၁၈

^၁ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး သည် ဓ န ဥစ္စာ၊ ဘုန်း အ သ ရေ တိုး ပွား လျက် ရှိ ၏။ အာ ဟပ် မင်း မျိုး နှင့် လည်း စုံ ဖက် ဆွေ မျိုး စပ် ၏။

^၂ သူ သည် နှစ် အ တော် ကြာ မှ အာ ဟပ် မင်း ကြီး ရှိ ရာ ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ သွား လျှင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် သူ နှင့် သူ့ လူ တို့ အ တွက် သိုး နွား အ မြောက် အ မြား ကို သတ် ၍ ကျွေး မွေး ပြီး ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် သွေး ဆောင် ၏။ ^၃ အစ္စ ရေး ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး က ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သို့ စစ် ချီ လိုက် မည် လော” ဟု မေး လျှင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က “အ ကျွန်ုပ် သည် မင်း ကြီး နှင့် တစ် သ ဘော တည်း ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ စစ် သည် များ သည် မင်း ကြီး ၏ စစ် သည် များ ပင် ဖြစ် ပါ ၏။ မင်း ကြီး နှင့် အ တူ စစ် ချီ ထွက် ပါ မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၄ သို့ သော် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က အစ္စ ရေး ဘု ရင် အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား မည် သို့ မိန့် တော် မူ မည် ကို ဦး စွာ မေး လျှောက် ကြည့် ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၅ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် ပ ရော ဖက် လေး ရာ ခန့် ကို စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် သူ တို့ အား “ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို စစ် ချီ ၍ တိုက် ရ မည် လော။ မ တိုက် ဘဲ နေ ရ မည် လော” ဟု မေး လျှင် သူ တို့ က “စစ် ချီ တော် မူ ပါ။ ဘု ရား သ ခင် သည် ထို မြို့ ကို မင်း ကြီး လက် သို့ အပ် တော် မူ မည်” ဟု ဆင့် ဆို ကြ ၏။

^၆ ထို အ ခါ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က “ဤ အ ရပ် တွင် ငါ တို့ မေး မြန်း ၍ ရ မည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် မ ရှိ တော့ ပြီ လော” ဟု မေး လျှင်၊ ^၇ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မေး မြန်း ပေး မည့် သူ တစ် ဦး ရှိ ပါ သေး ၏။ သို့ သော် သူ့ ကို ငါ မုန်း ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် ငါ နှင့် ပတ် သက် လျှင် မည် သည့် အ ခါ မျှ အ ကောင်း ကို မ ဟော၊ သူ့ တစ် သက် မှာ အ ဆိုး ကို သာ ဟော လေ့ ရှိ ၏။ သူ သည် ဣ မ လ ၏ သား မိက္ခာ ယ ဖြစ် ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က လည်း သူ့ အား “မင်း ကြီး၊ ထို သို့ မ ပြော ပါ နှင့် ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၈ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် မှူး မတ် တစ် ဦး ကို ခေါ် ပြီး “ဣ မ လ ၏ သား မိက္ခာ ယ ကို အ မြန် ခေါ် ခဲ့ ပါ” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၉ အစ္စ ရေး ဘု ရင် နှင့် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး တို့ သည် မင်း ဝတ် တန် ဆာ ဝတ် ဆင် လျက် ရှ မာ ရိ မြို့ တံ ခါး နား ရှိ ကောက် နယ် တ လင်း ၌ အ သီး သီး ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း နေ ကြ ၏။ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း သူ တို့ ရှေ့ တွင် ပ ရော ဖက် ပြု နေ ကြ ၏။

^၁၀ ခေ နာ နာ ၏ သား ဇေ ဒ ကိ သည် သံ ဦး ချို များ ကို ပြု လုပ် ပြီး အာ ဟပ် မင်း ကြီး အား “’မင်း ကြီး သည် ဤ သံ ဦး ချို များ ဖြင့် ဆီး ရီး ယား လူ မျိုး တို့ ပျက် စီး ကုန် သည့် တိုင် အောင် ဝှေ့ ယမ်း တိုက် ခိုက် ရ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည်” ဟု ဆင့် ဆို ၏။ ^၁၁ ထို့ အ တူ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ က လည်း “ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သို့ ချီ တက် လော့။ အောင် မြင် မှု ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို မြို့ ကို မင်း ကြီး လက် သို့ အပ် တော် မူ မည်” ဟု ပ ရော ဖက် ပြု ကြ ၏။

