၅

^၁ ထို နေ့ ၌ ဒေ ဗော ရ နှင့် အ ဘိ နောင် ၏ သား ဗာ ရက် တို့ က၊

^၂ “အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တွင် ခေါင်း ဆောင် တို့ ဦး ဆောင် ၍ လူ တို့ သည် လည်း အ သက် စွန့် ၍ တိုက် ပွဲ ဝင် ကြ သည် ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။

^၃ အို ရှင် ဘု ရင် တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ အို အုပ် ချုပ် သူ တို့၊ အာ ရုံ စိုက် ကြ လော့။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ကိုယ် တိုင် ကိုယ် ကျ သီ ချင်း ဆို မည်၊ ငါ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သီ ဆို ချီး မွမ်း မည်။

^၄ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် စိ ရ တောင် ပေါ် မှ ကြွ တော် မူ သော အ ခါ၊ ဧ ဒုံ ပြည် မှ ချီ တော် မူ သော အ ခါ မြေ ကြီး တုန် ခါ ပါ ၏။ ကောင်း ကင် မှ မိုး ရွာ သွန်း ပါ ၏၊ တိမ် တိုက် မှ လည်း မိုး ရွာ သွန်း ပါ ၏။ ^၅ တောင် များ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် တုန် လှုပ် ကြ ပါ ၏။ သိ နာ တောင် ပင် လျှင် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ‌ရှေ့ တော် တွင် တုန် လှုပ် ရ ပါ ၏။

^၆ အာ နတ် ၏ သား ရှံ ဂါ လက် ထက်၊ ယေ လ လက် ထက် တို့ ၌ လမ်း တို့ သည် ဆိတ် ညံ လေ ပြီ။ သွား လာ သော သူ တို့ သည် လမ်း ကြို လမ်း ကြား တို့ ၌ သာ သွား လာ ကြ ရ ပြီ။ ^၇ ငါ ဒေ ဗော ရ မ ပေါ် ထွန်း မီ၊ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ မိ ခင် ငါ ဒေ ဗော ရ မ ပေါ် ထွန်း မီ အစ္စ‌ ရေး ကျေး လက် တော ရွာ တို့ သည် ဆိတ် ညံ လျက် ရှိ ၏။ ^၈ သူ တို့ သည် ဘု ရား အ သစ် တို့ ကို ရွေး ချယ် ကြ သော အ ခါ မြို့ တံ ခါး များ ၌ စစ် ဖြစ် လေ ၏။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ လူ လေး သောင်း တွင် ဒိုင်း တစ် ခု၊ လှံ တစ် စင်း မျှ မ တွေ့ ရ။

^၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ခေါင်း ဆောင် များ၊ လူ တို့ နှင့် အ တူ အ သက် စွန့် တိုက် ပွဲ ဝင် ကြ သော သူ များ အ တွက် ငါ ဂုဏ် ယူ ၏။

^၁၀ သား ရေ ကုန်း နှီး သို့ မ ဟုတ် ’ကော် ဇော’။ ပေါ် ထိုင် ၍ မြည်း ဖြူ ကို စီး သော သူ တို့ နှင့် လမ်း ၌ သွား လာ သော သူ တို့၊ စဉ်း စား ဆင် ခြင် ကြ လော့။ ^၁၁ ရေ တွင်း နား တွင် သီ ချင်း ဆို သူ သို့ မ ဟုတ် ’လေး သ မား တို့ ၏ အ သံ’ သို့ မ ဟုတ် ‘လက် ရ ဥစ္စာ ခွဲ ဝေ သူ တို့ ၏ အ သံ’။ တို့ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖြောင့် မတ် သော အ မှု ကို ပြု တော် မူ ကြောင်း၊ အစ္စ‌ ရေး တော သူ တောင် သား တို့ အား ‌ဖြောင့် မတ် စွာ ပြု တော် မူ ကြောင်း ကို သီ ဆို ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ မျိုး တော် သည် မိ မိ တို့ မြို့ တံ ခါး သို့ ပြန် လာ ကြ လိမ့် မည်။

