၇

^၁ ယု ဒ အ မျိုး အ နွယ် ထဲ မှ ဇေ ရ ၏ မြစ်၊ ဇာ ဗ ဒိ ၏ မြေး၊ ကာ မိ ၏ သား အာ ခန် သည် ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော အ ရာ ကို ယူ ခြင်း ဖြင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အ ပြစ် ကျူး လွန် ရာ ရောက် စေ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို အ မျက် ထွက် တော် မူ ၏။

^၂ ယော ရှု သည် ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ မှ ဗေ သ လ မြို့ အ ရှေ့ ဘက်၊ ဗေ သ ဝင် မြို့ အ နီး ရှိ အာ ဣ မြို့ သို့ လူ လွှတ် ၍ “ထို အ ရပ် သို့ သွား ပြီး စူး စမ်း ကြ လော့” ဟု မှာ လိုက် လေ ၏။ သူ တို့ သည် လည်း သွား ၍ အာ ဣ မြို့ ကို စူး စမ်း ကြ ၏။ ^၃ ထို သူ တို့ သည် ယော ရှု ထံ ပြန် လာ ၍ “အာ ဣ မြို့ သို့ လူ အား လုံး ချီ တက် သွား ရန် မ လို ပါ။ လူ နှစ် ထောင်၊ သုံး ထောင် ခန့် ဖြင့် တိုက် လျှင် အောင် နိုင် ပါ သည်။ လူ အား လုံး ကို မ ပင် ပန်း စေ ပါ နှင့်။ ထို မြို့ သား တို့ သည် လူ နည်း စု သာ ဖြစ် ပါ သည်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၄ ထို့ ကြောင့် လူ များ ထဲ မှ သုံး ထောင် ခန့် သာ ထို အ ရပ် ကို သွား တိုက် ကြ ၏။ သို့ ရာ တွင် သူ တို့ သည် အာ ဣ မြို့ သား တို့ ထံ မှ ထွက် ပြေး ကြ ရ ၏။ ^၅ အာ ဣ မြို့ သား တို့ သည် မြို့ တံ ခါး မှ ရှေ ဗ ရိမ် အ ရပ် အ ထိ သူ တို့ နောက် သို့ လိုက် ၍ တောင် စောင်း ၌ လူ သုံး ဆယ့် ခြောက် ယောက် ကို သတ် လေ ၏။ ထို့ ကြောင့် လူ တို့ သည် စိတ် ပျက် အား လျော့ ကုန် လေ ၏။

^၆ ထို အ ခါ ယော ရှု သည် မိ မိ အ ဝတ် ကို ဆုတ် ၍ အစ္စ‌ ရေး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ နှင့် တ ကွ နေ ဝင် ချိန် တိုင် အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ သေတ္တာ တော် ရှေ့၊ မြေ ပေါ် မှာ ပျပ် ဝပ် လျက်၊ ခေါင်း‌ ပေါ် ၌ မြေ မှုန့် ကို တင် လျက် နေ ကြ ၏။

^၇ ယော ရှု က “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ဤ လူ မျိုး တို့ အား ဂျော် ဒန် မြစ် ကို ဖြတ် ကူး စေ ပြီး အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် ၍ ဖျက် ဆီး စေ ရန် အ ဘယ် ကြောင့် ဆောင် ခဲ့ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ၌ နေ ခဲ့ သင့် ၏။ ^၈ အို အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား ရှင်၊ အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ရန် သူ ထံ မှ လှည့် ပြေး ခဲ့ ရ ပြီး မှ အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ လျှောက် ဆို နိုင် ဦး မည် နည်း။ ^၉ ခါ နာန် လူ မျိုး နှင့် ခါ နာန် ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ကြား လျှင် သူ တို့ သည် ဝိုင်း ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ အ မည် ကို မြေ ကြီး ပေါ် မှ ပယ် ဖျက် ကြ ပါ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် ၏ ကြီး မြတ် သော နာ မ တော် အ ဖို့ မည် သို့ ပြု တော် မူ မည် နည်း” ဟု လျှောက် ဆို လေ ၏။

