၁၆

^၁ ထို အ ခါ ယော ဘ က၊ ^၂ “ဤ သို့ သော အ ကြောင်း အ ရာ ကို ငါ များ စွာ ကြား ဖူး ခဲ့ ပြီ။ ငါ့ ကို နှစ် သိမ့် ပေး သော သင် တို့ အား လုံး ကို ငါ စိတ် ပျက် လှ ၏။ ^၃ အ ဓိပ္ပာယ် မဲ့ သော စ ကား များ မှာ မ ပြီး ဆုံး နိုင် သေး သ လော။ မည် သည့် အ ရာ က သင့် ကို နှိုး ဆော် ၍ ဤ သို့ ပြန် ပြော ရ သ နည်း။ ^၄ ငါ သည် လည်း သင် တို့ ကဲ့ သို့ ပြန် ပြော တတ် ပါ ၏။ သင် တို့ နေ ရာ မှာ ငါ ဖြစ် လျှင် ငါ သည် ခေါင်း ခါ လျက် ရေ ပက် မ ဝင် အောင် သင် တို့ ကို ပြန် ပြော နိုင် ပါ ၏၊။ ^၅ ငါ့ နှုတ် ဖြင့် သင် တို့ ကို အား ပေး မည်။ ငါ့ နှုတ် ခမ်း မှ နှစ် သိမ့် ပေး မှု သည် သက် သာ ရာ ကို ရ စေ မည်။

^၆ ယ ခု မှာ ငါ စ ကား ပြော လျှင် လည်း ငါ့ ဝေ ဒ နာ မ သက် သာ ပါ။ ငါ မ ပြော ဘဲ နေ လျှင် လည်း ငါ့ ဝေ ဒ နာ ပျောက် ကင်း သွား ပါ မည် လော။ ^၇ အ ကယ် စင် စစ် ကိုယ် တော် သည် ငါ့ ကို အား အင် ကုန် ခန်း စေ တော် မူ ပြီ။ ငါ့ မိ သား စု အ သိုက် အ မြုံ အား လုံး ကို ဖျက် ဆီး တော် မူ ပြီ။ ^၈ ငါ့ ကို ပိန် ရှုံ့ စေ တော် မူ သည် မှာ သက် သေ ဖြစ် ၏။ ချည့် နဲ့ ခြင်း သည် လည်း ငါ့ ရှေ့ တွင် ရပ် လျက် သက် သေ ထူ လေ ၏။ ^၉ ငါ့ ကို အ မျက် တော် ဖြင့် ဆွဲ ဆုတ် ၍ ညှဉ်း ဆဲ တော် မူ ၏။ ငါ့ ကို အံ ကြိတ် ပြ တော် မူ ၏။ ငါ့ ရန် သူ သည် ငါ့ ကို စိန်း စိန်း ဝါး ဝါး ကြည့် ၏။ ^၁၀ လူ တို့ သည် ငါ့ ကို ဝိုင်း အုံ ၍ ပါး စပ် ဖြဲ ပြ ကြ ၏။ ငါ့ ကို ကဲ့ ရဲ့ ၍ ပါး ရိုက် ကြ ၏။ ^၁၁ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ ကို လူ မိုက် တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ ပြီ။ လူ ဆိုး တို့ လက် သို့ ထိုး အပ် လိုက် လေ ပြီ။ ^၁၂ အေး ချမ်း စွာ နေ ရ စဉ် ငါ့ ကို တစ် စ စီ ချိုး ဖဲ့ တော် မူ ပြီ။ ငါ့ လည် ပင်း ကို ဖမ်း ကိုင် ပြီး လျှင် ငါ့ ကို တစ် စ စီ ခြေ မွှ တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ကို ပစ် မှတ် အ ဖြစ် ထား တော် မူ ပြီ။ ^၁၃ ကိုယ် တော် ၏ လေး သည် တော် တို့ သည် ငါ့ ကို ဝိုင်း ထား ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ငါ့ ကျောက် ကပ် ကို မ ညှာ မ တာ ပစ် ခတ် တော် မူ ၏။ ငါ့ သည်း ခြေ ကို လည်း မြေ ပေါ် သို့ ဖောက် ချ တော် မူ ၏။ ^၁၄ စစ် သူ ရဲ ကဲ့ သို့ ငါ့ ထံ သို့ ပြေး လာ ပြီး အ နာ ပေါ် ထပ် ၍ အ နာ ဖြစ် အောင် ထိုး ဖောက် တော် မူ ၏။ ^၁၅ အ ရေ ပြား ပေါ် တွင် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ချုပ် ဝတ် ထား ရ ပါ ၏။ ငါ့ ဦး ချို ကို လည်း မြေ မှုန့် ထဲ ၌ မြှုပ် ထား ရ ပါ ၏။ ^၁၆ ငို ကြွေး နေ ရ သော ကြောင့် မျက် နှာ မှာ နီ ရဲ ၍ မျက် ကွင်း များ လည်း ညို မဲ နေ ပါ ၏။ ^၁၇ သို့ သော် လည်း ငါ သည် မ တ ရား မှု ကို မ ပြု။ ငါ ၏ ဆု တောင်း ခြင်း သည် လည်း သန့် ရှင်း ပါ ၏။