^၁၂ အို ဒေ ဗော ရ၊ နိုး လော့၊ နိုး လော့။ နိုး ထ ပြီး သီ ချင်း ဆို လော့။ အို အ ဘိ နောင် ၏ သား ဗာ ရက်၊ ထ လော့။ သုံ့ ပန်း များ ကို ထုတ် ဆောင် သွား လော့။

^၁၃ ကြွင်း ကျန် သော သူ တို့ သည် ခေါင်း ဆောင် တို့ ထံ သို့ ဆင်း လာ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ မျိုး တော် သည် သူ ရဲ ကောင်း များ နှင့် အ တူ ငါ့ ထံ သို့ ဆင်း လာ ကြ ၏။ ^၁၄ အို ဗင်္ယာ မိန်၊ အာ မ လက် ပြည် ၌ အ ခြေ ချ နေ ထိုင် သော ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး တို့ သည် သင် ၏ လူ တို့ နှင့် အ တူ သင့် နောက် သို့ လိုက် ကြ ပြီ။ မာ ခိ ရ အ မျိုး ထဲ မှ ခေါင်း ဆောင် များ ဆင်း လာ ကြ ပြီ။ ဇာ ဗု လုန် အ မျိုး ထဲ မှ စစ် သူ ကြီး များ ဆင်း လာ ကြ ပြီ။ ^၁၅ ဣ သ ခါ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် ဒေ ဗော ရ နှင့် အ တူ လိုက် ကြ ပြီ။ ထို နည်း တူ ဣ သ ခါ အ မျိုး သည် ဗာ ရက် နောက် မှ လိုက် ၍ လွင် ပြင် သို့ တစ် ဟုန် ထိုး ချီ သွား ကြ ပြီ။

ရု ဗင် အ မျိုး တွင် မူ ကား အ ကြီး အ ကျယ် ဝေ ခွဲ မ ရ ဖြစ် လေ ပြီ။ ^၁၆ သိုး ခြံ ထဲ မှာ အ ဘယ် ကြောင့် ထိုင် နေ သ နည်း။ သိုး ထိန်း တို့ ၏ ပ လွေ သံ ကို နား ထောင် လို သော ကြောင့် လော့။ ရု ဗင် အ မျိုး ထဲ တွင် အ ကြီး အ ကျယ် ဝေ ခွဲ မ ရ ဖြစ် လေ ပြီ။ ^၁၇ ဂိ လဒ် အ မျိုး သည် ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ၌ ပင် နေ နေ ကြ ပါ သည် တ ကား။ ဒန် အ မျိုး ကား အ ဘယ် ကြောင့် သင်္ဘော များ ပေါ် ၌ နေ ရစ် ရ သ နည်း။ အာ ရှာ အ မျိုး က လည်း ပင် လယ် ကမ်း ခြေ ၌ သာ ထိုင် နေ ကြ ပါ သည် တ ကား၊ ပင် လယ် ဆိပ် ကမ်း ၌ သာ နေ ထိုင် ကြ ပါ သည် တ ကား။

^၁၈ ဇာ ဗု လုန် လူ မျိုး ကား မိ မိ တို့ အ သက် နှင့် ရင်း ပြီး စွန့် စား ခဲ့ ပြီ။ နဿ လိ လူ မျိုး လည်း မြင့် သော အ ရပ် ၌ ထို နည်း တူ ပြု ခဲ့ ကြ ပြီ။

^၁၉ ရှင် ဘု ရင် တို့ သည် လာ ၍ စစ် တိုက် ကြ ၏။ ခါ နာန် ဘု ရင် တို့ သည် တာ နက် မြို့၊ မေ ဂိဒ္ဒေါ အိုင် နား ၌ စစ် တိုက် ကြ ၏။ တိုက် ခိုက် လု ယူ သော ငွေ ကို မ ယူ သွား ကြ။

^၂၀ ကြယ် တို့ သည် ကောင်း ကင် မှ စစ် တိုက် ကြ ပြီ။ မိ မိ တို့ ပတ် လမ်း မှ သိ သ ရ ကို စစ် တိုက် ကြ ပြီ။ ^၂၁ ကိ ရှုန် မြစ်၊ ရှေး က တည်း က ရှိ ခဲ့ သော မြစ် ဖြစ် သည့် ကိ ရှုန် မြစ် သည် သူ တို့ ကို တိုက် ချ သွား ပြီ။ အို ငါ့ ဝိ ညာဉ်၊ ခွန် အား အ ပြည့် နှင့် ချီ တက် လော့။ ^၂၂ စစ် မြင်း တို့ သည် က ဆုန် ပေါက် ပြေး နေ ကြ ပြီ။ မြင်း ခွာ သံ များ လည်း ပွက် လော ရိုက် လေ ပြီ။

