၂၁

^၁ သူ တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ အ နီး သို့ ရောက် ၍ သံ လွင် တောင် ခြေ ရှိ ဗက် ဖာ ဂေ ရွာ သို့ ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ ‌ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် နှစ် ပါး ကို စေ လွှတ် ၍၊ ^၂ သင် တို့ ရှေ့ က ရွာ ထဲ သို့ သွား ကြ လော့။ ထို အ ခါ ချည် ထား သော မြည်း မ နှင့် သူ ၏ အ နား တွင် ရှိ သော မြည်း က လေး ကို သင် တို့ ချက် ချင်း တွေ့ ကြ လိမ့် မည်။ မြည်း ကြိုး ကို ဖြေ ၍ ငါ့ ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ကြ လော့။ ^၃ တစ် စုံ တစ် ယောက် က သင် တို့ အား တစ် စုံ တစ် ခု ပြော လျှင် ‘သ ခင် ဘု ရား အ လို ရှိ သည်’ ဟု ပြော ကြ လော့။ ထို သို့ ပြော လျှင် ၎င်း တို့ ကို ချက် ချင်း ပို့ ပေး လိမ့် မည်” ဟူ ၍ မိန့် တော်မူ ၏။ ^၄-၅ ဤ အ မှု အ ရာ ဖြစ် ပျက် ခဲ့ ခြင်း မှာ “ကြည့် ရှု လော့။ သင် ၏ ရှင် ဘု ရင် သည် မြည်း မ နှင့် မြည်း ၏ သား တည်း ဟူ သော မြည်း က လေး ကို စီး လျက် နူး ညံ့ သိမ် မွေ့ စွာ ဖြင့် သင့် ထံ သို့ ကြွ လာ တော် မူ ၏’ ဟူ ၍ ဇိ အုန် သ မီး အား ပြော ကြား ကြ လော့” ဟု ပ ရော ဖက် အား ဖြင့် မိန့် တော် မူ သော အ ရာ ပြည့် စုံ ခြင်း သို့ ရောက် မည့် အ ကြောင်း တည်း။

^၆ တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း သွား ၍ သူ တို့ အား ယေ ရှု မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဆောင် ရွက် ကြ ၏။ ^၇ သူ တို့ သည် မြည်း မ နှင့် မြည်း က လေး ကို ခေါ် ဆောင် လာ ပြီး လျှင် ထို မြည်း တို့ အ ပေါ် ၌ အ ဝတ် များ ကို ခင်း ကြ ရာ ကိုယ် တော် သည် ၎င်း တို့ အ ပေါ် ထိုင် တော် မူ ၏။ ^၈ အ လွန် များ ပြား သော လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် လည်း မိ မိ တို့ ၏ ဝတ် ရုံ များ ကို လမ်း ပေါ် ၌ ခင်း ကြ ၏။ အ ချို့ တို့ မူ ကား သစ် ပင် တို့ မှ အ ကိုင်း အ ခက် များ ကို ခုတ် လာ ၍ လမ်း ပေါ် ၌ ခင်း ကြ ၏။ ^၉ ကိုယ် တော် ၏ ရှေ့ မှ သွား သော လူ ထု ပ ရိ သတ် များ နှင့် နောက် မှ လိုက် သော လူ ထု ပ ရိ သတ် များ သည် “ဒါ ဝိဒ် ၏ သား တော် အား ဟော ရှဏ္ဏ 'ကူ မ တော် မူ ပါ' ဟု အ ဓိပ္ပါယ် ရှိ ၍ ချီး မွမ်း ကြွေး ကြော် သော အ ခါ အ သုံး ပု သည့် ဟေ ဗြဲ စ ကား လုံး။ ဖြစ် စေ သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ၌ ကြွ လာ တော် မူ သော အ ရှင် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ စေ သ တည်း။ ဆာ ၁၁၈:၂၆။ အ မြင့် ဆုံး သော အ ရပ် ၌ ‌ဟော ရှဏ္ဏ ဖြစ် စေ သ တည်း” ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ၏။

^၁၀ ဤ သို့ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ထဲ သို့ ဝင် တော် မူ ရာ တစ် မြို့ လုံး ရုတ် ရုတ် ရက် ရက် ဖြစ် သ ဖြင့် “ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း” ဟု မေး မြန်း ကြ ၏။ ^၁၁ လူ ထု ပ ရိ သတ် များ က လည်း “ဤ သူ သည် ဂါ လိ လဲ နယ် နာ ဇ ရက် မြို့ မှ ပ ရော ဖက် ယေ ရှု ဖြစ် သည်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၂ ယေ ရှု သည် ဗိ မာန် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဘု ရား သ ခင် ၏ ဗိ မာန် တော်'။ ထဲ သို့ ဝင် ၍ ဗိ မာန် တော် ၌ ရောင်း ဝယ် နေ သော သူ အ ပေါင်း တို့ ကို နှင် ထုတ် ပြီး ငွေ ကြေး လဲ လှယ် သူ တို့ ၏ စား ပွဲ များ နှင့် ချိုး ငှက် ရောင်း နေ ‌သော သူ တို့ ၏ ထိုင် ခုံ များ ကို မှောက် လှန် တော် မူ ကာ၊ ^၁၃ ထို သူ တို့ အား “‘ငါ့ အိမ် သည် ဆု တောင်း ရာ အိမ် ဟူ ၍ ခေါ် ဝေါ် ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်’ ဟု ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သော် လည်း သင် တို့ သည် ၎င်း ကို ဓား ပြ တို့ ခို အောင်း ရာ ဖြစ် စေ ကြ ပြီ တ ကား” မာ ၁၁:၁၇။ လု ၁၉:၄၆။ ဟေ ရှာ ၅၆:၇။ ယေ ၇:၁၁။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၄ ထို့ နောက် ဗိ မာန် တော် ၌ မျက် မ မြင် များ နှင့် ခြေ မ သန် စွမ်း သူ များ သည် အ ထံ တော် သို့ လာ ကြ ရာ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။

