၁၄

^၁ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား၊ ^၂ “အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ပြန် လှည့် ၍ မိ ဂ ဒေါ လ မြို့ နှင့် ပင် လယ် အ ကြား ရှိ ပိ ဟ ဟိ ရုတ် မြို့ အ ရှေ့၊ ဗာ လ ဇေ ဖုန် မြို့ အ ရှေ့ ၌ စ ခန်း ချ ရ မည်။ ‘ဗာ လ ဇေ ဖုန် မြို့ နှင့် မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် ပင် လယ် အ နီး ၌ စ ခန်း ချ ရ မည်’ ဟု သူ တို့ အား ဆင့် ဆို လော့။ ^၃ ဖာ ရော မင်း ကြီး က အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ နှင့် ပတ် သက် ၍ ‘သူ တို့ သည် မြေ ပြင် ပေါ် တွင် တ ဝဲ လည် လည် ဖြစ် နေ ကြ ပြီ။ တော ကန္တာ ရ ၌ သူ တို့ ပိတ် မိ နေ ကြ ပြီ’ ဟု ဆို လိမ့် မည်။ ^၄ ငါ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ စိတ် နှ လုံး ကို မာ ကျော စေ သ ဖြင့် သူ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ နောက် သို့ လိုက် လိမ့် မည်။ ဖာ ရော မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ အား ဖြင့် ငါ ၏ ဘုန်း ထင် ရှား လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ သည် သိ မြင် ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် ဆို တော် မူ ၏။ သူ တို့ သည် လည်း ထို အ တိုင်း ပြု ကြ ၏။

^၅ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ထွက် ပြေး ကြောင်း ကို အီ ဂျစ် ဘု ရင် အား ကြား လျှောက် သော အ ခါ ထို လူ မျိုး တို့ နှင့် ပတ် သက် ပြီး ဖာ ရော မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ အ မှု ထမ်း တို့ သည် စိတ် ပြောင်း ၍ “ငါ တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ ပြု မိ သ နည်း။ အ ကယ် စင် စစ် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ငါ တို့ ၏ အ စေ ခံ အ ဖြစ် မှ လွှတ် ပေး မိ ပါ ပြီ တ ကား” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၆ ထို့ ကြောင့် ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် မိ မိ စစ် ရ ထား ကို အ သင့် ပြင် စေ ပြီး လျှင် မိ မိ နှင့် အ တူ မိ မိ လူ တို့ ကို ‌ခေါ် သွား လေ ၏။ ^၇ တပ် မှူး အ သီး သီး ပါ သော လက် ရွေး စင် စစ် ရ ထား ခြောက် ရာ နှင့် တ ကွ အီ ဂျစ် ပြည် ရှိ စစ် ရ ထား အား လုံး ကို လည်း ‌ခေါ် သွား လေ ၏။ ^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အီ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ စိတ် နှ လုံး ကို မာ ကျော စေ သ ဖြင့် သူ သည် ဝင့် ကြွား စွာ ဖြင့် ထွက် သွား ကြ သော အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ နောက် သို့ လိုက် လေ ၏။ ^၉ ထို သို့ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ နောက် သို့ လိုက် ကြ ၏။ ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ မြင်း ရ ထား အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ မြင်း စီး သူ ရဲ များ၊ စစ် သည် များ သည် ပိ ဟ ဟိ ရုတ် မြို့ အ နီး၊ ဗာ လ ဇေ ဖုန် မြို့ အ ရှေ့၊ ပင် လယ် အ နီး ၌ စ ခန်း ချ နေ သော အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို မီ လေ ၏။

