၁၄

^၁ ပေါ လု နှင့် ဗာ န ဗ တို့ သည် ဣ ကော နိ မြို့ ၌ လည်း ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း စု ဝေး ၍ ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ ဆု တောင်း ခြင်း၊ ကျမ်း စာ ဖတ် ကြား နာ ယူ ခြင်း နှင့် ဘာ သာ ရေး ကိစ္စ များ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း တို့ အ တွက် ဂျူး လူ မျိုး တို့ အ သုံး ပြု လေ့ ရှိ‌ သော အ ဆောက် အ အုံ။ ဆ ရာ ယု ဒ သန် ပြန် ဆို သော သမ္မာ ကျမ်း တွင် 'တ ရား စ ရပ်' ဟု ဘာ သာ ပြန် ထား သည်။ သို့ ဝင် ၍ ထို နည်း တူ ဟော ပြော ကြ ရာ ဂျူး လူ မျိုး နှင့် ဂ ရိ လူ မျိုး အ မြောက် အ မြား တို့ သည် ယုံ ကြည် ကြ ၏။ ^၂ သို့ သော် မ ယုံ ကြည် သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် လူ မျိုး ခြား တို့ ကို သွေး ထိုး လှုံ့ ဆော် ၍ ညီ အစ် ကို တို့ အ ပေါ် မ လို မုန်း ထား စိတ် ဖြစ် ပေါ် စေ ကြ ၏။ ^၃ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ နှစ် ဦး သည် အ ချိန် အ တန် ကြာ နေ လျက် သ ခင် ဘု ရား အား ဖြင့် ရဲ ရင့် စွာ ဟော ပြော ကြ ၏။ သ ခင် ဘု ရား သည် လည်း သူ တို့ ၏ လက် ဖြင့် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ များ နှင့် အံ့ ဩ ဖွယ် ရာ များ ကို ပြု ခွင့် ပေး တော် မူ ၍ မိ မိ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ဆိုင် သော နှုတ် က ပတ် တ ရား ဘက် ၌ သက် သေ ခံ တော် မူ ၏။

^၄ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည် နှစ် စု ကွဲ ၍ အ ချို့ တို့ သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ဘက် ၌ ပါ ကြ ပြီး အ ချို့ တို့ သည် တ မန် တော် တို့ ဘက် ၌ ပါ ကြ ၏။ ^၅ လူ မျိုး ခြား များ နှင့် ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ ၏ အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် အ တူ တ မန် တော် တို့ ကို နှိပ် စက် ၍ ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ရန် ကြံ စည် အား ထုတ် ကြ သော အ ခါ၊ ^၆ တ မန် တော် တို့ သည် ကြား သိ ၍ လု ကော နိ ပြည် ရှိ မြို့ များ ဖြစ် ကြ သည့် လုတ္တ ရ မြို့၊ ဒေ ရ ဗေ မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ ဒေ သ များ သို့ ထွက် ပြေး ကာ၊ ^၇ ထို အ ရပ် တို့ ၌ ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ဟော ပြော လျက် နေ ကြ ၏။

^၈ လုတ္တ ရ မြို့ တွင် ခြေ ချည့် သော လူ တစ် ဦး ထိုင် လျက် နေ ၏။ သူ သည် အ မိ ဝမ်း တွင်း က ပင် ခြေ မ သန် စွမ်း သူ ဖြစ် လျက် တစ် ခါ မျှ လမ်း မ လျှောက် ခဲ့ ဖူး ပေ။ ^၉ ထို သူ သည် ပေါ လု ဟော ပြော သည် ကို နား ထောင် နေ ၏။ ပေါ လု သည် ထို သူ ကို စေ့ စေ့ ကြည့် ၍ အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် ရန် သူ ၌ ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ ကြောင်း မြင် လျှင်၊ ^၁၀ “ထ ၍ သင့် ခြေ ထောက် ဖြင့် မတ် မတ် ရပ် လော့” ဟု ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် ဆို ၏။ ထို အ ခါ သူ သည် ထ ခုန် ၍ လမ်း လျှောက် လေ ၏။ ^၁၁ လူ တို့ သည် ပေါ လု ပြု သော အ ရာ ကို မြင် လျှင် “ဘု ရား များ သည် လူ့ အ သွင် ကို ဆောင် လျက် ငါ တို့ ထံ သို့ ဆင်း သက် လာ လေ ပြီ” ဟု မိ မိ တို့ အ သံ ကို ကျယ် စွာ ပြု ၍ လု ကော နိ ဘာ သာ စ ကား ဖြင့် ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၁၂ သူ တို့ သည် ဗာ န ဗ ကို ဇု သ ဟု ခေါ် ၍ ပေါ လု သည် ဦး ဆောင် ဟော ပြော သူ ဖြစ် သော ကြောင့် သူ့ ကို ဟေ ရ မေ ဟု ခေါ် ကြ ၏။