^၁၀ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ယော ရှု အား “ထ လော့။ အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ ပျပ် ဝပ် လျက် နေ ရ သ နည်း။ ^၁၁ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အ ပြစ် ပြု ကြ ပြီ။ သူ တို့ အား ငါ ပ ညတ် ထား သည့် ပ ဋိ ညာဉ် ကို ချိုး ဖောက် ကြ ပြီ။ သူ တို့ သည် ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော အ ရာ ကို ယူ ကြ ပြီ။ ထို အ ရာ တို့ ကို ခိုး ယူ ပြီး လိမ် ညာ ကြ ၏။ မိ မိ တို့ ပစ္စည်း တို့ နှင့် အ တူ ရော ထား ကြ ပြီ။ ^၁၂ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော သူ များ ဖြစ် သွား သော ကြောင့် ရန် သူ တို့ ကို မ ရင် ဆိုင် နိုင် ကြ။ သူ တို့ သည် ရန် သူ တို့ ထံ မှ လှည့် ပြေး ခဲ့ ရ ၏။ ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော အ ရာ ကို သင် တို့ ထံ မှ မ ဖယ် ရှား လျှင် ငါ သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ နေ တော့ မည် မ ဟုတ်။

^၁၃ ထ လော့။ လူ တို့ ကို သန့် ရှင်း စေ လော့။ သူ တို့ အား ‘မ နက် ဖြန် အ တွက် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် သန့် ရှင်း စေ ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “အို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့၊ သင် တို့ အ လယ် ၌ ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော အ ရာ ရှိ ၏။ ထို ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော အ ရာ ကို သင် တို့ ထဲ မှ မ ဖယ် ရှား မ ချင်း သင် တို့ သည် ရန် သူ တို့ ကို ရင် ဆိုင် နိုင် မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၄ မ နက် ဖြန် နံ နက် ၌ သင် တို့ အ မျိုး အ နွယ် အ လိုက် ချဉ်း ကပ် ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ထုတ် သော အ မျိုး အ နွယ် သည် မျိုး နွယ် စု အ လိုက် ချဉ်း ကပ် ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ထုတ် သော မျိုး နွယ် စု သည် အိမ် ထောင် စု အ လိုက် ချဉ်း ကပ် ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ထုတ် သော အိမ် ထောင် စု သည် တစ် ယောက် ချင်း စီ ချဉ်း ကပ် ရ မည်။ ^၁၅ ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော အ ရာ ပါ လျက် ရွေး ထုတ် ခံ ရ သော သူ သည် သူ နှင့် အ တူ သူ ပိုင် ဆိုင် သ မျှ တို့ ကို မီး ရှို့ ပစ် ရ မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ပြု ထား သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို ချိုး ဖောက် ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၌ ယုတ် ညံ့ သော အ မှု ကို ပြု သော ကြောင့် ဖြစ် ၏’ ဟူ ၍ ဆင့် ဆို လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၆ ယော ရှု သည် လည်း နံ နက် စော စော ထ ၍ အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အ မျိုး အ နွယ် အ လိုက် ချဉ်း ကပ် စေ ရာ ယု ဒ အ မျိုး အ နွယ် သည် ရွေး ထုတ် ခံ ရ ၏။ ^၁၇ ယု ဒ အ မျိုး အ နွယ် ကို ချဉ်း ကပ် စေ ရာ ဇေ ရ မျိုး နွယ် စု သည် ရွေး ထုတ် ခံ ရ ၏။ ဇေ ရ မျိုး နွယ် စု ကို အိမ် ထောင် စု အ လိုက် ချဉ်း ကပ် စေ ရာ ဇာ ဗ ဒိ အိမ် ထောင် စု ရွေး ထုတ် ခံ ရ ၏။ ^၁၈ ဇာ ဗ ဒိ အိမ် ထောင် စု ကို တစ် ယောက် ချင်း စီ ချဉ်း ကပ် စေ ရာ ယု ဒ အ မျိုး အ နွယ် ထဲ မှ ဇေ ရ ၏ မြစ်၊ ဇာ ဗ ဒိ ၏ မြေး၊ ကာ မိ ၏ သား အာ ခန် သည် ရွေး ထုတ် ခံ ရ ၏။

