၂၁

^၁ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ ရှိ ရှ မာ ရိ ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ နန်း တော် အ နီး တွင် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ပိုင် စ ပျစ် ခြံ ရှိ ၏။ ^၂ အာ ဟပ် မင်း ကြီး က နာ ဗုတ် အား “သင့် စ ပျစ် ခြံ သည် ငါ့ နန်း တော် နှင့် နီး သော ကြောင့် ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ခြံ ပြု လုပ် လို သ ဖြင့် ငါ့ ကို ပေး ပါ လော့။ ထို ခြံ အ စား ပို ကောင်း သော စ ပျစ် ခြံ ကို ပေး မည်။ သို့ မ ဟုတ် တန် ဖိုး ငွေ ကို သင် အ လို ရှိ လျှင် ငါ ပေး မည်” ဟု မိန့် ဆို လျှင်၊ ^၃ နာ ဗုတ် က အာ ဟပ် မင်း ကြီး အား “ဤ မြေ သည် ဘိုး ဘေး တို့ ထံ မှ ရ ထား သော အ မွေ မြေ ဖြစ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တား မြစ် ထား သည် ဖြစ် ၍ အ ရှင် မင်း ကြီး အား ပေး ၍ မ ရ ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၄ ထို သို့ “ဘိုး ဘေး တို့ ၏ အ မွေ မြေ ကို အ ရှင် မင်း ကြီး အား မ ပေး နိုင် ပါ” ဟု ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ဆို‌ သော စ ကား ကြောင့် အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် စိတ် မ ကျေ မ နပ် ဖြစ် ၍ မျက် နှာ သုန် မှုန် လျက် နန်း တော် သို့ ပြန် သွား ကာ အ စာ လည်း မ စား သ လွန် တော် ပေါ် တွင် တစ် ဖက် လှည့် ၍ လှဲ နေ လေ ၏။

^၅ ထို အ ခါ မိ ဖု ရား ယေ ဇ ဗေ လ သည် သူ့ ထံ သို့ ဝင် လာ ပြီး “အ ရှင် သည် အ စား အ စာ မ စား ဘဲ စိတ် မ ကျေ မ နပ် ဖြစ် နေ သည် မှာ အ ဘယ် ကြောင့် နည်း” ဟု မေး လျှင်၊ ^၆ မင်း ကြီး က “ငါ သည် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် အား ‘သင့် စ ပျစ် ခြံ ကို ငါ့ အား ငွေ နှင့် ရောင်း ပါ။ သို့ မ ဟုတ် သင် အ လို ရှိ လျှင် ထို ခြံ အ စား စ ပျစ် ခြံ တစ် ခု ကို ပေး ပါ မည်’ ဟု ဆို သည် ကို သူ က ‘အ ကျွန်ုပ် စ ပျစ် ခြံ ကို အ ရှင် မင်း ကြီး အား မ ပေး နိုင် ပါ’ ဟု ဆို ပြီ” ဟု ပြန် ဖြေ ၏။

^၇ ထို အ ခါ မိ ဖု ရား ယေ ဇ ဗေ လ က “မင်း ကြီး သည် ယ ခု အစ္စ ရေး ဘု ရင် ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ထ ၍ အ စာ ကို စား တော် မူ ပါ။ စိတ် ကို ရွှင် လန်း အောင် ထား ပါ။ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ၏ စ ပျစ် ခြံ ကို မင်း ကြီး အား အ ကျွန်ုပ် ကိုယ် တိုင် ဆက် သ ပါ မည်” ဟု လျှောက် ဆို လေ ၏။ ^၈ ထို့ နောက် သူ သည် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ အ မည် ဖြင့် စာ ရေး ပြီး ရှင် ဘု ရင် တံ ဆိပ် တော် ခတ် နှိပ် ကာ နာ ဗုတ် နေ ထိုင် ရာ မြို့ ရှိ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ၊ မှူး မတ် များ ထံ သို့ ထို စာ ကို ပေး ပို့ လိုက် ၏။ ^၉ ထို စာ ထဲ တွင် “အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြေ ညာ ၍ ထို နေ့ တွင် နာ ဗုတ် ကို လူ တို့ ရှေ့ တွင် ထိုင် စေ လော့။ ^၁၀ သူ နှင့် မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် တွင် လူ မိုက် နှစ် ယောက် ကို ထိုင် စေ ၍ ‘သင် သည် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ရှင် ဘု ရင် ကို ကျိန် ဆဲ လေ ပြီ’ ဟု သက် သေ ခံ စေ ပြီး လျှင် သူ့ ကို ဆွဲ ထုတ် ၍ ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် စေ” ဟု ရေး ထား ၏။