^၁၃ မြို့ အ ပြင် ၌ ရှိ သော ဇု သ ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် နှင့် အ တူ ယဇ် ပူ ဇော် လို ၍ နွား လား နှင့် ပန်း ကုံး များ ကို မြို့ တံ ခါး ဝ သို့ ယူ ဆောင် လာ ၏။ ^၁၄ တ မန် တော် ဗာ န ဗ နှင့် ပေါ လု တို့ သည် ထို အ ကြောင်း ကို ကြား လျှင် မိ မိ တို့ ၏ အ ဝတ် ကို ဆုတ် ဖြဲ ၍ လူ ထု ပ ရိ သတ် အ လယ် သို့ ပြေး သွား ကာ၊ ^၁၅ “မိတ် ဆွေ တို့၊ အ ဘယ် ကြောင့် ဤ အ ရာ တို့ ကို ပြု ကြ သ နည်း။ ငါ တို့ သည် လည်း သင် တို့ နည်း တူ သာ မန် လူ သား များ ဖြစ် ကြ ပြီး သင် တို့ သည် ဤ အ ချည်း နှီး သော အ ရာ များ ကို စွန့် ခွာ ၍ ကောင်း ကင်၊ မြေ ကြီး၊ ပင် လယ် နှင့် ၎င်း တို့ ၌ ရှိ သော အ ရာ အား လုံး တို့ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော အ သက် ရှင် သည့် ဘု ရား သ ခင် ထံ သို့ ပြောင်း လဲ ကြ ရန် သင် တို့ အား ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ဟော ပြော နေ သူ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၁၆ လွန် လေ ပြီး သော ခေတ် ကာ လ များ တွင် ဘု ရား သ ခင် သည် လူ မျိုး တ ကာ တို့ ကို မိ မိ တို့ လမ်း စဉ် အ တိုင်း လျှောက် လှမ်း ကြ ရန် အ ခွင့် ပေး ထား တော် မူ ၏။ ^၁၇ သို့ သော် မိ မိ အ ကြောင်း ကို သက် သေ မ ခံ ဘဲ နေ တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ကိုယ် တော် သည် သင် တို့ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ငါ တို့'။ အ တွက် ကောင်း ကင် မှ မိုး ရွာ စေ တော် မူ ၍ အ သီး အ နှံ ဖြစ် ထွန်း သော ရာ သီ တို့ ကို ပေး ကာ အ စာ အာ ဟာ ရ နှင့် ဝမ်း မြောက် ခြင်း တို့ ဖြင့် သင် တို့ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ငါ တို့'။ စိတ် နှ လုံး ကို ပြည့် ဝ စေ လျက် ကောင်း သော အ မှု ကို ပြု တော် မူ ၏” ဟု အော် ဟစ် ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၁၈ သူ တို့ သည် ထို သို့ ပြော ဆို လျက် မိ မိ တို့ အား ယဇ် ပူ ဇော် ခြင်း မ ပြု ကြ ရန် လူ ထု ပ ရိ သတ် များ ကို ခဲ ယဉ်း စွာ တား မြစ် ရ ၏။

