၁၉

^၁ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၌ ရှင် ဘု ရင် မ ရှိ သေး သော ကာ လ တွင် ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် ဒေ သ အ စွန် အ ဖျား ၌ တည်း ခို နေ ထိုင် သော လေ ဝိ လူ တစ် ယောက် ရှိ ၏။ သူ သည် ယု ဒ နယ်၊ ဗက် လင် မြို့ သူ တစ် ယောက် ကို မ ယား ငယ် အ ဖြစ် ယူ ထား ၏။ ^၂ မ ယား ငယ် သည် ဖောက် ပြန် မှား ယွင်း ပြီး ယု ဒ ပြည်၊ ဗက် လင် မြို့ ရှိ သူ့ ဖ ခင် အိမ် သို့ ပြန် သွား သည် မှာ လေး လ ကြာ လေ ၏။

^၃ သူ့ ခင် ပွန်း က လည်း သူ့ ကို ချော့ မော့ ပြီး ပြန် ခေါ် လာ ရန် မိ မိ ငယ် သား နှင့် အ တူ မြည်း နှစ် ကောင် နှင့် ခ ရီး ထွက် လာ ခဲ့ ၏။ မ ယား ငယ် သည် ခင် ပွန်း သည် ကို ဖ ခင် အိမ် သို့ ခေါ် သွား ၍ ဖ ခင် က မြင် သော အ ခါ ဝမ်း သာ အား ရ ကြို ဆို ၏။ ^၄ မ ယား ငယ် ၏ ဖ ခင်၊ သူ့ ယောက္ခ မ က သူ့ ကို ဆွဲ ထား သ ဖြင့် သူ သည် ယောက္ခ မ အိမ် တွင် သုံး ရက် နေ ၍ စား သောက် နေ ထိုင် လေ ၏။

^၅ လေး ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် သူ တို့ သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ ပြန် သွား ရန် ပြင် ဆင် ၏။ သို့ သော် မ ယား ငယ် ၏ ဖ ခင် က “အား ရှိ အောင် နည်း နည်း စား သောက် ပြီး မှ သွား ပါ” ဟု သ မက် အား ဆို သ ဖြင့်၊ ^၆ သူ တို့ နှစ် ယောက် သည် ထိုင် ၍ အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ ၏။ ထို့ နောက် မ ယား ငယ် ၏ ဖ ခင် က “တစ် ည လောက် တော့ အိပ် ပါ ဦး။ ပျော် ပျော် ပါး ပါး ပေါ့” ဟု ဆို ပြန် ၏။ ^၇ သူ သည် ခ ရီး သွား ရန် ပြင် ဆင် သော အ ခါ ယောက္ခ မ က တောင်း ဆို သ ဖြင့် တစ် ည အိပ် ရ ပြန် ၏။

^၈ ငါး ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် သူ သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ ပြန် သွား ရန် ပြင် ဆင် သော အ ခါ မ ယား ငယ် ၏ ဖ ခင် က “စား ပြီး မှ သွား ပါ” ဟု ဆို ပြန် သ ဖြင့် သူ တို့ နှစ် ဦး မွန်း လွဲ အ ထိ စား သောက် လျက် နေ ပြန် ၏။ ^၉ တစ် ဖန် ထို သူ သည် မိ မိ မ ယား ငယ် နှင့် တ ကွ ငယ် သား ပါ လျက် ပြန် သွား မည် ပြု သော အ ခါ ယောက္ခ မ က “ယ ခု ည နေ စောင်း ပြီ၊ မိုး ချုပ် တော့ မည်။ ယ ခု ည လည်း အိပ် ပါ ဦး။ အေး အေး ဆေး ဆေး နား ပါ ဦ။ မ နက် ရောက် မှ စော စော ထ ၍ သင့် အိမ် သို့ ပြန် ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၀ သို့ သော် ထို သူ သည် နောက် တစ် ည ၌ မ နေ လို တော့ သ ဖြင့် မြည်း နှစ် ကောင် ကို ကုန်း နှီး တင် ပြီး လျှင် မ ယား ငယ် နှင့် တ ကွ ထွက် လာ ခဲ့ ရာ ယေ ဗုတ် မြို့ (ဂျေ ရု ဆ လင်) သို့ ဦး တည် ၍ ခ ရီး ထွက် လာ ခဲ့ ၏။

