၂၈

^၁ အာ ခတ် နန်း တက် သော အ ခါ သက် တော် နှစ် ဆယ် ရှိ ပြီး ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် တစ် ဆယ့် ခြောက် နှစ် စိုး စံ ၏။ သူ သည် သူ ၏ ဘိုး ဘေး ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကဲ့ သို့ မ ပြု ကျင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ မ ပြု ကျင့် ဘဲ၊ ^၂ အစ္စ ရေး ဘု ရင် တို့ လျှောက် သော လမ်း အ တိုင်း လိုက် လျှောက် ခဲ့ ၏။ ဗာ လ ရုပ် တု များ ကို လည်း သွန်း လုပ် ၏။

^၃ သူ သည် ဗင် ဟိန္နုံ ချိုင့် ဝှမ်း တွင် နံ့ သာ ပေါင်း ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင် ထုတ် တော် မူ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဓ လေ့ များ အ တိုင်း ကိုယ့် သား များ ကို ပင် မီး ရှို့ ပူ ဇော် ခဲ့ ၏။ ^၄ ထို့ ပြင် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ နေ ရာ များ၊ တောင် ကုန်း ပေါ် နှင့် စိမ်း လန်း သော သစ် ပင် အောက် တို့ တွင် ယဇ် ပူ ဇော် ၍ နံ့ သာ ပေါင်း ကို လည်း မီး ရှို့ ပူ ဇော် ၏။

^၅ ထို့ ကြောင့် သူ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ ကို ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် လက် သို့ အပ် လိုက် တော် မူ ၏။ ဆီး ရီး ယား လူ မျိုး တို့ သည် သူ့ ကို အောင် နိုင် ပြီး သုံ့ ပန်း အ မြောက် အ မြား ကို ဒ မတ် စ ကပ် မြို့ သို့ ဖမ်း ဆီး ခေါ် ဆောင် သွား ၏။ သူ သည် အစ္စ ရေး ဘု ရင် လက် သို့ လည်း အပ် လိုက် ခြင်း ခံ ရ သ ဖြင့် ထို ဘု ရင် သည် သူ့ ကို အ ပြင်း အ ထန် တိုက် ခိုက် ချေ မှုန်း လေ ၏။ ^၆ သူ တို့ သည် ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ပယ် သော ကြောင့် ယု ဒ ပြည် တွင် ရေ မ လိ ၏ သား ပေ ကာ မင်း ကြီး ၏ လက် ချက် ဖြင့် စစ် သူ ရဲ အား လုံး တစ် သိန်း နှစ် သောင်း တစ် နေ့ ချင်း တွင် သေ ကြ ရ ၏။

^၇ ဧ ဖ ရိမ် စစ် သူ ရဲ ဇိ ခ ရိ သည် လည်း ဘု ရင့် သား တော် မာ သေ ယ၊ နန်း တော် အုပ် အာ ဇ ရိ ကံ၊ ရှင် ဘု ရင် ပြီး လျှင် ရာ ထူး အ ကြီး ဆုံး ဧ လ ကာ န တို့ ကို ကွပ် မျက် လေ ၏။ ^၈ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် သူ တို့ ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ထဲ မှ မိန်း မ များ၊ သား သ မီး များ စု စု ပေါင်း နှစ် သိန်း တို့ ကို လည်း ဖမ်း ဆီး ခေါ် ဆောင် သွား ကြ ၏။ သူ တို့ ထံ မှ တိုက် ရာ ပါ ပစ္စည်း အ များ အ ပြား တို့ ကို လည်း သိမ်း ယူ ပြီး ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ယူ ဆောင် သွား ကြ ၏။