^၁၉ ထို အ ခါ အန္တိ အုတ် မြို့ နှင့် ဣ ကော နိ မြို့ တို့ မှ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ‌ရောက် လာ ကြ ပြီး လူ ထု ပ ရိ သတ် များ ကို စည်း ရုံး ကာ ပေါ လု ကို ခဲ နှင့် ပေါက် ၍ သူ သေ ပြီ ဟု ထင် မှတ် လျက် မြို့ ပြင် သို့ ဆွဲ ထုတ် ကြ ၏။ ^၂၀ သို့ သော် တ ပည့် တော် တို့ သည် သူ့ ကို ဝိုင်း ရံ လျက် နေ ကြ စဉ် သူ သည် ထ ၍ မြို့ ထဲ သို့ ဝင် လေ ၏။ နောက် တစ် နေ့ တွင် ပေါ လု သည် ဗာ န ဗ နှင့် အ တူ ဒေ ရ ဗေ မြို့ သို့ ထွက် ခွာ သွား လေ ၏။

^၂၁ သူ တို့ သည် ထို မြို့ ၌ ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ဟော ပြော လျက် လူ များ စွာ တို့ ကို တ ပည့် တော် ဖြစ် စေ ကြ ၏။ ထို့ နောက် လုတ္တ ရ မြို့၊ ဣ ကော နိ မြို့ နှင့် အန္တိ အုတ် မြို့ များ သို့ ပြန် သွား ပြီး လျှင်၊ ^၂၂ တ ပည့် တော် တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး ကို ခိုင် ခံ့ မြဲ မြံ စေ လျက် ယုံ ကြည် ခြင်း ၌ ဆက် ၍ တည် နေ ကြ ရန် တိုက် တွန်း နှိုး ဆော် ကာ “ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် ရန် များ စွာ သော ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ ကို ဖြတ် သန်း ရ မည်” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၂၃ အ သင်း တော် တိုင်း တွင် လည်း သူ တို့ အ တွက် အ သင်း တော် အ ကြီး အ ကဲ များ ကို ခန့် ထား ၍ အ စာ ရှောင် လျက် ဆု တောင်း ကြ ကာ သူ တို့ ယုံ ကြည် သော သ ခင် ဘု ရား ထံ သို့ သူ တို့ ကို အပ် နှံ ကြ ၏။

^၂၄ ထို့ နောက် ပေါ လု နှင့် ဗာ န ဗ တို့ သည် ပိ သိ ဒိ ပြည် ကို ဖြတ် ၍ ပံ ဖု လိ ပြည် သို့ ရောက် ကာ၊ ^၂၅ ပေ ရ ဂေ မြို့ ၌ နှုတ် က ပတ် တ ရား ကို ဟော ပြော ပြီး လျှင် အတ္တ လိ မြို့ သို့ ဆင်း သွား ကြ ၏။ ^၂၆ ထို မြို့ မှ တစ် ဆင့် ရွက် လွှင့် ကာ ယ ခု သူ တို့ ဆောင် ရွက် ပြီး စီး သွား သော အ မှု တော် အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ၏ ကျေး ဇူး တော် ၌ အပ် နှံ ခြင်း ခံ ခဲ့ ရာ အန္တိ အုတ် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။ ^၂၇ သူ တို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ အ သင်း တော် ကို စု ဝေး စေ လျက် မိ မိ တို့ အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ သ မျှ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း တံ ခါး ကို လူ မျိုး ခြား တို့ အ တွက် ဖွင့် ပေး တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ပြော ကြား ကြ ၏။ ^၂၈ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ အ ချိန် ကြာ မြင့် စွာ နေ ကြ ၏။

14

¹ In Iconium, they entered together into the synagogue of the Jews, and so spoke that a great multitude both of Jews and of Greeks believed. ² But the disbelieving or, disobedient Jews stirred up and embittered the souls of the Gentiles against the brothers. ³ Therefore they stayed there a long time, speaking boldly in the Lord, who testified to the word of his grace, granting signs and wonders to be done by their hands.

⁴ But the multitude of the city was divided. Part sided with the Jews and part with the apostles. ⁵ When some of both the Gentiles and the Jews, with their rulers, made a violent attempt to mistreat and stone them, ⁶ they became aware of it and fled to the cities of Lycaonia, Lystra, Derbe, and the surrounding region. ⁷ There they preached the Good News.

⁸ At Lystra a certain man sat, impotent in his feet, a cripple from his mother’s womb, who never had walked. ⁹ He was listening to Paul speaking, who, fastening eyes on him and seeing that he had faith to be made whole, ¹⁰ said with a loud voice, “Stand upright on your feet!” He leaped up and walked. ¹¹ When the multitude saw what Paul had done, they lifted up their voice, saying in the language of Lycaonia, “The gods have come down to us in the likeness of men!” ¹² They called Barnabas “Jupiter”, and Paul “Mercury”, because he was the chief speaker.

