၂၂

^၁ ဒါ ဝိဒ် သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက် ပြေး လွတ် မြောက် သွား ပြီး အ ဒု လံ လိုဏ် ဂူ ၌ ရောက် နေ ကြောင်း ကို သူ့ အစ် ကို များ၊ သူ့ ဖ ခင် ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း များ ကြား သိ သော အ ခါ သူ ရှိ ရာ လိုဏ် ဂူ သို့ ဆင်း လာ ကြ ၏။ ^၂ ဒုက္ခ ရောက် နေ သူ၊ အ ကြွေး မ ဆပ် နိုင် သူ၊ ဘ ဝ ကို ခါး သီး စွာ ခံ စား နေ ရ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် သူ့ ထံ လာ ရောက် စု ဝေး ကြ ရာ လူ လေး ရာ ခန့် ရှိ ၍ ဒါ ဝိဒ် သည်သူ တို့ ကို ဦး ဆောင် လေ ၏။

^၃ ဒါ ဝိဒ် သည် ထို အ ရပ် မှ မော ဘ ပြည်၊ မိ ဇ ပါ မြို့ သို့ သွား ၍ မော ဘ ဘု ရင် အား “ဘု ရား သ ခင် သည် အ ကျွန်ုပ် အား မည် သို့ ပြု ပေး မည် ကို အ ကျွန်ုပ် သိ ရ သည့် အ ချိန် ထိ အ ကျွန်ုပ် ၏ မိ ဘ တို့ ကို အ ရှင့် ထံ ၌ ခို လှုံ ခွင့် ပြု ပါ” ဟု လျှောက် ဆို ပြီး၊ ^၄ သူ တို့ ကို မော ဘ ဘု ရင် ထံ ၌ အပ် နှံ ထား ခဲ့ ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် ဥ မင် လိုဏ် ခေါင်း တွင် ပုန်း နေ ရ သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး သူ တို့ သည် မော ဘ ဘု ရင် ထံ ၌ ခို လှုံ ခဲ့ ကြ ၏။

^၅ ထို အ ခါ ပ ရော ဖက် ဂဒ် က ဒါ ဝိဒ် အား “ပုန်း မ နေ ပါ နှင့်။ ဥ မင် လိုဏ် ခေါင်း ထဲ မှ ထွက် လာ ၍ ယု ဒ ပြည် သို့ သွား လော့” ဟု ဆို သ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် သည် ထွက် လာ ၍ ဟာ ရက် တော သို့ သွား ၏။

^၆ ရှော လု မင်း ကြီး သည် လှံ ကို ကိုင် ဆောင် ပြီး သူ့ အ မှု ထမ်း အ ပေါင်း တို့ လည်း သူ့ ကို ဝန်း ရံ လျက် ဂိ ဗာ မြို့၊ တောင် ကုန်း တစ် ခု ပေါ် ရှိ ဧ ရှာ လ ပင် အောက် တွင် စ ခန်း ချ နေ စဉ် ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ တူ လူ တစ် စု ကို တွေ့ ရှိ သည် ဟူ သော သ တင်း ကို ကြား သိ ရ ၏။ ^၇ ထို့ ကြောင့် ရှော လု မင်း ကြီး က သူ့ ကို ခ စား နေ သော အ မှု ထမ်း တို့ အား “ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့၊ နား ထောင် ကြ။ ယေ ရှဲ ၏ သား သည် သင် တို့ အား လုံး ကို လယ် မြေ များ၊ စ ပျစ် ခြံ များ ပေး မည် လော။ သင် တို့ အား လုံး ကို လူ တစ် ထောင် အုပ်၊ လူ တစ် ရာ အုပ် အ ရာ ခန့် အပ် မည် လော။ ^၈ သင် တို့ အား လုံး သည် ငါ့ ကို ပူး ပေါင်း ကြံ စည် ကြ ပြီ။ ငါ့ သား နှင့် ယေ ရှဲ ၏ သား တို့ က တိ သစ္စာ ပြု ကြ သည် ကို ငါ့ အား မည် သူ မျှ မ ပြော ပြ ကြ။ ယ ခု ကဲ့ သို့ ငါ့ အ စေ အ ပါး သည် ငါ့ အား ချောင်း မြောင်း တိုက် ခိုက် ရန် ငါ့ သား ကိုယ် တိုင် သွေး ထိုး ပေး သည် ကို လည်း မည် သူ မျှ ငါ့ အ ဖို့ ဝမ်း မ နည်း ကြ။ ငါ့ အား မည် သူ မျှ မ ပြော ပြ ကြ” ဟု ဆို ၏။

