၁၁

^၁ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် မြော် လင့် သော အ ရာ တို့ ကို မျက် မှောက် ပြု ခြင်း ဖြစ် ၏။ မ မြင် သေး သော အ ရာ တို့ ကို သိ မှတ် စွဲ လမ်း ခြင်း အ ကြောင်း ဖြစ် ၏။ ^၂ ထို ပါ ရ မီ ကြောင့်၊ ရှေး လူ ဟောင်း တို့ သည် ချီး မွမ်း တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ၏။ ^၃ ယ ခု မြင် ရ သော အ ရာ တို့ သည်၊ အ ရင် ထင် ရှား သော အ ရာ ထဲ က မ ဖြစ် ဘဲ၊ လော က ဓာတ် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ အ မိန့် တော် ကြောင့် သာ တည် သည် ကို ငါ တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် သိ ကြ ၏။

^၄ အာ ဗေ လ သည်၊ ကာ ဣ န ပူ ဇော် သော ယဇ် ထက် သာ ၍ မြတ် သော ယဇ် ကို၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် အား ပူ ဇော် ၏။ ထို သို့ သော ယဇ် ကို ပူ ဇော် ၍၊ မိ မိ ဖြောင့် မတ် သည် ဟု သက် သေ ခံ တော် မူ ခြင်း ကို ရ လေ ၏။ အ ဘယ် သို့ နည်း ဟူ မူ ကား၊ သူ လှူ သော အ လှူ ကို ဘု ရား သ ခင် သည် လက် ခံ တော် မူ ၏။ (က ၄:၃-၇) အ ချိန် စေ့ သော အ ခါ၊ ကာ ဣ န သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် သက္ကာ ဘို့၊ မြေ အ သီး ကို ဆောင် ခဲ့ ၏။ အာ ဗေ လ သည် လည်း၊ မိ မိ သိုး စု တွင် အ ဦး ဘွား သော သား အ ချို့ နှင့်၊ သိုး ဆီ ဥ ကို ဆောင် ခဲ့ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗေ လ နှင့် သူ ၏ ပူ ဇော် သက္ကာ ကို ပ မာ ဏ ပြု တော် မူ ၏။ ကာ ဣ န နှင့် သူ ၏ ပူ ဇော် သက္ကာ ကို ပ မာ ဏ ပြု တော် မ မူ။ ထို ကြောင့် ကာ ဣ န သည် အ လွန် စိတ် ဆိုး ၍ မျက် နှာ ပျက် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ သင် သည် အ ဘယ် ကြောင့် စိတ် ဆိုး သ နည်း။ အ ဘယ် ကြောင့် မျက် နှာ ပျက် သ နည်း။ သင် သည် ကောင်း မွန် စွာ ပြု လျှင် အ ခွင့် မ ရ လော။ ကောင်း မွန် စွာ မ ပြု လျှင်၊ အ ပြစ် ဖြေ သော ယဇ် ကောင် သည် တံ ခါး နား မှာ ဝပ် လျက် ရှိ ၏။ သူ သည် သင် ၏ အ လို သို့ လိုက် ၍၊ သင် သည် သူ့ ကို အုပ် စိုး ရ ၏ ဟု ကာ ဣ န ကို မိန့် တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍၊ အာ ဗေ လ သည် သေ လွန် သော် လည်း ယ ခု ပင် တ ရား ဟော သေး ၏။ ယုံ ကြည် သူ များ သမ္မာ ကျမ်း စာ မှ တစ် ဆင့် အာ ဗေ လ ၏ အ ကြောင်း ကို ဖတ် ရှု ရ ပြီး သွန် သင် ခံ ယူ ရ ခြင်း ကို ဆို လို သည်။

^၅ ဧ နောက် သည် ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် သေ ခြင်း နှင့် လွတ် ၍ ဘ ဝ ပြောင်း ရ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ့ ကို ဘ ဝ ပြောင်း စေ တော် မူ သော ကြောင့်၊ သူ သည် နောက် တ ဖန် မ ပေါ် မ ရှိ။ သူ သည် ဘ ဝ မ ပြောင်း မှီ ဘု ရား သ ခင် ၏ စိတ် တော် နှင့် တွေ့ သော သူ ဖြစ် သည် (က ၅:၂၁-၂၄) ဧ နောက် သည် အ သက် ခြောက် ဆယ် ငါး နှစ် ရှိ သော်၊ သား မ သု ရှ လ ကို မြင် လေ ၏။ မ သု ရှ လ ဘွား မြင် သော နောက်၊ ဧ နောက် သည် အ နှစ် သုံး ရာ ပတ် လုံး ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ တူ သွား လာ ၍၊ သား သ မီး များ ကို မြင် လေ ၏။ ဧ နောက် အ သက် နှစ် ပေါင်း သုံး ရာ ခြောက် ဆယ် ငါး နှစ် တည်း။ ဧ နောက် သည် ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ တူ သွား လာ ၏။ နောက် တ ဖန် သူ သည် မ ရှိ။ အ‌ ကြောင်း မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင် သိမ်း ယူ တော် မူ သော ကြောင့် တည်း။ ဟု သက် သေ ခံ ခြင်း ကို ရ လေ ၏။ ^၆ ယုံ ကြည် ခြင်း မ ရှိ လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ စိတ် တော် နှင့် မ တွေ့ နိုင်။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် သော သူ သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ရှိ တော် မူ သည် ကို ၎င်း၊ ကိုယ် တော် ကို ရှာ သော သူ အား အ ကျိုး ပေး တော် မူ သည် ကို ၎င်း၊ ယုံ ကြည် ရ မည်။

^၇ နော ဧ သည် မ မြင် သေး သော အ မှု အ ရာ တို့ ကို ဘော် ပြ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ခံ ရ ပြီး မှ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ကြောက် ရွံ့ သော စိတ် ရှိ ၍၊ မိ မိ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို ကယ် တင် ခြင်း ငှါ သင်္ဘော ကို တည် လေ ၏။ ထို ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် လော ကီ သား တို့ ကို အ ပြစ် တင် ၍ ယုံ ကြည် ခြင်း နှင့် ယှဉ် သော ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို လည်း အ မွေ ခံ ရ ၏။

^၈ အာ ဗြ ဟံ သည် အ မွေ ခံ ရ လ တံ့ သော ပြည် သို့ ထွက် သွား မည် အ ကြောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် ခေါ် တော် မူ သော အ ခါ၊ သူ သည် အ ဘယ် အ ရပ် သို့ သွား သည် ကို ကိုယ် တိုင် မ သိ ဘဲ လျက်၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် နား ထောင် ၍ ထွက် သွား လေ ၏။ ^၉ သူ တ ပါး ပိုင် သော ပြည် ၌ ဧည့် သည် နေ သ ကဲ့ သို့၊ ဂ တိ တော် နှင့် စပ် ဆိုင် သော ပြည် ၌ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဧည့် သည် ဖြစ် ၍ နေ ၏။ ထို ဂ တိ တော် ကို အ မွေ ခံ ရ သော အ ဘော် အ ဘက် တည်း ဟူ သော ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် တို့ နှင့် အ တူ တဲ ၌ နေ လေ ၏။ ^၁၀ အ ကြောင်း မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင် တည် ထောင် ပြု စု တော် မူ သော၊ ခိုင် ခံ့ မြဲ မြံ သော မြို့ ကို မြော် လင့် သ တည်း။

^၁၁ သူ ၏ ခင် ပွန်း စာ ရာ သည် လည်း အ ရွယ် လွန် သော အ ခါ၊ ပ ဋိ သန္ဓေ ယူ နိုင် သော အ ခွင့် တန် ခိုး ကို ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ခံ ရ လေ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ ဂ တိ ထား တော် မူ သော သူ သည် သစ္စာ ရှိ သည် ဟု စိတ် စွဲ လမ်း ခြင်း ရှိ ၏။ ^၁၂ သို့ ဖြစ် ၍၊ ထို အ မှု အ ရာ ၌ လူ သေ နှင့် တူ သော သူ တ ယောက် သည်၊ အ ရေ အ တွက် အား ဖြင့် ကောင်း ကင် ကြယ် ကဲ့ သို့ ၎င်း၊ သ မုဒ္ဒ ရာ ကမ်း နား ၌ မ ရေ တွက် နိုင် သော သဲ လုံး ကဲ့ သို့ ၎င်း၊ များ စွာ သော သူ တို့ ၏ အ ဘ ဖြစ် သ တည်း။

^၁၃ ယ ခု ဆို ခဲ့ ပြီး သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဂ တိ တော် နှင့် စပ် ဆိုင် သော အ ကျိုး ကျေး ဇူး ကို မ ခံ ရ ဘဲ၊ အ ဝေး က မြော် မြင် လျက်၊ စိတ် နှ လုံး နှင့် ဘက် ယမ်း လျက်၊ မိ မိ တို့ သည် မြေ ကြီး ပေါ် မှာ တ ကျွန်း သူ တ နိုင် ငံ သား၊ ဧည့် သည် အာ ဂန္တု ဖြစ် သည် ကို ထင် ရှား စွာ ဝန် ခံ လျက်၊ (က ၂၃:၄) ငါ သည် သင် တို့ ထံ မှာ ဧည့် သည် အာ ဂန္တု ဖြစ် ပါ ၏။ ငါ ၏ မ ယား အ သေ ကောင် ကို မျက် ကွယ် မြှုပ် မည် အ ကြောင်း၊ သင် တို့ တွင် သင်္ချိုင်း ကို ငါ့ အား အ ခွင့် ပေး ပါ လော့ ဟု ဆို ၏။

(က ၄၇:၉) ကျွန် တော် သည် ဧည့် သည် အာ ဂန္တု ဖြစ် ၍ လွန် သော အ သက် သည် အ နှစ် တ ရာ သုံး ဆယ် ရှိ ပါ ပြီ။ ကျွန် တော် အ သက် ရှင် သော နှစ် ပေါင်း နည်း ၍ ဆိုး ပါ ၏။ ဧည့် သည် အာ ဂန္တု ဖြစ် သော ဘိုး ဘေး တို့ ၏ အ သက် တမ်း ကို မ မှီ ပါ ဟု လျှောက် ဆို ပြီး လျှင်၊

(ထွ ၂:၂၂) ထို မိန်း မ ဘွား သော သား ကို ဂေ ရ ရှုံ အ မည် ဖြင့် မှည့် ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ ငါ သည် တ ကျွန်း တ နိုင် ငံ ၌ ဧည့် သည် အာ ဂန္တု ဖြစ် ရ ပြီ ဟု ဆို သ တည်း။ ယုံ ကြည် ခြင်း စိတ် နှင့် သေ လွန် ကြ ၏။ ^၁၄ ထို သို့ ဝန် ခံ သော သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ အ ဘ ပြည် ကို ရှာ ကြ သည် ဟု အ တည့် အ လင်း ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၁၅ ထို သူ တို့ သည် အ ထက် က ထွက် သွား သော ပြည် ကို အောက် မေ့ သည် မှန် လျှင်၊ ထို ပြည် သို့ ပြန် ရ သော အ ခွင့် ရှိ ကြ ၏။ ^၁၆ ထို ပြည် ကို မ အောက် မေ့ ဘဲ၊ ကောင်း ကင် ပြည် တည်း ဟူ သော သာ ၍ မြတ် သော ပြည် ကို တောင့် တ ခြင်း ရှိ ကြ ၏။ ထို ကြောင့်၊ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ တို့ ၏ ဘု ရား ဟူ ၍ ခေါ် ဝေါ် ခြင်း (က ၁၇:၇) ငါ သည် သင် ၏ ဘု ရား၊ သင့် နောက် ၌ သင့် အ မျိုး အ နွှယ် ၏ ဘု ရား ဖြစ် မည် ဟု၊ သင် နှင့် သင် ၏ အ မျိုး အ နွှယ် အ စဉ် အ ဆက် တို့ ၌၊ ငါ့ ပ ဋိ ညာဉ် ကို ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာဉ် ဖြစ် စေ မည်။

(က ၂၈:၁၃) ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လှေ ကား ထက် ၌ ရပ် တော် မူ လျက်၊ ငါ သည် သင် ၏ အ ဘ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက် ၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ၏။ သင် အိပ် သော မြေ ကို သင် နှင့် သင် ၏ အ မျိုး အ နွှယ် အား ငါ ပေး မည်။

(ထွ ၃:၆) ငါ သည် သင့် အ ဘ ၏ ဘု ရား၊ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက် ၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ် ၏ ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟူ ၍ ၎င်း မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို မ ကြည့် ဝံ့၊ မိ မိ မျက် နှာ ကို ဖုံး လျက် နေ ၏။

(ထွ ၃:၁၅) တ ဖန် ဘု ရား သ ခင် က၊ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက် ၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ် ၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ့ ကို သင် တို့ ရှိ ရာ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ပြီ ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ပြော ရ မည်။ ထို အ မည် သည် အ စဉ် ငါ့ အ မည် ဖြစ် ၏။ လူ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် မ ပြတ် ငါ့ ဘွဲ့ နာ မ ဖြစ် ၏။ ကို ရှက် တော် မ မူ။ သူ တို့ နေ စ ရာ ဘို့ မြို့ ကို တည် ထောင် တော် မူ ပြီ။ (မ ၂၅:၃၄) ထို အ ခါ လက်ျာ တော် ဘက် ၌ ရှိ သော သူ တို့ အား မင်း ကြီး က၊ ငါ့ ခ မည်း တော် ထံ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ခံ သော သူ တို့၊ ကမ္ဘာ ဦး က ပင် သင် တို့ အ ဘို့ ပြင် ဆင် သော နိုင် ငံ ကို လာ ၍ အ မွေ ခံ ကြ လော့။

(ယော ၁၄:၁-၄) တ ဖန် တုံ ယေ ရှု က၊ သင် တို့ စိတ် နှ လုံး ပူ ပန် ခြင်း မ ရှိ စေ နှင့်။ ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် ကြ လော့။ ငါ့ ကို လည်း ယုံ ကြည် ကြ လော့။ ငါ့ အ ဘ ၏ အိမ် တော် ၌ နေ စ ရာ အ ခန်း အ များ ရှိ ၏။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် မ ဟုတ် ကြောင်း ကို သင် တို့ အား ငါ မ ပြော ဘဲ မ နေ။ သင် တို့ နေ စ ရာ အ ရပ် ကို ပြင် ဆင် ခြင်း ငှါ ငါ သွား ရ ၏။ ငါ သည် သွား ၍ သင် တို့ နေ စ ရာ အ ရပ် ကို ပြင် ဆင် ပြီး မှ တ ဖန် လာ ပြန် ၍၊ ငါ ရှိ ရာ အ ရပ် ၌ သင် တို့ ရှိ စေ ခြင်း ငှါ သင် တို့ ကို ငါ့ ထံ သို့ သိမ်း ဆည်း မည်။ ငါ သည် အ ဘယ် အ ရပ် သို့ သွား သည် ကို ၎င်း၊ လမ်း ခ ရီး ကို ၎င်း၊ သင် တို့ သိ ကြ ၏ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

