၁၄

^၁ ဇေ ရု ယာ သား ယွာ ဘ က ရှင် ဘု ရင် သည် အ ဗ ရှ လုံ အား စိတ် ထဲ မှ လွမ်း ဆွတ် နေ သည် ကို သိ ၏။ ^၂ ထို့ ကြောင့် ယွာ ဘ သည် တေ ကော မြို့ သို့ လူ လွှတ် ၍ ထို မြို့ မှ လိမ္မာ ပါး နပ် သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး ကို ခေါ် လာ စေ ပြီး လျှင် “ယ ခု သင် သည် ဆီ မ လိမ်း ဘဲ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ရာ ဝတ် စုံ ကို ဝတ် ပြီး လူ သေ အ တွက် နေ့ ရက် များ စွာ ငို ကြွေး မြည် တမ်း နေ သော မိန်း မ ကဲ့ သို့ ဟန် ဆောင် ငို ကြွေး လျက်၊ ^၃ ရှင် ဘု ရင် ထံ သွား ၍ ဤ စ ကား များ ကို လျှောက် တင် ရ မည်” ဟု ဆို ပြီး သူ ပြော ရ မည့် စ ကား များ ကို ယွာ ဘ သင် ပေး ၏။

^၄ တေ ကော မြို့ သူ ထို အ မျိုး သ မီး သည် ရှင် ဘု ရင် ထံ သွား ၍ မြေ ပေါ် ပျပ် ဝပ် ဦး ညွှတ် လျက် “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ကယ် မ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ၏။ ^၅ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က သူ့ အား “သင် ၌ အ ဘယ် အ မှု ရောက် နေ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် ထို အ မျိုး သ မီး က ”အ ကျွန်ုပ် သည် ခင် ပွန်း သည် သေ ဆုံး သွား သော မု ဆိုး မ တစ် ဦး ဖြစ် ပါ ၏။ ^၆ အ ရှင့် ကျွန် မ ၌ သား နှစ် ယောက် ရှိ ပါ ၏။ ထို သား နှစ် ယောက် သည် လယ် တော တွင် ရန် ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ သူ တို့ ကို ဖျန် ဖြေ ပေး မည့် သူ မ ရှိ သ ဖြင့် ရန် ဖြစ် ရင်း တစ် ယောက် က အ ခြား တစ် ယောက် ကို ရိုက် သတ် လိုက် မိ ပါ ၏။ ^၇ ယ ခု မှာ ဆွေ မျိုး သား ချင်း အား လုံး ထ ၍ အ ရှင့် ကျွန် မ အား ဆန့် ကျင် လျက် ‘ညီ အစ် ကို ချင်း သတ် သော သူ ကို ငါ တို့ ထံ အပ် ပါ။ သူ သတ် ခဲ့ သော သူ့ ညီ အစ် ကို ၏ အ သက် အ စား သူ့ ကို ပြန် သတ် မည်။ အ မွေ ခံ ဖြစ် နေ လျှင် လည်း ဖျက် ဆီး ပစ် ရ မည်’ ဟု ဆို ကြ ပါ ၏။ သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် အ တွက် ကျန် နေ သေး သော မီး ခဲ ကို ငြှိမ်း ပြီး အ ကျွန်ုပ် ခင် ပွန်း ၏ အ မည် နှင့် မျိုး ဆက် ကို မြေ ကြီး ပေါ် မှ ပ‌ ပျောက် သွား အောင် ပြု ကြ ပါ တော့ မည်” ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ^၈ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ထို အ မျိုး သ မီး အား “သင့် အိမ် သို့ ပြန် ပါ။ သင့် အ မှု အ တွက် ငါ စီ ရင် မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၉ တေ ကော မြို့ သူ ထို အ မျိုး သ မီး က လည်း ရှင် ဘု ရင် အား “အ ကျွန်ုပ် သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် ဖ ခင် ၏ မိ သား စု ၌ သာ အ ပြစ် ရောက် ပါ စေ သော။ ရှင် ဘု ရင် နှင့် သူ ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် မူ ကား အ ပြစ် ကင်း ပါ စေ သော” ဟု လျှောက် ၏။ ^၁၀ ရှင် ဘု ရင် က လည်း “သင့် အား ထပ် ၍ ပြော ဆို နှောင့် ယှက် သော သူ ရှိ လျှင် ငါ့ ထံ သို့‌ ခေါ် လာ ပါ။ သင့် ကို နောက် ထပ် မ ထိ ပါး စေ ရ” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၁၁ ထို အ မျိုး သ မီး က “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ သွေး ကြွေး တောင်း သော သူ တို့ သည် လူ့ အ သက် ကို ထပ် ၍ မ သတ် ကြ စေ ရန်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ကို မ ဖျက် ဆီး ကြ စေ ရန် အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အောက် မေ့ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ပြန် လျှင် ရှင် ဘု ရင် က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ သင့် သား ၏ ဆံ ချည် တစ် မျှင် မျှ မြေ ပေါ် မ ကျ စေ ရ” ဟု ပြန် မိန့် ဆို ၏။

