၁၁

^၁ “အစ္စ ရေး ငယ် စဉ် က သူ့ ကို ငါ ချစ် ၏။ ငါ့ သား ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ငါ ခေါ် ခဲ့ ပြီ။ မ ၂:၁၅။ ^၂ သူ တို့ သည် ခေါ် လေ လေ ထွက် ပြေး လေ လေ ဖြစ် ၏။ ဗာ လ ဘု ရား ကို ယဇ် ပူ ဇော် ကြ ၏။ ရုပ် တု များ အား နံ့ သာ ပေါင်း ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် ကြ ၏။

^၃ ငါ သည် ဧ ဖ ရိမ် ကို လမ်း လျှောက် သင် ပေး ခဲ့ ၏။ ပွေ့ ချီ ခဲ့ ၏။ သူ တို့ အား ငါ ကု သ ပေး ခဲ့ သည် ကို သူ တို့ မ သိ ကြ။ ^၄ ငါ သည် သူ တို့ ကို က ရု ဏာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘လူ’။ ကြိုး၊ မေတ္တာ ကြိုး ဖြင့် ဆွဲ ခေါ် ခဲ့ ၏။ သူ တို့ မေး ရိုး မှ န ဖား ကြိုး ကို ဖယ် ရှား ပေး ခဲ့ ၏။ ကိုယ် ကို ညွှတ် ၍ သူ တို့ ကို အ စာ ကျွေး ခဲ့ ၏။

^၅ သူ တို့ သည် ငါ့ ထံ သို့ ပြန် မ လာ လို သော ကြောင့် အီ ဂျစ် ပြည် သို့ လည်း ပြန် မ သွား ရ။ အ ဆီး ရီး ယား သည် သူ တို့ ကို အုပ် စိုး လိမ့် မည်။ ^၆ ဓား ဘေး သည် သူ တို့ မြို့ သို့ ရောက် လာ ၍ မြို့ တံ ခါး များ ကို ဖျက် ဆီး ပစ် မည်။ သူ တို့ ၏ အ ကြံ အ စည် တို့ ကို လည်း ဝါး မျို ပစ် မည်။ ^၇ ငါ့ လူ မျိုး တော် သည် ငါ့ ထံ မှ လမ်း လွဲ ဖောက် ပြန် လို စိတ် အား ကြီး ကြ ပြီ။ သူ တို့ သည် ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် ကို ခေါ် သော် လည်း သူ တို့ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ ကိုယ် တော် ကို မ ချီး မြှောက် ကြ။

^၈ အို ဧ ဖ ရိမ်၊ သင့် ကို မည် သို့ စွန့် ပစ် နိုင် မည် နည်း။ အို အစ္စ ရေး၊ သင့် ကို မည် သို့ အပ် နှံ နိုင် မည် နည်း။ အာ ဒ မာ မြို့ ကဲ့ သို့ သင့် ကို မည် သို့ ဖြစ် စေ နိုင် မည် နည်း။ ဇေ ဘိုင် မြို့ ကဲ့ သို့ သင့် ကို မည် သို့ ဖြစ် စေ နိုင် မည် နည်း။ ငါ သည် စိတ် ပြောင်း ပြီး သ နား ကြင် နာ စိတ် တစ် စ တစ် စ တိုး ပွား လာ ပြီ။ ^၉ ငါ သည် အ မျက် ထွက် သည့် အ လျောက် မ ပြု၊ ဧ ဖ ရိမ် ကို နောက် တစ် ဖန် မ ဖျက် ဆီး။ အ ကြောင်း မှာ ငါ သည် လူ မ ဟုတ်၊ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ၏။ သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ သည့် သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ဖြစ် ၏။ သင့် ထံ အ မျက် ဖြင့် လာ မည် မ ဟုတ်။

