၃

^၁ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး နန်း စံ တစ် ဆယ့် ရှစ် နှစ် တွင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် ယ ဟော ရံ နန်း တက် ၍ ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် အုပ် စိုး ၏။ ^၂ သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ မ ကောင်း မှု ကို ပြု ၏။ သို့ သော် ခ မည်း တော်၊ မယ် တော် တို့ ကဲ့ သို့ မ ဟုတ်။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် ခ မည်း‌ တော် တည် ခဲ့ သော ဗာ လ ဘု ရား ကျောက် တိုင် ကို ဖယ် ရှား ပစ် ၏။ ^၃ သို့ သော် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို လမ်း မှား စေ သော နေ ဗတ် ၏ သား ယေ ရော ဗောင် မင်း ကြီး ပြု သော အ ပြစ် မျိုး ကို မ စွန့် ဘဲ ပြု ကျင့် ခဲ့ ၏။

^၄ မော ဘ ဘု ရင် မေ ရှာ မင်း ကြီး သည် သိုး မွေး မြူ သူ ဖြစ် ၍ အစ္စ ရေး ဘု ရင် အား သိုး သ ငယ် အ ကောင် တစ် သိန်း နှင့် သိုး ထီး အ ကောင် တစ် သိန်း တို့ ၏ အ မွေး ကို ဆက် သ ရ ၏။ ^၅ သို့ သော် အာ ဟပ် မင်း ကြီး အ နိစ္စ ရောက် ပြီး နောက် တွင် မော ဘ ဘု ရင် သည် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ကို ပုန် ကန် လေ ၏။

^၆ ထို့ ကြောင့် တစ် နေ့ တွင် ယ ဟော ရံ မင်း ကြီး သည် ရှ မာ ရိ မြို့ မှ ထွက် လာ ပြီး အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ကို စု ရုံး ၏။ ^၇ ထို့ ပြင် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍ “မော ဘ ဘု ရင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ပုန် ကန် လေ ပြီ။ မော ဘ ဘု ရင် ကို သွား တိုက် မည် ဖြစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ လိုက် မည် လော” ဟု မှာ လိုက် ၏။ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က လည်း “အ ကျွန်ုပ် သည် မင်း ကြီး နှင့် တစ် သ ဘော တည်း ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ စစ် သည် များ သည် မြင်း ကြီး ၏ စစ် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ မြင်း များ သည် မင်း ကြီး ၏ မြင်း များ ပင် ဖြစ် ပါ ၏။ ^၈ မည် သည့် လမ်း ဖြင့် စစ် ချီ မည် နည်း” ဟု မေး လျှင် ယ ဟော ရံ မင်း ကြီး က “ဧ ဒုံ တော ကန္တာ ရ လမ်း အ တိုင်း စစ် ချီ မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၉ သို့ ဖြစ် ၍ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် ယု ဒ ဘု ရင်၊ ဧ ဒုံ ဘု ရင် တို့ နှင့် ပေါင်း ၍ စစ် ချီ ကြ လေ ၏။ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ကွေ့ ပတ် ချီ တက် လာ ကြ ရာ လိုက် ပါ လာ သော စစ် သည် များ နှင့် တိ ရစ္ဆာန် တို့ အ ဖို့ ရေ မ ရှိ သ ဖြင့်၊ ^၁၀ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က “အ လို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဤ ဘု ရင် သုံး ပါး ကို မော ဘ ဘု ရင် လက် သို့ အပ် ဖို့ ခေါ် ဆောင် လာ ပါ သည် တ ကား” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မေး လျှောက် ရန် ဤ အ ရပ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် တစ် ပါး မျှ မ ရှိ သ လော” ဟု မေး လျှင် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ၏ အ မှု ထမ်း များ ထဲ မှ တစ် ဦး က “ရှာ ဖတ် ၏ သား ဧ လိ ရှဲ ရှိ ပါ ၏။ သူ သည် ဧ လိ ယ ၏ လက် ထောက် ဖြစ် ပါ ၏” ဟု လျှောက် လျှင်၊ ^၁၂ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် တော် ထွက် စ ကား သူ ၌ ရှိ နိုင် သည်” ဟု ဆို သ ဖြင့် အစ္စ ရေး ဘု ရင် အ ပါ အ ဝင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး နှင့် ဧ ဒုံ ဘု ရင် တို့ သည် ဧ လိ ရှဲ ထံ သို့ ဆင်း သွား ကြ ၏။

