၃

^၁ ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သည် အီ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း ကြီး နှင့် မ ဟာ မိတ် ဖွဲ့ ပြီး ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ သ မီး တော် နှင့် စုံ ဖက် လေ ၏။ စံ မြန်း ရာ နန်း တော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် နှင့် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ရိုး တို့ ဆောက် လုပ် ၍ မ ပြီး မီ တိုင် အောင် သူ့ ကို ဒါ ဝိဒ် မြို့ တွင် စံ မြန်း နေ စေ ၏။

^၂ ထို ကာ လ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် တည် ရာ အိမ် တော် ကို မ တည် ဆောက် ရ သေး သ ဖြင့် လူ တို့ သည် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် များ တွင် ယဇ် ပူ ဇော် ကြ ရ ၏။ ^၃ ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချစ် ၍ ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ သွန် သင် ချက် အ တိုင်း လိုက် လျှောက် သော် လည်း အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် များ တွင် ယဇ် ပူ ဇော် ၍ နံ့ သာ ပေါင်း ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် လေ့ ရှိ ၏။

^၄ ဂိ ဗောင် မြို့ သည် အ ရေး ပါ သော အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ နေ ရာ တစ် ခု ဖြစ် ၏။ ထို့ ကြောင့် ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သည် ယဇ် ပူ ဇော် ရန် ထို နေ ရာ သို့ သွား ၍ ယဇ် ပလ္လင် ပေါ် တွင် ယဇ် ကောင် တစ် ထောင် ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် ၏။ ^၅ ဂိ ဗောင် မြို့ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှော လ မုန် မင်း ကြီး အား ည အ ချိန် အိပ် မက် ထဲ တွင် ကိုယ် ထင် ရှား ပြ တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က “ငါ ပေး ရ မည့် ဆု ကို တောင်း လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆ ရှော လ မုန် မင်း ကြီး က လည်း “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး အ ကျွန်ုပ် ၏ ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ကိုယ် တော် ၏ ရှေ့ တော် တွင် သစ္စာ စောင့် လျက်၊ ဖြောင့် မတ် လျက်၊ စိတ် နှ လုံး မှန် ကန် စွာ အ သက် ရှင် လျှောက် လှမ်း ခဲ့ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် သူ့ အား ကြီး မား သော မေတ္တာ က ရု ဏာ ကို ပြ တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ ဤ ကြီး မား သော မေတ္တာ က ရု ဏာ တော် ကို ဆက် လက် ပြ သ လျက် သူ့ သား ကို သူ ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် ယ နေ့ စံ မြန်း စေ တော် မူ လေ ပြီ။ ^၇ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ကိုယ် တော့် အ စေ အ ပါး အား ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ စေ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ငယ် ရွယ် သေး သော ကြောင့် မည် သို့ သွား လာ ပြု မူ ရ မည် ကို မ သိ သေး ပါ။ ^၈ ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး သည် ကိုယ် တော် ရွေး ချယ် တော် မူ သော လူ မျိုး၊ မ ရေ မ တွက် နိုင် လောက် အောင် များ ပြား သော လူ မျိုး ကြီး အ လယ် တွင် ရှိ နေ ပါ ၏။ ^၉ ဤ များ ပြား လှ သော ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် ကို မည် သူ အုပ် ချုပ် နိုင် ပါ မည် နည်း။ ထို့ ကြောင့် ကိုယ် တော့် အ စေ အ ပါး အား ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် ကို စီ ရင် အုပ် ချုပ် နိုင် ရန် နှင့် အ ကောင်း အ ဆိုး ကို ဝေ ဖန် ပိုင်း ခြား နိုင် ရန် အ တွက် သိ နား လည် နိုင် သော နှ လုံး သား ကို ပေး တော် မူ ပါ” ဟု တောင်း လျှောက် ၏။

