၃၂

^၁ မော ရှေ သည် တောင် ပေါ် မှ မ ဆင်း လာ ဘဲ ကြန့် ကြာ နေ သည် ကို လူ တို့ သိ မြင် သော အ ခါ လူ တို့ သည် အာ ရုန် ထံ သို့ စု ရုံး လာ ၍ “ထ ပါ။ ငါ တို့ ရှေ့ မှ ကြွ မည့် ဘု ရား ကို ငါ တို့ အ ဖို့ လုပ် ပေး ပါ။ အီ ဂျစ် ပြည် မှ ငါ တို့ ကို ထုတ် ဆောင် လာ သော ထို မော ရှေ ဆို သူ ၌ မည် သို့ ဖြစ် သည် ကို ငါ တို့ မ သိ ပါ” ထွ ၃၂:၂၃။ တ ၇:၄၀။ ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၂ အာ ရုန် က လည်း “သင် တို့ ၏ မ ယား နှင့် သား သ မီး တို့ ၏ နား ၌ ဆင် ထား သော ရွှေ နား ကွင်း များ ကို ချွတ် ၍ ငါ့ ထံ သို့ ယူ ဆောင် ခဲ့ လော့” ဟု သူ တို့ အား ဆို ၏။ ^၃ ထို အ ခါ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ နား ၌ ဆင် ထား သော ရွှေ နား ကွင်း များ ကို ချွတ် ၍ အာ ရုန် ထံ သို့ ယူ လာ ကြ ၏။ ^၄ အာ ရုန် သည် သူ တို့ ၏ လက် မှ ယူ ပြီး ဆောက် ဖြင့် ပုံ ဖော် ၍ နွား သ ငယ် ရုပ် တု ကို သွန်း လုပ် လေ ၏။ ထို့ နောက် သူ တို့ က “အို အစ္စ ရေး လူ မျိုး၊ ဤ သည် ကား သင် တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ သော သင် တို့ ၏ ဘု ရား ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၅ ထို အ မှု ကို အာ ရုန် တွေ့ မြင် သော အ ခါ နွား သ ငယ် ရုပ် တု ရှေ့ ၌ ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် လေ ၏။ ထို့ နောက် အာ ရုန် က “မ နက် ဖြန် ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ပွဲ တော် ရှိ ၏” ဟု ကြေ ညာ လေ ၏။ ^၆ နောက် တစ် နေ့ ၌ လူ တို့ သည် စော စော ထ ၍ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကို ပူ ဇော် ပြီး မိတ် သ ဟာ ယ ယဇ် ကို ယူ ဆောင် လာ ကြ ၏။ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ထိုင် ၍ စား သောက် ကြ ၏။ ထ ၍ က ခုန် ပျော် ပါး ကြ ၏။ ၁ ကော ၁၀:၇။

^၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ဆင်း သွား လော့။ အီ ဂျစ် ပြည် မှ သင် ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော သင် ၏ လူ တို့ သည် ဖောက် ပြန် ကြ လေ ပြီ။ ^၈ သူ တို့ အား ငါ မိန့် မှာ ထား သော လမ်း မှ သူ တို့ သည် အ လျင် အ မြန် လွဲ သွား ကြ ပြီ။ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ အ ဖို့ နွား သ ငယ် ရုပ် တု ကို သွန်း လုပ် ၍ ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ကြ ၏။ ထို ရုပ် တု အား ယဇ် ပူ ဇော် ၍ ‘အို အစ္စ ရေး လူ မျိုး၊ ဤ သည် ကား သင် တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ သော သင် တို့ ၏ ဘု ရား ဖြစ် သည်’ ဟု ဆို ကြ လေ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၉ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ဤ လူ မျိုး သည် ခေါင်း မာ သော လူ မျိုး ဖြစ် သည် ကို ငါ မြင် ပြီ။ ^၁၀ သို့ ဖြစ် ၍ ငါ့ ကို မ တား နှင့်။ ငါ သည် သူ တို့ ကို အ မျက် ထွက် ၍ ဖျက် ဆီး ပစ် မည်။ သင့် ကို ကား လူ မျိုး ကြီး ဖြစ် စေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ မော ရှေ သည် တိုး လျှိုး တောင်း ပန် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ကြီး မား‌ သော တန် ခိုး၊ အား ကြီး သော လက် တော် ဖြင့် အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် အ မျက် ထွက် တော် မူ ပါ သ နည်း။ ^၁၂ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ က ‘ကိုယ် တော် သည် တော တောင် များ ထဲ ၌ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ကွပ် မျက် ၍ မြေ ကြီး ပေါ် မှ သုတ် သင် ရန် အ တွက် မ ကောင်း သော ရည် ရွယ် ချက် ဖြင့် ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သည်’ ဟု အ ဘယ် ကြောင့် ပြော ဆို ကြ ရ မည် နည်း။ ကိုယ် တော် ၏ ပြင်း ထန် သော အ မျက် တော် ကို ပြေ စေ လျက် ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် အ ပေါ် ကျ ရောက် စေ မည့် ဘေး အန္တ ရာယ် မှ စိတ် ပြောင်း လဲ တော် မူ ပါ။ ^၁၃ ကိုယ် တော် ၏ ကျွန် အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ အစ္စ ရေး တို့ ကို အောက် မေ့ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် သည် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် တိုင် တည် ကျိန် ဆို ၍ သူ တို့ အား ‘ငါ သည် သင် တို့ ၏ အ မျိုး အ နွယ် ကို ကောင်း ကင် ကြယ် နှင့် အ မျှ များ ပြား စေ လျက် သင် တို့ ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် အား ငါ ပေး မည် ဟု က တိ ပြု ခဲ့ သော ဤ မြေ ရှိ သ မျှ ကို သူ တို့ သည် အ စဉ် အ မြဲ အ မွေ ဆက် ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ခဲ့ ပါ ၏” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိ မိ လူ မျိုး တော် အ ပေါ် ဘေး အန္တ ရာယ် ကျ ရောက် စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ ရာ မှ စိတ် ပြောင်း လဲ တော် မူ ၏။

