၄

^၁ ထို အ ခါ မော ရှေ က “အ ကယ် ၍ သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို မ ယုံ၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ စ ကား ကို လည်း နား မ ထောင် ဘဲ ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် အား ကိုယ် ထင် ရှား ပြ တော် မ မူ’ ဟူ ၍ ပြော ဆို ကြ ပါ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “သင့် လက် ထဲ ၌ မည် သည့် အ ရာ ရှိ သ နည်း” ဟု သူ့ အား မေး တော် မူ လျှင် “တောင် ဝှေး ရှိ ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၃ ကိုယ် တော် က လည်း “တောင် ဝှေး ကို မြေ ပေါ် သို့ ပစ် ချ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် သူ သည် မြေ ပေါ် သို့ ပစ် ချ ၏။ ထို အ ခါ တောင် ဝှေး သည် မြွေ ဖြစ် သွား သ ဖြင့် မော ရှေ သည် ထို မြွေ ထံ မှ ထွက် ပြေး လေ ၏။ ^၄ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “သင် ၏ လက် ကို ဆန့် ၍ မြွေ ၏ အ မြီး ကို ဖမ်း ကိုင် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် သူ သည် မိ မိ ၏ လက် ကို ဆန့် ၍ ဖမ်း ဆွဲ လိုက် ရာ ထို မြွေ သည် သူ ၏ လက် ထဲ ၌ တောင် ဝှေး ပြန် ဖြစ် လေ ၏။ ^၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ဤ အ မှု ကို ထောက် ၍ သူ တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား၊ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇက် ၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ် ၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် အား ကိုယ် ထင် ရှား ပြ တော် မူ ကြောင်း သူ တို့ ယုံ ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ယ ခု သင် ၏ လက် ကို သင့် ရင် ခွင် သို့ မ ဟုတ် ‘သင့် ဝတ် ရုံ’။ ထဲ သို့ သွင်း လော့” ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် သူ သည် မိ မိ ၏ လက် ကို ရင် ခွင် သို့ မ ဟုတ် ‘ဝတ် ရုံ’။ ထဲ သို့ သွင်း ပြီး ပြန် ထုတ် သော အ ခါ သူ ၏ လက် သည် အ နာ ကြီး ရော ဂါ စွဲ ၍ နှင်း ပွင့် ကဲ့ သို့ ဖြစ် လေ ၏။ ^၇ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “သင် ၏ လက် ကို သင့် ရင် ခွင် သို့ မ ဟုတ် ‘သင့် ဝတ် ရုံ’။ ထဲ သို့ ပြန် သွင်း လော့” ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် သူ သည် မိ မိ ၏ လက် ကို ရင် ခွင် သို့ မ ဟုတ် ‘ဝတ် ရုံ’။ ထဲ သို့ ပြန် သွင်း ပြီး ရင် ခွင် ထဲ မှ ပြန် ထုတ် သော အ ခါ ပ က တိ အ သား အ ရေ အ တိုင်း ပြန် ဖြစ် လေ ၏။ ^၈ ဘု ရား သ ခင် က “အ ကယ် ၍ သူ တို့ သည် သင့် ကို မ ယုံ၊ ပ ထ မ နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ကို လည်း မ ယုံ လျှင် နောက် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ကို ကား ယုံ ကြ လိမ့် မည်။ ^၉ သူ တို့ သည် ဤ နိ မိတ် လက္ခ ဏာ နှစ် ခု စ လုံး ကို လည်း မ ယုံ၊ သင် ၏ စ ကား ကို လည်း နား မ ထောင် လျှင် နိုင်း မြစ် မှ ရေ ကို ယူ ၍ ကုန်း မြေ ပေါ် တွင် လောင်း ချ လော့။ ထို အ ခါ နိုင်း မြစ် မှ ယူ လာ သော ရေ သည် ကုန်း မြေ ပေါ် တွင် သွေး ဖြစ် သွား လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ မော ရှေ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား ရှင်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ယ ခင် က ဖြစ် စေ၊ မ နေ့ က ဖြစ် စေ၊ ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး အား ကိုယ် တော် မိန့် ဆို တော် မူ သော အ ချိန် ၌ ပင် ဖြစ် စေ စ ကား ပြော ကောင်း သူ မ ဟုတ် ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် နှုတ် လေး လျှာ လေး သော သူ လည်း ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၁၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “လူ ၏ နှုတ် ကို မည် သူ ဖန် ဆင်း သ နည်း။ ဆွံ့ အ သော သူ၊ နား မ ကြား သော သူ၊ မျက် စိ မြင် သော သူ၊ မျက် စိ မ မြင် သော သူ တို့ ကို မည် သူ ဖန် ဆင်း သ နည်း။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပင် မ ဟုတ် လော။ ^၁၂ ယ ခု သွား လော့။ ငါ သည် သင့် နှုတ် နှင့် အ တူ ရှိ မည်။ သင် ပြော ဆို ရ မည့် အ ရာ ကို သင့် အား ငါ သွန် သင် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၃ မော ရှေ က “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား ရှင် ကိုယ် တော် စေ လွှတ် လို သော သူ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ ကို အ မျက် ထွက် ၍ “လေ ဝိ အ မျိုး အာ ရုန် သည် သင် ၏ အစ် ကို မ ဟုတ် လော။ သူ သည် နှုတ် ရေး ကျွမ်း ကျင် သည် ကို ငါ သိ ၏။ သူ သည် သင့် ကို ကြို ဆို ရန် ထွက် လာ ပြီ။ သင် နှင့် တွေ့ သော အ ခါ သူ သည် စိတ် ထဲ ၌ ဝမ်း မြောက် လိမ့် မည်။ ^၁၅ သင် သည် သူ နှင့် စ ကား ပြော ၍ သူ့ နှုတ် ထဲ သို့ စ ကား များ ကို ထည့် ရ မည်။ သင် ၏ နှုတ် နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ သူ ၏ နှုတ် နှင့် လည်း ကောင်း ငါ အ တူ ရှိ မည်။ သင် တို့ ပြု ရ မည့် အ ရာ ကို သင် တို့ အား ငါ သွန် သင် မည်။ ^၁၆ သူ သည် သင့် ကိုယ် စား လူ တို့ အား စ ကား ပြော မည်။ သူ သည် သင် ၏ နှုတ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၍ သင် သည် သူ ၏ ဘု ရား ကဲ့ သို့ ဖြစ် မည်။ ^၁၇ သင် သည် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ များ ကို ပြု ရန် ဤ တောင် ဝှေး ကို သင့် လက် ၌ ယူ ဆောင် သွား ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၈ ထို့ နောက် မော ရှေ သည် မိ မိ ယောက္ခ မ ယေ သ ရော ထံ သို့ ပြန် လာ ပြီး “အ ကျွန်ုပ် သည် အီ ဂျစ် ပြည် ၌ ရှိ သော အ ကျွန်ုပ် ၏ အ မျိုး သား ချင်း တို့ အ သက် ရှင် သေး သ လော ဟု ကြည့် ရှု ရန် သူ တို့ ထံ သို့ ပြန် သွား ခွင့် ပြု ပါ” ဟု ဆို ၏။ ယေ သ ရော က လည်း မော ရှေ အား “ငြိမ်း ချမ်း စွာ သွား‌ လော့” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် သွား လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် ၏ အ သက် ကို ရန် ရှာ သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် သေ လွန် ကြ ပြီ” ဟု မော ရှေ အား မိ ဒျန် ပြည် ၌ မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၀ ထို့ ကြောင့် မော ရှေ သည် မိ မိ မ ယား နှင့် သား တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် သူ တို့ အား မြည်း ကို စီး စေ လျက် အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ မော ရှေ သည် မိ မိ ၏ လက် ထဲ ၌ ဘု ရား သ ခင် ၏ တောင် ဝှေး ‌တော် ကို ကိုင် ဆောင် သွား ၏။

