တ ရား သူ ကြီး မှတ် စာ ၅

တ ရား သူ ကြီး မှတ် စာ

ဆ ရာ ယု ဒ သန်

ဆ ရာ ယု ဒ သန်
KJV
မြန် မာ့ စံ မီ
WEB

၅

^၁ ထို နေ့ ၌ ဒေ ဗော ရ နှင့် အ ဘိ နောင် ၏ သား ဗာ ရက် တို့ ဆို သော သီ ချင်း စ ကား ဟူ မူ ကား၊

^၂ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ၌ မင်း တို့ သည် အ ဦး ပြု သော ကြောင့် ၎င်း၊ ဆင်း ရဲ သား တို့ သည် စေ တ နာ စိတ် နှင့် မိ မိ ကိုယ် ကို လှူ သော ကြောင့် ၎င်း၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။

^၃ အို ရှင် ဘု ရင် တို့ ကြား ကြ လော့။ အို မင်း သား တို့ နား ထောင် ကြ လော့။ ငါ သီ ချင်း ဆို မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား သီ ချင်း ဆို မည်။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဂုဏ် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း မည်။

^၄ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် စိ ရ တောင် ရိုး ပေါ် မှ ကြွ ၍ ဧ ဒုံ တော မှ စစ် ချီ တော် မူ သော အ ခါ၊ မြေ ကြီး လှုပ် ၍ မိုဃ်း ရွာ သ ဖြင့် မိုဃ်း တိမ် တို့ မှ မိုဃ်း ရေ သည် စီး ပါ ၏။ ^၅ တောင် ရိုး တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ၎င်း၊ သိ နာ တောင် သည် လည်း ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ၎င်း တုန် လှုပ် ပါ ၏။

^၆ အာ နတ် သား ရှုံ ဂါ မင်း လက် ထက် ၌ ၎င်း၊ ယေ လ မင်း လက် ထက် ၌ ၎င်း၊ လမ်း မ တို့ သည် ဆိတ် ညံ လျက် ရှိ ၍ ခ ရီး သွား သော သူ တို့ သည် လမ်း ကြား တို့ ၌ လိုက် သွား ရ ကြ ၏။ ^၇ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ၌ မင်း ဆက် ပြတ် လျက် ရှိ ၏။ ငါ ဒေ ဗော ရ သည် မ ပေါ်၊ ငါ သည် ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ၌ အ မိ မ ပေါ် ထွန်း မှီ တိုင် အောင် မင်း ဆက် ပြတ် လျက် ရှိ ၏။ ^၈ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ သည် ဘု ရား သစ် တို့ ကို ရွေး ယူ ကြ ၏။ ထို အ ခါ သူ တို့ မြို့ များ ကို ရန် သူ တို့ သည် တိုက် လာ ကြ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား လေး သောင်း တွင် ဒိုင်း လွှား တ ခု၊ လှံ တ စင်း မျှ မ ရှိ။

^၉ စေ တ နာ စိတ် ရှိ ၍ ဆင်း ရဲ သား တို့ တွင် မိ မိ ကိုယ် ကို လှူ သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး မင်း တို့ အား ငါ စိတ် နူး ညွတ် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။

^၁၀ ဖြူ သော မြည်း ကို စီး သော သူ၊ တ ရား မှု ကို စီ ရင် သော သူ၊ လမ်း ၌ သွား သော သူ တို့၊ ^၁၁ ရေ ကျင်း များ အ နား မှာ လက် ရ ဥစ္စာ ကို ဝေ မျှ သော သူ တို့ ၏ အ သံ ကို ကြား သော အ ခါ သီ ချင်း ဆို ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တ ရား သော အ မှု၊ ဣ သ ရေ လ မြို့ ရွာ တို့ ၌ တ ရား သ ဖြင့် ပြု တော် မူ သော အ မှု တို့ ကို ထို အ ရပ် တို့ တွင် ချီး မွမ်း ကြ လိမ့် မည်။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ တို့ သည် မိ မိ တို့ နေ သော မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ လိမ့် မည်။

