၃

^၁ သူ ငယ် ရှ မွေ လ သည် ဧ လိ ထံ ပါး ၌ နေ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မှု တော် ကို ထမ်း ဆောင် လျက် နေ ၏။ ထို့ နေ့ ရက် များ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ရောက် လာ ခဲ ၏။ ဗျာ ဒိတ် နိ မိတ် လည်း နည်း ပါး လှ ၏။

^၂ ဧ လိ သည် လည်း မျက် စိ အား နည်း ၍ မ မြင် နိုင် တော့ ပေ။ တစ် နေ့ တွင် သူ သည် အိပ် ခန်း ထဲ ၌ အိပ် နေ ၏။ ^၃ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် မှ မီး ခွက် သည် မ ငြိမ်း သေး။ ရှ မွေ လ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ သေတ္တာ တော် ရှိ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် တော် ၌ အိပ် လျက် နေ ၏။ ^၄ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှ မွေ လ ကို ခေါ် တော် မူ လျှင် ရှ မွေ လ က “အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ ၏” ဟု ထူး လျက်၊ ^၅ ဧ လိ ထံ သို့ ပြေး လာ ပြီး “အ ရှင် ခေါ်‌ သော ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် လာ ပါ သည်” ဟု ဆို ၏။ ဧ လိ က “ငါ မ ခေါ် ပါ၊ ပြန် အိပ် ပါ လော့” ဟု သူ့ အား ဆို သ ဖြင့် သူ ပြန် သွား ၍ အိပ် လေ ၏။

^၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှ မွေ လ ကို ထပ် ၍ ခေါ် ပြန် ၏။ ရှ မွေ လ သည် လည်း ထ ၍ ဧ လိ ထံ သို့ သွား ပြီး “အ ရှင် ခေါ်‌ သော ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် လာ ပါ သည်” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ က “ငါ့ သား၊ ငါ မ ခေါ် ပါ၊ ပြန် အိပ် ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၇ ထို စဉ် က ရှ မွေ လ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် သိ ကျွမ်း ခြင်း မ ရှိ သေး။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို လည်း မ ရ ရှိ ဖူး သေး။

^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှ မွေ လ ကို တ တိ ယ အ ကြိမ် ခေါ် တော် မူ ပြန် ၏။ ရှ မွေ လ သည် လည်း ထ ၍ ဧ လိ ထံ သို့ သွား ပြီး လျှင် “အ ရှင် ခေါ် သော ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် လာ ပါ ၏” ဟု ဆို ပြန် ၏။ ထို အ ခါ သူ ငယ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခေါ် တော် မူ ကြောင်း ဧ လိ သိ သွား‌ လေ ၏။ ^၉ ထို့ ကြောင့် ဧ လိ က ရှ မွေ လ အား “ပြန် အိပ် ပါ လော့။ သင့် ကို နောက် တစ် ဖန် ခေါ် လျှင် ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော့် အ စေ အ ပါး နာ ခံ လျက် ရှိ ပါ ၏’ ဟု ပြန် လျှောက် လော့” ဟု မှာ လိုက် ၏။ ရှ မွေ လ ပြန် သွား ၍ မိ မိ အိပ် ရာ ၌ အိပ် လေ ၏။