^၁၂ မိက္ခာ ယ ကို သွား ခေါ် လာ ခဲ့ သော တ မန် က လည်း မိက္ခာ ယ အား “ကြည့် ပါ။ ပ ရော ဖက် တို့ က ရှင် ဘု ရင် အ ဖို့ ကောင်း သော သ တင်း တစ် မျိုး တည်း ကို ဟော ကြ ပြီ။ သင် သည် လည်း သူ တို့ နည်း တူ ကောင်း သော သ တင်း တစ် မျိုး တည်း ကို သာ ဟော ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၃ သို့ သော် မိက္ခာ ယ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ငါ ၏ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သော အ ရာ ကို သာ ငါ ဟော မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၄ ရှင် ဘု ရင် ထံ ရောက် လာ သော အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က သူ့ အား “မိက္ခာ ယ၊ ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို ငါ တို့ စစ် ချီ ၍ တိုက် ခိုက် ရ မည် လော။ မ တိုက် ဘဲ နေ ရ မည် လော” ဟု မေး လျှင် သူ က “စစ် ချီ တော် မူ ပါ။ အောင် မြင် မှု ရ လိမ့် မည်။ ရန် သူ များ သည် မင်း ကြီး လက် သို့ ရောက် ရ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၁၅ သို့ သော် ရှင် ဘု ရင် က သူ့ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ဖြင့် မှန် သော စ ကား ကို သာ ဟော ပြော ရန် သင့် အား ဘယ် နှစ် ခါ ကျိန် ဆို စေ ရ မည် နည်း” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၁၆ ထို အ ခါ မိက္ခာ ယ က ရှင် ဘု ရင် အား “အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် သိုး ထိန်း မ ရှိ‌ သော သိုး များ ကဲ့ သို့ တောင် များ ပေါ် တွင် ကွဲ လွင့် နေ ကြ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တွေ့ ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ‘ဤ သူ တို့ ၌ သ ခင် မ ရှိ။ သူ တို့ သည် ကိုယ့် အိမ် သို့ အေး ချမ်း စွာ ပြန် ကြ ပါ စေ’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု လျှောက် ပြန် ၏။

^၁၇ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “ငါ နှင့် ပတ် သက် လျှင် အ ကောင်း ကို မ ဟော။ အ ဆိုး ကို သာ ဟော လေ့ ရှိ သည် ဟု သင့် ကို ငါ ပြော ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော” ဟု ဆို ၏။

 ^၁၈ မိက္ခာ ယ က လည်း “သို့ ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား ‌တော် ကို နား ထောင် ပါ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိ မိ ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း လျက် ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ လက် ဝဲ ဘက်၊ လက် ယာ ဘက် တို့ ၌ ရပ် ၍ ခ စား နေ ကြ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် မြင် ပါ ၏။ ^၁၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘အစ္စ ရေး ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို ချီ ဆက် ပြီး ကျ ဆုံး သွား အောင် မည် သူ ဖြား ယောင်း မည် နည်း’ ဟု မေး တော် မူ လျှင် တစ် ပါး က ဤ သို့ ဟု လျှောက် တင် ၏။ နောက် တစ် ပါး မူ ကား ထို သို့ ဟု လျှောက် တင် ၏။

^၂၀ ထို အ ခါ ဝိ ညာဉ် တစ် ပါး ထွက် လာ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ရပ် လျက် ‘အ ကျွန်ုပ် ဖြား ယောင်း ပါ မည်’ ဟု လျှောက် တင် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘မည် သို့ ဖြား ယောင်း မည် နည်း’ ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၂၁ ထို ဝိ ညာဉ် က လည်း ‘အ ကျွန်ုပ် သွား ၍ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ ၏ နှုတ် ၌ မု သား မြွက် ဆို သော ဝိ ညာဉ် ဖြစ် မည်’ ဟု လျှောက် တင် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ‘သင် ဖြား ယောင်း နိုင် လိမ့် မည်။ အောင် လည်း အောင် မြင် လိမ့် မည်။ သွား ၍ ထို သို့ ပြု လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၂ ထို့ ကြောင့် ယ ခု ကြည့် ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်း ကြီး ၏ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ နှုတ် ၌ မု သား မြွက် ဆို သော ဝိ ညာဉ် ကို သွင်း တော် မူ ပြီ။ မင်း ကြီး လည်း ဘေး ဆိုး နှင့် ကြုံ ရ မည် ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို‌ လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၂၃ ထို အ ခါ ခေ နာ နာ ၏ သား ဇေ ဒ ကိ သည် မိက္ခာ ယ အ နား သို့ လာ ပြီး ပါး ကို ရိုက် ၏။ ထို့ နောက် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် သင် နှင့် စ ကား ပြော ရန် ငါ့ ထံ မှ မည် သည့် အ ချိန် က ထွက် သွား သ နည်း” ဟု မေး ၏။ ^၂၄ မိက္ခာ ယ က လည်း “ကြည့် ပါ။ အ ခန်း ထဲ သင် ဝင် ပုန်း နေ ရ သော နေ့ ရောက် သော အ ခါ သိ မြင် ရ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၂၅ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က “မိက္ခာ ယ ကို ခေါ် သွား ပြီး သူ့ ကို မြို့ အုပ် အာ မုန် နှင့် ဘု ရင့် သား တော် ယော ရှ ထံ အပ် လော့။ ^၂၆ ‘ငါ ဘေး ကင်း စွာ ပြန် လာ သည့် အ ချိန် ထိ ဤ သူ ကို ထောင် ချ ၍ သူ့ အား မ သေ ရုံ တ မည် သာ မုန့် နှင့် ရေ ကို ပေး လော့’ ဟု ရှင် ဘု ရင် အ မိန့် ပေး သည့် အ ကြောင်း ပြော လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၂၇ ထို အ ခါ မိက္ခာ ယ က “အ ရှင် မင်း ကြီး ဘေး ကင်း စွာ အ မှန် ပြန် လာ ရ သည် ဆို လျှင် အ ကျွန်ုပ် အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ သည် မ ဟုတ်” ဟု ပြန် ပြော ပြီး လျှင် “လူ အ ပေါင်း တို့၊ ငါ့ စ ကား ကို မှတ် ထား ကြ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၂၈ ဤ သို့ ဖြင့် အစ္စ ရေး ဘု ရင် နှင့် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး တို့ သည် ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သို့ စစ် ချီ သွား ကြ ၏။