^၂၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် က ‘မေ ရော ဇ မြို့ ကို ကျိန် ဆဲ လော့။ ထို မြို့ ၌ နေ ထိုင် သော သူ တို့ ကို ကျိန် စာ တိုက် လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘက် လာ မ ကူ ကြ။ သူ ရဲ ကောင်း တို့ နှင့် တိုက် ခိုက် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘက် လာ မ ကူ ကြ’ ဟု ဆို ၏။

^၂၄ ကေ နိ လူ မျိုး ဟေ ဗာ ၏ မ ယား ယေ လ သည် အ ချီး မွမ်း ထိုက် ဆုံး မိန်း မ ဖြစ် ၏။ တဲ ၌ နေ သော မိန်း မ တို့ တွင် အ ချီး မွမ်း ထိုက် ဆုံး မိန်း မ ဖြစ် ၏။ ^၂၅ သိ သ ရ သည် ရေ ကို တောင်း သော အ ခါ နွား နို့ ကို ပေး ၏။ တော် ဝင် ခွက် ဖြင့် နို့ ဓမ်း ကို ယူ လာ ပေး ၏။ ^၂၆ သူ့ လက် ဖြင့် တဲ ငုတ် တိုင် ကို ယူ ၏။ လက် ယာ လက် ၌ ကိုင် ထား သော လက် သ မား တူ ဖြင့် သိ သ ရ ခေါင်း ကို ထု ရိုက် ၏။ နား ထင် ကို ထိုး ဖောက် ၏။ ^၂၇ သိ သ ရ သည် ယေ လ ခြေ ရင်း ၌ မ လှုပ် မ ယှက် လဲ လျောင်း နေ ၏။ လဲ လျောင်း သော နေ ရာ ၌ ပင် သေ ဆုံး လေ ၏။

^၂၈ သိ သ ရ ၏ မိ ခင် သည် ရာ ဇ မတ် ကွက် ပြ တင်း ပေါက် မှ မျှော် ကြည့် ၍ ‘ငါ့ သား ၏ စစ် ရ ထား သည် အ ဘယ် ကြောင့် မ ပြန် လာ သေး ဘဲ ကြန့် ကြာ နေ ရ သ နည်း။ ရ ထား ဘီး သည် အ ဘယ် ကြောင့် နှေး နေ ရ သ နည်း’ ဟု ငို ကြွေး မြည် တမ်း လေ ၏။ ^၂၉ ဉာဏ် ပ ညာ ရှိ သော နန်း တွင်း သူ တို့ က သူ့ အား ပြန် လျှောက် သ ကဲ့ သို့ သူ ကိုယ် တိုင် လည်း ဤ သို့ တွေး မိ ၏။ ^၃၀ ‘ယောက်ျား တစ် ယောက် အ တွက် မိန်း မ ပျို တစ် ယောက် နှစ် ယောက်၊ သိ သ ရ အ တွက် တိုက် ခိုက် လု ယူ သော ပစ္စည်း ထဲ မှ ရောင် စုံ အ ဝတ် အ စား၊ ငါ့ အ တွက် ရောင် စုံ ပန်း ထိုး အ ဝတ် အ စား၊ ရောင် စုံ ပန်း ထိုး လည် စည်း စ သည် တို့ ကို ခွဲ ဝေ နေ ကြ ခြင်း သာ ဖြစ် မည်’ ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။

^၃၁ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ၏ ရန် သူ အ လုံး စုံ ပျက် စီး ကြ ပါ စေ။ ကိုယ် ‌တော် ကို ချစ် သော သူ တို့ မူ ကား အ ရှိန် အ ဝါ နှင့် ထွက် လာ သော နေ မင်း ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပါ စေ” ဟူ ၍ သီ ဆို ကြ ၏။

ထို့ နောက် တွင် တိုင်း ပြည် သည် အ နှစ် လေး ဆယ် ပတ် လုံး ငြိမ်း ချမ်း လေ ၏။

5

¹ Then Deborah and Barak the son of Abinoam sang on that day, saying,

² “Because the leaders took the lead in Israel, because the people offered themselves willingly, be blessed, Yahweh!

