၈

^၁ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား တို့ က ဂိ ဒေါင် အား “သင် သည် မိ ဒျန် လူ မျိုး တို့ နှင့် စစ် သွား တိုက် သည် ကို ငါ တို့ အား အ ဘယ် ကြောင့် မ ခေါ် သ နည်း။ ငါ တို့ အား အ ဘယ် ကြောင့် ထို သို့ ပြု သ နည်း” ဟု ဆို လျက် ပြင်း ပြင်း ထန် ထန် အ ပြစ် တင် ကြ ၏။ ^၂ ဂိ ဒေါင် က လည်း “ငါ ပြု သော အ မှု သည် သင် တို့ ပြု သော အ မှု နှင့် အ ဘယ် သို့ နှိုင်း ယှဉ် နိုင် မည် နည်း။ အ ဗျေ ဇာ အ မျိုး သား စ ပျစ် သီး စု သိမ်း ခြင်း ထက် ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား ကောက် သင်း ကောက် ခြင်း က သာ ၍ ကောင်း သည် မ ဟုတ် လော။ ^၃ ဘု ရား သ ခင် သည် မိ ဒျန် လူ မျိုး တို့ ၏ အ ကြီး အ ကဲ များ ဖြစ် သည့် ဩ ရ ဘ နှင့် ဇေ ဘ တို့ ကို သင် တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ ၏။ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် အ ဘယ် သို့ နှိုင်း ယှဉ် နိုင် မည် နည်း” ဟု သူ တို့ အား ပြန် ပြော လေ ၏။ ထို သို့ ဂိ ဒေါင် ပြော သော အ ခါ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား တို့ သည် စိတ် ပြေ သွား လေ ၏။

^၄ ဂိ ဒေါင် သည် ဂျော် ဒန် မြစ် သို့ ရောက် ၍ သူ နှင့် သူ့ လူ အ ယောက် သုံး ရာ တို့ သည် မြစ် ကို ကူး ကြ ပြီး မော မော ပန်း ပန်း နှင့် ရန် သူ တို့ ကို ဆက် ၍ လိုက် ကြ ၏။

^၅ ဂိ ဒေါင် က သု ကုတ် မြို့ သား တို့ အား “ငါ နှင့် ပါ လာ သော လူ တို့ စား ဖို့ မုန့် ပေး ပါ။ ငါ တို့ သည် မိ ဒျန် ဘု ရင် ဇေ ဘ ဟ မင်း ကြီး နှင့် ဇာ လ မုန္န မင်း ကြီး တို့ နောက် သို့ လိုက် နေ ရ ၍ သူ တို့ မော ပန်း နေ ကြ ၏” ဟု ဆို ၏။ ^၆ သို့ သော် သု ကုတ် မြို့ အ ကြီး အ ကဲ တို့ က “ငါ တို့ သည် သင် နှင့် ပါ လာ သော သူ တို့ အား စား စ ရာ ပေး ရ မည့် အ ကြောင်း ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ သည် ယ ခု သင့် လက် ထဲ ရောက် ပြီ လော” ဟု ပြန် ပြော ကြ ၏။ ^၇ ဂိ ဒေါင် က လည်း “ကောင်း ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ ကို ငါ့ လက် သို့ အပ် တော် မူ သော အ ခါ ငါ သည် ကန္တာ ရ ဆူး ပင်၊ ချုံ ပင် တို့ ဖြင့် သင် တို့ အ ရေ ပြား စုတ် အောင် ရိုက် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၈ ထို့ နောက် သူ သည် ထို အ ရပ် မှ ပေ နွေ လ မြို့ သို့ တက် သွား ၍ ထို မြို့ သား တို့ ကို လည်း ထို နည်း တူ တောင်း လေ ၏။ ပေ ‌နွေ လ မြို့ သား တို့ သည် လည်း သု ကုတ် မြို့ သား တို့ ပြန် ပြော သ ကဲ့ သို့ သူ့ ကို ပြန် ပြော ကြ ၏။ ^၉ ဂိ ဒေါင် က ပေ နွေ လ မြို့ သား တို့ ကို လည်း “ငါ သည် အ နိုင် ရ ပြီး ပြန် လာ သော အ ခါ ဤ ရဲ တိုက် ကို ဖြို ပစ် မည်” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

^၁၀ အ ရှေ့ ပြည် သား စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ ထဲ မှ ဓား ကိုင် စစ် သည် တစ် သိန်း နှစ် သောင်း ကျ ဆုံး သွား သ ဖြင့် ကြွင်း ကျန် သော စစ် သည် တစ် သောင်း ငါး ထောင် တို့ သာ ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ နှင့် အ တူ ကာ ကော် မြို့ ၌ ရှိ ကြ ၏။ ^၁၁ ဂိ ဒေါင် သည် နော ဗာ မြို့ နှင့် ယုဗ္ဗေ ဟ မြို့ အ ရှေ့ ဘက်၊ တဲ ၌ နေ ထိုင် လေ့ ရှိ သော သူ တို့ သွား လာ သော လမ်း အ တိုင်း ချီ တက် သွား ၍ စိတ် အေး လက် အေး နေ နေ သော မိ ဒျန် တပ် စ ခန်း ကို တိုက် လေ ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ သည် ထွက် ပြေး ကြ ၏။ ဂိ ဒေါင် သည် လည်း မိ ဒျန် ဘု ရင် နှစ် ပါး ဖြစ် သော ဇေ ဘ ဟ မင်း ကြီး နှင့် ဇာ လ မုန္န မင်း ကြီး တို့ နောက် သို့ လိုက် ၍ သူ တို့ ကို ဖမ်း ဆီး သ ဖြင့် စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ကြ လေ ၏။