^၁၁ ထို မြို့ တွင် နေ ထိုင် သော မြို့ သား သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ နှင့် မှူး မတ် များ လည်း သူ တို့ ထံ သို့ ပေး ပို့ သော စာ ၌ ရေး သား ထား သည့် ယေ ဇ ဗေ လ ညွှန် ကြား ချက် အ တိုင်း ပြု ကြ ၏။ ^၁၂ သူ တို့ သည် အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြေ ညာ ၍ နာ ဗုတ် ကို လူ တို့ ရှေ့ တွင် ထိုင် စေ ကြ ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ လူ မိုက် နှစ် ဦး က သူ နှင့် မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် တွင် လာ ထိုင် ၍ “နာ ဗုတ် သည် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ရှင် ဘု ရင် ကို ကျိန် ဆဲ ပါ ပြီ” ဟု လူ တို့ ရှေ့ တွင် သက် သေ ခံ ကြ ၏။ ထို့ နောက် သူ့ ကို မြို့ ပြင် သို့ ဆွဲ ထုတ် ပြီး ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် ကြ သ ဖြင့် သူ သေ လေ ၏။ ^၁၄ ထို့ နောက် ယေ ဇ ဗေ လ ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍ “နာ ဗုတ် ကို ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ၍ သူ သေ ပါ ပြီ” ဟု သ တင်း ပို့ ၏။

^၁၅ ထို သို့ နာ ဗုတ် သည် ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ခံ ရ ၍ သေ ပြီ ဖြစ် ကြောင်း ကို ယေ ဇ ဗေ လ ကြား သိ လျှင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး အား “နာ ဗုတ် အ သက် မ ရှင် တော့ ပါ။ သူ သေ ပြီ ဖြစ် ၍ သင် ငွေ ဖြင့် ဝယ် မည် ကို ရောင်း ပေး ရန် ငြင်း ဆန် ခဲ့ သော ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ၏ စ ပျစ် ခြံ ကို ထ ၍ သိမ်း ယူ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် တင် ၏။ ^၁၆ နာ ဗုတ် သေ ပြီ ဟု အာ ဟပ် မင်း ကြီး ကြား လျှင် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ၏ စ ပျစ် ခြံ ကို သိမ်း ယူ ရန် ထ သွား လေ ၏။

^၁၇ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် တိ ရှ ဘိ မြို့ သား ဧ လိ ယ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍၊ ^၁၈ “ထ လော့။ ရှ မာ ရိ မြို့ ရှိ အစ္စ ရေး ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ကို သွား တွေ့ လော့။ သူ သည် နာ ဗုတ် ၏ စ ပျစ် ခြံ ကို သိမ်း ယူ ရန် သွား‌ လေ ပြီ။ ^၁၉ သူ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘သင် သည် လူ ကို သတ် သည် သာ မ က သူ့ ဥစ္စာ ကို ပါ သိမ်း ယူ ပါ ပြီ တ ကား’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ ဟု ဆင့် ဆို လော့။ ထို့ ပြင် သူ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘နာ ဗုတ် ၏ သွေး ကို ခွေး တို့ လျက် သော နေ ရာ တွင် သင့် သွေး ကို လည်း လျက် လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ ဟု ဆင့် ဆို လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၂၀ ထို အ ခါ အာ ဟပ် မင်း ကြီး က ဧ လိ ယ အား “အို ငါ့ ရန် သူ၊ သင် သည် ငါ့ ကို တွေ့ ပြီ လော” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ယ က “သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် မ ကောင်း မှု ပြု ရန် သင့် ကိုယ် သင် ရောင်း စား သော ကြောင့် သင့် ကို ငါ တွေ့ ပြီ။

