၂၃

^၁ ပေါ လု သည် တ ရား လွှတ် တော် အ ဖွဲ့ ကို စေ့ စေ့ ကြည့် လျက် “ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ယ နေ့ တိုင် အောင် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် ၌ ကြည် လင် သော အ သိ စိတ် အ ပြည့် အ ဝ ဖြင့် ပြု မူ နေ ထိုင် ခဲ့ သည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂ ထို အ ခါ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း အာ န နိ သည် သူ့ အ နီး ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ အား သူ ၏ နှုတ် ကို ရိုက် ကြ ရန် အ မိန့် ပေး ၏။ ^၃ ပေါ လု က လည်း “ထုံး ဖြူ သုတ် ထား သည့် အုတ် ရိုး၊ ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ကို ရိုက် တော် မူ မည်။ သင် သည် ထိုင် ၍ အ ကျွန်ုပ် ကို ပ ညတ် တ ရား အ တိုင်း စစ် ဆေး စီ ရင် လျက် နှင့် ပ ညတ် တ ရား ကို ချိုး ဖောက် ပြီး အ ကျွန်ုပ် ကို ရိုက် ရန် အ မိန့် ပေး သ လော” ဟု ဆို ၏။ ^၄ ထို အ ခါ အ နီး ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ က “သင် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ကို ပုတ် ခတ် ပြော ဆို သ လော” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၅ ပေါ လု က လည်း “ညီ အစ် ကို တို့၊ သူ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ဖြစ် ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် မ သိ ပါ။ အ မှန် စင် စစ် ‘သင့် လူ မျိုး ၏ အ ကြီး အ ကဲ ကို သင် သည် မ ကောင်း မ ပြော ရ’ ထွ ၂၂:၂၈။ ဟု ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၆ ထို သူ တို့ ထဲ တွင် တစ် ဖွဲ့ မှာ ဇဒ္ဒု ကဲ များ ဖြစ် ကြ ပြီး အ ခြား တစ် ဖွဲ့ မှာ ဖာ ရိ ရှဲ များ ဖြစ် ကြ သည် ကို ပေါ လု သိ မြင် လျှင် “ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ဖာ ရိ ရှဲ တစ် ဦး ဖြစ် ပြီး ဖာ ရိ ရှဲ ၏ သား လည်း ဖြစ် ပါ သည်။ အ ကျွန်ုပ် သည် သေ လွန် သော သူ တို့ ၏ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း နှင့် ဆိုင် သော မျှော် လင့် ခြင်း ကြောင့် စစ် ဆေး စီ ရင် ခံ နေ ရ ပါ သည်” ဟု တ ရား လွှတ် တော် ရှေ့ တွင် အော် ဟစ် ပြော ဆို လေ ၏။ ^၇ ဤ ကဲ့ သို့ ပေါ လု ပြော ဆို လိုက် သော အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ နှင့် ဇဒ္ဒု ကဲ တို့ အ ကြား တွင် သ ဘော ထား ကွဲ လွဲ မှု ဖြစ် ပေါ် ၍ အ စု အ ဝေး သည် အုပ် စု ကွဲ သွား လေ ၏။ ^၈ အ ကြောင်း မူ ကား ဇဒ္ဒု ကဲ တို့ သည် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း မ ရှိ၊ ကောင်း ကင် တ မန် နှင့် ဝိ ညာဉ် လည်း မ ရှိ ဟု ဆို ကြ ၏။ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ မူ ကား ဤ အ ရာ အား လုံး ရှိ သည် ဟု ခံ ယူ ကြ ၏။

^၉ ထို့ နောက် အော် ဟစ် သံ များ ကျယ် လောင် လာ ပြီး ဖာ ရိ ရှဲ တို့ အ ဖွဲ့ မှ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ အ ချို့ တို့ သည် ထ ၍ “ဤ သူ ၌ မည် သည့် အ ပြစ် ကို မျှ ငါ တို့ မ တွေ့။ ဝိ ညာဉ်၊ သို့ မ ဟုတ် ကောင်း ကင် တ မန် တစ် ပါး ပါး က သူ့ အား မြွက် ဆို ခဲ့ သည် ဆို လျှင် မည် သို့ နည်း” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဘု ရား သ ခင် ကို မ ဆန့် ကျင် ကြ နှင့်'။ ဟု ပြင်း ထန် စွာ ငြင်း ခုံ ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၁၀ သ‌ ဘော ထား ကွဲ လွဲ မှု ပြင်း ထန် လာ ၍ သူတို့ သည် ပေါ လု အား အ ပိုင်း ပိုင်း ဆွဲ ဖြတ် ကြ မည် ကို တပ် မှူး ကြီး သည် စိုး ရိမ် သ ဖြင့် စစ် သား များ အား ဆင်း သွား ၍ ပေါ လု ကို သူ တို့ ထံ မှ အ တင်း ခေါ် ဆောင် လာ ပြီး စ ခန်း ထဲ သို့ ခေါ် သွား ရန် အ မိန့် ပေး လေ ၏။