^၁၂ ထို အ မျိုး သ မီး က လည်း “အ ရှင့် ကျွန် မ သည် အ ကျွန်ုပ် သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး အား စ ကား တစ် ခွန်း ကို လျှောက် တင် ပါ ရ စေ” ဟု လျှောက် ပြန် လျှင် ရှင် ဘု ရင် က “လျှောက် စေ” ဟု ခွင့် ပြု ၏။ ^၁၃ ထို အ မျိုး သ မီး က “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ မျိုး တော် ကို ဆန့် ကျင် ၍ အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ စီ ရင် ရ ပါ သ နည်း။ နှင် ထုတ် ခံ ရ သော သူ ကို အ ရှင် မင်း ကြီး ပြန် မ လာ စေ ဘဲ အ ရှင် မင်း ကြီး ဤ သို့ မိန့် တော် မူ ခြင်း ဖြင့် ကိုယ် တော် တိုင် အ ပြစ် ရှိ ကြောင်း ပြ လေ ပြီ။ ^၁၄ စင် စစ် အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် သေ တတ် သော အ မျိုး ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ မြေ ပေါ် သွန် ပြီး မှ ပြန် ယူ ၍ မ ရ သော ရေ နှင့် တူ ကြ ပါ ၏။ ဘု ရား သ ခင် မူ ကား အ သက် တစ် ချောင်း ကို ပင် မ သေ စေ လို ပါ။ ကိုယ် တော့် ထံ မှ နှင် ထုတ် ခံ ရ သော သူ ကို အ ပယ် ခံ မ ဖြစ် စေ လို သ ဖြင့် နည်း လမ်း ရှာ ဖွေ တော် မူ တတ် ပါ ၏။

^၁၅ လူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ခြိမ်း ခြောက် ကြ သော ကြောင့် ယ ခု အ ကျွန်ုပ် သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး ထံ လာ ၍ ဤ အ မှု ကို လျှောက် တင် ရ ခြင်း ဖြစ် ပါ ၏။ အ ရှင့် ကျွန် မ က ‘ရှင် ဘု ရင် ကို ငါ လျှောက် တင် လျှင် ရှင် ဘု ရင် သည် သူ့ ကျွန် မ ၏ တောင်း ဆို ချက် ကို ပြု ကောင်း ပြု ပေး ပါ လိမ့် မည်။ ^၁၆ ရှင် ဘု ရင် သည် ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် ပြီး သူ ၏ ကျွန် မ ဖြစ် သော ငါ နှင့် ငါ့ သား ကို ဘု ရား သ ခင် ၏ အ မွေ တော် အ ဖြစ် မှ ဖျက် ဆီး မည့် သူ ၏ လက် မှ ကယ် နုတ် ကောင်း ကယ် နုတ် လိမ့် မည်’ ဟု တွေး မိ ၍ လျှောက် တင် ရ ခြင်း ဖြစ် ပါ ၏။ ^၁၇ အ ရှင့် ကျွန် မ က ‘ငါ့ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး သည် အ ကောင်း အ ဆိုး ကို ခွဲ ခြား သိ မြင် သော ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် နှင့် တူ သော ကြောင့် ငါ့ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး မိန့် သော စ ကား သည် စိတ် သက် သာ ရာ ရ စေ လိမ့် မည်’ ဟု တွေး မိ ပါ ၏။ အ ရှင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု လျှောက် တင် လေ ၏။

^၁၈ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ထို အ မျိုး သ မီး အား “ယ ခု ငါ မေး မည့် မေး ခွန်း များ ကို မ ထိမ် ဝှက် ဘဲ ဖြေ ပါ” ဟု မိန့် ဆို လျှင် ထို အ မျိုး သ မီး က “အ ရှင် မင်း ကြီး အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ^၁၉ ရှင် ဘု ရင် က “ဤ အ ရာ အ လုံး စုံ ကား ယွာ ဘ ၏ လက် ချက် မ ဟုတ် ‌လော” ဟု မေး တော် မူ လျှင် ထို အ မျိုး သ မီး က “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ အ ရှင် မင်း ကြီး မိန့် တော် မူ သော စ ကား သည် လက် ဝဲ လက် ယာ တိမ်း စောင်း ခြင်း မ ရှိ မှန် ကန် ပါ ၏။ စင် စစ် အ ရှင့် အ မှု ထမ်း ယွာ ဘ က အ ရှင့် ကျွန် မ အား ဤ စ ကား အ လုံး စုံ ကို ပြော ကြား ရန် သင် ပေး ပါ ၏။ ^၂၀ အ ရှင့် အ မှု ထမ်း ယွာ ဘ က ဤ သို့ ပြု ရ ခြင်း မှာ အ ခြေ အ နေ ကို ပြောင်း လဲ စေ လို ၍ ဖြစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် ကဲ့ သို့ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ပြည့် စုံ သူ ဖြစ် ပြီး မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ အ မှု ခပ် သိမ်း ကို သိ နိုင် သူ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ပြန် လည် လျှောက် တင် ၏။