^၁၉ ထို အ ခါ ယော ရှု က အာ ခန် အား “ငါ့ သား၊ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း လော့။ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လော့။ သို့ မ ဟုတ် ’အ ပြစ် ကို ဝန် ချ တောင်း ပန် လော့’။ သင် ပြု သော အ မှု ကို ငါ့ အား ယ ခု ပြော ပါ လော့။ ဘာ မျှ ဖုံး ကွယ် မ ထား နှင့်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၀ ထို အ ခါ အာ ခန် က ယော ရှု အား “အ ကျွန်ုပ် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ မှန် တ ကယ် ပြစ် မှား မိ ခဲ့ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ဤ သို့ ပြု မိ ခဲ့ ပါ ၏။ ^၂၁ အ ကျွန်ုပ် သည် တိုက် ယူ သော ပစ္စည်း ထဲ ၌ လှ ပ သော ရှိ နာ ပြည် သား ဝတ် လုံ တစ် ထည်၊ ငွေ ရှယ် ကယ် နှစ် ရာ နှင့် အ လေး ချိန် ရှယ် ကယ် ငါး ဆယ် ၃၇.၅ ကျပ် သား ခန့် သို့ မ ဟုတ် ၅၇၅ ဂ ရမ် ခန့်။ ရှိ သော ရွှေ ချောင်း တစ် ချောင်း ကို တွေ့ သော အ ခါ တပ် မက် စိတ် ဝင် ၍ ယူ မိ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ၏ တဲ အ တွင်း မြေ အောက် ၌ ဝှက် ထား လျက် ရှိ ပါ ၏။ ငွေ သည် အောက် ဆုံး ၌ ရှိ ပါ ၏” ဟု ပြန် ဖြေ လေ ၏။

^၂၂ ယော ရှု သည် လူ တို့ ကို စေ လွှတ် သ ဖြင့် သူ တို့ သည် တဲ သို့ အ ပြေး သွား ကြ ၏။ ထို ပစ္စည်း တို့ သည် အာ ခန် ၏ တဲ အ တွင်း ၌ ဝှက် ထား လျက် ငွေ သည် အောက် ဆုံး ၌ ရှိ သည် ကို တွေ့ ရ ၏။ ^၂၃ သူ တို့ သည် တဲ ထဲ မှ ထို ပစ္စည်း တို့ ကို ယူ ၍ ယော ရှု နှင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ထံ သို့ ယူ ဆောင် လာ ပြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ချ ထား ကြ ၏။

^၂၄ ထို အ ခါ ယော ရှု နှင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည် ဇေ ရ အ မျိုး သား အာ ခန် ကို သူ ခိုး ယူ ခဲ့ သော ငွေ၊ ဝတ် လုံ၊ ရွှေ ချောင်း နှင့် တ ကွ သူ ၏ သား သ မီး၊ နွား၊ မြည်း၊ သိုး၊ တဲ စ သည့် သူ ပိုင် ဆိုင် သ မျှ တို့ ကို အာ ခေါ် ချိုင့် ဝှမ်း သို့ ထုတ် ဆောင် သွား ကြ ၏။ ^၂၅ ယော ရှု က “သင် သည် ငါ တို့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဒုက္ခ ပေး သ နည်း။ ယ ခု ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို ပြန် ၍ ဒုက္ခ ပေး တော် မူ မည်” ဟု ဆို ၏။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ က လည်း သူ့ ကို ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ကြ လေ ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် သူ တို့ ကို ‌ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ပြီး နောက် မီး ရှို့ ပစ် ကြ ၏။ ^၂၆ ထို့ နောက် သူ့ အ ပေါ် ကျောက် ပုံ ကြီး ကို ပုံ ထား ၏။ ထို ကျောက် ပုံ သည် ယ နေ့ တိုင် အောင် ရှိ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ မျက် ပြင်း စွာ ထွက် ရာ မှ ပြေ လေ ၏။ ထို့ ကြောင့် ထို အ ရပ် ၏ အ မည် ကို ယ နေ့ တိုင် အောင် အာ ခေါ် 'ဒုက္ခ' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ချိုင့် ဝှမ်း ဟု မှည့် ခေါ် လေ ၏။

7

¹ But the children of Israel committed a trespass in the devoted things; for Achan, the son of Carmi, the son of Zabdi, the son of Zerah, of the tribe of Judah, took some of the devoted things. Therefore Yahweh’s anger burned against the children of Israel.

