၁၉

^၁ ရှော လု မင်း ကြီး သည် မိ မိ သား တော် ယော န သန် နှင့် အ မှု ထမ်း တို့ အား ဒါ ဝိဒ် ကို သတ် ပစ် ရန် အ မိန့် ပေး ထား ၏။ သို့ သော် ရှော လု မင်း ကြီး ၏ သား တော် ယော န သန် သည် ဒါ ဝိဒ် ကို အ လွန် ချစ် ခင် နှစ် သက် ၏။ ^၂ ထို့ ကြောင့် ယော န သန် က ဒါ ဝိဒ် အား “ငါ့ ခ မည်း တော် ရှော လု မင်း ကြီး သည် သင့် ကို သတ် ရန် အ ခွင့် ရှာ နေ ပါ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ သ တိ ထား လော့။ မ နက် ဖြန် နံ နက် အ ထိ လုံ ခြုံ ရာ ၌ ပုန်း နေ ပါ လော့။ ^၃ ငါ သည် ခ မည်း တော် နှင့် အ တူ သင် ပုန်း နေ ရာ တော ထဲ သို့ လာ ၍ သင့် အ ကြောင်း ကို ခ မည်း တော် နှင့် ပြော ဆို မည်။ အ ကြောင်း ထူး ရှိ လျှင် သင့် ကို ပြော မည်” ဟု ဆို ၏။

^၄ ထို့ နောက် ယော န သန် သည် ခ မည်း တော် ရှော လု မင်း ကြီး အား ဒါ ဝိဒ် ၏ ကောင်း ကြောင်း ကို ပြော ပြ လျက် “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အ ရှင် ၏ အ မှု ထမ်း ဒါ ဝိဒ် ကို မ ပြစ် မှား ပါ နှင့်။ သူ သည် အ ရှင် မင်း ကြီး ကို မ ပြစ် မှား ပါ။ သူ လုပ် ဆောင် သ မျှ သည် အ ရှင့် အ ဖို့ အ ကျိုး ကြီး လှ ပါ ၏။ ^၅ သူ သည် အ သက် ကို ရင်း ပြီး ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ခဲ့ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ အ တွက် အောင် ပွဲ ကြီး ကို ဆောင် ကြဉ်း ပေး ခဲ့ သည် ကို လည်း အ ရှင် မင်း ကြီး မြင် ၍ ဝမ်း မြောက် ခဲ့ ပါ ၏။ သို့ ဖြစ် လျက် ဒါ ဝိဒ် ကို အ ကြောင်း မ ရှိ ဘဲ သတ် ဖြတ် ပြီး အ ပြစ် မဲ့ သော သူ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပြစ် မှား ရ မည် နည်း” ဟု ဆို ၏။  ^၆ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ယော န သန် ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ၍ “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ သူ အ သတ် ခံ ရ မည် မ ဟုတ်” ဟု ကျိန် ဆို ၏။

^၇ ယော န သန် သည် ဒါ ဝိဒ် ကို ခေါ် ၍ ထို အ ကြောင်း အ ရာ အ လုံး စုံ ကို ပြော ပြ ပြီး လျှင် ဒါ ဝိဒ် ကို ရှော လု မင်း ကြီး ထံ ပြန် ခေါ် ဆောင် လာ ၍ ယ ခင် က ကဲ့ သို့ ပင် အ ခ စား ဝင် စေ ၏။

^၈ စစ် ပွဲ တစ် ဖန် ဖြစ် လာ ပြန် သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် သည် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို သွား ရောက် တိုက် ခိုက် ၏။ ပြင်း ထန် စွာ တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် သ ဖြင့် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ထွက် ပြေး ကြ ရ လေ ၏။

