၅

^၁ ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် ၏ ဗိုလ် ချုပ် နေ မန် သည် မိ မိ အ ရှင် ၏ ချီး မြှောက် ခြင်း၊ မျက် နှာ သာ ပေး ခြင်း ကို ခံ ရ သော သူ ဖြစ် ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ အား ဖြင့် ဆီး ရီး ယား ပြည် ကို အောင် ပွဲ ရ စေ တော် မူ ၏။ သူ သည် ရဲ စွမ်း သတ္တိ ရှိ သော စစ် သူ ရဲ ဖြစ် သော် လည်း အ နာ ကြီး ရော ဂါ စွဲ နေ ၏။ ^၂ အစ္စ ရေး ပြည် ကို ဆီး ရီး ယား လူ မျိုး တို့ ချီ တက် တိုက် ခိုက် စဉ် က ဖမ်း ဆီး ခေါ် ဆောင် လာ ခဲ့ သော မိန်း မ ငယ် လေး တစ် ယောက် သည် နေ မန် ၏ ဇ နီး ထံ ၌ အ စေ ခံ ရ ၏။ ^၃ သူ က မိ မိ သ ခင် မ အား “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် သည် ရှ မာ ရိ မြို့ ရှိ ပ ရော ဖက် ထံ သို့ သွား လျှင် မည် မျှ လောက် ကောင်း လိမ့် မည် နည်း။ သူ သည် သ ခင် ၌ စွဲ သော အ နာ ကြီး ရော ဂါ ကို ပျောက် ကင်း စေ လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် ဆို ၏။

^၄ ထို့ ကြောင့် နေ မန် သည် မိ မိ အ ရှင် ထံ သို့ သွား ၍ “အစ္စ‌ ရေး ပြည် မှ ခေါ် လာ သော မိန်း မ ငယ် လေး က ဤ သို့ ဤ နှယ် ဆို ပါ သည်” ဟု လျှောက် တင် လျှင်၊ ^၅ ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် က လည်း “ယ ခု ပင် သွား ပါ။ အစ္စ ရေး ဘု ရင် ထံ စာ ပါး လိုက် မည်” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ သည် ငွေ တာ လန် တစ် ဆယ် ၂၂၁ ပိဿာ သို့ မ ဟုတ် ၃၄၀ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ ၊ ရွှေ ရှယ် ကယ် ခြောက် ထောင် ၄၅ ပိဿာ သို့ မ ဟုတ် ၆၉ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ နှင့် အ ဝတ် ဆယ် စုံ ကို ယူ ၍ ခ ရီး ထွက် သွား လေ ၏။ ^၆ နေ မန် သည် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ထံ စာ ကို ယူ သွား ပေး ၏။ စာ ထဲ တွင် “ယ ခု ဤ စာ နှင့် အ တူ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ မှု ထမ်း နေ မန် ကို သင့် ထံ စေ လွှတ် ပါ ၏။ သူ ၏ အ နာ ကြီး ရော ဂါ ပျောက် ကင်း အောင် ကု သ ပေး ပါ” ဟု ပါ ရှိ ၏။

^၇ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် ထို စာ ကို ဖတ် ပြီး လျှင် မိ မိ အ ဝတ် ကို ဆုတ် ဖြဲ လျက် “ငါ သည် အ သက် ကို သေ စေ နိုင် ရှင် စေ နိုင် သော ဘု ရား လော။ အ ဘယ် ကြောင့် ဤ ဘု ရင် သည် အ နာ ကြီး ရော ဂါ စွဲ နေ သော သူ ကို ငါ့ ထံ ပို့ ပြီး ပျောက် အောင် ကု သ စေ သ နည်း။ ယ ခု ကြည့် ပါ။ သူ သည် ငါ့ ကို ရန် ရှာ ခြင်း သာ ဖြစ် သည် မှာ သိ သာ ၏” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၈ ထို သို့ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် မိ မိ အ ဝတ် ကို ဆုတ် ဖြဲ ကြောင်း ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ဧ လိ ရှဲ ကြား လျှင် ရှင် ဘု ရင် ထံ လူ လွှတ် ၍ “အ ဘယ် ကြောင့် ကိုယ့် အ ဝတ် ကို ဆုတ် ဖြဲ ရ သ နည်း။ ထို သူ ကို အ ကျွန်ုပ် ထံ သို့ လွှတ် လိုက် ပါ။ အစ္စ ရေး ပြည် တွင် ပ ရော ဖက် ရှိ ကြောင်း ကို သူ သိ ရ လိမ့် မည်” ဟု မှာ လိုက် ၏။