^၂၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ကြည့် ရှု လော့။ ယ ခု ငါ သည် သင့် အ ပေါ် ဘေး ဆိုး ကျ ရောက် စေ မည်။ သင့် ကို ငါ သုတ် သင် ပယ် ရှင်း မည်။ အစ္စ ရေး ပြည် ရှိ အာ ဟပ် မင်း ကြီး အ မျိုး ထဲ မှ ကျွန် ပြု ခံ ရ သူ နှင့် ကျွန် ပြု မ ခံ ရ သူ ပါ မ ကျန် ယောက်ျား အား လုံး ကို ငါ ပယ် ရှင်း မည်။ ^၂၂ သင် သည် ငါ့ ကို အ မျက် ထွက် စေ သည် သာ မ က အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ပါ အ ပြစ် ပြု စေ သော ကြောင့် သင့် အ မျိုး အ နွယ် ကို နေ ဗတ် ၏ သား ယေ ရော ဗောင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် နှင့် အ ဟိ ယ ၏ သား ဗာ ရှာ ၏ အ မျိုး အ နွယ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ မည်’ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီ။ ^၂၃ ယေ ဇ ဗေ လ နှင့် ပတ် သက် ၍ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ယေ ဇ ရေ လ မြို့ ရိုး နား တွင် ခွေး တို့ သည် ယေ ဇ ဗေ လ ကို စား ကြ လိမ့် မည်’ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီ။ ^၂၄ အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ အ မျိုး တို့ သည် မြို့ ထဲ ၌ သေ လျှင် ခွေး တို့ စား ကြ လိမ့် မည်။ မြို့ ပြင် ၌ သေ လျှင် မိုး ကောင်း ကင် ငှက် စား ကြ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၂၅ အ ကယ် စင် စစ် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ကဲ့ သို့ မိ ဖု ရား ယေ ဇ ဗေ လ ၏ သွေး ဆောင် မှု နောက် သို့ လိုက် ပါ သွား ပြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ မ ကောင်း မှု ကို ပြု ခြင်း ဖြင့် မိ မိ ကိုယ် ကို ရောင်း စား သော သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ^၂၆ သူ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ထံ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင် ထုတ် တော် မူ ခဲ့ သော အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ရုပ် တု များ နောက် သို့ လိုက် ၍ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု များ ကို ပြု လေ ၏။

^၂၇ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ဧ လိ ယ စ ကား ကို ကြား သော အ ခါ မင်း ဝတ် တန် ဆာ များ ကို ဆုတ် ဖြဲ ပစ် ၍ လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ကာ အ စာ ရှောင် လေ ၏။ လျှော် တေ အ ဝတ် နှင့် ပင် အိပ် ၏။ လမ်း လျှောက် လျှင် လည်း မျက် နှာ ကို မ ဖော် ဝံ့။ ^၂၈ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် တိ ရှ ဘိ မြို့ သား ဧ လိ ယ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍၊ ^၂၉ “အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ငါ့ ရှေ့ တော် တွင် ကိုယ် ကို အ လွန် နှိမ့် ချ သည် ကို သင် မြင် သ လော။ ထို သို့ ငါ့ ရှေ့ တော် တွင် ကိုယ် ကို နှိမ့် ချ သော ကြောင့် သူ့ လက် ထက် တွင် ထို ဘေး ဆိုး နှင့် မ ကြုံ တွေ့ စေ ရ။ သူ့ သား လက် ထက် မှ သူ့ အ မျိုး အ နွယ် ကို ထို ဘေး ဆိုး နှင့် ကြုံ တွေ့ စေ မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

21

¹ After these things, Naboth the Jezreelite had a vineyard which was in Jezreel, next to the palace of Ahab king of Samaria. ² Ahab spoke to Naboth, saying, “Give me your vineyard, that I may have it for a garden of herbs, because it is near my house; and I will give you for it a better vineyard than it. Or, if it seems good to you, I will give you its worth in money.” ³ Naboth said to Ahab, “May Yahweh forbid me, that I should give the inheritance of my fathers to you!”