¹³ The priest of Jupiter, whose temple was in front of their city, brought oxen and garlands to the gates, and would have made a sacrifice along with the multitudes. ¹⁴ But when the apostles, Barnabas and Paul, heard of it, they tore their clothes and sprang into the multitude, crying out, ¹⁵ “Men, why are you doing these things? We also are men of the same nature as you, and bring you good news, that you should turn from these vain things to the living God, who made the sky, the earth, the sea, and all that is in them; ¹⁶ who in the generations gone by allowed all the nations to walk in their own ways. ¹⁷ Yet he didn’t leave himself without witness, in that he did good and gave you TR reads 'us' instead of 'you' rains from the sky and fruitful seasons, filling our hearts with food and gladness.” ¹⁸ Even saying these things, they hardly stopped the multitudes from making a sacrifice to them.

¹⁹ But some Jews from Antioch and Iconium came there, and having persuaded the multitudes, they stoned Paul and dragged him out of the city, supposing that he was dead. ²⁰ But as the disciples stood around him, he rose up, and entered into the city. On the next day he went out with Barnabas to Derbe.

²¹ When they had preached the Good News to that city and had made many disciples, they returned to Lystra, Iconium, and Antioch, ²² strengthening the souls of the disciples, exhorting them to continue in the faith, and that through many afflictions we must enter into God’s Kingdom. ²³ When they had appointed elders for them in every assembly, and had prayed with fasting, they commended them to the Lord on whom they had believed.

²⁴ They passed through Pisidia and came to Pamphylia. ²⁵ When they had spoken the word in Perga, they went down to Attalia. ²⁶ From there they sailed to Antioch, from where they had been committed to the grace of God for the work which they had fulfilled. ²⁷ When they had arrived and had gathered the assembly together, they reported all the things that God had done with them, and that he had opened a door of faith to the nations. ²⁸ They stayed there with the disciples for a long time.

၁၄

^၁ ပေါ လု နှင့် ဗာ န ဗ တို့ သည် ဣ ကော နိ မြို့ ၌ လည်း ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း စု ဝေး ၍ ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ ဆု တောင်း ခြင်း၊ ကျမ်း စာ ဖတ် ကြား နာ ယူ ခြင်း နှင့် ဘာ သာ ရေး ကိစ္စ များ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း တို့ အ တွက် ဂျူး လူ မျိုး တို့ အ သုံး ပြု လေ့ ရှိ‌ သော အ ဆောက် အ အုံ။ ဆ ရာ ယု ဒ သန် ပြန် ဆို သော သမ္မာ ကျမ်း တွင် 'တ ရား စ ရပ်' ဟု ဘာ သာ ပြန် ထား သည်။ သို့ ဝင် ၍ ထို နည်း တူ ဟော ပြော ကြ ရာ ဂျူး လူ မျိုး နှင့် ဂ ရိ လူ မျိုး အ မြောက် အ မြား တို့ သည် ယုံ ကြည် ကြ ၏။ ^၂ သို့ သော် မ ယုံ ကြည် သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် လူ မျိုး ခြား တို့ ကို သွေး ထိုး လှုံ့ ဆော် ၍ ညီ အစ် ကို တို့ အ ပေါ် မ လို မုန်း ထား စိတ် ဖြစ် ပေါ် စေ ကြ ၏။ ^၃ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ နှစ် ဦး သည် အ ချိန် အ တန် ကြာ နေ လျက် သ ခင် ဘု ရား အား ဖြင့် ရဲ ရင့် စွာ ဟော ပြော ကြ ၏။ သ ခင် ဘု ရား သည် လည်း သူ တို့ ၏ လက် ဖြင့် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ များ နှင့် အံ့ ဩ ဖွယ် ရာ များ ကို ပြု ခွင့် ပေး တော် မူ ၍ မိ မိ ကျေး ဇူး တော် နှင့် ဆိုင် သော နှုတ် က ပတ် တ ရား ဘက် ၌ သက် သေ ခံ တော် မူ ၏။

