၂၅

^၁ ရှ မွေ လ ကွယ် လွန် သော အ ခါ အစ္စ ရေး လူ မျိုး အား လုံး စု ရုံး ၍ သူ့ အ တွက် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ ၏။ ထို့ နောက် ရာ မ မြို့ ရှိ သူ့ အိမ် တွင် သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် လည်း ထ ၍ ပါ ရန် တော ကန္တာ ရ သို့ ဆင်း သွား ၏။

^၂ ထို စဉ် က ရ မေ လ မြို့ တွင် လုပ် ငန်း လုပ် ကိုင် ၍ အ လွန် ချမ်း သာ သော သူ မော န မြို့ သား တစ် ဦး ရှိ ၏။ သူ သည် သိုး အ ကောင် သုံး ထောင်၊ ဆိတ် အ ကောင် တစ် ထောင် ပိုင် ဆိုင် ပြီး က ရ မေ လ မြို့ ၌ နေ ၍ သိုး များ ကို အ မွေး ညှပ် လျက် ရှိ ၏။ ^၃ သူ့ အ မည် မှာ နာ ဗ လ၊ သူ့ မ ယား အ မည် မှာ အ ဘိ ဂဲ လ ဖြစ် ၏။ သူ့ မ ယား သည် ဉာဏ် ရည် ထက် မြက် ပြီး ရုပ် ရည် လည်း ချော မော လှ ပ သူ ဖြစ် ၏။ နာ ဗ လ မူ ကား ကာ လက် အ မျိုး ဖြစ် ပြီး ကြမ်း တမ်း သော သူ၊ စ ရိုက် ဆိုး သွမ်း သော သူ ဖြစ် ၏။

^၄ နာ ဗ လ သည် မိ မိ သိုး များ ကို အ မွေး ညှပ် လျက် နေ ကြောင်း တော ကန္တာ ရ တွင် နေ သော ဒါ ဝိဒ် ကြား သိ လျှင်၊ ^၅ ငယ် သား ဆယ် ဦး ကို လွှတ် ၍ ဒါ ဝိဒ် က ထို ငယ် သား တို့ အား “က ရ မေ လ မြို့ သို့ တက် သွား ပြီး နာ ဗ လ ထံ သို့ သွား ကြ လော့။ ငါ့ ကိုယ် စား သူ့ ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ^၆ သင် တို့ က ‘အ သင် နာ ဗ လ၊ အ သက် ရှည် ပါ စေ။ ချမ်း မြေ့ ပါ စေ။ သင့် အိမ် သူ အိမ် သား များ လည်း ချမ်း မြေ့ ကြ ပါ စေ။ သင် ၌ ရှိ သော သူ အ ပေါင်း တို့ လည်း ချမ်း မြေ့ ကြ ပါ စေ။ ^၇ အ သင် ယ ခု သိုး မွေး ညှပ် နေ သည် ဟု ကြား သိ ရ ပါ ၏။ သင် ၏ သိုး ထိန်း တို့ သည် ငါ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ နေ စဉ် က ငါ တို့ သည် သူ တို့ ကို မ နှောင့် ယှက် ခဲ့ ပါ။ က ရ မေ လ မြို့ ၌ ရှိ နေ စဉ် ကာ လ ပတ် လုံး သူ တို့ ပစ္စည်း တစ် စုံ တစ် ရာ မျှ မ ပျောက် ရှ ခဲ့ ပါ။ ^၈ အ သင့် ငယ် သား တို့ ကို မေး ကြည့် ပါ။ သူ တို့ ပြော ပြ ပါ လိမ့် မည်။ ယ ခု လို နေ့ ကောင်း နေ့ မြတ် မှာ ရောက် လာ ကြ သော အ ကျွန်ုပ် ၏ ငယ် သား တို့ သည် လည်း အ သင့် ထံ မှ မျက် နှာ သာ ရ ပါ စေ သော။ အ သင် စိတ် စေ တ နာ ရှိ သော အ ရာ ကို အ သင့် အ စေ အ ပါး များ နှင့် အ သင့် သား ဒါ ဝိဒ် အား ပေး လိုက် ပါ လော့’ ဟူ ၍ သူ့ အား ပြော ကြား ရ မည်” ဟု မှာ လိုက် လေ ၏။

^၉ ဒါ ဝိဒ် ၏ ငယ် သား တို့ သည် လည်း သွား ၍ ဒါ ဝိဒ် မှာ လိုက် သော စ ကား အ လုံး စုံ ကို နာ ဗ လ အား ပြော ကြား ပြီး နောက် စောင့် ဆိုင်း လျက် နေ ကြ စဉ်၊ ^၁၀ နာ ဗ လ က ဒါ ဝိဒ် ၏ အ စေ အ ပါး တို့ အား “ဒါ ဝိဒ် ကား မည် သူ နည်း။ ယေ ရှဲ ၏ သား ကား မည် သူ နည်း။ ယ ခု နေ့ ရက် တို့ တွင် သ ခင့် ထံ မှ ထွက် ပြေး သော အ စေ အ ပါး များ ပြား လှ ပါ တ ကား။ ^၁၁ သိုး မွေး ညှပ် သူ တို့ အ တွက် ငါ ပြင် ဆင် ပေး ထား သော မုန့်၊ ရေ နှင့် အ သား တို့ ကို ယူ ပြီး မည် သည့် အ ရပ် မှ လာ သည် ကို ငါ မ သိ သော သူ တို့ အား ပေး ရ မည် လော” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၂ ထို့ ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် ၏ ငယ် သား တို့ သည် လာ ရာ လမ်း သို့ လှည့် ၍ ပြန် လာ ကြ ၏။ သူ တို့ ပြန် ရောက် သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် အား ထို စ ကား အား လုံး ကို ပြန် ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် က မိ မိ လူ တို့ အား “ကိုယ့် ဓား ကိုယ် အ သီး သီး စွဲ ကိုင် ကြ လော့” ဟု ဆို လျှင် သူ တို့ သည် ကိုယ့် ဓား ကိုယ် စွဲ ကိုင် ၍ ဒါ ဝိဒ် သည် လည်း မိ မိ ဓား ကို စွဲ ကိုင် ၏။ လူ လေး ရာ ခန့် သည် ဒါ ဝိဒ် နောက် သို့ လိုက် ၍ လူ နှစ် ရာ ခန့် မှာ ပစ္စည်း စောင့် ရန် ကျန် ‌နေ ခဲ့ ၏။