^၉ ရှ မာ ရိ မြို့ ၌ ဩ ဒက် အ မည် ရှိ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ရှိ ၏။ သူ သည် ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ပြန် လာ သော စစ် သည် ဗိုလ် ခြေ တို့ ကို ထွက် ကြို ပြီး “သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယု ဒ အ မျိုး ကို အ မျက် ထွက် ၍ သူ တို့ ကို သင် တို့ ၏ လက် သို့ အပ် တော် မူ သည် ကို သင် တို့ သည် မိုး ထိ အောင် အ မျက် ထွက် ၍ သူ တို့ ကို သတ် ဖြတ် လေ ပြီ။ ^၁၀ ယ ခု လည်း သင် တို့ သည် ယု ဒ ပြည် သူ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သား တို့ ကို သင် တို့ အ ဖို့ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ များ အ ဖြစ် ခိုင်း စေ ရန် ကြံ ရွယ် လေ ပြီ။ သင် တို့ ကိုယ် တိုင် လည်း သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပြစ် မှား ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ^၁၁ ယ ခု ငါ ပြော သော စ ကား ကို နား ထောင် ပါ လော့။ သုံ့ ပန်း အ ဖြစ် သင် တို့ ဖမ်း ဆီး ခေါ် ဆောင် လာ သော ကိုယ့် ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ ကို ပြန် လွှတ် ပေး လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို ပြင်း စွာ အ မျက် ထွက် လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၁၂ ထို အ ခါ ယေ ဟော ဟ နန် ၏ သား အာ ဇ ရိ၊ မေ ရှိ လေ မုတ် ၏ သား ဗေ ရ ခိ၊ ရှလ္လုံ ၏ သား ဟေ ဇ ကိ၊ ဟာ ဒ လဲ ၏ သား အာ မ သ စ သည့် ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား ခေါင်း ဆောင် အ ချို့ တို့ သည် ထ ၍ စစ် ပွဲ မှ ပြန် လာ သူ တို့ အား မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် လျက်၊ ^၁၃ “စစ် သုံ့ ပန်း တို့ ကို ဤ နေ ရာ သို့ မ ခေါ် လာ ကြ ပါ နှင့်။ ငါ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပြစ် မှား ၍ ငါ တို့ ၏ အ ပြစ် ပေါ် အ ပြစ် ထပ် တင် ရန် သင် တို့ ကြံ ရွယ် နေ ကြ ပါ သည် တ ကား။ ငါ တို့ အ ပြစ် ကြီး မား လွန်း သော ကြောင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို အ မျက် တော် ပြင်း ထန် စွာ ထွက် လျက် ရှိ ၏” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၁၄ ထို့ ကြောင့် စစ် သည် တို့ သည် သုံ့ ပန်း များ နှင့် တိုက် ရာ ပါ ပစ္စည်း များ ကို အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် လူ ထု တစ် ရပ် လုံး ထံ အပ် နှံ လိုက် ကြ ၏။

^၁၅ ထို အ ခါ နာ မည် နှင့် တ ကွ တာ ဝန် ရှိ သူ တို့ သည် ထ ၍ စစ် သုံ့ ပန်း များ ကို ခေါ် ပြီး အ ဝတ် မ ရှိ သူ တို့ အား တိုက် ရာ ပါ ပစ္စည်း များ ထဲ မှ အ ဝတ် များ ကို ဝတ် စေ ၏။ အ ဝတ် အ စား များ၊ ဖိ နပ် များ၊ အ စား အ သောက် များ၊ လိမ်း စ ရာ ဆီ များ စ သည် တို့ ကို လည်း ပေး ၏။ အား မ ရှိ သော သူ တို့ ကို လည်း မြည်း ပေါ် တင် ကာ သူ တို့ ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ရှိ ရာ စွန် ပ လွံ မြို့ ခေါ် ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ ပြန် ပို့ ပြီး မှ ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ပြန် လာ ကြ ၏။

^၁၆ ထို အ ချိန် တွင် အာ ခတ် မင်း ကြီး သည် အ ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် ထံ လူ လွှတ် ၍ စစ် ကူ တောင်း ၏။ ^၁၇ အ ကြောင်း မူ ကား ဧ ဒုံ အ မျိုး သား တို့ သည် နောက် တစ် ဖန် ချီ လာ ၍ ယု ဒ ပြည် ကို တိုက် ခိုက် ပြီး သုံ့ ပန်း များ ကို ဖမ်း ဆီး ခေါ် ဆောင် သွား ကြ ၏။ ^၁၈ ထို့ ပြင် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် လည်း မြေ နိမ့် ဒေ သ ရှိ မြို့ ရွာ များ နှင့် ယု ဒ ပြည် နေ ဂေ့ အ ရပ် ကို ဝင် ရောက် တိုက် ခိုက် ပြီး ဗက် ရှေ မက် မြို့၊ အာ ယ လုန် မြို့၊ ဂေ ဒ ရုတ် မြို့ ၊ စော ခေါ မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ ရွာ များ၊ တိ မ နတ် မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် မြို့ ရွာ များ၊ ဂိ မ ဇော မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် မြို့ ရွာ များ ကို သိမ်း ပိုက် ကာ ထို နေ ရာ တို့ ၌ နေ ထိုင် ကြ ၏။

