၉

^၁ ကိ ရှ အ မည် ရှိ သော ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တစ် ယောက် ရှိ ၏။ သူ သည် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား အာ ဖိ ၏ တီ၊ ဗေ ခေါ ရတ် ၏ မြစ်၊ ဇေ ရော် ၏ မြေး၊ အ ဗျေ လ ၏ သား ဖြစ် ၏။ သူ သည် ဥစ္စာ ပစ္စည်း ကြွယ် ဝ သူ တစ် ဦး ဖြစ် ၏။ ^၂ ထို သူ ၌ ရှော လု ဟု ခေါ် သော သား တစ် ယောက် ရှိ ၏။ ရှော လု သည် ငယ် ရွယ် နု ပျို ၍ ရုပ် ရည် ခန့် ညား သော သူ ဖြစ် ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ထဲ တွင် သူ့ ထက် ပို ၍ ရုပ် ရည် ခန့် ညား သော သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ အ ခြား သူ များ ထက် လည်း ခေါင်း တစ် လုံး စာ အ ရပ် ပို မြင့် ၏။

^၃ တစ် နေ့ တွင် ရှော လု ၏ ဖ ခင် ကိ ရှ သည် မြည်း များ ပျောက် ဆုံး နေ ၏။ ထို့ ကြောင့် ကိ ရှ က မိ မိ သား ရှော လု အား “ထ လော့။ သင် နှင့် အ တူ ငယ် သား တစ် ယောက် ကို ခေါ် ၍ မြည်း များ ကို သွား ရှာ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၄ သူ သည် ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် ဒေ သ တစ် လျှောက် လုံး နှင့် ရှိ လိ ရှ နယ် မြေ တစ် လျှောက် လုံး တို့ တွင် ရှာ သော် လည်း မ တွေ့။ ရှာ လိမ် နယ် တစ် လျှောက် တွင် လည်း မ ရှိ။ ဗင်္ယာ မိန် နယ် တစ် လျှောက် လုံး တွင် ရှာ သော် လည်း မ တွေ့။

^၅ သူ တို့ သည် ဇု ဖ နယ် သို့ ပင် ရောက် လာ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ရှော လု က မိ မိ နှင့် အ တူ ပါ လာ သော ငယ် သား အား “လာ ပါ။ ငါ တို့ ပြန် လှည့် ကြ စို့။ ငါ ၏ ဖ ခင် သည် မြည်း အ တွက် မ စိုး ရိမ်။ ငါ တို့ အ တွက် စိုး ရိမ် နေ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၆ ငယ် သား က လည်း “ကြည့် ပါ။ ဤ မြို့ တွင် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ တစ် ဦး ရှိ ၏။ သူ သည် လူ အ များ ရို သေ လေး စား ခြင်း ကို ခံ ရ သူ ဖြစ် ၏။ သူ ပြော သ မျှ စ ကား တို့ သည် လည်း အ လုံး စုံ ဖြစ် လာ တတ် ၏။ ယ ခု သူ့ ထံ သို့ သွား ကြ စို့။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သွား ရ မည့် လမ်း ကို သူ ညွှန် ပြ ကောင်း ညွှန် ပြ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၇ ရှော လု က လည်း မိ မိ ငယ် သား အား “ယ ခု ထို သူ့ ထံ သွား လျှင် မည် သည့် အ ရာ ယူ ဆောင် သွား ရ မည် နည်း။ ငါ တို့ အိတ် ထဲ တွင် မုန့် လည်း ကုန် ပြီ။ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ သို့ ယူ ဆောင် သွား ရန် ဘာ လက် ဆောင် မျှ မ ရှိ။ ငါ တို့ ၌ ဘာ ကျန် သေး သ နည်း” ဟု ဆို ၏။ ^၈ ငယ် သား က လည်း ရှော လု အား “ကြည့် ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ၌ ငွေ ရှယ် ကယ် တစ် မတ် ၀.၁၉ ကျပ် သား ခန့် သို့ မ ဟုတ် ၂.၉ ဂ ရမ် ခန့်။ ရှိ ပါ ၏။ ဤ ငွေ ကို ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ အား ပေး ပါ မည်။ သူ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ သွား ရ မည့် လမ်း ကို ပြ ပါ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၉ (ရှေး ယ ခင် က အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ တွင် တစ် စုံ တစ် ဦး က ဘု ရား သ ခင် ထံ သွား ရောက် မေး မြန်း လို လျှင် “လာ ကြ။ စိတ် အာ ရုံ ရ သူ ထံ သွား ကြ စို့” ဟု ဆို လေ့ ရှိ ၏။ ယ ခု ပ ရော ဖက် ဟု ခေါ် ဆို သူ ကို ယ ခင် က စိတ် အာ ရုံ ရ သူ ဟု ခေါ် ဆို ကြ ၏။)

