၁၁

^၁ ထို နှစ် နွေ ဦး ရာ သီ၊ ရှင် ဘု ရင် တို့ စစ် ထွက် တိုက် ချိန် ရောက် သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ယွာ ဘ နှင့် တပ် မှူး များ အ ပါ အ ဝင် အစ္စ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ ကို စစ် ထွက် တိုက် စေ ၏။ သူ တို့ သည် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို တိုက် ခိုက် ဖျက် ဆီး ပြီး ရဗ္ဗာ မြို့ ကို လည်း ဝိုင်း ထား လိုက် ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး မူ ကား ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ နေ ရစ် ခဲ့ ၏။

^၂ တစ် ည နေ တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် အိပ် ရာ မှ ထ လာ ပြီး ဘု ရင့် နန်း တော် ခေါင် မိုး ပြင် သို့ တက် ၍ စင်္ကြံ လျှောက် နေ စဉ် အ လွန် အ ဆင်း လှ သော သော မိန်း မ တစ် ဦး ရေ ချိုး နေ သည် ကို ထို ခေါင် မိုး ပြင် မှ လှမ်း မြင် ရ ၏။ ^၃ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် လူ လွှတ် ၍ ထို မိန်း မ အ ကြောင်း ကို မေး မြန်း စေ ရာ “သူ သည် ဧ လျံ ၏ သ မီး၊ ဟိတ္တိ လူ မျိုး ဥ ရိ ယ ၏ မ ယား ဗာ သ ရှေ ဘ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ^၄ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ၍ ခေါ်‌ စေ သ ဖြင့် ထို မိန်း မ ရောက် လာ လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် သူ နှင့် အိပ် လေ ၏။ (ဗာ သ ရှေ ဘ သည် မ စင် ကြယ် ခြင်း မှ သန့် စင် ပြီး ချိန် ဖြစ် ၏။) ထို့ နောက် သူ သည် အိမ် သို့ ပြန် သွား ၏။ ^၅ ထို မိန်း မ သည် ကိုယ် ဝန် ရ လာ သ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍ “အ ကျွန်ုပ် ၌ ကိုယ် ဝန် ရှိ နေ ပြီ” ဟု လျှောက် စေ ၏။

^၆ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ယွာ ဘ ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍ “ဟိတ္တိ လူ မျိုး ဥ ရိ ယ ကို ငါ့ ထံ လွှတ် လိုက် ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် ယွာ ဘ သည် ဥ ရိ ယ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ လွှတ် လိုက် လေ ၏။ ^၇ ဥ ရိ ယ ရောက် လာ သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ယွာ ဘ နှင့် စစ် သည် တို့ ၏ အ ခြေ အ နေ၊ စစ် ပွဲ အ ခြေ အ နေ တို့ ကို မေး မြန်း ၏။ ^၈ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က ဥ ရိ ယ အား “သင့် အိမ် သို့ ပြန် သွား ပြီး ခြေ ဆေး ပါ” ဟု မိန့် ဆို သ ဖြင့် ဥ ရိ ယ လည်း ဘု ရင့် နန်း တော် မှ ထွက် သွား ၏။ ရှင် ဘု ရင် က သူ့ အ ဖို့ စား ကောင်း သောက် ဖွယ် များ လည်း ပေး လိုက် သေး ၏။ ^၉ သို့ သော် ဥ ရိ ယ သည် အိမ် မ ပြန် ဘဲ မိ မိ သ ခင် ၏ အ မှု ထမ်း အ ပေါင်း တို့ နှင့် အ တူ ဘု ရင့် နန်း တော် တံ ခါး ဝ တွင် အိပ် လေ ၏။

^၁၀ “ဥ ရိ ယ သည် သူ့ အိမ် သို့ မ ပြန် ပါ” ဟူ သော သ တင်း ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကြား သိ ၏။ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က ဥ ရိ ယ အား “သင် သည် ခ ရီး ဝေး က ပြန် လာ ရ သည် မ ဟုတ် လော။ အ ဘယ် ကြောင့် သင့် အိမ် သို့ မ ပြန် သ နည်း” ဟု မေး ၏။ ^၁၁ ထို အ ခါ ဥ ရိ ယ က ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား “သေတ္တာ တော် နှင့် တ ကွ အစ္စ ရေး လူ မျိုး၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် တဲ များ ၌ သာ နေ ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် ယွာ ဘ နှင့် အ ကျွန်ုပ် သ ခင် ၏ စစ် သည် တို့ သည် လည်း ကွင်း ပြင် ၌ သာ စ ခန်း ချ ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား အိမ် သို့ ပြန် ပြီး စား သောက် လျက်၊ မ ယား နှင့် အိပ် လျက် နေ သင့် ပါ သ လော။ မင်း ကြီး အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ အ ကျွန်ုပ် ထို သို့ မ ပြု သင့် ပါ” ဟု ပြန် လျှောက်‌ လေ ၏။