^၂၁ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ယွာ ဘ အား “ဤ အ မှု ကို ငါ ပြု မည်။ ယ ခု သွား ၍ သား တော် အ ဗ ရှ လုံ ကို ခေါ် လာ ပါ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ ^၂၂ ယွာ ဘ က မြေ ပေါ် မှာ ပျပ် ဝပ် လျက် ဦး ညွှတ် ကာ ရှင် ဘု ရင် အား ကောင်း ချီး ဩ ဘာ ပေး လျက် “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး သည် အ ရှင့် အ စေ အ ပါး အား မျက် နှာ သာ ပေး ကြောင်း ကို ယ နေ့ အ ကျွန်ုပ် သိ ရ ပါ ပြီ။ အ ရှင် မင်း ကြီး သည် အ ရှင့် အ စေ အ ပါး တောင်း ဆို သည့် အ တိုင်း ပြု စေ ပါ ပြီ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၂၃ ထို့ နောက် ယွာ ဘ သည် ဂေ ရှု ရ မြို့ သို့ ထ သွား ပြီး အ ဗ ရှ လုံ ကို ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် ခေါ် လာ ၏။ ^၂၄ သို့ သော် ရှင် ဘု ရင် က “သူ သည် သူ့ နန်း ဆောင် သို့ သာ သွား ရ မည်။ ငါ့ မျက် နှာ ကို လာ မ ဖူး မြော် စေ နှင့်” ဟု မိန့် ဆို သ ဖြင့် အ ဗ ရှ လုံ သည် ရှင် ဘု ရင် မျက် နှာ တော် ကို မ ဖူး မြော် ရ ဘဲ မိ မိ နန် ဆောင် သို့ ပြန် သွား ၏။

^၂၅ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တစ် မျိုး လုံး တွင် အ ဗ ရှ လုံ ကဲ့ သို့ အ များ ချီး မွမ်း ရ လောက် အောင် ရုပ် ရည် ခန့် ညား သူ မ ရှိ။ ခြေ ဖျား မှ ဦး ခေါင်း အ ထိ ခြောက် ပြစ် ကင်း သူ ဖြစ် ၏။ ^၂၆ သူ သည် ဆံ ပင် သန် လွန်း သ ဖြင့် တစ် နှစ် တစ် ခါ ဆံ ပင် ညှပ် ရ ၏။ သူ ၏ ဆံ ပင် သည် တစ် ခါ ညှပ် လျှင် နန်း တွင်း သုံး အ လေး ချိန် အ ရ ရှယ် ကယ် နှစ် ရာ ၁.၅ ပိဿာ သို့ မ ဟုတ် ၂.၃ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ ခန့် လေး ၏။ ^၂၇ အ ဗ ရှ လုံ ၌ သား သုံး ဦး၊ သ မီး တစ် ဦး ရှိ ၏။ သ မီး ၏ အ မည် မှာ တာ မာ ဖြစ် ပြီး အ လွန် အ ဆင်း လှ သော မိန်း က လေး ဖြစ် ၏။

^၂၈ အ ဗ ရှ လုံ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နေ ထိုင် သော နှစ် နှစ် တာ ကာ လ အ တွင်း ရှင် ဘု ရင် ၏ မျက် နှာ တော် ကို ဖူး မြင် ခွင့် မ ရ။ ^၂၉ တစ် နေ့ တွင် အ ဗ ရှ လုံ သည် ယွာ ဘ ကို ရှင် ဘု ရင် ထံ စေ လွှတ် လို ၍ အ ခေါ် လွှတ် သော် လည်း ယွာ ဘ မ လာ။ ဒု တိ ယ အ ကြိမ် အ ခေါ် လွှတ် ပြန် သော် လည်း မ လာ။ ^၃၀ ထို့ ကြောင့် အ ဗ ရှ လုံ က မိ မိ ၏ အ စေ အ ပါး တို့ အား “ကြည့် ပါ။ ယွာ ဘ ၏ လယ် ကွက် သည် ငါ့ လယ် ကွက် နှင့် ကပ် လျက် ရှိ ၏။ မု ယော စ ပါး များ လည်း စိုက် ထား ၏။ သွား ၍ ထို လယ် ကွက် ကို မီး ရှို့ ပစ် ကြ ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် အ ဗ ရှ လုံ ၏ အ စေ အ ပါး တို့ သည် သွား ၍ ထို လယ် ကွက် ကို မီး ရှို့ ပစ် ကြ ၏။

^၃၁ ထို အ ခါ ယွာ ဘ သည် ထ ၍ အ ဗ ရှ လုံ အိမ် သို့ လာ ပြီး “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် လယ် ကွက် ကို မီး ရှို့ ကြ သ နည်း” ဟု မေး လျှင်၊ ^၃၂ အ ဗ ရှ လုံ က ယွာ ဘ အား “ငါ့ ထံ သို့ လာ ပါ။ ငါ သည် သင့် ကို ရှင် ဘု ရင် ထံ စေ လွှတ် ပြီး ‘အ ကျွန်ုပ် သည် ‌ဂေ ရှု ရ မြို့ မှ ဤ နေ ရာ သို့ အ ဘယ် ကြောင့် ပြန် လာ ရ ပါ သ နည်း။ ထို မြို့ တွင် နေ ရ ခြင်း က အ ကျွန်ုပ် အ တွက် သာ ၍ ကောင်း သေး ၏။ အ ပြစ် ရှိ လျှင် လည်း ကွပ် မျက် တော် မူ ပါ။ ယ ခု ရှင် ဘု ရင် ၏ မျက် နှာ တော် ကို ဖူး မြော် ပါ ရ စေ’ ဟု ရှင် ဘု ရင် ထံ လျှောက် တင် ပေး ရန် လူ လွှတ် ခေါ် သည် ကို သင် က အ ဘယ် ကြောင့် မ လာ သ နည်း” ဟု ဆို ၏။

^၃၃ ထို့ ကြောင့် ယွာ ဘ သည် ရှင် ဘု ရင် ထံ သို့ သွား ၍ လျှောက် တင် ရာ ရှင် ဘု ရင် က အ ဗ ရှ လုံ ကို ဆင့် ခေါ် ၏။ သူ သည် ရှင် ဘု ရင် ထံ ရောက် လာ သော အ ခါ ရှင် ဘု ရင် ၏ ရှေ့ တွင် ပျပ် ဝပ် ဦး ညွှတ် ၏။ ရှင် ဘု ရင် လည်း အ ဗ ရှ လုံ ကို နမ်း လေ ၏။

14

¹ Now Joab the son of Zeruiah perceived that the king’s heart was toward Absalom. ² Joab sent to Tekoa and brought a wise woman from there, and said to her, “Please act like a mourner, and put on mourning clothing, please, and don’t anoint yourself with oil; but be as a woman who has mourned a long time for the dead. ³ Go in to the king and speak like this to him.” So Joab put the words in her mouth.

