၁၈

^၁ ထို့ နောက် ရက် ပေါင်း များ စွာ ကုန် လွန် လာ ၏။ သုံး နှစ် ကြာ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် ဧ လိ ယ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍ “အာ ဟပ် မင်း ကြီး ကို ကိုယ် တိုင် သွား တွေ့ လော့။ ငါ သည် မြေ ပြင် ပေါ် သို့ မိုး ကို ရွာ စေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂ ထို့ ကြောင့် ဧ လိ ယ သည် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ထံ ကိုယ် တိုင် သွား လေ ၏။ ထို စဉ် က ရှ မာ ရိ ပြည် ၌ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး ကြီး ဆိုက် ရောက် နေ ၏။ ^၃ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် နန်း တော် အုပ် ဩ ဗ ဒိ ကို ဆင့် ခေါ် ၏။ ဩ ဗ ဒိ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ရို သေ သော သူ ဖြစ် ၏။ ^၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် များ ကို ယေ ဇ ဗေ လ သတ် ခဲ့ စဉ် က ဩ ဗ ဒိ သည် ပ ရော ဖက် တစ် ရာ ကို ငါး ဆယ် စီ ခွဲ ၍ လိုဏ် ဂူ ထဲ တွင် ဝှက် ထား ခဲ့ ပြီး အ စာ ရေ စာ ကို လည်း ကျွေး မွေး ခဲ့ ၏။

^၅ အာ ဟပ် မင်း ကြီး က ဩ ဗ ဒိ အား “မြင်း နှင့် လား တို့ အ သက် ရှင် နိုင် ရန် မြက် ပင် ရ လို ရ ငြား တိုင်း ပြည် အ နှံ့ ရှိ စမ်း ချောင်း ပေါက် ရာ နေ ရာ၊ မြစ် ချောင်း စီး ရာ နေ ရာ ရှိ သ မျှ သို့ သွား ကြည့် လော့။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် တိ ရစ္ဆာန် အ ချို့ ကို ငါ တို့ သတ် ပစ် ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၆ တစ် ပြည် လုံး အ နှံ့ သွား ကြည့် ရန် ကိုယ် သွား ရ မည့် နေ ရာ ကို ခွဲ ဝေ ပြီး အာ ဟပ် မင်း ကြီး နှင့် ဩ ဗ ဒိ တို့ တစ် ယောက် တစ် လမ်း စီ ထွက် သွား ကြ ၏။

^၇ ဩ ဗ ဒိ ထွက် သွား စဉ် လမ်း တွင် ဧ လိ ယ နှင့် ဆုံ ၏။ သူ သည် ဧ လိ ယ ကို မှတ် မိ သ ဖြင့် သူ့ ရှေ့ တွင် ပျပ် ဝပ် ကာ “အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ရှင် ဧ လိ ယ ပါ တ ကား” ဟု ဆို ၏။ ^၈ ဧ လိ ယ က လည်း “ငါ ပင် ဖြစ် ၏။ သင့် သ ခင် ထံ သွား ၍ ‘ဤ အ ရပ် ၌ ဧ လိ ယ ရှိ ၏’ ဟူ ၍ လျှောက် တင် လော့” ဟု သူ့ အား ဆို ၏။ ^၉ သို့ သော် ဩ ဗ ဒိ က “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး အ ကျွန်ုပ် သည် မည် သည့် အ ပြစ် ကို ပြု မိ ၍ အ ကျွန်ုပ် ကို အာ ဟပ် မင်း ကြီး သတ် ရ အောင် သူ့ လက် ထဲ သို့ အပ် ရ သ နည်း။ ^၁၀ အ ရှင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ အ ရှင့် ကို ရှာ ဖွေ ရန် အ ကျွန်ုပ် သ ခင် သည် နိုင် ငံ တိုင်း၊ လူ မျိုး တိုင်း ထံ သို့ အ ကျွန်ုပ် ကို စေ လွှတ် ခဲ့ ပါ သည်။ ‘ဤ နေ ရာ တွင် ဧ လိ ယ မ ရှိ ပါ’ ဟု လျှောက် တင် သော နိုင် ငံ နှင့် လူ မျိုး အား အ ရှင့် ကို မ တွေ့ ကြောင်း ကျိန် ဆို စေ ခဲ့ ပါ ၏။ ^၁၁ ယ ခု မှာ အ ရှင် က သင့် သ ခင် ထံ သွား ၍ ‘ဧ လိ ယ နှင့် တွေ့ ပါ ပြီ’ ဟု လျှောက် စေ ပါ သည် တ ကား။

^၁၂ အ ကျွန်ုပ် ထွက် သွား သည် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် က အ ရှင့် ကို အ ကျွန်ုပ် မ သိ နိုင် သော နေ ရာ သို့ ဆောင် ယူ သွား လျှင် အ ကျွန်ုပ် သည် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ကို သွား လျှောက် တင် ပြီး မှ အ ရှင့် ကို မ တွေ့ သော အ ခါ အ ကျွန်ုပ် ကို သူ သတ် ပါ လိမ့် မည်။ အ ရှင့် အ စေ အ ပါး အ ကျွန်ုပ် သည် ငယ် ရွယ် စဉ် မှ စ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ သူ ဖြစ် ပါ ၏။ ^၁၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် များ ကို ယေ ဇ ဗေ လ သတ် ခဲ့ စဉ် က အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ ပြု ပေး ခဲ့ သည် ကို အ ရှင် မ ကြား မိ ပါ သ လော။ အ ကျွန်ုပ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် တစ် ရာ ကို ငါး ဆယ် စီ ခွဲ ၍ လိုဏ် ဂူ ထဲ တွင် ဝှက် ထား ခဲ့ ပြီး အ စာ ရေ စာ ကို လည်း ကျွေး မွေး ခဲ့ ပါ ၏။ ^၁၄ ယ ခု မှာ အ ရှင် က ‘သင့် သ ခင် ထံ သွား ၍ ဤ အ ရပ် ၌ ဧ လိ ယ ရှိ ၏’ ဟု လျှောက် စေ သ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် သွား လျှောက် လျှင် အ ကျွန်ုပ် ကို သူ သတ် ပါ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၁၅ ထို အ ခါ ဧ လိ ယ က “ငါ ကိုး ကွယ် သော ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ယ နေ့ အာ ဟပ် မင်း ကြီး နှင့် ငါ အ မှန် ပင် တွေ့ မည်” ဟု သူ့ အား ပြန် ပြော ၏။ ^၁၆ ထို့ ကြောင့် ဩ ဗ ဒိ သည် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ထံ ပြန် လာ ၍ အ ခ စား ဝင် ပြီး လျှောက် တင် ရာ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ဧ လိ ယ ကို သွား ရောက် တွေ့ ဆုံ ၏။

