၂၂

^၁ ဆီး ရီး ယား ပြည် နှင့် အစ္စ ရေး ပြည် အ ကြား စစ် မ ဖြစ် သည် မှာ သုံး နှစ် ကြာ လေ ပြီ။ ^၂ သုံး နှစ် မြောက် တွင် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ထံ သို့ ရောက် လာ ၏။

^၃ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က မိ မိ အ မှုထမ်း တို့ အား “ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သည် ငါ တို့ အ ပိုင် ဖြစ် ကြောင်း ကို သင် တို့ သိ လျက် နှင့် ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် လက် မှ ပြန် မ သိမ်း ယူ ဘဲ အ ဘယ် ကြောင့် ငြိမ် နေ ကြ သ နည်း” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၄ ထို့ ပြင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး ကို လည်း “ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို သွား တိုက် မည်။ သင် သည် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ လိုက် မည် လော” ဟု မေး လျှင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က အစ္စ ရေး ဘု ရင် အား “အ ကျွန်ုပ် သည် မင်း ကြီး နှင့် တစ် သ ဘော တည်း ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ စစ် သည် များ သည် မင်း ကြီး ၏ စစ် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ မြင်း များ သည် မင်း ကြီး ၏ မြင်း များ ပင် ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၅ သို့ သော် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က အစ္စ ရေး ဘု ရင် အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား မည် သို့ မိန့် တော် မူ မည် ကို ဦး စွာ မေး လျှောက် ကြည့် ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၆ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် ပ ရော ဖက် လေး ရာ ခန့် ကို စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် သူ တို့ အား “ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို စစ် ချီ ၍ တိုက် ခိုက် ရ မည် လော။ မ တိုက် ဘဲ နေ ရ မည် လော” ဟု မေး လျှင် သူ တို့ က “စစ် ချီ တော် မူ ပါ။ ဘု ရား ရှင် သည် ထို မြို့ ကို မင်း ကြီး လက် သို့ အပ် တော် မူ မည်” ဟု ဆင့် ဆို ကြ ၏။

^၇ ထို အ ခါ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က “ဤ အ ရပ် တွင် ငါ တို့ မေး မြန်း ၍ ရ မည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် မ ရှိ တော့ ပြီ လော” ဟု မေး လျှင်၊ ^၈ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မေး မြန်း ပေး မည့် သူ တစ် ဦး ရှိ ပါ သေး ၏။ သို့ သော် သူ့ ကို ငါ မုန်း ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် ငါ နှင့် ပတ် သက် လျှင် အ ကောင်း ကို မ ဟော။ အ ဆိုး ကို သာ ဟော လေ့ ရှိ ၏။ သူ သည် ဣ မ လ ၏ သား မိက္ခာ ယ ဖြစ် ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က လည်း သူ့ အား “မင်း ကြီး၊ ထို သို့ မ ပြော ပါ နှင့်” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၉ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် မှူး မတ် တစ် ဦး ကို ခေါ် ပြီး “ဣ မ လ ၏ သား မိက္ခာ ယ ကို အ မြန် ခေါ် ခဲ့ ပါ” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၁၀ အစ္စ ရေး ဘု ရင် နှင့် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး တို့ သည် မင်း ဝတ် တန် ဆာ ဝတ် ဆင် လျက် ရှ မာ ရိ မြို့ တံ ခါး နား ရှိ ကောက် နယ် တ လင်း တွင် အ သီး သီး ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း နေ ကြ ၏။ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း သူ တို့ ရှေ့ တွင် ပ ရော ဖက် ပြု နေ ကြ ၏။ ^၁၁ ခေ နာ နာ ၏ သား ဇေ ဒ ကိ သည် သံ ဦး ချို များ ကို ပြု လုပ် ပြီး အာ ဟပ် မင်း ကြီး အား “’မင်း ကြီး သည် ဤ သံ ဦး ချို များ ဖြင့် ဆီး ရီး ယား လူ မျိုး တို့ ပျက် စီး ကုန် သည့် တိုင် အောင် ဝှေ့ ယမ်း တိုက် ခိုက် ရ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည်” ဟု ဆင့် ဆို ၏။ ^၁၂ ထို့ အ တူ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ က လည်း “ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သို့ ချီ တက် လော့။ အောင် မြင် မှု ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို မြို့ ကို မင်း ကြီး လက် သို့ အပ် တော် မူ မည်” ဟု ပ ရော ဖက် ပြု ကြ ၏။

^၁၃ မိက္ခာ ယ ကို သွား ခေါ် လာ ခဲ့ သော တ မန် က လည်း မိက္ခာ ယ အား “ကြည့် ပါ။ ပ ရော ဖက် တို့ က ရှင် ဘု ရင် အ ဖို့ ကောင်း သော သ တင်း တစ် မျိုး တည်း ကို ဟော ကြ ပြီ။ သင် သည် လည်း သူ တို့ နည်း တူ ကောင်း သော သ တင်း တစ် မျိုး တည်း ကို သာ ဟော ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၄ သို့ သော် မိက္ခာ ယ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော အ ရာ ကို သာ ငါ ဟော မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၅ ရှင် ဘု ရင် ထံ ရောက် လာ သော အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က သူ့ အား “မိက္ခာ ယ၊ ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို ငါ တို့ စစ် ချီ ၍ တိုက် ခိုက် ရ မည် လော။ မ တိုက် ဘဲ နေ ရ မည် လော” ဟု မေး လျှင် သူ က “စစ် ချီ တော် မူ ပါ။ အောင် မြင် မှု ရ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို မြို့ ကို မင်း ကြီး လက် သို့ အပ် တော် မူ မည်” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ^၁၆ သို့ သော် ရှင် ဘု ရင် က သူ့ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ဖြင့် မှန် သော စ ကား ကို သာ ဟော ပြော ရန် သင့် အား ဘယ် နှစ် ကြိမ် ကျိန် ဆို စေ ရ မည် နည်း” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ မိက္ခာ ယ က ရှင် ဘု ရင် အား “အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် သိုး ထိန်း မ ရှိ သော သိုး များ ကဲ့ သို့ တောင် များ ပေါ် တွင် ကွဲ လွင့် နေ ကြ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တွေ့ ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ‘ဤ သူ တို့ ၌ သ ခင် မ ရှိ။ သူ တို့ သည် ကိုယ့် အိမ် သို့ အေး ချမ်း စွာ ပြန် ကြ ပါ စေ’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု လျှောက် ပြန် ၏။ ^၁၈ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “ငါ နှင့် ပတ် သက် လျှင် အ ကောင်း ကို မ ဟော။ အ ဆိုး ကို သာ ဟော လေ့ ရှိ သည် ဟု သင့် ကို ငါ ပြော ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော” ဟု ဆို ၏။