⁴ When the woman of Tekoa spoke to the king, she fell on her face to the ground, showed respect, and said, “Help, O king!” ⁵ The king said to her, “What ails you?” She answered, “Truly I am a widow, and my husband is dead. ⁶ Your servant had two sons; and they both fought together in the field, and there was no one to part them, but the one struck the other and killed him. ⁷ Behold, the whole family has risen against your servant, and they say, ‘Deliver him who struck his brother, that we may kill him for the life of his brother whom he killed, and so destroy the heir also.’ Thus they would quench my coal which is left, and would leave to my husband neither name nor remainder on the surface of the earth.” ⁸ The king said to the woman, “Go to your house, and I will give a command concerning you.”

⁹ The woman of Tekoa said to the king, “My lord, O king, may the iniquity be on me, and on my father’s house; and may the king and his throne be guiltless.” ¹⁰ The king said, “Whoever says anything to you, bring him to me, and he will not bother you any more.” ¹¹ Then she said, “Please let the king remember Yahweh your God, that the avenger of blood destroy not any more, lest they destroy my son.” He said, “As Yahweh lives, not one hair of your son shall fall to the earth.”

¹² Then the woman said, “Please let your servant speak a word to my lord the king.” He said, “Say on.” ¹³ The woman said, “Why then have you devised such a thing against the people of God? For in speaking this word the king is as one who is guilty, in that the king does not bring home again his banished one. ¹⁴ For we must die, and are like water spilled on the ground, which can’t be gathered up again; neither does God take away life, but devises means, that he who is banished not be an outcast from him.

¹⁵ Now therefore, seeing that I have come to speak this word to my lord the king, it is because the people have made me afraid. Your servant said, ‘I will now speak to the king; it may be that the king will perform the request of his servant.’ ¹⁶ For the king will hear, to deliver his servant out of the hand of the man who would destroy me and my son together out of the inheritance of God. ¹⁷ Then your servant said, ‘Please let the word of my lord the king bring rest; for as an angel of God, so is my lord the king to discern good and bad. May Yahweh, your God, be with you.’ ”

¹⁸ Then the king answered the woman, “Please don’t hide anything from me that I ask you.” The woman said, “Let my lord the king now speak.” ¹⁹ The king said, “Is the hand of Joab with you in all this?” The woman answered, “As your soul lives, my lord the king, no one can turn to the right hand or to the left from anything that my lord the king has spoken; for your servant Joab urged me, and he put all these words in the mouth of your servant. ²⁰ Your servant Joab has done this thing to change the face of the matter. My lord is wise, according to the wisdom of an angel of God, to know all things that are in the earth.”

²¹ The king said to Joab, “Behold now, I have granted this thing. Go therefore, and bring the young man Absalom back.” ²² Joab fell to the ground on his face, showed respect, and blessed the king. Joab said, “Today your servant knows that I have found favor in your sight, my lord, O king, in that the king has performed the request of his servant.”

²³ So Joab arose and went to Geshur, and brought Absalom to Jerusalem. ²⁴ The king said, “Let him return to his own house, but let him not see my face.” So Absalom returned to his own house, and didn’t see the king’s face.

²⁵ Now in all Israel there was no one to be so much praised as Absalom for his beauty. From the sole of his foot even to the crown of his head there was no defect in him. ²⁶ When he cut the hair of his head (now it was at every year’s end that he cut it; because it was heavy on him, therefore he cut it), he weighed the hair of his head at two hundred shekels, A shekel is about 10 grams or about 0.32Troy ounces. So 200 shekels is about 2 kilograms or about 4.4 pounds. after the king’s weight. ²⁷ Three sons were born to Absalom, and one daughter, whose name was Tamar. She was a woman with a beautiful face.

²⁸ Absalom lived two full years in Jerusalem, and he didn’t see the king’s face. ²⁹ Then Absalom sent for Joab, to send him to the king, but he would not come to him. Then he sent again a second time, but he would not come. ³⁰ Therefore he said to his servants, “Behold, Joab’s field is near mine, and he has barley there. Go and set it on fire.” So Absalom’s servants set the field on fire.

³¹ Then Joab arose and came to Absalom to his house, and said to him, “Why have your servants set my field on fire?” ³² Absalom answered Joab, “Behold, I sent to you, saying, ‘Come here, that I may send you to the king, to say, “Why have I come from Geshur? It would be better for me to be there still. Now therefore, let me see the king’s face; and if there is iniquity in me, let him kill me.” ’ ”

³³ So Joab came to the king and told him; and when he had called for Absalom, he came to the king and bowed himself on his face to the ground before the king; and the king kissed Absalom.