^၁၃ ထို့ နောက် ယော ရှ ၏ သား ဂိ ဒေါင် သည် ဟေ ရက် တောင် ကုန်း လမ်း ဖြင့် စစ် ပွဲ မှ ပြန် လာ ၏။ ^၁၄ လမ်း တွင် သု ကုတ် မြို့ သား လူ ငယ် တစ် ယောက် ကို ဖမ်း ဆီး ပြီး သု ကုတ် မြို့ အ ကြီး အ ကဲ များ၊ သက် ကြီး ဝါ ကြီးများ ၏ အ ကြောင်း ကို မေး မြန်း ရာ ထို လူ ငယ် က သု ကုတ် မြို့ အ ကြီး အ ကဲ၊ သက် ကြီး ဝါ ကြီး ခု နစ် ဆယ့် ခု နစ် ယောက် ၏ အ မည် ကို ရေး ပေး လေ ၏။ ^၁၅ ဂိ ဒေါင် သည် သု ကုတ် မြို့ သား တို့ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍ “ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န ကို ကြည့် ကြ လော့။ သင် တို့ က ‘မော ပန်း နေ သော သင့် လူ တို့ အား စား စ ရာ ပေး ရ မည့် အ ကြောင်း ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ သည် သင့် လက် ထဲ ရောက် ပြီ လော’ ဟု ငါ့ ကို ကဲ့ ရဲ့ ခဲ့ ကြ ၏” ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ^၁၆ ထို မြို့ ၏ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ ကို ခေါ် ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ သု ကုတ် မြို့ သား တို့ ကို ကန္တာ ရ ဆူး ပင်၊ ချုံ ပင် တို့ ဖြင့် ဆုံး မ လေ ၏။

^၁၇ ပေ နွေ လ ရဲ တိုက် ကို ဖြို ချ ၍ မြို့ သား တို့ ကို လည်း သတ် လေ ၏။

^၁၈ ထို့ နောက် ဂိ ဒေါင် က ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ အား “တာ ဗော် မြို့ ၌ သင် တို့ သတ် ခဲ့ သော သူ တို့ သည် မည် သို့ သော သူ နည်း” ဟု မေး သော် သူ တို့ က “သူ တို့ အား လုံး သည် သင် ကဲ့ သို့ ပင် ဘု ရင့် သား တော် ရုပ် ရည် ရှိ သူ များ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ပြန် ဖြေ လေ ၏။ ^၁၉ ဂိ ဒေါင် က “သူ တို့ သည် ငါ နှင့် တစ် မိ တည်း ဖွား ငါ့ ညီ အစ် ကို များ ဖြစ် ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ သင် တို့ သည် သူ တို့ ကို အ သက် ချမ်း သာ ပေး ခဲ့ လျှင် ငါ သည် သင် တို့ ကို သတ် မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ^၂၀ မိ မိ ၏ သား ဦး ယေ သာ အား “ထ ၍ သူ တို့ ကို သတ် လော့” ဟု ဆို လေ ၏။ သို့ သော် သူ့ သား သည် ငယ် ရွယ် သေး သ ဖြင့် ကြောက် ရွံ့ ၍ ဓား ကို မ ဆွဲ ထုတ် ဝံ့ ဘဲ နေ ၏။ ^၂၁ ‌ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ က “သင် ကိုယ် တိုင် ထ ၍ ငါ တို့ ကို သတ် လော့။ ယောက်ျား မှန် လျှင် သတ္တိ ရှိ ရ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ဂိ ဒေါင် သည် ထ ၍ ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ ကို သတ် ပြီး လျှင် သူ တို့ ကု လား အုတ် ၏ လည် ပင်း ၌ ဆင် ထား သော တန် ဆာ များ ကို ချွတ် ယူ လေ ၏။

^၂၂ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ က ဂိ ဒေါင် အား “သင် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို မိ ဒျန် လူ မျိုး တို့ လက် မှ ကယ် တင် ခဲ့ သည် ဖြစ် ၍ သင် နှင့် သင် ၏ သား မြေး တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အုပ် စိုး ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၂၃ ဂိ ဒေါင် က လည်း “ငါ သည် သင် တို့ ကို မ အုပ် စိုး ရ။ ငါ့ သား လည်း မ အုပ် စိုး ရ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သာ လျှင် သင် တို့ ကို အုပ် စိုး‌ တော် မူ မည်” ဟု သူ တို့ အား ပြန် ပြော လေ ၏။ ^၂၄ သို့ သော် ဂိ ဒေါင် က “သင် တို့ ဆီ မှ တစ် ခု ကို တောင်း ဆို လို ပါ သည်။ သင် တို့ ရ ထား သော လု ယူ ပစ္စည်း များ ထဲ မှ နား ကွင်း တစ် ကွင်း စီ ကို ငါ့ အား ပေး ကြ လော့” ဟု သူ တို့ အား ဆို ၏။ (မိ ဒျန် လူ မျိုး တို့ သည် ဣ ရှ မေ လ လူ မျိုး တို့ ကဲ့ သို့ ရွှေ နား ကွင်း များ ဝတ် ဆင် တတ် ကြ ၏။)