^၉ ထို့ ကြောင့် နေ မန် သည် မိ မိ မြင်း ရ ထား ကို စီး သွား ၍ ဧ လိ ရှဲ ၏ အိမ် တံ ခါး ဝ တွင် ရပ် နေ ၏။ ^၁၀ ဧ လိ ရှဲ က သူ့ ထံ လူ လွှတ် ၍ “ဂျော် ဒန် မြစ် သို့ သွား ပြီး ခု နစ် ကြိမ် ရေ ချိုး ပါ။ သို့ ပြု လျှင် သင့် အ သား အ ရေ သည် ပြန် ကောင်း လာ ပြီး စင် ကြယ် သွား လိမ့် မည်” ဟု မှာ လိုက် ၏။

^၁၁ နေ မန် သည် အ မျက် ထွက် လျက် “သူ ကိုယ် တိုင် ထွက် လာ ပြီး တတ် တပ် ရပ် လျက် သူ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ဖြင့် ဆု တောင်း ပေး လိမ့် မည်၊ အ နာ ကို လက် နှင့် သပ် ပေး မည်၊ ငါ့ အ နာ ကြီး ရော ဂါ ကို ပျောက် ကင်း စေ မည် ဟု ငါ ထင် ခဲ့ ၏။ ^၁၂ ဒ မတ် စ ကပ် မြို့ ရှိ အာ ဗ န မြစ် ရေ၊ ဖာ ဖာ မြစ် ရေ သည် အစ္စ ရေး ပြည် ရှိ ရေ အား လုံး တို့ ထက် ပို ကောင်း သည် မ ဟုတ် လော။ ငါ သည် ထို မြစ် ရေ တို့ ကို ချိုး ပြီး မ စင် ကြယ် နိုင် သ လော” ဟု ဆို ကာ ဒေါ သ တ ကြီး နှင့် လှည့် ပြန် သွား‌ လေ ၏။

^၁၃ ထို အ ခါ သူ့ ငယ် သား တို့ က သူ့ ထံ သို့ လာ ပြီး “အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ဖ၊ ပ ရော ဖက် က ခက် ခဲ သော အ ရာ ကို လုပ် စေ လျှင် လုပ် မည် မ ဟုတ် လော။ ယ ခု ‘ရေ ချိုး လျှင် သန့် ရှင်း သွား မည်’ ဟု ဆို သည် မှာ ပို ၍ ပင် လုပ် သင့် သည် မ ဟုတ် ပါ လော” ဟု လျှောက် တင် ၏။ ^၁၄ ထို့ ကြောင့် နေ မန် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ ပြော သော စ ကား အ တိုင်း ဂျော် ဒန် မြစ် သို့ ဆင်း သွား ပြီး ခု နစ် ကြိမ် ရေ နှစ် လိုက် သော အ ခါ သူ့ အ သား အ ရေ သည် သူ ငယ် အ သား အ ရေ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပြီး စင် ကြယ် သွား လေ ၏။

^၁၅ သူ သည် နောက် လိုက် ဗိုလ် ပါ အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ ပြန် လာ ပြီး သူ့ ရှေ့ တွင် သွား ရပ် လျက် “အစ္စ ရေး ပြည် မှ လွဲ ၍ မြေ တစ် ပြင် လုံး တွင် ဘု ရား သ ခင် မ ရှိ ကြောင်း ကို အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ ပြီ။ ယ ခု အ ရှင့် အ စေ အ ပါး ၏ လက် ဆောင် ကို လက် ခံ ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၆ ဧ လိ ရှဲ က “ငါ ကိုး ကွယ် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ သင့် လက် ဆောင် ကို ငါ လက် မ ခံ” ဟု ဆို ၏။ လက် ဆောင် ကို လက် ခံ ရန် နေ မန် တိုက် တွန်း သော် လည်း သူ ငြင်း ဆို ၏။

^၁၇ ထို အ ခါ နေ မန် က “သို့ ပြု လျှင် အ ရှင့် အ စေ အ ပါး အား လား နှစ် စီး တင် နိုင် သော မြေ ကို ပေး ပါ။ အ ရှင့် အ စေ အ ပါး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှ တစ် ပါး အ ခြား သော ဘု ရား များ ထံ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် နှင့် ပူ ဇော် သက္ကာ ကို ပူ ဇော် တော့ မည် မ ဟုတ် ပါ။ ^၁၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ စေ အ ပါး ပြု သော ဤ အ မှု အ တွက် ခွင့် လွှတ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် သည် ရိမ္မုန် ဝတ် ကျောင်း သို့ သွား ၍ ပျပ် ဝပ် ကိုး ကွယ် သော အ ခါ သူ သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ လက် ကို မှီ သ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် သည် လည်း ရိမ္မုန် ဝတ် ကျောင်း ၌ ပျပ် ဝပ် ရ ပါ ၏။ ရိမ္မုန် ဝတ် ကျောင်း ၌ အ ကျွန်ုပ် ပျပ် ဝပ် သော အ မှု အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင့် အ စေ အ ပါး ကို ခွင့် လွှတ် တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ဆို ၏။

