၂၀

^၁ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ တွင် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား ဗိ ခ ရိ ၏ သား ဖြစ် သူ ရှေ ဘ အ မည် ရှိ သော ဆိုး ညစ် သူ တစ် ဦး ရှိ ၏။ သူ သည် တံ ပိုး ကို မှုတ် ၍ “ဒါ ဝိဒ် ၌ ငါ တို့ ဝေ စု မ ရှိ။ ယေ ရှဲ ၏ သား ၌ ငါ တို့ အ မွေ ခံ စ ရာ မ ရှိ။ အို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့၊ ကိုယ့် အိမ် သို့ ကိုယ် ပြန် ကြ” ဟု ဆို ၏။ ^၂ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး နောက် သို့ လိုက် ရာ မှ လှည့် ၍ ဗိ ခ ရိ ၏ သား ရှေ ဘ နောက် သို့ လိုက် ကြ ၏။ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ မူ ကား ဂျော် ဒန် မြစ် မှ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တိုင် အောင် မိ မိ တို့ ရှင် ဘု ရင် နောက် တော် သို့ ထက် ကြပ် မ ကွာ လိုက် ကြ ၏။

^၃ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် မိ မိ နန်း တော် ရှိ ရာ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် ရောက် လျှင် နန်း တော် ကို စောင့် ရှောက် ရန် ထား ခဲ့ သော မောင်း မ ဆယ် ဦး ကို ခေါ် ၍ အ ကျယ် ချုပ် ချ ထား လိုက် လေ ၏။ ရှင် ဘု ရင် သည် သူ တို့ ကို အ စာ ရေ စာ ထောက် ပံ့ ပေး သော် လည်း သူ တို့ ထံ မ ဝင် တော့ ချေ။ သူ တို့ သည် သေ သည့် နေ့ တိုင် အောင် မု ဆိုး မ ဘ ဝ နှင့် အ ကျယ် ချုပ် ခံ ရ ကြ ၏။

^၄ ထို့ နောက် ရှင် ဘု ရင် က အာ မ သ အား “သုံး ရက် အ တွင်း ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ကို ငါ့ ထံ လာ ရောက် စု ဝေး စေ ပါ။ သင် ကိုယ် တိုင် လည်း ပါ ရ မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၅ အာ မ သ သည် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ကို ခေါ် ယူ ရန် ထွက် သွား ၏။ သူ သည် ပေး ထား သော အ ချိန် ထက် ကြာ နေ သ ဖြင့်၊ ^၆ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က အ ဘိ ရှဲ အား “ယ ခု ဗိ ခ ရိ ၏ သား ရှေ ဘ သည် ငါ တို့ ကို အ ဗ ရှ လုံ ထက် ပို ၍ အန္တ ရာယ် ပေး နိုင် ၏။ ထို့ ကြောင့် သင့် သ ခင် ၏ အ မှု ထမ်း တို့ ကို ခေါ် ၍ သူ့ နောက် သို့ လိုက် လော့။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် သူ သည် ခံ တပ် မြို့ များ တွင် ဝင် ခို ပြီး ငါ တို့ လက် မှ လွတ် မြောက် လိမ့်” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၇ ထို့ ကြောင့် ယွာ ဘ ၏ နောက် လိုက် များ မှ စ ၍ ခေ ရ သိ လူ မျိုး၊ ပေ လ သိ လူ မျိုး တို့ အ ပါ အ ဝင် သူ ရဲ ကောင်း အ ပေါင်း တို့ သည် အ ဘိ ရှဲ နှင့် အ တူ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ ထွက် သွား ပြီး ဗိ ခ ရိ ၏ သား ရှေ ဘ ကို လိုက် ကြ ၏။