^၁၈ အို မြေ ကြီး၊ ငါ့ သွေး ကို ဖုံး မ ထား ပါ နှင့်။ ငါ့ အော် ဟစ် သံ ရပ် စဲ ရာ အ ရပ် ဟူ ၍ မ ရှိ စေ ပါ နှင့်။ ^၁၉ ကြည့် ရှု လော့။ ယ ခု ပင် ငါ့ အ တွက် သက် သေ ထွက် ဆို ပေး မည့် သူ သည် ကောင်း ကင် ၌ ရှိ တော် မူ ၏။ ငါ့ အ တွက် လျှောက် လဲ ပေး မည့် သူ သည် အ မြင့် ဆုံး အ ရပ် တွင် ရှိ တော် မူ ၏။

^၂၀ ငါ့ မိတ် ဆွေ တို့ သည် ငါ့ ကို ပြက် ရယ် ပြု ကြ ၏။ ငါ သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် တွင် မျက် ရည် ကျ ရ ပါ ၏။ ^၂၁ လူ အ ချင်း ချင်း ကြား တွင် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ပေး သူ ရှိ သ ကဲ့ သို့ လူ နှင့် ဘု ရား သ ခင် ကြား တွင် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ပေး မည့် သူ ရှိ ပါ စေ သော။ ^၂၂ နှစ် များ လည်း ကုန် ဆုံး လု ပြီ။ ပြန် လမ်း မ ရှိ သော ခ ရီး ကို ငါ သွား ရ တော့ မည်။

16

¹ Then Job answered, ² “I have heard many such things. You are all miserable comforters! ³ Shall vain words have an end? Or what provokes you that you answer? ⁴ I also could speak as you do. If your soul were in my soul’s place, I could join words together against you, and shake my head at you, ⁵ but I would strengthen you with my mouth. The solace of my lips would relieve you.

⁶ “Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased? ⁷ But now, God, you have surely worn me out. You have made all my company desolate. ⁸ You have shriveled me up. This is a witness against me. My leanness rises up against me. It testifies to my face. ⁹ He has torn me in his wrath and persecuted me. He has gnashed on me with his teeth. My adversary sharpens his eyes on me. ¹⁰ They have gaped on me with their mouth. They have struck me on the cheek reproachfully. They gather themselves together against me. ¹¹ God delivers me to the ungodly, and casts me into the hands of the wicked. ¹² I was at ease, and he broke me apart. Yes, he has taken me by the neck, and dashed me to pieces. He has also set me up for his target. ¹³ His archers surround me. He splits my kidneys apart, and does not spare. He pours out my bile on the ground. ¹⁴ He breaks me with breach on breach. He runs at me like a giant. ¹⁵ I have sewed sackcloth on my skin, and have thrust my horn in the dust. ¹⁶ My face is red with weeping. Deep darkness is on my eyelids, ¹⁷ although there is no violence in my hands, and my prayer is pure.

¹⁸ “Earth, don’t cover my blood. Let my cry have no place to rest. ¹⁹ Even now, behold, my witness is in heaven. He who vouches for me is on high.

²⁰ My friends scoff at me. My eyes pour out tears to God, ²¹ that he would maintain the right of a man with God, of a son of man with his neighbor! ²² For when a few years have come, I will go the way of no return.

