၉

^၁ ဤ သို့ ဖြင့် ဘု ရင့် စာ နှင့် ဘု ရင့် အ မိန့် အ တိုင်း လုပ် ဆောင် ရန် အာ ဒါ လ ဟု ခေါ် သော တစ် ဆယ့် နှစ် လ၊ တစ် ဆယ့် သုံး ရက် နေ့ ရောက် လာ ၏။ ထို နေ့ တွင် ရန် သူ တို့ က ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကို အ နိုင် ယူ စိုး မိုး တော့ မည် ဟု ထင် ထား သော် လည်း မ ထင် မှတ် ဘဲ အ ခြေ အ နေ မှာ ပြောင်း ပြန် ဖြစ် သွား ၍ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ ကို မုန်း သော ရန် သူ တို့ အား အ နိုင် ယူ စိုး မိုး သွား လေ ၏။ ^၂ အာ ရွှေ ရု မင်း ကြီး ၏ နယ် မြေ ဒေ သ အ သီး သီး ရှိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် မိ မိ တို့ အား လုပ် ကြံ သတ် ဖြတ် မည့် သူ တို့ ကို ပြန် လည် တိုက် ခိုက် ရန် မိ မိ တို့ ၏ မြို့ ရွာ တို့ တွင် စု ရုံး ကြ ၏။ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကို ကြောက် ရွံ့ ကြ သ ဖြင့် မည် သူ မျှ သူ တို့ ကို မ တိုက် ခိုက် ဝံ့ ကြ ပေ။

^၃ နယ် မြေ ဒေ သ အ သီး သီး ရှိ အ ကြီး အ ကဲ များ၊ အုပ် ချုပ် ရေး အ ရာ ရှိ များ၊ ဘု ရင် ခံ များ နှင့် ဘု ရင့် အ မှု ထမ်း အ ပေါင်း တို့ သည် မော် ဒ ကဲ ကို ကြောက် ရွံ့ ကြ သ ဖြင့် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကို ကူ ညီ ကြ ၏။ ^၄ အ ကြောင်း မူ ကား မော် ဒ ကဲ သည် ဘု ရင့် နန်း တော် တွင် တန် ခိုး ဩ ဇာ ကြီး မား ၍ သူ ၏ ဂုဏ် သ တင်း သည် လည်း နယ် မြေ ဒေ သ တစ် ဝန်း လုံး သို့ ပျံ့ နှံ့ သ ဖြင့် မော် ဒ ကဲ ၏ တန် ခိုး ဩ ဇာ သည် လည်း ပို ၍ ပို ၍ ကြီး လာ လေ ၏။

^၅ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ ၏ ရန် သူ အား လုံး ကို ဓား ဖြင့် တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် ဖျက် ဆီး ပစ် ၏။ သူ တို့ ကို မုန်း သော သူ တို့ အား စိတ် တိုင်း ကျ ပြု ကြ ၏။ ^၆ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ရှု ရှန် နန်း တော် တွင် လူ ငါး ရာ ကို သတ် ဖြတ် ဖျက် ဆီး ပစ် ကြ ၏။ ^၇ ထို့ ပြင် ပါ ရှန် ဒါ သ၊ ဒါ လ ဖုန်၊ အာ သ ပါ သ၊ ^၈ ပေါ ရ သ၊ အာ ဒ လိ၊ အာ ရိ ဒါ သ၊ ^၉ ပါ မ ရှာ တ၊ အ ရိ သဲ၊ အ ရိ ဒဲ နှင့် ဝါ ယေ ဇာ သ စ သော၊ ^၁၀ ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ရန် သူ၊ ဟမ္မေ ဒါ သ ၏ သား ဖြစ် သော ဟာ မန် ၏ သား ဆယ် ယောက် တို့ ကို လည်း သတ် ပစ် ကြ ၏။ သို့ သော် သူ တို့ ၏ ဥစ္စာ ပစ္စည်း ကို မ သိမ်း ယူ ကြ ပေ။