^၂၅ သူ တို့ က လည်း ဝမ်း သာ အား ရ စွာ ဖြင့် “အ ကျွန်ုပ် တို့ ပေး ပါ မည်” ဟု ဆို လျက် အ ဝတ် ကို ခင်း ပြီး လျှင် သူ တို့ ရ ထား သော လု ယူ ပစ္စည်း များ ထဲ မှ နား ကွင်း တစ် ကွင်း စီ ကို ထို အ ဝတ် ပေါ် ၌ ချ ထား ကြ ၏။ ^၂၆ ဂိ ဒေါင် ရ ရှိ သော ရွှေ နား ကွင်း ၏ အ လေး ချိန် မှာ ရွှေ တစ် ထောင့် ခု နစ် ရာ ရှယ် ကယ် ၁၂.၇၅ ပိဿာ ခန့် သို့ မ ဟုတ် ၁၈.၇ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ ဖြစ် ၏။ ထို့ ပြင် မိ ဒျန် ဘု ရင် တို့ ထံ မှ လ ခြမ်း သဏ္ဌာန် တန် ဆာ၊ ဆွဲ သီး၊ ခ ရမ်း ရောင် အ ဝတ် တို့ မှ စ ၍ သူ တို့ ကု လား အုတ် ၏ လည် ပင်း ၌ ဆွဲ ထား သော လည် ပတ် ကြိုး များ လည်း ရ သေး ၏။ ^၂၇ ဂိ ဒေါင် သည် ထို ရွှေ များ ဖြင့် ဧ ဖုဒ် ’ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ တွက် အ ထူး ချုပ် ထား သော အ ပေါ် အင်္ကျီ’။ သွန်း လုပ် ၍ သူ နေ ထိုင် ရာ ဩ ဖ ရ မြို့ တွင် ပြ သ ထား ၏။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ထို အ ရာ အား ဖြင့် ဖောက် ပြန် မှား ယွင်း ကြ ၏။ ဤ အ ရာ သည် ဂိ ဒေါင် နှင့် သူ့ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အ တွက် ထောင် ချောက် ကဲ့ သို့ ဖြစ် လာ ၏။

^၂၈ ဤ သို့ ဖြင့် မိ ဒျန် လူ မျိုး တို့ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို ရှုံး နိမ့် ကြ ပြီး နောက် တစ် ဖန် ခေါင်း မ ထောင် ကြ တော့ ချေ။ ထို အ ချိန် မှ စ ၍ ဂိ ဒေါင် အ သက် ရှင် စဉ် အ နှစ် လေး ဆယ် ပတ် လုံး တိုင်း ပြည် ငြိမ်း ချမ်း လေ ၏။

^၂၉ ယော ရှ ၏ သား ယေ ရုဗ္ဗာ လ သည် မိ မိ နေ ရင်း အိမ် သို့ ပြန် ၍ နေ ထိုင် ၏။ ^၃၀ ဂိ ဒေါင် သည် မ ယား များ စွာ ယူ ထား သော ကြောင့် သား အ ရင်း အ ယောက် ခု နစ် ဆယ် ရှိ ၏။ ^၃၁ ရှေ ခင် မြို့ ၌ နေ သော သူ ၏ မ ယား ငယ် သည် သား ယောက်ျား ကို ဖွား ၍ ထို သား ကို အ ဘိ မ လက် ဟု မှည့် ခေါ် ၏။

^၃၂ ယော ရှ ၏ သား ဂိ ဒေါင် သည် အို မင်း ရင့် ရော် ပြီး သေ ဆုံး သော အ ခါ အ ဗျေ ဇာ အ မျိုး သား တို့ နေ ထိုင် ရာ ဩ ဖ ရ မြို့ ရှိ သူ့ ဖ ခင် ယော ရှ ၏ သင်္ချိုင်း တွင် သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။

^၃၃ ဂိ ဒေါင် သေ ဆုံး ပြီး နောက် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ဗာ လ ဘု ရား ထံ လှည့် ၍ ဖောက် ပြန် မှား ယွင်း ကြ ပြန် ၏။ ဗာ လ ဗေ ရိတ် ကို ဘု ရား အ ရာ ၌ ထား ကြ ၏။ ^၃၄ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် သူ တို့ ၏ ပတ် ပတ် လည် ရှိ ရန် သူ အ လုံး စုံ တို့ လက် မှ ကယ် တင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မေ့ လျော့ ကြ ၏။ ^၃၅ ဂိ ဒေါင် ခေါ် ယေ ရုဗ္ဗာ လ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အား ကောင်း ကျိုး ချမ်း သာ ကို ပြု ပေး ခဲ့ သ ကဲ့ သို့ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် သူ့ မိ သား စု အ ပေါ် မေတ္တာ မ ပြ ကြ ချေ။

8

¹ The men of Ephraim said to him, “Why have you treated us this way, that you didn’t call us when you went to fight with Midian?” They rebuked him sharply. ² He said to them, “What have I now done in comparison with you? Isn’t the gleaning of the grapes of Ephraim better than the vintage of Abiezer? ³ God has delivered into your hand the princes of Midian, Oreb and Zeeb! What was I able to do in comparison with you?” Then their anger was abated toward him when he had said that.