² Joshua sent men from Jericho to Ai, which is beside Beth Aven, on the east side of Bethel, and spoke to them, saying, “Go up and spy out the land.” The men went up and spied out Ai. ³ They returned to Joshua, and said to him, “Don’t let all the people go up, but let about two or three thousand men go up and strike Ai. Don’t make all the people to toil there, for there are only a few of them.”

⁴ So about three thousand men of the people went up there, and they fled before the men of Ai. ⁵ The men of Ai struck about thirty-six men of them. They chased them from before the gate even to Shebarim, and struck them at the descent. The hearts of the people melted, and became like water.

⁶ Joshua tore his clothes, and fell to the earth on his face before Yahweh’s ark until the evening, he and the elders of Israel; and they put dust on their heads.

⁷ Joshua said, “Alas, Lord Yahweh, why have you brought this people over the Jordan at all, to deliver us into the hand of the Amorites, to cause us to perish? I wish that we had been content and lived beyond the Jordan! ⁸ Oh, Lord, what shall I say, after Israel has turned their backs before their enemies? ⁹ For the Canaanites and all the inhabitants of the land will hear of it, and will surround us, and cut off our name from the earth. What will you do for your great name?”

¹⁰ Yahweh said to Joshua, “Get up! Why have you fallen on your face like that? ¹¹ Israel has sinned. Yes, they have even transgressed my covenant which I commanded them. Yes, they have even taken some of the devoted things, and have also stolen, and also deceived. They have even put it among their own stuff. ¹² Therefore the children of Israel can’t stand before their enemies. They turn their backs before their enemies, because they have become devoted for destruction. I will not be with you any more, unless you destroy the devoted things from among you.

¹³ Get up! Sanctify the people, and say, ‘Sanctify yourselves for tomorrow, for Yahweh, the God of Israel, says, “There is a devoted thing among you, Israel. You cannot stand before your enemies until you take away the devoted thing from among you.” ¹⁴ In the morning therefore you shall be brought near by your tribes. It shall be that the tribe which Yahweh selects shall come near by families. The family which Yahweh selects shall come near by households. The household which Yahweh selects shall come near man by man. ¹⁵ It shall be, that he who is taken with the devoted thing shall be burned with fire, he and all that he has, because he has transgressed Yahweh’s covenant, and because he has done a disgraceful thing in Israel.’ ”

¹⁶ So Joshua rose up early in the morning and brought Israel near by their tribes. The tribe of Judah was selected. ¹⁷ He brought near the family of Judah, and he selected the family of the Zerahites. He brought near the family of the Zerahites man by man, and Zabdi was selected. ¹⁸ He brought near his household man by man, and Achan, the son of Carmi, the son of Zabdi, the son of Zerah, of the tribe of Judah, was selected.

¹⁹ Joshua said to Achan, “My son, please give glory to Yahweh, the God of Israel, and make confession to him. Tell me now what you have done! Don’t hide it from me!” ²⁰ Achan answered Joshua, and said, “I have truly sinned against Yahweh, the God of Israel, and this is what I have done. ²¹ When I saw among the plunder a beautiful Babylonian robe, two hundred shekels A shekel is about 10 grams or about 0.35 ounces. of silver, and a wedge of gold weighing fifty shekels, then I coveted them and took them. Behold, they are hidden in the ground in the middle of my tent, with the silver under it.”

²² So Joshua sent messengers, and they ran to the tent. Behold, it was hidden in his tent, with the silver under it. ²³ They took them from the middle of the tent, and brought them to Joshua and to all the children of Israel. They laid them down before Yahweh.

²⁴ Joshua, and all Israel with him, took Achan the son of Zerah, the silver, the robe, the wedge of gold, his sons, his daughters, his cattle, his donkeys, his sheep, his tent, and all that he had; and they brought them up to the valley of Achor. ²⁵ Joshua said, “Why have you troubled us? Yahweh will trouble you today.” All Israel stoned him with stones, and they burned them with fire and stoned them with stones. ²⁶ They raised over him a great heap of stones that remains to this day. Yahweh turned from the fierceness of his anger. Therefore the name of that place was called “The valley of Achor” to this day.

