၁၅

^၁ ထို့ နောက် မှ ရှ မွေ လ က ရှော လု မင်း ကြီး အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိ မိ လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် သင့် ကို ဘိ သိက် ပေး ရန် ငါ့ အား စေ လွှတ် တော် မူ ခဲ့ ၏။ ယ ခု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် စ ကား ကို နား ထောင် လော့။ ^၂ ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ စဉ် လမ်း ခ ရီး တွင် သူ တို့ အား အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ဆီး တား ခဲ့ သည့် အ မှု ကို ငါ မှတ် ထား ၏။ ^၃ ယ ခု သွား ၍ အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် လော့။ သူ တို့ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ အား လုံး ကို ဖျက် ဆီး ပစ် လော့။ မ နှ မြော နှင့်။ ယောက်ျား၊ မိန်း မ၊ က လေး မှ စ ၍ နို့ စို့ က လေး သူ ငယ် များ အ ပါ အ ဝင် နွား၊ သိုး၊ ကု လား အုတ်၊ မြည်း တို့ ကို သတ် ဖြတ် လော့’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၄ ထို့ ကြောင့် ရှော လု မင်း ကြီး သည် လူ တို့ ကို ခေါ် ယူ စု စည်း ၍ တေ လိမ် မြို့ တွင် ရေ တွက် ကြည့် ရာ ခြေ လျင် တပ် သား အ ယောက် နှစ် သိန်း၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တစ် သောင်း ရှိ ၏။

^၅ ဤ သို့ ဖြင့် ရှော လု မင်း ကြီး သည် အာ မ လက် မြို့ သို့ ချီ တက် ၍ ချိုင့် ဝှမ်း တွင် ကင်း ပုန်း ချ ထား ၏။ ^၆ ရှော လု မင်း ကြီး က ကေ နိ လူ မျိုး တို့ အား “အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ထံ မှ ဝေး စွာ ထွက် သွား လော့။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် သင် တို့ ကို သူ တို့ နှင့် အ တူ ဖျက် ဆီး မိ လိမ့် မည်။ အစ္စ ‌ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ စဉ် က သင် တို့ သည် သူ တို့ အား မေတ္တာ က ရု ဏာ ကို ပြ သ ခဲ့ ပြီ” ဟု ဆို သ ဖြင့် ကေ နိ လူ မျိုး တို့ သည် အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ထံ မှ ထွက် သွား ကြ ၏။

^၇ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဟ ဝိ လ အ ရပ် မှ အီ ဂျစ် ပြည် အ ရှေ့ ဘက် ရှိ ရှု ရ အ ရပ် တိုင် အောင် အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် နှိမ် နင်း လေ ၏။ ^၈ အာ မ လက် ဘု ရင် အာ ဂတ် မင်း ကြီး ကို အ ရှင် ဖမ်း ပြီး သူ ၏ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို ဓား ဖြင့် သတ် ဖြတ် ပစ် လေ ၏။ ^၉ သို့ သော် ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် တပ် သား တို့ သည် အာ ဂတ် မင်း ကြီး ကို ချမ်း သာ ပေး ၏။ အ ကောင်း ဆုံး သော သိုး နွား များ၊ ဆူ ဖြိုး သော နွား သ ငယ် များ၊ သိုး သ ငယ် များ နှင့် တန် ဖိုး ရှိ သော အ ရာ အား လုံး ကို မူ နှ မြော ၍ မ ဖျက် ဆီး လို ကြ။ တန် ဖိုး မ ရှိ၊ အ သုံး မ ဝင် သော အ ရာ တို့ ကို ကား အ ကုန် ဖျက် ဆီး ပစ် လေ ၏။

^၁၀ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် ရှ မွေ လ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍၊ ^၁၁ “ရှော လု ကို ဘု ရင် တင် မြှောက် မိ ၍ ငါ ဝမ်း နည်း ၏။ သူ သည် ငါ့ စ ကား ကို မ နာ ခံ၊ ငါ့ ထံ မှ လမ်း လွဲ သွား ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ သည် စိတ် မ ချမ်း မ သာ ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တစ် ည လုံး အော် ဟစ် ဆု တောင်း လေ ၏။ ^၁၂ ရှ မွေ လ သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ ရှော လု မင်း ကြီး ကို သွား တွေ့ ၏။ သို့ သော် တစ် စုံ တစ် ယောက် က ရှ မွေ လ အား “ရှော လု မင်း ကြီး သည် က ရ မေ လ မြို့ သို့ သွား ၍ မိ မိ အ ဖို့ ဂုဏ် ပြု ကျောက် တိုင် ကို စိုက် ထူ ပြီး လှည့် လည် သွား လာ ကာ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ ဘက် သို့ ဆင်း သွား ပြီ” ဟု ကြား ပြော လေ ၏။