^၁၀ ရှော လု က လည်း မိ မိ ငယ် သား အား “သင် ပြော သည့် အ တိုင်း ကောင်း ပါ ၏ လာ ပါ။ ငါ တို့ သွား ကြ စို့” ဟု ဆို လျက် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ရှိ ရာ မြို့ သို့ သွား ကြ ၏။

^၁၁ ထို မြို့ သို့ သွား ရန် တောင် ကုန်း ကို တက် လာ ကြ စဉ် ရေ ခပ် ထွက် လာ သော မိန်း မ ပျို တို့ နှင့် တွေ့ ၍ “ဤ မြို့ တွင် စိတ် အာ ရုံ ရ သူ ရှိ ပါ သ လော” ဟု မေး ၏။ ^၁၂ သူ တို့ က လည်း “ရှိ ပါ ၏။ ကြည့် ရှု လော့။ သင် တို့ ရှေ့ ၌ သွား လျက် ရှိ ပါ ၏။ အ လျင် အ မြန် လိုက် သွား ပါ လော့။ ယ နေ့ တွင် လူ တို့ သည် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် ၌ ယဇ် ပူ ဇော် ကြ မည် ဖြစ် ၍ ဤ မြို့ သို့ ယ ခု သူ ရောက် လာ ပါ ၏။ ^၁၃ သူ မ ရောက် လာ မ ချင်း လူ တို့ သည် စား ခွင့် မ ရှိ။ သူ လာ ၍ ယဇ် ကောင် ကို ကောင်း ချီး ပေး ပြီး မှ ဖိတ် ခေါ် ထား သော သူ တို့ သည် စား ရ မည် ဖြစ် သော ကြောင့် စား သောက် ဖို့ အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် သို့ သူ မ တက် သွား မီ သင် တို့ မြို့ ထဲ ဝင် သည် နှင့် သူ့ ကို တွေ့ ရ လိမ့် မည်။ ထို့ ကြောင့် ယ ခု သင် တို့ တက် သွား လျှင် သူ့ ကို တွေ့ နိုင် ကောင်း ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၄ သူ တို့ သည် မြို့ သို့ တက် သွား ၍ မြို့ ထဲ သို့ ဝင် လာ စဉ် တွင် ရှ မွေ လ သည် လည်း အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် သို့ တက် သွား သည် နှင့် ဆုံ ၏။ ^၁၅ ရှော လု မ လာ မီ တစ် ရက် အ လို တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ရှ မွေ လ အား၊ ^၁၆ “မ နက် ဖြန် ယ ခု လို အ ချိန် တွင် ဗင်္ယာ မိန် ပြည် သား တစ် ယောက် ကို သင့် ထံ သို့ ငါ စေ လွှတ် မည်။ ငါ ၏ လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး တို့ ကို အုပ် ချုပ် သူ မင်း အ ဖြစ် သူ့ ကို သင် ဘိ သိက် ပေး ရ မည်။ သူ သည် ငါ့ လူ မျိုး တော် ကို ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် မှ ကယ် တင် လိမ့် မည်။ သူ တို့ ၏ အော် ဟစ် ငို ကြွေး သံ သည် ငါ့ ထံ သို့‌ ရောက် လာ သည် ဖြစ် ၍ ငါ ၏ လူ မျိုး တော် တို့ ကို ငါ ကြည့် ရှု ပြီ” ဟု ကြား သိ စေ ၏။ ^၁၇ ရှ မွေ လ သည် ရှော လု ကို မြင် သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ရှ မွေ လ အား “ကြည့် ရှု လော့။ ဤ သူ သည် သင့် အား ငါ မိန့် ကြား ထား သော သူ ဖြစ် ၏။ သူ သည် ငါ့ လူ မျိုး တော် ကို အုပ် ချုပ် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၈ ရှော လု သည် မြို့ တံ ခါး နား ရှိ ရှ မွေ လ ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် လာ လျက် “စိတ် အာ ရုံ ရ သူ ၏ အိမ် သည် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် အား ပြော ပြ ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၉ ရှ မွေ လ က လည်း ရှော လု အား “စိတ် အာ ရုံ ရ သူ မှာ ငါ ပင် ဖြစ် ၏။ အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် သို့ ငါ့ ရှေ့ မှ တက် သွား လော့။ ယ နေ့ တွင် သင် တို့ သည် ငါ နှင့် အ တူ စား သောက် ရ မည်။ မ နက် ဖြန် မှ ပြန် ကြ ပါ။ သင့် စိတ် ထဲ ၌ သိ လို သော အ ရာ အား လုံး ကို လည်း ငါ ပြော ပြ မည်။ ^၂၀ လွန် ခဲ့ သော သုံး ရက် က ပျောက် သွား သော မြည်း များ အ တွက် စိတ် မ ပူ နှင့်။ ထို မြည်း တို့ ကို ပြန် တွေ့ ပြီ။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး သည် မည် သူ့ ကို အ လို ရှိ ပါ သ နည်း။ သင် နှင့် သင့် ဖ ခင် ၏ အိမ် သူ အိမ် သား အ ပေါင်း တို့ ကို မ ဟုတ် လော” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။ ^၂၁ ရှော လု က လည်း “အ ကျွန်ုပ် အ မျိုး အ နွယ် သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် တို့ တွင် အ ငယ် ဆုံး ဖြစ် သော ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး အ နွယ် မှ ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ အ ကျွန်ုပ် ၏ မျိုး နွယ် စု သည် လည်း ဗင်္ယာ မိန် မျိုး နွယ် စု အ ပေါင်း တို့ တွင် အ သိမ် ငယ် ဆုံး မျိုး နွယ် စု ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ယ ခု အ ကျွန်ုပ် အား အ ဘယ် ကြောင့် ဤ စ ကား များ ကို ပြော သ နည်း” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၂၂ ထို့ နောက် ရှ မွေ လ သည် ရှော လု နှင့် သူ့ ငယ် သား ကို ခန်း မ ထဲ သို့ ခေါ် လာ ၍ ဖိတ် ခေါ် ထား သော သူ အ ယောက် သုံး ဆယ် ခန့် တို့ ရှေ့ ၌ ထိုင် စေ ပြီး လျှင်၊ ^၂၃ ရှ မွေ လ က စား တော် ကဲ အား “သီး သန့် ဖယ် ထား ဖို့ ငါ မှာ ထား သော အ သား ကို ယူ ခဲ့ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၂၄ စား တော် ကဲ သည် ပေါင် သား ကို ယူ လာ ၍ ရှော လု ရှေ့ တွင် ချ ထား ၏။ ရှ မွေ လ က “သင့် ရှေ့ ၌ ချ ထား သော အ သား ကို စား ပါ။ ဤ အ သား သည် ဖိတ် ခေါ် ထား သော သူ တို့ နှင့် အ တူ သတ် မှတ် ထား သော အ ချိန် တွင် စား ဖို့ သင့် အ တွက် ဖယ် ထား ပေး သော အ သား ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ၏။ ထို့ ကြောင့် ထို နေ့ တွင် ရှော လု သည် ရှ မွေ လ နှင့် အ တူ စား သောက် လေ ၏။