၁၄

^၁ ဇေ ရု ယာ သား ယွာ ဘ က ရှင် ဘု ရင် သည် အ ဗ ရှ လုံ အား စိတ် ထဲ မှ လွမ်း ဆွတ် နေ သည် ကို သိ ၏။ ^၂ ထို့ ကြောင့် ယွာ ဘ သည် တေ ကော မြို့ သို့ လူ လွှတ် ၍ ထို မြို့ မှ လိမ္မာ ပါး နပ် သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး ကို ခေါ် လာ စေ ပြီး လျှင် “ယ ခု သင် သည် ဆီ မ လိမ်း ဘဲ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ရာ ဝတ် စုံ ကို ဝတ် ပြီး လူ သေ အ တွက် နေ့ ရက် များ စွာ ငို ကြွေး မြည် တမ်း နေ သော မိန်း မ ကဲ့ သို့ ဟန် ဆောင် ငို ကြွေး လျက်၊ ^၃ ရှင် ဘု ရင် ထံ သွား ၍ ဤ စ ကား များ ကို လျှောက် တင် ရ မည်” ဟု ဆို ပြီး သူ ပြော ရ မည့် စ ကား များ ကို ယွာ ဘ သင် ပေး ၏။

^၄ တေ ကော မြို့ သူ ထို အ မျိုး သ မီး သည် ရှင် ဘု ရင် ထံ သွား ၍ မြေ ပေါ် ပျပ် ဝပ် ဦး ညွှတ် လျက် “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ကယ် မ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ၏။ ^၅ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က သူ့ အား “သင် ၌ အ ဘယ် အ မှု ရောက် နေ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် ထို အ မျိုး သ မီး က ”အ ကျွန်ုပ် သည် ခင် ပွန်း သည် သေ ဆုံး သွား သော မု ဆိုး မ တစ် ဦး ဖြစ် ပါ ၏။ ^၆ အ ရှင့် ကျွန် မ ၌ သား နှစ် ယောက် ရှိ ပါ ၏။ ထို သား နှစ် ယောက် သည် လယ် တော တွင် ရန် ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ သူ တို့ ကို ဖျန် ဖြေ ပေး မည့် သူ မ ရှိ သ ဖြင့် ရန် ဖြစ် ရင်း တစ် ယောက် က အ ခြား တစ် ယောက် ကို ရိုက် သတ် လိုက် မိ ပါ ၏။ ^၇ ယ ခု မှာ ဆွေ မျိုး သား ချင်း အား လုံး ထ ၍ အ ရှင့် ကျွန် မ အား ဆန့် ကျင် လျက် ‘ညီ အစ် ကို ချင်း သတ် သော သူ ကို ငါ တို့ ထံ အပ် ပါ။ သူ သတ် ခဲ့ သော သူ့ ညီ အစ် ကို ၏ အ သက် အ စား သူ့ ကို ပြန် သတ် မည်။ အ မွေ ခံ ဖြစ် နေ လျှင် လည်း ဖျက် ဆီး ပစ် ရ မည်’ ဟု ဆို ကြ ပါ ၏။ သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် အ တွက် ကျန် နေ သေး သော မီး ခဲ ကို ငြှိမ်း ပြီး အ ကျွန်ုပ် ခင် ပွန်း ၏ အ မည် နှင့် မျိုး ဆက် ကို မြေ ကြီး ပေါ် မှ ပ‌ ပျောက် သွား အောင် ပြု ကြ ပါ တော့ မည်” ဟု လျှောက် ဆို ၏။ ^၈ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ထို အ မျိုး သ မီး အား “သင့် အိမ် သို့ ပြန် ပါ။ သင့် အ မှု အ တွက် ငါ စီ ရင် မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၉ တေ ကော မြို့ သူ ထို အ မျိုး သ မီး က လည်း ရှင် ဘု ရင် အား “အ ကျွန်ုပ် သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် ဖ ခင် ၏ မိ သား စု ၌ သာ အ ပြစ် ရောက် ပါ စေ သော။ ရှင် ဘု ရင် နှင့် သူ ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် မူ ကား အ ပြစ် ကင်း ပါ စေ သော” ဟု လျှောက် ၏။ ^၁၀ ရှင် ဘု ရင် က လည်း “သင့် အား ထပ် ၍ ပြော ဆို နှောင့် ယှက် သော သူ ရှိ လျှင် ငါ့ ထံ သို့‌ ခေါ် လာ ပါ။ သင့် ကို နောက် ထပ် မ ထိ ပါး စေ ရ” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၁၁ ထို အ မျိုး သ မီး က “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ သွေး ကြွေး တောင်း သော သူ တို့ သည် လူ့ အ သက် ကို ထပ် ၍ မ သတ် ကြ စေ ရန်၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ကို မ ဖျက် ဆီး ကြ စေ ရန် အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အောက် မေ့ တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် ပြန် လျှင် ရှင် ဘု ရင် က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ သင့် သား ၏ ဆံ ချည် တစ် မျှင် မျှ မြေ ပေါ် မ ကျ စေ ရ” ဟု ပြန် မိန့် ဆို ၏။