^၁၁ သူ တို့ သည် ယေ ဗုတ် လူ မျိုး တို့ မြို့ အ နီး သို့ ရောက် သော အ ခါ မိုး ချုပ် လု နီး ပြီ ဖြစ် ၍ ငယ် သား က “လာ ပါ။ ယေ ဗုတ် မြို့ ထဲ သို့ ဝင် ၍ ည အိပ် နား ကြ စို့” ဟု သူ့ သ ခင် အား ဆို ၏။ ^၁၂ သူ့ သ ခင် က “ငါ တို့ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား မ ဟုတ် သော တစ် ပါး အ မျိုး သား တို့ ၏ မြို့ ထဲ သို့ မ ဝင် ပါ။ ဂိ ဗာ မြို့ သို့ ဆက် သွား မည်။ ^၁၃ လာ ပါ။ ဂိ ဗာ မြို့ သို့ ဖြစ် စေ၊ ရာ မ မြို့ သို့ ဖြစ် စေ တစ် မြို့ မြို့ သို့ အ ရောက် သွား ၍ ည အိပ် နား မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၄ ဤ သို့ ဖြင့် သူ တို့ ခ ရီး ဆက် လာ ကြ ရာ ဗင်္ယာ မိန် ပြည်၊ ဂိ ဗာ မြို့ အ နီး သို့ ရောက် သော အ ခါ နေ ဝင် လေ ၏။ ^၁၅ သူ တို့ သည် ခ ရီး မ ဆက် တော့ ဘဲ ည အိပ် နား ရန် ဂိ ဗာ မြို့ သို့ ဝင် သွား ၍ မြို့ အ လယ် လမ်း ဆုံ လမ်း ခွ တွင် ထိုင် နေ ကြ ၏။ သို့ သော် မည် သူ မျှ သူ တို့ ကို ည အိပ် နား ရန် မ ခေါ် ကြ။

^၁၆ ကြည့် ရှု လော့။ နေ ဝင် ချိန် တွင် အ ဖိုး အို တစ် ဦး သည် လယ် လုပ် ရာ မှ ပြန် လာ ၏။ သူ သည် ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် သား ဖြစ် ၍ ဂိ ဗာ မြို့ တွင် တည်း ခို နေ ထိုင် ခြင်း ဖြစ် ၏။ ဂိ ဗာ မြို့ သား တို့ မှာ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၁၇ ထို အ ဖိုး အို သည် လှမ်း ကြည့် ၍ မြို့ အ လယ် လမ်း ဆုံ လမ်း ခွ ၌ ခ ရီး သွား ဧည့် သည် ကို မြင် လျှင် အ ဖိုး အို က “မည် သည့် အ ရပ် က လာ ၍ မည် သည့် အ ရပ် သို့ သွား မည် နည်း” ဟု မေး လေ ၏။ ^၁၈ လေ ဝိ သား က လည်း “အ ကျွန်ုပ် သည် ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် ဒေ သ အ စွန် အ ဖျား ၌ နေ ထိုင် သူ ဖြစ် ပါ သည်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ယု ဒ ပြည်၊ ဗက် လင် မြို့ သို့ သွား ပြီး ယ ခု မှာ ယု ဒ ပြည် ဗက် လင် မြို့ မှ ပြန် လာ ၍ ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် ဒေ သ အ စွန် အ ဖျား ရှိ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် သို့ သွား မည် ဖြစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို မည် သူ မျှ အိမ် သို့ မ ဖိတ် ခေါ် ကြ ပါ။ ^၁၉ အ ကျွန်ုပ် တို့ မြည်း များ အ တွက် ကောက် ရိုး အ ပြင် အ ခြား တိ ရစ္ဆာန် အ စာ များ လည်း ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် မ ယား၊ အ ကျွန်ုပ် ငယ် သား တို့ အ တွက် မုန့် နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် ရှိ ပါ ၏။ ဘာ မျှ မ လို အပ် ပါ” ဟု ပြန် ဖြေ ၏။

^၂၀ အ ဖိုး အို က လည်း “အ ကျွန်ုပ် ဖိတ် ခေါ် ပါ သည်။ သင် လို အပ် သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တာ ဝန် ယူ ပါ မည်။ လမ်း ဆုံ လမ်း ခွ တွင် မ အိပ် ပါ နှင့်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၁ ဤ သို့ ဖြင့် အ ဖိုး အို သည် သူ့ ကို အိမ် သို့ ခေါ် သွား ၍ မြည်း တို့ ကို အ စာ ကျွေး ၏။ သူ တို့ သည် လည်း ခြေ ဆေး ၍ စား သောက် ကြ ၏။