၇

^၁ ယု ဒ အ မျိုး အ နွယ် ထဲ မှ ဇေ ရ ၏ မြစ်၊ ဇာ ဗ ဒိ ၏ မြေး၊ ကာ မိ ၏ သား အာ ခန် သည် ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော အ ရာ ကို ယူ ခြင်း ဖြင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အ ပြစ် ကျူး လွန် ရာ ရောက် စေ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို အ မျက် ထွက် တော် မူ ၏။

^၂ ယော ရှု သည် ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ မှ ဗေ သ လ မြို့ အ ရှေ့ ဘက်၊ ဗေ သ ဝင် မြို့ အ နီး ရှိ အာ ဣ မြို့ သို့ လူ လွှတ် ၍ “ထို အ ရပ် သို့ သွား ပြီး စူး စမ်း ကြ လော့” ဟု မှာ လိုက် လေ ၏။ သူ တို့ သည် လည်း သွား ၍ အာ ဣ မြို့ ကို စူး စမ်း ကြ ၏။ ^၃ ထို သူ တို့ သည် ယော ရှု ထံ ပြန် လာ ၍ “အာ ဣ မြို့ သို့ လူ အား လုံး ချီ တက် သွား ရန် မ လို ပါ။ လူ နှစ် ထောင်၊ သုံး ထောင် ခန့် ဖြင့် တိုက် လျှင် အောင် နိုင် ပါ သည်။ လူ အား လုံး ကို မ ပင် ပန်း စေ ပါ နှင့်။ ထို မြို့ သား တို့ သည် လူ နည်း စု သာ ဖြစ် ပါ သည်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၄ ထို့ ကြောင့် လူ များ ထဲ မှ သုံး ထောင် ခန့် သာ ထို အ ရပ် ကို သွား တိုက် ကြ ၏။ သို့ ရာ တွင် သူ တို့ သည် အာ ဣ မြို့ သား တို့ ထံ မှ ထွက် ပြေး ကြ ရ ၏။ ^၅ အာ ဣ မြို့ သား တို့ သည် မြို့ တံ ခါး မှ ရှေ ဗ ရိမ် အ ရပ် အ ထိ သူ တို့ နောက် သို့ လိုက် ၍ တောင် စောင်း ၌ လူ သုံး ဆယ့် ခြောက် ယောက် ကို သတ် လေ ၏။ ထို့ ကြောင့် လူ တို့ သည် စိတ် ပျက် အား လျော့ ကုန် လေ ၏။

^၆ ထို အ ခါ ယော ရှု သည် မိ မိ အ ဝတ် ကို ဆုတ် ၍ အစ္စ‌ ရေး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ နှင့် တ ကွ နေ ဝင် ချိန် တိုင် အောင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ သေတ္တာ တော် ရှေ့၊ မြေ ပေါ် မှာ ပျပ် ဝပ် လျက်၊ ခေါင်း‌ ပေါ် ၌ မြေ မှုန့် ကို တင် လျက် နေ ကြ ၏။

^၇ ယော ရှု က “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ဤ လူ မျိုး တို့ အား ဂျော် ဒန် မြစ် ကို ဖြတ် ကူး စေ ပြီး အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် ၍ ဖျက် ဆီး စေ ရန် အ ဘယ် ကြောင့် ဆောင် ခဲ့ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ၌ နေ ခဲ့ သင့် ၏။ ^၈ အို အ ကျွန်ုပ် ဘု ရား ရှင်၊ အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ရန် သူ ထံ မှ လှည့် ပြေး ခဲ့ ရ ပြီး မှ အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ လျှောက် ဆို နိုင် ဦး မည် နည်း။ ^၉ ခါ နာန် လူ မျိုး နှင့် ခါ နာန် ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ ကြား လျှင် သူ တို့ သည် ဝိုင်း ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ အ မည် ကို မြေ ကြီး ပေါ် မှ ပယ် ဖျက် ကြ ပါ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် ၏ ကြီး မြတ် သော နာ မ တော် အ ဖို့ မည် သို့ ပြု တော် မူ မည် နည်း” ဟု လျှောက် ဆို လေ ၏။