^၁၁ ထို ည ၌ သ ခင် ဘု ရား သည် ပေါ လု ထံ ပါး ၌ ပေါ် လာ ၍ “မ စိုး ရိမ် နှင့်။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ပေါ လု၊ မ စိုး ရိမ် နှင့်'။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ ငါ့ အ ကြောင်း ကို သက် သေ ခံ ခဲ့ သည့် နည်း တူ ရော မ မြို့ ၌ လည်း သက် သေ ခံ ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၂ မိုး လင်း သော အ ခါ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ပူး ပေါင်း ကြံ စည် လျက် ပေါ လု ကို မ သတ် ရ မ ချင်း မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ စား မ သောက် ရန် ကျိန် ဆို ကြ ၏။ ^၁၃ ဤ လျှို့ ဝှက် ကြံ စည် မှု တွင် ပါ ဝင် သော သူ များ သည် အ ယောက် လေး ဆယ် ကျော် ရှိ ကြ ၏။

^၁၄ သူ တို့ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ ထံ ချဉ်း ကပ် လျက် “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ပေါ လု ကို မ သတ် ရ မ ချင်း မည် သည့် အ စာ ကို မျှ မ မြည်း မ စမ်း ဟု အ လေး အ နက် ကျိန် ဆို ထား ကြ ပါ သည်။ ^၁၅ သို့ ဖြစ် ၍ ယ ခု အ ရှင် တို့ သည် တ ရား လွှတ် တော် အ ဖွဲ့ နှင့် အ တူ ပေါ လု ၏ အ မှု ကို ပို ၍ တိ ကျ စွာ စစ် ဆေး လို ဟန် ပြု လျက် သူ့ ကို အ ရှင် တို့ ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ရန် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မ နက် ဖြန် ခေါ် ဆောင် လာ ရန်'။ တပ် မှူး ကြီး အား လျှောက် ထား ကြ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဤ နေ ရာ သို့ သူ မ ရောက် လာ မီ သူ့ ကို သတ် ရန် အ သင့် ရှိ နေ ပါ မည်” ဟု ပြော ကြား ကြ ၏။

^၁၆ သို့ သော် ပေါ လု နှ မ ၏ သား သည် ထို ချောင်း မြောင်း သတ် ဖြတ် မည့် အ စီ အ စဉ် ကို ကြား လျှင် စ ခန်း ထဲ သို့ ဝင် ၍ ပေါ လု အား ပြော ပြ လေ ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ ပေါ လု သည် တပ် မှူး တစ် ယောက် ကို ခေါ် ၍ “ဤ လူ ငယ် သည် တပ် မှူး ကြီး အား ပြော ပြ စ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ရှိ ပါ သ ဖြင့် သူ့ ကို တပ် မှူး ကြီး ထံ ခေါ် သွား ပေး ပါ” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၈ ထို့ ကြောင့် တပ် မှူး သည် သူ့ ကို ခေါ် ဆောင် ၍ တပ် မှူး ကြီး ထံ သို့ သွား ပြီး လျှင် “အ ကျဉ်း သား ပေါ လု က အ ကျွန်ုပ် ကို ခေါ် ၍ ဤ လူ ငယ် ကို အ ရှင့် ထံ ခေါ် လာ ရန် တောင်း ဆို ပါ သည်။ သူ ၌ အ ရှင့် ထံ လျှောက် ထား စ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ရှိ ပါ သည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၁၉ တပ် မှူး ကြီး သည် ထို လူ ငယ် ၏ လက် ကို ဆွဲ ၍ သီး သန့် ခေါ် ထုတ် သွား ကာ “ငါ့ ကို ပြော ပြ စ ရာ ရှိ သည့် အ ရာ ကား မည် သည့် အ ရာ နည်း” ဟု မေး မြန်း လေ ၏။ ^၂၀ ထို လူ ငယ် က လည်း “ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ပေါ လု ကို ပို ၍ တိ ကျ စွာ မေး မြန်း လို ဟန် ပြု လျက် မ နက် ဖြန် သူ့ ကို တ ရား လွှတ် တော် ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ရန် အ ရှင့် အား တောင်း ဆို မည် ဟု သ ဘော တူ ဆုံး ဖြတ် ထား ကြ ပါ သည်။ ^၂၁ သို့ ရာ တွင် သူ တို့ ကို မ လိုက် လျော ပါ နှင့်။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် သူ တို့ ထဲ မှ လူ လေး ဆယ် ကျော် တို့ သည် သူ့ ကို ချောင်း မြောင်း နေ ကြ ပါ သည်။ သူ တို့ သည် ပေါ လု ကို မ သတ် ရ မ ချင်း မ စား မ သောက် ရန် ကျိန် ဆို ထား ကြ ပါ သည်။ ယ ခု ပင် သူ တို့ သည် အ သင့် ရှိ လျက် အ ရှင် ၏ သ ဘော တူ ချက် ကို စောင့် နေ ကြ ပါ သည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၂၂ ထို အ ခါ တပ် မှူး ကြီး က “ဤ အ ရာ များ ကို ငါ့ အား သင် ပြော ပြ ကြောင်း မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော နှင့်” ဟု အ မိန့် ပေး ပြီး လျှင် ထို လူ ငယ် ကို ပြန် လွှတ် လိုက် လေ ၏။ ^၂၃ ထို့ နောက် တပ် မှူး ကြီး သည် တပ် မှူး နှစ် ဦး ကို ခေါ် ၍ “ည ကိုး နာ ရီ အ ချိန် ၌ ဆီ ဇာ ရီး ယား မြို့ သို့ သွား ရန် စစ် သား နှစ် ရာ၊ လှံ တပ် သား နှစ် ရာ နှင့် မြင်း တပ် သား ခု နစ် ဆယ် တို့ ကို ပြင် ဆင် ကြ လော့။ ^၂၄ ပေါ လု စီး နင်း ရန် တိ ရစ္ဆာန် များ ကို လည်း အ သင့် ပြင် ထား လျက် သူ့ ကို ဘု ရင် ခံ ဖေ လဇ် မင်း ထံ ဘေး ကင်း စွာ ပို့ ဆောင် လော့” ဟု မှာ ကြား လေ ၏။