^၂၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “သင် သည် အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် ရောက် သော အ ခါ သင့် လက် ၌ ငါ ပေး ထား သော အံ့ ဩ ဖွယ် အ မှု အ လုံး စုံ တို့ ကို ဖာ ရော မင်း ကြီး ရှေ့ ၌ ပြု လော့။ သို့ ရာ တွင် ငါ သည် သူ ၏ စိတ် နှ လုံး ကို မာ ကျော စေ မည် ဖြစ် ၍ သူ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ လိမ့် မည်။ ^၂၂ ထို အ ခါ သင် သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး အား ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “အစ္စ ရေး လူ မျိုး သည် ငါ့ သား၊ ငါ ၏ သား ဦး ဖြစ် ၏။ ^၂၃ ငါ့ ကို ဝတ် ပြု ရန် ငါ့ သား ကို လွှတ် လော့ ဟု သင့် အား ငါ မိန့် ဆို ၏။ သူ့ ကို လွှတ် ရန် သင် ငြင်း ဆန် လျှင် သင့် သား၊ သင် ၏ သား ဦး ကို ငါ ကွပ် မျက် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏’ ဟူ ၍ ဆင့် ဆို ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၄ မော ရှေ သည် ခ ရီး သွား စဉ် တွင် စ ခန်း ချ ရာ နေ ရာ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ နှင့် တွေ့ ၍ သူ့ ကို ကွပ် မျက် ရန် ရှာ ကြံ လေ ၏။ ^၂၅ ထို အ ခါ ဇိ ပေါ ရ သည် ချွန် ထက် သော ကျောက် ကို ယူ ၍ မိ မိ သား ၏ ထိပ် ဖုံး အ ရေ ပြား ကို လှီး ပြီး၊ ၎င်း ကို မော ရှေ ၏ ခြေ နှင့် ထိ စေ လျက် “အ ကယ် စင် စစ် သင် သည် သွေး နှင့် ဆိုင် သော ကျွန် မ ၏ လင် ယောက်ျား ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၆ သို့ ဖြစ် ၍ ကိုယ် တော် သည် မော ရှေ ထံ မှ ထွက် သွား လေ ၏။ ထို အ ခါ ဇိ ပေါ ရ က “အ ရေ ဖျား လှီး ခြင်း ကြောင့် သွေး နှင့် ဆိုင် သော လင် ယောက်ျား ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က အာ ရုန် အား “မော ရှေ ကို ကြို ဆို ရန် တော ကန္တာ ရ သို့ သွား လော့” ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် အာ ရုန် သည် သွား ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ တောင် တော် ၌ မော ရှေ နှင့် တွေ့ ဆုံ လျှင် သူ့ ကို နမ်း လေ ၏။ ^၂၈ မော ရှေ သည် မိ မိ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် အား လုံး ကို လည်း ကောင်း၊ မိ မိ ပြု ရန် မိန့် မှာ တော် မူ သော နိ မိတ် လက္ခ ဏာ အား လုံး ကို လည်း ကောင်း အာ ရုန် အား ပြော ကြား လေ ၏။