^၉ တစ် ဖန် ရှော လု မင်း ကြီး သည် နန်း တော် တွင် လှံ ကို ကိုင် လျက် ထိုင် နေ စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ဝိ ညာဉ် ဆိုး သည် သူ့ ကို ဝင် ပူး သ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် သည် စောင်း တီး ပေး လျက် နေ ၏။ ^၁၀ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဒါ ဝိဒ် ကို လှံ နှင့် နံ ရံ ထုတ် ချင်း ပေါက် အောင် ထိုး လိုက် လေ ၏။ သို့ သော် ရှော လု မင်း ကြီး ကို ဒါ ဝိဒ် ရှောင် တိမ်း လိုက် နိုင် သ ဖြင့် လှံ သည် နံ ရံ ထဲ စိုက် ဝင် သွား ၏။ ထို ည တွင် ပင် ဒါ ဝိဒ် ထွက် ပြေး လွတ် မြောက် သွား ၏။

^၁၁ ရှော လု မင်း ကြီး သည် နံ နက် ရောက် လျှင် ဒါ ဝိဒ် ကို သတ် ရန် တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ၍ ဒါ ဝိဒ် ၏ အိမ် ကို စောင့် ကြည့် စေ ၏။ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် ၏ မ ယား မိ ခါ လ က “ယ ခု ည တွင် သင် အ သက် လွတ် အောင် မ ပြေး လျှင် မ နက် ဖြန် တွင် သင် အ သတ် ခံ ရ လိမ့် မည်” ဟု ပြော ၏။ ^၁၂ ထို့ ကြောင့် မိ ခါ လ သည် ဒါ ဝိဒ် ကို ပြ တင်း ပေါက် မှ လျှော ချ ပေး သ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် ထွက် ပြေး လွတ် မြောက် သွား ၏။ ^၁၃ ထို့ နောက် မိ ခါ လ သည် တေ ရပ် ရုပ် တု ကို ယူ ၍ အိပ် ရာ ပေါ် တင် ထား ပြီး ဆိတ် မွေး ခေါင်း အုံး အုံး စေ ကာ အ ဝတ် နှင့် လွှမ်း ထား ၏။ ^၁၄ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဒါ ဝိဒ် ကို ဖမ်း ဆီး ရန် တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် သော အ ခါ မိ ခါ လ က “သူ နေ မ ကောင်း ပါ” ဟု ပြော လွှတ် လိုက် ၏။

^၁၅ သို့ သော် ရှော လု မင်း ကြီး က “သူ့ ကို အိပ် ယာ နှင့် တ ကွ ငါ့ ထံ သို့ ခေါ် လာ ခဲ့ ပါ။ သူ့ ကို ငါ သတ် မည်” ဟု ဆို ပြီး ဒါ ဝိဒ် ကို သွား ကြည့် ရန် တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ပြန် ၏။ ^၁၆ တ မန် တို့ သည် အိမ် ထဲ သို့ ဝင် ကြည့် ကြ ရာ အိပ် ရာ ထက် တွင် ဆိတ် မွေး ခေါင်း အုံး အုံး ထား သော တေ ရပ် ရုပ် တု ကို သာ တွေ့ ရ ကြ ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး က မိ ခါ လ အား “အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ကို ဤ သို့ လှည့် စား ၍ ငါ့ ရန် သူ လွတ် မြောက် အောင် လွှတ် ပေး သ နည်း” ဟု ဆို လျှင် မိ ခါ လ က ရှော လု အား “သူ က ‘ငါ့ ကို လွှတ် ပါ။ အ ဘယ် ကြောင့် သင့် ကို ငါ သတ် ရ မည် နည်း’ ဟု အ ကျွန်ုပ် အား ဆို ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၈ ဒါ ဝိဒ် သည် ထွက် ပြေး လွတ် မြောက် သွား ၍ ရှ မွေ လ ရှိ ရာ ရာ မ မြို့ သို့ ရောက် လာ ပြီး မိ မိ အား ရှော လု ပြု ခဲ့ သ မျှ ကို ရှ မွေ လ အား ပြော ပြ ၏။ ထို့ နောက် ရှ မွေ လ နှင့် ဒါ ဝိဒ် သည် နာ ယုတ် အ ရပ် ၌ သွား နေ ကြ ၏။