^၁၉ ဧ လိ ရှဲ က လည်း “အေး အေး ချမ်း ချမ်း ပြန် ပါ လော့” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ သည် ပြန် သွား ၍ ခပ် လှမ်း လှမ်း သို့ ရောက် သွား သော အ ခါ၊ ^၂၀ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ဧ လိ ရှဲ ၏ ငယ် သား ဂေ ဟာ ဇိ က “ငါ့ သ ခင် သည် ဤ ဆီး ရီး ယား လူ မျိုး နေ မန် ယူ ဆောင် လာ သော လက် ဆောင် တို့ ကို မ ယူ ဘဲ လက် လွှတ် လိုက် ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ငါ သည် သူ့ နောက် သို့ ပြေး လိုက် ပြီး သူ့ ထံ မှ တစ် စုံ တစ် ခု ကို တောင်း ယူ မည်” ဟု တွေး ၏။

^၂၁ ထို့ ကြောင့် ဂေ ဟာ ဇိ သည် နေ မန် နောက် သို့ လိုက် လေ ၏။ နေ မန် က လည်း သူ့ နောက် သို့ တစ် စုံ တစ် ယောက် ပြေး လာ နေ သည် ကို မြင် လျှင် ရ ထား ပေါ် မှ ဆင်း လာ ပြီး သူ နှင့် တွေ့ ၍ “အ ဆင် ပြေ ပါ ၏ လော” ဟု မေး ၏။ ^၂၂ သူ က လည်း “အ ဆင် ပြေ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် သ ခင် က ‘ယ ခု လေး ပင် ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် ဒေ သ မှ ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား လူ ငယ် နှစ် ဦး ငါ့ ထံ သို့ ရောက် လာ သ ဖြင့် သူ တို့ အ ဖို့ ငွေ တစ် တာ လန် ၂၂ ပိဿာ သို့ မ ဟုတ် ၃၄ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ နှင့် အ ဝတ် နှစ် စုံ ပေး ပါ လော့’ ဟု မှာ လိုက် ပါ ၏” ဟု ဆို ၏။ ^၂၃ နေ မန် က လည်း “ငွေ ကို မူ နှစ် တာ လန် ၄၄ ပိဿာ သို့ မ ဟုတ် ၆၈ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ ယူ ပါ။ မ ငြင်း ပါ နှင့်” ဟု တိုက် တွန်း ၍ ငွေ နှစ် တာ လန် နှင့် အ ဝတ် နှစ် စုံ ကို အိတ် နှစ် လုံး ထဲ ထည့် ချည် ပြီး ငယ် သား နှစ် ဦး ထံ သို့ အပ် ၍ ဂေ ဟာ ဇိ ရှေ့ မှ ထမ်း သွား စေ ၏။

^၂၄ တောင် ကုန်း ပေါ် သို့ ရောက် သော အ ခါ ဂေ ဟာ ဇိ က ငယ် သား တို့ ထံ မှ ပစ္စည်း တို့ ကို ယူ ပြီး အိမ် ထဲ တွင် သိမ်း ထား ကာ သူ တို့ ကို ပြန် လွှတ် လိုက် သ ဖြင့် သူ တို့ လည်း ပြန် သွား ကြ ၏။ ^၂၅ ထို့ နောက် သူ သည် မိ မိ သ ခင် ထံ ဝင် ၍ ရှေ့ တွင် ရပ် နေ ၏။ ဧ လိ ရှဲ က သူ့ အား “ဂေ ဟာ ဇိ၊ အ ဘယ် အ ရပ် က ပြန် လာ သ နည်း” ဟု မေး လျှင် သူ က “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး သည် မည် သည့် နေ ရာ မှ မ သွား ပါ” ဟု ပြန် ဖြေ ၏။ ^၂၆ ဧ လိ ရှဲ က သူ့ အား “ထို လူ သည် ရ ထား ပေါ် မှ ဆင်း လာ ပြီး သင် နှင့် တွေ့ သည့် နေ ရာ သို့ ငါ့ ဝိ ညာဉ် သည် ရောက် နေ သည် ကို သင် မ သိ သ လော။ ယ ခု အ ချိန် သည် ငွေ ကို လက် ခံ ရ မည့် အ ချိန် လော။ အ ဝတ် အ စား၊ သံ လွင် ခြံ၊ စ ပျစ် ခြံ၊ သိုး နွား၊ ကျွန် ယောက်ျား ကျွန် မိန်း မ တို့ ကို လက် ခံ ရ မည့် အ ချိန် လော။ ^၂၇ သို့ ဖြစ် ၍ နေ မန် ၌ စွဲ သော အ နာ ကြီး ရော ဂါ သည် သင် နှင့် သင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ၌ အ မြဲ စွဲ ကပ် နေ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ ဂေ ဟာ ဇိ လည်း အ နာ ကြီး ရော ဂါ စွဲ ကပ် ပြီး နှင်း ပွင့် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၍ ဧ လိ ရှဲ ထံ မှ ထွက် သွား လေ ၏။