^၁၂ နိုး ပါ၊ နိုး ပါ၊ ဒေ ဗော ရ။ နိုး ပါ၊ နိုး ပါ၊ သီ ချင်း ဆို ပါ။ အို ဗာ ရက်၊ ထ ပါ။ အ ဘိ နောင် သား၊ သင် ဘမ်း ဆီး ချုပ် ထား သော သူ တို့ ကို ထုတ် ပြ ပါ။

^၁၃ ထို အ ခါ ကျန် ကြွင်း သော သူ တို့ သည် သူ ရဲ ကြီး တို့ ထံ သို့ ဆင်း ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ တို့ သည် အ စွမ်း တန် ခိုး ကြီး သော သူ တို့ ထံ သို့ ငါ့ အ ဘို့ ဆင်း ကြ ၏။ ^၁၄ အာ မ လက် လူ နေ ရာ အ နား မှာ နေ ရာ ကျ သော သူ တို့ သည် ဧ ဖ ရိမ် ခ ရိုင် ထဲ က ထွက် လာ ကြ ၏။ သူ တို့ နောက် မှာ သင် ၏ ဗိုလ် ခြေ တို့ တွင် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ သည် လိုက် ကြ ၏။ မာ ခိ ရ အ မျိုး ထဲ က မင်း များ၊ ဇာ ဗု လုန် အ မျိုး ထဲ က စီ ရင် တတ် သော သူ များ တို့ သည် ထွက် လာ ကြ ၏။ ^၁၅ ဣ သ ခါ မင်း တို့ သည် လည်း၊ ဒေ ဗော ရ ၌ ပါ ၍ ဣ သ ခါ အ မျိုး သည် ဗာ ရက် ၏ လက် ရုံး ဖြစ် ၏။ ဗာ ရက် နောက် မှာ ချိုင့် ထဲ သို့ ပြေး လိုက် ကြ ၏။

ရုဗင် အ မျိုး နေ ရာ ချောင်း အ သွယ် သွယ် ၌ စိတ် နှ လုံး ပြဋ္ဌာန်း ခြင်း များ ကြ ၏။ ^၁၆ နောက် တ ဖန် သင် သည် သိုး မြည် သံ ကို နား ထောင် ခြင်း ငှါ တောင် ကြား မှာ အ ဘယ် ကြောင့် ထိုင် နေ သ နည်း။ ရု ဗင် အ မျိုး နေ ရာ ချောင်း အ သွယ် သွယ် ၌ စိတ် နှ လုံး တွန့် တို ခြင်း များ ကြ သည် တ ကား။ ^၁၇ ဂိ လဒ် ပြည် သား တို့ သည် ယော် ဒန် မြစ် တ ဘက် ၌ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ ကြ ၏။ ဒန် အ မျိုး သည် သင်္ဘော ဆိပ် အ နား မှာ အ ဘယ် ကြောင့် နေ ရစ် သ နည်း။ အာ ရှာ အ မျိုး သည် လည်း ပင် လယ် ကမ်း နား သင်္ဘော ဆိုက် ရာ ကွေ့ တို့ ၌ မ လှုပ် ဘဲ ငြိမ် ဝပ် စွာ နေ သည် တ ကား။

^၁၈ ဇာ ဗု လုန် အ မျိုး သည် အ သက် ကို စွန့် စား သည် တိုင် အောင် ရဲ ရင့် ၍ နဿ လိ အ မျိုး သည် မြင့် သော တော အ ရပ် ၌ ထို နည်း တူ ပြု ၏။

^၁၉ ရှင် ဘု ရင် တို့ သည် လာ ၍ စစ် တိုက် ကြ ၏။ ခါ န နိ ရှင် ဘု ရင် တို့ သည် မေ ဂိဒ္ဒေါ အိုင်၊ တာ နက် မြို့ အ နား မှာ တိုက် သော် လည်း၊ ငွေ ကို လု ယူ ၍ မ ရ ကြ။

^၂၀ ကောင်း ကင် မှ စစ် ကူ ကြ ၏။ ကြယ် တို့ သည် လှည့် ပတ် စဉ် အ ခါ သိ သ ရ ကို စစ် တိုက် ကြ ၏။ ^၂၁ ကိ ရှုန် မြစ်၊ စစ် မှု ကြောင့် ကျော် စော သော မြစ်၊ ကိ ရှုန် မြစ် သည် ရန် သူ တို့ ကို ပယ် သွား ၏။ အို ငါ့ ဝိ ညာဉ်၊ သင် သည် ခွန် အား ကြီး သော သူ ကို နှိပ် နင်း ပြီ။ ^၂၂ ထို အ ခါ မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ သည် မြင်း ကို နှင် လျက် နှင် လျက် စီး သော ကြောင့်၊ မြင်း တို့ သည် မြေ ကို ခွါ နှင့် ထိ ခိုက် လျက် ပြေး ကြ ၏။

