၂၁

^၁ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး လက် ထက် တွင် ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး သုံး နှစ် ဆက် တိုက် ဖြစ် ၏။ ထို့ ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ရှော လု သည် ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ ကို သတ် ၍ အ မျိုး အ နွယ် ထဲ တွင် သွေး စွန်း စေ သော အ ပြစ် ကြောင့် ဤ သို့ ဖြစ် ရ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် သည် ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ ကို ဆင့် ခေါ် ပြီး လျှင် သူ တို့ နှင့် စ ကား ပြော ၏။ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ သည် အစ္စ ရေး အ နွယ် ဝင် မ ဟုတ်။ အာ မော ရိ လူ မျိုး အ ကြွင်း အ ကျန် များ ဖြစ် ကြ ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် သူ တို့ နှင့် က တိ သစ္စာ ပြု ခဲ့ သော် လည်း ရှော လု မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး နှင့် ယု ဒ အ မျိုး တို့ အ ဖို့ စိတ် အား ကြီး ၍ သူ တို့ ကို သုတ် သင် ရန် ကြိုး စား ခဲ့ ၏။ ^၃ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ အား “ယ ခု သင် တို့ အ ဖို့ ငါ မည် သို့ ပြု ပေး ရ မည် နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မွေ တော် ကို သင် တို့ ကောင်း ချီး ပေး ကြ ဖို့ ငါ မည် သို့ အ ပြစ် ဖြေ ရ မည် နည်း” ဟု မေး လျှင်၊ ^၄ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ရှော လု နှင့် သူ့ အ မျိုး အ နွယ် တို့ ထံ မှ ရွှေ ငွေ ကို မ တောင်း ပါ။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တစ် ယောက် ကို မှ လည်း မ သတ် လို ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် ကြ လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က “သင် တို့ အ လို ရှိ သ မျှ ကို ငါ ပြု ပေး ပါ မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၅ သူ တို့ က ရှင် ဘု ရင် အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ လူ မျိုး ကို အစ္စ ရေး နယ် မြေ တစ် ခွင် လုံး မှ ပ ပျောက် သွား အောင် ဝါး မျို သုတ် သင် ပစ် ရန် ကြံ စည် သူ မှာ ဤ သူ ပင် ဖြစ် ပါ ၏။ ^၆ ထို့ ကြောင့် သူ့ သား ခု နစ် ယောက် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ကောက် ခံ ရ သူ ရှော လု ၏ ဇာ တိ မြို့ ဖြစ် သော ဂိ ဗာ မြို့ ၌ သူ တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ကြိုး ဒဏ် ပေး ပါ မည်” ဟု လျှောက် တင် ကြ လျှင် ရှင် ဘု ရင် က “ငါ အပ် ပေး မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၇ သို့ သော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး နှင့် ရှော လု မင်း ကြီး ၏ သား ယော န သန် တို့ ကြား ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် ၍ ပြု ထား သော က တိ သစ္စာ ကြောင့် ရှင် ဘု ရင် သည် ရှော လု ၏ မြေး၊ ယော န သန် ၏ သား မေ ဖိ ဗော ရှက် ကို ချမ်း သာ ပေး ၏။

^၈ ထို့ ကြောင့် ရှင် ဘု ရင် သည် ရှော လု မင်း ကြီး အ ဖို့ အာ ယ ၏ သ မီး ရိ ဇ ပ က မွေး ဖွား ပေး သော သား နှစ် ယောက် ဖြစ် သည့် အာ မော နိ နှင့် မေ ဖိ ဗော ရှက်၊ မေ ဟော လ သိ မြို့ သား ဗာ ဇိ လဲ ၏ သား အ ဒြေ လ အ ဖို့ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ သ မီး မိ ခါ လ က မွေး ဖွား ပေး သော သား ငါး ယောက် တို့ ကို ခေါ် ယူ ပြီး၊ ^၉ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ လက် သို့ အပ် လိုက် သ ဖြင့် ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ သည် သူ တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တောင် ပေါ် တွင် ကြိုး ဒဏ် ပေး ၏။ သူ တို့ သည် သီး နှံ ရိတ် သိမ်း ချိန် မု ယော စ ပါး စ တင် ရိတ် သိမ်း သော ပ ထ မ ရက် တွင် အ သတ် ခံ ရ ၍ ခု နစ် ဦး စ လုံး ပြိုင် တူ သေ ကြ လေ ၏။