^၁၅ သို့ သော် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ သည် ကိုယ် တော် ပြု တော် မူ သော အံ့ ဩ ဖွယ် အ မှု တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ “ဒါ ဝိဒ် ၏ သား တော် အား ဟော ရှဏ္ဏ ဖြစ် စေ သ တည်း” ဟု ဗိ မာန် တော် ၌ က လေး များ ကြွေး ကြော် နေ ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း မြင် လျှင် အ မျက် ထွက် ကြ ၍၊ ^၁၆ “ဤ က လေး တို့ ပြော ဆို နေ သော အ ရာ ကို ကြား သ လော” ဟု မေး မြန်း ကြ ၏။ ယေ ရှု က လည်း “ငါ ကြား ၏။ ‘က လေး သူ ငယ် များ နှင့် နို့ စို့ က လေး ငယ် များ ၏ နှုတ် ထဲ မှ ချီး မွမ်း ခြင်း ကို ကိုယ် တော် ပြင် ဆင် တော် မူ ၏’ ဆာ ၈:၂။ ဟူ သော ရေး ထား ချက် ကို သင် တို့ မ ဖတ် ဖူး ကြ သ လော” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၇ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို ထား ခဲ့ ၍ မြို့ ထဲ မှ ထွက် ခွာ လျက် ဗေ သ နိ ရွာ သို့ ကြွ ကာ ထို ရွာ ၌ တစ် ည တာ ကုန် လွန် စေ တော် မူ ၏။

^၁၈ နံ နက် စော စော မြို့ သို့ ပြန် ကြွ တော် မူ သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ဆာ လောင် တော် မူ ၏။ ^၁၉ ထို စဉ် လမ်း ၌ သ ဖန်း ပင် တစ် ပင် ကို မြင် ၍ ထို အ ပင် ရှိ ရာ သို့ ကြွ တော် မူ ရာ ၎င်း တွင် အ ရွက် များ မှ လွဲ ၍ မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ တွေ့ သ ဖြင့် ထို အ ပင် အား “ယ ခု မှ စ ၍ ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် သင် ၌ အ သီး မ သီး စေ ရ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ သ ဖန်း ပင် သည် ချက် ချင်း ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ သွား လေ ၏။ ^၂၀ တ ပည့် တော် တို့ သည် ထို အ ခြင်း အ ရာ ကို မြင် လျှင် အံ့ ဩ လျက် “သ ဖန်း ပင် သည် မည် သို့ သော အား ဖြင့် ချက် ချင်း ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ သွား သ နည်း” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၂၁ ယေ ရှု က လည်း “သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို မည်။ သင် တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ လျက် သံ သ ယ ကင်း မဲ့ ကြ လျှင် ဤ သ ဖန်း ပင် ၌ ပြု ခဲ့ သည့် အ မှု မျိုး ကို ပြု နိုင် သည် သာ မ က ဤ တောင် အား ‘ရွေ့ သွား ၍ ပင် လယ် ထဲ သို့ ကျ လော့’ ဟု ဆို လျှင် ပင် ထို အ တိုင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၂၂ သင် တို့ ဆု တောင်း သော အ ခါ တွင် လည်း ယုံ ကြည် ခြင်း ဖြင့် တောင်း လျှောက် သ မျှ သော အ ရာ တို့ ကို သင် တို့ ရ ကြ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၃ ထို့ နောက် ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ ဝင် ၍ သွန် သင် တော် မူ စဉ် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် လူ ထု ထဲ မှ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ သည် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် လာ ၍ “သင် သည် ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု သ နည်း။ ထို အ ခွင့် အာ ဏာ ကို မည် သူ က သင့် အား ပေး သ နည်း” ဟု မေး မြန်း ကြ ၏။ ^၂၄ ယေ ရှု က လည်း “ငါ သည် လည်း သင် တို့ ကို မေး ခွန်း တစ် ခု မေး ဦး မည်။ သင် တို့ ငါ့ ကို ဖြေ ကြား လျှင် ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ငါ ပြု ကြောင်း သင် တို့ အား ငါ ပြော မည်။ ^၂၅ ယော ဟန် ၏ ဗတ္တိ ဇံ သည် အ ဘယ် က ဖြစ် သ နည်း။ ကောင်း ကင် မှ ဖြစ် သ လော၊ သို့ မ ဟုတ် လူ တို့ ထံ မှ ဖြစ် သ လော” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး ပြော ဆို ကြ ကာ “‘ကောင်း ကင် မှ ဖြစ် သည်’ ဟု ငါ တို့ ပြော လျှင် သူ က ‘သို့ ဖြစ် လျှင် အ ဘယ် ကြောင့် ယော ဟန် ကို မ ယုံ ကြ သ နည်း’ ဟု ပြော လိမ့် မည်။ ^၂၆ ‘လူ တို့ ထံ မှ ဖြစ် သည်’ ဟု ငါ တို့ ပြော လျှင် လည်း လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ကြောက် ရ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ အား လုံး သည် ယော ဟန် ကို ပ ရော ဖက် တစ် ပါး အ ဖြစ် မှတ် ယူ ကြ ၏” ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၂၇ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ မ သိ ပါ” ဟု ယေ ရှု အား ပြန် ဖြေ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “ငါ သည် လည်း ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု ကြောင်း သင် တို့ ကို မ ပြော။

^၂၈ သင် တို့ သည် မည် သို့ ထင် ကြ သ နည်း။ လူ တစ် ဦး တွင် သား နှစ် ယောက် ရှိ ၏။ သူ သည် ပ ထ မ သား ထံ သို့ သွား ၍ ‘ငါ့ သား၊ ယ နေ့ စ ပျစ် ခြံ သို့ သွား ၍ အ လုပ် လုပ် လော့’ ဟု ပြော လေ ၏။ ^၂၉ ထို သား သည် ‘အ ကျွန်ုပ် မ သွား လို ပါ’ ဟု ပြန် ဖြေ သော် လည်း နောက် မှ စိတ် ပြောင်း လဲ သ ဖြင့် သွား လေ ၏။ ^၃၀ ဖ ခင် သည် အ ခြား သော သား ထံ သို့ သွား ၍ ထို နည်း တူ ပြော လေ ၏။ ထို သား က ‘ဟုတ် ကဲ့ အ ဖေ၊ အ ကျွန်ုပ် သွား ပါ မည်’ ဟု ပြန် ဖြေ သော် လည်း မ သွား ဘဲ နေ ၏။ ^၃၁ ထို သား နှစ် ယောက် တို့ တွင် မည် သူ သည် ဖ ခင် ၏ အ လို ကို ဆောင် ရွက် ခဲ့ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် သူ တို့ က “ပ ထ မ သား ဖြစ် သည်” ဟု ဖြေ ကြ ၏။ ယေ ရှု က လည်း “သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား အ ခွန် ကောက် ခံ သူ တို့ နှင့် ပြည့် တန် ဆာ တို့ သည် သင် တို့ ထက် အ လျင် ဦး စွာ ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် ကြ ၏။ ^၃၂ အ ကြောင်း မူ ကား ယော ဟန် သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား လမ်း ဖြင့် သင် တို့ ထံ သို့ လာ သော် လည်း သင် တို့ သည် သူ့ ကို မ ယုံ ကြည် ကြ။ အ ခွန် ကောက် ခံ သူ တို့ နှင့် ပြည့် တန် ဆာ တို့ မူ ကား သူ့ ကို ယုံ ကြည် ကြ ၏။ သင် တို့ သည် ထို အ ခြင်း အ ရာ ကို မြင် လျက် ပင် နောက် မှ စိတ် ပြောင်း လဲ ၍ သူ့ ကို ယုံ ကြည် လာ ခြင်း မ ရှိ ကြ။