^၂၃ မေ ရော ဇ မြို့ သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘက်၊ စစ် သူ ရဲ တို့ နှင့် ဝိုင်း ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘက် သို့ မ ကူ ကြ သော ကြောင့်၊ မေ ရော ဇ မြို့ ကို ကျိန် ကြ လော့။ မြို့ သား တို့ ကို ပြင်း စွာ ကျိန် ကြ လော့ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် မှာ ထား ၏။

^၂၄ ကေ နိ အ မျိုး သား ဟေ ဗာ ၏ မ ယား ယေ လ သည်၊ မိန်း မ တ ကာ တို့ ထက် မြတ် စွာ သော မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ တဲ ၌ နေ သော မိန်း မ တ ကာ တို့ ထက် မြတ် စွာ သော မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ^၂၅ ထို သူ သည် ရေ ကို တောင်း ၍ ယေ လ သည် နို့ ကို ပေး ၏။ မင်း သုံး သော ဖ လား နှင့် နို့ ဓမ်း ကို ဆက် လေ ၏။ ^၂၆ တဲ တံ သင် ကို ယူ ၍ လက်ျာ လက် နှင့် လက် ရိုက် ကို ကိုင် လျက် သိ သ ရ ကို ရိုက် လေ ၏။ သူ ၏ ခေါင်း ကို ထိုး ရိုက် ၍ နား ပန်း ကို ထုတ် ချင်း ခွင်း ဖောက် လေ ၏။ ^၂၇ သူ သည် ယေ လ ခြေ ရင်း ၌ ကျ ၍ လဲ လျက် တုံး လုံး နေ ၏။ ခြေ ရင်း ၌ ကျ လဲ ၍ ကျ ရာ အ ရပ် ၌ သေ လျက် လဲ နေ ၏။

^၂၈ သိ သ ရ အ မိ သည် ပြ တင်း ပေါက် ဝ ဖြင့် ကြည့် ၍ ကု လား ကာ အ တွင်း ၌ နေ လျက်၊ သူ ၏ ရ ထား သည် အ ဘယ် ကြောင့် လာ ခဲ သ နည်း။ ရ ထား ဘီး တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် နှေး သ နည်း ဟု မြည် တမ်း လေ ၏။ ^၂၉ ပ ညာ ရှိ သော မင်း သ မီး တို့ သည် ပြန် လျှောက် သည် သာ မ က၊ သူ ကိုယ် တိုင် ပြန် ပြော သည် ကား၊ ^၃၀ သူ တို့ သည် တွေ့ ၍ ရ သော ဥစ္စာ ကို ဝေ ဖန် လျက် နေ ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ စစ် သူ ရဲ တို့ အား အ ပျို က ညာ တ ယောက် နှစ် ယောက် စီ၊ သိ သ ရ ဘို့ ပန်း ဆိုး သော အ ဝတ်၊ ပန်း ဆိုး ၍ ချယ် လှယ် သော အ ဝတ် တန် ဆာ၊ အောင် သော သူ တို့ ၏ လည် ပင်း ၌ ဆင် စ ရာ ဘို့ ပန်း ဆိုး ၍ ချယ် လှယ် လျက် အ ဆင်း အ ရောင် ထူး ခြား သော အ ဝတ် တန် ဆာ ကို လု ယူ ၍ ဝေ ဖန် လျက် နေ ကြ သည် မ ဟုတ် လော ဟု သိ သ ရ ၏ အ မိ သည် ဆို တတ် ၏။

^၃၁ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ၏ ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ထို သို့ ပျက် စီး ခြင်း သို့ ရောက် ကြ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချစ် သော သူ တို့ သည် အ ရှိန် တန် ခိုး နှင့် ထွက် သွား သော နေ မင်း ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပါ စေ သော ဟု သီ ချင်း ဆို ကြ ၏။

ထို နောက် အ နှစ် လေး ဆယ် တိုင် တိုင် တ ပြည် လုံး ငြိမ်း လေ ၏။

¹ Then sang Deborah and Barak the son of Abinoam on that day, saying,

² Praise ye the Lord for the avenging of Israel, when the people willingly offered themselves.

