၂၇

^၁ ဣ ဇက် သည် အ သက် ကြီး ၍ မျက် စိ မှုန် သ ဖြင့် မ မြင် နိုင် သော အ ခါ သား ကြီး ဧ သော အား “ငါ့ သား” ဟု ခေါ် လျှင် ဧ သော က “သား ရှိ ပါ ၏” ဟု ထူး လေ ၏။ ^၂ ဣ ဇက် က လည်း “ယ ခု ငါ အ သက် ကြီး ပြီ။ မည် သည့် နေ့ ရက် ၌ သေ ရ မည် ကို ငါ မ သိ။ ^၃ သို့ ဖြစ် ၍ သင် ၏ လက် နက် များ ဖြစ် သော သင် ၏ လေး နှင့် မြား ကျည် တောင့် ကို ယူ ၍ တော သို့ သွား ပြီး ငါ့ အ တွက် တော ကောင် ကို လိုက် ဖမ်း လော့။ ^၄ ငါ မ သေ မီ သင့် ကို ငါ ကောင်း ချီး ပေး နိုင် မည့် အ ကြောင်း ငါ ကြိုက် နှစ် သက် သည့် အ ရ သာ ကောင်း သော အ မဲ ဟင်း ကို ချက် ပြီး လျှင် ငါ စား ရန် ငါ့ ထံ သို့ ယူ လာ လော့” ဟု ဆို လေ ၏။

^၅ ဣ ဇက် က သူ ၏ သား ဧ သော အား ပြော ဆို သော စ ကား ကို ရေ ဗက္ကာ သည် ကြား ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ တော ကောင် လိုက် ဖမ်း ပြီး ယူ လာ ရန် တော သို့ ဧ သော ထွက် သွား သော အ ခါ၊ ^၆ ရေ ဗက္ကာ သည် သူ ၏ သား ယာ ကုပ် ကို ခေါ် ၍ “သင့် ဖ ခင် က သင် ၏ အစ် ကို ဧ သော အား၊ ^၇ ‘ငါ မ သေ မီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ သင့် ကို ကောင်း ချီး ပေး မည့် အ ကြောင်း တော ကောင် ကို ယူ လာ ပြီး ငါ စား ရန် အ ရ သာ ကောင်း သော အ မဲ ဟင်း ကို ချက် လော့’ ဟု ဆို သည် ကို ငါ ကြား ၏။ ^၈ ထို့ ကြောင့် ငါ့ သား၊ ယ ခု ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် ၍ သင့် အား ငါ ပြော သည့် အ တိုင်း ပြု လော့။ ^၉ သိုး အုပ်၊ ဆိတ် အုပ် ရှိ ရာ သို့ သွား ၍ ဆူ ဖြိုး သော တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ကောင်း သော’။ ဆိတ် သ ငယ် နှစ် ကောင် ကို ငါ့ ထံ သို့ ယူ ခဲ့လော့။ ငါ သည် သင် ၏ ဖ ခင် ကြိုက် နှစ် သက် သည့် အ ရ သာ ကောင်း သော ဟင်း လျာ ကို ချက် မည်။ ^၁၀ သင် ၏ ဖ ခင် မ ကွယ် လွန် မီ သင့် ကို ကောင်း ချီး ပေး မည့် အ ကြောင်း ထို ဟင်း ကို သူ စား ရန် သူ့ ထံ သို့ သင် ယူ သွား ရ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၁ သို့ သော် ယာ ကုပ် က “အ ကျွန်ုပ် ၏ အစ် ကို ဧ‌ သော ကား အ မွေး ထူ သော သူ၊ အ ကျွန်ုပ် ကား ချော မွတ် သော သူ ဖြစ် ပါ ၏။ ^၁၂ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို စမ်း ကြည့် ကောင်း စမ်း ကြည့် လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ အ ကျွန်ုပ် ကို လိမ် လည် လှည့် ဖြား သော သူ ဟု မှတ် ၍ အ ကျွန်ုပ် သည် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ကို မ ဟုတ် ဘဲ ကျိန် ဆဲ ခြင်း ကို သာ ခံ ရ ပါ လိမ့် မည်” ဟု သူ့ မိ ခင် ရေ ဗက္ကာ အား ဆို လေ ၏။ ^၁၃ မိ ခင် က လည်း “ငါ့ သား သင် ခံ ရ မည့် ကျိန် ဆဲ ခြင်း သည် ငါ့ အ ပေါ် သို့ သက် ရောက် ပါ စေ။ ငါ့ စ ကား ကို သာ နား ထောင် လော့။ သွား ၍ ဆိတ် သ ငယ် တို့ ကို ငါ့ ထံ သို့ ယူ ခဲ့ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၄ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ဆိတ် သ ငယ် တို့ ကို သွား ယူ ၍ မိ ခင် ထံ သို့ ယူ လာ ၏။ မိ ခင် သည် လည်း ဖ ခင် ကြိုက် နှစ် သက် သည့် အ ရ သာ ကောင်း သော အ မဲ ဟင်း ကို ချက် လေ ၏။

^၁၅ ထို့ နောက် ရေ ဗက္ကာ သည် အိမ် တွင် သူ ၌ ရှိ သော သား ကြီး ဧ သော ၏ အ ကောင်း ဆုံး အ ဝတ် ကို ယူ ၍ သား ငယ် ယာ ကုပ် အား ဝတ် ဆင် ပေး လျက်၊ ^၁၆ ဆိတ် သ ငယ် ၏ သား ရေ တို့ ဖြင့် သူ ၏ လက် ကို လည်း ကောင်း၊ ပြောင် ချော နေ သော သူ ၏ လည် ပင်း ကို လည်း ကောင်း ဖုံး အုပ် ပေး ၏။ ^၁၇ မိ မိ ချက် ထား သည့် အ ရ သာ ကောင်း သော အ မဲ ဟင်း နှင့် မုန့် ကို လည်း သား ယာ ကုပ် ၏ လက် ၌ ထည့် ပေး လေ ၏။

