၁၆

^၁ ပြည် ကို အုပ် စိုး သော မင်း ထံ သိုး သ ငယ် ကို ပို့ လိုက် လော့။ တော ကန္တာ ရ ကို ဖြတ် ၍ သေ လ မြို့ မှ ဇိ အုန် သ မီး ၏ တောင် ပေါ် သို့ ပို့ လိုက် လော့။ ^၂ အ သိုက် အ ဖျက် ခံ ရ ၍ ထွက် ပြေး သော ငှက် များ ကဲ့ သို့ မော ဘ သ မီး တို့ သည် အာ နုန် မြစ် ဆိပ် ၌ ရောက် နေ ကြ ၏။

^၃ သူ တို့ က “အ ကြံ ဉာဏ် ပေး ပါ။ ဆုံး ဖြတ် ပေး ပါ။ မွန်း တည့် ချိန် မှာ သင့် အ ရိပ် ကို ည ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ ပါ။ နှင် ထုတ် ခံ ရ သော သူ တို့ ကို ဝှက် ထား ပါ။ ထွက် ပြေး သော သူ တို့ ကို မ ဖော် ထုတ် ပါ နှင့်။ ^၄ မော ဘ ပြည် မှ နှင် ထုတ် ခံ ရ သော သူ တို့ သည် သင် နှင့် အ တူ နေ ထိုင် ကြ ပါ စေ။ သူ တို့ ကို ဖျက် ဆီး သော သူ ၏ ရှေ့ မှ ကာ ကွယ် ပေး ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ဖိ နှိပ် သော သူ မ ရှိ တော့ ပြီ။ ဖျက် ဆီး ခြင်း လည်း ရပ် သွား ပြီ။ နင်း ချေ တတ် သော သူ သည် မြေ ကြီး ပေါ် မှ ပျောက် ကွယ် သွား ပြီ။

^၅ ရာ ဇ ပလ္လင် သည် မေတ္တာ က ရု ဏာ တော် အား ဖြင့် တည် လိမ့် မည်။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ တဲ တော် ရှိ ထို ပလ္လင် ပေါ် ၌ သစ္စာ ရှိ သော သူ သည် ထိုင် တော် မူ လျက် တ ရား စီ ရင် မည်။ တ ရား မျှ တ ခြင်း ကို ရှာ ဖွေ မည်။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ၌ စိတ် အား ထက် သန် မည်။

^၆ မော ဘ ၏ မာ န ကို ငါ တို့ ကြား သိ ၏။ အ လွန် ကြီး သော မာ န ဖြစ် ၏။ သူ ၏ မာန် မာ န ကြီး ခြင်း၊ သူ ၏ ထောင် လွှား ခြင်း၊ သူ ၏ ဒေါ သ တို့ သည် ဘာ မျှ မ ဟုတ်။ ဝါ ကြွား ခြင်း သာ ဖြစ် ၏။ ^၇ ထို့ ကြောင့် မော ဘ ပြည် သား သည် မော ဘ ပြည် ကြောင့် ညည်း တွား ငို ကြွေး ကြ ရ မည်။ လူ တိုင်း ညည်း တွား ငို ကြွေး ကြ ရ မည်။ သင် တို့ သည် ကိ ရ ဟ ရက် မြို့ မှ စ ပျစ် ခြောက် မုန့် များ ကြောင့် ညည်း တွား ကြ ရ မည်။၊ အ မှန် ပင် ပူ ဆွေး သော က ရောက် ကြ ရ မည်။

^၈ စိ ဗ မာ ၏ အ ကောင်း ဆုံး စ ပျစ် ပင် များ သည် ယာ ဇာ မြို့ တိုင် အောင် ရောက် ၍ တော ကန္တာ ရ အ ထိ ပြန့် ပွား သွား ပြီး အ ခက် အ လက် တို့ သည် ဆန့် ထွက် လျက် ပင် လယ် ကို ကျော် လွန် သွား ၏။ ထို စ ပျစ် ပင် များ ကို တိုင်း နိုင် ငံ တို့ ၏ အ ရှင် သ ခင် တို့ သည် ချိုး ကြ ၏။ ဟေ ရှ ဘုန် လယ် ပြင် များ၊ စိ ဗ မာ စ ပျစ် ပင် များ သည် ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ ကြ လေ ပြီ။