^၃၃ အ ခြား သော ပုံ ဥ ပ မာ ကို နား ထောင် ကြ လော့။ ခြံ ပိုင် ရှင် တစ် ဦး ရှိ ၏။ သူ သည် စ ပျစ် ခြံ ကို စိုက် ပျိုး ၍ ခြံ စည်း ရိုး ခတ် လျက် ခြံ ထဲ တွင် စ ပျစ် သီး နယ် ရာ ကျင်း ကို တူး ကာ မျှော် စင် ကို ဆောက် လေ ၏။ ထို့ နောက် ထို ခြံ ကို ခြံ သ မား တို့ အား ငှား ရမ်း ၍ ခ ရီး ထွက် လေ ၏။

^၃၄ အ သီး ပေါ် ချိန် နီး ကပ် လာ သော အ ခါ စ ပျစ် ခြံ ထွက် အ သီး များ ကို ရ ယူ ရန် မိ မိ ၏ အ စေ အ ပါး တို့ ကို ခြံ သ မား တို့ ထံ သို့ စေ လွှတ် လေ ၏။ ^၃၅ ထို အ ခါ ခြံ သ မား တို့ သည် ထို သူ ၏ အ စေ အ ပါး တို့ ကို ဖမ်း ဆီး ၍ တစ် ဦး ကို ရိုက် နှက် ကာ အ ခြား တစ် ဦး ကို သတ် ဖြတ် လျက် တစ် ဦး ကို မူ ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ကြ ၏။ ^၃၆ နောက် တစ် ဖန် ယ ခင် ထက် ပို ၍ များ ပြား သော အ ခြား အ စေ အ ပါး တို့ ကို စေ လွှတ် လိုက် ရာ ခြံ သ မား တို့ သည် သူ တို့ ကို လည်း ထို နည်း တူ ပြု ကြ ၏။ ^၃၇ ခြံ ပိုင် ရှင် က လည်း ‘သူ တို့ သည် ငါ့ သား ကို ရို သေ ကြ လိမ့် မည်’ ဟု ဆို လျက် နောက် ဆုံး တွင် မိ မိ ၏ သား ကို သူ တို့ ထံ သို့ စေ လွှတ် လေ ၏။

^၃၈ သို့ သော် ခြံ သ မား တို့ သည် ထို သား ကို မြင် သော အ ခါ “ဤ သူ သည် အ မွေ ခံ ဖြစ် ၏။ လာ ကြ၊ သူ့ ကို သတ် ၍ သူ ၏ အ မွေ ကို ရ ယူ ကြ စို့’ ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ပြီး လျှင်၊ ^၃၉ သူ့ ကို ဖမ်း ဆီး ၍ စ ပျစ် ခြံ အ ပြင် သို့ ဆွဲ ထုတ် ကာ သတ် ပစ် ကြ ၏။ ^၄၀ သို့ ဖြစ် လျှင် စ ပျစ် ခြံ ပိုင် ရှင် ပြန် လာ သော အ ခါ ထို ခြံ သ မား တို့ ကို မည် သို့ ပြု မည် နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၄၁ သူ တို့ က “ထို ဆိုး ယုတ် သော သူ တို့ ကို ရက် စက် စွာ အ ဆုံး စီ ရင် ၍ အ သီး ပေါ် ချိန် တွင် သူ့ ကို အ သီး ပေး မည့် အ ခြား ခြံ သ မား တို့ အား စ ပျစ် ခြံ ကို ငှား ရမ်း ပါ လိမ့် မည်” ဟု ဖြေ ကြား ကြ ၏။

^၄၂ ယေ ရှု က လည်း “‘တိုက် ‌ဆောက် သူ များ ပယ် ထား သော ကျောက် သည် ထိပ် ဆုံး ထောင့် ချုပ် ကျောက် ဖြစ် လာ ၏။ ဤ အ မှု သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဖြင့် ဖြစ် လာ ၍ ငါ တို့ ၏ မျက် မှောက် ၌ အံ့ ဩ ဖွယ် ဖြစ် ၏’ မာ ၁၂:၁၀-၁၁။ လု ၂၀:၁၇။ တ ၄:၁၁။ ၁ ပေ ၂:၇။ ဆာ ၁၁၈:၂၂-၂၃။ ဟု ကျမ်း စာ ထဲ ၌ မ ဖတ် ဖူး ကြ သ လော။ ^၄၃ ထို့ ကြောင့် သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ကို သင် တို့ ထံ မှ သိမ်း ယူ ၍ ထို နိုင် ငံ တော် ၏ အ သီး ကို သီး မည့် လူ မျိုး ထံ ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ ^၄၄ (ထို ကျောက် ပေါ် သို့ ကျ ‌သော သူ သည် အ ပိုင်း ပိုင်း ကျိုး လိမ့် မည်။ ထို ကျောက် သည် တစ် စုံ တစ် ဦး အ ပေါ် သို့ ကျ လျှင် ထို သူ သည် ညက် ညက် ကြေ လိမ့် မည်)” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ကွင်း ထဲ မှ ကျမ်း ပိုဒ် မ ပါ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၅ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ များ သည် ကိုယ် တော် ၏ ပုံ ဥ ပ မာ ကို ကြား လျှင် မိ မိ တို့ အ ကြောင်း မိန့် တော် မူ သည် ကို သိ ကြ သ ဖြင့်၊ ^၄၆ ကိုယ် တော် ကို ဖမ်း ဆီး ရန် ရှာ ကြံ ကြ ၏။ သို့ သော် လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ပ ‌ရော ဖက် တစ် ပါး အ ဖြစ် မှတ် ယူ ကြ သော ကြောင့် သူ တို့ သည် လူ တို့ ကို ကြောက် ကြ ၏။