^၂၅ သူ တို့ သည် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် မှ မြို့ ထဲ သို့ ပြန် ဆင်း လာ ပြီး ရှ မွေ လ သည် ခေါင် မိုး ပြင် တွင် ရှော လု နှင့် စ ကား ပြော ၏။ ^၂၆ နံ နက် အာ ရုဏ် တက် ချိန် ရောက် လျှင် ထ ကြ ပြီး ရှ မွေ လ သည် ရှော လု အား ခေါင် မိုး ပြင် မှ ခေါ် ဆင်း လာ ၍ “အ ဆင် သင့် ပြင် ထား လော့၊ သင့် ကို ငါ ပြန် လွှတ် မည်” ဟု ဆို လျှင် ရှော လု သည် ထ ၍ ရှ မွေ လ နှင့် အ တူ သူ တို့ နှစ် ဦး အ ပြင် သို့ ထွက် သွား ကြ ၏။

^၂၇ သူ တို့ သည် မြို့ စွန် သို့ ဆင်း သွား စဉ် ရှ မွေ လ က ရှော လု အား “သင့် ငယ် သား ကို ရှေ့ မှ သွား နှင့် စေ ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် ငယ် သား လည်း သွား နှင့် လေ ၏။ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က “သင် မူ ကား ဤ နေ ရာ ၌ ခ ဏ ရပ် နေ လော့။ ဘု ရား သ ခင် ၏ စ ကား တော် ကို သင့် အား ငါ ပြော ပြ မည်” ဟု ဆို ၏။

9

¹ Now there was a man of Benjamin, whose name was Kish the son of Abiel, the son of Zeror, the son of Becorath, the son of Aphiah, the son of a Benjamite, a mighty man of valor. ² He had a son whose name was Saul, an impressive young man; and there was not among the children of Israel a more handsome person than he. From his shoulders and upward he was taller than any of the people.