^၉ ထို ကြောင့် ယာ ဇာ မြို့ အ တွက် ငို ကြွေး သ ကဲ့ သို့ စိ ဗ မာ စ ဗျစ် ပင် အ တွက် လည်း ငါ ငို ကြွေး ၏။ အို ဟေ ရှ ဘုန် မြို့၊ အို ဧ လာ လေ မြို့၊ သင့် ကို ငါ့ မျက် ရည် ဖြင့် ရွှဲ ရွှဲ စို စေ မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် ၏ နွေ ရာ သီ သီး နှံ အ တွက်၊ သင် ၏ သီး နှံ ရိတ် သိမ်း ခြင်း အ တွက် ကြွေး ကြော် သံ ငြိမ်း လေ ပြီ။ ^၁၀ သီး နှံ ဖြစ် ထွန်း သော မြေ ၌ ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း ခြင်း ပျောက် ကွယ် လေ ပြီ။ စ ပျစ် ခြံ ၌ ရွှင် လန်း စွာ သီ ချင်း ဆို ခြင်း မ ရှိ။ ဝမ်း မြောက် စွာ ကြွေး ကြော် ခြင်း လည်း မ ရှိ။ စ ပျစ် သီး နယ် ရာ ကျင်း ၌ စ ပျစ် သီး နင်း နယ် သော သူ မ ရှိ။ ကြွေး ကြော် သံ ကို ငါ ရပ် စဲ စေ ပြီ။ ^၁၁ ထို့ ကြောင့် ငါ့ စိတ် သည် မော ဘ ပြည် အ တွက်၊ ငါ့ အ သည်း နှ လုံး သည် ကိ ရ ဟ ရက် မြို့ အ တွက် စောင်း သံ ကဲ့ သို့ မြည် တမ်း ရ ၏။

^၁၂ မော ဘ ပြည် သား တို့ သည် မြင့် ရာ အ ရပ် ၌ ဖူး မြော် ကြ သော် လည်း၊ ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် အ ပင် ပန်း ခံ ကြ သော် လည်း၊ သူ တို့ ၏ ဗိ မာန် သို့ သွား ၍ ဆု တောင်း ကြ သော် လည်း အောင် နိုင် မည် မ ဟုတ်။

^၁၃ ဤ သည် ကား ထို အ ချိန် က မော ဘ ပြည် နှင့် ပတ် သက် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မြွက် ခဲ့ သော စ ကား တော် ဖြစ် ၏။ ^၁၄ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “သူ ရင်း ငှား ၏ နှစ် ကာ လ အ ရ သုံး နှစ် အ တွင်း မော ဘ ပြည် ၏ ဘုန်း အ သ ရေ သည် လူ ထု ကြီး နှင့် အ တူ ရှုတ် ချ ခြင်း ခံ ရ မည်။ လူ အ နည်း ငယ် သာ ကြွင်း ကျန် ၍ အား နည်း ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

16

¹ Send the lambs for the ruler of the land from Selah to the wilderness, to the mountain of the daughter of Zion. ² For it will be that as wandering birds, as a scattered nest, so will the daughters of Moab be at the fords of the Arnon.

³ Give counsel! Execute justice! Make your shade like the night in the middle of the noonday! Hide the outcasts! Don’t betray the fugitive! ⁴ Let my outcasts dwell with you! As for Moab, be a hiding place for him from the face of the destroyer. For the extortionist is brought to nothing. Destruction ceases. The oppressors are consumed out of the land.

⁵ A throne will be established in loving kindness. One will sit on it in truth, in the tent of David, judging, seeking justice, and swift to do righteousness.

⁶ We have heard of the pride of Moab, that he is very proud; even of his arrogance, his pride, and his wrath. His boastings are nothing. ⁷ Therefore Moab will wail for Moab. Everyone will wail. You will mourn for the raisin cakes of Kir Hareseth, utterly stricken.

⁸ For the fields of Heshbon languish with the vine of Sibmah. The lords of the nations have broken down its choice branches, which reached even to Jazer, which wandered into the wilderness. Its shoots were spread abroad. They passed over the sea.

⁹ Therefore I will weep with the weeping of Jazer for the vine of Sibmah. I will water you with my tears, Heshbon, and Elealeh: for on your summer fruits and on your harvest the battle shout has fallen. ¹⁰ Gladness is taken away, and joy out of the fruitful field; and in the vineyards there will be no singing, neither joyful noise. Nobody will tread out wine in the presses. I have made the shouting stop. ¹¹ Therefore my heart sounds like a harp for Moab, and my inward parts for Kir Heres.

¹² It will happen that when Moab presents himself, when he wearies himself on the high place, and comes to his sanctuary to pray, that he will not prevail.

¹³ This is the word that Yahweh spoke concerning Moab in time past. ¹⁴ But now Yahweh has spoken, saying, “Within three years, as a worker bound by contract would count them, the glory of Moab shall be brought into contempt, with all his great multitude; and the remnant will be very small and feeble.”

