၁၃

^၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ တစ် ဦး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် အ တိုင်း ယု ဒ ပြည် မှ ဗေ သ လ မြို့ သို့ ရောက် လာ ၏။ ထို အ ချိန် တွင် ယေ ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် နံ့ သာ ပေါင်း ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရန် ယဇ် ပလ္လင် နား တွင် ရပ် နေ ၏။ ^၂ ထို သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆင့် ဆို စေ သည့် အ တိုင်း ယဇ် ပလ္လင် ကို ဆန့် ကျင် လျက် “အို ယဇ် ပလ္လင် ယဇ် ပလ္လင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ကြည့် ရှု လော့။ ဒါ ဝိဒ် အ မျိုး အ နွယ် မှ ယော ရှိ အ မည် ရှိ သော သား တစ် ယောက် မွေး ဖွား လိမ့် မည်။ သူ သည် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် များ ၌ နံ့ သာ ပေါင်း မီး ရှို့ ပူ ဇော် သော ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ကို သင့် အ ပေါ် တွင် ပူ ဇော် လိမ့် မည်။ လူ ၏ အ ရိုး တို့ ကို သင့် အ ပေါ် တွင် မီး ရှို့ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု ကြွေး ကြော် လေ ၏။ ^၃ ထို့ နောက် သူ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ဟူ မူ ကား ‘ကြည့် ရှု လော့။ ယဇ် ပလ္လင် အက် ကွဲ ပြီး ယဇ် ပလ္လင် ပေါ် ရှိ ပြာ များ ဖိတ် ကျ လာ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ဖြစ် ၏” ဟု ဆို လျက် ထို နေ့ တွင် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ တစ် ခု ကို ပြ လေ ၏။

^၄ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ သည် ဗေ သ လ မြို့ ရှိ ယဇ် ပလ္လင် အား ဆန့် ကျင် ကြွေး ကြော် ခဲ့ သော စ ကား များ ကို ယေ ရော ဗောင် မင်း ကြီး ကြား လျှင် သူ သည် ယဇ် ပလ္လင် ပေါ် တွင် ရပ် လျက် လက် ကို ဆန့် ပြီး “သူ့ ကို ဖမ်း ကြ လော့” ဟု အ မိန့် ပေး ၏။ ထို သို့ ဆန့် လိုက် သော လက် သည် ခြောက် သွား သ ဖြင့် ပြန် ရုပ် ၍ မ ရ တော့ ချေ။ ^၅ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ အ တိုင်း ယဇ် ပလ္လင် အက် ကွဲ ပြီး ယဇ် ပလ္လင် ပေါ် မှ ပြာ များ ဖိတ် ကျ လာ လေ ၏။

^၆ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ အား “သင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တိုး လျှိုး တောင်း ပန် ပေး ပါ လော့။ ငါ့ လက် ကို ပြန် ရုပ် နိုင် ဖို့ ငါ့ အ တွက် ဆု တောင်း ပေး ပါ လော့” ဟု ဆို သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တိုး လျှိုး ‌တောင်း ပန် ပေး ရာ ရှင် ဘု ရင် ၏ လက် သည် န ဂို အ တိုင်း ပြန် ကောင်း သွား ၏။

^၇ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ အား “ငါ နှင့် အ တူ နန်း တော် သို့ လိုက် ခဲ့ ၍ စား သောက် ပါ လော့။ သင့် အား လက် ဆောင် လည်း ပေး လို ပါ သည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၈ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က ရှင် ဘု ရင် အား “အ ကျွန်ုပ် အား နန်း တော် တစ် ဝက် ပေး လျှင် ပင် အ ကျွန်ုပ် မ လိုက် နိုင် ပါ။ ဤ အ ရပ် ၌ အ စာ ကို လည်း မ စား၊ ရေ ကို လည်း မ သောက် ပါ။ ^၉ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘သင် သည် အ စာ ကို မ စား ရ၊ ရေ ကို လည်း‌ မ သောက် ရ၊ လာ သော လမ်း အ တိုင်း လည်း မ ပြန် ရ’ ဟူ သော စ ကား ကို ငါ့ အား မှာ ထား တော် မူ ပြီ” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၀ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ဗေ သ လ မြို့ သို့ လာ ခဲ့ သော လမ်း အ တိုင်း မ ပြန် ဘဲ အ ခြား လမ်း မှ ပြန် သွား လေ ၏။