⁴ Ahab came into his house sullen and angry because of the word which Naboth the Jezreelite had spoken to him, for he had said, “I will not give you the inheritance of my fathers.” He laid himself down on his bed, and turned away his face, and would eat no bread.

⁵ But Jezebel his wife came to him, and said to him, “Why is your spirit so sad that you eat no bread?” ⁶ He said to her, “Because I spoke to Naboth the Jezreelite, and said to him, ‘Give me your vineyard for money; or else, if it pleases you, I will give you another vineyard for it.’ He answered, ‘I will not give you my vineyard.’ ”

⁷ Jezebel his wife said to him, “Do you now govern the kingdom of Israel? Arise, and eat bread, and let your heart be merry. I will give you the vineyard of Naboth the Jezreelite.” ⁸ So she wrote letters in Ahab’s name and sealed them with his seal, and sent the letters to the elders and to the nobles who were in his city, who lived with Naboth. ⁹ She wrote in the letters, saying, “Proclaim a fast, and set Naboth on high among the people. ¹⁰ Set two men, wicked fellows, before him, and let them testify against him, saying, ‘You cursed God and the king!’ Then carry him out, and stone him to death.”

¹¹ The men of his city, even the elders and the nobles who lived in his city, did as Jezebel had instructed them in the letters which she had written and sent to them. ¹² They proclaimed a fast, and set Naboth on high among the people. ¹³ The two men, the wicked fellows, came in and sat before him. The wicked fellows testified against him, even against Naboth, in the presence of the people, saying, “Naboth cursed God and the king!” Then they carried him out of the city and stoned him to death with stones. ¹⁴ Then they sent to Jezebel, saying, “Naboth has been stoned and is dead.”

¹⁵ When Jezebel heard that Naboth had been stoned and was dead, Jezebel said to Ahab, “Arise, take possession of the vineyard of Naboth the Jezreelite, which he refused to give you for money; for Naboth is not alive, but dead.” ¹⁶ When Ahab heard that Naboth was dead, Ahab rose up to go down to the vineyard of Naboth the Jezreelite, to take possession of it.

¹⁷ Yahweh’s word came to Elijah the Tishbite, saying, ¹⁸ “Arise, go down to meet Ahab king of Israel, who dwells in Samaria. Behold, he is in the vineyard of Naboth, where he has gone down to take possession of it. ¹⁹ You shall speak to him, saying, ‘Yahweh says, “Have you killed and also taken possession?” ’ You shall speak to him, saying, ‘Yahweh says, “In the place where dogs licked the blood of Naboth, dogs will lick your blood, even yours.” ’ ”

²⁰ Ahab said to Elijah, “Have you found me, my enemy?” He answered, “I have found you, because you have sold yourself to do that which is evil in Yahweh’s sight.

²¹ Behold, I will bring evil on you, and will utterly sweep you away and will cut off from Ahab everyone who urinates against a wall, or, male and him who is shut up and him who is left at large in Israel. ²² I will make your house like the house of Jeroboam the son of Nebat, and like the house of Baasha the son of Ahijah, for the provocation with which you have provoked me to anger, and have made Israel to sin.” ²³ Yahweh also spoke of Jezebel, saying, “The dogs will eat Jezebel by the rampart of Jezreel. ²⁴ The dogs will eat he who dies of Ahab in the city; and the birds of the sky will eat he who dies in the field.”

²⁵ But there was no one like Ahab, who sold himself to do that which was evil in Yahweh’s sight, whom Jezebel his wife stirred up. ²⁶ He did very abominably in following idols, according to all that the Amorites did, whom Yahweh cast out before the children of Israel.

²⁷ When Ahab heard those words, he tore his clothes, put sackcloth on his body, fasted, lay in sackcloth, and went about despondently. ²⁸ Yahweh’s word came to Elijah the Tishbite, saying, ²⁹ “See how Ahab humbles himself before me? Because he humbles himself before me, I will not bring the evil in his days; but I will bring the evil on his house in his son’s day.”