^၂၂ ထို သို့ ကောင်း မွန် စွာ စား သောက် နေ ကြ စဉ် ဆိုး ညစ် သော မြို့ သား တို့ သည် အိမ် ကို ဝိုင်း ထား ၍ တံ ခါး ထု ရိုက် လျက် “သင့် အိမ် သို့ ရောက် လာ သော ယောက်ျား နှင့် ဆက် ဆံ လို ၍ သူ့ ကို ထုတ် ပေး ပါ” ဟု အိမ် ရှင် အ ဖိုး အို အား ဆို ၏။ ^၂၃ အိမ် ရှင် အ ဖိုး အို က လည်း သူ တို့ ရှိ ရာ အိမ် ပြင် သို့ ထွက် လာ ၍ “ညီ အစ် ကို တို့၊ ဆိုး ညစ် သော အ မှု ကို မ ပြု ကြ ပါ နှင့်။ သူ သည် အ ကျွန်ုပ် အိမ် သို့ ရောက် လာ သော ဧည့် သည် ဖြစ် ပါ ၏။ ဤ ယုတ် ညံ့ သော အ မှု ကို မ ပြု ကြ ပါ နှင့်။ ^၂၄ အ ကျွန်ုပ် ၌ သ မီး အ ပျို က ညာ ရှိ ပါ ၏။ ထို သူ တွင် လည်း မ ယား ငယ် ရှိ ပါ ၏။ သူ တို့ ကို ထုတ် ပေး ပါ မည်။ သင် တို့ အ လို ရှိ သည် အ တိုင်း ပြု ကျင့် ပါ။ ဤ သူ ကို မူ ကား ယုတ် ညံ့ သော အ မှု ကို မ ပြု ပါ နှင့်” ဟု ဆို ၏။

^၂၅ သို့ သော် သူ တို့ သည် အ ဖိုး အို ၏ စ ကား ကို နား မ ထောင် သော ကြောင့် လေ ဝိ သား က မိ မိ မ ယား ငယ် ကို ယူ ၍ ထို သူ တို့ ရှိ ရာ အိမ် ပြင် ဘက် သို့ ထုတ် ပေး လိုက် ၏။ သူ တို့ သည် နံ နက် တိုင် အောင် တစ် ည လုံး ထို မိန်း မ ကို အ ဓမ္မ ပြု ကျင့် ပြီး အ ရုဏ် တက် ချိန် ရောက် မှ ပြန် လွှတ် လိုက် ၏။ ^၂၆ အ ရုဏ် တက် ချိန် တွင် ထို မိန်း မ သည် ပြန် လာ ၍ သူ့ ခင် ပွန်း တည်း ခို ရာ အ ဖိုး အို ၏ အိမ် တံ ခါး နား တွင် လဲ ကျ ၍ မိုး လင်း သည် အ ထိ နေ လေ ၏။

^၂၇ သူ့ ခင် ပွန်း သည် နံ နက် ထ ၍ အိမ် တံ ခါး ဖွင့် ကာ ခ ရီး ဆက် မည် ပြု သော အ ခါ လက် ကို တံ ခါး ခုံ ပေါ် တင် လျက် အိမ် တံ ခါး ဝ တွင် လဲ ကျ နေ သော မ ယား ငယ် ကို တွေ့ လေ ၏။ ^၂၈ သူ က လည်း မ ယား ငယ် အား “ထ၊ ခ ရီး ဆက် ကြ စို့” ဟု ဆို ၏။ သို့ သော် မည် သို့ မျှ မ တုံ့ ပြန် သ ဖြင့် သူ သည် မ ယား ငယ် ကို မြည်း ပေါ် တင် ၍ မိ မိ အိမ် သို့ ခ ရီး ဆက် လေ ၏။

^၂၉ သူ သည် အိမ် သို့ ရောက် သော အ ခါ ဓား ကို ယူ ၍ မ ယား ငယ် ကို ကိုင် ကာ ကိုယ် အင်္ဂါ အ စိတ် အ ပိုင်း အ လိုက် တစ် ဆယ့် နှစ် ပိုင်း ပိုင်း ပြီး အစ္စ ရေး နယ် မြေ တစ် လျှောက် လုံး သို့ ပို့ လိုက် လေ ၏။ ^၃၀ ထို အ ချင်း အ ရာ ကို မြင် သော သူ တိုင်း က “အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ သော နေ့ မှ စ ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် ဤ ကဲ့ သို့ သော အ ဖြစ် အ ပျက် မျိုး မ ဖြစ် ဖူး၊ မ ကြုံ ဖူး ပေ။ ဤ ကိစ္စ ကို သေ သေ ချာ ချာ စဉ်း စား ပြီး ဆွေး နွေး တိုင် ပင် ကြ လော့” ဟု ဆို ကြ ၏။

19

¹ In those days, when there was no king in Israel, there was a certain Levite living on the farther side of the hill country of Ephraim, who took for himself a concubine out of Bethlehem Judah. ² His concubine played the prostitute against him, and went away from him to her father’s house to Bethlehem Judah, and was there for four months.