^၁၀ သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက် တော် သို့ လိုက် ကြ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် သည် ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ ဟိန်း တော် မူ မည်။ ဟိန်း တော် မူ သော အ ခါ ကိုယ် တော် ၏ သား သ မီး တို့ သည် အ နောက် အ ရပ် မှ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် လျက် ထွက် လာ ကြ မည်။ ^၁၁ သူ တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် လျက် ငှက် ကဲ့ သို့ အီ ဂျစ် ပြည် မှ လည်း ကောင်း၊ ချိုး ငှက် ကဲ့ သို့ အ ဆီး ရီး ယား ပြည် မှ လည်း ကောင်း ထွက် လာ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ သည် သူ တို့ ကို နေ ရင်း ပြည် ၌ နေ ရာ ချ ထား ပေး မည်” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၂ “ဧ ဖ ရိမ် သည် မု သား သုံး ၍ ငါ့ ကို လှည့် စား ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် သည် ငါ့ ကို လိမ် လည် လှည့် ဖြား ၏။ ယု ဒ သည် သန့် ရှင်း ၍ သစ္စာ စောင့် သော ဘု ရား ကို ဆန့် ကျင် လေ ပြီ။

11

¹ “When Israel was a child, then I loved him, and called my son out of Egypt. ² They called to them, so they went from them. They sacrificed to the Baals, and burned incense to engraved images.

³ Yet I taught Ephraim to walk. I took them by their arms, but they didn’t know that I healed them. ⁴ I drew them with cords of a man, with ties of love; and I was to them like those who lift up the yoke on their necks; and I bent down to him and I fed him.

⁵ “They won’t return into the land of Egypt; but the Assyrian will be their king, because they refused to repent. ⁶ The sword will fall on their cities, and will destroy the bars of their gates, and will put an end to their plans. ⁷ My people are determined to turn from me. Though they call to the Most High, he certainly won’t exalt them.

⁸ “How can I give you up, Ephraim? How can I hand you over, Israel? How can I make you like Admah? How can I make you like Zeboiim? My heart is turned within me, my compassion is aroused. ⁹ I will not execute the fierceness of my anger. I will not return to destroy Ephraim, for I am God, and not man—the Holy One among you. I will not come in wrath.

¹⁰ They will walk after Yahweh, who will roar like a lion; for he will roar, and the children will come trembling from the west. ¹¹ They will come trembling like a bird out of Egypt, and like a dove out of the land of Assyria; and I will settle them in their houses,” says Yahweh.

¹² Ephraim surrounds me with falsehood, and the house of Israel with deceit. Judah still strays from God, and is unfaithful to the Holy One.

၁၁

^၁ “အစ္စ ရေး ငယ် စဉ် က သူ့ ကို ငါ ချစ် ၏။ ငါ့ သား ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ငါ ခေါ် ခဲ့ ပြီ။ မ ၂:၁၅။ ^၂ သူ တို့ သည် ခေါ် လေ လေ ထွက် ပြေး လေ လေ ဖြစ် ၏။ ဗာ လ ဘု ရား ကို ယဇ် ပူ ဇော် ကြ ၏။ ရုပ် တု များ အား နံ့ သာ ပေါင်း ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် ကြ ၏။

^၃ ငါ သည် ဧ ဖ ရိမ် ကို လမ်း လျှောက် သင် ပေး ခဲ့ ၏။ ပွေ့ ချီ ခဲ့ ၏။ သူ တို့ အား ငါ ကု သ ပေး ခဲ့ သည် ကို သူ တို့ မ သိ ကြ။ ^၄ ငါ သည် သူ တို့ ကို က ရု ဏာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘လူ’။ ကြိုး၊ မေတ္တာ ကြိုး ဖြင့် ဆွဲ ခေါ် ခဲ့ ၏။ သူ တို့ မေး ရိုး မှ န ဖား ကြိုး ကို ဖယ် ရှား ပေး ခဲ့ ၏။ ကိုယ် ကို ညွှတ် ၍ သူ တို့ ကို အ စာ ကျွေး ခဲ့ ၏။

^၅ သူ တို့ သည် ငါ့ ထံ သို့ ပြန် မ လာ လို သော ကြောင့် အီ ဂျစ် ပြည် သို့ လည်း ပြန် မ သွား ရ။ အ ဆီး ရီး ယား သည် သူ တို့ ကို အုပ် စိုး လိမ့် မည်။ ^၆ ဓား ဘေး သည် သူ တို့ မြို့ သို့ ရောက် လာ ၍ မြို့ တံ ခါး များ ကို ဖျက် ဆီး ပစ် မည်။ သူ တို့ ၏ အ ကြံ အ စည် တို့ ကို လည်း ဝါး မျို ပစ် မည်။ ^၇ ငါ့ လူ မျိုး တော် သည် ငါ့ ထံ မှ လမ်း လွဲ ဖောက် ပြန် လို စိတ် အား ကြီး ကြ ပြီ။ သူ တို့ သည် ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် ကို ခေါ် သော် လည်း သူ တို့ တစ် ဦး တစ် ယောက် မျှ ကိုယ် တော် ကို မ ချီး မြှောက် ကြ။