³ The donkeys of Kish, Saul’s father, were lost. Kish said to Saul his son, “Now take one of the servants with you, and arise, go look for the donkeys.” ⁴ He passed through the hill country of Ephraim, and passed through the land of Shalishah, but they didn’t find them. Then they passed through the land of Shaalim, and they weren’t there. Then he passed through the land of the Benjamites, but they didn’t find them.

⁵ When they had come to the land of Zuph, Saul said to his servant who was with him, “Come! Let’s return, lest my father stop caring about the donkeys and be anxious for us.” ⁶ The servant said to him, “Behold now, there is a man of God in this city, and he is a man who is held in honor. All that he says surely happens. Now let’s go there. Perhaps he can tell us which way to go.”

⁷ Then Saul said to his servant, “But behold, if we go, what should we bring the man? For the bread is spent in our sacks, and there is not a present to bring to the man of God. What do we have?” ⁸ The servant answered Saul again and said, “Behold, I have in my hand the fourth part of a shekel A shekel is about 10 grams or about 0.32 Troy ounces. So 1/4 shekel would be a small coin of about 2.5 grams. of silver. I will give that to the man of God, to tell us our way.”

⁹ (In earlier times in Israel, when a man went to inquire of God, he said, “Come! Let’s go to the seer;” for he who is now called a prophet was before called a seer.)

¹⁰ Then Saul said to his servant, “Well said. Come! Let’s go.” So they went to the city where the man of God was.

¹¹ As they went up the ascent to the city, they found young maidens going out to draw water, and said to them, “Is the seer here?” ¹² They answered them and said, “He is. Behold, he is before you. Hurry now, for he has come today into the city; for the people have a sacrifice today in the high place. ¹³ As soon as you have come into the city, you will immediately find him before he goes up to the high place to eat; for the people will not eat until he comes, because he blesses the sacrifice. Afterwards those who are invited eat. Now therefore go up; for at this time you will find him.”

¹⁴ They went up to the city. As they came within the city, behold, Samuel came out toward them to go up to the high place. ¹⁵ Now Yahweh had revealed to Samuel a day before Saul came, saying, ¹⁶ “Tomorrow about this time I will send you a man out of the land of Benjamin, and you shall anoint him to be prince over my people Israel. He will save my people out of the hand of the Philistines; for I have looked upon my people, because their cry has come to me.” ¹⁷ When Samuel saw Saul, Yahweh said to him, “Behold, the man of whom I spoke to you! He will have authority over my people.”

¹⁸ Then Saul approached Samuel in the gateway, and said, “Please tell me where the seer’s house is.” ¹⁹ Samuel answered Saul and said, “I am the seer. Go up before me to the high place, for you are to eat with me today. In the morning I will let you go and will tell you all that is in your heart. ²⁰ As for your donkeys who were lost three days ago, don’t set your mind on them, for they have been found. For whom does all Israel desire? Is it not you and all your father’s house?” ²¹ Saul answered, “Am I not a Benjamite, of the smallest of the tribes of Israel? And my family the least of all the families of the tribe of Benjamin? Why then do you speak to me like this?”

²² Samuel took Saul and his servant and brought them into the guest room, and made them sit in the best place among those who were invited, who were about thirty persons. ²³ Samuel said to the cook, “Bring the portion which I gave you, of which I said to you, ‘Set it aside.’ ” ²⁴ The cook took up the thigh, and that which was on it, and set it before Saul. Samuel said, “Behold, that which has been reserved! Set it before yourself and eat; because it has been kept for you for the appointed time, for I said, ‘I have invited the people.’ ” So Saul ate with Samuel that day.

²⁵ When they had come down from the high place into the city, he talked with Saul on the housetop. ²⁶ They arose early; and about daybreak, Samuel called to Saul on the housetop, saying, “Get up, that I may send you away.” Saul arose, and they both went outside, he and Samuel, together.

²⁷ As they were going down at the end of the city, Samuel said to Saul, “Tell the servant to go on ahead of us.” He went ahead, then Samuel said, “But stand still first, that I may cause you to hear God’s message.”