^၁၃ ဧ လိ ရှဲ က အစ္စ ရေး ဘု ရင် အား “ငါ သည် မင်း ကြီး နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ရှင့် ခ မည်း တော် ၏ ပ ရော ဖက် များ၊ မယ် တော် ၏ ပ ရော ဖက် များ ထံ သို့ သွား မေး ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က “ထို သို့ မ ဆို ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဤ ဘု ရင် သုံး ပါး ကို မော ဘ လူ မျိုး လက် သို့ အပ် ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခေါ် ထုတ် တော် မူ ပြီ” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၄ ဧ လိ ရှဲ က လည်း “ငါ ကိုး ကွယ် သော ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး ၏ မျက် နှာ ကို မ ထောက် လျှင် သင့် ကို ငါ လှည့် ကြည့် မည် မ ဟုတ်၊ အ ရေး စိုက် မည် မ ဟုတ်။ ^၁၅ ယ ခု စောင်း သ မား တစ် ယောက် ကို ငါ့ ထံ သို့‌ ခေါ် ခဲ့ လော့” ဟု ဆို ၏။ စောင်း သ မား က စောင်း ကို တီး လိုက် သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် သည် ဧ လိ ရှဲ ထံ သက် ရောက် လာ ပြီး၊ ^၁၆ သူ က “’ဤ ချိုင့် ဝှမ်း တွင် မြောင်း များ ကို တူး ကြ လော့’ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြီ။ ^၁၇ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘လေ မ တိုက်၊ မိုး မ ရွာ ဘဲ ဤ ချိုင့် ဝှမ်း တွင် ရေ ပြည့် နေ လိမ့် မည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ နှင့် သင် တို့ ၏ သိုး နွား တိ ရစ္ဆာန် များ ပါ ရေ သောက် ရ လိမ့် မည်’ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီ။ ^၁၈ ဤ အ မှု သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သေး ငယ် သော အ မှု သာ ဖြစ် ၏။ မော ဘ လူ မျိုး ကို လည်း သင် တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ^၁၉ သင် တို့ သည် သူ တို့ ၏ ခံ တပ် မြို့ အား လုံး၊ အ ထင် က ရ မြို့ အား လုံး ကို ချေ မှုန်း နိုင် လိမ့် မည်။ ကောင်း သော အ ပင် အား လုံး ကို ခုတ် လဲ ပစ် ရ လိမ့် မည်။ စမ်း ရေ ပေါက် အား လုံး ကို ပိတ် ဆို့ ရ လိမ့် မည်။ ကောင်း သော မြေ အား လုံး ကို လည်း ကျောက် တုံး များ ဖြင့် ဖျက် ဆီး ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆင့် ဆို လေ ၏။

^၂၀ နံ နက် ယဇ် ပူ ဇော် ချိန် ရောက် သော အ ခါ ဧ ဒုံ လမ်း များ မှ ရေ များ စီး ဆင်း လျက် ရှိ ပြီး ဧ ဒုံ ပြည် တစ် ပြည် လုံး သည် ရေ များ နှင့် ပြည့်‌ လေ ၏။

^၂၁ မော ဘ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ က သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ရှင် ဘု ရင် များ စစ် ချီ လာ နေ ကြောင်း ကို ကြား သိ လျှင် လက် နက် ကိုင် နိုင် သော အ ရွယ် နှင့် အ ထက် ရှိ သ မျှ လူ တို့ ကို ခေါ် ၍ နယ် စပ် တွင် တပ် စွဲ ထား ကြ ၏။