³ Hear, O ye kings; give ear, O ye princes; I, even I, will sing unto the Lord; I will sing praise to the Lord God of Israel.

⁴ Lord, when thou wentest out of Seir, when thou marchedst out of the field of Edom, the earth trembled, and the heavens dropped, the clouds also dropped water. ⁵ The mountains melted from before the Lord, even that Sinai from before the Lord God of Israel.

⁶ In the days of Shamgar the son of Anath, in the days of Jael, the highways were unoccupied, and the travellers walked through byways. ⁷ The inhabitants of the villages ceased, they ceased in Israel, until that I Deborah arose, that I arose a mother in Israel. ⁸ They chose new gods; then was war in the gates: was there a shield or spear seen among forty thousand in Israel?

⁹ My heart is toward the governors of Israel, that offered themselves willingly among the people. Bless ye the Lord.

¹⁰ Speak, ye that ride on white asses, ye that sit in judgment, and walk by the way. ¹¹ They that are delivered from the noise of archers in the places of drawing water, there shall they rehearse the righteous acts of the Lord, even the righteous acts toward the inhabitants of his villages in Israel: then shall the people of the Lord go down to the gates.

¹² Awake, awake, Deborah: awake, awake, utter a song: arise, Barak, and lead thy captivity captive, thou son of Abinoam.

¹³ Then he made him that remaineth have dominion over the nobles among the people: the Lord made me have dominion over the mighty. ¹⁴ Out of Ephraim was there a root of them against Amalek; after thee, Benjamin, among thy people; out of Machir came down governors, and out of Zebulun they that handle the pen of the writer. ¹⁵ And the princes of Issachar were with Deborah; even Issachar, and also Barak: he was sent on foot into the valley.

For the divisions of Reuben there were great thoughts of heart. ¹⁶ Why abodest thou among the sheepfolds, to hear the bleatings of the flocks? For the divisions of Reuben there were great searchings of heart. ¹⁷ Gilead abode beyond Jordan: and why did Dan remain in ships? Asher continued on the sea shore, and abode in his breaches.

¹⁸ Zebulun and Naphtali were a people that jeoparded their lives unto the death in the high places of the field.

¹⁹ The kings came and fought, then fought the kings of Canaan in Taanach by the waters of Megiddo; they took no gain of money.

²⁰ They fought from heaven; the stars in their courses fought against Sisera. ²¹ The river of Kishon swept them away, that ancient river, the river Kishon. O my soul, thou hast trodden down strength. ²² Then were the horsehoofs broken by the means of the pransings, the pransings of their mighty ones.

²³ Curse ye Meroz, said the angel of the Lord, curse ye bitterly the inhabitants thereof; because they came not to the help of the Lord, to the help of the Lord against the mighty.

²⁴ Blessed above women shall Jael the wife of Heber the Kenite be, blessed shall she be above women in the tent. ²⁵ He asked water, and she gave him milk; she brought forth butter in a lordly dish. ²⁶ She put her hand to the nail, and her right hand to the workmen’s hammer; and with the hammer she smote Sisera, she smote off his head, when she had pierced and stricken through his temples. ²⁷ At her feet he bowed, he fell, he lay down: at her feet he bowed, he fell: where he bowed, there he fell down dead.

²⁸ The mother of Sisera looked out at a window, and cried through the lattice, Why is his chariot so long in coming? why tarry the wheels of his chariots? ²⁹ Her wise ladies answered her, yea, she returned answer to herself, ³⁰ Have they not sped? have they not divided the prey; to every man a damsel or two; to Sisera a prey of divers colours, a prey of divers colours of needlework, of divers colours of needlework on both sides, meet for the necks of them that take the spoil?

³¹ So let all thine enemies perish, O Lord: but let them that love him be as the sun when he goeth forth in his might.

And the land had rest forty years.