⁴ Gideon came to the Jordan and passed over, he and the three hundred men who were with him, faint, yet pursuing.

⁵ He said to the men of Succoth, “Please give loaves of bread to the people who follow me; for they are faint, and I am pursuing after Zebah and Zalmunna, the kings of Midian.” ⁶ The princes of Succoth said, “Are the hands of Zebah and Zalmunna now in your hand, that we should give bread to your army?” ⁷ Gideon said, “Therefore when Yahweh has delivered Zebah and Zalmunna into my hand, then I will tear your flesh with the thorns of the wilderness and with briers.”

⁸ He went up there to Penuel, and spoke to them in the same way; and the men of Penuel answered him as the men of Succoth had answered. ⁹ He spoke also to the men of Penuel, saying, “When I come again in peace, I will break down this tower.”

¹⁰ Now Zebah and Zalmunna were in Karkor, and their armies with them, about fifteen thousand men, all who were left of all the army of the children of the east; for there fell one hundred twenty thousand men who drew sword. ¹¹ Gideon went up by the way of those who lived in tents on the east of Nobah and Jogbehah, and struck the army; for the army felt secure. ¹² Zebah and Zalmunna fled and he pursued them. He took the two kings of Midian, Zebah and Zalmunna, and confused all the army.

¹³ Gideon the son of Joash returned from the battle from the ascent of Heres. ¹⁴ He caught a young man of the men of Succoth, and inquired of him; and he described for him the princes of Succoth, and its elders, seventy-seven men. ¹⁵ He came to the men of Succoth, and said, “See Zebah and Zalmunna, concerning whom you taunted me, saying, ‘Are the hands of Zebah and Zalmunna now in your hand, that we should give bread to your men who are weary?’ ” ¹⁶ He took the elders of the city, and thorns of the wilderness and briers, and with them he taught the men of Succoth.

¹⁷ He broke down the tower of Penuel, and killed the men of the city.

¹⁸ Then he said to Zebah and Zalmunna, “What kind of men were they whom you killed at Tabor?” They answered, “They were like you. They all resembled the children of a king.” ¹⁹ He said, “They were my brothers, the sons of my mother. As Yahweh lives, if you had saved them alive, I would not kill you.” ²⁰ He said to Jether his firstborn, “Get up and kill them!” But the youth didn’t draw his sword; for he was afraid, because he was yet a youth. ²¹ Then Zebah and Zalmunna said, “You rise and fall on us; for as the man is, so is his strength.” Gideon arose, and killed Zebah and Zalmunna, and took the crescents that were on their camels’ necks.

²² Then the men of Israel said to Gideon, “Rule over us, both you, your son, and your son’s son also; for you have saved us out of the hand of Midian.” ²³ Gideon said to them, “I will not rule over you, neither shall my son rule over you. Yahweh shall rule over you.” ²⁴ Gideon said to them, “I do have a request: that you would each give me the earrings of his plunder.” (For they had golden earrings, because they were Ishmaelites.)

²⁵ They answered, “We will willingly give them.” They spread a garment, and every man threw the earrings of his plunder into it. ²⁶ The weight of the golden earrings that he requested was one thousand and seven hundred shekels A shekel is about 10 grams or about 0.32 Troy ounces. So 1700 shekels is about 17 kilograms or 37.4 pounds. of gold, in addition to the crescents, and the pendants, and the purple clothing that was on the kings of Midian, and in addition to the chains that were about their camels’ necks. ²⁷ Gideon made an ephod out of it, and put it in Ophrah, his city. Then all Israel played the prostitute with it there; and it became a snare to Gideon and to his house.

²⁸ So Midian was subdued before the children of Israel, and they lifted up their heads no more. The land had rest forty years in the days of Gideon.

²⁹ Jerubbaal the son of Joash went and lived in his own house. ³⁰ Gideon had seventy sons conceived from his body, for he had many wives. ³¹ His concubine who was in Shechem also bore him a son, and he named him Abimelech.

³² Gideon the son of Joash died in a good old age, and was buried in the tomb of Joash his father, in Ophrah of the Abiezrites.

³³ As soon as Gideon was dead, the children of Israel turned again and played the prostitute following the Baals, and made Baal Berith their god. ³⁴ The children of Israel didn’t remember Yahweh their God, who had delivered them out of the hand of all their enemies on every side; ³⁵ neither did they show kindness to the house of Jerubbaal, that is, Gideon, according to all the goodness which he had shown to Israel.