^၁၄ ထို အ ခါ အ စေ အ ပါး တို့ ထဲ မှ ငယ် သား တစ် ဦး က နာ ဗ လ ၏ မ ယား အ ဘိ ဂဲ လ အား “ဒါ ဝိဒ် သည် တော ကန္တာ ရ မှ စေ တ မန် ကို လွှတ် ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ သ ခင် အား နှုတ် ဆက် သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ သ ခင် သည် သူ တို့ အား ရိုင်း ပြ စွာ ပြော ဆို လိုက် ပါ ၏။ ^၁၅ သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် အ လွန် ကောင်း ပါ ၏။ တော ထဲ တွင် သူ တို့ နှင့် လှည့် လည် သွား လာ သော ကာ လ ပတ် လုံး အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အ နှောင့် အ ယှက် မ ပေး။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ပစ္စည်း များ လည်း ပျောက် ရှ ခြင်း မ ရှိ ခဲ့ ပါ။ ^၁၆ ထို သို့ သူ တို့ နှင့် အ တူ သိုး ထိန်း ခဲ့ ချိန် တစ် လျှောက် လုံး သူ တို့ သည် နေ့ ရော ည ပါ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ဖို့ အ ကွယ် အ ကာ ဖြစ် ခဲ့ ပါ ၏။ ^၁၇ ယ ခု မှာ အ ကျွန်ုပ် တို့ သ ခင် နှင့် အိမ် သူ အိမ် သား အား လုံး သည် ဘေး ရောက် တော့ မည် ဖြစ် ၍ မည် သို့ ပြု ရ မည် ကို သ ခင် မ သိ မြင် ပါ လော့။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သ ခင် သည် ဆိုး ညစ် သော သူ ဖြစ် သော ကြောင့် သူ့ ကို ပြော ၍ ရ မည် မ ဟုတ် ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၁၈ ထို အ ခါ အ ဘိ ဂဲ လ သည် မုန့် အ လုံး နှစ် ရာ၊ စ ပျစ် ဝိုင် နှစ် ဘူး၊ ခုတ် ထစ် ပြီး သား သိုး ငါး ကောင်၊ မုန့် ဆန်း ငါး စေ အာ၊ ၁၅ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၃၇ လီ တာ။ စ ပျစ် သီး ခြောက် အ ခိုင် တစ် ရာ၊ သ ဖန်း ပျဉ် အ ချပ် နှစ် ရာ တို့ ကို အ လျင် အ မြန် ယူ ၍ မြည်း များ ပေါ် တင် ပြီး လျှင်၊ ^၁၉ သူ့ ငယ် သား တို့ အား “သင် တို့ ငါ့ ရှေ့ မှ အ လျင် သွား နှင့် ကြ။ သင် တို့ နောက် မှ ငါ လိုက် ခဲ့ မည်” ဟု ဆို ၏။ ဤ ကိစ္စ ကို သူ့ ခင် ပွန်း နာ ဗ လား မ ပြော ပြ ဘဲ နေ ၏။ ^၂၀ အ ဘိ ဂဲ လ သည် မြည်း ကို စီး လျက် တောင် ကွေ့ တစ် ခု သို့ ရောက် လာ စဉ် ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ လူ တို့ သည် လည်း ဆင်း လာ ၍ ထို နေ ရာ တွင် တွေ့ ဆုံ မိ ကြ ၏။

^၂၁ ဒါ ဝိဒ် က “တော ထဲ တွင် ဤ သူ ပိုင် သော ဥစ္စာ ရှိ သ မျှ တစ် စုံ တစ် ရာ မျှ မ ပျောက် ရှ အောင် ငါ စောင့် ရှောက် ပေး ခဲ့ သည် မှာ အ ချည်း နှီး ဖြစ် ၏။ သူ သည် ငါ့ အား အ ကောင်း ကို အ ဆိုး နှင့် တုံ့ ပြန် ခဲ့ ပြီ။ ^၂၂ ထို့ ကြောင့် နံ နက် မိုး သောက် ချိန် တွင် ငါ သည် သူ့ လူ ယောက်ျား တစ် စုံ တစ် ယောက် ကို အ သက် ရှင် ကျန် နေ စေ ခဲ့ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ ဒါ ဝိဒ် ၏ ရန် သူ တို့ ကို ထို ထက် မ က စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ” ဟု ဆို ထား နှင့် ၏။

^၂၃ အ ဘိ ဂဲ လ သည် ဒါ ဝိဒ် ကို မြင် လျှင် မြည်း ပေါ် မှ အ လျင် အ မြန် ဆင်း ၍ ဒါ ဝိဒ် ရှေ့ မြေ ပေါ် တွင် ဦး ညွှတ် ပျပ် ဝပ် လေ ၏။ ^၂၄ အ ဘိ ဂဲ လ သည် ဒါ ဝိဒ် ခြေ ရင်း တွင် ပျပ် ဝပ် လျက် “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို သာ အ ပြစ် ပေး ပါ။ ယ ခု သ ခင့် ကျွန် မ လျှောက် တင် ပါ ရ စေ။ သ ခင့် ကျွန် မ ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ပေး ပါ။ ^၂၅ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ ဤ ဆိုး ညစ် သော သူ နာ ဗ လ ကို စိတ် ထဲ မ ထား ပါ နှင့်။ သူ သည် သူ ၏ နာ မည် နှင့် လိုက် ပါ ၏။ နာ ဗ လ 'မိုက် မဲ သော သူ' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟူ သော နာ မည် နှင့် အ ညီ မိုက် မဲ သော သူ ဖြစ် ပါ ၏။ သ ခင် စေ လွှတ် လိုက် သော သ ခင့် လူ တို့ ကို သ ခင့် ကျွန် မ မ တွေ့ လိုက် ရ ပါ။

^၂၆ ယ ခု မှာ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ သ ခင် လည်း အ သက် ရှင် သည် နှင့် အ ညီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သ ခင့် လက် ကို လူ သတ် ခြင်း ဘေး၊ သ ခင် ကိုယ် တိုင် လက် စား ချေ ခြင်း ဘေး မှ ဆီး တား တော် မူ ပြီ။ သ ခင့် ရန် သူ၊ သ ခင့် ကို အန္တ ရာယ် ပြု ရန် ကြံ စည် သော သူ တို့ သည် နာ ဗ လ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ပါ စေ သော။ ^၂၇ ယ ခု သ ခင့် ကျွန် မ ယူ လာ သော လက် ဆောင် ကို သ ခင့် နောက် လိုက် ငယ် သား တို့ အား ပေး လိုက် ပါ ရ စေ။

^၂၈ သ ခင့် ကျွန် မ ၏ အ ပြစ် ကို ခွင့် လွှတ် တော် မူ ပါ။ သ ခင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ စစ် တိုက် သော သူ ဖြစ် ပါ ၏။ သ ခင် အ သက် ရှင် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး သ ခင် ၌ မည် သည့် မ ကောင်း မှု ကို မျှ မ တွေ့ ရ ပါ။ သို့ ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် သ ခင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် ကို တည် မြဲ စေ တော် မူ ပါ စေ သော။ ^၂၉ တစ် စုံ တစ် ယောက် သည် ထ ၍ သ ခင့် ကို လိုက် ပြီး သ ခင့် အ သက် ကို ရန် ရှာ မည် ဆို လျှင် သ ခင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် သ ခင် ၏ အ သက် ကို အ သက် အိတ် ထဲ ၌ လုံ ခြုံ စွာ ထုပ် ထား တော် မူ ပါ စေ သော။ သ ခင့် ရန် သူ တို့ ၏ အ သက် ကို ကား လောက် လွှဲ ထဲ မှ လောက် စာ လုံး ကို လွှဲ ပစ် သ ကဲ့ သို့ လွှဲ ပစ် တော် မူ ပါ စေ သော။