^၄ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည် နှစ် စု ကွဲ ၍ အ ချို့ တို့ သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ဘက် ၌ ပါ ကြ ပြီး အ ချို့ တို့ သည် တ မန် တော် တို့ ဘက် ၌ ပါ ကြ ၏။ ^၅ လူ မျိုး ခြား များ နှင့် ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ ၏ အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် အ တူ တ မန် တော် တို့ ကို နှိပ် စက် ၍ ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ရန် ကြံ စည် အား ထုတ် ကြ သော အ ခါ၊ ^၆ တ မန် တော် တို့ သည် ကြား သိ ၍ လု ကော နိ ပြည် ရှိ မြို့ များ ဖြစ် ကြ သည့် လုတ္တ ရ မြို့၊ ဒေ ရ ဗေ မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ ဒေ သ များ သို့ ထွက် ပြေး ကာ၊ ^၇ ထို အ ရပ် တို့ ၌ ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ဟော ပြော လျက် နေ ကြ ၏။

^၈ လုတ္တ ရ မြို့ တွင် ခြေ ချည့် သော လူ တစ် ဦး ထိုင် လျက် နေ ၏။ သူ သည် အ မိ ဝမ်း တွင်း က ပင် ခြေ မ သန် စွမ်း သူ ဖြစ် လျက် တစ် ခါ မျှ လမ်း မ လျှောက် ခဲ့ ဖူး ပေ။ ^၉ ထို သူ သည် ပေါ လု ဟော ပြော သည် ကို နား ထောင် နေ ၏။ ပေါ လု သည် ထို သူ ကို စေ့ စေ့ ကြည့် ၍ အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် ရန် သူ ၌ ယုံ ကြည် ခြင်း ရှိ ကြောင်း မြင် လျှင်၊ ^၁၀ “ထ ၍ သင့် ခြေ ထောက် ဖြင့် မတ် မတ် ရပ် လော့” ဟု ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် ဆို ၏။ ထို အ ခါ သူ သည် ထ ခုန် ၍ လမ်း လျှောက် လေ ၏။ ^၁၁ လူ တို့ သည် ပေါ လု ပြု သော အ ရာ ကို မြင် လျှင် “ဘု ရား များ သည် လူ့ အ သွင် ကို ဆောင် လျက် ငါ တို့ ထံ သို့ ဆင်း သက် လာ လေ ပြီ” ဟု မိ မိ တို့ အ သံ ကို ကျယ် စွာ ပြု ၍ လု ကော နိ ဘာ သာ စ ကား ဖြင့် ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၁၂ သူ တို့ သည် ဗာ န ဗ ကို ဇု သ ဟု ခေါ် ၍ ပေါ လု သည် ဦး ဆောင် ဟော ပြော သူ ဖြစ် သော ကြောင့် သူ့ ကို ဟေ ရ မေ ဟု ခေါ် ကြ ၏။