^၉ ထို အ ခါ ရှော လု ၏ အ မှု ထမ်း တစ် ဦး ဖြစ် သော ဧ ဒုံ အ မျိုး သား ဒေါ ဂ က “ယေ ရှဲ ၏ သား သည် နော ဗ မြို့ ရှိ အ ဟိ တုပ် ၏ သား အ ဟိ မ လက် ထံ သို့ လာ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တွေ့ ပါ ၏။ ^၁၀ အ ဟိ မ လက် သည် သူ့ အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး မြန်း ပေး ပြီး သူ့ ကို စား စ ရာ များ လည်း ပေး ပါ ၏။ ဖိ လိတ္တိ ပြည် သား ဂေါ လျတ် ၏ ဓား ကို လည်း သူ့ အား ပေး လိုက် ပါ ၏” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် သည် အ ဟိ တုပ် ၏ သား ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဟိ မ လက် နှင့် တ ကွ နော ဗ မြို့ ရှိ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ ဖြစ် သော သူ့ ဖ ခင် ၏ အိမ် ထောင် မိ သား စု အား လုံး ကို လူ လွှတ် ခေါ် စေ သ ဖြင့် သူ တို့ အား လုံး ရှင် ဘု ရင် ထံ သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး က “အ ဟိ တုပ် ၏ သား၊ ယ ခု နား ထောင် လော့” ဟု ဆို လျှင် အ ဟိ မ လက် က “ဟုတ် ကဲ့ ပါ အ ရှင်” ဟု လျှောက် ၏။

^၁၃ ရှော လု မင်း ကြီး က “သင် နှင့် ယေ ရှဲ ၏ သား သည် ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပူး ပေါင်း ကြံ စည် ကြ သ နည်း။ သင် သည် သူ့ အား အ စား အ စာ နှင့် ဓား ကို ပေး ခဲ့ သည် သာ မ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ၌ လည်း မေး မြန်း ပေး သော ကြောင့် ယ နေ့ သူ သည် ငါ့ ကို ထ ကြွ ပုန် ကန် ၍ ချောင်း မြောင်း တိုက် ခိုက် လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၄ အ ဟိ မ လက် က ရှင် ဘု ရင် အား “အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ အ မှု ထမ်း အ ပေါင်း တို့ တွင် ဒါ ဝိဒ် ကဲ့ သို့ မည် သူ သစ္စာ ရှိ သ နည်း။ သူ သည် အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ သ မက် တော် ဖြစ် ၏။ အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ကိုယ် ရံ တော် မှူး လည်း ဖြစ် ၏။ အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ အိမ် ထောင် မိ သား စု တွင် ဂုဏ် သ ရေ ရှိ သူ လည်း ဖြစ် ၏။ ^၁၅ သူ့ အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ထံ မေး မြန်း ပေး သည် မှာ ဤ နေ့ မှာ ပ ထ မ ဆုံး အ ကြိမ် ဖြစ် သ လော။ အ ရှင် မင်း ကြီး စွပ် စွဲ ပြော ဆို သော စ ကား များ သည် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် ဖ ခင် ၏ အိမ် ထောင် မိ သား စု များ နှင့် ဝေး ပါ စေ သော။ အ ရှင့် အ စေ အ ပါး သည် မည် သည့် အ မှု ကြီး ငယ် ကို မျှ မ သိ ပါ” ဟု လျှောက် ဆို ၏။

^၁၆ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က “အ ဟိ မ လက်၊ သင် နှင့် သင့် ဖ ခင် ၏ အိမ် ထောင် မိ သား စု အား လုံး မု ချ သေ ရ မည်” ဟု ဆို ပြီး၊ ^၁၇ သူ့ အ နား ၌ ရပ် နေ သော ခြေ မြန် တော် တို့ အား “လှည့် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ကို သတ် ကြ လော့။ သူ တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် ဘက် တော် သား ဖြစ် ၏။ ဒါ ဝိဒ် ထွက် ပြေး တိမ်း ရှောင် သည် ကို သိ လျက် ပင် ငါ့ အား အ ကြောင်း မ ကြား ကြ” ဟု မိန့် ဆို ၏။ သို့ သော် ရှင် ဘု ရင် ၏ အ မှု ထမ်း တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ကို ကွပ် မျက် ရန် လက် ကို မ ရွယ် လို ကြ ပေ။