^၁၉ မိက္ခာ ယ က လည်း “သို့ ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို နား ထောင် ပါ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိ မိ ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း လျက် ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ လက် ဝဲ ဘက်၊ လက် ယာ ဘက် တို့ ၌ ရပ် ၍ ခ စား နေ ကြ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် မြင် ပါ ၏။ ^၂၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို ချီ တက် ပြီး ကျ ဆုံး သွား အောင် မည် သူ ဖြား ယောင်း မည် နည်း’ ဟု မေး တော် မူ လျှင် တစ် ပါး က ဤ သို့ ဟု လျှောက် တင် ၏။ နောက် တစ် ပါး က ထို သို့ ဟု လျှောက် တင် ၏။

^၂၁ ထို အ ခါ ဝိ ညာဉ် တစ် ပါး ထွက် လာ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ရပ် လျက် ‘အ ကျွန်ုပ် ဖြား ယောင်း ပါ မည်’ ဟု လျှောက် တင် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘မည် သို့ ဖြား ယောင်း မည် နည်း’ ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၂၂ ထို ဝိ ညာဉ် က လည်း ‘အ ကျွန်ုပ် သွား ၍ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ ၏ နှုတ် ၌ မု သား မြွက် ဆို သော ဝိ ညာဉ် ဖြစ် မည်’ ဟု လျှောက် တင် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ‘သင် ဖြား ယောင်း နိုင် လိမ့် မည်။ အောင် လည်း အောင် မြင် လိမ့် မည်။ သွား ၍ ထို သို့ ပြု လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၃ ထို့ ကြောင့် ယ ခု ကြည့် ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်း ကြီး ၏ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ နှုတ် ၌ မု သား မြွက် ဆို သော ဝိ ညာဉ် ကို သွင်း တော် မူ ပြီ။ မင်း ကြီး လည်း ဘေး ဆိုး နှင့် ကြုံ ရ မည် ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၂၄ ထို အ ခါ ခေ နာ နာ ၏ သား ဇေ ဒ ကိ သည် မိက္ခာ ယ အ နား သို့ လာ ပြီး ပါး ကို ရိုက် ၏။ ထို့ နောက် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် သင် နှင့် စ ကား ပြော ရန် ငါ့ ထံ မှ မည် သည့် အ ချိန် က ထွက် သွား သ နည်း” ဟု မေး ၏။ ^၂၅ မိက္ခာ ယ က လည်း “ကြည့် ပါ အ ခန်း ထဲ သင် ဝင် ပုန်း နေ ရ သော နေ့ ရောက် သော အ ခါ သိ မြင် ရ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၂၆ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က “မိက္ခာ ယ ကို ခေါ် သွား ပြီး သူ့ ကို မြို့ အုပ် အာ မုန် နှင့် ဘု ရင့် သား တော် ယော ရှ ထံ အပ် လော့။ ^၂၇ ‘ငါ ဘေး ကင်း စွာ ပြန် လာ သည့် အ ချိန် ထိ ဤ သူ ကို ထောင် ချ ထား ၍ သူ့ အား မ သေ ရုံ တ မည် သာ မုန့် နှင့် ရေ ကို ပေး လော့’ ဟူ ၍ ရှင် ဘု ရင် အ မိန့် ပေး ကြောင်း ပြော ကြား လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၂၈ ထို အ ခါ မိက္ခာ ယ က “အ ရှင် မင်း ကြီး ဘေး ကင်း စွာ အ မှန် ပြန် လာ ရ သည် ဆို လျှင် အ ကျွန်ုပ် အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ သည် မ ဟုတ်” ဟု ပြန် ပြော ပြီး လျှင် “လူ အ ပေါင်း တို့၊ ငါ့ စ ကား ကို မှတ် ထား ကြ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၂၉ ဤ သို့ ဖြင့် အစ္စ ရေး ဘု ရင် နှင့် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး တို့ သည် ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သို့ စစ် ချီ ကြ ၏။

^၃၀ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “ငါ သည် ရုပ် ဖျက် ပြီး တိုက် ပွဲ ဝင် မည်။ သင် မူ ကား သင် ၏ မင်း ဝတ် တန် ဆာ တို့ ကို ဝတ် ဆင် ပါ လော့” ဟု ဆို ပြီး အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် ရုပ် ဖျက် ၍ စစ် ပွဲ ထဲ သို့ ဝင် လေ ၏။

^၃၁ ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် သည် မိ မိ ၏ စစ် ရ ထား မှူး သုံး ဆယ့် နှစ် ယောက် အား “အစ္စ ရေး ဘု ရင် မှ လွဲ ၍ အ ခြား ကြီး ကြီး ငယ် ငယ် တစ် ယောက် ကို မျှ မ တိုက် ကြ ပါ နှင့်” ဟု မိန့် မှာ ထား ၏။ ^၃၂ စစ် ရ ထား မှူး တို့ က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး ကို မြင် လျှင် “ဤ သူ သည် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ပင် ဖြစ် ရ မည်” ဟု ဆို လျက် သူ့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် လှည့် လာ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အော် ဟစ် လေ ၏။ ^၃၃ အစ္စ ရေး ဘု ရင် မ ဟုတ် သည် ကို စစ် ရ ထား မှူး တို့ သိ မြင် ၍ သူ့ နောက် မ လိုက် တော့ ဘဲ ပြန် လှည့် သွား လေ ၏။

^၃၄ စစ် သည် တစ် ဦး သည် လေး ကို အ မှတ် တ မဲ့ ပစ် ထည့် လိုက် ရာ အစ္စ ရေး ဘု ရင် ဝတ် ထား သော သံ ချပ် အင်္ကျီ ၏ ဆက် ရာ ကြား တွင် ထိ မှန် လေ ၏။ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က မိ မိ စစ် ရ ထား မှူး အား “ရ ထား ကို ပြန် လှည့် ပြီး စစ် မြေ ပြင် မှ ထွက် သွား လော့။ ငါ ဒဏ် ရာ ရ နေ ပြီ” ဟု အ မိန့် ပေး ၏။ ^၃၅ ထို နေ့ တွင် တိုက် ပွဲ အ လွန် ပြင်း ထန် ၏။ စစ် ရ ထား ပေါ် တွင် ရှင် ဘု ရင် ကို ဆီး ရီး ယား တပ် ဘက် သို့ မျက် နှာ မူ စေ ပြီး မှီ ထိုင် စေ ၏။ ည နေ ခင်း အ ချိန် တွင် ရှင် ဘု ရင် အ နိစ္စ ရောက် ၍ ဒဏ် ရာ မှ သွေး များ လည်း စစ် ရ ထား ကြမ်း ပြင် အ ထိ စီး ကျ ၏။