^၁၃ ရှ မွေ လ သည် ရှော လု မင်း ကြီး ထံ ရောက် သော အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင့် ကို ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ဆောင် ရွက် ခဲ့ ပါ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က “သို့ ဖြစ် လျှင် ယ ခု ငါ ကြား နေ ရ သော သိုး အော် သံ၊ နွား အော် သံ များ ကား အ ဘယ် နည်း” ဟု ပြန် မေး ၏။ ^၁၅ ရှော လု မင်း ကြီး က “တပ် သား တို့ သည် အ ကောင်း ဆုံး သော သိုး၊ နွား တို့ ကို နှ မြော ၍ အ ရှင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် ရန် ထို အ ကောင် တို့ ကို အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ထံ မှ ယူ ဆောင် လာ ခဲ့ ပါ ၏။ ကျန် သော အ ရာ များ ကို မူ အ ကုန် ဖျက် ဆီး ပစ် လိုက် ပါ သည်” ဟု ပြန် ဖြေ ၏။

^၁၆ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က ရှော လု မင်း ကြီး အား “နေ ပါ ဦး။ မ နေ့ ည က ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ့ အား မိန့် တော် မူ သော စ ကား ကို သင့် အား ငါ ပြော ပြ မည်” ဟု ဆို လျှင် ရှော လု မင်း ကြီး က လည်း “ပြော ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၇ ရှ မွေ လ က “သင် သည် သင့် ကိုယ် သင် သေး သိမ် သော သူ ဟု ထင် မှတ် သော် လည်း အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် တို့ ၏ အ ကြီး အ မှူး ဖြစ် လာ သည် မ ဟုတ် ‌လော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ရှင် ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး တော် မူ ၏။ ^၁၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိ မိ အ မှု တော် ကို ထမ်း ဆောင် ရန် သင့် ကို စေ လွှတ် ခဲ့ ၏။ သင့် အား ‘အ ပြစ် သား အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ကို သွား ရောက် ချေ မှုန်း လော့။ တစ် ယောက် မ ကျန် အ ကုန် ချေ မှုန်း လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ ၏။ ^၁၉ သို့ ဖြစ် လျက် သင် သည် အ ဘယ် ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို မ နာ ခံ သ နည်း။ တိုက် ရာ ပါ ပစ္စည်း တို့ ကို အ သည်း အ သန် လု ယူ ခြင်း ဖြင့် အ ဘယ် ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မှောက် ၌ မ‌ ကောင်း မှု ကို ပြု ရ သ နည်း” ဟု ဆို ၏။

^၂၀ ‌ရှော လု မင်း ကြီး က လည်း ရှ မွေ လ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို အ ကျွန်ုပ် နာ ခံ ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ ခိုင်း သည့် အ တိုင်း သွား ၍ အ မှု တော် ကို ထမ်း ဆောင် ပါ ၏။ အာ မ လက် ဘု ရင် အာ ဂတ် မင်း ကြီး ကို ဖမ်း ခေါ် ခဲ့ ပြီး အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ကို အ ကုန် ချေ မှုန်း ခဲ့ ပါ ၏။ ^၂၁ တပ် သား တို့ သည် ဂိ လ ဂါ လ မြို့ တွင် အ ရှင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ယဇ် ပူ ဇော် ရန် ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော အ ရာ ဖြစ် သည့် တိုက် ရာ ပါ ပစ္စည်း တို့ ထဲ မှ အ ကောင်း ဆုံး သိုး နွား တို့ ကို ယူ ခဲ့ ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၂၂ ရှ မွေ လ က လည်း “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား ‌တော် ကို နာ ခံ ခြင်း ထက် မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ပူ ဇော် ခြင်း ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပို ၍ နှစ် သက် တော် မူ မည် လော။ ကြည့် ရှု လော့။ နာ ခံ ခြင်း သည် ယဇ် ပူ ဇော် ခြင်း ထက် ပို ၍ ကောင်း ၏။ အာ ရုံ စိုက် နား ထောင် ခြင်း သည် သိုး ထီး အ ဆီ ထက် ပို ၍ ကောင်း ၏။ ^၂၃ ပုန် ကန် ခြင်း အ ပြစ် သည် ဂမ္ဘီ ရ ပ ညာ သုံး ခြင်း အ ပြစ် နှင့် အ တူ တူ ပင် ဖြစ် ၏။ ခေါင်း မာ ခြင်း သည် မ ကောင်း မှု ပြု ခြင်း၊ ရုပ် တု ကိုး ကွယ် ခြင်း ပင် ဖြစ် ၏။ သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား ကို ပယ် သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း သင့် ကို ဘု ရင် အ ဖြစ် မှ ပယ် တော် မူ ပြီ” ဟု သူ့ အား ဆို ၏။