^၁၉ အစ္စ ရေး ဘု ရင် အာ ခတ် မင်း ကြီး ကြောင့် ယု ဒ ပြည် သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပေါ် သစ္စာ မ ရှိ ဖောက် ပြန် မှား ယွင်း ၍ အ ထိန်း အ ကွပ် မဲ့ ပြု မူ ကြ ၏။ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယု ဒ ပြည် ကို နှိမ့် ချ တော် မူ ၏။ ^၂၀ အ ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် တိ ဂ လတ် ပိ လေ သာ မင်း ကြီး သည် လည်း သူ့ ထံ ချီ လာ ပြီး အ ကူ အ ညီ ပေး မည့် အ စား ဒုက္ခ ‌ရောက် အောင် ပြု ၏။ ^၂၁ အာ ခတ် မင်း ကြီး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော်၊ ဘု ရင့် နန်း တော် နှင့် မှူး မတ် များ ထံ မှ ဥစ္စာ ဘဏ္ဍာ များ ကို ယူ ၍ အ ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် အား ပေး သော် လည်း သူ့ ထံ မှ အ ကူ အ ညီ မ ရ ချေ။

^၂၂ အာ ခတ် မင်း ကြီး သည် ဒုက္ခ ရောက် နေ ချိန် တွင် ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပေါ် သစ္စာ မဲ့ သော လုပ် ရပ် များ ကို ဆက် ၍ သာ လုပ် ဆောင် လေ ၏။ ^၂၃ သူ က “ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် ၏ ဘု ရား တို့ သည် သူ တို့ ကို ကူ ညီ ၏။ ထို ဘု ရား တို့ ကို ယဇ် ပူ ဇော် လျှင် ငါ့ ကို လည်း ကူ ညီ လိမ့် မည်” ဟု တွေး လျက် သူ့ ကို တိုက် ခိုက် နှိမ် နင်း ခဲ့ သော ဒ မတ် စ ကပ် မြို့ သား တို့ ၏ ဘု ရား များ ကို ယဇ် ပူ ဇော် လေ ၏။ သို့ သော် ထို ဘု ရား တို့ သည် သူ နှင့် အစ္စ ရေး တစ် မျိုး နွယ် လုံး ကို ကျ ရှုံး စေ ၏။

^၂၄ အာ ခတ် မင်း ကြီး သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် အ သုံး အ ဆောင် တို့ ကို စု ပုံ ပြီး ထို ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် အ သုံး အ ဆောင် တို့ ကို ချိုး ဖဲ့ ဖျက် ဆီး ပစ် ကာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် တံ ခါး များ ကို လည်း ပိတ် ထား ၏။ ထို့ နောက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ လမ်း ထောင့် ရှိ သ မျှ တို့ ၌ မိ မိ အ ဖို့ ယဇ် ပလ္လင် များ ကို တည် ၏။ ^၂၅ ယု ဒ ပြည် ရှိ မြို့ တိုင်း တွင် အ ခြား ဘု ရား တို့ ကို နံ့ သာ ပေါင်း မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရန် အ တွက် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ နေ ရာ တို့ ကို တည် ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ မျက် ထွက် စေ ၏။

^၂၆ ကျန် ရှိ နေ သော အာ ခတ် မင်း ကြီး လက် ထက် အ ဖြစ် အ ပျက် များ၊ သူ လျှောက် ခဲ့ သ မျှ သော လမ်း အ စ အ ဆုံး တို့ ကို ယု ဒ ဘု ရင် နှင့် အစ္စ ရေး ဘု ရင် တို့ ၏ ရာ ဇ ဝင် မှတ် တမ်း တွင် ရေး မှတ် ထား ၏။ ^၂၇ အာ ခတ် မင်း ကြီး သည် ဘိုး ဘေး တို့ အ တူ နှင့် အိပ် ပျော် ၍ သူ့ ကို ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ သို့ သော် အစ္စ ရေး ဘု ရင် တို့ ၏ သင်္ချိုင်း တွင် မ သင်္ဂြိုဟ် ကြ ပေ။ သူ ၏ သား တော် ဟေ ဇ ကိ သည် သူ့ အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ ၏။

28

¹ Ahaz was twenty years old when he began to reign, and he reigned sixteen years in Jerusalem. He didn’t do that which was right in Yahweh’s eyes, like David his father, ² but he walked in the ways of the kings of Israel, and also made molten images for the Baals.