^၁၂ ထို အ မျိုး သ မီး က လည်း “အ ရှင့် ကျွန် မ သည် အ ကျွန်ုပ် သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး အား စ ကား တစ် ခွန်း ကို လျှောက် တင် ပါ ရ စေ” ဟု လျှောက် ပြန် လျှင် ရှင် ဘု ရင် က “လျှောက် စေ” ဟု ခွင့် ပြု ၏။ ^၁၃ ထို အ မျိုး သ မီး က “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ မျိုး တော် ကို ဆန့် ကျင် ၍ အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ စီ ရင် ရ ပါ သ နည်း။ နှင် ထုတ် ခံ ရ သော သူ ကို အ ရှင် မင်း ကြီး ပြန် မ လာ စေ ဘဲ အ ရှင် မင်း ကြီး ဤ သို့ မိန့် တော် မူ ခြင်း ဖြင့် ကိုယ် တော် တိုင် အ ပြစ် ရှိ ကြောင်း ပြ လေ ပြီ။ ^၁၄ စင် စစ် အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် သေ တတ် သော အ မျိုး ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ မြေ ပေါ် သွန် ပြီး မှ ပြန် ယူ ၍ မ ရ သော ရေ နှင့် တူ ကြ ပါ ၏။ ဘု ရား သ ခင် မူ ကား အ သက် တစ် ချောင်း ကို ပင် မ သေ စေ လို ပါ။ ကိုယ် တော့် ထံ မှ နှင် ထုတ် ခံ ရ သော သူ ကို အ ပယ် ခံ မ ဖြစ် စေ လို သ ဖြင့် နည်း လမ်း ရှာ ဖွေ တော် မူ တတ် ပါ ၏။

^၁၅ လူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ခြိမ်း ခြောက် ကြ သော ကြောင့် ယ ခု အ ကျွန်ုပ် သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး ထံ လာ ၍ ဤ အ မှု ကို လျှောက် တင် ရ ခြင်း ဖြစ် ပါ ၏။ အ ရှင့် ကျွန် မ က ‘ရှင် ဘု ရင် ကို ငါ လျှောက် တင် လျှင် ရှင် ဘု ရင် သည် သူ့ ကျွန် မ ၏ တောင်း ဆို ချက် ကို ပြု ကောင်း ပြု ပေး ပါ လိမ့် မည်။ ^၁၆ ရှင် ဘု ရင် သည် ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် ပြီး သူ ၏ ကျွန် မ ဖြစ် သော ငါ နှင့် ငါ့ သား ကို ဘု ရား သ ခင် ၏ အ မွေ တော် အ ဖြစ် မှ ဖျက် ဆီး မည့် သူ ၏ လက် မှ ကယ် နုတ် ကောင်း ကယ် နုတ် လိမ့် မည်’ ဟု တွေး မိ ၍ လျှောက် တင် ရ ခြင်း ဖြစ် ပါ ၏။ ^၁၇ အ ရှင့် ကျွန် မ က ‘ငါ့ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး သည် အ ကောင်း အ ဆိုး ကို ခွဲ ခြား သိ မြင် သော ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် နှင့် တူ သော ကြောင့် ငါ့ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး မိန့် သော စ ကား သည် စိတ် သက် သာ ရာ ရ စေ လိမ့် မည်’ ဟု တွေး မိ ပါ ၏။ အ ရှင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု လျှောက် တင် လေ ၏။

^၁၈ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ထို အ မျိုး သ မီး အား “ယ ခု ငါ မေး မည့် မေး ခွန်း များ ကို မ ထိမ် ဝှက် ဘဲ ဖြေ ပါ” ဟု မိန့် ဆို လျှင် ထို အ မျိုး သ မီး က “အ ရှင် မင်း ကြီး အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ^၁၉ ရှင် ဘု ရင် က “ဤ အ ရာ အ လုံး စုံ ကား ယွာ ဘ ၏ လက် ချက် မ ဟုတ် ‌လော” ဟု မေး တော် မူ လျှင် ထို အ မျိုး သ မီး က “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ အ ရှင် မင်း ကြီး မိန့် တော် မူ သော စ ကား သည် လက် ဝဲ လက် ယာ တိမ်း စောင်း ခြင်း မ ရှိ မှန် ကန် ပါ ၏။ စင် စစ် အ ရှင့် အ မှု ထမ်း ယွာ ဘ က အ ရှင့် ကျွန် မ အား ဤ စ ကား အ လုံး စုံ ကို ပြော ကြား ရန် သင် ပေး ပါ ၏။ ^၂၀ အ ရှင့် အ မှု ထမ်း ယွာ ဘ က ဤ သို့ ပြု ရ ခြင်း မှာ အ ခြေ အ နေ ကို ပြောင်း လဲ စေ လို ၍ ဖြစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် ကဲ့ သို့ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ပြည့် စုံ သူ ဖြစ် ပြီး မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ အ မှု ခပ် သိမ်း ကို သိ နိုင် သူ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ပြန် လည် လျှောက် တင် ၏။