၂၁

^၁ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ ရှိ ရှ မာ ရိ ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ နန်း တော် အ နီး တွင် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ပိုင် စ ပျစ် ခြံ ရှိ ၏။ ^၂ အာ ဟပ် မင်း ကြီး က နာ ဗုတ် အား “သင့် စ ပျစ် ခြံ သည် ငါ့ နန်း တော် နှင့် နီး သော ကြောင့် ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ခြံ ပြု လုပ် လို သ ဖြင့် ငါ့ ကို ပေး ပါ လော့။ ထို ခြံ အ စား ပို ကောင်း သော စ ပျစ် ခြံ ကို ပေး မည်။ သို့ မ ဟုတ် တန် ဖိုး ငွေ ကို သင် အ လို ရှိ လျှင် ငါ ပေး မည်” ဟု မိန့် ဆို လျှင်၊ ^၃ နာ ဗုတ် က အာ ဟပ် မင်း ကြီး အား “ဤ မြေ သည် ဘိုး ဘေး တို့ ထံ မှ ရ ထား သော အ မွေ မြေ ဖြစ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား တား မြစ် ထား သည် ဖြစ် ၍ အ ရှင် မင်း ကြီး အား ပေး ၍ မ ရ ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၄ ထို သို့ “ဘိုး ဘေး တို့ ၏ အ မွေ မြေ ကို အ ရှင် မင်း ကြီး အား မ ပေး နိုင် ပါ” ဟု ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ဆို‌ သော စ ကား ကြောင့် အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် စိတ် မ ကျေ မ နပ် ဖြစ် ၍ မျက် နှာ သုန် မှုန် လျက် နန်း တော် သို့ ပြန် သွား ကာ အ စာ လည်း မ စား သ လွန် တော် ပေါ် တွင် တစ် ဖက် လှည့် ၍ လှဲ နေ လေ ၏။

^၅ ထို အ ခါ မိ ဖု ရား ယေ ဇ ဗေ လ သည် သူ့ ထံ သို့ ဝင် လာ ပြီး “အ ရှင် သည် အ စား အ စာ မ စား ဘဲ စိတ် မ ကျေ မ နပ် ဖြစ် နေ သည် မှာ အ ဘယ် ကြောင့် နည်း” ဟု မေး လျှင်၊ ^၆ မင်း ကြီး က “ငါ သည် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် အား ‘သင့် စ ပျစ် ခြံ ကို ငါ့ အား ငွေ နှင့် ရောင်း ပါ။ သို့ မ ဟုတ် သင် အ လို ရှိ လျှင် ထို ခြံ အ စား စ ပျစ် ခြံ တစ် ခု ကို ပေး ပါ မည်’ ဟု ဆို သည် ကို သူ က ‘အ ကျွန်ုပ် စ ပျစ် ခြံ ကို အ ရှင် မင်း ကြီး အား မ ပေး နိုင် ပါ’ ဟု ဆို ပြီ” ဟု ပြန် ဖြေ ၏။

^၇ ထို အ ခါ မိ ဖု ရား ယေ ဇ ဗေ လ က “မင်း ကြီး သည် ယ ခု အစ္စ ရေး ဘု ရင် ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ထ ၍ အ စာ ကို စား တော် မူ ပါ။ စိတ် ကို ရွှင် လန်း အောင် ထား ပါ။ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ၏ စ ပျစ် ခြံ ကို မင်း ကြီး အား အ ကျွန်ုပ် ကိုယ် တိုင် ဆက် သ ပါ မည်” ဟု လျှောက် ဆို လေ ၏။ ^၈ ထို့ နောက် သူ သည် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ အ မည် ဖြင့် စာ ရေး ပြီး ရှင် ဘု ရင် တံ ဆိပ် တော် ခတ် နှိပ် ကာ နာ ဗုတ် နေ ထိုင် ရာ မြို့ ရှိ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ၊ မှူး မတ် များ ထံ သို့ ထို စာ ကို ပေး ပို့ လိုက် ၏။ ^၉ ထို စာ ထဲ တွင် “အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြေ ညာ ၍ ထို နေ့ တွင် နာ ဗုတ် ကို လူ တို့ ရှေ့ တွင် ထိုင် စေ လော့။ ^၁၀ သူ နှင့် မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် တွင် လူ မိုက် နှစ် ယောက် ကို ထိုင် စေ ၍ ‘သင် သည် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ရှင် ဘု ရင် ကို ကျိန် ဆဲ လေ ပြီ’ ဟု သက် သေ ခံ စေ ပြီး လျှင် သူ့ ကို ဆွဲ ထုတ် ၍ ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် စေ” ဟု ရေး ထား ၏။