^၈ သူ တို့ သည် ဂိ ဗောင် မြို့ ရှိ ကျောက် တုံး ကြီး နား သို့ ရောက် သော အ ခါ အာ မ သ သည် သူ တို့ ကို လာ ရောက် တွေ့ ဆုံ ၏။ ယွာ ဘ သည် စစ် ဝတ် တန် ဆာ များ ကို ဝတ် ဆင် ၍ ခါး ပန်း လည်း စည်း ထား ၏။ ဓား ကို လည်း ဓား အိမ် ထဲ ထည့် ၍ ခါး ပန်း ကြိုး တွင် ချိတ် ထား ရာ ရှေ့ သို့ လှမ်း သွား စဉ် တွင် လျှော ကျ လာ ၏။ ^၉ ယွာ ဘ က အာ မ သ အား “ငါ့ ညီ၊ အ ဆင် ပြေ ပါ ၏ လော” ဟု ဆို ၏။ ထို့ နောက် ယွာ ဘ သည် အာ မ သ ၏ မုတ် ဆိတ် ကို ညာ လက် ဖြင့် ဆွဲ ကိုင် ပြီး နမ်း မည် ပြု ၏။ ^၁၀ အာ မ သ သည် ယွာ ဘ လက် ၌ ဓား ကိုင် ထား သည် ကို သ တိ မ ထား မိ။ ယွာ ဘ က အာ မ သ ၏ ဗိုက် ကို ဓား နှင့် ထိုး လိုက် သ ဖြင့် အာ မ သ သည် အူ များ မြေ ပေါ် သို့ ထွက် ကျ ၍ နောက် တစ် ချက် မ ထိုး ရ ဘဲ သေ လေ ၏။ ထို့ နောက် ယွာ ဘ နှင့် သူ့ ညီ အ ဘိ ရှဲ သည် ဗိ ခ ရိ ၏ သား ရှေ ဘ ကို ဆက် လိုက် ကြ ၏။

^၁၁ ယွာ ဘ ၏ နောက် လိုက် လု လင် တစ် ဦး သည် အာ မ သ အ နီး တွင် ရပ် လျက် “ယွာ ဘ နှင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ဘက် ပါ သော သူ မည် သူ မ ဆို ယွာ ဘ နောက် သို့ လိုက် ကြ လော့” ဟု အော် ပြော ၏။ ^၁၂ အာ မ သ သည် လမ်း အ လယ် သွေး အိုင် ထဲ တွင် လဲ ကျ နေ ၏။ လမ်း သွား လမ်း လာ သူ တို့ သူ့ နား ရောက် လာ လျှင် ရပ် ၍ ကြည့် နေ ကြ ၏။ လု လင် တစ် ဦး က ထို သို့ ထို နေ ရာ သို့ ရောက် လာ သော သူ တိုင်း ရပ် ကြည့် နေ သည် ကို မြင် လျှင် အာ မ သ ကို လမ်း မ ဘေး ရှိ လယ် ကွင်း ထဲ သို့ ဆွဲ သွား ပြီး သူ့ ကို အ ဝတ် နှင့် ဖုံး ထား လိုက် ၏။ ^၁၃ ထို သို့ အာ မ သ ကို လမ်း မ မှ ရွှေ့ လိုက် ပြီး မှ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ဗိ ခ ရိ ၏ သား ရှေ ဘ ကို ဆက် လိုက် ရန် ယွာ ဘ နောက် သို့ လိုက် သွား ကြ လေ ၏။

^၁၄ ရှေ ဘ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ ရှိ ရာ သို့ သွား ၏။ အာ ဗေ လ မြို့၊ ဗက် မာ ခ မြို့ နှင့် ဗေ ရိ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ထံ သို့ လည်း ရောက် ၏။ ထို သူ တို့ သည် စု ရုံး ကြ ပြီး ရှေ ဘ နောက် သို့ လိုက် ကြ ၏။ ^၁၅ ယွာ ဘ နှင့် သူ ၏ အ ပေါင်း ပါ တို့ သည် လာ ၍ ရှေ ဘ တည်း ခို နေ သော အာ ဗေ လ ဗက် မာ ခ မြို့ ကို ဝိုင်း ထား ကြ ၏။ ထို့ နောက် မြို့ တံ တိုင်း အ ပြင် ဘက် တွင် မြေ က တုတ် ဖို့ ၍ မြို့ ရိုး ကို ဖြို ချ ဖျက် ဆီး ကြ ၏။

