၉

^၁ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ဖာ ရော မင်း ကြီး ထံ သို့ ဝင် ၍ ‘ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ငါ ၏ လူ မျိုး တော် သည် ငါ့ အား ဝတ် ပြု ရန် သူ တို့ ကို လွှတ် လော့။ ^၂ သူ တို့ ကို လွှတ် ရန် သင် ငြင်း ဆန် လျက် ဆက် ၍ ချုပ် ကိုင် ထား လျှင်၊ ^၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် သည် လယ် ၌ ရှိ သည့် မြင်း များ၊ မြည်း များ၊ ကု လား အုတ် များ၊ နွား များ၊ သိုး ဆိတ် များ စ သည့် သင် တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် များ အ ပေါ် အ လွန် ဆိုး ရွား သော ကပ် ရော ဂါ ဘေး ကျ ရောက် စေ မည်။ ^၄ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် များ နှင့် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် များ ကို သီး သန့် ခွဲ ထား သ ဖြင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ပိုင် သော တိ ရစ္ဆာန် တစ် ကောင် မျှ မ သေ ရ” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ သည်’ ဟု သူ့ အား ဆင့် ဆို ရ မည်။ ^၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ချိန် ကို သတ် မှတ် တော် မူ ပြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို အ မှု ကို မ နက် ဖြန် ဤ ပြည် ထဲ ၌ ပြု တော် မူ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆ နောက် တစ် နေ့ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို အ မှု ကို ပြု တော် မူ သ ဖြင့် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် ရှိ သ မျှ တို့ သည် ‌သေ ကြ ကုန် ၏။ သို့ ရာ တွင် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် တစ် ကောင် မျှ မ သေ။ ^၇ ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် လူ ကို စေ လွှတ် ရာ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် တစ် ကောင် မျှ မ သေ ကြောင်း သိ ရှိ ၏။ သို့ သော် လည်း ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ စိတ် နှ လုံး သည် ခိုင် မာ လျက် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ လေ ၏။

^၈ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် အား “သင် တို့ သည် မီး ဖို ကြီး မှ ကျပ် ခိုး ကို သင် တို့ ၏ လက် ခုပ် နှင့် အ ပြည့် ယူ လော့။ ထို့ နောက် မော ရှေ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ မျက် မှောက် ၌ ၎င်း ကို မိုး ကောင်း ကင် သို့ ကြဲ ဖြန့် လော့။ ^၉ ထို ကျပ် ခိုး သည် အ မှုန့် ဖြစ် သွား ၍ အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး လွှမ်း သွား ပြီး အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ရှိ လူ နှင့် တိ ရစ္ဆာန် တို့ ၌ ပြည် တည် သော အ နာ စိမ်း ဖြစ် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၀ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် မီး ဖို ကြီး မှ ကျပ် ခိုး ကို ယူ ပြီး ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ ရှေ့ ၌ ရပ် လေ ၏။ မော ရှေ သည် လည်း ၎င်း ကို မိုး ကောင်း ကင် သို့ ကြဲ ဖြန့် လေ ရာ လူ နှင့် တိ ရစ္ဆာန် တို့ ၌ ပြည် တည် သော အ နာ စိမ်း ဖြစ် လေ ၏။

^၁၁ နတ် ဝိဇ္ဇာ ဆ ရာ များ နှင့် အီ ဂျစ် လူ မျိုး အား လုံး တို့ ၌ အ နာ စိမ်း ပေါက် သ ဖြင့် နတ် ဝိဇ္ဇာ ဆ ရာ တို့ သည် အ နာ စိမ်း ကြောင့် မော ရှေ ၏ ရှေ့ ၌ မ ရပ် နိုင် ကြ ပေ။ ^၁၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ စိတ် နှ လုံး ကို မာ ကျော စေ သ ဖြင့် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ၏ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ ၏။