21

¹ When they came near to Jerusalem and came to Bethsphage, TR & NU read 'Bethphage' instead of 'Bethsphage' to the Mount of Olives, then Jesus sent two disciples, ² saying to them, “Go into the village that is opposite you, and immediately you will find a donkey tied, and a colt with her. Untie them and bring them to me. ³ If anyone says anything to you, you shall say, ‘The Lord needs them,’ and immediately he will send them.” ⁴ All this was done that it might be fulfilled which was spoken through the prophet, saying, ⁵ “Tell the daughter of Zion, behold, your King comes to you, humble, and riding on a donkey, on a colt, the foal of a donkey.” Zechariah 9:9

⁶ The disciples went and did just as Jesus commanded them, ⁷ and brought the donkey and the colt and laid their clothes on them; and he sat on them. ⁸ A very great multitude spread their clothes on the road. Others cut branches from the trees and spread them on the road. ⁹ The multitudes who went in front of him, and those who followed, kept shouting, “Hosanna 'Hosanna' means 'save us' or 'help us, we pray'. to the son of David! Blessed is he who comes in the name of the Lord! Hosanna in the highest!” Psalm 118:26

¹⁰ When he had come into Jerusalem, all the city was stirred up, saying, “Who is this?” ¹¹ The multitudes said, “This is the prophet, Jesus, from Nazareth of Galilee.”

¹² Jesus entered into the temple of God and drove out all of those who sold and bought in the temple, and overthrew the money changers’ tables and the seats of those who sold the doves. ¹³ He said to them, “It is written, ‘My house shall be called a house of prayer,’ Isaiah 56:7 but you have made it a den of robbers!” Jeremiah 7:11 ¹⁴ The lame and the blind came to him in the temple, and he healed them.

¹⁵ But when the chief priests and the scribes saw the wonderful things that he did, and the children who were crying in the temple and saying, “Hosanna to the son of David!” they were indignant, ¹⁶ and said to him, “Do you hear what these are saying?” Jesus said to them, “Yes. Did you never read, ‘Out of the mouth of children and nursing babies, you have perfected praise?’ ” Psalm 8:2 ¹⁷ He left them and went out of the city to Bethany, and camped there.

¹⁸ Now in the morning, as he returned to the city, he was hungry. ¹⁹ Seeing a fig tree by the road, he came to it and found nothing on it but leaves. He said to it, “Let there be no fruit from you forever!” Immediately the fig tree withered away. ²⁰ When the disciples saw it, they marveled, saying, “How did the fig tree immediately wither away?”

²¹ Jesus answered them, “Most certainly I tell you, if you have faith and don’t doubt, you will not only do what was done to the fig tree, but even if you told this mountain, ‘Be taken up and cast into the sea,’ it would be done. ²² All things, whatever you ask in prayer, believing, you will receive.”

²³ When he had come into the temple, the chief priests and the elders of the people came to him as he was teaching, and said, “By what authority do you do these things? Who gave you this authority?” ²⁴ Jesus answered them, “I also will ask you one question, which if you tell me, I likewise will tell you by what authority I do these things. ²⁵ The baptism of John, where was it from? From heaven or from men?” They reasoned with themselves, saying, “If we say, ‘From heaven,’ he will ask us, ‘Why then did you not believe him?’ ²⁶ But if we say, ‘From men,’ we fear the multitude, for all hold John as a prophet.” ²⁷ They answered Jesus, and said, “We don’t know.” He also said to them, “Neither will I tell you by what authority I do these things.

²⁸ But what do you think? A man had two sons, and he came to the first, and said, ‘Son, go work today in my vineyard.’ ²⁹ He answered, ‘I will not,’ but afterward he changed his mind, and went. ³⁰ He came to the second, and said the same thing. He answered, ‘I’m going, sir,’ but he didn’t go. ³¹ Which of the two did the will of his father?” They said to him, “The first.” Jesus said to them, “Most certainly I tell you that the tax collectors and the prostitutes are entering into God’s Kingdom before you. ³² For John came to you in the way of righteousness, and you didn’t believe him; but the tax collectors and the prostitutes believed him. When you saw it, you didn’t even repent afterward, that you might believe him.

³³ “Hear another parable. There was a man who was a master of a household who planted a vineyard, set a hedge about it, dug a wine press in it, built a tower, leased it out to farmers, and went into another country.

³⁴ When the season for the fruit came near, he sent his servants to the farmers to receive his fruit. ³⁵ The farmers took his servants, beat one, killed another, and stoned another. ³⁶ Again, he sent other servants more than the first; and they treated them the same way. ³⁷ But afterward he sent to them his son, saying, ‘They will respect my son.’

³⁸ But the farmers, when they saw the son, said among themselves, ‘This is the heir. Come, let’s kill him and seize his inheritance.’ ³⁹ So they took him and threw him out of the vineyard, then killed him. ⁴⁰ When therefore the lord of the vineyard comes, what will he do to those farmers?” ⁴¹ They told him, “He will miserably destroy those miserable men, and will lease out the vineyard to other farmers who will give him the fruit in its season.”

⁴² Jesus said to them, “Did you never read in the Scriptures, ‘The stone which the builders rejected was made the head of the corner. This was from the Lord. It is marvelous in our eyes’? Psalm 118:22-23 ⁴³ “Therefore I tell you, God’s Kingdom will be taken away from you and will be given to a nation producing its fruit. ⁴⁴ He who falls on this stone will be broken to pieces, but on whomever it will fall, it will scatter him as dust.”

⁴⁵ When the chief priests and the Pharisees heard his parables, they perceived that he spoke about them. ⁴⁶ When they sought to seize him, they feared the multitudes, because they considered him to be a prophet.