^၃၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် သ ခင့် အ ဖို့ မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော ကောင်း မြတ် သော အ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ သည် အ မှန် ဖြစ် လာ ပါ စေ သော။ သ ခင့် အား အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို အုပ် ချုပ် သူ မင်း အ ဖြစ် ခန့် ထား တော် မူ ပါ စေ သော။ ^၃၁ သို့ မှ အ ကျွန်ုပ် သ ခင် သည် အ ကြောင်း မဲ့ လူ သတ် ခြင်း၊ ကိုယ် တိုင် လက် စား ချေ ခြင်း ကြောင့် စိတ် သော က ရောက် စ ရာ၊ စိတ် အ နှောင့် အ ယှက် ဖြစ် စ ရာ အ ကြောင်း မ ရှိ ဘဲ နေ လိမ့် မည်။ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် ကို ကောင်း စား စေ သော အ ခါ သ ခင့် ကျွန် မ ကို လည်း သ တိ ရ ပါ” ဟု ဆို လေ ၏။

^၃၂ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် က အ ဘိ ဂဲ လ အား “ယ နေ့ သင် နှင့် ငါ တွေ့ ဆုံ ရန် သင့် ကို စေ လွှတ် ‌တော် မူ သော အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော။ ^၃၃ သင် ၏ ဆင် ခြင် တုံ တ ရား ရှိ မှု အ တွက် သင် ကောင်း ချီး ခံ စား ရ ပါ စေ သော။ ယ နေ့ မှာ သင် သည် ငါ့ ကို လူ အ သက် သတ် ခြင်း အ မှု၊ ကိုယ် တိုင် လက် စား ချေ ခြင်း အ မှု မှ ကင်း ဝေး စေ သော ကြောင့် သင် ကောင်း ချီး ခံ စား ရ ပါ စေ သော။ ^၃၄ အ ကယ် စင် စစ် သင့် ကို ရန် ပြု မည့် ဘေး မှ ငါ့ ကို ဆီး တား တော် မူ သော အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် သည် နှင့် အ ညီ သင် သည် ငါ့ ကို အ လျင် အ မြန် လာ မ တွေ့ လျှင် နံ နက် မိုး လင်း သော အ ခါ နာ ဗ လ အ ပါ အ ဝင် ယောက်ျား တစ် ယောက် မျှ ကျန် တော့ မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို ၏။

^၃၅ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် သည် အ ဘိ ဂဲ လ ယူ ဆောင် လာ သော လက် ဆောင် တို့ ကို လက် ခံ ယူ ပြီး လျှင် “သင့် အိမ် သို့ ငြိမ်း ချမ်း စွာ ပြန် သွား ပါ။ သင့် စ ကား ကို ငါ နား ထောင် ပြီ။ သင် တောင်း ဆို သည် ကို ငါ လက် ခံ ပြီ” ဟု သူ့ အား ဆို ၏။

^၃၆ အ ဘိ ဂဲ လ သည် နာ ဗ လ ထံ ပြန် ရောက် သော အ ခါ နာ ဗ လ သည် အိမ် ထဲ တွင် ရှင် ဘု ရင် စား သောက် ပွဲ ကဲ့ သို့ စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ လျက် အ လွန် အ ကြူး မူး ယစ် ပျော် ပါး နေ သည် ကို တွေ့ ရ သ ဖြင့် နံ နက် မိုး လင်း သည့် တိုင် မည် သည့် အ မှု ကြီး ငယ် ကို မျှ သူ့ အား မ ပြော ပြ ပေ။ ^၃၇ နံ နက် ရောက် ၍ နာ ဗ လ စ ပျစ် ဝိုင် အ မူး ပြေ သော အ ခါ သူ့ မ ယား က သူ့ အား အ ဖြစ် အ ပျက် အ လုံး စုံ ကို ပြော ပြ လေ ၏။ ထို အ ခါ နာ ဗ လ သည် နှ လုံး ရပ် သွား ၍ ခန္ဓာ ကိုယ် မှာ ကျောက် တုံး ကဲ့ သို့ ဖြစ် လေ ၏။ ^၃၈ နောက် ဆယ် ရက် ခန့် ကြာ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ ဖြင့် နာ ဗ လ သေ လေ ၏။

^၃၉ နာ ဗ လ သေ ကြောင်း ဒါ ဝိဒ် ကြား သော အ ခါ “နာ ဗ လ ကြောင့် ခံ ရ သော စော် ကား ခြင်း အ မှု မှ ကာ ကွယ် ပေး ၍ ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး ကို အ ပြစ် မ ပြု မိ စေ ရန် ဆီး တား ပေး တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နာ ဗ လ ပြု ခဲ့ သော မ ကောင်း မှု ကို သူ့ ခေါင်း ပေါ် သို့ ပြန် ရောက် စေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် သည် အ ဘိ ဂဲ လ ကို မ ယား အ ဖြစ် ယူ ရန် လူ လွှတ် ၍ တောင်း ဆို စေ ၏။

^၄၀ ဒါ ဝိဒ် ၏ အ စေ အ ပါး တို့ သည် က ရ မေ လ မြို့ ရှိ အ ဘိ ဂဲ လ ထံ သို့ သွား ၍ “သင့် ကို မ ယား အ ဖြစ် တောင်း ဆို ပေး ရန် ဒါ ဝိဒ် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို သင့် ထံ စေ လွှတ် ပါ ၏” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၄၁ ထို အ ခါ အ ဘိ ဂဲ လ သည် ထ ၍ မြေ ပေါ် တွင် ပျပ် ဝပ် လျက် “သ ခင့် ကျွန် မ သည် သ ခင့် အ စေ အ ပါး တို့ ၏ ခြေ ကို ဆေး ပေး ရ မည့် ကျွန် မ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ^၄၂ အ ဘိ ဂဲ လ သည် ချက် ချင်း ထ ၍ အ နီး ကပ် အ စေ ခံ အ မျိုး သ မီး ငါး ဦး ပါ လျက် မြည်း ကို စီး ကာ ဒါ ဝိဒ် ၏ တ မန် တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား ၍ ဒါ ဝိဒ် ၏ မ ယား အ ဖြစ် ခံ ယူ လေ ၏။

^၄၃ ဒါ ဝိဒ် သည် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သူ အ ဟိ နောင် ကို လည်း ယူ ထား သ ဖြင့် သူ ၌ မ ယား နှစ် ဦး ရှိ ၏။ ^၄၄ ဒါ ဝိဒ် ၏ မ ယား မိ ခါ လ ကို မူ သူ့ ခ မည်း တော် ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဂလ္လိမ် မြို့ သား၊ လဲ ရှ ၏ သား ပါ လ တိ နှင့် ပေး စား ထား နှင့် ခဲ့ ပြီ ဖြစ် ၏။

25

¹ Samuel died; and all Israel gathered themselves together and mourned for him, and buried him at his house at Ramah. Then David arose and went down to the wilderness of Paran.