^၁၀ ဤ သို့ ရှော လ မုန် မင်း ကြီး တောင်း လျှောက် သည် ကို ဘု ရား ရှင် နှစ် သက် တော် မူ ၏။ ^၁၁ ထို့ ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် က သူ့ အား “သင် သည် အ သက် တာ ရှည် ရန် မ တောင်း၊ ဓ န ဥစ္စာ ကို မ တောင်း၊ ရန် သူ့ အ သက် ကို မ တောင်း ဘဲ တ ရား မျှ တ စွာ စီ ရင် နိုင် သော အ သိ ဉာဏ် ကို သာ တောင်း လေ ပြီ။ ဤ သို့ သင် တောင်း ဆို သော ကြောင့်၊ ^၁၂ သင် တောင်း သည့် အ တိုင်း ငါ ပေး မည်။ သင့် အား ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ဝေ ဖန် ပိုင်း ခြား နိုင် သော နှ လုံး သား ကို ပေး မည်။ သင် နှင့် တူ သော သူ ယ ခင် က မ ရှိ ခဲ့ စ ဖူး၊ နောင် လည်း ရှိ လိမ့် မည် မ ဟုတ်။ ^၁၃ သင် မ တောင်း သော ဓ န ဥစ္စာ နှင့် ဘုန်း အ သ‌ ရေ ကို လည်း သင့် အား ငါ ပေး ဦး မည်။ သင် အ သက် ရှင် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး ရှင် ဘု ရင် တို့ တွင် သင် နှင့် တူ သော သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ စေ ရ။ ^၁၄ သင့် ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် လိုက် လျှောက် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သင် သည် ငါ့ လမ်း သို့ လိုက် ၍ ငါ ၏ ပြဋ္ဌာန်း ချက် များ၊ ပ ညတ် ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း မည် ဆို လျှင် သင့် အ သက် တာ ကို ရှည် စေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၅ ရှော လ မုန် မင်း ကြီး နိုး လာ လျှင် အိပ် မက် ဖြစ် ကြောင်း ကို သိ ရ လေ ၏။ သူ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား ၍ ဘု ရား ရှင် ၏ ပ ဋိ ညာဉ် သေတ္တာ တော် ရှေ့ တွင် ရပ် လျက် မီး ရှို့ ရာ ယဇ်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ယဇ် တို့ ကို ပူ ဇော် လေ ၏။ ထို့ နောက် သူ ၏ အ မှု ထမ်း အ ပေါင်း တို့ အ တွက် စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ ပေး လေ ၏။

^၁၆ တစ် နေ့ တွင် ပြည့် တန် ဆာ မိန်း မ နှစ် ဦး သည် ရှင် ဘု ရင် ထံ သို့ လာ ၍ ရှေ့ တော် ၌ ရပ် လျက်၊ ^၁၇ မိန်း မ တစ် ဦး က “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ဤ မိန်း မ နှင့် တစ် အိမ် တည်း တွင် နေ ပါ ၏။ ထို အိမ် တွင် အ ကျွန်ုပ် မီး ဖွား စဉ် သူ ရှိ နေ ပါ ၏။ ^၁၈ ထို သို့ အ ကျွန်ုပ် မီး ဖွား ပြီး သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် ထို မိန်း မ လည်း မီး ဖွား ပါ ၏။ ထို အိမ် တွင် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှစ် ဦး အ ပြင် အ ခြား မည် သူ မျှ မ ရှိ ပါ။ ^၁၉ ဤ မိန်း မ သည် ည အိပ် ချိန် ၌ သူ့ သား ကို ဖိ အိပ် မိ သ ဖြင့် သား မှာ သေ ဆုံး သွား ပါ ၏။ ^၂၀ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ည သန်း ခေါင် ထ ၍ အ ကျွန်ုပ် အိပ် နေ ချိန် တွင် အ ကျွန်ုပ် ဘေး ၌ အိပ် နေ သော အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ကို ယူ ပြီး သူ့ ရင် ခွင် ၌ သိပ် ပါ ၏။ သူ့ သား အ သေ ကောင် ကို မူ အ ကျွန်ုပ် ၏ ရင် ခွင် ၌ ထား ပါ ၏။ ^၂၁ နံ နက် ထ ၍ နို့ တိုက် မည် ပြု သော အ ခါ အ ကျွန်ုပ် ၏ သား မှာ သေ နေ ပါ ၏။ နံ နက် လင်း ၍ ထို သား ကို သေ ချာ စွာ ကြည့် သော အ ခါ ထို သား သည် အ ကျွန်ုပ် ဖွား သော သား မ ဟုတ် သည် ကို သိ ရ ပါ ၏” ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ^၂၂ နောက် မိန်း မ တစ် ယောက် က “ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ အ သက် ရှင် သော သား သည် ငါ့ သား ဖြစ် ၏။ သေ နေ သော သား မှာ သင့် သား ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ၏။ ပ ထ မ မိန်း မ က လည်း “ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ သေ နေ သော သား သည် သင့် သား ဖြစ် ၏။ အ သက် ရှင် နေ သော သား မှာ ငါ့ သား ဖြစ် ၏” ဟု ရှင် ဘု ရင် ရှေ့ တွင် ငြင်း ခုံ ကြ လေ ၏။