^၁၈ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် မိ မိ ဖ ခင် ထံ သို့ သွား ၍ “အ ဖေ” ဟု ခေါ် လျှင် ဖ ခင် က “ပြော ပါ ငါ့ သား၊ သင် သည် မည် သူ နည်း” ဟု မေး လေ ၏။ ^၁၉ ယာ ကုပ် က လည်း “အ ကျွန်ုပ် သည် အ ဖေ့ သား ဦး ဧ သော ဖြစ် ပါ သည်။ အ ဖေ ပြော သည့် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ပြု ပါ ပြီ။ အ ဖေ သည် အကျွန်ုပ် ကို ကောင်း ချီး ပေး မည့် အ ကြောင်း ယ ခု ထ ၍ ထိုင် ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ၏ တော ကောင် သား ကို စား ပါ” ဟု မိ မိ ဖ ခင် အား ဆို လေ ၏။ ^၂၀ ဣ ဇက် က လည်း “ငါ့ သား၊ အ ဘယ့်‌ ကြောင့် ဤ မျှ လောက် လျင် မြန် စွာ တွေ့ ရ သ နည်း” ဟု မေး လျှင် ယာ ကုပ် က “အ ဖေ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရားသည် အ ကျွန်ုပ် အား ကြုံ ကြိုက် ခွင့် ပေး တော် မူ သော ကြောင့် ဖြစ် ပါ သည်” ဟု ပြန် ဆို ၏။

^၂၁ ဣ ဇက် က လည်း “ငါ့ သား၊ သင် သည် အ မှန် ပင် ငါ့ သား ဧ သော ဟုတ် မ ဟုတ် သင့် ကို ငါ စမ်း ကြည့် နိုင် ရန် ငါ့ နား သို့ လာ ပါ လော့” ဟု ယာ ကုပ် အား ဆို ၏။ ^၂၂ ထို့ ကြောင့် ယာ ကုပ် သည် သူ ၏ ဖ ခင် ဣ ဇက် ထံ ချဉ်း ကပ် လေ ၏။ ဖ ခင် သည် လည်း သူ့ ကို စမ်း ကြည့် ပြီး လျှင် “အ သံ ကား ယာ ကုပ် ၏ အ သံ၊ လက် ကား ဧ သော ၏ လက် ပါ တ ကား” ဟု ဆို ၏။ ^၂၃ ယာ ကုပ် ၏ လက် သည် အစ် ကို ဧ သော ၏ လက် ကဲ့ သို့ အ မွေး ထူ သော ကြောင့် ယာ ကုပ် ဖြစ် ကြောင်း မ သိ နိုင် သ ဖြင့် ဣ ဇက် သည် သူ့ ကို ကောင်း ချီး ပေး လေ ၏။ ^၂၄ သို့ ရာ တွင် “သင် သည် အ မှန် ပင် ငါ့ သား ဧ သော ဖြစ် သ လော” ဟု မေး ပြန် ၏။ ယာ ကုပ် က လည်း “မှန် ပါ သည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၅ ဣ ဇက် က လည်း “ငါ့ သား၊ သင့် ကို ငါ ကောင်း ချီး ပေး မည့် အ ကြောင်း တော ကောင် သား ကို ငါ စား ရန် ငါ့ ထံ သို့ ယူ လာ လော့” ဟု ဆို လျှင် ယာ ကုပ် သည် သူ့ ထံ သို့ ယူ လာ ၍ သူ သည် စား လေ ၏။ စ ပျစ် ဝိုင် ကို လည်း ယူ လာ ပေး ရာ သူ သည် သောက် လေ ၏။

^၂၆ ထို့ နောက် ယာ ကုပ် ၏ ဖ ခင် ဣ ဇက် က “ငါ့ သား၊ ငါ့ ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် ၍ ငါ့ ကို နမ်း လော့” ဟု ဆို သ ဖြင့်၊ ^၂၇ ယာ ကုပ် သည် သူ့ ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် ၍ နမ်း လေ ၏။ ထို အ ခါ ဣ ဇက် သည် ယာ ကုပ် အ ဝတ် ၏ အ နံ့ ကို ခံ ၍ “ကြည့် ရှု လော့။ ငါ့ သား ၏ အ နံ့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ သော လယ် ၏ ရ နံ့ နှင့် တူ ၏။ ^၂၈ ဘု ရား သ ခင် သည် မိုး ကောင်း ကင် ၏ နှင်း ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ ကြီး ၏ အ ဆီ အ နှစ် ကို လည်း ကောင်း၊ များ စွာ သော ကောက် ပဲ သီး နှံ နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် ကို လည်း ကောင်း သင့် အား ပေး တော် မူ ပါ စေ။ ^၂၉ လူ မျိုး တ ကာ တို့ သည် သင့် ထံ ၌ အ‌ စေ ခံ ကြ ၍ တိုင်း သူ ပြည် သား တို့ သည် သင့် ရှေ့ ၌ ပျပ် ဝပ် ကြ ပါ စေ။ သင် သည် သင့် ညီ အစ် ကို တို့ ၏ အ ရှင် သ ခင် ဖြစ် လော့။ သင့် မိ ခင် ၏ သား တို့ သည် သင့် ရှေ့ ၌ ပျပ် ဝပ် ကြ ပါ စေ။ သင့် ကို ကျိန် ဆဲ သော သူ တို့ သည် ကျိန် ဆဲ ခြင်း ခံ ရ ၍ သင့် ကို ကောင်း ချီး ပေး သော သူ တို့ သည် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ကို ခံ စား ရ ကြ ပါ စေ” ဟု သူ့ ကို ကောင်း ချီး ပေး လေ ၏။

