၂၀

^၁ ဂိ လဒ် ပြည် အ ပါ အ ဝင် ဒန် မြို့ မှ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင်‌ အောင် နေ ထိုင် သော အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း လူ အုပ် ကြီး တို့ သည် မိ ဇ ပါ မြို့ သို့ ရောက် လာ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် တစ် စိတ် တစ် သ ဘော တည်း စု ရုံး ကြ ၏။ ^၂ အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် အား လုံး ၏ အ ကြီး အ ကဲ တို့ နှင့် ဓား ကိုင် ခြေ လျင် တပ် သား လေး သိန်း တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ မျိုး တော် စု ဝေး ရာ နေ ရာ တွင် နေ ရာ ယူ ကြ ၏။

^၃ အစ္စ ရေး တပ် မိ ဇ ပါ မြို့ သို့ ချီ တက် လာ ကြောင်း ကို ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ ကြား သိ ကြ ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က “အ ဘယ် ကြောင့် ဤ မျှ လောက် ဆိုး သွမ်း သော အ မှု ဖြစ် ရ သ နည်း။ ပြော ပြ ပါ လော့ ဟု မေး လျှင်၊ ^၄ အ သတ် ခံ ရ သော အ မျိုး သ မီး ၏ ခင် ပွန်း လေ ဝိ လူ က “အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် ၏ မ ယား ငယ် သည် ဗင်္ယာ မိန် ပြည်၊ ဂိ ဗာ မြို့ တွင် ည အိပ် ရပ် နား ရန် ‌ရောက် လာ ပါ ၏။ ^၅ ည အ ချိန် တွင် ဂိ ဗာ မြို့ သား တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ရှိ ရာ အိမ် ကို ဝိုင်း ထား ပြီး အ ကျွန်ုပ် ကို သတ် ရန် ကြံ စည် ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ မ ယား ငယ် ကို လည်း သေ သည် အ ထိ အ ဓမ္မ ပြု ကြ ပါ ၏။ ^၆ ထို သို့ ဂိ ဗာ မြို့ သား တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ တွင် ညစ် ညမ်း သော အ မှု၊ ယုတ် ညံ့ သော အ မှု ကို ပြု ကြ သော ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် သည် လည်း မ ယား ငယ် အ သေ ကောင် ကို ခုတ် ဖြတ် ပြီး အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အ မွေ ခံ ရာ ပြည် တစ် လျှောက် လုံး သို့ ပို့ လိုက် ပါ ၏။ ^၇ သင် တို့ အား လုံး သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား များ ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ ယ ခု တိုင် ပင် ၍ အ ကြံ ပေး ကြ ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၈ ထို အ ခါ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် တစ် စိတ် တစ် သ ဘော တည်း ဖြစ် လျက် “ငါ တို့ တစ် ယောက် မျှ ကိုယ့် တဲ သို့ မ သွား၊ ကိုယ့် အိမ် သို့ မ ပြန်။ ^၉ ငါ တို့ ဤ သို့ အ စီ အ စဉ် ဆွဲ မည်။ မဲ ချ ပြီး ဂိ ဗာ မြို့ ကို သွား တိုက် ကြ မည်။ ^၁၀ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ တွင် ဗင်္ယာ မိန် ပြည်၊ ဂိ ဗာ မြို့ သား တို့ ပြု ခဲ့ သ မျှ ယုတ် ညံ့ သော အ မှု နှင့် အ ညီ သူ တို့ ကို လက် စား ချေ ရန် စစ် ချီ သော အ ခါ စစ် သည် တို့ အ တွက် ရိက္ခာ သယ် ဆောင် ရန် အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် အား လုံး ထဲ မှ လူ အ ယောက် တစ် ရာ တွင် ဆယ် ယောက်၊ လူ အ ယောက် တစ် ထောင် တွင် အ ယောက် တစ် ရာ၊ လူ အ ယောက် တစ် သောင်း တွင် အ ယောက် တစ် ထောင် တို့ ကို ရွေး ကောက် မည်” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၁၁ ဤ သို့ ဖြင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည် ဂိ ဗာ မြို့ ကို တိုက် ခိုက် ဖို့ တစ် စိတ် တစ် သ ဘော တည်း စု ဝေး ကြ ၏။

^၁၂ အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန် တစ် မျိုး နွယ် လုံး ထံ လူ လွှတ် လျက် “သင် တို့ တွင် အ ဘယ် ကြောင့် ဤ မျှ လောက် ဆိုး သွမ်း သော အ မှု ဖြစ် ပျက် ရ သ နည်း။ ^၁၃ ယ ခု ဂိ ဗာ မြို့ ထဲ ရှိ ဆိုး ညစ် သော သူ တို့ ကို ထုတ် ပေး ပါ။ သူ တို့ ကို သတ် ပြီး အစ္စ ရေး လူ မျိုး ထဲ မှ မ ကောင်း မှု ကို ဖယ် ရှား ပစ် မည်” ဟု မှာ လိုက် ၏။ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ သည် မိ မိ တို့ အ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သော အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ၏ စ ကား ကို နား မ ထောင် လို ကြ။ ^၁၄ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို ထွက် တိုက် ရန် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ သည် အ မြို့ မြို့ မှ လာ ၍ ဂိ ဗာ မြို့ ၌ စု ရုံး ကြ ၏။

^၁၅ ထို နေ့ ၌ အ မြို့ မြို့ မှ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား ဓား ကိုင် သူ ရဲ နှစ် သောင်း ခြောက် ထောင် အ ပြင် ရွေး ကောက် ခံ ရ သော ဂိ ဗာ မြို့ သား ယောက်ျား ခု နစ် ရာ တို့ လည်း စု ရုံး ပါ ဝင် ကြ ၏။ ^၁၆ ဤ လူ အ ပေါင်း တို့ တွင် ရွေး ကောက် ထား သော လက် ဝဲ လက် အား သန် သူ ယောက်ျား အ ယောက် ခု နစ် ရာ ရှိ ၏။ သူ တို့ သည် ဆံ ချည် တစ် ပင် ကို ပင် လောက် လွှဲ နှင့် ထိ အောင် ပစ် နိုင် သူ များ ဖြစ် ၏။ ^၁၇ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး မှ အ ပ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ တွင် ဓား ကိုင် သူ ရဲ လေး သိန်း ရှိ ၏။ သူ တို့ အား လုံး သည် စစ် ရေး ကျွမ်း ကျင် သူ များ ဖြစ် ၏။