^၁၃ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “နံ နက် စော စော ထ ၍ ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ ရှေ့ ၌ ရပ် လော့။ သင် သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး အား ‘ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ငါ ၏ လူ မျိုး တော် သည် ငါ့ အား ဝတ် ပြု ရန် သူ တို့ ကို လွှတ် လော့။ ^၁၄ သို့ မ ဟုတ် လျှင် ဤ တစ် ကြိမ် တွင် ငါ သည် ဘေး ဒဏ် အ မျိုး မျိုး ကို သင် မှ စ ၍ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘သင့် စိတ် နှ လုံး အ ပေါ်’။ သင် ၏ အ မှု ထမ်း များ၊ သင် ၏ လူ များ အ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း ငါ ကျ ရောက် စေ မည်။ ဤ သို့ ဖြင့် ကမ္ဘာ မြေ တစ် ခွင် လုံး ၌ ငါ ကဲ့ သို့ သော ဘု ရား မ ရှိ ကြောင်း သင် သိ မြင် လိမ့် မည်။ ^၁၅ ယ ခု ငါ ၏ လက် ကို ဆန့် လျက် သင် နှင့် သင် ၏ လူ တို့ အား ကပ် ရော ဂါ ဘေး ဖြင့် ငါ ဒဏ် ခတ် မည်။ သင် သည် မြေ ကြီး ပေါ် မှ ပယ် ဖျက် ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ ^၁၆ အ ကယ် စင် စစ် သင့် အား ငါ ၏ တန် ခိုး ကို ပြ သ ရန် နှင့် ကမ္ဘာ မြေ တစ် ခွင် လုံး ၌ ငါ ၏ နာ မ ကို ကြေ ညာ ရန် ငါ သည် သင့် ကို တည် နေ စေ ခြင်း ဖြစ် ၏။ ရော ၉:၁၇။ ^၁၇ သင် သည် ငါ ၏ လူ မျိုး တော် ကို မ လွှတ် ဘဲ သူ တို့ အ ပေါ် ထောင် လွှား စော် ကား လျက် ရှိ သေး ၏။ ^၁၈ အီ ဂျစ် ပြည် တည် ချိန် မှ စ ၍ ယ ခု တိုင် အောင် မ ဖြစ် ခဲ့ ဖူး သော အ လွန် ပြင်း ထန် သည့် မိုး သီး ရွာ ကျ ခြင်း ကို မ နက် ဖြန် ဤ အ ချိန် တွင် ငါ ဖြစ် စေ မည်။ ^၁၉ ထို့ ကြောင့် သင် ၏ တိ ရစ္ဆာန် များ နှင့် လယ် ထဲ ရှိ သင် ပိုင် သော အ ရာ အား လုံး တို့ ကို လုံ ခြုံ ရာ သို့ သိမ်း ဆည်း ရန် ယ ခု ပင် အ မိန့် ပေး လော့။ အိမ် သို့ မ ခေါ် ဆောင် လာ သည့် လယ် ၌ ရှိ သ မျှ သော လူ နှင့် တိ ရစ္ဆာန် တို့ အ ပေါ် သို့ မိုး သီး ကျ ၍ သေ ကြ လိမ့် မည်” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ကြောင်း’ ဆင့် ဆို ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၀ ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ အ မှု ထမ်း များ ထဲ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော စ ကား ကို ကြောက် ရွံ့ သော သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ ကျွန် များ နှင့် မိ မိ တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် များ ကို အိမ် ထဲ သို့ ပြေး ဝင် စေ ကြ ၏။ ^၂၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော စ ကား ကို ဂ ရု မ စိုက် သော သူ တို့ မူ ကား မိ မိ တို့ ၏ ကျွန် များ နှင့် တိ ရစ္ဆာန် များ ကို လယ် ထဲ ၌ ပင် ထား ကြ ၏။

^၂၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “အီ ဂျစ် ပြည် ၌ ရှိ သော လူ၊ တိ ရစ္ဆာန် နှင့် လယ် ထဲ မှ အ ပင် ရှိ သ မျှ တို့ မှ စ ၍ အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး အ ပေါ် မိုး သီး ကျ စေ ရန် သင် ၏ လက် ကို မိုး ကောင်း ကင် သို့ ဆန့် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၃ ထို အ ခါ မော ရှေ သည် မိ မိ ၏ တောင် ဝှေး ကို မိုး ကောင်း ကင် သို့ ဆန့် လိုက် သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိုး ချုန်း သံ များ နှင့် မိုး သီး ကို လွှတ် တော် မူ သ ဖြင့် မီး သည် မြေ ပေါ် သို့ ကျ လာ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အီ ဂျစ် ပြည် အ ပေါ် သို့ မိုး သီး ကို ရွာ ကျ စေ တော် မူ ၏။ ^၂၄ အီ ဂျစ် လူ မျိုး ဟူ ၍ ဖြစ် လာ သော အ ချိန် မှ စ ပြီး အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ၌ မ ဖြစ် ခဲ့ ဖူး သည့် အ လွန် ပြင်း ထန် သော မိုး သီး ကျ ၍ မိုး သီး ကြား ၌ မီး လျှံ များ ထွက် နေ ၏။ ^၂၅ အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး တွင် လယ် ပြင် ၌ ရှိ သ မျှ သော လူ မှ စ ၍ တိ ရစ္ဆာန် တိုင် အောင် မိုး သီး ထိ လေ ၏။ လယ် ထဲ ၌ ရှိ သ မျှ ကောက် ပင် တို့ ကို လည်း မိုး သီး ထိ ၍ လယ် ထဲ ၌ ရှိ သော အ ပင် အား လုံး ပျက် စီး လေ ၏။ ^၂၆ သို့ ရာ တွင် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ နေ ထိုင် ရာ ဂေါ ရှင် အ ရပ် ၌ မိုး သီး မ ကျ ပေ။

