ ပြု သော အ စေ အ ပါး များ ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ ဆောင် ရွက် ရ မည့် အ မှု ကို ဆောင် ရွက် ခဲ့ ခြင်း သာ ဖြစ် ပါ ၏’ ဟု ဆို ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၁ ကိုယ် တော် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ကြွ တော် မူ စဉ် ရှ မာ ရိ နယ် နှင့် ဂါ လိ လဲ နယ် စပ် ကြား ကို ဖြတ် သွား တော် မူ ၏။ ^၁၂ ရွာ တစ် ရွာ သို့ ဝင် တော် မူ သော အ ခါ အ နာ ကြီး ရော ဂါ သည် ဆယ် ဦး တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ဆီး ကြို ကြ ၏။ သူ တို့ သည် အ ဝေး ၌ ရပ် လျက်၊ ^၁၃ အ သံ ကို ကျယ် စွာ ပြု ၍ “သ ခင် ယေ ရှု၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို သ နား တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၄ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို မြင် လျှင် “သင် တို့ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ ထံ သို့ သွား ၍ မိ မိ တို့ ကိုယ် ကို ပြ ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သူ တို့ သည် သွား နေ စဉ် အ တွင်း မှာ ပင် စင် ကြယ် ခြင်း သို့ ရောက် ကြ ၏။

^၁၅ သူ တို့ ထဲ မှ တစ် ဦး သည် မိ မိ အ နာ ရော ဂါ ပျောက် ကင်း သွား ကြောင်း သိ မြင် သော အ ခါ ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် ပြန် လာ ကာ၊ ^၁၆ ကိုယ် တော် ၏ ခြေ တော် ရင်း ၌ ပျပ် ဝပ် ၍ ကိုယ် တော် ကို ကျေး ဇူး တင် ၏။ ထို သူ သည် ရှ မာ ရိ နယ် သား ဖြစ် ၏။ ^၁၇ ယေ ရှု က လည်း “စင် ကြယ် ခြင်း သို့ ရောက် သော သူ မှာ လူ ဆယ် ဦး မ ဟုတ် လော။ အ ခြား ကိုး ဦး ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ ^၁၈ ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ရန် ပြန် လာ သော သူ သည် ဤ တစ် ပါး အ မျိုး သား မှ လွဲ ၍ တစ် ဦး မျှ မ ရှိ သ လော” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၉ ထို့ နောက် ထို သူ အား “ထ ၍ သွား လော့။ သင် ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၀ တစ် ခါ တွင် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ က ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် မည် သည့် အ ချိန် ၌ ပေါ် ထွန်း မည် နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် က “ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် မျက် မြင် တွေ့ နိုင် သော အ ရာ အ ဖြစ် ပေါ် ထွန်း မည် မ ဟုတ်။ ^၂၁ ကြည့် လော့။ ဤ အ ရပ် ၌ ရှိ သည်၊ သို့ မ ဟုတ် ထို အ ရပ် ၌ ရှိ သည် ဟူ ၍ လည်း မ ပြော နိုင်။ အ ကြောင်း မူ ကား ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် သင် တို့ ၏ အ ထဲ ၌ ရှိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၂ ထို့ နောက် တ ပည့် တော် တို့ အား “သင် တို့ သည် လူ့ သား ၏ နေ့ ရက် များ ထဲ မှ တစ် ရက် ကို ပင် အ လွန် တွေ့ မြင် လို သော် လည်း မ တွေ့ မြင် ရ သည့် နေ့ ရက် များ ရောက် လာ လိမ့် မည်။ ^၂၃ ထို အ ခါ လူ တို့ က သင် တို့ အား ‘ကြည့် လော့။ ထို အ ရပ် ၌ ရှိ ၏၊ သို့ မ ဟုတ် ကြည့် လော့။ ဤ အ ရပ် ၌ ရှိ ၏’ ဟု ဆို ကြ လျှင် လည်း လိုက် မ သွား ကြ နှင့်။ ^၂၄ အ ကြောင်း မူ ကား လျှပ် စီး သည် လက် ၍ မိုး ကောင်း ကင် တစ် ဖက် မှ မိုး ကောင်း ကင် အ ခြား တစ် ဖက် တိုင် အောင် ထွန်း လင်း သ ကဲ့ သို့ လူ့ သား သည် မိ မိ နေ့ ရက် ၌ ထို နည်း တူ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၂၅ သို့ သော် သူ သည် ပ ထ မ ဦး စွာ ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ များ စွာ ခံ စား ရ ၍ ဤ မျိုး ဆက် ၏ ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်။