(၁ ပေ ၁:၄-၅) ထို အ မွေ တော် သည် ကား၊ နောက် ဆုံး သော ကာ လ ၌ ထင် ရှား စေ ခြင်း ငှါ ပြင် ဆင် သော ကယ် တင် ခြင်း သို့ ရောက် စေ မည် အ ကြောင်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ တန် ခိုး တော် သည် စောင့် ရှောက် တော် မူ သော သင် တို့ အ ဘို့ ကောင်း ကင် ဘုံ ၌ သို ထား လျက် ရှိ သော အ မွေ တည်း။

(ဗျာ ၂၁:၂) သန့် ရှင်း သော မြို့ တည်း ဟူ သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သစ် သည် မိ မိ ခင် ပွန်း ဘို့ တန် ဆာ ဆင် သော မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သ မီး ကဲ့ သို့ ပြင် ဆင် လျက်၊ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော်၊ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ဆင်း သက် သည် ကို ငါ မြင် ၏။

^၁၇ အာ ဗြ ဟံ သည် စုံ စမ်း တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ သော အ ခါ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဣ ဇာက် ကို ပူ ဇော် လေ ၏။ (က ၂၂:၁-၁၂) ထို နောက် မှ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ အာ ဗြ ဟံ ကို စုံ စမ်း ခြင်း ငှါ၊ အာ ဗြ ဟံ ဟု ခေါ် တော် မူ ၍၊ အာ ဗြ ဟံ က၊ အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ ၏ ဟု လျှောက် လျှင်၊ သင် သည် အ လွန် ချစ် သော တ ယောက် တည်း သော သား ဣ ဇာက် ကို ယူ ၍၊ မော ရိ ပြည် သို့ သွား လော့။ ငါ ပြ လ တံ့ သော တောင် ပေါ် မှာ၊ သူ့ ကို မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ပြု ၍ ပူ ဇော် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် နံ နက် စော စော ထ ၍၊ မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပြီး လျှင်၊ မိ မိ သား ဣ ဇာက် နှင့် ငယ် သား နှစ် ယောက် ကို ခေါ် ၍၊ ယဇ် ရှို့ စ ရာ ထင်း ကို ခွဲ ပြီး မှ၊ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သော အ ရပ် သို့ ထ သွား လေ ၏။ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ မြော် ကြည့် ၍၊ ထို အ ရပ် ကို အ ဝေး က မြင် လျှင်၊ ငယ် သား နှစ် ယောက် တို့ အား၊ သင် တို့ သည် ဤ အ ရပ် ၌ မြည်း နှင့် အ တူ နေ ရစ် ကြ လော့။ ငါ သည် သား နှင့် အ တူ ထို အ ရပ် သို့ သွား ၍၊ ကိုး ကွယ် ခြင်း ကို ပြု အံ့။ ထို အ မှု ပြီး မှ၊ သင် တို့ ဆီ သို့ ပြန် လာ ဦး မည် ဟု ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ ယဇ် ရှို့ စ ရာ ထင်း ကို ယူ ၍၊ သား ဣ ဇာက် အ ပေါ် မှာ တင် ပြီး လျှင်၊ မီး နှင့် ထား ကို မိ မိ လက် ၌ ကိုင် လျက်၊ နှစ် ယောက် အ တူ သွား ကြ ၏။ သွား ကြ စဉ် တွင်၊ ဣ ဇာက် သည် အ ဘ အာ ဗြ ဟံ ကို အ ဘ ဟု ခေါ် လျှင်၊ ငါ့ သား၊ ငါ ရှိ ၏ ဟု အာ ဗြ ဟံ ထူး လေ ၏။ ဣ ဇာက် က လည်း၊ မီး ပါ ၏၊ ထင်း လည်း ပါ ၏။ ယဇ် ရှို့ စ ရာ ဘို့ သိုး သ ငယ် သည် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း ဟု မေး လျှင်၊ အာ ဗြ ဟံ က၊ ငါ့ သား၊ ယဇ် ရှို့ စ ရာ ဘို့ သိုး သ ငယ် ကို ဘု ရား သ ခင် သည် မိ မိ အ ဘို့ ပြင် ဆင် တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ဆို လေ ၏။ ထို သို့ နှစ် ယောက် အ တူ သွား ၍၊ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သော အ ရပ် သို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ၊ အာ ဗြ ဟံ သည် ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် ၍၊ ထင်း ကို ခင်း ပြီး လျှင်၊ သား ဣ ဇာက် ကို ချည် နှောင် ၍၊ ယဇ် ပလ္လင် ၌ ထင်း ပေါ် မှာ တင် ထား ၏။ မိ မိ လက် ကို ဆန့် ၍၊ သား ကို သတ် ခြင်း ငှါ၊ ထား ကို ကိုင် ယူ လေ ၏။ ထို အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် က၊ အာ ဗြ ဟံ၊ အာ ဗြ ဟံ ဟု ကောင်း ကင် ပေါ် က ခေါ် လေ ၏။ အာ ဗြ ဟံ က၊ အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ ၏ ဟု လျှောက် လျှင်၊ ထို လု လင် ကို မ ထိ မ ခိုက် နှင့်။ အ လျှင်း မ ပြု နှင့်။ သင် သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ သည် ဟု ယ ခု ငါ သိ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ သင် ၏ သား၊ သင် ၌ တ ယောက် တည်း သော သား ကို ငါ တောင်း ၍၊ သင် သည် ငါ့ ကို မ ငြင်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၈ ဣ ဇာက် ၌ သာ သင် ၏ အ မျိုး တည် လိမ့် မည် (က ၂၁:၁၂) သို့ ရာ တွင် ဘု ရား သ ခင် က၊ ထို သူ ငယ် နှင့် သင် ၏ ကျွန် မ ကြောင့်၊ ဤ အ မှု ခက် သည် ဟု မ ထင် နှင့်။ စာ ရာ ပြော လေ ရာ ရာ ၌ သူ ၏ စ ကား ကို နား ထောင် လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ ဣ ဇာက် ၌ သာ သင် ၏ အ မျိုး တည် လိမ့် မည်။ ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် မှ စ ၍ ဂ တိ တော် များ ကို ခံ ရ သော သူ သည်၊ မိ မိ ၌ တ ယောက် တည်း သော ထို သား ကို ပူ ဇော် ၏။ ^၁၉ ထို သို့ ပူ ဇော် သော အ ခါ သေ ခြင်း မှ ထ မြောက် စေ ခြင်း ငှါ၊ ဘု ရား သ ခင် တတ် နိုင် တော် မူ သည် ကို သူ သည် အောက် မေ့ ၏။ ထို သား ကို ပုံ စ ကား အား ဖြင့် သေ ခြင်း ထဲ က ရ ၏။

^၂၀ ဣ ဇာက် သည် လည်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် အ နာ ဂတ် အ ရာ တို့ ကို အ မှတ် ပြု ၍ ယာ ကုပ် နှင့် ဧ သော ကို ကောင်း ကြီး ပေး ၏။ (က ၂၇:၂၆-၄၀) ထို နောက် အ ဘ က၊ ငါ့ သား၊ ချဉ်း ကပ် ၍ ငါ့ ကို နမ်း ပါ လော့ ဟု ဆို လျှင်၊ ယာ ကုပ် သည် ချဉ်း ကပ် ၍ အ ဘ ကို နမ်း လေ ၏။ အ ဘ ဣ ဇာက် က လည်း၊ သူ့ အ ဝတ် ၏ အ နံ့ ကို ခံ ၍ ကြည့် ပါ။ ငါ့ သား ၏ အ နံ့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ သော လယ် ၏ အ မွှေး အ ကြိုင် နှင့် တူ ၏။ ထို ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် သည် မိုဃ်း ကောင်း ကင် ၏ နှင်း ကို ၎င်း၊ မြေ ကြီး ၏ ဆီ ဥ ကို ၎င်း၊ များ စွာ သော ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည် ကို ၎င်း၊ သင့် အား ပေး တော် မူ စေ သ တည်း။ သူ တ ပါး တို့ သည် သင် ၌ ကျွန် ခံ ၍၊ အ ပြည် ပြည် တို့ သည် သင့် ရှေ့ မှာ ဦး ညွှတ် ရ ကြ စေ သ တည်း။ သင် သည် သင် ၏ ညီ အစ် ကို တို့ ၌ အ ရှင် ဖြစ် ၍၊ သင့် အ မိ ၏ သား တို့ သည် သင့် ရှေ့ မှာ ဦး ညွှတ် ရ ကြ စေ သ တည်း။ သင့် ကို ကျိန် ဆဲ သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ကျိန် ဆဲ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ စေ သ တည်း။ သင့် ကို ကောင်း ကြီး ပေး သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ကောင်း ကြီး ကို ခံ ရ ကြ စေ သ တည်း ဟု ကောင်း ကြီး ပေး လေ ၏။ ယာ ကုပ် သည် အ ဘ ဣ ဇာက် ပေး သော ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ခံ ၍၊ အ ဘ ထံ မှ ထွက် သွား သော ခ ဏ ခြင်း တွင်၊ အစ် ကို ဧ သော သည် မု ဆိုး ပြု ရာ မှ ရောက် လာ ၏။ သူ သည် လည်း အ မဲ ဟင်း လျာ ကို ချက် ၍ အ ဘ ထံ သို့ ဆောင် ခဲ့ ပြီး လျှင်၊ အ ကျွန်ုပ် အ ဘ ၏ ဝိ ညာဉ် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ကောင်း ကြီး ပေး မည် အ ကြောင်း၊ သား ၏ အ မဲ သား ကို ထ ၍ စား ပါ လော့ ဟု ဆို လေ ၏။ အ ဘ ဣ ဇာက် က လည်း၊ သင် သည် အ ဘယ် သူ နည်း ဟု မေး လျှင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကား သား အ ကြီး ဧ သော ဖြစ် ပါ ၏ ဟု ဆို လေ သော်၊ အ ဘ ဣ ဇာက် သည် အ လွန် တုန် လှုပ် ၍၊ အ ဘယ် သူ နည်း၊ အ မဲ သား ကို ရ ၍၊ ငါ့ ထံ သို့ ဆောင် ခဲ့ ပြီး သော သူ သည် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း။ သင် မ ရောက် မှီ ငါ သည် အ ကုန် အ စင် စား ပြီး ၍၊ သူ့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး မိ ပြီ။ သူ သည် ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ဧ ကန် အ မှန် ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု ဆို လေ ၏။ အ ဘ ဆို သော စ ကား ကို ဧ သော ကြား လျှင်၊ အ လွန် ပြင်း သော အ သံ နှင့် သည်း ထန် စွာ ငို ကြွေး လျက်၊ အို အ ဘ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို လည်း ကောင်း ကြီး ပေး ပါ လော့၊ ပေး ပါ လော့ ဟု ဆို လေ သော်၊ အ ဘ က၊ သင့် ညီ သည် လိမ္မာ စွာ လာ ၍၊ သင် ၏ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ယူ သွား ပြီ ဟု ဆို လေ ၏။ ဧ သော က လည်း၊ သူ့ ကို ယာ ကုပ် ဟူ သော အ မည် ဖြင့် လျောက် ပတ် စွာ မှည့် ပါ ပြီ မ ဟုတ် လော။ အ ကျွန်ုပ် ကို နှစ် ကြိမ် လှည့် စား ၍ နိုင် ပါ ပြီ။ သား ဦး အ ရိပ် အ ရာ ကို အ ရင် ယူ သွား ပါ ပြီ။ ယ ခု လည်း တ ဖန် အ ကျွန်ုပ် ၏ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ယူ သွား ပါ ပြီ ဟူ ၍ ၎င်း၊ အ ကျွန်ုပ် အ ဘို့ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ တ ပါး ကို မျှ မ ခြွင်း ပါ သ လော ဟူ ၍ ၎င်း ဆို လေ ၏။ ဣ ဇာက် က လည်း၊ သူ့ ကို သင် ၏ အ ရှင် ဖြစ် စေ ပြီ။ ညီ အစ် ကို အ ပေါင်း တို့ ကို သူ ၌ ကျွန် ခံ စေ ပြီ။ ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည် နှင့် သူ့ ကို ထောက် မ ပြီ။ သို့ ဖြစ် ၍ ငါ့ သား၊ သင် ၌ အ ဘယ် သို့ ပြု နိုင် တော့ အံ့ နည်း ဟု၊ ဧ သော အား ပြန် ပြော လျှင်၊ ဧ သော က၊ အို အ ဘ၊ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ တ စုံ တ ခု မျှ မ ရှိ ပါ သ လော။ အို အ ဘ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို လည်း ကောင်း ကြီး ပေး ပါ လော့၊ ပေး ပါ လော့ ဟု အ ဘ အား ပြော ဆို လျက်၊ တ ဖန် အ သံ ကို လွှင့် ၍ ငို ကြွေး လေ ၏။ အ ဘ ဣ ဇာက် က လည်း၊ ကြည့် ရှု ပါ။ သင် ၏ နေ ရာ သည် မြေ ကြီး ၏ ဆီ ဥ နှင့် ၎င်း၊ အ ထက် မိုဃ်း ကောင်း ကင် ၏ နှင်း နှင့် ၎င်း ပြည့် စုံ လိမ့် မည်။ ထား ဖြင့် အ သက် ကို မွေး ရ လိမ့် မည်။ ညီ ၌ ကျွန် ခံ ရ လိမ့် မည်။ နောက် တ ဖန် အ စိုး ရ သော အ ခါ၊ သူ တင် သော ထမ်း ဘိုး ကို သင် ၏ လည် ပင်း မှ ချိုး ပယ် လိမ့် မည် ဟု ပြန် ၍ ဆို လေ ၏။