^၂၂ နံ နက် စော စော ထ သော အ ခါ ရေ ကို နေ ထိုး သ ဖြင့် မော ဘ လူ မျိုး တို့ ဘက် မှ ကြည့် လျှင် ရေ သည် သွေး ရောင် ကဲ့ သို့ နီ ရဲ နေ ၏။ ^၂၃ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ က “ဤ ကား သွေး များ ပင် တည်း။ ရှင် ဘု ရင် တို့ သည် တစ် ဦး ကို တစ် ဦး အ ချင်း ချင်း ပြန် လည် တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် ကြ ပြီ။ မော ဘ လူ မျိုး တို့၊ ဥစ္စာ ပစ္စည်း များ သွား လု ယူ ကြ စို့” ဟု ဆို လျက်၊ ^၂၄ အစ္စ ရေး တပ် စ ခန်း သို့ ဝင် သွား ကြ ၏။ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး တပ် သား တို့ သည် ထ ၍ တိုက် ခိုက် သ ဖြင့် မော ဘ လူ မျိုး တို့ ထွက် ပြေး ကြ ရာ မော ဘ ပြည် အ ထိ သူ တို့ ကို လိုက် ၍ တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် လေ ၏။ ^၂၅ မြို့ တို့ ကို ဖြို ဖျက် ပြီး ကောင်း သော လယ် မြေ အား လုံး တွင် လည်း ကျောက် တုံး များ အ ပြည့် ပစ် ချ ထား ကြ ၏။ ကိ ရ ဟ ရက် မြို့ ၌ ‌ကျောက် တုံး များ သာ ကျန် တော့ သည် အ ထိ စမ်း ရေ ပေါက် အား လုံး ကို လည်း ပိတ် ဆို့ ပစ် ပြီး ကောင်း သော အ ပင် အား လုံး ကို လည်း ခုတ် လှဲ ပစ် ကြ ၏။ လောက် လွှဲ တပ် သား တို့ က လည်း ဝိုင်း ဝန်း တိုက် ခိုက် ကြ ၏။

^၂၆ မော ဘ ဘု ရင် သည် တိုက် ပွဲ ပြင်း ထန် ကြောင်း ကို ရိပ် မိ လျှင် ဓား ကိုင် တပ် သား အ ယောက် ခု နစ် ရာ ကို ခေါ် ၍ ဧ ဒုံ ဘု ရင် ၏ တပ် ကို ထိုး ဖောက် ၏။ သို့ သော် မ ထိုး ဖောက် နိုင် ကြ။ ^၂၇ ထို အ ခါ မိ မိ အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ မည့် သား ဦး အား ယူ ၍ မြို့ ရိုး ပေါ် တွင် ယဇ် ပူ ဇော် လေ ၏။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် အ မျက် ဒဏ် ကြီး စွာ ခံ ရ သ ဖြင့် တပ် ကို ဆုတ် ခွာ ပြီး မိ မိ တို့ ပြည် သို့ ပြန် သွား ကြ လေ ၏။

3

¹ Now Jehoram the son of Ahab began to reign over Israel in Samaria in the eighteenth year of Jehoshaphat king of Judah, and reigned twelve years. ² He did that which was evil in Yahweh’s sight, but not like his father and like his mother, for he put away the pillar of Baal that his father had made. ³ Nevertheless he held to the sins of Jeroboam the son of Nebat, with which he made Israel to sin. He didn’t depart from them.

⁴ Now Mesha king of Moab was a sheep breeder; and he supplied the king of Israel with one hundred thousand lambs and the wool of one hundred thousand rams. ⁵ But when Ahab was dead, the king of Moab rebelled against the king of Israel.

⁶ King Jehoram went out of Samaria at that time, and mustered all Israel. ⁷ He went and sent to Jehoshaphat the king of Judah, saying, “The king of Moab has rebelled against me. Will you go with me against Moab to battle?”He said, “I will go up. I am as you are, my people as your people, my horses as your horses.” ⁸ Then he said, “Which way shall we go up?”Jehoram answered, “The way of the wilderness of Edom.”

⁹ So the king of Israel went with the king of Judah and the king of Edom, and they marched for seven days along a circuitous route. There was no water for the army or for the animals that followed them. ¹⁰ The king of Israel said, “Alas! For Yahweh has called these three kings together to deliver them into the hand of Moab.”

¹¹ But Jehoshaphat said, “Isn’t there a prophet of Yahweh here, that we may inquire of Yahweh by him?” One of the king of Israel’s servants answered, “Elisha the son of Shaphat, who poured water on the hands of Elijah, is here.” ¹² Jehoshaphat said, “Yahweh’s word is with him.” So the king of Israel and Jehoshaphat and the king of Edom went down to him.