^၃၀ ဣ ဇက် သည် ယာ ကုပ် ကို ကောင်း ချီး ပေး ပြီး မှ ယာ ကုပ် လည်း ဖ ခင် ဣ ဇက် ထံ မှ ထွက် သွား လျှင် ထွက် သွား ချင်း သူ့ အစ် ကို ဧ သော သည် တော ကောင် လိုက် ရာ မှ ပြန် လာ ၏။ ^၃၁ ဧ သော သည် လည်း အ ရ သာ ကောင်း သော ဟင်း လျာ ကို ချက် ၍ ဖ ခင် ထံ သို့ ယူ လာ ပြီး လျှင် “အ ဖေ၊ အ ဖေ့ သား ယူ လာ သော တော ကောင် သား ဟင်း ကို ထ ၍ စား ပြီး သား ကို ကောင်း ချီး ပေး ပါ” ဟု ဖ ခင် အား ဆို ၏။ ^၃၂ ဖ ခင် ဣ ဇက် က လည်း “သင် သည် မည် သူ နည်း” ဟု မေး လျှင် ဧ သော က “အ ကျွန်ုပ် သည် အ ဖေ့ သား၊ အ ဖေ့ သား ဦး ဧ သော ဖြစ် ပါ သည်” ဟု ဆို ၏။ ^၃၃ ထို အ ခါ ဣ ဇက် သည် အ လွန် ထိတ် လန့် တုန် လှုပ် လျက် “သို့ ဖြစ် လျှင် တော ကောင် လိုက် ဖမ်း ၍ ငါ့ ထံ သို့ ယူ လာ ခဲ့ သော သူ သည် မည် သူ နည်း။ သင် ရောက် မ လာ မီ ငါ သည် အ ကုန် စား ပြီး သူ့ ကို ကောင်း ချီး ပေး လေ ပြီ။ အ ကယ် စင် စစ် သူ သည် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ကို ခံ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၃၄ ဧ သော သည် ဖ ခင် ၏ စ ကား ကို ကြား သော အ ခါ အ လွန် ခါး သီး စွာ ခံ စား ရ လျက် ကျယ် လောင် စွာ အော် ဟစ် ငို ကြွေး ကာ “အ ဖေ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို၊ အ ကျွန်ုပ် ကို လည်း ကောင်း ချီး ပေး ပါ” ဟု ဖ ခင် အား ဆို လေ ၏။ ^၃၅ ဖ ခင် က လည်း “သင့် ညီ သည် လာ ၍ လိမ် လည် လှည့် ဖြား ပြီး သင် ၏ ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ကို ယူ သွား ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၃၆ ဧ သော က လည်း “သူ့ အ မည် ကို ယာ ကုပ် ဟု မှည့် ခေါ် ထား သည် မှာ မှန် နေ သည် မ ဟုတ် လော။ သူ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို နှစ် ကြိမ် တိုင် တိုင် လှည့် စား ပြီ။ ယ ခင် က အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ဦး အ ရိုက် အ ရာ ကို ယူ သွား ၏။ ယ ခု လည်း အ ကျွန်ုပ် ၏ ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ကို ယူ သွား ၏” ဟု ဆို ပြီး လျှင် “အ ဖေ၊ အ ကျွန်ုပ် အ တွက် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ တစ် ပါး မျှ မ ချန် ထား ပေး သ လော” ဟု ဆို ၏။

^၃၇ ဣ ဇက် က လည်း “ကြည့် ရှု လော့။ ငါ သည် သူ့ ကို သင် ၏ အ ရှင် သ ခင် ဖြစ် စေ ပြီ။ သူ ၏ ညီ အစ် ကို အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း သူ ၏ အ စေ အ ပါး ဖြစ် စေ ပြီ။ ကောက် ပဲ သီး နှံ နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် တို့ ဖြင့် လည်း သူ့ ကို ထောက် မ ပြီ။ သို့ ဖြစ် ၍ ငါ့ သား၊ သင့် အ တွက် ငါ ဘာ လုပ် ပေး နိုင် ဦး မည် နည်း” ဟု ဧ သော အား ပြန် ပြော ၏။ ^၃၈ ဧ သော က လည်း “အ ဖေ၊ အ ဖေ့ တွင် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ တစ် ပါး တည်း သာ ရှိ သ လော။ အ ဖေ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို၊ အ ကျွန်ုပ် ကို လည်း ကောင်း ချီး ပေး ပါ” ဟု ဖ ခင် အား ဆို ၏။ ထို့ နောက် ဧ သော သည် အော် ဟစ် ငို ကြွေး လေ ၏။ ^၃၉ သူ ၏ ဖ ခင် ဣ ဇက် က လည်း “ကြည့် ရှု လော့။ သင် ၏ နေ ထိုင် ရာ အ ရပ် သည် မြေ ကြီး ၏ အ ဆီ အ နှစ် နှင့် လည်း ကောင်း၊ အ ထက် မိုး ကောင်း ကင် ၏ နှင်း နှင့် လည်း ကောင်း ဝေး ကွာ လိမ့် မည်။ ^၄၀ သင် သည် ဓား ဖြင့် အ သက် မွေး ၍ သင့် ညီ ထံ ၌ အ စေ ခံ ရ လိမ့် မည်။ သို့ သော် သင် ရုန်း ကန် သော အား ဖြင့် သူ ၏ ထမ်း ပိုး ကို သင် ၏ လည် ပင်း မှ ချွတ် နိုင် လိမ့် မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၄၁ ဖ ခင် က ယာ ကုပ် အား ပေး သော ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ကြောင့် ဧ သော သည် ယာ ကုပ် ကို အ ငြိုး ထား ၏။ ဧ သော က “ငါ့ ဖ ခင် သေ ဆုံး မည့် နေ့ ရက် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ဖ ခင် အ တွက် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ရ မည့် နေ့ ရက်’။ နီး ပြီ။ ထို အ ခါ ငါ သည် ငါ့ ညီ ယာ ကုပ် ကို သတ် မည်” ဟု မိ မိ စိတ် ထဲ ၌ ဆို လေ ၏။

^၄၂ ရေ ဗက္ကာ သည် သား ကြီး ဧ သော ၏ စ ကား ကို ကြား သိ ရ သော အ ခါ သား ငယ် ယာ ကုပ် ကို လူ လွှတ် ခေါ် ၍ “သင် ၏ အစ် ကို ဧ သော သည် သင့် ကို သတ် မည် ဟု ကြံ စည် ခြင်း အား ဖြင့် သူ့ ကို သူ ‌ဖြေ သိမ့် နေ ၏။ ^၄၃ ထို့ ကြောင့် ငါ့ သား၊ ယ ခု ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် လော့။ ထ ၍ ခါ ရန် မြို့ ၌ ရှိ သော ငါ့ အစ် ကို လာ ဗန် ထံ သို့ ထွက် ပြေး ‌လော့။ ^၄၄ သင့် အစ် ကို ၏ အ မျက် ဒေါ သ ပြေ သည် အ ထိ ဦး ရီး နှင့် အ တူ ခေတ္တ နေ ထိုင် လော့။ ^၄၅ သင့် အစ် ကို သည် သင့် ကို အ မျက် ပြေ ၍ သူ ၌ သင် ပြု ခဲ့ သော အ မှု ကို မေ့ လျော့ သော အ ခါ ငါ သည် လူ လွှတ် ၍ သင့် ကို ထို အ ရပ် မှ ပြန် ခေါ် မည်။ သင် တို့ နှစ် ဦး စ လုံး ကို တစ် နေ့ ချင်း တွင် အ ဘယ် ကြောင့် ငါ အ ဆုံး ရှုံး ခံ ရ မည် နည်း” ဟု ဆို ၏။