၈

^၁ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား တို့ က ဂိ ဒေါင် အား “သင် သည် မိ ဒျန် လူ မျိုး တို့ နှင့် စစ် သွား တိုက် သည် ကို ငါ တို့ အား အ ဘယ် ကြောင့် မ ခေါ် သ နည်း။ ငါ တို့ အား အ ဘယ် ကြောင့် ထို သို့ ပြု သ နည်း” ဟု ဆို လျက် ပြင်း ပြင်း ထန် ထန် အ ပြစ် တင် ကြ ၏။ ^၂ ဂိ ဒေါင် က လည်း “ငါ ပြု သော အ မှု သည် သင် တို့ ပြု သော အ မှု နှင့် အ ဘယ် သို့ နှိုင်း ယှဉ် နိုင် မည် နည်း။ အ ဗျေ ဇာ အ မျိုး သား စ ပျစ် သီး စု သိမ်း ခြင်း ထက် ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား ကောက် သင်း ကောက် ခြင်း က သာ ၍ ကောင်း သည် မ ဟုတ် လော။ ^၃ ဘု ရား သ ခင် သည် မိ ဒျန် လူ မျိုး တို့ ၏ အ ကြီး အ ကဲ များ ဖြစ် သည့် ဩ ရ ဘ နှင့် ဇေ ဘ တို့ ကို သင် တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ ၏။ ငါ သည် သင် တို့ နှင့် အ ဘယ် သို့ နှိုင်း ယှဉ် နိုင် မည် နည်း” ဟု သူ တို့ အား ပြန် ပြော လေ ၏။ ထို သို့ ဂိ ဒေါင် ပြော သော အ ခါ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား တို့ သည် စိတ် ပြေ သွား လေ ၏။

^၄ ဂိ ဒေါင် သည် ဂျော် ဒန် မြစ် သို့ ရောက် ၍ သူ နှင့် သူ့ လူ အ ယောက် သုံး ရာ တို့ သည် မြစ် ကို ကူး ကြ ပြီး မော မော ပန်း ပန်း နှင့် ရန် သူ တို့ ကို ဆက် ၍ လိုက် ကြ ၏။

^၅ ဂိ ဒေါင် က သု ကုတ် မြို့ သား တို့ အား “ငါ နှင့် ပါ လာ သော လူ တို့ စား ဖို့ မုန့် ပေး ပါ။ ငါ တို့ သည် မိ ဒျန် ဘု ရင် ဇေ ဘ ဟ မင်း ကြီး နှင့် ဇာ လ မုန္န မင်း ကြီး တို့ နောက် သို့ လိုက် နေ ရ ၍ သူ တို့ မော ပန်း နေ ကြ ၏” ဟု ဆို ၏။ ^၆ သို့ သော် သု ကုတ် မြို့ အ ကြီး အ ကဲ တို့ က “ငါ တို့ သည် သင် နှင့် ပါ လာ သော သူ တို့ အား စား စ ရာ ပေး ရ မည့် အ ကြောင်း ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ သည် ယ ခု သင့် လက် ထဲ ရောက် ပြီ လော” ဟု ပြန် ပြော ကြ ၏။ ^၇ ဂိ ဒေါင် က လည်း “ကောင်း ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ ကို ငါ့ လက် သို့ အပ် တော် မူ သော အ ခါ ငါ သည် ကန္တာ ရ ဆူး ပင်၊ ချုံ ပင် တို့ ဖြင့် သင် တို့ အ ရေ ပြား စုတ် အောင် ရိုက် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၈ ထို့ နောက် သူ သည် ထို အ ရပ် မှ ပေ နွေ လ မြို့ သို့ တက် သွား ၍ ထို မြို့ သား တို့ ကို လည်း ထို နည်း တူ တောင်း လေ ၏။ ပေ ‌နွေ လ မြို့ သား တို့ သည် လည်း သု ကုတ် မြို့ သား တို့ ပြန် ပြော သ ကဲ့ သို့ သူ့ ကို ပြန် ပြော ကြ ၏။ ^၉ ဂိ ဒေါင် က ပေ နွေ လ မြို့ သား တို့ ကို လည်း “ငါ သည် အ နိုင် ရ ပြီး ပြန် လာ သော အ ခါ ဤ ရဲ တိုက် ကို ဖြို ပစ် မည်” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

^၁၀ အ ရှေ့ ပြည် သား စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ ထဲ မှ ဓား ကိုင် စစ် သည် တစ် သိန်း နှစ် သောင်း ကျ ဆုံး သွား သ ဖြင့် ကြွင်း ကျန် သော စစ် သည် တစ် သောင်း ငါး ထောင် တို့ သာ ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ နှင့် အ တူ ကာ ကော် မြို့ ၌ ရှိ ကြ ၏။ ^၁၁ ဂိ ဒေါင် သည် နော ဗာ မြို့ နှင့် ယုဗ္ဗေ ဟ မြို့ အ ရှေ့ ဘက်၊ တဲ ၌ နေ ထိုင် လေ့ ရှိ သော သူ တို့ သွား လာ သော လမ်း အ တိုင်း ချီ တက် သွား ၍ စိတ် အေး လက် အေး နေ နေ သော မိ ဒျန် တပ် စ ခန်း ကို တိုက် လေ ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ သည် ထွက် ပြေး ကြ ၏။ ဂိ ဒေါင် သည် လည်း မိ ဒျန် ဘု ရင် နှစ် ပါး ဖြစ် သော ဇေ ဘ ဟ မင်း ကြီး နှင့် ဇာ လ မုန္န မင်း ကြီး တို့ နောက် သို့ လိုက် ၍ သူ တို့ ကို ဖမ်း ဆီး သ ဖြင့် စစ် သည် အ ပေါင်း တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ကြ လေ ၏။

