၁၆

^၁ ရှံ ဆုန် သည် ဂါ ဇ မြို့ သို့ သွား ရာ ထို မြို့ တွင် ပြည့် တန် ဆာ မ တစ် ဦး နှင့် ‌တွေ့ ၍ သူ့ ထံ ဝင် လေ ၏။ ^၂ “ဤ မြို့ သို့ ရှံ ဆုန် ရောက် လာ ပြီ” ဟူ သော သ တင်း ကို ဂါ ဇ မြို့ သား တို့ ကြား သိ သော အ ခါ ထို နေ ရာ ကို ဝိုင်း ထား ၍ မြို့ တံ ခါး ၌ တစ် ည လုံး ချောင်း မြောင်း နေ ကြ ၏။ သူ တို့ က “နံ နက် မိုး လင်း လျှင် သူ့ ကို ငါ တို့ သတ် မည်” ဟု ဆို လျက် တစ် ည လုံး တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ကြ ၏။ ^၃ သို့ သော် ရှံ ဆုန် သည် ည သန်း ခေါင် တိုင် အိပ် ပြီး မှ သန်း ခေါင် ချိန် တွင် ထ ပြီး မြို့ တံ ခါး ရွက် နှင့် တ ကွ တံ ခါး တိုင် နှစ် တိုင် ကို ဆုပ် ကိုင် ပြီး ကန့် လန့် ကျင် ပါ လျက် ဆွဲ နုတ် ပစ် လေ ၏။ ထို့ နောက် ပ ခုံး ပေါ် တင် ၍ ဟေ ဗြုန် မြို့ အ ရှေ့ ဘက် ရှိ တောင် ထိပ် ပေါ် သို့ ထမ်း သွား လေ ၏။

^၄ ထို့ နောက် မှ ရှံ ဆုန် သည် စော ရက် ချိုင့် ဝှမ်း ဒေ သ ရှိ ဒေ လိ လ အ မည် ရှိ သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး နှင့် ချစ် ကြိုက် ပြန် ၏။ ^၅ ထို့ ကြောင့် ဖိ လိတ္တိ မင်း တို့ သည် ဒေ လိ လ ထံ သို့ လာ ၍ “ရှံ ဆုန် ၏ ကြီး မား သော ခွန် အား သည် အ ဘယ် က ဖြစ် ကြောင်း၊ သူ့ ကို မည် သည့် နည်း ဖြင့် ဖမ်း ဆီး ချုပ် နှောင် နှိပ် စက် နိုင် ကြောင်း ကို သူ့ အား ချော့ မော့ မေး မြန်း ကြည့် လော့။ ငါ တို့ သည် သင့် အား ငွေ စ တစ် ထောင့် တစ် ရာ စီ ပေး မည်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၆ ဒေ လိ လ က လည်း ရှံ ဆုန် အား “သင် ၏ ကြီး မား သော ခွန် အား ကား အ ဘယ် က ဖြစ် သ နည်း။ သင့် ကို မည် သည့် နည်း ဖြင့် ချုပ် နှောင် နှိပ် စက် နိုင် မည် နည်း။ အ ကျွန်ုပ် အား ပြော ပြ ပါ လော့” ဟု မေး လေ ၏။ ^၇ ရှံ ဆုန် က သူ့ အား “မ ခြောက် သေး သော လေး ကြိုး အ သစ် ခု နစ် ချောင်း ဖြင့် ငါ့ ကို ချည် နှောင် လျှင် ငါ့ ခွန် အား သည် လျော့ သွား ၍ သာ မန် လူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် သွား မည်” ဟု ပြန် ဖြေ ၏။ ^၈ ထို အ ခါ ဖိ လိတ္တိ မင်း တို့ သည် မ ခြောက် သေး သော လေး ကြိုး အ သစ် ခု နစ် ချောင်း ကို ဒေ လိ လ အား ယူ လာ ပေး ရာ ဒေ လိ လ က လည်း ထို ကြိုး တို့ ဖြင့် ရှံ ‌ဆုန် ကို ချည် နှောင် လေ ၏။ ^၉ လူ အ ချို့ သည် ဒေ လိ လ ၏ အ တွင်း ခန်း ထဲ ၌ စောင့် ကြည့် ချောင်း မြောင်း နေ ကြ ၏။ ဒေ လိ လ က လည်း “ရှံ ဆုန်၊ သင့် ထံ သို့ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ရောက် လာ ပြီ” ဟု ဆို သော် ရှံ ဆုန် က လေး ကြိုး တို့ ကို ဖြတ် လိုက် ရာ ထို ကြိုး တို့ သည် မီး ထိ သ ကဲ့ သို့ တစ် စ စီ ပြတ် ကုန် ၏။ ထို့ ကြောင့် သူ့ ခွန် အား သည် အ ဘယ် က ဖြစ် သည် ကို မ သိ ရ။