၂၁

^၁ သူ တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ အ နီး သို့ ရောက် ၍ သံ လွင် တောင် ခြေ ရှိ ဗက် ဖာ ဂေ ရွာ သို့ ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ ‌ယေ ရှု သည် တ ပည့် တော် နှစ် ပါး ကို စေ လွှတ် ၍၊ ^၂ သင် တို့ ရှေ့ က ရွာ ထဲ သို့ သွား ကြ လော့။ ထို အ ခါ ချည် ထား သော မြည်း မ နှင့် သူ ၏ အ နား တွင် ရှိ သော မြည်း က လေး ကို သင် တို့ ချက် ချင်း တွေ့ ကြ လိမ့် မည်။ မြည်း ကြိုး ကို ဖြေ ၍ ငါ့ ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ကြ လော့။ ^၃ တစ် စုံ တစ် ယောက် က သင် တို့ အား တစ် စုံ တစ် ခု ပြော လျှင် ‘သ ခင် ဘု ရား အ လို ရှိ သည်’ ဟု ပြော ကြ လော့။ ထို သို့ ပြော လျှင် ၎င်း တို့ ကို ချက် ချင်း ပို့ ပေး လိမ့် မည်” ဟူ ၍ မိန့် တော်မူ ၏။ ^၄-၅ ဤ အ မှု အ ရာ ဖြစ် ပျက် ခဲ့ ခြင်း မှာ “ကြည့် ရှု လော့။ သင် ၏ ရှင် ဘု ရင် သည် မြည်း မ နှင့် မြည်း ၏ သား တည်း ဟူ သော မြည်း က လေး ကို စီး လျက် နူး ညံ့ သိမ် မွေ့ စွာ ဖြင့် သင့် ထံ သို့ ကြွ လာ တော် မူ ၏’ ဟူ ၍ ဇိ အုန် သ မီး အား ပြော ကြား ကြ လော့” ဟု ပ ရော ဖက် အား ဖြင့် မိန့် တော် မူ သော အ ရာ ပြည့် စုံ ခြင်း သို့ ရောက် မည့် အ ကြောင်း တည်း။

^၆ တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း သွား ၍ သူ တို့ အား ယေ ရှု မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဆောင် ရွက် ကြ ၏။ ^၇ သူ တို့ သည် မြည်း မ နှင့် မြည်း က လေး ကို ခေါ် ဆောင် လာ ပြီး လျှင် ထို မြည်း တို့ အ ပေါ် ၌ အ ဝတ် များ ကို ခင်း ကြ ရာ ကိုယ် တော် သည် ၎င်း တို့ အ ပေါ် ထိုင် တော် မူ ၏။ ^၈ အ လွန် များ ပြား သော လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် လည်း မိ မိ တို့ ၏ ဝတ် ရုံ များ ကို လမ်း ပေါ် ၌ ခင်း ကြ ၏။ အ ချို့ တို့ မူ ကား သစ် ပင် တို့ မှ အ ကိုင်း အ ခက် များ ကို ခုတ် လာ ၍ လမ်း ပေါ် ၌ ခင်း ကြ ၏။ ^၉ ကိုယ် တော် ၏ ရှေ့ မှ သွား သော လူ ထု ပ ရိ သတ် များ နှင့် နောက် မှ လိုက် သော လူ ထု ပ ရိ သတ် များ သည် “ဒါ ဝိဒ် ၏ သား တော် အား ဟော ရှဏ္ဏ 'ကူ မ တော် မူ ပါ' ဟု အ ဓိပ္ပါယ် ရှိ ၍ ချီး မွမ်း ကြွေး ကြော် သော အ ခါ အ သုံး ပု သည့် ဟေ ဗြဲ စ ကား လုံး။ ဖြစ် စေ သ တည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ၌ ကြွ လာ တော် မူ သော အ ရှင် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ စေ သ တည်း။ ဆာ ၁၁၈:၂၆။ အ မြင့် ဆုံး သော အ ရပ် ၌ ‌ဟော ရှဏ္ဏ ဖြစ် စေ သ တည်း” ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ၏။

^၁၀ ဤ သို့ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ထဲ သို့ ဝင် တော် မူ ရာ တစ် မြို့ လုံး ရုတ် ရုတ် ရက် ရက် ဖြစ် သ ဖြင့် “ဤ သူ ကား မည် သူ နည်း” ဟု မေး မြန်း ကြ ၏။ ^၁၁ လူ ထု ပ ရိ သတ် များ က လည်း “ဤ သူ သည် ဂါ လိ လဲ နယ် နာ ဇ ရက် မြို့ မှ ပ ရော ဖက် ယေ ရှု ဖြစ် သည်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၂ ယေ ရှု သည် ဗိ မာန် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဘု ရား သ ခင် ၏ ဗိ မာန် တော်'။ ထဲ သို့ ဝင် ၍ ဗိ မာန် တော် ၌ ရောင်း ဝယ် နေ သော သူ အ ပေါင်း တို့ ကို နှင် ထုတ် ပြီး ငွေ ကြေး လဲ လှယ် သူ တို့ ၏ စား ပွဲ များ နှင့် ချိုး ငှက် ရောင်း နေ ‌သော သူ တို့ ၏ ထိုင် ခုံ များ ကို မှောက် လှန် တော် မူ ကာ၊ ^၁၃ ထို သူ တို့ အား “‘ငါ့ အိမ် သည် ဆု တောင်း ရာ အိမ် ဟူ ၍ ခေါ် ဝေါ် ခြင်း ကို ခံ ရ လိမ့် မည်’ ဟု ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သော် လည်း သင် တို့ သည် ၎င်း ကို ဓား ပြ တို့ ခို အောင်း ရာ ဖြစ် စေ ကြ ပြီ တ ကား” မာ ၁၁:၁၇။ လု ၁၉:၄၆။ ဟေ ရှာ ၅၆:၇။ ယေ ၇:၁၁။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၄ ထို့ နောက် ဗိ မာန် တော် ၌ မျက် မ မြင် များ နှင့် ခြေ မ သန် စွမ်း သူ များ သည် အ ထံ တော် သို့ လာ ကြ ရာ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။