^၂၃ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က “ဤ မိန်း မ က ‘အ သက် ရှင် နေ သော သား သည် ငါ့ သား၊ သေ နေ သော သား မှာ သင့် သား’ ဟု ဆို ပြီး နောက် တစ် ယောက် က ‘ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ သေ နေ သော သား သည် သင့် သား၊ အ သက် ရှင် နေ သော သား မှာ ငါ့ သား’ ဟု ဆို လေ ပြီ” ဟူ ၍ မိန့် ဆို ပြီး နောက်၊ ^၂၄ “ဓား ယူ လာ ခဲ့ ပါ” ဟု အ မိန့် ပေး သ ဖြင့် သူ့ ထံ ဓား ယူ လာ ကြ ၏။ ^၂၅ ထို့ နောက် ရှင် ဘု ရင် က “အ သက် ရှင် နေ သော က လေး ကို နှစ် ခြမ်း ခွဲ ပြီး တစ် ယောက် ကို တစ် ခြမ်း စီ ပေး လိုက် ပါ” ဟု မိန့် ဆို လျှင်၊

^၂၆ အ သက် ရှင် နေ သော သား ၏ မိ ခင် မှာ မိ မိ သား ကို အ လွန် သ နား သ ဖြင့် ရှင် ဘု ရင် အား “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ အ သက် ရှင် နေ သော သား ကို သူ့ အား ပေး လိုက် ပါ။ က‌ လေး ကို အ လျှင်း မ သတ် ပါ နှင့်” ဟု လျှောက် တင် ၏။ သို့ သော် နောက် မိန်း မ က “သင် လည်း မ ယူ ရ၊ ငါ လည်း မ ယူ ရ။ ဤ က လေး ကို နှစ် ခြမ်း ခွဲ ပါ စေ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၇ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က “အ သက် ရှင် နေ သော က လေး ကို ပ ထ မ မိန်း မ အား ပေး လိုက် ပါ။ အ လျှင်း မ သတ် ပါ နှင့်။ သူ သည် က လေး ၏ မိ ခင် မှန် ၏” ဟု စီ ရင် ပေး လေ ၏။

^၂၈ အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် ထို သို့ ရှင် ဘု ရင် စီ ရင် လိုက် သော အ မှု ကို ကြား သိ ရ သော အ ခါ ရှင် ဘု ရင် ၏ နှ လုံး သား ထဲ တွင် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဉာဏ် ပ ညာ တည် နေ သော ကြောင့် သာ ဤ သို့ စီ ရင် နိုင် ကြောင်း ကို သိ ကြ သော ကြောင့် ရှင် ဘု ရင် ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ ကြ လေ ၏။

3

¹ Solomon made a marriage alliance with Pharaoh king of Egypt. He took Pharaoh’s daughter and brought her into David’s city until he had finished building his own house, Yahweh’s house, and the wall around Jerusalem.