^၁၈ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ထ ၍ ဗေ သ လ မြို့ သို့ တက် သွား ပြီး လျှင် ဘု ရား သ ခင် အား “ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ ကို မည် သူ ဦး စွာ သွား တိုက် ရ မည် နည်း” ဟု မေး လျှောက် ကြ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ယု ဒ အ မျိုး ဦး စွာ ချီ တက် ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၉ ဤ သို့ ဖြင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် နံ နက် အ ချိန် ချီ တက် ၍ ဂိ ဗာ မြို့ အ နီး တွင် စ ခန်း ချ ကြ ၏။ ^၂၀ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး ကို တိုက် ခိုက် ရန် ချီ တက် လာ ၍ ဂိ ဗာ မြို့ ၌ နေ ရာ ယူ ကြ သော အ ခါ၊ ^၂၁ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ က လည်း ဂိ ဗာ မြို့ ထဲ မှ ထွက် လာ ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရာ ထို နေ့ တွင် အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ယောက် နှစ် သောင်း နှစ် ထောင် ကို သတ် ပစ် လိုက် ကြ ၏။

^၂၂ သို့ သော် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် အား ယူ ၍ ပ ထ မ နေ့ စစ် ဖြစ် ခဲ့ သော နေ ရာ တွင် ပင် နောက် တစ် ဖန် စစ် တိုက် ရန် နေ ရာ ယူ ကြ ပြန် ၏။ ^၂၃ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် သို့ တက် သွား ၍ နေ ဝင် ချိန် တိုင် အောင် ငို ကြွေး လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ညီ အစ် ကို ဖြစ် သော ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ ကို တစ် ဖန် သွား တိုက် ရ မည် လော” ဟု မေး လျှောက် ကြ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “တိုက် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၄ ထို့ ကြောင့် ဒု တိ ယ နေ့ တွင် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ ထံ ချီ တက် ကြ ၏။ ^၂၅ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ သည် လည်း ဒု တိ ယ နေ့ တွင် ဂိ ဗာ မြို့ ထဲ မှ ထွက် လာ ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ရင် ဆိုင် တိုက် ခိုက် ရာ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား ဓား ကိုင် သူ ရဲ အ ယောက် တစ် သောင်း ရှစ် ထောင် ကို သတ် ပစ် ပြန် ၏။

^၂၆ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း ဗေ သ လ မြို့ သို့ တက် သွား ပြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ထိုင် ၍ ငို ကြွေး ကြ ၏။ ထို နေ့ နေ ဝင် သည် အ ထိ အ စာ ရှောင် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မီး ရှို့ ရာ ယဇ်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ယဇ် များ ကို ပူ ဇော် ကြ၏။ ^၂၇ တစ် ဖန် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မေး လျှောက် ကြ ၏။ (ထို စဉ် က ဘု ရား သ ခင် ၏ ပ ဋိ ညာဉ် သေတ္တာ တော် သည် ဗေ သ လ အ ရပ် တွင် ရှိ ၍၊ ^၂၈ အာ ရုန် ၏ မြေး၊ ဧ လာ ဇာ ၏ သား ဖိ န ဟတ် က အ မှု တော် ဆောင် လျက် ရှိ ၏။) သူ တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ညီ အစ် ကို ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ ကို နောက် တစ် ဖန် သွား တိုက် ရ မည် လော၊ မ တိုက် ဘဲ နေ ရ မည် လော” ဟု ဆို လေ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း “သွား လော့။ မ နက် ဖြန် သူ တို့ ကို သင် တို့ လက် သို့ အပ် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၉ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ဂိ ဗာ မြို့ ပတ် ပတ် လည် တွင် တပ် ပုန်း ချ ထား ၍၊ ^၃၀ တ တိ ယ နေ့ တွင် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ ထံ ချီ တက် ကာ ယ ခင် က ကဲ့ သို့ ပင် ဂိ ဗာ မြို့ နား တွင် နေ ရာ ယူ ကြ ပြန် သော အ ခါ၊ ^၃၁ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ က လည်း ထွက် တိုက် ရာ မြို့ နှင့် ဝေး ရာ သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။ သူ တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ယ ခင် က ကဲ့ သို့ ပင် ဗေ သ လ မြို့ သို့ သွား သော လမ်း၊ ဂိ ဗာ မြို့ သို့ သွား‌ သော လမ်း တို့ တွင် တိုက် ခိုက် ရာ လူ အ ယောက် သုံး ဆယ် ခန့် ကို ကွင်း ပြင် တွင် သတ် မိ လေ ၏။ ^၃၂ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ က လည်း “ယ ခင် က ကဲ့ သို့ ပင် သူ တို့ ရှုံး ပြန် ပြီ” ဟု ဆို ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က မူ “ငါ တို့ ထွက် ပြေး ကြ စို့။ သူ တို့ ကို မြို့ နှင့် ဝေး ရာ လမ်း မ များ ဆီ သို့ မျှား ခေါ် သွား ကြ စို့” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၃၃ ဤ သို့ ဖြင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက် ၍ ဗာ လ တာ မာ အ ရပ် ၌ နေ ရာ ယူ ကြ ၏။ အစ္စ ရေး တပ် ပုန်း အ ဖွဲ့ က လည်း မိ မိ တို့ ပုန်း နေ ရာ မာ ရေ ဂေ ဗ ’ဂေ ဗ လွင် ပင်’ သို့ မ ဟုတ် ‘ဂေ ဗ အ နောက် ဘက်’။ မှ ထွက် လာ ကြ ၏။ ^၃၄ အစ္စ ရေး တစ် မျိုး သား လုံး ထဲ မှ ရွေး ကောက် ထား သော လူ အ ‌ယောက် တစ် သောင်း တို့ သည် လည်း ဂိ ဗာ မြို့ သို့ ချီ လာ ကြ သ ဖြင့် တိုက် ပွဲ အ ပြင်း အ ထန် ဖြစ် နေ ၏။ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ သည် မိ မိ တို့ ၌ အ ဖြစ် ဆိုး ကြီး ကြုံ ရ တော့ မည် ကို မ ရိပ် မိ ကြ။ ^၃၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ရှေ့ ‌၌ ရှုံး နိမ့် စေ တော် မူ သ ဖြင့် ထို နေ့ ၌ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး ဓား ကိုင် သူ ရဲ အ ယောက် နှစ် သောင်း ငါး ထောင့် တစ် ရာ ကို သတ် လိုက် လေ ၏။