^၁၀ ထို အ ခါ ဒေ လိ လ က ရှံ ဆုန် အား “သင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို လိမ် လည် လှည့် စား ပြီ။ သင့် ကို မည် သို့ ချည် နှောင် နိုင် မည် ကို ယ ခု ပြော ပြ ပါ” ဟု မေး ပြန် ၏။ ^၁၁ သူ က လည်း “တစ် ခါ မျှ အ သုံး မ ပြု ရ သေး သော ကြိုး အ သစ် ဖြင့် ငါ့ ကို အ ခိုင် အ မာ ချည် နှောင် ထား လျှင် ငါ့ ခွန် အား သည် လျော့ သွား ၍ သာ မန် လူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် သွား မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၁၂ ဒေ လိ လ က လည်း ကြိုး အ သစ် ကို ယူ ၍ ရှံ ဆုန် အား ချည် နှောင် ပြီး လျှင် “ရှံ ဆုန်၊ သင့် ထံ သို့ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ရောက်လာ ပြီ” ဟု ဆို ပြန် ၏။ သူ့ အ ခန်း ထဲ တွင် လူ အ ချို့ ချောင်း မြောင်း စောင့် ကြည့် နေ ကြ ၏။ ရှံ ဆုန် သည် လက် မောင်း ၌ ချည် ထား သော ကြိုး တို့ ကို အပ် ချည် မျှင် ကဲ့ သို့ ဖြတ် ပစ် လိုက် လေ ၏။

^၁၃ ဒေ လိ လ က လည်း ရှံ ဆုန် အား “သင် သည် ယ ခု ချိန် ထိ အ ကျွန်ုပ် ကို လိမ် လည် လှည့် စား သေး ၏။ သင့် ကို မည် သို့ ချည် နှောင် နိုင် မည် ကို ယ ခု ပြော ပြ ပါ လော့” ဟု ဆို ပြန် ရာ ရှံ ဆုန် က သူ့ အား “ငါ့ ဆံ ပင် အ စု ခု နစ် စု ကို ရက် ကန်း ထဲ သို့ တိုင် ချည် အ ဖြစ် ရက် သွင်း လျှင် ငါ့ ခွန် အား သည် လျော့ သွား ၍ သာ မန် လူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၄ ဒေ လိ လ လည်း ရှံ ဆုန် ၏ ဆံ ပင် ကို ရက် သွင်း ပြီး ရက် ကန်း ကို ငုတ် တိုင် ၌ ချည် ထား ပြီး လျှင် “ရှံ ဆုန်၊ သင့် ထံ သို့ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ရောက် လာ ပြီ” ဟု ဆို လျှင် ရှံ ဆုန် သည် အိပ် ပျော် ရာ မှ နိုး လာ ပြီး ငုတ် တိုင် နှင့် တ ကွ ရက် ကန်း တစ် ခု လုံး ကို ပါ ဆွဲ နုတ် ပစ် လေ ၏။

^၁၅ ဒေ လိ လ က လည်း “သင် သည် စိတ် မ ပါ ဘဲ အ ကျွန်ုပ် ကို ချစ် သည် ဟု အ ဘယ် ကြောင့် ပြော ရ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ကို သုံး ကြိမ် တိုင် တိုင် လှည့် စား ပြီ။ သင် ၏ ကြီး မား သော ခွန် အား သည် အ ဘယ် က ဖြစ် သည် ကို အ ကျွန်ုပ် အား ယ ခု အ ထိ မ ပြော သေး” ဟု ဆို ၏။ ^၁၆ ဒေ လိ လ သည် ရှံ ဆုန် အား စ ကား လုံး များ ဖြင့် နေ့ ရှိ သ ရွေ့ ပူ ဆာ ဖိ အား ပေး လွန်း သ ဖြင့် ရှံ ဆုန် လည်း သေ ချင် လောက် အောင် စိတ် ပျက် လာ ၏။ ^၁၇ ထို့ ကြောင့် ရှံ ဆုန် က “ငါ သည် အ မိ ဝမ်း ထဲ မှ စ ၍ ဘု ရား သ ခင် အ ဖို့ နာ ဇ ရိ လူ ဖြစ် ၏။ ငါ့ ဆံ ပင် ကို သင် တုန်း ဓား နှင့် မ ရိတ် ရ။ ငါ့ ဆံ ပင် ကို ရိတ် ပစ် လျှင် ငါ့ ခွန် အား လျော့ ၍ သာ မန် လူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် သွား မည်” ဟု စိတ် ထဲ ရှိ သည့် အ တိုင်း ပြော ပြ လေ ၏။ ^၁၈ ရှံ ဆုန် က စိတ် ထဲ ရှိ သည့် အ တိုင်း အ မှန် ကို ပြော ပြ ကြောင်း ဒေ လိ လ သိ လျှင် လူ ကို စေ လွှတ် ၍ ဖိ လိတ္တိ မင်း တို့ ကို ခေါ် စေ ကာ “နောက် တစ် ခေါက် လာ ခဲ့ ကြ ပါ ဦး။ ရှံ ဆုန် က သူ့ စိတ် ထဲ ရှိ သည့် အ တိုင်း အ မှန် ကို အ ကျွန်ုပ် အား ပြော ပြ ပြီ” ဟု မှာ လိုက် သ ဖြင့် ဖိ လိတ္တိ မင်း တို့ သည် လည်း ငွေ စ ပါ လျက် ဒေ လိ လ ထံ သို့ လာ ကြ ပြန် ၏။

