၇

^၁ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို နား ထောင် ပါ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘မ နက် ဖြန် ဤ သို့ သော အ ချိန် တွင် ရှ မာ ရိ မြို့ တံ ခါး ၌ မုန့် ညက် တစ် စေ အာ ၃ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၇.၃ လီ တာ ခန့်။ ကို တစ် ရှယ် ကယ် ၀.၇၅ ကျပ် သား သို့ မ ဟုတ် ၁၁.၅ ဂ ရမ် ခန့်။ ၊ မု ယော နှစ် စေ အာ ၆ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၁၄.၆ လီ တာ ခန့်။ ကို တစ် ရှယ် ကယ် ဖြင့် ရောင်း ကြ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု သူ တို့ အား ဆို ၏။ ^၂ ထို အ ခါ ဘု ရင့် လက် ရုံး ဖြစ် သူ တပ် မှူး က ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မိုး ကောင်း ကင် ပြ တင်း ပေါက် များ ကို ဖွင့် ပေး မည် ဆို လျှင် ပင် ဤ သို့ ဖြစ် နိုင် မည် လော” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ရှဲ က သူ့ အား “သင် သည် ထို အ ရာ တို့ ကို ကိုယ့် မျက် စိ နှင့် မြင် ရုံ သာ မြင် ရ မည်။ စား ရ မည် မ ဟုတ်” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

^၃ ထို အ ချိန် တွင် မြို့ တံ ခါး ဝ ၌ အ နာ ကြီး ရော ဂါ စွဲ နေ သူ လူ လေး ယောက် ရှိ ၏။ သူ တို့ က “ငါ တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် သေ သည် အ ထိ ဤ နေ ရာ မှာ ထိုင် နေ ရ မည် နည်း။ ^၄ မြို့ ထဲ သို့ဝင် မည် ဆို လျှင် လည်း မြို့ ထဲ မှ ငတ် မွတ် ခြင်း ဘေး ကြောင့် သေ ရ လိမ့် မည်။ ဤ နေ ရာ မှာ ထိုင် နေ လျှင် လည်း သေ ရ မည်။ ထို့ ကြောင့် ယ ခု ဆီး ရီး ယား တပ် စ ခန်း သို့ သွား ကြ စို့။ သူ တို့ က အ သက် ချမ်း သာ ပေး လျှင် ငါ တို့ အ သက် ရှင် မည်။ သူ တို့ သတ် လျှင် လည်း ငါ တို့ သေ ရ မည်” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ပြီး လျှင်၊

^၅ သူ တို့ သည် မှောင် ရီ ပျိုး စ အ ချိန် တွင် ထ ၍ ဆီး ရီး ယား တပ် စ ခန်း သို့ သွား ကြ ၏။ သူ တို့ သည် ဆီး ရီး ယား တပ် စ ခန်း အ စွန် နား ရောက် သော အ ခါ လူ တစ် ‌ယောက် မျှ မ ရှိ သည် ကို တွေ့ ရ လေ ၏။ ^၆ အ ကြောင်း မှာ ဘု ရား ရှင် သည် ဆီး ရီး ယား တပ် သား တို့ အား စစ် ရ ထား သံ၊ မြင်း ခွာ သံ များ ဖြင့် စစ် တပ် ကြီး ချီ လာ သော အ သံ ကို ကြား ရ စေ တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ က “ကြည့် ပါ။ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် ငါ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ဟိတ္တိ ဘု ရင်၊ အီ ဂျစ် ဘု ရင် တို့ ကို စစ် ကူ တောင်း ပြီး ချီ လာ လေ ပြီ” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ လျက်၊ ^၇ မှောင် ရီ ပျိုး စ အ ချိန် တွင် ထ ၍ ထွက် ပြေး ကြ လေ ၏။ သူ တို့ သည် တဲ များ၊ မြင်း များ၊ မြည်း များ ကို တပ် စ ခန်း တွင် ဤ အ တိုင်း စွန့် ပစ် ခဲ့ ကာ အ သက် လွတ် အောင် ထွက် ပြေး ခဲ့ ကြ ခြင်း ဖြစ် ၏။