^၁၁ ထို နေ့ ၌ ရှု ရှန် နန်း တော် တွင် အ သတ် ခံ ရ သော သူ များ ၏ စာ ရင်း ကို ရှင် ဘု ရင် ထံ တင် ပြ ကြ ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က မိ ဖု ရား ဧ သ တာ အား “ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ရှု ရှန် နန်း တော် တွင် လူ ငါး ရာ နှင့် ဟာ မန် ၏ သား ဆယ် ယောက် တို့ ကို သတ် ဖြတ် ဖျက် ဆီး ကြ ပြီ။ ကျန် ဘု ရင့် နယ် မြေ များ တွင် လည်း မည် သို့ ပြု ကြ ပြီ နည်း။ ယ ခု သင် မည် သည် ကို အ လို ရှိ သေး သ နည်း။ သင့် အား ငါ ပေး မည်။ သင် မည် သည့် အ ရာ တောင်း ဆို လို သေး သ နည်း။ သင် တောင်း ဆို သည် ကို ငါ ပေး မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၁၃ ဧ သ တာ က လည်း “အ ရှင် မင်း ကြီး စိတ် တော် နှင့် တွေ့ လျှင် ယ နေ့ အ မိန့် စာ အ တိုင်း ရှု ရှန် မြို့ ရှိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ ပြု သ ကဲ့ သို့ နက် ဖြန် နေ့ ၌ လည်း ပြု ခွင့် ပေး တော် မူ ပါ။ ဟာ မန် ၏ သား ဆယ် ယောက် တို့ ကို လည်း သစ် တိုင် ၌ ဆွဲ ထား ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် တင် ၏။ ^၁၄ ရှင် ဘု ရင် သည် လည်း ထို သို့ ပြု ရန် အ မိန့် ပေး လိုက် ၏။ ထို အ မိန့် ကို ရှု ရှန် မြို့ ၌ ထုတ် ပြန် ကြေ ညာ ပြီး ဟာ မန် ၏ သား ဆယ် ယောက် တို့ ကို သစ် တိုင် ၌ ဆွဲ ထား ကြ ၏။ ^၁၅ အာ ဒါ လ၊ တစ် ဆယ့် လေး ရက် နေ့ တွင် ရှု ရှန် မြို့ ရှိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ စု ရုံး ပြီး ရှု ရှန် မြို့ သား သုံး ရာ ကို သုတ် သင် ပစ် ၏။ သို့ သော် သူ တို့ ၏ ဥစ္စာ ပစ္စည်း ကို မ သိမ်း ယူ ကြ ပေ။

^၁၆ ဘု ရင့် နယ် မြေ အ တွင်း ရှိ ကျန် ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် ကာ ကွယ် ရန် စု ရုံး ကြ ၍ သူ တို့ ကို မုန်း သော သူ ခု နစ် သောင်း ငါး ထောင် ကို သုတ် သင် ပစ် ပြီး ရန် သူ့ လက် မှ လွတ် မြောက် ခွင့် ရ ကြ ၏။ သို့ သော် ရန် သူ တို့ ၏ ဥစ္စာ ပစ္စည်း ကို မ သိမ်း ယူ ကြ ပေ။ ^၁၇ ထို နေ့ သည် အာ ဒါ လ၊ တစ် ဆယ့် သုံး ရက် နေ့ ဖြစ် ၏။ တစ် ဆယ့် လေး ရက် နေ့ တွင် အ နား ယူ ကြ ၏။ ထို နေ့ ကို ပျော် ရွှင် စွာ ပွဲ ခံ ရာ နေ့ အ ဖြစ် သတ် မှတ် လေ ၏။

^၁၈ ရှု ရှန် မြို့ ရှိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ မူ ကား တစ် ဆယ့် သုံး ရက်၊ တစ် ဆယ့် လေး ရက် တို့ တွင် စု ရုံး ကြ ပြီး တစ် ဆယ့် ငါး ရက် နေ့ တွင် အ နား ယူ ကြ ၏။ ထို နေ့ ကို ပျော် ရွှင် စွာ ပွဲ ခံ ရာ နေ့ အ ဖြစ် သတ် မှတ် လေ ၏။

^၁၉ ကျေး လက် တော ရွာ များ တွင် နေ ထိုင် သော ဂျူး လူ မျိုး တော သူ တောင် သား တို့ မူ ကား အာ ဒါ လ၊ တစ် ဆယ့် လေး ရက် နေ့ တွင် စား သောက် ပွဲ ကို ပျော် ရွှင် စွာ ကျင်း ပ ကာ ထို ‌နေ့ ကို နေ့ ထူး နေ့ မြတ် အ ဖြစ် သတ် မှတ် ၍ အိမ် နီး ချင်း တစ် ဦး နှင့် တစ် ဦး စား သောက် ဖွယ် ရာ များ ကို ပေး ကမ်း ဝေ ငှ ကြ ၏။

^၂၀ မော် ဒ ကဲ သည် ထို အ ဖြစ် အ ပျက် တို့ ကို မှတ် တမ်း တင် ထား ၏။ ထို့ ပြင် အာ ရွှေ ရု မင်း ကြီး ပိုင် နယ် မြေ တစ် ဝန်း လုံး ရပ် နီး ရပ် ဝေး ရှိ ဂျူး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ထံ သို့ စာ ရေး ပေး ပို့ လိုက် ၏။ ^၂၁ ထို စာ တွင် နှစ် စဉ် နှစ် တိုင်း အာ ဒါ လ၊ တစ် ဆယ့် လေး ရက် နေ့ နှင့် တစ် ဆယ့် ငါး ရက် နေ့ တွင် ပွဲ တော် ကျင်း ပ ရန် ပြဋ္ဌာန်း ထား ၏။ ^၂၂ ထို နေ့ ရက် များ သည် ရန် သူ တို့ လက် မှ ဂျူး လူ မျိုး တို့ လွတ် မြောက် သော နေ့ ဖြစ် ၏။ ထို လ သည် ဝမ်း နည်း ရာ မှ ဝမ်း မြောက် ရ သော လ၊ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ရာ မှ ပျော် ပွဲ ကျင်း ပ ရ သော လ ဖြစ် ၏။ ထို့ ကြောင့် ထို နေ့ တို့ ၌ စား သောက် ပွဲ ကို ပျော် ရွှင် စွာ ကျင်း ပ ရ မည်။ အိမ် နီး ချင်း တစ် ဦး ကို တစ် ဦး စား သောက် ဖွယ် ရာ များ ကို ပေး ကမ်း ဝေ ငှ ရ မည်။ နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို ပေး ကမ်း စွန့် ကြဲ ရ မည် ဟု ပါ ရှိ ၏။