^၃၆ နေ ဝင် ချိန် ရောက် သော အ ခါ “လူ တိုင်း ကိုယ့် ပြည်၊ ကိုယ့် မြို့ သို့ ပြန် ကြ ပါ” ဟူ သော အော် ဟစ် သံ မှာ တပ် တစ် တပ် လုံး ပျံ့ နှံ့ သွား ၏။ ^၃၇ ရှင် ဘု ရင် အ နိစ္စ ရောက် သွား သ ဖြင့် ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ သယ် လာ ပြီး ရှင် ဘု ရင် ကို ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ ^၃၈ စစ် ရ ထား ကို ပြည့် တန် ဆာ တို့ ရေ ချိုး လေ့ ရှိ သော ရှ မာ ရိ ရေ ကန် တွင် ဆေး ကြော ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် စ ကား အ တိုင်း ရှင် ဘု ရင် ၏ သွေး တို့ ကို ခွေး တို့ လျက် ကြ လေ ၏။

^၃၉ ကျန် ရှိ နေ သော အာ ဟပ် မင်း ကြီး လက် ထက် အ ဖြစ် အ ပျက် များ၊ သူ ပြု ခဲ့ သော အ ရာ ဟူ သ မျှ၊ ဆင် စွယ် နန်း တော် တည် ဆောက် ခဲ့ ပုံ၊ မြို့ များ တည် ခဲ့ ပုံ တို့ ကို အစ္စ ရေး ဘု ရင် တို့ ၏ ရာ ဇ ဝင် မှတ် တမ်း တွင် ရေး မှတ် ထား ၏ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ရေး မှတ် ထား သည် မ ဟုတ် လော’။ ။ ^၄၀ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် အ တူ အိပ် ပျော် ၍ သူ ၏ သား တော် အာ ခ ဇိ သည် သူ့ အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ ၏။

^၄၁ အစ္စ ရေး ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး နန်း စံ လေး နှစ် တွင် ယု ဒ ပြည် ၌ အာ သ မင်း ကြီး ၏ သား တော် ယော ရှ ဖတ် နန်း တက် ၏။ ^၄၂ ယော ရှ ဖတ် နန်း တက် ချိန် တွင် သက် တော် သုံး ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ ပြီး ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နှစ် ဆယ့် ငါး နှစ် စိုး စံ ၏။ မယ် တော် ကား ရှိ လ ဟိ ၏ သ မီး အ ဇု ဘ အ မည် ရှိ ၏။

^၄၃ ယော ရှ ဖတ် သည် ခ မည်း တော် အာ သ မင်း ကြီး လျှောက် ခဲ့ သော လမ်း အ တိုင်း လိုက် လျှောက် ၏။ ထို လမ်း မှ မ လွဲ ဘဲ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ကျင့် ကြံ နေ ထိုင် ၏။ သို့ သော် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ‌နေ ရာ များ ကို မ ဖယ် ရှား ပေ။ လူ တို့ သည် ထို အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ နေ ရာ များ ၌ ယဇ် ပူ ဇော် လျက်၊ နံ့ သာ ပေါင်း ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် လျက် ရှိ ၏။ ^၄၄ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး ဘု ရင် နှင့် သင့် မြတ် စွာ နေ ၏။

^၄၅ ကျန် ရှိ နေ သော ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး လက် ထက် အ ဖြစ် အ ပျက် များ၊ သူ ၏ ဘုန်း တန် ခိုး ကြီး ခဲ့ ပုံ၊ စစ် တိုက် ခဲ့ ပုံ စ သည် တို့ ကို ယု ဒ ဘု ရင် များ ၏ ရာ ဇ ဝင် မှတ် တမ်း တွင် ရေး မှတ် ထား ၏ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ရေး မှတ် ထား သည် မ ဟုတ် လော’။ ။ ^၄၆ သူ သည် ခ မည်း တော် လက် ထက် မှ ကျန် နေ ခဲ့ သော မိစ္ဆာ ဒိဋ္ဌိ ကျင့် ထုံး ဆိုင် ရာ ယောက်ျား ပြည့် တန် ဆာ များ ကို ပြည် တော် မှ ဖယ် ရှား ပစ် ၏။

^၄၇ ထို စဉ် က ဧ ဒုံ ပြည် တွင် ရှင် ဘု ရင် မ ရှိ။ ဘု ရင် ခံ က အုပ် ချုပ် ၏။

^၄၈ ဩ ဖိ ရ မြို့ သို့ သွား ၍ ရွှေ ကို သယ် ဆောင် လာ ရန် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး သည် တာ ရှု သင်္ဘော များ ကို တည် ဆောက် ၏။ သို့ သော် ဧ ဇ ယုန် ဂါ ဗာ မြို့ တွင် သင်္ဘော ပျက် သ ဖြင့် ခ ရီး မ သွား နိုင် ခဲ့။ ^၄၉ အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “အ ကျွန်ုပ် ၏ အ စေ အ ပါး တို့ ကို သင် ၏ အ စေ အ ပါး တို့ နှင့် အ တူ သင်္ဘော လိုက် စေ ပါ” ဟု တောင်း ဆို သည် ကို ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က လက် မ ခံ ခဲ့။

^၅၀ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး သည် ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် အ တူ အိပ် ပျော် ၍ သူ့ ကို ဘင် တော် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တွင် သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ သူ ၏ သား တော် ယ ဟော ရံ သည် သူ့ အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ ၏။

^၅၁ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး နန်း စံ တစ် ဆယ့် ခု နစ် နှစ် တွင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် အာ ခ ဇိ သည် အစ္စ ရေး ပြည်၊ ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် နန်း တက် ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို နှစ် နှစ် အုပ် စိုး ၏။ ^၅၂ သူ သည် ဘိုး ဘေး တို့ ကဲ့ သို့ ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ မ ကောင်း မှု ကို ပြု ၏။ ခ မည်း တော် လျှောက် သော လမ်း အ တိုင်း၊ မယ် တော် လျှောက် သော လမ်း အ တိုင်း၊ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို လမ်း မှား စေ သော နေ ဗတ် ၏ သား ယေ ရော ဗောင် မင်း ကြီး လျှောက် သော လမ်း အ တိုင်း လိုက် လျှောက် ၏။ ^၅၃ သူ သည် ခ မည်း တော် ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဗာ လ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း ဖြင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ မျက် ထွက် စေ ၏။

22

¹ They continued three years without war between Syria and Israel. ² In the third year, Jehoshaphat the king of Judah came down to the king of Israel.

³ The king of Israel said to his servants, “You know that Ramoth Gilead is ours, and we do nothing, and don’t take it out of the hand of the king of Syria?” ⁴ He said to Jehoshaphat, “Will you go with me to battle to Ramoth Gilead?” Jehoshaphat said to the king of Israel, “I am as you are, my people as your people, my horses as your horses.”

⁵ Jehoshaphat said to the king of Israel, “Please inquire first for Yahweh’s word.” ⁶ Then the king of Israel gathered the prophets together, about four hundred men, and said to them, “Should I go against Ramoth Gilead to battle, or should I refrain?” They said, “Go up; for the Lord will deliver it into the hand of the king.”