^၁၉ ဒေ လိ လ သည် ရှံ ဆုန် ကို ပေါင် ပေါ် တွင် အိပ် စေ ၍ လူ တစ် ယောက် ကို ခေါ် ပြီး သူ့ ဆံ ပင် ခု နစ် စု ကို ရိတ် စေ ၏။ ရှံ ဆုန် ၏ ခွန် အား များ လျော့ သွား သော အ ခါ သူ့ ကို စ တင် နှိပ် စက် လေ ၏။ ^၂၀ ဒေ လိ လ က “ရှံ ဆုန်၊ သင့် ထံ သို့ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ရောက် လာ ပြီ” ဟု ဆို သော် ရှံ ဆုန် သည် အိပ် ရာ မှ ထ ပြီး “ယ ခင် က ကဲ့ သို့ ရုန်း ထွက် မည်” ဟု တွေး ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သူ့ ကို စွန့် ခွာ သွား သည် ကို သူ မ သိ။ ^၂၁ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ က လည်း သူ့ ကို ဖမ်း ချုပ် ပြီး မျက် စိ နှစ် ဖက် ကို ဖောက် ထုတ် ပစ် ၏။ ထို့ နောက် သူ့ ကို ကြေး နီ ကြိုး ဖြင့် ချည် နှောင် ထား ၍ ဂါ ဇ မြို့ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ၏။ ထို့ နောက် သူ့ ကို အ ကျဉ်း ချ ထား ၍ ကြိတ် ဆုံ ကြိတ် ရ သည့် အ လုပ် ကို လုပ် စေ ၏။

^၂၂ ရှံ ဆုန် သည် ဆံ ပင် ရိတ် ခံ ရ ပြီး နောက် သူ့ ဦး ခေါင်း မှ ဆံ ပင် များ ပြန် ပေါက် လာ ၏။ ^၂၃ ဖိ လိတ္တိ မင်း တို့ က “ငါ တို့ ၏ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ၏ ရန် သူ ရှံ ဆုန် ကို ငါ တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လျက် ဒါ ဂုန် ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် သော ပွဲ ကြီး ကို တ ပျော် တ ပါး ကျင်း ပ ရန် စု ဝေး လာ ကြ ၏။ ^၂၄ လူ တို့ သည် ရှံ ဆုန် ကို ကြည့် ၍ “ငါ တို့ လူ မျိုး အ မြောက် အ မြား ကို သတ် ပြီး ငါ တို့ ပြည် ကို ဖျက် ဆီး သော ငါ တို့ ၏ ရန် သူ ကို ငါ တို့ ဘု ရား က ငါ တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လျက် မိ မိ တို့ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ ၏။

^၂၅ သူ တို့ သည် ပျော် မြူး ကြ လျက် “ရှံ ဆုန် ကို ခေါ် ထုတ် ၍ ငါ တို့ အား ‌ဖျော် ဖြေ စေ ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် သူ တို့ သည် ရှံ ဆုန် ကို အ ကျဉ်း ထောင် မှ ခေါ် ထုတ် လာ ၍ တိုင် များ ကြား တွင် ထား ကာ သူ တို့ ကို ဖျော် ဖြေ စေ ၏။ ^၂၆ ရှံ ဆုန် သည် သူ့ လက် ကို ဆွဲ လာ ပေး သော လူ ငယ် အား “ဤ ဝတ် ကျောင်း ၏ တိုင် မ ကြီး များ ကို မှီ နိုင် ရန် ငါ့ လက် နှင့် ကိုင် ကြည့် ပါ ရ စေ” ဟု ဆို ၏။

^၂၇ ထို ဝတ် ကျောင်း ထဲ တွင် ယောက်ျား၊ မိန်း မ များ နှင့် ပြည့် လျှံ လျက် ရှိ ၏။ ဖိ လိတ္တိ မင်း တို့ အ ပါ အ ဝင် ခေါင် မိုး ပြင် ပေါ် တွင် ယောက်ျား၊ မိန်း မ သုံး ထောင် တို့ သည် ရှံ ဆုန် ဖျော် ဖြေ နေ သည် ကို ကြည့် ရှု ကြ ၏။

^၂၈ ရှံ ဆုန် က လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို အောက် မေ့ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကို ဤ တစ် ကြိမ် သာ ခွန် အား ပေး တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် မျက် စိ နှစ် ဖက် ကို ဖောက် ထုတ် ပစ် သော ဤ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး ကို တစ် ခါ တည်း အ ပြီး လက် တုံ့ ပြန် ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ ဘု ရား သ ခင်” ဟု ဆု တောင်း ၏။ ^၂၉ ထို့ နောက် ရှံ ဆုန် သည် ဝတ် ကျောင်း ၏ အ လယ် တိုင် မ ကြီး နှစ် တိုင် ကို လှမ်း ကိုင် ပြီး လက် ဝဲ လက် ဖြင့် တစ် တိုင်၊ လက် ယာ လက် ဖြင့် တစ် တိုင် ထောက် ထား လျက်၊ ^၃၀ “အ ကျွန်ုပ် အား ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ နှင့် အ တူ သေ ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ” ဟု ဆို လျက် အား ကုန် နှင့် တွန်း ချ လိုက် ရာ ဝတ် ကျောင်း ကြီး သည် ဖိ လိတ္တိ မင်း တို့ အ ပါ အ ဝင် လူ အား လုံး တို့ အ ပေါ် ပြို ကျ လေ ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် ရှံ ဆုန် သည် သေ ခါ နီး လူ သတ် ခဲ့ သည် မှာ ရှေ့ ပိုင်း အ သက် ရှင် စဉ် တွင် လူ သတ် ခဲ့ သည် ထက် ပို ၍ များ ပြား လေ ၏။