^၁၅ မော ရှေ သည် သူ ၏ လက် ထဲ ၌ သက် သေ ခံ ချက် ကျောက် ပြား နှစ် ချပ် ကို ကိုင် လျက် လှည့် ၍ တောင် ပေါ် မှ ဆင်း သွား လေ ၏။ ထို ကျောက် ပြား ၏ မျက် နှာ ပြင် နှစ် ဖက် စ လုံး အက္ခ ရာ တင် ထား ၏။ ထို ကျောက် ပြား ၏ တစ် ဖက် နှင့် အ ခြား တစ် ဖက် ၌ အက္ခ ရာ တင် ထား ၏။ ^၁၆ ထို ကျောက် ပြား တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လက် ရာ တော် ကျောက် ပြား များ ဖြစ် ၏။ ကျောက် ပြား တို့ အ ပေါ် ၌ ကမ္ပည်း ထိုး ထား သော စာ သည် လည်း ဘု ရား သ ခင် ၏ စာ ဖြစ် ၏။

^၁၇ ယော ရှု သည် ကျယ် လောင် စွာ အော် ဟစ် နေ သော လူ တို့ ၏ အ သံ ကို ကြား သော အ ခါ မော ‌ရှေ အား “တပ် စ ခန်း ထဲ ၌ စစ် တိုက် သံ ပါ တ ကား” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၈ မော ရှေ က “အောင် နိုင် ၍ အော် ဟစ် သော အ သံ မ ဟုတ်။ ရှုံး နိမ့် ၍ အော် ဟစ် သော အ သံ လည်း မ ဟုတ်။ ငါ ကြား သော အ သံ ကား သီ ချင်း ဆို သံ ဖြစ် ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၉ မော ရှေ သည် တပ် စ ခန်း အ နီး သို့ ရောက် သည် နှင့် နွား သ ငယ် ရုပ် တု ကို လည်း ကောင်း၊ က ခုန် နေ ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း မြင် သော အ ခါ အ မျက် ထွက် ၍ တောင် ခြေ ရင်း ၌ မိ မိ လက် ထဲ မှ ကျောက် ပြား များ ကို ပစ် ချ ကာ ချိုး ဖျက် လေ ၏။ ^၂၀ ထို သူ တို့ ပြု လုပ် ထား သော နွား သ ငယ် ရုပ် တု ကို လည်း ယူ ၍ မီး ရှို့ အ မှုန့် ကြိတ် ပြီး လျှင် ရေ ပေါ် သို့ ကြဲ ၍ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို သောက် စေ ၏။

^၂၁ ထို့ နောက် မော ရှေ က အာ ရုန် အား “ဤ လူ တို့ သည် သင့် အား မည် သို့ ပြု မိ သ ဖြင့် ဤ မျှ ကြီး လေး သော အ ပြစ် ကို သူ တို့ အ ပေါ် သို့ ကျ ရောက် စေ သ နည်း” ဟု မေး လျှင်၊ ^၂၂ အာ ရုန် က “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ အ မျက် ထွက် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ဤ လူ တို့ သည် မ ကောင်း မှု ကို ပြု တတ် ကြောင်း သ ခင် သိ ပါ ၏။ ^၂၃ သူ တို့ က အ ကျွန်ုပ် အား ‘ငါ တို့ ရှေ့ မှ ကြွ မည့် ဘု ရား ကို ငါ တို့ ဖို့ လုပ် ပေး ပါ။ အီ ဂျစ် ပြည် မှ ငါ တို့ ကို ထုတ် ဆောင် လာ သော ထို မော ရှေ ဆို သူ ၌ မည် သို့ ဖြစ် သည် ကို ငါ တို့ မ သိ ပါ’ ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၂၄ အ ကျွန်ုပ် က သူ တို့ အား ‘ရွှေ ရှိ ‌သော သူ ချွတ် လော့’ ဟု ဆို သော် သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် အား ရွှေ ကို ပေး ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် သည် လည်း ၎င်း ကို မီး ထဲ သို့ ပစ် ချ လိုက် ရာ ဤ နွား သ ငယ် ရုပ် တု ထွက် လာ ပါ ၏” ဟု ပြန် ဖြေ လေ ၏။