^၈ ထို့ ကြောင့် တပ် စ ခန်း အ စွန် နား သို့ ရောက် လာ သော အ နာ ကြီး ရော ဂါ စွဲ နေ သော လူ တို့ က တဲ တစ် ခု အ တွင်း သို့ ဝင် ၍ စား သောက် ပြီး လျှင် ထို တဲ မှ ရွှေ ငွေ၊ အ ဝတ် အ ထည် တို့ ကို ယူ ပြီး သွား ဝှက် ထား ကြ ၏။ ထို့ နောက် ပြန် လာ ပြီး အ ခြား တဲ တစ် ခု အ တွင်း သို့ ဝင် ကာ ပစ္စည်း များ ကို ယူ ပြီး သွား ဝှက် ထား ကြ ပြန် ၏။

^၉ သို့ သော် သူ တို့ က “ငါ တို့ ဤ သို့ မ ပြု သင့်။ ဤ နေ့ ၌ သ တင်း ကောင်း ရှိ နေ လျက် ပင် ငါ တို့ မ ပြော ဘဲ နံ နက် မိုး လင်း ချိန် အ ထိ စောင့် ၍ တိတ် ဆိတ် နေ မည် ဆို လျှင် ငါ တို့ အ ပြစ် ဖြစ် တော့ မည်။ ထို့ ကြောင့် ယ ခု ငါ တို့ ဘု ရင့် နန်း တော် သို့ သွား ၍ ဤ အ ကြောင်း ကို သွား ပြော ကြ စို့” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ပြီး လျှင်၊ ^၁၀ သူ တို့ သွား ၍ မြို့ တံ ခါး စောင့် တို့ အား အော် ခေါ် လျက် “ငါ တို့ သည် ဆီး ရီး ယား တပ် စ ခန်း သို့ ရောက် ခဲ့ ပြီ။ တပ် စ ခန်း တွင် လူ အ ရိပ် အ ယောင် မ တွေ့၊ လူ သံ လည်း မ ကြား ရ။ မြင်း များ၊ မြည်း များ ကို ချည် ထား ၍ တဲ များ လည်း ဤ အ တိုင်း ရှိ နေ သည် ကို တွေ့ ခဲ့ ရ ပါ ၏” ဟု သူ တို့ အား ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၁၁ တံ ခါး စောင့် တို့ လည်း ဘု ရင့် နန်း တော် သို့ အော် ဟစ် သ တင်း ပို့ လေ ၏။

^၁၂ ရှင် ဘု ရင် လည်း ည တွင်း ချင်း ထ ၍ အ မှု ထမ်း တို့ အား “ဆီး ရီး ယား လူ မျိုး တို့ မည် သို့ ကြံ စည် နေ သည် ကို သင် တို့ အား ငါ ပြော ပြ မည်။ ငါ တို့ ငတ် ပြတ် နေ သည် ကို သူ တို့ သိ သ ဖြင့် တပ် စ ခန်း မှ ထွက် သွား ပြီး တော ထဲ တွင် ပုန်း ရှောင် နေ ကြ ၏။ သူ တို့ က ‘အ ကယ် စင် စစ် မြို့ သား တို့ သည် မြို့ ထဲ မှ ထွက် လာ ကြ လိမ့် မည်။ သူ တို့ ထွက် လာ လျှင် ငါ တို့ က သူ တို့ ကို အ ရှင် ဖမ်း ပြီး မြို့ ထဲ သို့ ဝင် ကြ မည်’ ဟူ ၍ သူ တို့ ကြံ စည် ကြ ပြီ” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ အ မှု ထမ်း တစ် ယောက် က “ယ ခု မြို့ ထဲ တွင် ကျန် နေ သေး သော မြင်း ငါး ကောင် နှင့် လူ အ ချို့ တို့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပါ။ သူ တို့ သည် မြို့ ထဲ ၌ ကျန် ရစ် နေ သော အစ္စ ရေး လူ ထု အ ပေါင်း နှင့် အ တူ တူ ပင် ဖြစ် ၏။ သေ သွား သော အစ္စ ရေး လူ ထု အ ပေါင်း နှင့် လည်း အ တူ တူ ပင် ဖြစ် သော ကြောင့် သူ တို့ ကို စေ လွှတ် ၍ သွား ကြည့် ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် တင် လေ ၏။