^၂၇ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် ကို ဆင့် ခေါ် ပြီး လျှင် “ဤ တစ် ကြိမ် ကား ငါ ပြစ် မှား မိ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သာ လျှင် ဖြောင့် မတ် တော် မူ ၏။ ငါ နှင့် ငါ့ လူ တို့ မူ ကား ဆိုး ယုတ် သော သူ များ ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ ^၂၈ ဘု ရား သ ခင် ၏ မိုး ချုန်း သံ များ နှင့် မိုး သီး ကျ ခြင်း မှာ တော် လောက် ပါ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း ပေး ပါ လော့။ သင် တို့ ကို ဆက် ၍ မ နေ စေ ဘဲ သင် တို့ ကို ငါ လွှတ် ပေး မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၉ မော ရှေ က လည်း “အ ကျွန်ုပ် သည် မြို့ ထဲ မှ ထွက် သည် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သို့ အ ကျွန်ုပ် ၏ လက် ကို ဖြန့် ပါ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြေ ကြီး ကို ပိုင် တော် မူ ကြောင်း အ ရှင် သိ စေ ရန် မိုး ချုန်း သံ များ ရပ် ၌ မိုး သီး လည်း ကျ‌ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ^၃၀ သို့ သော် အ ရှင် နှင့် အ ရှင့် အ မှု ထမ်း တို့ သည် ထာ ဝ ရ အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ ခြင်း မ ရှိ သေး ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။

^၃၁ (မု ယော ပင် သည် အ နှံ ထွက် လျက်၊ ဗီ သွာ ပင် များ သည် လည်း ဖူး ပွင့် လျက် ရှိ ၏။ မု ယော ပင် နှင့် ဗီ သွာ ပင် များ ကို မိုး သီး ထိ ၏။ ^၃၂ ဂျုံ နှင့် ပန်း ဂျုံ တို့ မူ ကား ကောက် နှောင်း ဖြစ် ၍ ၎င်း တို့ ကို မိုး သီး မ ထိ။)

^၃၃ မော ရှေ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ထံ မှ မြို့ ပြင် သို့ ထွက် သွား ၍ သူ ၏ လက် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သို့ ဖြန့် လျှင် မိုး ချုန်း သံ များ နှင့် မိုး သီး ကျ ခြင်း ရပ် သွား ၍ မြေ ပေါ် သို့ မိုး မ ရွာ တော့ ပေ။ ^၃၄ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် မိုး၊ မိုး သီး နှင့် မိုး ချုန်း သံ များ ရပ် သွား သည် ကို သိ မြင် သော် တစ် ဖန် ပြစ် မှား ၍ သူ နှင့် သူ ၏ အ မှု ထမ်း တို့ သည် စိတ် နှ လုံး ခိုင် မာ လျက် ရှိ ၏။ ^၃၅ ထို သို့ မော ရှေ မှ တစ် ဆင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ စိတ် နှ လုံး သည် မာ ကျော လျက် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ လေ ၏။

9

¹ Then Yahweh said to Moses, “Go in to Pharaoh, and tell him, ‘This is what Yahweh, the God of the Hebrews, says: “Let my people go, that they may serve me. ² For if you refuse to let them go, and hold them still, ³ behold, Yahweh’s hand is on your livestock which are in the field, on the horses, on the donkeys, on the camels, on the herds, and on the flocks with a very grievous pestilence. ⁴ Yahweh will make a distinction between the livestock of Israel and the livestock of Egypt; and nothing shall die of all that belongs to the children of Israel.” ’ ” ⁵ Yahweh appointed a set time, saying, “Tomorrow Yahweh shall do this thing in the land.”