³ Her husband arose and went after her to speak kindly to her, to bring her again, having his servant with him and a couple of donkeys. She brought him into her father’s house; and when the father of the young lady saw him, he rejoiced to meet him. ⁴ His father-in-law, the young lady’s father, kept him there; and he stayed with him three days. So they ate and drank, and stayed there.

⁵ On the fourth day, they got up early in the morning, and he rose up to depart. The young lady’s father said to his son-in-law, “Strengthen your heart with a morsel of bread, and afterward you shall go your way.” ⁶ So they sat down, ate, and drank, both of them together. Then the young lady’s father said to the man, “Please be pleased to stay all night, and let your heart be merry.” ⁷ The man rose up to depart; but his father-in-law urged him, and he stayed there again.

⁸ He arose early in the morning on the fifth day to depart; and the young lady’s father said, “Please strengthen your heart and stay until the day declines;” and they both ate. ⁹ When the man rose up to depart, he, and his concubine, and his servant, his father-in-law, the young lady’s father, said to him, “Behold, now the day draws toward evening, please stay all night. Behold, the day is ending. Stay here, that your heart may be merry; and tomorrow go on your way early, that you may go home.” ¹⁰ But the man wouldn’t stay that night, but he rose up and went near Jebus (also called Jerusalem). With him were a couple of saddled donkeys. His concubine also was with him.

¹¹ When they were by Jebus, the day was far spent; and the servant said to his master, “Please come and let’s enter into this city of the Jebusites, and stay in it.” ¹² His master said to him, “We won’t enter into the city of a foreigner that is not of the children of Israel; but we will pass over to Gibeah.” ¹³ He said to his servant, “Come and let’s draw near to one of these places; and we will lodge in Gibeah, or in Ramah.”

¹⁴ So they passed on and went their way; and the sun went down on them near Gibeah, which belongs to Benjamin. ¹⁵ They went over there, to go in to stay in Gibeah. He went in, and sat down in the street of the city; for there was no one who took them into his house to stay.

¹⁶ Behold, an old man came from his work out of the field at evening. Now the man was from the hill country of Ephraim, and he lived in Gibeah; but the men of the place were Benjamites. ¹⁷ He lifted up his eyes, and saw the wayfaring man in the street of the city; and the old man said, “Where are you going? Where did you come from?” ¹⁸ He said to him, “We are passing from Bethlehem Judah to the farther side of the hill country of Ephraim. I am from there, and I went to Bethlehem Judah. I am going to Yahweh’s house; and there is no one who has taken me into his house. ¹⁹ Yet there is both straw and feed for our donkeys; and there is bread and wine also for me, and for your servant, and for the young man who is with your servants. There is no lack of anything.”

²⁰ The old man said, “Peace be to you! Just let me supply all your needs, but don’t sleep in the street.” ²¹ So he brought him into his house, and gave the donkeys fodder. Then they washed their feet, and ate and drank.

²² As they were making their hearts merry, behold, the men of the city, certain wicked fellows, surrounded the house, beating at the door; and they spoke to the master of the house, the old man, saying, “Bring out the man who came into your house, that we can have sex with him!” ²³ The man, the master of the house, went out to them, and said to them, “No, my brothers, please don’t act so wickedly; since this man has come into my house, don’t do this folly. ²⁴ Behold, here is my virgin daughter and his concubine. I will bring them out now. Humble them, and do with them what seems good to you; but to this man don’t do any such folly.”

²⁵ But the men wouldn’t listen to him; so the man grabbed his concubine, and brought her out to them; and they had sex with her, and abused her all night until the morning. When the day began to dawn, they let her go. ²⁶ Then the woman came in the dawning of the day, and fell down at the door of the man’s house where her lord was, until it was light.

²⁷ Her lord rose up in the morning and opened the doors of the house, and went out to go his way; and behold, the woman his concubine had fallen down at the door of the house, with her hands on the threshold. ²⁸ He said to her, “Get up, and let’s get going!” but no one answered. Then he took her up on the donkey; and the man rose up, and went to his place.

²⁹ When he had come into his house, he took a knife and cut up his concubine, and divided her, limb by limb, into twelve pieces, and sent her throughout all the borders of Israel. ³⁰ It was so, that all who saw it said, “Such a deed has not been done or seen from the day that the children of Israel came up out of the land of Egypt to this day! Consider it, take counsel, and speak.”