^၂၉ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “ငါ သည် ရုပ် ဖျက် ပြီး တိုက် ပွဲ ဝင် မည်။ သင် မူ ကား သင် ၏ မင်း ဝတ် တန် ဆာ တို့ ကို ဝတ် ဆင် ပါ လော့” ဟု ဆို ပြီး အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် ရုပ် ဖျက် ၍ စစ် ပွဲ ထဲ သို့ ဝင် လေ ၏။

^၃၀ ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် သည် မိ မိ ၏ စစ် ရ ထား မှူး တို့ အား “အစ္စ ရေး ဘု ရင် မှ လွဲ ၍ အ ခြား ကြီး ကြီး ငယ် ငယ် တစ် ယောက် ကို မျှ မ တိုက် ကြ ပါ နှင့်” ဟု မိန့် မှာ ထား ၏။ ^၃၁ စစ် ရ ထား မှူး တို့ က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး ကို မြင် လျှင် “ဤ သူ သည် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ပင် ဖြစ် ရ မည်” ဟု ဆို လျက် သူ့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် လှည့် လာ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က လည်း အော် ဟစ် အ ကူ အ ညီ တောင်း သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ ကို ကူ မ တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ရန် သူ တို့ ကို ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး ထံ မှ လမ်း လွဲ စေ တော် မူ ၏။ ^၃၂ အစ္စ ရေး ဘု ရင် မ ဟုတ် သည် ကို စစ် ရ ထား မှူး တို့ သိ မြင် ၍ သူ့ နောက် မ လိုက် တော့ ဘဲ ပြန် လှည့် သွား လေ ၏။

^၃၃ စစ် သည် တစ် ဦး သည် လေး ကို အ မှတ် တ မဲ့ ပစ် ထည့် လိုက် ရာ အစ္စ ရေး ဘု ရင် ဝတ် ထား သော သံ ချပ် အင်္ကျီ ၏ ဆက် ရာ ကြား တွင် ထိ မှန် လေ ၏။ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က မိ မိ စစ် ရ ထား မှူး အား “ရ ထား ကို ပြန် လှည့် ပြီး စစ် မြေ ပြင် မှ ထွက် သွား လော့။ ငါ ဒဏ် ရာ ရ နေ ပြီ” ဟု အ မိန့် ပေး ၏။ ^၃၄ ထို နေ့ တွင် တိုက် ပွဲ အ လွန် ပြင်း ထန် ၏။ စစ် ရ ထား ပေါ် တွင် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ကို ဆီး ရီး ယား တပ် ဘက် သို့ မျက် နှာ မူ စေ ပြီး ည နေ ခင်း တိုင် အောင် မှီ ထိုင် စေ ၏။ နေ ဝင် ချိန် တွင် ရှင် ဘု ရင် အ နိစ္စ ရောက် လေ ၏။

18

¹ Now Jehoshaphat had riches and honor in abundance; and he allied himself with Ahab.

² After some years, he went down to Ahab to Samaria. Ahab killed sheep and cattle for him in abundance, and for the people who were with him, and moved him to go up with him to Ramoth Gilead. ³ Ahab king of Israel said to Jehoshaphat king of Judah, “Will you go with me to Ramoth Gilead?” He answered him, “I am as you are, and my people as your people. We will be with you in the war.”