^၂၅ အာ ရုန် သည် ရန် သူ တို့ ပြက် ရယ် ပြု စ ရာ ဖြစ် အောင် ထို သူ တို့ ကို အ ထိန်း အ ကွပ် မ ရှိ ပြု မူ စေ သော ကြောင့် မော ရှေ သည် အ ထိန်း အ ကွပ် မ ရှိ ပြု မူ နေ ကြ သော လူ တို့ ကို တွေ့ မြင် ရ လေ ၏။ ^၂၆ ထို အ ခါ မော ရှေ သည် တပ် စ ခန်း အ ဝင် ဝ တွင် ရပ် လျက် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘက် ၌ မည် သူ နေ မည် နည်း။ ငါ့ ထံ သို့ လာ ကြ” ဟု ဆို သော် လေ ဝိ ၏ သား မြေး အ ပေါင်း တို့ သည် သူ့ ထံ သို့ စု ဝေး လာ ကြ ၏။ ^၂၇ မော ရှေ က သူ တို့ အား “အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘လူ အ သီး သီး မိ မိ ကိုယ် နံ ဘေး ၌ ဓား ကို ဆောင် လျက် တပ် စ ခန်း အ ဝင် ဝ မှာ တပ် စ ခန်း တစ် လျှောက် အ ဆုံး တိုင် အောင် ခေါက် တုံ့ ခေါက် ပြန် သွား လော့။ လူ အ သီး သီး မိ မိ ၏ ညီ အစ် ကို၊ မိ မိ ၏ အ ပေါင်း အ ဖော်၊ မိ မိ အိမ် နီး ချင်း တို့ ကို သတ် လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၈ မော ရှေ ၏ စ ကား အ တိုင်း လေ ဝိ ၏ သား မြေး တို့ ပြု ကြ ရာ ထို နေ့ ၌ ထို လူ တို့ ထဲ မှ ယောက်ျား သုံး ထောင် ခန့် သေ လေ ၏။ ^၂၉ ထို အ ခါ မော ရှေ က “သင် တို့ အ သီး သီး သည် မိ မိ သား၊ မိ မိ ၏ ညီ အစ် ကို ကို ဆန့် ကျင် ကြ ပြီ။ ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ သည် ယ နေ့ သင် တို့ အ ပေါ် သို့ သက် ရောက် စေ ရန် ယ နေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် ဆက် ကပ် ကြ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၃၀ နောက် တစ် နေ့ ၌ မော ရှေ က လူ တို့ အား “သင် တို့ သည် ကြီး လေး သော အ ပြစ် ကို ကျူး လွန် မိ ပြီ ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သို့ ယ ခု ငါ တက် သွား ၍ သင် တို့ အ ပြစ် ကို ဖြေ လွှတ် ကောင်း ဖြေ လွှတ် တော် မူ ရန် ငါ လျှောက် ဆို မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၃၁ မော ရှေ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သို့ ပြန် သွား ၍ “ဤ လူ တို့ သည် ကြီး လေး သော အ ပြစ် ကို ကျူး လွန် မိ ပါ ပြီ။ မိ မိ တို့ အ ဖို့ ရွှေ ဘု ရား ကို ပြု လုပ် ကြ ပါ ပြီ။ ^၃၂ သို့ သော် သူ တို့ ၏ အ ပြစ် ကို ခွင့် လွှတ် လျှင် လည်း ခွင့် လွှတ် တော် မူ ပါ။ ထို သို့ မ ဟုတ် လျှင် ကိုယ် တော် ရေး မှတ် ထား သော စာ ရင်း မှ အ ကျွန်ုပ် ကို ပယ် ဖျက် တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၃၃ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ငါ့ ကို ပြစ် မှား သော သူ တိုင်း ကို ငါ့ စာ ရင်း မှ ပယ် ဖျက် မည်။ ^၃၄ ယ ခု သွား ၍ သင့် အား ငါ မိန့် ဆို သော နေ ရာ သို့ ထို လူ တို့ ကို ပို့ ဆောင် လော့။ ကြည့် ရှု လော့။ ငါ ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် သင့် ရှေ့ မှ သွား လိမ့် မည်။ သို့ သော် ငါ အ ပြစ် ဒဏ် ပေး မည့် နေ့ ရက် ၌ သူ တို့ ၏ အ ပြစ် အ တွက် သူ တို့ ကို အ ပြစ် ဒဏ် ပေး မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၅ အာ ရုန် လုပ် သော နွား သ ငယ် ရုပ် တု အား ဖြင့် သူ တို့ ပြု ခဲ့ သော အ မှု ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ တို့ ကို ဒဏ် ခတ် တော် မူ ၏။