⁷ But Jehoshaphat said, “Isn’t there here a prophet of Yahweh, that we may inquire of him?” ⁸ The king of Israel said to Jehoshaphat, “There is yet one man by whom we may inquire of Yahweh, Micaiah the son of Imlah; but I hate him, for he does not prophesy good concerning me, but evil.” Jehoshaphat said, “Don’t let the king say so.” ⁹ Then the king of Israel called an officer, and said, “Quickly get Micaiah the son of Imlah.”

¹⁰ Now the king of Israel and Jehoshaphat the king of Judah were sitting each on his throne, arrayed in their robes, in an open place at the entrance of the gate of Samaria; and all the prophets were prophesying before them. ¹¹ Zedekiah the son of Chenaanah made himself horns of iron, and said, “Yahweh says, ‘With these you will push the Syrians, until they are consumed.’ ” ¹² All the prophets prophesied so, saying, “Go up to Ramoth Gilead and prosper; for Yahweh will deliver it into the hand of the king.”

¹³ The messenger who went to call Micaiah spoke to him, saying, “See now, the prophets declare good to the king with one mouth. Please let your word be like the word of one of them, and speak good.” ¹⁴ Micaiah said, “As Yahweh lives, what Yahweh says to me, that I will speak.”

¹⁵ When he had come to the king, the king said to him, “Micaiah, shall we go to Ramoth Gilead to battle, or shall we forbear?” He answered him, “Go up and prosper; and Yahweh will deliver it into the hand of the king.” ¹⁶ The king said to him, “How many times do I have to adjure you that you speak to me nothing but the truth in Yahweh’s name?” ¹⁷ He said, “I saw all Israel scattered on the mountains, as sheep that have no shepherd. Yahweh said, ‘These have no master. Let them each return to his house in peace.’ ” ¹⁸ The king of Israel said to Jehoshaphat, “Didn’t I tell you that he would not prophesy good concerning me, but evil?”

¹⁹ Micaiah said, “Therefore hear Yahweh’s word. I saw Yahweh sitting on his throne, and all the army of heaven standing by him on his right hand and on his left. ²⁰ Yahweh said, ‘Who will entice Ahab, that he may go up and fall at Ramoth Gilead?’ One said one thing, and another said another.

²¹ A spirit came out and stood before Yahweh, and said, ‘I will entice him.’ ²² Yahweh said to him, ‘How?’ He said, ‘I will go out and will be a lying spirit in the mouth of all his prophets.’ He said, ‘You will entice him, and will also prevail. Go out and do so.’ ²³ Now therefore, behold, Yahweh has put a lying spirit in the mouth of all these your prophets; and Yahweh has spoken evil concerning you.”

²⁴ Then Zedekiah the son of Chenaanah came near and struck Micaiah on the cheek, and said, “Which way did Yahweh’s Spirit go from me to speak to you?” ²⁵ Micaiah said, “Behold, you will see on that day when you go into an inner room to hide yourself.”

²⁶ The king of Israel said, “Take Micaiah, and carry him back to Amon the governor of the city and to Joash the king’s son. ²⁷ Say, ‘The king says, “Put this fellow in the prison, and feed him with bread of affliction and with water of affliction, until I come in peace.” ’ ” ²⁸ Micaiah said, “If you return at all in peace, Yahweh has not spoken by me.” He said, “Listen, all you people!”

²⁹ So the king of Israel and Jehoshaphat the king of Judah went up to Ramoth Gilead.

³⁰ The king of Israel said to Jehoshaphat, “I will disguise myself and go into the battle, but you put on your robes.” The king of Israel disguised himself and went into the battle.

³¹ Now the king of Syria had commanded the thirty-two captains of his chariots, saying, “Don’t fight with small nor great, except only with the king of Israel.” ³² When the captains of the chariots saw Jehoshaphat, they said, “Surely that is the king of Israel!” and they came over to fight against him. Jehoshaphat cried out. ³³ When the captains of the chariots saw that it was not the king of Israel, they turned back from pursuing him.

³⁴ A certain man drew his bow at random, and struck the king of Israel between the joints of the armor. Therefore he said to the driver of his chariot, “Turn around, and carry me out of the battle, for I am severely wounded.” ³⁵ The battle increased that day. The king was propped up in his chariot facing the Syrians, and died at evening. The blood ran out of the wound into the bottom of the chariot.

³⁶ A cry went throughout the army about the going down of the sun, saying, “Every man to his city, and every man to his country!” ³⁷ So the king died, and was brought to Samaria; and they buried the king in Samaria. ³⁸ They washed the chariot by the pool of Samaria; and the dogs licked up his blood where the prostitutes washed themselves, according to Yahweh’s word which he spoke.

³⁹ Now the rest of the acts of Ahab, and all that he did, and the ivory house which he built, and all the cities that he built, aren’t they written in the book of the chronicles of the kings of Israel? ⁴⁰ So Ahab slept with his fathers; and Ahaziah his son reigned in his place.

⁴¹ Jehoshaphat the son of Asa began to reign over Judah in the fourth year of Ahab king of Israel. ⁴² Jehoshaphat was thirty-five years old when he began to reign; and he reigned twenty-five years in Jerusalem. His mother’s name was Azubah the daughter of Shilhi.

⁴³ He walked in all the way of Asa his father. He didn’t turn away from it, doing that which was right in Yahweh’s eyes. However, the high places were not taken away. The people still sacrificed and burned incense on the high places. ⁴⁴ Jehoshaphat made peace with the king of Israel.

⁴⁵ Now the rest of the acts of Jehoshaphat, and his might that he showed, and how he fought, aren’t they written in the book of the chronicles of the kings of Judah? ⁴⁶ The remnant of the sodomites, that remained in the days of his father Asa, he put away out of the land.

⁴⁷ There was no king in Edom. A deputy ruled.

⁴⁸ Jehoshaphat made ships of Tarshish to go to Ophir for gold, but they didn’t go, for the ships wrecked at Ezion Geber. ⁴⁹ Then Ahaziah the son of Ahab said to Jehoshaphat, “Let my servants go with your servants in the ships.” But Jehoshaphat would not.

⁵⁰ Jehoshaphat slept with his fathers, and was buried with his fathers in his father David’s city. Jehoram his son reigned in his place.

⁵¹ Ahaziah the son of Ahab began to reign over Israel in Samaria in the seventeenth year of Jehoshaphat king of Judah, and he reigned two years over Israel. ⁵² He did that which was evil in Yahweh’s sight, and walked in the way of his father, and in the way of his mother, and in the way of Jeroboam the son of Nebat, in which he made Israel to sin. ⁵³ He served Baal and worshiped him, and provoked Yahweh, the God of Israel, to anger in all the ways that his father had done so.