^၂၃ ထို သို့ ဂျူး လူ မျိုး တို့ စ တင် ကျင်း ပ သည့် ပွဲ နှင့် ပတ် သက် ၍ မော် ဒ ကဲ ရေး သား ထား သည့် အ တိုင်း ဆက် လက် ကျင်း ပ ရန် သ ဘော တူ ကြ ၏။ ^၂၄ အ ကြောင်း မူ ကား ဂျူး တစ် မျိုး သား လုံး ၏ ရန် သူ အာ ဂတ် လူ မျိုး ဟမ္မေ ဒါ သ ၏ သား ဟာ မန် သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် ကြံ စည် ခဲ့ ၏။ ဂျူး တစ် မျိုး သား လုံး ပျောက် ကွယ် သွား အောင် ဖျက် ဆီး ရ မည့် နေ့ ရက် ကို ပု ရ မဲ ချ ဆုံး ဖြတ် ခဲ့ ၏။ ^၂၅ သို့ သော် ထို သ တင်း ဘု ရင့် ထံ ပေါက် ကြား သော အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ဂျူး လူ မျိုး တို့ အား ဖျက် ဆီး ရန် ကြံ စည် သော ဟာ မန် ၏ ယုတ် မာ သော အ ကြံ အ စည် ကို သူ့ ခေါင်း အ ပေါ် ပြန် ရောက် စေ မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ သူ နှင့် သူ့ သား များ ကို သစ် တိုင် ၌ ဆွဲ ထား ရ မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း အ မိန့် စာ ထုတ် ပြန် ၏။

^၂၆ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ပု ရ ဟူ သော အ မည် ကို အ စွဲ ပြု ၍ ထို နေ့ ရက် တို့ ကို ပု ရိမ် ဟု ခေါ် ဝေါ် ကြ ၏။ အ မိန့် စာ တွင် ပါ သော အ ကြောင်း အ ရာ များ၊ သူ တို့ ကိုယ် တိုင် ကြုံ တွေ့ သိ မြင် ခဲ့ ရ သော ဤ အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကြောင့်၊ ^၂၇ ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကိုယ် တိုင် မှ စ ၍ သား စဉ် မြေး ဆက် အ ပါ အ ဝင် သူ တို့ နှင့် ပူး ပေါင်း လာ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ထို စာ ပါ သတ် မှတ် ထား သော အ ချိန် ရောက် တိုင်း ထို နေ့ ရက် နှစ် ရက် တွင် ပွဲ တော် ကို မ ပျက် မ ကွက် နှစ် စဉ် ကျင်း ပ ကြ မည် ဟု အ တည် ပြု သ ဘော တူ ခဲ့ ကြ ၏။ ^၂၈ ဤ ပွဲ နေ့ များ ကို မြို့ ရွာ တိုင်း၊ ဒေ သ တိုင်း ရှိ မျိုး နွယ် စု အား လုံး၊ မျိုး ဆက် အား လုံး အ စဉ် အ မှတ် ရ ၍ ကျင်း ပ ရ မည်။ ဤ ပု ရိမ် ပွဲ နေ့ တို့ သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ တွင် မ ပ ပျောက် စေ ရ။ ဤ အ မှတ် ရ စ ရာ သည် သူ တို့ ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် တိုင် အောင် မ ပျောက် ပျက် သွား စေ ရ။

^၂၉ ထို့ နောက် အ ဘိ ဟဲ လ ၏ သ မီး မိ ဖု ရား ဧ သ တာ နှင့် ဂျူး လူ မျိုး မော် ဒ ကဲ တို့ သည် ပု ရိမ် ပွဲ နေ့ ဆိုင် ရာ ဤ ဒု တိ ယ စာ ကို အ မိန့် အာ ဏာ အ ပြည့် နှင့် အ တည် ပြု ရေး သား ပြီး လျှင်၊ ^၃၀ မော် ဒ ကဲ သည် အာ ရွှေ ရု မင်း ကြီး ပိုင် ပြည် ထောင် တစ် ရာ နှစ် ဆယ့် ခု နစ် ပြည် ရှိ ဂျူး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ထံ သို့ မေတ္တာ စ ကား နှင့် သစ္စာ စ ကား ဖြင့် စာ ပေး ပို့ လိုက် ၏။ ^၃၁ ထို စာ သည် ဂျူး လူ မျိုး မော် ဒ ကဲ နှင့် မိ ဖု ရား ဧ သ တာ တို့ သတ် မှတ် ပေး ထား သည့် အ တိုင်း၊ သူ တို့ နှင့် သူ တို့ ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အ တွက် ဤ နေ့ ကို အ စာ ရှောင် မြည် တမ်း ရာ နေ့ အ ဖြစ် သတ် မှတ် ပေး ထား သည့် အ တိုင်း ပု ရိမ် ပွဲ နေ့ ကို သတ် မှတ် အ တည် ပြု ပေး သော စာ ဖြစ် ၏။

^၃၂ ဤ ပု ရိမ် ပွဲ နေ့ ဆိုင် ရာ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ဧ သ တာ ၏ အ မိန့် အ ရ အ တည် ပြု ၍ မှတ် တမ်း တွင် ရေး မှတ် ထား လေ ၏။

9

¹ Now in the twelfth month, which is the month Adar, on the thirteenth day of the month, when the king’s commandment and his decree came near to be put in execution, on the day that the enemies of the Jews hoped to conquer them, (but it turned out that the opposite happened, that the Jews conquered those who hated them), ² the Jews gathered themselves together in their cities throughout all the provinces of the King Ahasuerus, to lay hands on those who wanted to harm them. No one could withstand them, because the fear of them had fallen on all the people.