^၁၃ မြို့ အ ပြင် ၌ ရှိ သော ဇု သ ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် နှင့် အ တူ ယဇ် ပူ ဇော် လို ၍ နွား လား နှင့် ပန်း ကုံး များ ကို မြို့ တံ ခါး ဝ သို့ ယူ ဆောင် လာ ၏။ ^၁၄ တ မန် တော် ဗာ န ဗ နှင့် ပေါ လု တို့ သည် ထို အ ကြောင်း ကို ကြား လျှင် မိ မိ တို့ ၏ အ ဝတ် ကို ဆုတ် ဖြဲ ၍ လူ ထု ပ ရိ သတ် အ လယ် သို့ ပြေး သွား ကာ၊ ^၁၅ “မိတ် ဆွေ တို့၊ အ ဘယ် ကြောင့် ဤ အ ရာ တို့ ကို ပြု ကြ သ နည်း။ ငါ တို့ သည် လည်း သင် တို့ နည်း တူ သာ မန် လူ သား များ ဖြစ် ကြ ပြီး သင် တို့ သည် ဤ အ ချည်း နှီး သော အ ရာ များ ကို စွန့် ခွာ ၍ ကောင်း ကင်၊ မြေ ကြီး၊ ပင် လယ် နှင့် ၎င်း တို့ ၌ ရှိ သော အ ရာ အား လုံး တို့ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော အ သက် ရှင် သည့် ဘု ရား သ ခင် ထံ သို့ ပြောင်း လဲ ကြ ရန် သင် တို့ အား ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ဟော ပြော နေ သူ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၁၆ လွန် လေ ပြီး သော ခေတ် ကာ လ များ တွင် ဘု ရား သ ခင် သည် လူ မျိုး တ ကာ တို့ ကို မိ မိ တို့ လမ်း စဉ် အ တိုင်း လျှောက် လှမ်း ကြ ရန် အ ခွင့် ပေး ထား တော် မူ ၏။ ^၁၇ သို့ သော် မိ မိ အ ကြောင်း ကို သက် သေ မ ခံ ဘဲ နေ တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ကိုယ် တော် သည် သင် တို့ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ငါ တို့'။ အ တွက် ကောင်း ကင် မှ မိုး ရွာ စေ တော် မူ ၍ အ သီး အ နှံ ဖြစ် ထွန်း သော ရာ သီ တို့ ကို ပေး ကာ အ စာ အာ ဟာ ရ နှင့် ဝမ်း မြောက် ခြင်း တို့ ဖြင့် သင် တို့ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ငါ တို့'။ စိတ် နှ လုံး ကို ပြည့် ဝ စေ လျက် ကောင်း သော အ မှု ကို ပြု တော် မူ ၏” ဟု အော် ဟစ် ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၁၈ သူ တို့ သည် ထို သို့ ပြော ဆို လျက် မိ မိ တို့ အား ယဇ် ပူ ဇော် ခြင်း မ ပြု ကြ ရန် လူ ထု ပ ရိ သတ် များ ကို ခဲ ယဉ်း စွာ တား မြစ် ရ ၏။

^၁၉ ထို အ ခါ အန္တိ အုတ် မြို့ နှင့် ဣ ကော နိ မြို့ တို့ မှ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ‌ရောက် လာ ကြ ပြီး လူ ထု ပ ရိ သတ် များ ကို စည်း ရုံး ကာ ပေါ လု ကို ခဲ နှင့် ပေါက် ၍ သူ သေ ပြီ ဟု ထင် မှတ် လျက် မြို့ ပြင် သို့ ဆွဲ ထုတ် ကြ ၏။ ^၂၀ သို့ သော် တ ပည့် တော် တို့ သည် သူ့ ကို ဝိုင်း ရံ လျက် နေ ကြ စဉ် သူ သည် ထ ၍ မြို့ ထဲ သို့ ဝင် လေ ၏။ နောက် တစ် နေ့ တွင် ပေါ လု သည် ဗာ န ဗ နှင့် အ တူ ဒေ ရ ဗေ မြို့ သို့ ထွက် ခွာ သွား လေ ၏။

^၂၁ သူ တို့ သည် ထို မြို့ ၌ ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ဟော ပြော လျက် လူ များ စွာ တို့ ကို တ ပည့် တော် ဖြစ် စေ ကြ ၏။ ထို့ နောက် လုတ္တ ရ မြို့၊ ဣ ကော နိ မြို့ နှင့် အန္တိ အုတ် မြို့ များ သို့ ပြန် သွား ပြီး လျှင်၊ ^၂၂ တ ပည့် တော် တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး ကို ခိုင် ခံ့ မြဲ မြံ စေ လျက် ယုံ ကြည် ခြင်း ၌ ဆက် ၍ တည် နေ ကြ ရန် တိုက် တွန်း နှိုး ဆော် ကာ “ငါ တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် သို့ ဝင် ရန် များ စွာ သော ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ ကို ဖြတ် သန်း ရ မည်” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၂၃ အ သင်း တော် တိုင်း တွင် လည်း သူ တို့ အ တွက် အ သင်း တော် အ ကြီး အ ကဲ များ ကို ခန့် ထား ၍ အ စာ ရှောင် လျက် ဆု တောင်း ကြ ကာ သူ တို့ ယုံ ကြည် သော သ ခင် ဘု ရား ထံ သို့ သူ တို့ ကို အပ် နှံ ကြ ၏။