32

¹ When the people saw that Moses delayed coming down from the mountain, the people gathered themselves together to Aaron, and said to him, “Come, make us gods, which shall go before us; for as for this Moses, the man who brought us up out of the land of Egypt, we don’t know what has become of him.” ² Aaron said to them, “Take off the golden rings, which are in the ears of your wives, of your sons, and of your daughters, and bring them to me.” ³ All the people took off the golden rings which were in their ears, and brought them to Aaron. ⁴ He received what they handed him, fashioned it with an engraving tool, and made it a molded calf. Then they said, “These are your gods, Israel, which brought you up out of the land of Egypt.” ⁵ When Aaron saw this, he built an altar before it; and Aaron made a proclamation, and said, “Tomorrow shall be a feast to Yahweh.” ⁶ They rose up early on the next day, and offered burnt offerings, and brought peace offerings; and the people sat down to eat and to drink, and rose up to play.

⁷ Yahweh spoke to Moses, “Go, get down; for your people, whom you brought up out of the land of Egypt, have corrupted themselves! ⁸ They have turned away quickly out of the way which I commanded them. They have made themselves a molded calf, and have worshiped it, and have sacrificed to it, and said, ‘These are your gods, Israel, which brought you up out of the land of Egypt.’ ” ⁹ Yahweh said to Moses, “I have seen these people, and behold, they are a stiff-necked people. ¹⁰ Now therefore leave me alone, that my wrath may burn hot against them, and that I may consume them; and I will make of you a great nation.”

¹¹ Moses begged Yahweh his God, and said, “Yahweh, why does your wrath burn hot against your people, that you have brought out of the land of Egypt with great power and with a mighty hand? ¹² Why should the Egyptians talk, saying, ‘He brought them out for evil, to kill them in the mountains, and to consume them from the surface of the earth?’ Turn from your fierce wrath, and turn away from this evil against your people. ¹³ Remember Abraham, Isaac, and Israel, your servants, to whom you swore by your own self, and said to them, ‘I will multiply your offspring or, seed as the stars of the sky, and all this land that I have spoken of I will give to your offspring, and they shall inherit it forever.’ ” ¹⁴ So Yahweh turned away from the evil which he said he would do to his people.

¹⁵ Moses turned, and went down from the mountain, with the two tablets of the covenant in his hand; tablets that were written on both their sides. They were written on one side and on the other. ¹⁶ The tablets were the work of God, and the writing was the writing of God, engraved on the tablets.

¹⁷ When Joshua heard the noise of the people as they shouted, he said to Moses, “There is the noise of war in the camp.” ¹⁸ He said, “It isn’t the voice of those who shout for victory. It is not the voice of those who cry for being overcome; but the noise of those who sing that I hear.” ¹⁹ As soon as he came near to the camp, he saw the calf and the dancing. Then Moses’ anger grew hot, and he threw the tablets out of his hands, and broke them beneath the mountain. ²⁰ He took the calf which they had made, and burned it with fire, ground it to powder, and scattered it on the water, and made the children of Israel drink it.

²¹ Moses said to Aaron, “What did these people do to you, that you have brought a great sin on them?” ²² Aaron said, “Don’t let the anger of my lord grow hot. You know the people, that they are set on evil. ²³ For they said to me, ‘Make us gods, which shall go before us. As for this Moses, the man who brought us up out of the land of Egypt, we don’t know what has become of him.’ ²⁴ I said to them, ‘Whoever has any gold, let them take it off.’ So they gave it to me; and I threw it into the fire, and out came this calf.”

²⁵ When Moses saw that the people were out of control, (for Aaron had let them lose control, causing derision among their enemies), ²⁶ then Moses stood in the gate of the camp, and said, “Whoever is on Yahweh’s side, come to me!” All the sons of Levi gathered themselves together to him. ²⁷ He said to them, “Yahweh, the God of Israel, says, ‘Every man put his sword on his thigh, and go back and forth from gate to gate throughout the camp, and every man kill his brother, and every man his companion, and every man his neighbor.’ ” ²⁸ The sons of Levi did according to the word of Moses. About three thousand men fell of the people that day. ²⁹ Moses said, “Consecrate yourselves today to Yahweh, for every man was against his son and against his brother, that he may give you a blessing today.”

³⁰ On the next day, Moses said to the people, “You have sinned a great sin. Now I will go up to Yahweh. Perhaps I shall make atonement for your sin.” ³¹ Moses returned to Yahweh, and said, “Oh, this people have sinned a great sin, and have made themselves gods of gold. ³² Yet now, if you will, forgive their sin—and if not, please blot me out of your book which you have written.” ³³ Yahweh said to Moses, “Whoever has sinned against me, I will blot him out of my book. ³⁴ Now go, lead the people to the place of which I have spoken to you. Behold, my angel shall go before you. Nevertheless, in the day when I punish, I will punish them for their sin.”

³⁵ Yahweh struck the people, because of what they did with the calf, which Aaron made.