³ “Hear, you kings! Give ear, you princes! I, even I, will sing to Yahweh. I will sing praise to Yahweh, the God of Israel.

⁴ “Yahweh, when you went out of Seir, when you marched out of the field of Edom, the earth trembled, the sky also dropped. Yes, the clouds dropped water. ⁵ The mountains quaked at Yahweh’s presence, even Sinai at the presence of Yahweh, the God of Israel.

⁶ “In the days of Shamgar the son of Anath, in the days of Jael, the highways were unoccupied. The travelers walked through byways. ⁷ The rulers ceased in Israel. They ceased until I, Deborah, arose; Until I arose a mother in Israel. ⁸ They chose new gods. Then war was in the gates. Was there a shield or spear seen among forty thousand in Israel?

⁹ My heart is toward the governors of Israel, who offered themselves willingly among the people. Bless Yahweh!

¹⁰ “Speak, you who ride on white donkeys, you who sit on rich carpets, and you who walk by the way. ¹¹ Far from the noise of archers, in the places of drawing water, there they will rehearse Yahweh’s righteous acts, the righteous acts of his rule in Israel. “Then Yahweh’s people went down to the gates.

¹² ‘Awake, awake, Deborah! Awake, awake, utter a song! Arise, Barak, and lead away your captives, you son of Abinoam.’

¹³ “Then a remnant of the nobles and the people came down. Yahweh came down for me against the mighty. ¹⁴ Those whose root is in Amalek came out of Ephraim, after you, Benjamin, among your peoples. Governors come down out of Machir. Those who handle the marshal’s staff came out of Zebulun. ¹⁵ The princes of Issachar were with Deborah. As was Issachar, so was Barak. They rushed into the valley at his feet.

By the watercourses of Reuben, there were great resolves of heart. ¹⁶ Why did you sit among the sheepfolds? To hear the whistling for the flocks? At the watercourses of Reuben, there were great searchings of heart. ¹⁷ Gilead lived beyond the Jordan. Why did Dan remain in ships? Asher sat still at the haven of the sea, and lived by his creeks.

¹⁸ Zebulun was a people that jeopardized their lives to the death; Naphtali also, on the high places of the field.

¹⁹ “The kings came and fought, then the kings of Canaan fought at Taanach by the waters of Megiddo. They took no plunder of silver.

²⁰ From the sky the stars fought. From their courses, they fought against Sisera. ²¹ The river Kishon swept them away, that ancient river, the river Kishon. My soul, march on with strength. ²² Then the horse hoofs stamped because of the prancing, the prancing of their strong ones.

²³ ‘Curse Meroz,’ said Yahweh’s angel. ‘Curse bitterly its inhabitants, because they didn’t come to help Yahweh, to help Yahweh against the mighty.’

²⁴ “Jael shall be blessed above women, the wife of Heber the Kenite; blessed shall she be above women in the tent. ²⁵ He asked for water. She gave him milk. She brought him butter in a lordly dish. ²⁶ She put her hand to the tent peg, and her right hand to the workmen’s hammer. With the hammer she struck Sisera. She struck through his head. Yes, she pierced and struck through his temples. ²⁷ At her feet he bowed, he fell, he lay. At her feet he bowed, he fell. Where he bowed, there he fell down dead.

²⁸ “Through the window she looked out, and cried: Sisera’s mother looked through the lattice. ‘Why is his chariot so long in coming? Why do the wheels of his chariots wait?’ ²⁹ Her wise ladies answered her, Yes, she returned answer to herself, ³⁰ ‘Have they not found, have they not divided the plunder? A lady, two ladies to every man; to Sisera a plunder of dyed garments, a plunder of dyed garments embroidered, of dyed garments embroidered on both sides, on the necks of the plunder?’

 ³¹ “So let all your enemies perish, Yahweh, but let those who love him be as the sun when it rises in its strength.”

 Then the land had rest forty years.