³ All the princes of the provinces, the local governors, the governors, and those who did the king’s business helped the Jews, because the fear of Mordecai had fallen on them. ⁴ For Mordecai was great in the king’s house, and his fame went out throughout all the provinces, for the man Mordecai grew greater and greater.

⁵ The Jews struck all their enemies with the stroke of the sword, and with slaughter and destruction, and did what they wanted to those who hated them. ⁶ In the citadel of Susa, the Jews killed and destroyed five hundred men. ⁷ They killed Parshandatha, Dalphon, Aspatha, ⁸ Poratha, Adalia, Aridatha, ⁹ Parmashta, Arisai, Aridai, and Vaizatha, ¹⁰ the ten sons of Haman the son of Hammedatha, the Jews’ enemy, but they didn’t lay their hand on the plunder.

¹¹ On that day, the number of those who were slain in the citadel of Susa was brought before the king. ¹² The king said to Esther the queen, “The Jews have slain and destroyed five hundred men in the citadel of Susa, including the ten sons of Haman; what then have they done in the rest of the king’s provinces! Now what is your petition? It shall be granted you. What is your further request? It shall be done.”

¹³ Then Esther said, “If it pleases the king, let it be granted to the Jews who are in Susa to do tomorrow also according to today’s decree, and let Haman’s ten sons be hanged on the gallows.” ¹⁴ The king commanded this to be done. A decree was given out in Susa; and they hanged Haman’s ten sons. ¹⁵ The Jews who were in Susa gathered themselves together on the fourteenth day also of the month Adar, and killed three hundred men in Susa; but they didn’t lay their hand on the plunder.

¹⁶ The other Jews who were in the king’s provinces gathered themselves together, defended their lives, had rest from their enemies, and killed seventy-five thousand of those who hated them; but they didn’t lay their hand on the plunder. ¹⁷ This was done on the thirteenth day of the month Adar; and on the fourteenth day of that month they rested and made it a day of feasting and gladness.

¹⁸ But the Jews who were in Susa assembled together on the thirteenth and on the fourteenth days of the month; and on the fifteenth day of that month, they rested, and made it a day of feasting and gladness.

¹⁹ Therefore the Jews of the villages, who live in the unwalled towns, make the fourteenth day of the month Adar a day of gladness and feasting, a holiday, and a day of sending presents of food to one another.

²⁰ Mordecai wrote these things, and sent letters to all the Jews who were in all the provinces of the King Ahasuerus, both near and far, ²¹ to enjoin them that they should keep the fourteenth and fifteenth days of the month Adar yearly, ²² as the days in which the Jews had rest from their enemies, and the month which was turned to them from sorrow to gladness, and from mourning into a holiday; that they should make them days of feasting and gladness, and of sending presents of food to one another, and gifts to the needy.

²³ The Jews accepted the custom that they had begun, as Mordecai had written to them, ²⁴ because Haman the son of Hammedatha, the Agagite, the enemy of all the Jews, had plotted against the Jews to destroy them, and had cast “Pur”, that is the lot, to consume them and to destroy them; ²⁵ but when this became known to the king, he commanded by letters that his wicked plan, which he had planned against the Jews, should return on his own head, and that he and his sons should be hanged on the gallows.

²⁶ Therefore they called these days “Purim”, Purim is the Hebrew plural for pur, which means lot. from the word “Pur.” Therefore because of all the words of this letter, and of that which they had seen concerning this matter, and that which had come to them, ²⁷ the Jews established and imposed on themselves, on their descendants, and on all those who joined themselves to them, so that it should not fail that they would keep these two days according to what was written and according to its appointed time every year; ²⁸ and that these days should be remembered and kept throughout every generation, every family, every province, and every city; and that these days of Purim should not fail from among the Jews, nor their memory perish from their offspring. or, seed

²⁹ Then Esther the queen, the daughter of Abihail, and Mordecai the Jew wrote with all authority to confirm this second letter of Purim. ³⁰ He sent letters to all the Jews in the hundred twenty-seven provinces of the kingdom of Ahasuerus with words of peace and truth, ³¹ to confirm these days of Purim in their appointed times, as Mordecai the Jew and Esther the queen had decreed, and as they had imposed upon themselves and their descendants in the matter of the fastings and their mourning.

³² The commandment of Esther confirmed these matters of Purim; and it was written in the book.