^၁၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကြွ လာ ၍ ရပ် တော် မူ လျက် “ရှ မွေ လ၊ ရှ မွေ လ” ဟု ယ ခင် က ကဲ့ သို့ ခေါ် တော် မူ လျှင် ရှ မွေ လ က “အ မိန့် ရှိ ‌တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး နာ ခံ လျက် ရှိ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၁၁ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ရှ မွေ လ အား “ကြည့် ရှု လော့။ ကြား ရ သူ တိုင်း နား ခါး စေ မည့် အ ဖြစ် ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တွင် ငါ ပြု မည်။ ^၁၂ ထို နေ့ ရက် တွင် ဧ လိ မှ အ စ သူ့ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ နှင့် ပတ် သက် ၍ ငါ မိန့် ဆို ထား သည့် အ တိုင်း အ စ အ ဆုံး ဖြစ် စေ မည်။ ^၁၃ သူ့ သား တို့ သည် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် ကျိန် ဆဲ စ ရာ ဖြစ် သည့် တိုင် အောင် အ ပြစ် ပြု သည် ကို သူ သိ သော် လည်း သူ သည် သား တို့ ကို မ ဆုံး မ သော ကြောင့် ထို ဒု စ ရိုက် အ ပြစ် အ တွက် ငါ သည် သူ့ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို အ စဉ် ဒဏ် ခတ် မည် ဖြစ် ကြောင်း သူ့ ကို ငါ ပြော ထား ပြီး ဖြစ် ၏။ ^၁၄ ထို့ ကြောင့် ဧ လိ ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို ငါ ကျိန် ထား ခဲ့ ပြီ။ ဧ လိ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ၏ ဒု စ ရိုက် အ ပြစ် သည် ယဇ် ပူ ဇော် ခြင်း၊ ဘော ဇဉ် ပူ ဇော် သက္ကာ ပူ ဇော် ခြင်း အား ဖြင့် မည် သည့် အ ခါ မျှ အ ပြစ် လွတ် မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၅ ရှ မွေ လ သည် နံ နက် တိုင် အောင် အိပ် ပြီး မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် တံ ခါး များ ကို ဖွင့် ၏။ သူ မြင် ရ သော နိ မိတ် အာ ရုံ အ‌ ကြောင်း ဧ လိ အား ဖွင့် ပြော ရ မည် ကို ရှ မွေ လ ကြောက် ရွံ့ နေ မိ ၏။ ^၁၆ ဧ လိ က ရှ မွေ လ အား “ငါ့ သား၊ ရှ မွေ လ ဟု ခေါ် လျှင် ရှ မွေ လ က “အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ ၏” ဟု ထူး လေ ၏။ ^၁၇ ဧ လိ က လည်း “သင့် အား မည် သည့် သ တင်း စ ကား ကို မိန့် ကြား တော် မူ သ နည်း။ ငါ့ အား ထိမ် ဝှက် မ ထား ပါ နှင့်။ မိန့် တော် မူ သ မျှ ထဲ မှ သ တင်း စ ကား တစ် စုံ တစ် ခု ကို ငါ့ အား သင် ထိမ် ဝှက် ထား လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ကို ထို ထက် မ က စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ဆို ၏။ ^၁၈ ထို့ ကြောင့် ရှ မွေ လ သည် မိန့် တော် မူ သော အ ရာ အား လုံး ကို မ ထိမ် ဝှက် ဘဲ သူ့ အား ပြော ပြ လေ ၏။ ထို အ ခါ ဧ လိ က “ဤ သည် ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော အ မှု ဖြစ် ၏။ ကိုယ် တော် အ လို ရှိ သည့် အ တိုင်း ပြု တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ဆို ၏။

^၁၉ ရှ မွေ လ သည် ကြီး ပြင်း လာ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သ ဖြင့် သူ ၏ စ ကား တစ် ခွန်း ကို မျှ အ ချည်း နှီး ဖြစ် စေ တော် မ မူ။ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘မြေ သို့ ကျ စေ တော် မ မူ’။ ^၂၀ ရှ မွေ လ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် ဖြစ် ကြောင်း ကို ဒန် မြို့ မှ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင် အောင် အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သိ မှတ် ကြ ၏။ ^၂၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှိ‌ လော မြို့ တွင် အ ကြိမ် ကြိမ် ထင် ရှား ပြ တော် မူ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှိ လော မြို့ ရှိ ရှ မွေ လ ထံ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် တော် ထွက် စ ကား အား ဖြင့် ကိုယ် ထင် ရှား ပြ လေ့ ရှိ ၏။

3

¹ The child Samuel ministered to Yahweh before Eli. Yahweh’s word was rare in those days. There were not many visions, then.

² At that time, when Eli was laid down in his place (now his eyes had begun to grow dim, so that he could not see), ³ and God’s lamp hadn’t yet gone out, and Samuel had laid down in Yahweh’s temple where God’s ark was, ⁴ Yahweh called Samuel. He said, “Here I am.” ⁵ He ran to Eli and said, “Here I am; for you called me.” He said, “I didn’t call. Lie down again.” He went and lay down.