^၁၉ “ဒါ ဝိဒ် သည် ရာ မ မြို့၊ နာ ယုတ် အ ရပ် ၌ ရောက် နေ ၏” ဟု ရှော လု မင်း ကြီး အား ကြား လျှောက် လျှင်၊ ^၂၀ ရှော လု မင်း ကြီး သည် တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ၍ ဒါ ဝိဒ် ကို ဖမ်း ဆီး စေ ၏။ သို့ သော် ရှ မွေ လ ဦး ဆောင် သည့် ပ ရော ဖက် တစ် စု ပ ရော ဖက် ပြု နေ ကြ သည် ကို သာ တွေ့ ရ ၏။ ထို့ ပြင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ရှော လု မင်း ကြီး ၏ လူ တို့ အ ပေါ် သက် ရောက် သ ဖြင့် သူ တို့ လည်း ပ ရော ဖက် ပြု ကြ လေ ၏။ ^၂၁ ထို အ ကြောင်း ကို ရှော လု မင်း ကြီး ကြား သိ သော အ ခါ နောက် တပ် တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ပြန် ရာ ထို သူ တို့ သည် လည်း ပ ရော ဖက် ပြု ကြ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး သည် တ တိ ယ အ ကြိမ် တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ပြန် ရာ သူ တို့ သည် လည်း ပ ရော ဖက် ပြု ကြ ၏။

^၂၂ နောက် ဆုံး ရှော လု မင်း ကြီး ကိုယ် တိုင် ရာ မ မြို့ သို့ သွား ၏။ စေ ခု အ ရပ် ရှိ ရေ တွင်း ကြီး အ နား သို့ ရောက် သော အ ခါ “ရှ မွေ လ နှင့် ဒါ ဝိဒ် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း” ဟု မေး လျှင် “ရာ မ မြို့၊ နာ ယုတ် အ ရပ် ၌ ရှိ ပါ ၏” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၃ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ရာ မ မြို့၊ နာ ယုတ် အ ရပ် သို့ သွား ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် သူ့ အ ပေါ် ရောက် လာ သ ဖြင့် သူ သည် ပ ရော ဖက် ပြု လျက် ရာ မ မြို့၊ နာ ယုတ် အ ရပ် ရောက် သည် အ ထိ သွား ၏။ ^၂၄ သူ သည် မင်း ဝတ် တန် ဆာ များ ကို ချွတ် ၍ ရှ မွေ လ ရှေ့ တွင် ပ ရော ဖက် ပြု လေ ၏။ ထို့ နေ့ တစ် နေ့ လုံး၊ ထို ည တစ် ည လုံး သူ သည် အ ဝတ် အ ချည်း စည်း ဖြင့် လှဲ နေ ၏။ ထို့ ကြောင့် “ရှော လု မင်း ကြီး သည် လည်း ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ပေ လော” ဟု ဆို စ မှတ် ရှိ လေ ၏။

19

¹ Saul spoke to Jonathan his son and to all his servants, that they should kill David. But Jonathan, Saul’s son, greatly delighted in David. ² Jonathan told David, saying, “Saul my father seeks to kill you. Now therefore, please take care of yourself in the morning, live in a secret place, and hide yourself. ³ I will go out and stand beside my father in the field where you are, and I will talk with my father about you; and if I see anything, I will tell you.”

⁴ Jonathan spoke good of David to Saul his father, and said to him, “Don’t let the king sin against his servant, against David; because he has not sinned against you, and because his works have been very good toward you; ⁵ for he put his life in his hand and struck the Philistine, and Yahweh worked a great victory for all Israel. You saw it and rejoiced. Why then will you sin against innocent blood, to kill David without a cause?” ⁶ Saul listened to the voice of Jonathan; and Saul swore, “As Yahweh lives, he shall not be put to death.”

⁷ Jonathan called David, and Jonathan showed him all those things. Then Jonathan brought David to Saul, and he was in his presence as before.

⁸ There was war again. David went out and fought with the Philistines, and killed them with a great slaughter; and they fled before him.

⁹ An evil spirit from Yahweh was on Saul as he sat in his house with his spear in his hand; and David was playing music with his hand. ¹⁰ Saul sought to pin David to the wall with the spear, but he slipped away out of Saul’s presence; and he stuck the spear into the wall. David fled and escaped that night.