5

¹ Now Naaman, captain of the army of the king of Syria, was a great man with his master, and honorable, because by him Yahweh had given victory to Syria; he was also a mighty man of valor, but he was a leper. ² The Syrians had gone out in bands, and had brought away captive out of the land of Israel a little girl, and she waited on Naaman’s wife. ³ She said to her mistress, “I wish that my lord were with the prophet who is in Samaria! Then he would heal him of his leprosy.”

⁴ Someone went in and told his lord, saying, “The girl who is from the land of Israel said this.” ⁵ The king of Syria said, “Go now, and I will send a letter to the king of Israel.” He departed, and took with him ten talents A talent is about 30 kilograms or 66 pounds. of silver, six thousand pieces of gold, and ten changes of clothing. ⁶ He brought the letter to the king of Israel, saying, “Now when this letter has come to you, behold, I have sent Naaman my servant to you, that you may heal him of his leprosy.”

⁷ When the king of Israel had read the letter, he tore his clothes and said, “Am I God, to kill and to make alive, that this man sends to me to heal a man of his leprosy? But please consider and see how he seeks a quarrel against me.”

⁸ It was so, when Elisha the man of God heard that the king of Israel had torn his clothes, that he sent to the king, saying, “Why have you torn your clothes? Let him come now to me, and he shall know that there is a prophet in Israel.”

⁹ So Naaman came with his horses and with his chariots, and stood at the door of the house of Elisha. ¹⁰ Elisha sent a messenger to him, saying, “Go and wash in the Jordan seven times, and your flesh shall come again to you, and you shall be clean.”

¹¹ But Naaman was angry, and went away and said, “Behold, I thought, ‘He will surely come out to me, and stand, and call on the name of Yahweh his God, and wave his hand over the place, and heal the leper.’ ¹² Aren’t Abanah and Pharpar, the rivers of Damascus, better than all the waters of Israel? Couldn’t I wash in them and be clean?” So he turned and went away in a rage.

¹³ His servants came near and spoke to him, and said, “My father, if the prophet had asked you do some great thing, wouldn’t you have done it? How much rather then, when he says to you, ‘Wash, and be clean’?” ¹⁴ Then went he down and dipped himself seven times in the Jordan, according to the saying of the man of God; and his flesh was restored like the flesh of a little child, and he was clean.

¹⁵ He returned to the man of God, he and all his company, and came, and stood before him; and he said, “See now, I know that there is no God in all the earth, but in Israel. Now therefore, please take a gift from your servant.” ¹⁶ But he said, “As Yahweh lives, before whom I stand, I will receive none.” He urged him to take it; but he refused.

¹⁷ Naaman said, “If not, then, please let two mules’ load of earth be given to your servant; for your servant will from now on offer neither burnt offering nor sacrifice to other gods, but to Yahweh. ¹⁸ In this thing may Yahweh pardon your servant: when my master goes into the house of Rimmon to worship there, and he leans on my hand, and I bow myself in the house of Rimmon. When I bow myself in the house of Rimmon, may Yahweh pardon your servant in this thing.”

¹⁹ He said to him, “Go in peace.” So he departed from him a little way. ²⁰ But Gehazi the servant of Elisha the man of God, said, “Behold, my master has spared this Naaman the Syrian, in not receiving at his hands that which he brought. As Yahweh lives, I will run after him, and take something from him.”

²¹ So Gehazi followed after Naaman. When Naaman saw one running after him, he came down from the chariot to meet him, and said, “Is all well?” ²² He said, “All is well. My master has sent me, saying, ‘Behold, even now two young men of the sons of the prophets have come to me from the hill country of Ephraim. Please give them a talent A talent is about 30 kilograms or 66 pounds. of silver and two changes of clothing.’ ” ²³ Naaman said, “Be pleased to take two talents.” He urged him, and bound two talents of silver in two bags, with two changes of clothing, and laid them on two of his servants; and they carried them before him.

²⁴ When he came to the hill, he took them from their hand, and stored them in the house. Then he let the men go, and they departed. ²⁵ But he went in, and stood before his master. Elisha said to him, “Where did you come from, Gehazi?” He said, “Your servant went nowhere.” ²⁶ He said to him, “Didn’t my heart go with you when the man turned from his chariot to meet you? Is it a time to receive money, and to receive garments, and olive groves and vineyards, and sheep and cattle, and male servants and female servants? ²⁷ Therefore the leprosy of Naaman will cling to you and to your offspring or, seed forever.” He went out from his presence a leper, as white as snow.