၅

^၁ ထို နေ့ ၌ ဒေ ဗော ရ နှင့် အ ဘိ နောင် ၏ သား ဗာ ရက် တို့ က၊

^၂ “အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တွင် ခေါင်း ဆောင် တို့ ဦး ဆောင် ၍ လူ တို့ သည် လည်း အ သက် စွန့် ၍ တိုက် ပွဲ ဝင် ကြ သည် ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။

^၃ အို ရှင် ဘု ရင် တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ အို အုပ် ချုပ် သူ တို့၊ အာ ရုံ စိုက် ကြ လော့။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ကိုယ် တိုင် ကိုယ် ကျ သီ ချင်း ဆို မည်၊ ငါ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သီ ဆို ချီး မွမ်း မည်။

^၄ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် စိ ရ တောင် ပေါ် မှ ကြွ တော် မူ သော အ ခါ၊ ဧ ဒုံ ပြည် မှ ချီ တော် မူ သော အ ခါ မြေ ကြီး တုန် ခါ ပါ ၏။ ကောင်း ကင် မှ မိုး ရွာ သွန်း ပါ ၏၊ တိမ် တိုက် မှ လည်း မိုး ရွာ သွန်း ပါ ၏။ ^၅ တောင် များ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် တုန် လှုပ် ကြ ပါ ၏။ သိ နာ တောင် ပင် လျှင် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ‌ရှေ့ တော် တွင် တုန် လှုပ် ရ ပါ ၏။

^၆ အာ နတ် ၏ သား ရှံ ဂါ လက် ထက်၊ ယေ လ လက် ထက် တို့ ၌ လမ်း တို့ သည် ဆိတ် ညံ လေ ပြီ။ သွား လာ သော သူ တို့ သည် လမ်း ကြို လမ်း ကြား တို့ ၌ သာ သွား လာ ကြ ရ ပြီ။ ^၇ ငါ ဒေ ဗော ရ မ ပေါ် ထွန်း မီ၊ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ မိ ခင် ငါ ဒေ ဗော ရ မ ပေါ် ထွန်း မီ အစ္စ‌ ရေး ကျေး လက် တော ရွာ တို့ သည် ဆိတ် ညံ လျက် ရှိ ၏။ ^၈ သူ တို့ သည် ဘု ရား အ သစ် တို့ ကို ရွေး ချယ် ကြ သော အ ခါ မြို့ တံ ခါး များ ၌ စစ် ဖြစ် လေ ၏။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ လူ လေး သောင်း တွင် ဒိုင်း တစ် ခု၊ လှံ တစ် စင်း မျှ မ တွေ့ ရ။

^၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ခေါင်း ဆောင် များ၊ လူ တို့ နှင့် အ တူ အ သက် စွန့် တိုက် ပွဲ ဝင် ကြ သော သူ များ အ တွက် ငါ ဂုဏ် ယူ ၏။

^၁၀ သား ရေ ကုန်း နှီး သို့ မ ဟုတ် ’ကော် ဇော’။ ပေါ် ထိုင် ၍ မြည်း ဖြူ ကို စီး သော သူ တို့ နှင့် လမ်း ၌ သွား လာ သော သူ တို့၊ စဉ်း စား ဆင် ခြင် ကြ လော့။ ^၁၁ ရေ တွင်း နား တွင် သီ ချင်း ဆို သူ သို့ မ ဟုတ် ’လေး သ မား တို့ ၏ အ သံ’ သို့ မ ဟုတ် ‘လက် ရ ဥစ္စာ ခွဲ ဝေ သူ တို့ ၏ အ သံ’။ တို့ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖြောင့် မတ် သော အ မှု ကို ပြု တော် မူ ကြောင်း၊ အစ္စ‌ ရေး တော သူ တောင် သား တို့ အား ‌ဖြောင့် မတ် စွာ ပြု တော် မူ ကြောင်း ကို သီ ဆို ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ မျိုး တော် သည် မိ မိ တို့ မြို့ တံ ခါး သို့ ပြန် လာ ကြ လိမ့် မည်။

^၁၂ အို ဒေ ဗော ရ၊ နိုး လော့၊ နိုး လော့။ နိုး ထ ပြီး သီ ချင်း ဆို လော့။ အို အ ဘိ နောင် ၏ သား ဗာ ရက်၊ ထ လော့။ သုံ့ ပန်း များ ကို ထုတ် ဆောင် သွား လော့။