^၁၁ ဗေ သ လ မြို့ တွင် အ သက် ကြီး သော ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ရှိ ရာ သူ့ သား တို့ သည် သူ့ ထံ လာ ၍ ထို နေ့ ၌ ဗေ သ လ မြို့ တွင် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ပြု ခဲ့ သော အ မှု အ လုံး စုံ ကို ပြော ပြ ကြ ၏။ ရှင် ဘု ရင် အား ပြော ခဲ့ သော စ ကား တို့ ကို လည်း သူ တို့ ဖ ခင် ကြီး အား ပြော ပြ လျှင်၊ ^၁၂ ဖ ခင် ဖြစ် သူ က သူ့ သား တို့ အား “ထို သူ မည် သည့် လမ်း မှ ပြန် သွား သ နည်း” ဟု မေး ရာ သူ့ သား တို့ က ယု ဒ ပြည် မှ လာ သော ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ပြန် သွား သည့် လမ်း ကို ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ ဖ ခင် ဖြစ် သူ က သူ့ သား တို့ အား “မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပေး ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ တို့ လည်း မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပေး ကြ ရာ ဖ ခင် ဖြစ် သူ သည် မြည်း ကို စီး ၍၊

^၁၄ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ နောက် သို့ လိုက် သွား ရာ သ ပိတ် ပင် အောက် ၌ ထိုင် နေ သည် ကို တွေ့ လျှင် “သင် သည် ယု ဒ ပြည် မှ လာ သော ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ လော” ဟု မေး ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က လည်း “ဟုတ် ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၅ ထို အ ခါ ပ ရော ဖက် က “အ ကျွန်ုပ် အိမ် သို့ လိုက် ၍ အ စား အ စာ သုံး ဆောင် ပါ လော့” ဟု ဖိတ် ခေါ် လျှင်၊ ^၁၆ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က “သင် နှင့် အ တူ မ လိုက် နိုင် ပါ။ သင် နှင့် အ တူ ပြန် လိုက် သွား ပြီး ဤ အ ရပ် ၌ အ စာ ကို လည်း မ စား၊ ရေ ကို လည်း မ သောက် နိုင် ပါ။ ^၁၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား ‌တော် သည် ငါ့ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍ ‘ထို အ ရပ် ၌ အ စာ ကို မ စား ရ၊ ရေ ကို လည်း မ သောက် ရ။ လာ သော လမ်း အ တိုင်း လည်း မ ပြန် ရ’ ဟု ငါ့ အား မိန့် မှာ ထား ပြီ” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၈ ပ ရော ဖက် က “ငါ သည် လည်း သင် ကဲ့ သို့ ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ပင် ဖြစ် ပါ ၏။ ‘သူ့ ကို သင့် အိမ် သို့ ပြန် ခေါ် သွား ပါ။ အ စာ လည်း ကျွေး ပါ၊ ရေ လည်း တိုက် ပါ’ ဟူ သည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို ကောင်း ကင် တ မန် တစ် ပါး က ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု လိမ် ညာ ပြော ဆို လေ ၏။ ^၁၉ ထို့ ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က ပ ရော ဖက် နောက် သို့ ပြန် လိုက် လာ ပြီး သူ့ အိမ် တွင် အ စား အ စာ ကို စား ၍ ရေ ကို လည်း သောက် လေ ၏။

^၂၀ စား ပွဲ တွင် သူ တို့ ထိုင် ၍ စား နေ စဉ် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ကို ပြန် ခေါ် လာ သော ပ ရော ဖက် ထံ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ရောက် လာ ၍၊ ^၂၁ သူ သည် ယု ဒ ပြည် မှ လာ သော ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ကို ဖီ ဆန် ပြီ။ သင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ သော စ ကား တော် ကို မ လိုက် နာ ဘဲ၊ ^၂၂ “အ စာ လည်း မ စား ရ၊ ရေ လည်း မ သောက် ရ” ဟု သင့် အား ငါ မှာ ထား သော နေ ရာ သို့ ပြန် သွား ပြီး စား သောက် လေ ပြီ။ ထို့ ကြောင့် သင့် အ လောင်း သည် သင့် ဘိုး‌ ဘေး တို့ ၏ သင်္ချိုင်း သို့ ရောက် ရ မည် မ ဟုတ်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏” ဟု အော် ဟစ် ပြော ဆို လေ ၏။

^၂၃ အ စာ ရေ စာ စား သောက် ပြီး သော အ ခါ သူ့ အား ပြန် ခေါ် လာ သော ပ ရော ဖက် က သူ့ အ တွက် မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပေး ပြီး၊ ^၂၄ သူ ပြန် သွား ရာ လမ်း တွင် ခြင်္သေ့ နှင့် တိုး ၍ သူ့ ကို ကိုက် သတ် သ ဖြင့် သူ ၏ အ လောင်း သည် လမ်း ပေါ် တွင် လဲ နေ ၏။ အ လောင်း ဘေး တွင် မြည်း နှင့် ခြင်္သေ့ တို့ ရပ် နေ ကြ ၏။ ^၂၅ ထို နေ ရာ သို့ ဖြတ် သန်း သွား လာ သူ တို့ သည် လမ်း ပေါ် တွင် လဲ နေ သော အ လောင်း နှင့် အ လောင်း ဘေး တွင် ရပ် နေ သော ခြင်္သေ့ ကို မြင် လျှင် အ သက် ကြီး သော ပ ရော ဖက် နေ ထိုင် ရာ မြို့ သို့ သွား ၍ ပြော ပြ ကြ ၏။