⁴ Jehoshaphat said to the king of Israel, “Please inquire first for Yahweh’s word.” ⁵ Then the king of Israel gathered the prophets together, four hundred men, and said to them, “Shall we go to Ramoth Gilead to battle, or shall I forbear?” They said, “Go up, for God will deliver it into the hand of the king.”

⁶ But Jehoshaphat said, “Isn’t there here a prophet of Yahweh besides, that we may inquire of him?” ⁷ The king of Israel said to Jehoshaphat, “There is yet one man by whom we may inquire of Yahweh; but I hate him, for he never prophesies good concerning me, but always evil. He is Micaiah the son of Imla.” Jehoshaphat said, “Don’t let the king say so.” ⁸ Then the king of Israel called an officer, and said, “Get Micaiah the son of Imla quickly.”

⁹ Now the king of Israel and Jehoshaphat the king of Judah each sat on his throne, arrayed in their robes, and they were sitting in an open place at the entrance of the gate of Samaria; and all the prophets were prophesying before them.

¹⁰ Zedekiah the son of Chenaanah made himself horns of iron and said, “Yahweh says, ‘With these you shall push the Syrians, until they are consumed.’ ” ¹¹ All the prophets prophesied so, saying, “Go up to Ramoth Gilead, and prosper; for Yahweh will deliver it into the hand of the king.”

¹² The messenger who went to call Micaiah spoke to him, saying, “Behold, the words of the prophets declare good to the king with one mouth. Let your word therefore, please be like one of theirs, and speak good.” ¹³ Micaiah said, “As Yahweh lives, I will say what my God says.”

¹⁴ When he had come to the king, the king said to him, “Micaiah, shall we go to Ramoth Gilead to battle, or shall I forbear?” He said, “Go up, and prosper. They shall be delivered into your hand.”

¹⁵ The king said to him, “How many times shall I adjure you that you speak to me nothing but the truth in Yahweh’s name?” ¹⁶ He said, “I saw all Israel scattered on the mountains, as sheep that have no shepherd. Yahweh said, ‘These have no master. Let them each return to his house in peace.’ ”

¹⁷ The king of Israel said to Jehoshaphat, “Didn’t I tell you that he would not prophesy good concerning me, but evil?”

¹⁸ Micaiah said, “Therefore hear Yahweh’s word: I saw Yahweh sitting on his throne, and all the army of heaven standing on his right hand and on his left. ¹⁹ Yahweh said, ‘Who will entice Ahab king of Israel, that he may go up and fall at Ramoth Gilead?’ One spoke saying in this way, and another saying in that way.

²⁰ A spirit came out, stood before Yahweh, and said, ‘I will entice him.’ “Yahweh said to him, ‘How?’ ²¹ “He said, ‘I will go, and will be a lying spirit in the mouth of all his prophets.’ “He said, ‘You will entice him, and will prevail also. Go and do so.’

²² “Now therefore, behold, Yahweh has put a lying spirit in the mouth of these your prophets; and Yahweh has spoken evil concerning you.”

²³ Then Zedekiah the son of Chenaanah came near, and struck Micaiah on the cheek, and said, “Which way did Yahweh’s Spirit go from me to speak to you?” ²⁴ Micaiah said, “Behold, you shall see on that day, when you go into an inner room to hide yourself.”

²⁵ The king of Israel said, “Take Micaiah, and carry him back to Amon the governor of the city, and to Joash the king’s son; ²⁶ and say, ‘The king says, “Put this fellow in the prison, and feed him with bread of affliction and with water of affliction, until I return in peace.” ’ ” ²⁷ Micaiah said, “If you return at all in peace, Yahweh has not spoken by me.” He said, “Listen, you people, all of you!”

²⁸ So the king of Israel and Jehoshaphat the king of Judah went up to Ramoth Gilead.

²⁹ The king of Israel said to Jehoshaphat, “I will disguise myself, and go into the battle; but you put on your robes.” So the king of Israel disguised himself; and they went into the battle.

³⁰ Now the king of Syria had commanded the captains of his chariots, saying, “Don’t fight with small nor great, except only with the king of Israel.” ³¹ When the captains of the chariots saw Jehoshaphat, they said, “It is the king of Israel!” Therefore they turned around to fight against him. But Jehoshaphat cried out, and Yahweh helped him; and God moved them to depart from him. ³² When the captains of the chariots saw that it was not the king of Israel, they turned back from pursuing him.

³³ A certain man drew his bow at random, and struck the king of Israel between the joints of the armor. Therefore he said to the driver of the chariot, “Turn around and carry me out of the battle, for I am severely wounded.” ³⁴ The battle increased that day. However, the king of Israel propped himself up in his chariot against the Syrians until the evening; and at about sunset, he died.