^၂၄ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး က ရှ မွေ လ အား “အ ကျွန်ုပ် အ ပြစ် ပြု မိ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် သည် လူ တို့ ကို ကြောက် ၍ သူ တို့ စ ကား ကို နား ထောင် မိ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် နှင့် အ ရှင် ၏ စ ကား ကို လွန် ဆန် မိ ပါ ပြီ။ ^၂၅ ယ ခု မှာ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ပြစ် ကို ခွင့် လွှတ် ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ ကျွန်ုပ် ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ရ ပါ မည့် အ ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ပြန် လိုက် လာ ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၆ သို့ သော် ရှ မွေ လ က ရှော လု မင်း ကြီး အား “သင် နှင့် အ တူ ငါ ပြန် မ လိုက် ပါ။ သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို ပယ် သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း သင့် ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် မှ ပယ် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၂၇ ထို့ နောက် ရှ မွေ လ လှည့် ထွက် သွား မည် အ ပြု တွင် ရှော လု မင်း ကြီး သည် သူ ၏ ဝတ် ရုံ စွန်း ကို လှမ်း ဆွဲ လိုက် ရာ ဝတ် ရုံ စုတ် ပြဲ သွား လေ ၏။ ^၂၈ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က “ယ နေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် လက် ထဲ ရှိ အစ္စ ရေး နိုင် ငံ တော် ကို ရုပ် သိမ်း ပြီး သင့် ထက် ကောင်း သော သင့် အိမ် နီး ချင်း အား ပေး အပ် တော် မူ ပြီ။ ^၂၉ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘုန်း ပိုင် ရှင် သည် မု သား မ မြွက် ဆို၊ စိတ် တော် လည်း ပြောင်း လဲ မည် မ ဟုတ်။ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ ရ အောင် လူ ဖြစ် သည် မ ဟုတ်” ဟု သူ့ အား ဆို ၏။ ^၃၀ သို့ သော် သူ က “အ ကျွန်ုပ် ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ သို့ သော် ယ ခု အ ကျွန်ုပ် ၏ လူ မျိုး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ ရှေ့၊ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ရှေ့ တွင် အ သ ရေ မ ပျက် ရ ပါ စေ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ရ ပါ မည့် အ ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ပြန် လိုက် ခဲ့ ပါ” ဟု ဆို ပြန် ၏။ ^၃၁ ထို့ ကြောင့် ရှ မွေ လ သည် ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် အ တူ ပြန် လိုက် ခဲ့ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး သည် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် လေ ၏။

^၃၂ ရှ မွေ လ က “အာ မ လက် ဘု ရင် အာ ဂတ် မင်း ကြီး ကို ငါ့ ထံ ခေါ် ခဲ့ လော့” ဟု ဆို လျှင် အာ ဂတ် သည် “ခါး သီး သော သေ ခြင်း ဘေး မှ လွတ် ပြီ” ဟု တွေး လျက် ဝမ်း သာ အား ရ နှင့် ရှ မွေ လ ထံ သို့ လာ ခဲ့ ၏။ ^၃၃ သို့ သော် ရှ မွေ လ က သူ့ အား “သင့် ဓား သည် မိ ခင် တို့ ကို သား သ မီး ဆုံး ပါး စေ သ ကဲ့ သို့ သင့် မိ ခင် သည် လည်း မိန်း မ တို့ တွင် သား သ မီး ဆုံး ပါး သူ ဖြစ် ရ မည်” ဟု ဆို ပြီး ရှ မွေ လ သည် အာ ဂတ် ကို ဂိ လ ဂါ လ မြို့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ အ ပိုင်း ပိုင်း ခုတ် ဖြတ် လိုက် လေ ၏။

^၃၄ ထို့ နောက် ရှ မွေ လ သည် ရာ မ မြို့ သို့ ပြန် သွား ၍ ရှော လု မင်း ကြီး မူ ကား ဂိ ဗာ မြို့ ရှိ မိ မိ နန်း တော် သို့ တက် သွား ၏။ ^၃၅ ထို အ ချိန် မှ စ ၍ ရှ မွေ လ အ နိစ္စ ရောက် သည် အ ထိ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သွား ရောက် တွေ့ ဆုံ ခြင်း မ ရှိ တော့ ပေ။ သို့ ‌သော် ရှ မွေ လ သည် ရှော လု မင်း ကြီး အ တွက် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ရ လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း ရှော လု ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် ခန့် ထား သည့် အ ဖြစ် ကြောင့် ဝမ်း နည်း တော် မူ ၏။

15

¹ Samuel said to Saul, “Yahweh sent me to anoint you to be king over his people, over Israel. Now therefore listen to the voice of Yahweh’s words. ² Yahweh of Armies says, ‘I remember what Amalek did to Israel, how he set himself against him on the way when he came up out of Egypt. ³ Now go and strike Amalek, and utterly destroy all that they have, and don’t spare them; but kill both man and woman, infant and nursing baby, ox and sheep, camel and donkey.’ ”

⁴ Saul summoned the people, and counted them in Telaim, two hundred thousand footmen and ten thousand men of Judah.