^၂၆ နော ဧ ၏ နေ့ ရက် များ ၌ ဖြစ် သ ကဲ့ သို့ လူ့ သား ၏ နေ့ ရက် များ ၌ လည်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၂၇ နော ဧ သည် သင်္ဘော ထဲ သို့ ဝင် သည့် နေ့ တိုင် အောင် လူ တို့ သည် စား သောက် လျက်၊ ထိမ်း မြား စုံ ဖက် လျက်၊ ပေး စား ဆောင် နှင်း လျက် နေ ၍ ရေ လွှမ်း မိုး ခြင်း‌ ရောက် လာ ကာ သူ တို့ အား လုံး ကို ဖျက် ဆီး လေ ၏။ ^၂၈ ထို နည်း တူ လော တ ၏ နေ့ ရက် များ ၌ လည်း လူ တို့ သည် စား သောက် လျက်၊ ရောင်း ဝယ် လျက်၊ စိုက် ပျိုး တည် ဆောက် လျက် နေ ခဲ့ ကြ ၏။ ^၂၉ သို့ သော် လော တ သည် သော ဒုံ မြို့ မှ ထွက် ခွာ သွား သော နေ့ ၌ ပင် မိုး ကောင်း ကင် မှ ကန့် နှင့် မီး ရွာ သွန်း ၍ သူ တို့ အား လုံး ကို ဖျက် ဆီး လေ ၏။ ^၃၀ လူ့ သား ပေါ် ထွန်း သော နေ့ ရက် ၌ လည်း ထို နည်း တူ ဖြစ် လိမ့် မည်။

^၃၁ ထို နေ့ ရက် ၌ လေ သာ ဆောင် ပေါ် တွင် ရှိ သော သူ သည် အိမ် ထဲ ၌ မိ မိ ဥစ္စာ ပစ္စည်း များ ရှိ လျှင် ၎င်း တို့ ကို ယူ ရန် အောက် သို့ မ ဆင်း စေ နှင့်။ ထို နည်း တူ လယ် ၌ ရှိ သော သူ သည် လည်း နောက် သို့ ပြန် မ လှည့် စေ နှင့်။ ^၃၂ လော တ ၏ ဇ နီး ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ ^၃၃ မိ မိ အ သက် ကို ထိန်း သိမ်း စောင့် ရှောက် ရန် ကြိုး စား သော သူ သည် အ သက် ကို ဆုံး ရှုံး ရ လိမ့် မည်။ မိ မိ အ သက် ကို ဆုံး ရှုံး ရ သော သူ မူ ကား အ သက် ကို ထိန်း သိမ်း စောင့် ရှောက် လိမ့် မည်။

^၃၄ သင် တို့ အား ငါ ဆို မည်။ ထို ည တွင် ခု တင် တစ် ခု ပေါ် ၌ ရှိ သော လူ နှစ် ဦး တို့ တွင် တစ် ဦး သည် ခေါ် ဆောင် သွား ခြင်း ခံ ရ ၍ အ ခြား တစ် ဦး သည် ကျန် ရစ် ရ လိမ့် မည်။ ^၃၅ ကြိတ် ဆုံ အ တူ ကြိတ် နေ သော အ မျိုး သ မီး နှစ် ဦး တို့ တွင် တစ် ဦး သည် ခေါ် ဆောင် သွား ခြင်း ခံ ရ ၍ အ ခြား တစ် ဦး သည် ကျန် ရစ် ရ လိမ့် မည်။ ^၃၆ (လယ် ၌ ရှိ သော လူ နှစ် ဦး တို့ တွင် တစ် ဦး သည် ခေါ် ဆောင် သွား ခြင်း ခံ ရ ၍ အ ခြား တစ် ဦး သည် ကျန် ရစ် ရ လိမ့် မည်) အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ကွင်း ထဲ မှ ကျမ်း ပိုဒ် မ ပါ ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၇ တ ပည့် တော် တို့ က လည်း “သ ခင်၊ မည် သည့် အ ရပ် ၌ ထို သို့ ဖြစ် မည် နည်း” ဟု မေး လျှောက် ကြ သော် ကိုယ် တော် က “အ သေ ကောင် ရှိ ရာ အ ရပ် ၌ လင်း တ တို့ သည် လည်း စု ဝေး ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