⁶ Yahweh called yet again, “Samuel!” Samuel arose and went to Eli and said, “Here I am; for you called me.” He answered, “I didn’t call, my son. Lie down again.” ⁷ Now Samuel didn’t yet know Yahweh, neither was Yahweh’s word yet revealed to him.

⁸ Yahweh called Samuel again the third time. He arose and went to Eli and said, “Here I am; for you called me.” Eli perceived that Yahweh had called the child. ⁹ Therefore Eli said to Samuel, “Go, lie down. It shall be, if he calls you, that you shall say, ‘Speak, Yahweh; for your servant hears.’ ” So Samuel went and lay down in his place.

¹⁰ Yahweh came, and stood, and called as at other times, “Samuel! Samuel!” Then Samuel said, “Speak; for your servant hears.” ¹¹ Yahweh said to Samuel, “Behold, I will do a thing in Israel at which both the ears of everyone who hears it will tingle. ¹² In that day I will perform against Eli all that I have spoken concerning his house, from the beginning even to the end. ¹³ For I have told him that I will judge his house forever for the iniquity which he knew, because his sons brought a curse on themselves, and he didn’t restrain them. ¹⁴ Therefore I have sworn to the house of Eli that the iniquity of Eli’s house shall not be removed with sacrifice or offering forever.”

¹⁵ Samuel lay until the morning, and opened the doors of Yahweh’s house. Samuel was afraid to show Eli the vision. ¹⁶ Then Eli called Samuel and said, “Samuel, my son!” He said, “Here I am.” ¹⁷ He said, “What is the thing that he has spoken to you? Please don’t hide it from me. God do so to you, and more also, if you hide anything from me of all the things that he spoke to you.” ¹⁸ Samuel told him every bit, and hid nothing from him. He said, “It is Yahweh. Let him do what seems good to him.”

¹⁹ Samuel grew, and Yahweh was with him and let none of his words fall to the ground. ²⁰ All Israel from Dan even to Beersheba knew that Samuel was established to be a prophet of Yahweh. ²¹ Yahweh appeared again in Shiloh; for Yahweh revealed himself to Samuel in Shiloh by Yahweh’s word.

၃

^၁ သူ ငယ် ရှ မွေ လ သည် ဧ လိ ထံ ပါး ၌ နေ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မှု တော် ကို ထမ်း ဆောင် လျက် နေ ၏။ ထို့ နေ့ ရက် များ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ရောက် လာ ခဲ ၏။ ဗျာ ဒိတ် နိ မိတ် လည်း နည်း ပါး လှ ၏။

^၂ ဧ လိ သည် လည်း မျက် စိ အား နည်း ၍ မ မြင် နိုင် တော့ ပေ။ တစ် နေ့ တွင် သူ သည် အိပ် ခန်း ထဲ ၌ အိပ် နေ ၏။ ^၃ ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တော် မှ မီး ခွက် သည် မ ငြိမ်း သေး။ ရှ မွေ လ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ သေတ္တာ တော် ရှိ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် တော် ၌ အိပ် လျက် နေ ၏။ ^၄ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှ မွေ လ ကို ခေါ် တော် မူ လျှင် ရှ မွေ လ က “အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ ၏” ဟု ထူး လျက်၊ ^၅ ဧ လိ ထံ သို့ ပြေး လာ ပြီး “အ ရှင် ခေါ်‌ သော ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် လာ ပါ သည်” ဟု ဆို ၏။ ဧ လိ က “ငါ မ ခေါ် ပါ၊ ပြန် အိပ် ပါ လော့” ဟု သူ့ အား ဆို သ ဖြင့် သူ ပြန် သွား ၍ အိပ် လေ ၏။

^၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှ မွေ လ ကို ထပ် ၍ ခေါ် ပြန် ၏။ ရှ မွေ လ သည် လည်း ထ ၍ ဧ လိ ထံ သို့ သွား ပြီး “အ ရှင် ခေါ်‌ သော ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် လာ ပါ သည်” ဟု ဆို လျှင် ဧ လိ က “ငါ့ သား၊ ငါ မ ခေါ် ပါ၊ ပြန် အိပ် ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၇ ထို စဉ် က ရှ မွေ လ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် သိ ကျွမ်း ခြင်း မ ရှိ သေး။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ကို လည်း မ ရ ရှိ ဖူး သေး။