၉

^၁ ဤ သို့ ဖြင့် ဘု ရင့် စာ နှင့် ဘု ရင့် အ မိန့် အ တိုင်း လုပ် ဆောင် ရန် အာ ဒါ လ ဟု ခေါ် သော တစ် ဆယ့် နှစ် လ၊ တစ် ဆယ့် သုံး ရက် နေ့ ရောက် လာ ၏။ ထို နေ့ တွင် ရန် သူ တို့ က ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကို အ နိုင် ယူ စိုး မိုး တော့ မည် ဟု ထင် ထား သော် လည်း မ ထင် မှတ် ဘဲ အ ခြေ အ နေ မှာ ပြောင်း ပြန် ဖြစ် သွား ၍ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ ကို မုန်း သော ရန် သူ တို့ အား အ နိုင် ယူ စိုး မိုး သွား လေ ၏။ ^၂ အာ ရွှေ ရု မင်း ကြီး ၏ နယ် မြေ ဒေ သ အ သီး သီး ရှိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် မိ မိ တို့ အား လုပ် ကြံ သတ် ဖြတ် မည့် သူ တို့ ကို ပြန် လည် တိုက် ခိုက် ရန် မိ မိ တို့ ၏ မြို့ ရွာ တို့ တွင် စု ရုံး ကြ ၏။ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကို ကြောက် ရွံ့ ကြ သ ဖြင့် မည် သူ မျှ သူ တို့ ကို မ တိုက် ခိုက် ဝံ့ ကြ ပေ။

^၃ နယ် မြေ ဒေ သ အ သီး သီး ရှိ အ ကြီး အ ကဲ များ၊ အုပ် ချုပ် ရေး အ ရာ ရှိ များ၊ ဘု ရင် ခံ များ နှင့် ဘု ရင့် အ မှု ထမ်း အ ပေါင်း တို့ သည် မော် ဒ ကဲ ကို ကြောက် ရွံ့ ကြ သ ဖြင့် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကို ကူ ညီ ကြ ၏။ ^၄ အ ကြောင်း မူ ကား မော် ဒ ကဲ သည် ဘု ရင့် နန်း တော် တွင် တန် ခိုး ဩ ဇာ ကြီး မား ၍ သူ ၏ ဂုဏ် သ တင်း သည် လည်း နယ် မြေ ဒေ သ တစ် ဝန်း လုံး သို့ ပျံ့ နှံ့ သ ဖြင့် မော် ဒ ကဲ ၏ တန် ခိုး ဩ ဇာ သည် လည်း ပို ၍ ပို ၍ ကြီး လာ လေ ၏။

^၅ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ ၏ ရန် သူ အား လုံး ကို ဓား ဖြင့် တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် ဖျက် ဆီး ပစ် ၏။ သူ တို့ ကို မုန်း သော သူ တို့ အား စိတ် တိုင်း ကျ ပြု ကြ ၏။ ^၆ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ရှု ရှန် နန်း တော် တွင် လူ ငါး ရာ ကို သတ် ဖြတ် ဖျက် ဆီး ပစ် ကြ ၏။ ^၇ ထို့ ပြင် ပါ ရှန် ဒါ သ၊ ဒါ လ ဖုန်၊ အာ သ ပါ သ၊ ^၈ ပေါ ရ သ၊ အာ ဒ လိ၊ အာ ရိ ဒါ သ၊ ^၉ ပါ မ ရှာ တ၊ အ ရိ သဲ၊ အ ရိ ဒဲ နှင့် ဝါ ယေ ဇာ သ စ သော၊ ^၁၀ ဂျူး လူ မျိုး တို့ ၏ ရန် သူ၊ ဟမ္မေ ဒါ သ ၏ သား ဖြစ် သော ဟာ မန် ၏ သား ဆယ် ယောက် တို့ ကို လည်း သတ် ပစ် ကြ ၏။ သို့ သော် သူ တို့ ၏ ဥစ္စာ ပစ္စည်း ကို မ သိမ်း ယူ ကြ ပေ။

^၁၁ ထို နေ့ ၌ ရှု ရှန် နန်း တော် တွင် အ သတ် ခံ ရ သော သူ များ ၏ စာ ရင်း ကို ရှင် ဘု ရင် ထံ တင် ပြ ကြ ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က မိ ဖု ရား ဧ သ တာ အား “ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ရှု ရှန် နန်း တော် တွင် လူ ငါး ရာ နှင့် ဟာ မန် ၏ သား ဆယ် ယောက် တို့ ကို သတ် ဖြတ် ဖျက် ဆီး ကြ ပြီ။ ကျန် ဘု ရင့် နယ် မြေ များ တွင် လည်း မည် သို့ ပြု ကြ ပြီ နည်း။ ယ ခု သင် မည် သည် ကို အ လို ရှိ သေး သ နည်း။ သင့် အား ငါ ပေး မည်။ သင် မည် သည့် အ ရာ တောင်း ဆို လို သေး သ နည်း။ သင် တောင်း ဆို သည် ကို ငါ ပေး မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၁၃ ဧ သ တာ က လည်း “အ ရှင် မင်း ကြီး စိတ် တော် နှင့် တွေ့ လျှင် ယ နေ့ အ မိန့် စာ အ တိုင်း ရှု ရှန် မြို့ ရှိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ ပြု သ ကဲ့ သို့ နက် ဖြန် နေ့ ၌ လည်း ပြု ခွင့် ပေး တော် မူ ပါ။ ဟာ မန် ၏ သား ဆယ် ယောက် တို့ ကို လည်း သစ် တိုင် ၌ ဆွဲ ထား ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ” ဟု လျှောက် တင် ၏။ ^၁၄ ရှင် ဘု ရင် သည် လည်း ထို သို့ ပြု ရန် အ မိန့် ပေး လိုက် ၏။ ထို အ မိန့် ကို ရှု ရှန် မြို့ ၌ ထုတ် ပြန် ကြေ ညာ ပြီး ဟာ မန် ၏ သား ဆယ် ယောက် တို့ ကို သစ် တိုင် ၌ ဆွဲ ထား ကြ ၏။ ^၁၅ အာ ဒါ လ၊ တစ် ဆယ့် လေး ရက် နေ့ တွင် ရှု ရှန် မြို့ ရှိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ စု ရုံး ပြီး ရှု ရှန် မြို့ သား သုံး ရာ ကို သုတ် သင် ပစ် ၏။ သို့ သော် သူ တို့ ၏ ဥစ္စာ ပစ္စည်း ကို မ သိမ်း ယူ ကြ ပေ။