၁၈

^၁ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး သည် ဓ န ဥစ္စာ၊ ဘုန်း အ သ ရေ တိုး ပွား လျက် ရှိ ၏။ အာ ဟပ် မင်း မျိုး နှင့် လည်း စုံ ဖက် ဆွေ မျိုး စပ် ၏။

^၂ သူ သည် နှစ် အ တော် ကြာ မှ အာ ဟပ် မင်း ကြီး ရှိ ရာ ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ သွား လျှင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် သူ နှင့် သူ့ လူ တို့ အ တွက် သိုး နွား အ မြောက် အ မြား ကို သတ် ၍ ကျွေး မွေး ပြီး ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် သွေး ဆောင် ၏။ ^၃ အစ္စ ရေး ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး က ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သို့ စစ် ချီ လိုက် မည် လော” ဟု မေး လျှင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က “အ ကျွန်ုပ် သည် မင်း ကြီး နှင့် တစ် သ ဘော တည်း ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ စစ် သည် များ သည် မင်း ကြီး ၏ စစ် သည် များ ပင် ဖြစ် ပါ ၏။ မင်း ကြီး နှင့် အ တူ စစ် ချီ ထွက် ပါ မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၄ သို့ သော် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က အစ္စ ရေး ဘု ရင် အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား မည် သို့ မိန့် တော် မူ မည် ကို ဦး စွာ မေး လျှောက် ကြည့် ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၅ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် ပ ရော ဖက် လေး ရာ ခန့် ကို စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် သူ တို့ အား “ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို စစ် ချီ ၍ တိုက် ရ မည် လော။ မ တိုက် ဘဲ နေ ရ မည် လော” ဟု မေး လျှင် သူ တို့ က “စစ် ချီ တော် မူ ပါ။ ဘု ရား သ ခင် သည် ထို မြို့ ကို မင်း ကြီး လက် သို့ အပ် တော် မူ မည်” ဟု ဆင့် ဆို ကြ ၏။

^၆ ထို အ ခါ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က “ဤ အ ရပ် တွင် ငါ တို့ မေး မြန်း ၍ ရ မည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် မ ရှိ တော့ ပြီ လော” ဟု မေး လျှင်၊ ^၇ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မေး မြန်း ပေး မည့် သူ တစ် ဦး ရှိ ပါ သေး ၏။ သို့ သော် သူ့ ကို ငါ မုန်း ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် ငါ နှင့် ပတ် သက် လျှင် မည် သည့် အ ခါ မျှ အ ကောင်း ကို မ ဟော၊ သူ့ တစ် သက် မှာ အ ဆိုး ကို သာ ဟော လေ့ ရှိ ၏။ သူ သည် ဣ မ လ ၏ သား မိက္ခာ ယ ဖြစ် ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က လည်း သူ့ အား “မင်း ကြီး၊ ထို သို့ မ ပြော ပါ နှင့် ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၈ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် မှူး မတ် တစ် ဦး ကို ခေါ် ပြီး “ဣ မ လ ၏ သား မိက္ခာ ယ ကို အ မြန် ခေါ် ခဲ့ ပါ” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၉ အစ္စ ရေး ဘု ရင် နှင့် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး တို့ သည် မင်း ဝတ် တန် ဆာ ဝတ် ဆင် လျက် ရှ မာ ရိ မြို့ တံ ခါး နား ရှိ ကောက် နယ် တ လင်း ၌ အ သီး သီး ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း နေ ကြ ၏။ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း သူ တို့ ရှေ့ တွင် ပ ရော ဖက် ပြု နေ ကြ ၏။

^၁၀ ခေ နာ နာ ၏ သား ဇေ ဒ ကိ သည် သံ ဦး ချို များ ကို ပြု လုပ် ပြီး အာ ဟပ် မင်း ကြီး အား “’မင်း ကြီး သည် ဤ သံ ဦး ချို များ ဖြင့် ဆီး ရီး ယား လူ မျိုး တို့ ပျက် စီး ကုန် သည့် တိုင် အောင် ဝှေ့ ယမ်း တိုက် ခိုက် ရ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည်” ဟု ဆင့် ဆို ၏။ ^၁၁ ထို့ အ တူ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ က လည်း “ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သို့ ချီ တက် လော့။ အောင် မြင် မှု ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို မြို့ ကို မင်း ကြီး လက် သို့ အပ် တော် မူ မည်” ဟု ပ ရော ဖက် ပြု ကြ ၏။