² There was a man in Maon whose possessions were in Carmel; and the man was very great. He had three thousand sheep and a thousand goats; and he was shearing his sheep in Carmel. ³ Now the name of the man was Nabal; and the name of his wife Abigail. This woman was intelligent and had a beautiful face; but the man was surly and evil in his doings. He was of the house of Caleb.

⁴ David heard in the wilderness that Nabal was shearing his sheep. ⁵ David sent ten young men; and David said to the young men, “Go up to Carmel, and go to Nabal, and greet him in my name. ⁶ Tell him, ‘Long life to you! Peace be to you! Peace be to your house! Peace be to all that you have! ⁷ Now I have heard that you have shearers. Your shepherds have now been with us, and we didn’t harm them. Nothing was missing from them all the time they were in Carmel. ⁸ Ask your young men, and they will tell you. Therefore let the young men find favor in your eyes, for we come on a good day. Please give whatever comes to your hand to your servants and to your son David.’ ”

⁹ When David’s young men came, they spoke to Nabal all those words in the name of David, and waited. ¹⁰ Nabal answered David’s servants and said, “Who is David? Who is the son of Jesse? There are many servants who break away from their masters these days. ¹¹ Shall I then take my bread, my water, and my meat that I have killed for my shearers, and give it to men who I don’t know where they come from?”

¹² So David’s young men turned on their way and went back, and came and told him all these words. ¹³ David said to his men, “Every man put on his sword!” Every man put on his sword. David also put on his sword. About four hundred men followed David, and two hundred stayed by the baggage.

¹⁴ But one of the young men told Abigail, Nabal’s wife, saying, “Behold, David sent messengers out of the wilderness to greet our master; and he insulted them. ¹⁵ But the men were very good to us, and we were not harmed, and we didn’t miss anything as long as we went with them, when we were in the fields. ¹⁶ They were a wall to us both by night and by day, all the while we were with them keeping the sheep. ¹⁷ Now therefore know and consider what you will do; for evil is determined against our master and against all his house, for he is such a worthless fellow that one can’t speak to him.”

¹⁸ Then Abigail hurried and took two hundred loaves of bread, two containers of wine, five sheep ready dressed, five seahs 1 seah is about 7 liters or 1.9 gallons or 0.8 pecks. of parched grain, one hundred clusters of raisins, and two hundred cakes of figs, and laid them on donkeys. ¹⁹ She said to her young men, “Go on before me. Behold, I am coming after you.” But she didn’t tell her husband, Nabal. ²⁰ As she rode on her donkey, and came down hidden by the mountain, behold, David and his men came down toward her, and she met them.

²¹ Now David had said, “Surely in vain I have kept all that this fellow has in the wilderness, so that nothing was missed of all that pertained to him. He has returned me evil for good. ²² God do so to the enemies of David, and more also, if I leave of all that belongs to him by the morning light so much as one who urinates on a wall.” or, male.

²³ When Abigail saw David, she hurried and got off her donkey, and fell before David on her face and bowed herself to the ground. ²⁴ She fell at his feet and said, “On me, my lord, on me be the blame! Please let your servant speak in your ears. Hear the words of your servant. ²⁵ Please don’t let my lord pay attention to this worthless fellow, Nabal, for as his name is, so is he. Nabal ’Nabal’ means ‘foolish’. is his name, and folly is with him; but I, your servant, didn’t see my lord’s young men whom you sent.

²⁶ Now therefore, my lord, as Yahweh lives and as your soul lives, since Yahweh has withheld you from blood guiltiness and from avenging yourself with your own hand, now therefore let your enemies and those who seek evil to my lord be as Nabal. ²⁷ Now this present which your servant has brought to my lord, let it be given to the young men who follow my lord.

²⁸ Please forgive the trespass of your servant. For Yahweh will certainly make my lord a sure house, because my lord fights Yahweh’s battles. Evil will not be found in you all your days. ²⁹ Though men may rise up to pursue you and to seek your soul, yet the soul of my lord will be bound in the bundle of life with Yahweh your God. He will sling out the souls of your enemies as from a sling’s pocket.

³⁰ It will come to pass, when Yahweh has done to my lord according to all the good that he has spoken concerning you, and has appointed you prince over Israel, ³¹ that this shall be no grief to you, nor offense of heart to my lord, either that you have shed blood without cause, or that my lord has avenged himself. When Yahweh has dealt well with my lord, then remember your servant.”

³² David said to Abigail, “Blessed is Yahweh, the God of Israel, who sent you today to meet me! ³³ Blessed is your discretion, and blessed are you, who have kept me today from blood guiltiness, and from avenging myself with my own hand. ³⁴ For indeed, as Yahweh the God of Israel lives, who has withheld me from harming you, unless you had hurried and come to meet me, surely there wouldn’t have been left to Nabal by the morning light so much as one who urinates on a wall.” or, one male.

³⁵ So David received from her hand that which she had brought him. Then he said to her, “Go up in peace to your house. Behold, I have listened to your voice and have granted your request.”

³⁶ Abigail came to Nabal; and behold, he held a feast in his house like the feast of a king. Nabal’s heart was merry within him, for he was very drunk. Therefore she told him nothing until the morning light. ³⁷ In the morning, when the wine had gone out of Nabal, his wife told him these things; and his heart died within him, and he became as a stone. ³⁸ About ten days later, Yahweh struck Nabal, so that he died.

³⁹ When David heard that Nabal was dead, he said, “Blessed is Yahweh, who has pleaded the cause of my reproach from the hand of Nabal, and has kept back his servant from evil. Yahweh has returned the evildoing of Nabal on his own head.” David sent and spoke concerning Abigail, to take her to himself as wife.

⁴⁰ When David’s servants had come to Abigail to Carmel, they spoke to her, saying, “David has sent us to you, to take you to him as wife.” ⁴¹ She arose and bowed herself with her face to the earth, and said, “Behold, your servant is a servant to wash the feet of the servants of my lord.” ⁴² Abigail hurriedly arose and rode on a donkey with her five maids who followed her; and she went after the messengers of David, and became his wife.

⁴³ David also took Ahinoam of Jezreel; and they both became his wives. ⁴⁴ Now Saul had given Michal his daughter, David’s wife, to Palti the son of Laish, who was of Gallim.