² However, the people sacrificed in the high places, because there was not yet a house built for Yahweh’s name. ³ Solomon loved Yahweh, walking in the statutes of David his father, except that he sacrificed and burned incense in the high places.

⁴ The king went to Gibeon to sacrifice there, for that was the great high place. Solomon offered a thousand burnt offerings on that altar. ⁵ In Gibeon, Yahweh appeared to Solomon in a dream by night; and God said, “Ask for what I should give you.”

⁶ Solomon said, “You have shown to your servant David my father great loving kindness, because he walked before you in truth, in righteousness, and in uprightness of heart with you. You have kept for him this great loving kindness, that you have given him a son to sit on his throne, as it is today. ⁷ Now, Yahweh my God, you have made your servant king instead of David my father. I am just a little child. I don’t know how to go out or come in. ⁸ Your servant is among your people which you have chosen, a great people, that can’t be numbered or counted for multitude. ⁹ Give your servant therefore an understanding heart to judge your people, that I may discern between good and evil; for who is able to judge this great people of yours?”

¹⁰ This request pleased the Lord, that Solomon had asked this thing. ¹¹ God said to him, “Because you have asked this thing, and have not asked for yourself long life, nor have you asked for riches for yourself, nor have you asked for the life of your enemies, but have asked for yourself understanding to discern justice, ¹² behold, I have done according to your word. Behold, I have given you a wise and understanding heart, so that there has been no one like you before you, and after you none will arise like you. ¹³ I have also given you that which you have not asked, both riches and honor, so that there will not be any among the kings like you for all your days. ¹⁴ If you will walk in my ways, to keep my statutes and my commandments, as your father David walked, then I will lengthen your days.”

¹⁵ Solomon awoke; and behold, it was a dream. Then he came to Jerusalem and stood before the ark of Yahweh’s covenant, and offered up burnt offerings, offered peace offerings, and made a feast for all his servants.

¹⁶ Then two women who were prostitutes came to the king, and stood before him. ¹⁷ The one woman said, “Oh, my lord, I and this woman dwell in one house. I delivered a child with her in the house. ¹⁸ The third day after I delivered, this woman delivered also. We were together. There was no stranger with us in the house, just us two in the house. ¹⁹ This woman’s child died in the night, because she lay on it. ²⁰ She arose at midnight, and took my son from beside me while your servant slept, and laid it in her bosom, and laid her dead child in my bosom. ²¹ When I rose in the morning to nurse my child, behold, he was dead; but when I had looked at him in the morning, behold, it was not my son whom I bore.” ²² The other woman said, “No! But the living one is my son, and the dead one is your son.” The first one said, “No! But the dead one is your son, and the living one is my son.” They argued like this before the king.

²³ Then the king said, “One says, ‘This is my son who lives, and your son is the dead;’ and the other says, ‘No! But your son is the dead one, and my son is the living one.’ ” ²⁴ The king said, “Get me a sword.” So they brought a sword before the king. ²⁵ The king said, “Divide the living child in two, and give half to the one, and half to the other.”

²⁶ Then the woman whose the living child was spoke to the king, for her heart yearned over her son, and she said, “Oh, my lord, give her the living child, and in no way kill him!” But the other said, “He shall be neither mine nor yours. Divide him.” ²⁷ Then the king answered, “Give the first woman the living child, and definitely do not kill him. She is his mother.”

²⁸ All Israel heard of the judgment which the king had judged; and they feared the king, for they saw that the wisdom of God was in him to do justice.