⁵ Saul came to the city of Amalek, and set an ambush in the valley. ⁶ Saul said to the Kenites, “Go, depart, go down from among the Amalekites, lest I destroy you with them; for you showed kindness to all the children of Israel when they came up out of Egypt.” So the Kenites departed from among the Amalekites.

⁷ Saul struck the Amalekites, from Havilah as you go to Shur, which is before Egypt. ⁸ He took Agag the king of the Amalekites alive, and utterly destroyed all the people with the edge of the sword. ⁹ But Saul and the people spared Agag and the best of the sheep, of the cattle, of the fat calves, of the lambs, and all that was good, and were not willing to utterly destroy them; but everything that was vile and refuse, that they destroyed utterly.

¹⁰ Then Yahweh’s word came to Samuel, saying, ¹¹ “It grieves me that I have set up Saul to be king, for he has turned back from following me, and has not performed my commandments.” Samuel was angry; and he cried to Yahweh all night. ¹² Samuel rose early to meet Saul in the morning; and Samuel was told, saying, “Saul came to Carmel, and behold, he set up a monument for himself, turned, passed on, and went down to Gilgal.”

¹³ Samuel came to Saul; and Saul said to him, “You are blessed by Yahweh! I have performed the commandment of Yahweh.” ¹⁴ Samuel said, “Then what does this bleating of the sheep in my ears and the lowing of the cattle which I hear mean?” ¹⁵ Saul said, “They have brought them from the Amalekites; for the people spared the best of the sheep and of the cattle, to sacrifice to Yahweh your God. We have utterly destroyed the rest.”

¹⁶ Then Samuel said to Saul, “Stay, and I will tell you what Yahweh said to me last night.” He said to him, “Say on.” ¹⁷ Samuel said, “Though you were little in your own sight, weren’t you made the head of the tribes of Israel? Yahweh anointed you king over Israel; ¹⁸ and Yahweh sent you on a journey, and said, ‘Go, and utterly destroy the sinners the Amalekites, and fight against them until they are consumed.’ ¹⁹ Why then didn’t you obey Yahweh’s voice, but took the plunder, and did that which was evil in Yahweh’s sight?”

²⁰ Saul said to Samuel, “But I have obeyed Yahweh’s voice, and have gone the way which Yahweh sent me, and have brought Agag the king of Amalek, and have utterly destroyed the Amalekites. ²¹ But the people took of the plunder, sheep and cattle, the best of the devoted things, to sacrifice to Yahweh your God in Gilgal.”

²² Samuel said, “Has Yahweh as great delight in burnt offerings and sacrifices, as in obeying Yahweh’s voice? Behold, to obey is better than sacrifice, and to listen than the fat of rams. ²³ For rebellion is as the sin of witchcraft, and stubbornness is as idolatry and teraphim. teraphim were household idols that may have been associated with inheritance rights to the household property. Because you have rejected Yahweh’s word, he has also rejected you from being king.”

²⁴ Saul said to Samuel, “I have sinned; for I have transgressed the commandment of Yahweh and your words, because I feared the people and obeyed their voice. ²⁵ Now therefore, please pardon my sin, and turn again with me, that I may worship Yahweh.” ²⁶ Samuel said to Saul, “I will not return with you; for you have rejected Yahweh’s word, and Yahweh has rejected you from being king over Israel.”

²⁷ As Samuel turned around to go away, Saul grabbed the skirt of his robe, and it tore. ²⁸ Samuel said to him, “Yahweh has torn the kingdom of Israel from you today, and has given it to a neighbor of yours who is better than you. ²⁹ Also the Strength of Israel will not lie nor repent; for he is not a man, that he should repent.” ³⁰ Then he said, “I have sinned; yet please honor me now before the elders of my people and before Israel, and come back with me, that I may worship Yahweh your God.” ³¹ So Samuel went back with Saul; and Saul worshiped Yahweh.

³² Then Samuel said, “Bring Agag the king of the Amalekites here to me!” Agag came to him cheerfully. Agag said, “Surely the bitterness of death is past.” ³³ Samuel said, “As your sword has made women childless, so your mother will be childless among women!” Then Samuel cut Agag in pieces before Yahweh in Gilgal.

³⁴ Then Samuel went to Ramah; and Saul went up to his house to Gibeah of Saul. ³⁵ Samuel came no more to see Saul until the day of his death, but Samuel mourned for Saul. Yahweh grieved that he had made Saul king over Israel.