^၁၅ သို့ သော် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ သည် ကိုယ် တော် ပြု တော် မူ သော အံ့ ဩ ဖွယ် အ မှု တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ “ဒါ ဝိဒ် ၏ သား တော် အား ဟော ရှဏ္ဏ ဖြစ် စေ သ တည်း” ဟု ဗိ မာန် တော် ၌ က လေး များ ကြွေး ကြော် နေ ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း မြင် လျှင် အ မျက် ထွက် ကြ ၍၊ ^၁၆ “ဤ က လေး တို့ ပြော ဆို နေ သော အ ရာ ကို ကြား သ လော” ဟု မေး မြန်း ကြ ၏။ ယေ ရှု က လည်း “ငါ ကြား ၏။ ‘က လေး သူ ငယ် များ နှင့် နို့ စို့ က လေး ငယ် များ ၏ နှုတ် ထဲ မှ ချီး မွမ်း ခြင်း ကို ကိုယ် တော် ပြင် ဆင် တော် မူ ၏’ ဆာ ၈:၂။ ဟူ သော ရေး ထား ချက် ကို သင် တို့ မ ဖတ် ဖူး ကြ သ လော” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၇ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို ထား ခဲ့ ၍ မြို့ ထဲ မှ ထွက် ခွာ လျက် ဗေ သ နိ ရွာ သို့ ကြွ ကာ ထို ရွာ ၌ တစ် ည တာ ကုန် လွန် စေ တော် မူ ၏။

^၁၈ နံ နက် စော စော မြို့ သို့ ပြန် ကြွ တော် မူ သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ဆာ လောင် တော် မူ ၏။ ^၁၉ ထို စဉ် လမ်း ၌ သ ဖန်း ပင် တစ် ပင် ကို မြင် ၍ ထို အ ပင် ရှိ ရာ သို့ ကြွ တော် မူ ရာ ၎င်း တွင် အ ရွက် များ မှ လွဲ ၍ မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ တွေ့ သ ဖြင့် ထို အ ပင် အား “ယ ခု မှ စ ၍ ကာ လ အ စဉ် အ ဆက် သင် ၌ အ သီး မ သီး စေ ရ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ သ ဖန်း ပင် သည် ချက် ချင်း ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ သွား လေ ၏။ ^၂၀ တ ပည့် တော် တို့ သည် ထို အ ခြင်း အ ရာ ကို မြင် လျှင် အံ့ ဩ လျက် “သ ဖန်း ပင် သည် မည် သို့ သော အား ဖြင့် ချက် ချင်း ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ သွား သ နည်း” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၂၁ ယေ ရှု က လည်း “သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို မည်။ သင် တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ လျက် သံ သ ယ ကင်း မဲ့ ကြ လျှင် ဤ သ ဖန်း ပင် ၌ ပြု ခဲ့ သည့် အ မှု မျိုး ကို ပြု နိုင် သည် သာ မ က ဤ တောင် အား ‘ရွေ့ သွား ၍ ပင် လယ် ထဲ သို့ ကျ လော့’ ဟု ဆို လျှင် ပင် ထို အ တိုင်း ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၂၂ သင် တို့ ဆု တောင်း သော အ ခါ တွင် လည်း ယုံ ကြည် ခြင်း ဖြင့် တောင်း လျှောက် သ မျှ သော အ ရာ တို့ ကို သင် တို့ ရ ကြ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၃ ထို့ နောက် ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ ဝင် ၍ သွန် သင် တော် မူ စဉ် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် လူ ထု ထဲ မှ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ သည် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် လာ ၍ “သင် သည် ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု သ နည်း။ ထို အ ခွင့် အာ ဏာ ကို မည် သူ က သင့် အား ပေး သ နည်း” ဟု မေး မြန်း ကြ ၏။ ^၂၄ ယေ ရှု က လည်း “ငါ သည် လည်း သင် တို့ ကို မေး ခွန်း တစ် ခု မေး ဦး မည်။ သင် တို့ ငါ့ ကို ဖြေ ကြား လျှင် ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ငါ ပြု ကြောင်း သင် တို့ အား ငါ ပြော မည်။ ^၂၅ ယော ဟန် ၏ ဗတ္တိ ဇံ သည် အ ဘယ် က ဖြစ် သ နည်း။ ကောင်း ကင် မှ ဖြစ် သ လော၊ သို့ မ ဟုတ် လူ တို့ ထံ မှ ဖြစ် သ လော” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် အ ချင်း ချင်း ဆွေး နွေး ပြော ဆို ကြ ကာ “‘ကောင်း ကင် မှ ဖြစ် သည်’ ဟု ငါ တို့ ပြော လျှင် သူ က ‘သို့ ဖြစ် လျှင် အ ဘယ် ကြောင့် ယော ဟန် ကို မ ယုံ ကြ သ နည်း’ ဟု ပြော လိမ့် မည်။ ^၂၆ ‘လူ တို့ ထံ မှ ဖြစ် သည်’ ဟု ငါ တို့ ပြော လျှင် လည်း လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို ကြောက် ရ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ အား လုံး သည် ယော ဟန် ကို ပ ရော ဖက် တစ် ပါး အ ဖြစ် မှတ် ယူ ကြ ၏” ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၂၇ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ မ သိ ပါ” ဟု ယေ ရှု အား ပြန် ဖြေ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “ငါ သည် လည်း ဤ အ မှု အ ရာ များ ကို မည် သည့် အ ခွင့် အာ ဏာ နှင့် ပြု ကြောင်း သင် တို့ ကို မ ပြော။

^၂၈ သင် တို့ သည် မည် သို့ ထင် ကြ သ နည်း။ လူ တစ် ဦး တွင် သား နှစ် ယောက် ရှိ ၏။ သူ သည် ပ ထ မ သား ထံ သို့ သွား ၍ ‘ငါ့ သား၊ ယ နေ့ စ ပျစ် ခြံ သို့ သွား ၍ အ လုပ် လုပ် လော့’ ဟု ပြော လေ ၏။ ^၂၉ ထို သား သည် ‘အ ကျွန်ုပ် မ သွား လို ပါ’ ဟု ပြန် ဖြေ သော် လည်း နောက် မှ စိတ် ပြောင်း လဲ သ ဖြင့် သွား လေ ၏။ ^၃၀ ဖ ခင် သည် အ ခြား သော သား ထံ သို့ သွား ၍ ထို နည်း တူ ပြော လေ ၏။ ထို သား က ‘ဟုတ် ကဲ့ အ ဖေ၊ အ ကျွန်ုပ် သွား ပါ မည်’ ဟု ပြန် ဖြေ သော် လည်း မ သွား ဘဲ နေ ၏။ ^၃၁ ထို သား နှစ် ယောက် တို့ တွင် မည် သူ သည် ဖ ခင် ၏ အ လို ကို ဆောင် ရွက် ခဲ့ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် သူ တို့ က “ပ ထ မ သား ဖြစ် သည်” ဟု ဖြေ ကြ ၏။ ယေ ရှု က လည်း “သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား အ ခွန် ကောက် ခံ သူ တို့ နှင့် ပြည့် တန် ဆာ တို့ သည် သင် တို့ ထက် အ လျင် ဦး စွာ ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် ကြ ၏။ ^၃၂ အ ကြောင်း မူ ကား ယော ဟန် သည် ဖြောင့် မတ် ခြင်း တ ရား လမ်း ဖြင့် သင် တို့ ထံ သို့ လာ သော် လည်း သင် တို့ သည် သူ့ ကို မ ယုံ ကြည် ကြ။ အ ခွန် ကောက် ခံ သူ တို့ နှင့် ပြည့် တန် ဆာ တို့ မူ ကား သူ့ ကို ယုံ ကြည် ကြ ၏။ သင် တို့ သည် ထို အ ခြင်း အ ရာ ကို မြင် လျက် ပင် နောက် မှ စိတ် ပြောင်း လဲ ၍ သူ့ ကို ယုံ ကြည် လာ ခြင်း မ ရှိ ကြ။