^၁၄ ထို့ ကြောင့် မြင်း ရ ထား နှစ် စီး ကို ယူ ပြီး ရှင် ဘု ရင် က “သွား ပြီး စူး စမ်း ကြည့် ပါ” ဟု ဆို လျက် ဆီး ရီး ယား စစ် သည် တို့ နောက် သို့ လိုက် စေ ၏။ ^၁၅ သူ တို့ သည် ဂျော် ဒန် မြစ် တိုင် အောင် ဆီး ရီး ယား စစ် သည် တို့ နောက် သို့ လိုက် ကြ ရာ ဆီး ရီး ယား စစ် သည် တို့ ပြေး ရင်း ပစ် ချ ထား ခဲ့ သော အ ဝတ် များ၊ လက် နက် ကိ ရိ ယာ များ လမ်း တစ် လျှောက် လုံး ပြည့် နှက် နေ သည် ကို တွေ့ ရ လေ ၏။ တ မန် တို့ သည် လည်း ရှင် ဘု ရင် ထံ သို့ ပြန် လာ ၍ သ တင်း ပို့ ကြ လျှင်၊

^၁၆ လူ တို့ သည် ထွက် သွား ၍ ဆီး ရီး ယား တပ် စ ခန်း ကို သိမ်း ယူ ကြ လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သူ တို့ သည် မုန့် ညက် တစ် စေ အာ ၃ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၇.၃ လီ တာ ခန့်။ ကို တစ် ရှယ် ကယ် ၀.၇၅ ကျပ် သား သို့ မ ဟုတ် ၁၁.၅ ဂ ရမ် ခန့်။ ၊ မု ယော နှစ် စေ အာ ၆ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၁၄.၆ လီ တာ ခန့်။ ကို တစ် ရှယ် ကယ် ဖြင့် ရောင်း ကြ လေ ၏။ ^၁၇ ရှင် ဘု ရင် က မိ မိ လက် ရုံး ဖြစ် သူ တပ် မှူး အား တံ ခါး မှူး အ ဖြစ် ခန့် အပ် ရာ ထို တပ် မှူး ကို မြို့ တံ ခါး ဝ တွင် လူ တို့ နင်း မိ သ ဖြင့် သူ သေ သွား လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ ရှင် ဘု ရင် ကြွ လာ စဉ် က ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ကြို တင် ပြော ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လာ လေ ၏။

^၁၈ ဤ သို့ ဖြင့် “မ နက် ဖြန် ဤ သို့ သော အ ချိန် တွင် ရှ မာ ရိ မြို့ တံ ခါး ၌ မုန့် ညက် တစ် စေ အာ ၃ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၇.၃ လီ တာ ခန့်။ ကို တစ် ရှယ် ကယ် ၀.၇၅ ကျပ် သား သို့ မ ဟုတ် ၁၁.၅ ဂ ရမ် ခန့်။ ၊ မု ယော နှစ် စေ အာ ၆ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၁၄.၆ လီ တာ ခန့်။ ကို တစ် ရှယ် ကယ် ဖြင့် ရောင်း ကြ လိမ့် မည်” ဟု ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က ရှင် ဘု ရင် အား ဆင့် ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လာ ၏။ ^၁၉ ထို စဉ် က တပ် မှူး သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မိုး ကောင်း ကင် ပြ တင်း ပေါက် များ ကို ဖွင့် ပေး မည် ဆို လျှင် ပင် ဤ သို့ ဖြစ် နိုင် မည် လော” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ရှဲ က သူ့ အား “သင် သည် ထို အ ရာ တို့ ကို ကိုယ့် မျက် စိ နှင့် မြင် ရုံ မျှ သာ မြင် ရ မည်။ စား ရ မည် မ ဟုတ်” ဟု ပြန် ပြော ခဲ့ ၏။ ^၂၀ ထို သို့ ပြော ခဲ့ သည့် အ တိုင်း လည်း ဖြစ် လာ လေ ၏။ ထို တပ် မှူး သည် လည်း မြို့ တံ ခါး ဝ ၌ လူ တို့ သူ့ ကို နင်း မိ သ ဖြင့် သူ သေ သွား လေ ၏။