^၃၆ ထို အ ခါ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ သည် မိ မိ တို့ ရှုံး နိမ့် ကြောင်း ရိပ် မိ လေ ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ဂိ ဗာ မြို့ အ နီး ၌ ချ ထား သော တပ် ပုန်း ကို အား ကိုး ၍ ဗင်္ယာ မိန် တို့ ထံ မှ ဆုတ် ခွာ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ^၃၇ တပ် ပုန်း အ ဖွဲ့ က လည်း ဂိ ဗာ မြို့ ထဲ သို့ တစ် ဟုန် ထိုး ပြေး ဝင် ၍ တပ် ဖြန့် ကာ မြို့ တစ် မြို့ လုံး ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ လေ ၏။ ^၃၈ အ ချက် ပြ လက္ခ ဏာ အ ဖြစ် မြို့ ထဲ မှ မီး ခိုး လုံး ကြီး တက် စေ မည် ဟု အစ္စ ရေး တပ် ဖွဲ့ နှင့် တပ် ပုန်း အ ဖွဲ့ တို့ ချိန်း ချက် ထား ၏။ ^၃၉ မြို့ ထဲ မှ မီး ခိုး လုံး ကြီး တက် လာ လျှင် အစ္စ ရေး တပ် သည် စစ် ပွဲ ထဲ သို့ ပြန် လှည့် မည် ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ မူ ကား အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ နှင့် စ တိုက် စဉ် က လူ အ ယောက် သုံး ဆယ် ခန့် ကို သတ် မိ လေ သ ဖြင့် “သူ တို့ သည် ယ ခင် စစ် ပွဲ များ ကဲ့ သို့ ပင် ငါ တို့ ကို ရှုံး နိမ့် လေ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၄၀ ထို စဉ် မြို့ ထဲ မှ မီး ခိုး လုံး စ တက် လာ လေ ၏။ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ သည် လည်း နောက် သို့ လှည့် ကြည့် ရာ မြို့ ထဲ မှ မီး ခိုး လုံး ကြီး ကောင်း ကင် သို့ တက် နေ သည် ကို မြင် လေ ၏။ ^၄၁ အစ္စ ရေး စစ် တပ် လည်း ပြန် လှည့် လာ ၏။ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ လည်း အ ဖြစ် ဆိုး နှင့် ကြုံ ရ တော့ မည် ကို သိ ၍ ထိတ် လန့် နေ ကြ ၏။ ^၄၂ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ထံ မှ ဆုတ် ၍ တော ကန္တာ ရ သို့ ထွက် ပြေး ကြ ၏။ သို့ သော် အစ္စ ရေး တပ် သည် သူ တို့ ကို လိုက် တိုက် ၏။ မြို့ ရွာ များ မှ လူ တို့ သည် လည်း ထွက် လာ ၍ သူ တို့ ထံ သို့ လာ သော သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် လေ ၏။

^၄၃ အစ္စ ရေး စစ် တပ် သည် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ ကို ဝိုင်း ၍ လိုက် တိုက် ရာ ဂိ ဗာ မြို့ အ ရှေ့ ဘက် နေ ထွက် ရာ အ ရပ် တွင် အ လွယ် တ ကူ နှိမ် နင်း နိုင် ခဲ့ ၏။ ^၄၄ ထို အ ခါ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား ထဲ မှ ရဲ စွမ်း သတ္တိ ရှိ သူ တစ် သောင်း ရှစ် ထောင် ကျ ဆုံး လေ ၏။ ^၄၅ အ ချို့ တို့ သည် တော ကန္တာ ရ ရှိ ရိမ္မုန် ကျောက် ဆောင် သို့ ထွက် ပြေး ကြ သ ဖြင့် အစ္စ ရေး တပ် က လိုက် လံ သတ် ဖြတ် ရာ လမ်း တစ် လျှောက် တွင် လူ အ ယောက် ငါး ထောင် ကို သတ် ဖြတ် ၏။ ဂိ ဒုံ မြို့ အ ထိ ဆက် လိုက် ၍ လူ နှစ် ထောင် ကို သတ် ဖြတ် လေ ၏။

^၄၆ ထို နေ့ တွင် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား ဓား ကိုင် စစ် သူ ရဲ စု စု ပေါင်း နှစ် သောင်း ငါး ထောင် ကျ ဆုံး ၏။ ^၄၇ လူ အ ယောက် ခြောက် ရာ တို့ သည် တော ကန္တာ ရ ရှိ ရိမ္မုန် ကျောက် ဆောင် ဘက် သို့ လှည့် ပြေး ကြ ပြီး ထို သူ တို့ သည် ရိမ္မုန် ကျောက် ဆောင် တွင် လေး လ နေ ကြ ၏။

^၄၈ အစ္စ ရေး စစ် တပ် သည် လည်း ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ နေ ရာ သို့ ပြန် လာ ၍ မြို့ ထဲ ရှိ လူ နှင့် တ ကွ တိ ရစ္ဆာန် အ ပါ အ ဝင် တွေ့ သ မျှ တို့ ကို ဓား ဖြင့် သတ် ပစ် လေ ၏။ တွေ့ သ မျှ မြို့ တို့ ကို လည်း မီး ရှို့ ပစ် ကြ ၏။

20

¹ Then all the children of Israel went out, and the congregation was assembled as one man, from Dan even to Beersheba, with the land of Gilead, to Yahweh at Mizpah. ² The chiefs of all the people, even of all the tribes of Israel, presented themselves in the assembly of the people of God, four hundred thousand footmen who drew sword.