^၁၇ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ဧ လိ ယ ကို တွေ့ သည် နှင့် အာ ဟပ် မင်း ကြီး က “အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ဒုက္ခ ပေး သူ မှာ သင် မ ဟုတ် လော” ဟု မေး လျှင်၊ ^၁၈ ဧ လိ ယ က “အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ဒုက္ခ ပေး သူ မှာ ငါ မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ညတ် ချက် တို့ ကို စွန့် ပယ် ပြီး ဗာ လ ဘု ရား နောက် သို့ လိုက် သော သင် နှင့် သင့် ဘိုး‌ ဘေး တို့ ၏ အ မျိုး အ နွယ် များ ပင် ဖြစ် ၏။

^၁၉ ယ ခု မှာ အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ ယေ ဇ ဗေ လ စား ပွဲ ၌ စား သော ဗာ လ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် လေး ရာ့ ငါး ဆယ် နှင့် အာ ရှ ရ နတ် ဘု ရား မ တံ ခွန် တိုင် ၏ ပ ရော ဖက် လေး ရာ တို့ ကို ဆင့် ခေါ် ၍ ငါ ရှိ ရာ က ရ မေ လ တောင် ပေါ် တွင် စု ဝေး စေ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၂၀ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ကို လူ လွှတ် ခေါ် စေ ပြီး ပ ရော ဖက် တို့ ကို က ရ မေ လ တောင် ပေါ် တွင် စု ဝေး စေ ၏။

^၂၁ ဧ လိ ယ သည် လူ အ ပေါင်း တို့ ထံ သို့ သွား ပြီး “သင် တို့ သည် ခံ ယူ ချက် နှစ် ခု ကြား မည် မျှ ကြာ အောင် ဇ ဝေ ဇ ဝါ ဖြစ် နေ မည် နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရား သ ခင် မှန် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက် သို့ လိုက် လော့။ ဗာ လ သည် ဘု ရား သ ခင် မှန် လျှင် သူ့ နောက် လိုက် လော့” ဟု ဆို ၏။ လူ တို့ သည် တစ် ခွန်း မျှ မ တုံ့ ပြန် ကြ။

^၂၂ ဧ လိ ယ က ဆက် ၍ လူ တို့ အား “ငါ တစ် ဦး တည်း သာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် အ ဖြစ် ကျန် ခဲ့ ၏။ ဗာ လ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် များ မူ ကား အ ယောက် ‌လေး ရာ့ ငါး ဆယ် ရှိ ၏။ ^၂၃ ယ ခု ငါ တို့ ကို နွား ထီး ပျို နှစ် ကောင် ပေး ပါ။ နွား တစ် ကောင် ကို သူ တို့ အ ဖို့ ရွေး စေ ပါ။ ထို နွား ကို ခုတ် ပိုင်း ပြီး မီး မ မွှေး သေး ဘဲ ထင်း ပုံ ပေါ် တင် စေ ပါ။ ငါ လည်း ကျန် နွား တစ် ကောင် ကို အ သင့် ပြင် ပြီး မီး မ မွှေး သေး ဘဲ ထင်း ပုံ ပေါ် တင် မည်။ ^၂၄ ထို့ နောက် သင် တို့ ဘု ရား ၏ နာ မ ကို ခေါ် ပါ။ ငါ သည် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ ကို ခေါ် မည်။ မီး ဖြင့် ထူး တော် မူ သော ဘု ရား သည် ဘု ရား သ ခင် မှန် ပါ စေ” ဟု ဆို ၏။ လူ အ ပေါင်း တို့ က လည်း “ကောင်း ပါ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၂၅ ထို့ နောက် ဧ လိ ယ က ဗာ လ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် တို့ အား “သင် တို့ သည် လူ များ သော ကြောင့် သင် တို့ အ ဖို့ နွား တစ် ကောင် ကို ရွေး ပြီး အ ရင် အ သင့် ပြင် ပါ။ မီး မ မွှေး သေး ဘဲ သင် တို့ ဘု ရား ၏ နာ မ ကို ခေါ် ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၆ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ ကို ပေး သော နွား အား ယူ ၍ အ သင့် ပြင် ပြီး “အို ဗာ လ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ထူး တော် မူ ပါ” ဟု နံ နက် အ ချိန် မှ မွန်း တည့် အ ချိန် ထိ ဗာ လ ဘု ရား ၏ နာ မ ကို ခေါ် ကြ ၏။ သို့ သော် တုံ့ ပြန် မှု မ ရှိ။ ထူး သံ လည်း မ ကြား ရ။ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ တည် ထား သော ယဇ် ပလ္လင် ပတ် ပတ် လည် တွင် က ခုန် ယိမ်း ထိုး လျက် နေ ကြ ၏။

^၂၇ မွန်း တည့် ချိန် သို့ ရောက် သော အ ခါ ဧ လိ ယ က သူ တို့ အား “အ သံ ကျယ် ကျယ် အော် ခေါ် ကြ ပါ လော့။ ဗာ လ သည် ဘု ရား မှန် သည် မ ဟုတ် လော။ ယ ခု ဈာန် ဝင် စား နေ ကောင်း နေ လိမ့် မည်။ သို့ မ ဟုတ် အ လေး အ ပေါ့ သွား ကောင်း သွား နေ လိမ့် မည်။ သို့ မ ဟုတ် ခ ရီး လွန် ကောင်း လွန် နေ လိမ့် မည်။ သို့ မ ဟုတ် အိပ် ပျော် ကောင်း အိပ် ပျော် နေ လိမ့် မည်။ တစ် ယောက် ယောက် သွား နှိုး ရ လိမ့် မည်” ဟု လှောင် ပြောင် လေ ၏။ ^၂၈ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် အ သံ ကျယ် လောင် စွာ အော် ခေါ် သည် သာ မ က သူ တို့ ဓ လေ့ အ တိုင်း ကိုယ် ကို ဓား လှံ တို့ ဖြင့် ထိုး မွှမ်း သ ဖြင့် သူ တို့ ကိုယ် ပေါ် တွင် သွေး သံ ရဲ ရဲ ဖြစ် လေ ၏။ ^၂၉ ဤ သို့ ဖြင့် နေ့ တစ် ဝက် ကျိုး လေ ၏။ ည ဦး ပိုင်း ယဇ် ပူ ဇော် ရ မည့် အ ချိန် ထိ သူ တို့ ပ ရော ဖက် ပြု နေ ကြ သော် လည်း တုံ့ ပြန် မှု မ ရှိ။ ထူး သံ ကို မ ကြား ရ။ အ ရေး လုပ် သူ လည်း မ ရှိ။