17

¹ He said to the disciples, “It is impossible that no occasions of stumbling should come, but woe to him through whom they come! ² It would be better for him if a millstone were hung around his neck, and he were thrown into the sea, rather than that he should cause one of these little ones to stumble.

³ Be careful. If your brother sins against you, rebuke him. If he repents, forgive him. ⁴ If he sins against you seven times in the day, and seven times returns, saying, ‘I repent,’ you shall forgive him.”

⁵ The apostles said to the Lord, “Increase our faith.” ⁶ The Lord said, “If you had faith like a grain of mustard seed, you would tell this sycamore tree, ‘Be uprooted and be planted in the sea,’ and it would obey you.

⁷ But who is there among you, having a servant plowing or keeping sheep, that will say when he comes in from the field, ‘Come immediately and sit down at the table’? ⁸ Wouldn’t he rather tell him, ‘Prepare my supper, clothe yourself properly, and serve me while I eat and drink. Afterward you shall eat and drink’? ⁹ Does he thank that servant because he did the things that were commanded? I think not. ¹⁰ Even so you also, when you have done all the things that are commanded you, say, ‘We are unworthy servants. We have done our duty.’ ”

¹¹ As he was on his way to Jerusalem, he was passing along the borders of Samaria and Galilee. ¹² As he entered into a certain village, ten men who were lepers met him, who stood at a distance. ¹³ They lifted up their voices, saying, “Jesus, Master, have mercy on us!” ¹⁴ When he saw them, he said to them, “Go and show yourselves to the priests.” As they went, they were cleansed.

¹⁵ One of them, when he saw that he was healed, turned back, glorifying God with a loud voice. ¹⁶ He fell on his face at Jesus’ feet, giving him thanks; and he was a Samaritan. ¹⁷ Jesus answered, “Weren’t the ten cleansed? But where are the nine? ¹⁸ Were there none found who returned to give glory to God, except this foreigner?” ¹⁹ Then he said to him, “Get up, and go your way. Your faith has healed you.”

²⁰ Being asked by the Pharisees when God’s Kingdom would come, he answered them, “God’s Kingdom doesn’t come with observation; ²¹ neither will they say, ‘Look, here!’ or, ‘Look, there!’ for behold, God’s Kingdom is within you.”

²² He said to the disciples, “The days will come when you will desire to see one of the days of the Son of Man, and you will not see it. ²³ They will tell you, ‘Look, here!’ or ‘Look, there!’ Don’t go away or follow after them, ²⁴ for as the lightning, when it flashes out of one part under the sky, shines to another part under the sky, so will the Son of Man be in his day. ²⁵ But first, he must suffer many things and be rejected by this generation.

²⁶ As it was in the days of Noah, even so it will also be in the days of the Son of Man. ²⁷ They ate, they drank, they married, and they were given in marriage until the day that Noah entered into the ship, and the flood came and destroyed them all. ²⁸ Likewise, even as it was in the days of Lot: they ate, they drank, they bought, they sold, they planted, they built; ²⁹ but in the day that Lot went out from Sodom, it rained fire and sulfur from the sky and destroyed them all. ³⁰ It will be the same way in the day that the Son of Man is revealed.

³¹ In that day, he who will be on the housetop and his goods in the house, let him not go down to take them away. Let him who is in the field likewise not turn back. ³² Remember Lot’s wife! ³³ Whoever seeks to save his life loses it, but whoever loses his life preserves it.

³⁴ I tell you, in that night there will be two people in one bed. One will be taken and the other will be left. ³⁵ There will be two grinding grain together. One will be taken and the other will be left.” ³⁶ Some Greek manuscripts add: 'Two will be in the field: the one taken, and the other left.' ³⁷ They, answering, asked him, “Where, Lord?” He said to them, “Where the body is, there the vultures will also be gathered together.”