^၁၂ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က ဥ ရိ ယ အား “ယ နေ့ သည် မှာ နေ ပါ။ မ နက် ဖြန် မှ သင့် ကို ပြန် လွှတ် မည်” ဟု ဆို သ ဖြင့် ဥ ရိ ယ သည် နောက် တစ် နေ့ အ ထိ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နေ ၏။ ^၁၃ နောက် မှ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် သူ့ ကို စား သောက် ပွဲ သို့ ဖိတ် ပြီး မူး အောင် သောက် စေ ၏။ သို့ သော် နေ ဝင် ချိန် တွင် သူ သည် အိမ် မ ပြန် ဘဲ သူ့ သ ခင် ၏ အ စေ အ ပါး များ နှင့် အ တူ သွား အိပ် လေ ၏။

^၁၄ နံ နက် ရောက် လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ယွာ ဘ ထံ သို့ စာ တစ် စောင် ရေး ပြီး ဥ ရိ ယ နှင့် ပို့ လိုက် ၏။ ^၁၅ ထို စာ ၌ “တိုက် ပွဲ ပြင်း ထန် သော နေ ရာ တွင် ဥ ရိ ယ ကို ရှေ့ တန်း တက် စေ ပြီး သင် တို့ က နောက် ပြန် ဆုတ် ပါ။ သူ အ တိုက် ခိုက် ခံ ရ ပြီး သေ ပါ စေ” ဟု ရေး ထား ၏။ ^၁၆ ထို့ ကြောင့် ယွာ ဘ သည် မြို့ ကို သေ ချာ စောင့် ကြည့် ထား ၍ ရဲ စွမ်း သတ္တိ ထက် မြက် သော စစ် သည် တို့ ရှိ သည့် နေ ရာ ကို သိ လျှင် ဥ ရိ ယ ကို ထို နေ ရာ တွင် ချ ထား ၏။ ^၁၇ မြို့ ထဲ မှ စစ် သည် တို့ ထွက် လာ ပြီး ယွာ ဘ နှင့် တိုက် ခိုက် သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ စစ် မှု ထမ်း ထဲ မှ စစ် သည် အ ချို့ ကျ ဆုံး ကြ ၏။ ဟိတ္တိ လူ မျိုး ဥ ရိ ယ လည်း ကျ ဆုံး လေ ၏။

^၁၈ ယွာ ဘ သည် စစ် ပွဲ သ တင်း အ လုံး စုံ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ လူ လွှတ် ၍ ကြား ပြော စေ ၏။ ^၁၉ ယွာ ဘ က စေ တ မန် အား “သင် သည် စစ် ပွဲ သ တင်း များ ကို ရှင် ဘု ရင် အား အ လုံး စုံ ပြော ကြား ပြီး နောက်၊ ^၂၀ အ ကယ် ၍ ရှင် ဘု ရင် အ မျက် ထွက် ပြီး သင့် အား ‘သင် တို့ အ ဘယ် ကြောင့် မြို့ နား ကပ် ပြီး တိုက် ခိုက် ကြ သ နည်း။ မြို့ ရိုး ပေါ် မှ နေ ၍ သူ တို့ ပစ် ခတ် နိုင် သည် ကို မ သိ ကြ သ လော။ ^၂၁ ယေ ရု ဗေ ရှက် ၏ သား အ ဘိ မ လက် ကို မည် သူ သတ် သ နည်း။ သေ ဗက် မြို့ တွင် မိန်း မ တစ် ယောက် မြို့ ရိုး ပေါ် မှ နေ ၍ ကြိတ် ဆုံ ကျောက် ကို ပစ် ချ သ ဖြင့် သူ သေ ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ‌လော။ သင် တို့ အ ဘယ် ကြောင့် မြို့ ရိုး နား သို့ ကပ် သွား ရ သ နည်း’ ဟု ဆို လျှင် ‘အ ရှင့် အ စေ အ ပါး ဟိတ္တိ လူ မျိုး ဥ ရိ ယ လည်း ကျ ဆုံး ပြီ’ ဟူ ၍ လျှောက် တင် လော့” ဟု ညွှန် ကြား လိုက် ၏။