၃

^၁ ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သည် အီ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း ကြီး နှင့် မ ဟာ မိတ် ဖွဲ့ ပြီး ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ သ မီး တော် နှင့် စုံ ဖက် လေ ၏။ စံ မြန်း ရာ နန်း တော်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် နှင့် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ရိုး တို့ ဆောက် လုပ် ၍ မ ပြီး မီ တိုင် အောင် သူ့ ကို ဒါ ဝိဒ် မြို့ တွင် စံ မြန်း နေ စေ ၏။

^၂ ထို ကာ လ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် တည် ရာ အိမ် တော် ကို မ တည် ဆောက် ရ သေး သ ဖြင့် လူ တို့ သည် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် များ တွင် ယဇ် ပူ ဇော် ကြ ရ ၏။ ^၃ ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချစ် ၍ ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ သွန် သင် ချက် အ တိုင်း လိုက် လျှောက် သော် လည်း အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် များ တွင် ယဇ် ပူ ဇော် ၍ နံ့ သာ ပေါင်း ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် လေ့ ရှိ ၏။

^၄ ဂိ ဗောင် မြို့ သည် အ ရေး ပါ သော အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ နေ ရာ တစ် ခု ဖြစ် ၏။ ထို့ ကြောင့် ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သည် ယဇ် ပူ ဇော် ရန် ထို နေ ရာ သို့ သွား ၍ ယဇ် ပလ္လင် ပေါ် တွင် ယဇ် ကောင် တစ် ထောင် ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် ၏။ ^၅ ဂိ ဗောင် မြို့ ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှော လ မုန် မင်း ကြီး အား ည အ ချိန် အိပ် မက် ထဲ တွင် ကိုယ် ထင် ရှား ပြ တော် မူ ၏။ ဘု ရား သ ခင် က “ငါ ပေး ရ မည့် ဆု ကို တောင်း လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆ ရှော လ မုန် မင်း ကြီး က လည်း “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး အ ကျွန်ုပ် ၏ ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ကိုယ် တော် ၏ ရှေ့ တော် တွင် သစ္စာ စောင့် လျက်၊ ဖြောင့် မတ် လျက်၊ စိတ် နှ လုံး မှန် ကန် စွာ အ သက် ရှင် လျှောက် လှမ်း ခဲ့ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် သူ့ အား ကြီး မား သော မေတ္တာ က ရု ဏာ ကို ပြ တော် မူ ခဲ့ ပြီ။ ဤ ကြီး မား သော မေတ္တာ က ရု ဏာ တော် ကို ဆက် လက် ပြ သ လျက် သူ့ သား ကို သူ ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် ယ နေ့ စံ မြန်း စေ တော် မူ လေ ပြီ။ ^၇ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် ကိုယ် တော့် အ စေ အ ပါး အား ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ စေ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ငယ် ရွယ် သေး သော ကြောင့် မည် သို့ သွား လာ ပြု မူ ရ မည် ကို မ သိ သေး ပါ။ ^၈ ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး သည် ကိုယ် တော် ရွေး ချယ် တော် မူ သော လူ မျိုး၊ မ ရေ မ တွက် နိုင် လောက် အောင် များ ပြား သော လူ မျိုး ကြီး အ လယ် တွင် ရှိ နေ ပါ ၏။ ^၉ ဤ များ ပြား လှ သော ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် ကို မည် သူ အုပ် ချုပ် နိုင် ပါ မည် နည်း။ ထို့ ကြောင့် ကိုယ် တော့် အ စေ အ ပါး အား ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် ကို စီ ရင် အုပ် ချုပ် နိုင် ရန် နှင့် အ ကောင်း အ ဆိုး ကို ဝေ ဖန် ပိုင်း ခြား နိုင် ရန် အ တွက် သိ နား လည် နိုင် သော နှ လုံး သား ကို ပေး တော် မူ ပါ” ဟု တောင်း လျှောက် ၏။