၁၉

^၁ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ၌ ရှင် ဘု ရင် မ ရှိ သေး သော ကာ လ တွင် ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် ဒေ သ အ စွန် အ ဖျား ၌ တည်း ခို နေ ထိုင် သော လေ ဝိ လူ တစ် ယောက် ရှိ ၏။ သူ သည် ယု ဒ နယ်၊ ဗက် လင် မြို့ သူ တစ် ယောက် ကို မ ယား ငယ် အ ဖြစ် ယူ ထား ၏။ ^၂ မ ယား ငယ် သည် ဖောက် ပြန် မှား ယွင်း ပြီး ယု ဒ ပြည်၊ ဗက် လင် မြို့ ရှိ သူ့ ဖ ခင် အိမ် သို့ ပြန် သွား သည် မှာ လေး လ ကြာ လေ ၏။

^၃ သူ့ ခင် ပွန်း က လည်း သူ့ ကို ချော့ မော့ ပြီး ပြန် ခေါ် လာ ရန် မိ မိ ငယ် သား နှင့် အ တူ မြည်း နှစ် ကောင် နှင့် ခ ရီး ထွက် လာ ခဲ့ ၏။ မ ယား ငယ် သည် ခင် ပွန်း သည် ကို ဖ ခင် အိမ် သို့ ခေါ် သွား ၍ ဖ ခင် က မြင် သော အ ခါ ဝမ်း သာ အား ရ ကြို ဆို ၏။ ^၄ မ ယား ငယ် ၏ ဖ ခင်၊ သူ့ ယောက္ခ မ က သူ့ ကို ဆွဲ ထား သ ဖြင့် သူ သည် ယောက္ခ မ အိမ် တွင် သုံး ရက် နေ ၍ စား သောက် နေ ထိုင် လေ ၏။

^၅ လေး ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် သူ တို့ သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ ပြန် သွား ရန် ပြင် ဆင် ၏။ သို့ သော် မ ယား ငယ် ၏ ဖ ခင် က “အား ရှိ အောင် နည်း နည်း စား သောက် ပြီး မှ သွား ပါ” ဟု သ မက် အား ဆို သ ဖြင့်၊ ^၆ သူ တို့ နှစ် ယောက် သည် ထိုင် ၍ အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ ၏။ ထို့ နောက် မ ယား ငယ် ၏ ဖ ခင် က “တစ် ည လောက် တော့ အိပ် ပါ ဦး။ ပျော် ပျော် ပါး ပါး ပေါ့” ဟု ဆို ပြန် ၏။ ^၇ သူ သည် ခ ရီး သွား ရန် ပြင် ဆင် သော အ ခါ ယောက္ခ မ က တောင်း ဆို သ ဖြင့် တစ် ည အိပ် ရ ပြန် ၏။

^၈ ငါး ရက် မြောက် သော နေ့ တွင် သူ သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ ပြန် သွား ရန် ပြင် ဆင် သော အ ခါ မ ယား ငယ် ၏ ဖ ခင် က “စား ပြီး မှ သွား ပါ” ဟု ဆို ပြန် သ ဖြင့် သူ တို့ နှစ် ဦး မွန်း လွဲ အ ထိ စား သောက် လျက် နေ ပြန် ၏။ ^၉ တစ် ဖန် ထို သူ သည် မိ မိ မ ယား ငယ် နှင့် တ ကွ ငယ် သား ပါ လျက် ပြန် သွား မည် ပြု သော အ ခါ ယောက္ခ မ က “ယ ခု ည နေ စောင်း ပြီ၊ မိုး ချုပ် တော့ မည်။ ယ ခု ည လည်း အိပ် ပါ ဦး။ အေး အေး ဆေး ဆေး နား ပါ ဦ။ မ နက် ရောက် မှ စော စော ထ ၍ သင့် အိမ် သို့ ပြန် ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၀ သို့ သော် ထို သူ သည် နောက် တစ် ည ၌ မ နေ လို တော့ သ ဖြင့် မြည်း နှစ် ကောင် ကို ကုန်း နှီး တင် ပြီး လျှင် မ ယား ငယ် နှင့် တ ကွ ထွက် လာ ခဲ့ ရာ ယေ ဗုတ် မြို့ (ဂျေ ရု ဆ လင်) သို့ ဦး တည် ၍ ခ ရီး ထွက် လာ ခဲ့ ၏။