၁၅

^၁ ထို့ နောက် မှ ရှ မွေ လ က ရှော လု မင်း ကြီး အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိ မိ လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် သင့် ကို ဘိ သိက် ပေး ရန် ငါ့ အား စေ လွှတ် တော် မူ ခဲ့ ၏။ ယ ခု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် စ ကား ကို နား ထောင် လော့။ ^၂ ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ စဉ် လမ်း ခ ရီး တွင် သူ တို့ အား အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ဆီး တား ခဲ့ သည့် အ မှု ကို ငါ မှတ် ထား ၏။ ^၃ ယ ခု သွား ၍ အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် လော့။ သူ တို့ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ အား လုံး ကို ဖျက် ဆီး ပစ် လော့။ မ နှ မြော နှင့်။ ယောက်ျား၊ မိန်း မ၊ က လေး မှ စ ၍ နို့ စို့ က လေး သူ ငယ် များ အ ပါ အ ဝင် နွား၊ သိုး၊ ကု လား အုတ်၊ မြည်း တို့ ကို သတ် ဖြတ် လော့’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၄ ထို့ ကြောင့် ရှော လု မင်း ကြီး သည် လူ တို့ ကို ခေါ် ယူ စု စည်း ၍ တေ လိမ် မြို့ တွင် ရေ တွက် ကြည့် ရာ ခြေ လျင် တပ် သား အ ယောက် နှစ် သိန်း၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တစ် သောင်း ရှိ ၏။

^၅ ဤ သို့ ဖြင့် ရှော လု မင်း ကြီး သည် အာ မ လက် မြို့ သို့ ချီ တက် ၍ ချိုင့် ဝှမ်း တွင် ကင်း ပုန်း ချ ထား ၏။ ^၆ ရှော လု မင်း ကြီး က ကေ နိ လူ မျိုး တို့ အား “အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ထံ မှ ဝေး စွာ ထွက် သွား လော့။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် သင် တို့ ကို သူ တို့ နှင့် အ တူ ဖျက် ဆီး မိ လိမ့် မည်။ အစ္စ ‌ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ စဉ် က သင် တို့ သည် သူ တို့ အား မေတ္တာ က ရု ဏာ ကို ပြ သ ခဲ့ ပြီ” ဟု ဆို သ ဖြင့် ကေ နိ လူ မျိုး တို့ သည် အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ထံ မှ ထွက် သွား ကြ ၏။

^၇ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဟ ဝိ လ အ ရပ် မှ အီ ဂျစ် ပြည် အ ရှေ့ ဘက် ရှိ ရှု ရ အ ရပ် တိုင် အောင် အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် နှိမ် နင်း လေ ၏။ ^၈ အာ မ လက် ဘု ရင် အာ ဂတ် မင်း ကြီး ကို အ ရှင် ဖမ်း ပြီး သူ ၏ လူ အ ပေါင်း တို့ ကို ဓား ဖြင့် သတ် ဖြတ် ပစ် လေ ၏။ ^၉ သို့ သော် ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် တပ် သား တို့ သည် အာ ဂတ် မင်း ကြီး ကို ချမ်း သာ ပေး ၏။ အ ကောင်း ဆုံး သော သိုး နွား များ၊ ဆူ ဖြိုး သော နွား သ ငယ် များ၊ သိုး သ ငယ် များ နှင့် တန် ဖိုး ရှိ သော အ ရာ အား လုံး ကို မူ နှ မြော ၍ မ ဖျက် ဆီး လို ကြ။ တန် ဖိုး မ ရှိ၊ အ သုံး မ ဝင် သော အ ရာ တို့ ကို ကား အ ကုန် ဖျက် ဆီး ပစ် လေ ၏။

^၁၀ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် ရှ မွေ လ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍၊ ^၁၁ “ရှော လု ကို ဘု ရင် တင် မြှောက် မိ ၍ ငါ ဝမ်း နည်း ၏။ သူ သည် ငါ့ စ ကား ကို မ နာ ခံ၊ ငါ့ ထံ မှ လမ်း လွဲ သွား ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ သည် စိတ် မ ချမ်း မ သာ ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တစ် ည လုံး အော် ဟစ် ဆု တောင်း လေ ၏။ ^၁၂ ရှ မွေ လ သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ ရှော လု မင်း ကြီး ကို သွား တွေ့ ၏။ သို့ သော် တစ် စုံ တစ် ယောက် က ရှ မွေ လ အား “ရှော လု မင်း ကြီး သည် က ရ မေ လ မြို့ သို့ သွား ၍ မိ မိ အ ဖို့ ဂုဏ် ပြု ကျောက် တိုင် ကို စိုက် ထူ ပြီး လှည့် လည် သွား လာ ကာ ဂိ လ ဂါ လ မြို့ ဘက် သို့ ဆင်း သွား ပြီ” ဟု ကြား ပြော လေ ၏။