၂၅

^၁ ရှ မွေ လ ကွယ် လွန် သော အ ခါ အစ္စ ရေး လူ မျိုး အား လုံး စု ရုံး ၍ သူ့ အ တွက် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ ၏။ ထို့ နောက် ရာ မ မြို့ ရှိ သူ့ အိမ် တွင် သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် လည်း ထ ၍ ပါ ရန် တော ကန္တာ ရ သို့ ဆင်း သွား ၏။

^၂ ထို စဉ် က ရ မေ လ မြို့ တွင် လုပ် ငန်း လုပ် ကိုင် ၍ အ လွန် ချမ်း သာ သော သူ မော န မြို့ သား တစ် ဦး ရှိ ၏။ သူ သည် သိုး အ ကောင် သုံး ထောင်၊ ဆိတ် အ ကောင် တစ် ထောင် ပိုင် ဆိုင် ပြီး က ရ မေ လ မြို့ ၌ နေ ၍ သိုး များ ကို အ မွေး ညှပ် လျက် ရှိ ၏။ ^၃ သူ့ အ မည် မှာ နာ ဗ လ၊ သူ့ မ ယား အ မည် မှာ အ ဘိ ဂဲ လ ဖြစ် ၏။ သူ့ မ ယား သည် ဉာဏ် ရည် ထက် မြက် ပြီး ရုပ် ရည် လည်း ချော မော လှ ပ သူ ဖြစ် ၏။ နာ ဗ လ မူ ကား ကာ လက် အ မျိုး ဖြစ် ပြီး ကြမ်း တမ်း သော သူ၊ စ ရိုက် ဆိုး သွမ်း သော သူ ဖြစ် ၏။

^၄ နာ ဗ လ သည် မိ မိ သိုး များ ကို အ မွေး ညှပ် လျက် နေ ကြောင်း တော ကန္တာ ရ တွင် နေ သော ဒါ ဝိဒ် ကြား သိ လျှင်၊ ^၅ ငယ် သား ဆယ် ဦး ကို လွှတ် ၍ ဒါ ဝိဒ် က ထို ငယ် သား တို့ အား “က ရ မေ လ မြို့ သို့ တက် သွား ပြီး နာ ဗ လ ထံ သို့ သွား ကြ လော့။ ငါ့ ကိုယ် စား သူ့ ကို နှုတ် ဆက် ကြ လော့။ ^၆ သင် တို့ က ‘အ သင် နာ ဗ လ၊ အ သက် ရှည် ပါ စေ။ ချမ်း မြေ့ ပါ စေ။ သင့် အိမ် သူ အိမ် သား များ လည်း ချမ်း မြေ့ ကြ ပါ စေ။ သင် ၌ ရှိ သော သူ အ ပေါင်း တို့ လည်း ချမ်း မြေ့ ကြ ပါ စေ။ ^၇ အ သင် ယ ခု သိုး မွေး ညှပ် နေ သည် ဟု ကြား သိ ရ ပါ ၏။ သင် ၏ သိုး ထိန်း တို့ သည် ငါ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ နေ စဉ် က ငါ တို့ သည် သူ တို့ ကို မ နှောင့် ယှက် ခဲ့ ပါ။ က ရ မေ လ မြို့ ၌ ရှိ နေ စဉ် ကာ လ ပတ် လုံး သူ တို့ ပစ္စည်း တစ် စုံ တစ် ရာ မျှ မ ပျောက် ရှ ခဲ့ ပါ။ ^၈ အ သင့် ငယ် သား တို့ ကို မေး ကြည့် ပါ။ သူ တို့ ပြော ပြ ပါ လိမ့် မည်။ ယ ခု လို နေ့ ကောင်း နေ့ မြတ် မှာ ရောက် လာ ကြ သော အ ကျွန်ုပ် ၏ ငယ် သား တို့ သည် လည်း အ သင့် ထံ မှ မျက် နှာ သာ ရ ပါ စေ သော။ အ သင် စိတ် စေ တ နာ ရှိ သော အ ရာ ကို အ သင့် အ စေ အ ပါး များ နှင့် အ သင့် သား ဒါ ဝိဒ် အား ပေး လိုက် ပါ လော့’ ဟူ ၍ သူ့ အား ပြော ကြား ရ မည်” ဟု မှာ လိုက် လေ ၏။

^၉ ဒါ ဝိဒ် ၏ ငယ် သား တို့ သည် လည်း သွား ၍ ဒါ ဝိဒ် မှာ လိုက် သော စ ကား အ လုံး စုံ ကို နာ ဗ လ အား ပြော ကြား ပြီး နောက် စောင့် ဆိုင်း လျက် နေ ကြ စဉ်၊ ^၁၀ နာ ဗ လ က ဒါ ဝိဒ် ၏ အ စေ အ ပါး တို့ အား “ဒါ ဝိဒ် ကား မည် သူ နည်း။ ယေ ရှဲ ၏ သား ကား မည် သူ နည်း။ ယ ခု နေ့ ရက် တို့ တွင် သ ခင့် ထံ မှ ထွက် ပြေး သော အ စေ အ ပါး များ ပြား လှ ပါ တ ကား။ ^၁၁ သိုး မွေး ညှပ် သူ တို့ အ တွက် ငါ ပြင် ဆင် ပေး ထား သော မုန့်၊ ရေ နှင့် အ သား တို့ ကို ယူ ပြီး မည် သည့် အ ရပ် မှ လာ သည် ကို ငါ မ သိ သော သူ တို့ အား ပေး ရ မည် လော” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၂ ထို့ ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် ၏ ငယ် သား တို့ သည် လာ ရာ လမ်း သို့ လှည့် ၍ ပြန် လာ ကြ ၏။ သူ တို့ ပြန် ရောက် သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် အား ထို စ ကား အား လုံး ကို ပြန် ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် က မိ မိ လူ တို့ အား “ကိုယ့် ဓား ကိုယ် အ သီး သီး စွဲ ကိုင် ကြ လော့” ဟု ဆို လျှင် သူ တို့ သည် ကိုယ့် ဓား ကိုယ် စွဲ ကိုင် ၍ ဒါ ဝိဒ် သည် လည်း မိ မိ ဓား ကို စွဲ ကိုင် ၏။ လူ လေး ရာ ခန့် သည် ဒါ ဝိဒ် နောက် သို့ လိုက် ၍ လူ နှစ် ရာ ခန့် မှာ ပစ္စည်း စောင့် ရန် ကျန် ‌နေ ခဲ့ ၏။