³ Moreover he burned incense in the valley of the son of Hinnom, and burned his children in the fire, according to the abominations of the nations whom Yahweh cast out before the children of Israel. ⁴ He sacrificed and burned incense in the high places, and on the hills, and under every green tree.

⁵ Therefore Yahweh his God delivered him into the hand of the king of Syria. They struck him, and carried away from him a great multitude of captives, and brought them to Damascus. He was also delivered into the hand of the king of Israel, who struck him with a great slaughter. ⁶ For Pekah the son of Remaliah killed in Judah one hundred twenty thousand in one day, all of them valiant men, because they had forsaken Yahweh, the God of their fathers.

⁷ Zichri, a mighty man of Ephraim, killed Maaseiah the king’s son, Azrikam the ruler of the house, and Elkanah who was next to the king. ⁸ The children of Israel carried away captive of their brothers two hundred thousand women, sons, and daughters, and also took away much plunder from them, and brought the plunder to Samaria.

⁹ But a prophet of Yahweh was there, whose name was Oded; and he went out to meet the army that came to Samaria, and said to them, “Behold, because Yahweh, the God of your fathers, was angry with Judah, he has delivered them into your hand, and you have slain them in a rage which has reached up to heaven. ¹⁰ Now you intend to degrade the children of Judah and Jerusalem as male and female slaves for yourselves. Aren’t there even with you trespasses of your own against Yahweh your God? ¹¹ Now hear me therefore, and send back the captives that you have taken captive from your brothers, for the fierce wrath of Yahweh is on you.”

¹² Then some of the heads of the children of Ephraim, Azariah the son of Johanan, Berechiah the son of Meshillemoth, Jehizkiah the son of Shallum, and Amasa the son of Hadlai, stood up against those who came from the war, ¹³ and said to them, “You must not bring in the captives here, for you intend that which will bring on us a trespass against Yahweh, to add to our sins and to our guilt; for our guilt is great, and there is fierce wrath against Israel.” ¹⁴ So the armed men left the captives and the plunder before the princes and all the assembly.

¹⁵ The men who have been mentioned by name rose up and took the captives, and with the plunder clothed all who were naked among them, dressed them, gave them sandals, gave them something to eat and to drink, anointed them, carried all the feeble of them on donkeys, and brought them to Jericho, the city of palm trees, to their brothers. Then they returned to Samaria.

¹⁶ At that time King Ahaz sent to the kings of Assyria to help him. ¹⁷ For again the Edomites had come and struck Judah, and carried away captives. ¹⁸ The Philistines also had invaded the cities of the lowland and of the South of Judah, and had taken Beth Shemesh, Aijalon, Gederoth, Soco with its villages, Timnah with its villages, and also Gimzo and its villages; and they lived there.

¹⁹ For Yahweh brought Judah low because of Ahaz king of Israel, because he acted without restraint in Judah and trespassed severely against Yahweh. ²⁰ Tilgath-pilneser king of Assyria came to him and gave him trouble, but didn’t strengthen him. ²¹ For Ahaz took away a portion out of Yahweh’s house, and out of the house of the king and of the princes, and gave it to the king of Assyria; but it didn’t help him.

²² In the time of his distress, he trespassed yet more against Yahweh, this same King Ahaz. ²³ For he sacrificed to the gods of Damascus which had defeated him. He said, “Because the gods of the kings of Syria helped them, I will sacrifice to them, that they may help me.” But they were the ruin of him and of all Israel.

²⁴ Ahaz gathered together the vessels of God’s house, cut the vessels of God’s house in pieces, and shut up the doors of Yahweh’s house; and he made himself altars in every corner of Jerusalem. ²⁵ In every city of Judah he made high places to burn incense to other gods, and provoked Yahweh, the God of his fathers, to anger.

²⁶ Now the rest of his acts, and all his ways, first and last, behold, they are written in the book of the kings of Judah and Israel. ²⁷ Ahaz slept with his fathers, and they buried him in the city, even in Jerusalem, because they didn’t bring him into the tombs of the kings of Israel; and Hezekiah his son reigned in his place.