^၄၆ ထို့ နောက် ရေ ဗက္ကာ က ဣ ဇက် အား “အ ကျွန်ုပ် သည် ဟေ သ အ မျိုး သ မီး တို့ ကြောင့် အ သက် ရှင် ရ သည် ကို ပင် ငြီး ငွေ့ ပါ ပြီ။ ယာ ကုပ် သည် ထို သူ တို့ ကဲ့ သို့ သော ဟေ သ အ မျိုး သ မီး ဖြစ် သည့် ဤ ပြည် ရှိ အ မျိုး သ မီး နှင့် အိမ် ထောင် ပြု မည် ဆို လျှင် အ ကျွန်ုပ် အ သက် ရှင် သည် မှာ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ မည် နည်း” ဟု ဆို ၏။

27

¹ When Isaac was old, and his eyes were dim, so that he could not see, he called Esau his elder son, and said to him, “My son?” He said to him, “Here I am.” ² He said, “See now, I am old. I don’t know the day of my death. ³ Now therefore, please take your weapons, your quiver and your bow, and go out to the field, and get me venison. ⁴ Make me savory food, such as I love, and bring it to me, that I may eat, and that my soul may bless you before I die.”

⁵ Rebekah heard when Isaac spoke to Esau his son. Esau went to the field to hunt for venison, and to bring it. ⁶ Rebekah spoke to Jacob her son, saying, “Behold, I heard your father speak to Esau your brother, saying, ⁷ ‘Bring me venison, and make me savory food, that I may eat, and bless you before Yahweh before my death.’ ⁸ Now therefore, my son, obey my voice according to that which I command you. ⁹ Go now to the flock and get me two good young goats from there. I will make them savory food for your father, such as he loves. ¹⁰ You shall bring it to your father, that he may eat, so that he may bless you before his death.”

¹¹ Jacob said to Rebekah his mother, “Behold, Esau my brother is a hairy man, and I am a smooth man. ¹² What if my father touches me? I will seem to him as a deceiver, and I would bring a curse on myself, and not a blessing.” ¹³ His mother said to him, “Let your curse be on me, my son. Only obey my voice, and go get them for me.” ¹⁴ He went, and got them, and brought them to his mother. His mother made savory food, such as his father loved.

¹⁵ Rebekah took the good clothes of Esau, her elder son, which were with her in the house, and put them on Jacob, her younger son. ¹⁶ She put the skins of the young goats on his hands, and on the smooth of his neck. ¹⁷ She gave the savory food and the bread, which she had prepared, into the hand of her son Jacob.

¹⁸ He came to his father, and said, “My father?” He said, “Here I am. Who are you, my son?” ¹⁹ Jacob said to his father, “I am Esau your firstborn. I have done what you asked me to do. Please arise, sit and eat of my venison, that your soul may bless me.” ²⁰ Isaac said to his son, “How is it that you have found it so quickly, my son?” He said, “Because Yahweh your God gave me success.”

²¹ Isaac said to Jacob, “Please come near, that I may feel you, my son, whether you are really my son Esau or not.” ²² Jacob went near to Isaac his father. He felt him, and said, “The voice is Jacob’s voice, but the hands are the hands of Esau.” ²³ He didn’t recognize him, because his hands were hairy, like his brother Esau’s hands. So he blessed him. ²⁴ He said, “Are you really my son Esau?” He said, “I am.” ²⁵ He said, “Bring it near to me, and I will eat of my son’s venison, that my soul may bless you.” He brought it near to him, and he ate. He brought him wine, and he drank.

²⁶ His father Isaac said to him, “Come near now, and kiss me, my son.” ²⁷ He came near, and kissed him. He smelled the smell of his clothing, and blessed him, and said, “Behold, the smell of my son is as the smell of a field which Yahweh has blessed. ²⁸ God give you of the dew of the sky, of the fatness of the earth, and plenty of grain and new wine. ²⁹ Let peoples serve you, and nations bow down to you. Be lord over your brothers. Let your mother’s sons bow down to you. Cursed be everyone who curses you. Blessed be everyone who blesses you.”

³⁰ As soon as Isaac had finished blessing Jacob, and Jacob had just gone out from the presence of Isaac his father, Esau his brother came in from his hunting. ³¹ He also made savory food, and brought it to his father. He said to his father, “Let my father arise, and eat of his son’s venison, that your soul may bless me.” ³² Isaac his father said to him, “Who are you?” He said, “I am your son, your firstborn, Esau.” ³³ Isaac trembled violently, and said, “Who, then, is he who has taken venison, and brought it to me, and I have eaten of all before you came, and have blessed him? Yes, he will be blessed.”

³⁴ When Esau heard the words of his father, he cried with an exceedingly great and bitter cry, and said to his father, “Bless me, even me also, my father.” ³⁵ He said, “Your brother came with deceit, and has taken away your blessing.” ³⁶ He said, “Isn’t he rightly named Jacob? For he has supplanted me these two times. He took away my birthright. See, now he has taken away my blessing.” He said, “Haven’t you reserved a blessing for me?”

³⁷ Isaac answered Esau, “Behold, I have made him your lord, and all his brothers I have given to him for servants. I have sustained him with grain and new wine. What then will I do for you, my son?” ³⁸ Esau said to his father, “Do you have just one blessing, my father? Bless me, even me also, my father.” Esau lifted up his voice, and wept. ³⁹ Isaac his father answered him, “Behold, your dwelling will be of the fatness of the earth, and of the dew of the sky from above. ⁴⁰ You will live by your sword, and you will serve your brother. It will happen, when you will break loose, that you will shake his yoke from off your neck.”

⁴¹ Esau hated Jacob because of the blessing with which his father blessed him. Esau said in his heart, “The days of mourning for my father are at hand. Then I will kill my brother Jacob.”

⁴² The words of Esau, her elder son, were told to Rebekah. She sent and called Jacob, her younger son, and said to him, “Behold, your brother Esau comforts himself about you by planning to kill you. ⁴³ Now therefore, my son, obey my voice. Arise, flee to Laban, my brother, in Haran. ⁴⁴ Stay with him a few days, until your brother’s fury turns away— ⁴⁵ until your brother’s anger turns away from you, and he forgets what you have done to him. Then I will send, and get you from there. Why should I be bereaved of you both in one day?”

⁴⁶ Rebekah said to Isaac, “I am weary of my life because of the daughters of Heth. If Jacob takes a wife of the daughters of Heth, such as these, of the daughters of the land, what good will my life do me?”