³ (Now the children of Benjamin heard that the children of Israel had gone up to Mizpah.) The children of Israel said, “Tell us, how did this wickedness happen?” ⁴ The Levite, the husband of the woman who was murdered, answered, “I came into Gibeah that belongs to Benjamin, I and my concubine, to spend the night. ⁵ The men of Gibeah rose against me, and surrounded the house by night. They intended to kill me and they raped my concubine, and she is dead. ⁶ I took my concubine and cut her in pieces, and sent her throughout all the country of the inheritance of Israel; for they have committed lewdness and folly in Israel. ⁷ Behold, you children of Israel, all of you, give here your advice and counsel.”

⁸ All the people arose as one man, saying, “None of us will go to his tent, neither will any of us turn to his house. ⁹ But now this is the thing which we will do to Gibeah: we will go up against it by lot; ¹⁰ and we will take ten men of one hundred throughout all the tribes of Israel, and one hundred of one thousand, and a thousand out of ten thousand to get food for the people, that they may do, when they come to Gibeah of Benjamin, according to all the folly that the men of Gibeah have done in Israel.” ¹¹ So all the men of Israel were gathered against the city, knit together as one man.

¹² The tribes of Israel sent men through all the tribe of Benjamin, saying, “What wickedness is this that has happened among you? ¹³ Now therefore deliver up the men, the wicked fellows who are in Gibeah, that we may put them to death and put away evil from Israel.” But Benjamin would not listen to the voice of their brothers, the children of Israel. ¹⁴ The children of Benjamin gathered themselves together out of the cities to Gibeah, to go out to battle against the children of Israel.

¹⁵ The children of Benjamin were counted on that day out of the cities twenty-six thousand men who drew the sword, in addition to the inhabitants of Gibeah, who were counted seven hundred chosen men. ¹⁶ Among all these soldiers there were seven hundred chosen men who were left-handed. Every one of them could sling a stone at a hair and not miss. ¹⁷ The men of Israel, besides Benjamin, were counted four hundred thousand men who drew sword. All these were men of war.

¹⁸ The children of Israel arose, went up to Bethel, and asked counsel of God. They asked, “Who shall go up for us first to battle against the children of Benjamin?” Yahweh said, “Judah first.”

¹⁹ The children of Israel rose up in the morning and encamped against Gibeah. ²⁰ The men of Israel went out to battle against Benjamin; and the men of Israel set the battle in array against them at Gibeah. ²¹ The children of Benjamin came out of Gibeah, and on that day destroyed twenty-two thousand of the Israelite men down to the ground.

²² The people, the men of Israel, encouraged themselves, and set the battle again in array in the place where they set themselves in array the first day. ²³ The children of Israel went up and wept before Yahweh until evening; and they asked of Yahweh, saying, “Shall I again draw near to battle against the children of Benjamin my brother?” Yahweh said, “Go up against him.”

²⁴ The children of Israel came near against the children of Benjamin the second day. ²⁵ Benjamin went out against them out of Gibeah the second day, and destroyed down to the ground of the children of Israel again eighteen thousand men. All these drew the sword.

²⁶ Then all the children of Israel and all the people went up, and came to Bethel, and wept, and sat there before Yahweh, and fasted that day until evening; then they offered burnt offerings and peace offerings before Yahweh. ²⁷ The children of Israel asked Yahweh (for the ark of the covenant of God was there in those days, ²⁸ and Phinehas, the son of Eleazar, the son of Aaron, stood before it in those days), saying, “Shall I yet again go out to battle against the children of Benjamin my brother, or shall I cease?” Yahweh said, “Go up; for tomorrow I will deliver him into your hand.”

²⁹ Israel set ambushes all around Gibeah. ³⁰ The children of Israel went up against the children of Benjamin on the third day, and set themselves in array against Gibeah, as at other times. ³¹ The children of Benjamin went out against the people, and were drawn away from the city; and they began to strike and kill of the people as at other times, in the highways, of which one goes up to Bethel and the other to Gibeah, in the field, about thirty men of Israel. ³² The children of Benjamin said, “They are struck down before us, as at the first.” But the children of Israel said, “Let’s flee, and draw them away from the city to the highways.”

³³ All the men of Israel rose up out of their place and set themselves in array at Baal Tamar. Then the ambushers of Israel broke out of their place, even out of Maareh Geba. ³⁴ Ten thousand chosen men out of all Israel came over against Gibeah, and the battle was severe; but they didn’t know that disaster was close to them. ³⁵ Yahweh struck Benjamin before Israel; and the children of Israel destroyed of Benjamin that day twenty-five thousand one hundred men. All these drew the sword.

³⁶ So the children of Benjamin saw that they were struck, for the men of Israel yielded to Benjamin because they trusted the ambushers whom they had set against Gibeah. ³⁷ The ambushers hurried, and rushed on Gibeah; then the ambushers spread out, and struck all the city with the edge of the sword. ³⁸ Now the appointed sign between the men of Israel and the ambushers was that they should make a great cloud of smoke rise up out of the city. ³⁹ The men of Israel turned in the battle, and Benjamin began to strike and kill of the men of Israel about thirty persons; for they said, “Surely they are struck down before us, as in the first battle.”

⁴⁰ But when the cloud began to arise up out of the city in a pillar of smoke, the Benjamites looked behind them; and behold, the whole city went up in smoke to the sky. ⁴¹ The men of Israel turned, and the men of Benjamin were dismayed; for they saw that disaster had come on them. ⁴² Therefore they turned their backs before the men of Israel to the way of the wilderness, but the battle followed hard after them; and those who came out of the cities destroyed them in the middle of it.

⁴³ They surrounded the Benjamites, chased them, and trod them down at their resting place, as far as near Gibeah toward the sunrise. ⁴⁴ Eighteen thousand men of Benjamin fell; all these were men of valor. ⁴⁵ They turned and fled toward the wilderness to the rock of Rimmon. They gleaned five thousand men of them in the highways, and followed hard after them to Gidom, and struck two thousand men of them.

⁴⁶ So that all who fell that day of Benjamin were twenty-five thousand men who drew the sword. All these were men of valor. ⁴⁷ But six hundred men turned and fled toward the wilderness to the rock of Rimmon, and stayed in the rock of Rimmon four months.

⁴⁸ The men of Israel turned again on the children of Benjamin, and struck them with the edge of the sword—including the entire city, the livestock, and all that they found. Moreover they set all the cities which they found on fire.