⁶ Yahweh did that thing on the next day; and all the livestock of Egypt died, but of the livestock of the children of Israel, not one died. ⁷ Pharaoh sent, and, behold, there was not so much as one of the livestock of the Israelites dead. But the heart of Pharaoh was stubborn, and he didn’t let the people go.

⁸ Yahweh said to Moses and to Aaron, “Take handfuls of ashes of the furnace, and let Moses sprinkle it toward the sky in the sight of Pharaoh. ⁹ It shall become small dust over all the land of Egypt, and shall be boils and blisters breaking out on man and on animal, throughout all the land of Egypt.” ¹⁰ They took ashes of the furnace, and stood before Pharaoh; and Moses sprinkled it up toward the sky; and it became boils and blisters breaking out on man and on animal.

¹¹ The magicians couldn’t stand before Moses because of the boils; for the boils were on the magicians and on all the Egyptians. ¹² Yahweh hardened the heart of Pharaoh, and he didn’t listen to them, as Yahweh had spoken to Moses.

¹³ Yahweh said to Moses, “Rise up early in the morning, and stand before Pharaoh, and tell him, ‘This is what Yahweh, the God of the Hebrews, says: “Let my people go, that they may serve me. ¹⁴ For this time I will send all my plagues against your heart, against your officials, and against your people; that you may know that there is no one like me in all the earth. ¹⁵ For now I would have stretched out my hand, and struck you and your people with pestilence, and you would have been cut off from the earth; ¹⁶ but indeed for this cause I have made you stand: to show you my power, and that my name may be declared throughout all the earth, ¹⁷ because you still exalt yourself against my people, that you won’t let them go. ¹⁸ Behold, tomorrow about this time I will cause it to rain a very grievous hail, such as has not been in Egypt since the day it was founded even until now. ¹⁹ Now therefore command that all of your livestock and all that you have in the field be brought into shelter. The hail will come down on every man and animal that is found in the field, and isn’t brought home, and they will die.” ’ ”

²⁰ Those who feared Yahweh’s word among the servants of Pharaoh made their servants and their livestock flee into the houses. ²¹ Whoever didn’t respect Yahweh’s word left his servants and his livestock in the field.

²² Yahweh said to Moses, “Stretch out your hand toward the sky, that there may be hail in all the land of Egypt, on man, and on animal, and on every herb of the field, throughout the land of Egypt.” ²³ Moses stretched out his rod toward the heavens, and Yahweh sent thunder and hail; and lightning flashed down to the earth. Yahweh rained hail on the land of Egypt. ²⁴ So there was very severe hail, and lightning mixed with the hail, such as had not been in all the land of Egypt since it became a nation. ²⁵ The hail struck throughout all the land of Egypt all that was in the field, both man and animal; and the hail struck every herb of the field, and broke every tree of the field. ²⁶ Only in the land of Goshen, where the children of Israel were, there was no hail.

²⁷ Pharaoh sent and called for Moses and Aaron, and said to them, “I have sinned this time. Yahweh is righteous, and I and my people are wicked. ²⁸ Pray to Yahweh; for there has been enough of mighty thunderings and hail. I will let you go, and you shall stay no longer.” ²⁹ Moses said to him, “As soon as I have gone out of the city, I will spread out my hands to Yahweh. The thunders shall cease, and there will not be any more hail; that you may know that the earth is Yahweh’s. ³⁰ But as for you and your servants, I know that you don’t yet fear Yahweh God.”

³¹ The flax and the barley were struck, for the barley had ripened and the flax was blooming. ³² But the wheat and the spelt were not struck, for they had not grown up.

³³ Moses went out of the city from Pharaoh, and spread out his hands to Yahweh; and the thunders and hail ceased, and the rain was not poured on the earth. ³⁴ When Pharaoh saw that the rain and the hail and the thunders had ceased, he sinned yet more, and hardened his heart, he and his servants. ³⁵ The heart of Pharaoh was hardened, and he didn’t let the children of Israel go, just as Yahweh had spoken through Moses.