^၂၂ တ မန် သည် လည်း ထွက် လာ ၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ သို့ ရောက် သော အ ခါ ယွာ ဘ မှာ လိုက် သ မျှ အ တိုင်း ကြား လျှောက် လေ ၏။ ^၂၃ တ မန် က ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား “ထို မြို့ သား တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ ထက် ခွန် အား ကြီး ကြ ၏။ မြို့ ပြင် အ ထိ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ထွက် တိုက် ကြ ၏။ သို့ သော် အ ကျွန်ုပ် တို့ လည်း သူ တို့ ကို မြို့ တံ ခါး ဝ အ ထိ ပြန် တိုက် ပါ ၏။ ^၂၄ လေး သည် တော် တို့ သည် မြို့ ရိုး ပေါ် မှ နေ ၍ ကျွန် တော် မျိုး တို့ ကို လေး နှင့် ပစ် ကြ ရာ ရှင် ဘု ရင် ၏ လူ အ ချို့ ကျ ဆုံး ကြ ပါ ၏။ အ ရှင့် အ မှု ထမ်း ဟိတ္တိ လူ မျိုး ဥ ရိ ယ လည်း ကျ ဆုံး ပါ ပြီ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၅ ထို အခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က တ မန် အား “သင် သည် ယွာ ဘ အား ‘ဤ အ မှု ကား ဆိုး လှ သည် ဟု သင် မ မြင် နှင့်။ ဓား သည် တစ် ယောက် မ ဟုတ် တစ် ယောက် ဝါး မျို တတ် ၏။ မြို့ ကို သာ ဖိ တိုက် ပြီး ဖျက် ဆီး ပစ် ပါ’ ဟု ပြန် ပြော လော့။ သူ့ ကို လည်း အား ပေး လော့” ဟု ဆို ၏။

^၂၆ ဥ ရိ ယ ၏ မ ယား သည် သူ ၏ ခင် ပွန်း ဥ ရိ ယ ကျ ဆုံး ကြောင်း ကြား သိ သော အ ခါ ခင် ပွန်း အ တွက် ငို ကြွေး မြည် တမ်း လေ ၏။ ^၂၇ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ချိန် လွန် သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် လူ လွှတ် ၍ သူ့ ကို နန်း တော် သို့ ခေါ် လာ စေ ၏။ သူ သည် မိ ဖ ရား ဖြစ် လာ ပြီး သား ကို မွေး ဖွား ၏။ သို့ သော် ဤ သို့ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ပြု သော အ မှု သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ဆိုး ညစ် သော အ မှု ဖြစ် ၏။

11

¹ At the return of the year, at the time when kings go out, David sent Joab and his servants with him, and all Israel; and they destroyed the children of Ammon and besieged Rabbah. But David stayed at Jerusalem.

² At evening, David arose from his bed and walked on the roof of the king’s house. From the roof, he saw a woman bathing, and the woman was very beautiful to look at. ³ David sent and inquired after the woman. One said, “Isn’t this Bathsheba, the daughter of Eliam, Uriah the Hittite’s wife?” ⁴ David sent messengers, and took her; and she came in to him, and he lay with her (for she was purified from her uncleanness); and she returned to her house. ⁵ The woman conceived; and she sent and told David, and said, “I am with child.”

⁶ David sent to Joab, “Send me Uriah the Hittite.” Joab sent Uriah to David. ⁷ When Uriah had come to him, David asked him how Joab did, and how the people fared, and how the war prospered. ⁸ David said to Uriah, “Go down to your house and wash your feet.” Uriah departed out of the king’s house, and a gift from the king was sent after him. ⁹ But Uriah slept at the door of the king’s house with all the servants of his lord, and didn’t go down to his house.

¹⁰ When they had told David, saying, “Uriah didn’t go down to his house,” David said to Uriah, “Haven’t you come from a journey? Why didn’t you go down to your house?” ¹¹ Uriah said to David, “The ark, Israel, and Judah, are staying in tents; and my lord Joab and the servants of my lord are encamped in the open field. Shall I then go into my house to eat and to drink, and to lie with my wife? As you live, and as your soul lives, I will not do this thing!”