^၁၆ ဘု ရင့် နယ် မြေ အ တွင်း ရှိ ကျန် ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် ကာ ကွယ် ရန် စု ရုံး ကြ ၍ သူ တို့ ကို မုန်း သော သူ ခု နစ် သောင်း ငါး ထောင် ကို သုတ် သင် ပစ် ပြီး ရန် သူ့ လက် မှ လွတ် မြောက် ခွင့် ရ ကြ ၏။ သို့ သော် ရန် သူ တို့ ၏ ဥစ္စာ ပစ္စည်း ကို မ သိမ်း ယူ ကြ ပေ။ ^၁၇ ထို နေ့ သည် အာ ဒါ လ၊ တစ် ဆယ့် သုံး ရက် နေ့ ဖြစ် ၏။ တစ် ဆယ့် လေး ရက် နေ့ တွင် အ နား ယူ ကြ ၏။ ထို နေ့ ကို ပျော် ရွှင် စွာ ပွဲ ခံ ရာ နေ့ အ ဖြစ် သတ် မှတ် လေ ၏။

^၁၈ ရှု ရှန် မြို့ ရှိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ မူ ကား တစ် ဆယ့် သုံး ရက်၊ တစ် ဆယ့် လေး ရက် တို့ တွင် စု ရုံး ကြ ပြီး တစ် ဆယ့် ငါး ရက် နေ့ တွင် အ နား ယူ ကြ ၏။ ထို နေ့ ကို ပျော် ရွှင် စွာ ပွဲ ခံ ရာ နေ့ အ ဖြစ် သတ် မှတ် လေ ၏။

^၁၉ ကျေး လက် တော ရွာ များ တွင် နေ ထိုင် သော ဂျူး လူ မျိုး တော သူ တောင် သား တို့ မူ ကား အာ ဒါ လ၊ တစ် ဆယ့် လေး ရက် နေ့ တွင် စား သောက် ပွဲ ကို ပျော် ရွှင် စွာ ကျင်း ပ ကာ ထို ‌နေ့ ကို နေ့ ထူး နေ့ မြတ် အ ဖြစ် သတ် မှတ် ၍ အိမ် နီး ချင်း တစ် ဦး နှင့် တစ် ဦး စား သောက် ဖွယ် ရာ များ ကို ပေး ကမ်း ဝေ ငှ ကြ ၏။

^၂၀ မော် ဒ ကဲ သည် ထို အ ဖြစ် အ ပျက် တို့ ကို မှတ် တမ်း တင် ထား ၏။ ထို့ ပြင် အာ ရွှေ ရု မင်း ကြီး ပိုင် နယ် မြေ တစ် ဝန်း လုံး ရပ် နီး ရပ် ဝေး ရှိ ဂျူး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ထံ သို့ စာ ရေး ပေး ပို့ လိုက် ၏။ ^၂၁ ထို စာ တွင် နှစ် စဉ် နှစ် တိုင်း အာ ဒါ လ၊ တစ် ဆယ့် လေး ရက် နေ့ နှင့် တစ် ဆယ့် ငါး ရက် နေ့ တွင် ပွဲ တော် ကျင်း ပ ရန် ပြဋ္ဌာန်း ထား ၏။ ^၂၂ ထို နေ့ ရက် များ သည် ရန် သူ တို့ လက် မှ ဂျူး လူ မျိုး တို့ လွတ် မြောက် သော နေ့ ဖြစ် ၏။ ထို လ သည် ဝမ်း နည်း ရာ မှ ဝမ်း မြောက် ရ သော လ၊ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ရာ မှ ပျော် ပွဲ ကျင်း ပ ရ သော လ ဖြစ် ၏။ ထို့ ကြောင့် ထို နေ့ တို့ ၌ စား သောက် ပွဲ ကို ပျော် ရွှင် စွာ ကျင်း ပ ရ မည်။ အိမ် နီး ချင်း တစ် ဦး ကို တစ် ဦး စား သောက် ဖွယ် ရာ များ ကို ပေး ကမ်း ဝေ ငှ ရ မည်။ နွမ်း ပါး သူ တို့ ကို ပေး ကမ်း စွန့် ကြဲ ရ မည် ဟု ပါ ရှိ ၏။