၅

^၁ ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် ၏ ဗိုလ် ချုပ် နေ မန် သည် မိ မိ အ ရှင် ၏ ချီး မြှောက် ခြင်း၊ မျက် နှာ သာ ပေး ခြင်း ကို ခံ ရ သော သူ ဖြစ် ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ အား ဖြင့် ဆီး ရီး ယား ပြည် ကို အောင် ပွဲ ရ စေ တော် မူ ၏။ သူ သည် ရဲ စွမ်း သတ္တိ ရှိ သော စစ် သူ ရဲ ဖြစ် သော် လည်း အ နာ ကြီး ရော ဂါ စွဲ နေ ၏။ ^၂ အစ္စ ရေး ပြည် ကို ဆီး ရီး ယား လူ မျိုး တို့ ချီ တက် တိုက် ခိုက် စဉ် က ဖမ်း ဆီး ခေါ် ဆောင် လာ ခဲ့ သော မိန်း မ ငယ် လေး တစ် ယောက် သည် နေ မန် ၏ ဇ နီး ထံ ၌ အ စေ ခံ ရ ၏။ ^၃ သူ က မိ မိ သ ခင် မ အား “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် သည် ရှ မာ ရိ မြို့ ရှိ ပ ရော ဖက် ထံ သို့ သွား လျှင် မည် မျှ လောက် ကောင်း လိမ့် မည် နည်း။ သူ သည် သ ခင် ၌ စွဲ သော အ နာ ကြီး ရော ဂါ ကို ပျောက် ကင်း စေ လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် ဆို ၏။

^၄ ထို့ ကြောင့် နေ မန် သည် မိ မိ အ ရှင် ထံ သို့ သွား ၍ “အစ္စ‌ ရေး ပြည် မှ ခေါ် လာ သော မိန်း မ ငယ် လေး က ဤ သို့ ဤ နှယ် ဆို ပါ သည်” ဟု လျှောက် တင် လျှင်၊ ^၅ ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် က လည်း “ယ ခု ပင် သွား ပါ။ အစ္စ ရေး ဘု ရင် ထံ စာ ပါး လိုက် မည်” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ သည် ငွေ တာ လန် တစ် ဆယ် ၂၂၁ ပိဿာ သို့ မ ဟုတ် ၃၄၀ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ ၊ ရွှေ ရှယ် ကယ် ခြောက် ထောင် ၄၅ ပိဿာ သို့ မ ဟုတ် ၆၉ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ နှင့် အ ဝတ် ဆယ် စုံ ကို ယူ ၍ ခ ရီး ထွက် သွား လေ ၏။ ^၆ နေ မန် သည် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ထံ စာ ကို ယူ သွား ပေး ၏။ စာ ထဲ တွင် “ယ ခု ဤ စာ နှင့် အ တူ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ မှု ထမ်း နေ မန် ကို သင့် ထံ စေ လွှတ် ပါ ၏။ သူ ၏ အ နာ ကြီး ရော ဂါ ပျောက် ကင်း အောင် ကု သ ပေး ပါ” ဟု ပါ ရှိ ၏။

^၇ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် ထို စာ ကို ဖတ် ပြီး လျှင် မိ မိ အ ဝတ် ကို ဆုတ် ဖြဲ လျက် “ငါ သည် အ သက် ကို သေ စေ နိုင် ရှင် စေ နိုင် သော ဘု ရား လော။ အ ဘယ် ကြောင့် ဤ ဘု ရင် သည် အ နာ ကြီး ရော ဂါ စွဲ နေ သော သူ ကို ငါ့ ထံ ပို့ ပြီး ပျောက် အောင် ကု သ စေ သ နည်း။ ယ ခု ကြည့် ပါ။ သူ သည် ငါ့ ကို ရန် ရှာ ခြင်း သာ ဖြစ် သည် မှာ သိ သာ ၏” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၈ ထို သို့ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် မိ မိ အ ဝတ် ကို ဆုတ် ဖြဲ ကြောင်း ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ဧ လိ ရှဲ ကြား လျှင် ရှင် ဘု ရင် ထံ လူ လွှတ် ၍ “အ ဘယ် ကြောင့် ကိုယ့် အ ဝတ် ကို ဆုတ် ဖြဲ ရ သ နည်း။ ထို သူ ကို အ ကျွန်ုပ် ထံ သို့ လွှတ် လိုက် ပါ။ အစ္စ ရေး ပြည် တွင် ပ ရော ဖက် ရှိ ကြောင်း ကို သူ သိ ရ လိမ့် မည်” ဟု မှာ လိုက် ၏။