^၂၁ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ယွာ ဘ အား “ဤ အ မှု ကို ငါ ပြု မည်။ ယ ခု သွား ၍ သား တော် အ ဗ ရှ လုံ ကို ခေါ် လာ ပါ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ လျှင်၊ ^၂၂ ယွာ ဘ က မြေ ပေါ် မှာ ပျပ် ဝပ် လျက် ဦး ညွှတ် ကာ ရှင် ဘု ရင် အား ကောင်း ချီး ဩ ဘာ ပေး လျက် “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး သည် အ ရှင့် အ စေ အ ပါး အား မျက် နှာ သာ ပေး ကြောင်း ကို ယ နေ့ အ ကျွန်ုပ် သိ ရ ပါ ပြီ။ အ ရှင် မင်း ကြီး သည် အ ရှင့် အ စေ အ ပါး တောင်း ဆို သည့် အ တိုင်း ပြု စေ ပါ ပြီ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၂၃ ထို့ နောက် ယွာ ဘ သည် ဂေ ရှု ရ မြို့ သို့ ထ သွား ပြီး အ ဗ ရှ လုံ ကို ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် ခေါ် လာ ၏။ ^၂၄ သို့ သော် ရှင် ဘု ရင် က “သူ သည် သူ့ နန်း ဆောင် သို့ သာ သွား ရ မည်။ ငါ့ မျက် နှာ ကို လာ မ ဖူး မြော် စေ နှင့်” ဟု မိန့် ဆို သ ဖြင့် အ ဗ ရှ လုံ သည် ရှင် ဘု ရင် မျက် နှာ တော် ကို မ ဖူး မြော် ရ ဘဲ မိ မိ နန် ဆောင် သို့ ပြန် သွား ၏။

^၂၅ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တစ် မျိုး လုံး တွင် အ ဗ ရှ လုံ ကဲ့ သို့ အ များ ချီး မွမ်း ရ လောက် အောင် ရုပ် ရည် ခန့် ညား သူ မ ရှိ။ ခြေ ဖျား မှ ဦး ခေါင်း အ ထိ ခြောက် ပြစ် ကင်း သူ ဖြစ် ၏။ ^၂၆ သူ သည် ဆံ ပင် သန် လွန်း သ ဖြင့် တစ် နှစ် တစ် ခါ ဆံ ပင် ညှပ် ရ ၏။ သူ ၏ ဆံ ပင် သည် တစ် ခါ ညှပ် လျှင် နန်း တွင်း သုံး အ လေး ချိန် အ ရ ရှယ် ကယ် နှစ် ရာ ၁.၅ ပိဿာ သို့ မ ဟုတ် ၂.၃ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ ခန့် လေး ၏။ ^၂၇ အ ဗ ရှ လုံ ၌ သား သုံး ဦး၊ သ မီး တစ် ဦး ရှိ ၏။ သ မီး ၏ အ မည် မှာ တာ မာ ဖြစ် ပြီး အ လွန် အ ဆင်း လှ သော မိန်း က လေး ဖြစ် ၏။

^၂၈ အ ဗ ရှ လုံ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နေ ထိုင် သော နှစ် နှစ် တာ ကာ လ အ တွင်း ရှင် ဘု ရင် ၏ မျက် နှာ တော် ကို ဖူး မြင် ခွင့် မ ရ။ ^၂၉ တစ် နေ့ တွင် အ ဗ ရှ လုံ သည် ယွာ ဘ ကို ရှင် ဘု ရင် ထံ စေ လွှတ် လို ၍ အ ခေါ် လွှတ် သော် လည်း ယွာ ဘ မ လာ။ ဒု တိ ယ အ ကြိမ် အ ခေါ် လွှတ် ပြန် သော် လည်း မ လာ။ ^၃၀ ထို့ ကြောင့် အ ဗ ရှ လုံ က မိ မိ ၏ အ စေ အ ပါး တို့ အား “ကြည့် ပါ။ ယွာ ဘ ၏ လယ် ကွက် သည် ငါ့ လယ် ကွက် နှင့် ကပ် လျက် ရှိ ၏။ မု ယော စ ပါး များ လည်း စိုက် ထား ၏။ သွား ၍ ထို လယ် ကွက် ကို မီး ရှို့ ပစ် ကြ ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် အ ဗ ရှ လုံ ၏ အ စေ အ ပါး တို့ သည် သွား ၍ ထို လယ် ကွက် ကို မီး ရှို့ ပစ် ကြ ၏။

^၃၁ ထို အ ခါ ယွာ ဘ သည် ထ ၍ အ ဗ ရှ လုံ အိမ် သို့ လာ ပြီး “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် လယ် ကွက် ကို မီး ရှို့ ကြ သ နည်း” ဟု မေး လျှင်၊ ^၃၂ အ ဗ ရှ လုံ က ယွာ ဘ အား “ငါ့ ထံ သို့ လာ ပါ။ ငါ သည် သင့် ကို ရှင် ဘု ရင် ထံ စေ လွှတ် ပြီး ‘အ ကျွန်ုပ် သည် ‌ဂေ ရှု ရ မြို့ မှ ဤ နေ ရာ သို့ အ ဘယ် ကြောင့် ပြန် လာ ရ ပါ သ နည်း။ ထို မြို့ တွင် နေ ရ ခြင်း က အ ကျွန်ုပ် အ တွက် သာ ၍ ကောင်း သေး ၏။ အ ပြစ် ရှိ လျှင် လည်း ကွပ် မျက် တော် မူ ပါ။ ယ ခု ရှင် ဘု ရင် ၏ မျက် နှာ တော် ကို ဖူး မြော် ပါ ရ စေ’ ဟု ရှင် ဘု ရင် ထံ လျှောက် တင် ပေး ရန် လူ လွှတ် ခေါ် သည် ကို သင် က အ ဘယ် ကြောင့် မ လာ သ နည်း” ဟု ဆို ၏။

^၃၃ ထို့ ကြောင့် ယွာ ဘ သည် ရှင် ဘု ရင် ထံ သို့ သွား ၍ လျှောက် တင် ရာ ရှင် ဘု ရင် က အ ဗ ရှ လုံ ကို ဆင့် ခေါ် ၏။ သူ သည် ရှင် ဘု ရင် ထံ ရောက် လာ သော အ ခါ ရှင် ဘု ရင် ၏ ရှေ့ တွင် ပျပ် ဝပ် ဦး ညွှတ် ၏။ ရှင် ဘု ရင် လည်း အ ဗ ရှ လုံ ကို နမ်း လေ ၏။

14

¹ Now Joab the son of Zeruiah perceived that the king’s heart was toward Absalom. ² Joab sent to Tekoa and brought a wise woman from there, and said to her, “Please act like a mourner, and put on mourning clothing, please, and don’t anoint yourself with oil; but be as a woman who has mourned a long time for the dead. ³ Go in to the king and speak like this to him.” So Joab put the words in her mouth.