^၁၀ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ယော ရှု အား “ထ လော့။ အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ ပျပ် ဝပ် လျက် နေ ရ သ နည်း။ ^၁၁ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အ ပြစ် ပြု ကြ ပြီ။ သူ တို့ အား ငါ ပ ညတ် ထား သည့် ပ ဋိ ညာဉ် ကို ချိုး ဖောက် ကြ ပြီ။ သူ တို့ သည် ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော အ ရာ ကို ယူ ကြ ပြီ။ ထို အ ရာ တို့ ကို ခိုး ယူ ပြီး လိမ် ညာ ကြ ၏။ မိ မိ တို့ ပစ္စည်း တို့ နှင့် အ တူ ရော ထား ကြ ပြီ။ ^၁၂ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော သူ များ ဖြစ် သွား သော ကြောင့် ရန် သူ တို့ ကို မ ရင် ဆိုင် နိုင် ကြ။ သူ တို့ သည် ရန် သူ တို့ ထံ မှ လှည့် ပြေး ခဲ့ ရ ၏။ ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော အ ရာ ကို သင် တို့ ထံ မှ မ ဖယ် ရှား လျှင် ငါ သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ နေ တော့ မည် မ ဟုတ်။

^၁၃ ထ လော့။ လူ တို့ ကို သန့် ရှင်း စေ လော့။ သူ တို့ အား ‘မ နက် ဖြန် အ တွက် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် သန့် ရှင်း စေ ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “အို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့၊ သင် တို့ အ လယ် ၌ ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော အ ရာ ရှိ ၏။ ထို ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော အ ရာ ကို သင် တို့ ထဲ မှ မ ဖယ် ရှား မ ချင်း သင် တို့ သည် ရန် သူ တို့ ကို ရင် ဆိုင် နိုင် မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၄ မ နက် ဖြန် နံ နက် ၌ သင် တို့ အ မျိုး အ နွယ် အ လိုက် ချဉ်း ကပ် ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ထုတ် သော အ မျိုး အ နွယ် သည် မျိုး နွယ် စု အ လိုက် ချဉ်း ကပ် ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ထုတ် သော မျိုး နွယ် စု သည် အိမ် ထောင် စု အ လိုက် ချဉ်း ကပ် ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ထုတ် သော အိမ် ထောင် စု သည် တစ် ယောက် ချင်း စီ ချဉ်း ကပ် ရ မည်။ ^၁၅ ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော အ ရာ ပါ လျက် ရွေး ထုတ် ခံ ရ သော သူ သည် သူ နှင့် အ တူ သူ ပိုင် ဆိုင် သ မျှ တို့ ကို မီး ရှို့ ပစ် ရ မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ပြု ထား သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို ချိုး ဖောက် ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၌ ယုတ် ညံ့ သော အ မှု ကို ပြု သော ကြောင့် ဖြစ် ၏’ ဟူ ၍ ဆင့် ဆို လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၆ ယော ရှု သည် လည်း နံ နက် စော စော ထ ၍ အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အ မျိုး အ နွယ် အ လိုက် ချဉ်း ကပ် စေ ရာ ယု ဒ အ မျိုး အ နွယ် သည် ရွေး ထုတ် ခံ ရ ၏။ ^၁၇ ယု ဒ အ မျိုး အ နွယ် ကို ချဉ်း ကပ် စေ ရာ ဇေ ရ မျိုး နွယ် စု သည် ရွေး ထုတ် ခံ ရ ၏။ ဇေ ရ မျိုး နွယ် စု ကို အိမ် ထောင် စု အ လိုက် ချဉ်း ကပ် စေ ရာ ဇာ ဗ ဒိ အိမ် ထောင် စု ရွေး ထုတ် ခံ ရ ၏။ ^၁၈ ဇာ ဗ ဒိ အိမ် ထောင် စု ကို တစ် ယောက် ချင်း စီ ချဉ်း ကပ် စေ ရာ ယု ဒ အ မျိုး အ နွယ် ထဲ မှ ဇေ ရ ၏ မြစ်၊ ဇာ ဗ ဒိ ၏ မြေး၊ ကာ မိ ၏ သား အာ ခန် သည် ရွေး ထုတ် ခံ ရ ၏။