¹¹ Saul sent messengers to David’s house to watch him and to kill him in the morning. Michal, David’s wife, told him, saying, “If you don’t save your life tonight, tomorrow you will be killed.” ¹² So Michal let David down through the window. He went away, fled, and escaped. ¹³ Michal took the teraphim teraphim were household idols that may have been associated with inheritance rights to the household property. and laid it in the bed, and put a pillow of goats’ hair at its head and covered it with clothes. ¹⁴ When Saul sent messengers to take David, she said, “He is sick.”

¹⁵ Saul sent the messengers to see David, saying, “Bring him up to me in the bed, that I may kill him.” ¹⁶ When the messengers came in, behold, the teraphim was in the bed, with the pillow of goats’ hair at its head. ¹⁷ Saul said to Michal, “Why have you deceived me like this and let my enemy go, so that he has escaped?” Michal answered Saul, “He said to me, ‘Let me go! Why should I kill you?’ ”

¹⁸ Now David fled and escaped, and came to Samuel at Ramah, and told him all that Saul had done to him. He and Samuel went and lived in Naioth.

¹⁹ Saul was told, saying, “Behold, David is at Naioth in Ramah.” ²⁰ Saul sent messengers to seize David; and when they saw the company of the prophets prophesying, and Samuel standing as head over them, God’s Spirit came on Saul’s messengers, and they also prophesied. ²¹ When Saul was told, he sent other messengers, and they also prophesied. Saul sent messengers again the third time, and they also prophesied.

²² Then he also went to Ramah, and came to the great well that is in Secu: and he asked, “Where are Samuel and David?” One said, “Behold, they are at Naioth in Ramah.” ²³ He went there to Naioth in Ramah. Then God’s Spirit came on him also, and he went on, and prophesied, until he came to Naioth in Ramah. ²⁴ He also stripped off his clothes. He also prophesied before Samuel and lay down naked all that day and all that night. Therefore they say, “Is Saul also among the prophets?”

၁၉

^၁ ရှော လု မင်း ကြီး သည် မိ မိ သား တော် ယော န သန် နှင့် အ မှု ထမ်း တို့ အား ဒါ ဝိဒ် ကို သတ် ပစ် ရန် အ မိန့် ပေး ထား ၏။ သို့ သော် ရှော လု မင်း ကြီး ၏ သား တော် ယော န သန် သည် ဒါ ဝိဒ် ကို အ လွန် ချစ် ခင် နှစ် သက် ၏။ ^၂ ထို့ ကြောင့် ယော န သန် က ဒါ ဝိဒ် အား “ငါ့ ခ မည်း တော် ရှော လု မင်း ကြီး သည် သင့် ကို သတ် ရန် အ ခွင့် ရှာ နေ ပါ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ သ တိ ထား လော့။ မ နက် ဖြန် နံ နက် အ ထိ လုံ ခြုံ ရာ ၌ ပုန်း နေ ပါ လော့။ ^၃ ငါ သည် ခ မည်း တော် နှင့် အ တူ သင် ပုန်း နေ ရာ တော ထဲ သို့ လာ ၍ သင့် အ ကြောင်း ကို ခ မည်း တော် နှင့် ပြော ဆို မည်။ အ ကြောင်း ထူး ရှိ လျှင် သင့် ကို ပြော မည်” ဟု ဆို ၏။