^၁၄ ထို အ ခါ အ စေ အ ပါး တို့ ထဲ မှ ငယ် သား တစ် ဦး က နာ ဗ လ ၏ မ ယား အ ဘိ ဂဲ လ အား “ဒါ ဝိဒ် သည် တော ကန္တာ ရ မှ စေ တ မန် ကို လွှတ် ၍ အ ကျွန်ုပ် တို့ သ ခင် အား နှုတ် ဆက် သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ သ ခင် သည် သူ တို့ အား ရိုင်း ပြ စွာ ပြော ဆို လိုက် ပါ ၏။ ^၁၅ သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် အ လွန် ကောင်း ပါ ၏။ တော ထဲ တွင် သူ တို့ နှင့် လှည့် လည် သွား လာ သော ကာ လ ပတ် လုံး အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အ နှောင့် အ ယှက် မ ပေး။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ပစ္စည်း များ လည်း ပျောက် ရှ ခြင်း မ ရှိ ခဲ့ ပါ။ ^၁၆ ထို သို့ သူ တို့ နှင့် အ တူ သိုး ထိန်း ခဲ့ ချိန် တစ် လျှောက် လုံး သူ တို့ သည် နေ့ ရော ည ပါ အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ဖို့ အ ကွယ် အ ကာ ဖြစ် ခဲ့ ပါ ၏။ ^၁၇ ယ ခု မှာ အ ကျွန်ုပ် တို့ သ ခင် နှင့် အိမ် သူ အိမ် သား အား လုံး သည် ဘေး ရောက် တော့ မည် ဖြစ် ၍ မည် သို့ ပြု ရ မည် ကို သ ခင် မ သိ မြင် ပါ လော့။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သ ခင် သည် ဆိုး ညစ် သော သူ ဖြစ် သော ကြောင့် သူ့ ကို ပြော ၍ ရ မည် မ ဟုတ် ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၁၈ ထို အ ခါ အ ဘိ ဂဲ လ သည် မုန့် အ လုံး နှစ် ရာ၊ စ ပျစ် ဝိုင် နှစ် ဘူး၊ ခုတ် ထစ် ပြီး သား သိုး ငါး ကောင်၊ မုန့် ဆန်း ငါး စေ အာ၊ ၁၅ ပြည် သို့ မ ဟုတ် ၃၇ လီ တာ။ စ ပျစ် သီး ခြောက် အ ခိုင် တစ် ရာ၊ သ ဖန်း ပျဉ် အ ချပ် နှစ် ရာ တို့ ကို အ လျင် အ မြန် ယူ ၍ မြည်း များ ပေါ် တင် ပြီး လျှင်၊ ^၁၉ သူ့ ငယ် သား တို့ အား “သင် တို့ ငါ့ ရှေ့ မှ အ လျင် သွား နှင့် ကြ။ သင် တို့ နောက် မှ ငါ လိုက် ခဲ့ မည်” ဟု ဆို ၏။ ဤ ကိစ္စ ကို သူ့ ခင် ပွန်း နာ ဗ လား မ ပြော ပြ ဘဲ နေ ၏။ ^၂၀ အ ဘိ ဂဲ လ သည် မြည်း ကို စီး လျက် တောင် ကွေ့ တစ် ခု သို့ ရောက် လာ စဉ် ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ လူ တို့ သည် လည်း ဆင်း လာ ၍ ထို နေ ရာ တွင် တွေ့ ဆုံ မိ ကြ ၏။

^၂၁ ဒါ ဝိဒ် က “တော ထဲ တွင် ဤ သူ ပိုင် သော ဥစ္စာ ရှိ သ မျှ တစ် စုံ တစ် ရာ မျှ မ ပျောက် ရှ အောင် ငါ စောင့် ရှောက် ပေး ခဲ့ သည် မှာ အ ချည်း နှီး ဖြစ် ၏။ သူ သည် ငါ့ အား အ ကောင်း ကို အ ဆိုး နှင့် တုံ့ ပြန် ခဲ့ ပြီ။ ^၂၂ ထို့ ကြောင့် နံ နက် မိုး သောက် ချိန် တွင် ငါ သည် သူ့ လူ ယောက်ျား တစ် စုံ တစ် ယောက် ကို အ သက် ရှင် ကျန် နေ စေ ခဲ့ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ ဒါ ဝိဒ် ၏ ရန် သူ တို့ ကို ထို ထက် မ က စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ” ဟု ဆို ထား နှင့် ၏။

^၂၃ အ ဘိ ဂဲ လ သည် ဒါ ဝိဒ် ကို မြင် လျှင် မြည်း ပေါ် မှ အ လျင် အ မြန် ဆင်း ၍ ဒါ ဝိဒ် ရှေ့ မြေ ပေါ် တွင် ဦး ညွှတ် ပျပ် ဝပ် လေ ၏။ ^၂၄ အ ဘိ ဂဲ လ သည် ဒါ ဝိဒ် ခြေ ရင်း တွင် ပျပ် ဝပ် လျက် “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကို သာ အ ပြစ် ပေး ပါ။ ယ ခု သ ခင့် ကျွန် မ လျှောက် တင် ပါ ရ စေ။ သ ခင့် ကျွန် မ ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ပေး ပါ။ ^၂၅ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ ဤ ဆိုး ညစ် သော သူ နာ ဗ လ ကို စိတ် ထဲ မ ထား ပါ နှင့်။ သူ သည် သူ ၏ နာ မည် နှင့် လိုက် ပါ ၏။ နာ ဗ လ 'မိုက် မဲ သော သူ' ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟူ သော နာ မည် နှင့် အ ညီ မိုက် မဲ သော သူ ဖြစ် ပါ ၏။ သ ခင် စေ လွှတ် လိုက် သော သ ခင့် လူ တို့ ကို သ ခင့် ကျွန် မ မ တွေ့ လိုက် ရ ပါ။

^၂၆ ယ ခု မှာ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ သ ခင် လည်း အ သက် ရှင် သည် နှင့် အ ညီ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သ ခင့် လက် ကို လူ သတ် ခြင်း ဘေး၊ သ ခင် ကိုယ် တိုင် လက် စား ချေ ခြင်း ဘေး မှ ဆီး တား တော် မူ ပြီ။ သ ခင့် ရန် သူ၊ သ ခင့် ကို အန္တ ရာယ် ပြု ရန် ကြံ စည် သော သူ တို့ သည် နာ ဗ လ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ပါ စေ သော။ ^၂၇ ယ ခု သ ခင့် ကျွန် မ ယူ လာ သော လက် ဆောင် ကို သ ခင့် နောက် လိုက် ငယ် သား တို့ အား ပေး လိုက် ပါ ရ စေ။

^၂၈ သ ခင့် ကျွန် မ ၏ အ ပြစ် ကို ခွင့် လွှတ် တော် မူ ပါ။ သ ခင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ စစ် တိုက် သော သူ ဖြစ် ပါ ၏။ သ ခင် အ သက် ရှင် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး သ ခင် ၌ မည် သည့် မ ကောင်း မှု ကို မျှ မ တွေ့ ရ ပါ။ သို့ ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် သ ခင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် ကို တည် မြဲ စေ တော် မူ ပါ စေ သော။ ^၂၉ တစ် စုံ တစ် ယောက် သည် ထ ၍ သ ခင့် ကို လိုက် ပြီး သ ခင့် အ သက် ကို ရန် ရှာ မည် ဆို လျှင် သ ခင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် သ ခင် ၏ အ သက် ကို အ သက် အိတ် ထဲ ၌ လုံ ခြုံ စွာ ထုပ် ထား တော် မူ ပါ စေ သော။ သ ခင့် ရန် သူ တို့ ၏ အ သက် ကို ကား လောက် လွှဲ ထဲ မှ လောက် စာ လုံး ကို လွှဲ ပစ် သ ကဲ့ သို့ လွှဲ ပစ် တော် မူ ပါ စေ သော။