⁴ When the woman of Tekoa spoke to the king, she fell on her face to the ground, showed respect, and said, “Help, O king!” ⁵ The king said to her, “What ails you?” She answered, “Truly I am a widow, and my husband is dead. ⁶ Your servant had two sons; and they both fought together in the field, and there was no one to part them, but the one struck the other and killed him. ⁷ Behold, the whole family has risen against your servant, and they say, ‘Deliver him who struck his brother, that we may kill him for the life of his brother whom he killed, and so destroy the heir also.’ Thus they would quench my coal which is left, and would leave to my husband neither name nor remainder on the surface of the earth.” ⁸ The king said to the woman, “Go to your house, and I will give a command concerning you.”

⁹ The woman of Tekoa said to the king, “My lord, O king, may the iniquity be on me, and on my father’s house; and may the king and his throne be guiltless.” ¹⁰ The king said, “Whoever says anything to you, bring him to me, and he will not bother you any more.” ¹¹ Then she said, “Please let the king remember Yahweh your God, that the avenger of blood destroy not any more, lest they destroy my son.” He said, “As Yahweh lives, not one hair of your son shall fall to the earth.”

¹² Then the woman said, “Please let your servant speak a word to my lord the king.” He said, “Say on.” ¹³ The woman said, “Why then have you devised such a thing against the people of God? For in speaking this word the king is as one who is guilty, in that the king does not bring home again his banished one. ¹⁴ For we must die, and are like water spilled on the ground, which can’t be gathered up again; neither does God take away life, but devises means, that he who is banished not be an outcast from him.

¹⁵ Now therefore, seeing that I have come to speak this word to my lord the king, it is because the people have made me afraid. Your servant said, ‘I will now speak to the king; it may be that the king will perform the request of his servant.’ ¹⁶ For the king will hear, to deliver his servant out of the hand of the man who would destroy me and my son together out of the inheritance of God. ¹⁷ Then your servant said, ‘Please let the word of my lord the king bring rest; for as an angel of God, so is my lord the king to discern good and bad. May Yahweh, your God, be with you.’ ”

¹⁸ Then the king answered the woman, “Please don’t hide anything from me that I ask you.” The woman said, “Let my lord the king now speak.” ¹⁹ The king said, “Is the hand of Joab with you in all this?” The woman answered, “As your soul lives, my lord the king, no one can turn to the right hand or to the left from anything that my lord the king has spoken; for your servant Joab urged me, and he put all these words in the mouth of your servant. ²⁰ Your servant Joab has done this thing to change the face of the matter. My lord is wise, according to the wisdom of an angel of God, to know all things that are in the earth.”

²¹ The king said to Joab, “Behold now, I have granted this thing. Go therefore, and bring the young man Absalom back.” ²² Joab fell to the ground on his face, showed respect, and blessed the king. Joab said, “Today your servant knows that I have found favor in your sight, my lord, O king, in that the king has performed the request of his servant.”

²³ So Joab arose and went to Geshur, and brought Absalom to Jerusalem. ²⁴ The king said, “Let him return to his own house, but let him not see my face.” So Absalom returned to his own house, and didn’t see the king’s face.

²⁵ Now in all Israel there was no one to be so much praised as Absalom for his beauty. From the sole of his foot even to the crown of his head there was no defect in him. ²⁶ When he cut the hair of his head (now it was at every year’s end that he cut it; because it was heavy on him, therefore he cut it), he weighed the hair of his head at two hundred shekels, A shekel is about 10 grams or about 0.32Troy ounces. So 200 shekels is about 2 kilograms or about 4.4 pounds. after the king’s weight. ²⁷ Three sons were born to Absalom, and one daughter, whose name was Tamar. She was a woman with a beautiful face.

²⁸ Absalom lived two full years in Jerusalem, and he didn’t see the king’s face. ²⁹ Then Absalom sent for Joab, to send him to the king, but he would not come to him. Then he sent again a second time, but he would not come. ³⁰ Therefore he said to his servants, “Behold, Joab’s field is near mine, and he has barley there. Go and set it on fire.” So Absalom’s servants set the field on fire.

³¹ Then Joab arose and came to Absalom to his house, and said to him, “Why have your servants set my field on fire?” ³² Absalom answered Joab, “Behold, I sent to you, saying, ‘Come here, that I may send you to the king, to say, “Why have I come from Geshur? It would be better for me to be there still. Now therefore, let me see the king’s face; and if there is iniquity in me, let him kill me.” ’ ”

³³ So Joab came to the king and told him; and when he had called for Absalom, he came to the king and bowed himself on his face to the ground before the king; and the king kissed Absalom.