၂၇

^၁ ဣ ဇက် သည် အ သက် ကြီး ၍ မျက် စိ မှုန် သ ဖြင့် မ မြင် နိုင် သော အ ခါ သား ကြီး ဧ သော အား “ငါ့ သား” ဟု ခေါ် လျှင် ဧ သော က “သား ရှိ ပါ ၏” ဟု ထူး လေ ၏။ ^၂ ဣ ဇက် က လည်း “ယ ခု ငါ အ သက် ကြီး ပြီ။ မည် သည့် နေ့ ရက် ၌ သေ ရ မည် ကို ငါ မ သိ။ ^၃ သို့ ဖြစ် ၍ သင် ၏ လက် နက် များ ဖြစ် သော သင် ၏ လေး နှင့် မြား ကျည် တောင့် ကို ယူ ၍ တော သို့ သွား ပြီး ငါ့ အ တွက် တော ကောင် ကို လိုက် ဖမ်း လော့။ ^၄ ငါ မ သေ မီ သင့် ကို ငါ ကောင်း ချီး ပေး နိုင် မည့် အ ကြောင်း ငါ ကြိုက် နှစ် သက် သည့် အ ရ သာ ကောင်း သော အ မဲ ဟင်း ကို ချက် ပြီး လျှင် ငါ စား ရန် ငါ့ ထံ သို့ ယူ လာ လော့” ဟု ဆို လေ ၏။

^၅ ဣ ဇက် က သူ ၏ သား ဧ သော အား ပြော ဆို သော စ ကား ကို ရေ ဗက္ကာ သည် ကြား ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ တော ကောင် လိုက် ဖမ်း ပြီး ယူ လာ ရန် တော သို့ ဧ သော ထွက် သွား သော အ ခါ၊ ^၆ ရေ ဗက္ကာ သည် သူ ၏ သား ယာ ကုပ် ကို ခေါ် ၍ “သင့် ဖ ခင် က သင် ၏ အစ် ကို ဧ သော အား၊ ^၇ ‘ငါ မ သေ မီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ သင့် ကို ကောင်း ချီး ပေး မည့် အ ကြောင်း တော ကောင် ကို ယူ လာ ပြီး ငါ စား ရန် အ ရ သာ ကောင်း သော အ မဲ ဟင်း ကို ချက် လော့’ ဟု ဆို သည် ကို ငါ ကြား ၏။ ^၈ ထို့ ကြောင့် ငါ့ သား၊ ယ ခု ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် ၍ သင့် အား ငါ ပြော သည့် အ တိုင်း ပြု လော့။ ^၉ သိုး အုပ်၊ ဆိတ် အုပ် ရှိ ရာ သို့ သွား ၍ ဆူ ဖြိုး သော တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ကောင်း သော’။ ဆိတ် သ ငယ် နှစ် ကောင် ကို ငါ့ ထံ သို့ ယူ ခဲ့လော့။ ငါ သည် သင် ၏ ဖ ခင် ကြိုက် နှစ် သက် သည့် အ ရ သာ ကောင်း သော ဟင်း လျာ ကို ချက် မည်။ ^၁၀ သင် ၏ ဖ ခင် မ ကွယ် လွန် မီ သင့် ကို ကောင်း ချီး ပေး မည့် အ ကြောင်း ထို ဟင်း ကို သူ စား ရန် သူ့ ထံ သို့ သင် ယူ သွား ရ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၁ သို့ သော် ယာ ကုပ် က “အ ကျွန်ုပ် ၏ အစ် ကို ဧ‌ သော ကား အ မွေး ထူ သော သူ၊ အ ကျွန်ုပ် ကား ချော မွတ် သော သူ ဖြစ် ပါ ၏။ ^၁၂ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို စမ်း ကြည့် ကောင်း စမ်း ကြည့် လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ အ ကျွန်ုပ် ကို လိမ် လည် လှည့် ဖြား သော သူ ဟု မှတ် ၍ အ ကျွန်ုပ် သည် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ကို မ ဟုတ် ဘဲ ကျိန် ဆဲ ခြင်း ကို သာ ခံ ရ ပါ လိမ့် မည်” ဟု သူ့ မိ ခင် ရေ ဗက္ကာ အား ဆို လေ ၏။ ^၁၃ မိ ခင် က လည်း “ငါ့ သား သင် ခံ ရ မည့် ကျိန် ဆဲ ခြင်း သည် ငါ့ အ ပေါ် သို့ သက် ရောက် ပါ စေ။ ငါ့ စ ကား ကို သာ နား ထောင် လော့။ သွား ၍ ဆိတ် သ ငယ် တို့ ကို ငါ့ ထံ သို့ ယူ ခဲ့ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၄ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ဆိတ် သ ငယ် တို့ ကို သွား ယူ ၍ မိ ခင် ထံ သို့ ယူ လာ ၏။ မိ ခင် သည် လည်း ဖ ခင် ကြိုက် နှစ် သက် သည့် အ ရ သာ ကောင်း သော အ မဲ ဟင်း ကို ချက် လေ ၏။

^၁၅ ထို့ နောက် ရေ ဗက္ကာ သည် အိမ် တွင် သူ ၌ ရှိ သော သား ကြီး ဧ သော ၏ အ ကောင်း ဆုံး အ ဝတ် ကို ယူ ၍ သား ငယ် ယာ ကုပ် အား ဝတ် ဆင် ပေး လျက်၊ ^၁၆ ဆိတ် သ ငယ် ၏ သား ရေ တို့ ဖြင့် သူ ၏ လက် ကို လည်း ကောင်း၊ ပြောင် ချော နေ သော သူ ၏ လည် ပင်း ကို လည်း ကောင်း ဖုံး အုပ် ပေး ၏။ ^၁၇ မိ မိ ချက် ထား သည့် အ ရ သာ ကောင်း သော အ မဲ ဟင်း နှင့် မုန့် ကို လည်း သား ယာ ကုပ် ၏ လက် ၌ ထည့် ပေး လေ ၏။