^၁၀ ဤ သို့ ရှော လ မုန် မင်း ကြီး တောင်း လျှောက် သည် ကို ဘု ရား ရှင် နှစ် သက် တော် မူ ၏။ ^၁၁ ထို့ ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် က သူ့ အား “သင် သည် အ သက် တာ ရှည် ရန် မ တောင်း၊ ဓ န ဥစ္စာ ကို မ တောင်း၊ ရန် သူ့ အ သက် ကို မ တောင်း ဘဲ တ ရား မျှ တ စွာ စီ ရင် နိုင် သော အ သိ ဉာဏ် ကို သာ တောင်း လေ ပြီ။ ဤ သို့ သင် တောင်း ဆို သော ကြောင့်၊ ^၁၂ သင် တောင်း သည့် အ တိုင်း ငါ ပေး မည်။ သင့် အား ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ဝေ ဖန် ပိုင်း ခြား နိုင် သော နှ လုံး သား ကို ပေး မည်။ သင် နှင့် တူ သော သူ ယ ခင် က မ ရှိ ခဲ့ စ ဖူး၊ နောင် လည်း ရှိ လိမ့် မည် မ ဟုတ်။ ^၁၃ သင် မ တောင်း သော ဓ န ဥစ္စာ နှင့် ဘုန်း အ သ‌ ရေ ကို လည်း သင့် အား ငါ ပေး ဦး မည်။ သင် အ သက် ရှင် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး ရှင် ဘု ရင် တို့ တွင် သင် နှင့် တူ သော သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ စေ ရ။ ^၁၄ သင့် ခ မည်း တော် ဒါ ဝိဒ် လိုက် လျှောက် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သင် သည် ငါ့ လမ်း သို့ လိုက် ၍ ငါ ၏ ပြဋ္ဌာန်း ချက် များ၊ ပ ညတ် ချက် များ ကို စောင့် ထိန်း မည် ဆို လျှင် သင့် အ သက် တာ ကို ရှည် စေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၅ ရှော လ မုန် မင်း ကြီး နိုး လာ လျှင် အိပ် မက် ဖြစ် ကြောင်း ကို သိ ရ လေ ၏။ သူ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား ၍ ဘု ရား ရှင် ၏ ပ ဋိ ညာဉ် သေတ္တာ တော် ရှေ့ တွင် ရပ် လျက် မီး ရှို့ ရာ ယဇ်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ယဇ် တို့ ကို ပူ ဇော် လေ ၏။ ထို့ နောက် သူ ၏ အ မှု ထမ်း အ ပေါင်း တို့ အ တွက် စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ ပေး လေ ၏။