^၁၁ သူ တို့ သည် ယေ ဗုတ် လူ မျိုး တို့ မြို့ အ နီး သို့ ရောက် သော အ ခါ မိုး ချုပ် လု နီး ပြီ ဖြစ် ၍ ငယ် သား က “လာ ပါ။ ယေ ဗုတ် မြို့ ထဲ သို့ ဝင် ၍ ည အိပ် နား ကြ စို့” ဟု သူ့ သ ခင် အား ဆို ၏။ ^၁၂ သူ့ သ ခင် က “ငါ တို့ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား မ ဟုတ် သော တစ် ပါး အ မျိုး သား တို့ ၏ မြို့ ထဲ သို့ မ ဝင် ပါ။ ဂိ ဗာ မြို့ သို့ ဆက် သွား မည်။ ^၁၃ လာ ပါ။ ဂိ ဗာ မြို့ သို့ ဖြစ် စေ၊ ရာ မ မြို့ သို့ ဖြစ် စေ တစ် မြို့ မြို့ သို့ အ ရောက် သွား ၍ ည အိပ် နား မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၄ ဤ သို့ ဖြင့် သူ တို့ ခ ရီး ဆက် လာ ကြ ရာ ဗင်္ယာ မိန် ပြည်၊ ဂိ ဗာ မြို့ အ နီး သို့ ရောက် သော အ ခါ နေ ဝင် လေ ၏။ ^၁၅ သူ တို့ သည် ခ ရီး မ ဆက် တော့ ဘဲ ည အိပ် နား ရန် ဂိ ဗာ မြို့ သို့ ဝင် သွား ၍ မြို့ အ လယ် လမ်း ဆုံ လမ်း ခွ တွင် ထိုင် နေ ကြ ၏။ သို့ သော် မည် သူ မျှ သူ တို့ ကို ည အိပ် နား ရန် မ ခေါ် ကြ။

^၁၆ ကြည့် ရှု လော့။ နေ ဝင် ချိန် တွင် အ ဖိုး အို တစ် ဦး သည် လယ် လုပ် ရာ မှ ပြန် လာ ၏။ သူ သည် ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် သား ဖြစ် ၍ ဂိ ဗာ မြို့ တွင် တည်း ခို နေ ထိုင် ခြင်း ဖြစ် ၏။ ဂိ ဗာ မြို့ သား တို့ မှာ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၁၇ ထို အ ဖိုး အို သည် လှမ်း ကြည့် ၍ မြို့ အ လယ် လမ်း ဆုံ လမ်း ခွ ၌ ခ ရီး သွား ဧည့် သည် ကို မြင် လျှင် အ ဖိုး အို က “မည် သည့် အ ရပ် က လာ ၍ မည် သည့် အ ရပ် သို့ သွား မည် နည်း” ဟု မေး လေ ၏။ ^၁၈ လေ ဝိ သား က လည်း “အ ကျွန်ုပ် သည် ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် ဒေ သ အ စွန် အ ဖျား ၌ နေ ထိုင် သူ ဖြစ် ပါ သည်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ယု ဒ ပြည်၊ ဗက် လင် မြို့ သို့ သွား ပြီး ယ ခု မှာ ယု ဒ ပြည် ဗက် လင် မြို့ မှ ပြန် လာ ၍ ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် ဒေ သ အ စွန် အ ဖျား ရှိ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် သို့ သွား မည် ဖြစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို မည် သူ မျှ အိမ် သို့ မ ဖိတ် ခေါ် ကြ ပါ။ ^၁၉ အ ကျွန်ုပ် တို့ မြည်း များ အ တွက် ကောက် ရိုး အ ပြင် အ ခြား တိ ရစ္ဆာန် အ စာ များ လည်း ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် မ ယား၊ အ ကျွန်ုပ် ငယ် သား တို့ အ တွက် မုန့် နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် ရှိ ပါ ၏။ ဘာ မျှ မ လို အပ် ပါ” ဟု ပြန် ဖြေ ၏။

^၂၀ အ ဖိုး အို က လည်း “အ ကျွန်ုပ် ဖိတ် ခေါ် ပါ သည်။ သင် လို အပ် သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တာ ဝန် ယူ ပါ မည်။ လမ်း ဆုံ လမ်း ခွ တွင် မ အိပ် ပါ နှင့်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၁ ဤ သို့ ဖြင့် အ ဖိုး အို သည် သူ့ ကို အိမ် သို့ ခေါ် သွား ၍ မြည်း တို့ ကို အ စာ ကျွေး ၏။ သူ တို့ သည် လည်း ခြေ ဆေး ၍ စား သောက် ကြ ၏။