၃၂

^၁ မော ရှေ သည် တောင် ပေါ် မှ မ ဆင်း လာ ဘဲ ကြန့် ကြာ နေ သည် ကို လူ တို့ သိ မြင် သော အ ခါ လူ တို့ သည် အာ ရုန် ထံ သို့ စု ရုံး လာ ၍ “ထ ပါ။ ငါ တို့ ရှေ့ မှ ကြွ မည့် ဘု ရား ကို ငါ တို့ အ ဖို့ လုပ် ပေး ပါ။ အီ ဂျစ် ပြည် မှ ငါ တို့ ကို ထုတ် ဆောင် လာ သော ထို မော ရှေ ဆို သူ ၌ မည် သို့ ဖြစ် သည် ကို ငါ တို့ မ သိ ပါ” ထွ ၃၂:၂၃။ တ ၇:၄၀။ ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၂ အာ ရုန် က လည်း “သင် တို့ ၏ မ ယား နှင့် သား သ မီး တို့ ၏ နား ၌ ဆင် ထား သော ရွှေ နား ကွင်း များ ကို ချွတ် ၍ ငါ့ ထံ သို့ ယူ ဆောင် ခဲ့ လော့” ဟု သူ တို့ အား ဆို ၏။ ^၃ ထို အ ခါ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ နား ၌ ဆင် ထား သော ရွှေ နား ကွင်း များ ကို ချွတ် ၍ အာ ရုန် ထံ သို့ ယူ လာ ကြ ၏။ ^၄ အာ ရုန် သည် သူ တို့ ၏ လက် မှ ယူ ပြီး ဆောက် ဖြင့် ပုံ ဖော် ၍ နွား သ ငယ် ရုပ် တု ကို သွန်း လုပ် လေ ၏။ ထို့ နောက် သူ တို့ က “အို အစ္စ ရေး လူ မျိုး၊ ဤ သည် ကား သင် တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ သော သင် တို့ ၏ ဘု ရား ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၅ ထို အ မှု ကို အာ ရုန် တွေ့ မြင် သော အ ခါ နွား သ ငယ် ရုပ် တု ရှေ့ ၌ ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် လေ ၏။ ထို့ နောက် အာ ရုန် က “မ နက် ဖြန် ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ပွဲ တော် ရှိ ၏” ဟု ကြေ ညာ လေ ၏။ ^၆ နောက် တစ် နေ့ ၌ လူ တို့ သည် စော စော ထ ၍ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကို ပူ ဇော် ပြီး မိတ် သ ဟာ ယ ယဇ် ကို ယူ ဆောင် လာ ကြ ၏။ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ထိုင် ၍ စား သောက် ကြ ၏။ ထ ၍ က ခုန် ပျော် ပါး ကြ ၏။ ၁ ကော ၁၀:၇။

^၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ဆင်း သွား လော့။ အီ ဂျစ် ပြည် မှ သင် ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သော သင် ၏ လူ တို့ သည် ဖောက် ပြန် ကြ လေ ပြီ။ ^၈ သူ တို့ အား ငါ မိန့် မှာ ထား သော လမ်း မှ သူ တို့ သည် အ လျင် အ မြန် လွဲ သွား ကြ ပြီ။ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ အ ဖို့ နွား သ ငယ် ရုပ် တု ကို သွန်း လုပ် ၍ ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ကြ ၏။ ထို ရုပ် တု အား ယဇ် ပူ ဇော် ၍ ‘အို အစ္စ ရေး လူ မျိုး၊ ဤ သည် ကား သင် တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ သော သင် တို့ ၏ ဘု ရား ဖြစ် သည်’ ဟု ဆို ကြ လေ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၉ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ဤ လူ မျိုး သည် ခေါင်း မာ သော လူ မျိုး ဖြစ် သည် ကို ငါ မြင် ပြီ။ ^၁၀ သို့ ဖြစ် ၍ ငါ့ ကို မ တား နှင့်။ ငါ သည် သူ တို့ ကို အ မျက် ထွက် ၍ ဖျက် ဆီး ပစ် မည်။ သင့် ကို ကား လူ မျိုး ကြီး ဖြစ် စေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ မော ရှေ သည် တိုး လျှိုး တောင်း ပန် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ကြီး မား‌ သော တန် ခိုး၊ အား ကြီး သော လက် တော် ဖြင့် အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သော ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် အ မျက် ထွက် တော် မူ ပါ သ နည်း။ ^၁၂ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ က ‘ကိုယ် တော် သည် တော တောင် များ ထဲ ၌ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ကွပ် မျက် ၍ မြေ ကြီး ပေါ် မှ သုတ် သင် ရန် အ တွက် မ ကောင်း သော ရည် ရွယ် ချက် ဖြင့် ထုတ် ဆောင် တော် မူ ခဲ့ သည်’ ဟု အ ဘယ် ကြောင့် ပြော ဆို ကြ ရ မည် နည်း။ ကိုယ် တော် ၏ ပြင်း ထန် သော အ မျက် တော် ကို ပြေ စေ လျက် ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် အ ပေါ် ကျ ရောက် စေ မည့် ဘေး အန္တ ရာယ် မှ စိတ် ပြောင်း လဲ တော် မူ ပါ။ ^၁၃ ကိုယ် တော် ၏ ကျွန် အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ အစ္စ ရေး တို့ ကို အောက် မေ့ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် သည် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် တိုင် တည် ကျိန် ဆို ၍ သူ တို့ အား ‘ငါ သည် သင် တို့ ၏ အ မျိုး အ နွယ် ကို ကောင်း ကင် ကြယ် နှင့် အ မျှ များ ပြား စေ လျက် သင် တို့ ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် အား ငါ ပေး မည် ဟု က တိ ပြု ခဲ့ သော ဤ မြေ ရှိ သ မျှ ကို သူ တို့ သည် အ စဉ် အ မြဲ အ မွေ ဆက် ခံ ရ ကြ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ခဲ့ ပါ ၏” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိ မိ လူ မျိုး တော် အ ပေါ် ဘေး အန္တ ရာယ် ကျ ရောက် စေ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ ရာ မှ စိတ် ပြောင်း လဲ တော် မူ ၏။