^၁၆ ထို အ ခါ အ မြော် အ မြင် ရှိ သော မိန်း မ တစ် ဦး က မြို့ ထဲ မှ နေ ၍ “နား ထောင် ကြ၊ နား ထောင် ကြ။ ယွာ ဘ အား ‘သင် နှင့် စ ကား ပြော နိုင် ဖို့ ဤ နေ ရာ သို့ လာ ပါ ‘ ဟူ ၍ ပြော လော့” ဟု ဟစ်‌ အော် ၏။ ^၁၇ သူ့ အ နီး သို့ ယွာ ဘ ရောက် လာ သော အ ခါ ထို မိန်း မ က “သင် ကား ယွာ ဘ လော” ဟု မေး လျှင် ယွာ ဘ က “ဟုတ် ပါ ၏” ဟု ဆို ၏။ ထို အ ခါ သူ က “အ ရှင့် ကျွန် မ ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ပါ” ဟု ဆို လျှင် ယွာ ဘ က “နား ထောင် နေ ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၈ ထို မိန်း မ က “ရှေး ယ ခင် က ပင် ‘အ မှု ကိစ္စ ပြီး လို လျှင် အာ ဗေ လ မြို့ တွင် သွား မေး ကြ’ ဟု ဆို လေ့ ရှိ ကြ ပါ ၏။ ^၁၉ အ ကျွန်ုပ် သည် ငြိမ်း ချမ်း စွာ နေ လို သော၊ သစ္စာ ရှိ သော အစ္စ ရေး လူ မျိုး တစ် ဦး ဖြစ် ပါ ၏။ အ ရှင် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ မိ ခင် မြို့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဖျက် ဆီး ရန် ကြိုး စား နေ သ နည်း။ အ ဘယ် ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မွေ တော် ကို ဝါး မျို လို သ နည်း” ဟု ဆို ၏။ ^၂၀ ယွာ ဘ က လည်း သူ့ အား “ဝါး မျို ခြင်း အ မှု၊ ဖျက် ဆီး ခြင်း အ မှု သည် ငါ နှင့် ဝေး ပါ စေ သော။ ဝေး ပါ စေ သော။ ^၂၁ အ မှု ကား ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် ဒေ သ မှ ဗိ ခ ရိ ၏ သား ရှေ ဘ အ မည် ရှိ သူ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို ဆန့် ကျင် ပုန် ကန် ပြီ။ သူ့ ကို သာ အပ် ပါ။ ထို သို့ ပြု လျှင် ဤ မြို့ မှ ငါ ထွက် ခွာ မည်” ဟု ပြန် ပြော သော အ ခါ ထို အ မျိုး သ မီး က ယွာ ဘ အား “စောင့် ကြည့် ပါ။ သူ ၏ ဦး ခေါင်း ကို မြို့ ရိုး မှ တစ် ဆင့် သင့် ထံ ပစ် ချ ပေး မည်” ဟု ဆို ၏။

^၂၂ ထို့ နောက် ထို မိန်း မ သည် အ မြော် အ မြင် ရှိ သူ ပီ ပီ မြို့ သား တို့ ထံ သွား ၍ ကြား ပြော ရာ သူ တို့ သည် လည်း ဗိ ခ ရိ ၏ သား ရှေ ဘ ၏ ခေါင်း ကို ဖြတ် ပြီး ယွာ ဘ ထံ ပစ် ချ ၏။ ယွာ ဘ သည် လည်း တံ ပိုး မှုတ် လိုက် လျှင် သူ့ လူ တို့ သည် မြို့ မှ ထွက် ခွာ ၍ အ သီး သီး ကိုယ့် အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။ ယွာ ဘ မူ ကား ရှင် ဘု ရင် ရှိ ရာ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား လေ ၏။

^၂၃ ယွာ ဘ ကား အစ္စ ရေး စစ် သည် အား လုံး ကို အုပ် ချုပ် ရ သူ၊ ယော ယ ဒ ၏ သား ဗေ နာ ယ ကား ခေ ရ သိ လူ မျိုး နှင့် ပေ လ သိ လူ မျိုး တို့ ကို အုပ် ချုပ် ရ သူ၊ ^၂၄ အ ဒေါ ရံ ကား ချွေး တပ် အုပ်၊ အ ဟိ လုဒ် ၏ သား ယော ရှ ဖတ် ကား အ တွင်း ဝန်၊ ^၂၅ ရှေ ဝ ကား စာ ရေး တော် ကြီး၊ ဇာ ဒုတ် နှင့် အ ဗျာ သာ ကား ယဇ် ပု ရော ဟိတ်၊ ^၂၆ ယာ ဣ ရ လူ မျိုး ဣ ရ ကား ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် စ သည် ဖြင့် နေ ရာ ကျ ကြ ၏။

20

¹ There happened to be there a wicked fellow, whose name was Sheba the son of Bichri, a Benjamite; and he blew the trumpet, and said, “We have no portion in David, neither have we inheritance in the son of Jesse. Every man to his tents, Israel!” ² So all the men of Israel went up from following David, and followed Sheba the son of Bichri; but the men of Judah joined with their king, from the Jordan even to Jerusalem.