^၉ ထို့ ကြောင့် နေ မန် သည် မိ မိ မြင်း ရ ထား ကို စီး သွား ၍ ဧ လိ ရှဲ ၏ အိမ် တံ ခါး ဝ တွင် ရပ် နေ ၏။ ^၁၀ ဧ လိ ရှဲ က သူ့ ထံ လူ လွှတ် ၍ “ဂျော် ဒန် မြစ် သို့ သွား ပြီး ခု နစ် ကြိမ် ရေ ချိုး ပါ။ သို့ ပြု လျှင် သင့် အ သား အ ရေ သည် ပြန် ကောင်း လာ ပြီး စင် ကြယ် သွား လိမ့် မည်” ဟု မှာ လိုက် ၏။

^၁၁ နေ မန် သည် အ မျက် ထွက် လျက် “သူ ကိုယ် တိုင် ထွက် လာ ပြီး တတ် တပ် ရပ် လျက် သူ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ဖြင့် ဆု တောင်း ပေး လိမ့် မည်၊ အ နာ ကို လက် နှင့် သပ် ပေး မည်၊ ငါ့ အ နာ ကြီး ရော ဂါ ကို ပျောက် ကင်း စေ မည် ဟု ငါ ထင် ခဲ့ ၏။ ^၁၂ ဒ မတ် စ ကပ် မြို့ ရှိ အာ ဗ န မြစ် ရေ၊ ဖာ ဖာ မြစ် ရေ သည် အစ္စ ရေး ပြည် ရှိ ရေ အား လုံး တို့ ထက် ပို ကောင်း သည် မ ဟုတ် လော။ ငါ သည် ထို မြစ် ရေ တို့ ကို ချိုး ပြီး မ စင် ကြယ် နိုင် သ လော” ဟု ဆို ကာ ဒေါ သ တ ကြီး နှင့် လှည့် ပြန် သွား‌ လေ ၏။

^၁၃ ထို အ ခါ သူ့ ငယ် သား တို့ က သူ့ ထံ သို့ လာ ပြီး “အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ဖ၊ ပ ရော ဖက် က ခက် ခဲ သော အ ရာ ကို လုပ် စေ လျှင် လုပ် မည် မ ဟုတ် လော။ ယ ခု ‘ရေ ချိုး လျှင် သန့် ရှင်း သွား မည်’ ဟု ဆို သည် မှာ ပို ၍ ပင် လုပ် သင့် သည် မ ဟုတ် ပါ လော” ဟု လျှောက် တင် ၏။ ^၁၄ ထို့ ကြောင့် နေ မန် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ ပြော သော စ ကား အ တိုင်း ဂျော် ဒန် မြစ် သို့ ဆင်း သွား ပြီး ခု နစ် ကြိမ် ရေ နှစ် လိုက် သော အ ခါ သူ့ အ သား အ ရေ သည် သူ ငယ် အ သား အ ရေ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပြီး စင် ကြယ် သွား လေ ၏။

^၁၅ သူ သည် နောက် လိုက် ဗိုလ် ပါ အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ ပြန် လာ ပြီး သူ့ ရှေ့ တွင် သွား ရပ် လျက် “အစ္စ ရေး ပြည် မှ လွဲ ၍ မြေ တစ် ပြင် လုံး တွင် ဘု ရား သ ခင် မ ရှိ ကြောင်း ကို အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ ပြီ။ ယ ခု အ ရှင့် အ စေ အ ပါး ၏ လက် ဆောင် ကို လက် ခံ ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၆ ဧ လိ ရှဲ က “ငါ ကိုး ကွယ် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ သင့် လက် ဆောင် ကို ငါ လက် မ ခံ” ဟု ဆို ၏။ လက် ဆောင် ကို လက် ခံ ရန် နေ မန် တိုက် တွန်း သော် လည်း သူ ငြင်း ဆို ၏။

^၁၇ ထို အ ခါ နေ မန် က “သို့ ပြု လျှင် အ ရှင့် အ စေ အ ပါး အား လား နှစ် စီး တင် နိုင် သော မြေ ကို ပေး ပါ။ အ ရှင့် အ စေ အ ပါး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မှ တစ် ပါး အ ခြား သော ဘု ရား များ ထံ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် နှင့် ပူ ဇော် သက္ကာ ကို ပူ ဇော် တော့ မည် မ ဟုတ် ပါ။ ^၁၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ စေ အ ပါး ပြု သော ဤ အ မှု အ တွက် ခွင့် လွှတ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် သည် ရိမ္မုန် ဝတ် ကျောင်း သို့ သွား ၍ ပျပ် ဝပ် ကိုး ကွယ် သော အ ခါ သူ သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ လက် ကို မှီ သ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် သည် လည်း ရိမ္မုန် ဝတ် ကျောင်း ၌ ပျပ် ဝပ် ရ ပါ ၏။ ရိမ္မုန် ဝတ် ကျောင်း ၌ အ ကျွန်ုပ် ပျပ် ဝပ် သော အ မှု အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင့် အ စေ အ ပါး ကို ခွင့် လွှတ် တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ဆို ၏။