၉

^၁ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ဖာ ရော မင်း ကြီး ထံ သို့ ဝင် ၍ ‘ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ငါ ၏ လူ မျိုး တော် သည် ငါ့ အား ဝတ် ပြု ရန် သူ တို့ ကို လွှတ် လော့။ ^၂ သူ တို့ ကို လွှတ် ရန် သင် ငြင်း ဆန် လျက် ဆက် ၍ ချုပ် ကိုင် ထား လျှင်၊ ^၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် သည် လယ် ၌ ရှိ သည့် မြင်း များ၊ မြည်း များ၊ ကု လား အုတ် များ၊ နွား များ၊ သိုး ဆိတ် များ စ သည့် သင် တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် များ အ ပေါ် အ လွန် ဆိုး ရွား သော ကပ် ရော ဂါ ဘေး ကျ ရောက် စေ မည်။ ^၄ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် များ နှင့် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် များ ကို သီး သန့် ခွဲ ထား သ ဖြင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ပိုင် သော တိ ရစ္ဆာန် တစ် ကောင် မျှ မ သေ ရ” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ သည်’ ဟု သူ့ အား ဆင့် ဆို ရ မည်။ ^၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ချိန် ကို သတ် မှတ် တော် မူ ပြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို အ မှု ကို မ နက် ဖြန် ဤ ပြည် ထဲ ၌ ပြု တော် မူ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆ နောက် တစ် နေ့ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို အ မှု ကို ပြု တော် မူ သ ဖြင့် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် ရှိ သ မျှ တို့ သည် ‌သေ ကြ ကုန် ၏။ သို့ ရာ တွင် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် တစ် ကောင် မျှ မ သေ။ ^၇ ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် လူ ကို စေ လွှတ် ရာ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် တစ် ကောင် မျှ မ သေ ကြောင်း သိ ရှိ ၏။ သို့ သော် လည်း ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ စိတ် နှ လုံး သည် ခိုင် မာ လျက် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ လေ ၏။

^၈ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် အား “သင် တို့ သည် မီး ဖို ကြီး မှ ကျပ် ခိုး ကို သင် တို့ ၏ လက် ခုပ် နှင့် အ ပြည့် ယူ လော့။ ထို့ နောက် မော ရှေ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ မျက် မှောက် ၌ ၎င်း ကို မိုး ကောင်း ကင် သို့ ကြဲ ဖြန့် လော့။ ^၉ ထို ကျပ် ခိုး သည် အ မှုန့် ဖြစ် သွား ၍ အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး လွှမ်း သွား ပြီး အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ရှိ လူ နှင့် တိ ရစ္ဆာန် တို့ ၌ ပြည် တည် သော အ နာ စိမ်း ဖြစ် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၀ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် မီး ဖို ကြီး မှ ကျပ် ခိုး ကို ယူ ပြီး ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ ရှေ့ ၌ ရပ် လေ ၏။ မော ရှေ သည် လည်း ၎င်း ကို မိုး ကောင်း ကင် သို့ ကြဲ ဖြန့် လေ ရာ လူ နှင့် တိ ရစ္ဆာန် တို့ ၌ ပြည် တည် သော အ နာ စိမ်း ဖြစ် လေ ၏။

^၁၁ နတ် ဝိဇ္ဇာ ဆ ရာ များ နှင့် အီ ဂျစ် လူ မျိုး အား လုံး တို့ ၌ အ နာ စိမ်း ပေါက် သ ဖြင့် နတ် ဝိဇ္ဇာ ဆ ရာ တို့ သည် အ နာ စိမ်း ကြောင့် မော ရှေ ၏ ရှေ့ ၌ မ ရပ် နိုင် ကြ ပေ။ ^၁၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ စိတ် နှ လုံး ကို မာ ကျော စေ သ ဖြင့် မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ ၏ စ ကား ကို နား မ ထောင် ဘဲ နေ ၏။