7

¹ Elisha said, “Hear Yahweh’s word. Yahweh says, ‘Tomorrow about this time a seah 1 seah is about 7 liters or 1.9 gallons or 0.8 pecks. of fine flour will be sold for a shekel, A shekel is about 10 grams or about 0.35 ounces, In this context, it was probably a silver coin weighing that much and two seahs of barley for a shekel, in the gate of Samaria.’ ” ² Then the captain on whose hand the king leaned answered the man of God, and said, “Behold, if Yahweh made windows in heaven, could this thing be?” He said, “Behold, you will see it with your eyes, but will not eat of it.”

³ Now there were four leprous men at the entrance of the gate. They said to one another, “Why do we sit here until we die? ⁴ If we say, ‘We will enter into the city,’ then the famine is in the city, and we will die there. If we sit still here, we also die. Now therefore come, and let’s surrender to the army of the Syrians. If they save us alive, we will live; and if they kill us, we will only die.”

⁵ They rose up in the twilight to go to the camp of the Syrians. When they had come to the outermost part of the camp of the Syrians, behold, no man was there. ⁶ For the Lord The word translated ‘Lord’ is ‘Adonai’. had made the army of the Syrians to hear the sound of chariots and the sound of horses, even the noise of a great army; and they said to one another, “Behold, the king of Israel has hired against us the kings of the Hittites and the kings of the Egyptians to attack us.” ⁷ Therefore they arose and fled in the twilight, and left their tents, their horses, and their donkeys, even the camp as it was, and fled for their life.

⁸ When these lepers came to the outermost part of the camp, they went into one tent, and ate and drank, then carried away silver, gold, and clothing and went and hid it. Then they came back, and entered into another tent and carried things from there also, and went and hid them.

⁹ Then they said to one another, “We aren’t doing right. Today is a day of good news, and we keep silent. If we wait until the morning light, punishment will overtake us. Now therefore come, let’s go and tell the king’s household.” ¹⁰ So they came and called to the city gatekeepers; and they told them, “We came to the camp of the Syrians, and, behold, there was no man there, not even a man’s voice, but the horses tied, and the donkeys tied, and the tents as they were.” ¹¹ Then the gatekeepers called out and told it to the king’s household within.

¹² The king arose in the night, and said to his servants, “I will now show you what the Syrians have done to us. They know that we are hungry. Therefore they have gone out of the camp to hide themselves in the field, saying, ‘When they come out of the city, we shall take them alive, and get into the city.’ ” ¹³ One of his servants answered, “Please let some people take five of the horses that remain, which are left in the city. Behold, they are like all the multitude of Israel who are left in it. Behold, they are like all the multitude of Israel who are consumed. Let’s send and see.”

¹⁴ Therefore they took two chariots with horses; and the king sent them out to the Syrian army, saying, “Go and see.” ¹⁵ They went after them to the Jordan; and behold, all the path was full of garments and equipment which the Syrians had cast away in their haste. The messengers returned and told the king.

¹⁶ The people went out and plundered the camp of the Syrians. So a seah 1 seah is about 7 liters or 1.9 gallons or 0.8 pecks. of fine flour was sold for a shekel, and two measures of barley for a shekel, A shekel is about 10 grams or about 0.35 ounces, In this context, it was probably a silver coin weighing that much according to Yahweh’s word. ¹⁷ The king had appointed the captain on whose hand he leaned to be in charge of the gate; and the people trampled over him in the gate, and he died as the man of God had said, who spoke when the king came down to him.

¹⁸ It happened as the man of God had spoken to the king, saying, “Two seahs 1 seah is about 7 liters or 1.9 gallons or 0.8 pecks. of barley for a shekel, A shekel is about 10 grams or about 0.35 ounces, In this context, it was probably a silver coin weighing that much and a seah of fine flour for a shekel, shall be tomorrow about this time in the gate of Samaria;” ¹⁹ and that captain answered the man of God, and said, “Now, behold, if Yahweh made windows in heaven, might such a thing be?” and he said, “Behold, you will see it with your eyes, but will not eat of it.” ²⁰ It happened like that to him, for the people trampled over him in the gate, and he died.