^၁၀ အ လောင်း တို့ ကို နေ့ အ ချိန် တွင် မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ မ ထိ ပါး အောင်၊ ည အ ချိန် တွင် တော တိ ရစ္ဆာန် တို့ လာ မ ဆွဲ အောင် အာ ယ ၏ သ မီး ရိ ဇ ပ က လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ယူ ၍ ကျောက် ဖျာ တစ် ခု ပေါ် တွင် ခင်း ထိုင် ပြီး သီး နှံ ရိတ် သိမ်း ချိန် မှ စ ၍ အ လောင်း ပေါ် သို့ ကောင်း ကင် မှ မိုး ရွာ ချ သည့် အ ချိန် ထိ စောင့် ရှောက် ပေး ခဲ့ ၏။

^၁၁ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ မောင်း မ အာ ယ ၏ သ မီး ရိ ဇ ပ ပြု သော အ မှု ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား ကြား လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ယာ ဗက် ဂိ လဒ် မြို့ သား တို့ ထံ မှ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သား တော် ယော န သန် တို့ ၏ အ ရိုး ကို သွား ယူ လာ ခဲ့ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး ကို ဂိ လ ဗော တောင် ပေါ် တွင် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သတ် သော နေ့ ၌ ဗက် ရှန် မြို့ လမ်း ဆုံ လမ်း ခွ တွင် သူ တို့ အား ချိတ် ဆွဲ ထား သည် ကို ယာ ဗက် ဂိ လဒ် မြို့ သား တို့ ခိုး ယူ ခဲ့ ကြ ခြင်း ဖြစ် ၏။ ^၁၃ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ယာ ဗက် ဂိ လဒ် မြို့ မှာ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သား တော် ယော န သန် တို့ ၏ အ ရိုး များ ကို ယူ လာ ၏။ ကြိုး ဒဏ် ခံ ရ သော သူ တို့ ၏ အ ရိုး များ ကို လည်း စု သိမ်း စေ ၏။ ^၁၄ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သား တော် ယော န သန် တို့ ၏ အ ရိုး ကို ဗင်္ယာ မိန် ပြည်၊ ဇေ လ မြို့ ရှိ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ ဖ ခင် ကိ ရှ ၏ သင်္ချိုင်း တွင် သင်္ဂြိုဟ် လိုက် ကြ ၏။ ရှင် ဘု ရင် ၏ အ မိန့် တော် အ တိုင်း အ လုံး စုံ ပြု ပြီး သော အ ခါ မှ ဘု ရား သ ခင် သည် ပြည် တော် အ တွက် ဆု တောင်း သံ ကို နား ညောင်း ‌တော် မူ လေ ၏။

^၁၅ တစ် ဖန် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို စစ် လာ တိုက် ကြ ပြန် ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် မိ မိ စစ် သည် တို့ နှင့် အ တူ သွား ၍ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရာ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အ လွန် မော ပန်း နေ စဉ် တွင်၊ ^၁၆ အ သစ် သော ချပ် ဝတ် တန် ဆာ ကို ဝတ် ဆင် ပြီး ရှယ် ကယ် သုံး ရာ ၂.၂၅ ပိဿာ သို့ မ ဟုတ် ၃.၄ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ လေး သော ကြေး နီ လှံ တံ ကို ကိုင် ဆောင် သည့် ရေ ဖိမ် အ နွယ် ဝင် ဣ ရှ ဗိ ဗေ နုပ် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို သတ် မည် ပြု ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ ဇေ ရု ယာ ၏ သား အ ဘိ ရှဲ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို လာ ကူ ပြီး ထို ဖိ လိတ္တိ သူ ရဲ ကို တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် လိုက် လေ ၏။ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ စစ် သည် တို့ က သူ့ အား “အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဆီ မီး ငြိမ်း မ သွား စေ ရန် နောက် နောင် တွင် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ စစ် ပွဲ ရှိ ရာ သို့ မ လိုက် ပါ နှင့် တော့” ဟု ဆို လျက် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား ကျိန် ဆို စေ ၏။