^၃၁ ရှံ ဆုန် ၏ ညီ အစ် ကို များ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ သည် လာ ၍ အ လောင်း ကို သယ် သွား ပြီး လျှင် ဇော ရာ မြို့ နှင့် ဧ ရှ တော လ မြို့ ကြား ရှိ သူ့ ဖ ခင် မာ နော် ၏ သင်္ချိုင်း တွင် သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ ရှံ ဆုန် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အ နှစ် နှစ် ဆယ် စီ ရင် အုပ် ချုပ် ၏။

16

¹ Samson went to Gaza, and saw there a prostitute, and went in to her. ² The Gazites were told, “Samson is here!” They surrounded him and laid wait for him all night in the gate of the city, and were quiet all the night, saying, “Wait until morning light; then we will kill him.” ³ Samson lay until midnight, then arose at midnight and took hold of the doors of the gate of the city, with the two posts, and plucked them up, bar and all, and put them on his shoulders and carried them up to the top of the mountain that is before Hebron.

⁴ It came to pass afterward that he loved a woman in the valley of Sorek, whose name was Delilah. ⁵ The lords of the Philistines came up to her and said to her, “Entice him, and see in which his great strength lies, and by what means we may prevail against him, that we may bind him to afflict him; and we will each give you eleven hundred pieces of silver.”

⁶ Delilah said to Samson, “Please tell me where your great strength lies, and what you might be bound to afflict you.” ⁷ Samson said to her, “If they bind me with seven green cords that were never dried, then shall I become weak, and be as another man.” ⁸ Then the lords of the Philistines brought up to her seven green cords which had not been dried, and she bound him with them. ⁹ Now she had an ambush waiting in the inner room. She said to him, “The Philistines are on you, Samson!” He broke the cords as a flax thread is broken when it touches the fire. So his strength was not known.

¹⁰ Delilah said to Samson, “Behold, you have mocked me, and told me lies. Now please tell me how you might be bound.” ¹¹ He said to her, “If they only bind me with new ropes with which no work has been done, then shall I become weak, and be as another man.” ¹² So Delilah took new ropes and bound him with them, then said to him, “The Philistines are on you, Samson!” The ambush was waiting in the inner room. He broke them off his arms like a thread.

¹³ Delilah said to Samson, “Until now, you have mocked me and told me lies. Tell me with what you might be bound.” He said to her, “If you weave the seven locks of my head with the fabric on the loom.” ¹⁴ She fastened it with the pin, and said to him, “The Philistines are on you, Samson!” He awakened out of his sleep, and plucked away the pin of the beam and the fabric.

¹⁵ She said to him, “How can you say, ‘I love you,’ when your heart is not with me? You have mocked me these three times, and have not told me where your great strength lies.” ¹⁶ When she pressed him daily with her words and urged him, his soul was troubled to death. ¹⁷ He told her all his heart and said to her, “No razor has ever come on my head; for I have been a Nazirite to God from my mother’s womb. If I am shaved, then my strength will go from me and I will become weak, and be like any other man.” ¹⁸ When Delilah saw that he had told her all his heart, she sent and called for the lords of the Philistines, saying, “Come up this once, for he has told me all his heart.” Then the lords of the Philistines came up to her and brought the money in their hand.

¹⁹ She made him sleep on her knees; and she called for a man and shaved off the seven locks of his head; and she began to afflict him, and his strength went from him. ²⁰ She said, “The Philistines are upon you, Samson!” He awoke out of his sleep, and said, “I will go out as at other times, and shake myself free.” But he didn’t know that Yahweh had departed from him. ²¹ The Philistines laid hold on him and put out his eyes; and they brought him down to Gaza and bound him with fetters of bronze; and he ground at the mill in the prison.

²² However, the hair of his head began to grow again after he was shaved. ²³ The lords of the Philistines gathered together to offer a great sacrifice to Dagon their god, and to rejoice; for they said, “Our god has delivered Samson our enemy into our hand.” ²⁴ When the people saw him, they praised their god; for they said, “Our god has delivered our enemy and the destroyer of our country, who has slain many of us, into our hand.”

²⁵ When their hearts were merry, they said, “Call for Samson, that he may entertain us.” They called for Samson out of the prison; and he performed before them. They set him between the pillars; ²⁶ and Samson said to the boy who held him by the hand, “Allow me to feel the pillars on which the house rests, that I may lean on them.”

²⁷ Now the house was full of men and women; and all the lords of the Philistines were there; and there were on the roof about three thousand men and women, who saw while Samson performed.

²⁸ Samson called to Yahweh, and said, “Lord Yahweh, remember me, please, and strengthen me, please, only this once, God, that I may be at once avenged of the Philistines for my two eyes.” ²⁹ Samson took hold of the two middle pillars on which the house rested and leaned on them, the one with his right hand and the other with his left. ³⁰ Samson said, “Let me die with the Philistines!” He bowed himself with all his might; and the house fell on the lords, and on all the people who were in it. So the dead that he killed at his death were more than those who he killed in his life.

³¹ Then his brothers and all the house of his father came down and took him, and brought him up and buried him between Zorah and Eshtaol in the burial site of Manoah his father. He judged Israel twenty years.