၁၆

^၁ ထို အ ခါ ယော ဘ က၊ ^၂ “ဤ သို့ သော အ ကြောင်း အ ရာ ကို ငါ များ စွာ ကြား ဖူး ခဲ့ ပြီ။ ငါ့ ကို နှစ် သိမ့် ပေး သော သင် တို့ အား လုံး ကို ငါ စိတ် ပျက် လှ ၏။ ^၃ အ ဓိပ္ပာယ် မဲ့ သော စ ကား များ မှာ မ ပြီး ဆုံး နိုင် သေး သ လော။ မည် သည့် အ ရာ က သင့် ကို နှိုး ဆော် ၍ ဤ သို့ ပြန် ပြော ရ သ နည်း။ ^၄ ငါ သည် လည်း သင် တို့ ကဲ့ သို့ ပြန် ပြော တတ် ပါ ၏။ သင် တို့ နေ ရာ မှာ ငါ ဖြစ် လျှင် ငါ သည် ခေါင်း ခါ လျက် ရေ ပက် မ ဝင် အောင် သင် တို့ ကို ပြန် ပြော နိုင် ပါ ၏၊။ ^၅ ငါ့ နှုတ် ဖြင့် သင် တို့ ကို အား ပေး မည်။ ငါ့ နှုတ် ခမ်း မှ နှစ် သိမ့် ပေး မှု သည် သက် သာ ရာ ကို ရ စေ မည်။

^၆ ယ ခု မှာ ငါ စ ကား ပြော လျှင် လည်း ငါ့ ဝေ ဒ နာ မ သက် သာ ပါ။ ငါ မ ပြော ဘဲ နေ လျှင် လည်း ငါ့ ဝေ ဒ နာ ပျောက် ကင်း သွား ပါ မည် လော။ ^၇ အ ကယ် စင် စစ် ကိုယ် တော် သည် ငါ့ ကို အား အင် ကုန် ခန်း စေ တော် မူ ပြီ။ ငါ့ မိ သား စု အ သိုက် အ မြုံ အား လုံး ကို ဖျက် ဆီး တော် မူ ပြီ။ ^၈ ငါ့ ကို ပိန် ရှုံ့ စေ တော် မူ သည် မှာ သက် သေ ဖြစ် ၏။ ချည့် နဲ့ ခြင်း သည် လည်း ငါ့ ရှေ့ တွင် ရပ် လျက် သက် သေ ထူ လေ ၏။ ^၉ ငါ့ ကို အ မျက် တော် ဖြင့် ဆွဲ ဆုတ် ၍ ညှဉ်း ဆဲ တော် မူ ၏။ ငါ့ ကို အံ ကြိတ် ပြ တော် မူ ၏။ ငါ့ ရန် သူ သည် ငါ့ ကို စိန်း စိန်း ဝါး ဝါး ကြည့် ၏။ ^၁၀ လူ တို့ သည် ငါ့ ကို ဝိုင်း အုံ ၍ ပါး စပ် ဖြဲ ပြ ကြ ၏။ ငါ့ ကို ကဲ့ ရဲ့ ၍ ပါး ရိုက် ကြ ၏။ ^၁၁ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ ကို လူ မိုက် တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ ပြီ။ လူ ဆိုး တို့ လက် သို့ ထိုး အပ် လိုက် လေ ပြီ။ ^၁၂ အေး ချမ်း စွာ နေ ရ စဉ် ငါ့ ကို တစ် စ စီ ချိုး ဖဲ့ တော် မူ ပြီ။ ငါ့ လည် ပင်း ကို ဖမ်း ကိုင် ပြီး လျှင် ငါ့ ကို တစ် စ စီ ခြေ မွှ တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ကို ပစ် မှတ် အ ဖြစ် ထား တော် မူ ပြီ။ ^၁၃ ကိုယ် တော် ၏ လေး သည် တော် တို့ သည် ငါ့ ကို ဝိုင်း ထား ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ငါ့ ကျောက် ကပ် ကို မ ညှာ မ တာ ပစ် ခတ် တော် မူ ၏။ ငါ့ သည်း ခြေ ကို လည်း မြေ ပေါ် သို့ ဖောက် ချ တော် မူ ၏။ ^၁၄ စစ် သူ ရဲ ကဲ့ သို့ ငါ့ ထံ သို့ ပြေး လာ ပြီး အ နာ ပေါ် ထပ် ၍ အ နာ ဖြစ် အောင် ထိုး ဖောက် တော် မူ ၏။ ^၁၅ အ ရေ ပြား ပေါ် တွင် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ချုပ် ဝတ် ထား ရ ပါ ၏။ ငါ့ ဦး ချို ကို လည်း မြေ မှုန့် ထဲ ၌ မြှုပ် ထား ရ ပါ ၏။ ^၁၆ ငို ကြွေး နေ ရ သော ကြောင့် မျက် နှာ မှာ နီ ရဲ ၍ မျက် ကွင်း များ လည်း ညို မဲ နေ ပါ ၏။ ^၁၇ သို့ သော် လည်း ငါ သည် မ တ ရား မှု ကို မ ပြု။ ငါ ၏ ဆု တောင်း ခြင်း သည် လည်း သန့် ရှင်း ပါ ၏။