^၁၈ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ဒေါ ဂ အား “လှည့် ၍ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ကို တိုက် ခိုက် လော့” ဟု ဆို လျှင် ဧ ဒုံ အ မျိုး သား ဒေါ ဂ သည် လှည့် ၍ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ကို တိုက် ခိုက် ၏။ ထို နေ့ ချင်း တွင် သူ သည် ပိတ် ချော ဧ ဖုဒ် ’ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ တွက် အ ထူး ချုပ် ထား သော အ ပေါ် အင်္ကျီ’။ ဝတ် ဆင် သူ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ရှစ် ဆယ့် ငါး ပါး တို့ ကို သတ် လေ ၏။ ^၁၉ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ နေ ရာ မြို့ ဖြစ် သော နော ဗ မြို့ ကို လည်း ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ရာ ယောက်ျား၊ မိန်း မ၊ နို့ စို့ က လေး သူ ငယ် များ မှ စ ၍ သိုး၊ နွား၊ မြည်း တို့ ပါ မ ကျန် ဓား ဖြင့် သေ ကြ ရ လေ ၏။

^၂၀ သို့ သော် အ ဗျာ သာ ဟု ခေါ် သော အ ဟိ တုပ် ၏ မြေး၊ အ ဟိ မ လက် ၏ သား တစ် ယောက် သည် လွတ် မြောက် ၍ ဒါ ဝိဒ် ထံ ပြေး သွား ၏။

^၂၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ အား ရှော လု မင်း ကြီး ကွပ် မျက် ပစ် ကြောင်း ကို အ ဗျာ သာ သည် ဒါ ဝိဒ် အား ပြော ပြ ၏။ ^၂၂ ဒါ ဝိဒ် က အ ဗျာ သာ အား “ထို နေ့ ၌ ဧ ဒုံ အ မျိုး သား ဒေါ ဂ သည် ထို နေ ရာ တွင် ရှိ နေ ၏။ သူ သည် ရှော လု မင်း ကြီး အား ကျိန်း သေ ပြော ပြ လိမ့် မည် ကို ငါ သိ ၏။ သင့် ဖ ခင် ၏ အိမ် ထောင် မိ သား စု အား လုံး သေ ရ သည့် အ ကြောင်း ရင်း မှာ ငါ့ ကြောင့် ပင် ဖြစ် ၏။ ^၂၃ ငါ နှင့် အ တူ နေ လော့။ မ ကြောက် နှင့်။ ငါ့ အ သက် ကို ရန် ရှာ သော သူ သည် သင့် အ သက် ကို လည်း ရန် ရှာ မည်။ ငါ နှင့် အ တူ နေ လျှင် သင့် ကို ငါ စောင့် ရှောက် မည်” ဟု ဆို ၏။

22

¹ David therefore departed from there and escaped to Adullam’s cave. When his brothers and all his father’s house heard it, they went down there to him. ² Everyone who was in distress, everyone who was in debt, and everyone who was discontented gathered themselves to him; and he became captain over them. There were with him about four hundred men.

³ David went from there to Mizpeh of Moab; and he said to the king of Moab, “Please let my father and my mother come out to you, until I know what God will do for me.” ⁴ He brought them before the king of Moab; and they lived with him all the time that David was in the stronghold.

⁵ The prophet Gad said to David, “Don’t stay in the stronghold. Depart, and go into the land of Judah.” Then David departed, and came into the forest of Hereth.

⁶ Saul heard that David was discovered, with the men who were with him. Now Saul was sitting in Gibeah, under the tamarisk tree in Ramah, with his spear in his hand, and all his servants were standing around him. ⁷ Saul said to his servants who stood around him, “Hear now, you Benjamites! Will the son of Jesse give everyone of you fields and vineyards? Will he make you all captains of thousands and captains of hundreds? ⁸ Is that why all of you have conspired against me, and there is no one who discloses to me when my son makes a treaty with the son of Jesse, and there is none of you who is sorry for me, or discloses to me that my son has stirred up my servant against me, to lie in wait, as it is today?”