^၁၃ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “နံ နက် စော စော ထ ၍ ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ ရှေ့ ၌ ရပ် လော့။ သင် သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး အား ‘ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ငါ ၏ လူ မျိုး တော် သည် ငါ့ အား ဝတ် ပြု ရန် သူ တို့ ကို လွှတ် လော့။ ^၁၄ သို့ မ ဟုတ် လျှင် ဤ တစ် ကြိမ် တွင် ငါ သည် ဘေး ဒဏ် အ မျိုး မျိုး ကို သင် မှ စ ၍ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘သင့် စိတ် နှ လုံး အ ပေါ်’။ သင် ၏ အ မှု ထမ်း များ၊ သင် ၏ လူ များ အ ပေါ် သို့ လည်း ကောင်း ငါ ကျ ရောက် စေ မည်။ ဤ သို့ ဖြင့် ကမ္ဘာ မြေ တစ် ခွင် လုံး ၌ ငါ ကဲ့ သို့ သော ဘု ရား မ ရှိ ကြောင်း သင် သိ မြင် လိမ့် မည်။ ^၁၅ ယ ခု ငါ ၏ လက် ကို ဆန့် လျက် သင် နှင့် သင် ၏ လူ တို့ အား ကပ် ရော ဂါ ဘေး ဖြင့် ငါ ဒဏ် ခတ် မည်။ သင် သည် မြေ ကြီး ပေါ် မှ ပယ် ဖျက် ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ ^၁၆ အ ကယ် စင် စစ် သင့် အား ငါ ၏ တန် ခိုး ကို ပြ သ ရန် နှင့် ကမ္ဘာ မြေ တစ် ခွင် လုံး ၌ ငါ ၏ နာ မ ကို ကြေ ညာ ရန် ငါ သည် သင့် ကို တည် နေ စေ ခြင်း ဖြစ် ၏။ ရော ၉:၁၇။ ^၁၇ သင် သည် ငါ ၏ လူ မျိုး တော် ကို မ လွှတ် ဘဲ သူ တို့ အ ပေါ် ထောင် လွှား စော် ကား လျက် ရှိ သေး ၏။ ^၁၈ အီ ဂျစ် ပြည် တည် ချိန် မှ စ ၍ ယ ခု တိုင် အောင် မ ဖြစ် ခဲ့ ဖူး သော အ လွန် ပြင်း ထန် သည့် မိုး သီး ရွာ ကျ ခြင်း ကို မ နက် ဖြန် ဤ အ ချိန် တွင် ငါ ဖြစ် စေ မည်။ ^၁၉ ထို့ ကြောင့် သင် ၏ တိ ရစ္ဆာန် များ နှင့် လယ် ထဲ ရှိ သင် ပိုင် သော အ ရာ အား လုံး တို့ ကို လုံ ခြုံ ရာ သို့ သိမ်း ဆည်း ရန် ယ ခု ပင် အ မိန့် ပေး လော့။ အိမ် သို့ မ ခေါ် ဆောင် လာ သည့် လယ် ၌ ရှိ သ မျှ သော လူ နှင့် တိ ရစ္ဆာန် တို့ အ ပေါ် သို့ မိုး သီး ကျ ၍ သေ ကြ လိမ့် မည်” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ကြောင်း’ ဆင့် ဆို ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၀ ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ အ မှု ထမ်း များ ထဲ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော စ ကား ကို ကြောက် ရွံ့ သော သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ ကျွန် များ နှင့် မိ မိ တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် များ ကို အိမ် ထဲ သို့ ပြေး ဝင် စေ ကြ ၏။ ^၂၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော စ ကား ကို ဂ ရု မ စိုက် သော သူ တို့ မူ ကား မိ မိ တို့ ၏ ကျွန် များ နှင့် တိ ရစ္ဆာန် များ ကို လယ် ထဲ ၌ ပင် ထား ကြ ၏။