^၁၃ ကြွင်း ကျန် သော သူ တို့ သည် ခေါင်း ဆောင် တို့ ထံ သို့ ဆင်း လာ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ မျိုး တော် သည် သူ ရဲ ကောင်း များ နှင့် အ တူ ငါ့ ထံ သို့ ဆင်း လာ ကြ ၏။ ^၁၄ အို ဗင်္ယာ မိန်၊ အာ မ လက် ပြည် ၌ အ ခြေ ချ နေ ထိုင် သော ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး တို့ သည် သင် ၏ လူ တို့ နှင့် အ တူ သင့် နောက် သို့ လိုက် ကြ ပြီ။ မာ ခိ ရ အ မျိုး ထဲ မှ ခေါင်း ဆောင် များ ဆင်း လာ ကြ ပြီ။ ဇာ ဗု လုန် အ မျိုး ထဲ မှ စစ် သူ ကြီး များ ဆင်း လာ ကြ ပြီ။ ^၁၅ ဣ သ ခါ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် ဒေ ဗော ရ နှင့် အ တူ လိုက် ကြ ပြီ။ ထို နည်း တူ ဣ သ ခါ အ မျိုး သည် ဗာ ရက် နောက် မှ လိုက် ၍ လွင် ပြင် သို့ တစ် ဟုန် ထိုး ချီ သွား ကြ ပြီ။

ရု ဗင် အ မျိုး တွင် မူ ကား အ ကြီး အ ကျယ် ဝေ ခွဲ မ ရ ဖြစ် လေ ပြီ။ ^၁၆ သိုး ခြံ ထဲ မှာ အ ဘယ် ကြောင့် ထိုင် နေ သ နည်း။ သိုး ထိန်း တို့ ၏ ပ လွေ သံ ကို နား ထောင် လို သော ကြောင့် လော့။ ရု ဗင် အ မျိုး ထဲ တွင် အ ကြီး အ ကျယ် ဝေ ခွဲ မ ရ ဖြစ် လေ ပြီ။ ^၁၇ ဂိ လဒ် အ မျိုး သည် ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ၌ ပင် နေ နေ ကြ ပါ သည် တ ကား။ ဒန် အ မျိုး ကား အ ဘယ် ကြောင့် သင်္ဘော များ ပေါ် ၌ နေ ရစ် ရ သ နည်း။ အာ ရှာ အ မျိုး က လည်း ပင် လယ် ကမ်း ခြေ ၌ သာ ထိုင် နေ ကြ ပါ သည် တ ကား၊ ပင် လယ် ဆိပ် ကမ်း ၌ သာ နေ ထိုင် ကြ ပါ သည် တ ကား။

^၁၈ ဇာ ဗု လုန် လူ မျိုး ကား မိ မိ တို့ အ သက် နှင့် ရင်း ပြီး စွန့် စား ခဲ့ ပြီ။ နဿ လိ လူ မျိုး လည်း မြင့် သော အ ရပ် ၌ ထို နည်း တူ ပြု ခဲ့ ကြ ပြီ။

^၁၉ ရှင် ဘု ရင် တို့ သည် လာ ၍ စစ် တိုက် ကြ ၏။ ခါ နာန် ဘု ရင် တို့ သည် တာ နက် မြို့၊ မေ ဂိဒ္ဒေါ အိုင် နား ၌ စစ် တိုက် ကြ ၏။ တိုက် ခိုက် လု ယူ သော ငွေ ကို မ ယူ သွား ကြ။

^၂၀ ကြယ် တို့ သည် ကောင်း ကင် မှ စစ် တိုက် ကြ ပြီ။ မိ မိ တို့ ပတ် လမ်း မှ သိ သ ရ ကို စစ် တိုက် ကြ ပြီ။ ^၂၁ ကိ ရှုန် မြစ်၊ ရှေး က တည်း က ရှိ ခဲ့ သော မြစ် ဖြစ် သည့် ကိ ရှုန် မြစ် သည် သူ တို့ ကို တိုက် ချ သွား ပြီ။ အို ငါ့ ဝိ ညာဉ်၊ ခွန် အား အ ပြည့် နှင့် ချီ တက် လော့။ ^၂၂ စစ် မြင်း တို့ သည် က ဆုန် ပေါက် ပြေး နေ ကြ ပြီ။ မြင်း ခွာ သံ များ လည်း ပွက် လော ရိုက် လေ ပြီ။