၂၈

^၁ အာ ခတ် နန်း တက် သော အ ခါ သက် တော် နှစ် ဆယ် ရှိ ပြီး ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် တစ် ဆယ့် ခြောက် နှစ် စိုး စံ ၏။ သူ သည် သူ ၏ ဘိုး ဘေး ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကဲ့ သို့ မ ပြု ကျင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ မ ပြု ကျင့် ဘဲ၊ ^၂ အစ္စ ရေး ဘု ရင် တို့ လျှောက် သော လမ်း အ တိုင်း လိုက် လျှောက် ခဲ့ ၏။ ဗာ လ ရုပ် တု များ ကို လည်း သွန်း လုပ် ၏။

^၃ သူ သည် ဗင် ဟိန္နုံ ချိုင့် ဝှမ်း တွင် နံ့ သာ ပေါင်း ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ရှေ့ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင် ထုတ် တော် မူ သော လူ မျိုး ခြား တို့ ၏ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဓ လေ့ များ အ တိုင်း ကိုယ့် သား များ ကို ပင် မီး ရှို့ ပူ ဇော် ခဲ့ ၏။ ^၄ ထို့ ပြင် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ နေ ရာ များ၊ တောင် ကုန်း ပေါ် နှင့် စိမ်း လန်း သော သစ် ပင် အောက် တို့ တွင် ယဇ် ပူ ဇော် ၍ နံ့ သာ ပေါင်း ကို လည်း မီး ရှို့ ပူ ဇော် ၏။

^၅ ထို့ ကြောင့် သူ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ ကို ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် လက် သို့ အပ် လိုက် တော် မူ ၏။ ဆီး ရီး ယား လူ မျိုး တို့ သည် သူ့ ကို အောင် နိုင် ပြီး သုံ့ ပန်း အ မြောက် အ မြား ကို ဒ မတ် စ ကပ် မြို့ သို့ ဖမ်း ဆီး ခေါ် ဆောင် သွား ၏။ သူ သည် အစ္စ ရေး ဘု ရင် လက် သို့ လည်း အပ် လိုက် ခြင်း ခံ ရ သ ဖြင့် ထို ဘု ရင် သည် သူ့ ကို အ ပြင်း အ ထန် တိုက် ခိုက် ချေ မှုန်း လေ ၏။ ^၆ သူ တို့ သည် ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို စွန့် ပယ် သော ကြောင့် ယု ဒ ပြည် တွင် ရေ မ လိ ၏ သား ပေ ကာ မင်း ကြီး ၏ လက် ချက် ဖြင့် စစ် သူ ရဲ အား လုံး တစ် သိန်း နှစ် သောင်း တစ် နေ့ ချင်း တွင် သေ ကြ ရ ၏။

^၇ ဧ ဖ ရိမ် စစ် သူ ရဲ ဇိ ခ ရိ သည် လည်း ဘု ရင့် သား တော် မာ သေ ယ၊ နန်း တော် အုပ် အာ ဇ ရိ ကံ၊ ရှင် ဘု ရင် ပြီး လျှင် ရာ ထူး အ ကြီး ဆုံး ဧ လ ကာ န တို့ ကို ကွပ် မျက် လေ ၏။ ^၈ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် သူ တို့ ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ထဲ မှ မိန်း မ များ၊ သား သ မီး များ စု စု ပေါင်း နှစ် သိန်း တို့ ကို လည်း ဖမ်း ဆီး ခေါ် ဆောင် သွား ကြ ၏။ သူ တို့ ထံ မှ တိုက် ရာ ပါ ပစ္စည်း အ များ အ ပြား တို့ ကို လည်း သိမ်း ယူ ပြီး ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ယူ ဆောင် သွား ကြ ၏။