^၁၀ ဖာ ရော မင်း ကြီး နီး ကပ် လာ သော အ ခါ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် မျှော် ကြည့် ၍ သူ တို့ နောက် မှ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ချီ တက် လာ သည် ကို မြင် လျှင် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ကြ လေ ၏။ ^၁၁ မော ရှေ ကို လည်း “အီ ဂျစ် ပြည် ၌ သင်္ချိုင်း မ ရှိ သော ကြောင့် တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ သေ စေ ရန် ငါ တို့ ကို ခေါ် ဆောင် လာ ခဲ့ သ လော။ ငါ တို့ အား အ ဘယ့် ကြောင့် ဤ သို့ ပြု သ နည်း။ ငါ တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် ထဲ မှ အ ဘယ့် ကြောင့် ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သ နည်း။ ^၁၂ ‘အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ထံ အ စေ ခံ ပါ ရ စေ။ ငါ တို့ ကို ဤ အ တိုင်း ရှိ စေ တော့’ ဟူ ၍ သင့် ကို အီ ဂျစ် ပြည် ၌ ငါ တို့ ပြော ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ‌လော။ တော ကန္တာ ရ တွင် သေ ရ သည် ထက် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ကို အ စေ ခံ ရ ခြင်း က ငါ တို့ အ တွက် သာ ၍ ကောင်း ၏” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၃ မော ရှေ က လည်း “မ ကြောက် ကြ နှင့်။ ယ နေ့ သင် တို့ အ တွက် ပြု တော် မူ မည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကယ် တင် ခြင်း ကို ရပ် ၍ ကြည့် ကြ လော့။ ယ နေ့ သင် တို့ မြင် နေ ရ သော အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ကို မည် သည့် အ ခါ မျှ မြင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ^၁၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ အ တွက် စစ် တိုက် တော် မူ မည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ သည် ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ရ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “သင် သည် အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ထံ အော် ဟစ် နေ သ နည်း။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အား ဆက် ၍ ခ ရီး ပြု ကြ ရန် ဆင့် ဆို လော့။ ^၁၆ သင် မူ ကား တောင် ဝှေး ကို မြှောက် ပြီး လျှင် ပင် လယ် အ ပေါ် သို့ သင် ၏ လက် ကို ဆန့် ၍ ပင် လယ် ကို ခွဲ လော့။ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ပင် လယ် ထဲ ၌ ခြောက် သွေ့ သော မြေ ပေါ် တွင် သွား ကြ ရ လိမ့် မည်။ ^၁၇ ငါ သည် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး ကို မာ ကျော စေ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ နောက် သို့ လိုက် ကြ လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ ငါ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး မှ စ ၍ သူ ၏ စစ် သည် ရှိ သ မျှ၊ သူ ၏ စစ် ရ ထား များ၊ သူ ၏ မြင်း စီး သူ ရဲ များ အား ဖြင့် ဘုန်း ထင် ရှား လိမ့် မည်။ ^၁၈ ထို သို့ ငါ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ စစ် ရ ထား၊ သူ ၏ မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ အား ဖြင့် ဘုန်း ထင် ရှား သော အ ခါ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ သိ မြင် ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၉ အစ္စ ရေး တပ် ရှေ့ မှ သွား သော ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် သူ တို့ နောက် သို့ ပြောင်း ၍ လိုက် လေ ၏။ မိုး တိမ် တိုင် သည် လည်း သူ တို့ ၏ ရှေ့ မှ နောက် သို့ ပြောင်း ၍ ရပ် လေ ၏။ ^၂၀ ထို သို့ မိုး တိမ် သည် အီ ဂျစ် တပ် နှင့် အစ္စ ရေ တပ် ကြား သို့ ရောက် ၍ တစ် ဖက် ၌ အ မှောင် ကို ဖြစ် စေ ပြီး တစ် ဖက် ၌ ည အ ချိန် တွင် အ လင်း ကို ပေး ၏။ ထို့ ကြောင့် တစ် ည လုံး တစ် ဖက် နှင့် တစ် ဖက် မ ချဉ်း ကပ် နိုင် ကြ။

^၂၁ မော ရှေ သည် မိ မိ ၏ လက် ကို ပင် လယ် အ ပေါ် သို့ ဆန့် လိုက် သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အား ကြီး သော အ ရှေ့ လေ ဖြင့် ပင် လယ် ကို တစ် ည လုံး တိုက် ထုတ် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ပင် လယ် သည် ခြောက် သွေ့ သော မြေ ဖြစ် သွား ၍ ရေ သည် ကွဲ ပြတ် လေ ၏။ ^၂၂ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် လည်း ပင် လယ် ထဲ ၌ ခြောက် သွေ့ သော မြေ ပေါ် တွင် သွား ကြ ရ ၏။ ရေ သည် သူ တို့ ၏ လက် ယာ ဘက် နှင့် လက် ဝဲ ဘက် ၌ တံ တိုင်း သ ဖွယ် ဖြစ် လျက် နေ ၏။ ထွ ၁၄:၂၉။ ၁ ကော ၁၀:၁။