^၁၆ တစ် နေ့ တွင် ပြည့် တန် ဆာ မိန်း မ နှစ် ဦး သည် ရှင် ဘု ရင် ထံ သို့ လာ ၍ ရှေ့ တော် ၌ ရပ် လျက်၊ ^၁၇ မိန်း မ တစ် ဦး က “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ဤ မိန်း မ နှင့် တစ် အိမ် တည်း တွင် နေ ပါ ၏။ ထို အိမ် တွင် အ ကျွန်ုပ် မီး ဖွား စဉ် သူ ရှိ နေ ပါ ၏။ ^၁၈ ထို သို့ အ ကျွန်ုပ် မီး ဖွား ပြီး သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် ထို မိန်း မ လည်း မီး ဖွား ပါ ၏။ ထို အိမ် တွင် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှစ် ဦး အ ပြင် အ ခြား မည် သူ မျှ မ ရှိ ပါ။ ^၁၉ ဤ မိန်း မ သည် ည အိပ် ချိန် ၌ သူ့ သား ကို ဖိ အိပ် မိ သ ဖြင့် သား မှာ သေ ဆုံး သွား ပါ ၏။ ^၂၀ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ည သန်း ခေါင် ထ ၍ အ ကျွန်ုပ် အိပ် နေ ချိန် တွင် အ ကျွန်ုပ် ဘေး ၌ အိပ် နေ သော အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ကို ယူ ပြီး သူ့ ရင် ခွင် ၌ သိပ် ပါ ၏။ သူ့ သား အ သေ ကောင် ကို မူ အ ကျွန်ုပ် ၏ ရင် ခွင် ၌ ထား ပါ ၏။ ^၂၁ နံ နက် ထ ၍ နို့ တိုက် မည် ပြု သော အ ခါ အ ကျွန်ုပ် ၏ သား မှာ သေ နေ ပါ ၏။ နံ နက် လင်း ၍ ထို သား ကို သေ ချာ စွာ ကြည့် သော အ ခါ ထို သား သည် အ ကျွန်ုပ် ဖွား သော သား မ ဟုတ် သည် ကို သိ ရ ပါ ၏” ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ^၂၂ နောက် မိန်း မ တစ် ယောက် က “ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ အ သက် ရှင် သော သား သည် ငါ့ သား ဖြစ် ၏။ သေ နေ သော သား မှာ သင့် သား ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ၏။ ပ ထ မ မိန်း မ က လည်း “ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ သေ နေ သော သား သည် သင့် သား ဖြစ် ၏။ အ သက် ရှင် နေ သော သား မှာ ငါ့ သား ဖြစ် ၏” ဟု ရှင် ဘု ရင် ရှေ့ တွင် ငြင်း ခုံ ကြ လေ ၏။

^၂၃ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က “ဤ မိန်း မ က ‘အ သက် ရှင် နေ သော သား သည် ငါ့ သား၊ သေ နေ သော သား မှာ သင့် သား’ ဟု ဆို ပြီး နောက် တစ် ယောက် က ‘ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ သေ နေ သော သား သည် သင့် သား၊ အ သက် ရှင် နေ သော သား မှာ ငါ့ သား’ ဟု ဆို လေ ပြီ” ဟူ ၍ မိန့် ဆို ပြီး နောက်၊ ^၂၄ “ဓား ယူ လာ ခဲ့ ပါ” ဟု အ မိန့် ပေး သ ဖြင့် သူ့ ထံ ဓား ယူ လာ ကြ ၏။ ^၂၅ ထို့ နောက် ရှင် ဘု ရင် က “အ သက် ရှင် နေ သော က လေး ကို နှစ် ခြမ်း ခွဲ ပြီး တစ် ယောက် ကို တစ် ခြမ်း စီ ပေး လိုက် ပါ” ဟု မိန့် ဆို လျှင်၊

^၂၆ အ သက် ရှင် နေ သော သား ၏ မိ ခင် မှာ မိ မိ သား ကို အ လွန် သ နား သ ဖြင့် ရှင် ဘု ရင် အား “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ အ သက် ရှင် နေ သော သား ကို သူ့ အား ပေး လိုက် ပါ။ က‌ လေး ကို အ လျှင်း မ သတ် ပါ နှင့်” ဟု လျှောက် တင် ၏။ သို့ သော် နောက် မိန်း မ က “သင် လည်း မ ယူ ရ၊ ငါ လည်း မ ယူ ရ။ ဤ က လေး ကို နှစ် ခြမ်း ခွဲ ပါ စေ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၇ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က “အ သက် ရှင် နေ သော က လေး ကို ပ ထ မ မိန်း မ အား ပေး လိုက် ပါ။ အ လျှင်း မ သတ် ပါ နှင့်။ သူ သည် က လေး ၏ မိ ခင် မှန် ၏” ဟု စီ ရင် ပေး လေ ၏။

^၂၈ အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် ထို သို့ ရှင် ဘု ရင် စီ ရင် လိုက် သော အ မှု ကို ကြား သိ ရ သော အ ခါ ရှင် ဘု ရင် ၏ နှ လုံး သား ထဲ တွင် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဉာဏ် ပ ညာ တည် နေ သော ကြောင့် သာ ဤ သို့ စီ ရင် နိုင် ကြောင်း ကို သိ ကြ သော ကြောင့် ရှင် ဘု ရင် ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ ကြ လေ ၏။

3

¹ Solomon made a marriage alliance with Pharaoh king of Egypt. He took Pharaoh’s daughter and brought her into David’s city until he had finished building his own house, Yahweh’s house, and the wall around Jerusalem.