^၁၉ ဧ လိ ရှဲ က လည်း “အေး အေး ချမ်း ချမ်း ပြန် ပါ လော့” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ သည် ပြန် သွား ၍ ခပ် လှမ်း လှမ်း သို့ ရောက် သွား သော အ ခါ၊ ^၂၀ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ဧ လိ ရှဲ ၏ ငယ် သား ဂေ ဟာ ဇိ က “ငါ့ သ ခင် သည် ဤ ဆီး ရီး ယား လူ မျိုး နေ မန် ယူ ဆောင် လာ သော လက် ဆောင် တို့ ကို မ ယူ ဘဲ လက် လွှတ် လိုက် ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ငါ သည် သူ့ နောက် သို့ ပြေး လိုက် ပြီး သူ့ ထံ မှ တစ် စုံ တစ် ခု ကို တောင်း ယူ မည်” ဟု တွေး ၏။

^၂၁ ထို့ ကြောင့် ဂေ ဟာ ဇိ သည် နေ မန် နောက် သို့ လိုက် လေ ၏။ နေ မန် က လည်း သူ့ နောက် သို့ တစ် စုံ တစ် ယောက် ပြေး လာ နေ သည် ကို မြင် လျှင် ရ ထား ပေါ် မှ ဆင်း လာ ပြီး သူ နှင့် တွေ့ ၍ “အ ဆင် ပြေ ပါ ၏ လော” ဟု မေး ၏။ ^၂၂ သူ က လည်း “အ ဆင် ပြေ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် သ ခင် က ‘ယ ခု လေး ပင် ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် ဒေ သ မှ ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား လူ ငယ် နှစ် ဦး ငါ့ ထံ သို့ ရောက် လာ သ ဖြင့် သူ တို့ အ ဖို့ ငွေ တစ် တာ လန် ၂၂ ပိဿာ သို့ မ ဟုတ် ၃၄ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ နှင့် အ ဝတ် နှစ် စုံ ပေး ပါ လော့’ ဟု မှာ လိုက် ပါ ၏” ဟု ဆို ၏။ ^၂၃ နေ မန် က လည်း “ငွေ ကို မူ နှစ် တာ လန် ၄၄ ပိဿာ သို့ မ ဟုတ် ၆၈ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ ယူ ပါ။ မ ငြင်း ပါ နှင့်” ဟု တိုက် တွန်း ၍ ငွေ နှစ် တာ လန် နှင့် အ ဝတ် နှစ် စုံ ကို အိတ် နှစ် လုံး ထဲ ထည့် ချည် ပြီး ငယ် သား နှစ် ဦး ထံ သို့ အပ် ၍ ဂေ ဟာ ဇိ ရှေ့ မှ ထမ်း သွား စေ ၏။

^၂၄ တောင် ကုန်း ပေါ် သို့ ရောက် သော အ ခါ ဂေ ဟာ ဇိ က ငယ် သား တို့ ထံ မှ ပစ္စည်း တို့ ကို ယူ ပြီး အိမ် ထဲ တွင် သိမ်း ထား ကာ သူ တို့ ကို ပြန် လွှတ် လိုက် သ ဖြင့် သူ တို့ လည်း ပြန် သွား ကြ ၏။ ^၂၅ ထို့ နောက် သူ သည် မိ မိ သ ခင် ထံ ဝင် ၍ ရှေ့ တွင် ရပ် နေ ၏။ ဧ လိ ရှဲ က သူ့ အား “ဂေ ဟာ ဇိ၊ အ ဘယ် အ ရပ် က ပြန် လာ သ နည်း” ဟု မေး လျှင် သူ က “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး သည် မည် သည့် နေ ရာ မှ မ သွား ပါ” ဟု ပြန် ဖြေ ၏။ ^၂၆ ဧ လိ ရှဲ က သူ့ အား “ထို လူ သည် ရ ထား ပေါ် မှ ဆင်း လာ ပြီး သင် နှင့် တွေ့ သည့် နေ ရာ သို့ ငါ့ ဝိ ညာဉ် သည် ရောက် နေ သည် ကို သင် မ သိ သ လော။ ယ ခု အ ချိန် သည် ငွေ ကို လက် ခံ ရ မည့် အ ချိန် လော။ အ ဝတ် အ စား၊ သံ လွင် ခြံ၊ စ ပျစ် ခြံ၊ သိုး နွား၊ ကျွန် ယောက်ျား ကျွန် မိန်း မ တို့ ကို လက် ခံ ရ မည့် အ ချိန် လော။ ^၂၇ သို့ ဖြစ် ၍ နေ မန် ၌ စွဲ သော အ နာ ကြီး ရော ဂါ သည် သင် နှင့် သင့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ၌ အ မြဲ စွဲ ကပ် နေ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ ဂေ ဟာ ဇိ လည်း အ နာ ကြီး ရော ဂါ စွဲ ကပ် ပြီး နှင်း ပွင့် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၍ ဧ လိ ရှဲ ထံ မှ ထွက် သွား လေ ၏။