^၂၁ ယာ ကုပ် သည် လည်း၊ သေ ချိန် နီး သော အ ခါ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ယော သပ် ၏ သား နှစ် ယောက် ကို ကောင်း ကြီး ပေး ၍၊ တောင် ဝေး ထိပ် အ ပေါ် မှာ ကိုး ကွယ် လေ ၏။ (က ၄၇:၂၉-၃၁) ဣ သ ရေ လ သည် သေ ရ သော အ ချိန် နီး သော်၊ သား ယော သပ် ကို ခေါ် ၍၊ ငါ့ ကို သ နား လျှင် သင် ၏ လက် ကို ငါ့ ပေါင် အောက် ၌ ထား ပါ လော့။ က ရု ဏာ သစ္စာ နှင့် အ ညီ ငါ ၌ ပြု ပါ။ အဲ ဂုတ္တု ပြည် ၌ ငါ့ ကို မ သင်္ဂြိုဟ် ပါ နှင့်။ ငါ သည် ဘိုး ဘေး နှင့် အ တူ အိပ် ချင် ပါ ၏။ အဲ ဂုတ္တု ပြည် မှ ငါ့ ကို ဆောင် သွား ၍ သူ တို့ သင်္ချိုင်း ၌ သင်္ဂြိုဟ် ရ မည် ဟု ဆို ၏။ ယော သပ် က လည်း။ အ ဘ ဆို သည် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ပြု ပါ မည် ဟု ဝန် ခံ လေ ၏။ ငါ့ အား ကျိန် ဆို ခြင်း ကို ပြု ပါ ဟု ဆို ပြန် လျှင်၊ ကျိန် ဆို ခြင်း ကို ပြု ၏။ ဣ သ ရေ လ သည် လည်း ခု တင် ခေါင်း ရင်း ပေါ် မှာ ကိုး ကွယ် လေ ၏။

^၂၂ ယော သပ် သည် သေ ဆဲ ရှိ သော အ ခါ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ၏ ထွက် မြောက် ခြင်း အ ရာ ကို ပြ ၍၊ မိ မိ အ ရိုး တို့ ၏ အ ကြောင်း ကို မှာ ထား လေ ၏။ (က ၅၀:၂၄-၂၅) ယော သပ် က လည်း၊ ကျွန်ုပ် သေ တော့ မည်။ အ ကယ် စင် စစ် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ကို အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ တော် မူ မည်။ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် တို့ အား ကျိန် ဆို တော် မူ သော ပြည် သို့၊ ဤ ပြည် မှ ဆောင် သွား တော် မူ မည် ဟု အစ် ကို တို့ အား ဆို ၏။ တ ဖန် တုံ၊ အ ကယ် စင် စစ် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ကို အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ တော် မူ မည်။ ကျွန်ုပ် အ ရိုး တို့ ကို ဤ အ ရပ် မှ ယူ သွား ရ မည် ဟူ ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ကျိန် ဆို စေ ၏။

^၂၃ မော ရှေ ကို ဘွား မြင် ပြီး မှ အ ဆင်း လှ သော သူ ငယ် ဖြစ် သည် ကို မိ ဘ တို့ သည် မြင် လျှင်၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ရှင် ဘု ရင် အ မိန့် တော် ကို မ ကြောက် ဘဲ သုံး လ ပတ် လုံး သူ့ ကို ဝှက် ထား လေ ၏။ (ထွ ၂:၁-၂) ထို ကာ လ ၌ လေ ဝိ အ မျိုး သား တ ယောက် သည်၊ လေ ဝိ အ မျိုး သ မီး နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု ၍၊ မိန်း မ သည် ပ ဋိ သန္ဓေ ယူ သ ဖြင့် သား ယောက်ျား ကို ဘွား မြင် လေ ၏။ ထို သား သည် အ ဆင်း လှ ကြောင်း ကို အ မိ မြင် လျှင်၊ သုံး လ ပတ် လုံး ဖွက် ထား လေ ၏။

^{၂၄‑၂၆} မော ရှေ သည် အ သက် အ ရွယ် ကြီး သော အ ခါ အ ပြစ် ရှိ သော ကာ မ ဂုဏ် ကို ခ ဏ ခံ စား ခြင်း ထက်၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ တို့ နှင့် အ တူ ညှဉ်း ဆဲ ခံ ရ ခြင်း ကို သာ ၍ အ လို ရှိ သ ဖြင့် ၎င်း၊ အဲ ဂုတ္တု ပြည် ၏ စည်း စိမ် ထက် ခ ရစ် တော် ကြောင့် ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း ဒုက္ခ သည် သာ ၍ မြတ် သော စည်း စိမ် ဖြစ် သည် ကို စိတ် ထင် သ ဖြင့် ၎င်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း စိတ် ရှိ ၍ ဖါ ရော ဘု ရင် သ မီး ၏ သား ဟူ ၍ ခေါ် ဝေါ် ခြင်း အ ခွင့် ကို ပယ် ၏။ (ထွ ၂:၁၁-၁၅) မော ရှေ သည် ကြီး သော အ ခါ၊ မိ မိ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ရှိ ရာ သို့ သွား ၍ သူ တို့ အ မှု ထမ်း ရ သော အ ခြင်း အ ရာ တို့ ကို ကြည့် ရှု လေ ၏။ မိ မိ အ မျိုး သား ဟေ ဗြဲ လူ တ ယောက် ကို၊ အဲ ဂုတ္တု လူ ရိုက် သည် ကို မြင် လျှင်၊ ပတ် လည် ကြည့် ရှု ၍ အ ဘယ် သူ မျှ မ ရှိ သည် ကို သိ သော အ ခါ၊ အဲ ဂုတ္တု လူ ကို သတ် ၍ သဲ ထဲ ၌ မြှုပ် ထား လေ ၏။ နက် ဖြန် နေ့ ၌ ထွက် ပြန် သော်၊ ဟေ ဗြဲ လူ နှစ် ယောက် တို့ သည် အ ချင်း ချင်း သတ် ကြ သည် ကို မြင် လျှင်၊ သင် သည် သင် ၏ အ ပေါင်း အ ဘော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် ရိုက် သ နည်း ဟု ညှဉ်း ဆဲ သော သူ အား မေး သည် ရှိ သော်၊ ထို သူ က၊ အ ဘယ် သူ သည် သင့် ကို ငါ တို့ အ ပေါ် မှာ အ ကဲ အ မှူး တ ရား သူ ကြီး အ ရာ ၌ ခန့် ထား သ နည်း။ အဲ ဂုတ္တု လူ ကို သတ် သ ကဲ့ သို့ ငါ့ ကို သတ် လို သ လော ဟု ပြန် ဆို ၏။ ထို အ ခါ မော ရှေ သည် မိ မိ ပြု သော အ မှု ထင် ရှား ပြီ ဟု သိ ၍ ကြောက် လေ ၏။ ထို သိ တင်း ကို ဖါ ရော ဘု ရင် ကြား သော အ ခါ၊ မော ရှေ ကို သတ် ခြင်း ငှါ ရှာ ကြံ လေ ၏။ မော ရှေ သည် ဖါ ရော ဘု ရင် ထံ မှ ထွက် ပြေး ၍၊ မိ ဒျန် ပြည် သို့ ရောက် လျှင်၊ ရေ တွင်း နား မှာ ထိုင် ၍ နား နေ လေ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ နောက် ရ လ တံ့ သော အ ကျိုး ကို ထောက် စာ မြော် လင့် လျက် နေ ၏။ ^၂၇ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ရှင် ဘု ရင် အ မျက် ကို မ ကြောက် ဘဲ၊ အဲ ဂုတ္တု ပြည် ကို စွန့် သွား ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ မျက် မြင် မ ရ သော ဘု ရား သ ခင် ကို မြင် ရ ဘိ သ ကဲ့ သို့ တည် ကြည် ခြင်း ရှိ ၏။ ^၂၈ သား ဦး များ ကို ဖျက် ဆီး သော သူ သည် ဣ သ ရေ လ လူ တို့ ကို ဒဏ် မ ခတ် စေ ခြင်း ငှါ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ပ သ ခါ ပွဲ ကို ၎င်း၊ အ သွေး ဖြန်း ဆွတ် ခြင်း ကို ၎င်း စောင့် လေ ၏။ (ထွ ၁၂:၂၉-၄၁) သန်း ခေါင် အ ချိန် ၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နန်း ထိုင် သော ဖါ ရော ဘု ရင် ၏ သား ဦး မှ စ ၍ ထောင် ထဲ မှာ အ ချုပ် ခံ ရ သော သူ ၏ သား ဦး တိုင် အောင်၊ အဲ ဂုတ္တု ပြည် ၌ သား ဦး ရှိ သ မျှ ကို ၎င်း၊ တိ ရစ္ဆာန် တို့ ၏ သား ဦး ရှိ သ မျှ ကို ၎င်း ဒဏ် ခတ် တော် မူ ၏။ ထို ညဉ့် တွင်၊ ဖါ ရော ဘု ရင် နှင့် သူ ၏ ကျွန် များ၊ အဲ ဂုတ္တု လူ များ တို့ သည် ထ ကြ ၍၊ အ သေ ကောင် ကင်း သော အိမ် တ အိမ် မျှ မ ရှိ သော ကြောင့်၊ အဲ ဂုတ္တု ပြည် ၌ ကြီး စွာ သော ငို ကြွေး ခြင်း ဖြစ် လေ ၏။ ထို ညဉ့် ခြင်း တွင် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် ကို ခေါ် တော် မူ လျှင်၊ သင် တို့ မှ စ ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ထ ၍ ငါ့ လူ စု ထဲ က ထွက် သွား ကြ လော့။ သင် တို့ တောင်း သည် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သွား ၍ ဝတ် ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ တောင်း သည် အ တိုင်း သိုး နွား များ ကို ယူ ၍ သွား ကြ လော့။ ငါ့ ကို လည်း ကောင်း ကြီး ပေး ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အဲ ဂုတ္တု လူ တို့ က လည်း၊ ငါ တို့ ရှိ သ မျှ သည် အ သေ ကောင် ဖြစ် ကြ ပြီ ဟု ဆို လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ တို့ ကို အဲ ဂုတ္တု ပြည် ထဲ က အ လျင် အ မြန် လွှတ် ခြင်း ငှါ ကျပ် ကျပ် နှိုး ဆော် ကြ ၏။ ထို လူ တို့ သည် တ ဆေး မ ရော သေး သော မုန့် စိမ်း ကို ယူ ၍ မုန့် နယ် သော ခွက် တို့ ကို လည်း အ ဝတ် နှင့် တ ကွ ထုပ် ၍ ထမ်း ကြ ၏။ မော ရှေ စီ ရင် သည် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ငွေ တန် ဆာ၊ ရွှေ တန် ဆာ၊ အ ဝတ် တန် ဆာ များ ကို အဲ ဂုတ္တု လူ တို့ ၌ တောင်း ကြ ၏။ တောင်း သည် အ တိုင်း လည်း၊ ပေး ချင် သော စေ တ နာ စိတ် ကို အဲ ဂုတ္တု လူ တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သ ဖြင့်၊ အဲ ဂုတ္တု လူ တို့ ၏ ဥစ္စာ များ ကို လု ယူ ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား မိန်း မ နှင့် သူ ငယ် ကို မ ဆို ဘဲ၊ ယောက်ျား အ ရေ အ တွက် အား ဖြင့် ခြောက် သိန်း ခန့် မျှ ရှိ သော သူ တို့ သည်၊ ရာ မ သက် မြို့ မှ ထွက် ၍ သု ကုတ် အ ရပ် သို့ ခ ရီး သွား ကြ ၏။ အ မျိုး မျိုး သော လူ အ များ တို့ သည် လည်း၊ သိုး နွား အ စ ရှိ သော များ စွာ သော တိ ရစ္ဆာန် တို့ နှင့် တ ကွ လိုက် ကြ ၏။ တ ဆေး မ ရော ဘဲ အဲ ဂုတ္တု ပြည် မှ ဆောင် ခဲ့ သော မုန့် စိမ်း ကို ယူ ၍၊ တ ဆေး မ ပါ သော မုန့် ကို ဖုတ် ရ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ အဲ ဂုတ္တု ပြည် ၌ မ နွှဲ မ ဖင့် အ နှင် ခံ ရ သော ကြောင့်၊ ကိုယ် စား စ ရာ ကို မ ပြင် မှီ ကြ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အဲ ဂုတ္တု ပြည် ၌ ဧည့် သည် ဖြစ် ၍၊ တည်း နေ ကြ သော ကာ လ နှစ် ပေါင်း လေး ရာ သုံး ဆယ် ဖြစ် သ တည်း။ အ နှစ် လေး ရာ သုံး ဆယ် စေ့ သော နေ့ ခြင်း တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိုလ် ခြေ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ အဲ ဂုတ္တု ပြည် မှ ထွက် သွား ကြ ၏။

^၂၉ ဣ သ ရေ လ လူ တို့ သည် ကုန်း ကြောင်း သွား သ ကဲ့ သို့၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဧ ဒုံ ပင် လယ် အ လယ် ၌ ရှောက် သွား ရ ကြ ၏။ ထို သူ တို့ နည်း တူ အဲ ဂုတ္တု လူ တို့ သည် သွား မည် အား ထုတ် သော အ ခါ နစ် မြုပ် ကြ ၏။ (ထွ ၁၄:၂၆-၂၈) ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ပင် လယ် ရေ သည် အဲ ဂုတ္တု လူ များ၊ ရ ထား များ၊ မြင်း စီး သူ ရဲ များ တို့ အ ပေါ် သို့ ပြန် စေ ခြင်း ငှါ၊ ပင် လယ် အ ပေါ် မှာ လက် ကို ဆန့် လော့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည် အ တိုင်း၊ မိုဃ်း လင်း သော အ ခါ၊ မော ရှေ သည် လက် ကို ပင် လယ် ပေါ် မှာ ဆန့် သ ဖြင့်၊ ပင် လယ် ရေ သည် အား ကြီး ၍ ပြန် လာ သည် ကို၊ အဲ ဂုတ္တု လူ တို့ သည် ပြေး ကြ သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ တို့ ကို ပင် လယ် အ လယ် ၌ လှဲ တော် မူ ၏။ ထို သို့ ပင် လယ် ရေ သည် ပြန် လာ ၍၊ ပင် လယ် ထဲ သို့ လိုက် ဝင် သော ဖါ ရော ဘု ရင် ၏ ရ ထား၊ မြင်း စီး သူ ရဲ၊ ဗိုလ် ခြေ အ ပေါင်း တို့ ကို လွှမ်း မိုး သ ဖြင့်၊ တ စုံ တ ယောက် မျှ မ ကျန် ရစ် ရ။