^၂၆ လမ်း ခု လတ် မှ သူ့ အား ပြန် ခေါ် လာ ခဲ့ သော ပ ရော ဖက် သည် ထို သ တင်း ကို ကြား သော အ ခါ “ဤ သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို ဖီ ဆန် သော ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ခြင်္သေ့ ကို အ ခွင့် ပေး သ ဖြင့် သူ့ ကို ခြင်္သေ့ ကိုက် ဖြတ် သတ် ပစ် လေ ပြီ။ သူ့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ပြီ တ ကား” ဟု ဆို ၍၊ ^၂၇ သူ့ သား တို့ အား “ငါ့ အ တွက် မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပေး ကြ ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ တို့ က လည်း ကုန်း နှီး တင် ပေး ကြ ၏။ ^၂၈ သူ သည် လည်း ထွက် သွား ၍ လမ်း ပေါ် တွင် လဲ ကျ နေ သော အ လောင်း နှင့် အ လောင်း ဘေး တွင် ရပ် နေ သော မြည်း နှင့် ခြင်္သေ့ ကို တွေ့ ၏။ ခြင်္သေ့ သည် အ သေ ကောင် ကို မ စား၊ မြည်း ကို လည်း မ ကိုက် ပေ။ ^၂၉ ပ ရော ဖက် သည် ဘု ရား သ ခင့် လူ ၏ အ လောင်း ကို မ ၍ မြည်း ပေါ် ပွေ့ တင် ပြီး ပြန် သယ် လာ ၏။ အ သက် ကြီး သော ပ ရော ဖက် သည် သူ နေ ထိုင် ရာ မြို့ သို့ ပြန် လာ ပြီး သူ့ အ တွက် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း ကို ပြု လျက် သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် လေ ၏။ ^၃၀ အ လောင်း ကို မိ မိ သင်္ချိုင်း တွင် သင်္ဂြိုဟ် ပြီး “အ လို၊ ငါ့ ညီ၊ ဖြစ် ရ လေ ခြင်း” ဟု ငို ကြွေး မြည် တမ်း လေ ၏။

^၃၁ ပ ရော ဖက် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ကို သင်္ဂြိုဟ် ပြီး နောက် မိ မိ သား တို့ အား “ငါ သေ လျှင် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ကို သင်္ဂြိုဟ် သော သင်္ချိုင်း တွင် ငါ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ပါ။ ငါ့ အ ရိုး ကို သူ့ အ ရိုး ဘေး တွင် ထား ပါ။ ^၃၂ ဗေ သ လ မြို့ ရှိ ယဇ် ပလ္လင်၊ ရှ မာ ရိ မြို့ ရွာ ရှိ အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် မှ ဝတ် ကျောင်း များ နှင့် ပတ် သက် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် အ တိုင်း ထို သူ ကြွေး ကြော် ခဲ့ သော အ ရာ သည် အ မှန် ဖြစ် လာ လိမ့် မည်” ဟု မှာ ကြား လေ ၏။

^၃၃ ဤ သို့ ဖြစ် ပျက် ခဲ့ ပြီး နောက် တွင် လည်း ယေ ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် လမ်း မှား ကို မ စွန့်။ အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် များ တွင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ကို သာ မန် လူ များ ထဲ မှ ရွေး ကောက် ခန့် ထား ၏။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် လုပ် လို သူ များ ကို မိ မိ ကိုယ် တိုင် ခန့် အပ် ရာ ထို သူ တို့ သည် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် များ တွင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ ဖြစ် လာ ကြ ၏။ ^၃၄ ဤ သို့ ပြု မူ ခြင်း များ သည် ယေ ရော ဗောင် မင်း မျိုး မင်း နွယ် အ တွက် အ ပြစ် ဖြစ် လာ ပြီး သူ တို့ ကို မြေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် မှ ဖျက် ဆီး သုတ် သင် ပစ် ရ မည့် အ ခြေ သို့ ဆိုက် လေ ၏။

13

¹ Behold, a man of God came out of Judah by Yahweh’s word to Bethel; and Jeroboam was standing by the altar to burn incense. ² He cried against the altar by Yahweh’s word, and said, “Altar! Altar! Yahweh says: ‘Behold, a son will be born to David’s house, Josiah by name. On you he will sacrifice the priests of the high places who burn incense on you, and they will burn men’s bones on you.’ ” ³ He gave a sign the same day, saying, “This is the sign which Yahweh has spoken: Behold, the altar will be split apart, and the ashes that are on it will be poured out.”