^၉ ရှ မာ ရိ မြို့ ၌ ဩ ဒက် အ မည် ရှိ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ရှိ ၏။ သူ သည် ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ပြန် လာ သော စစ် သည် ဗိုလ် ခြေ တို့ ကို ထွက် ကြို ပြီး “သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယု ဒ အ မျိုး ကို အ မျက် ထွက် ၍ သူ တို့ ကို သင် တို့ ၏ လက် သို့ အပ် တော် မူ သည် ကို သင် တို့ သည် မိုး ထိ အောင် အ မျက် ထွက် ၍ သူ တို့ ကို သတ် ဖြတ် လေ ပြီ။ ^၁၀ ယ ခု လည်း သင် တို့ သည် ယု ဒ ပြည် သူ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သား တို့ ကို သင် တို့ အ ဖို့ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ များ အ ဖြစ် ခိုင်း စေ ရန် ကြံ ရွယ် လေ ပြီ။ သင် တို့ ကိုယ် တိုင် လည်း သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပြစ် မှား ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ ^၁၁ ယ ခု ငါ ပြော သော စ ကား ကို နား ထောင် ပါ လော့။ သုံ့ ပန်း အ ဖြစ် သင် တို့ ဖမ်း ဆီး ခေါ် ဆောင် လာ သော ကိုယ့် ညီ အစ် ကို ချင်း တို့ ကို ပြန် လွှတ် ပေး လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို ပြင်း စွာ အ မျက် ထွက် လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၁၂ ထို အ ခါ ယေ ဟော ဟ နန် ၏ သား အာ ဇ ရိ၊ မေ ရှိ လေ မုတ် ၏ သား ဗေ ရ ခိ၊ ရှလ္လုံ ၏ သား ဟေ ဇ ကိ၊ ဟာ ဒ လဲ ၏ သား အာ မ သ စ သည့် ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား ခေါင်း ဆောင် အ ချို့ တို့ သည် ထ ၍ စစ် ပွဲ မှ ပြန် လာ သူ တို့ အား မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် လျက်၊ ^၁၃ “စစ် သုံ့ ပန်း တို့ ကို ဤ နေ ရာ သို့ မ ခေါ် လာ ကြ ပါ နှင့်။ ငါ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပြစ် မှား ၍ ငါ တို့ ၏ အ ပြစ် ပေါ် အ ပြစ် ထပ် တင် ရန် သင် တို့ ကြံ ရွယ် နေ ကြ ပါ သည် တ ကား။ ငါ တို့ အ ပြစ် ကြီး မား လွန်း သော ကြောင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို အ မျက် တော် ပြင်း ထန် စွာ ထွက် လျက် ရှိ ၏” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၁၄ ထို့ ကြောင့် စစ် သည် တို့ သည် သုံ့ ပန်း များ နှင့် တိုက် ရာ ပါ ပစ္စည်း များ ကို အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် လူ ထု တစ် ရပ် လုံး ထံ အပ် နှံ လိုက် ကြ ၏။

^၁၅ ထို အ ခါ နာ မည် နှင့် တ ကွ တာ ဝန် ရှိ သူ တို့ သည် ထ ၍ စစ် သုံ့ ပန်း များ ကို ခေါ် ပြီး အ ဝတ် မ ရှိ သူ တို့ အား တိုက် ရာ ပါ ပစ္စည်း များ ထဲ မှ အ ဝတ် များ ကို ဝတ် စေ ၏။ အ ဝတ် အ စား များ၊ ဖိ နပ် များ၊ အ စား အ သောက် များ၊ လိမ်း စ ရာ ဆီ များ စ သည် တို့ ကို လည်း ပေး ၏။ အား မ ရှိ သော သူ တို့ ကို လည်း မြည်း ပေါ် တင် ကာ သူ တို့ ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ရှိ ရာ စွန် ပ လွံ မြို့ ခေါ် ဂျေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ ပြန် ပို့ ပြီး မှ ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ပြန် လာ ကြ ၏။

^၁၆ ထို အ ချိန် တွင် အာ ခတ် မင်း ကြီး သည် အ ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် ထံ လူ လွှတ် ၍ စစ် ကူ တောင်း ၏။ ^၁၇ အ ကြောင်း မူ ကား ဧ ဒုံ အ မျိုး သား တို့ သည် နောက် တစ် ဖန် ချီ လာ ၍ ယု ဒ ပြည် ကို တိုက် ခိုက် ပြီး သုံ့ ပန်း များ ကို ဖမ်း ဆီး ခေါ် ဆောင် သွား ကြ ၏။ ^၁၈ ထို့ ပြင် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် လည်း မြေ နိမ့် ဒေ သ ရှိ မြို့ ရွာ များ နှင့် ယု ဒ ပြည် နေ ဂေ့ အ ရပ် ကို ဝင် ရောက် တိုက် ခိုက် ပြီး ဗက် ရှေ မက် မြို့၊ အာ ယ လုန် မြို့၊ ဂေ ဒ ရုတ် မြို့ ၊ စော ခေါ မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ ရွာ များ၊ တိ မ နတ် မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် မြို့ ရွာ များ၊ ဂိ မ ဇော မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် မြို့ ရွာ များ ကို သိမ်း ပိုက် ကာ ထို နေ ရာ တို့ ၌ နေ ထိုင် ကြ ၏။