^၁၈ ထို့ နောက် တွင် ဂေါ ဘ မြို့ ၌ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ နှင့် တိုက် ပွဲ ထပ် ဖြစ် ပြန် ရာ ဟု ရှ သိ လူ မျိုး သိ ဗေ ခဲ သည် ရေ ဖိမ် အ နွယ် ဝင် သာ ဖ ကို သတ် လိုက် ၏။

^၁၉ ထို့ နောက် တွင် ဂေါ ဘ မြို့ ၌ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ နှင့် တိုက် ပွဲ ထပ် ဖြစ် ပြန် ရာ ဗက် လင် မြို့ သား၊ ယာ ဣ ရု ၏ သား ဧ လ ဟာ နန် သည် ယက် ကန်း လိပ် တ မျှ ကြီး သော လှံ ရိုး ကို ကိုင် ဆောင် သည့် ဂိတ္တိ လူ မျိုး ဂေါ လျတ် ကို သတ် လိုက် ၏။

^၂၀ ထို့ နောက် တွင် ဂါ သ မြို့ ၌ တိုက် ပွဲ ထပ် ဖြစ် ပြန် ရာ လက် တစ် ဖက် တွင် လက် ချောင်း ခြောက် ချောင်း၊ ခြေ တစ် ဖက် တွင် ခြေ ချောင်း ခြောက် ချောင်း စု စု ပေါင်း လက် ချောင်း ခြေ ချောင်း နှစ် ဆယ့် လေး ချောင်း ရှိ ပြီး ခန္ဓာ ထွား ကျိုင်း သော ရေ ဖိမ် အ နွယ် ဝင် လူ တစ် ဦး က၊ ^၂၁ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အား စိန် ခေါ် သ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ အစ် ကို ရှိ မာ ၏ သား ယော န သန် သည် သူ့ ကို သတ် လိုက် လေ ၏။

^၂၂ ရေ ဖိမ် အ နွယ် ဝင် ထို ဂါ သ မြို့ သား လေး ဦး တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး နှင့် သူ့ စစ် သူ ရဲ တို့ ၏ လက် ချက် ဖြင့် ကျ ဆုံး ကုန် ကြ ၏။

21

¹ There was a famine in the days of David for three years, year after year; and David sought the face of Yahweh. Yahweh said, “It is for Saul, and for his bloody house, because he put the Gibeonites to death.”

² The king called the Gibeonites and said to them (now the Gibeonites were not of the children of Israel, but of the remnant of the Amorites, and the children of Israel had sworn to them; and Saul sought to kill them in his zeal for the children of Israel and Judah); ³ and David said to the Gibeonites, “What should I do for you? And with what should I make atonement, that you may bless Yahweh’s inheritance?” ⁴ The Gibeonites said to him, “It is no matter of silver or gold between us and Saul or his house; neither is it for us to put any man to death in Israel.” He said, “I will do for you whatever you say.”

⁵ They said to the king, “The man who consumed us and who plotted against us, that we should be destroyed from remaining in any of the borders of Israel, ⁶ let seven men of his sons be delivered to us, and we will hang them up to Yahweh in Gibeah of Saul, the chosen of Yahweh.” The king said, “I will give them.”

⁷ But the king spared Mephibosheth the son of Jonathan the son of Saul, because of Yahweh’s oath that was between them, between David and Jonathan the son of Saul.

⁸ But the king took the two sons of Rizpah the daughter of Aiah, whom she bore to Saul, Armoni and Mephibosheth; and the five sons of Merab the daughter of Saul, whom she bore to Adriel the son of Barzillai the Meholathite. ⁹ He delivered them into the hands of the Gibeonites; and they hanged them on the mountain before Yahweh, and all seven of them fell together. They were put to death in the days of harvest, in the first days, at the beginning of barley harvest.