^၃၃ အ ခြား သော ပုံ ဥ ပ မာ ကို နား ထောင် ကြ လော့။ ခြံ ပိုင် ရှင် တစ် ဦး ရှိ ၏။ သူ သည် စ ပျစ် ခြံ ကို စိုက် ပျိုး ၍ ခြံ စည်း ရိုး ခတ် လျက် ခြံ ထဲ တွင် စ ပျစ် သီး နယ် ရာ ကျင်း ကို တူး ကာ မျှော် စင် ကို ဆောက် လေ ၏။ ထို့ နောက် ထို ခြံ ကို ခြံ သ မား တို့ အား ငှား ရမ်း ၍ ခ ရီး ထွက် လေ ၏။

^၃၄ အ သီး ပေါ် ချိန် နီး ကပ် လာ သော အ ခါ စ ပျစ် ခြံ ထွက် အ သီး များ ကို ရ ယူ ရန် မိ မိ ၏ အ စေ အ ပါး တို့ ကို ခြံ သ မား တို့ ထံ သို့ စေ လွှတ် လေ ၏။ ^၃၅ ထို အ ခါ ခြံ သ မား တို့ သည် ထို သူ ၏ အ စေ အ ပါး တို့ ကို ဖမ်း ဆီး ၍ တစ် ဦး ကို ရိုက် နှက် ကာ အ ခြား တစ် ဦး ကို သတ် ဖြတ် လျက် တစ် ဦး ကို မူ ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ကြ ၏။ ^၃၆ နောက် တစ် ဖန် ယ ခင် ထက် ပို ၍ များ ပြား သော အ ခြား အ စေ အ ပါး တို့ ကို စေ လွှတ် လိုက် ရာ ခြံ သ မား တို့ သည် သူ တို့ ကို လည်း ထို နည်း တူ ပြု ကြ ၏။ ^၃၇ ခြံ ပိုင် ရှင် က လည်း ‘သူ တို့ သည် ငါ့ သား ကို ရို သေ ကြ လိမ့် မည်’ ဟု ဆို လျက် နောက် ဆုံး တွင် မိ မိ ၏ သား ကို သူ တို့ ထံ သို့ စေ လွှတ် လေ ၏။

^၃၈ သို့ သော် ခြံ သ မား တို့ သည် ထို သား ကို မြင် သော အ ခါ “ဤ သူ သည် အ မွေ ခံ ဖြစ် ၏။ လာ ကြ၊ သူ့ ကို သတ် ၍ သူ ၏ အ မွေ ကို ရ ယူ ကြ စို့’ ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ပြီး လျှင်၊ ^၃၉ သူ့ ကို ဖမ်း ဆီး ၍ စ ပျစ် ခြံ အ ပြင် သို့ ဆွဲ ထုတ် ကာ သတ် ပစ် ကြ ၏။ ^၄၀ သို့ ဖြစ် လျှင် စ ပျစ် ခြံ ပိုင် ရှင် ပြန် လာ သော အ ခါ ထို ခြံ သ မား တို့ ကို မည် သို့ ပြု မည် နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၄၁ သူ တို့ က “ထို ဆိုး ယုတ် သော သူ တို့ ကို ရက် စက် စွာ အ ဆုံး စီ ရင် ၍ အ သီး ပေါ် ချိန် တွင် သူ့ ကို အ သီး ပေး မည့် အ ခြား ခြံ သ မား တို့ အား စ ပျစ် ခြံ ကို ငှား ရမ်း ပါ လိမ့် မည်” ဟု ဖြေ ကြား ကြ ၏။

^၄၂ ယေ ရှု က လည်း “‘တိုက် ‌ဆောက် သူ များ ပယ် ထား သော ကျောက် သည် ထိပ် ဆုံး ထောင့် ချုပ် ကျောက် ဖြစ် လာ ၏။ ဤ အ မှု သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ဖြင့် ဖြစ် လာ ၍ ငါ တို့ ၏ မျက် မှောက် ၌ အံ့ ဩ ဖွယ် ဖြစ် ၏’ မာ ၁၂:၁၀-၁၁။ လု ၂၀:၁၇။ တ ၄:၁၁။ ၁ ပေ ၂:၇။ ဆာ ၁၁၈:၂၂-၂၃။ ဟု ကျမ်း စာ ထဲ ၌ မ ဖတ် ဖူး ကြ သ လော။ ^၄၃ ထို့ ကြောင့် သင် တို့ အား ငါ ဆို သည် ကား ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ကို သင် တို့ ထံ မှ သိမ်း ယူ ၍ ထို နိုင် ငံ တော် ၏ အ သီး ကို သီး မည့် လူ မျိုး ထံ ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ ^၄၄ (ထို ကျောက် ပေါ် သို့ ကျ ‌သော သူ သည် အ ပိုင်း ပိုင်း ကျိုး လိမ့် မည်။ ထို ကျောက် သည် တစ် စုံ တစ် ဦး အ ပေါ် သို့ ကျ လျှင် ထို သူ သည် ညက် ညက် ကြေ လိမ့် မည်)” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ကွင်း ထဲ မှ ကျမ်း ပိုဒ် မ ပါ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၅ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ဖာ ရိ ရှဲ များ သည် ကိုယ် တော် ၏ ပုံ ဥ ပ မာ ကို ကြား လျှင် မိ မိ တို့ အ ကြောင်း မိန့် တော် မူ သည် ကို သိ ကြ သ ဖြင့်၊ ^၄၆ ကိုယ် တော် ကို ဖမ်း ဆီး ရန် ရှာ ကြံ ကြ ၏။ သို့ သော် လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ပ ‌ရော ဖက် တစ် ပါး အ ဖြစ် မှတ် ယူ ကြ သော ကြောင့် သူ တို့ သည် လူ တို့ ကို ကြောက် ကြ ၏။