¹² David said to Uriah, “Stay here today also, and tomorrow I will let you depart.” So Uriah stayed in Jerusalem that day and the next day. ¹³ When David had called him, he ate and drank before him; and he made him drunk. At evening, he went out to lie on his bed with the servants of his lord, but didn’t go down to his house.

¹⁴ In the morning, David wrote a letter to Joab and sent it by the hand of Uriah. ¹⁵ He wrote in the letter, saying, “Send Uriah to the forefront of the hottest battle, and retreat from him, that he may be struck and die.” ¹⁶ When Joab kept watch on the city, he assigned Uriah to the place where he knew that valiant men were. ¹⁷ The men of the city went out and fought with Joab. Some of the people fell, even of David’s servants; and Uriah the Hittite died also.

¹⁸ Then Joab sent and told David all the things concerning the war; ¹⁹ and he commanded the messenger, saying, “When you have finished telling all the things concerning the war to the king, ²⁰ it shall be that, if the king’s wrath arise, and he asks you, ‘Why did you go so near to the city to fight? Didn’t you know that they would shoot from the wall? ²¹ Who struck Abimelech the son of Jerubbesheth? Didn’t a woman cast an upper millstone on him from the wall, so that he died at Thebez? Why did you go so near the wall?’ then you shall say, ‘Your servant Uriah the Hittite is also dead.’ ”

²² So the messenger went, and came and showed David all that Joab had sent him for. ²³ The messenger said to David, “The men prevailed against us, and came out to us into the field; and we were on them even to the entrance of the gate. ²⁴ The shooters shot at your servants from off the wall; and some of the king’s servants are dead, and your servant Uriah the Hittite is also dead.” ²⁵ Then David said to the messenger, “Tell Joab, ‘Don’t let this thing displease you, for the sword devours one as well as another. Make your battle stronger against the city, and overthrow it.’ Encourage him.”

²⁶ When Uriah’s wife heard that Uriah her husband was dead, she mourned for her husband. ²⁷ When the mourning was past, David sent and took her home to his house, and she became his wife and bore him a son. But the thing that David had done displeased Yahweh.

၁၁

^၁ ထို နှစ် နွေ ဦး ရာ သီ၊ ရှင် ဘု ရင် တို့ စစ် ထွက် တိုက် ချိန် ရောက် သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ယွာ ဘ နှင့် တပ် မှူး များ အ ပါ အ ဝင် အစ္စ ရေး စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ ကို စစ် ထွက် တိုက် စေ ၏။ သူ တို့ သည် အမ္မုန် အ မျိုး သား တို့ ကို တိုက် ခိုက် ဖျက် ဆီး ပြီး ရဗ္ဗာ မြို့ ကို လည်း ဝိုင်း ထား လိုက် ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး မူ ကား ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ နေ ရစ် ခဲ့ ၏။

^၂ တစ် ည နေ တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် အိပ် ရာ မှ ထ လာ ပြီး ဘု ရင့် နန်း တော် ခေါင် မိုး ပြင် သို့ တက် ၍ စင်္ကြံ လျှောက် နေ စဉ် အ လွန် အ ဆင်း လှ သော သော မိန်း မ တစ် ဦး ရေ ချိုး နေ သည် ကို ထို ခေါင် မိုး ပြင် မှ လှမ်း မြင် ရ ၏။ ^၃ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် လူ လွှတ် ၍ ထို မိန်း မ အ ကြောင်း ကို မေး မြန်း စေ ရာ “သူ သည် ဧ လျံ ၏ သ မီး၊ ဟိတ္တိ လူ မျိုး ဥ ရိ ယ ၏ မ ယား ဗာ သ ရှေ ဘ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် ကြ ၏။ ^၄ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ၍ ခေါ်‌ စေ သ ဖြင့် ထို မိန်း မ ရောက် လာ လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် သူ နှင့် အိပ် လေ ၏။ (ဗာ သ ရှေ ဘ သည် မ စင် ကြယ် ခြင်း မှ သန့် စင် ပြီး ချိန် ဖြစ် ၏။) ထို့ နောက် သူ သည် အိမ် သို့ ပြန် သွား ၏။ ^၅ ထို မိန်း မ သည် ကိုယ် ဝန် ရ လာ သ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍ “အ ကျွန်ုပ် ၌ ကိုယ် ဝန် ရှိ နေ ပြီ” ဟု လျှောက် စေ ၏။