^၁၅ မော ရှေ သည် သူ ၏ လက် ထဲ ၌ သက် သေ ခံ ချက် ကျောက် ပြား နှစ် ချပ် ကို ကိုင် လျက် လှည့် ၍ တောင် ပေါ် မှ ဆင်း သွား လေ ၏။ ထို ကျောက် ပြား ၏ မျက် နှာ ပြင် နှစ် ဖက် စ လုံး အက္ခ ရာ တင် ထား ၏။ ထို ကျောက် ပြား ၏ တစ် ဖက် နှင့် အ ခြား တစ် ဖက် ၌ အက္ခ ရာ တင် ထား ၏။ ^၁၆ ထို ကျောက် ပြား တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လက် ရာ တော် ကျောက် ပြား များ ဖြစ် ၏။ ကျောက် ပြား တို့ အ ပေါ် ၌ ကမ္ပည်း ထိုး ထား သော စာ သည် လည်း ဘု ရား သ ခင် ၏ စာ ဖြစ် ၏။

^၁၇ ယော ရှု သည် ကျယ် လောင် စွာ အော် ဟစ် နေ သော လူ တို့ ၏ အ သံ ကို ကြား သော အ ခါ မော ‌ရှေ အား “တပ် စ ခန်း ထဲ ၌ စစ် တိုက် သံ ပါ တ ကား” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၈ မော ရှေ က “အောင် နိုင် ၍ အော် ဟစ် သော အ သံ မ ဟုတ်။ ရှုံး နိမ့် ၍ အော် ဟစ် သော အ သံ လည်း မ ဟုတ်။ ငါ ကြား သော အ သံ ကား သီ ချင်း ဆို သံ ဖြစ် ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၉ မော ရှေ သည် တပ် စ ခန်း အ နီး သို့ ရောက် သည် နှင့် နွား သ ငယ် ရုပ် တု ကို လည်း ကောင်း၊ က ခုန် နေ ကြ သည် ကို လည်း ကောင်း မြင် သော အ ခါ အ မျက် ထွက် ၍ တောင် ခြေ ရင်း ၌ မိ မိ လက် ထဲ မှ ကျောက် ပြား များ ကို ပစ် ချ ကာ ချိုး ဖျက် လေ ၏။ ^၂၀ ထို သူ တို့ ပြု လုပ် ထား သော နွား သ ငယ် ရုပ် တု ကို လည်း ယူ ၍ မီး ရှို့ အ မှုန့် ကြိတ် ပြီး လျှင် ရေ ပေါ် သို့ ကြဲ ၍ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို သောက် စေ ၏။

^၂၁ ထို့ နောက် မော ရှေ က အာ ရုန် အား “ဤ လူ တို့ သည် သင့် အား မည် သို့ ပြု မိ သ ဖြင့် ဤ မျှ ကြီး လေး သော အ ပြစ် ကို သူ တို့ အ ပေါ် သို့ ကျ ရောက် စေ သ နည်း” ဟု မေး လျှင်၊ ^၂၂ အာ ရုန် က “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ အ မျက် ထွက် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ဤ လူ တို့ သည် မ ကောင်း မှု ကို ပြု တတ် ကြောင်း သ ခင် သိ ပါ ၏။ ^၂၃ သူ တို့ က အ ကျွန်ုပ် အား ‘ငါ တို့ ရှေ့ မှ ကြွ မည့် ဘု ရား ကို ငါ တို့ ဖို့ လုပ် ပေး ပါ။ အီ ဂျစ် ပြည် မှ ငါ တို့ ကို ထုတ် ဆောင် လာ သော ထို မော ရှေ ဆို သူ ၌ မည် သို့ ဖြစ် သည် ကို ငါ တို့ မ သိ ပါ’ ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၂၄ အ ကျွန်ုပ် က သူ တို့ အား ‘ရွှေ ရှိ ‌သော သူ ချွတ် လော့’ ဟု ဆို သော် သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် အား ရွှေ ကို ပေး ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် သည် လည်း ၎င်း ကို မီး ထဲ သို့ ပစ် ချ လိုက် ရာ ဤ နွား သ ငယ် ရုပ် တု ထွက် လာ ပါ ၏” ဟု ပြန် ဖြေ လေ ၏။