³ David came to his house at Jerusalem; and the king took the ten women his concubines, whom he had left to keep the house, and put them in custody and provided them with sustenance, but didn’t go in to them. So they were shut up to the day of their death, living in widowhood.

⁴ Then the king said to Amasa, “Call me the men of Judah together within three days, and be here present.” ⁵ So Amasa went to call the men of Judah together, but he stayed longer than the set time which had been appointed to him. ⁶ David said to Abishai, “Now Sheba the son of Bichri will do us more harm than Absalom did. Take your lord’s servants and pursue after him, lest he get himself fortified cities, and escape out of our sight.” ⁷ Joab’s men went out after him with the Cherethites, the Pelethites, and all the mighty men; and they went out of Jerusalem to pursue Sheba the son of Bichri.

⁸ When they were at the great stone which is in Gibeon, Amasa came to meet them. Joab was clothed in his apparel of war that he had put on, and on it was a sash with a sword fastened on his waist in its sheath; and as he went along it fell out. ⁹ Joab said to Amasa, “Is it well with you, my brother?” Joab took Amasa by the beard with his right hand to kiss him. ¹⁰ But Amasa took no heed to the sword that was in Joab’s hand. So he struck him with it in the body and shed out his bowels to the ground, and didn’t strike him again; and he died. Joab and Abishai his brother pursued Sheba the son of Bichri.

¹¹ One of Joab’s young men stood by him, and said, “He who favors Joab, and he who is for David, let him follow Joab!” ¹² Amasa lay wallowing in his blood in the middle of the highway. When the man saw that all the people stood still, he carried Amasa out of the highway into the field, and cast a garment over him when he saw that everyone who came by him stood still. ¹³ When he was removed out of the highway, all the people went on after Joab to pursue Sheba the son of Bichri.

¹⁴ He went through all the tribes of Israel to Abel, to Beth Maacah, and all the Berites. They were gathered together, and went also after him. ¹⁵ They came and besieged him in Abel of Beth Maacah, and they cast up a mound against the city, and it stood against the rampart; and all the people who were with Joab battered the wall to throw it down.

¹⁶ Then a wise woman cried out of the city, “Hear, hear! Please say to Joab, ‘Come near here, that I may speak with you.’ ” ¹⁷ He came near to her; and the woman said, “Are you Joab?” He answered, “I am.” Then she said to him, “Hear the words of your servant.” He answered, “I’m listening.”

¹⁸ Then she spoke, saying, “They used to say in old times, ‘They shall surely ask counsel at Abel,’ and so they settled a matter. ¹⁹ I am among those who are peaceable and faithful in Israel. You seek to destroy a city and a mother in Israel. Why will you swallow up Yahweh’s inheritance?” ²⁰ Joab answered, “Far be it, far be it from me, that I should swallow up or destroy. ²¹ The matter is not so. But a man of the hill country of Ephraim, Sheba the son of Bichri by name, has lifted up his hand against the king, even against David. Just deliver him, and I will depart from the city.” The woman said to Joab, “Behold, his head will be thrown to you over the wall.”

²² Then the woman went to all the people in her wisdom. They cut off the head of Sheba the son of Bichri, and threw it out to Joab. He blew the trumpet, and they were dispersed from the city, every man to his tent. Then Joab returned to Jerusalem to the king.

²³ Now Joab was over all the army of Israel, Benaiah the son of Jehoiada was over the Cherethites and over the Pelethites, ²⁴ Adoram was over the men subject to forced labor, Jehoshaphat the son of Ahilud was the recorder, ²⁵ Sheva was scribe, Zadok and Abiathar were priests, ²⁶ and Ira the Jairite was chief minister to David.