^၃၀ ယေ ရိ ခေါ မြို့ ကို ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ဝိုင်း ၍ လှည့် ပြီး မှ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် မြို့ ရိုး သည် ပြို လဲ ၏။ (ယော ရှု ၆:၂၀) ထို သို့ နှင့် အ ညီ တံ ပိုး ကို မှုတ် ၍၊ လူ များ တို့ သည် ကြွေး ကြော် ကြ ၏။ တံ ပိုး သံ ကို ကြား ၍ ကျယ် သော အ သံ နှင့် ကြွေး ကြော် ကြ သော အ ခါ၊ မြို့ ရိုး သည် အ ကုန် အ စင် ပြို လဲ ၍၊ လူ များ အ ပေါင်း တို့ သည် မြို့ ထဲ သို့ တည့် တည့် ဝင် ပြီး လျှင် သိမ်း ယူ ကြ ၏။

^၃၁ ပြည် တန် ဆာ ရာ ခပ် သည် သူ လျှို တို့ ကို အ ဆွေ ဖွဲ့ ၍ လက် ခံ သော ကြောင့်၊ မ ယုံ ကြည် သော သူ တို့ နှင့် အ တူ မ ပျက် စီး ဘဲ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ချမ်း သာ ရ ၏။ (ယော ရှု ၆:၂၅) ယော ရှု သည် လည်း၊ ပြည် တန် ဆာ ရာ ခပ် နှင့် သူ့ ပေါက် ဘော်၊ သူ ၌ ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ သက် ချမ်း သာ ပေး ၍၊ သူ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တွင် ယ နေ့ တိုင် အောင် နေ ရ လေ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ ယေ ရိ ခေါ မြို့ ကို စူး စမ်း စေ ခြင်း ငှါ၊ ယော ရှု စေ လွှတ် သော တ မန် တို့ ကို သူ သည် ဝှက် ထား သော ကြောင့် တည်း

^၃၂ ထို မှ တ ပါး၊ အ ဘယ် သို့ ပြော စ ရာ ရှိ သေး သ နည်း။ ဂိ ဒေါင်၊ ဗာ ရက်၊ ရှံ ဆုံ၊ ယေ ဖ သ၊ ဒါ ဝိဒ်၊ ရှ မွေ လ မှ စ ၍ ပ ရော ဖက် တို့ အ ကြောင်း များ ကို ပြော ၍ မ ကုန် နိုင်။ ^၃၃ ထို သူ တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် အ ခြား သော တိုင်း နိုင် ငံ ကို အောင် ခြင်း၊ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ခြင်း၊ ဂ တိ တော် ကို ဝင် စား ခြင်း၊ ခြင်္သေ့ နှုတ် ကို ပိတ် ခြင်း၊ ^၃၄ မီး အ ရှိန် ကို ငြိမ်း စေ ခြင်း၊ ထား လက် နက် ဘေး နှင့် ကင်း လွတ် ခြင်း၊ အ နာ မှ ထ မြောက် ၍ ကျန်း မာ ခြင်း၊ စစ် တိုက် သော အ ခါ ခွန် အား နှင့် ပြည့် စုံ ခြင်း၊ တ ပါး အ မျိုး သား တို့ ၏ တပ် များ ကို ဖျက် ဆီး ခြင်း အ မှု များ ကို ပြု ကြ ၏။ ^၃၅ မိန်း မ တို့ သည် လည်း၊ သေ ခြင်း မှ ထ မြောက် သော မိ မိ တို့ သား ကို ရ ပြန် ကြ ၏။ (၄ ရာ ၄:၁၈-၃၇) ထို သား သည် နို့ ကွာ ပြီး မှ၊ တ နေ့ သ ၌ စ ပါး ရိတ် သော သူ တို့ ရှိ ရာ မိ မိ အ ဘ ထံ သို့ သွား ၍၊ ငါ သည် ခေါင်း နာ ၏။ ခေါင်း နာ ၏ ဟု အ ဘ အား ပြော ဆို လျင်၊ အ ဘ က၊ သူ ငယ် ကို အ မိ ထံ သို့ ယူ သွား ဟု လု လင် အား ပြော ၏။ လု လင် သည် အ မိ ထံ သို့ ယူ သွား ၍၊ သူ ငယ် သည် အ မိ ရင် ခွင် ၌ ထိုင် ၍ မွန်း တည့် အ ချိန် ရှိ ပြီး မှ သေ ၏။ အ မိ သည် မြို့ ရိုး ပေါ် သို့ တက် ၍ အ လောင်း ကို ဘု ရား သ ခင့် လူ ၏ ခု တင် ပေါ် မှာ ထား ပြီး လျှင်၊ တံ ခါး ကို ပိတ် ခဲ့ ၍ သွား လေ ၏။ ခင် ပွန်း ကို လည်း ခေါ် ၍၊ ကျွန်ုပ် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ သို့ ပြေး ၍ တ ဖန် ပြန် လာ ဦး မည်။ လု လင် တ ယောက် နှင့် မြည်း တ စီး ကို ထည့် လိုက် ပါ ဟု ဆို လျှင်၊ ခင် ပွန်း က၊ အ ဘယ် ကြောင့် ယ နေ့ သွား ချင် သ နည်း။ လ ဆန်း နေ့ မ ဟုတ်၊ ဥ ပုသ် နေ့ လည်း မ ဟုတ် ဟု ဆို သော်၊ မိန်း မ က၊ ကောင်း ပါ လိမ့် မည် ဟု ပြန် ပြော ၏။ မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပြီး မှ ကျွန် ကို ခေါ် ၍ နှင် သွား လော့။ ငါ မ ပြော လျှင် ငါ့ ကြောင့် အ သွား မ နှေး စေ နှင့် ဟု ကျွန် အား မှ ထား သ ဖြင့်၊ ခ ရီး သွား ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ရှိ ရာ၊ က ရ မေ လ တောင် ပေါ် သို့ ရောက် သည် ကို ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ သည် အ ဝေး က မြင် သော အ ခါ၊ မိ မိ ကျွန် ဂေ ဟာ ဇိ ကို ခေါ် ၍၊ ရှု နင် မြို့ သူ မိန်း မ လာ ၏။ သင် ပြေး ၍ ခ ရီး ဦး ကြို ပြု ပြီး လျှင်၊ ကိုယ် တိုင် မာ ၏ လော။ ခင် ပွန်း မာ ၏ လော။ သူ ငယ် မာ ၏ လော ဟု စေ လွှတ် ၍ မေး စေ သော်၊ မိန်း မ က မာ ပါ ၏ ဟု ဆို ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ရှိ ရာ တောင် ပေါ် သို့ ရောက် သော အ ခါ၊ သူ ၏ ခြေ တို့ ကို ဘက် လေ ၏။ ဂေ ဟာ ဇိ သည် ဆီး တား ခြင်း ငှါ ချဉ်း လာ လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က သူ့ ကို မ ဆီး တား နှင့်။ သူ သည် စိတ် ညှိုး ငယ် ခြင်း ရှိ ၏။ ထို အ ကြောင်း ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အား မ ပြ၊ ဝှက် ထား တော် မူ ပြီ ဟု ဆို ၏။ မိန်း မ က လည်း၊ ကျွန် မ သည် ကျွန် မ သ ခင် ထံ မှာ သား ဆု ကို တောင်း ပါ သ လော။ ကျွန် မ ကို မု သာ မ သုံး ပါ နှင့် ဟု လျှောက် ဆို သည် မ ဟုတ် လော ဟု ဆို ၏။ ဧ လိ ရှဲ သည် ဂေ ဟာ ဇိ ကို ခေါ် ၍ သင် ၏ ခါး ကို စည်း လော့။ ငါ့ တောင် ဝေး ကို ကိုင် ၍ သွား လော့။ လမ်း မှာ သူ တ ပါး ကို တွေ့ လျှင် နှုတ် မ ဆက် နှင့်။ သင့် ကို သူ တ ပါး နှုတ် ဆက် လျှင် ပြန် ၍ မ ပြော နှင့်။ ငါ့ တောင် ဝေး ကို သူ ငယ် ၏ မျက် နှာ ပေါ် မှာ တင် လော့ ဟု မှာ ထား လေ ၏။ အ မိ က လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက်၊ ကိုယ် တော် အ သက် ရှင် တော် မူ သည် အ တိုင်း၊ ကျွန် မ သည် ကိုယ် တော် နှင့် ကွာ ၍ မ သွား နိုင် ပါ ဟု ဆို လျှင်၊ ဧ လိ ရှဲ သည် ထ ၍ လိုက် လေ ၏။ ဂေ ဟာ ဇိ သည် အ ရင် သွား ၍၊ တောင် ဝေး ကို သူ ငယ် ၏ မျက် နှာ ပေါ် မှာ တင် သော် လည်း၊ သူ ငယ် သည် အ သံ မ ပြု၊ အ မှု မ ထား။ ထို ကြောင့် ဂေ ဟာ ဇိ သည် ဧ လိ ရှဲ ကို ခ ရီး ဦး ကြို ပြု ၍၊ သူ ငယ် သည် မ နိုး ပါ ဟု ပြန် ပြော ၏။ ဧ လိ ရှဲ သည် အိမ် သို့ ရောက် သော အ ခါ၊ သူ ငယ် သေ လျက်၊ မိ မိ ခု တင် ပေါ် မှာ တင် ထား လျက် ရှိ သည် ကို တွေ့ သ ဖြင့်၊ အ ထဲ သို့ ဝင် ၍ နှစ် ယောက် တည်း ရှိ စေ ခြင်း ငှါ တံ ခါး ကို ပိတ် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဆု တောင်း လေ ၏။ သူ ငယ် ၏ အ နီး အ ပါး သို့ ချဉ်း ၍၊ သူ့ အ ပေါ် မှာ အိပ် လျက် နှုတ် ချင်း၊ မျက် စိ ချင်း၊ လက် ချင်း ထပ် လျက်၊ သူ ငယ် အ ပေါ် မှာ ကိုယ် ကို လှန် သ ဖြင့် သူ ငယ် အ သား သည် နွေး စ ရှိ ၏။ တ ဖန် ဆင်း ၍ အ ခန်း ထဲ မှာ စင်္ကြံ သွား ပြီး လျှင်၊ ချဉ်း ပြန် ၍ သူ ငယ် အ ပေါ် မှာ ကိုယ် ကို လှန် သ ဖြင့်၊ သူ ငယ် သည် ခု နစ် ကြိမ် ချေ ဆတ် ၍ မျက် စိ ကို ဖွင့် ၏။ ဧ လိ ရှဲ သည် ဂေ ဟာ ဇိ ကို ခေါ် ၍၊ ရှု နင် မြို့ သူ မိန်း မ ကို ခေါ် လိုက် ဟု ဆို သည် အ တိုင်း ခေါ် ၍ သူ သည် ရောက် လာ သော အ ခါ၊ ဧ လိ ရှဲ က သင် ၏ သား ကို ချီ ယူ လော့ ဟု ဆို ၏။ မိန်း မ သည် အ ထဲ သို့ ဝင် ၍၊ မြေ ပေါ် မှာ ပြပ် ဝပ် ဦး ချ ပြီး လျှင် သား ကို ချီ ယူ ၍ ထွက် သွား ၏။ အ ချို့ သော သူ တို့ သည်၊ သာ ၍ မြတ် သော ထ မြောက် ခြင်း သို့ ရောက် လို သော ငှါ၊ လွှတ် ခြင်း ကို မ ခံ မ ယူ ဘဲ ပြင်း စွာ သော ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ကို ခံ ကြ ၏။ ^၃၆ အ ချို့ သော သူ တို့ သည် ကဲ့ ရဲ့ ရိုက် ပုတ် ခြင်း၊ ချည် နှောင် ခြင်း ကို ခံ ၍ ထောင် ထဲ မှာ နေ ရ သ ဖြင့်၊ စုံ စမ်း ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ၏။ ^၃၇ ကျောက် ခဲ နှင့် ပစ် ခြင်း၊ လွှ နှင့် အ ပိုင်း ပိုင်း တိုက် ဖြတ် ခြင်း၊ စုံ စမ်း နှောင့် ရှက် ခြင်း၊ ထား လက် နက် နှင့် ကွပ် မျက် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ၏။ အ လွန် ဆင်း ရဲ လျက် ညှဉ်း ဆဲ နှိပ် စက် ခြင်း ကို ခံ လျက်၊ သိုး ရေ၊ ဆိတ် ရေ ကို ဝတ် ၍ လှည့် လည် ရ ကြ ၏။ ^၃၈ ဤ လော က သည် ထို သူ တို့ နှင့် မ ထိုက် မ တန်။ သူ တို့ သည် တော ကြို တောင် ကြား၊ ဥ မင် မြေ တွင်း ထဲ မှာ အ ပြောင်း ပြောင်း အ လည် လည် နေ ရ ကြ ၏။

^၃၉ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ချီး မွမ်း ခြင်း သို့ ရောက် သော် လည်း၊ ဂ တိ တော် အ တိုင်း အ ကျိုး ကျေး ဇူး ကို မ ခံ ရ ကြ။ ^၄၀ အ ဘယ် ကြောင့် နည်း ဟူ မူ ကား၊ ထို သူ တို့ သည် ငါ တို့ မ ပါ ဘဲ စုံ လင် ခြင်း သို့ မ ရောက် ရ မည် အ ကြောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ အ ဘို့ အ လို ငှါ သာ ၍ မြတ် သော ကျေး ဇူး ကို ကြံ စည် တော် မူ ၏။

၁၁

^၁ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် မြော် လင့် သော အ ရာ တို့ ကို မျက် မှောက် ပြု ခြင်း ဖြစ် ၏။ မ မြင် သေး သော အ ရာ တို့ ကို သိ မှတ် စွဲ လမ်း ခြင်း အ ကြောင်း ဖြစ် ၏။ ^၂ ထို ပါ ရ မီ ကြောင့်၊ ရှေး လူ ဟောင်း တို့ သည် ချီး မွမ်း တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ၏။ ^၃ ယ ခု မြင် ရ သော အ ရာ တို့ သည်၊ အ ရင် ထင် ရှား သော အ ရာ ထဲ က မ ဖြစ် ဘဲ၊ လော က ဓာတ် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ အ မိန့် တော် ကြောင့် သာ တည် သည် ကို ငါ တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် သိ ကြ ၏။