၇

^၁ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို နား ထောင် ပါ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘မ နက် ဖြန် ဤ သို့ သော အ ချိန် တွင် ရှ မာ ရိ မြို့ တံ ခါး ၌ မုန့် ညက် တစ် စေ အာ ၃ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၇.၃ လီ တာ ခန့်။ ကို တစ် ရှယ် ကယ် ၀.၇၅ ကျပ် သား သို့ မ ဟုတ် ၁၁.၅ ဂ ရမ် ခန့်။ ၊ မု ယော နှစ် စေ အာ ၆ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၁၄.၆ လီ တာ ခန့်။ ကို တစ် ရှယ် ကယ် ဖြင့် ရောင်း ကြ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု သူ တို့ အား ဆို ၏။ ^၂ ထို အ ခါ ဘု ရင့် လက် ရုံး ဖြစ် သူ တပ် မှူး က ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မိုး ကောင်း ကင် ပြ တင်း ပေါက် များ ကို ဖွင့် ပေး မည် ဆို လျှင် ပင် ဤ သို့ ဖြစ် နိုင် မည် လော” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ရှဲ က သူ့ အား “သင် သည် ထို အ ရာ တို့ ကို ကိုယ့် မျက် စိ နှင့် မြင် ရုံ သာ မြင် ရ မည်။ စား ရ မည် မ ဟုတ်” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

^၃ ထို အ ချိန် တွင် မြို့ တံ ခါး ဝ ၌ အ နာ ကြီး ရော ဂါ စွဲ နေ သူ လူ လေး ယောက် ရှိ ၏။ သူ တို့ က “ငါ တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် သေ သည် အ ထိ ဤ နေ ရာ မှာ ထိုင် နေ ရ မည် နည်း။ ^၄ မြို့ ထဲ သို့ဝင် မည် ဆို လျှင် လည်း မြို့ ထဲ မှ ငတ် မွတ် ခြင်း ဘေး ကြောင့် သေ ရ လိမ့် မည်။ ဤ နေ ရာ မှာ ထိုင် နေ လျှင် လည်း သေ ရ မည်။ ထို့ ကြောင့် ယ ခု ဆီး ရီး ယား တပ် စ ခန်း သို့ သွား ကြ စို့။ သူ တို့ က အ သက် ချမ်း သာ ပေး လျှင် ငါ တို့ အ သက် ရှင် မည်။ သူ တို့ သတ် လျှင် လည်း ငါ တို့ သေ ရ မည်” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ပြီး လျှင်၊

^၅ သူ တို့ သည် မှောင် ရီ ပျိုး စ အ ချိန် တွင် ထ ၍ ဆီး ရီး ယား တပ် စ ခန်း သို့ သွား ကြ ၏။ သူ တို့ သည် ဆီး ရီး ယား တပ် စ ခန်း အ စွန် နား ရောက် သော အ ခါ လူ တစ် ‌ယောက် မျှ မ ရှိ သည် ကို တွေ့ ရ လေ ၏။ ^၆ အ ကြောင်း မှာ ဘု ရား ရှင် သည် ဆီး ရီး ယား တပ် သား တို့ အား စစ် ရ ထား သံ၊ မြင်း ခွာ သံ များ ဖြင့် စစ် တပ် ကြီး ချီ လာ သော အ သံ ကို ကြား ရ စေ တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ က “ကြည့် ပါ။ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် ငါ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ဟိတ္တိ ဘု ရင်၊ အီ ဂျစ် ဘု ရင် တို့ ကို စစ် ကူ တောင်း ပြီး ချီ လာ လေ ပြီ” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ လျက်၊ ^၇ မှောင် ရီ ပျိုး စ အ ချိန် တွင် ထ ၍ ထွက် ပြေး ကြ လေ ၏။ သူ တို့ သည် တဲ များ၊ မြင်း များ၊ မြည်း များ ကို တပ် စ ခန်း တွင် ဤ အ တိုင်း စွန့် ပစ် ခဲ့ ကာ အ သက် လွတ် အောင် ထွက် ပြေး ခဲ့ ကြ ခြင်း ဖြစ် ၏။