^၂၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “အီ ဂျစ် ပြည် ၌ ရှိ သော လူ၊ တိ ရစ္ဆာန် နှင့် လယ် ထဲ မှ အ ပင် ရှိ သ မျှ တို့ မှ စ ၍ အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး အ ပေါ် မိုး သီး ကျ စေ ရန် သင် ၏ လက် ကို မိုး ကောင်း ကင် သို့ ဆန့် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၃ ထို အ ခါ မော ရှေ သည် မိ မိ ၏ တောင် ဝှေး ကို မိုး ကောင်း ကင် သို့ ဆန့် လိုက် သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိုး ချုန်း သံ များ နှင့် မိုး သီး ကို လွှတ် တော် မူ သ ဖြင့် မီး သည် မြေ ပေါ် သို့ ကျ လာ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အီ ဂျစ် ပြည် အ ပေါ် သို့ မိုး သီး ကို ရွာ ကျ စေ တော် မူ ၏။ ^၂၄ အီ ဂျစ် လူ မျိုး ဟူ ၍ ဖြစ် လာ သော အ ချိန် မှ စ ပြီး အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ၌ မ ဖြစ် ခဲ့ ဖူး သည့် အ လွန် ပြင်း ထန် သော မိုး သီး ကျ ၍ မိုး သီး ကြား ၌ မီး လျှံ များ ထွက် နေ ၏။ ^၂၅ အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး တွင် လယ် ပြင် ၌ ရှိ သ မျှ သော လူ မှ စ ၍ တိ ရစ္ဆာန် တိုင် အောင် မိုး သီး ထိ လေ ၏။ လယ် ထဲ ၌ ရှိ သ မျှ ကောက် ပင် တို့ ကို လည်း မိုး သီး ထိ ၍ လယ် ထဲ ၌ ရှိ သော အ ပင် အား လုံး ပျက် စီး လေ ၏။ ^၂၆ သို့ ရာ တွင် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ နေ ထိုင် ရာ ဂေါ ရှင် အ ရပ် ၌ မိုး သီး မ ကျ ပေ။

^၂၇ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် ကို ဆင့် ခေါ် ပြီး လျှင် “ဤ တစ် ကြိမ် ကား ငါ ပြစ် မှား မိ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သာ လျှင် ဖြောင့် မတ် တော် မူ ၏။ ငါ နှင့် ငါ့ လူ တို့ မူ ကား ဆိုး ယုတ် သော သူ များ ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ ^၂၈ ဘု ရား သ ခင် ၏ မိုး ချုန်း သံ များ နှင့် မိုး သီး ကျ ခြင်း မှာ တော် လောက် ပါ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း ပေး ပါ လော့။ သင် တို့ ကို ဆက် ၍ မ နေ စေ ဘဲ သင် တို့ ကို ငါ လွှတ် ပေး မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၉ မော ရှေ က လည်း “အ ကျွန်ုပ် သည် မြို့ ထဲ မှ ထွက် သည် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သို့ အ ကျွန်ုပ် ၏ လက် ကို ဖြန့် ပါ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြေ ကြီး ကို ပိုင် တော် မူ ကြောင်း အ ရှင် သိ စေ ရန် မိုး ချုန်း သံ များ ရပ် ၌ မိုး သီး လည်း ကျ‌ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ^၃၀ သို့ သော် အ ရှင် နှင့် အ ရှင့် အ မှု ထမ်း တို့ သည် ထာ ဝ ရ အ ရှင် ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ ခြင်း မ ရှိ သေး ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။

^၃၁ (မု ယော ပင် သည် အ နှံ ထွက် လျက်၊ ဗီ သွာ ပင် များ သည် လည်း ဖူး ပွင့် လျက် ရှိ ၏။ မု ယော ပင် နှင့် ဗီ သွာ ပင် များ ကို မိုး သီး ထိ ၏။ ^၃၂ ဂျုံ နှင့် ပန်း ဂျုံ တို့ မူ ကား ကောက် နှောင်း ဖြစ် ၍ ၎င်း တို့ ကို မိုး သီး မ ထိ။)

^၃၃ မော ရှေ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ထံ မှ မြို့ ပြင် သို့ ထွက် သွား ၍ သူ ၏ လက် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သို့ ဖြန့် လျှင် မိုး ချုန်း သံ များ နှင့် မိုး သီး ကျ ခြင်း ရပ် သွား ၍ မြေ ပေါ် သို့ မိုး မ ရွာ တော့ ပေ။ ^၃၄ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် မိုး၊ မိုး သီး နှင့် မိုး ချုန်း သံ များ ရပ် သွား သည် ကို သိ မြင် သော် တစ် ဖန် ပြစ် မှား ၍ သူ နှင့် သူ ၏ အ မှု ထမ်း တို့ သည် စိတ် နှ လုံး ခိုင် မာ လျက် ရှိ ၏။ ^၃၅ ထို သို့ မော ရှေ မှ တစ် ဆင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ စိတ် နှ လုံး သည် မာ ကျော လျက် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ လေ ၏။

9

¹ Then Yahweh said to Moses, “Go in to Pharaoh, and tell him, ‘This is what Yahweh, the God of the Hebrews, says: “Let my people go, that they may serve me. ² For if you refuse to let them go, and hold them still, ³ behold, Yahweh’s hand is on your livestock which are in the field, on the horses, on the donkeys, on the camels, on the herds, and on the flocks with a very grievous pestilence. ⁴ Yahweh will make a distinction between the livestock of Israel and the livestock of Egypt; and nothing shall die of all that belongs to the children of Israel.” ’ ” ⁵ Yahweh appointed a set time, saying, “Tomorrow Yahweh shall do this thing in the land.”