^၄ အာ ဗေ လ သည်၊ ကာ ဣ န ပူ ဇော် သော ယဇ် ထက် သာ ၍ မြတ် သော ယဇ် ကို၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် အား ပူ ဇော် ၏။ ထို သို့ သော ယဇ် ကို ပူ ဇော် ၍၊ မိ မိ ဖြောင့် မတ် သည် ဟု သက် သေ ခံ တော် မူ ခြင်း ကို ရ လေ ၏။ အ ဘယ် သို့ နည်း ဟူ မူ ကား၊ သူ လှူ သော အ လှူ ကို ဘု ရား သ ခင် သည် လက် ခံ တော် မူ ၏။ (က ၄:၃-၇) အ ချိန် စေ့ သော အ ခါ၊ ကာ ဣ န သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ပူ ဇော် သက္ကာ ဘို့၊ မြေ အ သီး ကို ဆောင် ခဲ့ ၏။ အာ ဗေ လ သည် လည်း၊ မိ မိ သိုး စု တွင် အ ဦး ဘွား သော သား အ ချို့ နှင့်၊ သိုး ဆီ ဥ ကို ဆောင် ခဲ့ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗေ လ နှင့် သူ ၏ ပူ ဇော် သက္ကာ ကို ပ မာ ဏ ပြု တော် မူ ၏။ ကာ ဣ န နှင့် သူ ၏ ပူ ဇော် သက္ကာ ကို ပ မာ ဏ ပြု တော် မ မူ။ ထို ကြောင့် ကာ ဣ န သည် အ လွန် စိတ် ဆိုး ၍ မျက် နှာ ပျက် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ သင် သည် အ ဘယ် ကြောင့် စိတ် ဆိုး သ နည်း။ အ ဘယ် ကြောင့် မျက် နှာ ပျက် သ နည်း။ သင် သည် ကောင်း မွန် စွာ ပြု လျှင် အ ခွင့် မ ရ လော။ ကောင်း မွန် စွာ မ ပြု လျှင်၊ အ ပြစ် ဖြေ သော ယဇ် ကောင် သည် တံ ခါး နား မှာ ဝပ် လျက် ရှိ ၏။ သူ သည် သင် ၏ အ လို သို့ လိုက် ၍၊ သင် သည် သူ့ ကို အုပ် စိုး ရ ၏ ဟု ကာ ဣ န ကို မိန့် တော် မူ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍၊ အာ ဗေ လ သည် သေ လွန် သော် လည်း ယ ခု ပင် တ ရား ဟော သေး ၏။ ယုံ ကြည် သူ များ သမ္မာ ကျမ်း စာ မှ တစ် ဆင့် အာ ဗေ လ ၏ အ ကြောင်း ကို ဖတ် ရှု ရ ပြီး သွန် သင် ခံ ယူ ရ ခြင်း ကို ဆို လို သည်။

^၅ ဧ နောက် သည် ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် သေ ခြင်း နှင့် လွတ် ၍ ဘ ဝ ပြောင်း ရ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ့ ကို ဘ ဝ ပြောင်း စေ တော် မူ သော ကြောင့်၊ သူ သည် နောက် တ ဖန် မ ပေါ် မ ရှိ။ သူ သည် ဘ ဝ မ ပြောင်း မှီ ဘု ရား သ ခင် ၏ စိတ် တော် နှင့် တွေ့ သော သူ ဖြစ် သည် (က ၅:၂၁-၂၄) ဧ နောက် သည် အ သက် ခြောက် ဆယ် ငါး နှစ် ရှိ သော်၊ သား မ သု ရှ လ ကို မြင် လေ ၏။ မ သု ရှ လ ဘွား မြင် သော နောက်၊ ဧ နောက် သည် အ နှစ် သုံး ရာ ပတ် လုံး ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ တူ သွား လာ ၍၊ သား သ မီး များ ကို မြင် လေ ၏။ ဧ နောက် အ သက် နှစ် ပေါင်း သုံး ရာ ခြောက် ဆယ် ငါး နှစ် တည်း။ ဧ နောက် သည် ဘု ရား သ ခင် နှင့် အ တူ သွား လာ ၏။ နောက် တ ဖန် သူ သည် မ ရှိ။ အ‌ ကြောင်း မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင် သိမ်း ယူ တော် မူ သော ကြောင့် တည်း။ ဟု သက် သေ ခံ ခြင်း ကို ရ လေ ၏။ ^၆ ယုံ ကြည် ခြင်း မ ရှိ လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ စိတ် တော် နှင့် မ တွေ့ နိုင်။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် သော သူ သည်၊ ဘု ရား သ ခင် ရှိ တော် မူ သည် ကို ၎င်း၊ ကိုယ် တော် ကို ရှာ သော သူ အား အ ကျိုး ပေး တော် မူ သည် ကို ၎င်း၊ ယုံ ကြည် ရ မည်။

^၇ နော ဧ သည် မ မြင် သေး သော အ မှု အ ရာ တို့ ကို ဘော် ပြ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ခံ ရ ပြီး မှ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ကြောက် ရွံ့ သော စိတ် ရှိ ၍၊ မိ မိ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို ကယ် တင် ခြင်း ငှါ သင်္ဘော ကို တည် လေ ၏။ ထို ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် လော ကီ သား တို့ ကို အ ပြစ် တင် ၍ ယုံ ကြည် ခြင်း နှင့် ယှဉ် သော ဖြောင့် မတ် ခြင်း ကို လည်း အ မွေ ခံ ရ ၏။

^၈ အာ ဗြ ဟံ သည် အ မွေ ခံ ရ လ တံ့ သော ပြည် သို့ ထွက် သွား မည် အ ကြောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် ခေါ် တော် မူ သော အ ခါ၊ သူ သည် အ ဘယ် အ ရပ် သို့ သွား သည် ကို ကိုယ် တိုင် မ သိ ဘဲ လျက်၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် နား ထောင် ၍ ထွက် သွား လေ ၏။ ^၉ သူ တ ပါး ပိုင် သော ပြည် ၌ ဧည့် သည် နေ သ ကဲ့ သို့၊ ဂ တိ တော် နှင့် စပ် ဆိုင် သော ပြည် ၌ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဧည့် သည် ဖြစ် ၍ နေ ၏။ ထို ဂ တိ တော် ကို အ မွေ ခံ ရ သော အ ဘော် အ ဘက် တည်း ဟူ သော ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် တို့ နှင့် အ တူ တဲ ၌ နေ လေ ၏။ ^၁၀ အ ကြောင်း မူ ကား၊ ဘု ရား သ ခင် တည် ထောင် ပြု စု တော် မူ သော၊ ခိုင် ခံ့ မြဲ မြံ သော မြို့ ကို မြော် လင့် သ တည်း။

^၁၁ သူ ၏ ခင် ပွန်း စာ ရာ သည် လည်း အ ရွယ် လွန် သော အ ခါ၊ ပ ဋိ သန္ဓေ ယူ နိုင် သော အ ခွင့် တန် ခိုး ကို ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ခံ ရ လေ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ ဂ တိ ထား တော် မူ သော သူ သည် သစ္စာ ရှိ သည် ဟု စိတ် စွဲ လမ်း ခြင်း ရှိ ၏။ ^၁၂ သို့ ဖြစ် ၍၊ ထို အ မှု အ ရာ ၌ လူ သေ နှင့် တူ သော သူ တ ယောက် သည်၊ အ ရေ အ တွက် အား ဖြင့် ကောင်း ကင် ကြယ် ကဲ့ သို့ ၎င်း၊ သ မုဒ္ဒ ရာ ကမ်း နား ၌ မ ရေ တွက် နိုင် သော သဲ လုံး ကဲ့ သို့ ၎င်း၊ များ စွာ သော သူ တို့ ၏ အ ဘ ဖြစ် သ တည်း။

^၁၃ ယ ခု ဆို ခဲ့ ပြီး သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ ဂ တိ တော် နှင့် စပ် ဆိုင် သော အ ကျိုး ကျေး ဇူး ကို မ ခံ ရ ဘဲ၊ အ ဝေး က မြော် မြင် လျက်၊ စိတ် နှ လုံး နှင့် ဘက် ယမ်း လျက်၊ မိ မိ တို့ သည် မြေ ကြီး ပေါ် မှာ တ ကျွန်း သူ တ နိုင် ငံ သား၊ ဧည့် သည် အာ ဂန္တု ဖြစ် သည် ကို ထင် ရှား စွာ ဝန် ခံ လျက်၊ (က ၂၃:၄) ငါ သည် သင် တို့ ထံ မှာ ဧည့် သည် အာ ဂန္တု ဖြစ် ပါ ၏။ ငါ ၏ မ ယား အ သေ ကောင် ကို မျက် ကွယ် မြှုပ် မည် အ ကြောင်း၊ သင် တို့ တွင် သင်္ချိုင်း ကို ငါ့ အား အ ခွင့် ပေး ပါ လော့ ဟု ဆို ၏။

(က ၄၇:၉) ကျွန် တော် သည် ဧည့် သည် အာ ဂန္တု ဖြစ် ၍ လွန် သော အ သက် သည် အ နှစ် တ ရာ သုံး ဆယ် ရှိ ပါ ပြီ။ ကျွန် တော် အ သက် ရှင် သော နှစ် ပေါင်း နည်း ၍ ဆိုး ပါ ၏။ ဧည့် သည် အာ ဂန္တု ဖြစ် သော ဘိုး ဘေး တို့ ၏ အ သက် တမ်း ကို မ မှီ ပါ ဟု လျှောက် ဆို ပြီး လျှင်၊

(ထွ ၂:၂၂) ထို မိန်း မ ဘွား သော သား ကို ဂေ ရ ရှုံ အ မည် ဖြင့် မှည့် ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ ငါ သည် တ ကျွန်း တ နိုင် ငံ ၌ ဧည့် သည် အာ ဂန္တု ဖြစ် ရ ပြီ ဟု ဆို သ တည်း။ ယုံ ကြည် ခြင်း စိတ် နှင့် သေ လွန် ကြ ၏။ ^၁၄ ထို သို့ ဝန် ခံ သော သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ အ ဘ ပြည် ကို ရှာ ကြ သည် ဟု အ တည့် အ လင်း ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၁၅ ထို သူ တို့ သည် အ ထက် က ထွက် သွား သော ပြည် ကို အောက် မေ့ သည် မှန် လျှင်၊ ထို ပြည် သို့ ပြန် ရ သော အ ခွင့် ရှိ ကြ ၏။ ^၁၆ ထို ပြည် ကို မ အောက် မေ့ ဘဲ၊ ကောင်း ကင် ပြည် တည်း ဟူ သော သာ ၍ မြတ် သော ပြည် ကို တောင့် တ ခြင်း ရှိ ကြ ၏။ ထို ကြောင့်၊ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ တို့ ၏ ဘု ရား ဟူ ၍ ခေါ် ဝေါ် ခြင်း (က ၁၇:၇) ငါ သည် သင် ၏ ဘု ရား၊ သင့် နောက် ၌ သင့် အ မျိုး အ နွှယ် ၏ ဘု ရား ဖြစ် မည် ဟု၊ သင် နှင့် သင် ၏ အ မျိုး အ နွှယ် အ စဉ် အ ဆက် တို့ ၌၊ ငါ့ ပ ဋိ ညာဉ် ကို ထာ ဝ ရ ပ ဋိ ညာဉ် ဖြစ် စေ မည်။

(က ၂၈:၁၃) ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လှေ ကား ထက် ၌ ရပ် တော် မူ လျက်၊ ငါ သည် သင် ၏ အ ဘ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက် ၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ၏။ သင် အိပ် သော မြေ ကို သင် နှင့် သင် ၏ အ မျိုး အ နွှယ် အား ငါ ပေး မည်။

(ထွ ၃:၆) ငါ သည် သင့် အ ဘ ၏ ဘု ရား၊ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက် ၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ် ၏ ဘု ရား ဖြစ် သည် ဟူ ၍ ၎င်း မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို မ ကြည့် ဝံ့၊ မိ မိ မျက် နှာ ကို ဖုံး လျက် နေ ၏။

(ထွ ၃:၁၅) တ ဖန် ဘု ရား သ ခင် က၊ သင် တို့ ဘိုး ဘေး များ ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇာက် ၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ် ၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ ငါ့ ကို သင် တို့ ရှိ ရာ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ပြီ ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ပြော ရ မည်။ ထို အ မည် သည် အ စဉ် ငါ့ အ မည် ဖြစ် ၏။ လူ မျိုး အ စဉ် အ ဆက် မ ပြတ် ငါ့ ဘွဲ့ နာ မ ဖြစ် ၏။ ကို ရှက် တော် မ မူ။ သူ တို့ နေ စ ရာ ဘို့ မြို့ ကို တည် ထောင် တော် မူ ပြီ။ (မ ၂၅:၃၄) ထို အ ခါ လက်ျာ တော် ဘက် ၌ ရှိ သော သူ တို့ အား မင်း ကြီး က၊ ငါ့ ခ မည်း တော် ထံ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ခံ သော သူ တို့၊ ကမ္ဘာ ဦး က ပင် သင် တို့ အ ဘို့ ပြင် ဆင် သော နိုင် ငံ ကို လာ ၍ အ မွေ ခံ ကြ လော့။

(ယော ၁၄:၁-၄) တ ဖန် တုံ ယေ ရှု က၊ သင် တို့ စိတ် နှ လုံး ပူ ပန် ခြင်း မ ရှိ စေ နှင့်။ ဘု ရား သ ခင် ကို ယုံ ကြည် ကြ လော့။ ငါ့ ကို လည်း ယုံ ကြည် ကြ လော့။ ငါ့ အ ဘ ၏ အိမ် တော် ၌ နေ စ ရာ အ ခန်း အ များ ရှိ ၏။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် မ ဟုတ် ကြောင်း ကို သင် တို့ အား ငါ မ ပြော ဘဲ မ နေ။ သင် တို့ နေ စ ရာ အ ရပ် ကို ပြင် ဆင် ခြင်း ငှါ ငါ သွား ရ ၏။ ငါ သည် သွား ၍ သင် တို့ နေ စ ရာ အ ရပ် ကို ပြင် ဆင် ပြီး မှ တ ဖန် လာ ပြန် ၍၊ ငါ ရှိ ရာ အ ရပ် ၌ သင် တို့ ရှိ စေ ခြင်း ငှါ သင် တို့ ကို ငါ့ ထံ သို့ သိမ်း ဆည်း မည်။ ငါ သည် အ ဘယ် အ ရပ် သို့ သွား သည် ကို ၎င်း၊ လမ်း ခ ရီး ကို ၎င်း၊ သင် တို့ သိ ကြ ၏ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