၁၆

^၁ ရှံ ဆုန် သည် ဂါ ဇ မြို့ သို့ သွား ရာ ထို မြို့ တွင် ပြည့် တန် ဆာ မ တစ် ဦး နှင့် ‌တွေ့ ၍ သူ့ ထံ ဝင် လေ ၏။ ^၂ “ဤ မြို့ သို့ ရှံ ဆုန် ရောက် လာ ပြီ” ဟူ သော သ တင်း ကို ဂါ ဇ မြို့ သား တို့ ကြား သိ သော အ ခါ ထို နေ ရာ ကို ဝိုင်း ထား ၍ မြို့ တံ ခါး ၌ တစ် ည လုံး ချောင်း မြောင်း နေ ကြ ၏။ သူ တို့ က “နံ နက် မိုး လင်း လျှင် သူ့ ကို ငါ တို့ သတ် မည်” ဟု ဆို လျက် တစ် ည လုံး တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ကြ ၏။ ^၃ သို့ သော် ရှံ ဆုန် သည် ည သန်း ခေါင် တိုင် အိပ် ပြီး မှ သန်း ခေါင် ချိန် တွင် ထ ပြီး မြို့ တံ ခါး ရွက် နှင့် တ ကွ တံ ခါး တိုင် နှစ် တိုင် ကို ဆုပ် ကိုင် ပြီး ကန့် လန့် ကျင် ပါ လျက် ဆွဲ နုတ် ပစ် လေ ၏။ ထို့ နောက် ပ ခုံး ပေါ် တင် ၍ ဟေ ဗြုန် မြို့ အ ရှေ့ ဘက် ရှိ တောင် ထိပ် ပေါ် သို့ ထမ်း သွား လေ ၏။

^၄ ထို့ နောက် မှ ရှံ ဆုန် သည် စော ရက် ချိုင့် ဝှမ်း ဒေ သ ရှိ ဒေ လိ လ အ မည် ရှိ သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး နှင့် ချစ် ကြိုက် ပြန် ၏။ ^၅ ထို့ ကြောင့် ဖိ လိတ္တိ မင်း တို့ သည် ဒေ လိ လ ထံ သို့ လာ ၍ “ရှံ ဆုန် ၏ ကြီး မား သော ခွန် အား သည် အ ဘယ် က ဖြစ် ကြောင်း၊ သူ့ ကို မည် သည့် နည်း ဖြင့် ဖမ်း ဆီး ချုပ် နှောင် နှိပ် စက် နိုင် ကြောင်း ကို သူ့ အား ချော့ မော့ မေး မြန်း ကြည့် လော့။ ငါ တို့ သည် သင့် အား ငွေ စ တစ် ထောင့် တစ် ရာ စီ ပေး မည်” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၆ ဒေ လိ လ က လည်း ရှံ ဆုန် အား “သင် ၏ ကြီး မား သော ခွန် အား ကား အ ဘယ် က ဖြစ် သ နည်း။ သင့် ကို မည် သည့် နည်း ဖြင့် ချုပ် နှောင် နှိပ် စက် နိုင် မည် နည်း။ အ ကျွန်ုပ် အား ပြော ပြ ပါ လော့” ဟု မေး လေ ၏။ ^၇ ရှံ ဆုန် က သူ့ အား “မ ခြောက် သေး သော လေး ကြိုး အ သစ် ခု နစ် ချောင်း ဖြင့် ငါ့ ကို ချည် နှောင် လျှင် ငါ့ ခွန် အား သည် လျော့ သွား ၍ သာ မန် လူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် သွား မည်” ဟု ပြန် ဖြေ ၏။ ^၈ ထို အ ခါ ဖိ လိတ္တိ မင်း တို့ သည် မ ခြောက် သေး သော လေး ကြိုး အ သစ် ခု နစ် ချောင်း ကို ဒေ လိ လ အား ယူ လာ ပေး ရာ ဒေ လိ လ က လည်း ထို ကြိုး တို့ ဖြင့် ရှံ ‌ဆုန် ကို ချည် နှောင် လေ ၏။ ^၉ လူ အ ချို့ သည် ဒေ လိ လ ၏ အ တွင်း ခန်း ထဲ ၌ စောင့် ကြည့် ချောင်း မြောင်း နေ ကြ ၏။ ဒေ လိ လ က လည်း “ရှံ ဆုန်၊ သင့် ထံ သို့ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ရောက် လာ ပြီ” ဟု ဆို သော် ရှံ ဆုန် က လေး ကြိုး တို့ ကို ဖြတ် လိုက် ရာ ထို ကြိုး တို့ သည် မီး ထိ သ ကဲ့ သို့ တစ် စ စီ ပြတ် ကုန် ၏။ ထို့ ကြောင့် သူ့ ခွန် အား သည် အ ဘယ် က ဖြစ် သည် ကို မ သိ ရ။