^၃၀ ထို အ ခါ ဧ လိ ယ က လူ အ ပေါင်း တို့ အား “ငါ့ အ နား သို့ လာ ကြ ပါ” ဟု ဆို လျှင် လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သူ့ အ နား သို့ လာ ကြ ၏။ ထို့ နောက် ပြို ပျက် သွား သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ယဇ် ပလ္လင် ကို ပြု ပြင် လေ ၏။ ^၃၁ “သင့် အ မည် ကား အစ္စ ရေး ဖြစ် ရ မည်” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ မိန့် ဆို ခြင်း ကို ခံ ရ သော ယာ ကုပ် မှ ဆင်း သက် လာ သော အ မျိုး အ နွယ် အ ရေ အ တွက် အ တိုင်း ဧ လိ ယ သည် ကျောက် တုံး တစ် ဆယ့် နှစ် တုံး ကို ယူ ၍၊ ^၃၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တည် ရာ ကျောက် ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် ပြီး လျှင် ယဇ် ပလ္လင် ပတ် ပတ် လည် တွင် မျိုး စေ့ နှစ် စေ အာ ၆ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၁၄.၆ လီ တာ ခန့်။ လောက် ဆန့် သည့် မြောင်း တစ် ခု ကို တူး ၏။ ^၃၃ ထင်း များ ကို စီ ထား ပြီး နွား ကို လည်း ခုတ် ပိုင်း ၍ ထင်း ပုံ ပေါ် တင် ၏။ ^၃၄ ထို့ နောက် “အိုး လေး လုံး ကို ရေ ဖြည့် ပြီး မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကောင် နှင့် ထင်း များ ပေါ် လောင်း ချ ပါ” ဟု ဆို ၏။ “ဒု တိ ယ အ ကြိမ် လောင်း ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် လူ တို့ သည် ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ထပ် လောင်း ကြ ၏။ “တ တိ ယ အ ကြိမ် လောင်း ပါ” ဟု ဆို ပြန် သ ဖြင့် လူ တို့ သည် တ တိ ယ အ ကြိမ် ထပ် လောင်း ကြ ၏။ ^၃၅ ဤ သို့ ဖြင့် ယဇ် ပလ္လင် ပတ် ပတ် လည် တွင် ရေ ဝိုင်း နေ ပြီး မြောင်း ထဲ တွင် လည်း ရေ ပြည့် လေ ၏။

^၃၆ ည ဦး ပိုင်း ယဇ် ပူ ဇော် ရ မည့် အ ချိန် ရောက် သော အ ခါ ပ ရော ဖက် ဧ လိ ယ သည် ယဇ် ပလ္လင် နား ချဉ်း လာ ၍ “အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ အစ္စ ရေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တွင် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ကြောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး ဖြစ် ပြီး ကိုယ် တော် ၏ အ မိန့် တော် ဖြင့် ဤ အ ရာ အား လုံး ကို ပြု ခြင်း ဖြစ် ကြောင်း ယ နေ့ ဤ လူ တို့ ကို သိ စေ တော် မူ ပါ။ ^၃၇ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ထူး တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကို ထူး တော် မူ ပါ။ သို့ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရား သ ခင် မှန် ကြောင်း၊ ကိုယ် တော် သည် လူ တို့ ၏ စိတ် ကို ပြောင်း လဲ စေ နိုင် ကြောင်း ကို ဤ လူ တို့ သိ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆု တောင်း လေ ၏။

^၃၈ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ မီး ကျ လာ ၍ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကောင်၊ ထင်း၊ ကျောက်၊ မြေ မှုန့် တို့ ကို ပါ လောင် ကျွမ်း သ ဖြင့် မြောင်း ခဲ မှ ရေ များ လည်း ခန်း ခြောက် လေ ၏။

^၃၉ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ထို အ ဖြစ် ကို မြင် သော အ ခါ ပျပ် ဝပ် လျက် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရား သ ခင် အ မှန် ဖြစ် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရား သ ခင် အ မှန် ဖြစ် တော် မူ ၏” ဟု ကြွေး ကြော် လေ ၏။ ^၄၀ ထို အ ခါ ဧ လိ ယ က လူ တို့ အား “ဗာ လ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် တို့ ကို ဖမ်း ဆီး ပါ။ တစ် ယောက် မျှ မ လွတ် စေ နှင့်” ဟု ဆို လျှင် လူ တို့ က သူ တို့ ကို ဖမ်း ဆီး လေ ၏။ ဧ လိ ယ သည် သူ တို့ ကို ကိ ရှုန် ချောင်း သို့ ခေါ် သွား ပြီး ထို အ ရပ် ၌ ကွပ် မျက် လိုက် လေ ၏။

^၄၁ ထို့ နောက် ဧ လိ ယ က အာ ဟပ် မင်း ကြီး အား “တက် သွား ပြီး စား သောက် ပါ လော့။ မိုး သည်း ထန် စွာ ရွာ မည့် အ သံ ကြား ရ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၄၂ အာ ဟပ် မင်း ကြီး လည်း တက် သွား ၍ စား သောက် လေ ၏။ ဧ လိ ယ မူ ကား က ရ မေ လ တောင် ထိပ် သို့ တက် သွား ပြီး မြေ ပေါ် ၌ ဒူး ထောက် လျက် ဒူး နှစ် လုံး ကြား ၌ မျက် နှာ ကို အပ် ထား လေ ၏။ ^၄၃ ထို့ နောက် သူ့ ငယ် သား အား “ယ ခု သွား ပြီး ပင် လယ် ဘက် သို့ ကြည့် ပါ” ဟု ဆို လျှင် ငယ် သား က သွား ကြည့် ပြီး “မည် သည့် အ ရိပ် အ ယောင် မျှ မ တွေ့ ရ ပါ” ဟု ပြန် လာ ပြော ၏။ ဧ လိ ယ က မိ မိ ငယ် သား အား “ထပ် ၍ သွား ပါ” ဟု ခု နစ် ကြိမ် တိုင် တိုင် စေ ခိုင်း လေ ၏။ ^၄၄ ခု နစ် ကြိမ် မြောက် တွင် ငယ် သား က “လက် တစ် ဝါး စာ မိုး တိမ် တစ် ခု ပင် လယ် ဘက် မှ တက် လာ သည် ကို တွေ့ ပါ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ထို အ ခါ ဧ လိ ယ က “အာ ဟပ် မင်း ကြီး ထံ သွား ၍ ‘ရ ထား အ သင့် ပြင် ပြီး ပြန် ဆင်း သွား ပါ။ မိုး ကြီး ၍ မ ပြန် နိုင် မည် ကို စိုး ရ ပါ သည်’ ဟု ပြော ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၄၅ ထို တစ် ခ ဏ ချင်း တွင် ပင် မိုး ကောင်း ကင် မှ တိမ် များ မည်း မှောင် အုံ့ ဆိုင်း လာ သည် သာ မ က လေ များ ပါ တိုက် လာ ပြီး မိုး သည်း ထန် စွာ ရွာ လေ တော့ သည်။ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် လည်း ရ ထား စီး နင်း ပြီး ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ^၄၆ ထို စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် သည် ဧ လိ ယ ထံ သက် ရောက် လာ သ ဖြင့် သူ သည် ခါး ပန်း ကို စည်း ပြီး ပြေး ရာ အာ ဟပ် မင်း ကြီး ကို ကျော် ၍ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ကြို ရောက် နှင့် လေ ၏။

18

¹ After many days, Yahweh’s word came to Elijah, in the third year, saying, “Go, show yourself to Ahab; and I will send rain on the earth.”