¹⁰ Rizpah the daughter of Aiah took sackcloth and spread it for herself on the rock, from the beginning of harvest until water poured on them from the sky. She allowed neither the birds of the sky to rest on them by day, nor the animals of the field by night.

¹¹ David was told what Rizpah the daughter of Aiah, the concubine of Saul, had done. ¹² So David went and took the bones of Saul and the bones of Jonathan his son from the men of Jabesh Gilead, who had stolen them from the street of Beth Shan, where the Philistines had hanged them in the day that the Philistines killed Saul in Gilboa; ¹³ and he brought up from there the bones of Saul and the bones of Jonathan his son. They also gathered the bones of those who were hanged. ¹⁴ They buried the bones of Saul and Jonathan his son in the country of Benjamin in Zela, in the tomb of Kish his father; and they performed all that the king commanded. After that, God answered prayer for the land.

¹⁵ The Philistines had war again with Israel; and David went down, and his servants with him, and fought against the Philistines. David grew faint; ¹⁶ and Ishbibenob, who was of the sons of the giant, the weight of whose spear was three hundred shekels of bronze in weight, he being armed with a new sword, thought he would kill David. ¹⁷ But Abishai the son of Zeruiah helped him, and struck the Philistine and killed him. Then the men of David swore to him, saying, “Don’t go out with us to battle any more, so that you don’t quench the lamp of Israel.”

¹⁸ After this, there was again war with the Philistines at Gob. Then Sibbecai the Hushathite killed Saph, who was of the sons of the giant.

¹⁹ There was again war with the Philistines at Gob, and Elhanan the son of Jaare-Oregim the Bethlehemite killed Goliath the Gittite’s brother, the staff of whose spear was like a weaver’s beam.

²⁰ There was again war at Gath, where there was a man of great stature, who had six fingers on every hand and six toes on every foot, twenty-four in number, and he also was born to the giant. ²¹ When he defied Israel, Jonathan the son of Shimei, David’s brother, killed him.

²² These four were born to the giant in Gath; and they fell by the hand of David and by the hand of his servants.

၂၁

^၁ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး လက် ထက် တွင် ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး သုံး နှစ် ဆက် တိုက် ဖြစ် ၏။ ထို့ ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ရှော လု သည် ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ ကို သတ် ၍ အ မျိုး အ နွယ် ထဲ တွင် သွေး စွန်း စေ သော အ ပြစ် ကြောင့် ဤ သို့ ဖြစ် ရ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် သည် ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ ကို ဆင့် ခေါ် ပြီး လျှင် သူ တို့ နှင့် စ ကား ပြော ၏။ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ သည် အစ္စ ရေး အ နွယ် ဝင် မ ဟုတ်။ အာ မော ရိ လူ မျိုး အ ကြွင်း အ ကျန် များ ဖြစ် ကြ ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် သူ တို့ နှင့် က တိ သစ္စာ ပြု ခဲ့ သော် လည်း ရှော လု မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး နှင့် ယု ဒ အ မျိုး တို့ အ ဖို့ စိတ် အား ကြီး ၍ သူ တို့ ကို သုတ် သင် ရန် ကြိုး စား ခဲ့ ၏။ ^၃ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ အား “ယ ခု သင် တို့ အ ဖို့ ငါ မည် သို့ ပြု ပေး ရ မည် နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မွေ တော် ကို သင် တို့ ကောင်း ချီး ပေး ကြ ဖို့ ငါ မည် သို့ အ ပြစ် ဖြေ ရ မည် နည်း” ဟု မေး လျှင်၊ ^၄ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ရှော လု နှင့် သူ့ အ မျိုး အ နွယ် တို့ ထံ မှ ရွှေ ငွေ ကို မ တောင်း ပါ။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တစ် ယောက် ကို မှ လည်း မ သတ် လို ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် ကြ လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က “သင် တို့ အ လို ရှိ သ မျှ ကို ငါ ပြု ပေး ပါ မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၅ သူ တို့ က ရှင် ဘု ရင် အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ လူ မျိုး ကို အစ္စ ရေး နယ် မြေ တစ် ခွင် လုံး မှ ပ ပျောက် သွား အောင် ဝါး မျို သုတ် သင် ပစ် ရန် ကြံ စည် သူ မှာ ဤ သူ ပင် ဖြစ် ပါ ၏။ ^၆ ထို့ ကြောင့် သူ့ သား ခု နစ် ယောက် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ကောက် ခံ ရ သူ ရှော လု ၏ ဇာ တိ မြို့ ဖြစ် သော ဂိ ဗာ မြို့ ၌ သူ တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ကြိုး ဒဏ် ပေး ပါ မည်” ဟု လျှောက် တင် ကြ လျှင် ရှင် ဘု ရင် က “ငါ အပ် ပေး မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၇ သို့ သော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး နှင့် ရှော လု မင်း ကြီး ၏ သား ယော န သန် တို့ ကြား ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် ၍ ပြု ထား သော က တိ သစ္စာ ကြောင့် ရှင် ဘု ရင် သည် ရှော လု ၏ မြေး၊ ယော န သန် ၏ သား မေ ဖိ ဗော ရှက် ကို ချမ်း သာ ပေး ၏။