^၃၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် သ ခင့် အ ဖို့ မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော ကောင်း မြတ် သော အ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ သည် အ မှန် ဖြစ် လာ ပါ စေ သော။ သ ခင့် အား အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို အုပ် ချုပ် သူ မင်း အ ဖြစ် ခန့် ထား တော် မူ ပါ စေ သော။ ^၃၁ သို့ မှ အ ကျွန်ုပ် သ ခင် သည် အ ကြောင်း မဲ့ လူ သတ် ခြင်း၊ ကိုယ် တိုင် လက် စား ချေ ခြင်း ကြောင့် စိတ် သော က ရောက် စ ရာ၊ စိတ် အ နှောင့် အ ယှက် ဖြစ် စ ရာ အ ကြောင်း မ ရှိ ဘဲ နေ လိမ့် မည်။ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် ကို ကောင်း စား စေ သော အ ခါ သ ခင့် ကျွန် မ ကို လည်း သ တိ ရ ပါ” ဟု ဆို လေ ၏။

^၃၂ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် က အ ဘိ ဂဲ လ အား “ယ နေ့ သင် နှင့် ငါ တွေ့ ဆုံ ရန် သင့် ကို စေ လွှတ် ‌တော် မူ သော အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သော။ ^၃၃ သင် ၏ ဆင် ခြင် တုံ တ ရား ရှိ မှု အ တွက် သင် ကောင်း ချီး ခံ စား ရ ပါ စေ သော။ ယ နေ့ မှာ သင် သည် ငါ့ ကို လူ အ သက် သတ် ခြင်း အ မှု၊ ကိုယ် တိုင် လက် စား ချေ ခြင်း အ မှု မှ ကင်း ဝေး စေ သော ကြောင့် သင် ကောင်း ချီး ခံ စား ရ ပါ စေ သော။ ^၃၄ အ ကယ် စင် စစ် သင့် ကို ရန် ပြု မည့် ဘေး မှ ငါ့ ကို ဆီး တား တော် မူ သော အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် သည် နှင့် အ ညီ သင် သည် ငါ့ ကို အ လျင် အ မြန် လာ မ တွေ့ လျှင် နံ နက် မိုး လင်း သော အ ခါ နာ ဗ လ အ ပါ အ ဝင် ယောက်ျား တစ် ယောက် မျှ ကျန် တော့ မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို ၏။

^၃၅ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် သည် အ ဘိ ဂဲ လ ယူ ဆောင် လာ သော လက် ဆောင် တို့ ကို လက် ခံ ယူ ပြီး လျှင် “သင့် အိမ် သို့ ငြိမ်း ချမ်း စွာ ပြန် သွား ပါ။ သင့် စ ကား ကို ငါ နား ထောင် ပြီ။ သင် တောင်း ဆို သည် ကို ငါ လက် ခံ ပြီ” ဟု သူ့ အား ဆို ၏။

^၃၆ အ ဘိ ဂဲ လ သည် နာ ဗ လ ထံ ပြန် ရောက် သော အ ခါ နာ ဗ လ သည် အိမ် ထဲ တွင် ရှင် ဘု ရင် စား သောက် ပွဲ ကဲ့ သို့ စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ လျက် အ လွန် အ ကြူး မူး ယစ် ပျော် ပါး နေ သည် ကို တွေ့ ရ သ ဖြင့် နံ နက် မိုး လင်း သည့် တိုင် မည် သည့် အ မှု ကြီး ငယ် ကို မျှ သူ့ အား မ ပြော ပြ ပေ။ ^၃၇ နံ နက် ရောက် ၍ နာ ဗ လ စ ပျစ် ဝိုင် အ မူး ပြေ သော အ ခါ သူ့ မ ယား က သူ့ အား အ ဖြစ် အ ပျက် အ လုံး စုံ ကို ပြော ပြ လေ ၏။ ထို အ ခါ နာ ဗ လ သည် နှ လုံး ရပ် သွား ၍ ခန္ဓာ ကိုယ် မှာ ကျောက် တုံး ကဲ့ သို့ ဖြစ် လေ ၏။ ^၃၈ နောက် ဆယ် ရက် ခန့် ကြာ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ ဖြင့် နာ ဗ လ သေ လေ ၏။

^၃၉ နာ ဗ လ သေ ကြောင်း ဒါ ဝိဒ် ကြား သော အ ခါ “နာ ဗ လ ကြောင့် ခံ ရ သော စော် ကား ခြင်း အ မှု မှ ကာ ကွယ် ပေး ၍ ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး ကို အ ပြစ် မ ပြု မိ စေ ရန် ဆီး တား ပေး တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နာ ဗ လ ပြု ခဲ့ သော မ ကောင်း မှု ကို သူ့ ခေါင်း ပေါ် သို့ ပြန် ရောက် စေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် သည် အ ဘိ ဂဲ လ ကို မ ယား အ ဖြစ် ယူ ရန် လူ လွှတ် ၍ တောင်း ဆို စေ ၏။

^၄၀ ဒါ ဝိဒ် ၏ အ စေ အ ပါး တို့ သည် က ရ မေ လ မြို့ ရှိ အ ဘိ ဂဲ လ ထံ သို့ သွား ၍ “သင့် ကို မ ယား အ ဖြစ် တောင်း ဆို ပေး ရန် ဒါ ဝိဒ် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို သင့် ထံ စေ လွှတ် ပါ ၏” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၄၁ ထို အ ခါ အ ဘိ ဂဲ လ သည် ထ ၍ မြေ ပေါ် တွင် ပျပ် ဝပ် လျက် “သ ခင့် ကျွန် မ သည် သ ခင့် အ စေ အ ပါး တို့ ၏ ခြေ ကို ဆေး ပေး ရ မည့် ကျွန် မ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ^၄၂ အ ဘိ ဂဲ လ သည် ချက် ချင်း ထ ၍ အ နီး ကပ် အ စေ ခံ အ မျိုး သ မီး ငါး ဦး ပါ လျက် မြည်း ကို စီး ကာ ဒါ ဝိဒ် ၏ တ မန် တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား ၍ ဒါ ဝိဒ် ၏ မ ယား အ ဖြစ် ခံ ယူ လေ ၏။

^၄၃ ဒါ ဝိဒ် သည် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သူ အ ဟိ နောင် ကို လည်း ယူ ထား သ ဖြင့် သူ ၌ မ ယား နှစ် ဦး ရှိ ၏။ ^၄၄ ဒါ ဝိဒ် ၏ မ ယား မိ ခါ လ ကို မူ သူ့ ခ မည်း တော် ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဂလ္လိမ် မြို့ သား၊ လဲ ရှ ၏ သား ပါ လ တိ နှင့် ပေး စား ထား နှင့် ခဲ့ ပြီ ဖြစ် ၏။

25

¹ Samuel died; and all Israel gathered themselves together and mourned for him, and buried him at his house at Ramah. Then David arose and went down to the wilderness of Paran.