¹³ Elisha said to the king of Israel, “What have I to do with you? Go to the prophets of your father, and to the prophets of your mother.” The king of Israel said to him, “No, for Yahweh has called these three kings together to deliver them into the hand of Moab.”

¹⁴ Elisha said, “As Yahweh of Armies lives, before whom I stand, surely, were it not that I respect the presence of Jehoshaphat the king of Judah, I would not look toward you, nor see you. ¹⁵ But now bring me a musician.” When the musician played, Yahweh’s hand came on him. ¹⁶ He said, “Yahweh says, ‘Make this valley full of trenches.’ ¹⁷ For Yahweh says, ‘You will not see wind, neither will you see rain, yet that valley will be filled with water, and you will drink, both you and your livestock and your other animals. ¹⁸ This is an easy thing in Yahweh’s sight. He will also deliver the Moabites into your hand. ¹⁹ You shall strike every fortified city and every choice city, and shall fell every good tree, and stop all springs of water, and mar every good piece of land with stones.’ ”

²⁰ In the morning, about the time of offering the sacrifice, behold, water came by the way of Edom, and the country was filled with water.

²¹ Now when all the Moabites heard that the kings had come up to fight against them, they gathered themselves together, all who were able to put on armor, young and old, and stood on the border.

²² They rose up early in the morning, and the sun shone on the water, and the Moabites saw the water opposite them as red as blood. ²³ They said, “This is blood. The kings are surely destroyed, and they have struck each other. Now therefore, Moab, to the plunder!” ²⁴ When they came to the camp of Israel, the Israelites rose up and struck the Moabites, so that they fled before them; and they went forward into the land attacking the Moabites. ²⁵ They beat down the cities; and on every good piece of land each man cast his stone, and filled it. They also stopped all the springs of water and cut down all the good trees, until in Kir Hareseth all they left was its stones; however the men armed with slings went around it and attacked it.

²⁶ When the king of Moab saw that the battle was too severe for him, he took with him seven hundred men who drew a sword, to break through to the king of Edom; but they could not. ²⁷ Then he took his oldest son who would have reigned in his place, and offered him for a burnt offering on the wall. There was great wrath against Israel; and they departed from him, and returned to their own land.

၃

^၁ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး နန်း စံ တစ် ဆယ့် ရှစ် နှစ် တွင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် ယ ဟော ရံ နန်း တက် ၍ ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် အုပ် စိုး ၏။ ^၂ သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ မ ကောင်း မှု ကို ပြု ၏။ သို့ သော် ခ မည်း တော်၊ မယ် တော် တို့ ကဲ့ သို့ မ ဟုတ်။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် ခ မည်း‌ တော် တည် ခဲ့ သော ဗာ လ ဘု ရား ကျောက် တိုင် ကို ဖယ် ရှား ပစ် ၏။ ^၃ သို့ သော် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို လမ်း မှား စေ သော နေ ဗတ် ၏ သား ယေ ရော ဗောင် မင်း ကြီး ပြု သော အ ပြစ် မျိုး ကို မ စွန့် ဘဲ ပြု ကျင့် ခဲ့ ၏။

^၄ မော ဘ ဘု ရင် မေ ရှာ မင်း ကြီး သည် သိုး မွေး မြူ သူ ဖြစ် ၍ အစ္စ ရေး ဘု ရင် အား သိုး သ ငယ် အ ကောင် တစ် သိန်း နှင့် သိုး ထီး အ ကောင် တစ် သိန်း တို့ ၏ အ မွေး ကို ဆက် သ ရ ၏။ ^၅ သို့ သော် အာ ဟပ် မင်း ကြီး အ နိစ္စ ရောက် ပြီး နောက် တွင် မော ဘ ဘု ရင် သည် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ကို ပုန် ကန် လေ ၏။