^၂၃ ထို သို့ ဂျူး လူ မျိုး တို့ စ တင် ကျင်း ပ သည့် ပွဲ နှင့် ပတ် သက် ၍ မော် ဒ ကဲ ရေး သား ထား သည့် အ တိုင်း ဆက် လက် ကျင်း ပ ရန် သ ဘော တူ ကြ ၏။ ^၂၄ အ ကြောင်း မူ ကား ဂျူး တစ် မျိုး သား လုံး ၏ ရန် သူ အာ ဂတ် လူ မျိုး ဟမ္မေ ဒါ သ ၏ သား ဟာ မန် သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် ကြံ စည် ခဲ့ ၏။ ဂျူး တစ် မျိုး သား လုံး ပျောက် ကွယ် သွား အောင် ဖျက် ဆီး ရ မည့် နေ့ ရက် ကို ပု ရ မဲ ချ ဆုံး ဖြတ် ခဲ့ ၏။ ^၂၅ သို့ သော် ထို သ တင်း ဘု ရင့် ထံ ပေါက် ကြား သော အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ဂျူး လူ မျိုး တို့ အား ဖျက် ဆီး ရန် ကြံ စည် သော ဟာ မန် ၏ ယုတ် မာ သော အ ကြံ အ စည် ကို သူ့ ခေါင်း အ ပေါ် ပြန် ရောက် စေ မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း၊ သူ နှင့် သူ့ သား များ ကို သစ် တိုင် ၌ ဆွဲ ထား ရ မည် ဟူ ၍ လည်း ကောင်း အ မိန့် စာ ထုတ် ပြန် ၏။

^၂၆ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ပု ရ ဟူ သော အ မည် ကို အ စွဲ ပြု ၍ ထို နေ့ ရက် တို့ ကို ပု ရိမ် ဟု ခေါ် ဝေါ် ကြ ၏။ အ မိန့် စာ တွင် ပါ သော အ ကြောင်း အ ရာ များ၊ သူ တို့ ကိုယ် တိုင် ကြုံ တွေ့ သိ မြင် ခဲ့ ရ သော ဤ အ ဖြစ် အ ပျက် များ ကြောင့်၊ ^၂၇ ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကိုယ် တိုင် မှ စ ၍ သား စဉ် မြေး ဆက် အ ပါ အ ဝင် သူ တို့ နှင့် ပူး ပေါင်း လာ သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ထို စာ ပါ သတ် မှတ် ထား သော အ ချိန် ရောက် တိုင်း ထို နေ့ ရက် နှစ် ရက် တွင် ပွဲ တော် ကို မ ပျက် မ ကွက် နှစ် စဉ် ကျင်း ပ ကြ မည် ဟု အ တည် ပြု သ ဘော တူ ခဲ့ ကြ ၏။ ^၂၈ ဤ ပွဲ နေ့ များ ကို မြို့ ရွာ တိုင်း၊ ဒေ သ တိုင်း ရှိ မျိုး နွယ် စု အား လုံး၊ မျိုး ဆက် အား လုံး အ စဉ် အ မှတ် ရ ၍ ကျင်း ပ ရ မည်။ ဤ ပု ရိမ် ပွဲ နေ့ တို့ သည် ဂျူး လူ မျိုး တို့ တွင် မ ပ ပျောက် စေ ရ။ ဤ အ မှတ် ရ စ ရာ သည် သူ တို့ ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် တိုင် အောင် မ ပျောက် ပျက် သွား စေ ရ။

^၂၉ ထို့ နောက် အ ဘိ ဟဲ လ ၏ သ မီး မိ ဖု ရား ဧ သ တာ နှင့် ဂျူး လူ မျိုး မော် ဒ ကဲ တို့ သည် ပု ရိမ် ပွဲ နေ့ ဆိုင် ရာ ဤ ဒု တိ ယ စာ ကို အ မိန့် အာ ဏာ အ ပြည့် နှင့် အ တည် ပြု ရေး သား ပြီး လျှင်၊ ^၃၀ မော် ဒ ကဲ သည် အာ ရွှေ ရု မင်း ကြီး ပိုင် ပြည် ထောင် တစ် ရာ နှစ် ဆယ့် ခု နစ် ပြည် ရှိ ဂျူး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ထံ သို့ မေတ္တာ စ ကား နှင့် သစ္စာ စ ကား ဖြင့် စာ ပေး ပို့ လိုက် ၏။ ^၃၁ ထို စာ သည် ဂျူး လူ မျိုး မော် ဒ ကဲ နှင့် မိ ဖု ရား ဧ သ တာ တို့ သတ် မှတ် ပေး ထား သည့် အ တိုင်း၊ သူ တို့ နှင့် သူ တို့ ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အ တွက် ဤ နေ့ ကို အ စာ ရှောင် မြည် တမ်း ရာ နေ့ အ ဖြစ် သတ် မှတ် ပေး ထား သည့် အ တိုင်း ပု ရိမ် ပွဲ နေ့ ကို သတ် မှတ် အ တည် ပြု ပေး သော စာ ဖြစ် ၏။