၉

^၁ ကိ ရှ အ မည် ရှိ သော ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တစ် ယောက် ရှိ ၏။ သူ သည် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား အာ ဖိ ၏ တီ၊ ဗေ ခေါ ရတ် ၏ မြစ်၊ ဇေ ရော် ၏ မြေး၊ အ ဗျေ လ ၏ သား ဖြစ် ၏။ သူ သည် ဥစ္စာ ပစ္စည်း ကြွယ် ဝ သူ တစ် ဦး ဖြစ် ၏။ ^၂ ထို သူ ၌ ရှော လု ဟု ခေါ် သော သား တစ် ယောက် ရှိ ၏။ ရှော လု သည် ငယ် ရွယ် နု ပျို ၍ ရုပ် ရည် ခန့် ညား သော သူ ဖြစ် ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ထဲ တွင် သူ့ ထက် ပို ၍ ရုပ် ရည် ခန့် ညား သော သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ အ ခြား သူ များ ထက် လည်း ခေါင်း တစ် လုံး စာ အ ရပ် ပို မြင့် ၏။

^၃ တစ် နေ့ တွင် ရှော လု ၏ ဖ ခင် ကိ ရှ သည် မြည်း များ ပျောက် ဆုံး နေ ၏။ ထို့ ကြောင့် ကိ ရှ က မိ မိ သား ရှော လု အား “ထ လော့။ သင် နှင့် အ တူ ငယ် သား တစ် ယောက် ကို ခေါ် ၍ မြည်း များ ကို သွား ရှာ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၄ သူ သည် ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် ဒေ သ တစ် လျှောက် လုံး နှင့် ရှိ လိ ရှ နယ် မြေ တစ် လျှောက် လုံး တို့ တွင် ရှာ သော် လည်း မ တွေ့။ ရှာ လိမ် နယ် တစ် လျှောက် တွင် လည်း မ ရှိ။ ဗင်္ယာ မိန် နယ် တစ် လျှောက် လုံး တွင် ရှာ သော် လည်း မ တွေ့။

^၅ သူ တို့ သည် ဇု ဖ နယ် သို့ ပင် ရောက် လာ ကြ ၏။ ထို အ ခါ ရှော လု က မိ မိ နှင့် အ တူ ပါ လာ သော ငယ် သား အား “လာ ပါ။ ငါ တို့ ပြန် လှည့် ကြ စို့။ ငါ ၏ ဖ ခင် သည် မြည်း အ တွက် မ စိုး ရိမ်။ ငါ တို့ အ တွက် စိုး ရိမ် နေ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၆ ငယ် သား က လည်း “ကြည့် ပါ။ ဤ မြို့ တွင် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ တစ် ဦး ရှိ ၏။ သူ သည် လူ အ များ ရို သေ လေး စား ခြင်း ကို ခံ ရ သူ ဖြစ် ၏။ သူ ပြော သ မျှ စ ကား တို့ သည် လည်း အ လုံး စုံ ဖြစ် လာ တတ် ၏။ ယ ခု သူ့ ထံ သို့ သွား ကြ စို့။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သွား ရ မည့် လမ်း ကို သူ ညွှန် ပြ ကောင်း ညွှန် ပြ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၇ ရှော လု က လည်း မိ မိ ငယ် သား အား “ယ ခု ထို သူ့ ထံ သွား လျှင် မည် သည့် အ ရာ ယူ ဆောင် သွား ရ မည် နည်း။ ငါ တို့ အိတ် ထဲ တွင် မုန့် လည်း ကုန် ပြီ။ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ သို့ ယူ ဆောင် သွား ရန် ဘာ လက် ဆောင် မျှ မ ရှိ။ ငါ တို့ ၌ ဘာ ကျန် သေး သ နည်း” ဟု ဆို ၏။ ^၈ ငယ် သား က လည်း ရှော လု အား “ကြည့် ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ၌ ငွေ ရှယ် ကယ် တစ် မတ် ၀.၁၉ ကျပ် သား ခန့် သို့ မ ဟုတ် ၂.၉ ဂ ရမ် ခန့်။ ရှိ ပါ ၏။ ဤ ငွေ ကို ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ အား ပေး ပါ မည်။ သူ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ သွား ရ မည့် လမ်း ကို ပြ ပါ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၉ (ရှေး ယ ခင် က အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ တွင် တစ် စုံ တစ် ဦး က ဘု ရား သ ခင် ထံ သွား ရောက် မေး မြန်း လို လျှင် “လာ ကြ။ စိတ် အာ ရုံ ရ သူ ထံ သွား ကြ စို့” ဟု ဆို လေ့ ရှိ ၏။ ယ ခု ပ ရော ဖက် ဟု ခေါ် ဆို သူ ကို ယ ခင် က စိတ် အာ ရုံ ရ သူ ဟု ခေါ် ဆို ကြ ၏။)