^၆ ထို့ ကြောင့် တစ် နေ့ တွင် ယ ဟော ရံ မင်း ကြီး သည် ရှ မာ ရိ မြို့ မှ ထွက် လာ ပြီး အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ကို စု ရုံး ၏။ ^၇ ထို့ ပြင် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍ “မော ဘ ဘု ရင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ပုန် ကန် လေ ပြီ။ မော ဘ ဘု ရင် ကို သွား တိုက် မည် ဖြစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ လိုက် မည် လော” ဟု မှာ လိုက် ၏။ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က လည်း “အ ကျွန်ုပ် သည် မင်း ကြီး နှင့် တစ် သ ဘော တည်း ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ စစ် သည် များ သည် မြင်း ကြီး ၏ စစ် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ မြင်း များ သည် မင်း ကြီး ၏ မြင်း များ ပင် ဖြစ် ပါ ၏။ ^၈ မည် သည့် လမ်း ဖြင့် စစ် ချီ မည် နည်း” ဟု မေး လျှင် ယ ဟော ရံ မင်း ကြီး က “ဧ ဒုံ တော ကန္တာ ရ လမ်း အ တိုင်း စစ် ချီ မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၉ သို့ ဖြစ် ၍ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် ယု ဒ ဘု ရင်၊ ဧ ဒုံ ဘု ရင် တို့ နှင့် ပေါင်း ၍ စစ် ချီ ကြ လေ ၏။ ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ကွေ့ ပတ် ချီ တက် လာ ကြ ရာ လိုက် ပါ လာ သော စစ် သည် များ နှင့် တိ ရစ္ဆာန် တို့ အ ဖို့ ရေ မ ရှိ သ ဖြင့်၊ ^၁၀ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က “အ လို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဤ ဘု ရင် သုံး ပါး ကို မော ဘ ဘု ရင် လက် သို့ အပ် ဖို့ ခေါ် ဆောင် လာ ပါ သည် တ ကား” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မေး လျှောက် ရန် ဤ အ ရပ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် တစ် ပါး မျှ မ ရှိ သ လော” ဟု မေး လျှင် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ၏ အ မှု ထမ်း များ ထဲ မှ တစ် ဦး က “ရှာ ဖတ် ၏ သား ဧ လိ ရှဲ ရှိ ပါ ၏။ သူ သည် ဧ လိ ယ ၏ လက် ထောက် ဖြစ် ပါ ၏” ဟု လျှောက် လျှင်၊ ^၁၂ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် တော် ထွက် စ ကား သူ ၌ ရှိ နိုင် သည်” ဟု ဆို သ ဖြင့် အစ္စ ရေး ဘု ရင် အ ပါ အ ဝင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး နှင့် ဧ ဒုံ ဘု ရင် တို့ သည် ဧ လိ ရှဲ ထံ သို့ ဆင်း သွား ကြ ၏။

^၁၃ ဧ လိ ရှဲ က အစ္စ ရေး ဘု ရင် အား “ငါ သည် မင်း ကြီး နှင့် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ရှင့် ခ မည်း တော် ၏ ပ ရော ဖက် များ၊ မယ် တော် ၏ ပ ရော ဖက် များ ထံ သို့ သွား မေး ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က “ထို သို့ မ ဆို ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ဤ ဘု ရင် သုံး ပါး ကို မော ဘ လူ မျိုး လက် သို့ အပ် ဖို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခေါ် ထုတ် တော် မူ ပြီ” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၄ ဧ လိ ရှဲ က လည်း “ငါ ကိုး ကွယ် သော ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ အစ္စ ရေး ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး ၏ မျက် နှာ ကို မ ထောက် လျှင် သင့် ကို ငါ လှည့် ကြည့် မည် မ ဟုတ်၊ အ ရေး စိုက် မည် မ ဟုတ်။ ^၁၅ ယ ခု စောင်း သ မား တစ် ယောက် ကို ငါ့ ထံ သို့‌ ခေါ် ခဲ့ လော့” ဟု ဆို ၏။ စောင်း သ မား က စောင်း ကို တီး လိုက် သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် သည် ဧ လိ ရှဲ ထံ သက် ရောက် လာ ပြီး၊ ^၁၆ သူ က “’ဤ ချိုင့် ဝှမ်း တွင် မြောင်း များ ကို တူး ကြ လော့’ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ပြီ။ ^၁၇ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘လေ မ တိုက်၊ မိုး မ ရွာ ဘဲ ဤ ချိုင့် ဝှမ်း တွင် ရေ ပြည့် နေ လိမ့် မည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ နှင့် သင် တို့ ၏ သိုး နွား တိ ရစ္ဆာန် များ ပါ ရေ သောက် ရ လိမ့် မည်’ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီ။ ^၁၈ ဤ အ မှု သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ သေး ငယ် သော အ မှု သာ ဖြစ် ၏။ မော ဘ လူ မျိုး ကို လည်း သင် တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ လိမ့် မည်။ ^၁၉ သင် တို့ သည် သူ တို့ ၏ ခံ တပ် မြို့ အား လုံး၊ အ ထင် က ရ မြို့ အား လုံး ကို ချေ မှုန်း နိုင် လိမ့် မည်။ ကောင်း သော အ ပင် အား လုံး ကို ခုတ် လဲ ပစ် ရ လိမ့် မည်။ စမ်း ရေ ပေါက် အား လုံး ကို ပိတ် ဆို့ ရ လိမ့် မည်။ ကောင်း သော မြေ အား လုံး ကို လည်း ကျောက် တုံး များ ဖြင့် ဖျက် ဆီး ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆင့် ဆို လေ ၏။