၅

^၁ ထို နေ့ ၌ ဒေ ဗော ရ နှင့် အ ဘိ နောင် ၏ သား ဗာ ရက် တို့ က၊

^၂ “အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တွင် ခေါင်း ဆောင် တို့ ဦး ဆောင် ၍ လူ တို့ သည် လည်း အ သက် စွန့် ၍ တိုက် ပွဲ ဝင် ကြ သည် ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။

^၃ အို ရှင် ဘု ရင် တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ အို အုပ် ချုပ် သူ တို့၊ အာ ရုံ စိုက် ကြ လော့။ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ကိုယ် တိုင် ကိုယ် ကျ သီ ချင်း ဆို မည်၊ ငါ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သီ ဆို ချီး မွမ်း မည်။

^၄ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် စိ ရ တောင် ပေါ် မှ ကြွ တော် မူ သော အ ခါ၊ ဧ ဒုံ ပြည် မှ ချီ တော် မူ သော အ ခါ မြေ ကြီး တုန် ခါ ပါ ၏။ ကောင်း ကင် မှ မိုး ရွာ သွန်း ပါ ၏၊ တိမ် တိုက် မှ လည်း မိုး ရွာ သွန်း ပါ ၏။ ^၅ တောင် များ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် တုန် လှုပ် ကြ ပါ ၏။ သိ နာ တောင် ပင် လျှင် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ‌ရှေ့ တော် တွင် တုန် လှုပ် ရ ပါ ၏။

^၆ အာ နတ် ၏ သား ရှံ ဂါ လက် ထက်၊ ယေ လ လက် ထက် တို့ ၌ လမ်း တို့ သည် ဆိတ် ညံ လေ ပြီ။ သွား လာ သော သူ တို့ သည် လမ်း ကြို လမ်း ကြား တို့ ၌ သာ သွား လာ ကြ ရ ပြီ။ ^၇ ငါ ဒေ ဗော ရ မ ပေါ် ထွန်း မီ၊ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ မိ ခင် ငါ ဒေ ဗော ရ မ ပေါ် ထွန်း မီ အစ္စ‌ ရေး ကျေး လက် တော ရွာ တို့ သည် ဆိတ် ညံ လျက် ရှိ ၏။ ^၈ သူ တို့ သည် ဘု ရား အ သစ် တို့ ကို ရွေး ချယ် ကြ သော အ ခါ မြို့ တံ ခါး များ ၌ စစ် ဖြစ် လေ ၏။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ လူ လေး သောင်း တွင် ဒိုင်း တစ် ခု၊ လှံ တစ် စင်း မျှ မ တွေ့ ရ။

^၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ လော့။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၏ ခေါင်း ဆောင် များ၊ လူ တို့ နှင့် အ တူ အ သက် စွန့် တိုက် ပွဲ ဝင် ကြ သော သူ များ အ တွက် ငါ ဂုဏ် ယူ ၏။

^၁၀ သား ရေ ကုန်း နှီး သို့ မ ဟုတ် ’ကော် ဇော’။ ပေါ် ထိုင် ၍ မြည်း ဖြူ ကို စီး သော သူ တို့ နှင့် လမ်း ၌ သွား လာ သော သူ တို့၊ စဉ်း စား ဆင် ခြင် ကြ လော့။ ^၁၁ ရေ တွင်း နား တွင် သီ ချင်း ဆို သူ သို့ မ ဟုတ် ’လေး သ မား တို့ ၏ အ သံ’ သို့ မ ဟုတ် ‘လက် ရ ဥစ္စာ ခွဲ ဝေ သူ တို့ ၏ အ သံ’။ တို့ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖြောင့် မတ် သော အ မှု ကို ပြု တော် မူ ကြောင်း၊ အစ္စ‌ ရေး တော သူ တောင် သား တို့ အား ‌ဖြောင့် မတ် စွာ ပြု တော် မူ ကြောင်း ကို သီ ဆို ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ မျိုး တော် သည် မိ မိ တို့ မြို့ တံ ခါး သို့ ပြန် လာ ကြ လိမ့် မည်။