^၂၉ ထို့ နောက် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ သည် သွား ၍ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား သက် ကြီး ဝါ ကြီး အ ပေါင်း တို့ ကို စု ဝေး စေ ကြ ၏။ ^၃၀ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော စ ကား အား လုံး ကို အာ ရုန် သည် ထို သူ တို့ အား ပြော ကြား ၍ အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ မျက် မှောက် တွင် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ တို့ ကို ပြု လေ ၏။ ^၃၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို ကြည့် ရှု တော် မူ ကြောင်း၊ သူ တို့ ခံ ရ သည့် ဖိ စီး နှိပ် စက် မှု ကို သိ မြင် တော် မူ ကြောင်း အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တို့ ကြား သိ ရ သော အ ခါ ယုံ ကြည် ၍ ဦး ညွတ် လျက် ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ကြ ၏။

4

¹ Moses answered, “But, behold, they will not believe me, nor listen to my voice; for they will say, ‘Yahweh has not appeared to you.’ ” ² Yahweh said to him, “What is that in your hand?” He said, “A rod.” ³ He said, “Throw it on the ground.” He threw it on the ground, and it became a snake; and Moses ran away from it. ⁴ Yahweh said to Moses, “Stretch out your hand, and take it by the tail.” He stretched out his hand, and took hold of it, and it became a rod in his hand. ⁵ “This is so that they may believe that Yahweh, the God of their fathers, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob, has appeared to you.”