^၆ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ယွာ ဘ ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍ “ဟိတ္တိ လူ မျိုး ဥ ရိ ယ ကို ငါ့ ထံ လွှတ် လိုက် ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် ယွာ ဘ သည် ဥ ရိ ယ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ လွှတ် လိုက် လေ ၏။ ^၇ ဥ ရိ ယ ရောက် လာ သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ယွာ ဘ နှင့် စစ် သည် တို့ ၏ အ ခြေ အ နေ၊ စစ် ပွဲ အ ခြေ အ နေ တို့ ကို မေး မြန်း ၏။ ^၈ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က ဥ ရိ ယ အား “သင့် အိမ် သို့ ပြန် သွား ပြီး ခြေ ဆေး ပါ” ဟု မိန့် ဆို သ ဖြင့် ဥ ရိ ယ လည်း ဘု ရင့် နန်း တော် မှ ထွက် သွား ၏။ ရှင် ဘု ရင် က သူ့ အ ဖို့ စား ကောင်း သောက် ဖွယ် များ လည်း ပေး လိုက် သေး ၏။ ^၉ သို့ သော် ဥ ရိ ယ သည် အိမ် မ ပြန် ဘဲ မိ မိ သ ခင် ၏ အ မှု ထမ်း အ ပေါင်း တို့ နှင့် အ တူ ဘု ရင့် နန်း တော် တံ ခါး ဝ တွင် အိပ် လေ ၏။

^၁၀ “ဥ ရိ ယ သည် သူ့ အိမ် သို့ မ ပြန် ပါ” ဟူ သော သ တင်း ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကြား သိ ၏။ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က ဥ ရိ ယ အား “သင် သည် ခ ရီး ဝေး က ပြန် လာ ရ သည် မ ဟုတ် လော။ အ ဘယ် ကြောင့် သင့် အိမ် သို့ မ ပြန် သ နည်း” ဟု မေး ၏။ ^၁၁ ထို အ ခါ ဥ ရိ ယ က ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား “သေတ္တာ တော် နှင့် တ ကွ အစ္စ ရေး လူ မျိုး၊ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ သည် တဲ များ ၌ သာ နေ ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် ယွာ ဘ နှင့် အ ကျွန်ုပ် သ ခင် ၏ စစ် သည် တို့ သည် လည်း ကွင်း ပြင် ၌ သာ စ ခန်း ချ ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား အိမ် သို့ ပြန် ပြီး စား သောက် လျက်၊ မ ယား နှင့် အိပ် လျက် နေ သင့် ပါ သ လော။ မင်း ကြီး အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ အ ကျွန်ုပ် ထို သို့ မ ပြု သင့် ပါ” ဟု ပြန် လျှောက်‌ လေ ၏။

^၁၂ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က ဥ ရိ ယ အား “ယ နေ့ သည် မှာ နေ ပါ။ မ နက် ဖြန် မှ သင့် ကို ပြန် လွှတ် မည်” ဟု ဆို သ ဖြင့် ဥ ရိ ယ သည် နောက် တစ် နေ့ အ ထိ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နေ ၏။ ^၁၃ နောက် မှ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် သူ့ ကို စား သောက် ပွဲ သို့ ဖိတ် ပြီး မူး အောင် သောက် စေ ၏။ သို့ သော် နေ ဝင် ချိန် တွင် သူ သည် အိမ် မ ပြန် ဘဲ သူ့ သ ခင် ၏ အ စေ အ ပါး များ နှင့် အ တူ သွား အိပ် လေ ၏။

^၁၄ နံ နက် ရောက် လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ယွာ ဘ ထံ သို့ စာ တစ် စောင် ရေး ပြီး ဥ ရိ ယ နှင့် ပို့ လိုက် ၏။ ^၁၅ ထို စာ ၌ “တိုက် ပွဲ ပြင်း ထန် သော နေ ရာ တွင် ဥ ရိ ယ ကို ရှေ့ တန်း တက် စေ ပြီး သင် တို့ က နောက် ပြန် ဆုတ် ပါ။ သူ အ တိုက် ခိုက် ခံ ရ ပြီး သေ ပါ စေ” ဟု ရေး ထား ၏။ ^၁၆ ထို့ ကြောင့် ယွာ ဘ သည် မြို့ ကို သေ ချာ စောင့် ကြည့် ထား ၍ ရဲ စွမ်း သတ္တိ ထက် မြက် သော စစ် သည် တို့ ရှိ သည့် နေ ရာ ကို သိ လျှင် ဥ ရိ ယ ကို ထို နေ ရာ တွင် ချ ထား ၏။ ^၁၇ မြို့ ထဲ မှ စစ် သည် တို့ ထွက် လာ ပြီး ယွာ ဘ နှင့် တိုက် ခိုက် သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ စစ် မှု ထမ်း ထဲ မှ စစ် သည် အ ချို့ ကျ ဆုံး ကြ ၏။ ဟိတ္တိ လူ မျိုး ဥ ရိ ယ လည်း ကျ ဆုံး လေ ၏။