⁹ Then Doeg the Edomite, who stood by the servants of Saul, answered and said, “I saw the son of Jesse coming to Nob, to Ahimelech the son of Ahitub. ¹⁰ He inquired of Yahweh for him, gave him food, and gave him the sword of Goliath the Philistine.”

¹¹ Then the king sent to call Ahimelech the priest, the son of Ahitub, and all his father’s house, the priests who were in Nob; and they all came to the king. ¹² Saul said, “Hear now, you son of Ahitub.” He answered, “Here I am, my lord.”

¹³ Saul said to him, “Why have you conspired against me, you and the son of Jesse, in that you have given him bread, and a sword, and have inquired of God for him, that he should rise against me, to lie in wait, as it is today?” ¹⁴ Then Ahimelech answered the king, and said, “Who among all your servants is so faithful as David, who is the king’s son-in-law, captain of your body guard, and honored in your house? ¹⁵ Have I today begun to inquire of God for him? Be it far from me! Don’t let the king impute anything to his servant, nor to all the house of my father; for your servant knew nothing of all this, less or more.”

¹⁶ The king said, “You shall surely die, Ahimelech, you and all your father’s house.” ¹⁷ The king said to the guard who stood about him, “Turn and kill the priests of Yahweh, because their hand also is with David, and because they knew that he fled and didn’t disclose it to me.” But the servants of the king wouldn’t put out their hand to fall on the priests of Yahweh.

¹⁸ The king said to Doeg, “Turn and attack the priests!” Doeg the Edomite turned, and he attacked the priests, and he killed on that day eighty-five people who wore a linen ephod. ¹⁹ He struck Nob, the city of the priests, with the edge of the sword—both men and women, children and nursing babies, and cattle, donkeys, and sheep, with the edge of the sword.

²⁰ One of the sons of Ahimelech the son of Ahitub, named Abiathar, escaped and fled after David.

²¹ Abiathar told David that Saul had slain Yahweh’s priests. ²² David said to Abiathar, “I knew on that day, when Doeg the Edomite was there, that he would surely tell Saul. I am responsible for the death of all the persons of your father’s house. ²³ Stay with me. Don’t be afraid, for he who seeks my life seeks your life. You will be safe with me.”

၂၂

^၁ ဒါ ဝိဒ် သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက် ပြေး လွတ် မြောက် သွား ပြီး အ ဒု လံ လိုဏ် ဂူ ၌ ရောက် နေ ကြောင်း ကို သူ့ အစ် ကို များ၊ သူ့ ဖ ခင် ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း များ ကြား သိ သော အ ခါ သူ ရှိ ရာ လိုဏ် ဂူ သို့ ဆင်း လာ ကြ ၏။ ^၂ ဒုက္ခ ရောက် နေ သူ၊ အ ကြွေး မ ဆပ် နိုင် သူ၊ ဘ ဝ ကို ခါး သီး စွာ ခံ စား နေ ရ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် သူ့ ထံ လာ ရောက် စု ဝေး ကြ ရာ လူ လေး ရာ ခန့် ရှိ ၍ ဒါ ဝိဒ် သည်သူ တို့ ကို ဦး ဆောင် လေ ၏။

^၃ ဒါ ဝိဒ် သည် ထို အ ရပ် မှ မော ဘ ပြည်၊ မိ ဇ ပါ မြို့ သို့ သွား ၍ မော ဘ ဘု ရင် အား “ဘု ရား သ ခင် သည် အ ကျွန်ုပ် အား မည် သို့ ပြု ပေး မည် ကို အ ကျွန်ုပ် သိ ရ သည့် အ ချိန် ထိ အ ကျွန်ုပ် ၏ မိ ဘ တို့ ကို အ ရှင့် ထံ ၌ ခို လှုံ ခွင့် ပြု ပါ” ဟု လျှောက် ဆို ပြီး၊ ^၄ သူ တို့ ကို မော ဘ ဘု ရင် ထံ ၌ အပ် နှံ ထား ခဲ့ ၏။ ဒါ ဝိဒ် သည် ဥ မင် လိုဏ် ခေါင်း တွင် ပုန်း နေ ရ သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး သူ တို့ သည် မော ဘ ဘု ရင် ထံ ၌ ခို လှုံ ခဲ့ ကြ ၏။