^၂၅ ထို့ နောက် စာ ကို ဤ သို့ ရေး ပို့ လိုက် လေ ၏။ ^၂၆ “က‌ လော ဒိ လု သိ သည် မြတ် သော ဘု ရင် ခံ ဖေ လဇ် မင်း ကို နှုတ် ခွန်း ဆက် သ လိုက် ပါ သည်။ ^၂၇ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ဤ သူ ကို ဖမ်း ဆီး ၍ သတ် မည် ပြု စဉ် သူ သည် ရော မ နိုင် ငံ သား ဖြစ် ကြောင်း ကြား သိ ရ သ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် သည် စစ် သား များ နှင့် အ တူ သွား ၍ သူ့ ကို ကယ် ခဲ့ ပါ သည်။ ^၂၈ သူ တို့ သည် မည် သည့် ပြစ် မှု ဖြင့် သူ့ ကို စွဲ ဆို ကြ ကြောင်း သိ လို ၍ သူ တို့ ၏ တ ရား လွှတ် တော် ထံ သို့ သူ့ ကို ခေါ် ဆောင် သွား ခဲ့ ရာ၊ ^၂၉ သူ သည် သူ တို့ ၏ ပ ညတ် တ ရား နှင့် ဆိုင် သော ပြဿ နာ များ အ တွက် စွဲ ဆို ခံ နေ ရ ခြင်း ဖြစ် ပြီး သေ ဒဏ်၊ သို့ မ ဟုတ် အ ချုပ် အ နှောင် ခံ ထိုက် သော အ ပြစ် မ ရှိ ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် တွေ့ ရ ပါ သည်။ ^၃၀ သို့ သော် သူ့ ကို လုပ် ကြံ ရန် လျှို့ ဝှက် ကြံ စည် ကြ သည် ဟု သ တင်း ရ သ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှင့် ထံ သို့ သူ့ ကို ချက် ချင်း စေ လွှတ် လိုက် ပါ သည်။ စွပ် စွဲ သော သူ တို့ အား လည်း သူ့ အ ပေါ် စွပ် စွဲ ချက် များ ကို အ ရှင့် ထံ တင် ပြ လျှောက် ထား ကြ ရန် ညွှန် ကြား ထား ပါ သည်။” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ကျန်း မာ ရွှင် လန်း ပါ စေ' ပါ သည်။

^၃၁ ထို အ ခါ စစ် သား များ သည် သူ တို့ အား မှာ ကြား ထား သည့် အ တိုင်း ပေါ လု ကို ခေါ် ၍ အန္တိ ပ တ ရိ မြို့ အ ထိ ည တွင်း ချင်း ပို့ ဆောင် ကြ ၏။ ^၃၂ နောက် တစ် နေ့ တွင် မြင်း တပ် သား တို့ ကို ပေါ လု နှင့် အ တူ ခ ရီး ဆက် သွား စေ ၍ သူ တို့ သည် စ ခန်း သို့ ပြန် လာ ကြ ၏။ ^၃၃ မြင်း တပ် သား တို့ သည် ဆီ ဇာ ရီး ယား မြို့ သို့ ရောက် လျှင် စာ ကို ဘု ရင် ခံ အား ပေး အပ် ကာ ပေါ လု ကို လည်း သူ့ ထံ သို့ အပ် ကြ ၏။ ^၃၄ ဘု ရင် ခံ သည် စာ ကို ဖတ် ပြီး နောက် ပေါ လု အား မည် သည့် ပြည် သား ဖြစ် သ နည်း ဟု မေး ၍ ဆီ လီ ဆီး ယား ပြည် သား ဖြစ် ကြောင်း ကြား သိ လျှင်၊ ^၃၅ သင့် ကို စွပ် စွဲ သော သူ များ ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ သင့် အ မှု ကို ငါ ကြား နာ မည်” ဟု ဆို လျက် ပေါ လု ကို ဟေ ရုဒ် မင်း ၏ ရုံး တော် တွင် စောင့် ကြပ် ထား ရန် အ မိန့် ပေး လေ ၏။