^၈ ထို့ ကြောင့် တပ် စ ခန်း အ စွန် နား သို့ ရောက် လာ သော အ နာ ကြီး ရော ဂါ စွဲ နေ သော လူ တို့ က တဲ တစ် ခု အ တွင်း သို့ ဝင် ၍ စား သောက် ပြီး လျှင် ထို တဲ မှ ရွှေ ငွေ၊ အ ဝတ် အ ထည် တို့ ကို ယူ ပြီး သွား ဝှက် ထား ကြ ၏။ ထို့ နောက် ပြန် လာ ပြီး အ ခြား တဲ တစ် ခု အ တွင်း သို့ ဝင် ကာ ပစ္စည်း များ ကို ယူ ပြီး သွား ဝှက် ထား ကြ ပြန် ၏။

^၉ သို့ သော် သူ တို့ က “ငါ တို့ ဤ သို့ မ ပြု သင့်။ ဤ နေ့ ၌ သ တင်း ကောင်း ရှိ နေ လျက် ပင် ငါ တို့ မ ပြော ဘဲ နံ နက် မိုး လင်း ချိန် အ ထိ စောင့် ၍ တိတ် ဆိတ် နေ မည် ဆို လျှင် ငါ တို့ အ ပြစ် ဖြစ် တော့ မည်။ ထို့ ကြောင့် ယ ခု ငါ တို့ ဘု ရင့် နန်း တော် သို့ သွား ၍ ဤ အ ကြောင်း ကို သွား ပြော ကြ စို့” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ပြီး လျှင်၊ ^၁၀ သူ တို့ သွား ၍ မြို့ တံ ခါး စောင့် တို့ အား အော် ခေါ် လျက် “ငါ တို့ သည် ဆီး ရီး ယား တပ် စ ခန်း သို့ ရောက် ခဲ့ ပြီ။ တပ် စ ခန်း တွင် လူ အ ရိပ် အ ယောင် မ တွေ့၊ လူ သံ လည်း မ ကြား ရ။ မြင်း များ၊ မြည်း များ ကို ချည် ထား ၍ တဲ များ လည်း ဤ အ တိုင်း ရှိ နေ သည် ကို တွေ့ ခဲ့ ရ ပါ ၏” ဟု သူ တို့ အား ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၁၁ တံ ခါး စောင့် တို့ လည်း ဘု ရင့် နန်း တော် သို့ အော် ဟစ် သ တင်း ပို့ လေ ၏။

^၁၂ ရှင် ဘု ရင် လည်း ည တွင်း ချင်း ထ ၍ အ မှု ထမ်း တို့ အား “ဆီး ရီး ယား လူ မျိုး တို့ မည် သို့ ကြံ စည် နေ သည် ကို သင် တို့ အား ငါ ပြော ပြ မည်။ ငါ တို့ ငတ် ပြတ် နေ သည် ကို သူ တို့ သိ သ ဖြင့် တပ် စ ခန်း မှ ထွက် သွား ပြီး တော ထဲ တွင် ပုန်း ရှောင် နေ ကြ ၏။ သူ တို့ က ‘အ ကယ် စင် စစ် မြို့ သား တို့ သည် မြို့ ထဲ မှ ထွက် လာ ကြ လိမ့် မည်။ သူ တို့ ထွက် လာ လျှင် ငါ တို့ က သူ တို့ ကို အ ရှင် ဖမ်း ပြီး မြို့ ထဲ သို့ ဝင် ကြ မည်’ ဟူ ၍ သူ တို့ ကြံ စည် ကြ ပြီ” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ အ မှု ထမ်း တစ် ယောက် က “ယ ခု မြို့ ထဲ တွင် ကျန် နေ သေး သော မြင်း ငါး ကောင် နှင့် လူ အ ချို့ တို့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ပါ။ သူ တို့ သည် မြို့ ထဲ ၌ ကျန် ရစ် နေ သော အစ္စ ရေး လူ ထု အ ပေါင်း နှင့် အ တူ တူ ပင် ဖြစ် ၏။ သေ သွား သော အစ္စ ရေး လူ ထု အ ပေါင်း နှင့် လည်း အ တူ တူ ပင် ဖြစ် သော ကြောင့် သူ တို့ ကို စေ လွှတ် ၍ သွား ကြည့် ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် တင် လေ ၏။