⁶ Yahweh did that thing on the next day; and all the livestock of Egypt died, but of the livestock of the children of Israel, not one died. ⁷ Pharaoh sent, and, behold, there was not so much as one of the livestock of the Israelites dead. But the heart of Pharaoh was stubborn, and he didn’t let the people go.

⁸ Yahweh said to Moses and to Aaron, “Take handfuls of ashes of the furnace, and let Moses sprinkle it toward the sky in the sight of Pharaoh. ⁹ It shall become small dust over all the land of Egypt, and shall be boils and blisters breaking out on man and on animal, throughout all the land of Egypt.” ¹⁰ They took ashes of the furnace, and stood before Pharaoh; and Moses sprinkled it up toward the sky; and it became boils and blisters breaking out on man and on animal.

¹¹ The magicians couldn’t stand before Moses because of the boils; for the boils were on the magicians and on all the Egyptians. ¹² Yahweh hardened the heart of Pharaoh, and he didn’t listen to them, as Yahweh had spoken to Moses.

¹³ Yahweh said to Moses, “Rise up early in the morning, and stand before Pharaoh, and tell him, ‘This is what Yahweh, the God of the Hebrews, says: “Let my people go, that they may serve me. ¹⁴ For this time I will send all my plagues against your heart, against your officials, and against your people; that you may know that there is no one like me in all the earth. ¹⁵ For now I would have stretched out my hand, and struck you and your people with pestilence, and you would have been cut off from the earth; ¹⁶ but indeed for this cause I have made you stand: to show you my power, and that my name may be declared throughout all the earth, ¹⁷ because you still exalt yourself against my people, that you won’t let them go. ¹⁸ Behold, tomorrow about this time I will cause it to rain a very grievous hail, such as has not been in Egypt since the day it was founded even until now. ¹⁹ Now therefore command that all of your livestock and all that you have in the field be brought into shelter. The hail will come down on every man and animal that is found in the field, and isn’t brought home, and they will die.” ’ ”

²⁰ Those who feared Yahweh’s word among the servants of Pharaoh made their servants and their livestock flee into the houses. ²¹ Whoever didn’t respect Yahweh’s word left his servants and his livestock in the field.

²² Yahweh said to Moses, “Stretch out your hand toward the sky, that there may be hail in all the land of Egypt, on man, and on animal, and on every herb of the field, throughout the land of Egypt.” ²³ Moses stretched out his rod toward the heavens, and Yahweh sent thunder and hail; and lightning flashed down to the earth. Yahweh rained hail on the land of Egypt. ²⁴ So there was very severe hail, and lightning mixed with the hail, such as had not been in all the land of Egypt since it became a nation. ²⁵ The hail struck throughout all the land of Egypt all that was in the field, both man and animal; and the hail struck every herb of the field, and broke every tree of the field. ²⁶ Only in the land of Goshen, where the children of Israel were, there was no hail.

²⁷ Pharaoh sent and called for Moses and Aaron, and said to them, “I have sinned this time. Yahweh is righteous, and I and my people are wicked. ²⁸ Pray to Yahweh; for there has been enough of mighty thunderings and hail. I will let you go, and you shall stay no longer.” ²⁹ Moses said to him, “As soon as I have gone out of the city, I will spread out my hands to Yahweh. The thunders shall cease, and there will not be any more hail; that you may know that the earth is Yahweh’s. ³⁰ But as for you and your servants, I know that you don’t yet fear Yahweh God.”

³¹ The flax and the barley were struck, for the barley had ripened and the flax was blooming. ³² But the wheat and the spelt were not struck, for they had not grown up.

³³ Moses went out of the city from Pharaoh, and spread out his hands to Yahweh; and the thunders and hail ceased, and the rain was not poured on the earth. ³⁴ When Pharaoh saw that the rain and the hail and the thunders had ceased, he sinned yet more, and hardened his heart, he and his servants. ³⁵ The heart of Pharaoh was hardened, and he didn’t let the children of Israel go, just as Yahweh had spoken through Moses.