^၅ ထို အ ခါ ပ ရော ဖက် ဂဒ် က ဒါ ဝိဒ် အား “ပုန်း မ နေ ပါ နှင့်။ ဥ မင် လိုဏ် ခေါင်း ထဲ မှ ထွက် လာ ၍ ယု ဒ ပြည် သို့ သွား လော့” ဟု ဆို သ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် သည် ထွက် လာ ၍ ဟာ ရက် တော သို့ သွား ၏။

^၆ ရှော လု မင်း ကြီး သည် လှံ ကို ကိုင် ဆောင် ပြီး သူ့ အ မှု ထမ်း အ ပေါင်း တို့ လည်း သူ့ ကို ဝန်း ရံ လျက် ဂိ ဗာ မြို့၊ တောင် ကုန်း တစ် ခု ပေါ် ရှိ ဧ ရှာ လ ပင် အောက် တွင် စ ခန်း ချ နေ စဉ် ဒါ ဝိဒ် နှင့် အ တူ လူ တစ် စု ကို တွေ့ ရှိ သည် ဟူ သော သ တင်း ကို ကြား သိ ရ ၏။ ^၇ ထို့ ကြောင့် ရှော လု မင်း ကြီး က သူ့ ကို ခ စား နေ သော အ မှု ထမ်း တို့ အား “ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့၊ နား ထောင် ကြ။ ယေ ရှဲ ၏ သား သည် သင် တို့ အား လုံး ကို လယ် မြေ များ၊ စ ပျစ် ခြံ များ ပေး မည် လော။ သင် တို့ အား လုံး ကို လူ တစ် ထောင် အုပ်၊ လူ တစ် ရာ အုပ် အ ရာ ခန့် အပ် မည် လော။ ^၈ သင် တို့ အား လုံး သည် ငါ့ ကို ပူး ပေါင်း ကြံ စည် ကြ ပြီ။ ငါ့ သား နှင့် ယေ ရှဲ ၏ သား တို့ က တိ သစ္စာ ပြု ကြ သည် ကို ငါ့ အား မည် သူ မျှ မ ပြော ပြ ကြ။ ယ ခု ကဲ့ သို့ ငါ့ အ စေ အ ပါး သည် ငါ့ အား ချောင်း မြောင်း တိုက် ခိုက် ရန် ငါ့ သား ကိုယ် တိုင် သွေး ထိုး ပေး သည် ကို လည်း မည် သူ မျှ ငါ့ အ ဖို့ ဝမ်း မ နည်း ကြ။ ငါ့ အား မည် သူ မျှ မ ပြော ပြ ကြ” ဟု ဆို ၏။

^၉ ထို အ ခါ ရှော လု ၏ အ မှု ထမ်း တစ် ဦး ဖြစ် သော ဧ ဒုံ အ မျိုး သား ဒေါ ဂ က “ယေ ရှဲ ၏ သား သည် နော ဗ မြို့ ရှိ အ ဟိ တုပ် ၏ သား အ ဟိ မ လက် ထံ သို့ လာ သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တွေ့ ပါ ၏။ ^၁၀ အ ဟိ မ လက် သည် သူ့ အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး မြန်း ပေး ပြီး သူ့ ကို စား စ ရာ များ လည်း ပေး ပါ ၏။ ဖိ လိတ္တိ ပြည် သား ဂေါ လျတ် ၏ ဓား ကို လည်း သူ့ အား ပေး လိုက် ပါ ၏” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် သည် အ ဟိ တုပ် ၏ သား ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဟိ မ လက် နှင့် တ ကွ နော ဗ မြို့ ရှိ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ ဖြစ် သော သူ့ ဖ ခင် ၏ အိမ် ထောင် မိ သား စု အား လုံး ကို လူ လွှတ် ခေါ် စေ သ ဖြင့် သူ တို့ အား လုံး ရှင် ဘု ရင် ထံ သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး က “အ ဟိ တုပ် ၏ သား၊ ယ ခု နား ထောင် လော့” ဟု ဆို လျှင် အ ဟိ မ လက် က “ဟုတ် ကဲ့ ပါ အ ရှင်” ဟု လျှောက် ၏။