² Elijah went to show himself to Ahab. The famine was severe in Samaria. ³ Ahab called Obadiah, who was over the household. (Now Obadiah feared Yahweh greatly; ⁴ for when Jezebel cut off Yahweh’s prophets, Obadiah took one hundred prophets, and hid them fifty to a cave, and fed them with bread and water.)

⁵ Ahab said to Obadiah, “Go through the land, to all the springs of water, and to all the brooks. Perhaps we may find grass and save the horses and mules alive, that we not lose all the animals.” ⁶ So they divided the land between them to pass throughout it. Ahab went one way by himself, and Obadiah went another way by himself.

⁷ As Obadiah was on the way, behold, Elijah met him. He recognized him, and fell on his face, and said, “Is it you, my lord Elijah?” ⁸ He answered him, “It is I. Go, tell your lord, ‘Behold, Elijah is here!’ ” ⁹ He said, “How have I sinned, that you would deliver your servant into the hand of Ahab, to kill me? ¹⁰ As Yahweh your God lives, there is no nation or kingdom where my lord has not sent to seek you. When they said, ‘He is not here,’ he took an oath of the kingdom and nation that they didn’t find you. ¹¹ Now you say, ‘Go, tell your lord, “Behold, Elijah is here.” ’

¹² It will happen, as soon as I leave you, that Yahweh’s Spirit will carry you I don’t know where; and so when I come and tell Ahab, and he can’t find you, he will kill me. But I, your servant, have feared Yahweh from my youth. ¹³ Wasn’t it told my lord what I did when Jezebel killed Yahweh’s prophets, how I hid one hundred men of Yahweh’s prophets with fifty to a cave, and fed them with bread and water? ¹⁴ Now you say, ‘Go, tell your lord, “Behold, Elijah is here”.’ He will kill me.”

¹⁵ Elijah said, “As Yahweh of Armies lives, before whom I stand, I will surely show myself to him today.” ¹⁶ So Obadiah went to meet Ahab, and told him; and Ahab went to meet Elijah.

¹⁷ When Ahab saw Elijah, Ahab said to him, “Is that you, you troubler of Israel?” ¹⁸ He answered, “I have not troubled Israel, but you and your father’s house, in that you have forsaken Yahweh’s commandments and you have followed the Baals.

¹⁹ Now therefore send, and gather to me all Israel to Mount Carmel, and four hundred fifty of the prophets of Baal, and four hundred of the prophets of the Asherah, who eat at Jezebel’s table.” ²⁰ So Ahab sent to all the children of Israel, and gathered the prophets together to Mount Carmel.

²¹ Elijah came near to all the people, and said, “How long will you waver between the two sides? If Yahweh is God, follow him; but if Baal, then follow him.” The people didn’t say a word.

²² Then Elijah said to the people, “I, even I only, am left as a prophet of Yahweh; but Baal’s prophets are four hundred fifty men. ²³ Let them therefore give us two bulls; and let them choose one bull for themselves, and cut it in pieces, and lay it on the wood, and put no fire under; and I will dress the other bull, and lay it on the wood, and put no fire under it. ²⁴ You call on the name of your god, and I will call on Yahweh’s name. The God who answers by fire, let him be God.” All the people answered, “What you say is good.”

²⁵ Elijah said to the prophets of Baal, “Choose one bull for yourselves, and dress it first, for you are many; and call on the name of your god, but put no fire under it.” ²⁶ They took the bull which was given them, and they dressed it, and called on the name of Baal from morning even until noon, saying, “Baal, hear us!” But there was no voice, and nobody answered. They leaped about the altar which was made.

²⁷ At noon, Elijah mocked them, and said, “Cry aloud, for he is a god. Either he is deep in thought, or he has gone somewhere, or he is on a journey, or perhaps he sleeps and must be awakened.” ²⁸ They cried aloud, and cut themselves in their way with knives and lances until the blood gushed out on them. ²⁹ When midday was past, they prophesied until the time of the evening offering; but there was no voice, no answer, and nobody paid attention.

³⁰ Elijah said to all the people, “Come near to me!”; and all the people came near to him. He repaired Yahweh’s altar that had been thrown down. ³¹ Elijah took twelve stones, according to the number of the tribes of the sons of Jacob, to whom Yahweh’s word came, saying, “Israel shall be your name.” ³² With the stones he built an altar in Yahweh’s name. He made a trench around the altar large enough to contain two seahs 1 seah is about 7 liters or 1.9 gallons or 0.8 pecks. of seed. ³³ He put the wood in order, and cut the bull in pieces and laid it on the wood. He said, “Fill four jars with water, and pour it on the burnt offering and on the wood.” ³⁴ He said, “Do it a second time;” and they did it the second time. He said, “Do it a third time;” and they did it the third time. ³⁵ The water ran around the altar; and he also filled the trench with water.

³⁶ At the time of the evening offering, Elijah the prophet came near and said, “Yahweh, the God of Abraham, of Isaac, and of Israel, let it be known today that you are God in Israel and that I am your servant, and that I have done all these things at your word. ³⁷ Hear me, Yahweh, hear me, that this people may know that you, Yahweh, are God, and that you have turned their heart back again.”

³⁸ Then Yahweh’s fire fell and consumed the burnt offering, the wood, the stones, and the dust; and it licked up the water that was in the trench.

³⁹ When all the people saw it, they fell on their faces. They said, “Yahweh, he is God! Yahweh, he is God!” ⁴⁰ Elijah said to them, “Seize the prophets of Baal! Don’t let one of them escape!” They seized them; and Elijah brought them down to the brook Kishon, and killed them there.

⁴¹ Elijah said to Ahab, “Get up, eat and drink; for there is the sound of abundance of rain.” ⁴² So Ahab went up to eat and to drink. Elijah went up to the top of Carmel; and he bowed himself down on the earth, and put his face between his knees. ⁴³ He said to his servant, “Go up now and look toward the sea.” He went up and looked, then said, “There is nothing.” He said, “Go again” seven times. ⁴⁴ On the seventh time, he said, “Behold, a small cloud, like a man’s hand, is rising out of the sea.” He said, “Go up, tell Ahab, ‘Get ready and go down, so that the rain doesn’t stop you.’ ”

⁴⁵ In a little while, the sky grew black with clouds and wind, and there was a great rain. Ahab rode, and went to Jezreel. ⁴⁶ Yahweh’s hand was on Elijah; and he tucked his cloak into his belt and ran before Ahab to the entrance of Jezreel.