23

¹ Paul, looking steadfastly at the council, said, “Brothers, I have lived before God in all good conscience until today.” ² The high priest, Ananias, commanded those who stood by him to strike him on the mouth. ³ Then Paul said to him, “God will strike you, you whitewashed wall! Do you sit to judge me according to the law, and command me to be struck contrary to the law?” ⁴ Those who stood by said, “Do you malign God’s high priest?” ⁵ Paul said, “I didn’t know, brothers, that he was high priest. For it is written, ‘You shall not speak evil of a ruler of your people.’ ” Exodus 22:28

⁶ But when Paul perceived that the one part were Sadducees and the other Pharisees, he cried out in the council, “Men and brothers, I am a Pharisee, a son of Pharisees. Concerning the hope and resurrection of the dead I am being judged!” ⁷ When he had said this, an argument arose between the Pharisees and Sadducees, and the crowd was divided. ⁸ For the Sadducees say that there is no resurrection, nor angel, nor spirit; but the Pharisees confess all of these.

⁹ A great clamor arose, and some of the scribes of the Pharisees’ part stood up, and contended, saying, “We find no evil in this man. But if a spirit or angel has spoken to him, let’s not fight against God!” ¹⁰ When a great argument arose, the commanding officer, fearing that Paul would be torn in pieces by them, commanded the soldiers to go down and take him by force from among them and bring him into the barracks.

¹¹ The following night, the Lord stood by him and said, “Cheer up, Paul, for as you have testified about me at Jerusalem, so you must testify also at Rome.” ¹² When it was day, some of the Jews banded together and bound themselves under a curse, saying that they would neither eat nor drink until they had killed Paul. ¹³ There were more than forty people who had made this conspiracy.

¹⁴ They came to the chief priests and the elders, and said, “We have bound ourselves under a great curse to taste nothing until we have killed Paul. ¹⁵ Now therefore, you with the council inform the commanding officer that he should bring him down to you tomorrow, as though you were going to judge his case more exactly. We are ready to kill him before he comes near.”

¹⁶ But Paul’s sister’s son heard they were lying in wait, and he came and entered into the barracks and told Paul. ¹⁷ Paul summoned one of the centurions and said, “Bring this young man to the commanding officer, for he has something to tell him.” ¹⁸ So he took him and brought him to the commanding officer and said, “Paul, the prisoner, summoned me and asked me to bring this young man to you. He has something to tell you.”

¹⁹ The commanding officer took him by the hand, and going aside, asked him privately, “What is it that you have to tell me?” ²⁰ He said, “The Jews have agreed to ask you to bring Paul down to the council tomorrow, as though intending to inquire somewhat more accurately concerning him. ²¹ Therefore don’t yield to them, for more than forty men lie in wait for him, who have bound themselves under a curse to neither eat nor drink until they have killed him. Now they are ready, looking for the promise from you.”

²² So the commanding officer let the young man go, charging him, “Tell no one that you have revealed these things to me.” ²³ He called to himself two of the centurions, and said, “Prepare two hundred soldiers to go as far as Caesarea, with seventy horsemen and two hundred men armed with spears, at the third hour of the night.” about 9:00 p.m. ²⁴ He asked them to provide mounts, that they might set Paul on one, and bring him safely to Felix the governor.

²⁵ He wrote a letter like this: ²⁶ “Claudius Lysias to the most excellent governor Felix: Greetings. ²⁷ “This man was seized by the Jews, and was about to be killed by them when I came with the soldiers and rescued him, having learned that he was a Roman. ²⁸ Desiring to know the cause why they accused him, I brought him down to their council. ²⁹ I found him to be accused about questions of their law, but not to be charged with anything worthy of death or of imprisonment. ³⁰ When I was told that the Jews lay in wait for the man, I sent him to you immediately, charging his accusers also to bring their accusations against him before you. Farewell.”

³¹ So the soldiers, carrying out their orders, took Paul and brought him by night to Antipatris. ³² But on the next day they left the horsemen to go with him, and returned to the barracks. ³³ When they came to Caesarea and delivered the letter to the governor, they also presented Paul to him. ³⁴ When the governor had read it, he asked what province he was from. When he understood that he was from Cilicia, he said, ³⁵ “I will hear you fully when your accusers also arrive.” He commanded that he be kept in Herod’s palace.