^၁၈ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် မိ မိ ဖ ခင် ထံ သို့ သွား ၍ “အ ဖေ” ဟု ခေါ် လျှင် ဖ ခင် က “ပြော ပါ ငါ့ သား၊ သင် သည် မည် သူ နည်း” ဟု မေး လေ ၏။ ^၁၉ ယာ ကုပ် က လည်း “အ ကျွန်ုပ် သည် အ ဖေ့ သား ဦး ဧ သော ဖြစ် ပါ သည်။ အ ဖေ ပြော သည့် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ပြု ပါ ပြီ။ အ ဖေ သည် အကျွန်ုပ် ကို ကောင်း ချီး ပေး မည့် အ ကြောင်း ယ ခု ထ ၍ ထိုင် ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ၏ တော ကောင် သား ကို စား ပါ” ဟု မိ မိ ဖ ခင် အား ဆို လေ ၏။ ^၂၀ ဣ ဇက် က လည်း “ငါ့ သား၊ အ ဘယ့်‌ ကြောင့် ဤ မျှ လောက် လျင် မြန် စွာ တွေ့ ရ သ နည်း” ဟု မေး လျှင် ယာ ကုပ် က “အ ဖေ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရားသည် အ ကျွန်ုပ် အား ကြုံ ကြိုက် ခွင့် ပေး တော် မူ သော ကြောင့် ဖြစ် ပါ သည်” ဟု ပြန် ဆို ၏။

^၂၁ ဣ ဇက် က လည်း “ငါ့ သား၊ သင် သည် အ မှန် ပင် ငါ့ သား ဧ သော ဟုတ် မ ဟုတ် သင့် ကို ငါ စမ်း ကြည့် နိုင် ရန် ငါ့ နား သို့ လာ ပါ လော့” ဟု ယာ ကုပ် အား ဆို ၏။ ^၂၂ ထို့ ကြောင့် ယာ ကုပ် သည် သူ ၏ ဖ ခင် ဣ ဇက် ထံ ချဉ်း ကပ် လေ ၏။ ဖ ခင် သည် လည်း သူ့ ကို စမ်း ကြည့် ပြီး လျှင် “အ သံ ကား ယာ ကုပ် ၏ အ သံ၊ လက် ကား ဧ သော ၏ လက် ပါ တ ကား” ဟု ဆို ၏။ ^၂၃ ယာ ကုပ် ၏ လက် သည် အစ် ကို ဧ သော ၏ လက် ကဲ့ သို့ အ မွေး ထူ သော ကြောင့် ယာ ကုပ် ဖြစ် ကြောင်း မ သိ နိုင် သ ဖြင့် ဣ ဇက် သည် သူ့ ကို ကောင်း ချီး ပေး လေ ၏။ ^၂၄ သို့ ရာ တွင် “သင် သည် အ မှန် ပင် ငါ့ သား ဧ သော ဖြစ် သ လော” ဟု မေး ပြန် ၏။ ယာ ကုပ် က လည်း “မှန် ပါ သည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၅ ဣ ဇက် က လည်း “ငါ့ သား၊ သင့် ကို ငါ ကောင်း ချီး ပေး မည့် အ ကြောင်း တော ကောင် သား ကို ငါ စား ရန် ငါ့ ထံ သို့ ယူ လာ လော့” ဟု ဆို လျှင် ယာ ကုပ် သည် သူ့ ထံ သို့ ယူ လာ ၍ သူ သည် စား လေ ၏။ စ ပျစ် ဝိုင် ကို လည်း ယူ လာ ပေး ရာ သူ သည် သောက် လေ ၏။

^၂၆ ထို့ နောက် ယာ ကုပ် ၏ ဖ ခင် ဣ ဇက် က “ငါ့ သား၊ ငါ့ ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် ၍ ငါ့ ကို နမ်း လော့” ဟု ဆို သ ဖြင့်၊ ^၂၇ ယာ ကုပ် သည် သူ့ ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် ၍ နမ်း လေ ၏။ ထို အ ခါ ဣ ဇက် သည် ယာ ကုပ် အ ဝတ် ၏ အ နံ့ ကို ခံ ၍ “ကြည့် ရှု လော့။ ငါ့ သား ၏ အ နံ့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ သော လယ် ၏ ရ နံ့ နှင့် တူ ၏။ ^၂၈ ဘု ရား သ ခင် သည် မိုး ကောင်း ကင် ၏ နှင်း ကို လည်း ကောင်း၊ မြေ ကြီး ၏ အ ဆီ အ နှစ် ကို လည်း ကောင်း၊ များ စွာ သော ကောက် ပဲ သီး နှံ နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် ကို လည်း ကောင်း သင့် အား ပေး တော် မူ ပါ စေ။ ^၂၉ လူ မျိုး တ ကာ တို့ သည် သင့် ထံ ၌ အ‌ စေ ခံ ကြ ၍ တိုင်း သူ ပြည် သား တို့ သည် သင့် ရှေ့ ၌ ပျပ် ဝပ် ကြ ပါ စေ။ သင် သည် သင့် ညီ အစ် ကို တို့ ၏ အ ရှင် သ ခင် ဖြစ် လော့။ သင့် မိ ခင် ၏ သား တို့ သည် သင့် ရှေ့ ၌ ပျပ် ဝပ် ကြ ပါ စေ။ သင့် ကို ကျိန် ဆဲ သော သူ တို့ သည် ကျိန် ဆဲ ခြင်း ခံ ရ ၍ သင့် ကို ကောင်း ချီး ပေး သော သူ တို့ သည် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ကို ခံ စား ရ ကြ ပါ စေ” ဟု သူ့ ကို ကောင်း ချီး ပေး လေ ၏။