^၈ ထို့ ကြောင့် ရှင် ဘု ရင် သည် ရှော လု မင်း ကြီး အ ဖို့ အာ ယ ၏ သ မီး ရိ ဇ ပ က မွေး ဖွား ပေး သော သား နှစ် ယောက် ဖြစ် သည့် အာ မော နိ နှင့် မေ ဖိ ဗော ရှက်၊ မေ ဟော လ သိ မြို့ သား ဗာ ဇိ လဲ ၏ သား အ ဒြေ လ အ ဖို့ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ သ မီး မိ ခါ လ က မွေး ဖွား ပေး သော သား ငါး ယောက် တို့ ကို ခေါ် ယူ ပြီး၊ ^၉ ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ လက် သို့ အပ် လိုက် သ ဖြင့် ဂိ ဗောင် မြို့ သား တို့ သည် သူ တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တောင် ပေါ် တွင် ကြိုး ဒဏ် ပေး ၏။ သူ တို့ သည် သီး နှံ ရိတ် သိမ်း ချိန် မု ယော စ ပါး စ တင် ရိတ် သိမ်း သော ပ ထ မ ရက် တွင် အ သတ် ခံ ရ ၍ ခု နစ် ဦး စ လုံး ပြိုင် တူ သေ ကြ လေ ၏။

^၁၀ အ လောင်း တို့ ကို နေ့ အ ချိန် တွင် မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ မ ထိ ပါး အောင်၊ ည အ ချိန် တွင် တော တိ ရစ္ဆာန် တို့ လာ မ ဆွဲ အောင် အာ ယ ၏ သ မီး ရိ ဇ ပ က လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ယူ ၍ ကျောက် ဖျာ တစ် ခု ပေါ် တွင် ခင်း ထိုင် ပြီး သီး နှံ ရိတ် သိမ်း ချိန် မှ စ ၍ အ လောင်း ပေါ် သို့ ကောင်း ကင် မှ မိုး ရွာ ချ သည့် အ ချိန် ထိ စောင့် ရှောက် ပေး ခဲ့ ၏။