၂၃

^၁ ပေါ လု သည် တ ရား လွှတ် တော် အ ဖွဲ့ ကို စေ့ စေ့ ကြည့် လျက် “ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ယ နေ့ တိုင် အောင် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် ၌ ကြည် လင် သော အ သိ စိတ် အ ပြည့် အ ဝ ဖြင့် ပြု မူ နေ ထိုင် ခဲ့ သည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂ ထို အ ခါ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း အာ န နိ သည် သူ့ အ နီး ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ အား သူ ၏ နှုတ် ကို ရိုက် ကြ ရန် အ မိန့် ပေး ၏။ ^၃ ပေါ လု က လည်း “ထုံး ဖြူ သုတ် ထား သည့် အုတ် ရိုး၊ ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ကို ရိုက် တော် မူ မည်။ သင် သည် ထိုင် ၍ အ ကျွန်ုပ် ကို ပ ညတ် တ ရား အ တိုင်း စစ် ဆေး စီ ရင် လျက် နှင့် ပ ညတ် တ ရား ကို ချိုး ဖောက် ပြီး အ ကျွန်ုပ် ကို ရိုက် ရန် အ မိန့် ပေး သ လော” ဟု ဆို ၏။ ^၄ ထို အ ခါ အ နီး ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ က “သင် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ကို ပုတ် ခတ် ပြော ဆို သ လော” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၅ ပေါ လု က လည်း “ညီ အစ် ကို တို့၊ သူ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ဖြစ် ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် မ သိ ပါ။ အ မှန် စင် စစ် ‘သင့် လူ မျိုး ၏ အ ကြီး အ ကဲ ကို သင် သည် မ ကောင်း မ ပြော ရ’ ထွ ၂၂:၂၈။ ဟု ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၆ ထို သူ တို့ ထဲ တွင် တစ် ဖွဲ့ မှာ ဇဒ္ဒု ကဲ များ ဖြစ် ကြ ပြီး အ ခြား တစ် ဖွဲ့ မှာ ဖာ ရိ ရှဲ များ ဖြစ် ကြ သည် ကို ပေါ လု သိ မြင် လျှင် “ညီ အစ် ကို တို့၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ဖာ ရိ ရှဲ တစ် ဦး ဖြစ် ပြီး ဖာ ရိ ရှဲ ၏ သား လည်း ဖြစ် ပါ သည်။ အ ကျွန်ုပ် သည် သေ လွန် သော သူ တို့ ၏ ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း နှင့် ဆိုင် သော မျှော် လင့် ခြင်း ကြောင့် စစ် ဆေး စီ ရင် ခံ နေ ရ ပါ သည်” ဟု တ ရား လွှတ် တော် ရှေ့ တွင် အော် ဟစ် ပြော ဆို လေ ၏။ ^၇ ဤ ကဲ့ သို့ ပေါ လု ပြော ဆို လိုက် သော အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ နှင့် ဇဒ္ဒု ကဲ တို့ အ ကြား တွင် သ ဘော ထား ကွဲ လွဲ မှု ဖြစ် ပေါ် ၍ အ စု အ ဝေး သည် အုပ် စု ကွဲ သွား လေ ၏။ ^၈ အ ကြောင်း မူ ကား ဇဒ္ဒု ကဲ တို့ သည် ရှင် ပြန် ထ မြောက် ခြင်း မ ရှိ၊ ကောင်း ကင် တ မန် နှင့် ဝိ ညာဉ် လည်း မ ရှိ ဟု ဆို ကြ ၏။ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ မူ ကား ဤ အ ရာ အား လုံး ရှိ သည် ဟု ခံ ယူ ကြ ၏။

^၉ ထို့ နောက် အော် ဟစ် သံ များ ကျယ် လောင် လာ ပြီး ဖာ ရိ ရှဲ တို့ အ ဖွဲ့ မှ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ အ ချို့ တို့ သည် ထ ၍ “ဤ သူ ၌ မည် သည့် အ ပြစ် ကို မျှ ငါ တို့ မ တွေ့။ ဝိ ညာဉ်၊ သို့ မ ဟုတ် ကောင်း ကင် တ မန် တစ် ပါး ပါး က သူ့ အား မြွက် ဆို ခဲ့ သည် ဆို လျှင် မည် သို့ နည်း” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဘု ရား သ ခင် ကို မ ဆန့် ကျင် ကြ နှင့်'။ ဟု ပြင်း ထန် စွာ ငြင်း ခုံ ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၁၀ သ‌ ဘော ထား ကွဲ လွဲ မှု ပြင်း ထန် လာ ၍ သူတို့ သည် ပေါ လု အား အ ပိုင်း ပိုင်း ဆွဲ ဖြတ် ကြ မည် ကို တပ် မှူး ကြီး သည် စိုး ရိမ် သ ဖြင့် စစ် သား များ အား ဆင်း သွား ၍ ပေါ လု ကို သူ တို့ ထံ မှ အ တင်း ခေါ် ဆောင် လာ ပြီး စ ခန်း ထဲ သို့ ခေါ် သွား ရန် အ မိန့် ပေး လေ ၏။

