၃၃

^၁ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “အီ ဂျစ် ပြည် မှ သင် ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော လူ တို့ နှင့် တ ကွ ဤ နေ ရာ မှ ထွက် ၍ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ ယာ ကုပ် အား ‘ထို ပြည် ကို သင် ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် အား ငါ ပေး မည်’ ဟု ငါ ကျိန် ဆို ခဲ့ သည့် ပြည် သို့ သင် သွား လော့။ ^၂ ကောင်း ကင် တ မန် ကို သင့် ရှေ့ မှ ငါ စေ လွှတ် မည်။ ခါ နာန် လူ မျိုး၊ အာ မော ရိ လူ မျိုး၊ ဟိတ္တိ လူ မျိုး၊ ဖေ ရ ဇိ လူ မျိုး၊ ဟိ ဝိ လူ မျိုး၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ ကို ငါ နှင် ထုတ် မည်။ ^၃ နို့ နှင့် ပျား ရည် စီး ဆင်း သော ပြည် သို့ သွား လော့။ သို့ သော် သင် နှင့် အ တူ ငါ မ သွား။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် သည် ခေါင်း မာ သောလူ မျိုး ဖြစ် ၏။ လမ်း ခ ရီး ၌ သင့် ကို ငါ ဖျက် ဆီး မိ မည် စိုး ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄ လူ တို့ သည် ထို မ ကောင်း သော သ တင်း ကို ကြား ကြ သော အ ခါ ငို ကြွေး မြည် တမ်း လျက် မည် သူ မျှ မိ မိ ၏ အ ဆင် တန် ဆာ ကို မ ဆင် ဘဲ နေ ကြ ၏။ ^၅ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “အစ္စ‌ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို ဤ သို့ ဆင့် ဆို လော့။ ‘သင် တို့ သည် ‌ခေါင်း မာ သော လူ မျိုး ဖြစ် ၏။ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ တစ် ခ ဏ မျှ သွား လျှင် ပင် သင် တို့ ကို ငါ ဖျက် ဆီး မိ မည်။ ယ ခု သင် တို့ ၏ ကိုယ် ပေါ် မှ သင် တို့ ၏ အ ဆင် တန် ဆာ ကို ချွတ် ‌လော့။ သို့ မှ သင် တို့ ၌ ငါ မည် သို့ ပြု ရ မည် ကို ငါ သိ မည်'” ဟု မိန့် တော် မူ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၆ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ‌ဟော ရပ် တောင် ၌ မိ မိ တို့ ၏ အ ဆင် တန် ဆာ များ ကို ချွတ် ကြ ၏။

^၇ မော ရှေ သည် တဲ တော် ကို ယူ ပြီး လျှင် တပ် စ ခန်း အ ပြင် ဘက်၊ တပ် စ ခန်း နှင့် ခပ် ဝေး ဝေး ၌ တဲ တော် ကို ထိုး ၍ ၎င်း ကို တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် ဟု ခေါ် ဝေါ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် တပ် စ ခန်း အ ပြင် ဘက် ရှိ တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် သို့ သွား ကြ ၏။

^၈ မော ရှေ သည် တဲ တော် သို့ သွား သော အ ခါ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ထ ၍ မိ မိ တို့ ၏ တဲ အ ဝင် ဝ တွင် အ သီး သီး ရပ် လျက် တဲ တော် ထဲ သို့ မော ရှေ ဝင် သွား သည့် တိုင် အောင် သူ ၏ နောက် မှ ကြည့် နေ ကြ ၏။ ^၉ မော ရှေ သည် တဲ တော် ထဲ သို့ ဝင် သွား သော အ ခါ မိုး တိမ် တိုင် သည် ဆင်း လာ ၍ တဲ တော် အ ဝင် ဝ ၌ တည် နေ ၏။ ထို့ နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ နှင့် စ ကား ပြော တော် မူ ၏။ ^၁၀ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် တဲ တော် အ ဝင် ဝ ၌ တည် နေ သော မိုး တိမ် တိုင် ကို မြင် ကြ သော အ ခါ ထို လူ အ ပေါင်း တို့ သည် အ သီး သီး ထ ၍ မိ မိ တဲ အ ဝင် ဝ ၌ ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ကြ လေ ၏။ ^၁၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိတ် ဆွေ ချင်း စ ကား ပြော သ ကဲ့ သို့ မော ရှေ နှင့် မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် စ ကား ပြော တော် မူ ၏။ ထို့ နောက် မော ရှေ သည် တပ် စ ခန်း သို့ ပြန် လာ ၏။ သူ ၏ လက် ထောက် လူ ငယ် တစ် ဦး ဖြစ် သည့် နုန် ၏ သား ယော ရှု မူ ကား တဲ တော် ထဲ မှ မ ထွက် ဘဲ နေ ၏။