၂၀

^၁ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ တွင် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား ဗိ ခ ရိ ၏ သား ဖြစ် သူ ရှေ ဘ အ မည် ရှိ သော ဆိုး ညစ် သူ တစ် ဦး ရှိ ၏။ သူ သည် တံ ပိုး ကို မှုတ် ၍ “ဒါ ဝိဒ် ၌ ငါ တို့ ဝေ စု မ ရှိ။ ယေ ရှဲ ၏ သား ၌ ငါ တို့ အ မွေ ခံ စ ရာ မ ရှိ။ အို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့၊ ကိုယ့် အိမ် သို့ ကိုယ် ပြန် ကြ” ဟု ဆို ၏။ ^၂ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး နောက် သို့ လိုက် ရာ မှ လှည့် ၍ ဗိ ခ ရိ ၏ သား ရှေ ဘ နောက် သို့ လိုက် ကြ ၏။ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ မူ ကား ဂျော် ဒန် မြစ် မှ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တိုင် အောင် မိ မိ တို့ ရှင် ဘု ရင် နောက် တော် သို့ ထက် ကြပ် မ ကွာ လိုက် ကြ ၏။

^၃ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် မိ မိ နန်း တော် ရှိ ရာ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် ရောက် လျှင် နန်း တော် ကို စောင့် ရှောက် ရန် ထား ခဲ့ သော မောင်း မ ဆယ် ဦး ကို ခေါ် ၍ အ ကျယ် ချုပ် ချ ထား လိုက် လေ ၏။ ရှင် ဘု ရင် သည် သူ တို့ ကို အ စာ ရေ စာ ထောက် ပံ့ ပေး သော် လည်း သူ တို့ ထံ မ ဝင် တော့ ချေ။ သူ တို့ သည် သေ သည့် နေ့ တိုင် အောင် မု ဆိုး မ ဘ ဝ နှင့် အ ကျယ် ချုပ် ခံ ရ ကြ ၏။

^၄ ထို့ နောက် ရှင် ဘု ရင် က အာ မ သ အား “သုံး ရက် အ တွင်း ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ကို ငါ့ ထံ လာ ရောက် စု ဝေး စေ ပါ။ သင် ကိုယ် တိုင် လည်း ပါ ရ မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၅ အာ မ သ သည် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ကို ခေါ် ယူ ရန် ထွက် သွား ၏။ သူ သည် ပေး ထား သော အ ချိန် ထက် ကြာ နေ သ ဖြင့်၊ ^၆ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က အ ဘိ ရှဲ အား “ယ ခု ဗိ ခ ရိ ၏ သား ရှေ ဘ သည် ငါ တို့ ကို အ ဗ ရှ လုံ ထက် ပို ၍ အန္တ ရာယ် ပေး နိုင် ၏။ ထို့ ကြောင့် သင့် သ ခင် ၏ အ မှု ထမ်း တို့ ကို ခေါ် ၍ သူ့ နောက် သို့ လိုက် လော့။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် သူ သည် ခံ တပ် မြို့ များ တွင် ဝင် ခို ပြီး ငါ တို့ လက် မှ လွတ် မြောက် လိမ့်” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၇ ထို့ ကြောင့် ယွာ ဘ ၏ နောက် လိုက် များ မှ စ ၍ ခေ ရ သိ လူ မျိုး၊ ပေ လ သိ လူ မျိုး တို့ အ ပါ အ ဝင် သူ ရဲ ကောင်း အ ပေါင်း တို့ သည် အ ဘိ ရှဲ နှင့် အ တူ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ ထွက် သွား ပြီး ဗိ ခ ရိ ၏ သား ရှေ ဘ ကို လိုက် ကြ ၏။