² There was a man in Maon whose possessions were in Carmel; and the man was very great. He had three thousand sheep and a thousand goats; and he was shearing his sheep in Carmel. ³ Now the name of the man was Nabal; and the name of his wife Abigail. This woman was intelligent and had a beautiful face; but the man was surly and evil in his doings. He was of the house of Caleb.

⁴ David heard in the wilderness that Nabal was shearing his sheep. ⁵ David sent ten young men; and David said to the young men, “Go up to Carmel, and go to Nabal, and greet him in my name. ⁶ Tell him, ‘Long life to you! Peace be to you! Peace be to your house! Peace be to all that you have! ⁷ Now I have heard that you have shearers. Your shepherds have now been with us, and we didn’t harm them. Nothing was missing from them all the time they were in Carmel. ⁸ Ask your young men, and they will tell you. Therefore let the young men find favor in your eyes, for we come on a good day. Please give whatever comes to your hand to your servants and to your son David.’ ”

⁹ When David’s young men came, they spoke to Nabal all those words in the name of David, and waited. ¹⁰ Nabal answered David’s servants and said, “Who is David? Who is the son of Jesse? There are many servants who break away from their masters these days. ¹¹ Shall I then take my bread, my water, and my meat that I have killed for my shearers, and give it to men who I don’t know where they come from?”

¹² So David’s young men turned on their way and went back, and came and told him all these words. ¹³ David said to his men, “Every man put on his sword!” Every man put on his sword. David also put on his sword. About four hundred men followed David, and two hundred stayed by the baggage.

¹⁴ But one of the young men told Abigail, Nabal’s wife, saying, “Behold, David sent messengers out of the wilderness to greet our master; and he insulted them. ¹⁵ But the men were very good to us, and we were not harmed, and we didn’t miss anything as long as we went with them, when we were in the fields. ¹⁶ They were a wall to us both by night and by day, all the while we were with them keeping the sheep. ¹⁷ Now therefore know and consider what you will do; for evil is determined against our master and against all his house, for he is such a worthless fellow that one can’t speak to him.”

¹⁸ Then Abigail hurried and took two hundred loaves of bread, two containers of wine, five sheep ready dressed, five seahs 1 seah is about 7 liters or 1.9 gallons or 0.8 pecks. of parched grain, one hundred clusters of raisins, and two hundred cakes of figs, and laid them on donkeys. ¹⁹ She said to her young men, “Go on before me. Behold, I am coming after you.” But she didn’t tell her husband, Nabal. ²⁰ As she rode on her donkey, and came down hidden by the mountain, behold, David and his men came down toward her, and she met them.

²¹ Now David had said, “Surely in vain I have kept all that this fellow has in the wilderness, so that nothing was missed of all that pertained to him. He has returned me evil for good. ²² God do so to the enemies of David, and more also, if I leave of all that belongs to him by the morning light so much as one who urinates on a wall.” or, male.

²³ When Abigail saw David, she hurried and got off her donkey, and fell before David on her face and bowed herself to the ground. ²⁴ She fell at his feet and said, “On me, my lord, on me be the blame! Please let your servant speak in your ears. Hear the words of your servant. ²⁵ Please don’t let my lord pay attention to this worthless fellow, Nabal, for as his name is, so is he. Nabal ’Nabal’ means ‘foolish’. is his name, and folly is with him; but I, your servant, didn’t see my lord’s young men whom you sent.

²⁶ Now therefore, my lord, as Yahweh lives and as your soul lives, since Yahweh has withheld you from blood guiltiness and from avenging yourself with your own hand, now therefore let your enemies and those who seek evil to my lord be as Nabal. ²⁷ Now this present which your servant has brought to my lord, let it be given to the young men who follow my lord.

²⁸ Please forgive the trespass of your servant. For Yahweh will certainly make my lord a sure house, because my lord fights Yahweh’s battles. Evil will not be found in you all your days. ²⁹ Though men may rise up to pursue you and to seek your soul, yet the soul of my lord will be bound in the bundle of life with Yahweh your God. He will sling out the souls of your enemies as from a sling’s pocket.

³⁰ It will come to pass, when Yahweh has done to my lord according to all the good that he has spoken concerning you, and has appointed you prince over Israel, ³¹ that this shall be no grief to you, nor offense of heart to my lord, either that you have shed blood without cause, or that my lord has avenged himself. When Yahweh has dealt well with my lord, then remember your servant.”

³² David said to Abigail, “Blessed is Yahweh, the God of Israel, who sent you today to meet me! ³³ Blessed is your discretion, and blessed are you, who have kept me today from blood guiltiness, and from avenging myself with my own hand. ³⁴ For indeed, as Yahweh the God of Israel lives, who has withheld me from harming you, unless you had hurried and come to meet me, surely there wouldn’t have been left to Nabal by the morning light so much as one who urinates on a wall.” or, one male.

³⁵ So David received from her hand that which she had brought him. Then he said to her, “Go up in peace to your house. Behold, I have listened to your voice and have granted your request.”

³⁶ Abigail came to Nabal; and behold, he held a feast in his house like the feast of a king. Nabal’s heart was merry within him, for he was very drunk. Therefore she told him nothing until the morning light. ³⁷ In the morning, when the wine had gone out of Nabal, his wife told him these things; and his heart died within him, and he became as a stone. ³⁸ About ten days later, Yahweh struck Nabal, so that he died.

³⁹ When David heard that Nabal was dead, he said, “Blessed is Yahweh, who has pleaded the cause of my reproach from the hand of Nabal, and has kept back his servant from evil. Yahweh has returned the evildoing of Nabal on his own head.” David sent and spoke concerning Abigail, to take her to himself as wife.

⁴⁰ When David’s servants had come to Abigail to Carmel, they spoke to her, saying, “David has sent us to you, to take you to him as wife.” ⁴¹ She arose and bowed herself with her face to the earth, and said, “Behold, your servant is a servant to wash the feet of the servants of my lord.” ⁴² Abigail hurriedly arose and rode on a donkey with her five maids who followed her; and she went after the messengers of David, and became his wife.

⁴³ David also took Ahinoam of Jezreel; and they both became his wives. ⁴⁴ Now Saul had given Michal his daughter, David’s wife, to Palti the son of Laish, who was of Gallim.