^၁၃ ထို့ နောက် ယော ရှ ၏ သား ဂိ ဒေါင် သည် ဟေ ရက် တောင် ကုန်း လမ်း ဖြင့် စစ် ပွဲ မှ ပြန် လာ ၏။ ^၁၄ လမ်း တွင် သု ကုတ် မြို့ သား လူ ငယ် တစ် ယောက် ကို ဖမ်း ဆီး ပြီး သု ကုတ် မြို့ အ ကြီး အ ကဲ များ၊ သက် ကြီး ဝါ ကြီးများ ၏ အ ကြောင်း ကို မေး မြန်း ရာ ထို လူ ငယ် က သု ကုတ် မြို့ အ ကြီး အ ကဲ၊ သက် ကြီး ဝါ ကြီး ခု နစ် ဆယ့် ခု နစ် ယောက် ၏ အ မည် ကို ရေး ပေး လေ ၏။ ^၁၅ ဂိ ဒေါင် သည် သု ကုတ် မြို့ သား တို့ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍ “ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န ကို ကြည့် ကြ လော့။ သင် တို့ က ‘မော ပန်း နေ သော သင့် လူ တို့ အား စား စ ရာ ပေး ရ မည့် အ ကြောင်း ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ သည် သင့် လက် ထဲ ရောက် ပြီ လော’ ဟု ငါ့ ကို ကဲ့ ရဲ့ ခဲ့ ကြ ၏” ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ^၁၆ ထို မြို့ ၏ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ ကို ခေါ် ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ သု ကုတ် မြို့ သား တို့ ကို ကန္တာ ရ ဆူး ပင်၊ ချုံ ပင် တို့ ဖြင့် ဆုံး မ လေ ၏။

^၁၇ ပေ နွေ လ ရဲ တိုက် ကို ဖြို ချ ၍ မြို့ သား တို့ ကို လည်း သတ် လေ ၏။

^၁၈ ထို့ နောက် ဂိ ဒေါင် က ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ အား “တာ ဗော် မြို့ ၌ သင် တို့ သတ် ခဲ့ သော သူ တို့ သည် မည် သို့ သော သူ နည်း” ဟု မေး သော် သူ တို့ က “သူ တို့ အား လုံး သည် သင် ကဲ့ သို့ ပင် ဘု ရင့် သား တော် ရုပ် ရည် ရှိ သူ များ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ပြန် ဖြေ လေ ၏။ ^၁၉ ဂိ ဒေါင် က “သူ တို့ သည် ငါ နှင့် တစ် မိ တည်း ဖွား ငါ့ ညီ အစ် ကို များ ဖြစ် ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ သင် တို့ သည် သူ တို့ ကို အ သက် ချမ်း သာ ပေး ခဲ့ လျှင် ငါ သည် သင် တို့ ကို သတ် မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ^၂၀ မိ မိ ၏ သား ဦး ယေ သာ အား “ထ ၍ သူ တို့ ကို သတ် လော့” ဟု ဆို လေ ၏။ သို့ သော် သူ့ သား သည် ငယ် ရွယ် သေး သ ဖြင့် ကြောက် ရွံ့ ၍ ဓား ကို မ ဆွဲ ထုတ် ဝံ့ ဘဲ နေ ၏။ ^၂၁ ‌ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ က “သင် ကိုယ် တိုင် ထ ၍ ငါ တို့ ကို သတ် လော့။ ယောက်ျား မှန် လျှင် သတ္တိ ရှိ ရ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ဂိ ဒေါင် သည် ထ ၍ ဇေ ဘ ဟ နှင့် ဇာ လ မုန္န တို့ ကို သတ် ပြီး လျှင် သူ တို့ ကု လား အုတ် ၏ လည် ပင်း ၌ ဆင် ထား သော တန် ဆာ များ ကို ချွတ် ယူ လေ ၏။

^၂၂ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ က ဂိ ဒေါင် အား “သင် သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို မိ ဒျန် လူ မျိုး တို့ လက် မှ ကယ် တင် ခဲ့ သည် ဖြစ် ၍ သင် နှင့် သင် ၏ သား မြေး တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို အုပ် စိုး ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၂၃ ဂိ ဒေါင် က လည်း “ငါ သည် သင် တို့ ကို မ အုပ် စိုး ရ။ ငါ့ သား လည်း မ အုပ် စိုး ရ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သာ လျှင် သင် တို့ ကို အုပ် စိုး‌ တော် မူ မည်” ဟု သူ တို့ အား ပြန် ပြော လေ ၏။ ^၂၄ သို့ သော် ဂိ ဒေါင် က “သင် တို့ ဆီ မှ တစ် ခု ကို တောင်း ဆို လို ပါ သည်။ သင် တို့ ရ ထား သော လု ယူ ပစ္စည်း များ ထဲ မှ နား ကွင်း တစ် ကွင်း စီ ကို ငါ့ အား ပေး ကြ လော့” ဟု သူ တို့ အား ဆို ၏။ (မိ ဒျန် လူ မျိုး တို့ သည် ဣ ရှ မေ လ လူ မျိုး တို့ ကဲ့ သို့ ရွှေ နား ကွင်း များ ဝတ် ဆင် တတ် ကြ ၏။)