(၁ ပေ ၁:၄-၅) ထို အ မွေ တော် သည် ကား၊ နောက် ဆုံး သော ကာ လ ၌ ထင် ရှား စေ ခြင်း ငှါ ပြင် ဆင် သော ကယ် တင် ခြင်း သို့ ရောက် စေ မည် အ ကြောင်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ တန် ခိုး တော် သည် စောင့် ရှောက် တော် မူ သော သင် တို့ အ ဘို့ ကောင်း ကင် ဘုံ ၌ သို ထား လျက် ရှိ သော အ မွေ တည်း။

(ဗျာ ၂၁:၂) သန့် ရှင်း သော မြို့ တည်း ဟူ သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သစ် သည် မိ မိ ခင် ပွန်း ဘို့ တန် ဆာ ဆင် သော မင်္ဂ လာ ဆောင် သ တို့ သ မီး ကဲ့ သို့ ပြင် ဆင် လျက်၊ ဘု ရား သ ခင့် အ ထံ တော်၊ ကောင်း ကင် ဘုံ မှ ဆင်း သက် သည် ကို ငါ မြင် ၏။

^၁၇ အာ ဗြ ဟံ သည် စုံ စမ်း တော် မူ ခြင်း ကို ခံ ရ သော အ ခါ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဣ ဇာက် ကို ပူ ဇော် လေ ၏။ (က ၂၂:၁-၁၂) ထို နောက် မှ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ အာ ဗြ ဟံ ကို စုံ စမ်း ခြင်း ငှါ၊ အာ ဗြ ဟံ ဟု ခေါ် တော် မူ ၍၊ အာ ဗြ ဟံ က၊ အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ ၏ ဟု လျှောက် လျှင်၊ သင် သည် အ လွန် ချစ် သော တ ယောက် တည်း သော သား ဣ ဇာက် ကို ယူ ၍၊ မော ရိ ပြည် သို့ သွား လော့။ ငါ ပြ လ တံ့ သော တောင် ပေါ် မှာ၊ သူ့ ကို မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ပြု ၍ ပူ ဇော် လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် နံ နက် စော စော ထ ၍၊ မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပြီး လျှင်၊ မိ မိ သား ဣ ဇာက် နှင့် ငယ် သား နှစ် ယောက် ကို ခေါ် ၍၊ ယဇ် ရှို့ စ ရာ ထင်း ကို ခွဲ ပြီး မှ၊ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သော အ ရပ် သို့ ထ သွား လေ ၏။ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ မြော် ကြည့် ၍၊ ထို အ ရပ် ကို အ ဝေး က မြင် လျှင်၊ ငယ် သား နှစ် ယောက် တို့ အား၊ သင် တို့ သည် ဤ အ ရပ် ၌ မြည်း နှင့် အ တူ နေ ရစ် ကြ လော့။ ငါ သည် သား နှင့် အ တူ ထို အ ရပ် သို့ သွား ၍၊ ကိုး ကွယ် ခြင်း ကို ပြု အံ့။ ထို အ မှု ပြီး မှ၊ သင် တို့ ဆီ သို့ ပြန် လာ ဦး မည် ဟု ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ ယဇ် ရှို့ စ ရာ ထင်း ကို ယူ ၍၊ သား ဣ ဇာက် အ ပေါ် မှာ တင် ပြီး လျှင်၊ မီး နှင့် ထား ကို မိ မိ လက် ၌ ကိုင် လျက်၊ နှစ် ယောက် အ တူ သွား ကြ ၏။ သွား ကြ စဉ် တွင်၊ ဣ ဇာက် သည် အ ဘ အာ ဗြ ဟံ ကို အ ဘ ဟု ခေါ် လျှင်၊ ငါ့ သား၊ ငါ ရှိ ၏ ဟု အာ ဗြ ဟံ ထူး လေ ၏။ ဣ ဇာက် က လည်း၊ မီး ပါ ၏၊ ထင်း လည်း ပါ ၏။ ယဇ် ရှို့ စ ရာ ဘို့ သိုး သ ငယ် သည် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း ဟု မေး လျှင်၊ အာ ဗြ ဟံ က၊ ငါ့ သား၊ ယဇ် ရှို့ စ ရာ ဘို့ သိုး သ ငယ် ကို ဘု ရား သ ခင် သည် မိ မိ အ ဘို့ ပြင် ဆင် တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ဆို လေ ၏။ ထို သို့ နှစ် ယောက် အ တူ သွား ၍၊ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သော အ ရပ် သို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ၊ အာ ဗြ ဟံ သည် ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် ၍၊ ထင်း ကို ခင်း ပြီး လျှင်၊ သား ဣ ဇာက် ကို ချည် နှောင် ၍၊ ယဇ် ပလ္လင် ၌ ထင်း ပေါ် မှာ တင် ထား ၏။ မိ မိ လက် ကို ဆန့် ၍၊ သား ကို သတ် ခြင်း ငှါ၊ ထား ကို ကိုင် ယူ လေ ၏။ ထို အ ခါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် က၊ အာ ဗြ ဟံ၊ အာ ဗြ ဟံ ဟု ကောင်း ကင် ပေါ် က ခေါ် လေ ၏။ အာ ဗြ ဟံ က၊ အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ ၏ ဟု လျှောက် လျှင်၊ ထို လု လင် ကို မ ထိ မ ခိုက် နှင့်။ အ လျှင်း မ ပြု နှင့်။ သင် သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ သည် ဟု ယ ခု ငါ သိ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ သင် ၏ သား၊ သင် ၌ တ ယောက် တည်း သော သား ကို ငါ တောင်း ၍၊ သင် သည် ငါ့ ကို မ ငြင်း ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၈ ဣ ဇာက် ၌ သာ သင် ၏ အ မျိုး တည် လိမ့် မည် (က ၂၁:၁၂) သို့ ရာ တွင် ဘု ရား သ ခင် က၊ ထို သူ ငယ် နှင့် သင် ၏ ကျွန် မ ကြောင့်၊ ဤ အ မှု ခက် သည် ဟု မ ထင် နှင့်။ စာ ရာ ပြော လေ ရာ ရာ ၌ သူ ၏ စ ကား ကို နား ထောင် လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ ဣ ဇာက် ၌ သာ သင် ၏ အ မျိုး တည် လိမ့် မည်။ ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် မှ စ ၍ ဂ တိ တော် များ ကို ခံ ရ သော သူ သည်၊ မိ မိ ၌ တ ယောက် တည်း သော ထို သား ကို ပူ ဇော် ၏။ ^၁၉ ထို သို့ ပူ ဇော် သော အ ခါ သေ ခြင်း မှ ထ မြောက် စေ ခြင်း ငှါ၊ ဘု ရား သ ခင် တတ် နိုင် တော် မူ သည် ကို သူ သည် အောက် မေ့ ၏။ ထို သား ကို ပုံ စ ကား အား ဖြင့် သေ ခြင်း ထဲ က ရ ၏။

^၂၀ ဣ ဇာက် သည် လည်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် အ နာ ဂတ် အ ရာ တို့ ကို အ မှတ် ပြု ၍ ယာ ကုပ် နှင့် ဧ သော ကို ကောင်း ကြီး ပေး ၏။ (က ၂၇:၂၆-၄၀) ထို နောက် အ ဘ က၊ ငါ့ သား၊ ချဉ်း ကပ် ၍ ငါ့ ကို နမ်း ပါ လော့ ဟု ဆို လျှင်၊ ယာ ကုပ် သည် ချဉ်း ကပ် ၍ အ ဘ ကို နမ်း လေ ၏။ အ ဘ ဣ ဇာက် က လည်း၊ သူ့ အ ဝတ် ၏ အ နံ့ ကို ခံ ၍ ကြည့် ပါ။ ငါ့ သား ၏ အ နံ့ သည်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ သော လယ် ၏ အ မွှေး အ ကြိုင် နှင့် တူ ၏။ ထို ကြောင့် ဘု ရား သ ခင် သည် မိုဃ်း ကောင်း ကင် ၏ နှင်း ကို ၎င်း၊ မြေ ကြီး ၏ ဆီ ဥ ကို ၎င်း၊ များ စွာ သော ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည် ကို ၎င်း၊ သင့် အား ပေး တော် မူ စေ သ တည်း။ သူ တ ပါး တို့ သည် သင် ၌ ကျွန် ခံ ၍၊ အ ပြည် ပြည် တို့ သည် သင့် ရှေ့ မှာ ဦး ညွှတ် ရ ကြ စေ သ တည်း။ သင် သည် သင် ၏ ညီ အစ် ကို တို့ ၌ အ ရှင် ဖြစ် ၍၊ သင့် အ မိ ၏ သား တို့ သည် သင့် ရှေ့ မှာ ဦး ညွှတ် ရ ကြ စေ သ တည်း။ သင့် ကို ကျိန် ဆဲ သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ကျိန် ဆဲ ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ စေ သ တည်း။ သင့် ကို ကောင်း ကြီး ပေး သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ကောင်း ကြီး ကို ခံ ရ ကြ စေ သ တည်း ဟု ကောင်း ကြီး ပေး လေ ၏။ ယာ ကုပ် သည် အ ဘ ဣ ဇာက် ပေး သော ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ခံ ၍၊ အ ဘ ထံ မှ ထွက် သွား သော ခ ဏ ခြင်း တွင်၊ အစ် ကို ဧ သော သည် မု ဆိုး ပြု ရာ မှ ရောက် လာ ၏။ သူ သည် လည်း အ မဲ ဟင်း လျာ ကို ချက် ၍ အ ဘ ထံ သို့ ဆောင် ခဲ့ ပြီး လျှင်၊ အ ကျွန်ုပ် အ ဘ ၏ ဝိ ညာဉ် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ကောင်း ကြီး ပေး မည် အ ကြောင်း၊ သား ၏ အ မဲ သား ကို ထ ၍ စား ပါ လော့ ဟု ဆို လေ ၏။ အ ဘ ဣ ဇာက် က လည်း၊ သင် သည် အ ဘယ် သူ နည်း ဟု မေး လျှင်၊ အ ကျွန်ုပ် ကား သား အ ကြီး ဧ သော ဖြစ် ပါ ၏ ဟု ဆို လေ သော်၊ အ ဘ ဣ ဇာက် သည် အ လွန် တုန် လှုပ် ၍၊ အ ဘယ် သူ နည်း၊ အ မဲ သား ကို ရ ၍၊ ငါ့ ထံ သို့ ဆောင် ခဲ့ ပြီး သော သူ သည် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း။ သင် မ ရောက် မှီ ငါ သည် အ ကုန် အ စင် စား ပြီး ၍၊ သူ့ ကို ကောင်း ကြီး ပေး မိ ပြီ။ သူ သည် ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ဧ ကန် အ မှန် ခံ ရ လိမ့် မည် ဟု ဆို လေ ၏။ အ ဘ ဆို သော စ ကား ကို ဧ သော ကြား လျှင်၊ အ လွန် ပြင်း သော အ သံ နှင့် သည်း ထန် စွာ ငို ကြွေး လျက်၊ အို အ ဘ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို လည်း ကောင်း ကြီး ပေး ပါ လော့၊ ပေး ပါ လော့ ဟု ဆို လေ သော်၊ အ ဘ က၊ သင့် ညီ သည် လိမ္မာ စွာ လာ ၍၊ သင် ၏ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ယူ သွား ပြီ ဟု ဆို လေ ၏။ ဧ သော က လည်း၊ သူ့ ကို ယာ ကုပ် ဟူ သော အ မည် ဖြင့် လျောက် ပတ် စွာ မှည့် ပါ ပြီ မ ဟုတ် လော။ အ ကျွန်ုပ် ကို နှစ် ကြိမ် လှည့် စား ၍ နိုင် ပါ ပြီ။ သား ဦး အ ရိပ် အ ရာ ကို အ ရင် ယူ သွား ပါ ပြီ။ ယ ခု လည်း တ ဖန် အ ကျွန်ုပ် ၏ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ ကို ယူ သွား ပါ ပြီ ဟူ ၍ ၎င်း၊ အ ကျွန်ုပ် အ ဘို့ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ တ ပါး ကို မျှ မ ခြွင်း ပါ သ လော ဟူ ၍ ၎င်း ဆို လေ ၏။ ဣ ဇာက် က လည်း၊ သူ့ ကို သင် ၏ အ ရှင် ဖြစ် စေ ပြီ။ ညီ အစ် ကို အ ပေါင်း တို့ ကို သူ ၌ ကျွန် ခံ စေ ပြီ။ ဆန် စ ပါး၊ စ ပျစ် ရည် နှင့် သူ့ ကို ထောက် မ ပြီ။ သို့ ဖြစ် ၍ ငါ့ သား၊ သင် ၌ အ ဘယ် သို့ ပြု နိုင် တော့ အံ့ နည်း ဟု၊ ဧ သော အား ပြန် ပြော လျှင်၊ ဧ သော က၊ အို အ ဘ၊ ကောင်း ကြီး မင်္ဂ လာ တ စုံ တ ခု မျှ မ ရှိ ပါ သ လော။ အို အ ဘ၊ အ ကျွန်ုပ် ကို လည်း ကောင်း ကြီး ပေး ပါ လော့၊ ပေး ပါ လော့ ဟု အ ဘ အား ပြော ဆို လျက်၊ တ ဖန် အ သံ ကို လွှင့် ၍ ငို ကြွေး လေ ၏။ အ ဘ ဣ ဇာက် က လည်း၊ ကြည့် ရှု ပါ။ သင် ၏ နေ ရာ သည် မြေ ကြီး ၏ ဆီ ဥ နှင့် ၎င်း၊ အ ထက် မိုဃ်း ကောင်း ကင် ၏ နှင်း နှင့် ၎င်း ပြည့် စုံ လိမ့် မည်။ ထား ဖြင့် အ သက် ကို မွေး ရ လိမ့် မည်။ ညီ ၌ ကျွန် ခံ ရ လိမ့် မည်။ နောက် တ ဖန် အ စိုး ရ သော အ ခါ၊ သူ တင် သော ထမ်း ဘိုး ကို သင် ၏ လည် ပင်း မှ ချိုး ပယ် လိမ့် မည် ဟု ပြန် ၍ ဆို လေ ၏။