^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှ မွေ လ ကို တ တိ ယ အ ကြိမ် ခေါ် တော် မူ ပြန် ၏။ ရှ မွေ လ သည် လည်း ထ ၍ ဧ လိ ထံ သို့ သွား ပြီး လျှင် “အ ရှင် ခေါ် သော ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် လာ ပါ ၏” ဟု ဆို ပြန် ၏။ ထို အ ခါ သူ ငယ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ခေါ် တော် မူ ကြောင်း ဧ လိ သိ သွား‌ လေ ၏။ ^၉ ထို့ ကြောင့် ဧ လိ က ရှ မွေ လ အား “ပြန် အိပ် ပါ လော့။ သင့် ကို နောက် တစ် ဖန် ခေါ် လျှင် ‘ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ မိန့် ရှိ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော့် အ စေ အ ပါး နာ ခံ လျက် ရှိ ပါ ၏’ ဟု ပြန် လျှောက် လော့” ဟု မှာ လိုက် ၏။ ရှ မွေ လ ပြန် သွား ၍ မိ မိ အိပ် ရာ ၌ အိပ် လေ ၏။

^၁၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကြွ လာ ၍ ရပ် တော် မူ လျက် “ရှ မွေ လ၊ ရှ မွေ လ” ဟု ယ ခင် က ကဲ့ သို့ ခေါ် တော် မူ လျှင် ရှ မွေ လ က “အ မိန့် ရှိ ‌တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး နာ ခံ လျက် ရှိ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၁၁ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ရှ မွေ လ အား “ကြည့် ရှု လော့။ ကြား ရ သူ တိုင်း နား ခါး စေ မည့် အ ဖြစ် ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တွင် ငါ ပြု မည်။ ^၁၂ ထို နေ့ ရက် တွင် ဧ လိ မှ အ စ သူ့ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ နှင့် ပတ် သက် ၍ ငါ မိန့် ဆို ထား သည့် အ တိုင်း အ စ အ ဆုံး ဖြစ် စေ မည်။ ^၁၃ သူ့ သား တို့ သည် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် ကျိန် ဆဲ စ ရာ ဖြစ် သည့် တိုင် အောင် အ ပြစ် ပြု သည် ကို သူ သိ သော် လည်း သူ သည် သား တို့ ကို မ ဆုံး မ သော ကြောင့် ထို ဒု စ ရိုက် အ ပြစ် အ တွက် ငါ သည် သူ့ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို အ စဉ် ဒဏ် ခတ် မည် ဖြစ် ကြောင်း သူ့ ကို ငါ ပြော ထား ပြီး ဖြစ် ၏။ ^၁၄ ထို့ ကြောင့် ဧ လိ ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို ငါ ကျိန် ထား ခဲ့ ပြီ။ ဧ လိ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ၏ ဒု စ ရိုက် အ ပြစ် သည် ယဇ် ပူ ဇော် ခြင်း၊ ဘော ဇဉ် ပူ ဇော် သက္ကာ ပူ ဇော် ခြင်း အား ဖြင့် မည် သည့် အ ခါ မျှ အ ပြစ် လွတ် မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၅ ရှ မွေ လ သည် နံ နက် တိုင် အောင် အိပ် ပြီး မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် တံ ခါး များ ကို ဖွင့် ၏။ သူ မြင် ရ သော နိ မိတ် အာ ရုံ အ‌ ကြောင်း ဧ လိ အား ဖွင့် ပြော ရ မည် ကို ရှ မွေ လ ကြောက် ရွံ့ နေ မိ ၏။ ^၁၆ ဧ လိ က ရှ မွေ လ အား “ငါ့ သား၊ ရှ မွေ လ ဟု ခေါ် လျှင် ရှ မွေ လ က “အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ ၏” ဟု ထူး လေ ၏။ ^၁၇ ဧ လိ က လည်း “သင့် အား မည် သည့် သ တင်း စ ကား ကို မိန့် ကြား တော် မူ သ နည်း။ ငါ့ အား ထိမ် ဝှက် မ ထား ပါ နှင့်။ မိန့် တော် မူ သ မျှ ထဲ မှ သ တင်း စ ကား တစ် စုံ တစ် ခု ကို ငါ့ အား သင် ထိမ် ဝှက် ထား လျှင် ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ကို ထို ထက် မ က စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ဆို ၏။ ^၁၈ ထို့ ကြောင့် ရှ မွေ လ သည် မိန့် တော် မူ သော အ ရာ အား လုံး ကို မ ထိမ် ဝှက် ဘဲ သူ့ အား ပြော ပြ လေ ၏။ ထို အ ခါ ဧ လိ က “ဤ သည် ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော အ မှု ဖြစ် ၏။ ကိုယ် တော် အ လို ရှိ သည့် အ တိုင်း ပြု တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ဆို ၏။