၁၇

^၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် တို့ အား “မှား ယွင်း စေ သော အ ရာ များ သည် ဧ ကန် မု ချ သက် ရောက် မည် ဖြစ် ၏။ သို့ သော် ထို အ ရာ များ ကို သက် ရောက် စေ သော သူ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ^၂ ထို သူ သည် ဤ ငယ် သော သူ များ ထဲ မှ တစ် စုံ တစ် ဦး ကို မှား ယွင်း စေ သည် ထက် ကြိတ် ဆုံ ကျောက် ကို မိ မိ လည် ပင်း ၌ ဆွဲ လျက် ပင် လယ် ထဲ သို့ ပစ် ချ ခံ ရ လျှင် သူ့ အ တွက် သာ ၍ ကောင်း ၏။

^၃ သင် တို့ သည် မိ မိ တို့ ကိုယ် ကို သ တိ ထား ကြ လော့။ သင် ၏ ညီ အစ် ကို သည် သင့် ကို ပြစ် မှား လျှင် သူ့ ကို ဆုံး မ လော့။ သူ သည် နောင် တ ရ လျှင် သူ့ ကို ခွင့် လွှတ် လော့။ ^၄ တစ် နေ့ အ တွင်း သင့် ကို ခု နစ် ကြိမ် ပြစ် မှား လျက် သင့် ထံ သို့ ခု နစ် ကြိမ် တိုင် တိုင် လာ ၍ ‘အ ကျွန်ုပ် နောင် တ ရ ပါ ၏’ ဟု ဆို လျှင် သူ့ ကို ခွင့် လွှတ် ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅ ထို အ ခါ တ မန် တော် တို့ က သ ခင် ဘု ရား အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း ကို တိုး ပွား စေ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၆ သ ခင် ဘု ရား က လည်း “သင် တို့ တွင် မုန် ညင်း နက် စေ့ ခန့် မျှ ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ ပါ က ဤ ပိုး စာ ပင် အား “အ မြစ် ပါ ကျွတ် ၍ ပင် လယ် ထဲ မှာ စိုက် လျက် နေ လော့’ ဟု ပြော လျှင် ၎င်း သည် သင် တို့ ကို နာ ခံ လိမ့် မည်။

^၇ သင် တို့ တွင် လယ် လုပ် သော အ စေ အ ပါး၊ သို့ မ ဟုတ် သိုး ကို ထိန်း ကျောင်း သော အ စေ အ ပါး ရှိ ၍ ထို အ စေ အ ပါး သည် လယ် မှ ပြန် လာ သော အ ခါ ‘အ လျင် အ မြန် လာ ပြီး ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ၍ စား လော့’ ဟု ဆို မည့် သူ ရှိ သ လော။ ^၈ ထို သို့ မ ဆို ဘဲ ‘ငါ့ အ တွက် စား စ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ပြင် ဆင် ၍ ငါ စား သောက် ပြီး သည် အ ထိ ခါး စည်း လျက် ငါ အ လို ရှိ ရာ ကို ဆောင် ရွက် ‌လော့။ ထို့ နောက် မှ သင် သည် စား သောက် လော့’ ဟု ဆို မည် မ ဟုတ် လော။ ^၉ အ စေ အ ပါး သည် စေ ခိုင်း ထား သည့် အ တိုင်း ‌ဆောင် ရွက် သော ကြောင့် သ ခင် သည် သူ့ ကို ကျေး ဇူး တင် သ လော။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ကျေး ဇူး တင် မည် ဟု ငါ မ ထင်' ပါ သည်။ ^၁၀ ထို နည်း တူ သင် တို့ သည် လည်း သင် တို့ အား စေ ခိုင်း သည့် အ ရာ အား လုံး ကို ဆောင် ရွက် ပြီး သော အ ခါ ‘အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အ ကျိုး မ ပြု သော အ စေ အ ပါး များ ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ ဆောင် ရွက် ရ မည့် အ မှု ကို ဆောင် ရွက် ခဲ့ ခြင်း သာ ဖြစ် ပါ ၏’ ဟု ဆို ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၁ ကိုယ် တော် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ကြွ တော် မူ စဉ် ရှ မာ ရိ နယ် နှင့် ဂါ လိ လဲ နယ် စပ် ကြား ကို ဖြတ် သွား တော် မူ ၏။ ^၁၂ ရွာ တစ် ရွာ သို့ ဝင် တော် မူ သော အ ခါ အ နာ ကြီး ရော ဂါ သည် ဆယ် ဦး တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ဆီး ကြို ကြ ၏။ သူ တို့ သည် အ ဝေး ၌ ရပ် လျက်၊ ^၁၃ အ သံ ကို ကျယ် စွာ ပြု ၍ “သ ခင် ယေ ရှု၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို သ နား တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၄ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို မြင် လျှင် “သင် တို့ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ ထံ သို့ သွား ၍ မိ မိ တို့ ကိုယ် ကို ပြ ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ သူ တို့ သည် သွား နေ စဉ် အ တွင်း မှာ ပင် စင် ကြယ် ခြင်း သို့ ရောက် ကြ ၏။