^၂၁ ယာ ကုပ် သည် လည်း၊ သေ ချိန် နီး သော အ ခါ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ယော သပ် ၏ သား နှစ် ယောက် ကို ကောင်း ကြီး ပေး ၍၊ တောင် ဝေး ထိပ် အ ပေါ် မှာ ကိုး ကွယ် လေ ၏။ (က ၄၇:၂၉-၃၁) ဣ သ ရေ လ သည် သေ ရ သော အ ချိန် နီး သော်၊ သား ယော သပ် ကို ခေါ် ၍၊ ငါ့ ကို သ နား လျှင် သင် ၏ လက် ကို ငါ့ ပေါင် အောက် ၌ ထား ပါ လော့။ က ရု ဏာ သစ္စာ နှင့် အ ညီ ငါ ၌ ပြု ပါ။ အဲ ဂုတ္တု ပြည် ၌ ငါ့ ကို မ သင်္ဂြိုဟ် ပါ နှင့်။ ငါ သည် ဘိုး ဘေး နှင့် အ တူ အိပ် ချင် ပါ ၏။ အဲ ဂုတ္တု ပြည် မှ ငါ့ ကို ဆောင် သွား ၍ သူ တို့ သင်္ချိုင်း ၌ သင်္ဂြိုဟ် ရ မည် ဟု ဆို ၏။ ယော သပ် က လည်း။ အ ဘ ဆို သည် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ပြု ပါ မည် ဟု ဝန် ခံ လေ ၏။ ငါ့ အား ကျိန် ဆို ခြင်း ကို ပြု ပါ ဟု ဆို ပြန် လျှင်၊ ကျိန် ဆို ခြင်း ကို ပြု ၏။ ဣ သ ရေ လ သည် လည်း ခု တင် ခေါင်း ရင်း ပေါ် မှာ ကိုး ကွယ် လေ ၏။

^၂၂ ယော သပ် သည် သေ ဆဲ ရှိ သော အ ခါ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ၏ ထွက် မြောက် ခြင်း အ ရာ ကို ပြ ၍၊ မိ မိ အ ရိုး တို့ ၏ အ ကြောင်း ကို မှာ ထား လေ ၏။ (က ၅၀:၂၄-၂၅) ယော သပ် က လည်း၊ ကျွန်ုပ် သေ တော့ မည်။ အ ကယ် စင် စစ် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ကို အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ တော် မူ မည်။ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇာက်၊ ယာ ကုပ် တို့ အား ကျိန် ဆို တော် မူ သော ပြည် သို့၊ ဤ ပြည် မှ ဆောင် သွား တော် မူ မည် ဟု အစ် ကို တို့ အား ဆို ၏။ တ ဖန် တုံ၊ အ ကယ် စင် စစ် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ကို အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ တော် မူ မည်။ ကျွန်ုပ် အ ရိုး တို့ ကို ဤ အ ရပ် မှ ယူ သွား ရ မည် ဟူ ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ ကို ကျိန် ဆို စေ ၏။

^၂၃ မော ရှေ ကို ဘွား မြင် ပြီး မှ အ ဆင်း လှ သော သူ ငယ် ဖြစ် သည် ကို မိ ဘ တို့ သည် မြင် လျှင်၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ရှင် ဘု ရင် အ မိန့် တော် ကို မ ကြောက် ဘဲ သုံး လ ပတ် လုံး သူ့ ကို ဝှက် ထား လေ ၏။ (ထွ ၂:၁-၂) ထို ကာ လ ၌ လေ ဝိ အ မျိုး သား တ ယောက် သည်၊ လေ ဝိ အ မျိုး သ မီး နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု ၍၊ မိန်း မ သည် ပ ဋိ သန္ဓေ ယူ သ ဖြင့် သား ယောက်ျား ကို ဘွား မြင် လေ ၏။ ထို သား သည် အ ဆင်း လှ ကြောင်း ကို အ မိ မြင် လျှင်၊ သုံး လ ပတ် လုံး ဖွက် ထား လေ ၏။

^{၂၄‑၂၆} မော ရှေ သည် အ သက် အ ရွယ် ကြီး သော အ ခါ အ ပြစ် ရှိ သော ကာ မ ဂုဏ် ကို ခ ဏ ခံ စား ခြင်း ထက်၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ တို့ နှင့် အ တူ ညှဉ်း ဆဲ ခံ ရ ခြင်း ကို သာ ၍ အ လို ရှိ သ ဖြင့် ၎င်း၊ အဲ ဂုတ္တု ပြည် ၏ စည်း စိမ် ထက် ခ ရစ် တော် ကြောင့် ကဲ့ ရဲ့ ခြင်း ဒုက္ခ သည် သာ ၍ မြတ် သော စည်း စိမ် ဖြစ် သည် ကို စိတ် ထင် သ ဖြင့် ၎င်း၊ ယုံ ကြည် ခြင်း စိတ် ရှိ ၍ ဖါ ရော ဘု ရင် သ မီး ၏ သား ဟူ ၍ ခေါ် ဝေါ် ခြင်း အ ခွင့် ကို ပယ် ၏။ (ထွ ၂:၁၁-၁၅) မော ရှေ သည် ကြီး သော အ ခါ၊ မိ မိ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ရှိ ရာ သို့ သွား ၍ သူ တို့ အ မှု ထမ်း ရ သော အ ခြင်း အ ရာ တို့ ကို ကြည့် ရှု လေ ၏။ မိ မိ အ မျိုး သား ဟေ ဗြဲ လူ တ ယောက် ကို၊ အဲ ဂုတ္တု လူ ရိုက် သည် ကို မြင် လျှင်၊ ပတ် လည် ကြည့် ရှု ၍ အ ဘယ် သူ မျှ မ ရှိ သည် ကို သိ သော အ ခါ၊ အဲ ဂုတ္တု လူ ကို သတ် ၍ သဲ ထဲ ၌ မြှုပ် ထား လေ ၏။ နက် ဖြန် နေ့ ၌ ထွက် ပြန် သော်၊ ဟေ ဗြဲ လူ နှစ် ယောက် တို့ သည် အ ချင်း ချင်း သတ် ကြ သည် ကို မြင် လျှင်၊ သင် သည် သင် ၏ အ ပေါင်း အ ဘော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် ရိုက် သ နည်း ဟု ညှဉ်း ဆဲ သော သူ အား မေး သည် ရှိ သော်၊ ထို သူ က၊ အ ဘယ် သူ သည် သင့် ကို ငါ တို့ အ ပေါ် မှာ အ ကဲ အ မှူး တ ရား သူ ကြီး အ ရာ ၌ ခန့် ထား သ နည်း။ အဲ ဂုတ္တု လူ ကို သတ် သ ကဲ့ သို့ ငါ့ ကို သတ် လို သ လော ဟု ပြန် ဆို ၏။ ထို အ ခါ မော ရှေ သည် မိ မိ ပြု သော အ မှု ထင် ရှား ပြီ ဟု သိ ၍ ကြောက် လေ ၏။ ထို သိ တင်း ကို ဖါ ရော ဘု ရင် ကြား သော အ ခါ၊ မော ရှေ ကို သတ် ခြင်း ငှါ ရှာ ကြံ လေ ၏။ မော ရှေ သည် ဖါ ရော ဘု ရင် ထံ မှ ထွက် ပြေး ၍၊ မိ ဒျန် ပြည် သို့ ရောက် လျှင်၊ ရေ တွင်း နား မှာ ထိုင် ၍ နား နေ လေ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ နောက် ရ လ တံ့ သော အ ကျိုး ကို ထောက် စာ မြော် လင့် လျက် နေ ၏။ ^၂၇ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ရှင် ဘု ရင် အ မျက် ကို မ ကြောက် ဘဲ၊ အဲ ဂုတ္တု ပြည် ကို စွန့် သွား ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ မျက် မြင် မ ရ သော ဘု ရား သ ခင် ကို မြင် ရ ဘိ သ ကဲ့ သို့ တည် ကြည် ခြင်း ရှိ ၏။ ^၂၈ သား ဦး များ ကို ဖျက် ဆီး သော သူ သည် ဣ သ ရေ လ လူ တို့ ကို ဒဏ် မ ခတ် စေ ခြင်း ငှါ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ပ သ ခါ ပွဲ ကို ၎င်း၊ အ သွေး ဖြန်း ဆွတ် ခြင်း ကို ၎င်း စောင့် လေ ၏။ (ထွ ၁၂:၂၉-၄၁) သန်း ခေါင် အ ချိန် ၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် နန်း ထိုင် သော ဖါ ရော ဘု ရင် ၏ သား ဦး မှ စ ၍ ထောင် ထဲ မှာ အ ချုပ် ခံ ရ သော သူ ၏ သား ဦး တိုင် အောင်၊ အဲ ဂုတ္တု ပြည် ၌ သား ဦး ရှိ သ မျှ ကို ၎င်း၊ တိ ရစ္ဆာန် တို့ ၏ သား ဦး ရှိ သ မျှ ကို ၎င်း ဒဏ် ခတ် တော် မူ ၏။ ထို ညဉ့် တွင်၊ ဖါ ရော ဘု ရင် နှင့် သူ ၏ ကျွန် များ၊ အဲ ဂုတ္တု လူ များ တို့ သည် ထ ကြ ၍၊ အ သေ ကောင် ကင်း သော အိမ် တ အိမ် မျှ မ ရှိ သော ကြောင့်၊ အဲ ဂုတ္တု ပြည် ၌ ကြီး စွာ သော ငို ကြွေး ခြင်း ဖြစ် လေ ၏။ ထို ညဉ့် ခြင်း တွင် မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် ကို ခေါ် တော် မူ လျှင်၊ သင် တို့ မှ စ ၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့၊ ထ ၍ ငါ့ လူ စု ထဲ က ထွက် သွား ကြ လော့။ သင် တို့ တောင်း သည် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သွား ၍ ဝတ် ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ တောင်း သည် အ တိုင်း သိုး နွား များ ကို ယူ ၍ သွား ကြ လော့။ ငါ့ ကို လည်း ကောင်း ကြီး ပေး ကြ လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အဲ ဂုတ္တု လူ တို့ က လည်း၊ ငါ တို့ ရှိ သ မျှ သည် အ သေ ကောင် ဖြစ် ကြ ပြီ ဟု ဆို လျက်၊ ဣ သ ရေ လ လူ တို့ ကို အဲ ဂုတ္တု ပြည် ထဲ က အ လျင် အ မြန် လွှတ် ခြင်း ငှါ ကျပ် ကျပ် နှိုး ဆော် ကြ ၏။ ထို လူ တို့ သည် တ ဆေး မ ရော သေး သော မုန့် စိမ်း ကို ယူ ၍ မုန့် နယ် သော ခွက် တို့ ကို လည်း အ ဝတ် နှင့် တ ကွ ထုပ် ၍ ထမ်း ကြ ၏။ မော ရှေ စီ ရင် သည် အ တိုင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ငွေ တန် ဆာ၊ ရွှေ တန် ဆာ၊ အ ဝတ် တန် ဆာ များ ကို အဲ ဂုတ္တု လူ တို့ ၌ တောင်း ကြ ၏။ တောင်း သည် အ တိုင်း လည်း၊ ပေး ချင် သော စေ တ နာ စိတ် ကို အဲ ဂုတ္တု လူ တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သ ဖြင့်၊ အဲ ဂုတ္တု လူ တို့ ၏ ဥစ္စာ များ ကို လု ယူ ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား မိန်း မ နှင့် သူ ငယ် ကို မ ဆို ဘဲ၊ ယောက်ျား အ ရေ အ တွက် အား ဖြင့် ခြောက် သိန်း ခန့် မျှ ရှိ သော သူ တို့ သည်၊ ရာ မ သက် မြို့ မှ ထွက် ၍ သု ကုတ် အ ရပ် သို့ ခ ရီး သွား ကြ ၏။ အ မျိုး မျိုး သော လူ အ များ တို့ သည် လည်း၊ သိုး နွား အ စ ရှိ သော များ စွာ သော တိ ရစ္ဆာန် တို့ နှင့် တ ကွ လိုက် ကြ ၏။ တ ဆေး မ ရော ဘဲ အဲ ဂုတ္တု ပြည် မှ ဆောင် ခဲ့ သော မုန့် စိမ်း ကို ယူ ၍၊ တ ဆေး မ ပါ သော မုန့် ကို ဖုတ် ရ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ အဲ ဂုတ္တု ပြည် ၌ မ နွှဲ မ ဖင့် အ နှင် ခံ ရ သော ကြောင့်၊ ကိုယ် စား စ ရာ ကို မ ပြင် မှီ ကြ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် အဲ ဂုတ္တု ပြည် ၌ ဧည့် သည် ဖြစ် ၍၊ တည်း နေ ကြ သော ကာ လ နှစ် ပေါင်း လေး ရာ သုံး ဆယ် ဖြစ် သ တည်း။ အ နှစ် လေး ရာ သုံး ဆယ် စေ့ သော နေ့ ခြင်း တွင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိုလ် ခြေ အ ပေါင်း တို့ သည်၊ အဲ ဂုတ္တု ပြည် မှ ထွက် သွား ကြ ၏။

^၂၉ ဣ သ ရေ လ လူ တို့ သည် ကုန်း ကြောင်း သွား သ ကဲ့ သို့၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ဧ ဒုံ ပင် လယ် အ လယ် ၌ ရှောက် သွား ရ ကြ ၏။ ထို သူ တို့ နည်း တူ အဲ ဂုတ္တု လူ တို့ သည် သွား မည် အား ထုတ် သော အ ခါ နစ် မြုပ် ကြ ၏။ (ထွ ၁၄:၂၆-၂၈) ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ပင် လယ် ရေ သည် အဲ ဂုတ္တု လူ များ၊ ရ ထား များ၊ မြင်း စီး သူ ရဲ များ တို့ အ ပေါ် သို့ ပြန် စေ ခြင်း ငှါ၊ ပင် လယ် အ ပေါ် မှာ လက် ကို ဆန့် လော့ ဟု မော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည် အ တိုင်း၊ မိုဃ်း လင်း သော အ ခါ၊ မော ရှေ သည် လက် ကို ပင် လယ် ပေါ် မှာ ဆန့် သ ဖြင့်၊ ပင် လယ် ရေ သည် အား ကြီး ၍ ပြန် လာ သည် ကို၊ အဲ ဂုတ္တု လူ တို့ သည် ပြေး ကြ သော် လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ တို့ ကို ပင် လယ် အ လယ် ၌ လှဲ တော် မူ ၏။ ထို သို့ ပင် လယ် ရေ သည် ပြန် လာ ၍၊ ပင် လယ် ထဲ သို့ လိုက် ဝင် သော ဖါ ရော ဘု ရင် ၏ ရ ထား၊ မြင်း စီး သူ ရဲ၊ ဗိုလ် ခြေ အ ပေါင်း တို့ ကို လွှမ်း မိုး သ ဖြင့်၊ တ စုံ တ ယောက် မျှ မ ကျန် ရစ် ရ။