^၁၂ အို ဒေ ဗော ရ၊ နိုး လော့၊ နိုး လော့။ နိုး ထ ပြီး သီ ချင်း ဆို လော့။ အို အ ဘိ နောင် ၏ သား ဗာ ရက်၊ ထ လော့။ သုံ့ ပန်း များ ကို ထုတ် ဆောင် သွား လော့။

^၁၃ ကြွင်း ကျန် သော သူ တို့ သည် ခေါင်း ဆောင် တို့ ထံ သို့ ဆင်း လာ ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ မျိုး တော် သည် သူ ရဲ ကောင်း များ နှင့် အ တူ ငါ့ ထံ သို့ ဆင်း လာ ကြ ၏။ ^၁၄ အို ဗင်္ယာ မိန်၊ အာ မ လက် ပြည် ၌ အ ခြေ ချ နေ ထိုင် သော ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး တို့ သည် သင် ၏ လူ တို့ နှင့် အ တူ သင့် နောက် သို့ လိုက် ကြ ပြီ။ မာ ခိ ရ အ မျိုး ထဲ မှ ခေါင်း ဆောင် များ ဆင်း လာ ကြ ပြီ။ ဇာ ဗု လုန် အ မျိုး ထဲ မှ စစ် သူ ကြီး များ ဆင်း လာ ကြ ပြီ။ ^၁၅ ဣ သ ခါ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် ဒေ ဗော ရ နှင့် အ တူ လိုက် ကြ ပြီ။ ထို နည်း တူ ဣ သ ခါ အ မျိုး သည် ဗာ ရက် နောက် မှ လိုက် ၍ လွင် ပြင် သို့ တစ် ဟုန် ထိုး ချီ သွား ကြ ပြီ။

ရု ဗင် အ မျိုး တွင် မူ ကား အ ကြီး အ ကျယ် ဝေ ခွဲ မ ရ ဖြစ် လေ ပြီ။ ^၁၆ သိုး ခြံ ထဲ မှာ အ ဘယ် ကြောင့် ထိုင် နေ သ နည်း။ သိုး ထိန်း တို့ ၏ ပ လွေ သံ ကို နား ထောင် လို သော ကြောင့် လော့။ ရု ဗင် အ မျိုး ထဲ တွင် အ ကြီး အ ကျယ် ဝေ ခွဲ မ ရ ဖြစ် လေ ပြီ။ ^၁၇ ဂိ လဒ် အ မျိုး သည် ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ၌ ပင် နေ နေ ကြ ပါ သည် တ ကား။ ဒန် အ မျိုး ကား အ ဘယ် ကြောင့် သင်္ဘော များ ပေါ် ၌ နေ ရစ် ရ သ နည်း။ အာ ရှာ အ မျိုး က လည်း ပင် လယ် ကမ်း ခြေ ၌ သာ ထိုင် နေ ကြ ပါ သည် တ ကား၊ ပင် လယ် ဆိပ် ကမ်း ၌ သာ နေ ထိုင် ကြ ပါ သည် တ ကား။

^၁၈ ဇာ ဗု လုန် လူ မျိုး ကား မိ မိ တို့ အ သက် နှင့် ရင်း ပြီး စွန့် စား ခဲ့ ပြီ။ နဿ လိ လူ မျိုး လည်း မြင့် သော အ ရပ် ၌ ထို နည်း တူ ပြု ခဲ့ ကြ ပြီ။

^၁၉ ရှင် ဘု ရင် တို့ သည် လာ ၍ စစ် တိုက် ကြ ၏။ ခါ နာန် ဘု ရင် တို့ သည် တာ နက် မြို့၊ မေ ဂိဒ္ဒေါ အိုင် နား ၌ စစ် တိုက် ကြ ၏။ တိုက် ခိုက် လု ယူ သော ငွေ ကို မ ယူ သွား ကြ။

^၂၀ ကြယ် တို့ သည် ကောင်း ကင် မှ စစ် တိုက် ကြ ပြီ။ မိ မိ တို့ ပတ် လမ်း မှ သိ သ ရ ကို စစ် တိုက် ကြ ပြီ။ ^၂၁ ကိ ရှုန် မြစ်၊ ရှေး က တည်း က ရှိ ခဲ့ သော မြစ် ဖြစ် သည့် ကိ ရှုန် မြစ် သည် သူ တို့ ကို တိုက် ချ သွား ပြီ။ အို ငါ့ ဝိ ညာဉ်၊ ခွန် အား အ ပြည့် နှင့် ချီ တက် လော့။ ^၂၂ စစ် မြင်း တို့ သည် က ဆုန် ပေါက် ပြေး နေ ကြ ပြီ။ မြင်း ခွာ သံ များ လည်း ပွက် လော ရိုက် လေ ပြီ။