^၁၉ ထို အ ခါ ယော ရှု က အာ ခန် အား “ငါ့ သား၊ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း လော့။ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း လော့။ သို့ မ ဟုတ် ’အ ပြစ် ကို ဝန် ချ တောင်း ပန် လော့’။ သင် ပြု သော အ မှု ကို ငါ့ အား ယ ခု ပြော ပါ လော့။ ဘာ မျှ ဖုံး ကွယ် မ ထား နှင့်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၀ ထို အ ခါ အာ ခန် က ယော ရှု အား “အ ကျွန်ုပ် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ မှန် တ ကယ် ပြစ် မှား မိ ခဲ့ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ဤ သို့ ပြု မိ ခဲ့ ပါ ၏။ ^၂၁ အ ကျွန်ုပ် သည် တိုက် ယူ သော ပစ္စည်း ထဲ ၌ လှ ပ သော ရှိ နာ ပြည် သား ဝတ် လုံ တစ် ထည်၊ ငွေ ရှယ် ကယ် နှစ် ရာ နှင့် အ လေး ချိန် ရှယ် ကယ် ငါး ဆယ် ၃၇.၅ ကျပ် သား ခန့် သို့ မ ဟုတ် ၅၇၅ ဂ ရမ် ခန့်။ ရှိ သော ရွှေ ချောင်း တစ် ချောင်း ကို တွေ့ သော အ ခါ တပ် မက် စိတ် ဝင် ၍ ယူ မိ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ၏ တဲ အ တွင်း မြေ အောက် ၌ ဝှက် ထား လျက် ရှိ ပါ ၏။ ငွေ သည် အောက် ဆုံး ၌ ရှိ ပါ ၏” ဟု ပြန် ဖြေ လေ ၏။

^၂၂ ယော ရှု သည် လူ တို့ ကို စေ လွှတ် သ ဖြင့် သူ တို့ သည် တဲ သို့ အ ပြေး သွား ကြ ၏။ ထို ပစ္စည်း တို့ သည် အာ ခန် ၏ တဲ အ တွင်း ၌ ဝှက် ထား လျက် ငွေ သည် အောက် ဆုံး ၌ ရှိ သည် ကို တွေ့ ရ ၏။ ^၂၃ သူ တို့ သည် တဲ ထဲ မှ ထို ပစ္စည်း တို့ ကို ယူ ၍ ယော ရှု နှင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ထံ သို့ ယူ ဆောင် လာ ပြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ချ ထား ကြ ၏။

^၂၄ ထို အ ခါ ယော ရှု နှင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည် ဇေ ရ အ မျိုး သား အာ ခန် ကို သူ ခိုး ယူ ခဲ့ သော ငွေ၊ ဝတ် လုံ၊ ရွှေ ချောင်း နှင့် တ ကွ သူ ၏ သား သ မီး၊ နွား၊ မြည်း၊ သိုး၊ တဲ စ သည့် သူ ပိုင် ဆိုင် သ မျှ တို့ ကို အာ ခေါ် ချိုင့် ဝှမ်း သို့ ထုတ် ဆောင် သွား ကြ ၏။ ^၂၅ ယော ရှု က “သင် သည် ငါ တို့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဒုက္ခ ပေး သ နည်း။ ယ ခု ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို ပြန် ၍ ဒုက္ခ ပေး တော် မူ မည်” ဟု ဆို ၏။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ က လည်း သူ့ ကို ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ကြ လေ ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် သူ တို့ ကို ‌ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ပြီး နောက် မီး ရှို့ ပစ် ကြ ၏။ ^၂၆ ထို့ နောက် သူ့ အ ပေါ် ကျောက် ပုံ ကြီး ကို ပုံ ထား ၏။ ထို ကျောက် ပုံ သည် ယ နေ့ တိုင် အောင် ရှိ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ မျက် ပြင်း စွာ ထွက် ရာ မှ ပြေ လေ ၏။ ထို့ ကြောင့် ထို အ ရပ် ၏ အ မည် ကို ယ နေ့ တိုင် အောင် အာ ခေါ် 'ဒုက္ခ' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ချိုင့် ဝှမ်း ဟု မှည့် ခေါ် လေ ၏။

7

¹ But the children of Israel committed a trespass in the devoted things; for Achan, the son of Carmi, the son of Zabdi, the son of Zerah, of the tribe of Judah, took some of the devoted things. Therefore Yahweh’s anger burned against the children of Israel.