⁶ Yahweh said furthermore to him, “Now put your hand inside your cloak.” He put his hand inside his cloak, and when he took it out, behold, his hand was leprous, as white as snow. ⁷ He said, “Put your hand inside your cloak again.” He put his hand inside his cloak again, and when he took it out of his cloak, behold, it had turned again as his other flesh. ⁸ “It will happen, if they will not believe you or listen to the voice of the first sign, that they will believe the voice of the latter sign. ⁹ It will happen, if they will not believe even these two signs or listen to your voice, that you shall take of the water of the river, and pour it on the dry land. The water which you take out of the river will become blood on the dry land.”

¹⁰ Moses said to Yahweh, “O Lord, The word translated ‘Lord’ is ‘Adonai’. I am not eloquent, neither before now, nor since you have spoken to your servant; for I am slow of speech, and of a slow tongue.” ¹¹ Yahweh said to him, “Who made man’s mouth? Or who makes one mute, or deaf, or seeing, or blind? Isn’t it I, Yahweh? ¹² Now therefore go, and I will be with your mouth, and teach you what you shall speak.”

¹³ Moses said, “Oh, Lord, please send someone else.” ¹⁴ Yahweh’s anger burned against Moses, and he said, “What about Aaron, your brother, the Levite? I know that he can speak well. Also, behold, he is coming out to meet you. When he sees you, he will be glad in his heart. ¹⁵ You shall speak to him, and put the words in his mouth. I will be with your mouth, and with his mouth, and will teach you what you shall do. ¹⁶ He will be your spokesman to the people. It will happen that he will be to you a mouth, and you will be to him as God. ¹⁷ You shall take this rod in your hand, with which you shall do the signs.”

¹⁸ Moses went and returned to Jethro his father-in-law, and said to him, “Please let me go and return to my brothers who are in Egypt, and see whether they are still alive.” Jethro said to Moses, “Go in peace.”

¹⁹ Yahweh said to Moses in Midian, “Go, return into Egypt; for all the men who sought your life are dead.” ²⁰ Moses took his wife and his sons, and set them on a donkey, and he returned to the land of Egypt. Moses took God’s rod in his hand.

²¹ Yahweh said to Moses, “When you go back into Egypt, see that you do before Pharaoh all the wonders which I have put in your hand, but I will harden his heart and he will not let the people go. ²² You shall tell Pharaoh, ‘Yahweh says, Israel is my son, my firstborn, ²³ and I have said to you, “Let my son go, that he may serve me;” and you have refused to let him go. Behold, I will kill your firstborn son.’ ”

²⁴ On the way at a lodging place, Yahweh met Moses and wanted to kill him. ²⁵ Then Zipporah took a flint, and cut off the foreskin of her son, and cast it at his feet; and she said, “Surely you are a bridegroom of blood to me.” ²⁶ So he let him alone. Then she said, “You are a bridegroom of blood,” because of the circumcision.

²⁷ Yahweh said to Aaron, “Go into the wilderness to meet Moses.” He went, and met him on God’s mountain, and kissed him. ²⁸ Moses told Aaron all Yahweh’s words with which he had sent him, and all the signs with which he had instructed him.

²⁹ Moses and Aaron went and gathered together all the elders of the children of Israel. ³⁰ Aaron spoke all the words which Yahweh had spoken to Moses, and did the signs in the sight of the people. ³¹ The people believed, and when they heard that Yahweh had visited the children of Israel, and that he had seen their affliction, then they bowed their heads and worshiped.