21

¹ When they came near to Jerusalem and came to Bethsphage, TR & NU read 'Bethphage' instead of 'Bethsphage' to the Mount of Olives, then Jesus sent two disciples, ² saying to them, “Go into the village that is opposite you, and immediately you will find a donkey tied, and a colt with her. Untie them and bring them to me. ³ If anyone says anything to you, you shall say, ‘The Lord needs them,’ and immediately he will send them.” ⁴ All this was done that it might be fulfilled which was spoken through the prophet, saying, ⁵ “Tell the daughter of Zion, behold, your King comes to you, humble, and riding on a donkey, on a colt, the foal of a donkey.” Zechariah 9:9

⁶ The disciples went and did just as Jesus commanded them, ⁷ and brought the donkey and the colt and laid their clothes on them; and he sat on them. ⁸ A very great multitude spread their clothes on the road. Others cut branches from the trees and spread them on the road. ⁹ The multitudes who went in front of him, and those who followed, kept shouting, “Hosanna 'Hosanna' means 'save us' or 'help us, we pray'. to the son of David! Blessed is he who comes in the name of the Lord! Hosanna in the highest!” Psalm 118:26

¹⁰ When he had come into Jerusalem, all the city was stirred up, saying, “Who is this?” ¹¹ The multitudes said, “This is the prophet, Jesus, from Nazareth of Galilee.”

¹² Jesus entered into the temple of God and drove out all of those who sold and bought in the temple, and overthrew the money changers’ tables and the seats of those who sold the doves. ¹³ He said to them, “It is written, ‘My house shall be called a house of prayer,’ Isaiah 56:7 but you have made it a den of robbers!” Jeremiah 7:11 ¹⁴ The lame and the blind came to him in the temple, and he healed them.

¹⁵ But when the chief priests and the scribes saw the wonderful things that he did, and the children who were crying in the temple and saying, “Hosanna to the son of David!” they were indignant, ¹⁶ and said to him, “Do you hear what these are saying?” Jesus said to them, “Yes. Did you never read, ‘Out of the mouth of children and nursing babies, you have perfected praise?’ ” Psalm 8:2 ¹⁷ He left them and went out of the city to Bethany, and camped there.

¹⁸ Now in the morning, as he returned to the city, he was hungry. ¹⁹ Seeing a fig tree by the road, he came to it and found nothing on it but leaves. He said to it, “Let there be no fruit from you forever!” Immediately the fig tree withered away. ²⁰ When the disciples saw it, they marveled, saying, “How did the fig tree immediately wither away?”

²¹ Jesus answered them, “Most certainly I tell you, if you have faith and don’t doubt, you will not only do what was done to the fig tree, but even if you told this mountain, ‘Be taken up and cast into the sea,’ it would be done. ²² All things, whatever you ask in prayer, believing, you will receive.”

²³ When he had come into the temple, the chief priests and the elders of the people came to him as he was teaching, and said, “By what authority do you do these things? Who gave you this authority?” ²⁴ Jesus answered them, “I also will ask you one question, which if you tell me, I likewise will tell you by what authority I do these things. ²⁵ The baptism of John, where was it from? From heaven or from men?” They reasoned with themselves, saying, “If we say, ‘From heaven,’ he will ask us, ‘Why then did you not believe him?’ ²⁶ But if we say, ‘From men,’ we fear the multitude, for all hold John as a prophet.” ²⁷ They answered Jesus, and said, “We don’t know.” He also said to them, “Neither will I tell you by what authority I do these things.

²⁸ But what do you think? A man had two sons, and he came to the first, and said, ‘Son, go work today in my vineyard.’ ²⁹ He answered, ‘I will not,’ but afterward he changed his mind, and went. ³⁰ He came to the second, and said the same thing. He answered, ‘I’m going, sir,’ but he didn’t go. ³¹ Which of the two did the will of his father?” They said to him, “The first.” Jesus said to them, “Most certainly I tell you that the tax collectors and the prostitutes are entering into God’s Kingdom before you. ³² For John came to you in the way of righteousness, and you didn’t believe him; but the tax collectors and the prostitutes believed him. When you saw it, you didn’t even repent afterward, that you might believe him.

³³ “Hear another parable. There was a man who was a master of a household who planted a vineyard, set a hedge about it, dug a wine press in it, built a tower, leased it out to farmers, and went into another country.

³⁴ When the season for the fruit came near, he sent his servants to the farmers to receive his fruit. ³⁵ The farmers took his servants, beat one, killed another, and stoned another. ³⁶ Again, he sent other servants more than the first; and they treated them the same way. ³⁷ But afterward he sent to them his son, saying, ‘They will respect my son.’

³⁸ But the farmers, when they saw the son, said among themselves, ‘This is the heir. Come, let’s kill him and seize his inheritance.’ ³⁹ So they took him and threw him out of the vineyard, then killed him. ⁴⁰ When therefore the lord of the vineyard comes, what will he do to those farmers?” ⁴¹ They told him, “He will miserably destroy those miserable men, and will lease out the vineyard to other farmers who will give him the fruit in its season.”

⁴² Jesus said to them, “Did you never read in the Scriptures, ‘The stone which the builders rejected was made the head of the corner. This was from the Lord. It is marvelous in our eyes’? Psalm 118:22-23 ⁴³ “Therefore I tell you, God’s Kingdom will be taken away from you and will be given to a nation producing its fruit. ⁴⁴ He who falls on this stone will be broken to pieces, but on whomever it will fall, it will scatter him as dust.”

⁴⁵ When the chief priests and the Pharisees heard his parables, they perceived that he spoke about them. ⁴⁶ When they sought to seize him, they feared the multitudes, because they considered him to be a prophet.