^၁၀ ရှော လု က လည်း မိ မိ ငယ် သား အား “သင် ပြော သည့် အ တိုင်း ကောင်း ပါ ၏ လာ ပါ။ ငါ တို့ သွား ကြ စို့” ဟု ဆို လျက် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ရှိ ရာ မြို့ သို့ သွား ကြ ၏။

^၁၁ ထို မြို့ သို့ သွား ရန် တောင် ကုန်း ကို တက် လာ ကြ စဉ် ရေ ခပ် ထွက် လာ သော မိန်း မ ပျို တို့ နှင့် တွေ့ ၍ “ဤ မြို့ တွင် စိတ် အာ ရုံ ရ သူ ရှိ ပါ သ လော” ဟု မေး ၏။ ^၁၂ သူ တို့ က လည်း “ရှိ ပါ ၏။ ကြည့် ရှု လော့။ သင် တို့ ရှေ့ ၌ သွား လျက် ရှိ ပါ ၏။ အ လျင် အ မြန် လိုက် သွား ပါ လော့။ ယ နေ့ တွင် လူ တို့ သည် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် ၌ ယဇ် ပူ ဇော် ကြ မည် ဖြစ် ၍ ဤ မြို့ သို့ ယ ခု သူ ရောက် လာ ပါ ၏။ ^၁၃ သူ မ ရောက် လာ မ ချင်း လူ တို့ သည် စား ခွင့် မ ရှိ။ သူ လာ ၍ ယဇ် ကောင် ကို ကောင်း ချီး ပေး ပြီး မှ ဖိတ် ခေါ် ထား သော သူ တို့ သည် စား ရ မည် ဖြစ် သော ကြောင့် စား သောက် ဖို့ အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် သို့ သူ မ တက် သွား မီ သင် တို့ မြို့ ထဲ ဝင် သည် နှင့် သူ့ ကို တွေ့ ရ လိမ့် မည်။ ထို့ ကြောင့် ယ ခု သင် တို့ တက် သွား လျှင် သူ့ ကို တွေ့ နိုင် ကောင်း ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၄ သူ တို့ သည် မြို့ သို့ တက် သွား ၍ မြို့ ထဲ သို့ ဝင် လာ စဉ် တွင် ရှ မွေ လ သည် လည်း အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် သို့ တက် သွား သည် နှင့် ဆုံ ၏။ ^၁၅ ရှော လု မ လာ မီ တစ် ရက် အ လို တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ရှ မွေ လ အား၊ ^၁၆ “မ နက် ဖြန် ယ ခု လို အ ချိန် တွင် ဗင်္ယာ မိန် ပြည် သား တစ် ယောက် ကို သင့် ထံ သို့ ငါ စေ လွှတ် မည်။ ငါ ၏ လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး တို့ ကို အုပ် ချုပ် သူ မင်း အ ဖြစ် သူ့ ကို သင် ဘိ သိက် ပေး ရ မည်။ သူ သည် ငါ့ လူ မျိုး တော် ကို ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် မှ ကယ် တင် လိမ့် မည်။ သူ တို့ ၏ အော် ဟစ် ငို ကြွေး သံ သည် ငါ့ ထံ သို့‌ ရောက် လာ သည် ဖြစ် ၍ ငါ ၏ လူ မျိုး တော် တို့ ကို ငါ ကြည့် ရှု ပြီ” ဟု ကြား သိ စေ ၏။ ^၁၇ ရှ မွေ လ သည် ရှော လု ကို မြင် သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ရှ မွေ လ အား “ကြည့် ရှု လော့။ ဤ သူ သည် သင့် အား ငါ မိန့် ကြား ထား သော သူ ဖြစ် ၏။ သူ သည် ငါ့ လူ မျိုး တော် ကို အုပ် ချုပ် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၈ ရှော လု သည် မြို့ တံ ခါး နား ရှိ ရှ မွေ လ ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် လာ လျက် “စိတ် အာ ရုံ ရ သူ ၏ အိမ် သည် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် အား ပြော ပြ ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၉ ရှ မွေ လ က လည်း ရှော လု အား “စိတ် အာ ရုံ ရ သူ မှာ ငါ ပင် ဖြစ် ၏။ အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် သို့ ငါ့ ရှေ့ မှ တက် သွား လော့။ ယ နေ့ တွင် သင် တို့ သည် ငါ နှင့် အ တူ စား သောက် ရ မည်။ မ နက် ဖြန် မှ ပြန် ကြ ပါ။ သင့် စိတ် ထဲ ၌ သိ လို သော အ ရာ အား လုံး ကို လည်း ငါ ပြော ပြ မည်။ ^၂၀ လွန် ခဲ့ သော သုံး ရက် က ပျောက် သွား သော မြည်း များ အ တွက် စိတ် မ ပူ နှင့်။ ထို မြည်း တို့ ကို ပြန် တွေ့ ပြီ။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး သည် မည် သူ့ ကို အ လို ရှိ ပါ သ နည်း။ သင် နှင့် သင့် ဖ ခင် ၏ အိမ် သူ အိမ် သား အ ပေါင်း တို့ ကို မ ဟုတ် လော” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။ ^၂၁ ရှော လု က လည်း “အ ကျွန်ုပ် အ မျိုး အ နွယ် သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် တို့ တွင် အ ငယ် ဆုံး ဖြစ် သော ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး အ နွယ် မှ ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ အ ကျွန်ုပ် ၏ မျိုး နွယ် စု သည် လည်း ဗင်္ယာ မိန် မျိုး နွယ် စု အ ပေါင်း တို့ တွင် အ သိမ် ငယ် ဆုံး မျိုး နွယ် စု ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ ယ ခု အ ကျွန်ုပ် အား အ ဘယ် ကြောင့် ဤ စ ကား များ ကို ပြော သ နည်း” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၂၂ ထို့ နောက် ရှ မွေ လ သည် ရှော လု နှင့် သူ့ ငယ် သား ကို ခန်း မ ထဲ သို့ ခေါ် လာ ၍ ဖိတ် ခေါ် ထား သော သူ အ ယောက် သုံး ဆယ် ခန့် တို့ ရှေ့ ၌ ထိုင် စေ ပြီး လျှင်၊ ^၂၃ ရှ မွေ လ က စား တော် ကဲ အား “သီး သန့် ဖယ် ထား ဖို့ ငါ မှာ ထား သော အ သား ကို ယူ ခဲ့ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၂၄ စား တော် ကဲ သည် ပေါင် သား ကို ယူ လာ ၍ ရှော လု ရှေ့ တွင် ချ ထား ၏။ ရှ မွေ လ က “သင့် ရှေ့ ၌ ချ ထား သော အ သား ကို စား ပါ။ ဤ အ သား သည် ဖိတ် ခေါ် ထား သော သူ တို့ နှင့် အ တူ သတ် မှတ် ထား သော အ ချိန် တွင် စား ဖို့ သင့် အ တွက် ဖယ် ထား ပေး သော အ သား ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ၏။ ထို့ ကြောင့် ထို နေ့ တွင် ရှော လု သည် ရှ မွေ လ နှင့် အ တူ စား သောက် လေ ၏။