^၁၁ ထို မြို့ တွင် နေ ထိုင် သော မြို့ သား သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ နှင့် မှူး မတ် များ လည်း သူ တို့ ထံ သို့ ပေး ပို့ သော စာ ၌ ရေး သား ထား သည့် ယေ ဇ ဗေ လ ညွှန် ကြား ချက် အ တိုင်း ပြု ကြ ၏။ ^၁၂ သူ တို့ သည် အ စာ ရှောင် ရာ နေ့ ကို ကြေ ညာ ၍ နာ ဗုတ် ကို လူ တို့ ရှေ့ တွင် ထိုင် စေ ကြ ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ လူ မိုက် နှစ် ဦး က သူ နှင့် မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် တွင် လာ ထိုင် ၍ “နာ ဗုတ် သည် ဘု ရား သ ခင် နှင့် ရှင် ဘု ရင် ကို ကျိန် ဆဲ ပါ ပြီ” ဟု လူ တို့ ရှေ့ တွင် သက် သေ ခံ ကြ ၏။ ထို့ နောက် သူ့ ကို မြို့ ပြင် သို့ ဆွဲ ထုတ် ပြီး ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် ကြ သ ဖြင့် သူ သေ လေ ၏။ ^၁၄ ထို့ နောက် ယေ ဇ ဗေ လ ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍ “နာ ဗုတ် ကို ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ၍ သူ သေ ပါ ပြီ” ဟု သ တင်း ပို့ ၏။

^၁၅ ထို သို့ နာ ဗုတ် သည် ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် သတ် ခံ ရ ၍ သေ ပြီ ဖြစ် ကြောင်း ကို ယေ ဇ ဗေ လ ကြား သိ လျှင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး အား “နာ ဗုတ် အ သက် မ ရှင် တော့ ပါ။ သူ သေ ပြီ ဖြစ် ၍ သင် ငွေ ဖြင့် ဝယ် မည် ကို ရောင်း ပေး ရန် ငြင်း ဆန် ခဲ့ သော ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ၏ စ ပျစ် ခြံ ကို ထ ၍ သိမ်း ယူ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် တင် ၏။ ^၁၆ နာ ဗုတ် သေ ပြီ ဟု အာ ဟပ် မင်း ကြီး ကြား လျှင် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ် ၏ စ ပျစ် ခြံ ကို သိမ်း ယူ ရန် ထ သွား လေ ၏။

^၁၇ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် တိ ရှ ဘိ မြို့ သား ဧ လိ ယ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍၊ ^၁၈ “ထ လော့။ ရှ မာ ရိ မြို့ ရှိ အစ္စ ရေး ဘု ရင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ကို သွား တွေ့ လော့။ သူ သည် နာ ဗုတ် ၏ စ ပျစ် ခြံ ကို သိမ်း ယူ ရန် သွား‌ လေ ပြီ။ ^၁၉ သူ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘သင် သည် လူ ကို သတ် သည် သာ မ က သူ့ ဥစ္စာ ကို ပါ သိမ်း ယူ ပါ ပြီ တ ကား’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ ဟု ဆင့် ဆို လော့။ ထို့ ပြင် သူ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘နာ ဗုတ် ၏ သွေး ကို ခွေး တို့ လျက် သော နေ ရာ တွင် သင့် သွေး ကို လည်း လျက် လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ ဟု ဆင့် ဆို လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၂၀ ထို အ ခါ အာ ဟပ် မင်း ကြီး က ဧ လိ ယ အား “အို ငါ့ ရန် သူ၊ သင် သည် ငါ့ ကို တွေ့ ပြီ လော” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ ယ က “သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် မ ကောင်း မှု ပြု ရန် သင့် ကိုယ် သင် ရောင်း စား သော ကြောင့် သင့် ကို ငါ တွေ့ ပြီ။