^၁၂ မိက္ခာ ယ ကို သွား ခေါ် လာ ခဲ့ သော တ မန် က လည်း မိက္ခာ ယ အား “ကြည့် ပါ။ ပ ရော ဖက် တို့ က ရှင် ဘု ရင် အ ဖို့ ကောင်း သော သ တင်း တစ် မျိုး တည်း ကို ဟော ကြ ပြီ။ သင် သည် လည်း သူ တို့ နည်း တူ ကောင်း သော သ တင်း တစ် မျိုး တည်း ကို သာ ဟော ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၃ သို့ သော် မိက္ခာ ယ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ငါ ၏ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သော အ ရာ ကို သာ ငါ ဟော မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၄ ရှင် ဘု ရင် ထံ ရောက် လာ သော အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က သူ့ အား “မိက္ခာ ယ၊ ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို ငါ တို့ စစ် ချီ ၍ တိုက် ခိုက် ရ မည် လော။ မ တိုက် ဘဲ နေ ရ မည် လော” ဟု မေး လျှင် သူ က “စစ် ချီ တော် မူ ပါ။ အောင် မြင် မှု ရ လိမ့် မည်။ ရန် သူ များ သည် မင်း ကြီး လက် သို့ ရောက် ရ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၁၅ သို့ သော် ရှင် ဘု ရင် က သူ့ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ဖြင့် မှန် သော စ ကား ကို သာ ဟော ပြော ရန် သင့် အား ဘယ် နှစ် ခါ ကျိန် ဆို စေ ရ မည် နည်း” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၁၆ ထို အ ခါ မိက္ခာ ယ က ရှင် ဘု ရင် အား “အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် သိုး ထိန်း မ ရှိ‌ သော သိုး များ ကဲ့ သို့ တောင် များ ပေါ် တွင် ကွဲ လွင့် နေ ကြ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တွေ့ ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ‘ဤ သူ တို့ ၌ သ ခင် မ ရှိ။ သူ တို့ သည် ကိုယ့် အိမ် သို့ အေး ချမ်း စွာ ပြန် ကြ ပါ စေ’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု လျှောက် ပြန် ၏။

^၁၇ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “ငါ နှင့် ပတ် သက် လျှင် အ ကောင်း ကို မ ဟော။ အ ဆိုး ကို သာ ဟော လေ့ ရှိ သည် ဟု သင့် ကို ငါ ပြော ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော” ဟု ဆို ၏။

 ^၁၈ မိက္ခာ ယ က လည်း “သို့ ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား ‌တော် ကို နား ထောင် ပါ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိ မိ ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း လျက် ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ လက် ဝဲ ဘက်၊ လက် ယာ ဘက် တို့ ၌ ရပ် ၍ ခ စား နေ ကြ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် မြင် ပါ ၏။ ^၁၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘အစ္စ ရေး ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို ချီ ဆက် ပြီး ကျ ဆုံး သွား အောင် မည် သူ ဖြား ယောင်း မည် နည်း’ ဟု မေး တော် မူ လျှင် တစ် ပါး က ဤ သို့ ဟု လျှောက် တင် ၏။ နောက် တစ် ပါး မူ ကား ထို သို့ ဟု လျှောက် တင် ၏။

^၂၀ ထို အ ခါ ဝိ ညာဉ် တစ် ပါး ထွက် လာ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ရပ် လျက် ‘အ ကျွန်ုပ် ဖြား ယောင်း ပါ မည်’ ဟု လျှောက် တင် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘မည် သို့ ဖြား ယောင်း မည် နည်း’ ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၂၁ ထို ဝိ ညာဉ် က လည်း ‘အ ကျွန်ုပ် သွား ၍ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ ၏ နှုတ် ၌ မု သား မြွက် ဆို သော ဝိ ညာဉ် ဖြစ် မည်’ ဟု လျှောက် တင် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ‘သင် ဖြား ယောင်း နိုင် လိမ့် မည်။ အောင် လည်း အောင် မြင် လိမ့် မည်။ သွား ၍ ထို သို့ ပြု လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၂ ထို့ ကြောင့် ယ ခု ကြည့် ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်း ကြီး ၏ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ နှုတ် ၌ မု သား မြွက် ဆို သော ဝိ ညာဉ် ကို သွင်း တော် မူ ပြီ။ မင်း ကြီး လည်း ဘေး ဆိုး နှင့် ကြုံ ရ မည် ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို‌ လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၂၃ ထို အ ခါ ခေ နာ နာ ၏ သား ဇေ ဒ ကိ သည် မိက္ခာ ယ အ နား သို့ လာ ပြီး ပါး ကို ရိုက် ၏။ ထို့ နောက် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် သင် နှင့် စ ကား ပြော ရန် ငါ့ ထံ မှ မည် သည့် အ ချိန် က ထွက် သွား သ နည်း” ဟု မေး ၏။ ^၂၄ မိက္ခာ ယ က လည်း “ကြည့် ပါ။ အ ခန်း ထဲ သင် ဝင် ပုန်း နေ ရ သော နေ့ ရောက် သော အ ခါ သိ မြင် ရ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၂၅ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က “မိက္ခာ ယ ကို ခေါ် သွား ပြီး သူ့ ကို မြို့ အုပ် အာ မုန် နှင့် ဘု ရင့် သား တော် ယော ရှ ထံ အပ် လော့။ ^၂၆ ‘ငါ ဘေး ကင်း စွာ ပြန် လာ သည့် အ ချိန် ထိ ဤ သူ ကို ထောင် ချ ၍ သူ့ အား မ သေ ရုံ တ မည် သာ မုန့် နှင့် ရေ ကို ပေး လော့’ ဟု ရှင် ဘု ရင် အ မိန့် ပေး သည့် အ ကြောင်း ပြော လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၂၇ ထို အ ခါ မိက္ခာ ယ က “အ ရှင် မင်း ကြီး ဘေး ကင်း စွာ အ မှန် ပြန် လာ ရ သည် ဆို လျှင် အ ကျွန်ုပ် အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ သည် မ ဟုတ်” ဟု ပြန် ပြော ပြီး လျှင် “လူ အ ပေါင်း တို့၊ ငါ့ စ ကား ကို မှတ် ထား ကြ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၂၈ ဤ သို့ ဖြင့် အစ္စ ရေး ဘု ရင် နှင့် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး တို့ သည် ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သို့ စစ် ချီ သွား ကြ ၏။