⁴ When the king heard the saying of the man of God, which he cried against the altar in Bethel, Jeroboam put out his hand from the altar, saying, “Seize him!” His hand, which he put out against him, dried up, so that he could not draw it back again to himself. ⁵ The altar was also split apart, and the ashes poured out from the altar, according to the sign which the man of God had given by Yahweh’s word.

⁶ The king answered the man of God, “Now intercede for the favor of Yahweh your God, and pray for me, that my hand may be restored me again.” The man of God interceded with Yahweh, and the king’s hand was restored to him again, and became as it was before.

⁷ The king said to the man of God, “Come home with me and refresh yourself, and I will give you a reward.” ⁸ The man of God said to the king, “Even if you gave me half of your house, I would not go in with you, neither would I eat bread nor drink water in this place; ⁹ for so was it commanded me by Yahweh’s word, saying, ‘You shall eat no bread, drink no water, and don’t return by the way that you came.’ ” ¹⁰ So he went another way, and didn’t return by the way that he came to Bethel.

¹¹ Now an old prophet lived in Bethel, and one of his sons came and told him all the works that the man of God had done that day in Bethel. They also told their father the words which he had spoken to the king. ¹² Their father said to them, “Which way did he go?” Now his sons had seen which way the man of God went, who came from Judah. ¹³ He said to his sons, “Saddle the donkey for me.” So they saddled the donkey for him; and he rode on it.

¹⁴ He went after the man of God, and found him sitting under an oak. He said to him, “Are you the man of God who came from Judah?” He said, “I am.” ¹⁵ Then he said to him, “Come home with me and eat bread.” ¹⁶ He said, “I may not return with you, nor go in with you. I will not eat bread or drink water with you in this place. ¹⁷ For it was said to me by Yahweh’s word, ‘You shall eat no bread or drink water there, and don’t turn again to go by the way that you came.’ ”

¹⁸ He said to him, “I also am a prophet as you are; and an angel spoke to me by Yahweh’s word, saying, ‘Bring him back with you into your house, that he may eat bread and drink water.’ ” He lied to him. ¹⁹ So he went back with him, ate bread in his house, and drank water.

²⁰ As they sat at the table, Yahweh’s word came to the prophet who brought him back; ²¹ and he cried out to the man of God who came from Judah, saying, “Yahweh says, ‘Because you have been disobedient to Yahweh’s word, and have not kept the commandment which Yahweh your God commanded you, ²² but came back, and have eaten bread and drank water in the place of which he said to you, “Eat no bread, and drink no water,” your body will not come to the tomb of your fathers.’ ”

²³ After he had eaten bread and after he drank, he saddled the donkey for the prophet whom he had brought back. ²⁴ When he had gone, a lion met him by the way and killed him. His body was thrown on the path, and the donkey stood by it. The lion also stood by the body. ²⁵ Behold, men passed by and saw the body thrown on the path, and the lion standing by the body; and they came and told it in the city where the old prophet lived.

²⁶ When the prophet who brought him back from the way heard of it, he said, “It is the man of God who was disobedient to Yahweh’s word. Therefore Yahweh has delivered him to the lion, which has mauled him and slain him, according to Yahweh’s word which he spoke to him.” ²⁷ He said to his sons, saying, “Saddle the donkey for me,” and they saddled it. ²⁸ He went and found his body thrown on the path, and the donkey and the lion standing by the body. The lion had not eaten the body nor mauled the donkey. ²⁹ The prophet took up the body of the man of God, and laid it on the donkey, and brought it back. He came to the city of the old prophet to mourn, and to bury him. ³⁰ He laid his body in his own grave; and they mourned over him, saying, “Alas, my brother!”

³¹ After he had buried him, he spoke to his sons, saying, “When I am dead, bury me in the tomb in which the man of God is buried. Lay my bones beside his bones. ³² For the saying which he cried by Yahweh’s word against the altar in Bethel, and against all the houses of the high places which are in the cities of Samaria, will surely happen.”

³³ After this thing, Jeroboam didn’t turn from his evil way, but again made priests of the high places from among all the people. Whoever wanted to, he consecrated him, that there might be priests of the high places. ³⁴ This thing became sin to the house of Jeroboam, even to cut it off and to destroy it from off the surface of the earth.