^၂၀ နံ နက် ယဇ် ပူ ဇော် ချိန် ရောက် သော အ ခါ ဧ ဒုံ လမ်း များ မှ ရေ များ စီး ဆင်း လျက် ရှိ ပြီး ဧ ဒုံ ပြည် တစ် ပြည် လုံး သည် ရေ များ နှင့် ပြည့်‌ လေ ၏။

^၂၁ မော ဘ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ က သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ရှင် ဘု ရင် များ စစ် ချီ လာ နေ ကြောင်း ကို ကြား သိ လျှင် လက် နက် ကိုင် နိုင် သော အ ရွယ် နှင့် အ ထက် ရှိ သ မျှ လူ တို့ ကို ခေါ် ၍ နယ် စပ် တွင် တပ် စွဲ ထား ကြ ၏။

^၂၂ နံ နက် စော စော ထ သော အ ခါ ရေ ကို နေ ထိုး သ ဖြင့် မော ဘ လူ မျိုး တို့ ဘက် မှ ကြည့် လျှင် ရေ သည် သွေး ရောင် ကဲ့ သို့ နီ ရဲ နေ ၏။ ^၂၃ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ က “ဤ ကား သွေး များ ပင် တည်း။ ရှင် ဘု ရင် တို့ သည် တစ် ဦး ကို တစ် ဦး အ ချင်း ချင်း ပြန် လည် တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် ကြ ပြီ။ မော ဘ လူ မျိုး တို့၊ ဥစ္စာ ပစ္စည်း များ သွား လု ယူ ကြ စို့” ဟု ဆို လျက်၊ ^၂၄ အစ္စ ရေး တပ် စ ခန်း သို့ ဝင် သွား ကြ ၏။ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး တပ် သား တို့ သည် ထ ၍ တိုက် ခိုက် သ ဖြင့် မော ဘ လူ မျိုး တို့ ထွက် ပြေး ကြ ရာ မော ဘ ပြည် အ ထိ သူ တို့ ကို လိုက် ၍ တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် လေ ၏။ ^၂၅ မြို့ တို့ ကို ဖြို ဖျက် ပြီး ကောင်း သော လယ် မြေ အား လုံး တွင် လည်း ကျောက် တုံး များ အ ပြည့် ပစ် ချ ထား ကြ ၏။ ကိ ရ ဟ ရက် မြို့ ၌ ‌ကျောက် တုံး များ သာ ကျန် တော့ သည် အ ထိ စမ်း ရေ ပေါက် အား လုံး ကို လည်း ပိတ် ဆို့ ပစ် ပြီး ကောင်း သော အ ပင် အား လုံး ကို လည်း ခုတ် လှဲ ပစ် ကြ ၏။ လောက် လွှဲ တပ် သား တို့ က လည်း ဝိုင်း ဝန်း တိုက် ခိုက် ကြ ၏။

^၂၆ မော ဘ ဘု ရင် သည် တိုက် ပွဲ ပြင်း ထန် ကြောင်း ကို ရိပ် မိ လျှင် ဓား ကိုင် တပ် သား အ ယောက် ခု နစ် ရာ ကို ခေါ် ၍ ဧ ဒုံ ဘု ရင် ၏ တပ် ကို ထိုး ဖောက် ၏။ သို့ သော် မ ထိုး ဖောက် နိုင် ကြ။ ^၂၇ ထို အ ခါ မိ မိ အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ မည့် သား ဦး အား ယူ ၍ မြို့ ရိုး ပေါ် တွင် ယဇ် ပူ ဇော် လေ ၏။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် အ မျက် ဒဏ် ကြီး စွာ ခံ ရ သ ဖြင့် တပ် ကို ဆုတ် ခွာ ပြီး မိ မိ တို့ ပြည် သို့ ပြန် သွား ကြ လေ ၏။