^၁၁ ထို ည ၌ သ ခင် ဘု ရား သည် ပေါ လု ထံ ပါး ၌ ပေါ် လာ ၍ “မ စိုး ရိမ် နှင့်။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ပေါ လု၊ မ စိုး ရိမ် နှင့်'။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ ငါ့ အ ကြောင်း ကို သက် သေ ခံ ခဲ့ သည့် နည်း တူ ရော မ မြို့ ၌ လည်း သက် သေ ခံ ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၂ မိုး လင်း သော အ ခါ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ပူး ပေါင်း ကြံ စည် လျက် ပေါ လု ကို မ သတ် ရ မ ချင်း မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ မ စား မ သောက် ရန် ကျိန် ဆို ကြ ၏။ ^၁၃ ဤ လျှို့ ဝှက် ကြံ စည် မှု တွင် ပါ ဝင် သော သူ များ သည် အ ယောက် လေး ဆယ် ကျော် ရှိ ကြ ၏။

^၁၄ သူ တို့ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ ထံ ချဉ်း ကပ် လျက် “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ပေါ လု ကို မ သတ် ရ မ ချင်း မည် သည့် အ စာ ကို မျှ မ မြည်း မ စမ်း ဟု အ လေး အ နက် ကျိန် ဆို ထား ကြ ပါ သည်။ ^၁၅ သို့ ဖြစ် ၍ ယ ခု အ ရှင် တို့ သည် တ ရား လွှတ် တော် အ ဖွဲ့ နှင့် အ တူ ပေါ လု ၏ အ မှု ကို ပို ၍ တိ ကျ စွာ စစ် ဆေး လို ဟန် ပြု လျက် သူ့ ကို အ ရှင် တို့ ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ရန် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မ နက် ဖြန် ခေါ် ဆောင် လာ ရန်'။ တပ် မှူး ကြီး အား လျှောက် ထား ကြ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ဤ နေ ရာ သို့ သူ မ ရောက် လာ မီ သူ့ ကို သတ် ရန် အ သင့် ရှိ နေ ပါ မည်” ဟု ပြော ကြား ကြ ၏။

^၁၆ သို့ သော် ပေါ လု နှ မ ၏ သား သည် ထို ချောင်း မြောင်း သတ် ဖြတ် မည့် အ စီ အ စဉ် ကို ကြား လျှင် စ ခန်း ထဲ သို့ ဝင် ၍ ပေါ လု အား ပြော ပြ လေ ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ ပေါ လု သည် တပ် မှူး တစ် ယောက် ကို ခေါ် ၍ “ဤ လူ ငယ် သည် တပ် မှူး ကြီး အား ပြော ပြ စ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ရှိ ပါ သ ဖြင့် သူ့ ကို တပ် မှူး ကြီး ထံ ခေါ် သွား ပေး ပါ” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၈ ထို့ ကြောင့် တပ် မှူး သည် သူ့ ကို ခေါ် ဆောင် ၍ တပ် မှူး ကြီး ထံ သို့ သွား ပြီး လျှင် “အ ကျဉ်း သား ပေါ လု က အ ကျွန်ုပ် ကို ခေါ် ၍ ဤ လူ ငယ် ကို အ ရှင့် ထံ ခေါ် လာ ရန် တောင်း ဆို ပါ သည်။ သူ ၌ အ ရှင့် ထံ လျှောက် ထား စ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ရှိ ပါ သည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၁၉ တပ် မှူး ကြီး သည် ထို လူ ငယ် ၏ လက် ကို ဆွဲ ၍ သီး သန့် ခေါ် ထုတ် သွား ကာ “ငါ့ ကို ပြော ပြ စ ရာ ရှိ သည့် အ ရာ ကား မည် သည့် အ ရာ နည်း” ဟု မေး မြန်း လေ ၏။ ^၂၀ ထို လူ ငယ် က လည်း “ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ပေါ လု ကို ပို ၍ တိ ကျ စွာ မေး မြန်း လို ဟန် ပြု လျက် မ နက် ဖြန် သူ့ ကို တ ရား လွှတ် တော် ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ရန် အ ရှင့် အား တောင်း ဆို မည် ဟု သ ဘော တူ ဆုံး ဖြတ် ထား ကြ ပါ သည်။ ^၂၁ သို့ ရာ တွင် သူ တို့ ကို မ လိုက် လျော ပါ နှင့်။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် သူ တို့ ထဲ မှ လူ လေး ဆယ် ကျော် တို့ သည် သူ့ ကို ချောင်း မြောင်း နေ ကြ ပါ သည်။ သူ တို့ သည် ပေါ လု ကို မ သတ် ရ မ ချင်း မ စား မ သောက် ရန် ကျိန် ဆို ထား ကြ ပါ သည်။ ယ ခု ပင် သူ တို့ သည် အ သင့် ရှိ လျက် အ ရှင် ၏ သ ဘော တူ ချက် ကို စောင့် နေ ကြ ပါ သည်” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၂၂ ထို အ ခါ တပ် မှူး ကြီး က “ဤ အ ရာ များ ကို ငါ့ အား သင် ပြော ပြ ကြောင်း မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော နှင့်” ဟု အ မိန့် ပေး ပြီး လျှင် ထို လူ ငယ် ကို ပြန် လွှတ် လိုက် လေ ၏။ ^၂၃ ထို့ နောက် တပ် မှူး ကြီး သည် တပ် မှူး နှစ် ဦး ကို ခေါ် ၍ “ည ကိုး နာ ရီ အ ချိန် ၌ ဆီ ဇာ ရီး ယား မြို့ သို့ သွား ရန် စစ် သား နှစ် ရာ၊ လှံ တပ် သား နှစ် ရာ နှင့် မြင်း တပ် သား ခု နစ် ဆယ် တို့ ကို ပြင် ဆင် ကြ လော့။ ^၂၄ ပေါ လု စီး နင်း ရန် တိ ရစ္ဆာန် များ ကို လည်း အ သင့် ပြင် ထား လျက် သူ့ ကို ဘု ရင် ခံ ဖေ လဇ် မင်း ထံ ဘေး ကင်း စွာ ပို့ ဆောင် လော့” ဟု မှာ ကြား လေ ၏။