^၈ သူ တို့ သည် ဂိ ဗောင် မြို့ ရှိ ကျောက် တုံး ကြီး နား သို့ ရောက် သော အ ခါ အာ မ သ သည် သူ တို့ ကို လာ ရောက် တွေ့ ဆုံ ၏။ ယွာ ဘ သည် စစ် ဝတ် တန် ဆာ များ ကို ဝတ် ဆင် ၍ ခါး ပန်း လည်း စည်း ထား ၏။ ဓား ကို လည်း ဓား အိမ် ထဲ ထည့် ၍ ခါး ပန်း ကြိုး တွင် ချိတ် ထား ရာ ရှေ့ သို့ လှမ်း သွား စဉ် တွင် လျှော ကျ လာ ၏။ ^၉ ယွာ ဘ က အာ မ သ အား “ငါ့ ညီ၊ အ ဆင် ပြေ ပါ ၏ လော” ဟု ဆို ၏။ ထို့ နောက် ယွာ ဘ သည် အာ မ သ ၏ မုတ် ဆိတ် ကို ညာ လက် ဖြင့် ဆွဲ ကိုင် ပြီး နမ်း မည် ပြု ၏။ ^၁၀ အာ မ သ သည် ယွာ ဘ လက် ၌ ဓား ကိုင် ထား သည် ကို သ တိ မ ထား မိ။ ယွာ ဘ က အာ မ သ ၏ ဗိုက် ကို ဓား နှင့် ထိုး လိုက် သ ဖြင့် အာ မ သ သည် အူ များ မြေ ပေါ် သို့ ထွက် ကျ ၍ နောက် တစ် ချက် မ ထိုး ရ ဘဲ သေ လေ ၏။ ထို့ နောက် ယွာ ဘ နှင့် သူ့ ညီ အ ဘိ ရှဲ သည် ဗိ ခ ရိ ၏ သား ရှေ ဘ ကို ဆက် လိုက် ကြ ၏။

^၁၁ ယွာ ဘ ၏ နောက် လိုက် လု လင် တစ် ဦး သည် အာ မ သ အ နီး တွင် ရပ် လျက် “ယွာ ဘ နှင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ဘက် ပါ သော သူ မည် သူ မ ဆို ယွာ ဘ နောက် သို့ လိုက် ကြ လော့” ဟု အော် ပြော ၏။ ^၁၂ အာ မ သ သည် လမ်း အ လယ် သွေး အိုင် ထဲ တွင် လဲ ကျ နေ ၏။ လမ်း သွား လမ်း လာ သူ တို့ သူ့ နား ရောက် လာ လျှင် ရပ် ၍ ကြည့် နေ ကြ ၏။ လု လင် တစ် ဦး က ထို သို့ ထို နေ ရာ သို့ ရောက် လာ သော သူ တိုင်း ရပ် ကြည့် နေ သည် ကို မြင် လျှင် အာ မ သ ကို လမ်း မ ဘေး ရှိ လယ် ကွင်း ထဲ သို့ ဆွဲ သွား ပြီး သူ့ ကို အ ဝတ် နှင့် ဖုံး ထား လိုက် ၏။ ^၁၃ ထို သို့ အာ မ သ ကို လမ်း မ မှ ရွှေ့ လိုက် ပြီး မှ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ဗိ ခ ရိ ၏ သား ရှေ ဘ ကို ဆက် လိုက် ရန် ယွာ ဘ နောက် သို့ လိုက် သွား ကြ လေ ၏။

^၁၄ ရှေ ဘ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် အ ပေါင်း တို့ ရှိ ရာ သို့ သွား ၏။ အာ ဗေ လ မြို့၊ ဗက် မာ ခ မြို့ နှင့် ဗေ ရိ မြို့ သား အ ပေါင်း တို့ ထံ သို့ လည်း ရောက် ၏။ ထို သူ တို့ သည် စု ရုံး ကြ ပြီး ရှေ ဘ နောက် သို့ လိုက် ကြ ၏။ ^၁၅ ယွာ ဘ နှင့် သူ ၏ အ ပေါင်း ပါ တို့ သည် လာ ၍ ရှေ ဘ တည်း ခို နေ သော အာ ဗေ လ ဗက် မာ ခ မြို့ ကို ဝိုင်း ထား ကြ ၏။ ထို့ နောက် မြို့ တံ တိုင်း အ ပြင် ဘက် တွင် မြေ က တုတ် ဖို့ ၍ မြို့ ရိုး ကို ဖြို ချ ဖျက် ဆီး ကြ ၏။