^၁၈ အို မြေ ကြီး၊ ငါ့ သွေး ကို ဖုံး မ ထား ပါ နှင့်။ ငါ့ အော် ဟစ် သံ ရပ် စဲ ရာ အ ရပ် ဟူ ၍ မ ရှိ စေ ပါ နှင့်။ ^၁၉ ကြည့် ရှု လော့။ ယ ခု ပင် ငါ့ အ တွက် သက် သေ ထွက် ဆို ပေး မည့် သူ သည် ကောင်း ကင် ၌ ရှိ တော် မူ ၏။ ငါ့ အ တွက် လျှောက် လဲ ပေး မည့် သူ သည် အ မြင့် ဆုံး အ ရပ် တွင် ရှိ တော် မူ ၏။

^၂၀ ငါ့ မိတ် ဆွေ တို့ သည် ငါ့ ကို ပြက် ရယ် ပြု ကြ ၏။ ငါ သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် တွင် မျက် ရည် ကျ ရ ပါ ၏။ ^၂၁ လူ အ ချင်း ချင်း ကြား တွင် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ပေး သူ ရှိ သ ကဲ့ သို့ လူ နှင့် ဘု ရား သ ခင် ကြား တွင် စီ ရင် ဆုံး ဖြတ် ပေး မည့် သူ ရှိ ပါ စေ သော။ ^၂၂ နှစ် များ လည်း ကုန် ဆုံး လု ပြီ။ ပြန် လမ်း မ ရှိ သော ခ ရီး ကို ငါ သွား ရ တော့ မည်။

16

¹ Then Job answered, ² “I have heard many such things. You are all miserable comforters! ³ Shall vain words have an end? Or what provokes you that you answer? ⁴ I also could speak as you do. If your soul were in my soul’s place, I could join words together against you, and shake my head at you, ⁵ but I would strengthen you with my mouth. The solace of my lips would relieve you.

⁶ “Though I speak, my grief is not subsided. Though I forbear, what am I eased? ⁷ But now, God, you have surely worn me out. You have made all my company desolate. ⁸ You have shriveled me up. This is a witness against me. My leanness rises up against me. It testifies to my face. ⁹ He has torn me in his wrath and persecuted me. He has gnashed on me with his teeth. My adversary sharpens his eyes on me. ¹⁰ They have gaped on me with their mouth. They have struck me on the cheek reproachfully. They gather themselves together against me. ¹¹ God delivers me to the ungodly, and casts me into the hands of the wicked. ¹² I was at ease, and he broke me apart. Yes, he has taken me by the neck, and dashed me to pieces. He has also set me up for his target. ¹³ His archers surround me. He splits my kidneys apart, and does not spare. He pours out my bile on the ground. ¹⁴ He breaks me with breach on breach. He runs at me like a giant. ¹⁵ I have sewed sackcloth on my skin, and have thrust my horn in the dust. ¹⁶ My face is red with weeping. Deep darkness is on my eyelids, ¹⁷ although there is no violence in my hands, and my prayer is pure.

¹⁸ “Earth, don’t cover my blood. Let my cry have no place to rest. ¹⁹ Even now, behold, my witness is in heaven. He who vouches for me is on high.

²⁰ My friends scoff at me. My eyes pour out tears to God, ²¹ that he would maintain the right of a man with God, of a son of man with his neighbor! ²² For when a few years have come, I will go the way of no return.