၁၃

^၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ တစ် ဦး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် အ တိုင်း ယု ဒ ပြည် မှ ဗေ သ လ မြို့ သို့ ရောက် လာ ၏။ ထို အ ချိန် တွင် ယေ ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် နံ့ သာ ပေါင်း ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရန် ယဇ် ပလ္လင် နား တွင် ရပ် နေ ၏။ ^၂ ထို သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆင့် ဆို စေ သည့် အ တိုင်း ယဇ် ပလ္လင် ကို ဆန့် ကျင် လျက် “အို ယဇ် ပလ္လင် ယဇ် ပလ္လင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ကြည့် ရှု လော့။ ဒါ ဝိဒ် အ မျိုး အ နွယ် မှ ယော ရှိ အ မည် ရှိ သော သား တစ် ယောက် မွေး ဖွား လိမ့် မည်။ သူ သည် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် များ ၌ နံ့ သာ ပေါင်း မီး ရှို့ ပူ ဇော် သော ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ကို သင့် အ ပေါ် တွင် ပူ ဇော် လိမ့် မည်။ လူ ၏ အ ရိုး တို့ ကို သင့် အ ပေါ် တွင် မီး ရှို့ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု ကြွေး ကြော် လေ ၏။ ^၃ ထို့ နောက် သူ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ ဟူ မူ ကား ‘ကြည့် ရှု လော့။ ယဇ် ပလ္လင် အက် ကွဲ ပြီး ယဇ် ပလ္လင် ပေါ် ရှိ ပြာ များ ဖိတ် ကျ လာ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ဖြစ် ၏” ဟု ဆို လျက် ထို နေ့ တွင် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ တစ် ခု ကို ပြ လေ ၏။

^၄ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ သည် ဗေ သ လ မြို့ ရှိ ယဇ် ပလ္လင် အား ဆန့် ကျင် ကြွေး ကြော် ခဲ့ သော စ ကား များ ကို ယေ ရော ဗောင် မင်း ကြီး ကြား လျှင် သူ သည် ယဇ် ပလ္လင် ပေါ် တွင် ရပ် လျက် လက် ကို ဆန့် ပြီး “သူ့ ကို ဖမ်း ကြ လော့” ဟု အ မိန့် ပေး ၏။ ထို သို့ ဆန့် လိုက် သော လက် သည် ခြောက် သွား သ ဖြင့် ပြန် ရုပ် ၍ မ ရ တော့ ချေ။ ^၅ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် နိ မိတ် လက္ခ ဏာ အ တိုင်း ယဇ် ပလ္လင် အက် ကွဲ ပြီး ယဇ် ပလ္လင် ပေါ် မှ ပြာ များ ဖိတ် ကျ လာ လေ ၏။

^၆ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ အား “သင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တိုး လျှိုး တောင်း ပန် ပေး ပါ လော့။ ငါ့ လက် ကို ပြန် ရုပ် နိုင် ဖို့ ငါ့ အ တွက် ဆု တောင်း ပေး ပါ လော့” ဟု ဆို သ ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တိုး လျှိုး ‌တောင်း ပန် ပေး ရာ ရှင် ဘု ရင် ၏ လက် သည် န ဂို အ တိုင်း ပြန် ကောင်း သွား ၏။

^၇ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ အား “ငါ နှင့် အ တူ နန်း တော် သို့ လိုက် ခဲ့ ၍ စား သောက် ပါ လော့။ သင့် အား လက် ဆောင် လည်း ပေး လို ပါ သည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၈ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က ရှင် ဘု ရင် အား “အ ကျွန်ုပ် အား နန်း တော် တစ် ဝက် ပေး လျှင် ပင် အ ကျွန်ုပ် မ လိုက် နိုင် ပါ။ ဤ အ ရပ် ၌ အ စာ ကို လည်း မ စား၊ ရေ ကို လည်း မ သောက် ပါ။ ^၉ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘သင် သည် အ စာ ကို မ စား ရ၊ ရေ ကို လည်း‌ မ သောက် ရ၊ လာ သော လမ်း အ တိုင်း လည်း မ ပြန် ရ’ ဟူ သော စ ကား ကို ငါ့ အား မှာ ထား တော် မူ ပြီ” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၀ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ဗေ သ လ မြို့ သို့ လာ ခဲ့ သော လမ်း အ တိုင်း မ ပြန် ဘဲ အ ခြား လမ်း မှ ပြန် သွား လေ ၏။