၁၈

^၁ ထို့ နောက် ရက် ပေါင်း များ စွာ ကုန် လွန် လာ ၏။ သုံး နှစ် ကြာ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် ဧ လိ ယ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍ “အာ ဟပ် မင်း ကြီး ကို ကိုယ် တိုင် သွား တွေ့ လော့။ ငါ သည် မြေ ပြင် ပေါ် သို့ မိုး ကို ရွာ စေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂ ထို့ ကြောင့် ဧ လိ ယ သည် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ထံ ကိုယ် တိုင် သွား လေ ၏။ ထို စဉ် က ရှ မာ ရိ ပြည် ၌ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး ကြီး ဆိုက် ရောက် နေ ၏။ ^၃ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် နန်း တော် အုပ် ဩ ဗ ဒိ ကို ဆင့် ခေါ် ၏။ ဩ ဗ ဒိ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ရို သေ သော သူ ဖြစ် ၏။ ^၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် များ ကို ယေ ဇ ဗေ လ သတ် ခဲ့ စဉ် က ဩ ဗ ဒိ သည် ပ ရော ဖက် တစ် ရာ ကို ငါး ဆယ် စီ ခွဲ ၍ လိုဏ် ဂူ ထဲ တွင် ဝှက် ထား ခဲ့ ပြီး အ စာ ရေ စာ ကို လည်း ကျွေး မွေး ခဲ့ ၏။

^၅ အာ ဟပ် မင်း ကြီး က ဩ ဗ ဒိ အား “မြင်း နှင့် လား တို့ အ သက် ရှင် နိုင် ရန် မြက် ပင် ရ လို ရ ငြား တိုင်း ပြည် အ နှံ့ ရှိ စမ်း ချောင်း ပေါက် ရာ နေ ရာ၊ မြစ် ချောင်း စီး ရာ နေ ရာ ရှိ သ မျှ သို့ သွား ကြည့် လော့။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် တိ ရစ္ဆာန် အ ချို့ ကို ငါ တို့ သတ် ပစ် ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၆ တစ် ပြည် လုံး အ နှံ့ သွား ကြည့် ရန် ကိုယ် သွား ရ မည့် နေ ရာ ကို ခွဲ ဝေ ပြီး အာ ဟပ် မင်း ကြီး နှင့် ဩ ဗ ဒိ တို့ တစ် ယောက် တစ် လမ်း စီ ထွက် သွား ကြ ၏။

^၇ ဩ ဗ ဒိ ထွက် သွား စဉ် လမ်း တွင် ဧ လိ ယ နှင့် ဆုံ ၏။ သူ သည် ဧ လိ ယ ကို မှတ် မိ သ ဖြင့် သူ့ ရှေ့ တွင် ပျပ် ဝပ် ကာ “အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ရှင် ဧ လိ ယ ပါ တ ကား” ဟု ဆို ၏။ ^၈ ဧ လိ ယ က လည်း “ငါ ပင် ဖြစ် ၏။ သင့် သ ခင် ထံ သွား ၍ ‘ဤ အ ရပ် ၌ ဧ လိ ယ ရှိ ၏’ ဟူ ၍ လျှောက် တင် လော့” ဟု သူ့ အား ဆို ၏။ ^၉ သို့ သော် ဩ ဗ ဒိ က “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး အ ကျွန်ုပ် သည် မည် သည့် အ ပြစ် ကို ပြု မိ ၍ အ ကျွန်ုပ် ကို အာ ဟပ် မင်း ကြီး သတ် ရ အောင် သူ့ လက် ထဲ သို့ အပ် ရ သ နည်း။ ^၁၀ အ ရှင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ အ ရှင့် ကို ရှာ ဖွေ ရန် အ ကျွန်ုပ် သ ခင် သည် နိုင် ငံ တိုင်း၊ လူ မျိုး တိုင်း ထံ သို့ အ ကျွန်ုပ် ကို စေ လွှတ် ခဲ့ ပါ သည်။ ‘ဤ နေ ရာ တွင် ဧ လိ ယ မ ရှိ ပါ’ ဟု လျှောက် တင် သော နိုင် ငံ နှင့် လူ မျိုး အား အ ရှင့် ကို မ တွေ့ ကြောင်း ကျိန် ဆို စေ ခဲ့ ပါ ၏။ ^၁၁ ယ ခု မှာ အ ရှင် က သင့် သ ခင် ထံ သွား ၍ ‘ဧ လိ ယ နှင့် တွေ့ ပါ ပြီ’ ဟု လျှောက် စေ ပါ သည် တ ကား။

^၁၂ အ ကျွန်ုပ် ထွက် သွား သည် နှင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် က အ ရှင့် ကို အ ကျွန်ုပ် မ သိ နိုင် သော နေ ရာ သို့ ဆောင် ယူ သွား လျှင် အ ကျွန်ုပ် သည် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ကို သွား လျှောက် တင် ပြီး မှ အ ရှင့် ကို မ တွေ့ သော အ ခါ အ ကျွန်ုပ် ကို သူ သတ် ပါ လိမ့် မည်။ အ ရှင့် အ စေ အ ပါး အ ကျွန်ုပ် သည် ငယ် ရွယ် စဉ် မှ စ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ သူ ဖြစ် ပါ ၏။ ^၁၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် များ ကို ယေ ဇ ဗေ လ သတ် ခဲ့ စဉ် က အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ ပြု ပေး ခဲ့ သည် ကို အ ရှင် မ ကြား မိ ပါ သ လော။ အ ကျွန်ုပ် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် တစ် ရာ ကို ငါး ဆယ် စီ ခွဲ ၍ လိုဏ် ဂူ ထဲ တွင် ဝှက် ထား ခဲ့ ပြီး အ စာ ရေ စာ ကို လည်း ကျွေး မွေး ခဲ့ ပါ ၏။ ^၁၄ ယ ခု မှာ အ ရှင် က ‘သင့် သ ခင် ထံ သွား ၍ ဤ အ ရပ် ၌ ဧ လိ ယ ရှိ ၏’ ဟု လျှောက် စေ သ ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် သွား လျှောက် လျှင် အ ကျွန်ုပ် ကို သူ သတ် ပါ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၁၅ ထို အ ခါ ဧ လိ ယ က “ငါ ကိုး ကွယ် သော ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ယ နေ့ အာ ဟပ် မင်း ကြီး နှင့် ငါ အ မှန် ပင် တွေ့ မည်” ဟု သူ့ အား ပြန် ပြော ၏။ ^၁၆ ထို့ ကြောင့် ဩ ဗ ဒိ သည် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ထံ ပြန် လာ ၍ အ ခ စား ဝင် ပြီး လျှောက် တင် ရာ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ဧ လိ ယ ကို သွား ရောက် တွေ့ ဆုံ ၏။