^၁၄ ထို့ ကြောင့် မြင်း ရ ထား နှစ် စီး ကို ယူ ပြီး ရှင် ဘု ရင် က “သွား ပြီး စူး စမ်း ကြည့် ပါ” ဟု ဆို လျက် ဆီး ရီး ယား စစ် သည် တို့ နောက် သို့ လိုက် စေ ၏။ ^၁၅ သူ တို့ သည် ဂျော် ဒန် မြစ် တိုင် အောင် ဆီး ရီး ယား စစ် သည် တို့ နောက် သို့ လိုက် ကြ ရာ ဆီး ရီး ယား စစ် သည် တို့ ပြေး ရင်း ပစ် ချ ထား ခဲ့ သော အ ဝတ် များ၊ လက် နက် ကိ ရိ ယာ များ လမ်း တစ် လျှောက် လုံး ပြည့် နှက် နေ သည် ကို တွေ့ ရ လေ ၏။ တ မန် တို့ သည် လည်း ရှင် ဘု ရင် ထံ သို့ ပြန် လာ ၍ သ တင်း ပို့ ကြ လျှင်၊

^၁၆ လူ တို့ သည် ထွက် သွား ၍ ဆီး ရီး ယား တပ် စ ခန်း ကို သိမ်း ယူ ကြ လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သူ တို့ သည် မုန့် ညက် တစ် စေ အာ ၃ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၇.၃ လီ တာ ခန့်။ ကို တစ် ရှယ် ကယ် ၀.၇၅ ကျပ် သား သို့ မ ဟုတ် ၁၁.၅ ဂ ရမ် ခန့်။ ၊ မု ယော နှစ် စေ အာ ၆ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၁၄.၆ လီ တာ ခန့်။ ကို တစ် ရှယ် ကယ် ဖြင့် ရောင်း ကြ လေ ၏။ ^၁၇ ရှင် ဘု ရင် က မိ မိ လက် ရုံး ဖြစ် သူ တပ် မှူး အား တံ ခါး မှူး အ ဖြစ် ခန့် အပ် ရာ ထို တပ် မှူး ကို မြို့ တံ ခါး ဝ တွင် လူ တို့ နင်း မိ သ ဖြင့် သူ သေ သွား လေ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ ရှင် ဘု ရင် ကြွ လာ စဉ် က ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ကြို တင် ပြော ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လာ လေ ၏။

^၁၈ ဤ သို့ ဖြင့် “မ နက် ဖြန် ဤ သို့ သော အ ချိန် တွင် ရှ မာ ရိ မြို့ တံ ခါး ၌ မုန့် ညက် တစ် စေ အာ ၃ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၇.၃ လီ တာ ခန့်။ ကို တစ် ရှယ် ကယ် ၀.၇၅ ကျပ် သား သို့ မ ဟုတ် ၁၁.၅ ဂ ရမ် ခန့်။ ၊ မု ယော နှစ် စေ အာ ၆ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၁၄.၆ လီ တာ ခန့်။ ကို တစ် ရှယ် ကယ် ဖြင့် ရောင်း ကြ လိမ့် မည်” ဟု ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က ရှင် ဘု ရင် အား ဆင့် ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လာ ၏။ ^၁၉ ထို စဉ် က တပ် မှူး သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မိုး ကောင်း ကင် ပြ တင်း ပေါက် များ ကို ဖွင့် ပေး မည် ဆို လျှင် ပင် ဤ သို့ ဖြစ် နိုင် မည် လော” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ရှဲ က သူ့ အား “သင် သည် ထို အ ရာ တို့ ကို ကိုယ့် မျက် စိ နှင့် မြင် ရုံ မျှ သာ မြင် ရ မည်။ စား ရ မည် မ ဟုတ်” ဟု ပြန် ပြော ခဲ့ ၏။ ^၂၀ ထို သို့ ပြော ခဲ့ သည့် အ တိုင်း လည်း ဖြစ် လာ လေ ၏။ ထို တပ် မှူး သည် လည်း မြို့ တံ ခါး ဝ ၌ လူ တို့ သူ့ ကို နင်း မိ သ ဖြင့် သူ သေ သွား လေ ၏။