၂၀

^၁ ဂိ လဒ် ပြည် အ ပါ အ ဝင် ဒန် မြို့ မှ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင်‌ အောင် နေ ထိုင် သော အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း လူ အုပ် ကြီး တို့ သည် မိ ဇ ပါ မြို့ သို့ ရောက် လာ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် တစ် စိတ် တစ် သ ဘော တည်း စု ရုံး ကြ ၏။ ^၂ အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် အား လုံး ၏ အ ကြီး အ ကဲ တို့ နှင့် ဓား ကိုင် ခြေ လျင် တပ် သား လေး သိန်း တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ မျိုး တော် စု ဝေး ရာ နေ ရာ တွင် နေ ရာ ယူ ကြ ၏။

^၃ အစ္စ ရေး တပ် မိ ဇ ပါ မြို့ သို့ ချီ တက် လာ ကြောင်း ကို ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ ကြား သိ ကြ ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က “အ ဘယ် ကြောင့် ဤ မျှ လောက် ဆိုး သွမ်း သော အ မှု ဖြစ် ရ သ နည်း။ ပြော ပြ ပါ လော့ ဟု မေး လျှင်၊ ^၄ အ သတ် ခံ ရ သော အ မျိုး သ မီး ၏ ခင် ပွန်း လေ ဝိ လူ က “အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် ၏ မ ယား ငယ် သည် ဗင်္ယာ မိန် ပြည်၊ ဂိ ဗာ မြို့ တွင် ည အိပ် ရပ် နား ရန် ‌ရောက် လာ ပါ ၏။ ^၅ ည အ ချိန် တွင် ဂိ ဗာ မြို့ သား တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ရှိ ရာ အိမ် ကို ဝိုင်း ထား ပြီး အ ကျွန်ုပ် ကို သတ် ရန် ကြံ စည် ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ မ ယား ငယ် ကို လည်း သေ သည် အ ထိ အ ဓမ္မ ပြု ကြ ပါ ၏။ ^၆ ထို သို့ ဂိ ဗာ မြို့ သား တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ တွင် ညစ် ညမ်း သော အ မှု၊ ယုတ် ညံ့ သော အ မှု ကို ပြု ကြ သော ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် သည် လည်း မ ယား ငယ် အ သေ ကောင် ကို ခုတ် ဖြတ် ပြီး အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အ မွေ ခံ ရာ ပြည် တစ် လျှောက် လုံး သို့ ပို့ လိုက် ပါ ၏။ ^၇ သင် တို့ အား လုံး သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား များ ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ ယ ခု တိုင် ပင် ၍ အ ကြံ ပေး ကြ ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၈ ထို အ ခါ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် တစ် စိတ် တစ် သ ဘော တည်း ဖြစ် လျက် “ငါ တို့ တစ် ယောက် မျှ ကိုယ့် တဲ သို့ မ သွား၊ ကိုယ့် အိမ် သို့ မ ပြန်။ ^၉ ငါ တို့ ဤ သို့ အ စီ အ စဉ် ဆွဲ မည်။ မဲ ချ ပြီး ဂိ ဗာ မြို့ ကို သွား တိုက် ကြ မည်။ ^၁၀ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ တွင် ဗင်္ယာ မိန် ပြည်၊ ဂိ ဗာ မြို့ သား တို့ ပြု ခဲ့ သ မျှ ယုတ် ညံ့ သော အ မှု နှင့် အ ညီ သူ တို့ ကို လက် စား ချေ ရန် စစ် ချီ သော အ ခါ စစ် သည် တို့ အ တွက် ရိက္ခာ သယ် ဆောင် ရန် အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် အား လုံး ထဲ မှ လူ အ ယောက် တစ် ရာ တွင် ဆယ် ယောက်၊ လူ အ ယောက် တစ် ထောင် တွင် အ ယောက် တစ် ရာ၊ လူ အ ယောက် တစ် သောင်း တွင် အ ယောက် တစ် ထောင် တို့ ကို ရွေး ကောက် မည်” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၁၁ ဤ သို့ ဖြင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည် ဂိ ဗာ မြို့ ကို တိုက် ခိုက် ဖို့ တစ် စိတ် တစ် သ ဘော တည်း စု ဝေး ကြ ၏။

^၁၂ အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန် တစ် မျိုး နွယ် လုံး ထံ လူ လွှတ် လျက် “သင် တို့ တွင် အ ဘယ် ကြောင့် ဤ မျှ လောက် ဆိုး သွမ်း သော အ မှု ဖြစ် ပျက် ရ သ နည်း။ ^၁၃ ယ ခု ဂိ ဗာ မြို့ ထဲ ရှိ ဆိုး ညစ် သော သူ တို့ ကို ထုတ် ပေး ပါ။ သူ တို့ ကို သတ် ပြီး အစ္စ ရေး လူ မျိုး ထဲ မှ မ ကောင်း မှု ကို ဖယ် ရှား ပစ် မည်” ဟု မှာ လိုက် ၏။ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ သည် မိ မိ တို့ အ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သော အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ၏ စ ကား ကို နား မ ထောင် လို ကြ။ ^၁၄ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို ထွက် တိုက် ရန် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ သည် အ မြို့ မြို့ မှ လာ ၍ ဂိ ဗာ မြို့ ၌ စု ရုံး ကြ ၏။

^၁၅ ထို နေ့ ၌ အ မြို့ မြို့ မှ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား ဓား ကိုင် သူ ရဲ နှစ် သောင်း ခြောက် ထောင် အ ပြင် ရွေး ကောက် ခံ ရ သော ဂိ ဗာ မြို့ သား ယောက်ျား ခု နစ် ရာ တို့ လည်း စု ရုံး ပါ ဝင် ကြ ၏။ ^၁၆ ဤ လူ အ ပေါင်း တို့ တွင် ရွေး ကောက် ထား သော လက် ဝဲ လက် အား သန် သူ ယောက်ျား အ ယောက် ခု နစ် ရာ ရှိ ၏။ သူ တို့ သည် ဆံ ချည် တစ် ပင် ကို ပင် လောက် လွှဲ နှင့် ထိ အောင် ပစ် နိုင် သူ များ ဖြစ် ၏။ ^၁၇ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး မှ အ ပ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ တွင် ဓား ကိုင် သူ ရဲ လေး သိန်း ရှိ ၏။ သူ တို့ အား လုံး သည် စစ် ရေး ကျွမ်း ကျင် သူ များ ဖြစ် ၏။