^၂၅ ထို့ နောက် စာ ကို ဤ သို့ ရေး ပို့ လိုက် လေ ၏။ ^၂၆ “က‌ လော ဒိ လု သိ သည် မြတ် သော ဘု ရင် ခံ ဖေ လဇ် မင်း ကို နှုတ် ခွန်း ဆက် သ လိုက် ပါ သည်။ ^၂၇ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ဤ သူ ကို ဖမ်း ဆီး ၍ သတ် မည် ပြု စဉ် သူ သည် ရော မ နိုင် ငံ သား ဖြစ် ကြောင်း ကြား သိ ရ သ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် သည် စစ် သား များ နှင့် အ တူ သွား ၍ သူ့ ကို ကယ် ခဲ့ ပါ သည်။ ^၂၈ သူ တို့ သည် မည် သည့် ပြစ် မှု ဖြင့် သူ့ ကို စွဲ ဆို ကြ ကြောင်း သိ လို ၍ သူ တို့ ၏ တ ရား လွှတ် တော် ထံ သို့ သူ့ ကို ခေါ် ဆောင် သွား ခဲ့ ရာ၊ ^၂၉ သူ သည် သူ တို့ ၏ ပ ညတ် တ ရား နှင့် ဆိုင် သော ပြဿ နာ များ အ တွက် စွဲ ဆို ခံ နေ ရ ခြင်း ဖြစ် ပြီး သေ ဒဏ်၊ သို့ မ ဟုတ် အ ချုပ် အ နှောင် ခံ ထိုက် သော အ ပြစ် မ ရှိ ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် တွေ့ ရ ပါ သည်။ ^၃၀ သို့ သော် သူ့ ကို လုပ် ကြံ ရန် လျှို့ ဝှက် ကြံ စည် ကြ သည် ဟု သ တင်း ရ သ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှင့် ထံ သို့ သူ့ ကို ချက် ချင်း စေ လွှတ် လိုက် ပါ သည်။ စွပ် စွဲ သော သူ တို့ အား လည်း သူ့ အ ပေါ် စွပ် စွဲ ချက် များ ကို အ ရှင့် ထံ တင် ပြ လျှောက် ထား ကြ ရန် ညွှန် ကြား ထား ပါ သည်။” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ကျန်း မာ ရွှင် လန်း ပါ စေ' ပါ သည်။

^၃၁ ထို အ ခါ စစ် သား များ သည် သူ တို့ အား မှာ ကြား ထား သည့် အ တိုင်း ပေါ လု ကို ခေါ် ၍ အန္တိ ပ တ ရိ မြို့ အ ထိ ည တွင်း ချင်း ပို့ ဆောင် ကြ ၏။ ^၃၂ နောက် တစ် နေ့ တွင် မြင်း တပ် သား တို့ ကို ပေါ လု နှင့် အ တူ ခ ရီး ဆက် သွား စေ ၍ သူ တို့ သည် စ ခန်း သို့ ပြန် လာ ကြ ၏။ ^၃၃ မြင်း တပ် သား တို့ သည် ဆီ ဇာ ရီး ယား မြို့ သို့ ရောက် လျှင် စာ ကို ဘု ရင် ခံ အား ပေး အပ် ကာ ပေါ လု ကို လည်း သူ့ ထံ သို့ အပ် ကြ ၏။ ^၃၄ ဘု ရင် ခံ သည် စာ ကို ဖတ် ပြီး နောက် ပေါ လု အား မည် သည့် ပြည် သား ဖြစ် သ နည်း ဟု မေး ၍ ဆီ လီ ဆီး ယား ပြည် သား ဖြစ် ကြောင်း ကြား သိ လျှင်၊ ^၃၅ သင့် ကို စွပ် စွဲ သော သူ များ ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ သင့် အ မှု ကို ငါ ကြား နာ မည်” ဟု ဆို လျက် ပေါ လု ကို ဟေ ရုဒ် မင်း ၏ ရုံး တော် တွင် စောင့် ကြပ် ထား ရန် အ မိန့် ပေး လေ ၏။