၄

^၁ ထို အ ခါ မော ရှေ က “အ ကယ် ၍ သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို မ ယုံ၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ စ ကား ကို လည်း နား မ ထောင် ဘဲ ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် အား ကိုယ် ထင် ရှား ပြ တော် မ မူ’ ဟူ ၍ ပြော ဆို ကြ ပါ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “သင့် လက် ထဲ ၌ မည် သည့် အ ရာ ရှိ သ နည်း” ဟု သူ့ အား မေး တော် မူ လျှင် “တောင် ဝှေး ရှိ ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၃ ကိုယ် တော် က လည်း “တောင် ဝှေး ကို မြေ ပေါ် သို့ ပစ် ချ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် သူ သည် မြေ ပေါ် သို့ ပစ် ချ ၏။ ထို အ ခါ တောင် ဝှေး သည် မြွေ ဖြစ် သွား သ ဖြင့် မော ရှေ သည် ထို မြွေ ထံ မှ ထွက် ပြေး လေ ၏။ ^၄ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “သင် ၏ လက် ကို ဆန့် ၍ မြွေ ၏ အ မြီး ကို ဖမ်း ကိုင် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် သူ သည် မိ မိ ၏ လက် ကို ဆန့် ၍ ဖမ်း ဆွဲ လိုက် ရာ ထို မြွေ သည် သူ ၏ လက် ထဲ ၌ တောင် ဝှေး ပြန် ဖြစ် လေ ၏။ ^၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ဤ အ မှု ကို ထောက် ၍ သူ တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား၊ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇက် ၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ် ၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် အား ကိုယ် ထင် ရှား ပြ တော် မူ ကြောင်း သူ တို့ ယုံ ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ယ ခု သင် ၏ လက် ကို သင့် ရင် ခွင် သို့ မ ဟုတ် ‘သင့် ဝတ် ရုံ’။ ထဲ သို့ သွင်း လော့” ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် သူ သည် မိ မိ ၏ လက် ကို ရင် ခွင် သို့ မ ဟုတ် ‘ဝတ် ရုံ’။ ထဲ သို့ သွင်း ပြီး ပြန် ထုတ် သော အ ခါ သူ ၏ လက် သည် အ နာ ကြီး ရော ဂါ စွဲ ၍ နှင်း ပွင့် ကဲ့ သို့ ဖြစ် လေ ၏။ ^၇ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “သင် ၏ လက် ကို သင့် ရင် ခွင် သို့ မ ဟုတ် ‘သင့် ဝတ် ရုံ’။ ထဲ သို့ ပြန် သွင်း လော့” ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် သူ သည် မိ မိ ၏ လက် ကို ရင် ခွင် သို့ မ ဟုတ် ‘ဝတ် ရုံ’။ ထဲ သို့ ပြန် သွင်း ပြီး ရင် ခွင် ထဲ မှ ပြန် ထုတ် သော အ ခါ ပ က တိ အ သား အ ရေ အ တိုင်း ပြန် ဖြစ် လေ ၏။ ^၈ ဘု ရား သ ခင် က “အ ကယ် ၍ သူ တို့ သည် သင့် ကို မ ယုံ၊ ပ ထ မ နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ကို လည်း မ ယုံ လျှင် နောက် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ကို ကား ယုံ ကြ လိမ့် မည်။ ^၉ သူ တို့ သည် ဤ နိ မိတ် လက္ခ ဏာ နှစ် ခု စ လုံး ကို လည်း မ ယုံ၊ သင် ၏ စ ကား ကို လည်း နား မ ထောင် လျှင် နိုင်း မြစ် မှ ရေ ကို ယူ ၍ ကုန်း မြေ ပေါ် တွင် လောင်း ချ လော့။ ထို အ ခါ နိုင်း မြစ် မှ ယူ လာ သော ရေ သည် ကုန်း မြေ ပေါ် တွင် သွေး ဖြစ် သွား လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ မော ရှေ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား ရှင်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ယ ခင် က ဖြစ် စေ၊ မ နေ့ က ဖြစ် စေ၊ ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး အား ကိုယ် တော် မိန့် ဆို တော် မူ သော အ ချိန် ၌ ပင် ဖြစ် စေ စ ကား ပြော ကောင်း သူ မ ဟုတ် ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် နှုတ် လေး လျှာ လေး သော သူ လည်း ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၁၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “လူ ၏ နှုတ် ကို မည် သူ ဖန် ဆင်း သ နည်း။ ဆွံ့ အ သော သူ၊ နား မ ကြား သော သူ၊ မျက် စိ မြင် သော သူ၊ မျက် စိ မ မြင် သော သူ တို့ ကို မည် သူ ဖန် ဆင်း သ နည်း။ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပင် မ ဟုတ် လော။ ^၁၂ ယ ခု သွား လော့။ ငါ သည် သင့် နှုတ် နှင့် အ တူ ရှိ မည်။ သင် ပြော ဆို ရ မည့် အ ရာ ကို သင့် အား ငါ သွန် သင် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၃ မော ရှေ က “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား ရှင် ကိုယ် တော် စေ လွှတ် လို သော သူ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ ကို အ မျက် ထွက် ၍ “လေ ဝိ အ မျိုး အာ ရုန် သည် သင် ၏ အစ် ကို မ ဟုတ် လော။ သူ သည် နှုတ် ရေး ကျွမ်း ကျင် သည် ကို ငါ သိ ၏။ သူ သည် သင့် ကို ကြို ဆို ရန် ထွက် လာ ပြီ။ သင် နှင့် တွေ့ သော အ ခါ သူ သည် စိတ် ထဲ ၌ ဝမ်း မြောက် လိမ့် မည်။ ^၁၅ သင် သည် သူ နှင့် စ ကား ပြော ၍ သူ့ နှုတ် ထဲ သို့ စ ကား များ ကို ထည့် ရ မည်။ သင် ၏ နှုတ် နှင့် လည်း‌ ကောင်း၊ သူ ၏ နှုတ် နှင့် လည်း ကောင်း ငါ အ တူ ရှိ မည်။ သင် တို့ ပြု ရ မည့် အ ရာ ကို သင် တို့ အား ငါ သွန် သင် မည်။ ^၁၆ သူ သည် သင့် ကိုယ် စား လူ တို့ အား စ ကား ပြော မည်။ သူ သည် သင် ၏ နှုတ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၍ သင် သည် သူ ၏ ဘု ရား ကဲ့ သို့ ဖြစ် မည်။ ^၁၇ သင် သည် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ များ ကို ပြု ရန် ဤ တောင် ဝှေး ကို သင့် လက် ၌ ယူ ဆောင် သွား ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၈ ထို့ နောက် မော ရှေ သည် မိ မိ ယောက္ခ မ ယေ သ ရော ထံ သို့ ပြန် လာ ပြီး “အ ကျွန်ုပ် သည် အီ ဂျစ် ပြည် ၌ ရှိ သော အ ကျွန်ုပ် ၏ အ မျိုး သား ချင်း တို့ အ သက် ရှင် သေး သ လော ဟု ကြည့် ရှု ရန် သူ တို့ ထံ သို့ ပြန် သွား ခွင့် ပြု ပါ” ဟု ဆို ၏။ ယေ သ ရော က လည်း မော ရှေ အား “ငြိမ်း ချမ်း စွာ သွား‌ လော့” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် သွား လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် ၏ အ သက် ကို ရန် ရှာ သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် သေ လွန် ကြ ပြီ” ဟု မော ရှေ အား မိ ဒျန် ပြည် ၌ မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၀ ထို့ ကြောင့် မော ရှေ သည် မိ မိ မ ယား နှင့် သား တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် သူ တို့ အား မြည်း ကို စီး စေ လျက် အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ မော ရှေ သည် မိ မိ ၏ လက် ထဲ ၌ ဘု ရား သ ခင် ၏ တောင် ဝှေး ‌တော် ကို ကိုင် ဆောင် သွား ၏။