² Joshua sent men from Jericho to Ai, which is beside Beth Aven, on the east side of Bethel, and spoke to them, saying, “Go up and spy out the land.” The men went up and spied out Ai. ³ They returned to Joshua, and said to him, “Don’t let all the people go up, but let about two or three thousand men go up and strike Ai. Don’t make all the people to toil there, for there are only a few of them.”

⁴ So about three thousand men of the people went up there, and they fled before the men of Ai. ⁵ The men of Ai struck about thirty-six men of them. They chased them from before the gate even to Shebarim, and struck them at the descent. The hearts of the people melted, and became like water.

⁶ Joshua tore his clothes, and fell to the earth on his face before Yahweh’s ark until the evening, he and the elders of Israel; and they put dust on their heads.

⁷ Joshua said, “Alas, Lord Yahweh, why have you brought this people over the Jordan at all, to deliver us into the hand of the Amorites, to cause us to perish? I wish that we had been content and lived beyond the Jordan! ⁸ Oh, Lord, what shall I say, after Israel has turned their backs before their enemies? ⁹ For the Canaanites and all the inhabitants of the land will hear of it, and will surround us, and cut off our name from the earth. What will you do for your great name?”

¹⁰ Yahweh said to Joshua, “Get up! Why have you fallen on your face like that? ¹¹ Israel has sinned. Yes, they have even transgressed my covenant which I commanded them. Yes, they have even taken some of the devoted things, and have also stolen, and also deceived. They have even put it among their own stuff. ¹² Therefore the children of Israel can’t stand before their enemies. They turn their backs before their enemies, because they have become devoted for destruction. I will not be with you any more, unless you destroy the devoted things from among you.

¹³ Get up! Sanctify the people, and say, ‘Sanctify yourselves for tomorrow, for Yahweh, the God of Israel, says, “There is a devoted thing among you, Israel. You cannot stand before your enemies until you take away the devoted thing from among you.” ¹⁴ In the morning therefore you shall be brought near by your tribes. It shall be that the tribe which Yahweh selects shall come near by families. The family which Yahweh selects shall come near by households. The household which Yahweh selects shall come near man by man. ¹⁵ It shall be, that he who is taken with the devoted thing shall be burned with fire, he and all that he has, because he has transgressed Yahweh’s covenant, and because he has done a disgraceful thing in Israel.’ ”

¹⁶ So Joshua rose up early in the morning and brought Israel near by their tribes. The tribe of Judah was selected. ¹⁷ He brought near the family of Judah, and he selected the family of the Zerahites. He brought near the family of the Zerahites man by man, and Zabdi was selected. ¹⁸ He brought near his household man by man, and Achan, the son of Carmi, the son of Zabdi, the son of Zerah, of the tribe of Judah, was selected.

¹⁹ Joshua said to Achan, “My son, please give glory to Yahweh, the God of Israel, and make confession to him. Tell me now what you have done! Don’t hide it from me!” ²⁰ Achan answered Joshua, and said, “I have truly sinned against Yahweh, the God of Israel, and this is what I have done. ²¹ When I saw among the plunder a beautiful Babylonian robe, two hundred shekels A shekel is about 10 grams or about 0.35 ounces. of silver, and a wedge of gold weighing fifty shekels, then I coveted them and took them. Behold, they are hidden in the ground in the middle of my tent, with the silver under it.”

²² So Joshua sent messengers, and they ran to the tent. Behold, it was hidden in his tent, with the silver under it. ²³ They took them from the middle of the tent, and brought them to Joshua and to all the children of Israel. They laid them down before Yahweh.

²⁴ Joshua, and all Israel with him, took Achan the son of Zerah, the silver, the robe, the wedge of gold, his sons, his daughters, his cattle, his donkeys, his sheep, his tent, and all that he had; and they brought them up to the valley of Achor. ²⁵ Joshua said, “Why have you troubled us? Yahweh will trouble you today.” All Israel stoned him with stones, and they burned them with fire and stoned them with stones. ²⁶ They raised over him a great heap of stones that remains to this day. Yahweh turned from the fierceness of his anger. Therefore the name of that place was called “The valley of Achor” to this day.