၁၆

^၁ ပြည် ကို အုပ် စိုး သော မင်း ထံ သိုး သ ငယ် ကို ပို့ လိုက် လော့။ တော ကန္တာ ရ ကို ဖြတ် ၍ သေ လ မြို့ မှ ဇိ အုန် သ မီး ၏ တောင် ပေါ် သို့ ပို့ လိုက် လော့။ ^၂ အ သိုက် အ ဖျက် ခံ ရ ၍ ထွက် ပြေး သော ငှက် များ ကဲ့ သို့ မော ဘ သ မီး တို့ သည် အာ နုန် မြစ် ဆိပ် ၌ ရောက် နေ ကြ ၏။

^၃ သူ တို့ က “အ ကြံ ဉာဏ် ပေး ပါ။ ဆုံး ဖြတ် ပေး ပါ။ မွန်း တည့် ချိန် မှာ သင့် အ ရိပ် ကို ည ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ ပါ။ နှင် ထုတ် ခံ ရ သော သူ တို့ ကို ဝှက် ထား ပါ။ ထွက် ပြေး သော သူ တို့ ကို မ ဖော် ထုတ် ပါ နှင့်။ ^၄ မော ဘ ပြည် မှ နှင် ထုတ် ခံ ရ သော သူ တို့ သည် သင် နှင့် အ တူ နေ ထိုင် ကြ ပါ စေ။ သူ တို့ ကို ဖျက် ဆီး သော သူ ၏ ရှေ့ မှ ကာ ကွယ် ပေး ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ဖိ နှိပ် သော သူ မ ရှိ တော့ ပြီ။ ဖျက် ဆီး ခြင်း လည်း ရပ် သွား ပြီ။ နင်း ချေ တတ် သော သူ သည် မြေ ကြီး ပေါ် မှ ပျောက် ကွယ် သွား ပြီ။

^၅ ရာ ဇ ပလ္လင် သည် မေတ္တာ က ရု ဏာ တော် အား ဖြင့် တည် လိမ့် မည်။ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ တဲ တော် ရှိ ထို ပလ္လင် ပေါ် ၌ သစ္စာ ရှိ သော သူ သည် ထိုင် တော် မူ လျက် တ ရား စီ ရင် မည်။ တ ရား မျှ တ ခြင်း ကို ရှာ ဖွေ မည်။ ဖြောင့် မတ် ခြင်း ၌ စိတ် အား ထက် သန် မည်။

^၆ မော ဘ ၏ မာ န ကို ငါ တို့ ကြား သိ ၏။ အ လွန် ကြီး သော မာ န ဖြစ် ၏။ သူ ၏ မာန် မာ န ကြီး ခြင်း၊ သူ ၏ ထောင် လွှား ခြင်း၊ သူ ၏ ဒေါ သ တို့ သည် ဘာ မျှ မ ဟုတ်။ ဝါ ကြွား ခြင်း သာ ဖြစ် ၏။ ^၇ ထို့ ကြောင့် မော ဘ ပြည် သား သည် မော ဘ ပြည် ကြောင့် ညည်း တွား ငို ကြွေး ကြ ရ မည်။ လူ တိုင်း ညည်း တွား ငို ကြွေး ကြ ရ မည်။ သင် တို့ သည် ကိ ရ ဟ ရက် မြို့ မှ စ ပျစ် ခြောက် မုန့် များ ကြောင့် ညည်း တွား ကြ ရ မည်။၊ အ မှန် ပင် ပူ ဆွေး သော က ရောက် ကြ ရ မည်။

^၈ စိ ဗ မာ ၏ အ ကောင်း ဆုံး စ ပျစ် ပင် များ သည် ယာ ဇာ မြို့ တိုင် အောင် ရောက် ၍ တော ကန္တာ ရ အ ထိ ပြန့် ပွား သွား ပြီး အ ခက် အ လက် တို့ သည် ဆန့် ထွက် လျက် ပင် လယ် ကို ကျော် လွန် သွား ၏။ ထို စ ပျစ် ပင် များ ကို တိုင်း နိုင် ငံ တို့ ၏ အ ရှင် သ ခင် တို့ သည် ချိုး ကြ ၏။ ဟေ ရှ ဘုန် လယ် ပြင် များ၊ စိ ဗ မာ စ ပျစ် ပင် များ သည် ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ ကြ လေ ပြီ။