^၁၁ ဗေ သ လ မြို့ တွင် အ သက် ကြီး သော ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ရှိ ရာ သူ့ သား တို့ သည် သူ့ ထံ လာ ၍ ထို နေ့ ၌ ဗေ သ လ မြို့ တွင် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ပြု ခဲ့ သော အ မှု အ လုံး စုံ ကို ပြော ပြ ကြ ၏။ ရှင် ဘု ရင် အား ပြော ခဲ့ သော စ ကား တို့ ကို လည်း သူ တို့ ဖ ခင် ကြီး အား ပြော ပြ လျှင်၊ ^၁၂ ဖ ခင် ဖြစ် သူ က သူ့ သား တို့ အား “ထို သူ မည် သည့် လမ်း မှ ပြန် သွား သ နည်း” ဟု မေး ရာ သူ့ သား တို့ က ယု ဒ ပြည် မှ လာ သော ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ပြန် သွား သည့် လမ်း ကို ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ ဖ ခင် ဖြစ် သူ က သူ့ သား တို့ အား “မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပေး ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ တို့ လည်း မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပေး ကြ ရာ ဖ ခင် ဖြစ် သူ သည် မြည်း ကို စီး ၍၊

^၁၄ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ နောက် သို့ လိုက် သွား ရာ သ ပိတ် ပင် အောက် ၌ ထိုင် နေ သည် ကို တွေ့ လျှင် “သင် သည် ယု ဒ ပြည် မှ လာ သော ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ လော” ဟု မေး ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က လည်း “ဟုတ် ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၅ ထို အ ခါ ပ ရော ဖက် က “အ ကျွန်ုပ် အိမ် သို့ လိုက် ၍ အ စား အ စာ သုံး ဆောင် ပါ လော့” ဟု ဖိတ် ခေါ် လျှင်၊ ^၁၆ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က “သင် နှင့် အ တူ မ လိုက် နိုင် ပါ။ သင် နှင့် အ တူ ပြန် လိုက် သွား ပြီး ဤ အ ရပ် ၌ အ စာ ကို လည်း မ စား၊ ရေ ကို လည်း မ သောက် နိုင် ပါ။ ^၁၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား ‌တော် သည် ငါ့ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍ ‘ထို အ ရပ် ၌ အ စာ ကို မ စား ရ၊ ရေ ကို လည်း မ သောက် ရ။ လာ သော လမ်း အ တိုင်း လည်း မ ပြန် ရ’ ဟု ငါ့ အား မိန့် မှာ ထား ပြီ” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၈ ပ ရော ဖက် က “ငါ သည် လည်း သင် ကဲ့ သို့ ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ပင် ဖြစ် ပါ ၏။ ‘သူ့ ကို သင့် အိမ် သို့ ပြန် ခေါ် သွား ပါ။ အ စာ လည်း ကျွေး ပါ၊ ရေ လည်း တိုက် ပါ’ ဟူ သည့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို ကောင်း ကင် တ မန် တစ် ပါး က ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု လိမ် ညာ ပြော ဆို လေ ၏။ ^၁၉ ထို့ ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က ပ ရော ဖက် နောက် သို့ ပြန် လိုက် လာ ပြီး သူ့ အိမ် တွင် အ စား အ စာ ကို စား ၍ ရေ ကို လည်း သောက် လေ ၏။

^၂၀ စား ပွဲ တွင် သူ တို့ ထိုင် ၍ စား နေ စဉ် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ကို ပြန် ခေါ် လာ သော ပ ရော ဖက် ထံ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ရောက် လာ ၍၊ ^၂၁ သူ သည် ယု ဒ ပြည် မှ လာ သော ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ကို ဖီ ဆန် ပြီ။ သင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ သော စ ကား တော် ကို မ လိုက် နာ ဘဲ၊ ^၂၂ “အ စာ လည်း မ စား ရ၊ ရေ လည်း မ သောက် ရ” ဟု သင့် အား ငါ မှာ ထား သော နေ ရာ သို့ ပြန် သွား ပြီး စား သောက် လေ ပြီ။ ထို့ ကြောင့် သင့် အ လောင်း သည် သင့် ဘိုး‌ ဘေး တို့ ၏ သင်္ချိုင်း သို့ ရောက် ရ မည် မ ဟုတ်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏” ဟု အော် ဟစ် ပြော ဆို လေ ၏။

^၂၃ အ စာ ရေ စာ စား သောက် ပြီး သော အ ခါ သူ့ အား ပြန် ခေါ် လာ သော ပ ရော ဖက် က သူ့ အ တွက် မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပေး ပြီး၊ ^၂၄ သူ ပြန် သွား ရာ လမ်း တွင် ခြင်္သေ့ နှင့် တိုး ၍ သူ့ ကို ကိုက် သတ် သ ဖြင့် သူ ၏ အ လောင်း သည် လမ်း ပေါ် တွင် လဲ နေ ၏။ အ လောင်း ဘေး တွင် မြည်း နှင့် ခြင်္သေ့ တို့ ရပ် နေ ကြ ၏။ ^၂၅ ထို နေ ရာ သို့ ဖြတ် သန်း သွား လာ သူ တို့ သည် လမ်း ပေါ် တွင် လဲ နေ သော အ လောင်း နှင့် အ လောင်း ဘေး တွင် ရပ် နေ သော ခြင်္သေ့ ကို မြင် လျှင် အ သက် ကြီး သော ပ ရော ဖက် နေ ထိုင် ရာ မြို့ သို့ သွား ၍ ပြော ပြ ကြ ၏။