^၂၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် က ‘မေ ရော ဇ မြို့ ကို ကျိန် ဆဲ လော့။ ထို မြို့ ၌ နေ ထိုင် သော သူ တို့ ကို ကျိန် စာ တိုက် လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘက် လာ မ ကူ ကြ။ သူ ရဲ ကောင်း တို့ နှင့် တိုက် ခိုက် သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘက် လာ မ ကူ ကြ’ ဟု ဆို ၏။

^၂၄ ကေ နိ လူ မျိုး ဟေ ဗာ ၏ မ ယား ယေ လ သည် အ ချီး မွမ်း ထိုက် ဆုံး မိန်း မ ဖြစ် ၏။ တဲ ၌ နေ သော မိန်း မ တို့ တွင် အ ချီး မွမ်း ထိုက် ဆုံး မိန်း မ ဖြစ် ၏။ ^၂၅ သိ သ ရ သည် ရေ ကို တောင်း သော အ ခါ နွား နို့ ကို ပေး ၏။ တော် ဝင် ခွက် ဖြင့် နို့ ဓမ်း ကို ယူ လာ ပေး ၏။ ^၂၆ သူ့ လက် ဖြင့် တဲ ငုတ် တိုင် ကို ယူ ၏။ လက် ယာ လက် ၌ ကိုင် ထား သော လက် သ မား တူ ဖြင့် သိ သ ရ ခေါင်း ကို ထု ရိုက် ၏။ နား ထင် ကို ထိုး ဖောက် ၏။ ^၂၇ သိ သ ရ သည် ယေ လ ခြေ ရင်း ၌ မ လှုပ် မ ယှက် လဲ လျောင်း နေ ၏။ လဲ လျောင်း သော နေ ရာ ၌ ပင် သေ ဆုံး လေ ၏။

^၂၈ သိ သ ရ ၏ မိ ခင် သည် ရာ ဇ မတ် ကွက် ပြ တင်း ပေါက် မှ မျှော် ကြည့် ၍ ‘ငါ့ သား ၏ စစ် ရ ထား သည် အ ဘယ် ကြောင့် မ ပြန် လာ သေး ဘဲ ကြန့် ကြာ နေ ရ သ နည်း။ ရ ထား ဘီး သည် အ ဘယ် ကြောင့် နှေး နေ ရ သ နည်း’ ဟု ငို ကြွေး မြည် တမ်း လေ ၏။ ^၂၉ ဉာဏ် ပ ညာ ရှိ သော နန်း တွင်း သူ တို့ က သူ့ အား ပြန် လျှောက် သ ကဲ့ သို့ သူ ကိုယ် တိုင် လည်း ဤ သို့ တွေး မိ ၏။ ^၃၀ ‘ယောက်ျား တစ် ယောက် အ တွက် မိန်း မ ပျို တစ် ယောက် နှစ် ယောက်၊ သိ သ ရ အ တွက် တိုက် ခိုက် လု ယူ သော ပစ္စည်း ထဲ မှ ရောင် စုံ အ ဝတ် အ စား၊ ငါ့ အ တွက် ရောင် စုံ ပန်း ထိုး အ ဝတ် အ စား၊ ရောင် စုံ ပန်း ထိုး လည် စည်း စ သည် တို့ ကို ခွဲ ဝေ နေ ကြ ခြင်း သာ ဖြစ် မည်’ ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။

^၃၁ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် ၏ ရန် သူ အ လုံး စုံ ပျက် စီး ကြ ပါ စေ။ ကိုယ် ‌တော် ကို ချစ် သော သူ တို့ မူ ကား အ ရှိန် အ ဝါ နှင့် ထွက် လာ သော နေ မင်း ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပါ စေ” ဟူ ၍ သီ ဆို ကြ ၏။

ထို့ နောက် တွင် တိုင်း ပြည် သည် အ နှစ် လေး ဆယ် ပတ် လုံး ငြိမ်း ချမ်း လေ ၏။

5

¹ Then Deborah and Barak the son of Abinoam sang on that day, saying,

² “Because the leaders took the lead in Israel, because the people offered themselves willingly, be blessed, Yahweh!