^၁၂ မော ရှေ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “ကိုယ် တော် က ‘ဤ လူ တို့ ကို ထုတ် ဆောင် လော့’ ဟု အ ကျွန်ုပ် အား မိန့် ဆို တော် မူ ခဲ့ သော် လည်း အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ စေ လွှတ် တော် မူ မည့် သူ ကို အ ကျွန်ုပ် အား သိ စေ တော် မ မူ ပါ။ သို့ သော် ကိုယ် တော် က ‘ငါ သည် သင့် ကို အ မည် နှင့် တ ကွ သိ ၏။ ငါ့ ရှေ့ ၌ လည်း သင် သည် မျက် နှာ ရ ပြီ’ ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ ပါ ၏။ ^၁၃ ယ ခု အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် ၏ ရှေ့ တော် ၌ မျက် နှာ ရ ပါ လျှင် အ ကျွန်ုပ် အား ကိုယ် တော် ၏ လမ်း ခ ရီး ကို သိ စေ တော် မူ ပါ။ သို့ ပြု လျှင် အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော် ကို သိ မည် ဖြစ် ၍ ကိုယ် တော် ၏ ရှေ့ တော် ၌ မျက် နှာ ရ ပါ လိမ့် မည်။ ဤ လူ မျိုး သည် ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် ဖြစ် သည် ကို ဆင် ခြင် တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “ငါ ကိုယ် တိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ငါ့ မျက် နှာ’။ ကြွ မည်။ သင့် ကို ငြိမ် သက် ချမ်း သာ ခွင့် ပေး မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၅ မော ရှေ က လည်း “ကိုယ် တော် တိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ကိုယ် တော့် မျက် နှာ’။ ကြွ တော် မ မူ လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ဤ နေ ရာ မှ သွား စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ^၁၆ အ ကျွန်ုပ် နှင့် ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် သည် ကိုယ် တော် ၏ ရှေ့ တော် ၌ မျက် နှာ ရ ကြောင်း ကို မည် သို့ သိ ရ ပါ မည် နည်း။ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ ကိုယ် တော် ကြွ တော် မူ သော အား ဖြင့် သာ မ ဟုတ် လော။ ဤ သို့ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် နှင့် ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် သည် ကမ္ဘာ မြေ ပေါ် ရှိ လူ အ ပေါင်း တို့ နှင့် ကွဲ ပြား ခြား နား ပါ မည်” ဟု ကိုယ် တော် အား လျှောက် လေ ၏။ ^၁၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “သင် လျှောက် သော ဤ စ ကား အ တိုင်း ငါ ပြု မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် သည် ငါ့ ရှေ့ ၌ မျက် နှာ ရ ၍ ငါ သည် သင့် ကို အ မည် နှင့် တ ကွ သိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၈ ထို အ ခါ မော ရှေ က “ကိုယ် တော် ၏ ဘုန်း အ သ ရေ တော် ကို အ ကျွန်ုပ် အား ပြ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း “ငါ သည် ငါ ၏ ကောင်း မြတ် ခြင်း အ လုံး စုံ တို့ ကို သင့် ရှေ့ ၌ ဖြတ် သွား စေ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ ကို သင့် ရှေ့ ၌ ကြေ ညာ မည်။ ငါ သ နား မည့် သူ ကို ငါ သ နား မည်။ ငါ သက် ညှာ မည့် သူ ကို ငါ သက် ညှာ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ရော ၉:၁၅။ ^၂၀ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ငါ့ ကို မြင် သော သူ သည် အ သက် မ ရှင် ရ။ သို့ ဖြစ် ၍ သင် သည် ငါ့ မျက် နှာ ကို မ မြင် နိုင်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၁ ထို့ ပြင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ငါ့ အ နီး ၌ ရှိ သော နေ ရာ၊ ကျောက် ဆောင် ပေါ် တွင် သင် ရပ် ရ မည်။ ^၂၂ ငါ ၏ ဘုန်း အ သ ရေ ဖြတ် သွား စဉ် သင့် ကို ထို ကျောက် ဆောင် ၏ အက် ကွဲ ကြောင်း ၌ ထား ၍ ငါ ကျော် လွန် သွား သည် အ ထိ သင့် ကို ငါ့ လက် ဖြင့် အုပ် မိုး ထား မည်။ ^၂၃ ငါ့ လက် ကို ရုပ် သိမ်း သော အ ခါ သင် သည် ငါ့ ကျော ကို သာ မြင် ရ လိမ့် မည်။ ငါ့ မျက် နှာ ကို ကား မြင် ရ မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