^၂၂ ထို သို့ ကောင်း မွန် စွာ စား သောက် နေ ကြ စဉ် ဆိုး ညစ် သော မြို့ သား တို့ သည် အိမ် ကို ဝိုင်း ထား ၍ တံ ခါး ထု ရိုက် လျက် “သင့် အိမ် သို့ ရောက် လာ သော ယောက်ျား နှင့် ဆက် ဆံ လို ၍ သူ့ ကို ထုတ် ပေး ပါ” ဟု အိမ် ရှင် အ ဖိုး အို အား ဆို ၏။ ^၂၃ အိမ် ရှင် အ ဖိုး အို က လည်း သူ တို့ ရှိ ရာ အိမ် ပြင် သို့ ထွက် လာ ၍ “ညီ အစ် ကို တို့၊ ဆိုး ညစ် သော အ မှု ကို မ ပြု ကြ ပါ နှင့်။ သူ သည် အ ကျွန်ုပ် အိမ် သို့ ရောက် လာ သော ဧည့် သည် ဖြစ် ပါ ၏။ ဤ ယုတ် ညံ့ သော အ မှု ကို မ ပြု ကြ ပါ နှင့်။ ^၂၄ အ ကျွန်ုပ် ၌ သ မီး အ ပျို က ညာ ရှိ ပါ ၏။ ထို သူ တွင် လည်း မ ယား ငယ် ရှိ ပါ ၏။ သူ တို့ ကို ထုတ် ပေး ပါ မည်။ သင် တို့ အ လို ရှိ သည် အ တိုင်း ပြု ကျင့် ပါ။ ဤ သူ ကို မူ ကား ယုတ် ညံ့ သော အ မှု ကို မ ပြု ပါ နှင့်” ဟု ဆို ၏။

^၂၅ သို့ သော် သူ တို့ သည် အ ဖိုး အို ၏ စ ကား ကို နား မ ထောင် သော ကြောင့် လေ ဝိ သား က မိ မိ မ ယား ငယ် ကို ယူ ၍ ထို သူ တို့ ရှိ ရာ အိမ် ပြင် ဘက် သို့ ထုတ် ပေး လိုက် ၏။ သူ တို့ သည် နံ နက် တိုင် အောင် တစ် ည လုံး ထို မိန်း မ ကို အ ဓမ္မ ပြု ကျင့် ပြီး အ ရုဏ် တက် ချိန် ရောက် မှ ပြန် လွှတ် လိုက် ၏။ ^၂၆ အ ရုဏ် တက် ချိန် တွင် ထို မိန်း မ သည် ပြန် လာ ၍ သူ့ ခင် ပွန်း တည်း ခို ရာ အ ဖိုး အို ၏ အိမ် တံ ခါး နား တွင် လဲ ကျ ၍ မိုး လင်း သည် အ ထိ နေ လေ ၏။

^၂၇ သူ့ ခင် ပွန်း သည် နံ နက် ထ ၍ အိမ် တံ ခါး ဖွင့် ကာ ခ ရီး ဆက် မည် ပြု သော အ ခါ လက် ကို တံ ခါး ခုံ ပေါ် တင် လျက် အိမ် တံ ခါး ဝ တွင် လဲ ကျ နေ သော မ ယား ငယ် ကို တွေ့ လေ ၏။ ^၂၈ သူ က လည်း မ ယား ငယ် အား “ထ၊ ခ ရီး ဆက် ကြ စို့” ဟု ဆို ၏။ သို့ သော် မည် သို့ မျှ မ တုံ့ ပြန် သ ဖြင့် သူ သည် မ ယား ငယ် ကို မြည်း ပေါ် တင် ၍ မိ မိ အိမ် သို့ ခ ရီး ဆက် လေ ၏။

^၂၉ သူ သည် အိမ် သို့ ရောက် သော အ ခါ ဓား ကို ယူ ၍ မ ယား ငယ် ကို ကိုင် ကာ ကိုယ် အင်္ဂါ အ စိတ် အ ပိုင်း အ လိုက် တစ် ဆယ့် နှစ် ပိုင်း ပိုင်း ပြီး အစ္စ ရေး နယ် မြေ တစ် လျှောက် လုံး သို့ ပို့ လိုက် လေ ၏။ ^၃၀ ထို အ ချင်း အ ရာ ကို မြင် သော သူ တိုင်း က “အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် လာ သော နေ့ မှ စ ၍ ယ နေ့ တိုင် အောင် ဤ ကဲ့ သို့ သော အ ဖြစ် အ ပျက် မျိုး မ ဖြစ် ဖူး၊ မ ကြုံ ဖူး ပေ။ ဤ ကိစ္စ ကို သေ သေ ချာ ချာ စဉ်း စား ပြီး ဆွေး နွေး တိုင် ပင် ကြ လော့” ဟု ဆို ကြ ၏။

19

¹ In those days, when there was no king in Israel, there was a certain Levite living on the farther side of the hill country of Ephraim, who took for himself a concubine out of Bethlehem Judah. ² His concubine played the prostitute against him, and went away from him to her father’s house to Bethlehem Judah, and was there for four months.