^၉ ထို ကြောင့် ယာ ဇာ မြို့ အ တွက် ငို ကြွေး သ ကဲ့ သို့ စိ ဗ မာ စ ဗျစ် ပင် အ တွက် လည်း ငါ ငို ကြွေး ၏။ အို ဟေ ရှ ဘုန် မြို့၊ အို ဧ လာ လေ မြို့၊ သင့် ကို ငါ့ မျက် ရည် ဖြင့် ရွှဲ ရွှဲ စို စေ မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် ၏ နွေ ရာ သီ သီး နှံ အ တွက်၊ သင် ၏ သီး နှံ ရိတ် သိမ်း ခြင်း အ တွက် ကြွေး ကြော် သံ ငြိမ်း လေ ပြီ။ ^၁၀ သီး နှံ ဖြစ် ထွန်း သော မြေ ၌ ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း ခြင်း ပျောက် ကွယ် လေ ပြီ။ စ ပျစ် ခြံ ၌ ရွှင် လန်း စွာ သီ ချင်း ဆို ခြင်း မ ရှိ။ ဝမ်း မြောက် စွာ ကြွေး ကြော် ခြင်း လည်း မ ရှိ။ စ ပျစ် သီး နယ် ရာ ကျင်း ၌ စ ပျစ် သီး နင်း နယ် သော သူ မ ရှိ။ ကြွေး ကြော် သံ ကို ငါ ရပ် စဲ စေ ပြီ။ ^၁၁ ထို့ ကြောင့် ငါ့ စိတ် သည် မော ဘ ပြည် အ တွက်၊ ငါ့ အ သည်း နှ လုံး သည် ကိ ရ ဟ ရက် မြို့ အ တွက် စောင်း သံ ကဲ့ သို့ မြည် တမ်း ရ ၏။

^၁၂ မော ဘ ပြည် သား တို့ သည် မြင့် ရာ အ ရပ် ၌ ဖူး မြော် ကြ သော် လည်း၊ ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် အ ပင် ပန်း ခံ ကြ သော် လည်း၊ သူ တို့ ၏ ဗိ မာန် သို့ သွား ၍ ဆု တောင်း ကြ သော် လည်း အောင် နိုင် မည် မ ဟုတ်။

^၁၃ ဤ သည် ကား ထို အ ချိန် က မော ဘ ပြည် နှင့် ပတ် သက် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မြွက် ခဲ့ သော စ ကား တော် ဖြစ် ၏။ ^၁၄ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “သူ ရင်း ငှား ၏ နှစ် ကာ လ အ ရ သုံး နှစ် အ တွင်း မော ဘ ပြည် ၏ ဘုန်း အ သ ရေ သည် လူ ထု ကြီး နှင့် အ တူ ရှုတ် ချ ခြင်း ခံ ရ မည်။ လူ အ နည်း ငယ် သာ ကြွင်း ကျန် ၍ အား နည်း ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

16

¹ Send the lambs for the ruler of the land from Selah to the wilderness, to the mountain of the daughter of Zion. ² For it will be that as wandering birds, as a scattered nest, so will the daughters of Moab be at the fords of the Arnon.

³ Give counsel! Execute justice! Make your shade like the night in the middle of the noonday! Hide the outcasts! Don’t betray the fugitive! ⁴ Let my outcasts dwell with you! As for Moab, be a hiding place for him from the face of the destroyer. For the extortionist is brought to nothing. Destruction ceases. The oppressors are consumed out of the land.

⁵ A throne will be established in loving kindness. One will sit on it in truth, in the tent of David, judging, seeking justice, and swift to do righteousness.

⁶ We have heard of the pride of Moab, that he is very proud; even of his arrogance, his pride, and his wrath. His boastings are nothing. ⁷ Therefore Moab will wail for Moab. Everyone will wail. You will mourn for the raisin cakes of Kir Hareseth, utterly stricken.

⁸ For the fields of Heshbon languish with the vine of Sibmah. The lords of the nations have broken down its choice branches, which reached even to Jazer, which wandered into the wilderness. Its shoots were spread abroad. They passed over the sea.

⁹ Therefore I will weep with the weeping of Jazer for the vine of Sibmah. I will water you with my tears, Heshbon, and Elealeh: for on your summer fruits and on your harvest the battle shout has fallen. ¹⁰ Gladness is taken away, and joy out of the fruitful field; and in the vineyards there will be no singing, neither joyful noise. Nobody will tread out wine in the presses. I have made the shouting stop. ¹¹ Therefore my heart sounds like a harp for Moab, and my inward parts for Kir Heres.

¹² It will happen that when Moab presents himself, when he wearies himself on the high place, and comes to his sanctuary to pray, that he will not prevail.

¹³ This is the word that Yahweh spoke concerning Moab in time past. ¹⁴ But now Yahweh has spoken, saying, “Within three years, as a worker bound by contract would count them, the glory of Moab shall be brought into contempt, with all his great multitude; and the remnant will be very small and feeble.”