33

¹ Yahweh spoke to Moses, “Depart, go up from here, you and the people that you have brought up out of the land of Egypt, to the land of which I swore to Abraham, to Isaac, and to Jacob, saying, ‘I will give it to your offspring.’ ² I will send an angel before you; and I will drive out the Canaanite, the Amorite, and the Hittite, and the Perizzite, the Hivite, and the Jebusite. ³ Go to a land flowing with milk and honey; but I will not go up among you, for you are a stiff-necked people, lest I consume you on the way.”

⁴ When the people heard this evil news, they mourned; and no one put on his jewelry. ⁵ Yahweh had said to Moses, “Tell the children of Israel, ‘You are a stiff-necked people. If I were to go up among you for one moment, I would consume you. Therefore now take off your jewelry from you, that I may know what to do to you.’ ” ⁶ The children of Israel stripped themselves of their jewelry from Mount Horeb onward.

⁷ Now Moses used to take the tent and pitch it outside the camp, far away from the camp, and he called it “The Tent of Meeting.” Everyone who sought Yahweh went out to the Tent of Meeting, which was outside the camp.

⁸ When Moses went out to the Tent, all the people rose up, and stood, everyone at their tent door, and watched Moses, until he had gone into the Tent. ⁹ When Moses entered into the Tent, the pillar of cloud descended, stood at the door of the Tent, and Yahweh spoke with Moses. ¹⁰ All the people saw the pillar of cloud stand at the door of the Tent, and all the people rose up and worshiped, everyone at their tent door. ¹¹ Yahweh spoke to Moses face to face, as a man speaks to his friend. He turned again into the camp, but his servant Joshua, the son of Nun, a young man, didn’t depart from the Tent.

¹² Moses said to Yahweh, “Behold, you tell me, ‘Bring up this people;’ and you haven’t let me know whom you will send with me. Yet you have said, ‘I know you by name, and you have also found favor in my sight.’ ¹³ Now therefore, if I have found favor in your sight, please show me your way, now, that I may know you, so that I may find favor in your sight; and consider that this nation is your people.” ¹⁴ He said, “My presence will go with you, and I will give you rest.”

¹⁵ Moses said to him, “If your presence doesn’t go with me, don’t carry us up from here. ¹⁶ For how would people know that I have found favor in your sight, I and your people? Isn’t it that you go with us, so that we are separated, I and your people, from all the people who are on the surface of the earth?” ¹⁷ Yahweh said to Moses, “I will do this thing also that you have spoken; for you have found favor in my sight, and I know you by name.”

¹⁸ Moses said, “Please show me your glory.” ¹⁹ He said, “I will make all my goodness pass before you, and will proclaim Yahweh’s name before you. I will be gracious to whom I will be gracious, and will show mercy on whom I will show mercy.” ²⁰ He said, “You cannot see my face, for man may not see me and live.” ²¹ Yahweh also said, “Behold, there is a place by me, and you shall stand on the rock. ²² It will happen, while my glory passes by, that I will put you in a cleft of the rock, and will cover you with my hand until I have passed by; ²³ then I will take away my hand, and you will see my back; but my face shall not be seen.”