7

¹ Elisha said, “Hear Yahweh’s word. Yahweh says, ‘Tomorrow about this time a seah 1 seah is about 7 liters or 1.9 gallons or 0.8 pecks. of fine flour will be sold for a shekel, A shekel is about 10 grams or about 0.35 ounces, In this context, it was probably a silver coin weighing that much and two seahs of barley for a shekel, in the gate of Samaria.’ ” ² Then the captain on whose hand the king leaned answered the man of God, and said, “Behold, if Yahweh made windows in heaven, could this thing be?” He said, “Behold, you will see it with your eyes, but will not eat of it.”

³ Now there were four leprous men at the entrance of the gate. They said to one another, “Why do we sit here until we die? ⁴ If we say, ‘We will enter into the city,’ then the famine is in the city, and we will die there. If we sit still here, we also die. Now therefore come, and let’s surrender to the army of the Syrians. If they save us alive, we will live; and if they kill us, we will only die.”

⁵ They rose up in the twilight to go to the camp of the Syrians. When they had come to the outermost part of the camp of the Syrians, behold, no man was there. ⁶ For the Lord The word translated ‘Lord’ is ‘Adonai’. had made the army of the Syrians to hear the sound of chariots and the sound of horses, even the noise of a great army; and they said to one another, “Behold, the king of Israel has hired against us the kings of the Hittites and the kings of the Egyptians to attack us.” ⁷ Therefore they arose and fled in the twilight, and left their tents, their horses, and their donkeys, even the camp as it was, and fled for their life.

⁸ When these lepers came to the outermost part of the camp, they went into one tent, and ate and drank, then carried away silver, gold, and clothing and went and hid it. Then they came back, and entered into another tent and carried things from there also, and went and hid them.

⁹ Then they said to one another, “We aren’t doing right. Today is a day of good news, and we keep silent. If we wait until the morning light, punishment will overtake us. Now therefore come, let’s go and tell the king’s household.” ¹⁰ So they came and called to the city gatekeepers; and they told them, “We came to the camp of the Syrians, and, behold, there was no man there, not even a man’s voice, but the horses tied, and the donkeys tied, and the tents as they were.” ¹¹ Then the gatekeepers called out and told it to the king’s household within.

¹² The king arose in the night, and said to his servants, “I will now show you what the Syrians have done to us. They know that we are hungry. Therefore they have gone out of the camp to hide themselves in the field, saying, ‘When they come out of the city, we shall take them alive, and get into the city.’ ” ¹³ One of his servants answered, “Please let some people take five of the horses that remain, which are left in the city. Behold, they are like all the multitude of Israel who are left in it. Behold, they are like all the multitude of Israel who are consumed. Let’s send and see.”

¹⁴ Therefore they took two chariots with horses; and the king sent them out to the Syrian army, saying, “Go and see.” ¹⁵ They went after them to the Jordan; and behold, all the path was full of garments and equipment which the Syrians had cast away in their haste. The messengers returned and told the king.

¹⁶ The people went out and plundered the camp of the Syrians. So a seah 1 seah is about 7 liters or 1.9 gallons or 0.8 pecks. of fine flour was sold for a shekel, and two measures of barley for a shekel, A shekel is about 10 grams or about 0.35 ounces, In this context, it was probably a silver coin weighing that much according to Yahweh’s word. ¹⁷ The king had appointed the captain on whose hand he leaned to be in charge of the gate; and the people trampled over him in the gate, and he died as the man of God had said, who spoke when the king came down to him.

¹⁸ It happened as the man of God had spoken to the king, saying, “Two seahs 1 seah is about 7 liters or 1.9 gallons or 0.8 pecks. of barley for a shekel, A shekel is about 10 grams or about 0.35 ounces, In this context, it was probably a silver coin weighing that much and a seah of fine flour for a shekel, shall be tomorrow about this time in the gate of Samaria;” ¹⁹ and that captain answered the man of God, and said, “Now, behold, if Yahweh made windows in heaven, might such a thing be?” and he said, “Behold, you will see it with your eyes, but will not eat of it.” ²⁰ It happened like that to him, for the people trampled over him in the gate, and he died.