^၂၉ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “ငါ သည် ရုပ် ဖျက် ပြီး တိုက် ပွဲ ဝင် မည်။ သင် မူ ကား သင် ၏ မင်း ဝတ် တန် ဆာ တို့ ကို ဝတ် ဆင် ပါ လော့” ဟု ဆို ပြီး အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် ရုပ် ဖျက် ၍ စစ် ပွဲ ထဲ သို့ ဝင် လေ ၏။

^၃၀ ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် သည် မိ မိ ၏ စစ် ရ ထား မှူး တို့ အား “အစ္စ ရေး ဘု ရင် မှ လွဲ ၍ အ ခြား ကြီး ကြီး ငယ် ငယ် တစ် ယောက် ကို မျှ မ တိုက် ကြ ပါ နှင့်” ဟု မိန့် မှာ ထား ၏။ ^၃၁ စစ် ရ ထား မှူး တို့ က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး ကို မြင် လျှင် “ဤ သူ သည် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ပင် ဖြစ် ရ မည်” ဟု ဆို လျက် သူ့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် လှည့် လာ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က လည်း အော် ဟစ် အ ကူ အ ညီ တောင်း သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ ကို ကူ မ တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ရန် သူ တို့ ကို ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး ထံ မှ လမ်း လွဲ စေ တော် မူ ၏။ ^၃၂ အစ္စ ရေး ဘု ရင် မ ဟုတ် သည် ကို စစ် ရ ထား မှူး တို့ သိ မြင် ၍ သူ့ နောက် မ လိုက် တော့ ဘဲ ပြန် လှည့် သွား လေ ၏။

^၃၃ စစ် သည် တစ် ဦး သည် လေး ကို အ မှတ် တ မဲ့ ပစ် ထည့် လိုက် ရာ အစ္စ ရေး ဘု ရင် ဝတ် ထား သော သံ ချပ် အင်္ကျီ ၏ ဆက် ရာ ကြား တွင် ထိ မှန် လေ ၏။ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က မိ မိ စစ် ရ ထား မှူး အား “ရ ထား ကို ပြန် လှည့် ပြီး စစ် မြေ ပြင် မှ ထွက် သွား လော့။ ငါ ဒဏ် ရာ ရ နေ ပြီ” ဟု အ မိန့် ပေး ၏။ ^၃၄ ထို နေ့ တွင် တိုက် ပွဲ အ လွန် ပြင်း ထန် ၏။ စစ် ရ ထား ပေါ် တွင် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ကို ဆီး ရီး ယား တပ် ဘက် သို့ မျက် နှာ မူ စေ ပြီး ည နေ ခင်း တိုင် အောင် မှီ ထိုင် စေ ၏။ နေ ဝင် ချိန် တွင် ရှင် ဘု ရင် အ နိစ္စ ရောက် လေ ၏။

18

¹ Now Jehoshaphat had riches and honor in abundance; and he allied himself with Ahab.

² After some years, he went down to Ahab to Samaria. Ahab killed sheep and cattle for him in abundance, and for the people who were with him, and moved him to go up with him to Ramoth Gilead. ³ Ahab king of Israel said to Jehoshaphat king of Judah, “Will you go with me to Ramoth Gilead?” He answered him, “I am as you are, and my people as your people. We will be with you in the war.”