^၁၃ ရှော လု မင်း ကြီး က “သင် နှင့် ယေ ရှဲ ၏ သား သည် ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပူး ပေါင်း ကြံ စည် ကြ သ နည်း။ သင် သည် သူ့ အား အ စား အ စာ နှင့် ဓား ကို ပေး ခဲ့ သည် သာ မ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ၌ လည်း မေး မြန်း ပေး သော ကြောင့် ယ နေ့ သူ သည် ငါ့ ကို ထ ကြွ ပုန် ကန် ၍ ချောင်း မြောင်း တိုက် ခိုက် လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၄ အ ဟိ မ လက် က ရှင် ဘု ရင် အား “အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ အ မှု ထမ်း အ ပေါင်း တို့ တွင် ဒါ ဝိဒ် ကဲ့ သို့ မည် သူ သစ္စာ ရှိ သ နည်း။ သူ သည် အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ သ မက် တော် ဖြစ် ၏။ အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ကိုယ် ရံ တော် မှူး လည်း ဖြစ် ၏။ အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ အိမ် ထောင် မိ သား စု တွင် ဂုဏ် သ ရေ ရှိ သူ လည်း ဖြစ် ၏။ ^၁၅ သူ့ အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ထံ မေး မြန်း ပေး သည် မှာ ဤ နေ့ မှာ ပ ထ မ ဆုံး အ ကြိမ် ဖြစ် သ လော။ အ ရှင် မင်း ကြီး စွပ် စွဲ ပြော ဆို သော စ ကား များ သည် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် ဖ ခင် ၏ အိမ် ထောင် မိ သား စု များ နှင့် ဝေး ပါ စေ သော။ အ ရှင့် အ စေ အ ပါး သည် မည် သည့် အ မှု ကြီး ငယ် ကို မျှ မ သိ ပါ” ဟု လျှောက် ဆို ၏။

^၁၆ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က “အ ဟိ မ လက်၊ သင် နှင့် သင့် ဖ ခင် ၏ အိမ် ထောင် မိ သား စု အား လုံး မု ချ သေ ရ မည်” ဟု ဆို ပြီး၊ ^၁၇ သူ့ အ နား ၌ ရပ် နေ သော ခြေ မြန် တော် တို့ အား “လှည့် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ကို သတ် ကြ လော့။ သူ တို့ သည် ဒါ ဝိဒ် ဘက် တော် သား ဖြစ် ၏။ ဒါ ဝိဒ် ထွက် ပြေး တိမ်း ရှောင် သည် ကို သိ လျက် ပင် ငါ့ အား အ ကြောင်း မ ကြား ကြ” ဟု မိန့် ဆို ၏။ သို့ သော် ရှင် ဘု ရင် ၏ အ မှု ထမ်း တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ကို ကွပ် မျက် ရန် လက် ကို မ ရွယ် လို ကြ ပေ။

^၁၈ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ဒေါ ဂ အား “လှည့် ၍ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ကို တိုက် ခိုက် လော့” ဟု ဆို လျှင် ဧ ဒုံ အ မျိုး သား ဒေါ ဂ သည် လှည့် ၍ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ ကို တိုက် ခိုက် ၏။ ထို နေ့ ချင်း တွင် သူ သည် ပိတ် ချော ဧ ဖုဒ် ’ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ တွက် အ ထူး ချုပ် ထား သော အ ပေါ် အင်္ကျီ’။ ဝတ် ဆင် သူ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ရှစ် ဆယ့် ငါး ပါး တို့ ကို သတ် လေ ၏။ ^၁၉ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ နေ ရာ မြို့ ဖြစ် သော နော ဗ မြို့ ကို လည်း ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ရာ ယောက်ျား၊ မိန်း မ၊ နို့ စို့ က လေး သူ ငယ် များ မှ စ ၍ သိုး၊ နွား၊ မြည်း တို့ ပါ မ ကျန် ဓား ဖြင့် သေ ကြ ရ လေ ၏။

^၂၀ သို့ သော် အ ဗျာ သာ ဟု ခေါ် သော အ ဟိ တုပ် ၏ မြေး၊ အ ဟိ မ လက် ၏ သား တစ် ယောက် သည် လွတ် မြောက် ၍ ဒါ ဝိဒ် ထံ ပြေး သွား ၏။