၂၂

^၁ ဆီး ရီး ယား ပြည် နှင့် အစ္စ ရေး ပြည် အ ကြား စစ် မ ဖြစ် သည် မှာ သုံး နှစ် ကြာ လေ ပြီ။ ^၂ သုံး နှစ် မြောက် တွင် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ထံ သို့ ရောက် လာ ၏။

^၃ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က မိ မိ အ မှုထမ်း တို့ အား “ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သည် ငါ တို့ အ ပိုင် ဖြစ် ကြောင်း ကို သင် တို့ သိ လျက် နှင့် ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် လက် မှ ပြန် မ သိမ်း ယူ ဘဲ အ ဘယ် ကြောင့် ငြိမ် နေ ကြ သ နည်း” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၄ ထို့ ပြင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး ကို လည်း “ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို သွား တိုက် မည်။ သင် သည် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ လိုက် မည် လော” ဟု မေး လျှင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က အစ္စ ရေး ဘု ရင် အား “အ ကျွန်ုပ် သည် မင်း ကြီး နှင့် တစ် သ ဘော တည်း ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ စစ် သည် များ သည် မင်း ကြီး ၏ စစ် သည်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ မြင်း များ သည် မင်း ကြီး ၏ မြင်း များ ပင် ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၅ သို့ သော် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က အစ္စ ရေး ဘု ရင် အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား မည် သို့ မိန့် တော် မူ မည် ကို ဦး စွာ မေး လျှောက် ကြည့် ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၆ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် ပ ရော ဖက် လေး ရာ ခန့် ကို စု ရုံး စေ ပြီး လျှင် သူ တို့ အား “ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို စစ် ချီ ၍ တိုက် ခိုက် ရ မည် လော။ မ တိုက် ဘဲ နေ ရ မည် လော” ဟု မေး လျှင် သူ တို့ က “စစ် ချီ တော် မူ ပါ။ ဘု ရား ရှင် သည် ထို မြို့ ကို မင်း ကြီး လက် သို့ အပ် တော် မူ မည်” ဟု ဆင့် ဆို ကြ ၏။

^၇ ထို အ ခါ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က “ဤ အ ရပ် တွင် ငါ တို့ မေး မြန်း ၍ ရ မည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် မ ရှိ တော့ ပြီ လော” ဟု မေး လျှင်၊ ^၈ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မေး မြန်း ပေး မည့် သူ တစ် ဦး ရှိ ပါ သေး ၏။ သို့ သော် သူ့ ကို ငါ မုန်း ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ သည် ငါ နှင့် ပတ် သက် လျှင် အ ကောင်း ကို မ ဟော။ အ ဆိုး ကို သာ ဟော လေ့ ရှိ ၏။ သူ သည် ဣ မ လ ၏ သား မိက္ခာ ယ ဖြစ် ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က လည်း သူ့ အား “မင်း ကြီး၊ ထို သို့ မ ပြော ပါ နှင့်” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၉ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် မှူး မတ် တစ် ဦး ကို ခေါ် ပြီး “ဣ မ လ ၏ သား မိက္ခာ ယ ကို အ မြန် ခေါ် ခဲ့ ပါ” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၁၀ အစ္စ ရေး ဘု ရင် နှင့် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး တို့ သည် မင်း ဝတ် တန် ဆာ ဝတ် ဆင် လျက် ရှ မာ ရိ မြို့ တံ ခါး နား ရှိ ကောက် နယ် တ လင်း တွင် အ သီး သီး ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း နေ ကြ ၏။ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း သူ တို့ ရှေ့ တွင် ပ ရော ဖက် ပြု နေ ကြ ၏။ ^၁၁ ခေ နာ နာ ၏ သား ဇေ ဒ ကိ သည် သံ ဦး ချို များ ကို ပြု လုပ် ပြီး အာ ဟပ် မင်း ကြီး အား “’မင်း ကြီး သည် ဤ သံ ဦး ချို များ ဖြင့် ဆီး ရီး ယား လူ မျိုး တို့ ပျက် စီး ကုန် သည့် တိုင် အောင် ဝှေ့ ယမ်း တိုက် ခိုက် ရ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည်” ဟု ဆင့် ဆို ၏။ ^၁၂ ထို့ အ တူ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ က လည်း “ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သို့ ချီ တက် လော့။ အောင် မြင် မှု ရ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို မြို့ ကို မင်း ကြီး လက် သို့ အပ် တော် မူ မည်” ဟု ပ ရော ဖက် ပြု ကြ ၏။

^၁၃ မိက္ခာ ယ ကို သွား ခေါ် လာ ခဲ့ သော တ မန် က လည်း မိက္ခာ ယ အား “ကြည့် ပါ။ ပ ရော ဖက် တို့ က ရှင် ဘု ရင် အ ဖို့ ကောင်း သော သ တင်း တစ် မျိုး တည်း ကို ဟော ကြ ပြီ။ သင် သည် လည်း သူ တို့ နည်း တူ ကောင်း သော သ တင်း တစ် မျိုး တည်း ကို သာ ဟော ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၄ သို့ သော် မိက္ခာ ယ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော အ ရာ ကို သာ ငါ ဟော မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၅ ရှင် ဘု ရင် ထံ ရောက် လာ သော အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က သူ့ အား “မိက္ခာ ယ၊ ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို ငါ တို့ စစ် ချီ ၍ တိုက် ခိုက် ရ မည် လော။ မ တိုက် ဘဲ နေ ရ မည် လော” ဟု မေး လျှင် သူ က “စစ် ချီ တော် မူ ပါ။ အောင် မြင် မှု ရ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို မြို့ ကို မင်း ကြီး လက် သို့ အပ် တော် မူ မည်” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ^၁၆ သို့ သော် ရှင် ဘု ရင် က သူ့ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ဖြင့် မှန် သော စ ကား ကို သာ ဟော ပြော ရန် သင့် အား ဘယ် နှစ် ကြိမ် ကျိန် ဆို စေ ရ မည် နည်း” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ မိက္ခာ ယ က ရှင် ဘု ရင် အား “အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် သိုး ထိန်း မ ရှိ သော သိုး များ ကဲ့ သို့ တောင် များ ပေါ် တွင် ကွဲ လွင့် နေ ကြ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တွေ့ ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ‘ဤ သူ တို့ ၌ သ ခင် မ ရှိ။ သူ တို့ သည် ကိုယ့် အိမ် သို့ အေး ချမ်း စွာ ပြန် ကြ ပါ စေ’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု လျှောက် ပြန် ၏။ ^၁၈ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “ငါ နှင့် ပတ် သက် လျှင် အ ကောင်း ကို မ ဟော။ အ ဆိုး ကို သာ ဟော လေ့ ရှိ သည် ဟု သင့် ကို ငါ ပြော ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော” ဟု ဆို ၏။