၃၃

^၁ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “အီ ဂျစ် ပြည် မှ သင် ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော လူ တို့ နှင့် တ ကွ ဤ နေ ရာ မှ ထွက် ၍ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ ယာ ကုပ် အား ‘ထို ပြည် ကို သင် ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် အား ငါ ပေး မည်’ ဟု ငါ ကျိန် ဆို ခဲ့ သည့် ပြည် သို့ သင် သွား လော့။ ^၂ ကောင်း ကင် တ မန် ကို သင့် ရှေ့ မှ ငါ စေ လွှတ် မည်။ ခါ နာန် လူ မျိုး၊ အာ မော ရိ လူ မျိုး၊ ဟိတ္တိ လူ မျိုး၊ ဖေ ရ ဇိ လူ မျိုး၊ ဟိ ဝိ လူ မျိုး၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ ကို ငါ နှင် ထုတ် မည်။ ^၃ နို့ နှင့် ပျား ရည် စီး ဆင်း သော ပြည် သို့ သွား လော့။ သို့ သော် သင် နှင့် အ တူ ငါ မ သွား။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် သည် ခေါင်း မာ သောလူ မျိုး ဖြစ် ၏။ လမ်း ခ ရီး ၌ သင့် ကို ငါ ဖျက် ဆီး မိ မည် စိုး ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄ လူ တို့ သည် ထို မ ကောင်း သော သ တင်း ကို ကြား ကြ သော အ ခါ ငို ကြွေး မြည် တမ်း လျက် မည် သူ မျှ မိ မိ ၏ အ ဆင် တန် ဆာ ကို မ ဆင် ဘဲ နေ ကြ ၏။ ^၅ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “အစ္စ‌ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို ဤ သို့ ဆင့် ဆို လော့။ ‘သင် တို့ သည် ‌ခေါင်း မာ သော လူ မျိုး ဖြစ် ၏။ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ တစ် ခ ဏ မျှ သွား လျှင် ပင် သင် တို့ ကို ငါ ဖျက် ဆီး မိ မည်။ ယ ခု သင် တို့ ၏ ကိုယ် ပေါ် မှ သင် တို့ ၏ အ ဆင် တန် ဆာ ကို ချွတ် ‌လော့။ သို့ မှ သင် တို့ ၌ ငါ မည် သို့ ပြု ရ မည် ကို ငါ သိ မည်'” ဟု မိန့် တော် မူ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၆ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ‌ဟော ရပ် တောင် ၌ မိ မိ တို့ ၏ အ ဆင် တန် ဆာ များ ကို ချွတ် ကြ ၏။

^၇ မော ရှေ သည် တဲ တော် ကို ယူ ပြီး လျှင် တပ် စ ခန်း အ ပြင် ဘက်၊ တပ် စ ခန်း နှင့် ခပ် ဝေး ဝေး ၌ တဲ တော် ကို ထိုး ၍ ၎င်း ကို တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် ဟု ခေါ် ဝေါ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှာ သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် တပ် စ ခန်း အ ပြင် ဘက် ရှိ တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် သို့ သွား ကြ ၏။

^၈ မော ရှေ သည် တဲ တော် သို့ သွား သော အ ခါ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ထ ၍ မိ မိ တို့ ၏ တဲ အ ဝင် ဝ တွင် အ သီး သီး ရပ် လျက် တဲ တော် ထဲ သို့ မော ရှေ ဝင် သွား သည့် တိုင် အောင် သူ ၏ နောက် မှ ကြည့် နေ ကြ ၏။ ^၉ မော ရှေ သည် တဲ တော် ထဲ သို့ ဝင် သွား သော အ ခါ မိုး တိမ် တိုင် သည် ဆင်း လာ ၍ တဲ တော် အ ဝင် ဝ ၌ တည် နေ ၏။ ထို့ နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မော ရှေ နှင့် စ ကား ပြော တော် မူ ၏။ ^၁၀ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် တဲ တော် အ ဝင် ဝ ၌ တည် နေ သော မိုး တိမ် တိုင် ကို မြင် ကြ သော အ ခါ ထို လူ အ ပေါင်း တို့ သည် အ သီး သီး ထ ၍ မိ မိ တဲ အ ဝင် ဝ ၌ ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ကြ လေ ၏။ ^၁၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိတ် ဆွေ ချင်း စ ကား ပြော သ ကဲ့ သို့ မော ရှေ နှင့် မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် စ ကား ပြော တော် မူ ၏။ ထို့ နောက် မော ရှေ သည် တပ် စ ခန်း သို့ ပြန် လာ ၏။ သူ ၏ လက် ထောက် လူ ငယ် တစ် ဦး ဖြစ် သည့် နုန် ၏ သား ယော ရှု မူ ကား တဲ တော် ထဲ မှ မ ထွက် ဘဲ နေ ၏။