^၂၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ကြည့် ရှု လော့။ ယ ခု ငါ သည် သင့် အ ပေါ် ဘေး ဆိုး ကျ ရောက် စေ မည်။ သင့် ကို ငါ သုတ် သင် ပယ် ရှင်း မည်။ အစ္စ ရေး ပြည် ရှိ အာ ဟပ် မင်း ကြီး အ မျိုး ထဲ မှ ကျွန် ပြု ခံ ရ သူ နှင့် ကျွန် ပြု မ ခံ ရ သူ ပါ မ ကျန် ယောက်ျား အား လုံး ကို ငါ ပယ် ရှင်း မည်။ ^၂၂ သင် သည် ငါ့ ကို အ မျက် ထွက် စေ သည် သာ မ က အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ပါ အ ပြစ် ပြု စေ သော ကြောင့် သင့် အ မျိုး အ နွယ် ကို နေ ဗတ် ၏ သား ယေ ရော ဗောင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် နှင့် အ ဟိ ယ ၏ သား ဗာ ရှာ ၏ အ မျိုး အ နွယ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ မည်’ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီ။ ^၂၃ ယေ ဇ ဗေ လ နှင့် ပတ် သက် ၍ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ယေ ဇ ရေ လ မြို့ ရိုး နား တွင် ခွေး တို့ သည် ယေ ဇ ဗေ လ ကို စား ကြ လိမ့် မည်’ ဟု မိန့် တော် မူ ပြီ။ ^၂၄ အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ အ မျိုး တို့ သည် မြို့ ထဲ ၌ သေ လျှင် ခွေး တို့ စား ကြ လိမ့် မည်။ မြို့ ပြင် ၌ သေ လျှင် မိုး ကောင်း ကင် ငှက် စား ကြ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၂၅ အ ကယ် စင် စစ် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ကဲ့ သို့ မိ ဖု ရား ယေ ဇ ဗေ လ ၏ သွေး ဆောင် မှု နောက် သို့ လိုက် ပါ သွား ပြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ မ ကောင်း မှု ကို ပြု ခြင်း ဖြင့် မိ မိ ကိုယ် ကို ရောင်း စား သော သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ^၂၆ သူ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ထံ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင် ထုတ် တော် မူ ခဲ့ သော အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ရုပ် တု များ နောက် သို့ လိုက် ၍ စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ဖွယ် အ မှု များ ကို ပြု လေ ၏။

^၂၇ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ဧ လိ ယ စ ကား ကို ကြား သော အ ခါ မင်း ဝတ် တန် ဆာ များ ကို ဆုတ် ဖြဲ ပစ် ၍ လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ကာ အ စာ ရှောင် လေ ၏။ လျှော် တေ အ ဝတ် နှင့် ပင် အိပ် ၏။ လမ်း လျှောက် လျှင် လည်း မျက် နှာ ကို မ ဖော် ဝံ့။ ^၂၈ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် တိ ရှ ဘိ မြို့ သား ဧ လိ ယ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍၊ ^၂၉ “အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ငါ့ ရှေ့ တော် တွင် ကိုယ် ကို အ လွန် နှိမ့် ချ သည် ကို သင် မြင် သ လော။ ထို သို့ ငါ့ ရှေ့ တော် တွင် ကိုယ် ကို နှိမ့် ချ သော ကြောင့် သူ့ လက် ထက် တွင် ထို ဘေး ဆိုး နှင့် မ ကြုံ တွေ့ စေ ရ။ သူ့ သား လက် ထက် မှ သူ့ အ မျိုး အ နွယ် ကို ထို ဘေး ဆိုး နှင့် ကြုံ တွေ့ စေ မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

21

¹ After these things, Naboth the Jezreelite had a vineyard which was in Jezreel, next to the palace of Ahab king of Samaria. ² Ahab spoke to Naboth, saying, “Give me your vineyard, that I may have it for a garden of herbs, because it is near my house; and I will give you for it a better vineyard than it. Or, if it seems good to you, I will give you its worth in money.” ³ Naboth said to Ahab, “May Yahweh forbid me, that I should give the inheritance of my fathers to you!”