^၁၉ မိက္ခာ ယ က လည်း “သို့ ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို နား ထောင် ပါ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိ မိ ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း လျက် ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ လက် ဝဲ ဘက်၊ လက် ယာ ဘက် တို့ ၌ ရပ် ၍ ခ စား နေ ကြ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် မြင် ပါ ၏။ ^၂၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ ကို ချီ တက် ပြီး ကျ ဆုံး သွား အောင် မည် သူ ဖြား ယောင်း မည် နည်း’ ဟု မေး တော် မူ လျှင် တစ် ပါး က ဤ သို့ ဟု လျှောက် တင် ၏။ နောက် တစ် ပါး က ထို သို့ ဟု လျှောက် တင် ၏။

^၂၁ ထို အ ခါ ဝိ ညာဉ် တစ် ပါး ထွက် လာ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ရပ် လျက် ‘အ ကျွန်ုပ် ဖြား ယောင်း ပါ မည်’ ဟု လျှောက် တင် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘မည် သို့ ဖြား ယောင်း မည် နည်း’ ဟု မေး တော် မူ ၏။ ^၂၂ ထို ဝိ ညာဉ် က လည်း ‘အ ကျွန်ုပ် သွား ၍ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ ၏ နှုတ် ၌ မု သား မြွက် ဆို သော ဝိ ညာဉ် ဖြစ် မည်’ ဟု လျှောက် တင် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း ‘သင် ဖြား ယောင်း နိုင် လိမ့် မည်။ အောင် လည်း အောင် မြင် လိမ့် မည်။ သွား ၍ ထို သို့ ပြု လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၃ ထို့ ကြောင့် ယ ခု ကြည့် ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်း ကြီး ၏ ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ နှုတ် ၌ မု သား မြွက် ဆို သော ဝိ ညာဉ် ကို သွင်း တော် မူ ပြီ။ မင်း ကြီး လည်း ဘေး ဆိုး နှင့် ကြုံ ရ မည် ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၂၄ ထို အ ခါ ခေ နာ နာ ၏ သား ဇေ ဒ ကိ သည် မိက္ခာ ယ အ နား သို့ လာ ပြီး ပါး ကို ရိုက် ၏။ ထို့ နောက် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် သင် နှင့် စ ကား ပြော ရန် ငါ့ ထံ မှ မည် သည့် အ ချိန် က ထွက် သွား သ နည်း” ဟု မေး ၏။ ^၂၅ မိက္ခာ ယ က လည်း “ကြည့် ပါ အ ခန်း ထဲ သင် ဝင် ပုန်း နေ ရ သော နေ့ ရောက် သော အ ခါ သိ မြင် ရ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၂၆ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က “မိက္ခာ ယ ကို ခေါ် သွား ပြီး သူ့ ကို မြို့ အုပ် အာ မုန် နှင့် ဘု ရင့် သား တော် ယော ရှ ထံ အပ် လော့။ ^၂၇ ‘ငါ ဘေး ကင်း စွာ ပြန် လာ သည့် အ ချိန် ထိ ဤ သူ ကို ထောင် ချ ထား ၍ သူ့ အား မ သေ ရုံ တ မည် သာ မုန့် နှင့် ရေ ကို ပေး လော့’ ဟူ ၍ ရှင် ဘု ရင် အ မိန့် ပေး ကြောင်း ပြော ကြား လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၂၈ ထို အ ခါ မိက္ခာ ယ က “အ ရှင် မင်း ကြီး ဘေး ကင်း စွာ အ မှန် ပြန် လာ ရ သည် ဆို လျှင် အ ကျွန်ုပ် အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ သည် မ ဟုတ်” ဟု ပြန် ပြော ပြီး လျှင် “လူ အ ပေါင်း တို့၊ ငါ့ စ ကား ကို မှတ် ထား ကြ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၂၉ ဤ သို့ ဖြင့် အစ္စ ရေး ဘု ရင် နှင့် ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး တို့ သည် ရာ မုတ် ဂိ လဒ် မြို့ သို့ စစ် ချီ ကြ ၏။

^၃၀ အစ္စ ရေး ဘု ရင် က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “ငါ သည် ရုပ် ဖျက် ပြီး တိုက် ပွဲ ဝင် မည်။ သင် မူ ကား သင် ၏ မင်း ဝတ် တန် ဆာ တို့ ကို ဝတ် ဆင် ပါ လော့” ဟု ဆို ပြီး အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် ရုပ် ဖျက် ၍ စစ် ပွဲ ထဲ သို့ ဝင် လေ ၏။

^၃၁ ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် သည် မိ မိ ၏ စစ် ရ ထား မှူး သုံး ဆယ့် နှစ် ယောက် အား “အစ္စ ရေး ဘု ရင် မှ လွဲ ၍ အ ခြား ကြီး ကြီး ငယ် ငယ် တစ် ယောက် ကို မျှ မ တိုက် ကြ ပါ နှင့်” ဟု မိန့် မှာ ထား ၏။ ^၃၂ စစ် ရ ထား မှူး တို့ က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး ကို မြင် လျှင် “ဤ သူ သည် အစ္စ ရေး ဘု ရင် ပင် ဖြစ် ရ မည်” ဟု ဆို လျက် သူ့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် လှည့် လာ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အော် ဟစ် လေ ၏။ ^၃၃ အစ္စ ရေး ဘု ရင် မ ဟုတ် သည် ကို စစ် ရ ထား မှူး တို့ သိ မြင် ၍ သူ့ နောက် မ လိုက် တော့ ဘဲ ပြန် လှည့် သွား လေ ၏။

^၃၄ စစ် သည် တစ် ဦး သည် လေး ကို အ မှတ် တ မဲ့ ပစ် ထည့် လိုက် ရာ အစ္စ ရေး ဘု ရင် ဝတ် ထား သော သံ ချပ် အင်္ကျီ ၏ ဆက် ရာ ကြား တွင် ထိ မှန် လေ ၏။ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က မိ မိ စစ် ရ ထား မှူး အား “ရ ထား ကို ပြန် လှည့် ပြီး စစ် မြေ ပြင် မှ ထွက် သွား လော့။ ငါ ဒဏ် ရာ ရ နေ ပြီ” ဟု အ မိန့် ပေး ၏။ ^၃၅ ထို နေ့ တွင် တိုက် ပွဲ အ လွန် ပြင်း ထန် ၏။ စစ် ရ ထား ပေါ် တွင် ရှင် ဘု ရင် ကို ဆီး ရီး ယား တပ် ဘက် သို့ မျက် နှာ မူ စေ ပြီး မှီ ထိုင် စေ ၏။ ည နေ ခင်း အ ချိန် တွင် ရှင် ဘု ရင် အ နိစ္စ ရောက် ၍ ဒဏ် ရာ မှ သွေး များ လည်း စစ် ရ ထား ကြမ်း ပြင် အ ထိ စီး ကျ ၏။