^၂၃ အီ ဂျစ် လူ မျိုး များ၊ ‌ဖာ ရော မင်း ကြီး ၌ ရှိ သ မျှ သော မြင်း၊ စစ် ရ ထား နှင့် မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ သည် လည်း သူ တို့ ၏ နောက် မှ လိုက် ၍ ပင် လယ် ထဲ သို့ ဝင် ကြ ၏။ ^၂၄ မိုး သောက် ချိန် ရောက် သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အီ ဂျစ် တပ် ကို မီး တိုင်၊ မိုး တိမ် တိုင် ထဲ မှ ငုံ့ ကြည့် တော် မူ ၍ အီ ဂျစ် တပ် တို့ ကို က စဉ့် က လျား ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။ ^၂၅ သူ တို့ ၏ ရ ထား များ ကို လည်း မောင်း ရ ခက် ခဲ စေ ရန် ဘီး များ ကို ကျွတ် ထွက် စေ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ဖယ် ရှား’။ တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ က “အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ထံ မှ ငါ တို့ ထွက် ပြေး ကြ စို့။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ တို့ ဘက် မှ နေ ၍ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ကို စစ် တိုက် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၂၆ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ နှင့် သူ တို့ ၏ စစ် ရ ထား များ၊ မြင်း စီး သူ ရဲ များ အ ပေါ် သို့ ရေ ပြန် စီး လာ စေ ရန် ပင် လယ် အ ပေါ် သို့ သင် ၏ လက် ကို ဆန့် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၇ ထို့ ကြောင့် မော ရှေ သည် မိ မိ ၏ လက် ကို ပင် လယ် အ ပေါ် သို့ ဆန့် လိုက် ၏။ မိုး လင်း ချိန် ၌ ပင် လယ် သည် ပုံ မှန် အ တိုင်း ပြန် ၍ စီး ဆင်း ၏။ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ သည် စီး လာ သော ရေ မှ ထွက် ပြေး ကြ စဉ် တွင် ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ကို ပင် လယ် ထဲ ၌ လှဲ ချ တော် မူ ၏။ ^၂၈ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ နောက် မှ ပင် လယ် ထဲ သို့ လိုက် ဝင် ကြ သော စစ် ရ ထား များ နှင့် မြင်း စီး သူ ရဲ များ စ သည့် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ စစ် တပ် တစ် တပ် လုံး အ ပေါ် သို့ ရေ ပြန် စီး လာ ပြီး သူ တို့ ကို ဖုံး လွှမ်း သ ဖြင့် တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ မ ကျန် ရစ် ပေ။ ^၂၉ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ မူ ကား ပင် လယ်ထဲ ၌ ခြောက် သွေ့ သော မြေ ပေါ် တွင် လျှောက် သွား ရ ကြ ၏။ ရေ သည် သူ တို့ ၏ လက် ယာ ဘက် နှင့် လက် ဝဲ ဘက် ၌ တံ တိုင်း သ ဖွယ် ဖြစ် လျက် နေ ၏။ ထွ ၁၄:၂၂။ ၁ ကော ၁၀:၁။

^၃၀ ဤ သို့ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို နေ့ ၌ အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ လက် မှ ကယ် တင် တော် မူ ၏။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ပင် လယ် ကမ်း စပ် ၌ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ သေ နေ သည် ကို တွေ့ မြင် ရ လေ ၏။ ^၃၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ကို ကြီး မား သော တန် ခိုး တော် ဖြင့် စီ ရင် တော် မူ ကြောင်း အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ တွေ့ မြင် ကြ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး မော ရှေ ကို လည် ကောင်း ယုံ ကြည် ကြ ၏။

14

¹ Yahweh spoke to Moses, saying, ² “Speak to the children of Israel, that they turn back and encamp before Pihahiroth, between Migdol and the sea, before Baal Zephon. You shall encamp opposite it by the sea. ³ Pharaoh will say of the children of Israel, ‘They are entangled in the land. The wilderness has shut them in.’ ⁴ I will harden Pharaoh’s heart, and he will follow after them; and I will get honor over Pharaoh, and over all his armies; and the Egyptians shall know that I am Yahweh.” They did so.