^၁၆ ထို အ ခါ အ မြော် အ မြင် ရှိ သော မိန်း မ တစ် ဦး က မြို့ ထဲ မှ နေ ၍ “နား ထောင် ကြ၊ နား ထောင် ကြ။ ယွာ ဘ အား ‘သင် နှင့် စ ကား ပြော နိုင် ဖို့ ဤ နေ ရာ သို့ လာ ပါ ‘ ဟူ ၍ ပြော လော့” ဟု ဟစ်‌ အော် ၏။ ^၁၇ သူ့ အ နီး သို့ ယွာ ဘ ရောက် လာ သော အ ခါ ထို မိန်း မ က “သင် ကား ယွာ ဘ လော” ဟု မေး လျှင် ယွာ ဘ က “ဟုတ် ပါ ၏” ဟု ဆို ၏။ ထို အ ခါ သူ က “အ ရှင့် ကျွန် မ ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ပါ” ဟု ဆို လျှင် ယွာ ဘ က “နား ထောင် နေ ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၈ ထို မိန်း မ က “ရှေး ယ ခင် က ပင် ‘အ မှု ကိစ္စ ပြီး လို လျှင် အာ ဗေ လ မြို့ တွင် သွား မေး ကြ’ ဟု ဆို လေ့ ရှိ ကြ ပါ ၏။ ^၁၉ အ ကျွန်ုပ် သည် ငြိမ်း ချမ်း စွာ နေ လို သော၊ သစ္စာ ရှိ သော အစ္စ ရေး လူ မျိုး တစ် ဦး ဖြစ် ပါ ၏။ အ ရှင် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ မိ ခင် မြို့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ဖျက် ဆီး ရန် ကြိုး စား နေ သ နည်း။ အ ဘယ် ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မွေ တော် ကို ဝါး မျို လို သ နည်း” ဟု ဆို ၏။ ^၂၀ ယွာ ဘ က လည်း သူ့ အား “ဝါး မျို ခြင်း အ မှု၊ ဖျက် ဆီး ခြင်း အ မှု သည် ငါ နှင့် ဝေး ပါ စေ သော။ ဝေး ပါ စေ သော။ ^၂၁ အ မှု ကား ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် ဒေ သ မှ ဗိ ခ ရိ ၏ သား ရှေ ဘ အ မည် ရှိ သူ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို ဆန့် ကျင် ပုန် ကန် ပြီ။ သူ့ ကို သာ အပ် ပါ။ ထို သို့ ပြု လျှင် ဤ မြို့ မှ ငါ ထွက် ခွာ မည်” ဟု ပြန် ပြော သော အ ခါ ထို အ မျိုး သ မီး က ယွာ ဘ အား “စောင့် ကြည့် ပါ။ သူ ၏ ဦး ခေါင်း ကို မြို့ ရိုး မှ တစ် ဆင့် သင့် ထံ ပစ် ချ ပေး မည်” ဟု ဆို ၏။

^၂၂ ထို့ နောက် ထို မိန်း မ သည် အ မြော် အ မြင် ရှိ သူ ပီ ပီ မြို့ သား တို့ ထံ သွား ၍ ကြား ပြော ရာ သူ တို့ သည် လည်း ဗိ ခ ရိ ၏ သား ရှေ ဘ ၏ ခေါင်း ကို ဖြတ် ပြီး ယွာ ဘ ထံ ပစ် ချ ၏။ ယွာ ဘ သည် လည်း တံ ပိုး မှုတ် လိုက် လျှင် သူ့ လူ တို့ သည် မြို့ မှ ထွက် ခွာ ၍ အ သီး သီး ကိုယ့် အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။ ယွာ ဘ မူ ကား ရှင် ဘု ရင် ရှိ ရာ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား လေ ၏။

^၂၃ ယွာ ဘ ကား အစ္စ ရေး စစ် သည် အား လုံး ကို အုပ် ချုပ် ရ သူ၊ ယော ယ ဒ ၏ သား ဗေ နာ ယ ကား ခေ ရ သိ လူ မျိုး နှင့် ပေ လ သိ လူ မျိုး တို့ ကို အုပ် ချုပ် ရ သူ၊ ^၂၄ အ ဒေါ ရံ ကား ချွေး တပ် အုပ်၊ အ ဟိ လုဒ် ၏ သား ယော ရှ ဖတ် ကား အ တွင်း ဝန်၊ ^၂၅ ရှေ ဝ ကား စာ ရေး တော် ကြီး၊ ဇာ ဒုတ် နှင့် အ ဗျာ သာ ကား ယဇ် ပု ရော ဟိတ်၊ ^၂၆ ယာ ဣ ရ လူ မျိုး ဣ ရ ကား ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် စ သည် ဖြင့် နေ ရာ ကျ ကြ ၏။

20

¹ There happened to be there a wicked fellow, whose name was Sheba the son of Bichri, a Benjamite; and he blew the trumpet, and said, “We have no portion in David, neither have we inheritance in the son of Jesse. Every man to his tents, Israel!” ² So all the men of Israel went up from following David, and followed Sheba the son of Bichri; but the men of Judah joined with their king, from the Jordan even to Jerusalem.