^၁၅ သူ တို့ ထဲ မှ တစ် ဦး သည် မိ မိ အ နာ ရော ဂါ ပျောက် ကင်း သွား ကြောင်း သိ မြင် သော အ ခါ ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် ပြန် လာ ကာ၊ ^၁၆ ကိုယ် တော် ၏ ခြေ တော် ရင်း ၌ ပျပ် ဝပ် ၍ ကိုယ် တော် ကို ကျေး ဇူး တင် ၏။ ထို သူ သည် ရှ မာ ရိ နယ် သား ဖြစ် ၏။ ^၁၇ ယေ ရှု က လည်း “စင် ကြယ် ခြင်း သို့ ရောက် သော သူ မှာ လူ ဆယ် ဦး မ ဟုတ် လော။ အ ခြား ကိုး ဦး ကား အ ဘယ် မှာ နည်း။ ^၁၈ ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ရန် ပြန် လာ သော သူ သည် ဤ တစ် ပါး အ မျိုး သား မှ လွဲ ၍ တစ် ဦး မျှ မ ရှိ သ လော” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၉ ထို့ နောက် ထို သူ အား “ထ ၍ သွား လော့။ သင် ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၀ တစ် ခါ တွင် ဖာ ရိ ရှဲ တို့ က ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် မည် သည့် အ ချိန် ၌ ပေါ် ထွန်း မည် နည်း ဟု မေး လျှောက် ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် က “ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် မျက် မြင် တွေ့ နိုင် သော အ ရာ အ ဖြစ် ပေါ် ထွန်း မည် မ ဟုတ်။ ^၂၁ ကြည့် လော့။ ဤ အ ရပ် ၌ ရှိ သည်၊ သို့ မ ဟုတ် ထို အ ရပ် ၌ ရှိ သည် ဟူ ၍ လည်း မ ပြော နိုင်။ အ ကြောင်း မူ ကား ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သည် သင် တို့ ၏ အ ထဲ ၌ ရှိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၂ ထို့ နောက် တ ပည့် တော် တို့ အား “သင် တို့ သည် လူ့ သား ၏ နေ့ ရက် များ ထဲ မှ တစ် ရက် ကို ပင် အ လွန် တွေ့ မြင် လို သော် လည်း မ တွေ့ မြင် ရ သည့် နေ့ ရက် များ ရောက် လာ လိမ့် မည်။ ^၂၃ ထို အ ခါ လူ တို့ က သင် တို့ အား ‘ကြည့် လော့။ ထို အ ရပ် ၌ ရှိ ၏၊ သို့ မ ဟုတ် ကြည့် လော့။ ဤ အ ရပ် ၌ ရှိ ၏’ ဟု ဆို ကြ လျှင် လည်း လိုက် မ သွား ကြ နှင့်။ ^၂၄ အ ကြောင်း မူ ကား လျှပ် စီး သည် လက် ၍ မိုး ကောင်း ကင် တစ် ဖက် မှ မိုး ကောင်း ကင် အ ခြား တစ် ဖက် တိုင် အောင် ထွန်း လင်း သ ကဲ့ သို့ လူ့ သား သည် မိ မိ နေ့ ရက် ၌ ထို နည်း တူ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၂၅ သို့ သော် သူ သည် ပ ထ မ ဦး စွာ ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ များ စွာ ခံ စား ရ ၍ ဤ မျိုး ဆက် ၏ ငြင်း ပယ် ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်။