^၂၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “သင် သည် အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် ရောက် သော အ ခါ သင့် လက် ၌ ငါ ပေး ထား သော အံ့ ဩ ဖွယ် အ မှု အ လုံး စုံ တို့ ကို ဖာ ရော မင်း ကြီး ရှေ့ ၌ ပြု လော့။ သို့ ရာ တွင် ငါ သည် သူ ၏ စိတ် နှ လုံး ကို မာ ကျော စေ မည် ဖြစ် ၍ သူ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို မ လွှတ် ဘဲ နေ လိမ့် မည်။ ^၂၂ ထို အ ခါ သင် သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး အား ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “အစ္စ ရေး လူ မျိုး သည် ငါ့ သား၊ ငါ ၏ သား ဦး ဖြစ် ၏။ ^၂၃ ငါ့ ကို ဝတ် ပြု ရန် ငါ့ သား ကို လွှတ် လော့ ဟု သင့် အား ငါ မိန့် ဆို ၏။ သူ့ ကို လွှတ် ရန် သင် ငြင်း ဆန် လျှင် သင့် သား၊ သင် ၏ သား ဦး ကို ငါ ကွပ် မျက် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏’ ဟူ ၍ ဆင့် ဆို ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၄ မော ရှေ သည် ခ ရီး သွား စဉ် တွင် စ ခန်း ချ ရာ နေ ရာ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ နှင့် တွေ့ ၍ သူ့ ကို ကွပ် မျက် ရန် ရှာ ကြံ လေ ၏။ ^၂၅ ထို အ ခါ ဇိ ပေါ ရ သည် ချွန် ထက် သော ကျောက် ကို ယူ ၍ မိ မိ သား ၏ ထိပ် ဖုံး အ ရေ ပြား ကို လှီး ပြီး၊ ၎င်း ကို မော ရှေ ၏ ခြေ နှင့် ထိ စေ လျက် “အ ကယ် စင် စစ် သင် သည် သွေး နှင့် ဆိုင် သော ကျွန် မ ၏ လင် ယောက်ျား ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၆ သို့ ဖြစ် ၍ ကိုယ် တော် သည် မော ရှေ ထံ မှ ထွက် သွား လေ ၏။ ထို အ ခါ ဇိ ပေါ ရ က “အ ရေ ဖျား လှီး ခြင်း ကြောင့် သွေး နှင့် ဆိုင် သော လင် ယောက်ျား ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က အာ ရုန် အား “မော ရှေ ကို ကြို ဆို ရန် တော ကန္တာ ရ သို့ သွား လော့” ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် အာ ရုန် သည် သွား ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ တောင် တော် ၌ မော ရှေ နှင့် တွေ့ ဆုံ လျှင် သူ့ ကို နမ်း လေ ၏။ ^၂၈ မော ရှေ သည် မိ မိ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် အား လုံး ကို လည်း ကောင်း၊ မိ မိ ပြု ရန် မိန့် မှာ တော် မူ သော နိ မိတ် လက္ခ ဏာ အား လုံး ကို လည်း ကောင်း အာ ရုန် အား ပြော ကြား လေ ၏။