⁴ Ahab came into his house sullen and angry because of the word which Naboth the Jezreelite had spoken to him, for he had said, “I will not give you the inheritance of my fathers.” He laid himself down on his bed, and turned away his face, and would eat no bread.

⁵ But Jezebel his wife came to him, and said to him, “Why is your spirit so sad that you eat no bread?” ⁶ He said to her, “Because I spoke to Naboth the Jezreelite, and said to him, ‘Give me your vineyard for money; or else, if it pleases you, I will give you another vineyard for it.’ He answered, ‘I will not give you my vineyard.’ ”

⁷ Jezebel his wife said to him, “Do you now govern the kingdom of Israel? Arise, and eat bread, and let your heart be merry. I will give you the vineyard of Naboth the Jezreelite.” ⁸ So she wrote letters in Ahab’s name and sealed them with his seal, and sent the letters to the elders and to the nobles who were in his city, who lived with Naboth. ⁹ She wrote in the letters, saying, “Proclaim a fast, and set Naboth on high among the people. ¹⁰ Set two men, wicked fellows, before him, and let them testify against him, saying, ‘You cursed God and the king!’ Then carry him out, and stone him to death.”

¹¹ The men of his city, even the elders and the nobles who lived in his city, did as Jezebel had instructed them in the letters which she had written and sent to them. ¹² They proclaimed a fast, and set Naboth on high among the people. ¹³ The two men, the wicked fellows, came in and sat before him. The wicked fellows testified against him, even against Naboth, in the presence of the people, saying, “Naboth cursed God and the king!” Then they carried him out of the city and stoned him to death with stones. ¹⁴ Then they sent to Jezebel, saying, “Naboth has been stoned and is dead.”

¹⁵ When Jezebel heard that Naboth had been stoned and was dead, Jezebel said to Ahab, “Arise, take possession of the vineyard of Naboth the Jezreelite, which he refused to give you for money; for Naboth is not alive, but dead.” ¹⁶ When Ahab heard that Naboth was dead, Ahab rose up to go down to the vineyard of Naboth the Jezreelite, to take possession of it.

¹⁷ Yahweh’s word came to Elijah the Tishbite, saying, ¹⁸ “Arise, go down to meet Ahab king of Israel, who dwells in Samaria. Behold, he is in the vineyard of Naboth, where he has gone down to take possession of it. ¹⁹ You shall speak to him, saying, ‘Yahweh says, “Have you killed and also taken possession?” ’ You shall speak to him, saying, ‘Yahweh says, “In the place where dogs licked the blood of Naboth, dogs will lick your blood, even yours.” ’ ”

²⁰ Ahab said to Elijah, “Have you found me, my enemy?” He answered, “I have found you, because you have sold yourself to do that which is evil in Yahweh’s sight.

²¹ Behold, I will bring evil on you, and will utterly sweep you away and will cut off from Ahab everyone who urinates against a wall, or, male and him who is shut up and him who is left at large in Israel. ²² I will make your house like the house of Jeroboam the son of Nebat, and like the house of Baasha the son of Ahijah, for the provocation with which you have provoked me to anger, and have made Israel to sin.” ²³ Yahweh also spoke of Jezebel, saying, “The dogs will eat Jezebel by the rampart of Jezreel. ²⁴ The dogs will eat he who dies of Ahab in the city; and the birds of the sky will eat he who dies in the field.”

²⁵ But there was no one like Ahab, who sold himself to do that which was evil in Yahweh’s sight, whom Jezebel his wife stirred up. ²⁶ He did very abominably in following idols, according to all that the Amorites did, whom Yahweh cast out before the children of Israel.

²⁷ When Ahab heard those words, he tore his clothes, put sackcloth on his body, fasted, lay in sackcloth, and went about despondently. ²⁸ Yahweh’s word came to Elijah the Tishbite, saying, ²⁹ “See how Ahab humbles himself before me? Because he humbles himself before me, I will not bring the evil in his days; but I will bring the evil on his house in his son’s day.”