^၂၅ သူ တို့ သည် အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် မှ မြို့ ထဲ သို့ ပြန် ဆင်း လာ ပြီး ရှ မွေ လ သည် ခေါင် မိုး ပြင် တွင် ရှော လု နှင့် စ ကား ပြော ၏။ ^၂၆ နံ နက် အာ ရုဏ် တက် ချိန် ရောက် လျှင် ထ ကြ ပြီး ရှ မွေ လ သည် ရှော လု အား ခေါင် မိုး ပြင် မှ ခေါ် ဆင်း လာ ၍ “အ ဆင် သင့် ပြင် ထား လော့၊ သင့် ကို ငါ ပြန် လွှတ် မည်” ဟု ဆို လျှင် ရှော လု သည် ထ ၍ ရှ မွေ လ နှင့် အ တူ သူ တို့ နှစ် ဦး အ ပြင် သို့ ထွက် သွား ကြ ၏။

^၂၇ သူ တို့ သည် မြို့ စွန် သို့ ဆင်း သွား စဉ် ရှ မွေ လ က ရှော လု အား “သင့် ငယ် သား ကို ရှေ့ မှ သွား နှင့် စေ ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် ငယ် သား လည်း သွား နှင့် လေ ၏။ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က “သင် မူ ကား ဤ နေ ရာ ၌ ခ ဏ ရပ် နေ လော့။ ဘု ရား သ ခင် ၏ စ ကား တော် ကို သင့် အား ငါ ပြော ပြ မည်” ဟု ဆို ၏။

9

¹ Now there was a man of Benjamin, whose name was Kish the son of Abiel, the son of Zeror, the son of Becorath, the son of Aphiah, the son of a Benjamite, a mighty man of valor. ² He had a son whose name was Saul, an impressive young man; and there was not among the children of Israel a more handsome person than he. From his shoulders and upward he was taller than any of the people.