^၁၇ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ဧ လိ ယ ကို တွေ့ သည် နှင့် အာ ဟပ် မင်း ကြီး က “အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ဒုက္ခ ပေး သူ မှာ သင် မ ဟုတ် လော” ဟု မေး လျှင်၊ ^၁၈ ဧ လိ ယ က “အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ဒုက္ခ ပေး သူ မှာ ငါ မ ဟုတ်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ညတ် ချက် တို့ ကို စွန့် ပယ် ပြီး ဗာ လ ဘု ရား နောက် သို့ လိုက် သော သင် နှင့် သင့် ဘိုး‌ ဘေး တို့ ၏ အ မျိုး အ နွယ် များ ပင် ဖြစ် ၏။

^၁၉ ယ ခု မှာ အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ နှင့် တ ကွ ယေ ဇ ဗေ လ စား ပွဲ ၌ စား သော ဗာ လ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် လေး ရာ့ ငါး ဆယ် နှင့် အာ ရှ ရ နတ် ဘု ရား မ တံ ခွန် တိုင် ၏ ပ ရော ဖက် လေး ရာ တို့ ကို ဆင့် ခေါ် ၍ ငါ ရှိ ရာ က ရ မေ လ တောင် ပေါ် တွင် စု ဝေး စေ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၂၀ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ကို လူ လွှတ် ခေါ် စေ ပြီး ပ ရော ဖက် တို့ ကို က ရ မေ လ တောင် ပေါ် တွင် စု ဝေး စေ ၏။

^၂၁ ဧ လိ ယ သည် လူ အ ပေါင်း တို့ ထံ သို့ သွား ပြီး “သင် တို့ သည် ခံ ယူ ချက် နှစ် ခု ကြား မည် မျှ ကြာ အောင် ဇ ဝေ ဇ ဝါ ဖြစ် နေ မည် နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရား သ ခင် မှန် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက် သို့ လိုက် လော့။ ဗာ လ သည် ဘု ရား သ ခင် မှန် လျှင် သူ့ နောက် လိုက် လော့” ဟု ဆို ၏။ လူ တို့ သည် တစ် ခွန်း မျှ မ တုံ့ ပြန် ကြ။

^၂၂ ဧ လိ ယ က ဆက် ၍ လူ တို့ အား “ငါ တစ် ဦး တည်း သာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် အ ဖြစ် ကျန် ခဲ့ ၏။ ဗာ လ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် များ မူ ကား အ ယောက် ‌လေး ရာ့ ငါး ဆယ် ရှိ ၏။ ^၂၃ ယ ခု ငါ တို့ ကို နွား ထီး ပျို နှစ် ကောင် ပေး ပါ။ နွား တစ် ကောင် ကို သူ တို့ အ ဖို့ ရွေး စေ ပါ။ ထို နွား ကို ခုတ် ပိုင်း ပြီး မီး မ မွှေး သေး ဘဲ ထင်း ပုံ ပေါ် တင် စေ ပါ။ ငါ လည်း ကျန် နွား တစ် ကောင် ကို အ သင့် ပြင် ပြီး မီး မ မွှေး သေး ဘဲ ထင်း ပုံ ပေါ် တင် မည်။ ^၂၄ ထို့ နောက် သင် တို့ ဘု ရား ၏ နာ မ ကို ခေါ် ပါ။ ငါ သည် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ ကို ခေါ် မည်။ မီး ဖြင့် ထူး တော် မူ သော ဘု ရား သည် ဘု ရား သ ခင် မှန် ပါ စေ” ဟု ဆို ၏။ လူ အ ပေါင်း တို့ က လည်း “ကောင်း ပါ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၂၅ ထို့ နောက် ဧ လိ ယ က ဗာ လ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် တို့ အား “သင် တို့ သည် လူ များ သော ကြောင့် သင် တို့ အ ဖို့ နွား တစ် ကောင် ကို ရွေး ပြီး အ ရင် အ သင့် ပြင် ပါ။ မီး မ မွှေး သေး ဘဲ သင် တို့ ဘု ရား ၏ နာ မ ကို ခေါ် ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၆ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ ကို ပေး သော နွား အား ယူ ၍ အ သင့် ပြင် ပြီး “အို ဗာ လ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ထူး တော် မူ ပါ” ဟု နံ နက် အ ချိန် မှ မွန်း တည့် အ ချိန် ထိ ဗာ လ ဘု ရား ၏ နာ မ ကို ခေါ် ကြ ၏။ သို့ သော် တုံ့ ပြန် မှု မ ရှိ။ ထူး သံ လည်း မ ကြား ရ။ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ တည် ထား သော ယဇ် ပလ္လင် ပတ် ပတ် လည် တွင် က ခုန် ယိမ်း ထိုး လျက် နေ ကြ ၏။

^၂၇ မွန်း တည့် ချိန် သို့ ရောက် သော အ ခါ ဧ လိ ယ က သူ တို့ အား “အ သံ ကျယ် ကျယ် အော် ခေါ် ကြ ပါ လော့။ ဗာ လ သည် ဘု ရား မှန် သည် မ ဟုတ် လော။ ယ ခု ဈာန် ဝင် စား နေ ကောင်း နေ လိမ့် မည်။ သို့ မ ဟုတ် အ လေး အ ပေါ့ သွား ကောင်း သွား နေ လိမ့် မည်။ သို့ မ ဟုတ် ခ ရီး လွန် ကောင်း လွန် နေ လိမ့် မည်။ သို့ မ ဟုတ် အိပ် ပျော် ကောင်း အိပ် ပျော် နေ လိမ့် မည်။ တစ် ယောက် ယောက် သွား နှိုး ရ လိမ့် မည်” ဟု လှောင် ပြောင် လေ ၏။ ^၂၈ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် အ သံ ကျယ် လောင် စွာ အော် ခေါ် သည် သာ မ က သူ တို့ ဓ လေ့ အ တိုင်း ကိုယ် ကို ဓား လှံ တို့ ဖြင့် ထိုး မွှမ်း သ ဖြင့် သူ တို့ ကိုယ် ပေါ် တွင် သွေး သံ ရဲ ရဲ ဖြစ် လေ ၏။ ^၂၉ ဤ သို့ ဖြင့် နေ့ တစ် ဝက် ကျိုး လေ ၏။ ည ဦး ပိုင်း ယဇ် ပူ ဇော် ရ မည့် အ ချိန် ထိ သူ တို့ ပ ရော ဖက် ပြု နေ ကြ သော် လည်း တုံ့ ပြန် မှု မ ရှိ။ ထူး သံ ကို မ ကြား ရ။ အ ရေး လုပ် သူ လည်း မ ရှိ။