³ Her husband arose and went after her to speak kindly to her, to bring her again, having his servant with him and a couple of donkeys. She brought him into her father’s house; and when the father of the young lady saw him, he rejoiced to meet him. ⁴ His father-in-law, the young lady’s father, kept him there; and he stayed with him three days. So they ate and drank, and stayed there.

⁵ On the fourth day, they got up early in the morning, and he rose up to depart. The young lady’s father said to his son-in-law, “Strengthen your heart with a morsel of bread, and afterward you shall go your way.” ⁶ So they sat down, ate, and drank, both of them together. Then the young lady’s father said to the man, “Please be pleased to stay all night, and let your heart be merry.” ⁷ The man rose up to depart; but his father-in-law urged him, and he stayed there again.

⁸ He arose early in the morning on the fifth day to depart; and the young lady’s father said, “Please strengthen your heart and stay until the day declines;” and they both ate. ⁹ When the man rose up to depart, he, and his concubine, and his servant, his father-in-law, the young lady’s father, said to him, “Behold, now the day draws toward evening, please stay all night. Behold, the day is ending. Stay here, that your heart may be merry; and tomorrow go on your way early, that you may go home.” ¹⁰ But the man wouldn’t stay that night, but he rose up and went near Jebus (also called Jerusalem). With him were a couple of saddled donkeys. His concubine also was with him.

¹¹ When they were by Jebus, the day was far spent; and the servant said to his master, “Please come and let’s enter into this city of the Jebusites, and stay in it.” ¹² His master said to him, “We won’t enter into the city of a foreigner that is not of the children of Israel; but we will pass over to Gibeah.” ¹³ He said to his servant, “Come and let’s draw near to one of these places; and we will lodge in Gibeah, or in Ramah.”

¹⁴ So they passed on and went their way; and the sun went down on them near Gibeah, which belongs to Benjamin. ¹⁵ They went over there, to go in to stay in Gibeah. He went in, and sat down in the street of the city; for there was no one who took them into his house to stay.

¹⁶ Behold, an old man came from his work out of the field at evening. Now the man was from the hill country of Ephraim, and he lived in Gibeah; but the men of the place were Benjamites. ¹⁷ He lifted up his eyes, and saw the wayfaring man in the street of the city; and the old man said, “Where are you going? Where did you come from?” ¹⁸ He said to him, “We are passing from Bethlehem Judah to the farther side of the hill country of Ephraim. I am from there, and I went to Bethlehem Judah. I am going to Yahweh’s house; and there is no one who has taken me into his house. ¹⁹ Yet there is both straw and feed for our donkeys; and there is bread and wine also for me, and for your servant, and for the young man who is with your servants. There is no lack of anything.”

²⁰ The old man said, “Peace be to you! Just let me supply all your needs, but don’t sleep in the street.” ²¹ So he brought him into his house, and gave the donkeys fodder. Then they washed their feet, and ate and drank.

²² As they were making their hearts merry, behold, the men of the city, certain wicked fellows, surrounded the house, beating at the door; and they spoke to the master of the house, the old man, saying, “Bring out the man who came into your house, that we can have sex with him!” ²³ The man, the master of the house, went out to them, and said to them, “No, my brothers, please don’t act so wickedly; since this man has come into my house, don’t do this folly. ²⁴ Behold, here is my virgin daughter and his concubine. I will bring them out now. Humble them, and do with them what seems good to you; but to this man don’t do any such folly.”

²⁵ But the men wouldn’t listen to him; so the man grabbed his concubine, and brought her out to them; and they had sex with her, and abused her all night until the morning. When the day began to dawn, they let her go. ²⁶ Then the woman came in the dawning of the day, and fell down at the door of the man’s house where her lord was, until it was light.

²⁷ Her lord rose up in the morning and opened the doors of the house, and went out to go his way; and behold, the woman his concubine had fallen down at the door of the house, with her hands on the threshold. ²⁸ He said to her, “Get up, and let’s get going!” but no one answered. Then he took her up on the donkey; and the man rose up, and went to his place.

²⁹ When he had come into his house, he took a knife and cut up his concubine, and divided her, limb by limb, into twelve pieces, and sent her throughout all the borders of Israel. ³⁰ It was so, that all who saw it said, “Such a deed has not been done or seen from the day that the children of Israel came up out of the land of Egypt to this day! Consider it, take counsel, and speak.”