^၂၆ လမ်း ခု လတ် မှ သူ့ အား ပြန် ခေါ် လာ ခဲ့ သော ပ ရော ဖက် သည် ထို သ တင်း ကို ကြား သော အ ခါ “ဤ သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို ဖီ ဆန် သော ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ခြင်္သေ့ ကို အ ခွင့် ပေး သ ဖြင့် သူ့ ကို ခြင်္သေ့ ကိုက် ဖြတ် သတ် ပစ် လေ ပြီ။ သူ့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် လေ ပြီ တ ကား” ဟု ဆို ၍၊ ^၂၇ သူ့ သား တို့ အား “ငါ့ အ တွက် မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပေး ကြ ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ တို့ က လည်း ကုန်း နှီး တင် ပေး ကြ ၏။ ^၂၈ သူ သည် လည်း ထွက် သွား ၍ လမ်း ပေါ် တွင် လဲ ကျ နေ သော အ လောင်း နှင့် အ လောင်း ဘေး တွင် ရပ် နေ သော မြည်း နှင့် ခြင်္သေ့ ကို တွေ့ ၏။ ခြင်္သေ့ သည် အ သေ ကောင် ကို မ စား၊ မြည်း ကို လည်း မ ကိုက် ပေ။ ^၂၉ ပ ရော ဖက် သည် ဘု ရား သ ခင့် လူ ၏ အ လောင်း ကို မ ၍ မြည်း ပေါ် ပွေ့ တင် ပြီး ပြန် သယ် လာ ၏။ အ သက် ကြီး သော ပ ရော ဖက် သည် သူ နေ ထိုင် ရာ မြို့ သို့ ပြန် လာ ပြီး သူ့ အ တွက် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း ကို ပြု လျက် သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် လေ ၏။ ^၃၀ အ လောင်း ကို မိ မိ သင်္ချိုင်း တွင် သင်္ဂြိုဟ် ပြီး “အ လို၊ ငါ့ ညီ၊ ဖြစ် ရ လေ ခြင်း” ဟု ငို ကြွေး မြည် တမ်း လေ ၏။

^၃၁ ပ ရော ဖက် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ကို သင်္ဂြိုဟ် ပြီး နောက် မိ မိ သား တို့ အား “ငါ သေ လျှင် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ကို သင်္ဂြိုဟ် သော သင်္ချိုင်း တွင် ငါ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ပါ။ ငါ့ အ ရိုး ကို သူ့ အ ရိုး ဘေး တွင် ထား ပါ။ ^၃၂ ဗေ သ လ မြို့ ရှိ ယဇ် ပလ္လင်၊ ရှ မာ ရိ မြို့ ရွာ ရှိ အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် မှ ဝတ် ကျောင်း များ နှင့် ပတ် သက် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် အ တိုင်း ထို သူ ကြွေး ကြော် ခဲ့ သော အ ရာ သည် အ မှန် ဖြစ် လာ လိမ့် မည်” ဟု မှာ ကြား လေ ၏။

^၃၃ ဤ သို့ ဖြစ် ပျက် ခဲ့ ပြီး နောက် တွင် လည်း ယေ ရော ဗောင် မင်း ကြီး သည် လမ်း မှား ကို မ စွန့်။ အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် များ တွင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ကို သာ မန် လူ များ ထဲ မှ ရွေး ကောက် ခန့် ထား ၏။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် လုပ် လို သူ များ ကို မိ မိ ကိုယ် တိုင် ခန့် အပ် ရာ ထို သူ တို့ သည် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် များ တွင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ ဖြစ် လာ ကြ ၏။ ^၃၄ ဤ သို့ ပြု မူ ခြင်း များ သည် ယေ ရော ဗောင် မင်း မျိုး မင်း နွယ် အ တွက် အ ပြစ် ဖြစ် လာ ပြီး သူ တို့ ကို မြေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် မှ ဖျက် ဆီး သုတ် သင် ပစ် ရ မည့် အ ခြေ သို့ ဆိုက် လေ ၏။

13

¹ Behold, a man of God came out of Judah by Yahweh’s word to Bethel; and Jeroboam was standing by the altar to burn incense. ² He cried against the altar by Yahweh’s word, and said, “Altar! Altar! Yahweh says: ‘Behold, a son will be born to David’s house, Josiah by name. On you he will sacrifice the priests of the high places who burn incense on you, and they will burn men’s bones on you.’ ” ³ He gave a sign the same day, saying, “This is the sign which Yahweh has spoken: Behold, the altar will be split apart, and the ashes that are on it will be poured out.”