^၃၀ ထို အ ခါ ဧ လိ ယ က လူ အ ပေါင်း တို့ အား “ငါ့ အ နား သို့ လာ ကြ ပါ” ဟု ဆို လျှင် လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သူ့ အ နား သို့ လာ ကြ ၏။ ထို့ နောက် ပြို ပျက် သွား သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ယဇ် ပလ္လင် ကို ပြု ပြင် လေ ၏။ ^၃၁ “သင့် အ မည် ကား အစ္စ ရေး ဖြစ် ရ မည်” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ မိန့် ဆို ခြင်း ကို ခံ ရ သော ယာ ကုပ် မှ ဆင်း သက် လာ သော အ မျိုး အ နွယ် အ ရေ အ တွက် အ တိုင်း ဧ လိ ယ သည် ကျောက် တုံး တစ် ဆယ့် နှစ် တုံး ကို ယူ ၍၊ ^၃၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တည် ရာ ကျောက် ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် ပြီး လျှင် ယဇ် ပလ္လင် ပတ် ပတ် လည် တွင် မျိုး စေ့ နှစ် စေ အာ ၆ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၁၄.၆ လီ တာ ခန့်။ လောက် ဆန့် သည့် မြောင်း တစ် ခု ကို တူး ၏။ ^၃၃ ထင်း များ ကို စီ ထား ပြီး နွား ကို လည်း ခုတ် ပိုင်း ၍ ထင်း ပုံ ပေါ် တင် ၏။ ^၃၄ ထို့ နောက် “အိုး လေး လုံး ကို ရေ ဖြည့် ပြီး မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကောင် နှင့် ထင်း များ ပေါ် လောင်း ချ ပါ” ဟု ဆို ၏။ “ဒု တိ ယ အ ကြိမ် လောင်း ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် လူ တို့ သည် ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ထပ် လောင်း ကြ ၏။ “တ တိ ယ အ ကြိမ် လောင်း ပါ” ဟု ဆို ပြန် သ ဖြင့် လူ တို့ သည် တ တိ ယ အ ကြိမ် ထပ် လောင်း ကြ ၏။ ^၃၅ ဤ သို့ ဖြင့် ယဇ် ပလ္လင် ပတ် ပတ် လည် တွင် ရေ ဝိုင်း နေ ပြီး မြောင်း ထဲ တွင် လည်း ရေ ပြည့် လေ ၏။

^၃၆ ည ဦး ပိုင်း ယဇ် ပူ ဇော် ရ မည့် အ ချိန် ရောက် သော အ ခါ ပ ရော ဖက် ဧ လိ ယ သည် ယဇ် ပလ္လင် နား ချဉ်း လာ ၍ “အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ အစ္စ ရေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တွင် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ကြောင်း၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး ဖြစ် ပြီး ကိုယ် တော် ၏ အ မိန့် တော် ဖြင့် ဤ အ ရာ အား လုံး ကို ပြု ခြင်း ဖြစ် ကြောင်း ယ နေ့ ဤ လူ တို့ ကို သိ စေ တော် မူ ပါ။ ^၃၇ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ထူး တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကို ထူး တော် မူ ပါ။ သို့ မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရား သ ခင် မှန် ကြောင်း၊ ကိုယ် တော် သည် လူ တို့ ၏ စိတ် ကို ပြောင်း လဲ စေ နိုင် ကြောင်း ကို ဤ လူ တို့ သိ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆု တောင်း လေ ၏။

^၃၈ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ မီး ကျ လာ ၍ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကောင်၊ ထင်း၊ ကျောက်၊ မြေ မှုန့် တို့ ကို ပါ လောင် ကျွမ်း သ ဖြင့် မြောင်း ခဲ မှ ရေ များ လည်း ခန်း ခြောက် လေ ၏။

^၃၉ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ထို အ ဖြစ် ကို မြင် သော အ ခါ ပျပ် ဝပ် လျက် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရား သ ခင် အ မှန် ဖြစ် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဘု ရား သ ခင် အ မှန် ဖြစ် တော် မူ ၏” ဟု ကြွေး ကြော် လေ ၏။ ^၄၀ ထို အ ခါ ဧ လိ ယ က လူ တို့ အား “ဗာ လ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် တို့ ကို ဖမ်း ဆီး ပါ။ တစ် ယောက် မျှ မ လွတ် စေ နှင့်” ဟု ဆို လျှင် လူ တို့ က သူ တို့ ကို ဖမ်း ဆီး လေ ၏။ ဧ လိ ယ သည် သူ တို့ ကို ကိ ရှုန် ချောင်း သို့ ခေါ် သွား ပြီး ထို အ ရပ် ၌ ကွပ် မျက် လိုက် လေ ၏။

^၄၁ ထို့ နောက် ဧ လိ ယ က အာ ဟပ် မင်း ကြီး အား “တက် သွား ပြီး စား သောက် ပါ လော့။ မိုး သည်း ထန် စွာ ရွာ မည့် အ သံ ကြား ရ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၄၂ အာ ဟပ် မင်း ကြီး လည်း တက် သွား ၍ စား သောက် လေ ၏။ ဧ လိ ယ မူ ကား က ရ မေ လ တောင် ထိပ် သို့ တက် သွား ပြီး မြေ ပေါ် ၌ ဒူး ထောက် လျက် ဒူး နှစ် လုံး ကြား ၌ မျက် နှာ ကို အပ် ထား လေ ၏။ ^၄၃ ထို့ နောက် သူ့ ငယ် သား အား “ယ ခု သွား ပြီး ပင် လယ် ဘက် သို့ ကြည့် ပါ” ဟု ဆို လျှင် ငယ် သား က သွား ကြည့် ပြီး “မည် သည့် အ ရိပ် အ ယောင် မျှ မ တွေ့ ရ ပါ” ဟု ပြန် လာ ပြော ၏။ ဧ လိ ယ က မိ မိ ငယ် သား အား “ထပ် ၍ သွား ပါ” ဟု ခု နစ် ကြိမ် တိုင် တိုင် စေ ခိုင်း လေ ၏။ ^၄၄ ခု နစ် ကြိမ် မြောက် တွင် ငယ် သား က “လက် တစ် ဝါး စာ မိုး တိမ် တစ် ခု ပင် လယ် ဘက် မှ တက် လာ သည် ကို တွေ့ ပါ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ထို အ ခါ ဧ လိ ယ က “အာ ဟပ် မင်း ကြီး ထံ သွား ၍ ‘ရ ထား အ သင့် ပြင် ပြီး ပြန် ဆင်း သွား ပါ။ မိုး ကြီး ၍ မ ပြန် နိုင် မည် ကို စိုး ရ ပါ သည်’ ဟု ပြော ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၄၅ ထို တစ် ခ ဏ ချင်း တွင် ပင် မိုး ကောင်း ကင် မှ တိမ် များ မည်း မှောင် အုံ့ ဆိုင်း လာ သည် သာ မ က လေ များ ပါ တိုက် လာ ပြီး မိုး သည်း ထန် စွာ ရွာ လေ တော့ သည်။ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် လည်း ရ ထား စီး နင်း ပြီး ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ^၄၆ ထို စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လက် တော် သည် ဧ လိ ယ ထံ သက် ရောက် လာ သ ဖြင့် သူ သည် ခါး ပန်း ကို စည်း ပြီး ပြေး ရာ အာ ဟပ် မင်း ကြီး ကို ကျော် ၍ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ကြို ရောက် နှင့် လေ ၏။

18

¹ After many days, Yahweh’s word came to Elijah, in the third year, saying, “Go, show yourself to Ahab; and I will send rain on the earth.”