^၁၃ ရှ မွေ လ သည် ရှော လု မင်း ကြီး ထံ ရောက် သော အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင့် ကို ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ဆောင် ရွက် ခဲ့ ပါ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က “သို့ ဖြစ် လျှင် ယ ခု ငါ ကြား နေ ရ သော သိုး အော် သံ၊ နွား အော် သံ များ ကား အ ဘယ် နည်း” ဟု ပြန် မေး ၏။ ^၁၅ ရှော လု မင်း ကြီး က “တပ် သား တို့ သည် အ ကောင်း ဆုံး သော သိုး၊ နွား တို့ ကို နှ မြော ၍ အ ရှင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် ရန် ထို အ ကောင် တို့ ကို အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ထံ မှ ယူ ဆောင် လာ ခဲ့ ပါ ၏။ ကျန် သော အ ရာ များ ကို မူ အ ကုန် ဖျက် ဆီး ပစ် လိုက် ပါ သည်” ဟု ပြန် ဖြေ ၏။

^၁၆ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က ရှော လု မင်း ကြီး အား “နေ ပါ ဦး။ မ နေ့ ည က ထာ ဝ ရ ဘု ရား ငါ့ အား မိန့် တော် မူ သော စ ကား ကို သင့် အား ငါ ပြော ပြ မည်” ဟု ဆို လျှင် ရှော လု မင်း ကြီး က လည်း “ပြော ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၇ ရှ မွေ လ က “သင် သည် သင့် ကိုယ် သင် သေး သိမ် သော သူ ဟု ထင် မှတ် သော် လည်း အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် တို့ ၏ အ ကြီး အ မှူး ဖြစ် လာ သည် မ ဟုတ် ‌လော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ရှင် ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး တော် မူ ၏။ ^၁၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိ မိ အ မှု တော် ကို ထမ်း ဆောင် ရန် သင့် ကို စေ လွှတ် ခဲ့ ၏။ သင့် အား ‘အ ပြစ် သား အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ကို သွား ရောက် ချေ မှုန်း လော့။ တစ် ယောက် မ ကျန် အ ကုန် ချေ မှုန်း လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ခဲ့ ၏။ ^၁၉ သို့ ဖြစ် လျက် သင် သည် အ ဘယ် ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို မ နာ ခံ သ နည်း။ တိုက် ရာ ပါ ပစ္စည်း တို့ ကို အ သည်း အ သန် လု ယူ ခြင်း ဖြင့် အ ဘယ် ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မှောက် ၌ မ‌ ကောင်း မှု ကို ပြု ရ သ နည်း” ဟု ဆို ၏။

^၂၀ ‌ရှော လု မင်း ကြီး က လည်း ရှ မွေ လ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို အ ကျွန်ုပ် နာ ခံ ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား စေ ခိုင်း သည့် အ တိုင်း သွား ၍ အ မှု တော် ကို ထမ်း ဆောင် ပါ ၏။ အာ မ လက် ဘု ရင် အာ ဂတ် မင်း ကြီး ကို ဖမ်း ခေါ် ခဲ့ ပြီး အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ ကို အ ကုန် ချေ မှုန်း ခဲ့ ပါ ၏။ ^၂၁ တပ် သား တို့ သည် ဂိ လ ဂါ လ မြို့ တွင် အ ရှင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ယဇ် ပူ ဇော် ရန် ကျိန် ခြင်း ခံ ရ သော အ ရာ ဖြစ် သည့် တိုက် ရာ ပါ ပစ္စည်း တို့ ထဲ မှ အ ကောင်း ဆုံး သိုး နွား တို့ ကို ယူ ခဲ့ ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၂၂ ရှ မွေ လ က လည်း “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား ‌တော် ကို နာ ခံ ခြင်း ထက် မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ပူ ဇော် ခြင်း ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပို ၍ နှစ် သက် တော် မူ မည် လော။ ကြည့် ရှု လော့။ နာ ခံ ခြင်း သည် ယဇ် ပူ ဇော် ခြင်း ထက် ပို ၍ ကောင်း ၏။ အာ ရုံ စိုက် နား ထောင် ခြင်း သည် သိုး ထီး အ ဆီ ထက် ပို ၍ ကောင်း ၏။ ^၂၃ ပုန် ကန် ခြင်း အ ပြစ် သည် ဂမ္ဘီ ရ ပ ညာ သုံး ခြင်း အ ပြစ် နှင့် အ တူ တူ ပင် ဖြစ် ၏။ ခေါင်း မာ ခြင်း သည် မ ကောင်း မှု ပြု ခြင်း၊ ရုပ် တု ကိုး ကွယ် ခြင်း ပင် ဖြစ် ၏။ သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား ကို ပယ် သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း သင့် ကို ဘု ရင် အ ဖြစ် မှ ပယ် တော် မူ ပြီ” ဟု သူ့ အား ဆို ၏။