^၂၉ ထို့ နောက် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် တို့ သည် သွား ၍ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား သက် ကြီး ဝါ ကြီး အ ပေါင်း တို့ ကို စု ဝေး စေ ကြ ၏။ ^၃၀ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော စ ကား အား လုံး ကို အာ ရုန် သည် ထို သူ တို့ အား ပြော ကြား ၍ အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ မျက် မှောက် တွင် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ တို့ ကို ပြု လေ ၏။ ^၃၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို ကြည့် ရှု တော် မူ ကြောင်း၊ သူ တို့ ခံ ရ သည့် ဖိ စီး နှိပ် စက် မှု ကို သိ မြင် တော် မူ ကြောင်း အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တို့ ကြား သိ ရ သော အ ခါ ယုံ ကြည် ၍ ဦး ညွတ် လျက် ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ကြ ၏။

4

¹ Moses answered, “But, behold, they will not believe me, nor listen to my voice; for they will say, ‘Yahweh has not appeared to you.’ ” ² Yahweh said to him, “What is that in your hand?” He said, “A rod.” ³ He said, “Throw it on the ground.” He threw it on the ground, and it became a snake; and Moses ran away from it. ⁴ Yahweh said to Moses, “Stretch out your hand, and take it by the tail.” He stretched out his hand, and took hold of it, and it became a rod in his hand. ⁵ “This is so that they may believe that Yahweh, the God of their fathers, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob, has appeared to you.”