² Elijah went to show himself to Ahab. The famine was severe in Samaria. ³ Ahab called Obadiah, who was over the household. (Now Obadiah feared Yahweh greatly; ⁴ for when Jezebel cut off Yahweh’s prophets, Obadiah took one hundred prophets, and hid them fifty to a cave, and fed them with bread and water.)

⁵ Ahab said to Obadiah, “Go through the land, to all the springs of water, and to all the brooks. Perhaps we may find grass and save the horses and mules alive, that we not lose all the animals.” ⁶ So they divided the land between them to pass throughout it. Ahab went one way by himself, and Obadiah went another way by himself.

⁷ As Obadiah was on the way, behold, Elijah met him. He recognized him, and fell on his face, and said, “Is it you, my lord Elijah?” ⁸ He answered him, “It is I. Go, tell your lord, ‘Behold, Elijah is here!’ ” ⁹ He said, “How have I sinned, that you would deliver your servant into the hand of Ahab, to kill me? ¹⁰ As Yahweh your God lives, there is no nation or kingdom where my lord has not sent to seek you. When they said, ‘He is not here,’ he took an oath of the kingdom and nation that they didn’t find you. ¹¹ Now you say, ‘Go, tell your lord, “Behold, Elijah is here.” ’

¹² It will happen, as soon as I leave you, that Yahweh’s Spirit will carry you I don’t know where; and so when I come and tell Ahab, and he can’t find you, he will kill me. But I, your servant, have feared Yahweh from my youth. ¹³ Wasn’t it told my lord what I did when Jezebel killed Yahweh’s prophets, how I hid one hundred men of Yahweh’s prophets with fifty to a cave, and fed them with bread and water? ¹⁴ Now you say, ‘Go, tell your lord, “Behold, Elijah is here”.’ He will kill me.”

¹⁵ Elijah said, “As Yahweh of Armies lives, before whom I stand, I will surely show myself to him today.” ¹⁶ So Obadiah went to meet Ahab, and told him; and Ahab went to meet Elijah.

¹⁷ When Ahab saw Elijah, Ahab said to him, “Is that you, you troubler of Israel?” ¹⁸ He answered, “I have not troubled Israel, but you and your father’s house, in that you have forsaken Yahweh’s commandments and you have followed the Baals.

¹⁹ Now therefore send, and gather to me all Israel to Mount Carmel, and four hundred fifty of the prophets of Baal, and four hundred of the prophets of the Asherah, who eat at Jezebel’s table.” ²⁰ So Ahab sent to all the children of Israel, and gathered the prophets together to Mount Carmel.

²¹ Elijah came near to all the people, and said, “How long will you waver between the two sides? If Yahweh is God, follow him; but if Baal, then follow him.” The people didn’t say a word.

²² Then Elijah said to the people, “I, even I only, am left as a prophet of Yahweh; but Baal’s prophets are four hundred fifty men. ²³ Let them therefore give us two bulls; and let them choose one bull for themselves, and cut it in pieces, and lay it on the wood, and put no fire under; and I will dress the other bull, and lay it on the wood, and put no fire under it. ²⁴ You call on the name of your god, and I will call on Yahweh’s name. The God who answers by fire, let him be God.” All the people answered, “What you say is good.”

²⁵ Elijah said to the prophets of Baal, “Choose one bull for yourselves, and dress it first, for you are many; and call on the name of your god, but put no fire under it.” ²⁶ They took the bull which was given them, and they dressed it, and called on the name of Baal from morning even until noon, saying, “Baal, hear us!” But there was no voice, and nobody answered. They leaped about the altar which was made.

²⁷ At noon, Elijah mocked them, and said, “Cry aloud, for he is a god. Either he is deep in thought, or he has gone somewhere, or he is on a journey, or perhaps he sleeps and must be awakened.” ²⁸ They cried aloud, and cut themselves in their way with knives and lances until the blood gushed out on them. ²⁹ When midday was past, they prophesied until the time of the evening offering; but there was no voice, no answer, and nobody paid attention.

³⁰ Elijah said to all the people, “Come near to me!”; and all the people came near to him. He repaired Yahweh’s altar that had been thrown down. ³¹ Elijah took twelve stones, according to the number of the tribes of the sons of Jacob, to whom Yahweh’s word came, saying, “Israel shall be your name.” ³² With the stones he built an altar in Yahweh’s name. He made a trench around the altar large enough to contain two seahs 1 seah is about 7 liters or 1.9 gallons or 0.8 pecks. of seed. ³³ He put the wood in order, and cut the bull in pieces and laid it on the wood. He said, “Fill four jars with water, and pour it on the burnt offering and on the wood.” ³⁴ He said, “Do it a second time;” and they did it the second time. He said, “Do it a third time;” and they did it the third time. ³⁵ The water ran around the altar; and he also filled the trench with water.

³⁶ At the time of the evening offering, Elijah the prophet came near and said, “Yahweh, the God of Abraham, of Isaac, and of Israel, let it be known today that you are God in Israel and that I am your servant, and that I have done all these things at your word. ³⁷ Hear me, Yahweh, hear me, that this people may know that you, Yahweh, are God, and that you have turned their heart back again.”

³⁸ Then Yahweh’s fire fell and consumed the burnt offering, the wood, the stones, and the dust; and it licked up the water that was in the trench.

³⁹ When all the people saw it, they fell on their faces. They said, “Yahweh, he is God! Yahweh, he is God!” ⁴⁰ Elijah said to them, “Seize the prophets of Baal! Don’t let one of them escape!” They seized them; and Elijah brought them down to the brook Kishon, and killed them there.

⁴¹ Elijah said to Ahab, “Get up, eat and drink; for there is the sound of abundance of rain.” ⁴² So Ahab went up to eat and to drink. Elijah went up to the top of Carmel; and he bowed himself down on the earth, and put his face between his knees. ⁴³ He said to his servant, “Go up now and look toward the sea.” He went up and looked, then said, “There is nothing.” He said, “Go again” seven times. ⁴⁴ On the seventh time, he said, “Behold, a small cloud, like a man’s hand, is rising out of the sea.” He said, “Go up, tell Ahab, ‘Get ready and go down, so that the rain doesn’t stop you.’ ”

⁴⁵ In a little while, the sky grew black with clouds and wind, and there was a great rain. Ahab rode, and went to Jezreel. ⁴⁶ Yahweh’s hand was on Elijah; and he tucked his cloak into his belt and ran before Ahab to the entrance of Jezreel.