^၂၄ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး က ရှ မွေ လ အား “အ ကျွန်ုပ် အ ပြစ် ပြု မိ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် သည် လူ တို့ ကို ကြောက် ၍ သူ တို့ စ ကား ကို နား ထောင် မိ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် နှင့် အ ရှင် ၏ စ ကား ကို လွန် ဆန် မိ ပါ ပြီ။ ^၂၅ ယ ခု မှာ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ပြစ် ကို ခွင့် လွှတ် ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ ကျွန်ုပ် ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ရ ပါ မည့် အ ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ပြန် လိုက် လာ ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၆ သို့ သော် ရှ မွေ လ က ရှော လု မင်း ကြီး အား “သင် နှင့် အ တူ ငါ ပြန် မ လိုက် ပါ။ သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို ပယ် သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း သင့် ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် မှ ပယ် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၂၇ ထို့ နောက် ရှ မွေ လ လှည့် ထွက် သွား မည် အ ပြု တွင် ရှော လု မင်း ကြီး သည် သူ ၏ ဝတ် ရုံ စွန်း ကို လှမ်း ဆွဲ လိုက် ရာ ဝတ် ရုံ စုတ် ပြဲ သွား လေ ၏။ ^၂၈ ထို အ ခါ ရှ မွေ လ က “ယ နေ့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် လက် ထဲ ရှိ အစ္စ ရေး နိုင် ငံ တော် ကို ရုပ် သိမ်း ပြီး သင့် ထက် ကောင်း သော သင့် အိမ် နီး ချင်း အား ပေး အပ် တော် မူ ပြီ။ ^၂၉ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘုန်း ပိုင် ရှင် သည် မု သား မ မြွက် ဆို၊ စိတ် တော် လည်း ပြောင်း လဲ မည် မ ဟုတ်။ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ ရ အောင် လူ ဖြစ် သည် မ ဟုတ်” ဟု သူ့ အား ဆို ၏။ ^၃၀ သို့ သော် သူ က “အ ကျွန်ုပ် ပြစ် မှား မိ ပါ ပြီ။ သို့ သော် ယ ခု အ ကျွန်ုပ် ၏ လူ မျိုး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ ရှေ့၊ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ရှေ့ တွင် အ သ ရေ မ ပျက် ရ ပါ စေ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ရ ပါ မည့် အ ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ပြန် လိုက် ခဲ့ ပါ” ဟု ဆို ပြန် ၏။ ^၃၁ ထို့ ကြောင့် ရှ မွေ လ သည် ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် အ တူ ပြန် လိုက် ခဲ့ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး သည် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် လေ ၏။

^၃၂ ရှ မွေ လ က “အာ မ လက် ဘု ရင် အာ ဂတ် မင်း ကြီး ကို ငါ့ ထံ ခေါ် ခဲ့ လော့” ဟု ဆို လျှင် အာ ဂတ် သည် “ခါး သီး သော သေ ခြင်း ဘေး မှ လွတ် ပြီ” ဟု တွေး လျက် ဝမ်း သာ အား ရ နှင့် ရှ မွေ လ ထံ သို့ လာ ခဲ့ ၏။ ^၃၃ သို့ သော် ရှ မွေ လ က သူ့ အား “သင့် ဓား သည် မိ ခင် တို့ ကို သား သ မီး ဆုံး ပါး စေ သ ကဲ့ သို့ သင့် မိ ခင် သည် လည်း မိန်း မ တို့ တွင် သား သ မီး ဆုံး ပါး သူ ဖြစ် ရ မည်” ဟု ဆို ပြီး ရှ မွေ လ သည် အာ ဂတ် ကို ဂိ လ ဂါ လ မြို့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ အ ပိုင်း ပိုင်း ခုတ် ဖြတ် လိုက် လေ ၏။

^၃၄ ထို့ နောက် ရှ မွေ လ သည် ရာ မ မြို့ သို့ ပြန် သွား ၍ ရှော လု မင်း ကြီး မူ ကား ဂိ ဗာ မြို့ ရှိ မိ မိ နန်း တော် သို့ တက် သွား ၏။ ^၃၅ ထို အ ချိန် မှ စ ၍ ရှ မွေ လ အ နိစ္စ ရောက် သည် အ ထိ ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သွား ရောက် တွေ့ ဆုံ ခြင်း မ ရှိ တော့ ပေ။ သို့ ‌သော် ရှ မွေ လ သည် ရှော လု မင်း ကြီး အ တွက် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ရ လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း ရှော လု ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် ခန့် ထား သည့် အ ဖြစ် ကြောင့် ဝမ်း နည်း တော် မူ ၏။

15

¹ Samuel said to Saul, “Yahweh sent me to anoint you to be king over his people, over Israel. Now therefore listen to the voice of Yahweh’s words. ² Yahweh of Armies says, ‘I remember what Amalek did to Israel, how he set himself against him on the way when he came up out of Egypt. ³ Now go and strike Amalek, and utterly destroy all that they have, and don’t spare them; but kill both man and woman, infant and nursing baby, ox and sheep, camel and donkey.’ ”

⁴ Saul summoned the people, and counted them in Telaim, two hundred thousand footmen and ten thousand men of Judah.