^၈ အို ဧ ဖ ရိမ်၊ သင့် ကို မည် သို့ စွန့် ပစ် နိုင် မည် နည်း။ အို အစ္စ ရေး၊ သင့် ကို မည် သို့ အပ် နှံ နိုင် မည် နည်း။ အာ ဒ မာ မြို့ ကဲ့ သို့ သင့် ကို မည် သို့ ဖြစ် စေ နိုင် မည် နည်း။ ဇေ ဘိုင် မြို့ ကဲ့ သို့ သင့် ကို မည် သို့ ဖြစ် စေ နိုင် မည် နည်း။ ငါ သည် စိတ် ပြောင်း ပြီး သ နား ကြင် နာ စိတ် တစ် စ တစ် စ တိုး ပွား လာ ပြီ။ ^၉ ငါ သည် အ မျက် ထွက် သည့် အ လျောက် မ ပြု၊ ဧ ဖ ရိမ် ကို နောက် တစ် ဖန် မ ဖျက် ဆီး။ အ ကြောင်း မှာ ငါ သည် လူ မ ဟုတ်၊ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ၏။ သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ သည့် သန့် ရှင်း သော အ ရှင် ဖြစ် ၏။ သင့် ထံ အ မျက် ဖြင့် လာ မည် မ ဟုတ်။

^၁၀ သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက် တော် သို့ လိုက် ကြ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် သည် ခြင်္သေ့ ကဲ့ သို့ ဟိန်း တော် မူ မည်။ ဟိန်း တော် မူ သော အ ခါ ကိုယ် တော် ၏ သား သ မီး တို့ သည် အ နောက် အ ရပ် မှ ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် လျက် ထွက် လာ ကြ မည်။ ^၁၁ သူ တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် လျက် ငှက် ကဲ့ သို့ အီ ဂျစ် ပြည် မှ လည်း ကောင်း၊ ချိုး ငှက် ကဲ့ သို့ အ ဆီး ရီး ယား ပြည် မှ လည်း ကောင်း ထွက် လာ ကြ လိမ့် မည်။ ငါ သည် သူ တို့ ကို နေ ရင်း ပြည် ၌ နေ ရာ ချ ထား ပေး မည်” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၂ “ဧ ဖ ရိမ် သည် မု သား သုံး ၍ ငါ့ ကို လှည့် စား ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် သည် ငါ့ ကို လိမ် လည် လှည့် ဖြား ၏။ ယု ဒ သည် သန့် ရှင်း ၍ သစ္စာ စောင့် သော ဘု ရား ကို ဆန့် ကျင် လေ ပြီ။

11

¹ “When Israel was a child, then I loved him, and called my son out of Egypt. ² They called to them, so they went from them. They sacrificed to the Baals, and burned incense to engraved images.

³ Yet I taught Ephraim to walk. I took them by their arms, but they didn’t know that I healed them. ⁴ I drew them with cords of a man, with ties of love; and I was to them like those who lift up the yoke on their necks; and I bent down to him and I fed him.

⁵ “They won’t return into the land of Egypt; but the Assyrian will be their king, because they refused to repent. ⁶ The sword will fall on their cities, and will destroy the bars of their gates, and will put an end to their plans. ⁷ My people are determined to turn from me. Though they call to the Most High, he certainly won’t exalt them.

⁸ “How can I give you up, Ephraim? How can I hand you over, Israel? How can I make you like Admah? How can I make you like Zeboiim? My heart is turned within me, my compassion is aroused. ⁹ I will not execute the fierceness of my anger. I will not return to destroy Ephraim, for I am God, and not man—the Holy One among you. I will not come in wrath.

¹⁰ They will walk after Yahweh, who will roar like a lion; for he will roar, and the children will come trembling from the west. ¹¹ They will come trembling like a bird out of Egypt, and like a dove out of the land of Assyria; and I will settle them in their houses,” says Yahweh.

¹² Ephraim surrounds me with falsehood, and the house of Israel with deceit. Judah still strays from God, and is unfaithful to the Holy One.