⁵ The king of Egypt was told that the people had fled; and the heart of Pharaoh and of his servants was changed toward the people, and they said, “What is this we have done, that we have let Israel go from serving us?” ⁶ He prepared his chariot, and took his army with him; ⁷ and he took six hundred chosen chariots, and all the chariots of Egypt, with captains over all of them. ⁸ Yahweh hardened the heart of Pharaoh king of Egypt, and he pursued the children of Israel; for the children of Israel went out with a high hand. or, defiantly. ⁹ The Egyptians pursued them. All the horses and chariots of Pharaoh, his horsemen, and his army overtook them encamping by the sea, beside Pihahiroth, before Baal Zephon.

¹⁰ When Pharaoh came near, the children of Israel lifted up their eyes, and behold, the Egyptians were marching after them; and they were very afraid. The children of Israel cried out to Yahweh. ¹¹ They said to Moses, “Because there were no graves in Egypt, have you taken us away to die in the wilderness? Why have you treated us this way, to bring us out of Egypt? ¹² Isn’t this the word that we spoke to you in Egypt, saying, ‘Leave us alone, that we may serve the Egyptians?’ For it would have been better for us to serve the Egyptians than to die in the wilderness.”

¹³ Moses said to the people, “Don’t be afraid. Stand still, and see the salvation of Yahweh, which he will work for you today; for you will never again see the Egyptians whom you have seen today. ¹⁴ Yahweh will fight for you, and you shall be still.”

¹⁵ Yahweh said to Moses, “Why do you cry to me? Speak to the children of Israel, that they go forward. ¹⁶ Lift up your rod, and stretch out your hand over the sea and divide it. Then the children of Israel shall go into the middle of the sea on dry ground. ¹⁷ Behold, I myself will harden the hearts of the Egyptians, and they will go in after them. I will get myself honor over Pharaoh, and over all his armies, over his chariots, and over his horsemen. ¹⁸ The Egyptians shall know that I am Yahweh when I have gotten myself honor over Pharaoh, over his chariots, and over his horsemen.”

¹⁹ The angel of God, who went before the camp of Israel, moved and went behind them; and the pillar of cloud moved from before them, and stood behind them. ²⁰ It came between the camp of Egypt and the camp of Israel. There was the cloud and the darkness, yet it gave light by night. One didn’t come near the other all night.

²¹ Moses stretched out his hand over the sea, and Yahweh caused the sea to go back by a strong east wind all night, and made the sea dry land, and the waters were divided. ²² The children of Israel went into the middle of the sea on the dry ground; and the waters were a wall to them on their right hand and on their left.

²³ The Egyptians pursued, and went in after them into the middle of the sea: all of Pharaoh’s horses, his chariots, and his horsemen. ²⁴ In the morning watch, Yahweh looked out on the Egyptian army through the pillar of fire and of cloud, and confused the Egyptian army. ²⁵ He took off their chariot wheels, and they drove them heavily; so that the Egyptians said, “Let’s flee from the face of Israel, for Yahweh fights for them against the Egyptians!”

²⁶ Yahweh said to Moses, “Stretch out your hand over the sea, that the waters may come again on the Egyptians, on their chariots, and on their horsemen.” ²⁷ Moses stretched out his hand over the sea, and the sea returned to its strength when the morning appeared; and the Egyptians fled against it. Yahweh overthrew the Egyptians in the middle of the sea. ²⁸ The waters returned, and covered the chariots and the horsemen, even all Pharaoh’s army that went in after them into the sea. There remained not so much as one of them. ²⁹ But the children of Israel walked on dry land in the middle of the sea, and the waters were a wall to them on their right hand and on their left.

³⁰ Thus Yahweh saved Israel that day out of the hand of the Egyptians; and Israel saw the Egyptians dead on the seashore. ³¹ Israel saw the great work which Yahweh did to the Egyptians, and the people feared Yahweh; and they believed in Yahweh and in his servant Moses.