⁶ Yahweh said furthermore to him, “Now put your hand inside your cloak.” He put his hand inside his cloak, and when he took it out, behold, his hand was leprous, as white as snow. ⁷ He said, “Put your hand inside your cloak again.” He put his hand inside his cloak again, and when he took it out of his cloak, behold, it had turned again as his other flesh. ⁸ “It will happen, if they will not believe you or listen to the voice of the first sign, that they will believe the voice of the latter sign. ⁹ It will happen, if they will not believe even these two signs or listen to your voice, that you shall take of the water of the river, and pour it on the dry land. The water which you take out of the river will become blood on the dry land.”

¹⁰ Moses said to Yahweh, “O Lord, The word translated ‘Lord’ is ‘Adonai’. I am not eloquent, neither before now, nor since you have spoken to your servant; for I am slow of speech, and of a slow tongue.” ¹¹ Yahweh said to him, “Who made man’s mouth? Or who makes one mute, or deaf, or seeing, or blind? Isn’t it I, Yahweh? ¹² Now therefore go, and I will be with your mouth, and teach you what you shall speak.”

¹³ Moses said, “Oh, Lord, please send someone else.” ¹⁴ Yahweh’s anger burned against Moses, and he said, “What about Aaron, your brother, the Levite? I know that he can speak well. Also, behold, he is coming out to meet you. When he sees you, he will be glad in his heart. ¹⁵ You shall speak to him, and put the words in his mouth. I will be with your mouth, and with his mouth, and will teach you what you shall do. ¹⁶ He will be your spokesman to the people. It will happen that he will be to you a mouth, and you will be to him as God. ¹⁷ You shall take this rod in your hand, with which you shall do the signs.”

¹⁸ Moses went and returned to Jethro his father-in-law, and said to him, “Please let me go and return to my brothers who are in Egypt, and see whether they are still alive.” Jethro said to Moses, “Go in peace.”

¹⁹ Yahweh said to Moses in Midian, “Go, return into Egypt; for all the men who sought your life are dead.” ²⁰ Moses took his wife and his sons, and set them on a donkey, and he returned to the land of Egypt. Moses took God’s rod in his hand.

²¹ Yahweh said to Moses, “When you go back into Egypt, see that you do before Pharaoh all the wonders which I have put in your hand, but I will harden his heart and he will not let the people go. ²² You shall tell Pharaoh, ‘Yahweh says, Israel is my son, my firstborn, ²³ and I have said to you, “Let my son go, that he may serve me;” and you have refused to let him go. Behold, I will kill your firstborn son.’ ”

²⁴ On the way at a lodging place, Yahweh met Moses and wanted to kill him. ²⁵ Then Zipporah took a flint, and cut off the foreskin of her son, and cast it at his feet; and she said, “Surely you are a bridegroom of blood to me.” ²⁶ So he let him alone. Then she said, “You are a bridegroom of blood,” because of the circumcision.

²⁷ Yahweh said to Aaron, “Go into the wilderness to meet Moses.” He went, and met him on God’s mountain, and kissed him. ²⁸ Moses told Aaron all Yahweh’s words with which he had sent him, and all the signs with which he had instructed him.

²⁹ Moses and Aaron went and gathered together all the elders of the children of Israel. ³⁰ Aaron spoke all the words which Yahweh had spoken to Moses, and did the signs in the sight of the people. ³¹ The people believed, and when they heard that Yahweh had visited the children of Israel, and that he had seen their affliction, then they bowed their heads and worshiped.