^၁၉ ရှ မွေ လ သည် ကြီး ပြင်း လာ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သ ဖြင့် သူ ၏ စ ကား တစ် ခွန်း ကို မျှ အ ချည်း နှီး ဖြစ် စေ တော် မ မူ။ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘မြေ သို့ ကျ စေ တော် မ မူ’။ ^၂၀ ရှ မွေ လ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် ဖြစ် ကြောင်း ကို ဒန် မြို့ မှ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင် အောင် အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သိ မှတ် ကြ ၏။ ^၂၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှိ‌ လော မြို့ တွင် အ ကြိမ် ကြိမ် ထင် ရှား ပြ တော် မူ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှိ လော မြို့ ရှိ ရှ မွေ လ ထံ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် တော် ထွက် စ ကား အား ဖြင့် ကိုယ် ထင် ရှား ပြ လေ့ ရှိ ၏။

3

¹ The child Samuel ministered to Yahweh before Eli. Yahweh’s word was rare in those days. There were not many visions, then.

² At that time, when Eli was laid down in his place (now his eyes had begun to grow dim, so that he could not see), ³ and God’s lamp hadn’t yet gone out, and Samuel had laid down in Yahweh’s temple where God’s ark was, ⁴ Yahweh called Samuel. He said, “Here I am.” ⁵ He ran to Eli and said, “Here I am; for you called me.” He said, “I didn’t call. Lie down again.” He went and lay down.

⁶ Yahweh called yet again, “Samuel!” Samuel arose and went to Eli and said, “Here I am; for you called me.” He answered, “I didn’t call, my son. Lie down again.” ⁷ Now Samuel didn’t yet know Yahweh, neither was Yahweh’s word yet revealed to him.

⁸ Yahweh called Samuel again the third time. He arose and went to Eli and said, “Here I am; for you called me.” Eli perceived that Yahweh had called the child. ⁹ Therefore Eli said to Samuel, “Go, lie down. It shall be, if he calls you, that you shall say, ‘Speak, Yahweh; for your servant hears.’ ” So Samuel went and lay down in his place.

¹⁰ Yahweh came, and stood, and called as at other times, “Samuel! Samuel!” Then Samuel said, “Speak; for your servant hears.” ¹¹ Yahweh said to Samuel, “Behold, I will do a thing in Israel at which both the ears of everyone who hears it will tingle. ¹² In that day I will perform against Eli all that I have spoken concerning his house, from the beginning even to the end. ¹³ For I have told him that I will judge his house forever for the iniquity which he knew, because his sons brought a curse on themselves, and he didn’t restrain them. ¹⁴ Therefore I have sworn to the house of Eli that the iniquity of Eli’s house shall not be removed with sacrifice or offering forever.”

¹⁵ Samuel lay until the morning, and opened the doors of Yahweh’s house. Samuel was afraid to show Eli the vision. ¹⁶ Then Eli called Samuel and said, “Samuel, my son!” He said, “Here I am.” ¹⁷ He said, “What is the thing that he has spoken to you? Please don’t hide it from me. God do so to you, and more also, if you hide anything from me of all the things that he spoke to you.” ¹⁸ Samuel told him every bit, and hid nothing from him. He said, “It is Yahweh. Let him do what seems good to him.”

¹⁹ Samuel grew, and Yahweh was with him and let none of his words fall to the ground. ²⁰ All Israel from Dan even to Beersheba knew that Samuel was established to be a prophet of Yahweh. ²¹ Yahweh appeared again in Shiloh; for Yahweh revealed himself to Samuel in Shiloh by Yahweh’s word.