၁၄

^၁ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား၊ ^၂ “အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ပြန် လှည့် ၍ မိ ဂ ဒေါ လ မြို့ နှင့် ပင် လယ် အ ကြား ရှိ ပိ ဟ ဟိ ရုတ် မြို့ အ ရှေ့၊ ဗာ လ ဇေ ဖုန် မြို့ အ ရှေ့ ၌ စ ခန်း ချ ရ မည်။ ‘ဗာ လ ဇေ ဖုန် မြို့ နှင့် မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် ပင် လယ် အ နီး ၌ စ ခန်း ချ ရ မည်’ ဟု သူ တို့ အား ဆင့် ဆို လော့။ ^၃ ဖာ ရော မင်း ကြီး က အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ နှင့် ပတ် သက် ၍ ‘သူ တို့ သည် မြေ ပြင် ပေါ် တွင် တ ဝဲ လည် လည် ဖြစ် နေ ကြ ပြီ။ တော ကန္တာ ရ ၌ သူ တို့ ပိတ် မိ နေ ကြ ပြီ’ ဟု ဆို လိမ့် မည်။ ^၄ ငါ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ စိတ် နှ လုံး ကို မာ ကျော စေ သ ဖြင့် သူ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ နောက် သို့ လိုက် လိမ့် မည်။ ဖာ ရော မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ အား ဖြင့် ငါ ၏ ဘုန်း ထင် ရှား လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ သည် သိ မြင် ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် ဆို တော် မူ ၏။ သူ တို့ သည် လည်း ထို အ တိုင်း ပြု ကြ ၏။

^၅ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ထွက် ပြေး ကြောင်း ကို အီ ဂျစ် ဘု ရင် အား ကြား လျှောက် သော အ ခါ ထို လူ မျိုး တို့ နှင့် ပတ် သက် ပြီး ဖာ ရော မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ အ မှု ထမ်း တို့ သည် စိတ် ပြောင်း ၍ “ငါ တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ ပြု မိ သ နည်း။ အ ကယ် စင် စစ် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ငါ တို့ ၏ အ စေ ခံ အ ဖြစ် မှ လွှတ် ပေး မိ ပါ ပြီ တ ကား” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၆ ထို့ ကြောင့် ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် မိ မိ စစ် ရ ထား ကို အ သင့် ပြင် စေ ပြီး လျှင် မိ မိ နှင့် အ တူ မိ မိ လူ တို့ ကို ‌ခေါ် သွား လေ ၏။ ^၇ တပ် မှူး အ သီး သီး ပါ သော လက် ရွေး စင် စစ် ရ ထား ခြောက် ရာ နှင့် တ ကွ အီ ဂျစ် ပြည် ရှိ စစ် ရ ထား အား လုံး ကို လည်း ‌ခေါ် သွား လေ ၏။ ^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အီ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ စိတ် နှ လုံး ကို မာ ကျော စေ သ ဖြင့် သူ သည် ဝင့် ကြွား စွာ ဖြင့် ထွက် သွား ကြ သော အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ နောက် သို့ လိုက် လေ ၏။ ^၉ ထို သို့ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ နောက် သို့ လိုက် ကြ ၏။ ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ မြင်း ရ ထား အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ မြင်း စီး သူ ရဲ များ၊ စစ် သည် များ သည် ပိ ဟ ဟိ ရုတ် မြို့ အ နီး၊ ဗာ လ ဇေ ဖုန် မြို့ အ ရှေ့၊ ပင် လယ် အ နီး ၌ စ ခန်း ချ နေ သော အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို မီ လေ ၏။