^၄ ထို့ နောက် ယော န သန် သည် ခ မည်း တော် ရှော လု မင်း ကြီး အား ဒါ ဝိဒ် ၏ ကောင်း ကြောင်း ကို ပြော ပြ လျက် “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အ ရှင် ၏ အ မှု ထမ်း ဒါ ဝိဒ် ကို မ ပြစ် မှား ပါ နှင့်။ သူ သည် အ ရှင် မင်း ကြီး ကို မ ပြစ် မှား ပါ။ သူ လုပ် ဆောင် သ မျှ သည် အ ရှင့် အ ဖို့ အ ကျိုး ကြီး လှ ပါ ၏။ ^၅ သူ သည် အ သက် ကို ရင်း ပြီး ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ခဲ့ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ အ တွက် အောင် ပွဲ ကြီး ကို ဆောင် ကြဉ်း ပေး ခဲ့ သည် ကို လည်း အ ရှင် မင်း ကြီး မြင် ၍ ဝမ်း မြောက် ခဲ့ ပါ ၏။ သို့ ဖြစ် လျက် ဒါ ဝိဒ် ကို အ ကြောင်း မ ရှိ ဘဲ သတ် ဖြတ် ပြီး အ ပြစ် မဲ့ သော သူ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပြစ် မှား ရ မည် နည်း” ဟု ဆို ၏။  ^၆ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ယော န သန် ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ၍ “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ သူ အ သတ် ခံ ရ မည် မ ဟုတ်” ဟု ကျိန် ဆို ၏။

^၇ ယော န သန် သည် ဒါ ဝိဒ် ကို ခေါ် ၍ ထို အ ကြောင်း အ ရာ အ လုံး စုံ ကို ပြော ပြ ပြီး လျှင် ဒါ ဝိဒ် ကို ရှော လု မင်း ကြီး ထံ ပြန် ခေါ် ဆောင် လာ ၍ ယ ခင် က ကဲ့ သို့ ပင် အ ခ စား ဝင် စေ ၏။

^၈ စစ် ပွဲ တစ် ဖန် ဖြစ် လာ ပြန် သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် သည် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို သွား ရောက် တိုက် ခိုက် ၏။ ပြင်း ထန် စွာ တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် သ ဖြင့် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ထွက် ပြေး ကြ ရ လေ ၏။

^၉ တစ် ဖန် ရှော လု မင်း ကြီး သည် နန်း တော် တွင် လှံ ကို ကိုင် လျက် ထိုင် နေ စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ဝိ ညာဉ် ဆိုး သည် သူ့ ကို ဝင် ပူး သ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် သည် စောင်း တီး ပေး လျက် နေ ၏။ ^၁၀ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဒါ ဝိဒ် ကို လှံ နှင့် နံ ရံ ထုတ် ချင်း ပေါက် အောင် ထိုး လိုက် လေ ၏။ သို့ သော် ရှော လု မင်း ကြီး ကို ဒါ ဝိဒ် ရှောင် တိမ်း လိုက် နိုင် သ ဖြင့် လှံ သည် နံ ရံ ထဲ စိုက် ဝင် သွား ၏။ ထို ည တွင် ပင် ဒါ ဝိဒ် ထွက် ပြေး လွတ် မြောက် သွား ၏။

^၁၁ ရှော လု မင်း ကြီး သည် နံ နက် ရောက် လျှင် ဒါ ဝိဒ် ကို သတ် ရန် တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ၍ ဒါ ဝိဒ် ၏ အိမ် ကို စောင့် ကြည့် စေ ၏။ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် ၏ မ ယား မိ ခါ လ က “ယ ခု ည တွင် သင် အ သက် လွတ် အောင် မ ပြေး လျှင် မ နက် ဖြန် တွင် သင် အ သတ် ခံ ရ လိမ့် မည်” ဟု ပြော ၏။ ^၁၂ ထို့ ကြောင့် မိ ခါ လ သည် ဒါ ဝိဒ် ကို ပြ တင်း ပေါက် မှ လျှော ချ ပေး သ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် ထွက် ပြေး လွတ် မြောက် သွား ၏။ ^၁၃ ထို့ နောက် မိ ခါ လ သည် တေ ရပ် ရုပ် တု ကို ယူ ၍ အိပ် ရာ ပေါ် တင် ထား ပြီး ဆိတ် မွေး ခေါင်း အုံး အုံး စေ ကာ အ ဝတ် နှင့် လွှမ်း ထား ၏။ ^၁၄ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဒါ ဝိဒ် ကို ဖမ်း ဆီး ရန် တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် သော အ ခါ မိ ခါ လ က “သူ နေ မ ကောင်း ပါ” ဟု ပြော လွှတ် လိုက် ၏။