^၁၉ အစ္စ ရေး ဘု ရင် အာ ခတ် မင်း ကြီး ကြောင့် ယု ဒ ပြည် သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပေါ် သစ္စာ မ ရှိ ဖောက် ပြန် မှား ယွင်း ၍ အ ထိန်း အ ကွပ် မဲ့ ပြု မူ ကြ ၏။ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယု ဒ ပြည် ကို နှိမ့် ချ တော် မူ ၏။ ^၂၀ အ ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် တိ ဂ လတ် ပိ လေ သာ မင်း ကြီး သည် လည်း သူ့ ထံ ချီ လာ ပြီး အ ကူ အ ညီ ပေး မည့် အ စား ဒုက္ခ ‌ရောက် အောင် ပြု ၏။ ^၂၁ အာ ခတ် မင်း ကြီး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော်၊ ဘု ရင့် နန်း တော် နှင့် မှူး မတ် များ ထံ မှ ဥစ္စာ ဘဏ္ဍာ များ ကို ယူ ၍ အ ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် အား ပေး သော် လည်း သူ့ ထံ မှ အ ကူ အ ညီ မ ရ ချေ။

^၂၂ အာ ခတ် မင်း ကြီး သည် ဒုက္ခ ရောက် နေ ချိန် တွင် ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ပေါ် သစ္စာ မဲ့ သော လုပ် ရပ် များ ကို ဆက် ၍ သာ လုပ် ဆောင် လေ ၏။ ^၂၃ သူ က “ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် ၏ ဘု ရား တို့ သည် သူ တို့ ကို ကူ ညီ ၏။ ထို ဘု ရား တို့ ကို ယဇ် ပူ ဇော် လျှင် ငါ့ ကို လည်း ကူ ညီ လိမ့် မည်” ဟု တွေး လျက် သူ့ ကို တိုက် ခိုက် နှိမ် နင်း ခဲ့ သော ဒ မတ် စ ကပ် မြို့ သား တို့ ၏ ဘု ရား များ ကို ယဇ် ပူ ဇော် လေ ၏။ သို့ သော် ထို ဘု ရား တို့ သည် သူ နှင့် အစ္စ ရေး တစ် မျိုး နွယ် လုံး ကို ကျ ရှုံး စေ ၏။

^၂၄ အာ ခတ် မင်း ကြီး သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် အ သုံး အ ဆောင် တို့ ကို စု ပုံ ပြီး ထို ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် အ သုံး အ ဆောင် တို့ ကို ချိုး ဖဲ့ ဖျက် ဆီး ပစ် ကာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် တံ ခါး များ ကို လည်း ပိတ် ထား ၏။ ထို့ နောက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ လမ်း ထောင့် ရှိ သ မျှ တို့ ၌ မိ မိ အ ဖို့ ယဇ် ပလ္လင် များ ကို တည် ၏။ ^၂၅ ယု ဒ ပြည် ရှိ မြို့ တိုင်း တွင် အ ခြား ဘု ရား တို့ ကို နံ့ သာ ပေါင်း မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရန် အ တွက် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ နေ ရာ တို့ ကို တည် ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ မျက် ထွက် စေ ၏။

^၂၆ ကျန် ရှိ နေ သော အာ ခတ် မင်း ကြီး လက် ထက် အ ဖြစ် အ ပျက် များ၊ သူ လျှောက် ခဲ့ သ မျှ သော လမ်း အ စ အ ဆုံး တို့ ကို ယု ဒ ဘု ရင် နှင့် အစ္စ ရေး ဘု ရင် တို့ ၏ ရာ ဇ ဝင် မှတ် တမ်း တွင် ရေး မှတ် ထား ၏။ ^၂၇ အာ ခတ် မင်း ကြီး သည် ဘိုး ဘေး တို့ အ တူ နှင့် အိပ် ပျော် ၍ သူ့ ကို ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ သို့ သော် အစ္စ ရေး ဘု ရင် တို့ ၏ သင်္ချိုင်း တွင် မ သင်္ဂြိုဟ် ကြ ပေ။ သူ ၏ သား တော် ဟေ ဇ ကိ သည် သူ့ အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ ၏။

28

¹ Ahaz was twenty years old when he began to reign, and he reigned sixteen years in Jerusalem. He didn’t do that which was right in Yahweh’s eyes, like David his father, ² but he walked in the ways of the kings of Israel, and also made molten images for the Baals.