^၁၀ ထို အ ခါ ဒေ လိ လ က ရှံ ဆုန် အား “သင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို လိမ် လည် လှည့် စား ပြီ။ သင့် ကို မည် သို့ ချည် နှောင် နိုင် မည် ကို ယ ခု ပြော ပြ ပါ” ဟု မေး ပြန် ၏။ ^၁၁ သူ က လည်း “တစ် ခါ မျှ အ သုံး မ ပြု ရ သေး သော ကြိုး အ သစ် ဖြင့် ငါ့ ကို အ ခိုင် အ မာ ချည် နှောင် ထား လျှင် ငါ့ ခွန် အား သည် လျော့ သွား ၍ သာ မန် လူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် သွား မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၁၂ ဒေ လိ လ က လည်း ကြိုး အ သစ် ကို ယူ ၍ ရှံ ဆုန် အား ချည် နှောင် ပြီး လျှင် “ရှံ ဆုန်၊ သင့် ထံ သို့ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ရောက်လာ ပြီ” ဟု ဆို ပြန် ၏။ သူ့ အ ခန်း ထဲ တွင် လူ အ ချို့ ချောင်း မြောင်း စောင့် ကြည့် နေ ကြ ၏။ ရှံ ဆုန် သည် လက် မောင်း ၌ ချည် ထား သော ကြိုး တို့ ကို အပ် ချည် မျှင် ကဲ့ သို့ ဖြတ် ပစ် လိုက် လေ ၏။

^၁၃ ဒေ လိ လ က လည်း ရှံ ဆုန် အား “သင် သည် ယ ခု ချိန် ထိ အ ကျွန်ုပ် ကို လိမ် လည် လှည့် စား သေး ၏။ သင့် ကို မည် သို့ ချည် နှောင် နိုင် မည် ကို ယ ခု ပြော ပြ ပါ လော့” ဟု ဆို ပြန် ရာ ရှံ ဆုန် က သူ့ အား “ငါ့ ဆံ ပင် အ စု ခု နစ် စု ကို ရက် ကန်း ထဲ သို့ တိုင် ချည် အ ဖြစ် ရက် သွင်း လျှင် ငါ့ ခွန် အား သည် လျော့ သွား ၍ သာ မန် လူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၄ ဒေ လိ လ လည်း ရှံ ဆုန် ၏ ဆံ ပင် ကို ရက် သွင်း ပြီး ရက် ကန်း ကို ငုတ် တိုင် ၌ ချည် ထား ပြီး လျှင် “ရှံ ဆုန်၊ သင့် ထံ သို့ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ရောက် လာ ပြီ” ဟု ဆို လျှင် ရှံ ဆုန် သည် အိပ် ပျော် ရာ မှ နိုး လာ ပြီး ငုတ် တိုင် နှင့် တ ကွ ရက် ကန်း တစ် ခု လုံး ကို ပါ ဆွဲ နုတ် ပစ် လေ ၏။

^၁၅ ဒေ လိ လ က လည်း “သင် သည် စိတ် မ ပါ ဘဲ အ ကျွန်ုပ် ကို ချစ် သည် ဟု အ ဘယ် ကြောင့် ပြော ရ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ကို သုံး ကြိမ် တိုင် တိုင် လှည့် စား ပြီ။ သင် ၏ ကြီး မား သော ခွန် အား သည် အ ဘယ် က ဖြစ် သည် ကို အ ကျွန်ုပ် အား ယ ခု အ ထိ မ ပြော သေး” ဟု ဆို ၏။ ^၁၆ ဒေ လိ လ သည် ရှံ ဆုန် အား စ ကား လုံး များ ဖြင့် နေ့ ရှိ သ ရွေ့ ပူ ဆာ ဖိ အား ပေး လွန်း သ ဖြင့် ရှံ ဆုန် လည်း သေ ချင် လောက် အောင် စိတ် ပျက် လာ ၏။ ^၁၇ ထို့ ကြောင့် ရှံ ဆုန် က “ငါ သည် အ မိ ဝမ်း ထဲ မှ စ ၍ ဘု ရား သ ခင် အ ဖို့ နာ ဇ ရိ လူ ဖြစ် ၏။ ငါ့ ဆံ ပင် ကို သင် တုန်း ဓား နှင့် မ ရိတ် ရ။ ငါ့ ဆံ ပင် ကို ရိတ် ပစ် လျှင် ငါ့ ခွန် အား လျော့ ၍ သာ မန် လူ ကဲ့ သို့ ဖြစ် သွား မည်” ဟု စိတ် ထဲ ရှိ သည့် အ တိုင်း ပြော ပြ လေ ၏။ ^၁၈ ရှံ ဆုန် က စိတ် ထဲ ရှိ သည့် အ တိုင်း အ မှန် ကို ပြော ပြ ကြောင်း ဒေ လိ လ သိ လျှင် လူ ကို စေ လွှတ် ၍ ဖိ လိတ္တိ မင်း တို့ ကို ခေါ် စေ ကာ “နောက် တစ် ခေါက် လာ ခဲ့ ကြ ပါ ဦး။ ရှံ ဆုန် က သူ့ စိတ် ထဲ ရှိ သည့် အ တိုင်း အ မှန် ကို အ ကျွန်ုပ် အား ပြော ပြ ပြီ” ဟု မှာ လိုက် သ ဖြင့် ဖိ လိတ္တိ မင်း တို့ သည် လည်း ငွေ စ ပါ လျက် ဒေ လိ လ ထံ သို့ လာ ကြ ပြန် ၏။