^၂၅ သူ တို့ က လည်း ဝမ်း သာ အား ရ စွာ ဖြင့် “အ ကျွန်ုပ် တို့ ပေး ပါ မည်” ဟု ဆို လျက် အ ဝတ် ကို ခင်း ပြီး လျှင် သူ တို့ ရ ထား သော လု ယူ ပစ္စည်း များ ထဲ မှ နား ကွင်း တစ် ကွင်း စီ ကို ထို အ ဝတ် ပေါ် ၌ ချ ထား ကြ ၏။ ^၂၆ ဂိ ဒေါင် ရ ရှိ သော ရွှေ နား ကွင်း ၏ အ လေး ချိန် မှာ ရွှေ တစ် ထောင့် ခု နစ် ရာ ရှယ် ကယ် ၁၂.၇၅ ပိဿာ ခန့် သို့ မ ဟုတ် ၁၈.၇ ကီ လို ဂ ရမ် ခန့်။ ဖြစ် ၏။ ထို့ ပြင် မိ ဒျန် ဘု ရင် တို့ ထံ မှ လ ခြမ်း သဏ္ဌာန် တန် ဆာ၊ ဆွဲ သီး၊ ခ ရမ်း ရောင် အ ဝတ် တို့ မှ စ ၍ သူ တို့ ကု လား အုတ် ၏ လည် ပင်း ၌ ဆွဲ ထား သော လည် ပတ် ကြိုး များ လည်း ရ သေး ၏။ ^၂၇ ဂိ ဒေါင် သည် ထို ရွှေ များ ဖြင့် ဧ ဖုဒ် ’ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ တွက် အ ထူး ချုပ် ထား သော အ ပေါ် အင်္ကျီ’။ သွန်း လုပ် ၍ သူ နေ ထိုင် ရာ ဩ ဖ ရ မြို့ တွင် ပြ သ ထား ၏။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် ထို အ ရာ အား ဖြင့် ဖောက် ပြန် မှား ယွင်း ကြ ၏။ ဤ အ ရာ သည် ဂိ ဒေါင် နှင့် သူ့ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အ တွက် ထောင် ချောက် ကဲ့ သို့ ဖြစ် လာ ၏။

^၂၈ ဤ သို့ ဖြင့် မိ ဒျန် လူ မျိုး တို့ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို ရှုံး နိမ့် ကြ ပြီး နောက် တစ် ဖန် ခေါင်း မ ထောင် ကြ တော့ ချေ။ ထို အ ချိန် မှ စ ၍ ဂိ ဒေါင် အ သက် ရှင် စဉ် အ နှစ် လေး ဆယ် ပတ် လုံး တိုင်း ပြည် ငြိမ်း ချမ်း လေ ၏။

^၂၉ ယော ရှ ၏ သား ယေ ရုဗ္ဗာ လ သည် မိ မိ နေ ရင်း အိမ် သို့ ပြန် ၍ နေ ထိုင် ၏။ ^၃၀ ဂိ ဒေါင် သည် မ ယား များ စွာ ယူ ထား သော ကြောင့် သား အ ရင်း အ ယောက် ခု နစ် ဆယ် ရှိ ၏။ ^၃၁ ရှေ ခင် မြို့ ၌ နေ သော သူ ၏ မ ယား ငယ် သည် သား ယောက်ျား ကို ဖွား ၍ ထို သား ကို အ ဘိ မ လက် ဟု မှည့် ခေါ် ၏။

^၃၂ ယော ရှ ၏ သား ဂိ ဒေါင် သည် အို မင်း ရင့် ရော် ပြီး သေ ဆုံး သော အ ခါ အ ဗျေ ဇာ အ မျိုး သား တို့ နေ ထိုင် ရာ ဩ ဖ ရ မြို့ ရှိ သူ့ ဖ ခင် ယော ရှ ၏ သင်္ချိုင်း တွင် သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။

^၃၃ ဂိ ဒေါင် သေ ဆုံး ပြီး နောက် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ဗာ လ ဘု ရား ထံ လှည့် ၍ ဖောက် ပြန် မှား ယွင်း ကြ ပြန် ၏။ ဗာ လ ဗေ ရိတ် ကို ဘု ရား အ ရာ ၌ ထား ကြ ၏။ ^၃၄ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် သူ တို့ ၏ ပတ် ပတ် လည် ရှိ ရန် သူ အ လုံး စုံ တို့ လက် မှ ကယ် တင် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မေ့ လျော့ ကြ ၏။ ^၃၅ ဂိ ဒေါင် ခေါ် ယေ ရုဗ္ဗာ လ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အား ကောင်း ကျိုး ချမ်း သာ ကို ပြု ပေး ခဲ့ သ ကဲ့ သို့ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ သည် သူ့ မိ သား စု အ ပေါ် မေတ္တာ မ ပြ ကြ ချေ။

8

¹ The men of Ephraim said to him, “Why have you treated us this way, that you didn’t call us when you went to fight with Midian?” They rebuked him sharply. ² He said to them, “What have I now done in comparison with you? Isn’t the gleaning of the grapes of Ephraim better than the vintage of Abiezer? ³ God has delivered into your hand the princes of Midian, Oreb and Zeeb! What was I able to do in comparison with you?” Then their anger was abated toward him when he had said that.