^၁၀ ဖာ ရော မင်း ကြီး နီး ကပ် လာ သော အ ခါ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် မျှော် ကြည့် ၍ သူ တို့ နောက် မှ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ချီ တက် လာ သည် ကို မြင် လျှင် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ကြ လေ ၏။ ^၁၁ မော ရှေ ကို လည်း “အီ ဂျစ် ပြည် ၌ သင်္ချိုင်း မ ရှိ သော ကြောင့် တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ သေ စေ ရန် ငါ တို့ ကို ခေါ် ဆောင် လာ ခဲ့ သ လော။ ငါ တို့ အား အ ဘယ့် ကြောင့် ဤ သို့ ပြု သ နည်း။ ငါ တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် ထဲ မှ အ ဘယ့် ကြောင့် ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သ နည်း။ ^၁၂ ‘အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ထံ အ စေ ခံ ပါ ရ စေ။ ငါ တို့ ကို ဤ အ တိုင်း ရှိ စေ တော့’ ဟူ ၍ သင့် ကို အီ ဂျစ် ပြည် ၌ ငါ တို့ ပြော ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ‌လော။ တော ကန္တာ ရ တွင် သေ ရ သည် ထက် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ကို အ စေ ခံ ရ ခြင်း က ငါ တို့ အ တွက် သာ ၍ ကောင်း ၏” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၃ မော ရှေ က လည်း “မ ကြောက် ကြ နှင့်။ ယ နေ့ သင် တို့ အ တွက် ပြု တော် မူ မည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကယ် တင် ခြင်း ကို ရပ် ၍ ကြည့် ကြ လော့။ ယ နေ့ သင် တို့ မြင် နေ ရ သော အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ကို မည် သည့် အ ခါ မျှ မြင် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ^၁၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ အ တွက် စစ် တိုက် တော် မူ မည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ သည် ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ရ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “သင် သည် အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ထံ အော် ဟစ် နေ သ နည်း။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အား ဆက် ၍ ခ ရီး ပြု ကြ ရန် ဆင့် ဆို လော့။ ^၁၆ သင် မူ ကား တောင် ဝှေး ကို မြှောက် ပြီး လျှင် ပင် လယ် အ ပေါ် သို့ သင် ၏ လက် ကို ဆန့် ၍ ပင် လယ် ကို ခွဲ လော့။ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ပင် လယ် ထဲ ၌ ခြောက် သွေ့ သော မြေ ပေါ် တွင် သွား ကြ ရ လိမ့် မည်။ ^၁၇ ငါ သည် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး ကို မာ ကျော စေ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ နောက် သို့ လိုက် ကြ လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ ငါ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး မှ စ ၍ သူ ၏ စစ် သည် ရှိ သ မျှ၊ သူ ၏ စစ် ရ ထား များ၊ သူ ၏ မြင်း စီး သူ ရဲ များ အား ဖြင့် ဘုန်း ထင် ရှား လိမ့် မည်။ ^၁၈ ထို သို့ ငါ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ စစ် ရ ထား၊ သူ ၏ မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ အား ဖြင့် ဘုန်း ထင် ရှား သော အ ခါ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ကြောင်း အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ သိ မြင် ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၉ အစ္စ ရေး တပ် ရှေ့ မှ သွား သော ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် သူ တို့ နောက် သို့ ပြောင်း ၍ လိုက် လေ ၏။ မိုး တိမ် တိုင် သည် လည်း သူ တို့ ၏ ရှေ့ မှ နောက် သို့ ပြောင်း ၍ ရပ် လေ ၏။ ^၂၀ ထို သို့ မိုး တိမ် သည် အီ ဂျစ် တပ် နှင့် အစ္စ ရေ တပ် ကြား သို့ ရောက် ၍ တစ် ဖက် ၌ အ မှောင် ကို ဖြစ် စေ ပြီး တစ် ဖက် ၌ ည အ ချိန် တွင် အ လင်း ကို ပေး ၏။ ထို့ ကြောင့် တစ် ည လုံး တစ် ဖက် နှင့် တစ် ဖက် မ ချဉ်း ကပ် နိုင် ကြ။

^၂၁ မော ရှေ သည် မိ မိ ၏ လက် ကို ပင် လယ် အ ပေါ် သို့ ဆန့် လိုက် သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အား ကြီး သော အ ရှေ့ လေ ဖြင့် ပင် လယ် ကို တစ် ည လုံး တိုက် ထုတ် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ပင် လယ် သည် ခြောက် သွေ့ သော မြေ ဖြစ် သွား ၍ ရေ သည် ကွဲ ပြတ် လေ ၏။ ^၂၂ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် လည်း ပင် လယ် ထဲ ၌ ခြောက် သွေ့ သော မြေ ပေါ် တွင် သွား ကြ ရ ၏။ ရေ သည် သူ တို့ ၏ လက် ယာ ဘက် နှင့် လက် ဝဲ ဘက် ၌ တံ တိုင်း သ ဖွယ် ဖြစ် လျက် နေ ၏။ ထွ ၁၄:၂၉။ ၁ ကော ၁၀:၁။