3

¹ Now Jehoram the son of Ahab began to reign over Israel in Samaria in the eighteenth year of Jehoshaphat king of Judah, and reigned twelve years. ² He did that which was evil in Yahweh’s sight, but not like his father and like his mother, for he put away the pillar of Baal that his father had made. ³ Nevertheless he held to the sins of Jeroboam the son of Nebat, with which he made Israel to sin. He didn’t depart from them.

⁴ Now Mesha king of Moab was a sheep breeder; and he supplied the king of Israel with one hundred thousand lambs and the wool of one hundred thousand rams. ⁵ But when Ahab was dead, the king of Moab rebelled against the king of Israel.

⁶ King Jehoram went out of Samaria at that time, and mustered all Israel. ⁷ He went and sent to Jehoshaphat the king of Judah, saying, “The king of Moab has rebelled against me. Will you go with me against Moab to battle?”He said, “I will go up. I am as you are, my people as your people, my horses as your horses.” ⁸ Then he said, “Which way shall we go up?”Jehoram answered, “The way of the wilderness of Edom.”

⁹ So the king of Israel went with the king of Judah and the king of Edom, and they marched for seven days along a circuitous route. There was no water for the army or for the animals that followed them. ¹⁰ The king of Israel said, “Alas! For Yahweh has called these three kings together to deliver them into the hand of Moab.”

¹¹ But Jehoshaphat said, “Isn’t there a prophet of Yahweh here, that we may inquire of Yahweh by him?” One of the king of Israel’s servants answered, “Elisha the son of Shaphat, who poured water on the hands of Elijah, is here.” ¹² Jehoshaphat said, “Yahweh’s word is with him.” So the king of Israel and Jehoshaphat and the king of Edom went down to him.

¹³ Elisha said to the king of Israel, “What have I to do with you? Go to the prophets of your father, and to the prophets of your mother.” The king of Israel said to him, “No, for Yahweh has called these three kings together to deliver them into the hand of Moab.”

¹⁴ Elisha said, “As Yahweh of Armies lives, before whom I stand, surely, were it not that I respect the presence of Jehoshaphat the king of Judah, I would not look toward you, nor see you. ¹⁵ But now bring me a musician.” When the musician played, Yahweh’s hand came on him. ¹⁶ He said, “Yahweh says, ‘Make this valley full of trenches.’ ¹⁷ For Yahweh says, ‘You will not see wind, neither will you see rain, yet that valley will be filled with water, and you will drink, both you and your livestock and your other animals. ¹⁸ This is an easy thing in Yahweh’s sight. He will also deliver the Moabites into your hand. ¹⁹ You shall strike every fortified city and every choice city, and shall fell every good tree, and stop all springs of water, and mar every good piece of land with stones.’ ”

²⁰ In the morning, about the time of offering the sacrifice, behold, water came by the way of Edom, and the country was filled with water.

²¹ Now when all the Moabites heard that the kings had come up to fight against them, they gathered themselves together, all who were able to put on armor, young and old, and stood on the border.

²² They rose up early in the morning, and the sun shone on the water, and the Moabites saw the water opposite them as red as blood. ²³ They said, “This is blood. The kings are surely destroyed, and they have struck each other. Now therefore, Moab, to the plunder!” ²⁴ When they came to the camp of Israel, the Israelites rose up and struck the Moabites, so that they fled before them; and they went forward into the land attacking the Moabites. ²⁵ They beat down the cities; and on every good piece of land each man cast his stone, and filled it. They also stopped all the springs of water and cut down all the good trees, until in Kir Hareseth all they left was its stones; however the men armed with slings went around it and attacked it.

²⁶ When the king of Moab saw that the battle was too severe for him, he took with him seven hundred men who drew a sword, to break through to the king of Edom; but they could not. ²⁷ Then he took his oldest son who would have reigned in his place, and offered him for a burnt offering on the wall. There was great wrath against Israel; and they departed from him, and returned to their own land.