^၁၈ ယွာ ဘ သည် စစ် ပွဲ သ တင်း အ လုံး စုံ ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ လူ လွှတ် ၍ ကြား ပြော စေ ၏။ ^၁၉ ယွာ ဘ က စေ တ မန် အား “သင် သည် စစ် ပွဲ သ တင်း များ ကို ရှင် ဘု ရင် အား အ လုံး စုံ ပြော ကြား ပြီး နောက်၊ ^၂၀ အ ကယ် ၍ ရှင် ဘု ရင် အ မျက် ထွက် ပြီး သင့် အား ‘သင် တို့ အ ဘယ် ကြောင့် မြို့ နား ကပ် ပြီး တိုက် ခိုက် ကြ သ နည်း။ မြို့ ရိုး ပေါ် မှ နေ ၍ သူ တို့ ပစ် ခတ် နိုင် သည် ကို မ သိ ကြ သ လော။ ^၂၁ ယေ ရု ဗေ ရှက် ၏ သား အ ဘိ မ လက် ကို မည် သူ သတ် သ နည်း။ သေ ဗက် မြို့ တွင် မိန်း မ တစ် ယောက် မြို့ ရိုး ပေါ် မှ နေ ၍ ကြိတ် ဆုံ ကျောက် ကို ပစ် ချ သ ဖြင့် သူ သေ ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ‌လော။ သင် တို့ အ ဘယ် ကြောင့် မြို့ ရိုး နား သို့ ကပ် သွား ရ သ နည်း’ ဟု ဆို လျှင် ‘အ ရှင့် အ စေ အ ပါး ဟိတ္တိ လူ မျိုး ဥ ရိ ယ လည်း ကျ ဆုံး ပြီ’ ဟူ ၍ လျှောက် တင် လော့” ဟု ညွှန် ကြား လိုက် ၏။

^၂၂ တ မန် သည် လည်း ထွက် လာ ၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ သို့ ရောက် သော အ ခါ ယွာ ဘ မှာ လိုက် သ မျှ အ တိုင်း ကြား လျှောက် လေ ၏။ ^၂၃ တ မန် က ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား “ထို မြို့ သား တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ ထက် ခွန် အား ကြီး ကြ ၏။ မြို့ ပြင် အ ထိ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ထွက် တိုက် ကြ ၏။ သို့ သော် အ ကျွန်ုပ် တို့ လည်း သူ တို့ ကို မြို့ တံ ခါး ဝ အ ထိ ပြန် တိုက် ပါ ၏။ ^၂၄ လေး သည် တော် တို့ သည် မြို့ ရိုး ပေါ် မှ နေ ၍ ကျွန် တော် မျိုး တို့ ကို လေး နှင့် ပစ် ကြ ရာ ရှင် ဘု ရင် ၏ လူ အ ချို့ ကျ ဆုံး ကြ ပါ ၏။ အ ရှင့် အ မှု ထမ်း ဟိတ္တိ လူ မျိုး ဥ ရိ ယ လည်း ကျ ဆုံး ပါ ပြီ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၂၅ ထို အခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က တ မန် အား “သင် သည် ယွာ ဘ အား ‘ဤ အ မှု ကား ဆိုး လှ သည် ဟု သင် မ မြင် နှင့်။ ဓား သည် တစ် ယောက် မ ဟုတ် တစ် ယောက် ဝါး မျို တတ် ၏။ မြို့ ကို သာ ဖိ တိုက် ပြီး ဖျက် ဆီး ပစ် ပါ’ ဟု ပြန် ပြော လော့။ သူ့ ကို လည်း အား ပေး လော့” ဟု ဆို ၏။