^၂၆ နော ဧ ၏ နေ့ ရက် များ ၌ ဖြစ် သ ကဲ့ သို့ လူ့ သား ၏ နေ့ ရက် များ ၌ လည်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၂၇ နော ဧ သည် သင်္ဘော ထဲ သို့ ဝင် သည့် နေ့ တိုင် အောင် လူ တို့ သည် စား သောက် လျက်၊ ထိမ်း မြား စုံ ဖက် လျက်၊ ပေး စား ဆောင် နှင်း လျက် နေ ၍ ရေ လွှမ်း မိုး ခြင်း‌ ရောက် လာ ကာ သူ တို့ အား လုံး ကို ဖျက် ဆီး လေ ၏။ ^၂၈ ထို နည်း တူ လော တ ၏ နေ့ ရက် များ ၌ လည်း လူ တို့ သည် စား သောက် လျက်၊ ရောင်း ဝယ် လျက်၊ စိုက် ပျိုး တည် ဆောက် လျက် နေ ခဲ့ ကြ ၏။ ^၂၉ သို့ သော် လော တ သည် သော ဒုံ မြို့ မှ ထွက် ခွာ သွား သော နေ့ ၌ ပင် မိုး ကောင်း ကင် မှ ကန့် နှင့် မီး ရွာ သွန်း ၍ သူ တို့ အား လုံး ကို ဖျက် ဆီး လေ ၏။ ^၃၀ လူ့ သား ပေါ် ထွန်း သော နေ့ ရက် ၌ လည်း ထို နည်း တူ ဖြစ် လိမ့် မည်။

^၃၁ ထို နေ့ ရက် ၌ လေ သာ ဆောင် ပေါ် တွင် ရှိ သော သူ သည် အိမ် ထဲ ၌ မိ မိ ဥစ္စာ ပစ္စည်း များ ရှိ လျှင် ၎င်း တို့ ကို ယူ ရန် အောက် သို့ မ ဆင်း စေ နှင့်။ ထို နည်း တူ လယ် ၌ ရှိ သော သူ သည် လည်း နောက် သို့ ပြန် မ လှည့် စေ နှင့်။ ^၃၂ လော တ ၏ ဇ နီး ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ ^၃၃ မိ မိ အ သက် ကို ထိန်း သိမ်း စောင့် ရှောက် ရန် ကြိုး စား သော သူ သည် အ သက် ကို ဆုံး ရှုံး ရ လိမ့် မည်။ မိ မိ အ သက် ကို ဆုံး ရှုံး ရ သော သူ မူ ကား အ သက် ကို ထိန်း သိမ်း စောင့် ရှောက် လိမ့် မည်။

^၃၄ သင် တို့ အား ငါ ဆို မည်။ ထို ည တွင် ခု တင် တစ် ခု ပေါ် ၌ ရှိ သော လူ နှစ် ဦး တို့ တွင် တစ် ဦး သည် ခေါ် ဆောင် သွား ခြင်း ခံ ရ ၍ အ ခြား တစ် ဦး သည် ကျန် ရစ် ရ လိမ့် မည်။ ^၃၅ ကြိတ် ဆုံ အ တူ ကြိတ် နေ သော အ မျိုး သ မီး နှစ် ဦး တို့ တွင် တစ် ဦး သည် ခေါ် ဆောင် သွား ခြင်း ခံ ရ ၍ အ ခြား တစ် ဦး သည် ကျန် ရစ် ရ လိမ့် မည်။ ^၃၆ (လယ် ၌ ရှိ သော လူ နှစ် ဦး တို့ တွင် တစ် ဦး သည် ခေါ် ဆောင် သွား ခြင်း ခံ ရ ၍ အ ခြား တစ် ဦး သည် ကျန် ရစ် ရ လိမ့် မည်) အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ကွင်း ထဲ မှ ကျမ်း ပိုဒ် မ ပါ ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၇ တ ပည့် တော် တို့ က လည်း “သ ခင်၊ မည် သည့် အ ရပ် ၌ ထို သို့ ဖြစ် မည် နည်း” ဟု မေး လျှောက် ကြ သော် ကိုယ် တော် က “အ သေ ကောင် ရှိ ရာ အ ရပ် ၌ လင်း တ တို့ သည် လည်း စု ဝေး ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

17

¹ He said to the disciples, “It is impossible that no occasions of stumbling should come, but woe to him through whom they come! ² It would be better for him if a millstone were hung around his neck, and he were thrown into the sea, rather than that he should cause one of these little ones to stumble.