^၃၂ ဤ ပု ရိမ် ပွဲ နေ့ ဆိုင် ရာ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ဧ သ တာ ၏ အ မိန့် အ ရ အ တည် ပြု ၍ မှတ် တမ်း တွင် ရေး မှတ် ထား လေ ၏။

9

¹ Now in the twelfth month, which is the month Adar, on the thirteenth day of the month, when the king’s commandment and his decree came near to be put in execution, on the day that the enemies of the Jews hoped to conquer them, (but it turned out that the opposite happened, that the Jews conquered those who hated them), ² the Jews gathered themselves together in their cities throughout all the provinces of the King Ahasuerus, to lay hands on those who wanted to harm them. No one could withstand them, because the fear of them had fallen on all the people.

³ All the princes of the provinces, the local governors, the governors, and those who did the king’s business helped the Jews, because the fear of Mordecai had fallen on them. ⁴ For Mordecai was great in the king’s house, and his fame went out throughout all the provinces, for the man Mordecai grew greater and greater.

⁵ The Jews struck all their enemies with the stroke of the sword, and with slaughter and destruction, and did what they wanted to those who hated them. ⁶ In the citadel of Susa, the Jews killed and destroyed five hundred men. ⁷ They killed Parshandatha, Dalphon, Aspatha, ⁸ Poratha, Adalia, Aridatha, ⁹ Parmashta, Arisai, Aridai, and Vaizatha, ¹⁰ the ten sons of Haman the son of Hammedatha, the Jews’ enemy, but they didn’t lay their hand on the plunder.

¹¹ On that day, the number of those who were slain in the citadel of Susa was brought before the king. ¹² The king said to Esther the queen, “The Jews have slain and destroyed five hundred men in the citadel of Susa, including the ten sons of Haman; what then have they done in the rest of the king’s provinces! Now what is your petition? It shall be granted you. What is your further request? It shall be done.”

¹³ Then Esther said, “If it pleases the king, let it be granted to the Jews who are in Susa to do tomorrow also according to today’s decree, and let Haman’s ten sons be hanged on the gallows.” ¹⁴ The king commanded this to be done. A decree was given out in Susa; and they hanged Haman’s ten sons. ¹⁵ The Jews who were in Susa gathered themselves together on the fourteenth day also of the month Adar, and killed three hundred men in Susa; but they didn’t lay their hand on the plunder.

¹⁶ The other Jews who were in the king’s provinces gathered themselves together, defended their lives, had rest from their enemies, and killed seventy-five thousand of those who hated them; but they didn’t lay their hand on the plunder. ¹⁷ This was done on the thirteenth day of the month Adar; and on the fourteenth day of that month they rested and made it a day of feasting and gladness.

¹⁸ But the Jews who were in Susa assembled together on the thirteenth and on the fourteenth days of the month; and on the fifteenth day of that month, they rested, and made it a day of feasting and gladness.

¹⁹ Therefore the Jews of the villages, who live in the unwalled towns, make the fourteenth day of the month Adar a day of gladness and feasting, a holiday, and a day of sending presents of food to one another.

²⁰ Mordecai wrote these things, and sent letters to all the Jews who were in all the provinces of the King Ahasuerus, both near and far, ²¹ to enjoin them that they should keep the fourteenth and fifteenth days of the month Adar yearly, ²² as the days in which the Jews had rest from their enemies, and the month which was turned to them from sorrow to gladness, and from mourning into a holiday; that they should make them days of feasting and gladness, and of sending presents of food to one another, and gifts to the needy.

²³ The Jews accepted the custom that they had begun, as Mordecai had written to them, ²⁴ because Haman the son of Hammedatha, the Agagite, the enemy of all the Jews, had plotted against the Jews to destroy them, and had cast “Pur”, that is the lot, to consume them and to destroy them; ²⁵ but when this became known to the king, he commanded by letters that his wicked plan, which he had planned against the Jews, should return on his own head, and that he and his sons should be hanged on the gallows.

²⁶ Therefore they called these days “Purim”, Purim is the Hebrew plural for pur, which means lot. from the word “Pur.” Therefore because of all the words of this letter, and of that which they had seen concerning this matter, and that which had come to them, ²⁷ the Jews established and imposed on themselves, on their descendants, and on all those who joined themselves to them, so that it should not fail that they would keep these two days according to what was written and according to its appointed time every year; ²⁸ and that these days should be remembered and kept throughout every generation, every family, every province, and every city; and that these days of Purim should not fail from among the Jews, nor their memory perish from their offspring. or, seed

²⁹ Then Esther the queen, the daughter of Abihail, and Mordecai the Jew wrote with all authority to confirm this second letter of Purim. ³⁰ He sent letters to all the Jews in the hundred twenty-seven provinces of the kingdom of Ahasuerus with words of peace and truth, ³¹ to confirm these days of Purim in their appointed times, as Mordecai the Jew and Esther the queen had decreed, and as they had imposed upon themselves and their descendants in the matter of the fastings and their mourning.

³² The commandment of Esther confirmed these matters of Purim; and it was written in the book.