⁴ Jehoshaphat said to the king of Israel, “Please inquire first for Yahweh’s word.” ⁵ Then the king of Israel gathered the prophets together, four hundred men, and said to them, “Shall we go to Ramoth Gilead to battle, or shall I forbear?” They said, “Go up, for God will deliver it into the hand of the king.”

⁶ But Jehoshaphat said, “Isn’t there here a prophet of Yahweh besides, that we may inquire of him?” ⁷ The king of Israel said to Jehoshaphat, “There is yet one man by whom we may inquire of Yahweh; but I hate him, for he never prophesies good concerning me, but always evil. He is Micaiah the son of Imla.” Jehoshaphat said, “Don’t let the king say so.” ⁸ Then the king of Israel called an officer, and said, “Get Micaiah the son of Imla quickly.”

⁹ Now the king of Israel and Jehoshaphat the king of Judah each sat on his throne, arrayed in their robes, and they were sitting in an open place at the entrance of the gate of Samaria; and all the prophets were prophesying before them.

¹⁰ Zedekiah the son of Chenaanah made himself horns of iron and said, “Yahweh says, ‘With these you shall push the Syrians, until they are consumed.’ ” ¹¹ All the prophets prophesied so, saying, “Go up to Ramoth Gilead, and prosper; for Yahweh will deliver it into the hand of the king.”

¹² The messenger who went to call Micaiah spoke to him, saying, “Behold, the words of the prophets declare good to the king with one mouth. Let your word therefore, please be like one of theirs, and speak good.” ¹³ Micaiah said, “As Yahweh lives, I will say what my God says.”

¹⁴ When he had come to the king, the king said to him, “Micaiah, shall we go to Ramoth Gilead to battle, or shall I forbear?” He said, “Go up, and prosper. They shall be delivered into your hand.”

¹⁵ The king said to him, “How many times shall I adjure you that you speak to me nothing but the truth in Yahweh’s name?” ¹⁶ He said, “I saw all Israel scattered on the mountains, as sheep that have no shepherd. Yahweh said, ‘These have no master. Let them each return to his house in peace.’ ”

¹⁷ The king of Israel said to Jehoshaphat, “Didn’t I tell you that he would not prophesy good concerning me, but evil?”

¹⁸ Micaiah said, “Therefore hear Yahweh’s word: I saw Yahweh sitting on his throne, and all the army of heaven standing on his right hand and on his left. ¹⁹ Yahweh said, ‘Who will entice Ahab king of Israel, that he may go up and fall at Ramoth Gilead?’ One spoke saying in this way, and another saying in that way.

²⁰ A spirit came out, stood before Yahweh, and said, ‘I will entice him.’ “Yahweh said to him, ‘How?’ ²¹ “He said, ‘I will go, and will be a lying spirit in the mouth of all his prophets.’ “He said, ‘You will entice him, and will prevail also. Go and do so.’

²² “Now therefore, behold, Yahweh has put a lying spirit in the mouth of these your prophets; and Yahweh has spoken evil concerning you.”

²³ Then Zedekiah the son of Chenaanah came near, and struck Micaiah on the cheek, and said, “Which way did Yahweh’s Spirit go from me to speak to you?” ²⁴ Micaiah said, “Behold, you shall see on that day, when you go into an inner room to hide yourself.”

²⁵ The king of Israel said, “Take Micaiah, and carry him back to Amon the governor of the city, and to Joash the king’s son; ²⁶ and say, ‘The king says, “Put this fellow in the prison, and feed him with bread of affliction and with water of affliction, until I return in peace.” ’ ” ²⁷ Micaiah said, “If you return at all in peace, Yahweh has not spoken by me.” He said, “Listen, you people, all of you!”

²⁸ So the king of Israel and Jehoshaphat the king of Judah went up to Ramoth Gilead.

²⁹ The king of Israel said to Jehoshaphat, “I will disguise myself, and go into the battle; but you put on your robes.” So the king of Israel disguised himself; and they went into the battle.

³⁰ Now the king of Syria had commanded the captains of his chariots, saying, “Don’t fight with small nor great, except only with the king of Israel.” ³¹ When the captains of the chariots saw Jehoshaphat, they said, “It is the king of Israel!” Therefore they turned around to fight against him. But Jehoshaphat cried out, and Yahweh helped him; and God moved them to depart from him. ³² When the captains of the chariots saw that it was not the king of Israel, they turned back from pursuing him.

³³ A certain man drew his bow at random, and struck the king of Israel between the joints of the armor. Therefore he said to the driver of the chariot, “Turn around and carry me out of the battle, for I am severely wounded.” ³⁴ The battle increased that day. However, the king of Israel propped himself up in his chariot against the Syrians until the evening; and at about sunset, he died.