^၂၃ အီ ဂျစ် လူ မျိုး များ၊ ‌ဖာ ရော မင်း ကြီး ၌ ရှိ သ မျှ သော မြင်း၊ စစ် ရ ထား နှင့် မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ သည် လည်း သူ တို့ ၏ နောက် မှ လိုက် ၍ ပင် လယ် ထဲ သို့ ဝင် ကြ ၏။ ^၂၄ မိုး သောက် ချိန် ရောက် သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အီ ဂျစ် တပ် ကို မီး တိုင်၊ မိုး တိမ် တိုင် ထဲ မှ ငုံ့ ကြည့် တော် မူ ၍ အီ ဂျစ် တပ် တို့ ကို က စဉ့် က လျား ဖြစ် စေ တော် မူ ၏။ ^၂၅ သူ တို့ ၏ ရ ထား များ ကို လည်း မောင်း ရ ခက် ခဲ စေ ရန် ဘီး များ ကို ကျွတ် ထွက် စေ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ဖယ် ရှား’။ တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ က “အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ထံ မှ ငါ တို့ ထွက် ပြေး ကြ စို့။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ တို့ ဘက် မှ နေ ၍ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ကို စစ် တိုက် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၂၆ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား “အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ နှင့် သူ တို့ ၏ စစ် ရ ထား များ၊ မြင်း စီး သူ ရဲ များ အ ပေါ် သို့ ရေ ပြန် စီး လာ စေ ရန် ပင် လယ် အ ပေါ် သို့ သင် ၏ လက် ကို ဆန့် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၇ ထို့ ကြောင့် မော ရှေ သည် မိ မိ ၏ လက် ကို ပင် လယ် အ ပေါ် သို့ ဆန့် လိုက် ၏။ မိုး လင်း ချိန် ၌ ပင် လယ် သည် ပုံ မှန် အ တိုင်း ပြန် ၍ စီး ဆင်း ၏။ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ သည် စီး လာ သော ရေ မှ ထွက် ပြေး ကြ စဉ် တွင် ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ကို ပင် လယ် ထဲ ၌ လှဲ ချ တော် မူ ၏။ ^၂၈ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ နောက် မှ ပင် လယ် ထဲ သို့ လိုက် ဝင် ကြ သော စစ် ရ ထား များ နှင့် မြင်း စီး သူ ရဲ များ စ သည့် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ စစ် တပ် တစ် တပ် လုံး အ ပေါ် သို့ ရေ ပြန် စီး လာ ပြီး သူ တို့ ကို ဖုံး လွှမ်း သ ဖြင့် တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ မ ကျန် ရစ် ပေ။ ^၂၉ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ မူ ကား ပင် လယ်ထဲ ၌ ခြောက် သွေ့ သော မြေ ပေါ် တွင် လျှောက် သွား ရ ကြ ၏။ ရေ သည် သူ တို့ ၏ လက် ယာ ဘက် နှင့် လက် ဝဲ ဘက် ၌ တံ တိုင်း သ ဖွယ် ဖြစ် လျက် နေ ၏။ ထွ ၁၄:၂၂။ ၁ ကော ၁၀:၁။

^၃၀ ဤ သို့ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို နေ့ ၌ အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ လက် မှ ကယ် တင် တော် မူ ၏။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ပင် လယ် ကမ်း စပ် ၌ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ သေ နေ သည် ကို တွေ့ မြင် ရ လေ ၏။ ^၃၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ကို ကြီး မား သော တန် ခိုး တော် ဖြင့် စီ ရင် တော် မူ ကြောင်း အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ တွေ့ မြင် ကြ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး မော ရှေ ကို လည် ကောင်း ယုံ ကြည် ကြ ၏။

14

¹ Yahweh spoke to Moses, saying, ² “Speak to the children of Israel, that they turn back and encamp before Pihahiroth, between Migdol and the sea, before Baal Zephon. You shall encamp opposite it by the sea. ³ Pharaoh will say of the children of Israel, ‘They are entangled in the land. The wilderness has shut them in.’ ⁴ I will harden Pharaoh’s heart, and he will follow after them; and I will get honor over Pharaoh, and over all his armies; and the Egyptians shall know that I am Yahweh.” They did so.