³ Moreover he burned incense in the valley of the son of Hinnom, and burned his children in the fire, according to the abominations of the nations whom Yahweh cast out before the children of Israel. ⁴ He sacrificed and burned incense in the high places, and on the hills, and under every green tree.

⁵ Therefore Yahweh his God delivered him into the hand of the king of Syria. They struck him, and carried away from him a great multitude of captives, and brought them to Damascus. He was also delivered into the hand of the king of Israel, who struck him with a great slaughter. ⁶ For Pekah the son of Remaliah killed in Judah one hundred twenty thousand in one day, all of them valiant men, because they had forsaken Yahweh, the God of their fathers.

⁷ Zichri, a mighty man of Ephraim, killed Maaseiah the king’s son, Azrikam the ruler of the house, and Elkanah who was next to the king. ⁸ The children of Israel carried away captive of their brothers two hundred thousand women, sons, and daughters, and also took away much plunder from them, and brought the plunder to Samaria.

⁹ But a prophet of Yahweh was there, whose name was Oded; and he went out to meet the army that came to Samaria, and said to them, “Behold, because Yahweh, the God of your fathers, was angry with Judah, he has delivered them into your hand, and you have slain them in a rage which has reached up to heaven. ¹⁰ Now you intend to degrade the children of Judah and Jerusalem as male and female slaves for yourselves. Aren’t there even with you trespasses of your own against Yahweh your God? ¹¹ Now hear me therefore, and send back the captives that you have taken captive from your brothers, for the fierce wrath of Yahweh is on you.”

¹² Then some of the heads of the children of Ephraim, Azariah the son of Johanan, Berechiah the son of Meshillemoth, Jehizkiah the son of Shallum, and Amasa the son of Hadlai, stood up against those who came from the war, ¹³ and said to them, “You must not bring in the captives here, for you intend that which will bring on us a trespass against Yahweh, to add to our sins and to our guilt; for our guilt is great, and there is fierce wrath against Israel.” ¹⁴ So the armed men left the captives and the plunder before the princes and all the assembly.

¹⁵ The men who have been mentioned by name rose up and took the captives, and with the plunder clothed all who were naked among them, dressed them, gave them sandals, gave them something to eat and to drink, anointed them, carried all the feeble of them on donkeys, and brought them to Jericho, the city of palm trees, to their brothers. Then they returned to Samaria.

¹⁶ At that time King Ahaz sent to the kings of Assyria to help him. ¹⁷ For again the Edomites had come and struck Judah, and carried away captives. ¹⁸ The Philistines also had invaded the cities of the lowland and of the South of Judah, and had taken Beth Shemesh, Aijalon, Gederoth, Soco with its villages, Timnah with its villages, and also Gimzo and its villages; and they lived there.

¹⁹ For Yahweh brought Judah low because of Ahaz king of Israel, because he acted without restraint in Judah and trespassed severely against Yahweh. ²⁰ Tilgath-pilneser king of Assyria came to him and gave him trouble, but didn’t strengthen him. ²¹ For Ahaz took away a portion out of Yahweh’s house, and out of the house of the king and of the princes, and gave it to the king of Assyria; but it didn’t help him.

²² In the time of his distress, he trespassed yet more against Yahweh, this same King Ahaz. ²³ For he sacrificed to the gods of Damascus which had defeated him. He said, “Because the gods of the kings of Syria helped them, I will sacrifice to them, that they may help me.” But they were the ruin of him and of all Israel.

²⁴ Ahaz gathered together the vessels of God’s house, cut the vessels of God’s house in pieces, and shut up the doors of Yahweh’s house; and he made himself altars in every corner of Jerusalem. ²⁵ In every city of Judah he made high places to burn incense to other gods, and provoked Yahweh, the God of his fathers, to anger.

²⁶ Now the rest of his acts, and all his ways, first and last, behold, they are written in the book of the kings of Judah and Israel. ²⁷ Ahaz slept with his fathers, and they buried him in the city, even in Jerusalem, because they didn’t bring him into the tombs of the kings of Israel; and Hezekiah his son reigned in his place.