23

¹ Paul, looking steadfastly at the council, said, “Brothers, I have lived before God in all good conscience until today.” ² The high priest, Ananias, commanded those who stood by him to strike him on the mouth. ³ Then Paul said to him, “God will strike you, you whitewashed wall! Do you sit to judge me according to the law, and command me to be struck contrary to the law?” ⁴ Those who stood by said, “Do you malign God’s high priest?” ⁵ Paul said, “I didn’t know, brothers, that he was high priest. For it is written, ‘You shall not speak evil of a ruler of your people.’ ” Exodus 22:28

⁶ But when Paul perceived that the one part were Sadducees and the other Pharisees, he cried out in the council, “Men and brothers, I am a Pharisee, a son of Pharisees. Concerning the hope and resurrection of the dead I am being judged!” ⁷ When he had said this, an argument arose between the Pharisees and Sadducees, and the crowd was divided. ⁸ For the Sadducees say that there is no resurrection, nor angel, nor spirit; but the Pharisees confess all of these.

⁹ A great clamor arose, and some of the scribes of the Pharisees’ part stood up, and contended, saying, “We find no evil in this man. But if a spirit or angel has spoken to him, let’s not fight against God!” ¹⁰ When a great argument arose, the commanding officer, fearing that Paul would be torn in pieces by them, commanded the soldiers to go down and take him by force from among them and bring him into the barracks.

¹¹ The following night, the Lord stood by him and said, “Cheer up, Paul, for as you have testified about me at Jerusalem, so you must testify also at Rome.” ¹² When it was day, some of the Jews banded together and bound themselves under a curse, saying that they would neither eat nor drink until they had killed Paul. ¹³ There were more than forty people who had made this conspiracy.

¹⁴ They came to the chief priests and the elders, and said, “We have bound ourselves under a great curse to taste nothing until we have killed Paul. ¹⁵ Now therefore, you with the council inform the commanding officer that he should bring him down to you tomorrow, as though you were going to judge his case more exactly. We are ready to kill him before he comes near.”

¹⁶ But Paul’s sister’s son heard they were lying in wait, and he came and entered into the barracks and told Paul. ¹⁷ Paul summoned one of the centurions and said, “Bring this young man to the commanding officer, for he has something to tell him.” ¹⁸ So he took him and brought him to the commanding officer and said, “Paul, the prisoner, summoned me and asked me to bring this young man to you. He has something to tell you.”

¹⁹ The commanding officer took him by the hand, and going aside, asked him privately, “What is it that you have to tell me?” ²⁰ He said, “The Jews have agreed to ask you to bring Paul down to the council tomorrow, as though intending to inquire somewhat more accurately concerning him. ²¹ Therefore don’t yield to them, for more than forty men lie in wait for him, who have bound themselves under a curse to neither eat nor drink until they have killed him. Now they are ready, looking for the promise from you.”

²² So the commanding officer let the young man go, charging him, “Tell no one that you have revealed these things to me.” ²³ He called to himself two of the centurions, and said, “Prepare two hundred soldiers to go as far as Caesarea, with seventy horsemen and two hundred men armed with spears, at the third hour of the night.” about 9:00 p.m. ²⁴ He asked them to provide mounts, that they might set Paul on one, and bring him safely to Felix the governor.

²⁵ He wrote a letter like this: ²⁶ “Claudius Lysias to the most excellent governor Felix: Greetings. ²⁷ “This man was seized by the Jews, and was about to be killed by them when I came with the soldiers and rescued him, having learned that he was a Roman. ²⁸ Desiring to know the cause why they accused him, I brought him down to their council. ²⁹ I found him to be accused about questions of their law, but not to be charged with anything worthy of death or of imprisonment. ³⁰ When I was told that the Jews lay in wait for the man, I sent him to you immediately, charging his accusers also to bring their accusations against him before you. Farewell.”

³¹ So the soldiers, carrying out their orders, took Paul and brought him by night to Antipatris. ³² But on the next day they left the horsemen to go with him, and returned to the barracks. ³³ When they came to Caesarea and delivered the letter to the governor, they also presented Paul to him. ³⁴ When the governor had read it, he asked what province he was from. When he understood that he was from Cilicia, he said, ³⁵ “I will hear you fully when your accusers also arrive.” He commanded that he be kept in Herod’s palace.