^၃၀ ယေ ရိ ခေါ မြို့ ကို ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ဝိုင်း ၍ လှည့် ပြီး မှ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် မြို့ ရိုး သည် ပြို လဲ ၏။ (ယော ရှု ၆:၂၀) ထို သို့ နှင့် အ ညီ တံ ပိုး ကို မှုတ် ၍၊ လူ များ တို့ သည် ကြွေး ကြော် ကြ ၏။ တံ ပိုး သံ ကို ကြား ၍ ကျယ် သော အ သံ နှင့် ကြွေး ကြော် ကြ သော အ ခါ၊ မြို့ ရိုး သည် အ ကုန် အ စင် ပြို လဲ ၍၊ လူ များ အ ပေါင်း တို့ သည် မြို့ ထဲ သို့ တည့် တည့် ဝင် ပြီး လျှင် သိမ်း ယူ ကြ ၏။

^၃၁ ပြည် တန် ဆာ ရာ ခပ် သည် သူ လျှို တို့ ကို အ ဆွေ ဖွဲ့ ၍ လက် ခံ သော ကြောင့်၊ မ ယုံ ကြည် သော သူ တို့ နှင့် အ တူ မ ပျက် စီး ဘဲ၊ ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ချမ်း သာ ရ ၏။ (ယော ရှု ၆:၂၅) ယော ရှု သည် လည်း၊ ပြည် တန် ဆာ ရာ ခပ် နှင့် သူ့ ပေါက် ဘော်၊ သူ ၌ ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ သက် ချမ်း သာ ပေး ၍၊ သူ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တွင် ယ နေ့ တိုင် အောင် နေ ရ လေ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ ယေ ရိ ခေါ မြို့ ကို စူး စမ်း စေ ခြင်း ငှါ၊ ယော ရှု စေ လွှတ် သော တ မန် တို့ ကို သူ သည် ဝှက် ထား သော ကြောင့် တည်း

^၃၂ ထို မှ တ ပါး၊ အ ဘယ် သို့ ပြော စ ရာ ရှိ သေး သ နည်း။ ဂိ ဒေါင်၊ ဗာ ရက်၊ ရှံ ဆုံ၊ ယေ ဖ သ၊ ဒါ ဝိဒ်၊ ရှ မွေ လ မှ စ ၍ ပ ရော ဖက် တို့ အ ကြောင်း များ ကို ပြော ၍ မ ကုန် နိုင်။ ^၃၃ ထို သူ တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် အ ခြား သော တိုင်း နိုင် ငံ ကို အောင် ခြင်း၊ တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ခြင်း၊ ဂ တိ တော် ကို ဝင် စား ခြင်း၊ ခြင်္သေ့ နှုတ် ကို ပိတ် ခြင်း၊ ^၃၄ မီး အ ရှိန် ကို ငြိမ်း စေ ခြင်း၊ ထား လက် နက် ဘေး နှင့် ကင်း လွတ် ခြင်း၊ အ နာ မှ ထ မြောက် ၍ ကျန်း မာ ခြင်း၊ စစ် တိုက် သော အ ခါ ခွန် အား နှင့် ပြည့် စုံ ခြင်း၊ တ ပါး အ မျိုး သား တို့ ၏ တပ် များ ကို ဖျက် ဆီး ခြင်း အ မှု များ ကို ပြု ကြ ၏။ ^၃၅ မိန်း မ တို့ သည် လည်း၊ သေ ခြင်း မှ ထ မြောက် သော မိ မိ တို့ သား ကို ရ ပြန် ကြ ၏။ (၄ ရာ ၄:၁၈-၃၇) ထို သား သည် နို့ ကွာ ပြီး မှ၊ တ နေ့ သ ၌ စ ပါး ရိတ် သော သူ တို့ ရှိ ရာ မိ မိ အ ဘ ထံ သို့ သွား ၍၊ ငါ သည် ခေါင်း နာ ၏။ ခေါင်း နာ ၏ ဟု အ ဘ အား ပြော ဆို လျင်၊ အ ဘ က၊ သူ ငယ် ကို အ မိ ထံ သို့ ယူ သွား ဟု လု လင် အား ပြော ၏။ လု လင် သည် အ မိ ထံ သို့ ယူ သွား ၍၊ သူ ငယ် သည် အ မိ ရင် ခွင် ၌ ထိုင် ၍ မွန်း တည့် အ ချိန် ရှိ ပြီး မှ သေ ၏။ အ မိ သည် မြို့ ရိုး ပေါ် သို့ တက် ၍ အ လောင်း ကို ဘု ရား သ ခင့် လူ ၏ ခု တင် ပေါ် မှာ ထား ပြီး လျှင်၊ တံ ခါး ကို ပိတ် ခဲ့ ၍ သွား လေ ၏။ ခင် ပွန်း ကို လည်း ခေါ် ၍၊ ကျွန်ုပ် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ သို့ ပြေး ၍ တ ဖန် ပြန် လာ ဦး မည်။ လု လင် တ ယောက် နှင့် မြည်း တ စီး ကို ထည့် လိုက် ပါ ဟု ဆို လျှင်၊ ခင် ပွန်း က၊ အ ဘယ် ကြောင့် ယ နေ့ သွား ချင် သ နည်း။ လ ဆန်း နေ့ မ ဟုတ်၊ ဥ ပုသ် နေ့ လည်း မ ဟုတ် ဟု ဆို သော်၊ မိန်း မ က၊ ကောင်း ပါ လိမ့် မည် ဟု ပြန် ပြော ၏။ မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပြီး မှ ကျွန် ကို ခေါ် ၍ နှင် သွား လော့။ ငါ မ ပြော လျှင် ငါ့ ကြောင့် အ သွား မ နှေး စေ နှင့် ဟု ကျွန် အား မှ ထား သ ဖြင့်၊ ခ ရီး သွား ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ရှိ ရာ၊ က ရ မေ လ တောင် ပေါ် သို့ ရောက် သည် ကို ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ သည် အ ဝေး က မြင် သော အ ခါ၊ မိ မိ ကျွန် ဂေ ဟာ ဇိ ကို ခေါ် ၍၊ ရှု နင် မြို့ သူ မိန်း မ လာ ၏။ သင် ပြေး ၍ ခ ရီး ဦး ကြို ပြု ပြီး လျှင်၊ ကိုယ် တိုင် မာ ၏ လော။ ခင် ပွန်း မာ ၏ လော။ သူ ငယ် မာ ၏ လော ဟု စေ လွှတ် ၍ မေး စေ သော်၊ မိန်း မ က မာ ပါ ၏ ဟု ဆို ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ရှိ ရာ တောင် ပေါ် သို့ ရောက် သော အ ခါ၊ သူ ၏ ခြေ တို့ ကို ဘက် လေ ၏။ ဂေ ဟာ ဇိ သည် ဆီး တား ခြင်း ငှါ ချဉ်း လာ လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က သူ့ ကို မ ဆီး တား နှင့်။ သူ သည် စိတ် ညှိုး ငယ် ခြင်း ရှိ ၏။ ထို အ ကြောင်း ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အား မ ပြ၊ ဝှက် ထား တော် မူ ပြီ ဟု ဆို ၏။ မိန်း မ က လည်း၊ ကျွန် မ သည် ကျွန် မ သ ခင် ထံ မှာ သား ဆု ကို တောင်း ပါ သ လော။ ကျွန် မ ကို မု သာ မ သုံး ပါ နှင့် ဟု လျှောက် ဆို သည် မ ဟုတ် လော ဟု ဆို ၏။ ဧ လိ ရှဲ သည် ဂေ ဟာ ဇိ ကို ခေါ် ၍ သင် ၏ ခါး ကို စည်း လော့။ ငါ့ တောင် ဝေး ကို ကိုင် ၍ သွား လော့။ လမ်း မှာ သူ တ ပါး ကို တွေ့ လျှင် နှုတ် မ ဆက် နှင့်။ သင့် ကို သူ တ ပါး နှုတ် ဆက် လျှင် ပြန် ၍ မ ပြော နှင့်။ ငါ့ တောင် ဝေး ကို သူ ငယ် ၏ မျက် နှာ ပေါ် မှာ တင် လော့ ဟု မှာ ထား လေ ၏။ အ မိ က လည်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက်၊ ကိုယ် တော် အ သက် ရှင် တော် မူ သည် အ တိုင်း၊ ကျွန် မ သည် ကိုယ် တော် နှင့် ကွာ ၍ မ သွား နိုင် ပါ ဟု ဆို လျှင်၊ ဧ လိ ရှဲ သည် ထ ၍ လိုက် လေ ၏။ ဂေ ဟာ ဇိ သည် အ ရင် သွား ၍၊ တောင် ဝေး ကို သူ ငယ် ၏ မျက် နှာ ပေါ် မှာ တင် သော် လည်း၊ သူ ငယ် သည် အ သံ မ ပြု၊ အ မှု မ ထား။ ထို ကြောင့် ဂေ ဟာ ဇိ သည် ဧ လိ ရှဲ ကို ခ ရီး ဦး ကြို ပြု ၍၊ သူ ငယ် သည် မ နိုး ပါ ဟု ပြန် ပြော ၏။ ဧ လိ ရှဲ သည် အိမ် သို့ ရောက် သော အ ခါ၊ သူ ငယ် သေ လျက်၊ မိ မိ ခု တင် ပေါ် မှာ တင် ထား လျက် ရှိ သည် ကို တွေ့ သ ဖြင့်၊ အ ထဲ သို့ ဝင် ၍ နှစ် ယောက် တည်း ရှိ စေ ခြင်း ငှါ တံ ခါး ကို ပိတ် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဆု တောင်း လေ ၏။ သူ ငယ် ၏ အ နီး အ ပါး သို့ ချဉ်း ၍၊ သူ့ အ ပေါ် မှာ အိပ် လျက် နှုတ် ချင်း၊ မျက် စိ ချင်း၊ လက် ချင်း ထပ် လျက်၊ သူ ငယ် အ ပေါ် မှာ ကိုယ် ကို လှန် သ ဖြင့် သူ ငယ် အ သား သည် နွေး စ ရှိ ၏။ တ ဖန် ဆင်း ၍ အ ခန်း ထဲ မှာ စင်္ကြံ သွား ပြီး လျှင်၊ ချဉ်း ပြန် ၍ သူ ငယ် အ ပေါ် မှာ ကိုယ် ကို လှန် သ ဖြင့်၊ သူ ငယ် သည် ခု နစ် ကြိမ် ချေ ဆတ် ၍ မျက် စိ ကို ဖွင့် ၏။ ဧ လိ ရှဲ သည် ဂေ ဟာ ဇိ ကို ခေါ် ၍၊ ရှု နင် မြို့ သူ မိန်း မ ကို ခေါ် လိုက် ဟု ဆို သည် အ တိုင်း ခေါ် ၍ သူ သည် ရောက် လာ သော အ ခါ၊ ဧ လိ ရှဲ က သင် ၏ သား ကို ချီ ယူ လော့ ဟု ဆို ၏။ မိန်း မ သည် အ ထဲ သို့ ဝင် ၍၊ မြေ ပေါ် မှာ ပြပ် ဝပ် ဦး ချ ပြီး လျှင် သား ကို ချီ ယူ ၍ ထွက် သွား ၏။ အ ချို့ သော သူ တို့ သည်၊ သာ ၍ မြတ် သော ထ မြောက် ခြင်း သို့ ရောက် လို သော ငှါ၊ လွှတ် ခြင်း ကို မ ခံ မ ယူ ဘဲ ပြင်း စွာ သော ညှဉ်း ဆဲ ခြင်း ကို ခံ ကြ ၏။ ^၃၆ အ ချို့ သော သူ တို့ သည် ကဲ့ ရဲ့ ရိုက် ပုတ် ခြင်း၊ ချည် နှောင် ခြင်း ကို ခံ ၍ ထောင် ထဲ မှာ နေ ရ သ ဖြင့်၊ စုံ စမ်း ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ၏။ ^၃၇ ကျောက် ခဲ နှင့် ပစ် ခြင်း၊ လွှ နှင့် အ ပိုင်း ပိုင်း တိုက် ဖြတ် ခြင်း၊ စုံ စမ်း နှောင့် ရှက် ခြင်း၊ ထား လက် နက် နှင့် ကွပ် မျက် ခြင်း ကို ခံ ရ ကြ ၏။ အ လွန် ဆင်း ရဲ လျက် ညှဉ်း ဆဲ နှိပ် စက် ခြင်း ကို ခံ လျက်၊ သိုး ရေ၊ ဆိတ် ရေ ကို ဝတ် ၍ လှည့် လည် ရ ကြ ၏။ ^၃၈ ဤ လော က သည် ထို သူ တို့ နှင့် မ ထိုက် မ တန်။ သူ တို့ သည် တော ကြို တောင် ကြား၊ ဥ မင် မြေ တွင်း ထဲ မှာ အ ပြောင်း ပြောင်း အ လည် လည် နေ ရ ကြ ၏။

^၃၉ ထို သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ယုံ ကြည် ခြင်း အား ဖြင့် ချီး မွမ်း ခြင်း သို့ ရောက် သော် လည်း၊ ဂ တိ တော် အ တိုင်း အ ကျိုး ကျေး ဇူး ကို မ ခံ ရ ကြ။ ^၄၀ အ ဘယ် ကြောင့် နည်း ဟူ မူ ကား၊ ထို သူ တို့ သည် ငါ တို့ မ ပါ ဘဲ စုံ လင် ခြင်း သို့ မ ရောက် ရ မည် အ ကြောင်း၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ အ ဘို့ အ လို ငှါ သာ ၍ မြတ် သော ကျေး ဇူး ကို ကြံ စည် တော် မူ ၏။