^၃၀ ဣ ဇက် သည် ယာ ကုပ် ကို ကောင်း ချီး ပေး ပြီး မှ ယာ ကုပ် လည်း ဖ ခင် ဣ ဇက် ထံ မှ ထွက် သွား လျှင် ထွက် သွား ချင်း သူ့ အစ် ကို ဧ သော သည် တော ကောင် လိုက် ရာ မှ ပြန် လာ ၏။ ^၃၁ ဧ သော သည် လည်း အ ရ သာ ကောင်း သော ဟင်း လျာ ကို ချက် ၍ ဖ ခင် ထံ သို့ ယူ လာ ပြီး လျှင် “အ ဖေ၊ အ ဖေ့ သား ယူ လာ သော တော ကောင် သား ဟင်း ကို ထ ၍ စား ပြီး သား ကို ကောင်း ချီး ပေး ပါ” ဟု ဖ ခင် အား ဆို ၏။ ^၃၂ ဖ ခင် ဣ ဇက် က လည်း “သင် သည် မည် သူ နည်း” ဟု မေး လျှင် ဧ သော က “အ ကျွန်ုပ် သည် အ ဖေ့ သား၊ အ ဖေ့ သား ဦး ဧ သော ဖြစ် ပါ သည်” ဟု ဆို ၏။ ^၃၃ ထို အ ခါ ဣ ဇက် သည် အ လွန် ထိတ် လန့် တုန် လှုပ် လျက် “သို့ ဖြစ် လျှင် တော ကောင် လိုက် ဖမ်း ၍ ငါ့ ထံ သို့ ယူ လာ ခဲ့ သော သူ သည် မည် သူ နည်း။ သင် ရောက် မ လာ မီ ငါ သည် အ ကုန် စား ပြီး သူ့ ကို ကောင်း ချီး ပေး လေ ပြီ။ အ ကယ် စင် စစ် သူ သည် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ကို ခံ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၃၄ ဧ သော သည် ဖ ခင် ၏ စ ကား ကို ကြား သော အ ခါ အ လွန် ခါး သီး စွာ ခံ စား ရ လျက် ကျယ် လောင် စွာ အော် ဟစ် ငို ကြွေး ကာ “အ ဖေ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို၊ အ ကျွန်ုပ် ကို လည်း ကောင်း ချီး ပေး ပါ” ဟု ဖ ခင် အား ဆို လေ ၏။ ^၃၅ ဖ ခင် က လည်း “သင့် ညီ သည် လာ ၍ လိမ် လည် လှည့် ဖြား ပြီး သင် ၏ ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ကို ယူ သွား ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၃၆ ဧ သော က လည်း “သူ့ အ မည် ကို ယာ ကုပ် ဟု မှည့် ခေါ် ထား သည် မှာ မှန် နေ သည် မ ဟုတ် လော။ သူ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို နှစ် ကြိမ် တိုင် တိုင် လှည့် စား ပြီ။ ယ ခင် က အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ဦး အ ရိုက် အ ရာ ကို ယူ သွား ၏။ ယ ခု လည်း အ ကျွန်ုပ် ၏ ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ကို ယူ သွား ၏” ဟု ဆို ပြီး လျှင် “အ ဖေ၊ အ ကျွန်ုပ် အ တွက် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ တစ် ပါး မျှ မ ချန် ထား ပေး သ လော” ဟု ဆို ၏။

^၃၇ ဣ ဇက် က လည်း “ကြည့် ရှု လော့။ ငါ သည် သူ့ ကို သင် ၏ အ ရှင် သ ခင် ဖြစ် စေ ပြီ။ သူ ၏ ညီ အစ် ကို အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း သူ ၏ အ စေ အ ပါး ဖြစ် စေ ပြီ။ ကောက် ပဲ သီး နှံ နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် တို့ ဖြင့် လည်း သူ့ ကို ထောက် မ ပြီ။ သို့ ဖြစ် ၍ ငါ့ သား၊ သင့် အ တွက် ငါ ဘာ လုပ် ပေး နိုင် ဦး မည် နည်း” ဟု ဧ သော အား ပြန် ပြော ၏။ ^၃၈ ဧ သော က လည်း “အ ဖေ၊ အ ဖေ့ တွင် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ တစ် ပါး တည်း သာ ရှိ သ လော။ အ ဖေ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို၊ အ ကျွန်ုပ် ကို လည်း ကောင်း ချီး ပေး ပါ” ဟု ဖ ခင် အား ဆို ၏။ ထို့ နောက် ဧ သော သည် အော် ဟစ် ငို ကြွေး လေ ၏။ ^၃၉ သူ ၏ ဖ ခင် ဣ ဇက် က လည်း “ကြည့် ရှု လော့။ သင် ၏ နေ ထိုင် ရာ အ ရပ် သည် မြေ ကြီး ၏ အ ဆီ အ နှစ် နှင့် လည်း ကောင်း၊ အ ထက် မိုး ကောင်း ကင် ၏ နှင်း နှင့် လည်း ကောင်း ဝေး ကွာ လိမ့် မည်။ ^၄၀ သင် သည် ဓား ဖြင့် အ သက် မွေး ၍ သင့် ညီ ထံ ၌ အ စေ ခံ ရ လိမ့် မည်။ သို့ သော် သင် ရုန်း ကန် သော အား ဖြင့် သူ ၏ ထမ်း ပိုး ကို သင် ၏ လည် ပင်း မှ ချွတ် နိုင် လိမ့် မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၄၁ ဖ ခင် က ယာ ကုပ် အား ပေး သော ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ကြောင့် ဧ သော သည် ယာ ကုပ် ကို အ ငြိုး ထား ၏။ ဧ သော က “ငါ့ ဖ ခင် သေ ဆုံး မည့် နေ့ ရက် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ဖ ခင် အ တွက် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ရ မည့် နေ့ ရက်’။ နီး ပြီ။ ထို အ ခါ ငါ သည် ငါ့ ညီ ယာ ကုပ် ကို သတ် မည်” ဟု မိ မိ စိတ် ထဲ ၌ ဆို လေ ၏။

^၄၂ ရေ ဗက္ကာ သည် သား ကြီး ဧ သော ၏ စ ကား ကို ကြား သိ ရ သော အ ခါ သား ငယ် ယာ ကုပ် ကို လူ လွှတ် ခေါ် ၍ “သင် ၏ အစ် ကို ဧ သော သည် သင့် ကို သတ် မည် ဟု ကြံ စည် ခြင်း အား ဖြင့် သူ့ ကို သူ ‌ဖြေ သိမ့် နေ ၏။ ^၄၃ ထို့ ကြောင့် ငါ့ သား၊ ယ ခု ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် လော့။ ထ ၍ ခါ ရန် မြို့ ၌ ရှိ သော ငါ့ အစ် ကို လာ ဗန် ထံ သို့ ထွက် ပြေး ‌လော့။ ^၄၄ သင့် အစ် ကို ၏ အ မျက် ဒေါ သ ပြေ သည် အ ထိ ဦး ရီး နှင့် အ တူ ခေတ္တ နေ ထိုင် လော့။ ^၄၅ သင့် အစ် ကို သည် သင့် ကို အ မျက် ပြေ ၍ သူ ၌ သင် ပြု ခဲ့ သော အ မှု ကို မေ့ လျော့ သော အ ခါ ငါ သည် လူ လွှတ် ၍ သင့် ကို ထို အ ရပ် မှ ပြန် ခေါ် မည်။ သင် တို့ နှစ် ဦး စ လုံး ကို တစ် နေ့ ချင်း တွင် အ ဘယ် ကြောင့် ငါ အ ဆုံး ရှုံး ခံ ရ မည် နည်း” ဟု ဆို ၏။