⁴ When the king heard the saying of the man of God, which he cried against the altar in Bethel, Jeroboam put out his hand from the altar, saying, “Seize him!” His hand, which he put out against him, dried up, so that he could not draw it back again to himself. ⁵ The altar was also split apart, and the ashes poured out from the altar, according to the sign which the man of God had given by Yahweh’s word.

⁶ The king answered the man of God, “Now intercede for the favor of Yahweh your God, and pray for me, that my hand may be restored me again.” The man of God interceded with Yahweh, and the king’s hand was restored to him again, and became as it was before.

⁷ The king said to the man of God, “Come home with me and refresh yourself, and I will give you a reward.” ⁸ The man of God said to the king, “Even if you gave me half of your house, I would not go in with you, neither would I eat bread nor drink water in this place; ⁹ for so was it commanded me by Yahweh’s word, saying, ‘You shall eat no bread, drink no water, and don’t return by the way that you came.’ ” ¹⁰ So he went another way, and didn’t return by the way that he came to Bethel.

¹¹ Now an old prophet lived in Bethel, and one of his sons came and told him all the works that the man of God had done that day in Bethel. They also told their father the words which he had spoken to the king. ¹² Their father said to them, “Which way did he go?” Now his sons had seen which way the man of God went, who came from Judah. ¹³ He said to his sons, “Saddle the donkey for me.” So they saddled the donkey for him; and he rode on it.

¹⁴ He went after the man of God, and found him sitting under an oak. He said to him, “Are you the man of God who came from Judah?” He said, “I am.” ¹⁵ Then he said to him, “Come home with me and eat bread.” ¹⁶ He said, “I may not return with you, nor go in with you. I will not eat bread or drink water with you in this place. ¹⁷ For it was said to me by Yahweh’s word, ‘You shall eat no bread or drink water there, and don’t turn again to go by the way that you came.’ ”

¹⁸ He said to him, “I also am a prophet as you are; and an angel spoke to me by Yahweh’s word, saying, ‘Bring him back with you into your house, that he may eat bread and drink water.’ ” He lied to him. ¹⁹ So he went back with him, ate bread in his house, and drank water.

²⁰ As they sat at the table, Yahweh’s word came to the prophet who brought him back; ²¹ and he cried out to the man of God who came from Judah, saying, “Yahweh says, ‘Because you have been disobedient to Yahweh’s word, and have not kept the commandment which Yahweh your God commanded you, ²² but came back, and have eaten bread and drank water in the place of which he said to you, “Eat no bread, and drink no water,” your body will not come to the tomb of your fathers.’ ”

²³ After he had eaten bread and after he drank, he saddled the donkey for the prophet whom he had brought back. ²⁴ When he had gone, a lion met him by the way and killed him. His body was thrown on the path, and the donkey stood by it. The lion also stood by the body. ²⁵ Behold, men passed by and saw the body thrown on the path, and the lion standing by the body; and they came and told it in the city where the old prophet lived.

²⁶ When the prophet who brought him back from the way heard of it, he said, “It is the man of God who was disobedient to Yahweh’s word. Therefore Yahweh has delivered him to the lion, which has mauled him and slain him, according to Yahweh’s word which he spoke to him.” ²⁷ He said to his sons, saying, “Saddle the donkey for me,” and they saddled it. ²⁸ He went and found his body thrown on the path, and the donkey and the lion standing by the body. The lion had not eaten the body nor mauled the donkey. ²⁹ The prophet took up the body of the man of God, and laid it on the donkey, and brought it back. He came to the city of the old prophet to mourn, and to bury him. ³⁰ He laid his body in his own grave; and they mourned over him, saying, “Alas, my brother!”

³¹ After he had buried him, he spoke to his sons, saying, “When I am dead, bury me in the tomb in which the man of God is buried. Lay my bones beside his bones. ³² For the saying which he cried by Yahweh’s word against the altar in Bethel, and against all the houses of the high places which are in the cities of Samaria, will surely happen.”

³³ After this thing, Jeroboam didn’t turn from his evil way, but again made priests of the high places from among all the people. Whoever wanted to, he consecrated him, that there might be priests of the high places. ³⁴ This thing became sin to the house of Jeroboam, even to cut it off and to destroy it from off the surface of the earth.