^၁၈ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ထ ၍ ဗေ သ လ မြို့ သို့ တက် သွား ပြီး လျှင် ဘု ရား သ ခင် အား “ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ ကို မည် သူ ဦး စွာ သွား တိုက် ရ မည် နည်း” ဟု မေး လျှောက် ကြ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ယု ဒ အ မျိုး ဦး စွာ ချီ တက် ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၉ ဤ သို့ ဖြင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် နံ နက် အ ချိန် ချီ တက် ၍ ဂိ ဗာ မြို့ အ နီး တွင် စ ခန်း ချ ကြ ၏။ ^၂၀ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး ကို တိုက် ခိုက် ရန် ချီ တက် လာ ၍ ဂိ ဗာ မြို့ ၌ နေ ရာ ယူ ကြ သော အ ခါ၊ ^၂၁ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ က လည်း ဂိ ဗာ မြို့ ထဲ မှ ထွက် လာ ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရာ ထို နေ့ တွင် အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ယောက် နှစ် သောင်း နှစ် ထောင် ကို သတ် ပစ် လိုက် ကြ ၏။

^၂၂ သို့ သော် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် အား ယူ ၍ ပ ထ မ နေ့ စစ် ဖြစ် ခဲ့ သော နေ ရာ တွင် ပင် နောက် တစ် ဖန် စစ် တိုက် ရန် နေ ရာ ယူ ကြ ပြန် ၏။ ^၂၃ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် သို့ တက် သွား ၍ နေ ဝင် ချိန် တိုင် အောင် ငို ကြွေး လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ညီ အစ် ကို ဖြစ် သော ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ ကို တစ် ဖန် သွား တိုက် ရ မည် လော” ဟု မေး လျှောက် ကြ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “တိုက် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၄ ထို့ ကြောင့် ဒု တိ ယ နေ့ တွင် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ ထံ ချီ တက် ကြ ၏။ ^၂၅ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ သည် လည်း ဒု တိ ယ နေ့ တွင် ဂိ ဗာ မြို့ ထဲ မှ ထွက် လာ ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ရင် ဆိုင် တိုက် ခိုက် ရာ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား ဓား ကိုင် သူ ရဲ အ ယောက် တစ် သောင်း ရှစ် ထောင် ကို သတ် ပစ် ပြန် ၏။

^၂၆ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း ဗေ သ လ မြို့ သို့ တက် သွား ပြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ထိုင် ၍ ငို ကြွေး ကြ ၏။ ထို နေ့ နေ ဝင် သည် အ ထိ အ စာ ရှောင် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မီး ရှို့ ရာ ယဇ်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ယဇ် များ ကို ပူ ဇော် ကြ၏။ ^၂၇ တစ် ဖန် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား မေး လျှောက် ကြ ၏။ (ထို စဉ် က ဘု ရား သ ခင် ၏ ပ ဋိ ညာဉ် သေတ္တာ တော် သည် ဗေ သ လ အ ရပ် တွင် ရှိ ၍၊ ^၂၈ အာ ရုန် ၏ မြေး၊ ဧ လာ ဇာ ၏ သား ဖိ န ဟတ် က အ မှု တော် ဆောင် လျက် ရှိ ၏။) သူ တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ညီ အစ် ကို ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ ကို နောက် တစ် ဖန် သွား တိုက် ရ မည် လော၊ မ တိုက် ဘဲ နေ ရ မည် လော” ဟု ဆို လေ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း “သွား လော့။ မ နက် ဖြန် သူ တို့ ကို သင် တို့ လက် သို့ အပ် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၉ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ဂိ ဗာ မြို့ ပတ် ပတ် လည် တွင် တပ် ပုန်း ချ ထား ၍၊ ^၃၀ တ တိ ယ နေ့ တွင် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ ထံ ချီ တက် ကာ ယ ခင် က ကဲ့ သို့ ပင် ဂိ ဗာ မြို့ နား တွင် နေ ရာ ယူ ကြ ပြန် သော အ ခါ၊ ^၃၁ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ က လည်း ထွက် တိုက် ရာ မြို့ နှင့် ဝေး ရာ သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။ သူ တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ယ ခင် က ကဲ့ သို့ ပင် ဗေ သ လ မြို့ သို့ သွား သော လမ်း၊ ဂိ ဗာ မြို့ သို့ သွား‌ သော လမ်း တို့ တွင် တိုက် ခိုက် ရာ လူ အ ယောက် သုံး ဆယ် ခန့် ကို ကွင်း ပြင် တွင် သတ် မိ လေ ၏။ ^၃၂ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ က လည်း “ယ ခင် က ကဲ့ သို့ ပင် သူ တို့ ရှုံး ပြန် ပြီ” ဟု ဆို ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က မူ “ငါ တို့ ထွက် ပြေး ကြ စို့။ သူ တို့ ကို မြို့ နှင့် ဝေး ရာ လမ်း မ များ ဆီ သို့ မျှား ခေါ် သွား ကြ စို့” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၃၃ ဤ သို့ ဖြင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက် ၍ ဗာ လ တာ မာ အ ရပ် ၌ နေ ရာ ယူ ကြ ၏။ အစ္စ ရေး တပ် ပုန်း အ ဖွဲ့ က လည်း မိ မိ တို့ ပုန်း နေ ရာ မာ ရေ ဂေ ဗ ’ဂေ ဗ လွင် ပင်’ သို့ မ ဟုတ် ‘ဂေ ဗ အ နောက် ဘက်’။ မှ ထွက် လာ ကြ ၏။ ^၃၄ အစ္စ ရေး တစ် မျိုး သား လုံး ထဲ မှ ရွေး ကောက် ထား သော လူ အ ‌ယောက် တစ် သောင်း တို့ သည် လည်း ဂိ ဗာ မြို့ သို့ ချီ လာ ကြ သ ဖြင့် တိုက် ပွဲ အ ပြင်း အ ထန် ဖြစ် နေ ၏။ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ သည် မိ မိ တို့ ၌ အ ဖြစ် ဆိုး ကြီး ကြုံ ရ တော့ မည် ကို မ ရိပ် မိ ကြ။ ^၃၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ရှေ့ ‌၌ ရှုံး နိမ့် စေ တော် မူ သ ဖြင့် ထို နေ့ ၌ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး ဓား ကိုင် သူ ရဲ အ ယောက် နှစ် သောင်း ငါး ထောင့် တစ် ရာ ကို သတ် လိုက် လေ ၏။