^၁၉ ဒေ လိ လ သည် ရှံ ဆုန် ကို ပေါင် ပေါ် တွင် အိပ် စေ ၍ လူ တစ် ယောက် ကို ခေါ် ပြီး သူ့ ဆံ ပင် ခု နစ် စု ကို ရိတ် စေ ၏။ ရှံ ဆုန် ၏ ခွန် အား များ လျော့ သွား သော အ ခါ သူ့ ကို စ တင် နှိပ် စက် လေ ၏။ ^၂၀ ဒေ လိ လ က “ရှံ ဆုန်၊ သင့် ထံ သို့ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ရောက် လာ ပြီ” ဟု ဆို သော် ရှံ ဆုန် သည် အိပ် ရာ မှ ထ ပြီး “ယ ခင် က ကဲ့ သို့ ရုန်း ထွက် မည်” ဟု တွေး ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သူ့ ကို စွန့် ခွာ သွား သည် ကို သူ မ သိ။ ^၂၁ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ က လည်း သူ့ ကို ဖမ်း ချုပ် ပြီး မျက် စိ နှစ် ဖက် ကို ဖောက် ထုတ် ပစ် ၏။ ထို့ နောက် သူ့ ကို ကြေး နီ ကြိုး ဖြင့် ချည် နှောင် ထား ၍ ဂါ ဇ မြို့ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ၏။ ထို့ နောက် သူ့ ကို အ ကျဉ်း ချ ထား ၍ ကြိတ် ဆုံ ကြိတ် ရ သည့် အ လုပ် ကို လုပ် စေ ၏။

^၂၂ ရှံ ဆုန် သည် ဆံ ပင် ရိတ် ခံ ရ ပြီး နောက် သူ့ ဦး ခေါင်း မှ ဆံ ပင် များ ပြန် ပေါက် လာ ၏။ ^၂၃ ဖိ လိတ္တိ မင်း တို့ က “ငါ တို့ ၏ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ၏ ရန် သူ ရှံ ဆုန် ကို ငါ တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လျက် ဒါ ဂုန် ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် သော ပွဲ ကြီး ကို တ ပျော် တ ပါး ကျင်း ပ ရန် စု ဝေး လာ ကြ ၏။ ^၂၄ လူ တို့ သည် ရှံ ဆုန် ကို ကြည့် ၍ “ငါ တို့ လူ မျိုး အ မြောက် အ မြား ကို သတ် ပြီး ငါ တို့ ပြည် ကို ဖျက် ဆီး သော ငါ တို့ ၏ ရန် သူ ကို ငါ တို့ ဘု ရား က ငါ တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လျက် မိ မိ တို့ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း ကြ ၏။

^၂၅ သူ တို့ သည် ပျော် မြူး ကြ လျက် “ရှံ ဆုန် ကို ခေါ် ထုတ် ၍ ငါ တို့ အား ‌ဖျော် ဖြေ စေ ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် သူ တို့ သည် ရှံ ဆုန် ကို အ ကျဉ်း ထောင် မှ ခေါ် ထုတ် လာ ၍ တိုင် များ ကြား တွင် ထား ကာ သူ တို့ ကို ဖျော် ဖြေ စေ ၏။ ^၂၆ ရှံ ဆုန် သည် သူ့ လက် ကို ဆွဲ လာ ပေး သော လူ ငယ် အား “ဤ ဝတ် ကျောင်း ၏ တိုင် မ ကြီး များ ကို မှီ နိုင် ရန် ငါ့ လက် နှင့် ကိုင် ကြည့် ပါ ရ စေ” ဟု ဆို ၏။

^၂၇ ထို ဝတ် ကျောင်း ထဲ တွင် ယောက်ျား၊ မိန်း မ များ နှင့် ပြည့် လျှံ လျက် ရှိ ၏။ ဖိ လိတ္တိ မင်း တို့ အ ပါ အ ဝင် ခေါင် မိုး ပြင် ပေါ် တွင် ယောက်ျား၊ မိန်း မ သုံး ထောင် တို့ သည် ရှံ ဆုန် ဖျော် ဖြေ နေ သည် ကို ကြည့် ရှု ကြ ၏။

^၂၈ ရှံ ဆုန် က လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ကို အောက် မေ့ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကို ဤ တစ် ကြိမ် သာ ခွန် အား ပေး တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် မျက် စိ နှစ် ဖက် ကို ဖောက် ထုတ် ပစ် သော ဤ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး ကို တစ် ခါ တည်း အ ပြီး လက် တုံ့ ပြန် ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ ဘု ရား သ ခင်” ဟု ဆု တောင်း ၏။ ^၂၉ ထို့ နောက် ရှံ ဆုန် သည် ဝတ် ကျောင်း ၏ အ လယ် တိုင် မ ကြီး နှစ် တိုင် ကို လှမ်း ကိုင် ပြီး လက် ဝဲ လက် ဖြင့် တစ် တိုင်၊ လက် ယာ လက် ဖြင့် တစ် တိုင် ထောက် ထား လျက်၊ ^၃၀ “အ ကျွန်ုပ် အား ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ နှင့် အ တူ သေ ခွင့် ပြု တော် မူ ပါ” ဟု ဆို လျက် အား ကုန် နှင့် တွန်း ချ လိုက် ရာ ဝတ် ကျောင်း ကြီး သည် ဖိ လိတ္တိ မင်း တို့ အ ပါ အ ဝင် လူ အား လုံး တို့ အ ပေါ် ပြို ကျ လေ ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် ရှံ ဆုန် သည် သေ ခါ နီး လူ သတ် ခဲ့ သည် မှာ ရှေ့ ပိုင်း အ သက် ရှင် စဉ် တွင် လူ သတ် ခဲ့ သည် ထက် ပို ၍ များ ပြား လေ ၏။