² However, the people sacrificed in the high places, because there was not yet a house built for Yahweh’s name. ³ Solomon loved Yahweh, walking in the statutes of David his father, except that he sacrificed and burned incense in the high places.

⁴ The king went to Gibeon to sacrifice there, for that was the great high place. Solomon offered a thousand burnt offerings on that altar. ⁵ In Gibeon, Yahweh appeared to Solomon in a dream by night; and God said, “Ask for what I should give you.”

⁶ Solomon said, “You have shown to your servant David my father great loving kindness, because he walked before you in truth, in righteousness, and in uprightness of heart with you. You have kept for him this great loving kindness, that you have given him a son to sit on his throne, as it is today. ⁷ Now, Yahweh my God, you have made your servant king instead of David my father. I am just a little child. I don’t know how to go out or come in. ⁸ Your servant is among your people which you have chosen, a great people, that can’t be numbered or counted for multitude. ⁹ Give your servant therefore an understanding heart to judge your people, that I may discern between good and evil; for who is able to judge this great people of yours?”

¹⁰ This request pleased the Lord, that Solomon had asked this thing. ¹¹ God said to him, “Because you have asked this thing, and have not asked for yourself long life, nor have you asked for riches for yourself, nor have you asked for the life of your enemies, but have asked for yourself understanding to discern justice, ¹² behold, I have done according to your word. Behold, I have given you a wise and understanding heart, so that there has been no one like you before you, and after you none will arise like you. ¹³ I have also given you that which you have not asked, both riches and honor, so that there will not be any among the kings like you for all your days. ¹⁴ If you will walk in my ways, to keep my statutes and my commandments, as your father David walked, then I will lengthen your days.”

¹⁵ Solomon awoke; and behold, it was a dream. Then he came to Jerusalem and stood before the ark of Yahweh’s covenant, and offered up burnt offerings, offered peace offerings, and made a feast for all his servants.

¹⁶ Then two women who were prostitutes came to the king, and stood before him. ¹⁷ The one woman said, “Oh, my lord, I and this woman dwell in one house. I delivered a child with her in the house. ¹⁸ The third day after I delivered, this woman delivered also. We were together. There was no stranger with us in the house, just us two in the house. ¹⁹ This woman’s child died in the night, because she lay on it. ²⁰ She arose at midnight, and took my son from beside me while your servant slept, and laid it in her bosom, and laid her dead child in my bosom. ²¹ When I rose in the morning to nurse my child, behold, he was dead; but when I had looked at him in the morning, behold, it was not my son whom I bore.” ²² The other woman said, “No! But the living one is my son, and the dead one is your son.” The first one said, “No! But the dead one is your son, and the living one is my son.” They argued like this before the king.

²³ Then the king said, “One says, ‘This is my son who lives, and your son is the dead;’ and the other says, ‘No! But your son is the dead one, and my son is the living one.’ ” ²⁴ The king said, “Get me a sword.” So they brought a sword before the king. ²⁵ The king said, “Divide the living child in two, and give half to the one, and half to the other.”

²⁶ Then the woman whose the living child was spoke to the king, for her heart yearned over her son, and she said, “Oh, my lord, give her the living child, and in no way kill him!” But the other said, “He shall be neither mine nor yours. Divide him.” ²⁷ Then the king answered, “Give the first woman the living child, and definitely do not kill him. She is his mother.”

²⁸ All Israel heard of the judgment which the king had judged; and they feared the king, for they saw that the wisdom of God was in him to do justice.