^၁၁ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ မောင်း မ အာ ယ ၏ သ မီး ရိ ဇ ပ ပြု သော အ မှု ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား ကြား လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ယာ ဗက် ဂိ လဒ် မြို့ သား တို့ ထံ မှ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သား တော် ယော န သန် တို့ ၏ အ ရိုး ကို သွား ယူ လာ ခဲ့ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး ကို ဂိ လ ဗော တောင် ပေါ် တွင် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သတ် သော နေ့ ၌ ဗက် ရှန် မြို့ လမ်း ဆုံ လမ်း ခွ တွင် သူ တို့ အား ချိတ် ဆွဲ ထား သည် ကို ယာ ဗက် ဂိ လဒ် မြို့ သား တို့ ခိုး ယူ ခဲ့ ကြ ခြင်း ဖြစ် ၏။ ^၁၃ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ယာ ဗက် ဂိ လဒ် မြို့ မှာ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သား တော် ယော န သန် တို့ ၏ အ ရိုး များ ကို ယူ လာ ၏။ ကြိုး ဒဏ် ခံ ရ သော သူ တို့ ၏ အ ရိုး များ ကို လည်း စု သိမ်း စေ ၏။ ^၁၄ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သား တော် ယော န သန် တို့ ၏ အ ရိုး ကို ဗင်္ယာ မိန် ပြည်၊ ဇေ လ မြို့ ရှိ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ ဖ ခင် ကိ ရှ ၏ သင်္ချိုင်း တွင် သင်္ဂြိုဟ် လိုက် ကြ ၏။ ရှင် ဘု ရင် ၏ အ မိန့် တော် အ တိုင်း အ လုံး စုံ ပြု ပြီး သော အ ခါ မှ ဘု ရား သ ခင် သည် ပြည် တော် အ တွက် ဆု တောင်း သံ ကို နား ညောင်း ‌တော် မူ လေ ၏။

^၁၅ တစ် ဖန် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို စစ် လာ တိုက် ကြ ပြန် ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် မိ မိ စစ် သည် တို့ နှင့် အ တူ သွား ၍ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရာ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အ လွန် မော ပန်း နေ စဉ် တွင်၊ ^၁၆ အ သစ် သော ချပ် ဝတ် တန် ဆာ ကို ဝတ် ဆင် ပြီး ရှယ် ကယ် သုံး ရာ ၂.၂၅ ပိဿာ သို့ မ ဟုတ် ၃.၄ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ လေး သော ကြေး နီ လှံ တံ ကို ကိုင် ဆောင် သည့် ရေ ဖိမ် အ နွယ် ဝင် ဣ ရှ ဗိ ဗေ နုပ် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို သတ် မည် ပြု ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ ဇေ ရု ယာ ၏ သား အ ဘိ ရှဲ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို လာ ကူ ပြီး ထို ဖိ လိတ္တိ သူ ရဲ ကို တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် လိုက် လေ ၏။ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ စစ် သည် တို့ က သူ့ အား “အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဆီ မီး ငြိမ်း မ သွား စေ ရန် နောက် နောင် တွင် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် အ တူ စစ် ပွဲ ရှိ ရာ သို့ မ လိုက် ပါ နှင့် တော့” ဟု ဆို လျက် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား ကျိန် ဆို စေ ၏။

^၁၈ ထို့ နောက် တွင် ဂေါ ဘ မြို့ ၌ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ နှင့် တိုက် ပွဲ ထပ် ဖြစ် ပြန် ရာ ဟု ရှ သိ လူ မျိုး သိ ဗေ ခဲ သည် ရေ ဖိမ် အ နွယ် ဝင် သာ ဖ ကို သတ် လိုက် ၏။

^၁၉ ထို့ နောက် တွင် ဂေါ ဘ မြို့ ၌ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ နှင့် တိုက် ပွဲ ထပ် ဖြစ် ပြန် ရာ ဗက် လင် မြို့ သား၊ ယာ ဣ ရု ၏ သား ဧ လ ဟာ နန် သည် ယက် ကန်း လိပ် တ မျှ ကြီး သော လှံ ရိုး ကို ကိုင် ဆောင် သည့် ဂိတ္တိ လူ မျိုး ဂေါ လျတ် ကို သတ် လိုက် ၏။

^၂၀ ထို့ နောက် တွင် ဂါ သ မြို့ ၌ တိုက် ပွဲ ထပ် ဖြစ် ပြန် ရာ လက် တစ် ဖက် တွင် လက် ချောင်း ခြောက် ချောင်း၊ ခြေ တစ် ဖက် တွင် ခြေ ချောင်း ခြောက် ချောင်း စု စု ပေါင်း လက် ချောင်း ခြေ ချောင်း နှစ် ဆယ့် လေး ချောင်း ရှိ ပြီး ခန္ဓာ ထွား ကျိုင်း သော ရေ ဖိမ် အ နွယ် ဝင် လူ တစ် ဦး က၊ ^၂၁ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အား စိန် ခေါ် သ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ အစ် ကို ရှိ မာ ၏ သား ယော န သန် သည် သူ့ ကို သတ် လိုက် လေ ၏။

^၂၂ ရေ ဖိမ် အ နွယ် ဝင် ထို ဂါ သ မြို့ သား လေး ဦး တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး နှင့် သူ့ စစ် သူ ရဲ တို့ ၏ လက် ချက် ဖြင့် ကျ ဆုံး ကုန် ကြ ၏။

21

¹ There was a famine in the days of David for three years, year after year; and David sought the face of Yahweh. Yahweh said, “It is for Saul, and for his bloody house, because he put the Gibeonites to death.”