^၂၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် က ‘မေ ရော ဇ မြို့ ကို ကျိန် ဆဲ လော့။ ထို မြို့ ၌ နေ ထိုင် သော သူ တို့ ကို ကျိန် စာ တိုက် လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘက် လာ မ ကူ ကြ။ သူ ရဲ ကောင်း တို့ နှင့် တိုက် ခိုက် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘက် လာ မ ကူ ကြ’ ဟု ဆို ၏။

^၂၄ ကေ နိ လူ မျိုး ဟေ ဗာ ၏ မ ယား ယေ လ သည် အ ချီး မွမ်း ထိုက် ဆုံး မိန်း မ ဖြစ် ၏။ တဲ ၌ နေ သော မိန်း မ တို့ တွင် အ ချီး မွမ်း ထိုက် ဆုံး မိန်း မ ဖြစ် ၏။ ^၂၅ သိ သ ရ သည် ရေ ကို တောင်း သော အ ခါ နွား နို့ ကို ပေး ၏။ တော် ဝင် ခွက် ဖြင့် နို့ ဓမ်း ကို ယူ လာ ပေး ၏။ ^၂၆ သူ့ လက် ဖြင့် တဲ ငုတ် တိုင် ကို ယူ ၏။ လက် ယာ လက် ၌ ကိုင် ထား သော လက် သ မား တူ ဖြင့် သိ သ ရ ခေါင်း ကို ထု ရိုက် ၏။ နား ထင် ကို ထိုး ဖောက် ၏။ ^၂၇ သိ သ ရ သည် ယေ လ ခြေ ရင်း ၌ မ လှုပ် မ ယှက် လဲ လျောင်း နေ ၏။ လဲ လျောင်း သော နေ ရာ ၌ ပင် သေ ဆုံး လေ ၏။

^၂၈ သိ သ ရ ၏ မိ ခင် သည် ရာ ဇ မတ် ကွက် ပြ တင်း ပေါက် မှ မျှော် ကြည့် ၍ ‘ငါ့ သား ၏ စစ် ရ ထား သည် အ ဘယ် ကြောင့် မ ပြန် လာ သေး ဘဲ ကြန့် ကြာ နေ ရ သ နည်း။ ရ ထား ဘီး သည် အ ဘယ် ကြောင့် နှေး နေ ရ သ နည်း’ ဟု ငို ကြွေး မြည် တမ်း လေ ၏။ ^၂၉ ဉာဏ် ပ ညာ ရှိ သော နန်း တွင်း သူ တို့ က သူ့ အား ပြန် လျှောက် သ ကဲ့ သို့ သူ ကိုယ် တိုင် လည်း ဤ သို့ တွေး မိ ၏။ ^၃၀ ‘ယောက်ျား တစ် ယောက် အ တွက် မိန်း မ ပျို တစ် ယောက် နှစ် ယောက်၊ သိ သ ရ အ တွက် တိုက် ခိုက် လု ယူ သော ပစ္စည်း ထဲ မှ ရောင် စုံ အ ဝတ် အ စား၊ ငါ့ အ တွက် ရောင် စုံ ပန်း ထိုး အ ဝတ် အ စား၊ ရောင် စုံ ပန်း ထိုး လည် စည်း စ သည် တို့ ကို ခွဲ ဝေ နေ ကြ ခြင်း သာ ဖြစ် မည်’ ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။

^၃၁ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ၏ ရန် သူ အ လုံး စုံ ပျက် စီး ကြ ပါ စေ။ ကိုယ် ‌တော် ကို ချစ် သော သူ တို့ မူ ကား အ ရှိန် အ ဝါ နှင့် ထွက် လာ သော နေ မင်း ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပါ စေ” ဟူ ၍ သီ ဆို ကြ ၏။

ထို့ နောက် တွင် တိုင်း ပြည် သည် အ နှစ် လေး ဆယ် ပတ် လုံး ငြိမ်း ချမ်း လေ ၏။

¹ Then Deborah and Barak the son of Abinoam sang on that day, saying,

² “Because the leaders took the lead in Israel, because the people offered themselves willingly, be blessed, Yahweh!