^၁၂ မော ရှေ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “ကိုယ် တော် က ‘ဤ လူ တို့ ကို ထုတ် ဆောင် လော့’ ဟု အ ကျွန်ုပ် အား မိန့် ဆို တော် မူ ခဲ့ သော် လည်း အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ စေ လွှတ် တော် မူ မည့် သူ ကို အ ကျွန်ုပ် အား သိ စေ တော် မ မူ ပါ။ သို့ သော် ကိုယ် တော် က ‘ငါ သည် သင့် ကို အ မည် နှင့် တ ကွ သိ ၏။ ငါ့ ရှေ့ ၌ လည်း သင် သည် မျက် နှာ ရ ပြီ’ ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ ပါ ၏။ ^၁၃ ယ ခု အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် ၏ ရှေ့ တော် ၌ မျက် နှာ ရ ပါ လျှင် အ ကျွန်ုပ် အား ကိုယ် တော် ၏ လမ်း ခ ရီး ကို သိ စေ တော် မူ ပါ။ သို့ ပြု လျှင် အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော် ကို သိ မည် ဖြစ် ၍ ကိုယ် တော် ၏ ရှေ့ တော် ၌ မျက် နှာ ရ ပါ လိမ့် မည်။ ဤ လူ မျိုး သည် ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် ဖြစ် သည် ကို ဆင် ခြင် တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “ငါ ကိုယ် တိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ငါ့ မျက် နှာ’။ ကြွ မည်။ သင့် ကို ငြိမ် သက် ချမ်း သာ ခွင့် ပေး မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၅ မော ရှေ က လည်း “ကိုယ် တော် တိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ကိုယ် တော့် မျက် နှာ’။ ကြွ တော် မ မူ လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ဤ နေ ရာ မှ သွား စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ^၁၆ အ ကျွန်ုပ် နှင့် ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် သည် ကိုယ် တော် ၏ ရှေ့ တော် ၌ မျက် နှာ ရ ကြောင်း ကို မည် သို့ သိ ရ ပါ မည် နည်း။ အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ ကိုယ် တော် ကြွ တော် မူ သော အား ဖြင့် သာ မ ဟုတ် လော။ ဤ သို့ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် နှင့် ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် သည် ကမ္ဘာ မြေ ပေါ် ရှိ လူ အ ပေါင်း တို့ နှင့် ကွဲ ပြား ခြား နား ပါ မည်” ဟု ကိုယ် တော် အား လျှောက် လေ ၏။ ^၁၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “သင် လျှောက် သော ဤ စ ကား အ တိုင်း ငါ ပြု မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် သည် ငါ့ ရှေ့ ၌ မျက် နှာ ရ ၍ ငါ သည် သင့် ကို အ မည် နှင့် တ ကွ သိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၈ ထို အ ခါ မော ရှေ က “ကိုယ် တော် ၏ ဘုန်း အ သ ရေ တော် ကို အ ကျွန်ုပ် အား ပြ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း “ငါ သည် ငါ ၏ ကောင်း မြတ် ခြင်း အ လုံး စုံ တို့ ကို သင့် ရှေ့ ၌ ဖြတ် သွား စေ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ ကို သင့် ရှေ့ ၌ ကြေ ညာ မည်။ ငါ သ နား မည့် သူ ကို ငါ သ နား မည်။ ငါ သက် ညှာ မည့် သူ ကို ငါ သက် ညှာ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ရော ၉:၁၅။ ^၂၀ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ငါ့ ကို မြင် သော သူ သည် အ သက် မ ရှင် ရ။ သို့ ဖြစ် ၍ သင် သည် ငါ့ မျက် နှာ ကို မ မြင် နိုင်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၁ ထို့ ပြင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ငါ့ အ နီး ၌ ရှိ သော နေ ရာ၊ ကျောက် ဆောင် ပေါ် တွင် သင် ရပ် ရ မည်။ ^၂၂ ငါ ၏ ဘုန်း အ သ ရေ ဖြတ် သွား စဉ် သင့် ကို ထို ကျောက် ဆောင် ၏ အက် ကွဲ ကြောင်း ၌ ထား ၍ ငါ ကျော် လွန် သွား သည် အ ထိ သင့် ကို ငါ့ လက် ဖြင့် အုပ် မိုး ထား မည်။ ^၂၃ ငါ့ လက် ကို ရုပ် သိမ်း သော အ ခါ သင် သည် ငါ့ ကျော ကို သာ မြင် ရ လိမ့် မည်။ ငါ့ မျက် နှာ ကို ကား မြင် ရ မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