^၂၅ အာ ရုန် သည် ရန် သူ တို့ ပြက် ရယ် ပြု စ ရာ ဖြစ် အောင် ထို သူ တို့ ကို အ ထိန်း အ ကွပ် မ ရှိ ပြု မူ စေ သော ကြောင့် မော ရှေ သည် အ ထိန်း အ ကွပ် မ ရှိ ပြု မူ နေ ကြ သော လူ တို့ ကို တွေ့ မြင် ရ လေ ၏။ ^၂၆ ထို အ ခါ မော ရှေ သည် တပ် စ ခန်း အ ဝင် ဝ တွင် ရပ် လျက် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘက် ၌ မည် သူ နေ မည် နည်း။ ငါ့ ထံ သို့ လာ ကြ” ဟု ဆို သော် လေ ဝိ ၏ သား မြေး အ ပေါင်း တို့ သည် သူ့ ထံ သို့ စု ဝေး လာ ကြ ၏။ ^၂၇ မော ရှေ က သူ တို့ အား “အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘လူ အ သီး သီး မိ မိ ကိုယ် နံ ဘေး ၌ ဓား ကို ဆောင် လျက် တပ် စ ခန်း အ ဝင် ဝ မှာ တပ် စ ခန်း တစ် လျှောက် အ ဆုံး တိုင် အောင် ခေါက် တုံ့ ခေါက် ပြန် သွား လော့။ လူ အ သီး သီး မိ မိ ၏ ညီ အစ် ကို၊ မိ မိ ၏ အ ပေါင်း အ ဖော်၊ မိ မိ အိမ် နီး ချင်း တို့ ကို သတ် လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၈ မော ရှေ ၏ စ ကား အ တိုင်း လေ ဝိ ၏ သား မြေး တို့ ပြု ကြ ရာ ထို နေ့ ၌ ထို လူ တို့ ထဲ မှ ယောက်ျား သုံး ထောင် ခန့် သေ လေ ၏။ ^၂၉ ထို အ ခါ မော ရှေ က “သင် တို့ အ သီး သီး သည် မိ မိ သား၊ မိ မိ ၏ ညီ အစ် ကို ကို ဆန့် ကျင် ကြ ပြီ။ ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ သည် ယ နေ့ သင် တို့ အ ပေါ် သို့ သက် ရောက် စေ ရန် ယ နေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် ဆက် ကပ် ကြ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၃၀ နောက် တစ် နေ့ ၌ မော ရှေ က လူ တို့ အား “သင် တို့ သည် ကြီး လေး သော အ ပြစ် ကို ကျူး လွန် မိ ပြီ ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သို့ ယ ခု ငါ တက် သွား ၍ သင် တို့ အ ပြစ် ကို ဖြေ လွှတ် ကောင်း ဖြေ လွှတ် တော် မူ ရန် ငါ လျှောက် ဆို မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၃၁ မော ရှေ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ သို့ ပြန် သွား ၍ “ဤ လူ တို့ သည် ကြီး လေး သော အ ပြစ် ကို ကျူး လွန် မိ ပါ ပြီ။ မိ မိ တို့ အ ဖို့ ရွှေ ဘု ရား ကို ပြု လုပ် ကြ ပါ ပြီ။ ^၃၂ သို့ သော် သူ တို့ ၏ အ ပြစ် ကို ခွင့် လွှတ် လျှင် လည်း ခွင့် လွှတ် တော် မူ ပါ။ ထို သို့ မ ဟုတ် လျှင် ကိုယ် တော် ရေး မှတ် ထား သော စာ ရင်း မှ အ ကျွန်ုပ် ကို ပယ် ဖျက် တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၃၃ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “ငါ့ ကို ပြစ် မှား သော သူ တိုင်း ကို ငါ့ စာ ရင်း မှ ပယ် ဖျက် မည်။ ^၃၄ ယ ခု သွား ၍ သင့် အား ငါ မိန့် ဆို သော နေ ရာ သို့ ထို လူ တို့ ကို ပို့ ဆောင် လော့။ ကြည့် ရှု လော့။ ငါ ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် သင့် ရှေ့ မှ သွား လိမ့် မည်။ သို့ သော် ငါ အ ပြစ် ဒဏ် ပေး မည့် နေ့ ရက် ၌ သူ တို့ ၏ အ ပြစ် အ တွက် သူ တို့ ကို အ ပြစ် ဒဏ် ပေး မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၅ အာ ရုန် လုပ် သော နွား သ ငယ် ရုပ် တု အား ဖြင့် သူ တို့ ပြု ခဲ့ သော အ မှု ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ တို့ ကို ဒဏ် ခတ် တော် မူ ၏။