5

¹ Now Naaman, captain of the army of the king of Syria, was a great man with his master, and honorable, because by him Yahweh had given victory to Syria; he was also a mighty man of valor, but he was a leper. ² The Syrians had gone out in bands, and had brought away captive out of the land of Israel a little girl, and she waited on Naaman’s wife. ³ She said to her mistress, “I wish that my lord were with the prophet who is in Samaria! Then he would heal him of his leprosy.”

⁴ Someone went in and told his lord, saying, “The girl who is from the land of Israel said this.” ⁵ The king of Syria said, “Go now, and I will send a letter to the king of Israel.” He departed, and took with him ten talents A talent is about 30 kilograms or 66 pounds. of silver, six thousand pieces of gold, and ten changes of clothing. ⁶ He brought the letter to the king of Israel, saying, “Now when this letter has come to you, behold, I have sent Naaman my servant to you, that you may heal him of his leprosy.”

⁷ When the king of Israel had read the letter, he tore his clothes and said, “Am I God, to kill and to make alive, that this man sends to me to heal a man of his leprosy? But please consider and see how he seeks a quarrel against me.”

⁸ It was so, when Elisha the man of God heard that the king of Israel had torn his clothes, that he sent to the king, saying, “Why have you torn your clothes? Let him come now to me, and he shall know that there is a prophet in Israel.”

⁹ So Naaman came with his horses and with his chariots, and stood at the door of the house of Elisha. ¹⁰ Elisha sent a messenger to him, saying, “Go and wash in the Jordan seven times, and your flesh shall come again to you, and you shall be clean.”

¹¹ But Naaman was angry, and went away and said, “Behold, I thought, ‘He will surely come out to me, and stand, and call on the name of Yahweh his God, and wave his hand over the place, and heal the leper.’ ¹² Aren’t Abanah and Pharpar, the rivers of Damascus, better than all the waters of Israel? Couldn’t I wash in them and be clean?” So he turned and went away in a rage.

¹³ His servants came near and spoke to him, and said, “My father, if the prophet had asked you do some great thing, wouldn’t you have done it? How much rather then, when he says to you, ‘Wash, and be clean’?” ¹⁴ Then went he down and dipped himself seven times in the Jordan, according to the saying of the man of God; and his flesh was restored like the flesh of a little child, and he was clean.

¹⁵ He returned to the man of God, he and all his company, and came, and stood before him; and he said, “See now, I know that there is no God in all the earth, but in Israel. Now therefore, please take a gift from your servant.” ¹⁶ But he said, “As Yahweh lives, before whom I stand, I will receive none.” He urged him to take it; but he refused.

¹⁷ Naaman said, “If not, then, please let two mules’ load of earth be given to your servant; for your servant will from now on offer neither burnt offering nor sacrifice to other gods, but to Yahweh. ¹⁸ In this thing may Yahweh pardon your servant: when my master goes into the house of Rimmon to worship there, and he leans on my hand, and I bow myself in the house of Rimmon. When I bow myself in the house of Rimmon, may Yahweh pardon your servant in this thing.”

¹⁹ He said to him, “Go in peace.” So he departed from him a little way. ²⁰ But Gehazi the servant of Elisha the man of God, said, “Behold, my master has spared this Naaman the Syrian, in not receiving at his hands that which he brought. As Yahweh lives, I will run after him, and take something from him.”

²¹ So Gehazi followed after Naaman. When Naaman saw one running after him, he came down from the chariot to meet him, and said, “Is all well?” ²² He said, “All is well. My master has sent me, saying, ‘Behold, even now two young men of the sons of the prophets have come to me from the hill country of Ephraim. Please give them a talent A talent is about 30 kilograms or 66 pounds. of silver and two changes of clothing.’ ” ²³ Naaman said, “Be pleased to take two talents.” He urged him, and bound two talents of silver in two bags, with two changes of clothing, and laid them on two of his servants; and they carried them before him.

²⁴ When he came to the hill, he took them from their hand, and stored them in the house. Then he let the men go, and they departed. ²⁵ But he went in, and stood before his master. Elisha said to him, “Where did you come from, Gehazi?” He said, “Your servant went nowhere.” ²⁶ He said to him, “Didn’t my heart go with you when the man turned from his chariot to meet you? Is it a time to receive money, and to receive garments, and olive groves and vineyards, and sheep and cattle, and male servants and female servants? ²⁷ Therefore the leprosy of Naaman will cling to you and to your offspring or, seed forever.” He went out from his presence a leper, as white as snow.