33

¹ Yahweh spoke to Moses, “Depart, go up from here, you and the people that you have brought up out of the land of Egypt, to the land of which I swore to Abraham, to Isaac, and to Jacob, saying, ‘I will give it to your offspring.’ ² I will send an angel before you; and I will drive out the Canaanite, the Amorite, and the Hittite, and the Perizzite, the Hivite, and the Jebusite. ³ Go to a land flowing with milk and honey; but I will not go up among you, for you are a stiff-necked people, lest I consume you on the way.”

⁴ When the people heard this evil news, they mourned; and no one put on his jewelry. ⁵ Yahweh had said to Moses, “Tell the children of Israel, ‘You are a stiff-necked people. If I were to go up among you for one moment, I would consume you. Therefore now take off your jewelry from you, that I may know what to do to you.’ ” ⁶ The children of Israel stripped themselves of their jewelry from Mount Horeb onward.

⁷ Now Moses used to take the tent and pitch it outside the camp, far away from the camp, and he called it “The Tent of Meeting.” Everyone who sought Yahweh went out to the Tent of Meeting, which was outside the camp.

⁸ When Moses went out to the Tent, all the people rose up, and stood, everyone at their tent door, and watched Moses, until he had gone into the Tent. ⁹ When Moses entered into the Tent, the pillar of cloud descended, stood at the door of the Tent, and Yahweh spoke with Moses. ¹⁰ All the people saw the pillar of cloud stand at the door of the Tent, and all the people rose up and worshiped, everyone at their tent door. ¹¹ Yahweh spoke to Moses face to face, as a man speaks to his friend. He turned again into the camp, but his servant Joshua, the son of Nun, a young man, didn’t depart from the Tent.

¹² Moses said to Yahweh, “Behold, you tell me, ‘Bring up this people;’ and you haven’t let me know whom you will send with me. Yet you have said, ‘I know you by name, and you have also found favor in my sight.’ ¹³ Now therefore, if I have found favor in your sight, please show me your way, now, that I may know you, so that I may find favor in your sight; and consider that this nation is your people.” ¹⁴ He said, “My presence will go with you, and I will give you rest.”

¹⁵ Moses said to him, “If your presence doesn’t go with me, don’t carry us up from here. ¹⁶ For how would people know that I have found favor in your sight, I and your people? Isn’t it that you go with us, so that we are separated, I and your people, from all the people who are on the surface of the earth?” ¹⁷ Yahweh said to Moses, “I will do this thing also that you have spoken; for you have found favor in my sight, and I know you by name.”

¹⁸ Moses said, “Please show me your glory.” ¹⁹ He said, “I will make all my goodness pass before you, and will proclaim Yahweh’s name before you. I will be gracious to whom I will be gracious, and will show mercy on whom I will show mercy.” ²⁰ He said, “You cannot see my face, for man may not see me and live.” ²¹ Yahweh also said, “Behold, there is a place by me, and you shall stand on the rock. ²² It will happen, while my glory passes by, that I will put you in a cleft of the rock, and will cover you with my hand until I have passed by; ²³ then I will take away my hand, and you will see my back; but my face shall not be seen.”