^၃၆ နေ ဝင် ချိန် ရောက် သော အ ခါ “လူ တိုင်း ကိုယ့် ပြည်၊ ကိုယ့် မြို့ သို့ ပြန် ကြ ပါ” ဟူ သော အော် ဟစ် သံ မှာ တပ် တစ် တပ် လုံး ပျံ့ နှံ့ သွား ၏။ ^၃၇ ရှင် ဘု ရင် အ နိစ္စ ရောက် သွား သ ဖြင့် ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ သယ် လာ ပြီး ရှင် ဘု ရင် ကို ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ ^၃၈ စစ် ရ ထား ကို ပြည့် တန် ဆာ တို့ ရေ ချိုး လေ့ ရှိ သော ရှ မာ ရိ ရေ ကန် တွင် ဆေး ကြော ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် စ ကား အ တိုင်း ရှင် ဘု ရင် ၏ သွေး တို့ ကို ခွေး တို့ လျက် ကြ လေ ၏။

^၃၉ ကျန် ရှိ နေ သော အာ ဟပ် မင်း ကြီး လက် ထက် အ ဖြစ် အ ပျက် များ၊ သူ ပြု ခဲ့ သော အ ရာ ဟူ သ မျှ၊ ဆင် စွယ် နန်း တော် တည် ဆောက် ခဲ့ ပုံ၊ မြို့ များ တည် ခဲ့ ပုံ တို့ ကို အစ္စ ရေး ဘု ရင် တို့ ၏ ရာ ဇ ဝင် မှတ် တမ်း တွင် ရေး မှတ် ထား ၏ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ရေး မှတ် ထား သည် မ ဟုတ် လော’။ ။ ^၄၀ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် အ တူ အိပ် ပျော် ၍ သူ ၏ သား တော် အာ ခ ဇိ သည် သူ့ အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ ၏။

^၄၁ အစ္စ ရေး ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး နန်း စံ လေး နှစ် တွင် ယု ဒ ပြည် ၌ အာ သ မင်း ကြီး ၏ သား တော် ယော ရှ ဖတ် နန်း တက် ၏။ ^၄၂ ယော ရှ ဖတ် နန်း တက် ချိန် တွင် သက် တော် သုံး ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ ပြီး ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နှစ် ဆယ့် ငါး နှစ် စိုး စံ ၏။ မယ် တော် ကား ရှိ လ ဟိ ၏ သ မီး အ ဇု ဘ အ မည် ရှိ ၏။

^၄၃ ယော ရှ ဖတ် သည် ခ မည်း တော် အာ သ မင်း ကြီး လျှောက် ခဲ့ သော လမ်း အ တိုင်း လိုက် လျှောက် ၏။ ထို လမ်း မှ မ လွဲ ဘဲ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ ကျင့် ကြံ နေ ထိုင် ၏။ သို့ သော် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ‌နေ ရာ များ ကို မ ဖယ် ရှား ပေ။ လူ တို့ သည် ထို အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ နေ ရာ များ ၌ ယဇ် ပူ ဇော် လျက်၊ နံ့ သာ ပေါင်း ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် လျက် ရှိ ၏။ ^၄၄ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး ဘု ရင် နှင့် သင့် မြတ် စွာ နေ ၏။

^၄၅ ကျန် ရှိ နေ သော ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး လက် ထက် အ ဖြစ် အ ပျက် များ၊ သူ ၏ ဘုန်း တန် ခိုး ကြီး ခဲ့ ပုံ၊ စစ် တိုက် ခဲ့ ပုံ စ သည် တို့ ကို ယု ဒ ဘု ရင် များ ၏ ရာ ဇ ဝင် မှတ် တမ်း တွင် ရေး မှတ် ထား ၏ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ရေး မှတ် ထား သည် မ ဟုတ် လော’။ ။ ^၄၆ သူ သည် ခ မည်း တော် လက် ထက် မှ ကျန် နေ ခဲ့ သော မိစ္ဆာ ဒိဋ္ဌိ ကျင့် ထုံး ဆိုင် ရာ ယောက်ျား ပြည့် တန် ဆာ များ ကို ပြည် တော် မှ ဖယ် ရှား ပစ် ၏။

^၄၇ ထို စဉ် က ဧ ဒုံ ပြည် တွင် ရှင် ဘု ရင် မ ရှိ။ ဘု ရင် ခံ က အုပ် ချုပ် ၏။

^၄၈ ဩ ဖိ ရ မြို့ သို့ သွား ၍ ရွှေ ကို သယ် ဆောင် လာ ရန် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး သည် တာ ရှု သင်္ဘော များ ကို တည် ဆောက် ၏။ သို့ သော် ဧ ဇ ယုန် ဂါ ဗာ မြို့ တွင် သင်္ဘော ပျက် သ ဖြင့် ခ ရီး မ သွား နိုင် ခဲ့။ ^၄၉ အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး က ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး အား “အ ကျွန်ုပ် ၏ အ စေ အ ပါး တို့ ကို သင် ၏ အ စေ အ ပါး တို့ နှင့် အ တူ သင်္ဘော လိုက် စေ ပါ” ဟု တောင်း ဆို သည် ကို ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး က လက် မ ခံ ခဲ့။

^၅၀ ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး သည် ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် အ တူ အိပ် ပျော် ၍ သူ့ ကို ဘင် တော် ဒါ ဝိဒ် မြို့ တွင် သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ သူ ၏ သား တော် ယ ဟော ရံ သည် သူ့ အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ ၏။

^၅၁ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ ဖတ် မင်း ကြီး နန်း စံ တစ် ဆယ့် ခု နစ် နှစ် တွင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် အာ ခ ဇိ သည် အစ္စ ရေး ပြည်၊ ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် နန်း တက် ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို နှစ် နှစ် အုပ် စိုး ၏။ ^၅၂ သူ သည် ဘိုး ဘေး တို့ ကဲ့ သို့ ပင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ မ ကောင်း မှု ကို ပြု ၏။ ခ မည်း တော် လျှောက် သော လမ်း အ တိုင်း၊ မယ် တော် လျှောက် သော လမ်း အ တိုင်း၊ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို လမ်း မှား စေ သော နေ ဗတ် ၏ သား ယေ ရော ဗောင် မင်း ကြီး လျှောက် သော လမ်း အ တိုင်း လိုက် လျှောက် ၏။ ^၅၃ သူ သည် ခ မည်း တော် ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဗာ လ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း ဖြင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ မျက် ထွက် စေ ၏။

22

¹ They continued three years without war between Syria and Israel. ² In the third year, Jehoshaphat the king of Judah came down to the king of Israel.

³ The king of Israel said to his servants, “You know that Ramoth Gilead is ours, and we do nothing, and don’t take it out of the hand of the king of Syria?” ⁴ He said to Jehoshaphat, “Will you go with me to battle to Ramoth Gilead?” Jehoshaphat said to the king of Israel, “I am as you are, my people as your people, my horses as your horses.”