^၃၁ ရှံ ဆုန် ၏ ညီ အစ် ကို များ နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ သည် လာ ၍ အ လောင်း ကို သယ် သွား ပြီး လျှင် ဇော ရာ မြို့ နှင့် ဧ ရှ တော လ မြို့ ကြား ရှိ သူ့ ဖ ခင် မာ နော် ၏ သင်္ချိုင်း တွင် သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ ရှံ ဆုန် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အ နှစ် နှစ် ဆယ် စီ ရင် အုပ် ချုပ် ၏။

16

¹ Samson went to Gaza, and saw there a prostitute, and went in to her. ² The Gazites were told, “Samson is here!” They surrounded him and laid wait for him all night in the gate of the city, and were quiet all the night, saying, “Wait until morning light; then we will kill him.” ³ Samson lay until midnight, then arose at midnight and took hold of the doors of the gate of the city, with the two posts, and plucked them up, bar and all, and put them on his shoulders and carried them up to the top of the mountain that is before Hebron.

⁴ It came to pass afterward that he loved a woman in the valley of Sorek, whose name was Delilah. ⁵ The lords of the Philistines came up to her and said to her, “Entice him, and see in which his great strength lies, and by what means we may prevail against him, that we may bind him to afflict him; and we will each give you eleven hundred pieces of silver.”

⁶ Delilah said to Samson, “Please tell me where your great strength lies, and what you might be bound to afflict you.” ⁷ Samson said to her, “If they bind me with seven green cords that were never dried, then shall I become weak, and be as another man.” ⁸ Then the lords of the Philistines brought up to her seven green cords which had not been dried, and she bound him with them. ⁹ Now she had an ambush waiting in the inner room. She said to him, “The Philistines are on you, Samson!” He broke the cords as a flax thread is broken when it touches the fire. So his strength was not known.

¹⁰ Delilah said to Samson, “Behold, you have mocked me, and told me lies. Now please tell me how you might be bound.” ¹¹ He said to her, “If they only bind me with new ropes with which no work has been done, then shall I become weak, and be as another man.” ¹² So Delilah took new ropes and bound him with them, then said to him, “The Philistines are on you, Samson!” The ambush was waiting in the inner room. He broke them off his arms like a thread.

¹³ Delilah said to Samson, “Until now, you have mocked me and told me lies. Tell me with what you might be bound.” He said to her, “If you weave the seven locks of my head with the fabric on the loom.” ¹⁴ She fastened it with the pin, and said to him, “The Philistines are on you, Samson!” He awakened out of his sleep, and plucked away the pin of the beam and the fabric.

¹⁵ She said to him, “How can you say, ‘I love you,’ when your heart is not with me? You have mocked me these three times, and have not told me where your great strength lies.” ¹⁶ When she pressed him daily with her words and urged him, his soul was troubled to death. ¹⁷ He told her all his heart and said to her, “No razor has ever come on my head; for I have been a Nazirite to God from my mother’s womb. If I am shaved, then my strength will go from me and I will become weak, and be like any other man.” ¹⁸ When Delilah saw that he had told her all his heart, she sent and called for the lords of the Philistines, saying, “Come up this once, for he has told me all his heart.” Then the lords of the Philistines came up to her and brought the money in their hand.

¹⁹ She made him sleep on her knees; and she called for a man and shaved off the seven locks of his head; and she began to afflict him, and his strength went from him. ²⁰ She said, “The Philistines are upon you, Samson!” He awoke out of his sleep, and said, “I will go out as at other times, and shake myself free.” But he didn’t know that Yahweh had departed from him. ²¹ The Philistines laid hold on him and put out his eyes; and they brought him down to Gaza and bound him with fetters of bronze; and he ground at the mill in the prison.

²² However, the hair of his head began to grow again after he was shaved. ²³ The lords of the Philistines gathered together to offer a great sacrifice to Dagon their god, and to rejoice; for they said, “Our god has delivered Samson our enemy into our hand.” ²⁴ When the people saw him, they praised their god; for they said, “Our god has delivered our enemy and the destroyer of our country, who has slain many of us, into our hand.”

²⁵ When their hearts were merry, they said, “Call for Samson, that he may entertain us.” They called for Samson out of the prison; and he performed before them. They set him between the pillars; ²⁶ and Samson said to the boy who held him by the hand, “Allow me to feel the pillars on which the house rests, that I may lean on them.”

²⁷ Now the house was full of men and women; and all the lords of the Philistines were there; and there were on the roof about three thousand men and women, who saw while Samson performed.

²⁸ Samson called to Yahweh, and said, “Lord Yahweh, remember me, please, and strengthen me, please, only this once, God, that I may be at once avenged of the Philistines for my two eyes.” ²⁹ Samson took hold of the two middle pillars on which the house rested and leaned on them, the one with his right hand and the other with his left. ³⁰ Samson said, “Let me die with the Philistines!” He bowed himself with all his might; and the house fell on the lords, and on all the people who were in it. So the dead that he killed at his death were more than those who he killed in his life.

³¹ Then his brothers and all the house of his father came down and took him, and brought him up and buried him between Zorah and Eshtaol in the burial site of Manoah his father. He judged Israel twenty years.