³ The donkeys of Kish, Saul’s father, were lost. Kish said to Saul his son, “Now take one of the servants with you, and arise, go look for the donkeys.” ⁴ He passed through the hill country of Ephraim, and passed through the land of Shalishah, but they didn’t find them. Then they passed through the land of Shaalim, and they weren’t there. Then he passed through the land of the Benjamites, but they didn’t find them.

⁵ When they had come to the land of Zuph, Saul said to his servant who was with him, “Come! Let’s return, lest my father stop caring about the donkeys and be anxious for us.” ⁶ The servant said to him, “Behold now, there is a man of God in this city, and he is a man who is held in honor. All that he says surely happens. Now let’s go there. Perhaps he can tell us which way to go.”

⁷ Then Saul said to his servant, “But behold, if we go, what should we bring the man? For the bread is spent in our sacks, and there is not a present to bring to the man of God. What do we have?” ⁸ The servant answered Saul again and said, “Behold, I have in my hand the fourth part of a shekel A shekel is about 10 grams or about 0.32 Troy ounces. So 1/4 shekel would be a small coin of about 2.5 grams. of silver. I will give that to the man of God, to tell us our way.”

⁹ (In earlier times in Israel, when a man went to inquire of God, he said, “Come! Let’s go to the seer;” for he who is now called a prophet was before called a seer.)

¹⁰ Then Saul said to his servant, “Well said. Come! Let’s go.” So they went to the city where the man of God was.

¹¹ As they went up the ascent to the city, they found young maidens going out to draw water, and said to them, “Is the seer here?” ¹² They answered them and said, “He is. Behold, he is before you. Hurry now, for he has come today into the city; for the people have a sacrifice today in the high place. ¹³ As soon as you have come into the city, you will immediately find him before he goes up to the high place to eat; for the people will not eat until he comes, because he blesses the sacrifice. Afterwards those who are invited eat. Now therefore go up; for at this time you will find him.”

¹⁴ They went up to the city. As they came within the city, behold, Samuel came out toward them to go up to the high place. ¹⁵ Now Yahweh had revealed to Samuel a day before Saul came, saying, ¹⁶ “Tomorrow about this time I will send you a man out of the land of Benjamin, and you shall anoint him to be prince over my people Israel. He will save my people out of the hand of the Philistines; for I have looked upon my people, because their cry has come to me.” ¹⁷ When Samuel saw Saul, Yahweh said to him, “Behold, the man of whom I spoke to you! He will have authority over my people.”

¹⁸ Then Saul approached Samuel in the gateway, and said, “Please tell me where the seer’s house is.” ¹⁹ Samuel answered Saul and said, “I am the seer. Go up before me to the high place, for you are to eat with me today. In the morning I will let you go and will tell you all that is in your heart. ²⁰ As for your donkeys who were lost three days ago, don’t set your mind on them, for they have been found. For whom does all Israel desire? Is it not you and all your father’s house?” ²¹ Saul answered, “Am I not a Benjamite, of the smallest of the tribes of Israel? And my family the least of all the families of the tribe of Benjamin? Why then do you speak to me like this?”

²² Samuel took Saul and his servant and brought them into the guest room, and made them sit in the best place among those who were invited, who were about thirty persons. ²³ Samuel said to the cook, “Bring the portion which I gave you, of which I said to you, ‘Set it aside.’ ” ²⁴ The cook took up the thigh, and that which was on it, and set it before Saul. Samuel said, “Behold, that which has been reserved! Set it before yourself and eat; because it has been kept for you for the appointed time, for I said, ‘I have invited the people.’ ” So Saul ate with Samuel that day.

²⁵ When they had come down from the high place into the city, he talked with Saul on the housetop. ²⁶ They arose early; and about daybreak, Samuel called to Saul on the housetop, saying, “Get up, that I may send you away.” Saul arose, and they both went outside, he and Samuel, together.

²⁷ As they were going down at the end of the city, Samuel said to Saul, “Tell the servant to go on ahead of us.” He went ahead, then Samuel said, “But stand still first, that I may cause you to hear God’s message.”