32

¹ When the people saw that Moses delayed coming down from the mountain, the people gathered themselves together to Aaron, and said to him, “Come, make us gods, which shall go before us; for as for this Moses, the man who brought us up out of the land of Egypt, we don’t know what has become of him.” ² Aaron said to them, “Take off the golden rings, which are in the ears of your wives, of your sons, and of your daughters, and bring them to me.” ³ All the people took off the golden rings which were in their ears, and brought them to Aaron. ⁴ He received what they handed him, fashioned it with an engraving tool, and made it a molded calf. Then they said, “These are your gods, Israel, which brought you up out of the land of Egypt.” ⁵ When Aaron saw this, he built an altar before it; and Aaron made a proclamation, and said, “Tomorrow shall be a feast to Yahweh.” ⁶ They rose up early on the next day, and offered burnt offerings, and brought peace offerings; and the people sat down to eat and to drink, and rose up to play.

⁷ Yahweh spoke to Moses, “Go, get down; for your people, whom you brought up out of the land of Egypt, have corrupted themselves! ⁸ They have turned away quickly out of the way which I commanded them. They have made themselves a molded calf, and have worshiped it, and have sacrificed to it, and said, ‘These are your gods, Israel, which brought you up out of the land of Egypt.’ ” ⁹ Yahweh said to Moses, “I have seen these people, and behold, they are a stiff-necked people. ¹⁰ Now therefore leave me alone, that my wrath may burn hot against them, and that I may consume them; and I will make of you a great nation.”

¹¹ Moses begged Yahweh his God, and said, “Yahweh, why does your wrath burn hot against your people, that you have brought out of the land of Egypt with great power and with a mighty hand? ¹² Why should the Egyptians talk, saying, ‘He brought them out for evil, to kill them in the mountains, and to consume them from the surface of the earth?’ Turn from your fierce wrath, and turn away from this evil against your people. ¹³ Remember Abraham, Isaac, and Israel, your servants, to whom you swore by your own self, and said to them, ‘I will multiply your offspring or, seed as the stars of the sky, and all this land that I have spoken of I will give to your offspring, and they shall inherit it forever.’ ” ¹⁴ So Yahweh turned away from the evil which he said he would do to his people.

¹⁵ Moses turned, and went down from the mountain, with the two tablets of the covenant in his hand; tablets that were written on both their sides. They were written on one side and on the other. ¹⁶ The tablets were the work of God, and the writing was the writing of God, engraved on the tablets.

¹⁷ When Joshua heard the noise of the people as they shouted, he said to Moses, “There is the noise of war in the camp.” ¹⁸ He said, “It isn’t the voice of those who shout for victory. It is not the voice of those who cry for being overcome; but the noise of those who sing that I hear.” ¹⁹ As soon as he came near to the camp, he saw the calf and the dancing. Then Moses’ anger grew hot, and he threw the tablets out of his hands, and broke them beneath the mountain. ²⁰ He took the calf which they had made, and burned it with fire, ground it to powder, and scattered it on the water, and made the children of Israel drink it.

²¹ Moses said to Aaron, “What did these people do to you, that you have brought a great sin on them?” ²² Aaron said, “Don’t let the anger of my lord grow hot. You know the people, that they are set on evil. ²³ For they said to me, ‘Make us gods, which shall go before us. As for this Moses, the man who brought us up out of the land of Egypt, we don’t know what has become of him.’ ²⁴ I said to them, ‘Whoever has any gold, let them take it off.’ So they gave it to me; and I threw it into the fire, and out came this calf.”

²⁵ When Moses saw that the people were out of control, (for Aaron had let them lose control, causing derision among their enemies), ²⁶ then Moses stood in the gate of the camp, and said, “Whoever is on Yahweh’s side, come to me!” All the sons of Levi gathered themselves together to him. ²⁷ He said to them, “Yahweh, the God of Israel, says, ‘Every man put his sword on his thigh, and go back and forth from gate to gate throughout the camp, and every man kill his brother, and every man his companion, and every man his neighbor.’ ” ²⁸ The sons of Levi did according to the word of Moses. About three thousand men fell of the people that day. ²⁹ Moses said, “Consecrate yourselves today to Yahweh, for every man was against his son and against his brother, that he may give you a blessing today.”

³⁰ On the next day, Moses said to the people, “You have sinned a great sin. Now I will go up to Yahweh. Perhaps I shall make atonement for your sin.” ³¹ Moses returned to Yahweh, and said, “Oh, this people have sinned a great sin, and have made themselves gods of gold. ³² Yet now, if you will, forgive their sin—and if not, please blot me out of your book which you have written.” ³³ Yahweh said to Moses, “Whoever has sinned against me, I will blot him out of my book. ³⁴ Now go, lead the people to the place of which I have spoken to you. Behold, my angel shall go before you. Nevertheless, in the day when I punish, I will punish them for their sin.”

³⁵ Yahweh struck the people, because of what they did with the calf, which Aaron made.