^၃၆ ထို အ ခါ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ သည် မိ မိ တို့ ရှုံး နိမ့် ကြောင်း ရိပ် မိ လေ ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ သည် ဂိ ဗာ မြို့ အ နီး ၌ ချ ထား သော တပ် ပုန်း ကို အား ကိုး ၍ ဗင်္ယာ မိန် တို့ ထံ မှ ဆုတ် ခွာ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း၊ ^၃၇ တပ် ပုန်း အ ဖွဲ့ က လည်း ဂိ ဗာ မြို့ ထဲ သို့ တစ် ဟုန် ထိုး ပြေး ဝင် ၍ တပ် ဖြန့် ကာ မြို့ တစ် မြို့ လုံး ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ လေ ၏။ ^၃၈ အ ချက် ပြ လက္ခ ဏာ အ ဖြစ် မြို့ ထဲ မှ မီး ခိုး လုံး ကြီး တက် စေ မည် ဟု အစ္စ ရေး တပ် ဖွဲ့ နှင့် တပ် ပုန်း အ ဖွဲ့ တို့ ချိန်း ချက် ထား ၏။ ^၃၉ မြို့ ထဲ မှ မီး ခိုး လုံး ကြီး တက် လာ လျှင် အစ္စ ရေး တပ် သည် စစ် ပွဲ ထဲ သို့ ပြန် လှည့် မည် ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ မူ ကား အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ နှင့် စ တိုက် စဉ် က လူ အ ယောက် သုံး ဆယ် ခန့် ကို သတ် မိ လေ သ ဖြင့် “သူ တို့ သည် ယ ခင် စစ် ပွဲ များ ကဲ့ သို့ ပင် ငါ တို့ ကို ရှုံး နိမ့် လေ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၄၀ ထို စဉ် မြို့ ထဲ မှ မီး ခိုး လုံး စ တက် လာ လေ ၏။ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ သည် လည်း နောက် သို့ လှည့် ကြည့် ရာ မြို့ ထဲ မှ မီး ခိုး လုံး ကြီး ကောင်း ကင် သို့ တက် နေ သည် ကို မြင် လေ ၏။ ^၄၁ အစ္စ ရေး စစ် တပ် လည်း ပြန် လှည့် လာ ၏။ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ လည်း အ ဖြစ် ဆိုး နှင့် ကြုံ ရ တော့ မည် ကို သိ ၍ ထိတ် လန့် နေ ကြ ၏။ ^၄၂ ထို့ ကြောင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ထံ မှ ဆုတ် ၍ တော ကန္တာ ရ သို့ ထွက် ပြေး ကြ ၏။ သို့ သော် အစ္စ ရေး တပ် သည် သူ တို့ ကို လိုက် တိုက် ၏။ မြို့ ရွာ များ မှ လူ တို့ သည် လည်း ထွက် လာ ၍ သူ တို့ ထံ သို့ လာ သော သူ တို့ ကို တိုက် ခိုက် သတ် ဖြတ် လေ ၏။

^၄၃ အစ္စ ရေး စစ် တပ် သည် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ ကို ဝိုင်း ၍ လိုက် တိုက် ရာ ဂိ ဗာ မြို့ အ ရှေ့ ဘက် နေ ထွက် ရာ အ ရပ် တွင် အ လွယ် တ ကူ နှိမ် နင်း နိုင် ခဲ့ ၏။ ^၄၄ ထို အ ခါ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား ထဲ မှ ရဲ စွမ်း သတ္တိ ရှိ သူ တစ် သောင်း ရှစ် ထောင် ကျ ဆုံး လေ ၏။ ^၄၅ အ ချို့ တို့ သည် တော ကန္တာ ရ ရှိ ရိမ္မုန် ကျောက် ဆောင် သို့ ထွက် ပြေး ကြ သ ဖြင့် အစ္စ ရေး တပ် က လိုက် လံ သတ် ဖြတ် ရာ လမ်း တစ် လျှောက် တွင် လူ အ ယောက် ငါး ထောင် ကို သတ် ဖြတ် ၏။ ဂိ ဒုံ မြို့ အ ထိ ဆက် လိုက် ၍ လူ နှစ် ထောင် ကို သတ် ဖြတ် လေ ၏။

^၄၆ ထို နေ့ တွင် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား ဓား ကိုင် စစ် သူ ရဲ စု စု ပေါင်း နှစ် သောင်း ငါး ထောင် ကျ ဆုံး ၏။ ^၄၇ လူ အ ယောက် ခြောက် ရာ တို့ သည် တော ကန္တာ ရ ရှိ ရိမ္မုန် ကျောက် ဆောင် ဘက် သို့ လှည့် ပြေး ကြ ပြီး ထို သူ တို့ သည် ရိမ္မုန် ကျောက် ဆောင် တွင် လေး လ နေ ကြ ၏။

^၄၈ အစ္စ ရေး စစ် တပ် သည် လည်း ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ နေ ရာ သို့ ပြန် လာ ၍ မြို့ ထဲ ရှိ လူ နှင့် တ ကွ တိ ရစ္ဆာန် အ ပါ အ ဝင် တွေ့ သ မျှ တို့ ကို ဓား ဖြင့် သတ် ပစ် လေ ၏။ တွေ့ သ မျှ မြို့ တို့ ကို လည်း မီး ရှို့ ပစ် ကြ ၏။

20

¹ Then all the children of Israel went out, and the congregation was assembled as one man, from Dan even to Beersheba, with the land of Gilead, to Yahweh at Mizpah. ² The chiefs of all the people, even of all the tribes of Israel, presented themselves in the assembly of the people of God, four hundred thousand footmen who drew sword.