³ “Hear, you kings! Give ear, you princes! I, even I, will sing to Yahweh. I will sing praise to Yahweh, the God of Israel.

⁴ “Yahweh, when you went out of Seir, when you marched out of the field of Edom, the earth trembled, the sky also dropped. Yes, the clouds dropped water. ⁵ The mountains quaked at Yahweh’s presence, even Sinai at the presence of Yahweh, the God of Israel.

⁶ “In the days of Shamgar the son of Anath, in the days of Jael, the highways were unoccupied. The travelers walked through byways. ⁷ The rulers ceased in Israel. They ceased until I, Deborah, arose; Until I arose a mother in Israel. ⁸ They chose new gods. Then war was in the gates. Was there a shield or spear seen among forty thousand in Israel?

⁹ My heart is toward the governors of Israel, who offered themselves willingly among the people. Bless Yahweh!

¹⁰ “Speak, you who ride on white donkeys, you who sit on rich carpets, and you who walk by the way. ¹¹ Far from the noise of archers, in the places of drawing water, there they will rehearse Yahweh’s righteous acts, the righteous acts of his rule in Israel. “Then Yahweh’s people went down to the gates.

¹² ‘Awake, awake, Deborah! Awake, awake, utter a song! Arise, Barak, and lead away your captives, you son of Abinoam.’

¹³ “Then a remnant of the nobles and the people came down. Yahweh came down for me against the mighty. ¹⁴ Those whose root is in Amalek came out of Ephraim, after you, Benjamin, among your peoples. Governors come down out of Machir. Those who handle the marshal’s staff came out of Zebulun. ¹⁵ The princes of Issachar were with Deborah. As was Issachar, so was Barak. They rushed into the valley at his feet.

By the watercourses of Reuben, there were great resolves of heart. ¹⁶ Why did you sit among the sheepfolds? To hear the whistling for the flocks? At the watercourses of Reuben, there were great searchings of heart. ¹⁷ Gilead lived beyond the Jordan. Why did Dan remain in ships? Asher sat still at the haven of the sea, and lived by his creeks.

¹⁸ Zebulun was a people that jeopardized their lives to the death; Naphtali also, on the high places of the field.

¹⁹ “The kings came and fought, then the kings of Canaan fought at Taanach by the waters of Megiddo. They took no plunder of silver.

²⁰ From the sky the stars fought. From their courses, they fought against Sisera. ²¹ The river Kishon swept them away, that ancient river, the river Kishon. My soul, march on with strength. ²² Then the horse hoofs stamped because of the prancing, the prancing of their strong ones.

²³ ‘Curse Meroz,’ said Yahweh’s angel. ‘Curse bitterly its inhabitants, because they didn’t come to help Yahweh, to help Yahweh against the mighty.’

²⁴ “Jael shall be blessed above women, the wife of Heber the Kenite; blessed shall she be above women in the tent. ²⁵ He asked for water. She gave him milk. She brought him butter in a lordly dish. ²⁶ She put her hand to the tent peg, and her right hand to the workmen’s hammer. With the hammer she struck Sisera. She struck through his head. Yes, she pierced and struck through his temples. ²⁷ At her feet he bowed, he fell, he lay. At her feet he bowed, he fell. Where he bowed, there he fell down dead.

²⁸ “Through the window she looked out, and cried: Sisera’s mother looked through the lattice. ‘Why is his chariot so long in coming? Why do the wheels of his chariots wait?’ ²⁹ Her wise ladies answered her, Yes, she returned answer to herself, ³⁰ ‘Have they not found, have they not divided the plunder? A lady, two ladies to every man; to Sisera a plunder of dyed garments, a plunder of dyed garments embroidered, of dyed garments embroidered on both sides, on the necks of the plunder?’

³¹ “So let all your enemies perish, Yahweh, but let those who love him be as the sun when it rises in its strength.”

Then the land had rest forty years.

ဆ ရာ ယု ဒ သန်

ဆ ရာ ယု ဒ သန်
KJV
မြန် မာ့ စံ မီ
WEB