^၁၅ သို့ သော် ရှော လု မင်း ကြီး က “သူ့ ကို အိပ် ယာ နှင့် တ ကွ ငါ့ ထံ သို့ ခေါ် လာ ခဲ့ ပါ။ သူ့ ကို ငါ သတ် မည်” ဟု ဆို ပြီး ဒါ ဝိဒ် ကို သွား ကြည့် ရန် တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ပြန် ၏။ ^၁၆ တ မန် တို့ သည် အိမ် ထဲ သို့ ဝင် ကြည့် ကြ ရာ အိပ် ရာ ထက် တွင် ဆိတ် မွေး ခေါင်း အုံး အုံး ထား သော တေ ရပ် ရုပ် တု ကို သာ တွေ့ ရ ကြ ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး က မိ ခါ လ အား “အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ကို ဤ သို့ လှည့် စား ၍ ငါ့ ရန် သူ လွတ် မြောက် အောင် လွှတ် ပေး သ နည်း” ဟု ဆို လျှင် မိ ခါ လ က ရှော လု အား “သူ က ‘ငါ့ ကို လွှတ် ပါ။ အ ဘယ် ကြောင့် သင့် ကို ငါ သတ် ရ မည် နည်း’ ဟု အ ကျွန်ုပ် အား ဆို ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၈ ဒါ ဝိဒ် သည် ထွက် ပြေး လွတ် မြောက် သွား ၍ ရှ မွေ လ ရှိ ရာ ရာ မ မြို့ သို့ ရောက် လာ ပြီး မိ မိ အား ရှော လု ပြု ခဲ့ သ မျှ ကို ရှ မွေ လ အား ပြော ပြ ၏။ ထို့ နောက် ရှ မွေ လ နှင့် ဒါ ဝိဒ် သည် နာ ယုတ် အ ရပ် ၌ သွား နေ ကြ ၏။

^၁၉ “ဒါ ဝိဒ် သည် ရာ မ မြို့၊ နာ ယုတ် အ ရပ် ၌ ရောက် နေ ၏” ဟု ရှော လု မင်း ကြီး အား ကြား လျှောက် လျှင်၊ ^၂၀ ရှော လု မင်း ကြီး သည် တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ၍ ဒါ ဝိဒ် ကို ဖမ်း ဆီး စေ ၏။ သို့ သော် ရှ မွေ လ ဦး ဆောင် သည့် ပ ရော ဖက် တစ် စု ပ ရော ဖက် ပြု နေ ကြ သည် ကို သာ တွေ့ ရ ၏။ ထို့ ပြင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ရှော လု မင်း ကြီး ၏ လူ တို့ အ ပေါ် သက် ရောက် သ ဖြင့် သူ တို့ လည်း ပ ရော ဖက် ပြု ကြ လေ ၏။ ^၂၁ ထို အ ကြောင်း ကို ရှော လု မင်း ကြီး ကြား သိ သော အ ခါ နောက် တပ် တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ပြန် ရာ ထို သူ တို့ သည် လည်း ပ ရော ဖက် ပြု ကြ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး သည် တ တိ ယ အ ကြိမ် တ မန် တို့ ကို စေ လွှတ် ပြန် ရာ သူ တို့ သည် လည်း ပ ရော ဖက် ပြု ကြ ၏။

^၂၂ နောက် ဆုံး ရှော လု မင်း ကြီး ကိုယ် တိုင် ရာ မ မြို့ သို့ သွား ၏။ စေ ခု အ ရပ် ရှိ ရေ တွင်း ကြီး အ နား သို့ ရောက် သော အ ခါ “ရှ မွေ လ နှင့် ဒါ ဝိဒ် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း” ဟု မေး လျှင် “ရာ မ မြို့၊ နာ ယုတ် အ ရပ် ၌ ရှိ ပါ ၏” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၃ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ရာ မ မြို့၊ နာ ယုတ် အ ရပ် သို့ သွား ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် သူ့ အ ပေါ် ရောက် လာ သ ဖြင့် သူ သည် ပ ရော ဖက် ပြု လျက် ရာ မ မြို့၊ နာ ယုတ် အ ရပ် ရောက် သည် အ ထိ သွား ၏။ ^၂၄ သူ သည် မင်း ဝတ် တန် ဆာ များ ကို ချွတ် ၍ ရှ မွေ လ ရှေ့ တွင် ပ ရော ဖက် ပြု လေ ၏။ ထို့ နေ့ တစ် နေ့ လုံး၊ ထို ည တစ် ည လုံး သူ သည် အ ဝတ် အ ချည်း စည်း ဖြင့် လှဲ နေ ၏။ ထို့ ကြောင့် “ရှော လု မင်း ကြီး သည် လည်း ပ ရော ဖက် တစ် ပါး ပေ လော” ဟု ဆို စ မှတ် ရှိ လေ ၏။