⁵ Saul came to the city of Amalek, and set an ambush in the valley. ⁶ Saul said to the Kenites, “Go, depart, go down from among the Amalekites, lest I destroy you with them; for you showed kindness to all the children of Israel when they came up out of Egypt.” So the Kenites departed from among the Amalekites.

⁷ Saul struck the Amalekites, from Havilah as you go to Shur, which is before Egypt. ⁸ He took Agag the king of the Amalekites alive, and utterly destroyed all the people with the edge of the sword. ⁹ But Saul and the people spared Agag and the best of the sheep, of the cattle, of the fat calves, of the lambs, and all that was good, and were not willing to utterly destroy them; but everything that was vile and refuse, that they destroyed utterly.

¹⁰ Then Yahweh’s word came to Samuel, saying, ¹¹ “It grieves me that I have set up Saul to be king, for he has turned back from following me, and has not performed my commandments.” Samuel was angry; and he cried to Yahweh all night. ¹² Samuel rose early to meet Saul in the morning; and Samuel was told, saying, “Saul came to Carmel, and behold, he set up a monument for himself, turned, passed on, and went down to Gilgal.”

¹³ Samuel came to Saul; and Saul said to him, “You are blessed by Yahweh! I have performed the commandment of Yahweh.” ¹⁴ Samuel said, “Then what does this bleating of the sheep in my ears and the lowing of the cattle which I hear mean?” ¹⁵ Saul said, “They have brought them from the Amalekites; for the people spared the best of the sheep and of the cattle, to sacrifice to Yahweh your God. We have utterly destroyed the rest.”

¹⁶ Then Samuel said to Saul, “Stay, and I will tell you what Yahweh said to me last night.” He said to him, “Say on.” ¹⁷ Samuel said, “Though you were little in your own sight, weren’t you made the head of the tribes of Israel? Yahweh anointed you king over Israel; ¹⁸ and Yahweh sent you on a journey, and said, ‘Go, and utterly destroy the sinners the Amalekites, and fight against them until they are consumed.’ ¹⁹ Why then didn’t you obey Yahweh’s voice, but took the plunder, and did that which was evil in Yahweh’s sight?”

²⁰ Saul said to Samuel, “But I have obeyed Yahweh’s voice, and have gone the way which Yahweh sent me, and have brought Agag the king of Amalek, and have utterly destroyed the Amalekites. ²¹ But the people took of the plunder, sheep and cattle, the best of the devoted things, to sacrifice to Yahweh your God in Gilgal.”

²² Samuel said, “Has Yahweh as great delight in burnt offerings and sacrifices, as in obeying Yahweh’s voice? Behold, to obey is better than sacrifice, and to listen than the fat of rams. ²³ For rebellion is as the sin of witchcraft, and stubbornness is as idolatry and teraphim. teraphim were household idols that may have been associated with inheritance rights to the household property. Because you have rejected Yahweh’s word, he has also rejected you from being king.”

²⁴ Saul said to Samuel, “I have sinned; for I have transgressed the commandment of Yahweh and your words, because I feared the people and obeyed their voice. ²⁵ Now therefore, please pardon my sin, and turn again with me, that I may worship Yahweh.” ²⁶ Samuel said to Saul, “I will not return with you; for you have rejected Yahweh’s word, and Yahweh has rejected you from being king over Israel.”

²⁷ As Samuel turned around to go away, Saul grabbed the skirt of his robe, and it tore. ²⁸ Samuel said to him, “Yahweh has torn the kingdom of Israel from you today, and has given it to a neighbor of yours who is better than you. ²⁹ Also the Strength of Israel will not lie nor repent; for he is not a man, that he should repent.” ³⁰ Then he said, “I have sinned; yet please honor me now before the elders of my people and before Israel, and come back with me, that I may worship Yahweh your God.” ³¹ So Samuel went back with Saul; and Saul worshiped Yahweh.

³² Then Samuel said, “Bring Agag the king of the Amalekites here to me!” Agag came to him cheerfully. Agag said, “Surely the bitterness of death is past.” ³³ Samuel said, “As your sword has made women childless, so your mother will be childless among women!” Then Samuel cut Agag in pieces before Yahweh in Gilgal.

³⁴ Then Samuel went to Ramah; and Saul went up to his house to Gibeah of Saul. ³⁵ Samuel came no more to see Saul until the day of his death, but Samuel mourned for Saul. Yahweh grieved that he had made Saul king over Israel.