³ (Now the children of Benjamin heard that the children of Israel had gone up to Mizpah.) The children of Israel said, “Tell us, how did this wickedness happen?” ⁴ The Levite, the husband of the woman who was murdered, answered, “I came into Gibeah that belongs to Benjamin, I and my concubine, to spend the night. ⁵ The men of Gibeah rose against me, and surrounded the house by night. They intended to kill me and they raped my concubine, and she is dead. ⁶ I took my concubine and cut her in pieces, and sent her throughout all the country of the inheritance of Israel; for they have committed lewdness and folly in Israel. ⁷ Behold, you children of Israel, all of you, give here your advice and counsel.”

⁸ All the people arose as one man, saying, “None of us will go to his tent, neither will any of us turn to his house. ⁹ But now this is the thing which we will do to Gibeah: we will go up against it by lot; ¹⁰ and we will take ten men of one hundred throughout all the tribes of Israel, and one hundred of one thousand, and a thousand out of ten thousand to get food for the people, that they may do, when they come to Gibeah of Benjamin, according to all the folly that the men of Gibeah have done in Israel.” ¹¹ So all the men of Israel were gathered against the city, knit together as one man.

¹² The tribes of Israel sent men through all the tribe of Benjamin, saying, “What wickedness is this that has happened among you? ¹³ Now therefore deliver up the men, the wicked fellows who are in Gibeah, that we may put them to death and put away evil from Israel.” But Benjamin would not listen to the voice of their brothers, the children of Israel. ¹⁴ The children of Benjamin gathered themselves together out of the cities to Gibeah, to go out to battle against the children of Israel.

¹⁵ The children of Benjamin were counted on that day out of the cities twenty-six thousand men who drew the sword, in addition to the inhabitants of Gibeah, who were counted seven hundred chosen men. ¹⁶ Among all these soldiers there were seven hundred chosen men who were left-handed. Every one of them could sling a stone at a hair and not miss. ¹⁷ The men of Israel, besides Benjamin, were counted four hundred thousand men who drew sword. All these were men of war.

¹⁸ The children of Israel arose, went up to Bethel, and asked counsel of God. They asked, “Who shall go up for us first to battle against the children of Benjamin?” Yahweh said, “Judah first.”

¹⁹ The children of Israel rose up in the morning and encamped against Gibeah. ²⁰ The men of Israel went out to battle against Benjamin; and the men of Israel set the battle in array against them at Gibeah. ²¹ The children of Benjamin came out of Gibeah, and on that day destroyed twenty-two thousand of the Israelite men down to the ground.

²² The people, the men of Israel, encouraged themselves, and set the battle again in array in the place where they set themselves in array the first day. ²³ The children of Israel went up and wept before Yahweh until evening; and they asked of Yahweh, saying, “Shall I again draw near to battle against the children of Benjamin my brother?” Yahweh said, “Go up against him.”

²⁴ The children of Israel came near against the children of Benjamin the second day. ²⁵ Benjamin went out against them out of Gibeah the second day, and destroyed down to the ground of the children of Israel again eighteen thousand men. All these drew the sword.

²⁶ Then all the children of Israel and all the people went up, and came to Bethel, and wept, and sat there before Yahweh, and fasted that day until evening; then they offered burnt offerings and peace offerings before Yahweh. ²⁷ The children of Israel asked Yahweh (for the ark of the covenant of God was there in those days, ²⁸ and Phinehas, the son of Eleazar, the son of Aaron, stood before it in those days), saying, “Shall I yet again go out to battle against the children of Benjamin my brother, or shall I cease?” Yahweh said, “Go up; for tomorrow I will deliver him into your hand.”

²⁹ Israel set ambushes all around Gibeah. ³⁰ The children of Israel went up against the children of Benjamin on the third day, and set themselves in array against Gibeah, as at other times. ³¹ The children of Benjamin went out against the people, and were drawn away from the city; and they began to strike and kill of the people as at other times, in the highways, of which one goes up to Bethel and the other to Gibeah, in the field, about thirty men of Israel. ³² The children of Benjamin said, “They are struck down before us, as at the first.” But the children of Israel said, “Let’s flee, and draw them away from the city to the highways.”

³³ All the men of Israel rose up out of their place and set themselves in array at Baal Tamar. Then the ambushers of Israel broke out of their place, even out of Maareh Geba. ³⁴ Ten thousand chosen men out of all Israel came over against Gibeah, and the battle was severe; but they didn’t know that disaster was close to them. ³⁵ Yahweh struck Benjamin before Israel; and the children of Israel destroyed of Benjamin that day twenty-five thousand one hundred men. All these drew the sword.

³⁶ So the children of Benjamin saw that they were struck, for the men of Israel yielded to Benjamin because they trusted the ambushers whom they had set against Gibeah. ³⁷ The ambushers hurried, and rushed on Gibeah; then the ambushers spread out, and struck all the city with the edge of the sword. ³⁸ Now the appointed sign between the men of Israel and the ambushers was that they should make a great cloud of smoke rise up out of the city. ³⁹ The men of Israel turned in the battle, and Benjamin began to strike and kill of the men of Israel about thirty persons; for they said, “Surely they are struck down before us, as in the first battle.”

⁴⁰ But when the cloud began to arise up out of the city in a pillar of smoke, the Benjamites looked behind them; and behold, the whole city went up in smoke to the sky. ⁴¹ The men of Israel turned, and the men of Benjamin were dismayed; for they saw that disaster had come on them. ⁴² Therefore they turned their backs before the men of Israel to the way of the wilderness, but the battle followed hard after them; and those who came out of the cities destroyed them in the middle of it.

⁴³ They surrounded the Benjamites, chased them, and trod them down at their resting place, as far as near Gibeah toward the sunrise. ⁴⁴ Eighteen thousand men of Benjamin fell; all these were men of valor. ⁴⁵ They turned and fled toward the wilderness to the rock of Rimmon. They gleaned five thousand men of them in the highways, and followed hard after them to Gidom, and struck two thousand men of them.

⁴⁶ So that all who fell that day of Benjamin were twenty-five thousand men who drew the sword. All these were men of valor. ⁴⁷ But six hundred men turned and fled toward the wilderness to the rock of Rimmon, and stayed in the rock of Rimmon four months.

⁴⁸ The men of Israel turned again on the children of Benjamin, and struck them with the edge of the sword—including the entire city, the livestock, and all that they found. Moreover they set all the cities which they found on fire.