⁵ Jehoshaphat said to the king of Israel, “Please inquire first for Yahweh’s word.” ⁶ Then the king of Israel gathered the prophets together, about four hundred men, and said to them, “Should I go against Ramoth Gilead to battle, or should I refrain?” They said, “Go up; for the Lord will deliver it into the hand of the king.”

⁷ But Jehoshaphat said, “Isn’t there here a prophet of Yahweh, that we may inquire of him?” ⁸ The king of Israel said to Jehoshaphat, “There is yet one man by whom we may inquire of Yahweh, Micaiah the son of Imlah; but I hate him, for he does not prophesy good concerning me, but evil.” Jehoshaphat said, “Don’t let the king say so.” ⁹ Then the king of Israel called an officer, and said, “Quickly get Micaiah the son of Imlah.”

¹⁰ Now the king of Israel and Jehoshaphat the king of Judah were sitting each on his throne, arrayed in their robes, in an open place at the entrance of the gate of Samaria; and all the prophets were prophesying before them. ¹¹ Zedekiah the son of Chenaanah made himself horns of iron, and said, “Yahweh says, ‘With these you will push the Syrians, until they are consumed.’ ” ¹² All the prophets prophesied so, saying, “Go up to Ramoth Gilead and prosper; for Yahweh will deliver it into the hand of the king.”

¹³ The messenger who went to call Micaiah spoke to him, saying, “See now, the prophets declare good to the king with one mouth. Please let your word be like the word of one of them, and speak good.” ¹⁴ Micaiah said, “As Yahweh lives, what Yahweh says to me, that I will speak.”

¹⁵ When he had come to the king, the king said to him, “Micaiah, shall we go to Ramoth Gilead to battle, or shall we forbear?” He answered him, “Go up and prosper; and Yahweh will deliver it into the hand of the king.” ¹⁶ The king said to him, “How many times do I have to adjure you that you speak to me nothing but the truth in Yahweh’s name?” ¹⁷ He said, “I saw all Israel scattered on the mountains, as sheep that have no shepherd. Yahweh said, ‘These have no master. Let them each return to his house in peace.’ ” ¹⁸ The king of Israel said to Jehoshaphat, “Didn’t I tell you that he would not prophesy good concerning me, but evil?”

¹⁹ Micaiah said, “Therefore hear Yahweh’s word. I saw Yahweh sitting on his throne, and all the army of heaven standing by him on his right hand and on his left. ²⁰ Yahweh said, ‘Who will entice Ahab, that he may go up and fall at Ramoth Gilead?’ One said one thing, and another said another.

²¹ A spirit came out and stood before Yahweh, and said, ‘I will entice him.’ ²² Yahweh said to him, ‘How?’ He said, ‘I will go out and will be a lying spirit in the mouth of all his prophets.’ He said, ‘You will entice him, and will also prevail. Go out and do so.’ ²³ Now therefore, behold, Yahweh has put a lying spirit in the mouth of all these your prophets; and Yahweh has spoken evil concerning you.”

²⁴ Then Zedekiah the son of Chenaanah came near and struck Micaiah on the cheek, and said, “Which way did Yahweh’s Spirit go from me to speak to you?” ²⁵ Micaiah said, “Behold, you will see on that day when you go into an inner room to hide yourself.”

²⁶ The king of Israel said, “Take Micaiah, and carry him back to Amon the governor of the city and to Joash the king’s son. ²⁷ Say, ‘The king says, “Put this fellow in the prison, and feed him with bread of affliction and with water of affliction, until I come in peace.” ’ ” ²⁸ Micaiah said, “If you return at all in peace, Yahweh has not spoken by me.” He said, “Listen, all you people!”

²⁹ So the king of Israel and Jehoshaphat the king of Judah went up to Ramoth Gilead.

³⁰ The king of Israel said to Jehoshaphat, “I will disguise myself and go into the battle, but you put on your robes.” The king of Israel disguised himself and went into the battle.

³¹ Now the king of Syria had commanded the thirty-two captains of his chariots, saying, “Don’t fight with small nor great, except only with the king of Israel.” ³² When the captains of the chariots saw Jehoshaphat, they said, “Surely that is the king of Israel!” and they came over to fight against him. Jehoshaphat cried out. ³³ When the captains of the chariots saw that it was not the king of Israel, they turned back from pursuing him.

³⁴ A certain man drew his bow at random, and struck the king of Israel between the joints of the armor. Therefore he said to the driver of his chariot, “Turn around, and carry me out of the battle, for I am severely wounded.” ³⁵ The battle increased that day. The king was propped up in his chariot facing the Syrians, and died at evening. The blood ran out of the wound into the bottom of the chariot.

³⁶ A cry went throughout the army about the going down of the sun, saying, “Every man to his city, and every man to his country!” ³⁷ So the king died, and was brought to Samaria; and they buried the king in Samaria. ³⁸ They washed the chariot by the pool of Samaria; and the dogs licked up his blood where the prostitutes washed themselves, according to Yahweh’s word which he spoke.

³⁹ Now the rest of the acts of Ahab, and all that he did, and the ivory house which he built, and all the cities that he built, aren’t they written in the book of the chronicles of the kings of Israel? ⁴⁰ So Ahab slept with his fathers; and Ahaziah his son reigned in his place.

⁴¹ Jehoshaphat the son of Asa began to reign over Judah in the fourth year of Ahab king of Israel. ⁴² Jehoshaphat was thirty-five years old when he began to reign; and he reigned twenty-five years in Jerusalem. His mother’s name was Azubah the daughter of Shilhi.

⁴³ He walked in all the way of Asa his father. He didn’t turn away from it, doing that which was right in Yahweh’s eyes. However, the high places were not taken away. The people still sacrificed and burned incense on the high places. ⁴⁴ Jehoshaphat made peace with the king of Israel.

⁴⁵ Now the rest of the acts of Jehoshaphat, and his might that he showed, and how he fought, aren’t they written in the book of the chronicles of the kings of Judah? ⁴⁶ The remnant of the sodomites, that remained in the days of his father Asa, he put away out of the land.

⁴⁷ There was no king in Edom. A deputy ruled.

⁴⁸ Jehoshaphat made ships of Tarshish to go to Ophir for gold, but they didn’t go, for the ships wrecked at Ezion Geber. ⁴⁹ Then Ahaziah the son of Ahab said to Jehoshaphat, “Let my servants go with your servants in the ships.” But Jehoshaphat would not.

⁵⁰ Jehoshaphat slept with his fathers, and was buried with his fathers in his father David’s city. Jehoram his son reigned in his place.

⁵¹ Ahaziah the son of Ahab began to reign over Israel in Samaria in the seventeenth year of Jehoshaphat king of Judah, and he reigned two years over Israel. ⁵² He did that which was evil in Yahweh’s sight, and walked in the way of his father, and in the way of his mother, and in the way of Jeroboam the son of Nebat, in which he made Israel to sin. ⁵³ He served Baal and worshiped him, and provoked Yahweh, the God of Israel, to anger in all the ways that his father had done so.