⁵ The king of Egypt was told that the people had fled; and the heart of Pharaoh and of his servants was changed toward the people, and they said, “What is this we have done, that we have let Israel go from serving us?” ⁶ He prepared his chariot, and took his army with him; ⁷ and he took six hundred chosen chariots, and all the chariots of Egypt, with captains over all of them. ⁸ Yahweh hardened the heart of Pharaoh king of Egypt, and he pursued the children of Israel; for the children of Israel went out with a high hand. or, defiantly. ⁹ The Egyptians pursued them. All the horses and chariots of Pharaoh, his horsemen, and his army overtook them encamping by the sea, beside Pihahiroth, before Baal Zephon.

¹⁰ When Pharaoh came near, the children of Israel lifted up their eyes, and behold, the Egyptians were marching after them; and they were very afraid. The children of Israel cried out to Yahweh. ¹¹ They said to Moses, “Because there were no graves in Egypt, have you taken us away to die in the wilderness? Why have you treated us this way, to bring us out of Egypt? ¹² Isn’t this the word that we spoke to you in Egypt, saying, ‘Leave us alone, that we may serve the Egyptians?’ For it would have been better for us to serve the Egyptians than to die in the wilderness.”

¹³ Moses said to the people, “Don’t be afraid. Stand still, and see the salvation of Yahweh, which he will work for you today; for you will never again see the Egyptians whom you have seen today. ¹⁴ Yahweh will fight for you, and you shall be still.”

¹⁵ Yahweh said to Moses, “Why do you cry to me? Speak to the children of Israel, that they go forward. ¹⁶ Lift up your rod, and stretch out your hand over the sea and divide it. Then the children of Israel shall go into the middle of the sea on dry ground. ¹⁷ Behold, I myself will harden the hearts of the Egyptians, and they will go in after them. I will get myself honor over Pharaoh, and over all his armies, over his chariots, and over his horsemen. ¹⁸ The Egyptians shall know that I am Yahweh when I have gotten myself honor over Pharaoh, over his chariots, and over his horsemen.”

¹⁹ The angel of God, who went before the camp of Israel, moved and went behind them; and the pillar of cloud moved from before them, and stood behind them. ²⁰ It came between the camp of Egypt and the camp of Israel. There was the cloud and the darkness, yet it gave light by night. One didn’t come near the other all night.

²¹ Moses stretched out his hand over the sea, and Yahweh caused the sea to go back by a strong east wind all night, and made the sea dry land, and the waters were divided. ²² The children of Israel went into the middle of the sea on the dry ground; and the waters were a wall to them on their right hand and on their left.

²³ The Egyptians pursued, and went in after them into the middle of the sea: all of Pharaoh’s horses, his chariots, and his horsemen. ²⁴ In the morning watch, Yahweh looked out on the Egyptian army through the pillar of fire and of cloud, and confused the Egyptian army. ²⁵ He took off their chariot wheels, and they drove them heavily; so that the Egyptians said, “Let’s flee from the face of Israel, for Yahweh fights for them against the Egyptians!”

²⁶ Yahweh said to Moses, “Stretch out your hand over the sea, that the waters may come again on the Egyptians, on their chariots, and on their horsemen.” ²⁷ Moses stretched out his hand over the sea, and the sea returned to its strength when the morning appeared; and the Egyptians fled against it. Yahweh overthrew the Egyptians in the middle of the sea. ²⁸ The waters returned, and covered the chariots and the horsemen, even all Pharaoh’s army that went in after them into the sea. There remained not so much as one of them. ²⁹ But the children of Israel walked on dry land in the middle of the sea, and the waters were a wall to them on their right hand and on their left.

³⁰ Thus Yahweh saved Israel that day out of the hand of the Egyptians; and Israel saw the Egyptians dead on the seashore. ³¹ Israel saw the great work which Yahweh did to the Egyptians, and the people feared Yahweh; and they believed in Yahweh and in his servant Moses.