³ Be careful. If your brother sins against you, rebuke him. If he repents, forgive him. ⁴ If he sins against you seven times in the day, and seven times returns, saying, ‘I repent,’ you shall forgive him.”

⁵ The apostles said to the Lord, “Increase our faith.” ⁶ The Lord said, “If you had faith like a grain of mustard seed, you would tell this sycamore tree, ‘Be uprooted and be planted in the sea,’ and it would obey you.

⁷ But who is there among you, having a servant plowing or keeping sheep, that will say when he comes in from the field, ‘Come immediately and sit down at the table’? ⁸ Wouldn’t he rather tell him, ‘Prepare my supper, clothe yourself properly, and serve me while I eat and drink. Afterward you shall eat and drink’? ⁹ Does he thank that servant because he did the things that were commanded? I think not. ¹⁰ Even so you also, when you have done all the things that are commanded you, say, ‘We are unworthy servants. We have done our duty.’ ”

¹¹ As he was on his way to Jerusalem, he was passing along the borders of Samaria and Galilee. ¹² As he entered into a certain village, ten men who were lepers met him, who stood at a distance. ¹³ They lifted up their voices, saying, “Jesus, Master, have mercy on us!” ¹⁴ When he saw them, he said to them, “Go and show yourselves to the priests.” As they went, they were cleansed.

¹⁵ One of them, when he saw that he was healed, turned back, glorifying God with a loud voice. ¹⁶ He fell on his face at Jesus’ feet, giving him thanks; and he was a Samaritan. ¹⁷ Jesus answered, “Weren’t the ten cleansed? But where are the nine? ¹⁸ Were there none found who returned to give glory to God, except this foreigner?” ¹⁹ Then he said to him, “Get up, and go your way. Your faith has healed you.”

²⁰ Being asked by the Pharisees when God’s Kingdom would come, he answered them, “God’s Kingdom doesn’t come with observation; ²¹ neither will they say, ‘Look, here!’ or, ‘Look, there!’ for behold, God’s Kingdom is within you.”

²² He said to the disciples, “The days will come when you will desire to see one of the days of the Son of Man, and you will not see it. ²³ They will tell you, ‘Look, here!’ or ‘Look, there!’ Don’t go away or follow after them, ²⁴ for as the lightning, when it flashes out of one part under the sky, shines to another part under the sky, so will the Son of Man be in his day. ²⁵ But first, he must suffer many things and be rejected by this generation.

²⁶ As it was in the days of Noah, even so it will also be in the days of the Son of Man. ²⁷ They ate, they drank, they married, and they were given in marriage until the day that Noah entered into the ship, and the flood came and destroyed them all. ²⁸ Likewise, even as it was in the days of Lot: they ate, they drank, they bought, they sold, they planted, they built; ²⁹ but in the day that Lot went out from Sodom, it rained fire and sulfur from the sky and destroyed them all. ³⁰ It will be the same way in the day that the Son of Man is revealed.

³¹ In that day, he who will be on the housetop and his goods in the house, let him not go down to take them away. Let him who is in the field likewise not turn back. ³² Remember Lot’s wife! ³³ Whoever seeks to save his life loses it, but whoever loses his life preserves it.

³⁴ I tell you, in that night there will be two people in one bed. One will be taken and the other will be left. ³⁵ There will be two grinding grain together. One will be taken and the other will be left.” ³⁶ Some Greek manuscripts add: 'Two will be in the field: the one taken, and the other left.' ³⁷ They, answering, asked him, “Where, Lord?” He said to them, “Where the body is, there the vultures will also be gathered together.”