19

¹ Saul spoke to Jonathan his son and to all his servants, that they should kill David. But Jonathan, Saul’s son, greatly delighted in David. ² Jonathan told David, saying, “Saul my father seeks to kill you. Now therefore, please take care of yourself in the morning, live in a secret place, and hide yourself. ³ I will go out and stand beside my father in the field where you are, and I will talk with my father about you; and if I see anything, I will tell you.”

⁴ Jonathan spoke good of David to Saul his father, and said to him, “Don’t let the king sin against his servant, against David; because he has not sinned against you, and because his works have been very good toward you; ⁵ for he put his life in his hand and struck the Philistine, and Yahweh worked a great victory for all Israel. You saw it and rejoiced. Why then will you sin against innocent blood, to kill David without a cause?” ⁶ Saul listened to the voice of Jonathan; and Saul swore, “As Yahweh lives, he shall not be put to death.”

⁷ Jonathan called David, and Jonathan showed him all those things. Then Jonathan brought David to Saul, and he was in his presence as before.

⁸ There was war again. David went out and fought with the Philistines, and killed them with a great slaughter; and they fled before him.

⁹ An evil spirit from Yahweh was on Saul as he sat in his house with his spear in his hand; and David was playing music with his hand. ¹⁰ Saul sought to pin David to the wall with the spear, but he slipped away out of Saul’s presence; and he stuck the spear into the wall. David fled and escaped that night.

¹¹ Saul sent messengers to David’s house to watch him and to kill him in the morning. Michal, David’s wife, told him, saying, “If you don’t save your life tonight, tomorrow you will be killed.” ¹² So Michal let David down through the window. He went away, fled, and escaped. ¹³ Michal took the teraphim teraphim were household idols that may have been associated with inheritance rights to the household property. and laid it in the bed, and put a pillow of goats’ hair at its head and covered it with clothes. ¹⁴ When Saul sent messengers to take David, she said, “He is sick.”

¹⁵ Saul sent the messengers to see David, saying, “Bring him up to me in the bed, that I may kill him.” ¹⁶ When the messengers came in, behold, the teraphim was in the bed, with the pillow of goats’ hair at its head. ¹⁷ Saul said to Michal, “Why have you deceived me like this and let my enemy go, so that he has escaped?” Michal answered Saul, “He said to me, ‘Let me go! Why should I kill you?’ ”

¹⁸ Now David fled and escaped, and came to Samuel at Ramah, and told him all that Saul had done to him. He and Samuel went and lived in Naioth.

¹⁹ Saul was told, saying, “Behold, David is at Naioth in Ramah.” ²⁰ Saul sent messengers to seize David; and when they saw the company of the prophets prophesying, and Samuel standing as head over them, God’s Spirit came on Saul’s messengers, and they also prophesied. ²¹ When Saul was told, he sent other messengers, and they also prophesied. Saul sent messengers again the third time, and they also prophesied.

²² Then he also went to Ramah, and came to the great well that is in Secu: and he asked, “Where are Samuel and David?” One said, “Behold, they are at Naioth in Ramah.” ²³ He went there to Naioth in Ramah. Then God’s Spirit came on him also, and he went on, and prophesied, until he came to Naioth in Ramah. ²⁴ He also stripped off his clothes. He also prophesied before Samuel and lay down naked all that day and all that night. Therefore they say, “Is Saul also among the prophets?”