^၄၆ ထို့ နောက် ရေ ဗက္ကာ က ဣ ဇက် အား “အ ကျွန်ုပ် သည် ဟေ သ အ မျိုး သ မီး တို့ ကြောင့် အ သက် ရှင် ရ သည် ကို ပင် ငြီး ငွေ့ ပါ ပြီ။ ယာ ကုပ် သည် ထို သူ တို့ ကဲ့ သို့ သော ဟေ သ အ မျိုး သ မီး ဖြစ် သည့် ဤ ပြည် ရှိ အ မျိုး သ မီး နှင့် အိမ် ထောင် ပြု မည် ဆို လျှင် အ ကျွန်ုပ် အ သက် ရှင် သည် မှာ မည် သည့် အ ကျိုး ရှိ မည် နည်း” ဟု ဆို ၏။

27

¹ When Isaac was old, and his eyes were dim, so that he could not see, he called Esau his elder son, and said to him, “My son?” He said to him, “Here I am.” ² He said, “See now, I am old. I don’t know the day of my death. ³ Now therefore, please take your weapons, your quiver and your bow, and go out to the field, and get me venison. ⁴ Make me savory food, such as I love, and bring it to me, that I may eat, and that my soul may bless you before I die.”

⁵ Rebekah heard when Isaac spoke to Esau his son. Esau went to the field to hunt for venison, and to bring it. ⁶ Rebekah spoke to Jacob her son, saying, “Behold, I heard your father speak to Esau your brother, saying, ⁷ ‘Bring me venison, and make me savory food, that I may eat, and bless you before Yahweh before my death.’ ⁸ Now therefore, my son, obey my voice according to that which I command you. ⁹ Go now to the flock and get me two good young goats from there. I will make them savory food for your father, such as he loves. ¹⁰ You shall bring it to your father, that he may eat, so that he may bless you before his death.”

¹¹ Jacob said to Rebekah his mother, “Behold, Esau my brother is a hairy man, and I am a smooth man. ¹² What if my father touches me? I will seem to him as a deceiver, and I would bring a curse on myself, and not a blessing.” ¹³ His mother said to him, “Let your curse be on me, my son. Only obey my voice, and go get them for me.” ¹⁴ He went, and got them, and brought them to his mother. His mother made savory food, such as his father loved.

¹⁵ Rebekah took the good clothes of Esau, her elder son, which were with her in the house, and put them on Jacob, her younger son. ¹⁶ She put the skins of the young goats on his hands, and on the smooth of his neck. ¹⁷ She gave the savory food and the bread, which she had prepared, into the hand of her son Jacob.

¹⁸ He came to his father, and said, “My father?” He said, “Here I am. Who are you, my son?” ¹⁹ Jacob said to his father, “I am Esau your firstborn. I have done what you asked me to do. Please arise, sit and eat of my venison, that your soul may bless me.” ²⁰ Isaac said to his son, “How is it that you have found it so quickly, my son?” He said, “Because Yahweh your God gave me success.”

²¹ Isaac said to Jacob, “Please come near, that I may feel you, my son, whether you are really my son Esau or not.” ²² Jacob went near to Isaac his father. He felt him, and said, “The voice is Jacob’s voice, but the hands are the hands of Esau.” ²³ He didn’t recognize him, because his hands were hairy, like his brother Esau’s hands. So he blessed him. ²⁴ He said, “Are you really my son Esau?” He said, “I am.” ²⁵ He said, “Bring it near to me, and I will eat of my son’s venison, that my soul may bless you.” He brought it near to him, and he ate. He brought him wine, and he drank.

²⁶ His father Isaac said to him, “Come near now, and kiss me, my son.” ²⁷ He came near, and kissed him. He smelled the smell of his clothing, and blessed him, and said, “Behold, the smell of my son is as the smell of a field which Yahweh has blessed. ²⁸ God give you of the dew of the sky, of the fatness of the earth, and plenty of grain and new wine. ²⁹ Let peoples serve you, and nations bow down to you. Be lord over your brothers. Let your mother’s sons bow down to you. Cursed be everyone who curses you. Blessed be everyone who blesses you.”

³⁰ As soon as Isaac had finished blessing Jacob, and Jacob had just gone out from the presence of Isaac his father, Esau his brother came in from his hunting. ³¹ He also made savory food, and brought it to his father. He said to his father, “Let my father arise, and eat of his son’s venison, that your soul may bless me.” ³² Isaac his father said to him, “Who are you?” He said, “I am your son, your firstborn, Esau.” ³³ Isaac trembled violently, and said, “Who, then, is he who has taken venison, and brought it to me, and I have eaten of all before you came, and have blessed him? Yes, he will be blessed.”

³⁴ When Esau heard the words of his father, he cried with an exceedingly great and bitter cry, and said to his father, “Bless me, even me also, my father.” ³⁵ He said, “Your brother came with deceit, and has taken away your blessing.” ³⁶ He said, “Isn’t he rightly named Jacob? For he has supplanted me these two times. He took away my birthright. See, now he has taken away my blessing.” He said, “Haven’t you reserved a blessing for me?”

³⁷ Isaac answered Esau, “Behold, I have made him your lord, and all his brothers I have given to him for servants. I have sustained him with grain and new wine. What then will I do for you, my son?” ³⁸ Esau said to his father, “Do you have just one blessing, my father? Bless me, even me also, my father.” Esau lifted up his voice, and wept. ³⁹ Isaac his father answered him, “Behold, your dwelling will be of the fatness of the earth, and of the dew of the sky from above. ⁴⁰ You will live by your sword, and you will serve your brother. It will happen, when you will break loose, that you will shake his yoke from off your neck.”

⁴¹ Esau hated Jacob because of the blessing with which his father blessed him. Esau said in his heart, “The days of mourning for my father are at hand. Then I will kill my brother Jacob.”

⁴² The words of Esau, her elder son, were told to Rebekah. She sent and called Jacob, her younger son, and said to him, “Behold, your brother Esau comforts himself about you by planning to kill you. ⁴³ Now therefore, my son, obey my voice. Arise, flee to Laban, my brother, in Haran. ⁴⁴ Stay with him a few days, until your brother’s fury turns away— ⁴⁵ until your brother’s anger turns away from you, and he forgets what you have done to him. Then I will send, and get you from there. Why should I be bereaved of you both in one day?”

⁴⁶ Rebekah said to Isaac, “I am weary of my life because of the daughters of Heth. If Jacob takes a wife of the daughters of Heth, such as these, of the daughters of the land, what good will my life do me?”