² The king called the Gibeonites and said to them (now the Gibeonites were not of the children of Israel, but of the remnant of the Amorites, and the children of Israel had sworn to them; and Saul sought to kill them in his zeal for the children of Israel and Judah); ³ and David said to the Gibeonites, “What should I do for you? And with what should I make atonement, that you may bless Yahweh’s inheritance?” ⁴ The Gibeonites said to him, “It is no matter of silver or gold between us and Saul or his house; neither is it for us to put any man to death in Israel.” He said, “I will do for you whatever you say.”

⁵ They said to the king, “The man who consumed us and who plotted against us, that we should be destroyed from remaining in any of the borders of Israel, ⁶ let seven men of his sons be delivered to us, and we will hang them up to Yahweh in Gibeah of Saul, the chosen of Yahweh.” The king said, “I will give them.”

⁷ But the king spared Mephibosheth the son of Jonathan the son of Saul, because of Yahweh’s oath that was between them, between David and Jonathan the son of Saul.

⁸ But the king took the two sons of Rizpah the daughter of Aiah, whom she bore to Saul, Armoni and Mephibosheth; and the five sons of Merab the daughter of Saul, whom she bore to Adriel the son of Barzillai the Meholathite. ⁹ He delivered them into the hands of the Gibeonites; and they hanged them on the mountain before Yahweh, and all seven of them fell together. They were put to death in the days of harvest, in the first days, at the beginning of barley harvest.

¹⁰ Rizpah the daughter of Aiah took sackcloth and spread it for herself on the rock, from the beginning of harvest until water poured on them from the sky. She allowed neither the birds of the sky to rest on them by day, nor the animals of the field by night.

¹¹ David was told what Rizpah the daughter of Aiah, the concubine of Saul, had done. ¹² So David went and took the bones of Saul and the bones of Jonathan his son from the men of Jabesh Gilead, who had stolen them from the street of Beth Shan, where the Philistines had hanged them in the day that the Philistines killed Saul in Gilboa; ¹³ and he brought up from there the bones of Saul and the bones of Jonathan his son. They also gathered the bones of those who were hanged. ¹⁴ They buried the bones of Saul and Jonathan his son in the country of Benjamin in Zela, in the tomb of Kish his father; and they performed all that the king commanded. After that, God answered prayer for the land.

¹⁵ The Philistines had war again with Israel; and David went down, and his servants with him, and fought against the Philistines. David grew faint; ¹⁶ and Ishbibenob, who was of the sons of the giant, the weight of whose spear was three hundred shekels of bronze in weight, he being armed with a new sword, thought he would kill David. ¹⁷ But Abishai the son of Zeruiah helped him, and struck the Philistine and killed him. Then the men of David swore to him, saying, “Don’t go out with us to battle any more, so that you don’t quench the lamp of Israel.”

¹⁸ After this, there was again war with the Philistines at Gob. Then Sibbecai the Hushathite killed Saph, who was of the sons of the giant.

¹⁹ There was again war with the Philistines at Gob, and Elhanan the son of Jaare-Oregim the Bethlehemite killed Goliath the Gittite’s brother, the staff of whose spear was like a weaver’s beam.

²⁰ There was again war at Gath, where there was a man of great stature, who had six fingers on every hand and six toes on every foot, twenty-four in number, and he also was born to the giant. ²¹ When he defied Israel, Jonathan the son of Shimei, David’s brother, killed him.

²² These four were born to the giant in Gath; and they fell by the hand of David and by the hand of his servants.