^၂၄ ထို့ နောက် ပေါ လု နှင့် ဗာ န ဗ တို့ သည် ပိ သိ ဒိ ပြည် ကို ဖြတ် ၍ ပံ ဖု လိ ပြည် သို့ ရောက် ကာ၊ ^၂၅ ပေ ရ ဂေ မြို့ ၌ နှုတ် က ပတ် တ ရား ကို ဟော ပြော ပြီး လျှင် အတ္တ လိ မြို့ သို့ ဆင်း သွား ကြ ၏။ ^၂၆ ထို မြို့ မှ တစ် ဆင့် ရွက် လွှင့် ကာ ယ ခု သူ တို့ ဆောင် ရွက် ပြီး စီး သွား သော အ မှု တော် အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ၏ ကျေး ဇူး တော် ၌ အပ် နှံ ခြင်း ခံ ခဲ့ ရာ အန္တိ အုတ် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။ ^၂၇ သူ တို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ အ သင်း တော် ကို စု ဝေး စေ လျက် မိ မိ တို့ အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ သ မျှ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း တံ ခါး ကို လူ မျိုး ခြား တို့ အ တွက် ဖွင့် ပေး တော် မူ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း ပြော ကြား ကြ ၏။ ^၂၈ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ အ ချိန် ကြာ မြင့် စွာ နေ ကြ ၏။

14

¹ In Iconium, they entered together into the synagogue of the Jews, and so spoke that a great multitude both of Jews and of Greeks believed. ² But the disbelieving or, disobedient Jews stirred up and embittered the souls of the Gentiles against the brothers. ³ Therefore they stayed there a long time, speaking boldly in the Lord, who testified to the word of his grace, granting signs and wonders to be done by their hands.

⁴ But the multitude of the city was divided. Part sided with the Jews and part with the apostles. ⁵ When some of both the Gentiles and the Jews, with their rulers, made a violent attempt to mistreat and stone them, ⁶ they became aware of it and fled to the cities of Lycaonia, Lystra, Derbe, and the surrounding region. ⁷ There they preached the Good News.

⁸ At Lystra a certain man sat, impotent in his feet, a cripple from his mother’s womb, who never had walked. ⁹ He was listening to Paul speaking, who, fastening eyes on him and seeing that he had faith to be made whole, ¹⁰ said with a loud voice, “Stand upright on your feet!” He leaped up and walked. ¹¹ When the multitude saw what Paul had done, they lifted up their voice, saying in the language of Lycaonia, “The gods have come down to us in the likeness of men!” ¹² They called Barnabas “Jupiter”, and Paul “Mercury”, because he was the chief speaker.

¹³ The priest of Jupiter, whose temple was in front of their city, brought oxen and garlands to the gates, and would have made a sacrifice along with the multitudes. ¹⁴ But when the apostles, Barnabas and Paul, heard of it, they tore their clothes and sprang into the multitude, crying out, ¹⁵ “Men, why are you doing these things? We also are men of the same nature as you, and bring you good news, that you should turn from these vain things to the living God, who made the sky, the earth, the sea, and all that is in them; ¹⁶ who in the generations gone by allowed all the nations to walk in their own ways. ¹⁷ Yet he didn’t leave himself without witness, in that he did good and gave you TR reads 'us' instead of 'you' rains from the sky and fruitful seasons, filling our hearts with food and gladness.” ¹⁸ Even saying these things, they hardly stopped the multitudes from making a sacrifice to them.

¹⁹ But some Jews from Antioch and Iconium came there, and having persuaded the multitudes, they stoned Paul and dragged him out of the city, supposing that he was dead. ²⁰ But as the disciples stood around him, he rose up, and entered into the city. On the next day he went out with Barnabas to Derbe.

²¹ When they had preached the Good News to that city and had made many disciples, they returned to Lystra, Iconium, and Antioch, ²² strengthening the souls of the disciples, exhorting them to continue in the faith, and that through many afflictions we must enter into God’s Kingdom. ²³ When they had appointed elders for them in every assembly, and had prayed with fasting, they commended them to the Lord on whom they had believed.

²⁴ They passed through Pisidia and came to Pamphylia. ²⁵ When they had spoken the word in Perga, they went down to Attalia. ²⁶ From there they sailed to Antioch, from where they had been committed to the grace of God for the work which they had fulfilled. ²⁷ When they had arrived and had gathered the assembly together, they reported all the things that God had done with them, and that he had opened a door of faith to the nations. ²⁸ They stayed there with the disciples for a long time.