⁴ Gideon came to the Jordan and passed over, he and the three hundred men who were with him, faint, yet pursuing.

⁵ He said to the men of Succoth, “Please give loaves of bread to the people who follow me; for they are faint, and I am pursuing after Zebah and Zalmunna, the kings of Midian.” ⁶ The princes of Succoth said, “Are the hands of Zebah and Zalmunna now in your hand, that we should give bread to your army?” ⁷ Gideon said, “Therefore when Yahweh has delivered Zebah and Zalmunna into my hand, then I will tear your flesh with the thorns of the wilderness and with briers.”

⁸ He went up there to Penuel, and spoke to them in the same way; and the men of Penuel answered him as the men of Succoth had answered. ⁹ He spoke also to the men of Penuel, saying, “When I come again in peace, I will break down this tower.”

¹⁰ Now Zebah and Zalmunna were in Karkor, and their armies with them, about fifteen thousand men, all who were left of all the army of the children of the east; for there fell one hundred twenty thousand men who drew sword. ¹¹ Gideon went up by the way of those who lived in tents on the east of Nobah and Jogbehah, and struck the army; for the army felt secure. ¹² Zebah and Zalmunna fled and he pursued them. He took the two kings of Midian, Zebah and Zalmunna, and confused all the army.

¹³ Gideon the son of Joash returned from the battle from the ascent of Heres. ¹⁴ He caught a young man of the men of Succoth, and inquired of him; and he described for him the princes of Succoth, and its elders, seventy-seven men. ¹⁵ He came to the men of Succoth, and said, “See Zebah and Zalmunna, concerning whom you taunted me, saying, ‘Are the hands of Zebah and Zalmunna now in your hand, that we should give bread to your men who are weary?’ ” ¹⁶ He took the elders of the city, and thorns of the wilderness and briers, and with them he taught the men of Succoth.

¹⁷ He broke down the tower of Penuel, and killed the men of the city.

¹⁸ Then he said to Zebah and Zalmunna, “What kind of men were they whom you killed at Tabor?” They answered, “They were like you. They all resembled the children of a king.” ¹⁹ He said, “They were my brothers, the sons of my mother. As Yahweh lives, if you had saved them alive, I would not kill you.” ²⁰ He said to Jether his firstborn, “Get up and kill them!” But the youth didn’t draw his sword; for he was afraid, because he was yet a youth. ²¹ Then Zebah and Zalmunna said, “You rise and fall on us; for as the man is, so is his strength.” Gideon arose, and killed Zebah and Zalmunna, and took the crescents that were on their camels’ necks.

²² Then the men of Israel said to Gideon, “Rule over us, both you, your son, and your son’s son also; for you have saved us out of the hand of Midian.” ²³ Gideon said to them, “I will not rule over you, neither shall my son rule over you. Yahweh shall rule over you.” ²⁴ Gideon said to them, “I do have a request: that you would each give me the earrings of his plunder.” (For they had golden earrings, because they were Ishmaelites.)

²⁵ They answered, “We will willingly give them.” They spread a garment, and every man threw the earrings of his plunder into it. ²⁶ The weight of the golden earrings that he requested was one thousand and seven hundred shekels A shekel is about 10 grams or about 0.32 Troy ounces. So 1700 shekels is about 17 kilograms or 37.4 pounds. of gold, in addition to the crescents, and the pendants, and the purple clothing that was on the kings of Midian, and in addition to the chains that were about their camels’ necks. ²⁷ Gideon made an ephod out of it, and put it in Ophrah, his city. Then all Israel played the prostitute with it there; and it became a snare to Gideon and to his house.

²⁸ So Midian was subdued before the children of Israel, and they lifted up their heads no more. The land had rest forty years in the days of Gideon.

²⁹ Jerubbaal the son of Joash went and lived in his own house. ³⁰ Gideon had seventy sons conceived from his body, for he had many wives. ³¹ His concubine who was in Shechem also bore him a son, and he named him Abimelech.

³² Gideon the son of Joash died in a good old age, and was buried in the tomb of Joash his father, in Ophrah of the Abiezrites.

³³ As soon as Gideon was dead, the children of Israel turned again and played the prostitute following the Baals, and made Baal Berith their god. ³⁴ The children of Israel didn’t remember Yahweh their God, who had delivered them out of the hand of all their enemies on every side; ³⁵ neither did they show kindness to the house of Jerubbaal, that is, Gideon, according to all the goodness which he had shown to Israel.