^၂၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ အား ရှော လု မင်း ကြီး ကွပ် မျက် ပစ် ကြောင်း ကို အ ဗျာ သာ သည် ဒါ ဝိဒ် အား ပြော ပြ ၏။ ^၂၂ ဒါ ဝိဒ် က အ ဗျာ သာ အား “ထို နေ့ ၌ ဧ ဒုံ အ မျိုး သား ဒေါ ဂ သည် ထို နေ ရာ တွင် ရှိ နေ ၏။ သူ သည် ရှော လု မင်း ကြီး အား ကျိန်း သေ ပြော ပြ လိမ့် မည် ကို ငါ သိ ၏။ သင့် ဖ ခင် ၏ အိမ် ထောင် မိ သား စု အား လုံး သေ ရ သည့် အ ကြောင်း ရင်း မှာ ငါ့ ကြောင့် ပင် ဖြစ် ၏။ ^၂၃ ငါ နှင့် အ တူ နေ လော့။ မ ကြောက် နှင့်။ ငါ့ အ သက် ကို ရန် ရှာ သော သူ သည် သင့် အ သက် ကို လည်း ရန် ရှာ မည်။ ငါ နှင့် အ တူ နေ လျှင် သင့် ကို ငါ စောင့် ရှောက် မည်” ဟု ဆို ၏။

22

¹ David therefore departed from there and escaped to Adullam’s cave. When his brothers and all his father’s house heard it, they went down there to him. ² Everyone who was in distress, everyone who was in debt, and everyone who was discontented gathered themselves to him; and he became captain over them. There were with him about four hundred men.

³ David went from there to Mizpeh of Moab; and he said to the king of Moab, “Please let my father and my mother come out to you, until I know what God will do for me.” ⁴ He brought them before the king of Moab; and they lived with him all the time that David was in the stronghold.

⁵ The prophet Gad said to David, “Don’t stay in the stronghold. Depart, and go into the land of Judah.” Then David departed, and came into the forest of Hereth.

⁶ Saul heard that David was discovered, with the men who were with him. Now Saul was sitting in Gibeah, under the tamarisk tree in Ramah, with his spear in his hand, and all his servants were standing around him. ⁷ Saul said to his servants who stood around him, “Hear now, you Benjamites! Will the son of Jesse give everyone of you fields and vineyards? Will he make you all captains of thousands and captains of hundreds? ⁸ Is that why all of you have conspired against me, and there is no one who discloses to me when my son makes a treaty with the son of Jesse, and there is none of you who is sorry for me, or discloses to me that my son has stirred up my servant against me, to lie in wait, as it is today?”

⁹ Then Doeg the Edomite, who stood by the servants of Saul, answered and said, “I saw the son of Jesse coming to Nob, to Ahimelech the son of Ahitub. ¹⁰ He inquired of Yahweh for him, gave him food, and gave him the sword of Goliath the Philistine.”

¹¹ Then the king sent to call Ahimelech the priest, the son of Ahitub, and all his father’s house, the priests who were in Nob; and they all came to the king. ¹² Saul said, “Hear now, you son of Ahitub.” He answered, “Here I am, my lord.”

¹³ Saul said to him, “Why have you conspired against me, you and the son of Jesse, in that you have given him bread, and a sword, and have inquired of God for him, that he should rise against me, to lie in wait, as it is today?” ¹⁴ Then Ahimelech answered the king, and said, “Who among all your servants is so faithful as David, who is the king’s son-in-law, captain of your body guard, and honored in your house? ¹⁵ Have I today begun to inquire of God for him? Be it far from me! Don’t let the king impute anything to his servant, nor to all the house of my father; for your servant knew nothing of all this, less or more.”

¹⁶ The king said, “You shall surely die, Ahimelech, you and all your father’s house.” ¹⁷ The king said to the guard who stood about him, “Turn and kill the priests of Yahweh, because their hand also is with David, and because they knew that he fled and didn’t disclose it to me.” But the servants of the king wouldn’t put out their hand to fall on the priests of Yahweh.

¹⁸ The king said to Doeg, “Turn and attack the priests!” Doeg the Edomite turned, and he attacked the priests, and he killed on that day eighty-five people who wore a linen ephod. ¹⁹ He struck Nob, the city of the priests, with the edge of the sword—both men and women, children and nursing babies, and cattle, donkeys, and sheep, with the edge of the sword.

²⁰ One of the sons of Ahimelech the son of Ahitub, named Abiathar, escaped and fled after David.

²¹ Abiathar told David that Saul had slain Yahweh’s priests. ²² David said to Abiathar, “I knew on that day, when Doeg the Edomite was there, that he would surely tell Saul. I am responsible for the death of all the persons of your father’s house. ²³ Stay with me. Don’t be afraid, for he who seeks my life seeks your life. You will be safe with me.”