³ “Hear, you kings! Give ear, you princes! I, even I, will sing to Yahweh. I will sing praise to Yahweh, the God of Israel.

⁴ “Yahweh, when you went out of Seir, when you marched out of the field of Edom, the earth trembled, the sky also dropped. Yes, the clouds dropped water. ⁵ The mountains quaked at Yahweh’s presence, even Sinai at the presence of Yahweh, the God of Israel.

⁶ “In the days of Shamgar the son of Anath, in the days of Jael, the highways were unoccupied. The travelers walked through byways. ⁷ The rulers ceased in Israel. They ceased until I, Deborah, arose; Until I arose a mother in Israel. ⁸ They chose new gods. Then war was in the gates. Was there a shield or spear seen among forty thousand in Israel?

⁹ My heart is toward the governors of Israel, who offered themselves willingly among the people. Bless Yahweh!

¹⁰ “Speak, you who ride on white donkeys, you who sit on rich carpets, and you who walk by the way. ¹¹ Far from the noise of archers, in the places of drawing water, there they will rehearse Yahweh’s righteous acts, the righteous acts of his rule in Israel. “Then Yahweh’s people went down to the gates.

¹² ‘Awake, awake, Deborah! Awake, awake, utter a song! Arise, Barak, and lead away your captives, you son of Abinoam.’

¹³ “Then a remnant of the nobles and the people came down. Yahweh came down for me against the mighty. ¹⁴ Those whose root is in Amalek came out of Ephraim, after you, Benjamin, among your peoples. Governors come down out of Machir. Those who handle the marshal’s staff came out of Zebulun. ¹⁵ The princes of Issachar were with Deborah. As was Issachar, so was Barak. They rushed into the valley at his feet.

By the watercourses of Reuben, there were great resolves of heart. ¹⁶ Why did you sit among the sheepfolds? To hear the whistling for the flocks? At the watercourses of Reuben, there were great searchings of heart. ¹⁷ Gilead lived beyond the Jordan. Why did Dan remain in ships? Asher sat still at the haven of the sea, and lived by his creeks.

¹⁸ Zebulun was a people that jeopardized their lives to the death; Naphtali also, on the high places of the field.

¹⁹ “The kings came and fought, then the kings of Canaan fought at Taanach by the waters of Megiddo. They took no plunder of silver.

²⁰ From the sky the stars fought. From their courses, they fought against Sisera. ²¹ The river Kishon swept them away, that ancient river, the river Kishon. My soul, march on with strength. ²² Then the horse hoofs stamped because of the prancing, the prancing of their strong ones.

²³ ‘Curse Meroz,’ said Yahweh’s angel. ‘Curse bitterly its inhabitants, because they didn’t come to help Yahweh, to help Yahweh against the mighty.’

²⁴ “Jael shall be blessed above women, the wife of Heber the Kenite; blessed shall she be above women in the tent. ²⁵ He asked for water. She gave him milk. She brought him butter in a lordly dish. ²⁶ She put her hand to the tent peg, and her right hand to the workmen’s hammer. With the hammer she struck Sisera. She struck through his head. Yes, she pierced and struck through his temples. ²⁷ At her feet he bowed, he fell, he lay. At her feet he bowed, he fell. Where he bowed, there he fell down dead.

²⁸ “Through the window she looked out, and cried: Sisera’s mother looked through the lattice. ‘Why is his chariot so long in coming? Why do the wheels of his chariots wait?’ ²⁹ Her wise ladies answered her, Yes, she returned answer to herself, ³⁰ ‘Have they not found, have they not divided the plunder? A lady, two ladies to every man; to Sisera a plunder of dyed garments, a plunder of dyed garments embroidered, of dyed garments embroidered on both sides, on the necks of the plunder?’

 ³¹ “So let all your enemies perish, Yahweh, but let those who love him be as the sun when it rises in its strength.”

 Then the land had rest forty years.