^၂၆ ဥ ရိ ယ ၏ မ ယား သည် သူ ၏ ခင် ပွန်း ဥ ရိ ယ ကျ ဆုံး ကြောင်း ကြား သိ သော အ ခါ ခင် ပွန်း အ တွက် ငို ကြွေး မြည် တမ်း လေ ၏။ ^၂၇ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ချိန် လွန် သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် လူ လွှတ် ၍ သူ့ ကို နန်း တော် သို့ ခေါ် လာ စေ ၏။ သူ သည် မိ ဖ ရား ဖြစ် လာ ပြီး သား ကို မွေး ဖွား ၏။ သို့ သော် ဤ သို့ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ပြု သော အ မှု သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ဆိုး ညစ် သော အ မှု ဖြစ် ၏။

11

¹ At the return of the year, at the time when kings go out, David sent Joab and his servants with him, and all Israel; and they destroyed the children of Ammon and besieged Rabbah. But David stayed at Jerusalem.

² At evening, David arose from his bed and walked on the roof of the king’s house. From the roof, he saw a woman bathing, and the woman was very beautiful to look at. ³ David sent and inquired after the woman. One said, “Isn’t this Bathsheba, the daughter of Eliam, Uriah the Hittite’s wife?” ⁴ David sent messengers, and took her; and she came in to him, and he lay with her (for she was purified from her uncleanness); and she returned to her house. ⁵ The woman conceived; and she sent and told David, and said, “I am with child.”

⁶ David sent to Joab, “Send me Uriah the Hittite.” Joab sent Uriah to David. ⁷ When Uriah had come to him, David asked him how Joab did, and how the people fared, and how the war prospered. ⁸ David said to Uriah, “Go down to your house and wash your feet.” Uriah departed out of the king’s house, and a gift from the king was sent after him. ⁹ But Uriah slept at the door of the king’s house with all the servants of his lord, and didn’t go down to his house.

¹⁰ When they had told David, saying, “Uriah didn’t go down to his house,” David said to Uriah, “Haven’t you come from a journey? Why didn’t you go down to your house?” ¹¹ Uriah said to David, “The ark, Israel, and Judah, are staying in tents; and my lord Joab and the servants of my lord are encamped in the open field. Shall I then go into my house to eat and to drink, and to lie with my wife? As you live, and as your soul lives, I will not do this thing!”

¹² David said to Uriah, “Stay here today also, and tomorrow I will let you depart.” So Uriah stayed in Jerusalem that day and the next day. ¹³ When David had called him, he ate and drank before him; and he made him drunk. At evening, he went out to lie on his bed with the servants of his lord, but didn’t go down to his house.

¹⁴ In the morning, David wrote a letter to Joab and sent it by the hand of Uriah. ¹⁵ He wrote in the letter, saying, “Send Uriah to the forefront of the hottest battle, and retreat from him, that he may be struck and die.” ¹⁶ When Joab kept watch on the city, he assigned Uriah to the place where he knew that valiant men were. ¹⁷ The men of the city went out and fought with Joab. Some of the people fell, even of David’s servants; and Uriah the Hittite died also.

¹⁸ Then Joab sent and told David all the things concerning the war; ¹⁹ and he commanded the messenger, saying, “When you have finished telling all the things concerning the war to the king, ²⁰ it shall be that, if the king’s wrath arise, and he asks you, ‘Why did you go so near to the city to fight? Didn’t you know that they would shoot from the wall? ²¹ Who struck Abimelech the son of Jerubbesheth? Didn’t a woman cast an upper millstone on him from the wall, so that he died at Thebez? Why did you go so near the wall?’ then you shall say, ‘Your servant Uriah the Hittite is also dead.’ ”

²² So the messenger went, and came and showed David all that Joab had sent him for. ²³ The messenger said to David, “The men prevailed against us, and came out to us into the field; and we were on them even to the entrance of the gate. ²⁴ The shooters shot at your servants from off the wall; and some of the king’s servants are dead, and your servant Uriah the Hittite is also dead.” ²⁵ Then David said to the messenger, “Tell Joab, ‘Don’t let this thing displease you, for the sword devours one as well as another. Make your battle stronger against the city, and overthrow it.’ Encourage him.”

²⁶ When Uriah’s wife heard that Uriah her husband was dead, she mourned for her husband. ²⁷ When the mourning was past, David sent and took her home to his house, and she became his wife and bore him a son. But the thing that David had done displeased Yahweh.