³ David came to his house at Jerusalem; and the king took the ten women his concubines, whom he had left to keep the house, and put them in custody and provided them with sustenance, but didn’t go in to them. So they were shut up to the day of their death, living in widowhood.

⁴ Then the king said to Amasa, “Call me the men of Judah together within three days, and be here present.” ⁵ So Amasa went to call the men of Judah together, but he stayed longer than the set time which had been appointed to him. ⁶ David said to Abishai, “Now Sheba the son of Bichri will do us more harm than Absalom did. Take your lord’s servants and pursue after him, lest he get himself fortified cities, and escape out of our sight.” ⁷ Joab’s men went out after him with the Cherethites, the Pelethites, and all the mighty men; and they went out of Jerusalem to pursue Sheba the son of Bichri.

⁸ When they were at the great stone which is in Gibeon, Amasa came to meet them. Joab was clothed in his apparel of war that he had put on, and on it was a sash with a sword fastened on his waist in its sheath; and as he went along it fell out. ⁹ Joab said to Amasa, “Is it well with you, my brother?” Joab took Amasa by the beard with his right hand to kiss him. ¹⁰ But Amasa took no heed to the sword that was in Joab’s hand. So he struck him with it in the body and shed out his bowels to the ground, and didn’t strike him again; and he died. Joab and Abishai his brother pursued Sheba the son of Bichri.

¹¹ One of Joab’s young men stood by him, and said, “He who favors Joab, and he who is for David, let him follow Joab!” ¹² Amasa lay wallowing in his blood in the middle of the highway. When the man saw that all the people stood still, he carried Amasa out of the highway into the field, and cast a garment over him when he saw that everyone who came by him stood still. ¹³ When he was removed out of the highway, all the people went on after Joab to pursue Sheba the son of Bichri.

¹⁴ He went through all the tribes of Israel to Abel, to Beth Maacah, and all the Berites. They were gathered together, and went also after him. ¹⁵ They came and besieged him in Abel of Beth Maacah, and they cast up a mound against the city, and it stood against the rampart; and all the people who were with Joab battered the wall to throw it down.

¹⁶ Then a wise woman cried out of the city, “Hear, hear! Please say to Joab, ‘Come near here, that I may speak with you.’ ” ¹⁷ He came near to her; and the woman said, “Are you Joab?” He answered, “I am.” Then she said to him, “Hear the words of your servant.” He answered, “I’m listening.”

¹⁸ Then she spoke, saying, “They used to say in old times, ‘They shall surely ask counsel at Abel,’ and so they settled a matter. ¹⁹ I am among those who are peaceable and faithful in Israel. You seek to destroy a city and a mother in Israel. Why will you swallow up Yahweh’s inheritance?” ²⁰ Joab answered, “Far be it, far be it from me, that I should swallow up or destroy. ²¹ The matter is not so. But a man of the hill country of Ephraim, Sheba the son of Bichri by name, has lifted up his hand against the king, even against David. Just deliver him, and I will depart from the city.” The woman said to Joab, “Behold, his head will be thrown to you over the wall.”

²² Then the woman went to all the people in her wisdom. They cut off the head of Sheba the son of Bichri, and threw it out to Joab. He blew the trumpet, and they were dispersed from the city, every man to his tent. Then Joab returned to Jerusalem to the king.

²³ Now Joab was over all the army of Israel, Benaiah the son of Jehoiada was over the Cherethites and over the Pelethites, ²⁴ Adoram was over the men subject to forced labor, Jehoshaphat the son of Ahilud was the recorder, ²⁵ Sheva was scribe, Zadok and Abiathar were priests, ²⁶ and Ira the Jairite was chief minister to David.